^^.ความรักของผมครับ.^^ @@@ 3

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

หลายๆคนคงงงว่าอยู่ดีๆฟลุ๊คมาจากไหนผมก็งงเหมือนกันว่าดูดีๆคิดถึงเค้าได้ไง แต่ก็จะรู้เองตอนหน้าน่ะ
ในที่สุดเช้าวันเปิดเทอมในคาบนักเรียนม.5ก็มาถึงเช้าวันนั้นผมก็เอาแต่มองหาฟิวแต่ก็ไม่เจอผมก็เลยภาวนาในใจขอให้ฟิวทักผมเหมือนเมื่อก่อนและแล้วผมก็เดินผ่านใครผ่านคนที่คุ้นๆ
อ้าว!นั้นฟิวไม่ใช่หรอ แต่ทำไมเค้าไม่ทักเราอ่ะผมก็คิดในใจว่าเค้าคงไม่เห็นมั่งหรือไม่ก็เห็นแต่ไม่กล้ามาทักก็ได้ และทุกๆครั้งที่ผมเดินสวนกับฟิวผมก็ไม่เคยได้ยินเสียงที่ผมอยากได้ยินมาด
บทที่ 5 ผลตอบแทน
หลังจากที่ผมเศร้าๆเรื่องฟิวอยู่ ผมก็เห็นใครบางคนผ่านหน้าผมไป
"นั้นมันฟลุ๊คนี่หน่า ไม่ได้เจอกันตั้งนานยังน่ารักเหมือนเดิม"ผมคิดในใจตอนที่ฟลุ๊คสวนทางผมไป ผมรู้จักฟลุ๊คตอน ม.1 ฟลุ๊คเค้าก็เล่นการ์ดยูกิตามสระแสตอนนั้นฮิตเวอร์อ่ะ ผมก็ไม่ได้เล่นกับฟลุ๊คแต่ฟลุ๊คเป็นคนขอการ์ดผมไปใบหนึ่ง ผมก็ให้ไปเพราะการ์ดใบนั้นผมมีหลายใบ+น้องเค้าน่ารักด้วย ฟลุ๊คเป็นคนผิวขาวใส(ใสเวอร์ๆอ่ะ)น่าออกแนวแขกๆหน่อย หุ่นก็ปอมๆเตี้ยๆนิดหน่อยแต่...เด็ก`ตัวเงินตัวทอง`ไรว่ะ แม่งโครตๆของความน่ารักอ่ะ ผมเห็นครั้งแรกก็ติดแล้วอ่ะ(แต่ที่ติดไม่นานเพราะตอนนั้นติดไอซ์คุงอยู่ 555) หลังจากนั้นผมก็แอบมองเค้ามาตลอดและจะเจอเค้าที่สนามบาสหลังเลิกเรียนตลอดเวลา แต่ตอนนี้ผมก็ยังคงคิดถึงฟิวอยู่แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้เจอล่ะ และจุดที่ทำให้ผมพัฒนาความสัมพันธ์กับฟลุ๊คก็มาถึง เมื่อระหว่างผมรอเรียนคอมก็เห็นฟลุ๊คผ่านมา ผมก็มองน่าเค้า ตอนแรกผมก็นึกว่าไม่สนใจผมแต่จู่ๆก็มีรอยยิ้มแสนหวาน(หวานสัสๆหวาน`ตัวเงินตัวทอง`ๆหวานควายๆ)และคำว่า
"พี่คิววว"ฟลุ๊คเรียกแบบเสียงสูง+กับน้ำเสียงที่ฟังแล้ว กูอยากตายให้ได้ (คน`ตัวเงินตัวทอง`อะไรว่ะทำไมแม่งน่ารักไปหมด) ตอนนั้นผมดีใจเว่อๆอ่ะเหมือนกับว่าผมจะมีความหวังใหม่แล้ว และผมก็ได้เจอฟลุ๊คบ่อยขึ้นเพราะตารางเรียนเรามักจะใกล้เคียงกัน ก็เลยทำให้เรียนวิชานี้ก็เจอฟลุ๊ค เรียนวิชานั้นก็เจออีก มีความสุขที่สู๊ด(เสียงสูง). พอหลังจากนั้นผมก็ลองคิดดูว่า เราจะรักใครก็ต้องเลือกสักคนระหว่างฟิวกับฟลุ๊ค หรือว่าคนที่เจอบ่อยที่สุดกับคนที่เจอน้อยที่สุด ผมก็ยังตัดใจจากช่วงเวลาดีๆกับฟิวไม่ได้ สรุปผมรักทั้งสองคน และถ้าผมรักใครผมก็จะแต่งชื่อใหม่ให้ชื่อมันเข้ากัน ตอนนั้นผมเอาโน้นมาชนนี่ก็เลยได้มาว่า Few+Kew+Fuk=Fe-kew-Fu(อ่านว่า เฟคิวฟู เท่ห์ป่ะล่ะ)แล้วเขียนลงกระเป๋า และมีช่วงกิจกรรมอยู่ช่วงหนึ่งที่ทำให้ผมรู้จักฟิวมากขึ้น ผมรู้จักกับเพื่อนสนิทฟิวคนหนึ่งชื่อ แมน รูปร่างก็น่ารักดี อวบๆขาวแต่ผมไม่มีความชอบแม้แต่นิดเดียวน่ะ ไม่เหมือนคนที่ผ่านๆมาคงเพราะความน่ารักไม่ถึงขั้นมั่ง ผมก็ลองแกล้งถามถึงเรื่องจดหมายที่ผมเขียนความในใจไปพร้อมเบอร์ผมด้วยที่ส่งไปให้ฟิว(พอดีลืมเล่า วันนั้นผมแอบเอากระดาษที่ผมเขียนระบายออกไปว่าทำไมถึงไม่ค่อยพูดคุยกัน พร้อมเบอร์ผมและในวันนั้นฟิวก็โทร.มาผมก็แกล้งไปว่า จดหมายนั้นเป็นของเพื่อนผมและฟิวก็ยังถามอีกว่าเพื่อนพี่ผู้ชาย ผู้หญิง ผมก็เบี่ยงไม่อยากตอบ ผมก็ลองบอกไปว่าลองอ่านจากภาษาที่ใช้เขียนว่าเป็นผู้หญิงผู้ชาย) แมนก็บอกว่าฟิวเอาจดหมายนั้นเอาไปให้พวกเพื่อนมันดู และเพื่อนฟิวก็พูดว่า "ฟิวมึงโดนเกย์จีบแล๊ะ" พอผมได้ฟังผมก็รู้สึกน้อยใจนิดหน่อย ว่าทำไมฟิวถึงไม่อ่านเแค่คนเดียวและไม่อ่านให้มันดีๆ ถึงผมไม่ได้บอกตรงๆว่าผมเป็นใครแต่ก็เดาไม่ยากหรอก และก็รู้มาว่าฟิวไม่มีพ่อ อยู่กับแม่ และแม่ฟิวก็ทำงานดึก(ไม่รู้ว่าทำงานอะไรดิ) ผมก็นึกสงสารฟิวอยู่แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เลยในเมื่อเค้าไม่ยอมเปิดทางให้ผมดูแลอ่ะดิ พอผมได้ Facebook ฟิวจากแมนผมก็ทำการตรวจสอบ และผมก็ได้รู้ว่าแม่ฟิวแต่งงานใหม่ได้ผัวฝรั่งและมีลูกแล๊ะ ลูกเค้าก็น่าตาน่ารักเลยกานเป็นลูกครึ่ง แต่ดูจากรูปในเฟส่ฟิวก็ดูมีความสุขกับครอบครัวใหม่ดี คงไม่ต้องมีอะไรน่าเป็นห่วงเด็กคนนี้แล้วล่ะน่ะ พอมาตอนนี้ผมก็ตัดสินใจว่าจะเลือกฟลุ๊คล่ะ(ตูมีให้เลือกด้วยหรอว่ะ555) เพราะแต่ล่ะคนเค้าก็ได้ดีล่ะไม่น่าเป็นห่วง ตอนนี้ไอซ์ก็มีแฟนล่ะ ฟิวก็อยู่กับครอบครัวอบอุ่นดีแถวมีแฟนแล้วด้วย(ผมเห็นในเฟสตอนหลัง) กานก็เลิกกับเพ้นล่ะ(สมตามต้องการ555)เพราะว่ากานจับได้ว่าเพ้นเล่นยา(ก็จริงมั๊ยล่ะ ใครอยากได้แม่ของลูกเป็นคนติดยา)ตอนนั้นก็ดูเศร้าๆแต่ตอนนี้เค้าก็ไปปิ๊ง สายแถวปากเกร็ดแล้วล่ะ(เค้าชื่อ ขวัญ เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันตอน ม.1 ห้อง 3 และก็ออกไปแล๊ะตอนขึ้น ม.2) ทีนี้ก็จะได้เล่าเรื่องฟลุ๊คแบบเต็มที่ล่ะน่ะ พอเราเจอกันบ่อยขึ้นก็ทำให้ความสนิทตามกันมา ทุกครั้งที่ผมกับฟลุ๊คเจอกัน ก็มักจะถามว่าเรียนอะไร คงเป็นคำถามที่ใครๆก็ถามได้มั่งและถามด้วยความหวังใยก็เลยทำให้ผมกับฟลุ๊คมักจะถามด้วยประโยคนี้ และเมื่อผมรักฟลุ๊คเต็มหัวใจแล๊ะก็เลยเปลี่ยนชื่อเป็น Floo-ky-keW(เทห์อีกป่ะล่ะ 555
ชมตัวเอง) วันเวลาที่ผ่านไปทีล่ะนิดๆก็ได้ทำให้รู้ว่า ผมรักฟลุ๊คเข้าเต็มหัวใจแล้ว ฟลุ๊คจะมีนิสัยน่ารักดีแต่ไอ้เหลียงมันบอกว่า นิสัยกวนตีน(ลืมไป ผมได้บอกกับมันว่าผมชอบฟลุ๊คแล้ว มันก็ตกใจนิดหน่อยแต่มันก็เข้าใจ) ผมติดใจฟลุ๊คตรงที่มันชอบยิ้มแบบน่ารักให้แค่ผมคนเดีย(ก็ไม่เคยจะเห็นฟลุ๊คยิ้มแบบนี้ให้ใครเลย) ชอบมาขอกินนํ้าจากผมเพราะปกติผมจะพกขวดน้ำไว้เสมอ และก็ชอบถามว่าเรียนอะไร(อันนี้ผมก็ยังไม่เคยเห็นฟลุ๊คจะถามใครเลยเหมือนกัน) ผมก็ลองคิดกับสิ่งที่ฟลุ๊คทำกับผมและมาเทียบกับคนอื่น พอเห็นว่าสิ่งที่ฟลุ๊คทำกับผมมันมากกว่าคนอื่นมันก็เลยทำให้ผมคิดว่า ผมเป็นคนที่สำคัญกับเค้าน่ะ(เอาอีกแล้วเหรอ?) และยิ่งฟลุ๊คทำสิ่งนี้บ่อยเท่าไร ผมก็ยิ่งต้องการเห็นหน้าฟลุ๊คทุกวัน อยากคุยกับฟลุ๊คทุกวัน แต่ถ้าวันไหนไม่เจอหรือว่าเจอแต่ฟลุ๊คไม่ทัก ก็จะเกิดอาการลงแดง อยู่ๆร่างกายก็ไม่ค่อยมีแรง กะวนกะวาย มองไปรอบๆมันดูเศร้าๆ เหมือนคนติดยา แต่ถ้าได้รอยยิ้มอันแสนหวานหรือไม่ก็คำทักทายนิดหน่อยจากฟลุ๊ค มันก็จะเปลี่ยนให้โลกนี้น่าอยู่ทันที และมันก็ทำให้ผมอยากที่จะอยู่เพื่อใครบางคน ผมยังเคยซื้อช็อกโกแลตให้ฟลุ๊คอยู่ครั้งหนึ่ง กว่าจะให้ได้ก็ดองไว้ 8 วัน บ้างก็ลืมไว้ในตู้เย็น บางทีเอาไปแต่ลืมให้ บางทีไม่ลืมแต่ไม่กล้าให้เพราะคนเยอะ และเมื่อถึงวันที่8ผมก็ไม่รู้จะเอาไง ก็บอกกับตัวเองว่าถ้าให้ไม่ได้คงต้องเข้าปากตัวเองแล้วมั่ง T-T
และตอนผมจะเรียนอังกฤษ ผมก็เห็นฟลุ๊คออกมานอกห้องเพราะตอนนั้น ฟลุ๊คเข้าเรียนจีนอยู่ห้องข้างๆ ผมก็ตกใจดิเพราะปกติตอนเรียนอยู่เค้าไม่ให้ออกนอกห้องเรียน ผมก็รีบคว้าโอกาสนี้ไปล่ะบอกว่า
"ฟลุ๊คเพื่อนพี่ฝากมาให้"ผมพูดพร้อมยื่นช็อกโกแลตให้และไม่กล้าบอกว่าเป็นของตัวเอง(ตอนนั้นตื่นเต้นมา คือถ้าอยู่นานผมคงตายแน่ เหอๆ)
"จริงดิ"ฟลุ๊คตอบด้วยอาการมึนงง
"อืม"ผมก็รีบให้แบบลับๆเหมือนเค้าส่งยากัน555 แล้วผมก็รีบเดินไปโดยไม่หันไปมองฟลุ๊ค แล้วก็ไประเบิดความดีใจในห้องเรียนแบบสุดๆ เพื่อนๆหลายคนมองผมทุกคนและก็บอกว่า "คิวเป็นไรอ่ะ" ผมก็ไม่ตอบยิ้มน่าบานไม่ยอมหุบเลย (โอย....ไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย)
และก็มีช่วงที่ผมได้มีความสุขอีก ช่วงนั้นเป็นช่วงต้องสอบนักธรรม ตอนม.4ผมตก ก็เลยต้องมาเรียนใหม่ให้ผ่านและแน่นอนฟลุ๊คก็เหมือนกัน 555 คือเราจะต้องพวกวิชาธรรมต่างๆก่อน3วันคือ จันทร์-พุธ พฤหัสบดีก็มาสอบ ส่วนวันศุกร์ก็มาฟังผลสอบกลางภาค พูดง่ายๆคือมีแต่วันที่ผมจะได้เจอหน้าฟลุ๊คทั้งนั้น 555 วันแรกใน ม.5 ที่ตกก็มีเยอะอยู่แต่ไหง มีแค่ 20 กว่าคนเอง ผมก็ไม่สนใจดีออกจะได้เรียนรู้เรื่อง พอถึงพักกินข้าวผมก็ไม่ยอมไปซื้อข้าวสักที จนกว่าจะเห็นฟลุ๊ค พอเห็นฟลุ๊คเดินมาผมก็ทำเนียนเดินตามไปก็กะจะไปนั่งกับฟลุ๊ค แต่ผมก็ไม่กล้า+มีเพื่อนเค้าด้วย(ถ้าฟลุ๊คนั่งคนเดียวผมไม่รังเลหรอก555) และผมก็เห็นเพื่อนผู้หญิงชื่อ กิ๊ฟ เค้านั่งคนเดียว(เค้าไม่ตกน่ะแต่เข้าต่อนักธรรมเอก ปาดเก่งไปไหนหน่อ)ผมก็ไปนั่งเป็นเพื่อนในใจก็จะให้ฟลุ๊คหึงเล่นๆ และผมก็เห็นฟลุ๊คมองน่าผมจริงๆ(คงหึงอ่ะดิ 555)และเวลากินข้าวก็เอาแต่มองไปโต๊ะที่ฟลุ๊คนั่ง บอกตรงๆคับเป็นการกินข้าวที่มีความสุขที่สู๊ด พอหลังเลิกเรียนผมก็ไปนั่งอยู่ข้างๆสนามบาสก็เอาแต่ดูฟลุ๊คเล่นบาส(บอกตรงๆคับเวลาที่ฟลุ๊คเล่นบาสสายตามันชั่งเย็นชาไม่เหมือนกับตอนที่ฟลุ๊คคุยกับผมสายตาตอนนั้นมันอบอุ่นมากเหมือนกับว่าชีวิตนี้แค่เห็นสายตานี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว และสิ่งนี้ก็ทำให้ผมเผื่อใจรับความเจ็บปวดของความผิดหวังอยู่บ้าง) ตอนที่ผมดูฟลุ๊คเล่นบาสในใจก็ภาวนาให้ฟลุ๊คมาหาบ้างแต่ก็น่ะ ฟลุ๊คก็จากไปเหมือนเดิมด้วยรถมอไซค์ที่น้าฟลุ๊คมารับส่งเป็นประจำ(ตอนนั้นผมมีพวกกุญแจอยากจะให้ฟลุ๊คด้วย มันเป็นพวกกุญแจที่ผมเคยจะให้กานตอนม.3แต่ก็ไม่ได้ให้เพราะเค้าไม่ได้เป็นคนเอาหัวใจเราไป มันเป็นเหมือนสิ่งที่บอกว่า เราฝากหัวใจให้คนนี้น่ะ ก็หวังว่าในใจว่าคงจะให้ฟลุ๊คได้น่ะ แต่ก็เหมือนเดิมไม่กล้าให้) และอีกวันก็เข้ามาพอพักกินข้าวก็เหมือนเดิมครับรอฟลุ๊คมา แต่ทำไมวันนี้ไม่เห็นฟลุ๊คอ่ะ(อดเลยอ่ะ)และวันนั้นก็จบไปด้วยความผิดหวัง พออีกวันผมก็ไม่ได้รอ ก็ลองเดินไปดูในโรงอาหารก็เห็นฟลุ๊คกับเพื่อนนั่งกินข้าวอยู่ แต่วันนั้นผมรู้สึกว่ามันแปลกๆเหมือนไม่ใช่วันของเราแต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจมากมาย ผมก็เซ็งที่ไม่มีโอกาสนั่งกับฟลุ๊คสักที ก็เลยไม่กินข้าวเอาแต่กินน้ำเป็นลิตรเพื่อย้อมความเสียใจนี่ซะ(คนอื่นเค้าแดกเหล้ากัน แต่เผอิญผมเป็นคนเบาๆก็เลยแดกแต่น้ำเปล่า 555) พอเลิกเรียนผมก็ไม่ได้ไปหาฟลุ๊ครีบกลับบ้านทันทีเพราะวันนี้ผมทนไม่ไหวจริงๆ และวันสอบก็มาถึง ผมก็ตั้งใจสอบพอพักกินข้าว วันนี้ผมไม่เห็นกิ๊ฟคับผมก็เลยนั่งคนเดียว ผมก็ทำฟอร์มเป็นเด็กเรียนอ่านหนังสือแต่ความจริงก็แค่อยากให้ฟลุ๊คมาสนใจ แต่เค้าก็เมินเฉย ผมก็รำคาญกับสิ่งที่ไม่เป็นไปตามต้องการผมก็เลยไปนั่งอ่านมุมคนที่น้อยที่สุด เพื่อทำใจให้สงบและเราก็ต้องอ่านหนังสือเพื่อไปสอบด้วยน่ะ พอสอบเสร็จผมก็ไปนั่งข้างสนามบาสเพื่อรอใครบางคน อยู่ดีๆแมนมันมาทักผม(พอดีไอ้แมนมันก็ตกด้วยตอนม.1)ผมก็ไปนั่งกับมันที่ม้านั่งตรงแป้นบาส พอคุยกับมันไปๆมาๆผมก็เห็นฟลุ๊คคับ เค้าก็คุยกับเพื่อนเค้าไปผมก็คุยกับน้องแมนไป อยู่ฟลุ๊คก็มาขอ iphone ผมเล่น(ผมเคยให้ฟลุ๊คเล่นก่อนน่านี้ ทีนี้ก็เลยติดใจไง 555) ผมก็ไม่ปฎิเสธ(แหม่ ก็ดูคนขอดิ น่ารักเวอร์ขนาดนี้ไม่ให้ไม่ได้แล้ว)ผมก็ปล่อยฟลุ๊คเล่นไป อยู่ผมก็คุยเรื่อง DotA
กับแมน แล้วฟลุ๊คก็หันมาสนใจทันที(แหม่ทีนี้ล่ะสนใจ แทนที่จะสนใจคนน่าตาหล่อๆคนหนึ่งกับสนใจเกมแทน มันดีกว่าตรงไหน ฮ่ะ) แล้วเพื่อนฟลุ๊คก็จากไปทีล่ะคน จนเหลือแค่ผมกับฟลุ๊ค(ฮ่ะ 2ต่อ2>\\\<) แรกๆก็คุยเรื่อง DotA กันแล้วก็เปลี่ยนเรื่องมาเป็นเรื่องผี ตอนฟลุ๊คเล่าไปก็แอบมองหน้าฟลุ๊คไปด้วย(ชั่งมีความสุขจิงๆ) แววตาของฟลุ๊คมันทำให้ผมอบอุ่นมากๆ+กับน่าตาน่ารักสไตล์แขกยิ่งทำให้ผมอยากอยู่ตรงนี้นาน ไม่อยากให้เวลานี้มันผ่านไปเลยเนอะ ผมรำพึงในใจ และผมก็มีโอกาสได้ถามเรื่องความฝันของเค้าว่าอยากเป็นอะไร ถามวันเกิด และผมก็ได้รู้ว่าเค้าจะไปต่อ ม.4 ที่ ม.ศ.ว ตอนนั้นผมก็งงว่ามันมหาลัยไม่ใช่หรอ ฟลุ๊คก็บอกว่ามันมีโรงเรียนมัธยมด้วย ผมก็คิดในใจว่าถ้าอยากเจอฟลุ๊คอีกก็ต้องต่อที่นั้นและจะได้สืบหาบ้านฟลุ๊คด้วย เพราะบ้านฟลุ๊คอยู่แถวๆนั้น เอาล่ะตั้งใจเรียนเพื่อไปต่อ ม.ศ.ว กันเถอะ! และแล้ววันแห่งความสุขก็ผ่านไปอีกวัน วันนี้เป็นวันฟังผลแต่ผลออกมาก็ไม่ค่อยดีเท่าไร อาจเป็นเพราะเทอมนี้ผมไม่ค่อยตั้งใจเกรดเลยตกจาก 3 กว่า(ตั้งแต่ ม.1 ผมไม่เคยตกจาก 3 เลย)มาเป็น 2.87 แต่ผมก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรแค่เทอมอย่างน้อยเราก็มีฟลุ๊คมาทเแทนเนอะ พอผมฟังผลเสร็จผมก็เอาแต่มองหาฟลุ๊คผมก็เจอ แล้วเราก็แลกกันดูใบเกรด ฟลุ๊คเค้าได้ 3.24 (เก่งนิแฟนใครว๊า แอบคิดไปเอง 555) และอยู่ฟลุ๊คเค้าก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ผมกับเพื่อนสนิทฟลุ๊คชื่อ เม ก็ตามหาแล้วก็ไม่เจอ ผมก็ขอเบอร์ฟลุ๊คจากเม(เย้ได้แล้ว^^)แล้วก็รู้ว่าฟลุ๊คไปเล่นเกมแล้ว ผมก็ตามไปก็เห็นฟลุ๊คนั่งเล่นเกมอยู่ ผมก็ชวนฟลุ๊คเล่น DotA กับเพื่อนผม 2 คน เราก็เล่นกันสองสอง ฟลุ๊คเค้าก็เล่นเป็นแต่ไม่เก่งมากผมก็พยายามช่วยแต่เราก็แพ้ 555 พอเล่นอีกตาทีมผมกำลังได้เปรียบฟลุ๊คเค้าเวลาหมดก่อน ฟลุ๊คก็เลย out ไป และไงต่อก็แพ้ดิคับ 555 ผมก็กลับมาโรงเรียนแล้วก็รีบทำการค้นหาฟลุ๊คโดยด่วน และก็เจอฟลุ๊คกำลังนั่งกินข้าวอยู่ตรงศาลาผมก็รีบตรงดิ่งเข้าไปหา และเราก็ยังคงคุยเรื่อง DotA ต่ออีกสักพัก เมมันก็ชวนไปกิน KFC ที่พวกเพื่อนมันซื้อมา ผมก็เกร็งใจ(ก็กูยังไม่ได้ออกช่วยสักกะบาท จะให้กูน่าด้านแดกฟรีๆได้ไง) ฟลุ๊คก็รีบเดินไปกิน(อ้าว`ตัวเงินตัวทอง` ทิ้งกูอีก) ผมก็ไม่ไปจนกว่าฟลุ๊คจะเรียกผมแต่เค้าก็ไม่มาเรียกสักที ผมก็เลยต้องไปหาพร้อมหยิบขวดน้ำของฟลุ๊คที่ลืมเอาไว้ไปด้วย(จะได้มีข้ออ้าง) ผมก็ได้รู้มาว่าฟลุ๊คมันก็ชอบกินมันบด พอฟลุ๊คออกไปซื้อน้ำอัดลมนอกโรงเรียน ฟลุ๊คมันลืมหยิบโทรศัพย์ไป ผมก็ได้โอกาสเอาไปดูรูปฟลุ๊ค กว่าจะเปิดดูได้รำบากเหมือนกันใช้ไม่เป็น(พอดีถนัดแต่ iphone ก็ของมันใช้บ่อยเนอะ) ผมก็เห็นแต่รูปรถเท่ห์ๆ รูปวาดที่ฟลุ๊ควาดสวยดี(วาดเก่งน่ะเนี้ย สมแล้วที่เป็นแฟน play boy อย่างเรา 555 คิดไปเองอีกแล้ว)แล้วผมก็เห็นรูปฟลุ๊คอยู่แค่2รูป ผมเห็นตกใจมากๆเพราะว่า......แม่งโครตน่ารักอ่ะ คน`ตัวเงินตัวทอง`อะไรน่ารักได้ทุกเวลา ขนาดไม่ได้ทำท่าอะไรมากมายแค่อยู่เฉยๆก็กระชากหัวใจออกมากองกับพื้นได้อ่ะ ผมก็กะจะแอบส่งรูปผ่านบลูทูธแต่แบตแม่เสือกหมด(อดเลย T-T) พอฟลุ๊คมาผมก็ลองถามดูว่าฟลุ๊คเล่นเฟสมั๊ย ฟลุ๊คก็บอกว่าแค่มีเฉยๆไม่ได้เล่น ผมก็ถามต่อว่าชื่ออะไร ฟลุ๊คก็บอกว่า FlookloveInt@hotmail.com (เค้าพูดน่ะไม่ได้เขียน ผมก็เลยไม่ได้ถามสัญลักษณ์) ฮ่ะ!! ฟลุ๊คเลิฟอิง ใครอิงว่ะ ผมคิดในใจไม่ได้ถามอะไรอีกเพราะกลัวว่าถ้าถามต่อไปคงจะได้ฟังความจริงอะไรที่มันโหดร้าย ผมก็ทำเป็นไม่สนใจแต่ในใจผมร้าวเรียบร้อยแล้ว ผมก็คุยเรื่อง Dota กับฟลุ๊คต่อ(มันเป็นเรื่องที่คุยได้ทุกสถานการณ์และยิ่งตอนนี้ผมเจ็บ ก็เลยอยากลืมเรื่องฟลุ๊คไป) พอน้าฟลุ๊คมารับ ก็ถึงเวลาแล้วซิน่ะ(ปกติเวลาฟลุ๊คจะกลับ ผมก็จะบอกลาเค้าเสมอแล้วเค้าก็พยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆเหมือนกับบอกว่า ขอบคุณน่ะที่เป็นห่วง)วันนี้ผมก็บอกลาเค้าเหมือนทุกครั้งด้วยการทำมือบายบ่าย แต่วันนี้ไม่ค่อยมีแรงเลยแค่ยกมือเฉยๆและอยู่ๆ ฟลุ๊คก็ส่งมือมาประกบ(เป็นครั้งที่2แล้วที่ผมสัมผัสกับมือฟลุ๊ค จากครั้งแรกตอนที่ผมออกจากห้องเรียน เพื่อเอาของไปให้ห้องข้างๆ และก็เห็นฟลุ๊คส่งมือมาเหมือนขอจับมือ ผมก็จับรู้สึกดีใจแต่ยังไม่ค่อนดีเท่าไรคงเป็นเพราะผมรีบมั่ง) การสัมผัสครั้งนี้ทำให้เหมือนเวลามันหยุดลงถึงจะแค่วิกว่าๆแต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดี อบอุ่นและมีความสุขมากๆ ผมไม่อยากจะให้สัมผัสที่ผมโหยหามานานหลุดมือผมไปอีก แต่ผมก็ต้องเข้าใจว่าเค้าก็ต้องกลับบ้านและอีกอย่างเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย พอหลังจากนั้นผมก็ส่งข้อความไปหาฟลุ๊คเกียบทุกวัน จนวันหนึ่งผมเก็บความในใจไม่ไหวก็เลยบอกไปในข้อความ และพอผมลองโทรไป(ปกติผมจะเช็ดตลอดว่าเค้าปิดเครื่องหรือเปล่า) ปรากฏว่าเค้าปิดเครื่องผมก็งง ผมก็คิดในแง่ดีว่าเค้าคงแบตหมดมั่ง ผมก็เช็ดตลอด กว่าเค้าจะเปิดเครื่องก็เกือบอาทิตย์หนึ่ง ผมก็ยังไม่ค่อยสนใจมาก ผมก็เลิกส่งข้อความ ผมก็ลองโทรหาเค้าดูสองสามที ก็ไม่มีคนรับและพอโทรอีกทีก็ปิดเครื่องแล้ว ผมก็ยังคงสงสัยแต่ก็หาคำตอบไม่ได้สักที จนผมคิดไปคิดว่าก็คิดว่า ฟลุ๊คคงเกลียดผมก็ผมชอบเค้าแล้วล่ะ พอคิดได้ผมก็ส่งข้อความไปขอโทษเค้า หลังจากนั้นทุกๆอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ถว่าถึงผมจะส่งข้อความไปว่าผมเข้าใจแล้วว่ารักฟลุ๊คไม่ได้ แต่ใจผมยังไม่ยอมเข้าใจ ทุกๆวันก็เอาแต่คิดถึงฟลุ๊คอยู่เสมอ ผมก็ยังคงส่งข้อความไปหาฟลุ๊คเพราะอดคิดถึงไม่ได้ แต่เนื้อหาจะออกแนวเป็นห่วงแบบพี่น้องมากกว่าน่ะ และช่วงเวลาปิดเทอมก็ผ่านพ้นไป วันแรกของการเปิดเรียนของ ม.5 เทอม 2 ได้เข้ามา วันนั้นผมเอาแต่มองหาใครบางคนที่ผมต้องการมาแสนนาน และระหว่างที่ผมจะเข้าเรียนคณิต ผมก็ได้ยินเสียงใครบางคนที่คะโกนออกมาว่า
"พี่คิว"น้ำเสียงนั้นฟังคุ้นหูมาก พร้อมกับการพูดที่เสียงดังเหมือนกับอาการดีใจสักอย่าง ผมก็หันไปมอง นั้นคือฟลุ๊ค ฟลุ๊คเรียกเราไม่ใช่เหรอ ไม่จริงน่าเค้าไม่ได้ชอบเราไม่ใช่หรอ แต่ถ้าเค้าไม่ชอบเราแล้วเค้าจะเรียกทำไมล่ะ หรือว่าเค้าก็ชอบเรา ผมรำพึงในใจ และเมื่อผมรู้ตัวว่าฟลุ๊คเรียกผม ผมก็ดีใจดิผมเลยเอาเข่าสไลด์ไปตามพื้นด้วยความดีใจและก็ได้แผลถลอกด้วย แต่ก็ไม่เป็นไรก็คุ้มกับที่รอมานาน^^ และก็มาถึงช่วงกิจกรรมกีฬาสี ตอนนี้ทุกคนกำลังยุ้งทั้ง ซ้อมเชียร์ ซ้อมกีฬา จัดคัดเอาว์ ซ้อมกลางสนาม ผมลงการแสดงกลางสนามครับตอนนั้นก็กำลังไปที่สแตนเชียร์ไปหาเพื่อน(และก็ไปดูน่าฟิวด้วย พอดีอยู่สีเดียวกับผม555) ระหว่างเดินก็ได้ยินเสียงฟลุ๊คจากสแตนเชียร์แล้วก็ขอกินน้ำ พอดีน้ำมันหมดผมก็รีบวิ่งไปกรองน้ำแล้วก็เอาให้ฟลุ๊ค ตอนนั้นดีใจมากๆที่ได้ทำประโยชน์เพื่อฟลุ๊คน่ะ^^ ผมก็เดินไปช่วยเพื่อนคุมน้องที่สแตนสีผม พอสแตนเลิกผมก็รีบไปหาสแตนสีฟลุ๊ค ผมก็เห็นฟลุ๊คลงมาผมก็ถามว่า
"ฟลุ๊คแล้วขวดน้ำอ่ะ"ผมถามด้วยความดีใจที่ขวดน้ำของผมได้สัมผัสฟลุ๊ค ผมก็เลยจะสัมผัสต่อ
"......^^"ฟลุ๊คไม่ตอบแต่ยิ้มแปลกๆ
"คงทำหายอ่ะ ดิ แต่ก็ไม่เป็นไรเหรอ" ผมตอบด้วยอาการผิดหวังพร้อมกับคิดว่า อะไรว่ะแค่ขวดน้ำแค่นี้ก็ดูแลไม่ได้แต่ก็แกล้งยิ้มเหมือนกับว่าไม่เป็นไร
ในตอนนั้นผมคิดเองว่า ฟลุ๊คคงรู้สึกดีกับผม ผมก็เลยอยากจะทำทุกๆอย่างเพื่อเค้าเป็นการตอบแทน ระหว่างทางที่ผมเดินไปกับฟลุ๊คก็พูดคุยกันปกติแต่ผมก็รู้สึกว่า ฝีก้าวผมมันช้าลงหรือว่าฝีก้าวฟลุ๊คมันเร็วกว่า รู้อีกทีฟลุ๊คก็นำผมไปล่ะ และฟลุ๊คก็เดินตรงไป
สนามบาสส่วนผมก็ต้องเลิกตามเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง ตอนนั้นเหมือนกับว่าฟลุ๊คเค้ากำลังหนีผมยังไงไม่รู้ ผมก็คิดว่าเค้าคงเครียดมั๊ง ผมรู้สึกว่าผมเริ่มห่างจากฟลุ๊คทีละก้าวๆแล้ว พอถึงวันที่ฟลุ๊คแข่งบาส ผมก็กะจะไปเชียร์แต่ตอนนี้ปวดฉี่อ่ะ ระหว่างทางผมไปห้องน้ำผมก็เห็นฟลุ๊ค แต่ทำไมสายตามันไม่ให้ความรู้สึกดีเหมือนเมื่อก่อน มันดูเย็นชามากๆและเหมือนเป็นรางสังหรณ์อะไรสักอย่าง พอฟลุ๊คแข่งผมก็เอบแต่มองฟลุ๊ค ยิ่งมองก็ยิ่งให้ความรู้สึกที่แปลกๆ อาจคงเป็นเพราะผมรู้ว่าเวลาเล่นบาสฟลุ๊คไม่สนใจใครมั่ง เลยทำให้ผมไม่ค่อยกังวลกับความรู้สึกมาก จนตอนเลิกเรียน อยู่ๆเพื่อนของฟลุ๊คที่เล่นบาสด้วยกันก็ถามว่า
"พี่คิวเป็นตุ๊ดหรอ"มันถามด้วยความอยากรู้
"เปล่า ใครบอก"ผมตอบด้วยความตกใจมาก
"ก็เห็นในข้อความที่ฟลุ๊คเอามาให้ดูอ่ะ"ผมอึ้งมากๆมากที่สุด ตอนนั้นความรู้สึกผมชามากเหมือนกับตายทั้งเป็นและก็คิดในใจว่า
ฟลุ๊คคิดกับเราอย่างนี้เองหรอ แล้วสิ่งที่ผ่านมาอ่ะ มันไม่ได้ช่วยบอกอะไรให้ฟลุ๊ครู้เหรอว่า พี่คิวหวังดีกับฟลุ๊คแค่ไหน
"แล้วเชื่อด้วยหรอ 555"ผมตอบไปด้วยความเสียใจแล้วก็ต้องแกล้งหัวเรอะเพื่อปกปิดความอ่อนแอ
"ก็เห็นอย่ลงงี้ อ่ะ"มันก็ยังคงยื่นยันอีก
"อืม แค่แกล้งมันเฉยๆ 555 คิดแล้วยังฮาไม่หาย"ผมตอบพร้อมกับแกล้งดีใจทั้งที่ในใจพังหมดแล้ว
"พอได้แล๊ว ฟลุ๊คมันกลัวหมดแล้ว"มันตอบด้วยอาการที่เชื่อผมสนิทใจ
"กลัวอะไร"ผมถามด้วยความสงสัย
"ก็กลัวว่าพี่จะไปจีบมันดิ และยังบอกอีกว่าอย่ายุ้งกับพี่คิวอีกเพราะพี่คิวเป็นตุ๊ด" มันก็ตอบอย่างตรงๆด้วยความไรเดียงสา
"555 ซะใจที่ได้แกล้งเด็กโว๊ย"ผมพูดด้วยความสะใจแต่ในใจแม่งไม่เหลืออะไรดีๆไว้เลย
หลังจากนั้นมันก็ทำให้รู้ว่าฟลุ๊คคิดกับผมก็แค่ ไอ้ตุ๊ดคนหนึ่งที่เข้ามาจีบเด็กเพื่อที่จะหวังเอาตูด แล้วก็มีคำถามวนเวียนในใจผมอยู่หลายคนถามเช่น ฟลุ๊คสิ่งที่แล้วมามันไม่มีความหมายเลยใช่มั๊ย ทำไมถึงคิดกับเราอย่างนี้ ความรู้สึกที่แล้วๆมาเป็นแค่เพียงภาพลวงตาหรอ แล้วจะให้ทำยังไงถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ทำไมเรามันเป็นคนไม่ดีหรอที่รักฟลุ๊คอ่ะ แค่รักฟลุ๊คไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่รักกันทำไมไม่บอกอ่ะ ทำไมชอบให้คิดไปไกล และสุดท้ายนี้หรอ คือผลตอบแทนของการรักใครด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ ไม่เคยหวังสิ่งใดตอบแทนนอกจากขอให้เค้ามีความสุข อยากให้เค้าไม่เหงาอยากให้เค้ามีคนค่อยดูแลและเช็ดน้ำตาเวลาที่ร้องไห้และพยายามทำทุกๆอย่างที่ดีๆโดยมีเค้าอยู่ในใจเสมอ สิ่งที่ผมคิดแบบนี้กับเค้ามันไม่ดีหรือผิดหรอ? ผมก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาแต่ก็ไม่ได้คำตอบสักที หลังจากนั้นผมก็รู้แล้วว่าที่ของผมควรจะยื่นตรงไหน แต่ว่าความฝันที่วาดฝันไว้ว่าจะเดินพร้อมใครสักคนก็คงต้องจบเพียงแค่นี้ไม่มีวันเป็นจริง ความรู้สึกที่ดีๆต่อกันก็คงต้องเก็บไว้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยรู้สึกแบบนี้น่ะ ส่วนอะไรที่มันเจ็บๆก็เป็นตัวชี้นำทางไม่ให้เรานอกลู่นอกทางหรือข้ามกฎเกณฑ์ไปได้ ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างก็ยังคงเป็นไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนดไว้
ถึงผมจะเข้าใจแล้วว่า เรื่องของผมกับฟลุ๊คจะเป็นไปไม่ได้แต่อย่างน้อยๆถ้ามันจะจบก็อยากให้มันจบด้วยความเข้าใจกัน
หลังจากนั้นผมก็พยายามที่จะเลิกยุ้งกับฟลุ๊คแต่มันก็สั่งได้แค่ร่างกายส่วนหัวใจมันก็ยังคงโหยหายังเป็นห่วงเค้าอยู่เหมือนเดิมทั้งที่รู้อยู่เต็มหัวใจว่า เค้ารังเกลียดเรา
ตั้งแต่วันนีิ้เป็นต้นไปผมจะเดินไปยังไงต่อส่วนหัวใจที่ยิ่งโหยหาเค้าเท่าไรก็ยิ่งเจ็บเท่านั้นจะมีใครมาช่วยรักษามั๊ยแต่ตอนนี้ผมคิดว่าในเมื่อผมทำอะไรไม่ได้สักอย่างก็ควรที่จะข่มตาให้หลับเพื่อข้ามวันใหม่ถึงแม้จะต้องนอนพร้อมคราบน้ำตา

gigusa

ขอบคุนมากครับ

team901x

ขอบคุนมากครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ

izjaewgu

ขอบคุรครับ

กฤษณะพล

ขอบคุงคราบบ

กฤษณดา

ขอบคุงคราบบ

imanaji

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

4_NAY

น่าสงสาร

pipi1

ขอบคุนครับ