ถ้าเราไม่ช่วยกัน (จะทำไงดีล่ะ) คงได้เห็นอย่างนี้กันสักวันแน่

Medmayom

ทั้งร้อนตัว ร้อนใจ พายุฤดูร้อนก็ขยันมาทำร้ายทำลายเรือกสวนนาไร่ทั้งหลังคาบ้านเรือนอาศัย และทรัพย์สินสิ่งปลูกสร้างเรารุกรานธรรมชาติจนเขาถอยหนีความใจร้ายของคนไปทีละมากทีละน้อยอีกหน่อยก็จะเหลือเพียงหนองน้ำเป็นหย่อมๆ เพียงพอแค่ใช้ลูบหน้าเท่านั้น  แหล่งน้ำก็จะเหลือน้อยลง ข้นคลั้ก พืชไม้ที่เหลืออยู่ก็จะเป็นไม้ที่ทนแดดทนแล้งได้เท่านั้นพืชผักใบหญ้าอยู่ไม่ได้ หายไปอยู่บนสวรรค์กันหมด  ผืนดินก็ค่อยๆ แปรสภาพเป็นดินแดงทั้งแผ่นดินแห้งแล้งเพราะขาดฝน  ต้นไม้ที่เหลือไว้ให้ดูต่างหน้า ก็ไร้ใบไร้ส่วนสีเขียวเพราะแห้งตายไปหมดตั้งนานแล้ว  วัวและควายล้วนตายจากเพราะไร้หญ้าให้กินเป็นอาหาร เหลือไว้แต่ล้อเกวียนจมอยู่ในทะเลทรายอย่างนี้  ส่วนที่ยังทำการเพาะปลูกอยู่ได้ก็เป็นพื้นที่ในหุบเขาที่พอหลบแดดร้อนแรงได้บ้าง ลูกหลานในอนาคตถ้าจะปรับปรุงดินกันใหม่ ก็ต้องดั้นด้นไปหาฟางข้าวใบหญ้าแห้งมัดเป็นประทุนแล้วกองซ้อนกองดินเพื่อให้ฟางข้าวใบหญ้าแห้งช่วยเก็บน้ำไว้ได้บ้าง  และอีกนานแสนนานกว่าจะสามารถสร้างเป็นโรงเรือนเพื่อใช้ปลูกพืชในร่มได้  ดังนั้น ป่าไม้ให้มีอยู่อย่าได้ทำลายลงอีกเลยแม้ในเมืองไม่ว่าใหญ่หรือเล็กมีประชากรสักเท่าไหร่ก็ตาม ต้องมีสวนป่าไว้ในเมืองในแต่ละเมืองต้องมีพื้นที่ปลูกป่าเพิ่ม พลเมืองเกิดใหม่ 1 คน ต้องปลูกต้นไม้ยืนต้น 5 ต้นและต้องดูแลรักษาให้เติบใหญ่ จะดูแลเองหรือให้เจ้าหน้าที่ดูแลก็ได้  ใครจะมีรถไว้ครอบครองต้องปลูกไม้ยืนต้นเพื่อช่วยดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ให้ปลูก 1 ต้นต่อขนาดเครื่องยนต์ 100 ซีซี ซื้อรถขนาด 2000 ซีซี ต้องปลูกต้นไม้ 20 ต้น  ป่าไม้จะถูกทำลายต่อไปไม่ได้ ใครทำลายป่าไม้ต้องปลูกทดแทน 100 เท่าและดูแลให้เป็นป่าที่ปลูกทดแทนนั้น 20 ปี ป่าไม้ต้องมีหมอกละอองไอน้ำลอยอยู่อย่างนี้  ในเมืองในบ้านที่มีบริเวณสามารถเพิ่มพื้นที่ด้วยการสร้างเนินน้ำตกและปลูกพืชแซม พื้นที่ตรงไหนว่างสามารถปลูกพืชผักสวนครัวได้ แม้รั้วกำแพงบ้านก็ปลูกได้ทั้งนั้น นี่คือตัวอย่างการปลูกข้าวในบ่อซีเมนต์ แทนการปลูกข้าวในที่ลุ่มน้ำขังได้  นี่ก็เป็นอีกตัวอย่างการใช้พื้นที่ปลูกพืชผักกินได้ให้รอบบ้าน ข้างเรือนบ้านเมื่อปลูกพืชเป็นแนวนอกจากได้กินแล้ว ยังเป็นกำบังแดดไม่ให้ตัวบ้านร้อนด้วย หลังคาก็สามารถสร้างซุ้มเรือนไม้เพื่อปลูกไม้เรื่อยชนิดต่างๆ ได้ นี่ก็เป็นตัวอย่างความพยายามที่จะปลูกพืชบนดานฟ้าหลังคาตึกสูงแห่งหนึ่ง ปลูกต้นไม้ให้หลากหลาย ทั้งไม้ผลไม้ใบไม้ดอกไม้ใช้สอยปลูกให้มีผลผลิตกินได้ตลอดปี พึ่งพาตลาดเฉพาะของใช้จำเป็นเท่านั้นให้ผืนดินปกคลุมด้วยพืชไม้ใบหญ้า ยามเช้าจะได้เห็นน้ำค้างจับยอดหญ้าใบ ทั่วบริเวณจะเย็นฉ่ำ แผ่นดินย่อมไม่แห้งแล้งดุจทะเลทรายดั่งใจชาย ในบทเพลง “จูบฉันแล้วจงตายเสีย” ที่คุณลินจงได้บรรจงร้องไว้อย่างไพเราะกินใจทีเดียว และขอออกตัวก่อนว่าไม่ได้โกรธแค้นใครตามอารมณ์ของเพลงนี้เลย ฮ่าๆๆๆ

Medmayom

ต้นฉบับโพสต์โดย Rolls-Royce เมื่อ 2012-5-18 11:39
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

เค้าบอกแนวทางที่พอช่วยกันทำมาด้วยนะ

ช่วยกันหน่อยนะ นะๆๆ

bb23593935

พวกเราต้องช่วยกันคับบ

matsuoka

ขอบคุณครับ