++ Boys' Expo รักอยู่ที่ใด ++ @ 6

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“จ๊ะ แล้วค่อยติดตามข่าวนะ” ด้นยิ้มอย่างน่ารัก แล้วกระโดดลุกขึ้นไปแต่งตัวใส่กางเกงนักเรียนถุงเท้าและรองเท้าให้เรียบร้อย ปูนเองก็ทำอย่างเดียวกัน จ้องมองลงไปที่สนามจ้อนมองไปที่ไอ้รุ่นพี่หน้าตี๋คนที่หุ่นโคตรจะเฟิร์มนั่นคนนั้นหละหรอที่เป็นเจ้าของหัวใจพี่ด้น คนนั้นหนะเหรอที่ด้นรัก โฮยทำไมหนทางมันไม่สดใสเลยวะ
แปด
   ปูนยศ  ภุชพันธน์หยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา มี IM มาจากดัตช์
   ดาชาราห์  ไวย์รินทร์:   shhh, u have 3 mins to the gym
                     (จุ๊ๆ นายมีเวลาสามนาทีไปให้ถึงโรงยิม)
   ปูนเงยหน้ามองดูดัตช์ที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันในโรงอาหารแต่นั่งอยู่ที่ริมสุดของโต๊ะยาว ดัตช์เอานิ้วชี้ขึ้นมาทาบเสมอที่ริบฝีปากบอกให้รู้ว่า sshhh ชูว จุ๊ๆ อย่าเอะอะไป ปูนมองซ้ายมองขวา ไม่มีใครสังเกต หนุ่มๆ สตาร์ บอยส์คนอื่นๆ กำลังพูดคุยกันถึงเรื่องตารางสอนใหม่ ปูน Text กลับไป
   ปูนยศ  ภุชพันธน์:   wat? (อะไรนะ)
   ดาชาราห์  ไวย์รินทร์:   don’t u question me. 2 mins left. (อย่าเพิงถาม เหลืออีก 2 นาที)
   ปูนคว้าโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งขึ้นไปที่สนามบาสฯ ในร่มบนชั้นสี่ของตึกเจ็ดทันที ก่อนออกมาปูนทันสังเกตเห็นว่าด้นมองตามหลังมาแล้วพยายามที่จะร้องถาม เพื่อไม่ให้เป็นปัญหาปูน IM ไปหาด้นว่า
   ปูนยศ  ภุชพันธน์:  act-like-there-is-nothing required, don’t hav a Q I need your hand (ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ อย่าเพิ่งถาม ช่วยกูก่อน)
   ดรล  ศฤงคารวัตถุ์:      wat I could hand u? (ช่วยไร)
   ปูนยศ  ภุชพันธน์:      act like there is nothing ( ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น)
   ดรล  ศฤงคารวัตถุ์:      u got it, friend (เออ)
   ไม่ถึงนาทีปูนก็ขึ้นมาถึงสนามบาสฯ ในร่ม ไม่มีใครอยู่ที่นั่นเลย ปูนแง้มประตูเข้าไปในขณะที่มือถือสั่นอีกรอบ
   ดรล  ศฤงคารวัตถุ์:      Dutch just leave here, I still act nothing.  (ดัตช์เพิ่งออกไปจากที่นี้ กูยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น)
   ปูนยศ  ภุชพันธน์:      dose anyone notice it? (มีใครสังเกตเห็นหรือเป่า)
   ดรล  ศฤงคารวัตถุ์:      they r still act nothing (ไม่)
   ปูนยศ  ภุชพันธน์:      go on nothing, for me (ดีมาก ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรต่อไป)
   พอปูนยัดโทรศัพท์ลงไปในกระเป๋ากางเกงดัตช์ก็แง้มประตู้เข้ามาพอดี ดัตช์วิ่งเข้ามากอดปูน ดัตช์กอดหอมและไซร้ปูนเหมือนอย่างที่เมื่อวานปูนทำกับดัตช์ที่ลานจอดรถของคอนโดปูนตอนสองทุ่มก่อนที่พวกเค้าจะแยกจากกัน เมื่อวานปูนนั่งคุยกับดัตช์ที่สตาร์บักส์ ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากคุยกันจริงๆ แต่ว่ามันก็มีแต่บทสนทนาที่ส่อทั้งนั้น แล้วพอดัตช์ส่งปูนที่คอนโด ดัตช์ก็คว้าปูนมากอดแล้วไซร้แบบนี้ แต่ก็ต้องปล่อยเพราะมีเด็กผู้หญิงเดินเข้ามาเห็นพอดี ด้นรู้จักเธอคนนั้นด้วย เธอชื่อเจน เรียนห้องเดียวกับยศและพลอยที่โรงเรียง ปูนไม่ทันจะพูดอะไรเจนก็ก้มหน้าเดินหนีไปแล้ว แต่ตอนนี้ ที่นี้ ไม่มีใครจะมาเห็นปูนจึงกอดดัตช์ตอบรับความเร่าร้อน ปูนใช้สองมือจับหน้าดัตช์แล้วก็ดูดปาก ลื่น นุ่ม และอุ่น ลิ้นของดัตช์ถูกับลิ้นของปูน ปูนรู้สึกขำนิดๆ
   “เรากำลังทำอะไรกันอยู่” ปูนหัวเราะออกมา
   “นายทำให้เราทุรนทุลาย” ดัตช์กระเส้าลมหายใจออกมาในขณะที่กดหน้าปูนจมลงไปในอกดัตช์ ปูนรู้แล้วว่าทำไมด้นถึงได้พลาดพลั้งไปกับดัตช์ได้ ปูนกัดที่คอดัตช์แล้วผลักดัตช์ล้มลงนอนในกล่องลูกบาสฯ ปูนเคยได้ยินมาบ่อยๆ ว่าเด็กที่โรงเรียนใช้กล่องเก็บลูกบาสฯมีอะไรกันมาหลายรุ่นต่อหลายรุ่น ไม่คิดว่าตัวเองก็จะได้มาทำอะไรอย่างนั้นที่นี้ด้วย มันเป็นลังไม้สี่เหลื่อมขนาดใหญ่สูงราวๆ เอวภายในกว้างขวางพอที่จะลงไปนอนได้ ข้างในมีลูกบาสนับสิบๆ ลูก ปูนกับดัตช์กำลังจมลงไปในกล่องลูกบาสฯ
เก้า
   บ่ายสามโมงสาสิบห้าหลังเลิกเรียนพลอยชุดา นิมมานนรดีกระโดดลงจากรถตุ๊กๆ ที่หน้าทางเข้าด้านข้างของห้างเอ็มโพเรี่ยมที่ปากซอยสุขุมวิท 24 เธอกระชับกระเป๋าสะพายไหล่ใบไม่ใหญ่กำลังดีสีเขียวเข้มของโคชให้กระชับกับไหล่เธอมากขึ้นในขณะที่ก้าวเท้าย่างระดับขึ้นบันไดก่อนที่จะหายเข้าไปในห้าง เธอรี่ดิ่งไปยังทางเชื่อสถานีรถไฟฟ้าพร้อมพงศ์ เธอย่างเท้าลงบันไดเลื่อนที่กำลังเลื่อนลงไปสู้พื้นสถานี
   ที่บันไดเลื่อนอีกฝั่งที่สวนกันขึ้นเต็มไปด้วยเด็กหนุ่มจากโรงเรียนชายล้วนย่านเอกมัย บางทีหนุ่มๆ พวกนั้นอาจจะเป็นเพื่อนร่วมห้องของดัตช์ด้วยก็เป็นได้ มีหลายๆ คนในพวกเค้าที่ดูดี พวกเค้ามีแบบอย่างการแต่งกายด้วยชุดนักเรียนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว พวกเค้าจะไม่ปล่อยชายเสื้อไว้นอกกางเกง เสื้อของพวกเค้าจะถูกสอดไว้ใต้กางเกงกากีเอวต่ำมากที่สั้นพอดีเข่าแล้วดึงให้ตึงอยู่เสมอหรือบางทีอาจจะหย่อนได้บ้างแต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้น ถุงเท้าสีน้ำตาลที่พวกเค้าใส่ก็เป็นถุงเท้าสีน้ำตาลที่เข้มกว่าเด็กจากโรงเรียนกางเกงกากีอื่นๆ จะใส่ แถมมันยังถูกดึงให้ตึงอยู่เสมอไม่เคยมีหย่อนหรือพับถุงเท้า บางทีอาจจะหน่อยได้แต่ไม่พับหรือม้วนแน่นอน รองเท้าที่พวกเค้าใส่ก็ต้องเป็นนันยางเท้านั้น ถ้าใครไม่ใส่นันยางจะถูกมองว่าไม่เจ๋ง แต่ก็ถูกต้องแล้วหละ เพราะรองเท้านันยางเจ๋งที่สุด
   ด้นมักบอกอยู่เสมอว่าจาคอปของด้นมีกระโยชน์แค่บังแดดกับเก็บเอกสารประกอบการเรียนได้ไม่กี่แผ่นและเรื่องนี้คงจะเกิดขึ้นกับหนุ่มๆ คนอื่นๆ ของโรงเรียนนี้ด้วย เพราะพวกเค้ามีกระเป๋าหนังสีดำที่บางเฉียบ พวกมันเป็นสีดำมันวาวดูเหมือนได้รับการดูแลอย่างดี แต่รูปทรงที่ยิ่งบางและอยู่ตัวจะช่วยบอกอายุการใช้งานและความเก๋าของมัน พวกเค้าจะส่งต่อกระเป๋าเหล่านั้นให้รุ่นน้องเจ๋งๆ คนที่พวกเค้าเลือกแล้วไว้ให้ใช้ต่อไป ส่วนใบใหม่ๆ พวกเค้าจะเอาไปให้พวกคน
ที่เจ๋งน้อยกว่าถือ
   เธอไม่แน่ใจว่ากระเป๋าพวกนั้นจะเหมือนกับของด้นหรือหรือเป่า ภายในจาคอปของด้นคุณจะเห็นส่วนหนึ่งของเนื้อเพลงร็อกอารมณ์รักที่ถูกเขียนด้วยน้ำยาลบคำผิดสีม่วงที่เกิดจากการเป่าหมึกของปากกาน้ำเงินลงไป “แค่อยากให้รู้ไว้ว่าด้นไม่เคยรักใครเท่าที” หรือถ้าเป็นของปูนคุณก็จะเห็นข้อความว่า “เริงร่าน Style ปูน” สีชมพูเขียนหลาด้วยน้ำยาลบคำผิดใส่หมึกปากกาแดง มันเป็นลายมือของด้น
   หนุ่มๆ มีข้อปฏิบัติที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น นั้นคือพวกเค้าจะไม่ถืออะไรไปโรงเรียนเลยในวันเปิดเทอม ดังนั้นวันนี้พลอยจึงเห็นหนุ่มๆ พาเรดเข้าห้างอย่างตัวเปล่า
   พลอยก้าวลงจากบันไดเลื่อนและเดินเข้ามายังด้านนอกของสถานี มีกลุ่มนักเรียนหญิงจากโรงเรียนหญิงล้วนของเธอยืนคุยกันพิงลาวเหล็กของทางเดินลอยฟ้าของสถานี ไม่ไกลจากกลุ่มนักเรียนหญิงเหล้านั้นดัตช์กำลังยืนเท้าแขนหันหน้ามองไปยังลานน้ำพลุด้านล่างหน้าทางเข้าเอ็มโพเรี่ยม ดัตช์ดูเหมือนหนุ่มๆ คนอื่นที่ดูดีจากโรงเรียนแห่งนั้น แต่ว่าดัตช์คือหนุ่มคนที่ดูดีที่สุดแน่นอน เพราะดัตช์คือ Mister Teen Chinese 2006 หนุ่มผู้ชนะการประกวดหนุ่มงามเชื้อสายจีนจากทั่วโลก ดัตช์คงไม่สามารถมายืนแบบนี้ได้แน่ๆ ถ้าเป็นที่ไต้หวันหรือฮ่องกงหรือสิงคโปร์ เพราะสาวๆ จะพากันวิ่งไล่ถ่ายรูปและรุมหอมแก้มดัตช์ หลังจากที่ดัตช์ได้รับตำแหน่งเค้าก็เริ่มมีผลงานในวงการทีวีเอเชียมากขึ้น ประเทศโลกที่ใช้สื่อภาษาจีนต่างพากันรู้จักดัตช์และดัตช์กำลังกลายเป็นกระแสที่กำลังจะมาแรงมากๆ อย่างไม่ต้องสงสัย ถึงแม้ในประเทศไทยกระแสของดัตช์จะไม่เป็นที่ร้อนแรงนักแต่พลอยก็รู้ได้เลยว่าพวกนักเรียนหญิงเหล่านั้นรู้ว่าดัตช์เป็นใครและพวกเธอกำลังพากันพูดถึงดัตช์อยู่แน่ๆ
   “รอนานหรือเป่า” พลอยพูดขึ้นเมื่อเธอไปยืนอยู่ข้างดัตช์
   “อ้าวพลอย” ดัตช์ผู้ที่ไม่ทันสังเกตเอ่ยออกมาด้วยความแปลว่าใจว่าทำไมเค้าถึงไม่รู้สึกถึงการมาถึงของพลอยเลยซักนิด “ไม่นานครับ” แต่เค้าก็ยิ้มให้พลอยด้วยลอยยิ้มที่ใครๆ ก็หลงรัก
      “รีบไปเหอะพลอยมีเวลาไม่มากเดี๋ยวต้องไปปะชุมลับกับเพื่อนๆ” ถ้าพลอยไม่คิดว่ามันจะดูไม่งามพลอยจะกระโดดเข้าไปกอดแขนดัตช์แล้วพากันเดินซบไหล่ แต่พลอยไม่ทำอย่างนั้นแน่ๆ ถึงแม้ว่าความจริงแล้วเธอจะอยากมากแค่ไหนก็ตาม
   “ประชุมลับเหรอ” ดัตช์ถามขึ้นขณะที่เริ่มออกเดิน “ผมก็มีประชุมแบบนั้นกับเพื่อนๆ เหมือนกัน”
   “จริงเหรอ แต่ว่าในลายชื่อคนที่ยศส่งเมล์ไปไม่มีชื่อดัตช์นี้” เพราะพลอยจำได้ว่าใน Glam Society มีแต่สาวๆ และเกย์
   “อ้าวยศก็ส่งเมล์แบบนั้นด้วยเหรอ ของผมเป็นพาหนะที่ส่งมา” เอ๋ มันยังไงกันนะ
   “อ้าวเหรอ งั้นพวกเรากำลังจะไปประชุมลับคนละอันแล้วหละ ว่าแต่พายบอกหรือเป่าว่าประชุมลับอะไร”
   “อ๋อ พายตั้งคลับน่ะ วันนี้จะเป็นวันประชุมเปิดคลับครั้งแรก” งั้นนั่นมันก็เหมือนอย่างที่พวกเราสาวๆ กับลังจะทำนี่
   “จริงดิ พวกเราก็กำลังจะไปประชุมเปิดคลับเหมือนกัน”
   “อ้าว พวกสาวๆ ก็เอาด้วยหรอ นึกว่ามีแต่หนุ่มๆ นะที่ตั้งคลับ สงสัยพายจะไปโคกันกับยศ” โคกัน? Cooperate? Covenant? โคกระบือ?
   “พี่พลอย” พลอยหันไปหาต้นทางของเสียงที่ร้องเรียกชื่อเธอแล้วพบขวัญเดินมากับหนุ่มหล่อหน้าไทย ไม่สิ ไม่เชิงดูเป็นไทยแท้ซะทีเดียว ดูเหมือนลูกครึ่งหรืออะไรซักอย่าง หนุ่มคนนั้นสูงกว่าขวัญพอประมาณ สูงพอๆ กับดัตช์ ดูแล้วเกินร้อยเจ็บสิบห้าแน่นอน ที่มุมประเป๋าเสื้อนักเรียนมีต่างหูรูปดาวแบนๆ สีดำติดอยู่สองอัน เอาหละ มีแต่พวกที่เจ๋งๆ อย่างพวกของพายเท่านั้นถึงจะติดเครื่องประดับของเด็กผู้หญิงไว้ตามชุดนักเรียน งั้นหนุ่มคนนี้ก็ต้องเป็นหนึ่งในหนุ่มๆ สตาร์ บอยส์หนะสิ แต่ว่าทำไมพลอยไม่เคยรู้จัก
   “ขวัญ ว่าไง” พลอยร้องตอบอย่างกระดี้กระด๊าเป็ยธรรมชาติของเธอ
“มากับใครจ๊ะเนี่ย”
   “อ๋อ เพื่อนใหม่ชื่อจ้อนคับ” อ้อ พ่อคนนี้นี่เองเด็กใหม่ที่ใครต่อใครพูดถึง หล่อไม่เลวทีเดียว
   “ดีจ่ะจ้อน ชื่อเธอเซ็กส์ซี่มาก” พลอยเอามือขึ้นมาทำผมเป็นลอนสีน้ำทำสีทัดหูแล้วยิ้มให้จ้อน อันที่จริงมันผิดระเบียบของโรงเรียนที่ดัดผมและทำสีแถมไม่รวบผมให้เรียบร้อยไปโรงเรียนอีกต่างหาก แต่ว่าเธอสวย เธอเป็นข้อยกเว้น
   “ผมชอบเขินตอนที่ต้องบอว่าคนอื่นว่าผมชื่อจ้อน มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังล่อนจ้อน” จ้อนยิ้มในขณะที่พูด เด็กคนนี้พอดูใกล้ๆ แล้วหล่อมาก เท่อีกต่างหาก เห็นเค้าว่ากันมาว่าเป็นเด็กพังค์ๆ อีโมๆ อีกหน่อยคงเท่น่าดู   
   “รู้อะไรมั้ย พี่ค้นพบว่าเราน่ะมีเสน่ห์เหลื่อร้ายเลยจริงๆ” พลอยยิ้มหัวเราะชอบใจกับความคิกที่ว่าจ้อนอยู่ในสภาพล่อนจ้อน “คุยกับเราแค่ไม่กี่ประโยคพี่ก็หลงรักเราซะแล้ว สมแล้วที่เพื่อนๆ โหวดให้เป็นเป็นเฟรชชี่ของรุ่น”
   “เค้าป๊อปมากเลยหละพี่” ขวัญพูดไม่พูดเปล่ายังโอบเอวของจ้อนแล้วเอนหัวพิงลงที่ไหล่จ้อน อืมอย่างที่เค้าเม้าท์จริงๆด้วย ขวัญกำลังเดทกับเฟรชชี่คนใหม่
   “งั้นเราก็ต้องพยายามมากๆ นะขวัญพี่ก็จะพยายามด้วย” ว่าแล้วพลอยก็โอบเอวดัตช์แล้วเอนหัวซบลงที่ไหลดัตช์บ้างแต่ก็ต้องรีบถอนหัวออกและปล่อยมือที่โอบนั่นเมื่อเธอนึกคำว่า ไม่งาม ออก

peemakung

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

pun_pun

ขอบคุณครับ

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

sensedevil

ขอบคุณมากนะครับ

wi2

ขอบคุณมากครับ

bethbethbeth

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุณมากเลยนะ

pearl9845

ขอบคุณมากนะครับ