Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 34

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   ความจริงผมเตรียมสีหน้าไว้หลายแบบผมมันจอมวางมาด เวลาไหนผมต้องดูดีเสมอ ไม่เว้นตอนที่มารับเด็กรุ่นลูกแบบนี้แต่ผมไม่ได้เตรียมสีหน้าสำหรับสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้มาก่อน
   นพรัตน์เดินมาหาผม ท่าทางดีใจจริงๆแต่ข้างตัวเขามีเด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลอีกคน อายุรุ่นราวคราวเดียวกันเดินเกาะแขนกันมาอย่างกับคู่รัก
ผมรู้สึกตาพร่าขึ้นมาตอนนั้นเอง
   “คุณไพฑูรย์” นพรัตน์ยังคงยิ้มกว้าง ไม่ได้รู้สึกเลยว่าผมไม่ยิ้มกับเขาแล้ว เออ ใช่ ลืมไป ปกติผมก็ไม่ค่อยจะยิ้มให้เขาอยู่แล้ว ผมได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงคนนั้นทักผมเป็นภาษาอังกฤษ แต่หูผมอื้อเต็มทน เสียงอะไรก็ดูจะดังวิ้งๆ ไปหมด
   ผมมันคนจิตแข็ง ผมเจอมาแล้วทุกอย่าง น้อยเรื่องที่จะทำให้ผมหวั่นไหวได้ ผมรู้แล้วเขายังเด็ก ผมรู้แล้วเขาจริงใจ
แต่ผมเพิ่งรู้เหมือนกันว่าเขาเปลี่ยนใจได้เร็วเหลือเชื่อ และที่สำคัญ ผมเพิ่งรู้อีกเหมือนกันว่าเข้าใจผิดไปเองเต็มๆ
   เขาไมได้คิดอะไรกับผมเลยใช่ไหม เขาถึงได้ทำแบบนี้ เขาคิดว่าผมเป็นแค่เจ้านายในที่ทำงาน เป็นคุณอาใจดีที่ไปเที่ยวเป็นเพื่อนเขา เขาถึงพาผู้หญิงมาพบผมได้อย่างหน้าชื่นตาบาน ราวกับว่าอยากอวดให้ผมเห็น แล้วอย่างนั้น...แล้วอย่างนั้น วันนั้นเขาจูบผมเพื่ออะไร?
   ผมอยากเห็นหน้าเขา ผมอยากเจอตัวเขามาตลอดหลายเดือน คิดถึงเขาแทบตาย แต่ว่าตอนนี้....
   “คุณไพฑูรย์?!”
   ผมไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียงของเขาแล้ว   ผมไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว
บันไดขั้นขั้นสุดท้าย
   ชีวิตนี้ผมช็อกครั้งแรก ตอนที่รู้ว่าพรายโพยมรักผม แล้วผมเป็นฝ่ายปล่อยเขาไปเอง ผมช็อกเพราะคิดว่าเขาลืมผมแล้วมาโดยตลอด
   คราวนั้นผมแค่น้ำตาร่วง แต่คราวนี้.....
   ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงงๆ สิ่งแรกที่เห็นคือหลอดไฟนีออนในรางสเตนเลส จากนั้นจมูกก็ได้กลิ่นอะไรสักอย่าง จำได้ว่าเคยได้กลิ่นนี้ตอนช่วงหลังหมดสัปดาห์จ่ายโบนัสปีก่อนโน้น หลังจากนั้นอีกสักสองสามวินาที ผมถึงรู้ว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาล พอหันหน้าไปข้างเตียงก็เห็นเจ้านพรัตน์นั่งตาแป๋วอยู่ อย่างกับแมวปั้นบนหัวเตียงที่ผมมองมาตั้งหลายเดือนแน่ะ แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะมองหน้าเขาหรอก เลยหันหน้าหนีไปอีกทาง
   “คุณไพฑูรย์....”
   เหอะ เรียกอยู่ได้ น่ารำคาญจริงๆ ผมหันหน้ามาอีกทาง จะได้ไม่ต้องเจอหน้านายนพรัตน์ แต่ก็ดันเจอสาวฝรั่งผม
สีน้ำตาลคนนั้นนั่งอยู่แทน ตาแป๋วเป็นแมวเหมือนกันไม่มีผิด โดนจ้องจากสองข้างแบบนี้ สุดท้ายผมเลยหันหน้าไป
มองเพดาน สบตากับไฟนีออนให้รู้แล้วรู้รอด
   “คุณไพฑูรย์....นอนจ้องไฟไม่ดีต่อสายตานะครับ”
   อย่ามายุ่งน่ะ คนมันอยากจ้องก็ปล่อยให้จ้องไปสิ นายสองคนนั่นแหละมานั่งหน้าสลอนทำอะไรกัน หวังขอคำอวยพรแต่งงานจากผู้ใหญ่อย่างผมหรือไง?!
   “ออกไปได้แล้ว ผมจะได้พักผ่อน” ผมเอ่ยปากไล่เมื่อเห็นสองคนยังคงนั่งนิ่ง  นพรัตน์ขยับตัวยุกยิกขณะที่อีกคนดูจะฟังไม่เข้าใจ
   “แต่คุณเพิ่งตื่นนะครับ” เขาว่า ผมล่ะเบื่อพวกช่างสังเกตเหลือเกิน
   “เออ ผมตื่นได้ก็นอนต่อได้”
   “ไม่เป็นไรครับ ผมจะนั่งเงียบๆ ”
   “ผมไม่ชอบให้ใครมาจ้องตอนนอน”
   “เปล่าจ้องนะครับ”
   “งั้นก็ออกไปสิ”
   “.............”
   “ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง อย่าให้ผมต้องออกปากไล่นะ”
   “ฟังรู้เรื่องครับ แต่คุณฟังผมก่อนได้รึเปล่า?”
   “......” แน่ะ กลับมาปุ๊บก็ตั้งหน้าตั้งตาต่อรองกับผมปั้บ เอาล่ะ ผมมันเป็นผู้ใหญ่ ใจกว้างพออยู่แล้ว ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว... ให้ตายสิ ผมไม่อยากนึกเลยว่าตัวเองมานอนโรงพยาบาลเพราะอะไร ตอนนั้นผมเห็นเขาเดินควงมากับเด็กสาวคนนี้ แล้วผมก็โมโห...แล้วผมก็....
   “คุณไพฑูรย์ คุณเป็นลมไปนะ จำได้รึเปล่าครับ”
   “เออ” จำได้สิ เด็กบ้า จะพูดออกมาทำให้ให้อายคนอีกเล่า
   “หมอบอกว่าคุณช็อก เพราะตกใจมาก”
   “..........”
   “คุณตกใจที่เห็นผมควงผู้หญิงมาใช่ไหม?”
   โอ๊ย ผมล่ะอยากจะลุกขึ้นแล้วหันไปบีบคอเขาเสียจริงๆ รู้อยู่แก่ใจยังจะมาถาม
   “คุณนพ ออกไปได้แล้ว ผมจะได้นอน” ผมไล่ ขี้เกียจจะฟังเขาพูดต่อ แต่เขาไม่ไปง่ายๆ กลับมาจากแคนนาดานอกจากจะหน้าด้านขึ้น ยังทำหูทวนลมได้เก่งขึ้นด้วย ไม่ไปไม่พอ ยังจับมือผมอีก ผมทนไม่ไหวจริงๆ ต้องหันมาอ้าปากเตรียมจะด่าเขา
   “หึงผมใช่ไหมครับ คุณหึงผมจนเป็นลมเลยใช่ไหม?”
   ผมอ้าปากค้าง ถ้าผมเป็นลมไปอีกรอบหนึ่งนะ ผมให้หมอเอาผิดเจ้าหมอนี่ได้เลย ผมจะเป็นลมเพราะเขานี่แหละ ไอ้เด็กบ้านี่
   “ผมดีใจจัง” พูดไปหน้าแดงอีก โอ๊ย หยุดพูดเองเออเองสักทีได้แล้ว คนเป็นลมยังจะมาดีใจอีก ไอ้เด็กเวรนี่
   “คุณนพ หยุดแกล้งผมได้แล้ว คุณพาผู้หญิงมาให้ผมดูทำไม บอกมาตรงๆ เลยดีกว่า” ผมพยายามรักษาสติ ไม่ได้ด่าเขาออกไป แต่มาถึงตอนนี้คงต้องถามกันตรงๆ แล้ว นพรัตน์มองหน้าผม ยิ้มกระมิดกระเมี้ยนอีก โอ๊ย ผมล่ะอยากถีบเขาให้ตกหน้าต่างโรงพยาบาลไปตอนนี้เลย ผมไม่ชอบยิ้มเขาแล้ว ไม่น่ารักสักนิด
   “เธอขอตามมาด้วยน่ะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะพามานะ”
   โอ้โห แก้ตัวได้ฟังขึ้นเสียไม่มี ผมแค่นเสียงดังเหอะ “มีผู้หญิงตามมายังจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจอีก คุณนพ ถ้าคุณไม่คิดอะไรกับผมก็เลิกยุ่งกับผมดีกว่า”
   “คุณอยากให้ผมคิดอะไรกับคุณล่ะครับ?”
   ผมล่ะอยากเอาหัวโขกเขาจริงๆ แต่ก็ระลึกได้ว่า ผมแก่กว่าเขาตั้งเกือบยี่สิบปี จะไปทำแบบนั้นมันก็ไม่เหมาะ
“คุณนพ ออกไปเถอะ ก่อนที่ผมจะโมโหไปมากกว่านี้”
   “ไม่ไปครับ”
   “ผมบอกให้ไป”
   “ก็ผมไม่ไป ผมจะอยู่กับคุณ”
   ผมอดไม่ได้ต้องหันมาถลึงตาใส่เขาอีกรอบ
“จะอยู่กับผมทำไม คุณมีผู้หญิงอยู่ด้วยแล้วนี่ ผมไม่ให้คุณใช้บ้านผมเป็นรังรักหรอกนะ”
   “ไม่เป็นไรครับ ใช้บ้านผมก็ได้”
   ผมพยักหน้า เออในที่สุดก็คิดได้กับเขาบ้างนะ แต่รออยู่จนเริ่มเมื่อยเขาก็ไม่ปล่อยมือสักที แถมไม่มีท่าทีว่าจะลุกอีก
ผมอดไม่ได้ ต้องส่งเสียงต่อ
“อ้าว ไปบ้านคุณก็ไปสิ นั่งหน้าสลอนกันอยู่ทำไม”
   “ผมรอคุณลุกอยู่ไงครับ จะได้ไปด้วยกัน”
   “นี่คุณนพ บ้านคุณ คุณก็ไปกันเองสิ ผมไม่มีรถไปรับไปส่งคุณหรอกนะ”
   “ผมจะให้คุณไปด้วยนี่ครับ”
   “ให้ผมไปทำไม?”
   “ไปสร้างรังรักกับผม ทำรังกันแค่สองคนก็พอ”
   ผมว่าพี่จิระภัทร์หน้าด้านแล้วนะ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่านายนพรัตน์หน้าด้านกว่าอีก อายุแค่ยี่สิบต้นๆ ไปเอาความหน้าด้านมาจากไหนกันเนี่ย
   “คุณนพ คุณมีผู้หญิงอยู่แล้ว คุณจะพาผมไปทำไมอีก”
   นพรัตน์มองหน้าผมยิ้มๆ จากนั้นก็ดึงมือผมเข้าไปจูบ   อย่ามาเล่นมุขนี้นะ เล่นไปผมก็ไม่ใจอ่อนหรอก
   ผมโกรธจนตัวสั่น คราวนี้เขาเลยหยุดยิ้ม แล้วทำหน้าจริงจังขึ้นมา คงกลัวผมเป็นลมเป็นแล้งไปอีก เออ ถ้าผมเป็นอะไรไปนะ เขาจะได้โดนข้อหาจงใจฆาตกรรมผมแน่ๆ
   “คุณไพฑูรย์ ผู้หญิงที่คุณว่าน่ะ เป็นหลานแท้ๆ ของผมน่ะครับ”
   “?”
   “เธอเป็นลูกพี่สาวผมที่อยู่แคนนาดาน่ะ พอผมจะกลับเลยขอตามมาเที่ยวด้วย”
   “?!”
   “จริงๆ นะครับ ไม่เชื่อถามเธอดูสิ”
   ผมรู้สึกหน้าชา นี่ผมเป็นลมเพราะเข้าใจผิด ไม่ แต่ผมไม่เชื่ออะไรง่ายๆ หรอก มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาอาจจะพูดแก้ตัวไปก็ได้
   “Hey, do you want to speak with me?” เสียงน่ารักดีนะ ถึงผมไม่ชอบผู้หญิง แต่ผมไม่เสียมารยาทต่อหน้าผู้หญิงหรอก พอหันกลับไปก็เห็นเธอยิ้ม แนะ ยังจะมีฟันเขี้ยวเหมือนกันอีก อยากจะให้ผมเชื่อจริงๆ ใช่ไหม?
   “I know you are my little uncle’s sweet heart, you’re so very cute than I thought.”
   ผมเกือบสำลักน้ำลายตัวเอง เจ้านพรัตน์ให้ผมถาม แต่ผมไม่รู้จะถามอะไรแล้ว หันกลับมาเอาเรื่องกับเขาท่าทางจะง่ายกว่า
   “คุณนพ นี่มันอะไร?”
   “หลานผมไงครับ ชื่อเจสซิก้า”
   “ไม่ใช่ คุณไปเล่าอะไรให้เธอฟัง”
   “อ๋อ” เขาร้อง หน้าแดง เม้มปากแล้วบิดไปบิดมา ไอ้เด็กบ้า ทำตัวเป็นเด็กสิบขวบแบบนี้จะมีปัญญาดูหลานโตขนาดนี้ได้ไง เชื่อก็บ้าแล้ว
“ผมเล่าให้เธอฟังว่าผมมีแฟนอยู่ที่เมืองไทย อายุเยอะกว่าแต่น่ารักสุดๆ ”
   ผมตัวสั่นกึกๆ อยากด่าเขา อยากถีบเขาตอนนี้เลย เขาไปเล่าเรื่องบ้าๆ อย่างนี้ให้เด็กผู้หญิงฟังได้ยังไง
   “Um… Uncle, I think I will go out side now. Leave you and him alone.” เจสซิก้าพูดแทรกขึ้นมา ไม่พูดเปล่า พูดจบดันก้มลงหอมแก้มผมดังฟอด ไม่ใช่ญาติไม่ใช่โยมกันเสียหน่อย ผมไม่ใช่ฝรั่งนะ จะมาจูบแก้มกันทำไม
   “Good luck”
   ก่อนไปยังทิ้งท้ายอีกแน่ะ ผมเห็นนพรัตน์สำทับตามไปว่าอย่าออกไปเดินเล่นไกลๆ นะ แหม.. ทำตัวสมเป็นน้าเสียไม่มี แต่..เอ่อ....คราวนี้ก็เหลือแค่ผมกับเขาแล้วสิ?
   “คุณไพฑูรย์” เขาเรียกชื่อผม แล้วยื่นหน้าเข้ามา ผมรู้สึกตัวเองตกที่นั่งลำบากสุดๆ เหมือนเผลอกระโดดลงหลุมที่เขาขุดดักไว้ทั้งตัว ผมจะหนียังไงดีเนี่ย
   เป็นลมเพราะเห็นเขาควงหลานมา ผมควรจะแก้ตัวยังไง ควรจะเอาหน้าไปซุกไว้ไหน? ฝากกับ DHL ให้ไปส่งไกลๆ เขาจะไปส่งให้ผมไหมนี่
   “ผมกลับมาแล้วนะ มารับส่วนที่เหลือจากมัดจำคราวที่แล้ว”
   มัดจำอะไร อย่ามาทำโมเมนะ ผมก็อยากจะเถียงเขาแบบนี้อยู่หรอก แต่ขากรรไกรดันค้างอีกแล้ว บ้าจริง ทำไมผมต้องใบ้กินเวลาแบบนี้ทุกทีเลย ตายๆ แย่แน่ๆ
   นพรัตน์ขยับตัว กดมือผมลงไปบนเตียง ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ โอ๊ย ขอทีเถอะ สงสารคนแก่อย่างผมบ้าง อย่าเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ แบบนี้ หัวใจผมเต้นแรงไปหมดแล้ว   จากนั้นเขาก็ขย้ำริมฝีปากลงไปบนต้นคอผม เล่นเอาขนลุกเกรียวไปหมด
   “คุณนพ นี่โรงพยาบาลนะ” ผมโวยทันที เพราะขืนเงียบต่อไปมีหวังไม่รอดแน่ นพรัตน์เงยหน้าขึ้นมอง ตาเขาดำสนิท เชื่องเหมือนแมวอย่างเดิมนั่นแหละ แต่คราวนี้ผมเห็นแววอย่างอื่นปนอยู่ด้วย   เออ เขาเพิ่งอายุยี่สิบสาม ไม่รู้สึกเรื่องพวกนี้เลยก็บ้าแล้ว
   นพรัตน์ขบริมฝีปากก้มลงกระซิบข้างหูผม “ครับ โรงพยาบาล แต่ผมไม่สนหรอก”
   เขาก้มลงอีกครั้ง ขย้ำริมฝีปากลงบนต้นคอผมอีกรอบก่อนจะขบติ่งหูของผมเบาๆ โอ๊ย แอร์นะเปิดอยู่หรอก แต่ผมร้อนวูบไปทั้งตัวเลย
   “คุณนพ ทำที่นี่ไม่ได้!”

ืnneess

ขอบคุณครับ ^^

Medmayom

อุบะ มันโรงพยาบาลนะเนี่ย ฮ่าๆๆ

kiwwy

ขอบคุณร๊า อิอิ {:sm-52:}

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_164:}{:6_165:}

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

redboy

มีความสุขจัง

imboon

ขอบคุณครับ

SunDay345

ขอบคุณครับ

4_NAY

หลงกลเจ้านพอีกละ55555

tazman

อิอิอิ

auto101

ขอบคุณครับ

freezz

นั่นไง เดาไม่ผิด....  เขิลแทน 555

khunnobi

ขอบคุณครับ

KPG

ตกหลุมใหญ่เบ้อเริ่มเลยยย

tong111222

ขอบคุนครับ