++ Lonely Love หัวใจขอมีรัก แค่สักครั้ง ++ !!! 12

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“พวกนายมาทำไม แล้วคาวีล่ะ”
“พี่คาวีติดธุระ มาไม่ได้”
“มาไม่ได้แล้วพวกนายมาทำไม”
“ก็มาแจ้งข่าวให้รู้ไง”

“แจ้งข่าวอะไร”
“พี่คาวีเจอกิ๊กใหม่แล้ว น่ารักกว่ามึงเยอะเชียว”
“ไร้สาระ ฉันไม่เชื่อพวกนายหรอก กลับไปซะ แล้วบอกคาวีด้วย มีอะไรก็บอกกันตรงๆ อย่าส่งลิ่วล้อมาแบบนี้ มันหน้าตัวเมีย”
“แหม ปากแบบนี้นี่เองพี่คาวีถึงบอกให้พวกกูอยากทำอะไรมึงก็ทำ เพราะมันรำคาญมึงเต็มทนแล้ว”
“นี่หมายความว่าไง”
“จะหมายความว่าไงล่ะ ก็พี่คาวีบอกพวกกูว่ามึงน่ะเก่ง ฟิต พวกกูก็เลยอยากมาลองก็แค่นั้น”
“ทุเรศ ลิ่วล้ออย่างพวกนาย ไปหาเอาข้างหน้าเถอะไป ฉันไม่เล่นกะพวกแกด้วยหรอก”
“มึงไม่เล่นก็เรื่องของมึงสิ แต่พวกกูจะเล่นมึงเอง สามต่อหนึ่งแค่นี้มึงคงรับไหวมั้ง”
“ทุเรศ กลับไปเลยนะ อย่ามายุ่งกะฉัน”
“พวกกูกลับแน่แต่ขออัดมึงก่อนล่ะ เฮ้ยพวกมึงจับมันขึงเลยโว้ย”
สิ้นประโยคแค่นั้นตอนนั้นที่เด็กหนุ่มได้ยินและรับรู้ ก่อนที่สติจะหลุดลอยตอนที่โดนเข้าประชิดตัวแล้วโดนมือโดนเท้าประเคนใส่ตัว สำนึกสุดท้ายที่ได้ยินตอนสะลึมสะลือตื่นคือ
“จำไว้อย่ายุ่งอย่าตามพี่คาวีอีก ไม่งั้นมึงจะโดนแบบนี้แหละ คืนนี้กูจะกลับมาอีก แล้วอย่าสะเออะไปบอกใครล่ะมึง ไม่งั้น เละ”.
ก็อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังระรัวทำเอาคนนั่งตัวงอสะท้านไปทั้งตัว
“คาวี ทำไมคุณทำแบบนี้”เด็กหนุ่มรำพันกับตัวเองก่อนจะกอดตัวเองแน่นขึ้น พอๆกับเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นเรื่อยๆ
ที่ด้านนอก พาสุห์ตัดสินใจเดินตามหนุ่มร่างกำยำขึ้นมาบนตึกเพราะสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง จนเห็นว่าคนที่ตนตามมากำลังยืนเคาะห้องนิพิธอยู่จึงเข้าไปทัก
“ทำไมต้องเคาะแรงขนาดนั้นด้วยครับ”เด็กหนุ่มทัก
“เสือกอะไรวะ อยู่ห้องไหนเนี่ยมึง”หนุ่มนั้นหันมาว่า ก่อนจะหันไปเคาะห้องใหม่เสียงดังกว่าเดิม
“เคาะแบบนี้ใครจะกล้าออกมาเปิดล่ะคุณ”
“เฮ้ย ยุ่งว่ะ”คนร่างกำยำหันมาผลักอกคนที่กวนอารมณ์พลางทำท่าจะชกตาม แต่ทว่าประตูห้องถูกเปิดออกมาซะก่อนตามด้วยเสียงทักที่ทำเอามันชะงัก
“อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ แกมาที่นี่อีกทำไม”
“ก็บอกแล้วไงว่ากูจะมา”คนชะงักหันมาเอ่ยเมื่อได้ยินแล้วว่าเป็นเสียงนิพิธ
“แล้วมาทำไมล่ะ กลับไป และก็บอกคาวีด้วยว่าฉันจะไม่ยุ่งกับเขาอีกก็ได้ เขามีคนใหม่ ฉันก็มีคนใหม่ได้เหมือนกัน”
“อ้อ อย่าบอกนะว่า`คุณ`อ่อนนี่เป็นกิ๊กใหม่มึง”
“ใช่ แล้วมีปัญหาอะไรมั๊ยล่ะ กลับไปซะ ฉันยอมทำตามที่ลูกพี่แกขอแล้ว”ท้ายประโยคพาสุห์สังเกตเห็นคนพูดตัวสั่นสะท้านคล้ายจะร้องให้อย่างเห็นได้ชัด นี่มันอะไรกัน ตะกี้นิพิธเอ่ยชื่อคาวีออกมา คาวีนี่คาวีไหน หรือว่า
“พิธ ผมอยากคุยกับคุณ”เด็กหนุ่มตัดสินใจเอ่ย นิพิธตั้งสติข่มใจเดินไปฉุดแขนคนขอคุยเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูปังใหญ่ใส่หน้าคนที่ตามมารังควาญจนมันถอยล่ากลับไป
ภายในห้อง นิพิธนั่งร้องไห้ราวกับเขื่อนแตก ก่อนจะระบายความจริงที่ปิดบังพาสุห์มาโดยตลอดฟังจนหมดสิ้น
“ที่แท้คุณก็คบกับคาวีมาก่อนจะเจอผมเหรอครับเนี่ย”คนรับฟังเอ่ยถามเมื่อฟังข้อมูลจนพอจะจับทางได้
“ครับ ผมคบกับคาวีมาได้ระยะหนึ่งแล้วก่อนผมเจอพาสุห์ ผมยอมรับว่าผมเคยเป็นคนเที่ยวเก่ง แต่ผมก็คิดจะหยุดเพื่อเขานะ จนเราเกิดปัญหาระหองระแหงกันผมจึงเริ่มกลับไปคลายเครียดอีกครั้งจนเจอคุณน่ะครับ จำได้มั๊ยคืนที่ผมขอตัวแยกออกมาเพื่อไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล ที่แท้ผมก็เยี่ยมเขานี่แหละครับ คืนนั้นเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ผมเฝ้าดูแลเขาจนเราเหมือนจะเข้าใจกันดังเดิม แต่เพราะอะไรไม่รู้ พอเขาหายออกจากโรงพยาบาลได้เขาก็เริ่มหาเรื่องระรานผมอีก เขาบอกเบื่อผม อยากเลิกกับผม เขาไม่เคยคิดถึงใจผมเลยว่าผมรักเขาขนาดไหน เขาเป็นคนอารมณ์ร้าย ไม่พอใจก็ลงไม้ลงมือ เตะต่อย ถ้าผมไม่รัก ผมจะทนรองมือรองเท้าเขาเพื่ออะไร ทำไมเขาไม่คิดบ้าง ผมไม่เข้าใจพาสุห์ ผมไม่เข้าใจ”
“ทำไมคุณไม่หือกับเขาบ้างล่ะครับ”
“เขาเป็นลูกนายตำรวจนะครับ ลูกสมุนเขาเยอะ ลองผมหือ ผมคงไม่โดนเขาทำร้ายคนเดียวแน่ เขาเคยขู่ว่าจะให้คนของเขามาซ้อมผมถ้าผมยังตามเขาไม่เลิก ผมคิดว่าเขาแค่ขู่ แต่เขาทำจริงๆพาสุห์เขาทำกับผมจริงๆ ผมไม่ไหวแล้ว ผมไม่ไหวแล้ว”ถึงตอนนี้นิพิธสะท้านหนักจนตัวโยน พาสุหือดไม่ได้ที่จะเข้าไปโอบกอด ทั้งๆที่ในใจเริ่มครุกรุ่นแล้วกับสิ่งที่ได้ยิน เขาเคยรู้ตัวเองว่าเป็นคนอารมณ์ร้ายมาก่อน แต่สาบานได้ว่าเขาไม่เคยมีความคิดป่าเถื่อนถึงขนาดที่จะเอาพวกมารุมซ้อมคนที่รักตน คาวี นายนี่มันเลวเหลือขอจริงๆ แล้วตอนนี้มันทำเหมือนจะมีแผนการล่อภิธารให้ติดกับมันอีก ไม่สิ เรื่องเลวร้ายแบบนี้ต้องไม่เกิดขึ้นกับภิธาร เขาเคยทำร้ายคนๆนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง เขาจะยอมให้นายคาวีมาทำหยาบช้าแบบนี้กับคนที่เขากำลังรู้สึกผิดให้ไม่ได้เด็ดขาด แต่เขาจะเข้าไปแทรกในใจภิธารดังเดิมได้ยังไงกันล่ะ เพราะดูท่าภิธารจะปิดตายประตูทุกบานไม่เหลือทางให้เขาเข้าไปแทรกได้แล้ว ใช่สิ เขายังมีกลุ่มเพื่อนนี่ กลุ่มเพื่อนที่จะต้องแยกภิธารออกมาจากนายคาวีนั่นได้ วิวรรธน์กับโอเล่รักและเป็นห่วงภิธารยิ่งกว่าอะไรดี สองคนนั้นคงไม่ยอมให้คนเลวๆแบนายคาวีนั่นได้ข้องแวะกับภิธารเป็นแน่
ที่ผับหรูใจกลางกรุงที่เดิม คาวีนั่งเข่นเขี้ยวเมื่อเพิ่งได้รับรายงานจากสมุนว่านิพิธยอมที่จะไม่ข้องแวะกับตนแล้วเพราะมีกิ๊กใหม่มาหาถึงที่ห้อง เด็กหนุ่มนึกอยากรู้ขึ้นมาตงิดว่าคนที่นิพิธอ้างว่าเป็นกิ๊กใหม่ของเจ้าตัวป็นใคร ใช่อยู่แม้เขาจะแอบโล่งใจที่นิพิธคิดที่จะสละทิ้งเขาไป แต่นิพิธจะจากไปแบบยโสแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด คนที่จะผละจากเขาต้องจากไปทั้งน้ำตาเท่านั้นไม่ใช่รอยยิ้มและถ้อยคำถากถาง!!
พาสุห์โทรไปหาซี้เก่าอย่างวิวรรธน์ในวันต่อมาถึงเรื่องที่คาวีกำลังเข้าไปข้องแวะภิธาร เด็กหนุ่มหวังเหลือเกินว่าเพื่อนจะร้อนรนเป็นห่วงคนที่เขาเองก็กำลังห่วงสุดใจ แต่ผลกลับไม่เป็นตามนั้น
“ภีมมีคนมาจีบ ก็ดีแล้วนี่ ชีวิตเขาจะได้พ้นๆจากคนเลวๆอย่างมึงซะที”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะไอ้วรรธน์ กูจะไม่ว่าเลยถ้าคนที่เข้ามาหาภีมเป็นคนดี”
“อ๋อ มึงกำลังจะบอกว่ามึงเป็นคนดีว่างั้น”
“มึงไม่ต้องมาประชดกู กูรู้ว่าที่ผ่านมากูอาจจะผิด แต่คนคิดที่จะกลับใจ มึงไม่คิดที่จะเข้าใจบ้างเหรอวะ”
“โอ้ย พวกกูเข้าใจมึงจนเกินจะเข้าใจแล้วไอ้คุณชาย”
“ไอ้วรรธน์ที่กูโทรมานี่ กูไม่ได้จะมาทะเลาะกะมึงนะ”
“แล้วกูชวนมึงทะเลาะตอนไหน”
“ก็มึงกำลังรวนกูอยู่นี่ไง”
“ก็มันน่ามั๊ยล่ะ หมาหวงก้างแบบมึง มันต้องโดนแบบนี้แหละ”
“กูจะหวงก้างหวงเนื้ออะไรมันก็เรื่องของกู นี่ไม่ใช่ประเด็นที่กูอยากให้มึงช่วย”
“แล้วไง มึงจะให้กูช่วยอะไร”
“กันนายคาวีนั่นออกจากภิธารแทนกูที”
“เฮ้ยตลกว่ะ มึงคิดได้ไงเนี่ย คนเขาจะมีคู่ ให้กูเข้าไปกันท่า บ้าหรือเปล่าวะ”
“พวกมึงยังรักภิธารอยู่หรือเปล่าล่ะ”
“นั่นมันแน่อยู่แล้ว คนดีๆแบบนั้นมีอะไรให้ต้องเกลียดล่ะ”
“ว่าแด-กูอีกแล้วนะมึง”
“เปล๊า กูพุดเรื่องจริง”
“เออ จริงก็จริง แต่กูขอร้องล่ะ มึงช่วยพาพวกโอเล่และก็เพื่อนในกลุ่มไปบอกภิธารให้กูทีว่าอย่าหลวมตัวให้ไอ้คาวีนั่น”
“แล้วทำไมมึงไม่ไปบอกเอง”
“เขาฟังกูที่ไหนล่ะ มึงก็น่าจะรู้”
“ก็เหมือนกับที่มึงไม่เคยฟังเขา”
“เออ กูมันคนไม่ดี ว่าแต่มึงจะช่วยกูมั๊ย”
“มึงกะพวกกูขาดกันตั้งนานแล้ว แค่นี้มึงก็น่าจะได้คำตอบแล้วนะไอ้พาสุห์”โทรศัพท์ถูกตัดไปทันควัน คนโทรถึงกับเข่าอ่อนใจวูบ นี่เขาโดนเพื่อนตัดขาดจริงๆแล้วงั้นเหรอ เอาเถอะ โอเล่ต้องเข้าใจเขา
“โทรมาทำไมพาสุห์”เสียงห้วนสั้นถามกลับมาทันทีที่เด็กหนุ่มกดโทรหาคนที่สมองนึกถึง
“โอเล่ ฟังฉันนะ”เด็กหนุ่มเกริ่นนำ ก่อนจะหน้าชาเมื่อโดนตอกกลับมาว่า
“ฉันไม่ว่างพอที่จะมารับฟังปัญหาอะไรของนายทั้งนั้น แค่นี้นะพ่อคนเก่ง”แล้วสัญญาณถูกตัดทิ้งไปอีกครั้ง
“โธ่โว้ย”คนถูกตัดสายร้องออกมาอย่างคนตีบตันความคิด คนเคยรักก็ตั้งท่าเล่นแง่ เพื่อนๆก็หนีหายไปทีละคน แล้วอย่างนี้ นายคาวีมันก็ทำอะไรหยาบๆได้ตามใจนึกน่ะสิหากว่ามันเกิดขัดใจอะไรขึ้นมา นิพิธ ใช่สิ ในฐานะที่เด็กหนุ่มนี่เคยคบกับนายคาวีจนรู้ไส้ เด็กหนุ่มนี่ก็น่าจะเตือนสติคนที่กำลังจะตกเป็นเหยื่อรายต่อไปได้ดีกว่าใครน่ะสิ
“พิธเหรอครับ ว่างมั๊ยผมอยากคุยอะไรด้วยหน่อย”พาสุห์เอ่ยขึ้นทันทีที่โทรหาคนที่ตนต้องการขอความช่วยเหลือ
“มีอะไรครับพาสุห์”นิพิธทักกลับก่อนจะรับฟังสิ่งที่พาสุห์ยอมเปิดปากบอกตนครั้งแรก
“ได้ครับ แล้วผมจะช่วยพูดให้”เด็กหนุ่มเอ่ยรับปากเมื่อฟังเรื่องราวจากคนบอกเล่าจบ
พาสุห์ยิ้มให้กับตัวเองด้วยคิดว่านิพิธคงจะเตือนสติภิธารได้อย่างที่เขาหวัง อนิจจา เด็กหนุ่มไม่รู้เลยว่า คนที่ตัวเองให้เบอร์โทรฯคนที่ตนนึกห่วงไปกำลังนั่งจับเบอร์โทรฯนั่นคิดอะไรอยู่กับตัวเอง
“คุณก็มีเรื่องปิดผมอยู่เหมือนกันนี่พาสุห์”คนจมกับความคิดตัวเองพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะไล่สายตามองตัวเลขสิบหลักที่อยู่บนกระดาษโน้ต
“ภิธาร ฉันขอพาสุห์ให้ช่วยเลียแผลใจฉันหายก่อนละกันนะ แล้วฉันจะคืนให้นาย”เสียงพึมพำดังลอดออกมาจากปากอีกครั้งก่อนที่คนพูดจะกดหมายเลขสิบหลักบนโทรศัพท์มือถือตัวเองแล้วกดโทรออกหาเจ้าของเบอร์
สวัสดีครับ คุณภิธารหรือเปล่าครับ”
วิวรรธน์ นำเรื่องที่พาสุห์โทรศัพท์มาขอความช่วยเหลือไปปรึกษาโอเล่ หนึ่งหนุ่มหนึ่งสาวนัดเจอภิธารในทันทีที่คุยกันเสร็จ ภิธารออกมาเจอตามนัดด้วยคนที่อารมณ์ไม่ค่อยจะปกตินัก สีหน้าและแววตาเด็กหนุ่มบ่งบอกชัดเจนถึงอารมณ์ข้างใน สองคนที่นัดเจอจึงอดไม่ได้ที่จะถามไถ่ก่อนเข้าประเด็นที่อยากจะคุย
“ดูท่าทางไม่ดีเลย มีอะไรหรือเปล่าภีม”โอเล่เป็นฝ่ายถามก่อน
“เปล่าจ๊ะ”ภิธารปฎิเสธก่อนจะหลบตาต่ำลงเมื่อเห็นวิวรรธน์มองสบตาคล้ายจับความรู้สึกตน
“มีอะไรก็พูดมาได้นะภีม เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้วนะ”วิรรธน์เอ่ยบอก คนหลบตาจึงยอมเงยหน้าขึ้นแสร้งยิ้มกลบเกลื่อนอีก
“ไม่มีอะไรจริงๆ ว่าแต่สองคนนัดภีมออกมามีอะไรหรือเปล่า”
“ไอ้มีน่ะมี แต่เห็นภีมเป็นแบบนี้ก็เลยไม่รู้จะเริ่มยังไง”ภิธารเงียบไปและเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคงควบคุมสีหน้าและแววตาไม่ให้คิดถึงคำพูดบอกเล่าเรื่องราวของพาสุห์จากปากคนที่ไม่เคยรู้จักไม่ได้ คนๆนั้นแนะนำว่าตัวเองชื่อนิพิธตอนที่โทรศัพท์หาตน และยังบอกอีกว่ากำลังคบกับพาสุห์ในฐานะคนรัก ชายหนุ่มถามกลับว่ามีจุดประสงค์อะไรถึงมาแสดงตัวและฐานะให้ตนรับรู้แบบนี้ก็ได้คำตอบที่ทำให้ใจวูบ
“พาสุห์เป็นคนขอให้บอก”
“ผมกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนะครับ”
“จริงเหรอครับ”
“ผมไม่จำเป็นต้องโกหก”
“ผมไม่ได้หมายความว่าคุณโกหก แต่ที่ผมได้ยินมาจากปากพาสุห์มันไม่ใช่แบบนี้”
“คุณจะได้ยินอะไรก็เรื่องของคุณกับเขาเถอะครับฝากบอกเขาด้วยละกันว่าขอให้เขากับผมต่างคนต่างอยู่เถอะ ในฐานะที่คุณเป็นคนรักเขา ขอแค่นี้เขาคงฟังคุณนะครับแค่นี้ครับ”บทสนทนาจบลงไปแค่นั้น ก่อนที่เขาจะพาจิตใจที่พยายามจะไม่คิดอะไรมานั่งอยู่ตรงหน้าคนสองคนที่กำลังจ้องเขาอยู่ตอนนี้

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ้ะึคร๊่าฟ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

ขอให้โดนคาวีเล่นงานให้หนักเลยนะ นิพิธ