เพราะนาย

best12900

เฮ้ยพวกเรา รุ่ม! จัดการมันอย่าปล่อยให้มันหรีไปได้"
) L* ^  J! w4 F3 o  w  f5 C
2 L6 n! w0 B, w5 v7 L"หนอยซ่าดีนัก ยังกล้ามามองหน้ากูอีกสัด"หัวหน้าแก๊งพูดพร้อม ต่อยศัตรูกองลงกับพื้น
$ p1 i% w* _' V- N5 U5 h  I2 o7 f
: O  N( `8 n4 w. Gปี๊ดดดๆๆ เสียงนกหวีดจากตำรวจ.....พร้อมวิ่งมาที่จุดเกิดเหตุ

( {0 D. S: O" o6 D) X( p"เฮ้ยพวก ถอยๆๆ อย่าให้พ่อมึงจับได้นะ หนีเร็ว หนีเร็ว" เสียงเข้มแข็งของหัวหน้าแก๊งสั่ง
* P' j! O9 Z5 p
พรรคพวกต่างวิ่งหนีเอาตัวรอด และก็ปลอดภัยทุกคุน เหลือแต่ฝ่าตรงข้ามนอนกอง คลาน เกลือกกลิ้งเอาตัวรอด หนีรอดไปได้บ้างบางคน

"..............อาจารย์ใน ฐานะฝ่ายปกครองของโรงเรียน อาจารย์เสียใจมาก เสียชื่อถึงโรงเรียน นักเรียนทุกคนครับ มองหน้ากลุ่มนักเรียนพวกนี้ไว้ บางคนไม่ทราบ แต่ผมขอประกาศ ณ ที่นี้ ว่า บุคคลที่เห็นเหล่านี้ไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียนเราอีกต่อไป เชิญครับ"
3 o$ U* _4 ^' m( ]  y- {
" ~1 U' _5 l4 j. t, mโรงเรียนเป็นโรงเรียนเอกชน ซื่งนอกจากค่าเล่าเรียนแพงแสนแพง ยังควบคุมความประพฤติสุด`ตัวเงินตัวทอง`ม โดยอาจารย์ปกครองที่ใครๆ ต่างต้องกลัว เพราะความผิดเล็กๆ น้อยๆอาจมีผลเป็นเรื่องใหญ่ // ส่งผลให้โรงเรียนนี้ มักจะมีพวกเด็กคุณหนู และเด็กที่บ้านรวยต้องการดัดนิสัย เสียๆของลูกๆ มากมาย

. U! C- V  V' A"เฮ้ยมึงดูหน้าพวกมันสิว๊ะ บวมปูดแล้วยังเสือกโดนไล่ออกอีกหวะขำ" นายมิกซ์ พูดเย้ยหยัน

"พวกเราทุกคน ต่อจากนี้นะอย่าพยายามมีเรื่องนะ ตอนนี้เราโดนจับตามอง และไอ้พวกนั้นอาจกลับมาแก้แค้นเราก็ได้นะ" เสียงเข้มๆ ของโฟน หัวหน้าแก๊ง นร.ชั้น ม.๕
2 M. h8 }. V, i" _# x
$ f% p1 w$ L, l2 E............................................................................

พักกลางวัน

"เฮ้ยหมิ๋ง นายไปมองพวกพี่เค้าแบบนั้นไม่ได้นะ"เสียงน้ำเพื่อนสนิทเตือน
. l& `+ L* ]; a0 y( d4 a- S
หมิ๋ง นร.ใหม่เพิ่งย้ายมาเรียนตอนม.๔

3 V0 L$ k; x  j, a: X+ O"ทำไมหละ ทำไม ถึงมองไม่ได้ ก็คนเหมือนกันนี่นา"

; |- e$ t; H3 s8 G6 m3 s' r"นายนักเรียนใหม่คงไม่รู้สินะ พวกเค้าอ่ะ มีอิทธิพลในรร.มากขนาดไหน"น้ำพูดพร้อมปากสั่น ตามประสาคนกลัว
! `+ H0 J; b# j& R) |+ |
- p: s# @4 l; B6 W+ E"โอ้ย แย่ละ หมิ๋ง ปะ ไม่ซื้อแล้ว ไม่ต้องแล้วไปกันเถอะไปอยู๋ใกล้ๆพวกอาจารย์เร็วๆ"
* U6 Q. K, e8 P: F
น้ำพูดพร้อมดึง มึงนร.ใหม่เพื่อนของตนเองหนีไป

' N* l' n$ U, I' n: S"เฮ้ยน้ำ จะลากเราไปไหน เรายังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ"

"มาเถอะน่า...เร็วเข้าาาา"
  f3 }, }5 m% C6 l
....."เฮ้ยมึงจะรีบหนีกูไปไหน" น้ำยืนปากสั่น เพราะแน่ใจว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆ

8 P$ |* t1 [: M/ [) s$ a( ~"`คุณ`อ่อน เมิงรีบกลับไปเดี๋ยวนี้แล้วอย่าเสือกไปฟ้องใคร ไม่งั้นกูเอามึงตาย"

"น้ำ น้ำกลับห้องก่อนเหอะนะ ไม่ต้องห่วงหมิ๋งหรอกเดี๋ยวหมิ๋งตามขึ้นไปเรียน"

"เอาจิงหรอ หมิ๋ง คือ ว่า......" "มึงจะไปได้ยังเด่วกูเล่นแม่งทั้งคู่เลย" "น้ำไปดิ น้ำไปดิ" น้ำวิ่งกลับห้องโดยไม่คิดชีวิต
2 {, K# q$ X1 ?6 a
) i3 G2 |! v) z! V9 _. `! x* W, {"เออว่า ง่ายแบบนี้ มึงเดินไป ห้องน้ำหลังหอประชุมเก่า ไปรอกูที่นั่น กูไปไม่เจอ เมิงซวย"

หมิ๋ง เดินไป ตามคำสั่งโดยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
8 W+ A1 S6 g6 ?2 Bมึงมองหน้ากูทำไมมีปัญหาอะไรว๊ะ” นายโฟนพูดดุดันดูเหมือนจะหาเรื่อง
  |. Y$ o" |# p2 t9 f
“ผมเปล่า....เปล่าครับบบ” มือไม้สั่นไม่เป็น ท่า

2 J* s$ \, g6 U0 K“แล้มมึงมองหน้ากูใช่มั้ย” โฟนถามแบบห้วนๆ
! A7 {  d3 D/ H0 Q+ U" Z  q
9 m+ Y7 s. y+ `3 J( x7 R“ใช่ครับ ผมยอมรับว่าผมมองหน้าพี่” หมิ๋งตอบแบบซื่อๆ
  ?6 i) G) J' Z, A' Y
“ทำไมมึงอยากมีเรื่องใช่มั้ย”โฟนพูดพร้อมผลักตัวหมิ๋งติดฝาผนัง หมิ๋งล้มไม่เป็นท่า เสื้อผ้าหลุดรุ่ย ไปหมด

“ฮือ....แล้วพี่มาทำผมทำไม ผมไปทำอะไรให้พี่ ผมขอโทษ ผมขอโทษผมไม่รู้ผมเด็กใหม่”พูดพลางน้ำตาไหล มือไม้สั่น หน้าซีด..........

. ?+ h; m$ g# \6 }; `3 xหมัดที่นายโฟน กำลังง้าง เกร็งข้อแขนไว้เต็มแรง ก็ ผ่อนแรงลงจน เป็นท่ายืนปกติ แล้วสมองครุ่นคิดในใจว่าเด็กนี้น่าสงสารไม่น่ามีพิษมีภัย เราใจร้ายเกินไปมั้ยว๊ะ

หมิ๋งนั่งนิ่ง มือไม้สั่น หน้าซี๊ด ตาค้าง ตกใจอย่างมาก นัยน์ตาเหม่อลอย ดูเหมือนจะไม่มีแรงที่จะเดินไปไหนต่อ

  W) @* O# ~/ J3 I: C“งั้นถือว่าเป็นโชคดีของมึง ที่กูจะละโทษให้เห็นว่าเป็นเด็กใหม่”

ซักพักเสียงโทรศัพท์ ของโฟนก็ดังขึ้น “เฮ้ยมึงกะจะเอาตายเลยหรอว๊ะ กูรู้ว่าช่วงนี้มึงเครียด เครียดมากๆอย่าไปลงกับเด็กมันดิวะน่าสงสาร” มิกซ์พูดให้สติ

) Q3 O' `* A8 }“เออ กูปล่อยมันไปแล้วไม่ได้ทำไรมัน หรอก เด่วก็ขึ้นเรียนละ” โฟนตอบปัดๆ แต่จริงๆแล้วโฟน ยืนเฝ้ารอให้เด็กคนนั้นออกจากห้องน้ำ เขาอยากรู้จนเต็มประดา ว่าเด็คนนั้นเป็นอะไรไปทำไมไม่ยอมออกมาซักที
/ t, Z6 T  F0 }
8 F/ T* ?  A7 I2 C7 t% l) E- iเขาคงไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า

. \8 z8 a7 ?6 P2 rโฟนรู้สึกหวิวๆ บวกกับสงสาร และสงสัยว่ามันเป็นเฮี้ยไรไม่ออกมาซักที เลิกเรียนแล้วด้วย
) p% ?( `; ?" e
จึงตัดสินใจเดินเข้าไปดูอีกรอบ หมิ๋งยังคงนั่งนิ่งอยู๋ท่าเดิม
# t! Z0 H% F6 H% D; e
หน้าซีด ปากสั่น นัยน์ตาค้าง ไร้ความรู้สึก

“เฮ้ย! เฮ้ย! มึงได้ยินกูมั้ย กูถามว่ามึงได้ ยินกูมั้ย”
, R1 E  ~3 m% y( n" K
& K' W; l  L& Z( c: Y& O/ h“เชี่ยละกูขนาดไม่ได้ทำอะไรมันเลย โอ้ยกูจะบ้าตายยย ทำไงดีฟระ”
% j/ T$ Q; B$ F) r+ P
โฟนก็คิดไปคิดมา มีอยู่สองทางเลือก ทางเลือกแรก ปล่อยไว้อย่างนั้นเดี๋ยวมันดีเอง ก็ขัดกับความรู้สึก กลัวเด็กมันจะตายเอา ทางเลือกที่สอง จะเข้าไปช่วย ก็ขัดกับความรู้สึก เสียฟอร์ม
4 c9 z, }/ e& }  F7 k
3 u! i9 v0 U7 w# t“เอา ว๊ะเป็นไงเป็นกัน กูจะช่วยมึงละกัน”ลึกๆแล้ว โฟนก็อดสงสาร หมิ๋งไม่ได้ อยู๋ดีดีก็โดน หาเรื่องใส่ซะงั้น

1 Q2 G9 R) J% u7 `! x. q2 Yนายโฟนขี้เต๊ะ กร่าง มาดเข้ม วันนี้ต้อง เสียฟอร์มเพราะความซื่อของเด็ก จึงตัดสินใน อุ้มหมิ๋ง ไปขึ้นรถที่จอดไว้

- C; v( D5 w; @6 G+ V6 wแล้วก็ขับไปโรงพยาบาลระแวกใกล้ๆ
) K7 F7 T7 [6 F& B1 Q  x
2 ]( K0 w6 k: Z“ในรถมีคนไข้ฉุกเฉินช่วยด้วย” โฟนทำอะไรไม่ถูกจึกเรียกบุรุษพยาบาลมารับตัวไป
4 n) E% h. u) E$ y2 {: G7 |1 g6 C
$ e6 \  @0 u$ y& Z# X: Z3 v“ไม่ทราบว่าคุณคือญาติคนไข้รึเปล่าครับ”

“อ๋อครับ ผมเป็นพี่ชายเค้าครับ” “ครับ หมอให้ยานอนหลับไปแล้วนะครับ คืนนี้ต้องนอน พักที่รพ. นะครับถ้าพรุ่งนี้อาการดีขึ้นก็กลับบ้านได้ แต่ถ้าไม่ดีขึ้น คุณต้องติดต่อจิตแพทย์โดยด่วนเลยนะครับ คนไข้มีอาการเหม่อลอย หน้าซี๊ด ปากสั่น เหมือนมี เหตุการณ์ร้ายๆ เข้ามาแล้วเขา ไม่เคยเจอเขาปรับตัวไม่ทัน แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ทางเราคิดว่าเป็นแค่เพียงอาการเริ่มต้นเท่านั้น มาทางหายครับ”

+ n' Q4 f9 A9 a$ V6 l“ครับขอบคุณคุณหมอมากนะครับ” นายโฟนอยู๋ดีดี ก็โดน คุณหมอสาธายาย ให้ฟังว่ามันเป้น ยังไงเกิดอะไร ขึ้น

โฟนล้วงกระเปิดเอามือถือของหมิ๋งไปให้พยาบาล “พี่ครับ ยังไงช่วยติดต่อญาติของเด็กคนนี้ให้ผมด้วยนะครับ”
" I  I7 C+ s3 j$ C$ r8 L$ r" I
4 E8 i$ u! K0 _# q8 V+ K% [“ค่ะได้ค่ะ เดี๋ยวทางเราจะแจ้งทางบ้านให้นะคะ”

) q- M- r2 c" l5 j  A, Jแล้วโฟนก็เดินไปดู เด็กน้อย นอนหลับที่ห้อง VIP

“ไอ้ตัวแสบเอ้ย หาเรื่องให้กูจนได้ ยิ่งกูแพ้ คนไม่มีทางสู้อยู่โว้ย” โฟนบ่นในใจคนเดียว

0 o4 K! `, e% f5 F; N“พี่ ผมขอโทษ ผมขอโทษ.....เพียงแค่ ....เพียงแค่...ผม...ผม”

“เป็นเอามาแฮะ ไอ้เด็กเวรเอ้ย ไงกูขอโทษนะเฟ้ย ไปก่อนนะ วันหลังจะมาให้แก้แค้นคืน”

# ^7 r2 N. c" ^/ a3 p6 Jทางบ้านรู้จากรพ. ก็ตกใจ รีบกรูกันมา ที่รพ.กัน อย่าแตกตื่น

ทางพ่อของหมิ๋งไม่พอใจเป็นอย่างมาก รุ่งขึ้น จึงรีบ ไปที่โรงเรียน

“อาจารย์ครับ ทำไมลูกผมไปเรียนที่โรงเรียน แล้ว โดนทำร้ายมาแบบนี้ครับ”
1 M0 }% B# P0 ~, g! k8 M$ n
“เออ คุณพ่อใจเย็นนะครับเรื่องมันเป็นไงมาไงครับ”
; d( M) |. E) R( c# X1 Z: r/ J! r# Z
“ลูกผมโดนทำร้าย ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาล ผมถามเค้าว่า ใครทำ ที่ไหน เขาก็บอกผมว่ารุ่น พี่ เขาจำหน้าไม่ได้ แต่เขาโดนทำร้ายที่ห้องน้ำหลังหอประชุมเก่า”

“ครับ คุณพ่อรอผมซักนิดนะครับ เด่ยวผมติดต่อ ทางศูนย์ให้เช็ควงจรปิดบริเวรนั้นให้นะครับ “
  h1 ?" c7 a9 F' ]  u/ d& `& r
“คุณพ่อครับ คือว่า บริเวรที่แห่งนั้น ทางเราไปปิดปรับปรุง แล้วประกาศให้นักเรียนทุกคนทราบแล้วว่าห้ามเข้าไปโดยเด็ดขาด” “ผมเสียใจจริงครับ”
7 D: Q1 A! s# u1 J
! z; K4 k5 K* y& f3 r“แล้วใครละ จะมารับผิดชอบลูกของผม” “งั้นทางเราจะแก้ปัญหาขั้นต้นให้นะครับ รอลูกของคุณหายดี เราจะสอบถามอีกครั้ง ส่วนค่ารักษาพยาบาล เราจะให้ทางโรงเรียนออกค่าใช่จ่ายให้ครับ ช่วยเก็บใบเสร็จไว้เป็นหลักฐานด้วยนะครับ”

“ยังไงผมต้องขอโทษจริงๆ ครับ มันเป็นความผิดพลาดของทางโรงเรียนจริงๆครับ”
( r9 N5 E7 `, W$ ~2 i' D' jเฮ้ย ไอ้ โฟน มึงเป็นเชี่ยไรว๊ะ ใจลอยคุยไม่รู้เรื่องเลยนะเมิงไปทำไรมา” มิกซ์และพรรคพวกต่างเป็นห่วง
1 a1 B( x7 X  \3 e, K* ?6 }/ U
$ m! I" J5 `) m2 n# L( K  c* i“เออไม่มีไรหรอกเพื่อนแค่กู คิดอะไรบางอย่างอยู่ กูไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรหวะ” โฟนพูดพร่ำทำหน้าตาจริงจัง

+ b9 V( P7 [2 [! H; v* x2 h- k& A“เรื่องอะไรวะ กูเห็นมึงไม่เคยเครียดไรแบบนี้ เลยนี่หว่าบอกกูเหอะ เด่วกูช่วย ถึงเป็นเรื่องส่วนตัวกูก็ช่วยได้นะ”

, U; P7 D- e  P, U0 z“ขอบใจเว้ย ไอ้ มิกซ์ ไอ้พงษ์ ไอ้กลอฟ เอาไว้กูแก้ไม่ได้ก่อนเด่วกูจะเรียกพวกเมิง”
" J8 N# V# m* v+ l7 K/ D+ v- d. m+ G
* h4 t" Z1 x6 a2 u* Y5 \8 h2 wพอหลังเลิกเรียน โฟนก็เริ่มเดินหา เด็กผู้หน้าสงสารคนนั้น แถวๆ หน้าตึกของเด็ก ม.4

) l! X- b+ r1 [" q& u6 Z“หมิ๋งหรอลูก เดี๋ยวพ่อไปรับลูกเย็นหน่อยนะ พ่อติดประชุมอยู่ที่คนมากๆ นะลูกพ่อเป็นห่วง”
5 p# Q9 w& m' ^, M4 J5 z5 q
“ครับพ่อ เดี๋ยวผมนั่งทำการบ้านรอพ่อนะครับ ถ้าผมเบื่อเดี๋ยวผมนั่งรถกลับเองได้ครับ”

นายโฟนสดุด เจอกับเด็กน้อยคนนั้น ที่โต๊ะหินอ่อนโฟน คิดอยู๋ถ้าเดินไปหา จะไปหาด้วยเรื่องอะไรดี ว๊ะ
1 w1 c% H+ b( l, G  q+ P
โฟนคิดได้ จะไปกวนประสาท หมิ๋ง โฟนเดิน ดุ่มๆเข้าไปหา วางกระเป๋าไว้กลางโต๊ะ

“ไม่ทราบว่า นั่งด้วยได้มั้ย” โฟนทำท่ากวนประสาทใส่

หมิ๋งเงยหน้ามอง ดูว่าใคร ก็ตกใจมากมาย รีบก้มหน้าหนี “เชิญครับ” ตอบเสียงอยู่ในลำคอ
  W4 O1 K8 g+ U8 V! J' U* C* ?
หมิ๋งรีบพับสมุดการบ้าน ที่นั่งทำอยู่ใส่กระเป๋าแล้วลุกไปนั่งอีกโต๊ะ เพื่อให้ นายโฟนได้นั่งที่ของตน

1 {+ t" s3 q( Nนายโฟนเห็นยิ่งฉุนขึ้นเอามากๆ “เฮ้ยจะหนีไปไหนว๊ะ” “อุ้ยลืมตัว” นายโฟนนึกในใจว่าตนลืมตัวเอะปากซะดังเลย

“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นนั่งลงแล้วคุยกันดีดี” “ครับๆ ครับๆผมยอมแล้วครับ”หมิ๋งก้มหน้า ปิดบังใบหน้าใสๆ เนียนไว้
$ i2 k) B4 I7 z+ p
" Z, u- S! o1 }) z2 G7 `- xนายโฟนเห็นทีว่าจะเข้าหาด้วยสันติไม่ได้เลย ทำตัวเป็นเจ้านายคอยสั่งๆ

“เงยหน้ามาดิ๊ ชื่อไรว๊ะ รังเกียจกูมากเลยหรอ” “ชื่อหมิ๋งครับ เปล่าครับคือว่า....”หมิ๋งอ้ำอึ้ง
' s) S. c3 I* U$ ^) O
- v2 z. b  }. O, I' {“วันนี้ยังไงต้องเคลียร์ให้จบ กูไม่อยากจะยุ่งมึงอีกแล้ว กูสั่งให้มึงชกหน้ากูเดี๋ยวนี้ ชกให้สาสมแก่ใจที่กูทำมึงวันนั้น จะไม่มีคำว่าขอโทษหลุดจากปากกูแน่ๆ”โฟน ปลดเป้ของหมิ๋ง แล้วจับไหล่ หมิ๋งให้ยืนขึ้น

“เอ้าชก กูบอกให้ชกกูเดี๋ยวนี้ บอกให้ชกก็ชกดิว๊ะ” รู้สึกเสียฟอร์ม ที่มันไม่เป็นไปตามเกมส์ที่วางเอาไว้
9 {7 Y& w# l5 C) N. `  O& A2 s1 Z
“พี่พอเถอะครับ ผม ไม่ได้คิดอะไรแล้ว จบๆซะเถอะ ผมไม่อยากทำแบบนั้น” หมิ๋งเริ่มพูดฉะฉาน

+ V! d9 Z* {0 h7 E* f“ก็บอกว่าให้ชกไงว๊ะ กูบอกให้ชก ยังจะมามองหน้ากูอีก” นายโฟนหลับตาพริมเพื่อที่ จะยอมรับโทษที่ตัวเองได้ก่อไว้ หมิ๋งได้โอกาสนี้ หอบเข้าของวิ่งหนี ไป และหมิ๋งก็ตัดสินใจ กลับบ้านโดยไม่รอพ่อ

( ^, ^# @4 y4 h9 G! Xนายโฟนตกใจว่าเด็กคนนั้นไปไหนแล้ว ได้แต่รู้สึก เซ็งๆที่มันไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ จึงรีบวิ่งตามด้วยมาตร นักกีฬาของโรงเรียน ซํกพักก็เจอหมิ๋งยืนหอบอยู่ตรงหน้าตึก
. r+ k( ^' e2 ?$ y5 p& D% A
) n3 q- T2 [8 K2 J7 \“จะหนีไปไหน ก็บอกว่ามันไม่จบกันง่ายๆ หรอกเพราะว่าแกไม่มีวันไก้ยินคำขอโทษจากปากชั้นหรอก”

“ไม่เอาอะ ผมกลัว ผมกลัวพี่จะแย่อยู่แล้ว พี่ปล่อยผมไปตามทางของผมเถอะนะ”

คำว่า ผมกลัว ผมกลัว ยังสะท้อนอยู๋ในหู ของนายโฟน ทำให้ตัวเองรู้สึก แย่ขึ้นไปอีก
0 A  R" K# s; h1 ?2 |6 n2 X
- s$ T$ B3 W  n6 Q5 E6 T“ไม่ต้องพูดมาก บอกว่าให้ชกก็ชกดิ” “ได้” หมิ๋งพูดเสียงเข้มแบบโกรธสุดตัว
7 |: n9 A) V# Q7 {; u
“ถ้าพี่ต้องการอย่างนั้น ผม ก็จะทำตาที่พี่บอก” หมิ๋งทำหน้าทะมึง ขึงขังโกรธจัด วางของลงกองกับพื้นทุกอย่าง
8 T4 d( c9 m9 J2 W: b3 `
นายโฟนก็มองหน้าที่เกี้ยวกาจ ในใจคิดแต่ว่า เด็กคนนี้จะเอาจิงหรอว๊ะ เอาเถอะเราคิดดีแล้ว
" j: j3 I9 ~* ~8 Y2 C$ ?+ ?
3 x" m9 l4 ?& z  X/ E) T2 ^3 b9 `“หลับตา ชั้นบอกให้หลับตา” หมิ๋งขึ้นเสียง นายโฟนทำตามอย่างว่างาย
) @- }+ Q3 ]6 s& W" q) j8 U
หมิ๋งกลั้นใจ ยกมือสองข้าง สอดใต้คอแล้ว แขย่งตัวจุบปาก ของนายโฟนอย่างดูดดื่ม นายโฟนสดุ้งโหย่ง
- P* B; m7 B; P4 P
ทำตาโต ใบหน้า ขาวๆ เนียนๆ แดงกำกันทั้งคู่ เสียเชิงนักเลง หมดกันโดนผู้ชายจูบปาก
7 C5 T4 L+ N: _9 x$ \1 J5 Y
( |( |( d8 c9 h3 p5 e“ไปละครับผมแก้แค้นพี่แล้วแล้วผมก็แค่อยากบอกว่าที่ผม มองหน้าพี่ เพราะผมชอบพี่เพราะพี่ดูเทห์ครับ ผมขอตัวนะครับ”

นายโฟนยืน ทื่อตัวแข็ง ทำอะไรไม่ถูก ทั้งอายทั้งเสียหน้า ต้องการคำอธิบายด่วน
- b! B3 f) Q* l7 S- d% X) y
! N0 S( `- x2 t% d7 eขณะที่หมิ๋ง ยืนรอ รถหน้าโรงเรียนเพื่อกลับบ้าน รถก็ไม่ต่อมีเท่าไหร่ ซักพักก็มีเสียงแตรรถVolk แปร้นๆ ๆ!!
1 S3 r- T) x6 ?* K' j$ ^
“ขั้นรถมาสิเรื่องมันยังไม่จบ ชั้นไม่ยอมแค่นี้หรอก แกต้องชกชั้นก่อน ชั้นถึงจะยอมเลิกยุ่ง”
( P/ A* d* e% g6 T7 b
“ผมไม่ไปกับพี่ผมจะกลับบ้าน” “ก็บอกให้ขึ้นมา ถ้าไม่ขึ้นจะบีบแตรมันอยู๋อย่างนี้แหละ”
2 I0 W. T  S& M" G$ h8 Q% Z; z
นายโฟน บรรจงบีบแตรไปเรื่อยๆ จนฝ่ายตรงข้ามเริ่มอายแล้ว ก็ยอมขึ้นรถมาโดยดี

0 [, ^. M2 B/ a“พี่จะพาผมไปไหน ผมจะกลับบ้าน มันจะค่ำแล้ว เดี๋ยวพ่อถึงบ้านก่อนแฃ้ว ผมจะแย่”
+ i: R+ I' A3 G3 f8 g" ^3 d
2 D6 X* D# _" v* G1 `* z& ]“โอเคงั้นวันนี้ ชั้นไปส่งก่อนแล้ว พรุ่งนี้ ต้องมาที่เดิม วันนี้ แล้วชกซะจะได้จบๆ”
/ C/ x+ W, a0 `# Y3 {/ q% k; N0 u
/ w; n2 I+ W% s  f* H“บ้านไปทางไหนบอกมา” นายโฟนเริ่มพูด ดีดี กับหมิ๋งละ

* s5 y0 {6 `) N7 F$ E% k“หมิ๋งก็ยังติดอาการกล้าๆ กลัว เกร็งๆ” ไปทางซ้าย ทาง ขวา ตรงไป นี้แหละบ้านผม ถึงแล้ว
  E) c7 Y3 a6 w  J- m. _& j$ U
$ t- o: ^# ^( [. Q! T: }“โหยที่แท้ก็ลูกคุณหนูนี่เอง ดูบ้านดิ๊ โคตรหรู” “พี่บ่นพอยังผมกลับบ้านละ ขอบคุณมากนะครับที่มาส่ง”

โฟนรู้สึกว่า มันค้างๆคาๆ รู้สึกดีก็ไม่ใช่ซะทีเดียว ร็สึกก้ำกึ่ง อยากเจอ อยากคุยให้จนหาย ความคิดนั้น

+ `4 E+ {7 \) x9 Dโฟนก็ขับรถวนไปวนมา แถวๆ หน้าบ้านของ หมิ๋ง 5 – 6 รอบจนวินาสุดท้ายจึงตัดสินใจจอดหน้าบ้าน จับจังหวะที่นายโฟนวิ่งตามเจ้า บลู ออกมาหน้าบ้าน (สุนัข)

5 E6 V8 ?( |" Q& z( d+ {“มานี่เจ้าบลู ซนใหญ่เลย ไม่มาไม่ต้องกินข้าว” แปร้นๆ!!ๆ “เอ้าพี่ยังไม่กลับอีกหรอ” นายหมิ๋งถามแบบงุนงง
6 S3 O# @6 K+ f& Q0 k: \" C$ ?
2 v" X! o+ W  b& v3 {" g; `# C/ ~“ยังหรอกทำธุระแถวนี้มา แล้วก็มาเจอเห็นวิ่งอยู่หน้าบ้าน” “แล้วทำไมหรอพี่ จะเอาอะไรจากผมอีกครับ ให้ไปแล้วนี่นา จุ๊ฟๆ” โฟนหน้าแดงก่ำ ก้มหน้าหมุนไปๆมาๆ
1 \9 }4 J4 a" e  d# J
# S7 n, T: _# g5 h“เอ้า หมิ๋งลูกทำไมไม่เปิดประตูให้เพื่อนเข้าบ้านก่อนหละลูก” “ครับแม่”

“เชิญครับพี่ นี่บ้านผม พี่คงทำไรผมไม่ได้หรอกงั้น เชิญครับ”

โฟน แอบดีใจ ภายในใจจน แทบแสดงออกทางสีหน้า TBC จะเกิดอะไรขึ้นทำไมโฟนต้องได้นอนที่นี่
" P0 k+ F' N4 _3 xโฟนได้โอกาสเข้าไปใน บ้านของเด็กน้อย และก็ทำตัวเหมือนเพื่อนของ หมิ๋งจริงๆ
8 `3 P0 `8 a) [2 `1 h: R, [
“สวัสดีครับ คุณน้า” โฟนยกมือไว้ผู้ใหญ่ตามมารยาท

, G' f5 a( Z8 \; v* F5 J“ไว้พระเถอะลูก จะเรียกแม่เหมือนเจ้าหมิ๋งก็ได้นะ น้าไม่ว่า”คุณแม่พูดพลางลูบแขนช่างเป็นภาพที่แสนหน้าอบอุ่น
1 J2 a" ]: i0 ~2 }3 ^0 m
“ครับคุณแม่” โฟนเหล่ตาไปมอง หมิ๋ง เห็นหมิ๋งทำท่าหมั่นไส้ ล้อเลียนปากอยู่ข้างๆ
; C0 U+ [, W% ~  F$ |; G
“งั้นเดี๋ยวทานมื้อเย็นซะที่นี้เลยสิจ๊ะ”

“เออ คือ...” โฟนครุ่นคิดซํกพักก็มีเสียงตอบคำถามแทน จากนายหมิ๋ง ที่พยายามกันท่าไม่ให้เสือเข้าบ้าน
! Y$ {5 M1 [$ n' k$ p1 ~4 n9 o
* [: ^0 G2 e8 h) l- q* g“อ่อแม่ครับ คือว่าโฟนเค้าเอาของมาให้หมิ๋งแล้วกะว่าจะกลับอยู่ดึกเดี๋ยวทางบ้านโฟนจะดุเอานะแม่” หมิ๋งรีบอ้างเหตุผล กลัวว่านายโฟนไม่รู้จะมาไม้ไหน อะไรจะเกิดขึ้นกับตัวเองอีก
0 ?2 Q, N5 B/ _. R- t
“จะจะ งั้นก็ตามใจลูกละกันนะ”
' v5 c  w5 n, g; Z+ T( a/ x
7 T1 E8 ^6 ?1 Q6 M5 R: C9 V# Z“เออหมิ๋ง รายงานที่นัดทำวันอาทิตย์กันอะ เราไปไม่ได้นะ เราต้องไปต่างจังหวัดกับทางบ้าน" โฟนยิงคำถามที่ไม่มีคำตอบให้หมิ๋ง หมิ๋งได้แต่ทำหน้างุนงง ว่ามันพูดอะไรของมันกันนั่น
' e: e' c3 {6 V. K* m& N: v
  t9 ]9 ?. M% Y! G3 g. R“คุณแม่ครับงั้นวันนี้ผมเปลี่ยนใจค้างซะที่นี้ได้มั้ยครับ กลางคืนจะได้ช่วยหมิ๋งเค้าหาข้อมูลครับ” โฟนยิ้มร่ากับความสะใจที่เห็นใบหน้าใสๆ ที่ยิ้มร่าเมื่อกี้ถอดสีหน้าออกเป็นอีกแบบ

“เอ้อดีเลยลูกช่วยกันทำงาน เดี๋ยวเสื้อผ้า ใส่ของเจ้าหมิ๋งไปก่อนนะ ตัวนั้นก็เปลี่ยนซะเดี๋ยวแม่ให้คนเอาไปซักให้” คุณแม่ตอบตามประสาเจ้าบ้านที่ดี และโอบอ้อมอารีย์

' E% k4 \2 G$ ~“อ๋อ โฟนงานวิชาภาษาไทยนั่นหรอ ไม่เป็นไรไม่ต้องลำบากหรอก เราพอทำกับเพื่อนๆได้” หมิ๋งรีบรับมุข ตอบปัดๆ ให้มันไปไหนก็ไปเหอะขอร้องงงงงงงง
* t8 @) W1 }" ~, E8 v, i9 k6 O
“โหย ไม่เอาอ่ะเดี๋ยวเพื่อนคนอื่นไม่เข้าใจว่าทำไมเราไม่ทำงาน เดี๋ยวคืนนี้ช่วยโฟนก่อนจะได้ไปเที่ยววันอาทิตย์สบายใจ”
& G- u: [# s( {& f: j3 L4 p* O5 S
เหตุผลจากนายโฟนร้อยแปดพันเก้า นอกจากจะเป็นนักเลง ยังเสือกจะเป็นคนเจ้าเลห์อีกต่างหาก ขณะที่หมิ่งกำลังอ้าปาก จะขัดอีกรอบ

“มะ...มะ...ไม่เป...งง” “เอาน่านอนกันซะที่นี้ ค่ำแล้วขับรถกลับอันตรายแม่เป็นห่วง โฟนพาเพื่อนไปอาบน้ามเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาทานข้าวกัน” พอได้บทสรุป ที่น่าพอใจโฟนก็ ทำท่าทางทะเล้นใสหมิ๋ง ซึ่งปกติแล้วโฟนจะเป็นคนขี้เก๊ก มาดเกินร้อย แต่ในวันนี้หมิ๋งได้มาเห็น ความทะเล้นก็ทำเอารู้สึกชอบคนนี้มากขึ้น
& [, ?) S' O' v2 S" s" S  N
) T% O( A& |1 W2 U% o“ปะ..ตามมาขึ้นไปห้องเรา” โฟนก็เดินตามต้อยๆ ขึ้นไปอย่างว่าง่าย พอเปิดประตูเข้าไป หมิ๋งนึกขึ้นได้ รีบกระโจนเข้าไปคว้าสิ่งๆ หนึ่งซ่อนไว้ด้านหลังทำตัวมีความลับ โฟนก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากมาย สายตากวาดไปรอบๆห้องอันกว้าง ตกแต่งสวย ห้องเป็นระเบียบเรียบร้อย
5 q2 D2 B2 C8 e( j* G$ ?
“พี่ต้องการอะไร ที่พี่ทำกับผมแบบนี้” โฟนยืนถือของบางสิ่งไว้ด้านหลังปากไม่วางถามว่าทำไม

1 s7 g) b9 R( Z- W6 T* x- r“ก็ไม่มีไร นึกอยากจะมา ก็มาไม่มีเหตุผล” โฟนทำเฉไม่ตรงประเด็น
  Q/ a$ I0 v5 p( M
1 m# O" b- y& r“แล้วอะไรอยู๋ด้านหลังอะทำลับๆล่อๆอยู่นั่นแหละ เอามาดูดิ๊” “ไม่” “เอามา” “ไม่บอกว่าไม่ก็ไม่สิ”
% }8 }8 V1 C- ^" e; x( [
0 _  R; \7 M$ W“เอ๊ะไรว๊ะขอดูแค่นี้ทำเป็นหวง รูปแฟนหรอ ดูมั่งดิ๊หล่อมั้ย” หมิ๋งก้มหน้าลบตา พอเผลอ นายนายโฟนรีบคว้าสิ่งๆนั้นไปดู

เห็นเป็นรูปของโฟนเอง ที่ โดนแอบถ่ายโดยไม่ได้โพสท่า ท่าทางที่เป็นธรรมชาติ ใบหน้าขาวใส เนียน เหมือนกับเป็นภาศิลป์อย่างหนึ่งที่บางคนเคยได้เห็นมาบ้าง โฟนยืนดูรูป นิ่งซักพัก ก็ถูกหมิ๋งคว้า เอากลับคืน พร้อมกับเอาไปเก็บในลิ้นชักโต๊ะ โฟนยืนอึ้ง กับท่าทางที่หวงของชิ้นนี้มาก ซึ่งมันคือรูบของเขานั่นเอง

“เออ...ออ ไปอาบน้ำดิเดี๋ยว แม่จะรอทานข้าวนาน” หมิ๋งเฉไฉ เปลี่ยนเรื่อง ทั้งๆที่สิ่งที่เขาอยากจะทำที่สุดก็คือวิ่งออกไปจาก ณ จุดๆนี้

“แล้ว ผ้าเช็ดตัวละ ขอยืมหน่อย เลือกชุดให้เราด้วย” พูดพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อ ลงทีละเม็ด เผยให้เห็น กล้าหน้าอก ผิวที่ขาวเนียนอมชมพู ปลดลงไปเรื่อยๆจะถึงก้อน ซิกแพคที่เรียงตัวกันสวยงามมาก เป็นระเบียบ และก็ถอดเสื้อนักเรียนออกเผยให้เห็นร่างที่หนาแน่น เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ หมิ๋งยืนมองจนลืมตัว นิ่งเหม่อลอยอยู่ในพะวัง

“มองอะไร มองอยู่ได้อายนะโว้ย” โฟนพูดพร้อมกับเดินมาหยิบ ผ้าเช็ดตัวจากหมิ๋ง

“อะ ...คือโทษครับ ไม่มีอะไรพี่อาบน้ำไปก่อนนะเดี๋ยวผมจะลงไปด้านล่าง”

( }9 @3 _5 x; P1 M“ทำไมไม่อยากเห็นอย่างอืนหรอ” “ไอบ้า...ลามก” หมิ๋งพูดเสร็จ ก็วิ่งออกจากห้องแล้วไปยืนหอบอยู่หน้าห้อง หลังพิงประตูทิ้งน้ำหลักลงอย่างผ่อนคลาย โฟนเดินมาเปิดประตูดูอยากรู้ว่าเด็กนั่นหายไปไหน

" j" m9 b5 T' N' a7 Q8 Rแกร๊ก ................... โอ้ย หมิ๋งหงายหลังเข้าไปในห้อง ล้มลงไม่เป็นท่า โฟนกลัวว่าหมิ๋งหัวจะฟาดเอากับพื้นจึงรีบ เอาร่างกายที่หนาแน่นมารองรับ แต่สดุดขากับหมิ๋ง กลายเป็นว่าตัวเขานั่นเองที่หงายหลังล้มลงไม่เป็นท่า หมิ๋งที่พอจะตั้งตัวยืนได้แล้วก็ถูดโฟนคว้าตัวเพื่อนเป็นที่ค้ำยัน แต่หมิ๋งเองรับน้ำหนักไม่ไหว เพราะโฟนน้ำหนักเยอะ จึงพากันล้ม เป็นท่าที่นายโฟนหงายหลังนอนราบไปกับพื้น หมิ่งคล่อมตัวเขา ปากประกบกับปากโดยบังเอิญ โฟน ที่นุ่งแต่ผ้าเช็ดตัว ปมถูดคลายออก หลุดโดยไม่รู้ตัว
1 Q# M+ L: H; {4 ]8 x. x
“อุก...อู้ยยยยย โฟนร้องเจ็บแบบจุกๆ” ไอที่เขาล้มอะไม่เท่าไหร่ แต่เขาของหมิ๋งดิอยู่ไม่สุข ดันไปกระแทกเข้ากับ พวงสวรรค์

+ H' H* F; {4 j1 g2 w8 Iซักพัก โฟนก็หน้า เขียว หน้าม่วง จุก เจ็บมากมายจนลุดไม่ขึ้น หมิ๋งก็ตกใจ ว่าโฟนเขาเป็นอะไรไป ทำไมทำหน้าเหเกย์แบบนั้น เขารีบลุกขึ้นออกจากร่างหนาๆ นั้น พอเขาลุกขึ้นดันไปเห็น Something ที่นอนราบอยู่ คงสลบเพราะโดนอัดเอาซะอ่วมเลย

หมิ๋งรีบปิดตา แล้วตะโกนพร้อมชี้นี้นิ้วไปที่ Something นั้น
) q9 n# y0 W! h9 \0 Z) |" u6 e
“ว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา” พร้อมกับกระโดดเหมือนตกในสุดตัว
6 N% b4 D$ p8 h, {
, h5 N5 L3 d6 Q- n“หมิ่งช่วยเราหน่อยลุกไม่ขึ้น” “หมิ่งๆ ช่วยหน่อย”

“พี่ก็ห่มผ้าก่อนดิ” นายโฟนเอื้มมือมาห่มผ้ากลับคืน หมิ๋งพอตั้งสติได้ ก็สูดลมหายใจเข้าปอดแบบลึกๆ ยื่นมือให้โฟนจับเพื่อที่จะดึงขึ้น พอพยุงขึ้นมา ผ้าเจ้ากรรมดันหลุดลงอีกรอบ เพราะเขาแค่ห่มแล้วยัดปลายไว้เฉยๆ นายหมิ๋ง รีบตีมือ

, @: N* B, R; Y' o; C: i7 Dของโฟนดัง ป๊าบๆๆ เพื่อให้โฟนปล่อยมือแล้ว ตัวเองก็วิ่งร่า ออกไปนองห้อง
) U* [& J6 Q& y0 [& G
“หมิ๋งไปไหนช่วยก่อนๆ” หมิ่งรีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิตออกไปจากห้องนอน

“โถ่เอ้ย เด็กน้อย สงสัยไม่เคยเจอมังกร ไร้เดียงสาจริง จริ้ง” นายโฟนยิ้มหน้าบาน แล้วก็พยายามพยุงตัวเองขึ้น เพื่อไปอาบน้ำ TBC
' }9 T" ?1 g6 T# n# gหลังจากที่กำลังหนีมรสุม โรคจิตกำลังเหนื่อย ก็ถูกสั่งขึ้นไปตามคนหล่อโรคจิต มาทานข้าว

2 o  _) M, o+ d5 n3 z6 J& R; k“หมิ๋งลูก ไปตามโฟนลงมาทานข้าวหน่อยเร็ว”
  l$ F  Z" N- r) P3 u
. c0 r7 S# X% z3 V) {. i: U“ครับๆ ได้ครับแม่ไปเดี๋ยวนี้ละครับ” รับปากสีหน้า ซังกะตาย
/ R. P% j) V8 ]- L3 S3 O9 F& y
' s, s. d# @( a! H, Q2 nหมิ๋งหยั่งเชิง สูดหายใจเข้าเต็มปอด ตัดสินใจเคาะประตู
" O) ^& i/ |: t2 ]
“ก๊อกๆ เสร็จยัง แม่ลงตามไปทานข้าว”
$ C* V( m2 K, |: H
“เสร็จแล้ววว เข้ามาดิ” หมิ๋งเปิดประตูเข้าไป สภาพ แวดล้อมดีขึ้นกว่าจากเมื่อกี้ โฟนที่ตัวล่ำๆ ใส่เสื้อ ของหมิ๋งแทบปริ พร้อมกับบ่นอุบว่า “หมิ๋ง ไม่มีเสื้อที่มันใหญ่กว่านี้แล้วหรอ มันจดกระดุมไม่เข้าอะ “

“เฮ้อ งั้นจะหาให้ใหม่นะ ตัวยังกะยักษ์ มาใส่เสื้อมด” หมิ๋งบ่นไปหาเสื้อไป หมิ่งก็หาเสื้อที่ตัวใหญ่สุดของเขา มาให้
3 D+ h3 q) s6 v& p
แต่สุดท้ายก็ ใส่ได้แต่ว่าแบบ เก้ๆกังๆ ฟิตไปซะทุกส่วน
9 ^5 Z3 K) @; p! W. P& E# `7 c
# V- f5 P: F7 u+ X! R0 i7 `“ชั่งเหอะเด่วก็นอนแล้ว ใส่ไรก็ใส่ไปเหอะไม่มีใครเค้ามามองหรอก” นายหมิ๋งพูดปิดบังความรับผิดชอบในการหาเสื้อ
1 q, s# ?+ V# ~$ A7 j! B! ?4 B5 _
“ก็อย่างน้อยก็มีคนแอบเอารูปไปนอนกอดละหว้า” โฟนทำท่าเจ้าเลห์ หมิ๋งอายแทบจะ ตีลังการาวดอฟหนี ใบหน้าใสใสแดงกำขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว รู้แต่มันชาไปหมดแล้ว

, g2 ~- c1 [: b$ V) M9 ~“จะทานข้าวมั้ยเนี่ย เร็วดิชักช้าอยู่ได้”หมิ๋งพูดแก้ความเขินของตัวเอง

ทั้งสองก็ทานอาหารเย็นที่ห้องอาหารกัน บรรยากาศ คลึมๆไม่มีใครพูดด้วยกับใคร มีแต่หมิ๋งกับ โฟนนั่งทานกันสองคนพ่อแม่ และน้องสาวพากันทานเสร็จหมดแล้ว หลังจากทานอาหารเสร็จ ก็ถึงเวลาสำคัญที่ทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสอง
8 _( Z5 w" L- T% @3 S& D
+ k1 o: p; H6 p/ H' J1 vพอทั้งสองขึ้นไปบนห้องนอนของ หมิ๋ง โฟนก็ทำตัวปกติ จับโน่น ดูนี่ ดูนั่น ทำเหมือนว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านตัวเอง หมิ๋งกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่หมิ๋งนิ่งไปซักพัก ก็เปิดเข้าไปหาโฟน จับไหล่หนาๆ พาคนที่โตกว่ายืนขึ้น แล้วก็มองหน้าคนร่างโต พร้อมกลับเปลี่ยนสายตายให้กลายเป็นแมวยั่วสวาท มือไม้อยู่ไม่สุข พันละวันลูบคลำทั่วกายา ของร่างโต ร่างโตตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างบางนั่น เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแล้ว ปากประกบปากบี้กันสุดมันส์ ร่างโตดูเหมือนจะไม่เคยจูบปากกับใคร ร่างบางก็เช่นกัน ทั้งสองดูเหมือนเป็นมือใหม่ทั้ง คู่ หมิ๋งตัดสินใจ แทรกลิ้นเข้าไปในปาก หนุ่มหล่อ ขาว ตี๋คนนั้น หมิ๋งหลับตา ซ่อนลูกตากลมโตไว้กับเปลือกตาที่ขาวเนียน ปากแดงๆนุ่มๆของนั่งคู่เบียดเสียดกัน ลมหายใจกระเส่ากัน พอผละปากออก ก็หอบกันทั้งคู่ มองหน้ากันอีกซักพัก โฟนจูบไม่ยั้งพร้อมลิ้มรสลิ้นนุ่มๆของเด็กน้อย วัยใสซื่อ หมิ๋งหัวใจเต้นตุบๆๆแทบกระเด็นออกมา ใบหน้าทั้งคู่ที่ซาบซ่านไปด้วย พะวังความใคร่ .....โฟนอุ้มตัวหมิ๋งโยนลงบนเตียง พร้อมกระชากเสื้อของร่างบางเผยให้เห็นร่างกายที่ได้สัดส่วนไม่มีกล้ามโดดเด่นและก็ไม่ได้ขี้ก้าง ผิวพรรณขาวเนียนเรียบละเอียด และไซร้ซอกคอ ลากลิ้นลง ต่ำลง ต่ำลง ละเลงรอบๆ หัวนมสีชมพูแดงๆระเรื่อๆ ซักพัก ก็มองหน้าร่างเล็ก
7 C3 @- S) |2 r7 e, }
“หมิ๋ง ชอบโฟน รักโฟนมากมั้ย” แววตาดุดันจริงจัง อยู่ในท่าที่กำลังคล่อมร่างเล็ก หมิ๋งไม่ได้ตอบอะไรไปได้แต่พยักหน้า รับคำ พร้อมกับพลิกตัวเป็นฝ่ายคล่อมบ้าง หมิ๋งรู้สึกได้ถึง อวัยวะบางส่วนของโฟนเด้งรับจังหวะ รู้ได้ถึงความแข็งเกรง รู้ถึงอุณหภูมิอุ่นๆ กำลังดี หมิ๋งมองหน้าโฟนชัดๆอีกครั้งแล้วก็ จูบใบหน้าหล่อๆ อีกครั้งแล้วก็บอกว่า
$ b  l: F. j$ W- `; z0 V
: }. r- e7 G0 a3 T“พี่ พอก่อนเหอะหมิ๋งยังไม่พร้อม หมิ๋งต้องการความมั่นใจอะไรให้มากกว่านี้” หมิ๋งพูดมีหลักการพร้อมแสดงเหตุผล
: b8 }2 s2 w7 m$ L
: r9 j. A. a) M“ทำไม หมิ๋งทำอย่างนี้กับโฟนทำไม หมิ๋งไม่รู้หรอว่าโฟนคิดไปไกลขนาดไหน หมิ๋งเห็นโฟนเป็นตัวตลกหรอ” พูดพร้อมทำสีหน้าเจื่อนๆ อายไม่ประสบอารมณ์กับฝ่ายตรงข้ามรู้สึกหน้าชา รู้สึกว่าค้างคา โฟนก็แหวกตัว หมิ๋งเพื่อขอทาง ไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ
% k( |6 u  y5 E0 y
$ W1 @% {+ h0 [8 _3 A' u6 s+ ?“เสร็จแล้วใช่มั้ยพี่ งั้นผมอาบน้ำละนะ พี่นอนไปก่อนเลย ผมอาบน้ำนาน” พอหมิ๋งอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาเจอ คนตัวโตนอน อยู่บนเตียงเหมือนคน ขี้งอน นอนตะแคงกอดหมอนข้างแน่น นอนนิ่ง หันหน้าเข้าฝา หมิ๋งก็รีบแต่งตัว แล้วก็นอน ปกติ เปิดโทรทัศน์ดูเพลินๆ เหมือนกับว่า ระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมิ๋งเกิดสงสารเจ้าตัวโตขึ้นมาจึงลุกเบาๆชโงกไปดูหน้าว่าเกิดอะไรขึ้นเป็นไปไม่ได้ที่เด็กวัน นี้จะหลับหัวค่ำสามทุ่ม กว่า สิ่งที่หมิ๋งเห็นมันตอกย้ำกับ การไม่เสียสละของตัวเองเป็นอย่างมาก หมิ๋งเห็นน้ำตา ไหลรินอาบสองแก้ม ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ หมิงไม่รู้จะทำยังไงต่อ จึงโอบร่างโตจากด้านหลัง พร้อมกระซิบ “หมิ๋งขอโทษนะพี่โฟน หมิ๋งยังเด็กไม่พร้อมจริงๆ เข้าใจหมิ๋งนะ” พร้อมจี้เอวให้อีกฝ่าย สะดุ้งโหย่ง รีบหันกลับ มา มองหน้า แล้วก็ยิ้ม จากงอนๆก็หายงอน หมิ๋งใช่นิ้วโป้งเช็ดน้ำตา ที่อาบทั้งสองแก้ม ออก พร้อมกับkiss ตรงแก้มเบาๆ เพื่อเป็นยา แก้ช้ำ
# F; {% z* P0 C: Q" x& w8 F) d
“พี่โฟน หมิ๋งอยากนอนหนุ่นไหลพี่จังเลย” หมิ๋งทำถ้าแบ้วๆ wink wink(กระพริบตา)

, j( @! b( o8 L0 a& h0 d“ได้ดิ หนุ่นให้สะใจกันไปข้างหนึ่งเลย” พร้อมกับยื่นอ้อมแขนโตๆออกไป ร่างบางก็วางศรีษะลงเบาๆ พร้อมเอาแก้มถูๆเหมือนแมวอ้อนๆ นายโหนก็พับข้อแขน เข้ามาให้แนบชิดยิ่งๆ แล้วก็จูบ หวานตรงหน้าผาก นายหมิ่งอีกหนึ่งที
; Q  m" q6 K  F5 Y
และแล้วทั้งคู่ก็เข้าสู่นิททรา TBC


หลังจากที่ทั้งสองมีความสัมพันธ์กัน (เล็กน้อย) โฟนก็เปลี่ยนแปลงตัวเอง กลายเป็นหมุ่มร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่งใส เดินไปไหนมาไหนในรร. ก็ไม่มีใครหลบหน้าเหมือนแต่ก่อน เพราะเขาคิดอยู่เสมอว่า ผู้หญิงที่มองเขาคือ ชอบ ผู้ชายที่มองเขานั้นคือ เกย์ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น ซะทีเดียว เพราะหลายๆคนที่มองเขา นั้นส่วนใหญ่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ก็เขานั้นแหละทำตัวประหลาด เดินก็ยิ้ม โบกไม่โบกมอ ให้สาวๆ ให้หลายๆคน ทำตัวเป็น MR.SMILE ที่ไม่เคยทำมาก่อน
“เฮ้อกูอายคนหวะไอ้โฟนให้มันน้อยๆหน่อยดิเมิง เมิงเป็นเฮี่ยไรอีกว๊ะไอ้นี่นับวันยิ่งประหลาดคน” พวกเพื่อนๆที่เดินตามมาด้วยกัน ทั้งอาย ทั้งงง กลุ่มนี้จะว่าไปก็ มีแต่ไอ้ หัวหน้าแก๊งนี้แหละที่โสด สาวๆ ไม่เคยมองมันเลย เพราะเค้าสร้างสถานภาพให้ตัวเองเป็นคนดุร้าย รุ่นแรง หัวดื้อ ...............................หลังจากนี้อะไรอะไรก็เปลี่ยนไป
“หมิ๋งไปไหนเราไปด้วย” เสียงเพื่อนร่อมห้องคนนึง ที่กำลังวิ่งตามหมิ๋งมา
“อ๋อต้า เรากำลัง จะไปซื้อของที่โรงอาหารมานั่ง กินบนห้องอะ”
" u! R% r  s4 R1 B0 d6 \“อื่มๆ งั้นเราไปด้วยนะ แล้วสบายดีมั้ยได้ข่าวว่าไปนอนพัก ที่ รพ.ตั้งนานเลย”
“สบายดีแล้ว แต่เรียนอ่าดิ ไม่รู้ว่าการบ้าน อาจารย์สอนไปถึงไหน แล้ว”
“ยังไงถามเราได้นะ เราคิดว่าเราน่าจะติวให้หมิ๋งได้นะ” ต้าพูดแล้วยิ้ม เป็นเชิงสันติ ลูกครึ่งญี่ปุ่น ที่ร่างกายไม่ใช่คนญี่ปุ่นแต่กลับ กลายเป็นร่างกายฝรั่ง จริงๆแล้วทั้งบ้านไม่มีเชื้อไทยเลย แต่มาทำธุรกิจที่เมืองไทย จึงจำเป็นส่งลูกมาเรียนที่นี่ ต้าเป็นคนเรียนเก่ง พูดได้ถึง สามภาษาแบบชัดและคล่องแคล่ว
“หมิ๋ง กินซะที่นี่ดิ จะได้ไม่ต้องหิ้วไปหิ้วมา” ต้ายื่นข้อเสนอ “ได้ๆ เราก็อยากกินข้าวอ่าแหละ เบื่อเหมือนกันพวกขนมปัง
8 q- Z/ r! ?( Q2 Q“งั้นมื้อนี้เราเลี้ยงนะ อยากกินอะไรก็ตามสบายเลย” “โหย.....กับข้าวในแคนทีนไม่ต้องมาเลี้ยงเลยยยยย อยากเลี้ยงก็มื้อเย็น ข้างนอก” นายหมิ๋งยื่นข้อเสนอ พลางทำท่าเหมือนว่าใน แคนทีน นี้ราคาจิ๊บๆ
: s4 U4 C( w/ Y, ^: u“ได้.....แล้วจะไปกับเราได้ป่าวละ เย็นนี้หลังเลิกเรียน” “เอาจิงดิ ถ้าไงเดี๋ยวเราโทรบอกทางบ้านก่อนละกันเดี๋ยวพากันเป็นห่วง”
ขณะที่ หมิ๋งกับต้าทาน อาหารอยู่ในโรงอาหาร โทรศัพท์ของหมิ๋ง ก็มีเสียงMessage เข้ามา
7 \4 a, T* x' `4 E8 t' s“กินข้าว ให้อร่อยนะ กินให้มากๆ ก่อนที่จะไม่ได้กินอีก” จาก 08XXXXXXX หมิ๋งก็งง โดนขู่อะไรอีก หมิ๋งรีบโทรกลับอยากรู้ว่าเป็นใคร เขาต้องการอะไร “ขออภัยคะหมายเลขที่ท่านเรียก....” ทำเอาหมิ๋งครุ่นคิดอยู่ในใจว่าใคร
3 {1 s+ l0 ^. s3 n# a“เอ้า เอ๊ะไอ้นี่ผีเข้าผีออก มะกี้ยังจะดีดี อยู่ไหงมารมณ์เสีย ใสพวกกูวะ” มิกซ์พูด
: l( Q7 H; X/ |# B- n. L8 b4 `/ @5 J“เออ ไอ้มิกซ์ มึงว่ากูหล่อม๊ะ” มิกซ์ได้แต่ งง กับคำถามที่มันไม่เคยได้ยินจากเพื่อนคนนี้
“เออ หล่อดิวะ ถ้าไม่ติดที่ ไอ้กลอฟกูว่ามึงอะหล่อที่สุดใน รร.แล้ว” กลอฟเป็น นายแบบที่ดังพอสมควร ได้ถ่ายนิตยาสารต่างๆ (คิดไม่ออกก็มองไปที่อ้วนรังสิต)
“เอาน่าเพื่อนกูอะหล่อที่สุดแล้ว รูปหล่อ พ่อรวย แถมม โฆยยังซิงอีก” มิกซ์ทำท่าทะเล้น
& r9 d2 l: x2 W6 ~/ |' H“ไอ้สัด ล้อกูนะเมิง เด่วกูแอ่ม กูจะเอาคลิปให้พวกมึงดูกันเป็นขวัญตา”
& }# G) A1 ~' h5 d0 `“ถ้าเมิงอยากรู้ว่าเมิงหล่อนะ มึงลองจีบน้องพัท สิว๊ะ ไม่งั้นก็น้อง ฝน” สองสาวสุดสวย ใน รร.แห่งนี้แล้ว (นึกไม่ออกก็ ชมพู่กับ อั้มละกัน)
“เฮ้ยๆ นั่นไงน้อง พัท เข้าไปเลย ไป ไป” เสียง พงษ์ ยุยั่ว ให้ไปจีบ
“ไปดิมึงอย่าบอกนะว่ามึงไม่กล้า โถ่ไอ้ไก่อ่อน” มิกซ์สำทับ ทำให้ลูกผู้ชายที่ยังขี้อายก็ พลวดพลาดลุกขึ้นเดินเข้าไปหา
# X9 |/ t& \+ P% `0 I“เอ่อ.....น้องง กินข้าวละยังครัฟ” โฟนยิงคำถามแปลกเหมือนประโยคสนทนา อังกฤษ ม.ต้น (what ur name? where do you go?) อะไรประมาณนี้
“อ๋อ ค่ะ ค่ะ กินแล้วคะ พี่มีอะไรรึเปล่าคะ” หญิงสาวพูดพร้อมทำตาแบ้วๆใสใส มองฝ่ายตรงข้ามที่ยังอึ้งๆไม่รู้จะทำอะไรต่อไป
“เออ....เออ...น้องมีแฟนยังครัฟ” “ยังคะ พัทยังไม่มีหรอกคะ แต่พัทแอบชอบพี่มาตั้งแต่พัทอยู่ม.ต้นแล้ว”พัทพูดพร้อม ยื่นนามบัตรที่ตกแต่งน่ารักๆ ลายคิทตี้ แล้วเธอก็เดินจากไป
“โหย ไอ้เชี่ยกูนึกว่ามึงจะไปจีบน้องเค้า ไหงมาเป็นน้องเค้าจีบมึงละว๊ะ” เพื่อนๆในกลุ่มถามแบบงุนงง
5 m. v0 k1 E# `& ~5 Z! E# J3 y“ไงได้ว๊ะ คนมันหล่อนี่หว่า” พูดพร้อม ผายมือออกไปด้านข้าง ทำหน้าเซ็งๆเหมือนอะไรอะไร ง่ายไปหมด
“เออ`คุณ`หล่อ มึงพาไปปี้เลยดิว๊ะ” พงษ์ เย้าขำขำ “เออสัด....รอกูอยากมะไหร่ก่อนเด่วกูพาไปเอง” โฟนพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไร
( F$ g2 _( O2 u, K# X........................
เสียง เตือนหมดเวลาทำการเรียนการสอน สำหรับวันนี้ก็ดังขึ้น ต้ารีบวิ่งมาหาหมิ๋ง ที่กำลังคุยอยู่กับน้ำ
# E- x# _+ ~) r“หมิ๋งไปกันได้ยัง น้ำไปทานข้าวมั้ยเด่วเราเลี้ยง” “ขอบใจมากนะ แม่อ่าเดะมารับเร็วจาตายไม่ค่อยให้ได้ เถลไถลเลย”
ทั้งสองก็เดินไปที่ลานจอดรถ หมิ๋งเดินเหม่อๆ ระหว่างทาง ก็มีรถ VOLKSสีครีมเขียว แล่นมาอย่างรวดเร็วไม่ให้ได้ตั้งตัวเหมือนกับตั้งใจจะพุ่งชน ต้ารีบคว้าตัวหมิ๋งไว้ในอ้อมกอด กลิ้งกันอุตตะลุด ข้างๆทาง เจ้าตัวที่ขับรถได้แต่ตกใจ มองกระจกหลัง มองแล้วมองเล่าว่า ร่างบางของเขาไม่ได้เป็นอะไร และหมิ๋งก็รู้ว่านั่นคือรถของโฟน
/ \7 c: j( N6 j* c- \1 P3 Z: u“ไอ้ เชี่ยกูฝากไว้ก่อนนะเมิง” โฟนหมั่นใส้ ไอ้ลูกครึ่งนั่นเป็นอย่างมาก ทำอะไรไปบางอย่างโดยไม่คิด เขายังไม่รู้ตัวหรอกว่าที่เห็นอะไรเป็นขวางหูขวางตาคือเขาหึงมาก....หึงคนที่เคยนอนด้วยกัน(แต่ไม่มีอะไรกัน)
4 j: H% p$ n1 r  D& U1 _โฟนจอดรดแอบอยู่ห่างๆ ก็ขับรถตาม BMW series 3 ปลาฉลามตัวใหม่ไปห่างๆ(อย่างห่วงๆ) ฉลาม คันหน้าก็เลี้ยวซ้ายเข้าห้างดัง ย่านเศรษฐกิจ VOLKS เต่าสีครีมเขียว ก็ขับตามแต่จอดคนละล็อกกัน พอทั้งคู่นั่นลงจากรถ เต่าเขียวก็ วนกลับมา เอากระดองแข็งๆ ชนหางปลาฉลาม โคร่ม ยามได้ยิ่นเสียงวิ่งออกมาดู แต่สายไปแล้ว เต่าเมื่ออยู่ในน้ำมันก็ไม่ได้ช้าเหมือนอยู่บนบกหรอก ฉลามเป็นแผลเหวอะหวะ บริเวรหาง เต๋าก็กระดองเป็นลายเหมือนกัน โฟนได้แต่ยิ้มร่า สะใจอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ไปจอด อีกล็อกแล้วรีบวิ่งสะกดลอยตามไป ทั้งสองคนนั้นไม่รู้เลยว่าใครมาด้อมๆมองๆอยู่ หมิ๋งก็เหลียวหลังดูเป็นระยะ ระยะ หมิ๋งรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ต้าก็พาไปทานอาหารบ้านเกิดตัวเอง (JAP) หมิ๋งก็กังวนเหลียวดูหลังหลายๆครั้งจนสะดุด กับคนๆนึง.......หมิ๋งทำตาลุกวาวเหมือนตกใจ หมิ๋งก้มหน้า หนีความผิดต้าก็สงสัยและมองไปรอบๆ ก็เจอพวกคุณหญิงคุณนาย ยืนอยู่หน้าร้านเหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะทานนี้ดีมั้ย สุดท้ายหล่อนๆก็ออกไปไม่เลือกทานที่นี่
“หลบใครหรอหมิ๋ง” ต้าถามแบบงุนงง
5 |, ]: i3 j( h# u: J& @/ _“แม่เราดิ มากับพวกเพื่อนๆ เราไม่น่าโกหกท่านเลยว่าไปทำงาน” หมิ๋งพูดเหมือนรู้สึกสำนึก
พอทั้งคู่ทาน เสร็จ ต้าก็เป็นเจ้ามือเลี้ยงตามสัญญา “ขอบใจมากนะต้า วันหลังต้าเลือกร้านเลยเด่วเราเลี้ยงมั่ง”
“เบื่อๆอะ อาหารพวกนี้กินบ่อยแล้ว งั้นขอไปทานบ้านหมิ๋งละกัน” อ่าอ่าได้ๆ บ้านเราเชฟมือหนึ่งเลยนา
) Y! M* b! y! w4 gหมิ๋งพูดอวดอ้างสรรพคุณของแม่ครัว งั้นเดี๋ยวเราแวะไปส่งหมิ๋งที่บ้านละกันนะ
“ขอบจัยมากเลยนะ” ทั้งคู่เดินไปที่รถ ตกใจมาก เห็นรอยบุ๋ม ที่หางฉลามสีดำ ต้าเอามือลูบเหมือนน้ำตาจะซึมๆออกมา เพราะต้าเองรักรถคันนี้มาก และเป็นวันแรกที่เอามาโรงเรียน เพื่อรับใครบางคนไปเที่ยว
“ต้า ...หมิ๋งว่านะ เราต้องเรียกยามมาดูแล้ว รถคันละเป็นล้านไม่บาทสองบาทนะ”
“หมิ๋ง ชั่งมันเถอะเดี๋ยวเราค่อยไปเคลมเอาทีหลัง”พร้อมกับปาดน้ำตาที่มันเผลอหยดออกมาต่อหน้าคนอื่น
“อะ..ต้าซับน้ำตาซะ เราเข้าใจว่ารู้สึกยังไง”หมิ๋งพูดแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้า ให้
: L% a, |* {: V) Yยังไม่วาย เจ้าของรถเต่าฆาตกร เลือดเย็นก็มาเห็นฉากที่หมิ๋ง ตบไหล่คนที่สูงกว่าเบาๆ เพื่อปลอบ แทบจะพลวดเข้าประจันหน้าไอ้ลูกครึ่งคนนั้น และทั้งสองก็ขึ้นรถ ต้าก็พาหมิ๋งไปส่งที่บ้าน แล้วก็ขับออกกลับบ้าน คนขับเต่า เห็นปลาการ์ตูน(หมิ๋ง)โบกมือ ให้คนขับฉลาม เต่ายิ่งยากจนฉลามให้กลิ้งเลย วันนี้ทั้งวันเหมือนว่า ซึนามิจะเกิดรอบสอง สัตว์ในทะเลต่างดุเดือด ทำให้ทะเลเดือดพล่าน(บรรยากาศ)
พอหมิ๋งขึ้นห้องก็มี Message เข้าอีกรอบ “อร่อยใช่มั้ยอาหารต่างชาติ สงสัยจะลืมรสชาติอาหารไทยไปแล้ว” หมิ๋งครุ่นคิดว่ามันคือใคร ต้องการอะไร คงจะเป็นคนที่ตามมาทำรถ ของต้าแน่ๆ เบอร์ แปลกนั่น
“หมิ๋งมาทานข้าลูก เอ้อวันนี้แม่เจอเพื่อนเราที่ห้างด้วย” (ผมก็เจอแม่ครับ) “ลูกโฟน อะวันนี้เค้าเป็นอะไรม่รู้ดูเหม่อๆไม่ร่าเริ่งเหมือเก่าเลย” หมิ๋งก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ เพียงแต่สงสัยว่าทำไมเราไม่เจอเขา // เย็นนี้เดี๋ยวเอาลงต่อให่ด่วนเลยยยยยยยยยยยยย
6 }. ~7 z: x1 }+ C1 sวิจารณ์เต็มที่เลยครับ แนะนำผมด้วยว่าต้องทำยังไงต่อครัฟบ๊ะบายครัฟ
8 G/ \/ B/ {7 k
* R8 }, ]) L6 v1 h/ o
  [8 S, O4 b1 S: dแล้ว แม่เจอโฟนแถวไหนอะครับ” “ก็แถวๆหน้าร้านอาหารญี่ปุ่นอะตอนแรกแม่ตั้งใจจะกินกับเพื่อนแม่ที่นั่น” (ดีแล้วแหละครับแม่)
$ D$ X# z. U( T( o4 J7 U
) ~6 m* |* F/ o3 O! Eหมิ๋งเริ่มประติดประต่อ เหตุการณ์ จนได้เรื่อง นึกขึ้นได้วันนี้เขาหลบรถนายโฟนที่กำลังพุ่งชน แล้วแม่เจอเขาที่ห้างเดียวกับเรา สรุปฆาตกรไม่ต้องหาที่ไหนแล้วรู้รู้กันอยู่ แต่เขาทำเพื่ออะไร?? หมิ๋งคิดอยู่พักใหญ่ๆ
4 F8 e# F# E3 S1 i* J9 P
ก็มี Message เข้า “พรุ่งนี้หลังเลิกเรียน เจอกันที่เดิม” เป็นเบอร์ของนายโฟนคราวนี้

พอวันรุ่งขึ้น หลังเลิกเรียน หมิ่งก็ไปตามนัดแต่ช้าหน่อยเพราะมัวแต่เข้าห้องน้ำ หมิ๋งตั้งใจจะถามว่าเรื่องทั้งหมดเป็นไงมาไง แล้วทำไปเพื่ออะไร พอเอาน้ำลูบใบหน้าใสใส แล้วเสยผมให้พอชุ่มๆ แล้วก็ยิ้มให้กับตัวเองในห้องน้ำ พร้อมกับเดินออกจากห้องน้ำ

/ M- E& R/ @- m2 `/ N% C& J7 iเดินไปที่โต๊ะหินอ่อนที่ที่รู้กันทั้งสองคน หมิ๋งตกใจรีบวิ่งหลบข้างๆเสา ชะโงกดูภาพนั้นเป็นระยะระยะ แต่ไม่เขาไม่รู้หรอกว่าคนที่สายตาดีและเร็วกว่าไม่ใช่หมิ๋ง กลับเป็นโฟนนั่นเองที่เห็นหมิ๋งก่อน โฟนใช้หางตามองหมิ๋ง แล้วก็แกล้งเย้ายวนแม่สาวสุดสวย(พัท) ทั้งจับไม้จับมือ ยิ้มหัวเราะเหมือนมีความสุข หมิ๋งเห็นภาพนั้นถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงไปนั่งกอดเข่าพิงข้างเสา “เขาต้องการอะไร เขานัดเราหรือเรียกเรามาดูอะไร” หมิ๋งใจหายวาปปปปป

พูดกับตัวเอง น้ำตาหลั่งรินลงมาโดยไม่รู้ตัว นายโฟนได้ทีโอบสาวสุดสวยคนนั้นอีกที หมิ๋งก็จ้องมอง มองแล้วก็เจ็บ เจ็บก็ยังมอง เพราะอยากรู้ว่าเขาทำแบบนี้กับเราทำไม ทำไปเพื่ออะไร หรือเขาต้องการให้เรารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เลิกยุ่งกับเขาเถอะ แล้วคำถามที่กวนหัวก็ผุดขึ้นมา แล้วที่เมื่อวานเขาจะทำร้ายเรา เขาจะขับรถชนเรา หมิ๋งถามเองตอบเอง ถึงบางอ้อ ว่าที่ทำแบบนั้นเขาต้องการจะฆ่าเราเองหรือจะบีบบังคับให้เรา ออกจารร.นี้ หมิ๋งนั่งท่านั้นอยู๋ซักพัก ก็ปลอบตัวเอง
* h$ j9 k- L  ^; ?
' h! ~" [8 R, D( v5 t* H9 U# ?เขามันเป็นชาย ชายแท้ทั้งแท่ง //แล้ววันนั้น มาจูบเรา นอนบ้านเราทำไม-คงอยากทำให้เราคลั่งตายละมั้งลำพังเรานอนรพ.เขาคงไม่สะใจหรอกต้องให้เราตายไปเลย หมิ๋งถามตัวเอง แล้วก็ตอบเอง เหมือนคนเป็นบ้า
1 Y0 X1 |4 Q, I8 t0 K8 I
“หมิ๋ง หมิ๋งเป็นอะไรอ่ะ ทำไมมานั่งร้องให้อยู่ที่นี่หละ” ต้าเดินเข้ามาเห็นอากัปกริยานั้นพอดี

. t5 {( N7 C( X“อะ....อะ..ป่า...ป่าว พอดีว่ากระเป๋าตังเราหายหนะเราไม่รู้เอาไปไว้ไหน” หมิ๋งรีบแก้ตัว
  k- X% ], T+ s  w3 Q7 d9 B
' Q3 t0 A1 P/ _% U9 K% u3 A% t“โธ่เรื่องแค่นี้เอง หายก็หาใหม่ได้นี่นา” (ก็หาใหม่ได้นี่นา) คำพูดของต้าทำให้อะไรอะไรดีขึ้นมาอีกเยอะ และเขาก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเอง กับเขายังไม่ได้ตกลงที่จะเป็นแฟนกันเลยนะ
; v. Z8 w4 E" X, t( R! t: A
“ขอบใจมากนะต้าที่ทำให้เราเข้าใจอะไรง่ายๆ” หมิ๋งพูดเสร็จ กอดคอต้าซึ่งสูงกว่า ต้าก็โอบไหล่แบบกระชับๆทั้งคู่ยิ้มร่า แล้วก็เดินผ่านโฟนกับพัทเหมือนกับ เป็นวิญญานที่ไม่มีใครเห็น อย่างไงอย่างงั้น โฟนมองหมิ๋งถึงกับฉุนขึ้นมา เขาไม่ได้ใช้แค่หางตาแล้วเขาใช้ตาสองดวงของเขานั่นแหละที่เพ่งไปที่เขา

' S) x: f1 R! v2 ^1 y“พัท ไงพี่กลับก่อนนะพัท พี่ต้องไปทำธุระแล้ว” โฟนวิ่งตามหมิ๋งกับต้าที่ลานจอดรถ เขาทนไม่ได้จริงๆ หมิ๋งทำเหมือนหยามเขามากๆ ทำเหมือนไม่แคร์เขาเลย แต่จริงเป็นเพียงแค่(Defense Mechanism or Self-defense mechanism)กลไกการป้องกันตัวเองทางจิต เพื่อไม่ให้อกหัก

- `0 U$ w; f( W/ d6 \# v. rพอทั้งสองไปถึงลานจอดรถ โฟนกระชากแขนของหมิ๋ง ดึงให้ออกห่าง อัดหมัดหนักๆกับใบหน้าของนายต้า
3 K5 z" p+ s" A
ต้าล้มลงกองกับพื้น ต้าลุกขึ้นมาสวนคืนบ้าง ทั้งสองตัวโตพอๆกัน ฟัดกันซักพัก แลกหมัดกันอยู่ซักพักพอหมิ๋งตั้งสติได้
5 a. c  Y* p' ]9 ^) d: y. i
" F8 y( V: w5 f2 S. N) z“เฮ้ย พอ พอ พอได้แล้ว อะไรกันอ่ะพี่ชกต้าทำไม” หมิ๋งตกใจมาก ตัดสินใจวิ่งพลวดเข้าไปขวางหน้านายต้า กลัวจะมีเรื่องกันมากกว่านี้ สายตาความเกรี้ยวกาจของโฟนลดหลั่นลง

1 W" j2 i  K, B- s3 d. _  S' y“หมิ๋งออกไปหมิ๋งไม่เกี่ยว อย่ามายุ่ง” โฟนยิ่งโกรธหนักเข้าไปอีกที่ หมิ๋งไปปกป้องต้าไว้ โดยที่ไม่สนตัวเองเลย

“พี่ยังจำได้มั้ยว่า ถ้าผมชกพี่คืนเรื่องทุกอย่างมันจะจบ”หมิ๋งพูดแล้ว เอากำปั้นเล็ก อันตรงที่เบ้าตาของโฟนเข้าจังๆ

1 A8 T  a9 s9 m! `2 F“ผมแก้แค้นพี่แล้ว ต่างคนต่างไปเถอะอย่ายุ่งกันเลย” โฟนยืนช็อก กับคำพูดของหมิ๋ง

! s' Z# a( E0 W/ Q, X% ^% T“หมิ๋ง หมิ๋ง เกิดอะไรขึ้น.....ทำไม ทำไม” ดวงตาแดง น้ำตาไหลหลั่งออกมา

“ต้าเราว่าต้ากลับบ้านเถอะเดี๋ยวเรากลับเอง” “หมิ๋ง กลับกับเราอยู่นี้อันตราย”

“ไม่เป็นไร เราช่วยตัวเองได้ ไปเถอะต้าอย่ามาเจ็บเพราะเราอีกเลย” หมิ๋งพูดไปร้องไห้ไปตาแดง น้ำตาอาบแก้ม

4 K8 h( \. v+ c) P% w“แต่ต้า....เพียงอยากปกป้องหมิ๋งนะ” “กลับไปเถอะต้าอย่าทำให้เราลำบากใจอีกเลย” นายต้าจึงกลับบ้านตามที่หมิ๋งสั่งเพราะกลัวว่าจะทำให้หมิ๋งลำบากใจ
" c- g( e5 h  S/ x3 Z
. m8 A# Y- Z( G$ m2 L( q$ U. X“หมิ๋ง แล้วหมิ๋งไม่รักไม่แคร์พี่แล้วหรอ” โฟนพยายามอ้อนวอน เขากลัวว่าจะเสียคนที่ดีกับเขาไป คนที่ไม่เคยโกรธเขาเลยแม้ว่าเขาจะทำอะไรผิด แม้กระทั่งเคยโดนเขาทำร้ายมาก่อน หมิ๋งก็ไม่เอาเรื่อง โฟนยื่นนิ่งอยู่ ส่วนหมิ๋งก็เดินออกไปไม่สนใจคำถามที่โฟนถามเลย เดินออกไปอย่างไม่ดูดายนายโฟนเลย หมิ๋งเดินไปเรื่อยๆไม่หันกลับมามองคนที่ยืนมองตัวเอง ห่างออกไป ออกไปจนเกือบลับสายตา

) E6 X' Y) H: b0 @0 z' [ขณะที่โฟนยืนมองหมิ๋งท่ามกลางความเศร้า ก็มีกลุ่มพวกที่เคยมีเรื่องกับเขา(ตอนแรกมีประโยชน์นะเนี่ย) ประมาห้า หกคน เข้ามาล้อมตัวนายโฟนไว้พร้อมกับลงมือ ทั้งเตะ ถีบต่อย รุมไม่ให้โฟนได้ตั้งตัว โฟนพลาดท่านอนกองลงกับพื้น โดนเยียบหน้าติดพื้นโฟนหมดหนทางสู้จริงๆ ทั้งๆที่เขาสามารถใช้แรงของเขาที่มีอยู่ฝ่าพวกนี้หนีออกไปได้ แต่เขากลับไม่มีแรงแม้แต่น้อยที่จะลุกขึ้นมา หมิ๋งได้ยินเสียงอื้อซ่าก็เลย วิ่งกลับมาที่เกิดเหตุ ในสมองคิดว่าพี่โฟนต้องโดนทำร้ายแน่ๆเขารีบวิ่งไปหา
: Y! z. f( h: b% K; f
4 Y: R( e6 O% c1 B3 t“พี่โฟนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”หมิ๋งวิ่งมาหาอย่างรวดเร็ว น้ำตาหยดไหลรินเป็นสาย เขารีบวิ่งผลักคนที่เหยียบหน้าคนรักของเขาพร้อมเอาตัวมาบังแล้วพยายามไล่คนพวกนั้นออกไป หมิ๋งทั้งโดนกระทืบ ถีบบ้าง โฟนกลัวหมิ๋งจะเจ็บก็เลยเบี่ยงตัวเองมาบังหมิ๋งไว้ไม่ให้โดนมาก โฟนกอดหมิ๋งไว้แน่นกอดปกป้องไม่ให้หมิ๋งเจ็บท่ามกลาง การรุมสกัลของคนพวกนั้น

1 }+ ?* y/ t4 N" ^7 A7 c/ [“อย่าพวกมึงอย่าทำเด็กคนนี้ มึงทำกูคนเดียวพอ มึงอย่าทำคนอื่น”พูดไปก็กอดหมิ๋งไว้แนบกาย ร่างหนาๆรับหมัด รับการเตะ ทุกกระบวนท่า ปกป้องไม่ให้เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องได้รับความเจ็บไปมากกว่านี้
; Q/ j6 d& o% u6 x( O
“พวกพี่ พอเถอะ พี่โฟนเจ็บแล้วปล่อยไปเถอะผมไว้แล้ววว” หมิ๋งได้แต่วอนไหว้ให้ฝ่ายนั้นหยุด
* P; J# P! r6 ?" A: |- l0 R
, _+ A1 h" n0 ]# w2 _ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด! ยามเข้ามาเห็นพวกนักเลงห้าหาคนก็วิ่งหนีออกไป

“ไอ้หนู เป็นไงมั่งลูก” เป็นไงมั่ง โฟนช้ำไปทั้งตัว ส่วนหมิ๋งก็เจ็บบ้างเพราะไม่ใช่เป้าหมายของมัน
; {. ^8 K' F! p. V5 \
7 @2 x/ {" @: ]- I; x“หมะ....หมิ๋งไม่เป็นไรนะพี่ขอโทษ.....พี่ขอโทษ...พี่รัก..หมิ๋งนะ”แล้วนายโฟนก็สลบไป หมิ๋ง เขย่าตัวโฟนแล้วร้องไห้ตาม

“พี่.....พี่....ตื่นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้บ้าตื่นซี่......ตื่นขึ้นมา” หมิ๋งปล่อยโฮท่ามกลางลุงยามเขาซบที่หน้าอกแน่นๆของโฟนเสื้อผ้าขมุกขมอมกันทั้งคู่ เลือดเต็มร่างกายไปหมด หมิ๋งยังเขย่าตัวโฟนเป็นระยะ โฟนก็ไม่มีท่าทีเลยว่าจะลุกขึ้นมา ยามก็พยุงตัวนายโฟนและหมิ๋ง พาไปโรงพยาบาลใกล้ๆรร.แล้วเรียกอาจารย์ปกครองมาคุยที่รพ.
. f0 I: f4 Q% S8 D' m
! t  F% x  O& Y; f% ^9 O& yหมิ๋งร้องไห้ไม่หยุดกลัว กลัวเหลือเกินว่าโฟนจะเป็นอะไรไป กลัวว่าเขาจไม่ได้เจอโฟนอีก กลัวว่าเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้โฟนเจ็บ หมิ๋งทำแผลนิดหน่อย ก็กลับบ้านได้ แต่เขายังไม่กลับ เขาโทรไปบอกที่บ้านเรียบร้อยแล้วว่าไม่ต้องห่วง เขาห่วงโฟนมาก ห่วงจนสุดหัวใจ
/ V* f9 G, j# l& ^1 Z0 f
ซักพักก็เข้าadmit เขาดูสภาพโฟนตอนนี้ บวมปูดไปทั้งร่างกาย พกช้ำบางมีแผลบ้าง โฟนนอนแน่นิ่งอยู่ หมิ๋งก็ไม่ได้ปลุกโฟนขึ้นมาหรอกได้แต่ยืนมองแล้วก็ซับน้ำตาตัวเอง

“หมิ๋ง...หมิ๋งอยู่ไหนอย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ อยู่กับพี่ก่อน” โฟนละเมอออกมา
  I; ?9 X  z: G' _. {6 ^
“พี่โฟน หมิ๋งอยู่นี่แล้ว หมิ๋งไม่ได้ไปไหนแล้ว หมิ๋งจะอยู่เฝ้าพี่จนหายเลย พี่อย่าเป็นไรไปนะ”
  V) d8 W4 u! @8 _  b
* S9 I. j# O/ H/ qหมิ๋งพูดพล่ามพลางยืนปาดน้ำตา มื้อไว้พลางลูบใบหน้า เนียนใสที่โดน อัดซะจนแทบมองไม่เห็นความหล่อ หมิ๋งหร้องให้พร้อมกับโทษตัวเอง อะไร อะไร ที่เกิดมันเพราะเขาคนเดียว เพราะเขาคนเดียว
2 R" c: Z5 k3 o5 t“พี่โฟนหมิ๋งขอโทษ หมิ๋งอยากบอกให้พี่รู้นะว่าหมิ๋งขอโทษ” และหลังจากนั้นหมิ๋งก็นั่งแท๊กซี่กลับบ้าน เพื่อเตรียมเข้าของมาดูแลโฟน
ข่าวคราว นักเรียนโดนรุมสกัลในโรงเรียนก็ดังกระหึ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นที่ฮือฮา ว่านายโฟนโดนรุมทำร้ายจากคู่กรณีเก่า พัทซึ่งก็รู้ข่าวนี้เหมือนกัน เธอจึงรีบทำคะแนนโดยการไปเฝ้าไข้ ดูแลโฟนที่รพ.
' t: s7 X& o% t) Vพัทเคาะประตูก่อนเพื่อที่จะเข้ามาด้านใน หมิ๋งก็ลุกเดินออกไปเปิดประตูสบตาสาวพัท
1 a# k. X* d" q8 q0 N3 |7 M2 L9 |“อือโทษนะคะคือว่าพี่โฟนพักห้องนี้รึเปล่าคะ”หล่อนพูดแบบไม่ค่อย จะญาติดีกับหมิ๋งซักเท่าไหร่เพราะเห็นเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน
1 [* p0 q; u% O6 k& b- f“ใช่ครับ พักที่นี่แหละครับ มีอะไรรึเปล่าครับ” หมิ๋งถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย และหมิ๋งก็สะกิดใจ นึกขึ้นได้ว่า เธอคนนี้ ที่ นั่งกก กอดกับโฟน ตอน เย็นวันนั้น
3 A8 ^2 K6 o& t2 f5 a& B“ก็จะมีไรอีกละชั้นจะมาเยี่ยมแฟนชั้นแล้วเธอละเป็นใคร” หล่อนจิกตาดูหมิ๋งอย่างดูถูก และก็เดินพลวดเข้ามาพอดีกับตอนที่โฟนรู้สึกตัวขึ้นมาพอดี
5 l% F& X  B& c* o7 g4 ^“อ๋อครับคือผมเป็นคนที่พาพี่เค้ามาส่งรพ. แล้วติดต่อทางบ้านเขาไม่ได้ก็เลยต้องดูแล” หมิ๋งพูดบอกเงื่อนไขที่ตนต้องมาอยู่ ณ ที่นี่โดยที่ไม่ให้โฟนเสียหาย
“อื้ม ดีนะขอบใจมากล่ะ งั้นเธอกลับไปได้ละที่เหลือชั้นจะดูแลเอง”ปากชมพูเรียวสวยของเธอ กลับคำพูดเฉียบแหลมฟาดฟันจนนายหมิ๋งต้องหงายหลังตั้งตัวไม่ถูกและก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป หมิ๋งก้มหน้าซ่อนดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า ได้แต่เดินไปหิ้วสัมภาระของตนเองเดินออกจากห้องไปช้าๆ ออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าโฟนนั้นกำลังมองตนเองด้วยใจละห้อย แต่พอหมิ๋งออกจากรัศมีห้องเท่านั้นเขาปล่อยโฮ ท่ามกลางผู้คนมากมายอย่างมาอาย....เขาเดินไปเรื่อยๆ คิดอยู่ในหัวเสมอว่าชายกับหญิงเป็นของคู่กันแล้วเรา......
“พี่โฟนพี่รู้มั้ยว่าพัทเป็นห่วงพี่มากเลย พอได้ข่าวพัทก็รีบมาหาพี่เลยไงวันนี้นะพัทจะค้างที่นี่กับพี่นะ” พัทรีบยื่นข้อเสนอของเธอ
“เอ...เออ ไม่เป็นไรก็ได้ครับ พี่อยู่คนเดียวได้อีกอย่าง ผู้ชายก็บผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองมันจะดูไม่ดีครับ”โฟนหาข้ออ้างที่จะไม่ให้เธออยู่ ใจจริงแล้ว เขาอยากจะลุกขึ้นวิ่งตามหมิ๋งไป
- j$ |# A4 i  h" e) k( q“เอาน่า เราเป็นแฟนกันแล้วหนิคะ เมื่อแฟนป่วยไม่ดูแลได้ไงคะ”เธอมั่นใจ และตอนนี้เธอคิดว่าโฟนหลงรักเธอ และเธอก็ไม่อยากปล่อยโอกาสนี้ให้มันหลุดลอยไป
; M& i7 Y+ i! ~, i' O" ?“เฮ้ยไอ้เชี่ย เป็นไรไปป่าวว๊ะ” เสียงห้าวๆของพงษ์ มิกซ์ กลอฟ ดังขึ้น พร้มกับเปิดประตูเข้ามา
6 f6 k1 d, B; h& E: ]. }$ D“โหย....ไอสาดดดกูก็นึกว่ามึงจะตายซะละ ยิ่งมีน้องพัทมาเฝ้าคงหายวันหายพรุ่งหละเมิง”มิกซ์แซว สาวพัททำท่าเหนียมอายลดความเกรี้ยวกาจลง เพราะเธอเล็งเห็นว่าคนพวกนี้เป็นเพื่อนของนายโฟน เธอก็เล่นหูเล่นตา สายตาของเธอชั่งแพรวพราวให้กับหนุ่มๆเสียจริง จะว่าไปทั้งกลุ่มนี้ หน้าตาดีทุกคนก็ว่าได้ เธอก็ใช้มารยาหญิงของเธอทำประจบนาย โฟน เรียกคะแนนต่อหน้าเพื่อนๆ โฟนทำท่าเมินๆแต่ไม่ให้ผิดสังเกตมาก
“พี่โฟน หิวมั้ยคะเดี่ยวพัท ป้อนข้าวให้”เธอออดอ้อนโฟน ต่างๆนานา
! i; {7 C! `+ R+ W/ `# `$ O9 d“อือ...ยังดีกว่าน้องพัทพี่ยังไม่หิว” ในหัวของโฟนหว้าวุ่น คิดอยู่ว่าจะทำยังไงให้หมิ๋งเข้าใจ จะทำยังไงตอนนี้โฟน คิดอะไรไม่ออก หัวแทบระเบิด เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากแค่เวลานี้ขอให้ชายผู้นั้นอยู่ในสายตาก็เพียงพอแล้ว
พอดึกๆเพื่อนของโฟนต่างแยกย้ายกลับบ้านไป เหลือแต่เพียงพัท ที่ยังคงห่วงหาอาทร โดยไม่ละความคิดที่จะจับหนุ่มหล่อคนนี้ไว้ เป็นของตัวเอง พัทอาบน้ำแต่งตัว ใส่ชุดนอนที่บางๆ เหมือนว่าเธอพยายามตั้งใจที่จะรุกฝ่ายตรงข้ามจริงๆโฟนไม่รู้ทำอะไรเลยแกล้งนอนหลับท่าเดียว สาวพัทสุดสวยก็เดินเข้ามาใกล้ๆๆๆ ....ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มือปลดกระดุมของโฟนทีละเม็ด อย่างล่าช้า เธอพยายามลักหลับนายโฟน มือไม้ลูบไล้ที่หน้าอกเนียน กล้ามหน้าอกล่ำสัน โฟนหัวใจเต้นเพราะเขาก็หวั่นไหวกับผู้หญิงเหมือนกัน เขาแย้มตาดูหญิงสาวผู้นั้นว่าเธอกำลังทำอะไรต่อไป เธอเอามือพลันวันที่เรือนร่างของนายโฟน โฟนเริ่มเผลอตัวพลั้งเอามือโอบกอดฝ่ายตรงข้ามบ้าง เธอได้ใจจะจูบปากนายโฟน โฟเอาหัวหลบไม่ยอมให้จูบปากหันแก้มให้หอมแทน หันไปหันมาเสียงพยาบาลก็เคาะประตู หญิงสาวผู้นั้นเธอก็เลยปลีกตัวออกห่าง
5 o  g2 B5 @6 Z; ], L. T“ไม่ทราบว่าคนไข้เป็นอะไรคะ คุณเรียกพยาบาลใช่มั้ยคะ”เธอหมายความถึงกริ่งที่หัวนายโฟนไปโดนเข้า โดยไม่รู้ตัวตอนที่หลบการจูบของสาวพัท
3 j/ M/ P6 v7 B) g+ g" H“ป่าวคะไม่มีอะไร สงสัยคนไข้โดนปุ่มกดมั้งคะ”พัทแก้ตัว พร้อมกับเอามือจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิง พยาบาลสาวทองหน้าพัทแล้วทำท่าหงุดหงิด ออกไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง พอพัทจะกลับไปทำอย่างว่าอีกรอบเธอก็ อาย โฟนก็ มองหน้าอายๆ สรุปแล้วคืนนี้นายโฟนก็รอดตัวไป
+ D# B7 m7 q% y2 R! m1 rพอวันรุ่งขึ้นพัทรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเรียนเป็นปกติเธอมองนายโฟนที่ยังไม่ตื่นเธอก็ morning kiss
8 `7 C5 g. J  h- |9 C" x0 `โฟนเริ่มหายเป็นปกติแล้วช่วยตัวเองได้แล้ว โฟนจึงตัดสินใจออกจากรพ.กลับไปนอนพักที่บ้าน จริงๆเขาอยากหนีพัทนั่นเองมือจับแก้มที่พัทหอมซักครู่แล้วก็ลูบริมฝีปากชมพูหลับตาคิดถึงครั้งแรกที่เขาโดนจูบรอยจูบมันยังฝังลึกลงหัวใจ ไม่มีใครที่ทำให้เขาหวั่นได้ขนาดหมิ๋งแล้ว รอยจูบนั้นเป็นรอยจูบที่ อ่อนนุ่ม บริสุทธิ์ สื่อถึงความสัตย์จริงที่เด็กน้อยผู้นั้นให้”””TBC
ขอกำลังใจด่วน พิมผิดอย่าว่านะเพราะเร่งมากมาย

โฟนรอจนเวลาเลิกเรียนจึงตัดสินใจโทรหาหมิ๋งอยากให้หมิ๋งมาหา
' K& `7 L* d6 ^3 N, y/ k* @3 T“ฮัลโหลหมิ๋ง มาหาพี่หน่อยดิพี่อยู่บ้านแล้ว” โฟนรีบพูด ตั้งใจจะให้หมิ๋งมาหาตนเองจิงๆ
“โทษนะครับวันนี้ผมต้องไปต่างจังหวัดกับพ่อแม่”หมิ๋งรีบพูดความเท็จ แต่หมิ๋งเองเป็นคนโกหกไม่เก่งพูดเก้ๆกังจนนายโฟนจับได้
' x( ~7 b7 U2 Q% R2 I  {* A“หมิ๋งเป็นอะไรอะ พี่ป่วยอยู่นะหมิ๋งลืมสัญญาว่าจะดูแลพี่จนหายแล้วหรอ”โฟนรีบโวยวาย เหมือนกับเด็กที่งอนแม่ซื้อของเล่น
! a  |) C( E& M. V“หมิ๋งคงไม่จำเป็นต่อไปแล้ว ขอให้แฟนพี่ดูแลสิ พี่มีแฟนแล้วนี่นาหมิ๋งจะมีค่าอะไรละ” หมิ๋งพูดพลางทำหน้าเศร้าเสียงเริ่มสั่นสมองนึกเรื่องเมื่อวานที่...... และก็วางสายในที่สุด
“หมิ๋ง....หมิ๋ง...โถ่โว้ยยยยย”โฟนฉุนอารมณ์เสีย ปาโทรศัพท์ทิ้งทำอะไรไม่ถูก ไม่ยอมกินข้าวกินปลา ทรมานตัวเอง
/ i5 D- \, t. E“คุณหนูโฟนคะ ป้าทำอาหารเสร็จแล้วนะคะ จะให้ยกมาที่ห้องหรือว่าจะลงไปทานดีคะ”
“ไม่กิน เอาไปทิ้งซะ...ไม่งั้นก็เอาไปกินเลย” โฟนอารมณ์เสียไปซะทุกเรื่อง โดยไม่รู้ตัวเองว่ามันเกิดจากอะไร เขาเดินไปที่มือถืออีกครั้งแล้วก็กดเบอร์เดิม
( |/ H8 b( b% f4 z3 V1 C) p“หมิ๋ง....หมิ๋งมาหาพี่หน่อยนะ นะนะมาหาพี่หน่อย”โฟนเริ่มออกอาการออดอ้อน
“ก็อยู่นี่แล้ว เปิดประตูห้องดิ แล้วก็กินข้าวด้วย”เสียงใสใสลอดผ่ายประตูห้องนอนของนายโฟน ใบหน้าหงุดหงิดยิ้มร่า รีบพลวดพลาดไปเปิดประตูให้หมิ๋ง
“หมิ๋ง....มายังไง...ทานไรมายัง” โฟนรีบถามสารทุกสุขดิบต่างๆนานา
2 K& v: L/ ]; E/ M“ก็ต้องมาดิก็สัญญาไว้แล้วนี่นาว่าจะมาดูแลคนป่วย ทานข้าวด้วยกินเยอะๆจะได้หาย” หมิ๋งพยุงโฟน ไปที่ห้องอาหารซึ่งป้าแม้นเธอก็สงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นใคร ทำไมโฟนถึงไม่หงุดหงิดเหมือนตะกี้ที่เธอ ขึ้นไปเรียก
  }4 l4 V  w2 P3 Y7 t; i“ป้าครับยังไง เดี่ยวไว้ผมดูแลคุณหนูของป้าให้นะ ป้าจะได้ทำงานได้สะดวก”
3 n" y. W$ x" E: N“ขอบคุณมากนะคะ คือคุณท่านก็สั่งกำชับทางโทรศัพท์จากอเมริกาเลยนะคะ ว่าให้ดูแลดีดี มีคุณมาช่วยป้าก็ดีใจคะ”
“ครับไว้ใจได้เลยครับ” โฟนก็ยอมทานอาหาร และก็ทานเยอะด้วยเพราะ หลังจากที่หงุดหงิดนานไม่ทานข้าวหลายมื้อก็เลยหิว ดับเบิ้ล “หมิ๋งไม่โกรธพี่หรอกเรื่องเมื่อวานอ่ะ”
+ M$ ~0 q8 p/ u0 R8 C5 z: H“ไม่หรอกครับหมิ๋งยังไงก็ได้ถ้าพี่ต้องการก็จะมาถ้าพี่ไม่ต้องการก็ยินดีเป็นฝ่ายไปครับ”หมิ๋งพูดชักสีหน้าจริงจัง
“โถ่.....ใครจะทำแบบนั้นกันละพี่หนะอยากให้หมิ๋งดูแลจะตาย” โฟนพูดแล้วยักคิ้วหลิ่วตา
“พอพอเก็บปากไว้กินข้าวเถอะเด่วโดนเข้าอีกหมัดหรอก” หมิ๋งพูดแล้วง้างหมัดทำท่าจะต่อย นายโฟนกลัวจนหัวหุบเลยพร้อมชี้ที่เบ้าตา
' i6 Q( Y/ A; v3 C) o1 I  u# b; M“นี่เห็นมั้ยเขียวๆนี่อะใครทำ รู้ป่าวทำไมหมัดนิ่มๆทำตาเราเขียวได้นะ”
“เป็นไรมากปะนั่น หมิ๋งขอโทษจริงๆก็พี่มาทำร้ายต้าเค้าทำไม หมิ๋งอะชอบคนมีเหตุผล” หมิ๋งต่อว่าโฟนพองาม
* u- S5 i6 p0 }5 u) R“ก็มันหล่อหนิ เด่วหมิ๋งก็หลงเสน่ห์มันหรอก” โฟนพูดหึงๆ
9 }1 W3 q0 h& N8 B' l3 o9 {“เข้าใจใครผิดป่าว เขาหนะมาหลงเสน่ห์หมิ๋งตะหากเล่า ก็น่าร้ากกซะขนาดนี้คนไหนจะไม่ชอบมั่ง” หมิ๋งพูดพร้อมแลบลิ้นเย้ยฝ่ายตรงข้าม ที่กำลังหึง
“เออๆ พ่อคนน่ารัก.....น่ารักมากๆระวังละจะโดน....”โฟนทำหน้าหื่นๆมองหมิ๋ง จนหมิ๋งต้องหลบสายตาเพราะความอาย
“คะ...คือพี่ก็เกือบหายดีหมดแล้วนะ ยังไงก็อย่าลืมเรื่องเรียนละ ไปเรียนด้วยตั้งใจเรียนด้วยนะ”
“ยังไม่อยากหายเลยยยยอยากป่วยนานๆหมิ๋งจะได้มาดูแลบ่อยๆ” โฟนเล่นลูกอ้อนอีกครั้ง
8 x# L0 k7 W+ X, {, w4 {; _; |“พอพอ....บ้าเกินไปละพูดได้แบบนี้ไม่ป่วยแล้วนี่กลับบ้านละนะ”หมิ๋งทำท่าจะลุกเดินออกไป โฟนคว้าแขนหมิ๋ง
& e7 n8 e5 e; i' g( T“ค้างที่นี่กันนะ นะนะ อยากนอนกับหมิ๋งอะ อยากให้หมิ๋งกอดเหมือนวันนั้นอะ”
“ใคร ใครกอด ไม่มีวันหรอกร้อนจะตายใครจะกอดลง...เออ...รีบๆกิน จะได้อาบน้ำพรุ่งนี้ถ้าอยากไปเที่ยวเดี๋ยวหมิ๋งพาไป”
“สัญญาแล้วนะ งั้นเด่วพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”โฟนรีบวิ่งขึ้นห้องจนลืมตัวว่าตัวเองเจ็บอยู่ โฟนถึงห้องรีบเปิดแอร์ลดแอร์ 16องศา แล้วก็เอาถ่านรีโหมดไปซ่อน พอหมิ๋งอาบน้ำเสร็จ ก็รู้สึกหนาวๆบวกกับแอร์ที่บ้านตัวเอง โฟนนอนอุ่นอยู่ใต้ผ้าห่มหนาๆไม่สนในที่จะเหลือผ้าห่มให้หมิ๋ง
) C2 w$ w3 N: }- `2 X“นี่นี่ชวนมานอนป่าวเนี่ย....ผ้าห่มอะแบ่งมั่งหนาวนะโว้ย”หมิ๋งพูดพร้อมกับแย่งผ้าห่มมาเป็นของตัวเองฝ่ายเดียวพร้อมกับม้วนๆเล่นเป็นเด็กๆ
“เห้ยเอามานี่ดิ...แบ่งกันดิเร็วหนาวนะรู้มั้ย ไม่ให้ใช่มั้ย...ไม่ให้ใช่มั้ย”โฟนเอามือโอบกอดรัดหมิ๋งแน่นๆจนหมิ๋งต้องยอม
2 E8 K/ Y$ B: m# C; H$ a! C2 h6 \“โอ้ยๆพอพอยอมแล้ว ยอมแล้วไปเอาให้อีกผืนไม่ได้หรอก บ้านก็รวยมีผ้าห่มผื่นเดียวหมอนใบเดียวจะบ้าตาย”
. ]  k, ?' L" r! s2 |& r1 p“ก็นอนด้วยกันนี่ดิ นอนกอดกันอุ่นดีออกมามา คืนนี้หนุนแขนพี่นะ กระเถิบเข้ามาใกล้ๆ”โฟนพูดพร้อมกับคว้าตัวหมิ๋งมาใกล้ๆพร้อมกับจูบหน้าผาก “หมิ๋งตัวหอมจัง พี่อ่ะชอบกอดหมิ๋งนะ”
7 L9 R. s( _7 w# u; M3 `' N“ครับหมิ๋งก็มีความสุขมากนะอยากให้คืนนี้ ยาวๆจัง”
“นอนเถอะหมิ๋ง ที่สำคัญอยากน้ำลายยืดใส่แขนพี่นะ”สิ้นคำพูดหมิ๋งก็กัดตรงหัวไหล่นายโฟน
“โอ้ยกัดทำไมเจ็บนะ อย่างนี้ต้องโดน” โฟนล็อกตัวหมิ๋งประกบปาก เข้าข่ายกัดจูบ เล่นกันสักพักหมิ๋งกับโฟนก็เข้าสู่นิทราในคืนที่หนาวเหน็บอย่างอบอุ่น

, [+ F( K! B7 O2 T& pพออรุณรุ่ง แสงอาทิตย์อ่อนๆสาดส่องเข้ามาผ่านม่านที่ปิดอยู่ หมิ๋งตื่นเช้ากว่าโฟน สายตาหมิ๋งจ้องมองใบหน้าอันอันหล่อเหลา ดวงตากลมโตที่ปิดสนิทกับท่านอนที่หมดท่าความขี้เก็ก ชั่งเป็นภาพที่น่าดูมาก หมิ๋งจ้องมองอยู่อย่างนั้นในขณะที่ใบหน้าหมิ๋งอยู่ตรงร่องไหล่.....มองไปก็คิดถึงวันแรกที่เราเจอกัน วันแรกที่เขาเข้ามาหาหมิ๋งแบบ`ตัวเงินตัวทอง`มโหด ซึ่งต่างจากวันนี้มากเพราะเขาคงแพ้ความดีของหมิ๋งไปแล้วสิ

1 z. v- v0 ^  X3 _2 W% \หมิ๋งยกมือขึ้นมาโบกๆไปมาที่ใบหน้าว่าดวงตานั้นหลับอยู่รึเปล่า พร้อมกับจุมพิศลงตรงแก้มอย่างแผ่วเบาแล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำอย่างช้าๆเพื่อให้โฟนได้นอนหลับอย่างสบาย
0 g! P: s- ~9 g6 Q/ @+ w6 O. F' W
หมิ๋งแกะแปรงสีฟันอันใหม่ที่โฟนเตรียมไว้ให้ แล้วก็ล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำจนเสร็จเขาก็จัดเตรียมน้ำอุ่นไว้ในอ่างอาบน้ำเพื่อให้โฟนเข้ามาได้ใช้เลย พร้อมเตรียมยาสีฟังลงบนแปรงสีฟันของโฟน แล้วก็เดินไปปลุกโฟนให้ตื่น เพื่อที่จะออกเดินทางไปเที่ยววันหยุดกัน
2 r& X% G+ t/ G/ s$ E9 |3 X
“พี่....พี่โฟนตื่นได้แล้ว...ตื่นดิช้าเกินแปดโมงหมิ๋งกลับจริงๆนะ” หมิ๋งเรียกโฟนให้ได้สติ แล้วพร้อมกับขู่ โฟนรีบเบิกตากว้างขยี้ตา งัวเงียซักพักก็ลุกขึ้นโดยไม่เรื่องมากเลย หมิ๋งยืนหัวเราะกับท่าทางขมักเขม้นของโฟน แล้วหมิ๋งก็ลงไปรอด้านล่าง
, e$ P; \+ v+ _4 V) [0 P
; i( [- S0 _1 M: f/ ~+ iหมิ๋งเดินเล่น รอบๆบ้าน(คฤหาสน์)ของโฟน..... เดินไปเจอรูบครอบครัว มีพ่อ แม่ แล้วก็โฟน ตอนโฟนเด็กๆน่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย ชั่งเป็นเด็กที่น่าอุ้มเหลือเกิน

3 X/ @/ ]/ Z) w“คุณคะ ป้าเตรียมมื้อเช้าไว้แล้วนะคะ” “อ๋อขอบคุณมากนะครับป้า คือผมอะมีเรื่องอะไรอยากถามป้าหน่อยครับ”

“คือว่า พ่อ แม่ของโฟนเค้ากลับมาไทยบ่อยมั้ยครับ” “อ๋อไม่บ่อยหรอกค่ะคืองานที่โน่นรัดตัวมาก ท่านทำงานหนักมากไม่ค่อยมีเวลากลับมาเลย แต่พอมาทีนะคะคุณหนูโฟนเค้าจะยิ้มแย้มดีใจมากเลยค่ะ”

“อ๋อครับขอบคุณครับ งั้นแสดงว่าป้าก็เป็นผู้ใหญ่ที่นี้คนเดียวดิครับ” “อย่างนั้นก็ว่าได้ค่ะ คือป้าเลี้ยงคุณหนูมาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กๆคุณหนูน่ารักมากเลย”ป้าพูดพร้อมผายมือไปที่รูบ “เป็นเด็กพูดจาเรียบร้อย แต่พอคุณพ่อคุณแม่ไปทำงานต่างประเทศคุณหนูก็เป็นคนเจ้าอารมณ์ฉุนเฉียว ป้าก็เข้าใจคุณหนูนะคะแต่ป้าก็ทำอะไรไม่ได้”
2 ?0 c" P8 |& p: u/ R, e) g/ E2 f
0 V) H- j* v8 X+ x0 H“อ๋อครับ โฟนเค้าคงเหงาละมั้งครับป้า ขอบคุณมากนะครับ” หมิ๋งได้ทราบเรื่องก็มองย้อนไปที่บ้านตัวเองถึงฐานะทางบ้านของหมิ๋งไม่ได้ร่ำรวยเหมือนโฟน แต่พ่อและแม่ก็อยู่ในเมืองไทย อยู่เห็นหน้ากันทุกวัน หมิ๋งก็เข้าใจว่าโฟนคงจะขาดความรักความอบอุ่น เขาเริ่มเข้าใจโฟนมากขึ้น
/ l/ C  @: Q4 i7 r0 d4 B
1 V7 d3 t: a8 i$ y. v9 Sหมิ๋งเดินไปที่ ลีฟวิ่งรูม นั่งโซฟานุ่มๆ เปิดทีวีรอโฟนอาบน้ำเสร็จ เหลียวมองนาฬิกา Burberry เป็นเวลา 8.15 น. หมิ๋งกะจะขึ้นไปหาเรื่องเพราะว่ามันเกินแปดโมงเช้าแล้ว พอเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นโฟน นอนแผ่หลาอยู่ที่เตียงนอน นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม แถมไม่มีทีท่าว่าจะตื่น หมิ๋งยิ้มเจ้าเล่ห์ เดินไปที่ม่าน เปิดม่านกว้างให้แสงแดดสาดส่องเข้ามาเต็มที่ โฟนก็หันหน้าหนีคลุมโปง
( C0 {$ m1 t9 c8 u( {4 }
“ขอพี่นอนอีกแป๊บนะ” โฟนพูดแล้วก็นอนต่อ โฟนไม่รู้หรอกว่าหมิ๋งตั้งใจจะพาเขาไปไหน คงคิดว่าใกล้ๆสายๆก็ไปได้

4 F3 }8 l7 x8 D: h* Rหมิ๋งแกล้งทำเสียงเรียกเข้ามือถือดัง “โหลต้าหรอ ทำไรอยู่อ่ะ วันนี้เราเบื่อมากเลยพาเราเที่ยวหน่อยดินะนะ มารับเราด้วยที่บ้านเรานะ เดี๋ยวเราอาบน้ำแต่งตัวรอ” พอมองไปอีกทีโฟนั่งนิ่งฟังโทรศัพท์เมื่อไหร่ไม่รู้ รีบวิ่งมาคว้าโทรศัพท์ แล้วเอาไปด่า “ไอ้สัด โดนต่อยยังไม่พอหรอวะโทรมายุ่งกับหมิ๋งอยู่ได้กูเตือนไว้นะ อย่ามายุ่ง” โฟนเห็นหมิ๋งหัวเราะร่า เลยมองที่มือถือเป็นหน้าจอปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น
8 W7 v5 a: p2 ^( i
“หึงหรอ” หมิ่งถามสั้นๆ “ป่าวแค่หมั่นใส้”โฟนบิดเบือนคำตอบ
1 j4 I' Y8 I& M2 f  y7 C
“ตื่นแล้วสินะ อาบน้ำด้วยละ” หมิ๋งยิ้มที่เป็นฝ่ายชนะ
; N/ m* f" n) R
' x- H% I% f, q“โหยทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยอะหมิ๋ง พี่แค่ขอนอนต่อนิดเดียวเอง” “ไม่ได้ก็ไม่ได้ดิ ไปไป” หมิ๋งลากคนตัวโตผลักเข้าห้องน้ำแล้วก็วิดน้ำใส่ให้เปียกๆแล้วหมิ๋งก็ออกมาคุม หน้าน้องน้ำ วิธีนี้ได้ผลเพราะโฟนก็ยอมอาบน้ำโดยดี
; j) E( l$ O  O' h
โฟนแต่งตัวเสร็จก็ลงไปกินข้าวเช้าพร้อมหมิ๋งทั้งทานเช้ากันเสร็จแล้วก็ไปที่รถเต่าVolk ของโฟน
$ w. J5 q* r7 X2 s0 v7 S, @
“หมิ๋งพี่ขับอง จะพาพี่ไปเที่ยวไหน” “เอาน่าขับๆไปก่อนเจออะไรน่าเที่ยวก็แวะซะทุกที่เลย” โฟนก็ขับรถไปแบบงงๆว่าหมิ๋งจะพาไปเที่ยวไหน หมิ๋งได้แต่บอกให้โฟนขับไปเรื่อยทางพระรามสอง ไปเรื่อยๆจนเริ่มเข้าเขตจังหวัดสมุทรสาคร แล้วหมิ๋งก็เฉลยว่า หมิ๋งจะพาไปเที่ยวหัวหิน พอโฟนรู้ว่าจะไปที่ไหนก็เหยียบรถด้วยความเร็วสูงเพื่อที่จะรีบไปถึง
/ j4 g8 w6 O2 [8 m- E" }
“เฮ้ย อย่าเร็วดิ ไม่เอายังไม่อยากตายนะ” หมิ๋งกลัวจนยกขาขึ้นมาวางบนเบาะ
1 u+ L! q2 u- e  B
“โอเคโอเค ช้าๆก็ได้ แล้วเมื่อไหร่จะถึงละ” พอโฟนลดความเร็วลง หมิ๋งก็ลงมานั่งท่าเดิม
* x" n4 Z8 R8 b* \0 B
“พี่ ดูของข้างทางดิ เค้าขายไรกันอะ” “ไม่รู้หรอกไม่เคยกิน” โฟนก็ขับรถไปเรื่อยๆ แปดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง
; W5 u6 M2 s8 U8 N% p
“หมิ๋งนะเคยมาทะเลกับพ่อแม่บ่อยๆ แต่พอโตพ่อแม่ไม่ว่างเลย จึงคิดถึงและก็อยากมา”

3 G' l' J1 H0 p5 n5 b“อื่มดีแล้ว ดีกว่าพี่อีก พี่ยังไม่เคยไปไหนกับครอบครัวเลย พี่ก็เลยเที่ยวๆแถวๆกรุงเทพนั่นแหละ”
" c; i7 |$ w6 m. h% E3 M
* l& y( @8 E( I6 s" A2 J“แต่พี่เป็นคนที่เข้มแข็งนะ อยู่คนเดียวได้พี่นี่เก่งจังเลย ถ้าเป็นหมิ๋งนะร้องขี้มูกโป่งไปแล้ว”หมิ๋งแกล้งชมเพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามลืมปมด้อยของตัวเอง

/ N& n) e8 y+ R9 r, Y“ห้าห้า พี่เชื่อแม้แต่พี่ยังไม่ทันทำอะไรก็ช็อกซะงั้น...ดูท่าจะเป็นไข่ในหินแฮะ” โฟนเยาะเย้ย

0 b3 a, f) }" Y) t# f“ก็นะ...ก็พวกอันพาลมันดันเป็นคนที่เราชอบไง” หมิ๋งพูดแล้วมองหน้า โฟนยิ้มตรงมุมปากแล้วก็ขับรถต่อไป

7 Z* w: r' E! D: W9 k" Y( _  Gออกจากบ้านเก้าโมงกว่า พอไปถึงก็เที่ยงๆเกือบบ่าย ทั้งคู่ก็หาอะไรทานแถวๆร้านอาหารซีฟูด.....หมิ๋งสั่งกุ้งเผา ปูเผามาเต็มเลย ส่วนโฟนก็สั่งอาหารประเภท ยำยำ แซ่บๆ

“พี่ อะกินกุ้งนี้ดิ หมิ๋งแกะให้แล้ว” หมิ๋งยื่นกุ้งเผาตัวโตๆให้โฟน
; ^5 [5 \, {0 J) R- G
“แกะให้พี่อยู่นั่นแล้วไม่กินของตัวเองหรอ” อะอะทานปลาหมึกมะนาวนี่ดิอร่อยนะ ทั้งสองสวีทหวานแหว่วกันมากมายพอทั้งคู่ทานเสร็จ
: v/ @( G) H7 @, T3 _
“พี่โฟนมาทั้งทีเราลงทะเลกันดีมั้ย ไปหาซื้อกางเกงขาสั้นกันปะปะ” หมิ๋งลากโฟนไปแถวๆร้านข้างทางหาซื้อกางเกงขาสั้น หมิ๋งหยิบกางเกงลายดอกไม้หวานๆสีชมพูให้โฟน แล้วสีเข้มๆให้ตัวเอง พร้อมกับหมวกฟางคนละใบ
1 ?6 l$ `2 G, K: D7 \, f: ]
3 s4 H9 Q: k' D) {7 {“หมิ๋งจะบ้าหรอกางเกงสีแบบนี้พี่ไม่กล้าใส่หรอก” “เอาน่าไม่มีใครมามองหรอกแต่หมิ๋งว่าน่ารักดีนะ”

หมิ๋งพูดหยอกๆ อยากให้โฟนยอมใส่สีหวานๆ

5 R! F1 L1 x5 Z! P8 H  P“พี่ครับ ผมขอเปลี่ยนชุดด้วยนะครับ” “จ๊ะเชิญด้านในเลยค่ะ”
; ~! |3 z1 o* V( D3 H
: e& S- Y6 z. b+ V, J5 Oโฟน ถอดเสื้อเผยให้เห็น กล้ามหน้าอก กล้ามท้องที่ลอนเป็นลูกๆ แล้วใส่กางเกงขาสั้นสีหวานรับกับผิวขาวอมชมพู ชั้งน่าดูอะไรแบบนี้

“เอ้าหมิ๋งไม่ถอดเสื้อหละ เด่วเปียกหลอก” โฟนพูดให้เหตุผล
3 a3 Z7 e. l- U" w; G
& N5 z4 P: w0 }4 J- t0 j“หมิ๋งผอม เด่วเขาจะหาว่าก้างมาว่ายน้ำ” “งั้นก็ตามใจนะ” ก่อนออกจากร้านหมิ๋งก็ซื้อแว่นกันแดง 99 บาทใสเดินไปที่หาด โฟนมองหมิ๋ง กับการแต่งตัวแบบใสใส แว่นกันแดดแบบไม่มีราคาพอหมิ๋งใส่มันดูเป็นแว่นที่ดูดีมาก ใบหน้าเรียวรี ได้รูบจมูกลอด ผ่านแว่นเผยให้เห็นดั้งเป็นสัน

' T& R8 [+ J: l# ?" K9 R# B“หมิ๋งเอากันแดดมาป่าว ขอหน่อย” “อะอะ ขอหมิ๋งทาก่อนนะ” โฟนก็รับกันแดดไปทา ทาแขน ขา ทาหน้าอกพอเอื้มมือ ถ้าไม่ถึงด้านหลัง ก็เลยต้องวานหมิ๋ง
7 ~: ]7 v3 O& M! R
7 \/ m1 G  I( M7 @, r“หมิ๋ง ทาให้พี่หน่อยเอื้มไม่ถึงอะ” หมิ๋งบรรจงทากันแดดให้โฟนอย่างแผ่วเบา มือลูไล้ไปทั้วแผ่นหลัง โฟนแอบยิ้มอย่างมีความสุข

“อยู่ในร่มซัก ยี่สิบนาทีนะ แล้วค่อยลงเล่นไม่งั้นก็ไม่รู้จะทาไปเพื่ออะไร” โฟนรีบพอกหมิ๋งเหมือนกับหมิ๋งไม่รู้เรื่อง

“เหอะๆกันแดดของพี่ดิต้องรอเวลา ของโฟนไม่ต้องเพราะมันเป็นแบบ Physical ไม่ใช่ chemical ที่ต้องรอให้มันซึมลงผิว”

(Physical มันจะแพงหน่อยสำหรับผิวแพ้ง่ายการทำงานมันจะสท้อนแสงแดดเลย)
8 l" M9 p& O9 z0 H9 c
/ R' C; B  p- N3 E0 H1 [: \6 x' |“เด่วหมิ๋งเอาของไปเก็บที่รถให้นะ รอนี่ละเด่วไปเล่นด้วยกัน” พอหมิ๋งเอาของไปเก็บเรียบร้อย สองหนุ่มก็เดินเผยโฉมลงหาด หาดวันนี้ดูเงียบๆไม่ค่อยมีคนมาเล่นจนแน่น เบียดกันจนน่ารำคาญ โฟนว่ายน้ำพาหมิ๋งไปไกลๆผู้คน

“พี่โฟนจะพาหมิ๋งไปไหน.....หมิ๋งว่ายน้ำไม่แข็งนะ” “เอาน่า...น้ำทะเลมันจมยาก” โฟนพาหมิ๋งไปเรื่อยๆจนระดับความลึกนั่นประมานปากของหมิ๋ง แต่แค่คอของโฟน

“หมิ๋งไม่ไหวแล้ว น้ำเข้าปากแล้วเนี่ย” หมิ๋งโว้ยวายยื้แย่งไม่ยอมไปต่อ

“งั้นเกาะหลังพี่ไว้นะ ที่สำคัญอย่ารัดแน่นละเด่วพี่ว่ายน้ำไม่ออก” หมิ๋งก็เกาะบนร่างกำยำ แข็งแกร่งของโฟน ร่างทั้งสองแนบชิดแน่นกันทั้งคู่ โฟนก็แกล้งดำน้ำให้หมิ๋งจมบ้าง โฟนยิ่งแกล้งเท่าไหร่หมิ๋งยิ่งกอดโฟนแน่นขึ้น

“พี่ พอแล้วอย่าแกล้งหมิ๋งเลยกลัวไปหมดแล้วเนี่ย” โฟนหัวเราะร่า ที่ตัวเองทำให้ฝ่ายตรงข้ามกลัวได้สำเร็จ โฟนสังเกตหมิ๋งนอกจากจะเอามือกอดโฟนไว้แน่นยัง เอาขาคีบไว้อีกกลัวหลุดจากเขามาก
; s1 S5 P6 w( {0 v; b5 W
“โอเคงั้นพี่ไม่แกล้งแล้วไปเล่น ตื้นๆพอที่เราเล่นได้ละกัน” โฟนสารัตถี ก็พาหมิ๋งเข้าไปที่ตื้นๆ พร้อมกับเหวี่ยงหมิ๋งจมลงไป
" z* C+ T0 H) h0 l
/ A! P" Y2 m7 j  T- P“ไอ้พี่บ้า สงสัยกลับไปบ้านกินข้าวไม่ต้องใส่น้ำปลาละเค็มเวอร์เลย”โฟนพูดพร้อมสำลัก คนร่างโตก็หัวเราะ

ถึงทั้งคู่จะอยู่ที่ตื้นๆ ก็ยังอยู่ไกลละสายตาผู้คน ขณะที่หมิ๋งขยี้ตา โฟนก็เดินเข้ามาใกล้ๆ โอบกอดหมิ๋งแนบแน่นทั้งร่างกาย หมิ๋งกอดตอบไม่พูดอะไร

“หมิ๋งอย่าพึ่งปล่อยพี่นะ กอดพี่ไว้แน่นๆพี่อยากรู้สึกแบบนี้ไปนานๆ” โฟนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ โฟนรู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งใบหยุดหมุน ใจเต้นพองโต เขากอดหมิ๋ง กอดเท่าไหร่ก็ไม่พอ กอดแล้วอยากกอดอีกตอนนี้เขาเริ่มขาดหมิ๋งไม่ได้ซะแล้ว
* e8 [& u/ _1 E
“พี่โฟน...พี่ช่วยพูดอะไรให้หมิ๋งฟังได้มั้ย”...หมิ๋งคลายอ้อมกอดออกเกาะตรงหัวไหล่โฟน มองหน้าสบตากันซึ้งๆ
- f1 g: K1 z+ ^* l' Y, B0 ^
: K3 t9 q/ V$ w“พี่...รักหมิ๋งมากนะและพี่ก็เป็นของหมิ๋งแล้วนะ” โฟนพูดพลางหน้าแดงก่ำ โน้มคอต่ำลงจูบปากหนูน้อยอย่างแผ่วเบา แล้วก็กลับไปท่าเดิม
! l. N0 S  p$ ?7 B, Z
“หมิ๋งรักพี่ที่สุดในโลกเลย”หมิ๋งพูดพร้อมจับใบหน้าอันหล่อเหลาชมอย่างเต็มตา แล้วก็สาดน้ำทะเลให้เข้าตา เพื่อแก้แค้น และแก้เขิน ที่โฟนทำไว้ให้เมื่อกี้
9 `# B& g" H2 s& {( Y$ w0 v
" |! Q9 @) s8 K. x# _8 P“พี่โฟนกลับกันเถอะ เด่วจะมืด” “ครับๆได้ครับที่รัก” พร้อมกับโอบไหล่ลักษณะคล้ายๆเพื่อนขึ้นไปอาบน้ำ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับ

# S! S( o: c# Y9 H“พี่หมิ๋งขับบ้างนะ อยากลองดูว่าเครื่องแรงมั้ย” รถคันนี้เป็นรถที่โฟนหวงมาก มีหมิ๋งคนแรกนี่แหละที่ได้ขับมัน โฟนครุ่นคิดอยู่บ้างแต่ก็ยอม

“ขับดีดีละ พี่รักรถคันนี้มากเลยนะรู้มั้ย”
- i7 V7 T% G  h% @6 u
  ^5 {$ }1 O' d6 }) ~2 T  W“ได้ๆ ขับแป๊บเดียว สองสามโลเด่วก็เปลี่ยนคืนให้” หมิ๋งก็ขับเล่นไปซักพัก ก็เปลี่ยนคืนเหมือนกับที่พูดไว้ โฟนก็ขับกลับบ้านเอง เวลาตอนนี้ประมาณ ห้าโมงเย็น แสงแดดเริ่มล้า ดวงอาทิตย์ใกล้ตกดิน พอเข้าเขต จังหวัดสมุทรสงคราม หมิ๋งก็นึกถึงของอร่อยที่ ตลาดน้ำอัมพวา

2 x8 }) N; ?) o  Y( H“พี่เลี้ยวขวานี้ก่อนหาไรกินเย็นกัน” หมิ๋งชี้ไปทางป้ายที่มีคำว่า อุทยาน ร.2 แล้วป้าย อัมพวา

“เราจะไปไหนกันอะ พี่ไม่เคยมานะแถวนี้” “หมิ๋งก็ไม่เคย แต่เคยเห็นดาราในทีวีออกรายการอ่ะ”

4 u. `+ `- `* l! o1 S; J“หง่ะนึกว่าจะรู้แล้วถ้าหลงขึ้นมาทำไง” “ก็ถามๆเอาน่า เที่ยวที่ๆไม่เคยไปบ้างก็ดีนะ”
" E" e( W& x* P# X
# b$ P# G+ D: T7 m/ Q+ z“หมิ๋ง พี่เริ่มงงแล้วนะ มันเหมือนกับเข้ามาในหมู่บ้านยังไงไม่รู้ ไม่น่าจะเป็นที่เที่ยวเลย”

“เอาน่าพี่ก็คิดว่ามันไม่ใช่กรุงเทพดิ แล้วพี่ก็มองว่าน่าจะอยู่แถวๆหมู่บ้านแล้วก็มั่วๆไปก่อน”
5 i3 ?7 d" l. I& L0 J) q$ }+ d% D
! Q7 h: c* g: f9 ~  `0 P* [“พี่โฟน จอดๆก่อน เด่วหมิ๋งถามให้”หมิ๋งเห็น ชาวบ้านที่น่าจะเป็นคนแถวๆนี้

“รู้ละ ไปทางซ้ายแล้วก็ขวา แล้วจะถึงเลย ใกล้เองๆ”

“หู....พี่โฟน มีเรือเต็มเลย น่าลองนั่งเนอะ ดูดิของกินเพียบเลย”

“มีเยอะแบบนี้พี่เลือกไม่ถูกอะดิทำไงดี” “งั้นก็ชิมซะทุกอย่างเลยจะได้รู้ว่าอะไรอร่อยมั่ง” หมิ๋งก็เดินทัวร์ โฟนก็ได้แต่ตามหลังต้อยๆ หมิ๋งดูท่าทางตื่นเต้นกับของกินแปลกๆและหลากหลายมากๆ

“หมิ๋ง....ซื้อไรให้พี่กินหน่อยเหอะหิวแล้วดูอย่างเดียวเลย” “งั้นเอาเบสิกก่อนนะ ลูกชั้นปิ้ง”

( F( U4 B, d0 cหมิ๋งก็ซื้อให้แล้วยื่นให้โฟน พี่กินไปก่อนหมิ๋งขอหาของแปลกๆกิน
0 @8 T+ t$ }& N3 y7 ?3 z
“ป้าครับอันนี้คืออะไรอะครับ” “ไข่ปลาหมึกลูก ลองมั้ยอร่อยนะ” หมิ๋งครุ่นคิดอยู่นาน ไม่รู้จักไข่ปลาหมึก
1 e6 a0 J+ s& P* ]" ?7 b
“พี่คิดว่ามันน่ากินมั้ย...” “เอาดิลองเลยดิ”โฟนขยั้นขยอ จริงโฟนเองก็อยากกิน แล้วหมิ๋งก็ตัดสินใจซื้อมานั่งกิน

“หูยรสชาด แปลกๆนะ กินมากคงเห็นปากแน่ๆเลย” “เหอะๆ ใช่ๆแต่ก็อร่อยดีนะ” หมิ๋งกินไปเดินไปก็ไปเจอป้ายที่เขียนว่า ล่องเรือชมหิ่งห้อย

“พี่โฟนรู้ละจะไปเที่ยวไหนกันต่อ...”หมิ๋งพูดพร้อมชี้ป้ายที่ปรากฎ
  a  Q% T, y! _4 e3 P/ M/ A0 L: t
“พี่ครับ ล่องเรือไปยังไงครับ” “ถ้าคิดเป็นคน คนละ 40 แต่ถ้าเหมาเรือส่วนตัวก็ 600” โฟนนึกภาพเห็นว่าถ้าล่องไปกับคนอื่น ไม่เป็นส่วนตัวแน่ๆ

“งั้นผมเหมาเรือละกันครับ”โฟนพูดพลางจะจ่ายเงิน “พี่ครับลดหน่อยไม่ได้หรอมากันแค่สองคนเอง”

“โอเคครับงั้น 550 แล้วกันนะครับ” หมิ๋งยิ้มร่าที่ต่อราคาได้ บรรยากาศที่ท่าเรือยุ่งๆหน่อยมีเรือหลายรำ เต็มท่าเลย

พอเรือออก ก็เริ่มเห็น บ้านที่อยู่ริมน้ำ ขายของบ้าง เปิดนวดแผนไทยบ้าง เป็นภาพที่ทั้งคู่ไม่เคยเห็นมาก่อน โฟนกับหมิ๋งนั่งตรงใกล้หัวเรือ นั่งติดกันและทั้งคู่ก็สงสัยว่าหิ่งห้อยมันอยู่ไหน
+ D& S3 x( B9 k) H' H* o3 q4 ~
“พี่ฮะไหนอะหิ่งห้อย” “รอแป๊บนะครับ มันจะอยู่อีกไกลครับ” ทั้งสองก็เหลียวมองซ้ายมองขวาเลิกลั๊ก หาหิ่งห้อย

ระหว่างที่เดินเรือ ลมเย็นๆก็โชยมา จัดได้ว่าหนาวเลยหละ หมิ๋งเขยิบใกล้โฟนขึ้นเพื่อหาความอุ่นของร่างกาย
+ R8 ~4 @5 e: W  w9 Z+ w2 T
1 M9 v8 t% ^" M" _  S6 K5 i“หนาวหรอ เข้ามาใกล้ๆดิ” โฟนไม่พูดเปล่าก็โอบหมิ๋งจากด้านหลังกระชับร่างเล็กเข้าใกล้ หมิ๋งก็ซบไหล่อุ่นๆของโฟน
- ?2 U7 G/ {% d1 `
5 m5 m" s1 ]+ z; [7 r$ @* o# R. }8 u# k“น้องครับ ดูตามต้นไม้ต้นนี้นะ จะมีหิ่งห้อยเกาะอยู่” ซักพักพี่คนขับเรือก็จอดเรือท่ากลาง ป่ากว้างๆที่เงียบสงบ หิ่งห้อยเกาะตามต้นไม้ เต็มไปหมด ประดับต้นไม้นั้นเหมือนต้นคริสมาส แสงเรืองๆของมันช่างสวยจับใจ สมเป็นธรรมชาตคู่ป่าจริงๆ

( v# p1 K' i. n; R2 H8 r  s! J“พี่เขาบอกว่าหิ่งห้อยเป็นเทพที่จุติมาเกิด เขาบอกว่าใครอธิฐานจะได้สมปารถนา” หมิ๋งสร้างนิยายมาหลอกโฟน โฟนก็ยกมือไว้หลับตา อธิฐานในใจ หมิ๋งกลั้นหัวเราะไว้

) b" m/ f0 `- z& i“เอ้าแล้วไม่อธิฐานหรอ”โฟนท้วง หมิ๋งก็จำใจยอมทำตาม ทั้งคู่ต่างอธิฐานกันตามนิยายบ้าๆของหมิ๋ง

“หมิ๋งพี่อ่ะอยากเห็นตัวหิ่งห้อยใกล้ๆจัง” “บ้าหรอเข้าใกล้มันก็หนีหมดดิ ว่าแต่พี่อธิฐานอะไร ถ้าอธิฐานขอให้หมิ๋งเป็นแฟนไม่ต้องนะ เพราะเป็นแล้ว” “บ้าหรอ....ไม่บอกใครจะอธิฐานเข้าตัวแบบนั้น” “หมิ๋งอ่ะ อธิฐานว่าขอให้ที่ๆแห่งนี้เป็นพยานว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว” หมิ่งพูดท่ามกลางป่าหิ่งห้อย ดูคลาสสิกไปอีกแบบ
แจ้งลบกระทู้นี้หรือ
โฟนขับรถเข้าบ้านอย่างปลอดภัย ทั้งคู่เหนื่อยและก็อ่อนหล้ากับการขับรถและนั่งรถเป็นเวลานาน
1 u% }8 I1 C" |
$ h6 T7 i+ S5 ]& g. T“หมิ๋งพี่ขับรถมาตั้งนานแล้ววันนี้เมื่อยมากเลยนวดให้หน่อยดิ” นายโฟนออดอ้อนคนรักของตน
/ X" d  Z6 y/ u: h- C. g
* W8 l& D8 U# A“อาบน้ำให้เสร็จก่อนละกันจะนวดให้”

; a2 k: y! B& U* P: f“ป้าครับของฝาก”หมิ๋งซื้อผลไม้ ขนมไทยต่างๆที่เจอมาฝากป้าแวว แม่บ้าน
$ G# N- v- j' K
“ขอบคุณมากๆจะลูก ป้าเตรียมสลิ่มไว้ในตู้เย็นนะคะ” “ครับขอบคุณมากนะครับ” แล้วหมิ๋งก็เดินขึ้นตามโฟนไปบนห้อง

+ e8 Z0 `) x; D4 D7 gนายโฟนอาบน้ำอยู่พักใหญ่ก็เปลี่ยนให้หมิ๋งไปอาบน้ำบ้าง แล้วโฟนเองก็นอนคว่ำแผ่หลาให้หมิ๋งนวดให้ตามสัญญา
  l9 G! V) V) j2 A# q, y2 R
“พี่ทำไมมันนวดไม่ไหวอะ ไม่มีแรงนวดแล้ว”หมิ๋งบ่นกับร่างกายโตๆ เพราะต้องใช้แรงกดมาก หมิ๋งจึงคิดพิเรน

“นอนนิ่งๆนะ อยู่เฉยๆ”หมิ๋งขึ้นไปทับนายโฟนทั้งตัว คลานสี่ขาไปมาบนหลังโฟน แล้วก็หัวเราะมีความสุข
' f, t, F7 e$ D
# S' o9 Q- f% e8 ?“หมิ๋งทำไมตัวเบาจัง กินข้าวปะเนี่ย” “กินนะกินเยอะด้วยแต่มันไม่อ้วนอะทำไง” โฟนก็แอบยิ้มกับคำตอบของนายหมิ๋ง

“พี่โฟนวันนี้หมิ๋งพาไปเที่ยวสนุกมั้ย” “ก็งั้นๆไม่เห็นหนุกเลย” โฟนตอบเฉไฉความจริง “หว้าแย่จังถ้าไปกับต้าคงได้คำตอบที่ดีกว่านี้แน่ๆเลย” หมิ๋งประชด
% M, u( m0 H% d# F  W
“โอเคสนุกมากกกเลยครับ สนุกที่สุดในโลกเลยและไม่เคยมีที่ไหนสนุกเท่านี้แล้ว” โฟนโอเวอร์เกินไปนิด
9 a+ n: \4 K$ }9 ^( n5 ?, q, N5 K; X
“เวอร์ๆ พอพอขี้ซุยนักหายเมื่อยละยัง”หมิ๋งไม่รอฟังคำตอบ ลงจากตัวนายโฟนแล้วก็ถลกเสื้อขึ้นฉีดสเปรย์แก้ปวด คลายกล้ามนี้ให้โฟน

“ขอบใจมากจะที่ร้ากน่ารักและยังนวดเก่งอีก” “ก็นะฝึกๆไว้เผื่อจะได้นวดให้คนอื่นบ้าง”

& k' R1 ^' l0 S6 i“อย่าให้รู้ละกันว่าไปแอบนวดให้ไอ้ต้าสองต่อสอง” “ทำไมหึงหรอ” หมิ๋งรีบย้อนสวนคำ
, C8 m7 S& K, L0 L/ |/ |2 x
9 T! o' H: J1 `# F. r5 }“ไม่หึงแต่หวงโว้ย เอาเหอะหมิ๋งสัญญากับพี่นะจะรักพี่คนเดียว” “หมิ๋งไม่สัญญาแต่หมิ๋งจะทำ”
0 A* }7 {+ N7 M2 ?2 ]: M
- \, f+ m( D# P  Bพอสิ้นคำพูดหมิ๋งสไลด์ตัวไปนอนข้างนายโฟนมองหน้า หล่อเหลานั้นกระพริบตา ปริบๆ แล้วก็หลับตาพริมทำท่าเหมือนจะนอนหลับ โฟนสะกิดหมิ๋งแต่ก็ไม่พูดว่ามีอะไร สะกิดหมิ๋งบ้าละ เอาเท้าเขี่ยบ้างใต้ผ้าผม โฟนหายใจแรงผิดปกติ หายใจติดๆขัดบ้าง มือของโฟนนั้นก็ ลูบไล้ไรผม โอบกอดเรือนร่างนั้นเสมือนเป็นเจ้าของ ทั้งรักทั้งหวง โฟนครุ่นคิดอยู่นานจึงตัดสินใจประกบปากของหมิ๋ง อย่างแผ่วเบา....พอหมิ๋งมีปฏิกิริยาตอบโต้ ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นจูบที่ร้อนซาบซ่าน...โฟนเริ่มบดบี้ปากกับหมิ๋งเอามือทั้งสองข้างช้อนตัวหมิ๋งขึ้นมามองหน้า อันเขินอายนั้น แล้วก็บรรจงจูบต่อ.....ลมหายใจหมิ๋งเริ่มกระเส่าบ้าง ตอนนี้โฟนหน้ามืดตามัวไปหมด จะเอาอะไรมาฉุดให้หยุดตอนนี้คงไม่มีวันยอม โฟนถอดเสื้อหมิ๋งออกอย่างง่ายดาย พร้อมกับสวมกอดอีกครั้ง ตอนนี้หมิ๋งตัวอ่อนปวกเปียก ร่างบางนั้นอ่อนระทวย นอนราบไปกับเตียง โฟนจูบหน้าอกของหมิ๋ง ที่ยังไม่เคยผ่านริมฝีปากของใครมาก่อน ขณะเดียวกันหมิ๋งก็เอามือมาปัดป้องไว้พยายามดันตัวโฟนออกห่าง แต่ก็สู้แรงของโฟนไม่ไหว

“พี่โฟน...พี่จะทำอะไรอะ หมิ๋งยัง..ไม่ พร้อ....”โฟนประกบปากก่อนที่ ร่างบางจะเปลี่ยนใจ

“พี่รักหมิ๋งจริงๆ รักมากด้วย พี่รักหมิ๋งคนเดียว” โฟนพูเสร็จก็ปลดสัมภาระ ของตัวเองจนไม่เหลือสักชิ้น หมิ๋งนอนแน่นิ่งดึงผ้าห่มมาห่มกายที่เปลือยอยู่นั้น โฟนรู้ว่าหมิ๋งอายจึงไม่ได้ดึงผ้าออกแต่อย่างใด พร้อมกับสอดกายเข้าไปในผ้าห่มนั้น ส่วนที่อ่อนนุ่มก็แข็งเกร็งเต็มที่ เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่น ทาบส่วนที่แข็งเกร็งนั้นไว้กับ ส่วนที่กำลังขมิบ ตอดรับ โฟนประสานมือกับหมิ๋ง ปากประกบปาก พร้อมกับแทรกบางส่วนร่างกายเข้าไปในตัวหมิ๋ง หมิ๋งรู้สึกเจ็บแต่ร้องออกมาไม่สะดวกเพราะมีปากของโฟนประกบอยู่ หมิ๋งคลายมือที่ประสานออกพร้อมกับจิกบนแผ่นหลังของโฟน หยักสุดแรงโดยไม่รู้ตัว.....น้ำตาเล็ดออกมาตากดวงตากลมโต โดยไม่รู้ตัว พอโฟนพาส่วนของร่างกาย เข้าไปจนสำเร็จ ก็เริ่มถอนเข้าถอนออกเป็นจังหวะ หมิ๋งรู้สึกเจ็บบ้าง และก็มีความสุขบ้าง จึงโอบรัดตัวโฟน กอดแน่นติดกับตัวเอง โฟนก็มองหน้าหมิ๋งก่อนจะถึงจุดๆนั้น
5 |! Q; D& y% H( c" |5 ^9 K
“พะ...พี่...รักหมิ๋งนะครับ” สารคัดหลังแห่งความรักออกมาจากตัวนายโฟนเข้าไปในร่างน้อยๆของหมิ๋ง พร้อมกับเอาในหน้า หล่อเหลาที่หมดเรี่ยวแรงซบตรงอก หลังจากนั้นก็จุฟปากหมิ๋งแล้วก็ยิ้มให้

“โถ่คนดี...ของพี่เจ็บหรือครับพี่ขอโทษ” พร้อมกับเอานิ้วโป้งปาดน้ำตาที่อาบแก้มออก หมิ๋งเขินไม่พูดอะไรต่อจากนั้น รีบคว้าผ้าห่มห่อตัววิ่งเข้าห้องน้ำ ล้างตัว.... โฟนก็ได้แต่มองตามหลังแล้วยิ้มตามกับท่าทางเลิกลั๊กของหมิ๋ง

พี่หมิ๋งอาบน้ำเสร็จเดินออกมา โดยไม่มองฝ่ายตรงข้าม ทั้งหลบสายตา หลีกเลี่ยงการสนทนา เข้าไปนอนท่าเดียว แล้วก็เอาผ้าห่มคุมโปง ซ่อนใบหน้าเหนียมอายนั้นใว้ ในสมองคิดอยู่ว่าเราทำอะไรลงไป ทำไปได้ยังไงและแล้วครั้งแรกของทั้งคู่ก็จบสิ้นลงท่ามกลางคืนแห่งความเงียบสงบ

7 y7 E; u$ k7 e; r6 @“หมิ๋งพี่ขอนอนกอดหน่อย” โฟนเถิบตัวเข้าใกล้ หมิ๋งทำตัวนิ่งผิดปกติ สายตาหลบโฟนตลอด โฟนจึงตัดสินในโอบร่างนั้นนอนกอดไว้ จูบหน้าผากหนึ่งทีแล้วนอนโดยที่ไม่มีคำพูดอันใดอีก จนทั้งคู่นอนหลับ.....ยาวจนถึงเช้าวันอาทิตย์
0 y! }) X1 J9 E9 w! ~5 F
“””””””””
หมิงรีบโทรหานายต้าต่อ

/ r! c- T1 r: L4 f4 ^9 L! @“โหลต้า....นายไปขอโทษน้ำเค้ายัง ทำไมนายรู้มั้ยว่าเราจะเสียเพื่อนคนนี้ไปแล้วนะ” หมิงพูดท่าทางซีเรียส
6 {+ E: I2 n: ?
“ชั่งมันดิ...คนอะไรไม่รู้จักทีเล่นทีจริง อยากงอนก็งอนไปไม่เห็นจะแคร์เลย”ต้ารู้สึกรำคาญ
: n" J( k; a8 a( Z4 f3 i7 n# x
; Q' n9 r/ f! i+ L) I“ต้า...เราไม่น่าเชื่อเลยนะว่าต้าคนเดิมจะหายไป ต้าที่คอยเอาใจดูแลเพื่อนๆต้าเปลี่ยนไปจริงๆ”หมิงขึ้นเสียใส่และกดตัดสายนั่งซึม
) @! R( l- p8 `: k( C
1 D' M: W* p4 z“หมิง...ไอต้ามันทำไรให้อ่ะบอกพี่มา”โฟนเห็นสีหน้าของแฟนไม่ค่อยดีเลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“ไม่มีไรหรอก คอยดูนะตั้งแต่นี้ไปหมิงกับต้าตัดขาดกัน”หมิงพูดจิงจัง โฟนถึงแม้จะไม่ชอบนายต้า แต่ก็ไม่ได้อยากให้เกิดอะไรแบบนี้ขึ้นเลย

“ไม่เอาน่าหมิง ...ไม่ใช่ว่าพี่อยากให้หมิงยุ่งกับต้านะแต่เพื่อนกันอะจะตัดขาดกันง่ายๆเลยหรอคิดถึงเรื่องที่ร่วมกันมาดิ”โฟนยกเหตุผลขึ้นพูดเหมือนผู้ใหญ่สอนเด็ก
& x0 P  |! N% ~+ c
( [' o, V6 A: F. ^' k% K. R“หมิงเข้าใจ...งั้นรอดูก่อนละกันว่าวันจันทร์จะเอาไงดี”หมิงลองใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

หมิงไม่สบายใจมาก....นอนไม่หลับเดินไปเดินมา จับโน่นนิดนี่หน่อยเครียดกับเรื่องเพื่อนที่จะตัดขาดกัน

1 r+ d3 K! h5 Y2 W3 rโฟนเดินเข้าโอบด้านหลังของหมิงอย่างอบอุ่น ไปที่เตียง แล้วนั่ง พลางเอนหัวฝ่ายตรงข้ามาซบไหล่ลูบหัวเบาๆ “หมิงที่ยิ้มแย้มของพี่ไปไหน หมิงทำดีที่สุดแล้ว หมิงใจเย็นๆก่อน...บางทีอาจมีอะไรบังตาเราอยู่”โฟนปลอบซึ้งๆเบาๆหมิงเผลอหลับตา....ซบไหล่อุ่นๆนุ่มๆของโฟน
0 z% H1 p1 a  y8 J
5 ~) P- D9 ^( b4 X4 a; g- ~0 m% @“พี่เข้าใจหมิงมากเลยนะครับ หมิงขอบคุณนะพี่” หมิงพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่

“หมะงั้นมานอน คืนนี้นอนหนุนแขนพี่นะจะได้ลืมเรื่องเครียดๆ” ทั้งคู่เอนตัวลงนอน ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาๆ หมิงหนุนแขนหนาๆของโฟน มือทั้งสองกอดแขนอีกข้างของโฟนไว้ ทั้งคู่นับวันยิ่งรักกันมากขึ้น

หมิงนอน เบิกตาโล่ง เมื่อความเงียบเกิด ยิ่งทำให้หมิ่งหวนคิดทบทวนเรื่องนั้นไปไปมามา
7 P% H: a# d9 W; U
& ^. z' b3 `0 L% o/ O“หมิงนอนไม่หลับหรอครับ”เสียซ่าๆเบาๆกระซิบข้างหู “คงยังไม่ถึงเวลามั้งครับ” หมิงเฉไฉ
# B0 \& p5 {3 X; ?5 O! `* d
“พี่รู้ว่าเราเครียด...แต่พี่เตือนเราไว้ก่อนเลยนะว่าเราจะทำอะไรต้องมีสตินะ”โฟนพูดเหมือนตัวเองทำไรโดยใช้สติมาตลอด
$ r+ n, p- P4 P, n, Z
0 w; ?2 W* o4 g, Z! X) u“ครับๆๆ หมิงจะจำคำพี่บอกไว้......ตอนนี้หมิงอิ่มใจมากเลยวันนี้เป็นวาเลนไทด์ที่พิเศษมากเลยนะถ้าไม่มีเรื่อง”หมิงพูดบอกโฟน
6 j) o( q$ A; F& T1 Z8 o, v4 Z
“ว่าแต่เรานอนเถอะพรุ่งนี้ไปดรีมเวิร์ดกันคงคลายเครียดไปอีกเยอะ”
7 Q; z9 i& Q# f: \! M( h
7 c! j1 Z7 |  \/ z“จะไปได้ไงอาทิตย์หน้าสุดท้ายแล้วนะ จะสอบปลายภาคต้นเดือนมีนาแล้วด้วย”ถึงจะเครียดยังไง หมิงก็ไม่ละเลยเรื่องเรียนเลยแม้แต่น้อยสมกับเป็นนักเรียนอันดับต้นๆของระดับ

“ครับๆแต่พี่ต้องไปรื้อใหม่หมดดิวิชาสายวิทย์พี่ไม่ได้เรื่องเลย สังคมพอมีพื้นบ้าง อังกฤษกับไทยหายห่วง”

& O/ q# ?* n) y0 d& B4 J“ดีแล้วแหละพี่รู้จุดอ่อนของพี่งั้นก็เริ่มติวตัวเองได้แล้วนะ ของม.สี่หมิงติวให้พี่ได้นะ”
( f. `0 \: C3 W) ^
“เฮ้อพอเถอะพูดเรื่องเรียนแล้วพลอยทำพี่นอนไม่หลับอีกไม่อาวววแล้วแพทย์อะ”โฟนโวยเบาๆ
8 f2 Z5 c! O1 ~- o+ b
, Z7 N$ G5 d2 }“แหนะแค่นี้ยังท้อเลย ติดแพทย์ง่ายกว่าหมิงจีบพี่อีกเล็งแล้วเล็งอีก......พอได้มาก็ดีใจเห็นม๊ะทุกอย่างอยู่ที่ความพยายาม”

! L! k: ?' n( X6 O( p“โฟนแอบยิ้ม...แล้วก็จูบหน้าผากเด็กน้อย แล้วก็หลับก่อน” หมิงมองหน้าโฟนมองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ....(คนหล่อผ่อบ่อก่าย) จ้องจนเห็นขี้แมงวันตรงหางตา แก้ม และริมจมูก แล้วหมิงก็หอมแก้มโฟงบ้าง แล้วก็นอนหลับ....ผล็อย
8 n- ]6 J; [# {) n1 {6 n, i
* [  f; c3 f7 j* j3 W4 l- B, ~3 O.................................................................
5 I" d0 B( b  t' b0 q: r; G3 V
รุ่งเช้าขณะที่นายโฟนควานหาตัวหมิง แต่ก็ไม่เจอ ลืมตามองดูรอบๆ
8 P% Y$ a+ s+ Z7 [& s0 m/ R
0 t8 |, _! a  |2 z9 C) ^& ?4 y“หมิงทำอะไรแต่เช้าเลย”น้ำเสียงงัวเงียไม่ตื่นเต็มที่ หมิงนั่งพิมพ์งาน และปริ้นงาน

8 i/ }9 R8 j/ h5 L! y) v, z“ก็ไม่มีไรหรอกแค่ หาอะไรดีดี ทำไรดีดีให้ใครบางคน” แล้วก็จัดตารางเวลาอ่านหนังสือให้ทุกวิชา ทั้งทบทวนของเก่า และจะสอบของใหม่ และก็สรร เมนูอาหารดีดีมีประโยชน์ที่คิดว่าโฟนชอบไปให้ป้าแวว หลายๆแบบ

& S/ g) s+ }* f# fโฟนมาแอบเล็งอยู่ด้านหลัง “โหคุยโทรศัพท์วันละสิบห้านาที....เล่นคอมชั่วโมงเดียว กินข้าวมื้อละสามสิบ อ่านหนังสือถี่ยิ๊บตายๆๆๆ” โฟนสบถเบาๆ

& D3 f3 v% e. h( E, t3 r“ทำไม่ได้ใช่มั้ย”หมิงทำท่าจะฉีกกันดาษ โฟนจับมือหมิงไว้
2 `1 c  V- [: Q: k
“พี่จะเชื่อหมิงนะ.....หมิงว่าอะไร พี่จะทำตามแต่มันอาจจะแหวกๆบ้างนะพี่ยังไม่รู้เลยว่าจะทำได้มั้ย”

8 `3 l0 U$ L& e! N) T1 N“เรื่องหนังสือเดี๋ยวหมิงไปหาซื้อมาให้ ไม่ต้องไปเรียนพิเศษหรอกเสียเวลาอาจารย์โรงเรียนเราสอนเดิ้ลสุดแล้ว”
( n  ~2 x8 ?4 l3 b
หมิงรับอาสาทุกอย่างและทุกทางเป็นทั้งหนอนหนังสือ กูรูผู้รู้ แนะนำต่างๆให้

วันอาทิตย์โฟนก็โฟนก็โดนเข้าโปรแกรมวันแรก สามทุ่มหมิงเปิดมือถือไว้รอโฟนให้โทรเข้า ซักพักโฟนก็โทรมาบรรยายความทุกข์ให้ฟังต่างๆ
4 ?! O7 A5 c* P. U; J. ]
) \8 ~8 M: V  n. l# ^“หมิงพี่จะบ้า....คิดถึงเราจะแย่อยู่แล้วนะ” โฟนพูดจากใจ
' Z% _* k( ^* d9 h; V1 s) s; l
“หมิงก็คิดถึงพี่นะ อ่านหนังสือเป็นไงมั่ง ได้ไปกี่หน้าติดตรงไหนมั้ย” หมิงรีบถามก่อนเลย

“เรื่องพวกนั้นหรอ พออ่านจริงๆแล้วมันก็ไม่ยากนะ พี่ลองทำโจทย์มันก็ตรงกับเฉลยหมดเลย”โฟนโพทนาความเก่ง

“ดีแล้ว...หมิงเป็นกำลังจัยให้นะ แล้วอาหารที่บอกให้ป้าทำโอเคมั้ย”หมิงเป็นห่วงกลัวจะไม่ถูกใจ

7 J) R, x+ ]) A9 Z% U" j“หมิงรู้ได้ไงว่าพี่ชอบกินอะไร”

1 s6 v) `+ r7 ~# l+ Q( j5 V8 }“ก็หมิงสังเกต พี่กินใรแคนทีนตลอด ตั้งแต่วันแรกที่เจอยังจำได้เลยพี่กินสเต๊กไก่”

: d: O" r  c0 p6 H) \9 e9 w- l$ U6 `“หมิงนี่รู้ใจพี่เสมอเลยนะ ขอบจัยมากนะแล้วเราทำไรอยู่”
" ~" x; V. S( t5 s5 y
“ก็นั่งอ่านที่จะสอบ แล้วก็อ่านของม.ห้าตามๆพี่ไปอะ” “โถ่รู้ละทำไมได้เกรดเยอะ”

“รู้แล้วก็ทำให้ได้นะ”ตู๊ดๆๆๆ หมิงตัดสายพร้อมปิดเครื่องทันทีหมดเวลาคิดถึงกัน
) |$ ~) }7 {! @4 R  q8 K
- n0 Z. k: t; P+ Dป้าแววรู้เวลา จัดเตรียมพวกอาหาร เครื่องดื่ม ของหวานไวให้ พอถึงเวลาโฟนก็ไปทาน.....ตอนนี้โฟนเป็นหุ่นยนต์ทำอะไรเป๊ะไปซะทุกอย่าง

         

เช้าวันจันทร์เรื่องเครียดๆก็มาถึงน้ำย้ายไปนั่งหลังห้อง ต้าก็นั่งหัวโด่หน้าห้องไม่สนใจ น้ำคุยกับหมิงบ้าง

; {' i6 W0 _' L7 h, fแต่หมิงเองไม่คุยกับต้าเลย งอนมากมายทั้งที่นั่งใกล้กัน

“น้ำ....เป็นไงบ้างสบายใจขึ้นละยัง” “เราคุยกับทางบ้านแล้ว ว่าหมดเทอมนี้เราจะย้ายจิงๆละ”
. b1 {2 G' D7 L. ?* P
“น้ำนี่น้ำจะเอาจริงๆหรอ น้ำจะย้ายไปเรียนไหน คิดหรอว่ามันจะง่ายไปซะทุกเรื่อง”หมิงพยายามเตือนสติ
5 Q% P* ^; }% |4 _8 P0 |3 S/ M
หมิงทนไม่ได้ที่ต้องมาเห็นเพื่อนทะเลาะกัน หมิงตัดสินใจ ลากแขนนายต้า มาหานายน้ำ
* X& m2 O1 `8 f6 L; ~2 Y8 h3 F
4 x+ h. b$ Q8 X# q+ v- o“ต้า...นายรู้มั้ยว่าน้ำจะย้ายโรงเรียนเพราะนาย....นายทำร้ายจิตใจน้ำมากเลยรู้มั้ย”

, i; p- {  {1 ?; ~& g“ไม่หรอกหมิง มันไม่เกี่ยวเราอยากจะไปเอง”น้ำทำหน้าเศร้า
% a/ d7 _7 v# m% O* \
“หมิงก็ฟังดิเราไม่ผิด....น้ำมันบ้า มันขาดสติเราไม่อยากจะสนใจแล้ว”ต้าเริ่มโวยในขนะที่คุยกันสามคน

/ w2 y  t* K7 m& k3 n) R2 x, f* z5 c5 ]“แล้วนายรู้มั้ยว่า เพื่อนสำคัญกับเราแค่ไหน ถ้าน้ำย้ายออก เราก็จะย้ายห้องไม่รู้จักนายต่อไป”หมิงพูดใบหน้าซีเรียสเอาจิงดุดัน ทั้งสองมองอาการโกรธของหมิง
! }9 ]9 u! Z0 P( r
- S$ F( U2 b" B& |“น้ำเค้าดีกับนายแค่ไหนเรื่องแค่นี้ทำไมนายทำให้เพื่อนคนนี้ไม่ได้ฮ๊ะ”หมิงขึ้นเสียง ด่าทั้งคู่

* A" o  Z! y9 F/ B3 E& U) w“น้ำถ้าเราเป็นนายนะ เราจะไม่หนีปัญหาเด็กขาดเราจะหน้าด้านสู้มันเป็นไงเป็นกันไม่ยอมเด็ดขาดขอเพียงได้สู้”หมิงสั่งสอน

' i2 |7 R! p4 S! r“ถ้าวันนี้พวกนายยังไม่เข้าใจกัน ความเป็นเราก็จบลงกันซะ” หมิงตาแดงร้องให้เดินออกไปจากสองคนนั้น และทั้งคู่ก็แยกจากกัน ตอนนี้คำว่าเพื่อนหายไปหมดแล้ว เพราะเรื่อง...sensitive ของน้ำและความแข็งข้อของต้า หมิงเองทำอะไรไม่ถูกไม่รู้จะเลือกอยู่กับใคร ต่างคนต่างมีเหตุผลของใครของมัน
; B& {2 F5 B, k- |
9 J* P8 i; R1 Xพักกลางวัน หมิงเดินมาทานข้าวคนเดียวไม่สนใจใยดี กับสองคนนั้น เวลามันยิ่งน้อยลงทุกที แค่หลังปลายภาคเท่านั้นจะไม่ได้เห็นเพื่อนทั้งสองอีกแล้ว หมิงครุ่นคิดแล้วคอตก

6 L3 O1 _2 ?; q' E7 u5 uทั้งคู่ต่างสงสารและสนใจมาที่หมิง....เขาไม่เชื่อว่าหมิงจะรักพวกเขาขนาดนี้ แต่หมิงก็ทำให้เชื่อจริงๆ และก็ถึงเวลาเข้าเรียน

- O2 R8 c/ ]" i) n: [! z“หมิงต้าขอโทษ ถ้าต้าไม่ได้เป็นเพื่อนกับน้ำขอเป็นเพื่อนกับหมิงได้มั้ย”ต้าทำสีหน้าขึงขัง
$ e: x% n$ I) w2 m+ E
1 s  B" F" g, V; N“แล้วต้าคิดหรอว่าเราจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ นายมันน่ารังเกลียดนัก เราไม่อยากเห็นหน้าคนแบบนาย”หมิงพูดชักสีหน้าใส่ต้า
. l$ w, x5 G7 u) F; w" o
  u1 m( A1 J- s- M% ^ขนะที่น้ำมองอยู่จากด้านหลังห้อง เห็นท่าไม่ดี รีบเดินเข้ามาหา

“แล้วไงอะ ก็ต้าไม่อยากเป็นเพื่อนกับน้ำอะ หมิงเข้าใจต้าสิ”ต้าเริ่มอธิบาย แต่เหตุผลมันฟังไม่ขึ้น
( n: |' g5 N7 R3 ?/ ~( z- {' \
, W6 H  k6 U% g' P: v“หมิงเราก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับต้าเหมือนกันแต่เราแคร์หมิงนะรู้มั้ย”น้ำก็ประชดต้าเหมือนกัน
# w8 U+ ]9 j% G: H$ @
“แต่เราเป็นแฟนกันแล้ว”ทั้งสองพูดพร้อมกัน แลบลิ้นใส่หมิงเหมือนเป็นคนโง่ ไม่ทันเกมส์
& V! {, ~9 b8 ?' x
“เป็นไงโดนเราแกล้งซะบ้าง.....แกล้งเราก่อนทำให้เราต้องหนีเรียน” หมิงยิ้มร้องให้ออกมาไม่ยั้งมือไม่ทุบตีทั้งคู่.............ทั้งสองจึงเข้าไปโอ๋ พอหมิงมีสติขึ้นมา ก็งอนทั้งสองบ้าง
0 y- H) |* j! v/ ?! ]1 C" ?
“หมิงเราขอโทษนะ เราผิดไปแล้วเราแกล้งหมิงแรงไปขอโทษนะนะนะนะนะ”น้ำพูดปลอบ

( J/ A" h: x! i& V9 i! N“น้ำนายแหละตัวดีเลยเรื่องใหญ่สุดจะลาออกคิดได้ไง” หมิงค้อนใส่

“หน่า เราขอโทษอีกแรงนะเราก็ผิดเหมือนกัน” “นายเห็นเราเป็นตัวตลกหรอถึงได้มาแกล้ง”
! H) B8 ?, v6 e9 Y7 S# m4 P1 E
“อยากให้เราหายโกรธมั้ย” “อยาก”ทั้งคู่พูดพร้อมกัน และตั้งใจฟังว่าหมิงจะให้ทำอะไร
+ n. J! P  A6 ]* _- U8 w+ b
“มันไม่ง่ายเหมือนเลี้ยงข้าวหรอกมันยากยิ่งกว่า” “นายจะต้องจูปปากให้เราดูตอนนี้เลย”
/ ]# \( z1 l  r6 M4 d
* F# p' x# [; H- d: `) b“หมิงจะบ้าหรอคนเยอะอายเค้า” “ไม่สนเรานับหนึ่งถึงห้า”
) }5 P% B, y1 l* j$ C" o, L9 ^
  \5 u$ q( B, r1 ?  b- k1 I“1…2…3…4” “โอเคละโอเค” ต้าเชยคางน้ำขึ้นมาแล้วเอียงจูบอย่างแผ่วเบา ท่ามกลางเสียงปรมมือของเพื่อนๆที่รอลุ้นอยู่ในห้อง
' K" D2 R3 r5 F$ r8 o  d  D
ตี่สี่แล้ว.....เดียร์เบื่อนอนไม่หลับเลยเอามาลงให้ รักนิยายให้เหมือนเดียร์นะ สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์ เอ้ย อรุณสวัสดิ์
( d5 T0 p/ o$ v5 m! v8 ]
เม้นกันเยอะๆนะ พล๊อดหายไปหมดแล้ว ขอนอนหลับฝันถึงพวกเขาก่อนนะบ๊ะบาย เรื่องงงๆบ้างนะ
, T5 ~  N9 F; A3 e6 N# c
แจ้งลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล  บันทึกการเข้า
( T, g7 Y7 `2 C/ pหลังจากที่คำว่า “เพื่อน” ได้กลับมาอีกครั้ง หมิง น้ำ และก็ต้า ก็มีความสุขเหมือนเดิม

/ H) [  ]- }; T6 ~' F$ [$ A( [4 }$ {“ต้าเล่ามาหน่อยดิ๊ ไปเป็นแฟนกันม๊ะไหร่เนี่ย” หมิงถามส่งสายตาแพรวพราวใส่

+ n& I5 Q" B' \5 k0 A“ไม่รู้ดิ ก็เรารู้สึกเป็นห่วงและแคร์ อยากอยู่ใกล้ อย่างนี้เรียกว่าแฟนป้าวหล่ะ” ต้าบอกเหตุผลและให้นิยามคำว่าแฟนในความคิดของตัวเอง

, D& R4 S8 s/ x# |“ก็ดีแล้วหล่ะ เราฝากน้ำเพื่อนรักเราด้วย ถ้าทำให้เสียใจนะโดนดีแน่ๆ”หมิงขู่พลางยิ้มๆ

“คราฟๆๆๆ ผมสัญญาครัฟ”ต้าตอบรับแบบกวนๆ
# U+ |. O/ S% m4 p
“ยังไงเรากลับก่อนนะ อย่าลืมอ่านหนังสือด้วยนะ ทั้งคู่”หมิงพูดแล้วหอบเข้าของลนลามวิ่งลงตึก 4 ชั้น หมิงรีบจนเกินไป สดุดขาตัวเอง ล้มกลิ้งลง เข้าของกระจัดกระจาย ตัวหมิงกลิ้งลงบันไดที่ละขั้น ทีละขึ้น จนหยุดนอนแน่นิ่ง ตรงชั้น 2 พอดี หมิงอาย ขายหน้ามากกว่าเจ็บซะอีก หลายคนที่พบเห็นหัวเราะเยาะบ้าง ยืนดูเฉยๆบ้าง

“นาย.....เป็นไรมากป่าวครับ” พอสิ้นเสียง เจ้าตัวรีบพยุงหมิ่ง นั่งตรงขั้นบันได แล้วเก็บของที่กระจัดกระจายให้หมิง
; v1 E/ O# t! y1 d  p4 b+ C
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากจริงๆ” หมิงพูดพร้อมพยักหน้าเป็นมิตร

“เด็กเวรเอ้ย บอกให้รีบๆลงมา มัวทำไรอยู่นะ”โฟนยืนบ่นอยู๋ตรงโต๊ะหินอ่อน มือเท้าสะเอว พร้อมยกแขนดูนาฬิกาเป็นพักๆ
* e8 L9 F$ }: F/ y1 o% S  I
หมิงรวบรวมของแล้วยืนขึ้นอีกครั้ง หมิงเจ็บจี๊ดตรงข้าเท้า ร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว
9 @& `6 K% J( V$ c& h6 ]
- _! ?/ c& E7 n! q7 I“โอ้ย”พร้อมกับเกาะราวบันไดพยุงตัวเอง

“นายเราว่านายนั่งก่อนดีกว่าเด่วเราดูให้” พร้อมกับรับของจากมือของหมิง แล้วพยุงตัว หมิงให้นั่งลง มือไม่อยู่เปล่าจับข้อเท้าข้างที่เจ็บ พร้อมกับถอดร้องเท้าออก มือกดคลึงเบาๆ สายตาสนใจ ที่ข้อเท้า.....หมิงได้แต่มองดูน้ำใจของชายหนุ่ม

" ]" U+ k7 J. z9 `: O“นายเรานวดเองดีกว่าเท้าเรา เด่วมือนายจะเปื้อนเอาได้” หมิงพูดพร้อมกับปัดป้อง
6 X# N! X5 v8 ~$ x
, [4 `4 D3 g+ |$ j2 i4 j2 h( V“เอาน่าครับ อยู่เฉยๆ ผมจะนวดให้ให้ก่อน” ร่างนิรนามไม่มองหน้า......เอาแต่คลึงเท้าของหมิงไปเรื่อยๆ

“โถ่...โว้ยน่าเบื่อจิงๆ ต้องตามขั้นไปอีกแล้วหรอว๊ะ” โฟนบ่นแล้วค่อยๆเดิน ขึ้นบันไดไป ถึงกับต้องชะงัก ภาพคนรักของตน จู๋จี๋ดี๋ด๋า กับไอหน้าไทย โฟนยืนดูซักพัก เพื่อจะดูว่าทำอะไรกันอีก

“โอ้ย..นายเราเจ็บอะเบาๆหน่อย” หมิงพูดแล้ววางมือ บนไหล่ร่างนิรนามอย่างสนิท สนม แล้วก้มมองข้อเท้าตนเอง คนภายนอกดูเหมือนว่าสองคนนี้ กำลังสุมหัวทำอะไรกัน โฟนหันหลัง เดินกลับ อย่างไม่ใยดี พอลงไปถึง หน้าตึกที่เดิม เจอขวดแก้ว โฟนจับขวดนั้นด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เดินขึ้นไปอีกครั้งด้วยความโกรธเต็มตัว เดินขึ้นไปเรื่อยๆ เข้าใกล้คนทั้งสองที่กำลังสุมหัวนวดข้อเท้าให้หมิง ทั้งคู่ไม่ทันได้สังเกตโฟนง้างขวดกะจะฟาดผ่ากลางหัว นายคนนั้น หมิงเงยหน้าขึ้นมา พร้อมตะโกน

“อย่า......” หมิงเหวี่ยงนายนิรนาม เบี่ยงตัวรับลูกฟาดนั่นเสียเอง แขนทั้งสองกางออกขวางกั้นบังไว้ ขวดแก้วที่ง้างไปสุดแขน ฟาดเต็มแรงถูกโฟนดึง กลับเกือบไม่ทัน ขวดนั้นฟาดผ่านใบหน้านายหมิงไป รู้สึกได้ถึงลมที่พัดจากขวดนั้นในระยะใกล้

“โถ่....โว้ย” โฟนยิ่งเคือง เข้าไปอีก ที่คนรักออกตัวบังร่างนั้นเอาไว้ มือปาขวดแก้วนั้นข้ามหัวทั้งคู่ไป ปะทะฝาผนัง ขวดแตกกระจายเต็มพื้น แล้วโฟนก็เดินจากไป นัยน์ตาแดงก่ำ เสียใจ น้ำตาเอ่อนองที่หัวตา เพียงแต่รอมือปาดออกเท่านั้น
% E5 L8 J% E) z, h- t; z' G
9 M0 U  N9 ~4 b) V4 Sหมิงมองหน้าร่างนิรนาม แล้วมองตามแผ่นหลัง ที่ห่างออกไปอย่างช้าๆ จึงรีบตัดสินใจพยุงตัวเองขึ้น วิ่งพลวด ตามไป หมิงเจ็บแปล๊บที่จ้อเท้าอีก กลิ้งตกบันไดอีกครั้ง โฟนได้ยินเสียง รีบหันมาดู เห็นภาพหนุ่มน่ารักนอน ขดคู้ เจ็บตัวอยู่บันไดขั้นสุดท้าย

6 }& |7 f9 f$ e' B# p8 R“หมิงเป็นอะไรมั้ย.....หมิง” โฟนถลาตัวเข้าไปหา อย่างรวดเร็ว

“พี่ โฟนฟังหมิงอธิบายก่อนดิพี่” หมิงคิดแต่เรื่องจะอธิบายจนลืมตัวเองไปว่าเจ็บอยู่ โฟนรีบคว้าร่างน้อยๆ โอบกอด โฟนหายโกรธโดยที่หมิงไม่ต้องอธิบายใดใด
) Q, E$ M# Y: S! [
“นาย หนังสือนายเราไว้ตรงนี้นะ” ร่างนิรนาม มองตาเขม่นใส่โฟน
7 D- N9 X0 [- k! Z  V
“ไอ้คนไรเหตุผล มีแฟนดีขนาดนี้ยังหน้ามืดอีกหรอ” พร้อมกับผลักไหล่หนาๆ แล้วเดินจากไป โฟนยืนอึ้ง ทบทวนความคิด แล้วก็ซักไซร้หมิงจนได้เรื่อง ว่าที่แท้เขาเข้ามาช่วยแฟนตัวเอง

“นายเราขอโทษ ขอบใจนายมากนะ” โฟนพลั้งปาก ขอโทษนายนิรนามโดยไม่รู้ตัว
7 G$ {! p, Q+ Q' A1 H
+ E$ K2 P1 m8 g' c* W4 z4 q“หมิง....พี่ขอโทษ พี่น่าจะเย็นกว่านี้หมะขี่หลังพี่” โฟนหันหลังให้หมิงขึ้น แล้วมือก็หอบกระเป๋าอีกสองใบ พาหมิงไปขึ้นรถ

“พี่โฟน..หมิงรักพี่โฟนคนเดียวนะ” หมิงหอมแก้มขวา เบาๆจากด้านหลัน โฟนกระชับหมิงแน่นแล้ววิ่งเล่นรอบๆ ทั้งคู่ต่างหัวเราะจนลืมความเจ็บไป TBC

* H3 i9 h$ b  d9 L; L# K; N. [อ๊ะๆๆ ไม่ต้องรีบ น้องรักของพ่อ” แฟรงค์ดึง กางเกงในกลับเหมือน เดิม พร้อมกับลุกขึ้น....เอาเจลหล่อลื่น บีบราดตรง..เป้าของนายหมิง แล้ว ลูบเบาๆ ให้เห็น หมิงน้อย ลางๆเรียกอารมณ์ได้อย่างหนึ่ง
) W" c3 J9 V4 ]. u, M
“เสียวละสิที่รัก นอนนิ่งเลยนะ เด่วก็มัน เชื่อเหอะ ลืมความเสียใจไปซะ แล้วเหลือไว้แต่ความสนุกของสองเราก็พอ” พร้อมกับหอมแก้ม หมิง ฟอดใหญ่
- s# C/ t0 w$ |( m
หมิง นอนน้ำตาไหล... คิดว่าวันนี้ ตอนนี้เขาไม่รอดแน่นอน เขาจะทำยังไง ทำยังไงดี ถึงจะได้ชื่อว่าไปนอกใจโฟน ไปได้เสียกับคนอื่น ‘พี่โฟนหมิงขอโทษ หมิงคงเก็บตัวหมิงไว้ให้พี่คนเดียวไม่ได้แล้วหละ’ หมิงคิดในใจ

@@@@@@@@@@@@@@

& w3 A$ i1 v# H* ]9 S( Y/ v) _“พี่แล้ว ไอ้ 65 มันไกลจากนี่มั้ยครับ” โฟนเริ่มร้อนใจ

6 A! N4 P" J% j' j6 V! J“ไม่ไกลหรอกครับ ผมบอกแล้วไง ว่าผมมีทางลัด แถวนี้ผมขับบ่อย” แท๊กซี่เริ่มรำคาญนายโฟน
, F4 \$ R/ v4 a8 }* Y# z( p: c
“นี่ไงพี่ คันนี้และ ใช่เลย รถแฟนผม พี่จอดตรงนี้แหละครับ รอก่อนนะครับ เด่วผมเข้าไปลากตัวเขากลับมาพี่อย่าเพิ่งไปไหนนะ”

“อื้มๆ น้องรีบไปรีบมาพี่จะได้ไปวนหาลูกค้าคนอื่นต่อ” โฟนเปิดประตู บ้านเข้าไปรีบวิ่ง มองซ้ายมองขวาห้องไหน ดีว๊ะ ชั้นบน หรือล่าง โฟนจึงตัดสินใจ เปิดทุกห้องที่ขวางหน้า แต่โชคดี แต่ละห้องที่ไปเปิดนั้นไม่ได้ล็อก

" V# C9 S! _+ m, j1 W4 }  [, P- P! q( y“ถึงเวลาซะพี่...มึงเสร็จกูแน่ๆ มึงดูดิ ของกูแข็งแล้วใหญ่ขนาดไหน รับรอง....ถึงใจ” แฟรงค์ เอาอวัยวะของตันเอง เบียดกับใบหน้าของหมิง หมิงได้แต่เบี่ยงหน้าหนี

“งั้นกูจะแกะปากให้ละกัน มึงจะได้ลองชิมน้ำกูบ้าง ว่าจะหวานขนาดไหน”...แฟรงค์ แกะผ้าพันปากออก ทันใดนั้น หมิง หวีดร้องออกมา เต็มแรงงงงง
& s0 ^: b% k0 y/ N' X& }
9 M' D; r. I+ l6 n) G“วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงลั่นบ้าน ทำให้โฟนรู้ตำแหน่งทันทีว่าอยู่ชั้น สอง....โฟนรีบวิ่งขึ้นไป เปิดประตู เจอภาพคนรักของตน ถูกย่ำยี ขนาดนี้ โฟนกำหมัดแน่น....โพล่งต่อยนาย แฟรงค์ไม่ยั้ง มือ ต่อย ให้สาสมกับความเลวที่มันก่อไว้ ทั้งเตะ ตีน ต่อย สาระพัด จน นายแฟรงค์ ล้มลงไป
$ S* F5 }! P2 {1 x0 ]: r2 T
. [' p- U/ y, N; v. i“มึงกล้าแม้กระทั่งถ่ายภาพเก็บไว้ด้วยหรอ...” โฟนถีบอีกครั้ง

* s* Z9 J9 F" x0 w, f2 g3 F“หมิง พี่มาช่วยแล้ว พี่ขอโทษ ที่พี่มาสาย” โฟนรีบโอบอุ้มร่างเล็กไว้แน่น พร้อมกับถอดแจ็กเกท ให้หมิงใส่
& B' c1 i0 [) B/ o; h# {* q9 z! ?
“ปะเรารีบออกไปกันเถอะ อยู่ แบบนี้ ไม่ดีไปบ้านพี่กัน”โฟนรีบเสนอ แต่ก็ไม่ทัน ถูก แฟรงค์ เอาคัทเตอร์ แทง กลางแผ่นหลัง

. e8 z( Q' ?0 h+ K“มึงรักกันมากใช่มั้ย มึงไปรักกันในนรก เถอะมึง โฟนกำลังจะโดนแทงอีกอีกที คนขับแท๊กซี่ที่ ขึ้นมาตาม เพราะล่าช้า เกินไปแล้ว เขาจะเสียลูกค้า เปล่าๆ จึงวิ่งขึ้นตาม มา เตะมีดนั้นหลุดมือ.... แล้ว ถีบซ้ำ จนนายแฟรงค์หมดสติ เหมือนโดนทำร้าย ดั่งปากที่ได้ลั่นกับหมิงไว้
+ v, e2 u5 e( y  M- `9 f1 B- a
6 l( s) |. m- i( x0 E“โถหมิง ตัวสั่นหมดเลย ....ทำไมมัน เลวแบบนี้นะ”แล้วโฟนก็ฟุบตัวลง เพราะเลือดออกเยอะ หมดแรง

“หมิง...หมิงหนีไปเถอะปล่อยพี่ไว้” โฟนพูดแล้วหลับตาลง
$ m1 R. D  l8 s6 Q$ d" ^
% X" r" k% z% k3 R9 k; h  y“พี่โฟนนนนนนนนนนน พี่ครับ........ช่วยพี่โฟนด้วยครับ พาเขาไปโรงพยาบาลที นะครับ พาเขาไปที” หมิงกระวนกระวาย ตัวเริ่มหายสั่น สติเริ่มมา
2 H1 z5 c( b9 A, h, o/ Z0 ~
“ปะน้อง ไปกัน ได้แล้ว เดี๋ยว แฟนน้องจะเสียเลือดมากกว่านี้” พี่คนขับ แบกร่างกำยำของนายโฟนออกไป ส่วนหมิงก็เก็บกล้อง วีดีโอไปแล้วก็ พลวดเข้าไปตบหน้า แฟรงค์อีกครั้งทียังนั่งเปลือยกายอยู่

! [* E. I' R# K# R  S8 o“ไอ้เลว....กูของสาบแช่งมึง” หมิงพูดแล้ว จัดแจงเสื้อผ้าวิ่งตามลงไป ระหว่าง....ทางหมิงเรียกโฟนตลอด เพราะเคยจำที่หมอบอกได้ ว่า อย่าให้คนไข้หลับ ต้องชวนคุยตลอด

“พี่....หมิงไม่โกรธพี่โฟนแล้ว หมิงรัก พี่ หมิงจะไม่ยอมเสียพี่ไปอีกแล้ว หมิงขอโทษ พี่ตื่นก่อน เดี่ยวไปหลับที่โรงพยาบาลนะ พี่จะมาหลับในรถไม่ได้นะ” ปากขยับตามหัวใจสั่งออกมา มือกดแผลห้ามเลือกไว้....
. c" f% T7 h' \; V
“หมิง...หมิงให้อภัยพี่แล้ว นะ หมิงรักพี่แล้วใช่มั้ย แค่นี้พี่ก็ดีใจแล้ว” โฟนน้ำเสียงดูแย่ๆ ลง
/ {' T' W8 |1 N* L% \7 H
: R6 G# c! s& e+ B$ i“พี่ครับ พี่ ช่วยเร่ง เร็วๆ หน่อยนะครับ ไปโรงบาลไหนก็ได้ ครับพี่” หมิงร้อนรน แท๊กซี่คนนี้ไม่รู้ทำบุญมาด้วยอะไร โดนเร่งตลอดทั้งขาไปและขากลับ
- O$ l1 e" g* y! U( ~$ x
พอแท๊กซี่ เลี้ยวรถ เข้าโรงพยาบาล หมิงรีบ โวยวายลั่น โรงพยาบาลให้คน มาพานายโฟนไปห้องฉุกเฉิน

9 x+ r+ D( l0 K+ D# v; Wร่างที่นอนบนเตียงไหล ไปเรื่อยๆ จนเข้าห้องฉุกเฉิน
9 @3 a% a! Z; v
. p" r9 W& W3 V, U" ]“น้องครับ รอด้านนอกดีกว่าครับ” หมิงปล่อยโฮออกมาโดยไม่ได้สติ

“น้องครับ แล้วรถของน้องละ ให้ใครไปเอา ให้พี่ไปเอามั้ยครับ” คนขับแท๊กซี่เสนอ

“ครับพี่กุญแจอยู่ในรถนั่นแหละพี่ ขอบคุณพี่มากเลยนะครับ พี่เป็นคนดีจริงๆเลยครับ” หมิงยกมือไหว้ด้วยความจริงใจ
5 n, t  Z* @- P: h8 w: {
! F6 ?2 a' q" }( _1 R- `+ d: \) _หมิง รอการทำแผลของนายโฟนอยู่นานพอควร กว่า หมอจะออกมา แล้วบอกว่าพ้นขีดอันตราย

1 k# S* _1 J( ]8 i6 i3 y( W+ N% C“คนไข้เสียเลือดมากครับ ตอนนี้เราติดต่อรพ.ใกล้เคียงเพื่อ หาเลือด กรุ๊บ โอ มันขาดจิงๆครับ”

0 F% ~5 ^8 f/ i  M  {' D“หมอครับ ผมกรุ๊บโอครับ เอาเลือดผมไปเลยครับ ขออย่างเดียวให้ผมได้ช่วยชีวิตเขาไว้เถอะครับ”
8 |. ^2 _4 A! I( [
2 H) }3 X$ S8 D! aหมิงที่สภาพ ทางจิตใจไม่ค่อยดี หมอจึง พยายามปฏิเสธ ที่จะเอาเลือดจากหมิง เพราะกลัวจะเป็นอันตราย

/ N( t: e% b3 {# ^5 g; P“ครับ...ตอนนี้ผมสบายดีแล้วครับเอาเลือดของผมนี่แหละครับ” หมิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ
9 O4 f, C7 Q! ?5 s2 ~0 X" S0 s( F
, A7 ~& N  V" Y2 Zแล้วก็เข้าห้อง.....เจาะเลือด TBC
5 N/ h2 t) X) Y( d4 ~) W
; C' Y: A4 I. [- _) O" c: `1 hปล.พิมพ์สด ไม่รักไม่ทำให้หรอกนะ
% G* Z1 I) J$ N* K& u/ ~# ?
/ ?" i% w3 i( M0 ^# ^
2 k. ]5 b( h$ i3 Y. c& U3 q/ j
9 D* U$ Q5 _. w6 }- U# pก่อน อื่น ตอบมะแก๋ว ตอนที่แล้วก่อนนะ ว่าสอง ม่า นั้นเราไม่รู้จักไม่เคยได้เยินเลย แต่ที่เราได้ยินดี และบ่อยมาก คือ หม่าขะหลำ รู้จักม๊ะ เฉลยให้เพื่อนๆ ด้านล่างด้วยนะ
/ [# P- W7 f8 F% N* _+ X8 ?! Z
% t2 G6 e8 B6 {“นี่ครับ รถ พี่เอามาจอดหน้า รพ.แล้วนะครับ พี่ต้องกลับแล้วหล่ะ ดึกแล้ว เดี๋ยวเมียมีจะหาว่าไปมีเมียน้อย” พี่คนขับ..พูดกลายๆ กระทบนายโฟนเล็ก ในสายตาหมิง

" ?+ d7 r! ?0 Z. H, |5 a“อ้อพี่ครับ...กล้องนี้ผมให้พี่นะ แล้วนี่ครับ ค่ารถ แล้วก็ค่าที่ช่วยผม” หมิงเปิดกระเป๋าตังนายโฟน ล้วงเงินที่มีจนเกลี้ยง ราวๆ หมื่น ให้โดยไม่รู้จะขอบคุณเขายังไง เขาชั่งดีเหลือเกิน
- `% I- l% q" E0 e
6 `2 a  x4 c# ^2 i1 I- ]% {“โอ้ย น้องไม่เป็นไรครับ พี่...ไม่ได้หวัง อะไรหรอกครับ”
( K( o! L, C+ H" _
“เอาน่าพี่ ...พี่มีเมีย อีกหน่อยมีลูก พี่ไม่คิดหรอว่าเงินก้อนนี้จะช่วยครอบครัวพี่ได้ รับไว้เถอะครับ” หมิงยัดเงินใส่มือ พี่ชายคนนั้น
% l3 p( D; w2 ?( ]) J
3 `& y0 d* F! f) Y% E% s  r0 c7 l“งั้น ยังไงผมขอบคุณ น้องมากนะครับ ผมต้องไปแล้วหละครับ อื้ม...นี่เบอร์ผม ถ้าน้องหาแท๊กซี่ไม่ได้เรียกพี่ได้เสมอนะ พี่ไปก่อนละ เมียพี่คงดีใจ”
. W- e$ t9 h2 q7 ?* |) q
“ครับพี ขอบคุณอีกครั้งครับ”................
1 c" P& B; C4 ~1 ?& X- m; Q
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
' q: c: i, @3 M) F: P9 n6 O' H
1 s2 M+ R1 d: e' H2 Q0 y' |“คุณครับ... ผมย้ายคนไข้ไว้ที่ห้องพิเศษแล้วนะครับ ยังไงก็เชิญไปพักที่ห้องก่อนได้ครับ” บุรุษพยาบาลเดินมาบอก
# m5 h3 b  f5 p5 \1 u6 F$ U* e# z
8 Q! U, [% z8 l8 t+ B“ครับๆ” หมิงเดินตามๆต้อยๆ มองหน้าโฟนห่างอย่างห่วงๆ
9 }/ e7 H+ j7 d9 t3 c) }" M
“หมิง...หมิงพี่รักหมิง...รักหมิงคนเดียวพี่ขอโทษ พี่พร้อมจะอธิบายให้หมิงฟังทุกเรื่อง”โฟนเพ้อ ละเมอออกมาโดยไม่รู้ตัว

หมิงลูบหน้าผากเบาๆ “พี่นอนหลับเหอะนะ ยิ่งเห็นพี่เจ็บตัวบ่อยๆแบบนี้ หมิงต้องเป็นหมอให้ได้” หมิงน้ำตาซึม ร้องไห้ดีใจ ตื้นตันใจ ไม่ว่าเขาจะทำรุ่นแรงขนาดไหนกับโฟนโฟนก็ไม่โกรธ แม้แต่น้อย แถมยัง มาตามช่วยไว้ทันอีก โฟนคงเป็น ผู้ชายคนที่ดีที่สุด และเปรียบเสมือนดวงใจของหมิง ตั้งแต่แรกพบ จนปัจจุบัน
2 D$ x/ `3 h+ N& f" _/ `
, J$ ?- `3 g) q. c“พี่โฟน...พี่คือคนที่หมิงพึ่งได้จริงๆและพึ่งได้ตลอดชีวิตด้วย หมิงรักพี่นะ” หมิงพูดแล้ว จูบริบฝีปากที่ปิดอยู่อย่างแผ่วเบาแล้วนอนฟุบบนเตียงมือทั้งสองกุมมือโฟนไว้ จนรุ่งสาง

' A  u# J/ O0 K* {โฟนรู้สึกตัว...มองคนตรงหน้าแล้วยิ้มๆ แบบมีความสุข มืออีกข้างลูบหัว ร่างที่ยังนอนอยู่อย่างแผ่วเบา
+ y# m4 Z1 S5 D7 n) k* N+ E
“เด็กน้อย...พี่รักเรานะ ถึงเราจะเก่งซักแค่ไหน ก็ยังเป็นเด็กในสายตาพี่ตลอดไป”โฟนพูด ด้วยหัวใจที่เอมอิ่ม โฟนมองหมิง อยู่อย่างนั้น นานพอสมควร

$ _% g2 I/ y" J2 {" M“โอ้ยยยยยยยยย เจ็บแผล เจ็บแผลจังเลย” โฟนแกล้งปลุกหมิงขึ้นมาคุยด้วย
" m$ |# b1 G/ ^
3 R/ i5 [! h8 H“พี่เป็นอะไร....เดี๋ยวเรียกหมอมาให้” หมิงงัวเงียลุกออกไป

“หมิงไม่ต้อง อยู่กับพี่สิ แล้วพี่จะหายเอง” โฟนพูด เหมือนแกล้งหมิง
: Y/ w" G- y6 _" `% Y, P3 s
  f" E, q8 \5 T- \8 H“ครับ แต่พี่เจ็บตรงไหนบอกหมิงนะ หมิงเป็นห่วง พี่จะแกล้งหมิงซักกี่ครั้ง หมิงก็จะเชื่อพี่ และมันใจในพี่คนเดียว” หมิงพูดจาหนักแน่น
, i$ z+ t/ _! t" T8 z
“ครับเด็กน้อยพี่ไม่ได้แกล้งหรอกพี่เจ็บจริงๆ แต่พี่อยากให้เรา สนใจพี่บ้างพี่เลยปลุกเราตื่น” โฟนรู้สึกผิด

“ครับ...พี่หิวอะไรรึเปล่าครับ เดี๋ยวหมิงป้อนข้าวให้นะ” หมิงพยายามเอาใจใส่โฟนให้มากยิ่งกว่าเดิม หมิงกลัวว่าโฟนจะจากเขาไปอีก
9 ^, L* {, c+ p6 z
" i5 ~" o7 I1 ~/ @) [5 }2 t“หมิงพี่ขอยืม มือถือหน่อยสิ” หมิงยื่นให้แล้วโฟนก็กดๆ ถ่ายรูบที่หมิงกำลังมอมแมม
% U& X2 E% N. P% b5 X
“มามา เรามอมแมมกันสองคน ถ่ายด้วยกันนะ” “ไหนๆดูรูบดิว่าจะน่าเกลียดป่าว” โฟนกดไปเรื่อยๆ จนไปเห็น รูบเก่าๆที่ยังจำได้ว่าเขาสร้างมันขึ้นมาเอง
& n# O. j' X  C9 }1 O6 `
“หมิง ทำไมยังไม่ลบรูบพวกนี้ละ” โฟนสงสัย
4 S- E2 v6 K7 r( o. F
“ก็ในนั้นมันมีรูบพี่อยู่ พี่จะอยู่กับใครก็ชั่ง และอีกอย่างหมิงเก็บไว้เพราะต้องการคำตอบว่ามันคือยังไง”

6 W7 y* [+ l; m- F“พี่ขอโทษ พี่ทำขึ้นมาให้หมิงเข้าใจผิดเอง หมิงไม่รู้สินะว่าพี่หายไปไหน ตั้งหนึ่งปี พี่ไปผ่าตัดเนื้องอกในสมอง ที่อเมริกา
7 }/ O" P) J: S  G* n
แล้วพี่ก็พยายามทำให้หมิงเกลียดพี่และลืมพี่ไปซะ เพราะว่าพี่กลัวเหลือเกิน กลัวที่จะไม่ได้มาเจอหมิงอีกครั้ง” โฟนพูดพร้อม กุมมือขึ้นมาจูบ
; p3 q5 B( U% p# L1 W6 E# c' L
“โถ่ พี่โฟนทำไมพี่ ปล่อยให้หมิงเข้าใจพี่แบบนั้นละ พี่ก็น่าจะบอกกับหมิง เผื่อบางทีหมิงจะไปเฝ้าไข้พี่ได้บ้าง คนเรารักกัน ถ้ามันจะจากเพราะตายจากกัน ยังดีกว่า จากด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีนะพี่” หมิงเสนอแนะ
9 B8 q3 K  z# `* R% P5 u+ _, G
“อ้อเพราะอย่างนี้นี่เอง ที่หมิงไปคบกับไอ้นั่น อย่างนี้นี่เองที่หมิง ทำฮึทฮัทไม่พอใจใส่พี่” โฟนน้อยใจ

“หมิงขอโทษ...หมิงไม่ขอแก้ตัว เพราะว่าตอนนี้หมิงเป็นหนีบุญคุณพี่แล้ว”หมิงอ่อนลงกว่าเดิมเยอะ

' n5 n# [" I: K: U; [“งั้นหมิงต้องสัญญากับพี่ ว่าหมิงจะไม่นอกใจพี่นะ” โฟนมองตาแป๋ว

“ครับ แล้วพี่ละจะสัญญาไรให้หมิงได้บ้าง”หมิงแย้ง

  v3 F% t7 g& Z, V' k  f! O“งั้นต่อไปนี้เราจะรักกันตลอดไป เราจะไม่พลาดจากกัน พี่จะรักหมิงคนเดียว รักตลอดไป FOREVER”
' `9 K4 {8 b. }3 [4 t9 s' H
/ H; E) a2 P3 \/ L3 H- ~! o5 y9 b+ ?“หมิงก็รักพี่มาตั้งนานแล้วไม่เคยหยุดรักและจะรักตลอดไป” หมิงแกล้งทำเสียงล้อเลียน
) ^3 _1 k$ g$ r- D9 s; d8 E- t
* H" T" \- V# C5 _0 a“หืมเด็กน้อย มามาพี่ขอกอดให้เต็บอกที ว่าอ้วนขึ้นมั่งรึยัง” โฟนพยุงตัวเองขึ้นแล้วโอบกอดหมิง ไว้แน่น....
% X! O8 V$ z& q; Q8 H+ P4 ]4 G
เสียงหัวใจทั้งสองเต้นเป็นจังหวะ...บอกถึงความรักของเขาทั้งคู่...............
$ o4 B. {8 f6 v- O+ l* R$ r) {& c
4 k8 D0 h: i. R( l3 o) S  ^. O3 oจบบริบูณ์
5 G% R  q  E) |7 c% {9 ^
(ล้อเล่น)เขียนไม่ออกแล้ว หาพลอทก่อน วันนี้ลงไปตั้งห้าตอนแล้ว ไม่มีจะต่อแล้ว ขอพักซะ สองสามวันนะ นั่งนึกนอน นึกก่อน ถ้านึกไม่ออกก็จบเท่านี้แม่งแหละ ขอบคุณทุกคนที่รักกันเสมอ มา รออ่านเรื่องต่อไปนะ....รักตายเลยจุ๊ฟๆ
& r# p/ y: o" `" u
& f2 F. H4 z' v  O, V
2 |- H2 S  _0 i
$ Y0 n) @9 m5 u2 l, _& m/ q* W

foxzy

   ขอบคุณมากคับเป็นเรื่องที่ยาวมากมากเลยคับ

baaaa

ขอบคุนครับ

cokebundit

ขอบคุณมากมายครับ{:sm-01:}

goldenza

ขอบคุณครับ

DXD

ขอบคุณคับ

ninenut

ขอบคุณครับ

chail2519

ขอบคุณครับ

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

Babyboom

ขอบคุณครับ