++ Boys' Expo รักอยู่ที่ใด ++ @ 8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ชั้นก็คิดว่าชั้นเห็นพวกเค้าวิ่งตามกันขึ้นไปบนสนามบาสเมื่อเที่ยงเหมือนกัน”ขวัญว่าพร้อมกับเกาคางทำท่าสงสัย
   “แค่ขึ้นไปแบบว่า นับลูกบาสหละมั้ง” ปานเอ่อ ยศขำซะจนดับเบิ้ลชอกกาแลทแฟรปปุชชิโน้ขึ้นจมูก
   “ไม่รู้สิแต่ว่าเมื่อวานมีคนเห็นพี่ดัตช์กับพี่ด้นจูบกันที่สวนลอยฟ้าคอนโดเธอนะ” เพชรหันไปบอกปาน
   “จริงเหรอ มิน่าล่ะพวกป้าๆแม่บ้านถึงได้เล่าให้ฟังว่ามีเด็กผู้ชายมากอดๆ จูบๆกันแถวๆ คอนโดชั้น” โดยที่ไม่ทันรู้สึกตัวปานวาดเด้งตัวผึ่งขึ้นมาทันทีถึงจะดูใสดูแป้วแต่เรื่องเม้าธ์เธอก็ขอสู้
“สายแล้วทำไมด้นยังไม่มา นึกว่าชั้นจะมาสายที่สุดซะอีก” พลอยเบียดตัวลงข้างๆ ยศ คว้าดับเบิลชอกกาแลตแฟรปขึ้นมาดูด สายตาของนางเม้าธ์ทุกนางพุ่งดิ่งเป็นทางเดียวกันไปที่เธอ
   “เมื่อกี้เพชรว่าเพชรเห็นพี่ดัตช์”
   “เค้าก็แค่มาส่งน่ะจ๊ะ” พลอยว่าไขว่ห้างแล้วเอนตัวจมลงไปในโซฟาพร้อมกับยิ้มอย่างร้ายเร่
   “เฮย ว่าไง” ปูนปรากฏตัวขึ้นมาจากที่ไหนไม่รู้ ทุกคนต่างพากันตัวแข็งทำตาปะหลับปะเหลือกไปมาระหว่างยศกับปูน ปูนเผยยิ้มที่เป็นที่รู้จักอย่างเป็นปกติแทรกตัวลงนั่งข้างๆ ขวัญ “ยิ้มไรวะแก อียศ” ปูนถามยิ้มขำให้เพื่อน นางเม้าธ์ต่างพากันนั่งไม่ติดเบาะคอยดูว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
      “ก็เมื่อกี้—“
   “เฮ้ย พวกแก” ด้นเอ่ยร้องโบกมือโบกไม้พร้อมกับเดินเข้ามา ที่เดินตามหลังด้นนั่นคือเข็ม ยศกับปูนอ่าปากค้างซักประเดี๋ยวก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นยิ้มอย่างดีใจ พลอยพระพริบตาถี่ๆ สองสามหนก่อนจะขยับตัวนั่งตรง ขวัญ เพชร ปานถึงจะตลึงแต่ก็ไม่มีใครแปลกใจเลยที่เห็นเข็มกลับมาหาด้นอีกครั้ง
      “นี่พวกแก...” ยศยิ้มร้องอย่างดีใจชี้นิ้วไปที่ด้นกับเข็ม ด้นพยักหน้ายิ้มแล้วหัวเราะ
   “นี่กูดีใจยิ่งกว่ากูมีแฟนเองเสียอีกนะเนี่ย” ปูนยิ้มร้องและลุกพรวกโผลเข้ากอดด้น
   “กูรู้ๆ มึงต้องดีใจโคตรๆ” ด้นลูปหลังปูนไปมา
   “อื้อ ก็กูรักมึงนี่น่า” ปูนเอาหน้าถูไปมากับด้นย่างที่ปูนชอบทำ
   “กูก็ดีใจหวะมึง ดีใจม๊ากมาก” ทีนี้เป็นพลอยที่ลุกขึ้นไปโอบด้นและปูน แต่สีหน้าของพลอยนั้นแค่มองแวปเดียวยศก็บอกไปเลยว่าพลอยไม่ได้ดีใจจริงอะไรนักหนาอย่างที่พูด เธอทำไปเพราะว่ามันคงจะดูแปลกๆ ถ้าเธอไม่ได้ดีใจในขณะที่เพื่อนสนิททุกคนของด้นกำลังดีใจที่ด้นกับเข็มกลับมาคืนดีกัน อาจจะเป็นเพราะว่าด้นมาขโมยซีนของเธอก็เป็นได้ เธอคงจะดีใจกว่านี้ถ้าพวกเราพูดถึงเธอและดัตช์
   “แบบว่าจะเป็นอะไรมั้ยถ้าจะมีคนนอกคลับมาประชุมด้วย” ด้นว่าในขณะที่ยศกับปูนคลายด้นออกจากอ้อมแขนแล้ว “แบบว่าเราอยากอยู่ด้วยกันหนะ” ด้นเอื้อมมือไปจับมือเข็มที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง
   “ถึงแม้ว่าพวกเราจะดีใจกันจริงๆ ที่พวกแกกลับมาคืนดีกันแต่ว่าเสียใจนะแก Glam Society only หวะ” ถึงแม้ว่าจะยศจะพูดคำว่าเสียใจแต่ว่าใบหน้าของเธอนั่นแสดงออกถึงความดีใจอย่างชัดเจนทีเดียว
   “นั่นน่าเศร้ามาก ทำไมพวกเราไม่ให้ด้นกับเข็มได้อยู่ด้วยกันนานๆ ละ” พลอยแกล้งทำเป็นเดือดเป็นร้องแทนด้น แต่ยศก็บอกได้ว่าตอแหลอีกแล้ว
   “ไม่เอาน่า นี้เป็นคลับลับนะ” ยศว่าและส่ายหน้า
   “นั่นสิ พวกเราควรจะทำตัวให้มันสมกับเป็นคลับลับหน่อยนะ อะไรๆ จะได้ดูขลังไง” ปูนว่าในขณะที่นั่งลง
   “นั่นสิ ด้นประชุมคลับกับเพื่อนๆ เถอะ เสร็จแล้วค่อยโทรหาเข็มก็ได้ เข็มจะอยู่แถวๆ นี่นะครับ” เข็มยิ้มอ่อนโยนให้ด้น มันทำให้คนอื่นๆ ในคลับยิ้มทั้งดีใจและอิจฉา อิจฉามากๆ โดยเฉพาะพลอย
   “หึ...” ด้นทำกระเง้ากระงอดโกรธอย่างแสนงอนใส่เข็ม
   “เชื่อเถอะครับ ไว้เสดแล้วโทรหานะ ผมจะรีบมาเลย” เข็มลูปหัวด้นแล้วส่งด้นนั่งลงที่ข้างๆ ปูน
   “งั้นหอมก่อนทีนึงเลย” ด้นยังคงกะบึงกะบอนไม่เลิก แต่มันก็แสนจะน่ารักเวลาที่ด้นโกรธอย่างแสนงอนเช่นนี้ ยศบอกได้เลยว่าไม่มีหนุ่มๆ คนไหนต้านทานมันได้เพราะว่าเข็มเองก็ก้มลงหอมแก้มด้นในขณะที่เพชรกับปานพากันร้องกรี๊ดแล้วหัวเราะ ส่วนพลอยอะเหรอ คงแทบอยากจะลุกขึ้นเต้นเร่าๆ แล้วร้องว่าไม่เอา
สิบสอง
   พาย พระนาย สิหิงค์กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ที่โต๊ะทำงานของพ่อในห้องหนังสือที่บ้านสิงค์ กล้วยน้ำไท บ้านหลังใหญ่ในดงสุขุมวิท พายเอนตัวจมลงไปในเก้าอี้นวมนุ่มสบายนั่นมองดูหนุ่มๆ สตาร์บอยส์คนอื่นๆ ง่วนกับเรื่องของตัวเอง เข็มนอนคุยโทรศัพท์ขดตัวงุ้มงู้อยู่บนโซฟาสีน้ำตาล ดัตช์นั่งที่พื้นเอนหลังพิงกำแพงห้องหลับตาฟังไอพอดมีเบียร์สิงห์วางอยู่ข้างๆ แด้ เจฟฟี่ เกี้ยวและปิ่นนั่งคุยกันงุ้งงิ้งกันอยู่ที่หน้าต่างเบย์ วินโดว จ้อนกับพุดนั่งดูหนังสือแมกซิมเล่มใหม่กันอยู่บนโซฟาตัวเดียวกันกับเข็ม
   “Hey guys, it’s about that time,” พายว่าก่อนที่จะยกเบียร์ขึ้นมาจิบ หนุ่มๆ สตาร์ บอยส์คนอื่นๆ เงียบและหันมามองพาย “find u a seat. We’re about to get it start right now.”
   “I tho we’re all find us a seat already.” แด้หัวเราะมาจากเวิ้งหน้าต่างเบย์ วินโดวนั่น
   “right, the thing is--”
   “wait a min, is this an English Club?” เข็มพูดขึ้น “why we have to speak English?”
   “yeah, so go Thai” พายยักไหล่ นั่นสิทำไมเราต้องพูภาษาอังกฤษกันด้วย แล้วภาษาไทยของคำว่า The thing is มันคืออะไรวะ พายใช้เวลาคิดสองวินาที อ๋อ... “เรื่องของเรื่องก็คือพวกเรายังไงก็ถือว่าเปนแก๊งเดียวกันอยู่แล้ว ใครๆ ก็เข้าใจแบบนั้นและใครๆ ก็เรียกพวกเราว่า--”
   “Star Boys” หนุ่มๆ ต่างพากันร้องออกมาพร้อมกันยกเว้นเด็กใหม่อย่างจ้อนคนเดียวเท่านั้น
   “พวกเราปฏิเสธของกล่าวหาของคนอื่นไม่ได้” พายยิ้มและว่าต่อ “พวกเค้าบอกว่า--”
   “พวกเราดูดีและเจ๋งที่สุดในโรงเรียน” ปิ่นว่า
   “พวกเราเด่นและป๊อปที่สุดในโรงเรียน” เกี้ยวว่า
   “ทำไมอะไรๆ มันฟังดูเว่อจัง” จ้อนพูดขึ้น
   “นายยังไม่รู้อะไรเพื่อนเอ๋ย” พุดที่นั่งข้างๆ ยิ้มขำให้เพื่อน
   “ใครๆ ก็อยากจะเป็นสตาร์ บอยส์ นายโชคดีมากที่เข้ามาถึงตรงนี้ได้ง่ายๆ” ดัตช์พูดขึ้นมาจากมุมห้องตรงที่เค้านั่งอยู่บนพื้น
   “ก็เพราะได้เป็นเฟรชชี่รุ่น” แด้พูดขึ้นมาจากเวิ้งหน้าต่างนั่น ท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
   “สตาร์ บอยส์ได้ทุกอย่างที่พวกเค้าต้องการ” เข็มว่าและยิ้มใจดีให้จ้อน เหมือนอย่างที่ผู้ใหญ่ยิ้มให้เด็ก
“สำหรับพวกเราไม่มีเรื่องที่ทำไม่ได้” เข็มเว้นจังหวะ ปล่อยให้จ้อนจ่องมองเข้ามาในตา
“มีแต่เรื่องที่ไม่เลือกจะทำ”
   “ถูกต้องที่สุด” ดัตช์ว่าและยิ้มมาจากมุมห้อง ดูท่าทางไม่สดใสเท่าไหร่
“ไม่มีเรื่องที่ทำไม่ได้ มีแต่เรื่องที่ไม่เลือกจะทำ”
   “ยังไงนายก็คือคนใหม่สุดในนี้” พายว่า มองไปที่จ้อน
“พรุ่งนี้นายอาจจะทำตัวไม่ถูกเพราะว่า--”
   “ปาร์ตี้แรกของนายในฐานะสตาร์ บอยส์กำลังจะเกิดขึ้น” ปิ่นว่าและยิ้มขำๆ
   “ถูกต้อง ชั้นให้เรขาของพ่อจองห้องสูทไว้แล้วที่ฮิลตัน หัวหิน” พายยิ้วหัวเราะให้จ้อน
“และสาวๆ ก็ถูกเชิญให้ไปปาร์ตี้นี้ด้วย”
   “พวกเราจะแชร์ห้องกับสาวๆ ขาปาร์ตี้บ้าพลังร้อนล้านวัตต์พวกนั้นหรอ” ปิ่นยิ้มตาเยิ้มน้ำลายแทบจะฟูมปากเพียงแค่พูดถึงสาวๆ
   “เสียใจด้วยปิ่น ไม่ใช่อย่างที่นายคิดแน่ๆ ชั้นให้เรขาพ่อจองไว้สองห้องสูทหวะ” พายยิ้มขำในขณะที่ปิ่นหุบยิ้มหน้าหงิก
   “แต่อย่าห่วงเลย ยังไงนายก็จะได้นัวกับขวัญตลอดสองวันที่หัวหินแน่ๆ” แด้เอ่ยขึ้น ยิ้มมุมปากให้จ้อน
“พวกเราไม่มีกฎห้ามมีอะไรกันระหว่างปาร์ตี้”
   “งั้นก็จริงอะดิที่เค้าว่ากันว่าแกเดทกะขวัญอ่ะ” ปิ่นยิ้มร้องหัวเราะเด้งตัวผึ่ง ปิ่นคือหนุ่มคนที่ขี้เม้าธ์ที่สุด
   “จิงง๋อ งั้นคราวนี้ก็จะได้ดูหนังสดอะดิ” เข็มร้องหัวเราะผลักไหล่จ้อนเบาๆ
   “แหมๆ ทำมาเป็นพูดหนังซงหนังสด” เกี้ยวยิ้มร้องหัวเราะ “ถ้าให้เลือกระหว่างดูขวัญกะด้นพวกกูเลือกดูด้นก่อนหวะ มึงก็อย่าลืมเล่นหนังสดโชว์ละ พวกกูจะจองที่นั่งแถวหน้าเลย” และหนุ่มๆ สตาร์ บอยส์ก็ร้องหัวเราะกันออกมาฮาใหญ่
   “เชี่ย มึง เดี๋ยวโดน” เข็มยิ้มเขินปาหมอนใส่เกี้ยว เกี้ยวรับได้แล้วแลปลิ้นล้อเข็ม
       “กูรอให้พวกมึงคืนดีกันตั้งนาน” พายยิ้มว่า
   “ยังไงสุดท้ายพวกมึงก็รักกัน กูรู้” ปิ่นใช้หมอนใบเดิมที่เข็มปาใส่เกี้ยวปาใส่เข็ม
   “ยังไงเฮียก็ต้องเป็นพี่เขยหนูอยู่ดี” แด้พูดทำหน้ากวนๆ
   “กูดีใจนะว่อยที่พวกมึงคืนดีกัน” ดัตช์พูดขึ้นมาจากมุมห้องที่เค้านั่งอยู่
“ยังไงมึงสองคนก็คืออะไรที่ใช่ที่สุดแล้ว”
   “ขอบใจหวะ” เข็มยิ้มให้ดัตช์
“เรื่องมึงกับด้นอ่ะ กูไม่ติดใจอะไรแล้ว” ดัตช์พยักหน้ารับแล้วเอามือขึ้นมาทำวันทยหัตถ์เท่ๆ ขอบใจเพื่อนที่เข้าใจและยกโทษให้กับความผิดที่ไม่ได้ตั้งใจของเค้า แต่จะมีใครรู้หรือเป่าว่าที่จริงแล้วดัตช์รู้สึกอย่างไร
   “เพื่อนกันก็งี้หละ” พูดพูดขึ้น
“คุยกัน เข้าใจกัน อภัยกัน ยังไงก็เพื่อน”
   โดยที่ไม่มีใครทันสังเกตจ้อนกับแด้ก็สบตากัน แต่ก็แค่ชั่วเดี่ยวเท่านั้นก่อนที่แด้จะเมินหน้าหันไปทางอื่น
   เหมือนว่าพุดจะพูดกระทบใครหรือเป่า
สิบสาม
   แม้จะเป็นตอนเก้าโมงครึ่งแต่ว่าแดดก็แรงซะจนเหลือจะทน ด้น ดรล ศฤงคารวัตถุ์กำลังนั่งอยู่ที่ม้านั่งยาวหน้าอาคารวิทยาศาสตร์ท้องฟ้าจำลองมองดูหนุ่มๆ คนอื่นๆ เดินไปมา แม้ว่าจะอยู่ในเวลาเรียนแต่ว่าวันนี้คือวันศุกร์แรกของปีการศึกษาที่จะยังไม่มีการเช็คชื่อ นักเรียนจึงต่างพากันยังไม่เข้าชั้นเรียน บ้างก็นั่งเล่นคุยกันกับเพื่อนอยู่ในโรงเรียน บ้างก็ออกมาเดินหาอะไรทำเล่นๆ ตามท้องฟ้าจำลองหรือไม่ก็ศูนย์กีฬาบ้านกล้วย บ้างอาจจะเข้าไปดูหนังรอบเช้าที่เมเจอเอกมัย หรือบ้างอาจจะไปนั่งเล่นเกมส์กันตามร้านเกมส์ แต่ว่าตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ด้นกำลังนั่งรอเข็มอยู่บนม้านั่งยาวท่ามกลางอากาศร้อนของยามเช้าค่อนสายของวันศุกร์
   “ดีครับพี่ด้น”มีเสียงหนึ่งร้องทักและด้นก็หันไปพบจ้อนยืนยิ้มอยู่ข้างหลังจ้อนใส่ตุ้มหูรูปดาวสีดำที่ติ่งหูข้างซ้ายและใส่ตุ่มหูแบบเป็นห่วงธรรมดาๆที่ติ่งหูทั้งสองข้าง เฟรชชี่สุดหล่อคนนี้เจาะหูสามรู เท่ากับด้นเลย
   “ว่าไง จ้อน” ด้นร้องทักตอบและยิ้มอย่างที่ทุกคนหลงรักให้จ้อนหนึ่งที
   “ร้อนนะครับ” จ้อนกำลังเดินอ้อมจะมานั่งข้างๆจ้อนแต่งชุดนักเรียนแบบเด็กเถื่อนๆ กางเกงกากีตัวเล็กที่สั้นพอดีเข่ากับเสื้อพอดีตัวที่ไม่สอดชายเสื้อเข้าใต้กางเกงถุกเท้าสีน้ำตาลเข้มแบบที่เด็กโรงเรียนนี้เท่านั้นจะใส่ถูกดึงให้ตึงใส่คู่กับรองเท้านันยางดูเหมือนนักเรียนจากยุก 80s เถื่อน เท่ เซอร์ และ Old-Schoolมากๆ

peemakung

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

sensedevil

ขอบคุณมากนะครับ

wi2

ขอบคุณมากครับ

bethbethbeth

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุณมากนะครับ