++ Lonely Love หัวใจขอมีรัก แค่สักครั้ง ++ !!! 17

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วนะครับพาสุห์คุณกลับไปเถอะ อะไรที่มันแล้วๆให้มันแล้วๆไปเถอะนะ”คนในห้องข่มใจบอกแม้จะยังไม่รู้ว่าคนนอกห้องมาหาตนด้วยเรื่องใด แต่เชื่อเถอะ ฝ่ายนั้นคงไม่ได้มาทำให้หัวใจตนยิ้มได้อีกแล้วแน่ๆ
“ไม่นะภีม เรายังมีเรื่องที่ต้องคุยกันอีกเปิดประตูให้ผมเถอะผมขอร้อง”คนนอกห้องอ้อนวอน มาถึงตอนนี้เขาคงไม่รอที่จะยืมมือใครมาทำให้คนๆนี้ตาสว่างได้แล้ว
“ผมเหนื่อยแล้วพาสุห์ พอเถอะ คุณจะทำให้ผมสับสนแบบนี้ไปเพื่ออะไร”
“เปิดประตูให้ผมสิ แล้วคุณจะรู้ว่าที่ผมมานี่ ผมมาเพื่ออะไร”
“มันดึกมากแล้ว ผมอยากพักผ่อนแล้วครับ”
“ผมไม่เชื่อว่าคุณจะนอนหลับได้หรอกภีม เปิดประตูให้ผมนะ เรามีเรื่องต้องคุยกันนะครับ”
“ไม่ว่าวันนี้คุณจะมาดีหรือมาร้าย ผมก็รับรู้อะไรอีกไม่ไหวแล้วพาสุห์ คุณกลับไปเถอะนะ อย่าให้เราต้องคาราคาซังกันต่อไปเลย”
“จะเอาอย่างนั้นก็ได้ภีม ผมยอมทุกอย่างถ้าเพียงวันนี้ผมได้พูดในสิ่งที่ผมอยากที่จะพูดกับคุณ นะครับ ขอผมเข้าไปข้างในเถอะ”
นานกว่านาทีที่บทสนทนาจบลงแค่นั้น สองคนไม่มีโอกาสได้เห็นใบหน้าและแววตาของกันและกัน คนในห้องถือถือโทรศัพท์แนบหูยืนมองประตูด้วยใบหน้าและแววตาที่แสนจะเจ็บปวด ในใจนึกคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับวิถีชีวิตตอนนี้ หลายๆคนที่ผ่านเข้ามาฝากรอยร้าวให้ได้เหงา เมื่อจบแล้วต่างคนก็ต่างไป แต่ทำไมกับคนที่อยู่อีกข้างของบานประตูนี้ถึงไม่เป็นเช่นนั้น จริงอยู่ที่ใจเจ้ากรรมยังลืมเจ้าตัวได้ไม่สนิท แต่นั่นก็ใช่ว่าข้างในจะยินดีที่เรื่องมันคาราคาซังแบบนี้ เพราะอะไร เพราะหัวใจมันล้าและกลัวเกินกว่าที่จะคิดไปได้ว่าตนเองมีค่าในสายตาใครแล้วนั่นเอง
“ภีม ภีม ภีม “คนด้านนอกร้องเอ่ยอย่างตกใจเมื่อในที่สุดเสียงสัญญาณโทรศัพท์ได้ขาดหายไปในขณะที่ตนกำลังจะเอ่ยอ้อนวอนเจ้าตัวเพื่อขอเข้าไปด้านในใหม่
เด็กหนุ่มค่อยๆทรุดนั่งลงพิงประตูห้องอย่างเหนื่อยล้า หลังจากที่การสื่อสารขาดหายผ่านไปแล้วหลายอึดใจแต่ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนองกลับมาจากคนที่อยู่ภายในห้องนั้น
“ภีม ผมรู้ว่าผมผิด ผมรู้ว่าผมเคยเป็นคนไม่ดี ผมรู้ว่าผมเป็นฝ่ายบอกเลิกและล้อเล่นกับความรู้สึกคุณ แต่วันนี้ผมรู้แล้วว่าผมลืมคุณไม่ได้ ให้โอกาสผมเถอะภีม ผมขอร้อง ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว”คำพูดคล้ายรำพันดังออกมาจากปากคนอ่อนแรง นัยน์ตานั่นไหวระริกไปด้วยหยาดน้ำที่ดันขึ้นมาเอ่อล้นอย่างไม่รู้ตัว และก่อนที่มันจะไหลออกมาเพื่อประจานความรู้สึกภายใจเจ้าของนัยน์ตานั่นได้ก้มลงซบกับหัวเข่าตัวเอง แล้วปล่อยใจให้ลอยไปกับภาพเหตุการณ์ต่างๆที่แล่นเข้ามาให้ใจเจ็บแปลบอย่างสาสมกับแรงกดดันที่ซัดเข้าในใจเต็มขีด
“คุณชื่ออะไรนะครับ”
“เรียกภีมก็ได้ครับ”
“ครับ งั้นเรียกผมพาสุห์นะครับ อยู่คณะไหนครับเนี่ย ไม่ค่อยเห็นหน้าเลย”
“xxxxxครับ”
“อ๋อครับ เสียดายจังนะครับที่เราไม่ได้ร่วมเล่นดนตรีด้วยกัน”
“ก็ทุกคนเก่งหมดเลยนี่ครับ ผมก็แค่มือสมัครเล่น”
“ไม่หรอกครับภีมก็เล่นเก่งออก ผมยังแอบเชียร์เลย”
“ขอบคุณครับ แต่ผมต้องขอตัวแล้วนะครับพอดีนัดเพื่อนไว้”
“อ๋อได้ครับ แต่ก่อนไปผมขอเบอร์หน่อยได้มั๊ยครับ เผื่อไว้คุยกัน นัดทานข้าวดูหนัง แบบนี้น่ะครับ”
“ภีมดูหนังกับผมนะครับ หนังรักด้วยนะ”
“พอดีผมต้องทำรายงานน่ะครับ อาจจะอยู่ที่คณะดึกหน่อย”
“ไม่เป็นไรนี่ครับ ผมรอได้ ผมเองก็กำลังซ้อมดนตรีเหมือนกัน”
“แล้วนี่แอบหนีมาโทรศัพท์เหรอครับเนี่ย ทำไมห้องซ้อมเงียบจัง”
“คุยกับคนพิเศษก็ต้องแอบซิครับ แต่เดี๋ยวผมต้องไปซ้อมต่อแล้วล่ะ ซ้อมเสร็จแล้วผมจะโทรหานะครับ อย่าเพิ่งหนีกลับก่อนล่ะ”
“เฮ้ย พาสุห์เมื่อวานไปดูหนังกะใครวะ”
“มึงเห็นกูเหรอไอ้วรรธน์”
“ทำไมจะไม่เห็น บังเอิญกูกับโอเล่ไปทำธุระแถวนั้นพอดี จริงป่ะโอเล่”
“ใช่ และฉันก็เห็นเต็มสองตาอย่างที่ไอ้วรรธน์เห็นด้วยว่าแกกับใครคนนั้นสวีทกันขนาดไหน คนนี้จริงใจด้วยหรือเปล่าวะ”
“ไม่รู้ว่ะ ยังตอบไม่ได้”
“เฮ้ย ท่าทางเขาก็ดูดีนี่หว่า กูว่ามึงน่ะหยุดเที่ยวแล้วก็หาคนคบเป็นตัวเป็นตนได้แล้ว”
“จริงของไอ้วรรธน์มัน ฉันเห็นด้วย”
“เออๆ แล้วกุจะเก็บไปคิดละกัน”
“เออ ให้มันได้งี้สิวะ เออว่าแต่คนนั้นเขาชื่ออะไรอ่ะ วันหลังพามาแนะนำบ้างสิ”
“ชื่อภิธาร ไว้กุจะพามาให้รู้จัก”
“ดีๆๆ ท่าทางน่ารัก ดูนิสัยดี คนนี้พวกกูกูเชียร์โว้ย”
“นี่อย่าบอกนะว่าพวกมึงแอบดูกูกะเขาจนจับพฤติกรรมได้”
“อ่ะ แน่นอน เผอิญนายภิธารอะไรนี่มันโดนตาพวกเราโว้ย ถ้าแกจะคบกับเขาจริงๆ ไม่ผิดพวก เชื่อตาพวกเรา”
“โธ่ เห็นแค่นั้นเชียร์กันซะใหญ่โต”
“มันแน่อยู่แล้ว คนจะถูกชะตากัน ไม่ต้องดูกันนานหรอก แล้ววันนี้นัดกะเขาอีกป่ะเนี่ย”
“ของมันแน่อย่าแล้ว งั้นกูไปล่ะ ไว้เจอกันพวก”
“เราเพิ่งรู้จักกัน อย่าเพิ่งเลยนะครับพาสุห์ ผมยังไม่พร้อม”
“เรื่องแบบนี้ทำไมต้องรอให้พร้อมด้วยล่ะครับ”
“เถอะนะครับ ผมยังไม่พร้อมจริงๆ”
“กลัวท้องหรือไงครับ”
“มันมันใช่แบบนั้นครับ แต่ผมไม่พร้อมจริงๆ”
“โอเค ไม่พร้อมก็ไม่พร้อม ผมไประบายเอากะคนอื่นก็ได้ มีแฟนก็เหมือนไม่มี เซ็งว่ะ”
“อย่าเพิ่งเบื่อผมนะพาสุห์ ให้เวลาผมอีกนิดนะครับ ผมไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้เลย”
“ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ก็ตามใจผมบ้างสิครับ ผมรักคุณนะ ถ้าผมไม่รัก ผมก็ไม่อยากยุ่งด้วยหรอก”
“ผมรู้ครับ แต่ผมขอเวลาอีกนิดเดียวเท่านั้นเอง”
“อืม เอาไงก็เอา จะเดือนจะปีก็ตามใจละกัน วันนี้ก็กลับเองละกันนะ เหนื่อยขับรถไม่ไหว”
“ได้ครับ ผมกลับเองได้ คุณพักผ่อนเถอะ”
“อืม ถึงห้องแล้วก็ไม่ต้องโทรบอกก็ได้นะ ผมอาจจะปิดมือถือ”
“ครับ”
“อ้อ พวกเพื่อนผมมันอยากเจอคุณ วันไหนผมจะพาไปเจอพวกมัน ทำตัวเองให้ดูดีหน่อยละกัน ผมไม่อยากอายพวกมัน”
“ผมแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“ก็ไม่หรอกแค่จืดชืดไปหน่อยแค่นั้นเอง”
“ครับ แล้วผมจะปรับปรุงตัวเอง”
“อืม งั้นก็กลับไปได้แล้วไป”
“ท่าทางเพื่อนผมชอบคุณกันใหญ่เลยนะ เล่นละครเก่งนี่”
“เล่นละครอะไรครับ”
“ก็ดูคุณใสซื่อซะจนไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนแบบนี้เหลืออยู่ในโลกน่ะสิ ทำอย่างกะรู้ว่าเพื่อนผมมันเบื่อพวกเจนโลกงั้นล่ะ ทำตัวซะถูกทางเชียว”
“ผมก็เป็นแบบนี้ของผมนี่ครับ มุกหรือเปล่าครับพาสุห์”
“ไร้สาระ ผมจะมาเล่นมุกกับคุณเพื่ออะไร แล้ววันนี้ว่าไง จะไปค้างกับผมได้หรือยัง”
“อืม ก็ได้ครับ”
“อย่างนี้สิค่อยน่ารักหน่อย”
“ซ้อมดนตรีเหรอครับ ดีเลยผมก็ต้องอยู่ทำรายงานเหมือนกัน รอผมด้วยนะผมอาจจะดึกกว่าพาสุห์นิดหน่อย”
“โอ้ย ไม่ได้หรอกครับ พอดีผมมีนัดทานข้าวกับเพื่อนในวงต่อน่ะ”
“เหรอครับ อืม อย่างนี้เราก็ไม่ได้ทานข้าวด้วยกันอีกแล้วสิ”
“ก็คงงั้น ทานคนเดียวไปก่อนละกัน จริงๆคุณก็น่าจะเลิกซีเรียสกับเรื่องพวกนี้ได้แล้วนะ ไร้สาระ”
“ระ เรื่องอะไรครับ”
“ก็เรื่องจุกๆจิกๆน่าเบื่อทั่วไปแหละ คนเราจะคบกันยืดไม่จำเป็นต้องทำอะไรร่วมกันบ่อยๆหรอก มันน่าเบื่อ”
“คุณเบื่อแล้วเหรอครับ”
“ก็ไม่เชิง”
“แล้วผมต้องทำไง”
“ก็ไม่ต้องทำไง อยู่เฉยๆอย่างที่คุณเคยเป็นน่ะแหละ ผมต้องการผมก็จะเรียกร้องเอง แค่นี้นะ เพื่อนๆมากันแล้ว”
“มีคนบอกว่าเห็นคุณไปเที่ยวกลางคืนมาจริงหรือเปล่าครับพาสุห์”
“จริง ผมจะไปไหนมาไหน ไม่ได้เหรอครับ”
“แต่เรานัดกันแล้วนะว่าจะไปดูหนังด้วยกัน”
“ผมเคยบอกคุณแล้วไงว่าให้เลิกซีเรียสกับเรื่องพวกนี้ ไร้สาระ”
“ผมไม่ได้ซีเรียสอะไรนักหรอก ถ้าคุณจะโทรบอกผมบ้าง”
“อ๋อ พุดงี้แสดงว่าต่อไปนี้ผมจะทำอะไรคาดเคลื่อนจากตารางชีวิตที่คุณขีดไว้ผมต้องรายงานคุณงั้นสิ”
“มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นนี่ครับ”
“ไม่ขนาดนั้นแล้วขนาดไหนล่ะ”
“ก็เพียงแค่ให้คุณใส่ใจเรื่องของเราหน่อยแค่นั้น”
“เรียกร้องเกินไปหรือเปล่าคุณ”
“มันเป็นสิ่งที่คุณสองคนที่จะคบกันควรทำไม่ใช่เหรอครับ”
“พูดดีนี่”
“แล้วคุณทำได้มั๊ย”
“ไม่รู้ ไม่รับปากละกัน ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้จะไปก็ไม่ว่ากัน”
“ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะพาสุห์”
“ผมพูดเรื่องจริง อย่าทำตัวเป็นผู้หญิงหน่อยเลยภีม มันดูไม่ดีหรอก ปล่อยวางซะบ้างเถอะ เราไม่ใช่สามีภรรยาที่จดทะเบียนสมรสกันนะ”
“ทานไอศกรีม โอ้พระเจ้า คุณคิดได้ไงภีม”
“คุณไม่อยากทานเหรอ”
“คุณก็ผู้ชายผมก็ผู้ชาย จะชวนกันไปนั่งอีท่าไหนถึงจะไม่ตกเป็นเป้าสายตาชาวบ้านเขาน่ะ”
“คุณกลัวแค่นี้เหรอครับ”
“ผมไม่ใช่คนไร้ญาติขาดมิตรอย่างคุณนี่ เกิดคนรู้จักผมมาเห็นว่าผมมานั่งทำคิกคุละเลียดไอศกรีมนั่น ผมไม่อายจนแทรกพื้นหนีเลยเหรอ”
“มันก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดขนาดนั้นนี่ครับ”
“งั้นก็เชิญเข้าไปนั่งคนเดียวเถอะครับ”
“ถ้าคุณไม่เข้าก็ไม่เข้าครับ งั้นเราจะทานอะไรกันดี”
“ไม่ทาน พอแล้ว ต่างคนต่างกลับละกัน ผมเหนื่อย พรุ่งนี้มีสอบ”
“ดูเหมือนฝนจะตก ผมขอกลับด้วยนะ”

mind19mindPSU

ขอบคุนอีกครั้งนะคร๊าบ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

ได้เขาแล้วออกลาย สมควรโดน