ถ้าจะรัก***** 7

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
และถ้าย้ายไปโรงเรียนประจำก็ไม่ต้องกลับมาอยู่บ้านให้เจอด้วย’ เนี่ยแหล่ะความคิดผมอยากหนีปัญหาทั้งๆที่เราก็อยู่ส่วนของเราเขาอยู่ส่วนของเขาถ้าเขารักเราวันหนึ่งเขาก็จะพิสูจน์ให้เราเห็นเองแหล่ะแต่อาจเป็นเพราะว่าผมยังเด็กตอนนั้น พอเรียนพิเศษจบ ก็เหลือเวลาอีกประมาณ2สัปดาห์ถึงจะเปิดเทอม ผมจึงต้องเดินทางกลับบ้านแล้วเพราะเดี๋ยวจะต้องกลับไปรายงานตัวอีก ช่วงนี้ผมบอกตรงๆว่าไม่อยากไปเลยขนาดรับเกรดหรืออะไรพวกนี้ผมยังให้แม่ผมไปคนเดียวเลย เพราะไปมันก็ไปวันเดียวต้องไปนั่งฟังครูบ่น อะไรทำนองนี้ แต่การรายงานตัวสำหรับผมนั้นไม่อยากไปเลย ณ ตอนนี้เพราะไม่อยากเจอชัย
พวกขึ้น ม.2 อย่างพวกผมต้องไปรายงานตัวรอบบ่าย วันนี้ผมมากับแม่ พอเข้ามาในโรงเรียนก็ต้องเข้าหอประชุมก่อน พอฟัง ผอ. กับ รองฝ่ายต่างๆพูดจบก็ถึงเวลา ไปดูว่าได้อยู่ห้องไหน และได้ครูคนไหนเป็นครูประจำชั้น ปรากฏว่าผมได้อยู่ห้องเดิมและจากดูชื่อแล้ว ก็มีชื่อของปู ชัย และจิม อยู่ด้วย ผมหันไปบอกแม่ว่าผมไม่อยากอยู่ห้องนี้เพราะว่าห้องนี้เรียนยากกว่าห้องอื่นๆ คือจะให้แม่ไปคุยกับครูว่าจะขอให้ผมไปอยู่ห้องอื่นโดยอ้างว่าผมเรียนห้องนี้ไม่ไหว และด้วยชื่อแม่ผมที่คอยช่วยเหลือทางโรงเรียนมาโดยตลอดจึง ไม่ใช่เรื่องยาก เรียบร้อยผมได้ไปอยู่ห้อง 5 ดังนั้นการรายงานตัวผมจึงต้องรอเป็นคนสุดท้ายของห้อง 5 กว่าจะได้รายงานตัว ปูเห็นว่าผมไม่ยอมไปรายงานตัวที่โต๊ะของห้อง 1 จึงเดินมาหาผม
“ทิว ทำไมมาแล้วไม่ไปรายงานตัวอ่ะ ของห้องเราอยู่ที่นู่นนะที่เขียนว่าห้องหนึ่งอ่ะ”
“รู้แล้ว แต่เราไม่อยากเรียนห้องหนึ่งอ่ะ การเรียนมันยากสำหรับเราอ่ะ”
“ไม่เห็นยากเลย ถ้ายากแล้วทิวจะติดอยู่ห้องหนึ่งเหรอ”
“ตอนนี้เราขอย้ายมาเรียนห้องห้าแล้ว มาเรียนห้องนี้มันก็สบายๆหน่อยแล้วหล่ะ”
“ไม่เห็นเกี่ยวเลย น่าจะเรียนด้วยกันไปห้องห้าเรียนอ่อนกว่าพวกเราเยอะนะ”
“เอาเถอะ เรียนห้องนี้แหล่ะทิวเรียนสบายหน่อย ไม่ต้องเครียดหรือลำบากอะไรด้วย”
“โหเสียดายแย่เลยน่าจะเรียนห้องเดียวกัน”
พอพูดจบปูไปเดินกลับไปตรงที่รายงานตัว ตรงนั้นผมเห็นชัยนั่งมองมาที่ผมอยู่ แต่ผมทำเป็นเมินๆไม่สนใจเขา พอปูไปถึงผมก็เห็นเขาซักถามอะไรปู สักพักก็ถึงคิวผมรายงานตัว ต้องวุ่นวายเล็กน้อยเพราะต้องไปกาชื่อออกจากห้องหนึ่งแล้วก็ต้องมาลงทะเบียนเข้าห้องห้า แต่ก็ไม่ได้ถึงกับต้องทำให้ระบบของเขาเสียหายหรอก ห้องห้าเป็นครูสอนศิลปะ เป็นครูประจำชั้น ซึ่งผมชอบอยู่แล้วเรื่องวาดรูปเขียนภาพ และดนตรี ผมว่าผมทำได้ดีกว่าพวกเรียนคณิต วิทย์เสียอีก ถือว่าผมโชคดี พอรายงานตัวเสร็จครูก็พาไปดูห้องที่จะใช้โฮมรูม จริงๆไม่ต้องพาไปดูก็ได้สำหรับห้องห้าเพราะมันเป็นห้องศิลป์ ในห้องนี้ผมกลายเป็นคนแปลกหน้ามากๆ เพราะส่วนใหญ่คนห้องนี้จะเรียนด้วยกันสมัย ม.1 เดิมอยู่แล้ว แต่มีผมเนี่ยแหล่ะดันย้ายมาจากห้องหนึ่งคนเดียว แต่ผมก็พอมีคนรู้จักอยู่คนหนึ่งชื่อเอ้ เอ้เป็นเด็กศิลป์อยู่แล้วเขาวาดรูปเก่งมาก คือเห็นแล้วผมก็ทึ่งในฝีมือเขานะ ทักษะเรื่องสีของเขานี่ผมยอมเลยจริงๆ เพราะของเขาทั้งความจัดจ้านและเทคนิคที่ทำให้สีกลืนกันได้หมด คือหัวเขามาด้านนี้ เอ้เป็นคนนิ่งๆเงียบๆ บ้าการ์ตูน วาดรูปเก่ง เล่นเกมก็เก่ง แต่ว่าเอ้เขาเป็นเกย์ เขาก็เปิดเผยนะแต่เขาดูแมนกว่าสิ่งที่เห็น คือถ้าเป็นเพื่อนเขาจะรู้ว่าเขาเป็นเพราะเขาจะบอกกับเพื่อนว่าเขาเป็นเกย์ แค่นี้ก็แมนเกินแล้ว ผมสนิทกับเขาตั้งแต่วันแรก เราทำกิจกรรมต่างๆที่ครูแต่ละวิชาให้ทำ ผมจะได้เปรียบเรื่องวิชาการเพราะว่าผมมาจากห้องคิง และปิดเทอมผมเรียนพิเศษมาด้วยก็เลยจะได้เปรียบพวกเขาไปทั้งหมด ยกเว้นเรื่องศิลปะ พอเรียนๆด้วยกันไป มันสนิทกันจนเราเล่าเรื่องราวต่างให้กันฟังได้หมดทุกเรื่อง เอ้รู้ว่าผมเป็นไบ เพราะว่าผมบอกเขาไปและผมก็เล่าเรื่องของผมกับชัยให้เขาฟังด้วยเช่นกัน ช่วงนี้ผมจึงเดินกลับบ้านกับเอ้ด้วย เอ้ต้องกลับไปทางเดียวกับผมอยู่แล้วเพราะเขานอนอยู่บ้านย่าของเขา เราเดินกลับด้วยกันประจำจนเพื่อนในกลุ่มซุปซิบว่าผมกับเอ้เป็นแฟนกัน จะให้เขาไม่ซุปซิบได้ไงเพราะสนิทกันมากขนาดนี้ จนเรื่องนี้ไปเข้าหูของชัยจนได้ วันหนึ่งตอนเลิกเรียนเขามาดักรอผมที่หน้าห้องเรียนตอนนั้นวิชาสุดท้ายเรียนวิทยาศาสตร์ ตอนนั้นใช้ห้องเคมีเป็นห้องเรียน พอผมเดินออกมาชัยก็คว้าข้อมือผมทันที
“ทิวเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ปล่อย เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน”
“มี เยอะด้วย ถ้าไม่มากับเรา เราจะประกาศให้เพื่อนๆรู้เลยว่าทิวเป็นเกย์ และเป็นแฟนกับเราอยู่แล้ว”
“วุ้ย ไปก็ได้”
พอดีกับเอ้เดินออกมา
“ทิวมีปัญหาอะไรกันหรือป่าว”
“เอ้เดี๋ยวเอ้รอทิวที่หน้าโรงเรียนด้วยนะ”
ชัยพูดสวนขึ้นมาทันที
“ไม่ต้องรอเดี๋ยวเราไปส่งทิวเอง”
“ชัย อย่าบ้าได้ป่ะ เพื่อนกันจะเดินกลับด้วยกันไม่ได้หรือไง”
“อย่าเรื่องเยอะได้ป่าวทิวขอร้อง”
“เออๆ เอ้วันนี้กลับบ้านไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวเราเดินกลับเอง”
พอเอ้เดินออกไปทิวก็พาผมไปที่โรงยิมต์ข้างบนสนามฟุตบอล ซึ่งมันเงียบมากและไกลตาคนเกินไป
“มีเรื่องอะไรจะพูดก็พูดมา”
“ย้ายห้องหนีแล้วไปคบกับไอ้เอ้เหรอ”
“เออ แล้วทำไม ทิวจะทำไรมันก็เรื่องของทิว ไม่ได้เกี่ยวกับชัย”
“เกี่ยวดิ เพราะทิวเป็นแฟนชัย เรายังไม่ได้เลิกกันและไม่มีวันเลิกด้วย”
“พอเหอะถ้าจะพูดเรื่องนี้”
“ไม่พอจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”
“เรื่องผู้หญิงไปคุยกันเองให้จบก่อนเหอะ”
“ก็ชัยเลิกกับเขาแล้วไง ทิวจะเอาอะไรอีก ตอนนี้มันไม่ได้อยู่ที่ชัยแล้ว แต่มันอยู่ที่ทิว”
“ตอนนี้ไม่พร้อมจะกลับ”
“เพราะไอ้เอ้ใช่มั้ย รักมันมากใช่ป่ะ”
“เรากับเอ้เป็นเพื่อนกันกรุณาเข้าใจด้วย”
“เพื่อนกันแล้วทำไมสนิทกันนักหนา”
“ถ้าจะหาเรื่องวันนี้ก็แค่นี้ละกันบาย”
ผมจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ชัยก็มาคว้าแขนผมไว้
“อะไรอีกอ่ะ จะเอาอะไรกับเราอีก”
ชัยไม่พูดอะไรเขานิ่งตาเริ่มแดงๆ น้ำตาเริ่มไหลออกมา เพราะน้ำตาของเขาทำให้ผมต้องยอมอ่อนต่อเขา เขาเข้ามาสวมกอดผมเอาหน้ามาซบที่ไหล่ของ
“ทิวไม่รักชัยแล้วใช่มั้ย ทิวถึงทิ้งเราไป”
“ทิวยังรักชัยอยู่ แต่ตอนนี้ทิวยังไม่พร้อมที่กลับมาหาชัย”
“แต่ชัยรักทิวนะ”
“OK Ok ก็ได้เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมก็ได้”
“ทิวสัญญาได้มั้ยว่าจะรักเรา”
“เราสัญญาไม่ได้หรอก ถ้าสัญญาแล้วต้องเจอแบบครั้งนั้น แล้วทิวก็ต้องเป็นฝ่ายเสียคนเดียว”
ชัยไม่พูดอะไร เขายังคงร้องไห้กอดผมอยู่ และก็ต้องเป็นเรื่องจนได้เมื่อรุ่นพี่ที่เป็นตุ๊ดแล้วอยู่สีเดียวกับผมตอนนั้นมันดันเข้ามาในห้องน้ำนี้
“อุ้ย พี่ขอโทษที่ขัดจังหว่ะ เดี๋ยวพี่ออกไปก่อนก็ได้”
ผมเลยผละตัวออกจากชัย
“ป่าวครับพี่เบิร์ด พอดีเพื่อนผมมันอกหักเฉยๆนะครับ”
“เหรอจ๊ะ จ้าๆพี่เชื่อจ๊ะ ถ้าทางจะโดนเขาทิ้งมานะนี่ถึงร้องไห้ขนาดนี้”
“พี่อย่าพึ่งอะไรเลยครับ เพื่อนผมกำลังร้องไห้”
“จ้าๆ น้องทิวขออะไรพี่ก็ให้ได้หมดแหล่ะ”
แล้วพี่เบิร์ดก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะพูดออกมาให้ผมได้ยิน
“อยากมีผัวเป็นนักบาสรุ่นน้องโว้ย” ตอนนั้นเสียงพี่เขาดังมาก แต่ตอนนั้นผมต้องดูแลชัยก่อน ผมดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าเขา แล้วให้เขาไปล้างหน้า จากนั้นจึงออกจากห้องน้ำแล้วก็กลับบ้านกัน ผมแวะเข้าบ้านผมก่อนแล้วจึงขี่รถไปส่งชัยที่บ้าน ผมส่งแค่หน้าบ้านแล้วจึงกลับมาที่บ้าน
ตอนที่11 ตากฝนตากรัก
หลังจากเหตุการณ์เมื่อวันนั้นก็เริ่มมีข่าวว่าผมกับชัยเป็นแฟนกัน ผมรู้ว่ามันหลุดมาจากใครพี่เบิร์ดแน่นอน เพราะวันนั้นมีพี่เขาคนเดียวที่เห็นชัยกอดผม ทีนี้พวกตุ๊ด กระเทย ก็เริ่มเข้ามาเจาะแจะผมกับชัยมากขึ้น เวลาใครเข้ามาพูดถึงเรื่องว่ามีคนเห็นผมกับชัยกอดกันผมก็จะบอกไปว่า ชัยมันอกหักเพื่อนกันก็เลยปรับทุกข์กันเฉยๆ บางคนเชื่อบางคนไม่เชื่อ แถมนางติ๋มเพื่อนร่วมห้องสมัย ม.1 เคยเห็นผมอ่านหนังสือการ์ตูนเกย์แล้วด้วยก็ยิ่งไปกันใหญ่เลย นับวันเรื่องยิ่งมากมายขยายกลายเป็นว่าผมกับชัยเข้าไปมีอะไรกันแล้วชัยมันเจ็บก็เลยกอดผมไว้ โอ้ยจากหนึ่งไปสองมันคนละเรื่องเลย แต่ผมก็ไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องพวกนี้มากมายแล้วหล่ะ เพราะว่าช่วงนี้ผมต้องมาอยู่ที่ห้องศิลป์เพราะว่าครูเอาผมเข้าอยู่ชมรมศิลป์ เอ้กลายเป็นพี่เลี้ยงของผมทันที เพราะเขาเรียนรู้พื้นฐานมาดีแล้ว ส่วนผมต้องมาเริ่มใหม่ เพราะศิลปะมันมีขั้นตอนของมันเองอยู่แล้วเรื่องแสงเรื่องเงา อยู่ไปอยู่มาครูก็วางใจมากขึ้น งานแรกที่ครูให้ผมทำก็คือวาดรูปเหมือนนักคณิตศาสตร์ เพื่อเอาไปขึ้นบอร์ดของหมวดคณิตศาสตร์ ผมกับเอ้ช่วยกันเอาไปวาดกันคนละ3รูป
ดังนั้นช่วงนี้กลับบ้านเย็น ชัยก็จะมายืนรอผมหน้าห้องศิลป์ทุกวัน ยืนไปยืนมาครูก็มักจะเรียกชัยเข้ามาช่วยแบกของบ้างช่วยงานนั่นช่วยงานนี่บ้าง แต่ก็มีบ้างที่ชัยมักจะมีอาการเคืองๆเวลาเอ้ใกล้ชิดกับผมมากเกินไป จริงๆแล้วเอ้มีแฟนแล้วเป็นรุ่นพี่ ม.4 อยากบอกว่าถ้าเจอพี่คนนี้ตั้งแต่แรกผมว่าเสร็จผมแน่เลย คนอะไรน่ารักเหลือเกินขาวๆ สูงๆ เรียนก็เก่งอยู่สายวิทย์ ภาษาอังกฤษก็เก่ง แต่ดูหน่อมแน้มผิดกับเอ้มากมาย คู่นี้เขาคบกันเงียบๆก็เลยไม่ค่อยมีข่าว คนที่เป็นข่าวกลับกลายเป็นตัวผมเอง พอทำงานอะไรเสร็จแล้วผมก็จะเดินกลับบ้านพร้อมกับชัยและเอ้ แต่บางวันเอ้ก็แยกกลับเพราะแฟนเขามารับกลับ วันหนึ่งฝนตกหนักวันนั้นชัยเรียนอยู่ที่ตึก1 ซึ่งมันอยู่ห่างจากห้องศิลป์อยู่เหมือนกัน เพราะห้องศิลป์ของโรงเรียนอยู่เกือบท้ายๆของโรงเรียน และเป็นอาคารเดียว ชัยวิ่งตากผมมาหาผม
“ทิว แฟนแกเหมือนลูกหมาตกน้ำเลยหว่ะ”
ผมจึงหันไปดูเห็นชัยตัวเปียกปอน เขาอุ้มกระเป๋าหนังสือไว้ตรงหน้าท้องเอาตัวบังไม่ให้กระเป๋าเปียก
“เราว่าชัยมันรักแกนะทิว กลับไปหามันอ่ะดีแล้ว แฟนเราถ้าเป็นแบบนี้มันไม่มาหรอก มันรอฝนหยุดอ่ะถึงมา”
“เราก็คืนดีกับชัยแล้ว”
“กะจิตกะใจนี่จะไม่เอาร่มออกไปรับมันเลยหรือไงเนี่ย”
“เออๆ ตกลงมันแฟนใครกันวะเนี่ย”
“ไม่เอาก็บอกดิวะ จะได้เอาแทน งั้นเราออกไปรับมันนะ”
“เออๆ ออกไปรับก็ได้วะ” ผมจึงเดินไปหยิบร่มที่วางไว้หลังห้องแล้วเดินออกไปรับชัยเข้ามาในห้อง ผมให้ชัยไปอยู่ตรงหลังห้องเพราะตัวของชัยเปียกไปหมดแล้ว
“ชัย ถอดเสื้อออกดิ เดี๋ยวเอาเสื้อนักเรียนทิวไปใส่แทน”
“อืม เปียกหมดเลยอ่ะ” ชัยถอดเสื้อผมจึงหยิบไปเอาแขวนไว้ตรงหน้าต่างฝั่งที่มีกันสาด ก่อนที่ผมจะถอดเสื้อนักเรียนแล้วให้ชัยเอาไปใส่ไว้
“แหมๆอิจฉาเว้ย” ไอ้เอ้มันแซว มันคงคิดว่าตอนนั้นครูไม่อยู่หล่ะมั้ง
“หุบปากไปเลยไปเอ้ เดี๋ยวงานก็ไม่เสร็จหรอก แค่วาดหน้าคน 3 คนป่านนี้ยังวาดกันไม่เสร็จ”
“เออ เองก็ด้วยทิว รีบลงสีให้เร็วเหอะวาดเสร็จแล้วอ่ะ”
ก่อนผมกลับไปนั่งทำงาน ผมก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าของผมให้กับชัย เอาไปเช็ดตัว เช็ดหน้า พอนั่งทำงานกันสักพัก แฟนเอ้ก็มารับแต่รายนี้เขามีร่มมาด้วย เอ้จึงขอตัวจากครูกลับไปก่อน ส่วนทีนี้ก็เหลือผมกับชัย ที่ยังกลับไม่ได้ แต่เนื่องจากเรื่องลงสีต้องให้เอ้เป็นคนลงสี ประกอบกับวันนี้ฝนตกหนักจึงตัดสินใจว่าจะไม่ลงสี สักพักครูก็กลับไปก่อน โดยบอกให้ผมเป็นคนปิดล็อคห้อง ทีนี้เหลือผมกับชัยเพียงสองคน
“ชัย ทำไมไม่รอให้ฝนหยุดก่อน แล้วค่อยมาหาเราอ่ะ”
“เรากลัวทิวจะกลับไปก่อน”
“ฝนตกแบบนี้จะกลับได้ยังไง”
“เอาเหอะ ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่เป็นไรได้ไง ถ้าชัยป่วยแล้วต่อไปใครจะเดินมาเดินกลับข้างๆทิวหล่ะ”
“ก็ชัยไง นี่จะแช่งให้ชัยตายเหรอ”
“จะบ้าเหรอ แค่ตากฝนแค่นี้ถึงตายก็บ้าแล้ว”
ชัยเขยิบเข้ามานั่งใกล้ผม แล้วก็ซบหัวของเขามาหนุนที่ไหล่ของผม
“ทิวรู้มั้ยว่าการนั่งเรียนโดยไม่มีทิวอยู่ข้างๆมันเหงานะ”
“ไม่เห็นเกี่ยวเลย ถึงยังไงก็ได้เจอกันอยู่แล้ว”
“ครั้งหนึ่งเคยมีทิวอยู่ข้างๆ แต่วันนี้นั่งเรียนมองข้างๆก็มีแต่ปู”
“อ้าวแล้วไอ้ปูมันไม่ใช่เพื่อนของเราหรือไง”
“ก็เพื่อนแต่มันคนละความรู้สึก”
“อืมแต่วันนี้เราอยู่กันแล้วไม่ดีหรือไง”
“ก็ดีแต่อยากให้อยู่ด้วยกันทั้งวันอ่ะ”
“เอาเถอะ ตอนนี้เตรียมตัวกลับบ้านกัน ฝนซาลงแล้ว”
ชัยลุกออกจากผม ไปเก็บเสื้อที่ตากไว้ ตอนนี้ผมจึงเดินไปปิดหน้าต่างและปิดประตูด้านหลังห้อง แล้วจึงย้อนกลับมาเพื่อเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน ก่อนกลับผมจับที่หน้าของชัย แล้วจึงหอมแก้มชัยไปทีหนึ่ง
“ทิวก็มีแต่ชัยคนเดียวนะ รู้ไว้ด้วยนะว่าทิวรักชัยนะ”
“ชัยก็รักทิวเหมือนกัน”
จากนั้นเราทั้งสองคนจึงเดินทางกลับบ้าน กว่าจะถึงบ้านด้วยความที่ตอนนี้เสื้อของผมเป็นเสื้อกล้ามเพราะเสื้อนักเรียนของผมให้ชัยใส่อยู่ ผมจึงเปียกด้วยฝนที่พรำๆ ลงมา พอถึงบ้านผมจึงพาชัยขึ้นไปบนห้องเพื่ออาบน้ำสระผม พออาบเสร็จผมจึงเอาเสื้อผ้าของผมให้ชัยใส่ แล้วให้ชัยอยู่ที่บ้านผมจนกว่าฝนจะหยุด
“ทิว วันเสาร์นี้ทิวไม่ต้องไปที่ห้องศิลป์ใช่ป่ะ”
“อืม มีอะไรเหรอ”
“ทิวยังไม่เคยเข้าไปที่ตัวเมืองเลยนี่”
“ตัวเมืองระยองอ่ะหรอ ยังไม่เคยอ่ะ ไปกลับแต่ชลบุรี กรุงเทพแค่นี้อ่ะ”
“เดี๋ยววันเสาร์นี้เราพาไปป่ะ”
“ไปทำอะไรอ่ะ”
“ไปเที่ยวกันไง เดี๋ยวชัยเลี้ยงเองก็ได้”
“เอางั้นเหรอ แต่ทิวต้องขอแม่ก่อนอ่ะพรุ่งนี้ก็วันศุกร์จะขอได้หรือป่าวก็ไม่รู้”

ืnneess

ขอบคุณครับ

4_NAY

สงสัยลืมเล่นบาส

minone

ขอบคุณครับผม