++ Dream...ขีดเส้นฝัน ในวันที่มีรัก ++ & 19

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“แล้วทำไมถึงเพิ่งมานึกได้ล่ะ” พีรพลยังคงสวนกลับรวดเร็วเหมือนใจคิด เขาจะแคร์อะไรอีกล่ะในเมื่อถ้าครั้งนี้เขาทำให้เอมีนผิดหวังซ้ำสองเขาก็พร้อมที่จะก้าวออกจากค่ายเพลงนี้พร้อมๆกับเจ้าตัวเหมือนกัน
“คุณไม่ได้รับผิดชอบในหลายๆอย่างเหมือนผมคุณก็ไม่เข้าใจหรอกพีรพล ว่าทุกอย่างที่ผมพูดที่ผมทำผมคิดแล้ว”
“อย่างงั้นเหรอ ประทานโทษนะถ้าวันนี้ผมจะพูดอะไรมีอยากจะพูด ที่ผ่านมาผมเป็นพนักงานที่รับฟังความคิดเห็นและยอมรับในคำตัดสินของผู้บริหารมาโดยตลอดแม้ว่าผลที่ออกมามันจะเป็นยังไง”
“คุณหมายความว่าไงพีรพล”
“ผมเชื่อว่าการเซ็นต์สัญญาครั้งนี้ของเอมีนมันมีอะไรที่ผมไม่รู้แอบแฝงอยู่แน่นอน คงไม่ลำบากใช่มั๊ยที่เจ้าของค่ายอย่างคุณเมทีจะยอมคืนสัญญานั่นให้เอมีนและผมก็คงจะคืนสัญญาใจที่ผมผูกไว้กับที่นี่คืนคุณเมทีเหมือนกัน ที่ผ่านมางานผมไม่เข้าตาคงไม่มีผลกระทบเท่าไหร่มั้งที่ผมจะก้าวออกจากบริษัทนี้ พร้อมๆกับเด็กของผม” เมทีอึ้งไม่คิดว่าพีรพลจะเอาตำแหน่งหน้าที่มาผูกติดกับเด็กอย่างเอมีน โปรดิวเซอร์คนนี้มีฝีมือและก็เป็นหนึ่งในทีมงานที่ร่วมกันสร้างชื่อเสียงบริษัทจนเป็นที่ยอมรับมาจนวันนี้ การที่เจ้าตัวจะออกไปซักคนมันมีผลกระทบตามมาอย่างแน่นอน ถ้าเทียบกับธีระพีรพลเป็นคนที่สื่อมองว่าเป็นโลโก้ของบริษัทมากกว่ารายนั้น มันคงเลี่ยงไม่ได้ถ้าสื่อจะกระหน่ำเรื่องสมองไหลครั้งนี้ และถ้าพีรพลเลือกที่จะไปอยู่กับค่ายคู่แข่งฝ่ายนั้นก็คงจะอ้าแขนรับอย่างเต็มใจ ทำไมอะไรนมันวุ่นวายมากกว่าที่เขาคิดนะ หนุ่มใหญ่จ้องมองคนตรงหน้าที่จ้องตอบเขาโดยไม่เกรงกลัวต่อคำตัดสิน
“คุณเป็นคนมีฝีมือนะพีรพล คุณก็รู้ว่าผมคงไม่ยอมเสียคุณไปทำไมคุณถึงสนใจเด็กนั่นขนาดนี้ผมไม่เข้าใจ หรือคุณสองคนมีอะไรกันมากกว่านั้น” พีรพลอึ้ง อะไรที่ทำให้เมทีคิดว่าเขากับเอมีนลึกซึ้งกันมากกว่าว่าที่โปรดิวเซอร์และนักร้องในคอนโทล
“ผมชอบในความมุ่งมั่นของเอมีน คนๆหนึ่งที่ตามล่าฝันแม้รู้ว่ามันเป็นไปได้ยากเพราะอะไรคุณเมทีก็น่าจะรู้ ในเมื่อเรามีโอกาสอยู่ในมือ ทำไมเราไม่หยิบยื่นให้คนกลุ่มนี้ล่ะทำไมคนถึงตัดสินอะไรแค่เพียงลมปากของคนอื่น ผมไม่ได้พาดพิงถึงใครแต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย ผมเห็นธีระเข้ามาหาคุณเมทีก่อนหน้านี้” พีรพลบอกออกไปในที่สุด เมทีหลบสายตาของเขา การที่ผู้บริหารโดนจับได้ว่าตัดสินอะไรเพราะน้ำลายของลูกน้องมันคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่นัก
“เอาล่ะๆผมเข้าใจ ยังไงผมขอคิดทบทวนอีกซักรอบหวังว่าคุณคงจะไม่ใจร้อนหรอกนะพีรพลไว้ผมจะให้คำตอบอีกที”
“เมื่อไหร่” พีรพลรุกหนัก ในเมื่อเมทีทำให้ลูกน้องอย่างธีระไล่บี้ได้ เขาเองก็คงจะไม่เกรงใจอีกต่อไปเพราะในตำแหน่งหน้าที่ เขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าธีระ เผลอๆอาจจะชัดเจนกว่าเสียด้วยซ้ำแต่เขาไม่ชอบที่จะเล่นบทบาทนั่นเท่านั้นเอง
“เร็วที่สุด”เมทีบอก
“ระหว่างที่รอคำตอบ ถ้าผมจะเปิดรับข้อเสนอของค่ายอื่นในการดึงตัวผมไปร่วมงานคงไม่ผิดระเบียบบริษัทนะ” พีรพลทิ้งท้ายคำพูดเอาไว้จนเมทีอึ้งจุกขึ้นมาที่อก นี่เขาบริหารงานไม่ได้เรื่องถึงขนาดลูกน้องกล้าที่นึกจะพูดอะไรก็ได้ยังงั้นเหรอ พีรพลเองก็รู้สึกผิดที่กล้าต่อรองกับคนที่เป็นถึงเจ้านาย แต่เมื่อมันถึงที่สุดคนเราก็ย่อมทำอะไรโดยไม่ใส่ใจความถูกต้องนักหรอก
เอมีนสังเกตเห็นว่าพีรพลดูจะผิดปกติและเครียดไประหว่างดูเข้าซ้อมเพลง เด็กหนุ่มพาลนึกไปว่าตัวเองร้องไม่ได้เรื่องถึงทำให้โปรดิวเซอร์กุมขมับจึงพักซ้อมและเข้าไปพูดตรงๆกับพีรพล
“ผมร้องไม่ดีหรือพี่พล”พีรพลมองหน้าเอมีน เขาไม่ได้ฟังด้วยซ้ำว่าเอมีนซ้อมไปถึงไหนเพราะมัวแต่คิดไปถึงเกี่ยวกับเรื่องที่ผู้บริหารเรียกไปพบ
“เปล่านี่ก็ใช้ได้ไปร้องใหม่ไป”ชายหนุ่มฝืนยิ้มแต่แววตายังคงซ่อนแววหม่นไว้ไม่อยู่ เอมีนสังเกตเห็นเลยถาม
“พี่พลมีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“เปล่านิทำไมเหรอ”
“สองครั้งแล้วนะที่ตอบผมว่าเปล่า รู้มั๊ยว่าคำพูดนี้คือคำตอบที่คนมีเรื่องกลุ้มใจแต่พูดไม่ได้”
“เรียนจิตวิทยามาหรือเรา”
“ก็พอจะอ่านใจใครๆออกบ้างแหละ”
“งั้นเหรอ อืมพี่ก็มีเรื่องให้คิดจริงๆแหละแต่อย่าใส่ใจเลยตั้งใจซ้อมเหอะเรา”
“ผมจะซ้อมได้ไงล่ะในเมื่อโปรดิวเซอร์ไม่ได้ฟังที่ผมร้อง”อีกครั้งที่พีรพลอึ้งที่เอมีนเดาสถานการณ์ออก
“โทษที งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนมั๊ยหรือจะซ้อมไปเรื่อยๆก็ตามสะดวกพี่คงต้องกลับก่อนมันมึนๆไงไม่รู้”
“ถ้างั้นก็กลับบ้านดีๆนะขับรถระวังด้วยนะผมเป็นห่วง” เอมีนพูดออกจากใจจริง รู้ว่าพีรพลคงเหนื่อยกับเรื่องตัวเองมากอยู่ไม่น้อย วันนี้ก็คงจะเหมือนกัน เด็กหนุ่มเดาเอาว่าพีรพลคงโดนตามราวีอะไรซักอย่างจากคนที่ไม่ประสงค์ดีกับพวกเขา ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ใครหรอก นอกจากบาสกับธีระ
หลังพีรพลกลับไปแล้ว เอมีนนั่งคิด นี่มันคงถึงเวลาแล้วมั้งที่เขาจะเป็นฝ่ายตามราวี คนนิสัยอันธพาลเหล่านั้น เด็กหนุ่มภาวนาให้ธีระยังอยู่ที่ตึกนี้หรือถ้าบาสจะกลับเข้ามาสมทบอีกคนมันก็คงจะดีไม่น้อย คนพวกนี้วอนเองก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อราวีไม่มีสิ้นสุดเขานี่แหละที่จะหยุดการกระทำที่พาลไม่เลิกของพวกมันเอง บางครั้งคนเราก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดีเสมอไป
- 14 -
สายตาคนที่ยืนจ้องอยู่ระหว่างทางที่เชื่อมต่อเพื่อลงไปลานจอดรถชั้นใต้ดิน ทำให้ธีระจ้องมองตอบอย่างนึกสงสัย
ท่าทางเอมีนคงมีเรื่องที่จะคุยกับเขาไม่อย่างนั้นคงไม่มายืนดักรอในทางเปลี่ยวที่ไม่มีใครสัญจรนักอย่างนี้ แต่เอมีนก็แค่เด็กเมื่อวานซืนเรื่องอะไรที่เขาจะต้องเสียเวลาเสวนาด้วย
“นัดกับคุณวรกาญจ์ไว้เหรอ” เอมีนเปิดฉากดักคอเอาไว้ เมื่อเห็นคนที่เขาอุตส่าห์ห์ยืนรอทำท่าว่าจะเดินหนีเขาไป ธีระชะงักเด็กนี่ท่าจะมีเรื่องคุยกับเขาจริงๆ
“เธอมีอะไรจะคุยกับฉัน”หนุ่มใหญ่หยุดถาม
“คิดถึงเป็นการส่วนตัวมั้ง” เอมีนยิ้มกวน พลางเดินเข้าไปหา
ธีระแปลกใจกับท่าทีที่เห็นนั่น จะไม่ให้แปลกใจได้ยังไงล่ะ เมื่อแววตาและน้ำเสียงของเอมีนไม่ได้เจือด้วยความเป็นเด็กเมื่อวานซืนเลยซักนิด
“ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมากนะเอมีน ถ้าเธอแค่จะมากวนประสาทฉัน กลับบ้านไปดีกว่า นี่มันก็เย็นมากหรือว่ายังซ้อมเพลงไม่ถึงไหน อย่างว่าคนไม่มีพื้นฐานมันก็น่าจะยากหน่อยนะที่จะร้องได้ดีถึงขั้นที่จะทำเทปได้”
ธีระยิ้มเยาะ การที่เด็กรุ่นน้องจะมาเล่นลิ้นกับเขามันไม่สมควรเลยซักนิด แต่เอมีนก็กล้ามากกว่าที่เขาคิด เมื่อเจ้าตัวได้ยิ้มเหยียดตอบกลับมา หนุ่มใหญ่ถึงกับโกรธขึ้นมาจนต้องตวัดเสียงถามกลับ
“เธอคิดว่าเธอยืนอยู่กับใครเอมีน กิริยาที่เธอทำมันสมควรแล้วเหรอ”
“รู้ตัวด้วยเหรอว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ที่มีมันสมอง ระดับโปรดิวเซอร์อันดับต้นๆของค่าย”
เอมีนสวนกลับอย่างไม่ลดละพลางเดินเข้าไปชิด
วันนี้ถ้าเคลียร์ปัญหากับคนพวกนี้ไม่ได้เขาก็ไม่คิดว่าเมทีจะเอาเขาไว้อยู่แล้ว มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะกับที่เขาต้องทนอยู่แบบไม่มีรู้ชะตาว่าชีวิตตัวเองจะโดนจับโยนไปทางไหนจากน้ำลายคนตรงหน้า
“ผมอยากรู้ว่าคุณมีปัญหาอะไรกับการที่ผมจะมีงานเพลงออกมา”เอมีนถามต่อตรงๆจนคนฟังอึ้งไม่คิดว่าเด็กหนุ่มที่เขาคิดจะกำจัดจะรู้ทันสิ่งที่เขาวางแผนไว้
“เธอพูดอะไร การตัดสินใจทุกอย่างอยู่ที่คุณเมที ถึงฉันจะมีปัญหาอะไรก็ไม่มีสิทธิที่จะแย้ง” ธีระบอกปัดแต่เอมีนไม่ได้คล้อยตามเลยแม้แต่นิด
“แน่ใจเหรอที่คุณพูด ผมจะถือว่าผมได้ยินจากปากคุณเองนะว่า การตัดสินใจทุกอย่างอยู่ที่คุณเมที”
“แล้วเธอมั่นใจงั้นเหรอว่า คุณเมทีเขาจะหูหนวกตาบอดคว้าคนอย่างเธอมาทำเพลง”
“แล้วคุณคิดงั้นเหรอว่าผมจะหูหนวกตาบอดจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร”
“เธอหมายความว่าไง”
“อะไรล่ะที่คุณกำลังคิดจะทำและทำมันมาแล้ว”
“ฉันไม่ได้คิดทำอะไรและเคยทำอะไรทั้งนั้น”
“อ้อ ผมลืมไปคุณก็แค่ผู้ร่วมกระทำไม่ใช่คนต้นคิด”
“นี่เธอจะมากล่าวหาอะไรก็ระวังปากไว้นะเอมีน อย่าคิดนะว่าฉันจะไม่กล้าฟ้องคนอย่างเธอ”
“ผมไม่เคยคิดว่าคุณจะไม่กล้าทำอะไรที่ผู้ใหญ่มีสมองทั่วไปเขาไม่ทำกัน”
“เอมีน…!” ธีระเผลอตัวตวาดเสียงดัง เมื่อรู้สึกสุดทนกับท่าทีและคำพูดยอกย้อนของเด็กหนุ่มตรงหน้าแต่อาการเสียงดังของเขา ก็ไม่เห็นว่าเอมีนจะสะท้าน ชายหนุ่มจึงขบกรามแน่นพยายามข่มอารมณ์ร้ายที่กำลังจะปะทุ
“อย่าคิดว่าผมจะไม่รู้อะไรนะคุณธีระ ที่ผ่านมาผมยอมให้พวกคุณมองผมอย่างสมเพชมาตลอด ตลกใช่มั๊ยล่ะที่เห็นผมหลงดีใจกับกระดาษสัญญาหลอกลวงนั่น ที่แท้จริงมันก็เป็นเพียงเครื่องมือทำร้ายคนๆหนึ่งที่ขัดทางผลประโยชน์พวกคุณ คงดีใจกันสินะที่ทำสำเร็จแล้วไงล่ะจัสตินเขาไม่ได้สะท้านไปกับความสกปรกของพวกคุณเลยซักนิด ถึงผมจะออกมาปกป้องแสดงความบริสุทธิ์เขาไม่ได้ แต่วันนี้คงเห็นแล้วสิว่าคนดีๆยังไงก็มีคนศรัทธา”
“เธอจะมาจับเรื่องราวผูกโยงมั่วๆอย่างนี้เพื่ออะไรเอมีน ฉันขอเตือนนะว่าฉันฟ้องเธอได้ในข้อหาหมิ่นประมาท” ธีระชี้หน้าตวาดเอมีน กลบเกลื่อนความเครียดของตัวเองเมื่อเอมีนจับทางเรื่องราวได้ถูก ความเครียดจี๊ดขึ้นสมองอีกเมื่อเอมีนปัดมือเขาออกและบอกอย่างเยือกเย็น
“ก็เอาสิถ้าคิดว่าคุ้มกับการโดนแฉพฤติกรรมเน่าเฟะของคุณ”
“ฉันไม่เคยทำอะไรเสียหายเธอจะมาแฉอะไรฉันได้”
“หลอกตาใครได้ แต่หลอกตาผมไม่ได้หรอก เรามันเหมือนๆกันยอมรับตัวเองเถอะคุณธีระ”
“เธอหมายความว่าไง”
“ก็หมายความถึงรสนิยมเราไงคุณพี่ธีระ” เอมีนยั่วหนักขึ้น ส่งผลให้คนฟังถึงกับหน้าถอดสี ไม่มีทางที่ใครในตึกนี้จะล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขานอกเสียจากบาส แล้วเด็กบ้านี่มาพูดจาเหมือนรู้อะไร
ธีระเผลอตัวเข้ากระชากคอเสื้อเอมีนอย่างลืมตัวแล้วตะคอกถามด้วยแววตาที่ฉายแววโกรธกึ่งหวาดกลัวออกมาชัดเจน
“เธอรู้อะไรเอมีนเธอรู้อะไร”
“ทำไมเหรอนึกกลัวขึ้นมาเหรอว่าธาตุแท้ตัวเองจะโผล่มาประจานสังคม สร้างภาพตัวเองสวยหรูดูดีน่าศรัทธานักนิแต่ดันปิดหางไม่มิด” พูดจบเอมีนต้องล้มกลิ้งไปที่พื้นตามแรงผลักของธีระ
เวลาหลังเลิกงานแบบนี้คงไม่มีใครที่จะมาเห็นเหตุการณ์ หนุ่มใหญ่ย่างสามขุมเข้าไปหาเอมีนอย่างคนเสียสติ เอมีนยังคงยันกายลุกขึ้นไม่ได้เมื่อรู้สึกว่าข้อเท้าจะไปครูดกับพื้นซีเมนต์หยาบๆที่รอซ่อมแซมจนเป็นแผลถลอกเลือดซึม แต่กระนั้นเด็กหนุ่มก็ยังคงจ้องตาคนเดินเข้าหาไม่ถอย ในสถานที่แบบนี้ธีระจะกล้าทำอะไรเขาได้นอกจากขู่ให้กลัว แต่ไม่มีทางซะล่ะเด็กหนุ่มยังตั้งปณิธานเดิมว่าจะหยุดพฤติกรรมก่อกวนเส้นทางฝันของเขาจากธีระด้วยวิธีที่เขามั่นใจว่าหนุมใหญ่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินออกจากเกมนี้
“อย่าคิดที่จะอวดดีกับฉันเอมีน เธอมันก็แค่เด็กที่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เมื่อเทียบกับฉันแล้ว เธอจะพูดอะไรให้น้ำลายหมดปาก ก็คงจะไม่มีใครเชื่อเท่ากับคำพูดคำเดียวของฉัน”
ธีระก้มลงกระชากคอเสื้อเอมีนมาบอกด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ลำพังแค่เรื่องที่เอมีนพยายามข้องแวะฟิลิปตามความเข้าใจของเขา ก็ทำให้เขาแทบเข้าไปฉีกร่างคนๆนี้เป็นชิ้นๆทุกครั้งที่เจอหน้า ถ้าไม่ติดว่าภาพของเขามันไม่เอื้อที่จะทำอย่างนั้น
อย่างที่เอมีนบอกเมื่อครู่ เขาสร้างภาพให้คนศรัทธาจนไม่อาจทำอะไรตามสัญชาตญาณดิบที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของใจได้ แต่วันนี้เอมีนเลือกที่จะมาหาเขาในที่ปลอดคนเองก็เท่ากับรนหาที่เอง ก็ดีทุกสิ่งที่ค้างคาเขาจะได้ระบายมันตรงนี้ให้หมด
“ถ้าคิดว่าผมไม่มีอะไรที่จะเล่นงานคุณได้ คุณคิดผิดแล้วล่ะธีระ ที่ผ่านมาคิดว่าคุณกับนายบาสนั่นจะไม่มีใครรู้ทันงั้นเหรอ” เอมีนทำใจดีโต้ตอบ แม้จะมองเห็นว่าแววตาธีระผิดไปจากเดิมมากจนเหมือนจะกลายเป็นคนละคนหรือนี่คือตัวตนที่แท้จริงของเจ้าตัว
เอมีนไม่สามารถคิดอะไรต่อได้ เมื่อธีระเปลี่ยนมือจากที่เกาะกุมคอเสื้อเขาอยู่มาบีบกดที่ลำคอเขาแทนจนต้องสะดุ้งเฮือก ลมหายใจเด็กหนุ่มขาดเป็นช่วงๆเมื่อธีระออกแรงบีบแน่นขึ้นเรื่อยๆก่อนจะตะคอก
“บอกมาเธอรู้อะไร”
“ผะ ผมหายใจไม่ออก” เอมีนไม่สามารถที่จะพูดประโยคยาวๆออกมาได้ เมื่อโดนธีระออกแรงขึ้นเรื่อยๆ
คนบีบคอสะใจกับภาพที่เห็นยิ่งนัก นี่ยังไงล่ะสิ่งที่เขาอยากทำกับคนที่คิดจะมาลูบเหลี่ยมเขาให้เขาต้องทนมองภาพความชิดใกล้แบบถึงเนื้อถึงตัวระหว่างมันกับฟิลิป

peemakung

พีรพล คุณแน่มาก
ขอบคุณครับ

manza555

ผิดหวังอีกแล้วแน่ๆเลยเอมีน

pongsakron01

ขอบคุณครับ

akeins

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

wi2

ขอบคุณมาก

4_NAY

ใครจะมาช่วยนะ