หมัดเมา

เหล้า

ดูสิ...คนอย่างผมไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่าง มีแต่ความรู้สึกว่าอยากจะจับหยิบ ฉวย หรือคว้ามันมาซะทุกอย่างทุกเรื่อง...

ช่างเป็นคนที่มีแต่ความโลภนัก แต่มันก็มีดีอยู่อย่างหนึ่ง...ประเภทที่อยากได้อยากมีแต่ก็จะตัดความอยากนี้แบบหักดิบ

ตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมเป็นสิ่งที่ผมทำอยู่เป็นประจำ....ผมต้องการชนะใจตนเอง.....มีหลายครั้งที่ยืดอกอย่างผู้ชนะและหน้าเสียกับความแพ้พ่าย

ความรักเป็นสิ่งที่ง่ายมากสำหรับผมซึ่งตัดความสัมพันธ์ไปโดยไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น

ผมทำเหมือนกับว่าตัวเองไม่มีเคยมีความรู้สึกสะเทือนอารมณ์ใดใดกับคนผู้นั้นแล้วก็เดินเลยผ่านไปราวกับเดินแหวกอากาศ

บางทีผมอาจจะเมา

ผมไม่รู้ว่าเหตุใดผมถึงไม่เคยเชื่อถือในความรัก

สำหรับคนที่มีทางเลือกมากมายอย่างผมกลับจมปลักกับความรักงี่เง่า...เมื่อก่อนผมเจ้าสำราญ ใครต่างก็เข้าหาไม่ต้องเสียวลาไปเสาะหามันก็มาเองเหมือนฝูงผึ้งตอมเกสรดอกไม้

แต่ใครจะไปคิดกันเล่าว่าผึ้งเหล่านั้นที่เคยทำให้ดอกไม้เชิดหน้าสูงส่งนั้นจะเป็นคนทำลายดอกไม้จนปี้ป่น

ผมเองก็ออกจะเนื้อหอมแต่พอเอาเข้าจริงๆคนที่คิดว่าคบกันอยู่เขากลับหลงใหลไอ้คนในจอสี่เหลี่ยม...ไอ้คนในโลกออนไลน์บ้าบอ!
เขาลืมไปแล้วหรือไงว่ายากแค่ไหนทีเขาจะเป็นคนที่ถูกผมเลือก

ผมพาใจเมาๆออกมาจากความไม่แน่นอน.....

ผมไม่ต้องการคนรัก.......แต่ต้องการความรัก......จะให้ทำอย่างไรเล่า?

Medmayom

ความสมดุลย์ในความรักมีนะครับแต่เราไม่รู้มันอยู่ที่ไหน

อยากได้ต้องค้นหาเอาครับ วิธีการค้นหาก็ทำไปอย่าง

มีความสุขนะครับ ขอให้โชคดีครับ

เหล้า

ต้นฉบับโพสต์โดย Medmayom เมื่อ 2012-7-17 11:26
ความสมดุลย์ในความรักมีนะครับแต่เราไม่รู้มันอยู่ที่ ...

ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำที่ดีๆ....

เหล้า

ผมได้มีโอกาสอ่านงานเขียนของนักเขียนปากกาทองหลายท่านมีนิยายไทยด้วย

ปิดเทอมที่ผ่านมานี้ผมอ่านแต่หนังสือ The lost of filed ,shantaram,boring summerและมีงานเขียนของคนไทยผมยอมรับว่านิยายวัยรุ่นผมไม่เคยอ่านเลยผมอ่านแต่รุ่นเดอะอย่าง หยก บูรพา/ประภัสสร เสววิกุล /ทั้ง ปุลากง ชิงตึ๊ง กตัญูญูพิศวาส อยู่กับก๋ง ผู้ดีเก่า....

หนึ่งในนั้นก็มีนิยายร้อนแรงอย่างจันดาราด้วยครับ...ผมยอมรับว่าตอนที่หนังออกฉายนั้นผมยังไม่กลับมาที่เมืองไทยและผมก็ไม่รู้จักนิยายเรื่องนี้ด้วย

ผมได้ยินจันดาราเข้าหูอีกครั้งเห็นว่าจะทำหนังอีกรอบ...ผมก็เลยลองอ่านดู

ปรากฏว่าเศร้าครับ

ชีวิตน่าสมเพชและแสนเศร้าไม่ผิดไปจากตัวผม......

แต่ที่ติดใจในนิยายเรื่องนี้ก็คือในเรื่องทั้งเรื่องมีแต่เรื่องเซ็กส์แต่ตอนจบกลับสอนคนอ่านให้ไม่หลงในเซ็กส์ซะงั้น...แถมยังขู่ผมอีกด้วยว่าชายทุกคนเกิดมาพร้อมกับกระสุนปืนที่จำกัด...หากใช้มันอย่างสำส่อนและสรุ่ยสุร่ายแล้วหมดไปแล้วจะหงอย...........

ผมค้างใจมาจนทุกวันนี้....จริงหรอครับฮ่าๆ....มันทำให้ผมถึงกับกลัวหัวหดเลย....เฮ่ย.....กูใช้ไปไปกี่นัดแล้ววะ....ฮ่าๆนับไม่ถ้วน............................

ใครรู้รบกวนสนองผมทีครับหนักใจกับนิยายเรื่องนี้มากพอสมควรแฮะ(โหมดไร้สาระ)

Medmayom

ผมอ่านแต่รุ่นเดอะอย่าง หยก บูรพา/ประภัสสร เสววิกุล /ทั้ง ปุลากง ชิงตึ๊ง กตัญูญูพิศวาส อยู่กับก๋ง ผู้ดีเก่า....

พี่เองผ่านตามาทุกเรื่องที่ว่า ไม่อ่านก็ดู เรื่องจันดาราได้ดูเป็นหนังที่สร้างครั้งแรก ก็ดูเป็น เรื่องในครอบครัวของสังคมไทยในอดีต ที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกๆเวลา เพียงแต่รูปแบบมันจะต่างกันไป แต่จะมีผู้กระทำ ผู้ถูกกระทำ และผู้ที่พลอยได้รับผลจากการกระทำทั้งทางตรงและทางอ้อมอยู่เสมอครับ

เรื่องกระสุนก็อย่าไปกังวลจนเกินเหตุ อธิบายง่ายๆขอเปรียบกับรถแล้วกัน ทำไมรถที่อายุการใช้งานเท่าๆกัน ระยะทางที่วิ่งมาเท่าๆ แต่มองดูสภาพรถจึงแตกต่างกันละครับ ลองคิดดูครับ

เหล้า

ต้นฉบับโพสต์โดย Medmayom เมื่อ 2012-7-18 10:13
พี่เองผ่านตามาทุกเรื่องที่ว่า ไม่อ่านก็ดู เรื่องจั ...

ตอบครับ...ผมก็ยังงงๆนะฮะ....แต่คิดไปคืดมาหลายตลบผมก็คิดว่ามันอยู่ที่ยี่ห้อรถ สมรรถภาพรถและการดูแลรักษา(คนขับ)...ฮ่าๆผมอ่อนภาษาไทยนะครับแต่ก็รักภาษาไทยมากเพราะมีคนชมว่าผมใช้ภาษาไทยได้ถูกต้องและดีกว่าหลายๆคน..ฮ่าๆภูมิใจๆครับ.....ขอบคุณนะครับที่กรุณาตอบกระทู้ของผม

Medmayom

..และการดูแลรักษา(คนขับ)..

นี่แหละครับหัวใจหลักเลย เชื่อไหมครับ คนเราให้ความสำคัญกับบางสิ่งที่เรารักชอบ มากกว่าตัวเราอีก

ดูง่ายมีสักกี่คนที่ทำตารางการดูแลรักษาสุขภาพอนามัยส่วนตัวบ้าง ขนาดหมอสั่งยังไม่ค่อยทำตามเลย

ที่ผมเปรียบกับรถเพราะอย่างนี้ครับ ช่างที่ศูนย์บอกเราต้องมาเปลี่ยนน้ำมันเครื่องทุกๆ 5,000กม. บางทีมาก่อนอีกกลัว

เกินกำหนด  ถ้าเราดูแลสุขภาพตัวเราเป็นอย่างดีแล้วเป็นการช่วยชลอไม่ให้ระบบการทำงานต่างๆของร่างกายเสื่อม

โทรมก่อนเวลาอันควรนะครับ แล้วไอ้เวลาอันควรนี่มันอยู่ตรงไหนเหรอครับ ผมเห็นมากับตา นายทหารเกษียณอายุกือบๆ

เก้าสิบปียังตีกอล์ฟ โดยเดินลากรถถุงกอล์ฟเองสิบแปดหลุม  หรือเคยได้ยินว่าที่มีการวิ่มาราธอนที่ไหน จะมีคุณตาท่าน

หนึ่งถ้าจำไม่ผิดอายุประมาณเจ็ดสิบมาร่วมวิ่งเป็นประจำโดยเข้าถึงเส้นชัยทุกๆครั้ง(สี่สิบกว่ากิโลเมตร) ทางการแพทย์ก็ระบุว่า
ถ้ามีการดูแลสุขภาพร่างกายดีๆอวัยวะและระบบต่างในร่างกายคนเราสามาใช้ไปได้เกินร้อยปีแน่ๆ  แต่ส่วนใหญ่ไม่ดูแลแล้วยัง
ทำร้ายร่างกายตัวเองซะอีก แหมร่ายยาวเลย ฮิๆๆ พอมองภาพออกแล้วนะครับ

เหล้า

ครับ...^^ร่ายยาวผมก็อ่านยาวได้ครับ...ปกติชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว  เรื่องคุณตาอายุเจ็ดสิบเขามีแรงบันดาลใจครับเขาต้องดูแลลูกชายวัยสี่สิบห้าของเขาและไปแข่งไตรกีฬาเพื่อให้ลูกมีความฝันในการมีชีวิตอยู่ผมคิดว่าเพราะเขามีใจที่ดีด้วยเฮ้อออแล้ววัยหนุ่มๆอย่างเราที่ยังคิดไม่ได้เนี่ย...จะได้กำลังใจมาจากไหนครับ...เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับความสุขจอมปลอมในร้านเหล้าไปวันๆ

daisuke338

ขอบคุณครับ