Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 58

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   เทอมนี้วิชาครูพิสุทธิ์มาถึงตัวที่ห้าแล้วครูไม่สั่งงานแปลกๆ แล้วล่ะ แต่เริ่มบรรยายทางวิชาการเพราะรู้ว่าเอ้กับเชษฐ์จะสอบเข้าคณะอะไร ผมว่าครูเป็นครูที่ดีเลยนะเชษฐ์กับเอ้เลยปลื้มใหญ่ บอกว่าไม่เสียใจเลยที่ลงเรียนกับครู
   เลิกคาบครูใช้ให้ผมไปซื้อน้ำอีกแล้วครูให้ผมซื้อน้ำจนเอ้กับเชษฐ์รู้แล้วว่าครูมีธุระกับผมแค่สองคน หลังๆนี่พอเลิกเรียนแล้วสองคนนี่เลยกลับก่อน เหลือผมกับครูพิสุทธิ์สองคน
ผมได้หวีผมให้ครูอีกแล้วล่ะ จริงๆ ผมบังคับครูหวีล่ะ เพราะเห็นแล้วทนไม่ได้จริงๆ ครูก็ยอมให้ผมหวีนะ ผมว่าผมครูนุ่มขึ้นแล้ว เล็มออกอีกนิดน่าจะดี ครูก็บอกว่าหยิบกรรไกรมาเล็มออกไปเลย แต่อย่าให้แหว่งนะ ผมเลยเล็มออกหน่อยๆ แล้วหวีให้ครูใหม่ หวีเสร็จครูก็มีรูปวาดให้ผมอีกแล้ว คราวนี้เป็นรูปครึ่งตัวของผมที่มีเส้นเถาไม้เลื้อยพาดอยู่ ผมว่าครูพยายามจะวาดรูปผมในกระจกที่ครูเพนต์ล่ะ แต่รูปนี้ผมว่าไม่เหมือนนะ ผมหันไปยิ้มๆ กับครู แล้วบอกครูว่า ครูไปดูผมส่องกระจกไหม ครูทำหน้างงๆ ผมเลยบอกว่าครูวาดตาผมไม่เหมือนนะ ตอนมองกระจกครูน่ะ ครูดูอึ้งๆ ผมเลยดึงมือครูขึ้นมา ครูผอมนะ แต่มือนุ่มมากเลย ครูบอกใจเย็นๆ เดี๋ยวครูลุก แล้วครูก็ค่อยๆ ลุก ยืนอยู่สักพัก สงสัยจะหน้ามืด งี้แหละครูถึงไม่ค่อยลุกไปไหน ขนาดข้าวยังห่อมาทานที่ห้องพักเลย
   ครูลุกขึ้นได้ ก็เดินตามผมมาที่กระจก ตอนนั้นเย็นมากแล้วล่ะ เด็กไม่ค่อยมีแล้ว ผมมายืนหน้ากระจกแล้วเห็นครูยืนอยู่ด้านหลัง เลยยิ้มให้ครูนะ บอกว่าตาผมเวลามองกระจกครูเป็นแบบนี้ ผมเห็นครูขยับปากเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแทน ยิ้มที่มุมปากอย่างที่ครูเคยทำประจำนั่นแหละ จากนั้นครูก็บอกว่าเดี๋ยวครูจะวาดให้ใหม่ ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไร ครูวาดแล้วผมก็จะเก็บรูปนั้นไว้แหละ แต่เผื่อครูอยากวาดใหม่ ถ้าครูวาดใหม่ครูเก็บไว้นะ เพราะเป็นรูปที่ผมมองกระจกของครู
   ครูพิสุทธิ์ยืนนิ่งไปสักพัก ผมเลยขยับเข้าไปใกล้ครู เรามองตากันพักหนึ่งนะ จากนั้นผมก็จับมือครู แล้วครูก็เอาหน้าซบไหล่ผม เราไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่ผมรู้สึกอุ่นๆ และเจ็บในอกยังไงไม่รู้
   คงเพราะทั้งผมทั้งครูต่างก็รู้กันว่ารักครั้งนี้มันมีเวลาจำกัดล่ะมั้ง
   6 มิถุนายน 254x
   วันนี้ฝนตกหนักสุดๆ ผมเลยไม่ได้ออกไปโรงเรียน อยู่บ้านกับพี่นพ เพราะรถติดขนาดหนัก ออกไปก็คงจะถึงบ่ายกันทั้งคู่ พอเลยเที่ยงนิดๆ มีเมสเสจเข้าเครื่องผมล่ะ ของครูพิสุทธิ์ บอกว่าฝนตกระวังสุขภาพด้วยนะ ผมเลยตอบครูไปว่าครูระวังตัวเองนะครับ อย่าเข้าห้องน้ำเปลี่ยวๆ อีกล่ะ
   8 กรกฏาคม 254x
   พักนี้ ผม เอ้ เชษฐ์ มีกิจกรรมใหม่ เพราะพวกเรามีคาบว่างตรงกันหลายคาบ เชษฐ์เลยเอาเกมอูโนมาเล่นที่โรงเรียน แบบที่เป็นตัวต่อสี่เหลี่ยมๆ ซ้อนกันแล้วต่างคนผลัดกันดึง ใครทำล้มแพ้น่ะ ตอนแรกเล่นกันสามคนนะ ตอนหลังมีคนมาร่วมวงกันอีกเพียบเลย เล่นกันแถวๆ หน้าห้องพักครูศิลปะนั่นแหละ เพราะโล่งดี ส่งเสียงดังแล้วไม่ค่อยมีใครมาดุ
   วันนี้เราก็มาเล่นกันอีก แต่คราวนี้ครูพิสุทธิ์เดินออกจากห้องแล้วมาเล่นกับพวกเราด้วยล่ะ เอ้บอกว่าครูครับ พวกผมไม่ต่อให้ครูนะ ถึงจะรู้ว่าครูหน้ามืดง่ายก็เถอะ ครูหัวเราะหึๆ ไม่พูดอะไร เออ แต่ครูมือนิ่งสุดๆ เลยล่ะ แถมชอบหยิบตัวที่หวาดเสียวๆ ส่วนผมนะ ขนาดหยิบตัวที่ดูจะหยิบง่ายที่สุดแล้ว ยังทำล้มอยู่บ่อยๆ เลย เอ้บอกว่าเดี๋ยวต้องปรับให้ผมเลี้ยงน้ำ ค่าที่มือหนัก โธ่ ใครมันจะไปมือเบาเหมือนครูล่ะ
   1 สิงหาคม 254x
   วันนี้ครูพิสุทธิ์สอนดรอว์อิงล่ะ พอแกเห็นว่าผมไม่สอบทางนี้ เลยให้ผมเป็นนายแบบ บอกว่าเดี๋ยวมีคะแนนให้ ค่าวิทยาทาน ผมแอบเขินนะ เพราะต้องถอดเสื้อออก เหลือแต่กางเกงนักเรียน เอ้กับเชษฐ์ก็เกลี้ยกล่อมผมใหญ่ บอกว่าผมหุ่นดี เหมาะเป็นนายแบบวาดเส้นสุดๆ แล้ว สุดท้ายผมเลยยอมตกลง แต่พอถึงเวลาจริงนะ คนมาวาดไม่ได้มีแต่เอ้กับเชษฐ์นะ มีนักเรียนจากอีกกลุ่มมาวาดด้วย แถมมีน้องม.4 ม.5ที่ลงเรียนของครูอีกคนมาวาดด้วย ผมโคตรเขินเลย ครูนี่ใช้ผมคุ้มจริงๆ
   ครูให้เวลาวาดหนึ่งชั่วโมง เท่ากับเวลาที่ใช้สอบจริง แปลว่าผมต้องนั่งเปลือยท่อนบนบนเก้าอี้อยู่ชั่วโมงหนึ่งเต็มๆ นั่งไปบ่นครูในใจไปนะ ว่าครูไม่หึงผมบ้างหรือไง ให้ผมถอดเสื้อแล้วให้คนอื่นวาดรูปเนี่ย เหลือบไปมองก็เห็นครูนั่งหลับอีกแล้ว ผมล่ะไม่เข้าใจครูจริงๆ ว่าครูคิดยังไงกับผมกันแน่ ถ้าเปลี่ยนกันผมว่าผมหึงครูนะ มีเด็กผู้หญิงเดินผ่านมาแล้วชี้ผมด้วยล่ะ ไม่รู้พูดอะไรกัน แต่ผมเขินสุดๆ เลยล่ะ
   พอหมดเวลาผมรีบใส่เสื้อ พวกน้องๆ ขอบคุณผมใหญ่ ส่วนครูก็ตื่นมาตอนส่งงานนั่นแหละ ตื่นมาแล้วยิ้มที่มุมปากให้ผมอีกแน่ะ ผมไม่รู้ว่าครูจะวาดรูปผมตอนถอดเสื้อรึเปล่า แต่ครูหลับตลอด คงไม่วาดหรอกมั้ง
   14 สิงหาคม 254x
   ผมเดาผิดที่คิดว่าครูจะไม่วาดรูปเปลือยท่อนบนของผม เพราะวันนี้พอผมไปซื้อน้ำมาให้ครูตามปกติ ครูก็ให้รูปผมอีกแล้ว เป็นรูปวันนั้นล่ะ แต่เป็นตอนผมกำลังถอดเสื้อ ผมทั้งเขินทั้งเคืองครูเลยนะ เลยเหน็บครูไปว่าครูไม่หึงผมบ้างหรือไง ให้ผมถอดเสื้อให้คนอื่นดูแบบนั้นน่ะ ครูแค่ยิ้มที่มุมปาก แต่ไม่ตอบอะไร ผมอยากกระโดดกัดครูจริงๆ เลยบอกครูว่า
วันหลังครูจะวาดรูปเปลือยผมเลยมั้ย ครูยิ้มๆ แล้วบอกว่าถ้าผมกล้าถอดครูก็กล้าวาด แต่ผมไม่กล้าถอดจริงๆ หรอก กลัวของขึ้นต่อหน้าครูน่ะ
   9 กันยายน 254x
   ต้องซื้อไปสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ผมกับพี่นพปรึกษากันใหญ่ ดูพี่นพจริงจังอย่างกับไปสอบเองยิ่งกว่าผมเสียอีก พี่นพบอกว่าต้องเลือกดีๆ นะ คิดดีๆ ว่าจะเรียนอะไร ผมก็คิดอยู่หลายวันแล้วนะ ตกลงว่าจะเรียนวิศวะโยธานี่แหละ ดูแล้วน่าจะจบออกมาช่วยงานพี่นพได้ พี่นพก็ถามผมอยู่อีกหลายรอบว่าคิดดีแล้วแน่นะ ผมบอกว่าอืม ถ้าไม่ได้เป็นผู้ช่วยพี่นพนะ เผื่อพี่นพแต่งงาน จะสร้างบ้านใหม่ ผมจะได้ไปช่วยอำนวยการก่อสร้างไง ถึงผมเขียนแบบไม่เก่ง แต่คำนวณพอได้ล่ะ
   สุดท้ายซื้อใบสมัครแล้วพี่นพเลยให้ผมไปดูโควตาด้วย เพราะมหาวิทยาลัยดังเดี๋ยวนี้หันมารับตรงเยอะ วันนี้ผมเลยแวะมาที่ห้องแนะแนว
   อาจารย์แนะแนวเห็นผมมาก็ดีใจใหญ่ รีบเอาโควตามาให้ดูเพียบ ผมเลือกไปสองที่ล่ะ อันนี้สอบเผื่อ อีกอันเผื่อได้ไปเป็นรุ่นน้องพี่นพ
   ตอนเย็นผมแวะไปหาครูพิสุทธิ์ บอกว่าผมซื้อใบสมัครสอบแล้วนะ จะสอบตรงด้วย ครูบอกว่าถ้าตั้งใจจะสอบตรงก็เอาให้ติดเลย ช่วงเดือนมีนาฯจะได้ไม่ต้องเครียดมาก เพราะสอบติดแล้ว
   ผมเลยบอกว่างั้นผมจะรีบสอบให้ติด ผมจะได้มีเวลาอยู่กับครูก่อนเรียนจบ ครูหัวเราะหึๆ แล้วเขกหัวผม บอกว่าปากดีจริงๆ อนาคตคงมีคนหลงเสน่ห์ผมเยอะแน่ ผมบอกว่าขอให้จริงอย่างที่ครูพูด เพราะผมหาคู่เป็นตัวเป็นตนกับเขาไม่ได้สักที ครูเลยบอกว่า ผมเพิ่งอายุเท่านี้ จะคิดจริงจังอะไรเรื่องคู่ ผมเลยบอกครูว่า ผมอายุเท่านี้ก็จริงจังได้นะ ความจริงจังไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับอายุ ครูหัวเราะหึๆ แล้วบอกว่าเดี๋ยวเวลาผ่านไปผมก็จะเข้าใจเอง
   ผมรู้ ผมกับครูยังไงก็ไปกันไม่ยาวอยู่แล้ว แต่ยังไงผมก็อยากให้ครูรู้ว่าเวลาสั้นๆ แบบนี้ผมก็จริงจังนะ แต่ดูครูจะไม่เชื่อผมเอาเสียเลยนี่สิ เพราะผมยังเด็กอยู่ล่ะมั้ง
   14 กันยายน 254x
   แป๊บๆ ก็หนึ่งปีแล้วที่ผมกับครูพิสุทธิ์คบกัน เราคบกันแบบไหนผมเองยังให้คำจำกัดความไม่ได้เลย แฟนก็ไม่ใช่ ครูกับลูกศิษย์ก็ไม่เชิง แต่ผมก็มีความสุขดีนะ เวลาเปิดดูรูปที่ครูวาดผมเขินทุกทีเลย ถ้าความรักของครูมีจริง มันคงอยู่ในรูปที่วาดให้ผมนั่นแหละ
   วันนี้ครูโทรมาตอนบ่าย บอกว่าตอนเย็นว่างรึเปล่า จะชวนไปทานข้าว แล้วบอกว่ามีที่หนึ่งอยากไป แต่ต้องกลับดึกหน่อยนะ ผมเลยถามครูว่าจะไปไหน ครูบอกอุบไว้ก่อน แต่เป็นที่สาธารณะ ผมไม่ต้องคิดมาก ผมเลยหัวเราะเขินๆ บอกว่าครูกลัวผมคิดอะไรเนี่ย ครูเลยบอกว่า บอกไว้ก่อน เผื่อผมคิดมาก ท่าทางผมดูเป็นเด็กคิดมากหรือไงนะ ผมเลยบอกครูว่าสักสามทุ่มพอได้ ครูบอกงั้นเดี๋ยวครูขับรถมารับที่บ้านแล้วกัน ผมบอกว่าผมออกไปเจอครูที่ถนนใหญ่ดีกว่า ครูจะได้ไม่ต้องลำบากเวียนรถเข้ามา
   ก่อนออกจากบ้านพี่นพถามผมด้วยล่ะว่าจะไปไหน วันนี้วันเสาร์น่ะ พี่นพหยุด ผมเลยบอกว่าจะไปกับครูพิสุทธิ์ พี่นพเริ่มสงสัยแล้วล่ะว่าผมกับครูคบกันแบบไหนแน่ ผมเลยบอกพี่นพว่าไม่ได้คบกันแบบแฟนนะ เพราะครูจะแต่งงานอีกไม่กี่เดือนแล้ว พี่นพมองๆ ผมสักพักแล้วก็ให้ออกมา บอกว่าอย่าลืมใส่ถุงยางด้วยล่ะ แหม.. ผมไม่ได้ออกไปเพื่อจะไปทำอย่างนั้นเสียหน่อย พี่นพก็ คิดอะไรไม่รู้ ครูร่างกายอ่อนแอขนาดนั้น คงทำอะไรกับผมไม่ได้หรอก
   ครูขับรถมารับผมที่ถนนใหญ่ วันนี้ใบเตยในรถครูเป็นรูปดอกกุหลาบล่ะ ครูบอกแม่บ้านพับให้ ครูแต่งตัวเหมือนปกติ เสื้อผ้าฝ้ายสีออกขาวหน่อยๆ แต่คราวนี้ครูถักเปียมา ผมเลยถามครูว่าใครถักให้ ครูบอกว่าคู่หมั้นถักให้ ผมว่าถักสวยดี ครูถักเปียแล้วไม่มีเหมือนผู้หญิง เหมือนพวกนักบวช ครูหัวเราะหึๆ แล้วบอกว่าบวชแล้วเขาไม่ให้วาดรูป ครูเลยไม่บวชดีกว่า
   เราไม่ได้ไปทานข้าวที่ร้านอาหาร แต่ไปกินกันที่สวนสันติไชยปราการ ครูทำปิ่นโตมา บอกว่าอันนี้ทำเอง ให้คู่หมั้นสอนให้ ทานได้รึเปล่าครูก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมเขินนะ ครูอุตส่าห์ทำปิ่นโตมาเผื่อผมด้วย เป็นพะแนงหมูกับไข่เจียว ผมว่ากินได้ล่ะ
   เรานั่งกินข้าวกันตรงม้านั่งริมแม่น้ำเจ้าพระยา ลมพัดโกรกดีเลยไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ ผมนั่งกินๆ อยู่ หันไปอีกทีครูนั่ง
สเก็ตช์รูปแล้ว ครูเหน็บสมุดสเก็ตช์เล่มเล็กๆ มาด้วยน่ะ สเก็ตช์รูปใครผมไม่อยากจะเดานะ เลยบอกว่าครูอิ่มแล้วเหรอ ครูบอกว่าอิ่มแล้ว ผมเลยบอกว่าครูกินไปนิดเดียวเอง ครูกินน้อยเลยผอมแบบนี้ไง เอางี้ดีกว่า ผมป้อนให้ ครูจะได้กินได้เยอะๆ ครูหัวเราะหึๆ แล้วบอกว่าไม่ต้อง ครูทานเองได้ แล้วครูก็ตักข้าวมาทานต่อ ผมว่าครูกำลังเขินอยู่แน่ๆ เลย
   ครูทานข้าวเพิ่มได้อีกหน่อยก็บอกว่าพอล่ะ ทานไม่ลงแล้ว ผมเลยปล่อยให้ครูสเก็ตช์รูปต่อ แล้วก็นั่งกินข้าวที่ครูทำมาให้จนหมดเลย ผมกินจุอยู่แล้วน่ะ พี่นพบอกว่าวัยกำลังโต หวังว่าผมคงไม่สูงจนชนกรอบประตูหรอกนะ
   ผมกินเสร็จก็ชะโงกมาดูว่าครูวาดรูปอะไร ครูเลยเขกหัวผมเบาๆ ทีหนึ่ง บอกว่าเวลาครูวาดอย่ารบกวนสมาธิ ผมเลยหันไปมองเรือด่วนในแม่น้ำแทน แอบคิดว่าครูเขินรึเปล่านะเนี่ยที่ผมแอบดูรูปวาดครู
   พอสักห้าโมงหกโมงครูก็ชวนผมกลับขึ้นรถ ตอนขึ้นรถครูให้สมุดสเก็ตช์ผมดู โห.. ครูวาดไปหลายรูปมากล่ะ มีทั้งรูปตอนที่ผมหันหน้ามาหาครู รูปตอนที่ผมนั่งเหม่อตอนกินข้าว รูปตอนที่ผมหันหลังมองแม่น้ำ ผมว่าสมองครูเหมือนกล้องถ่ายรูปจริงๆ นะ มือครูก็ด้วย ผมดูเสร็จก็หันมามองหน้าครู ครูขับรถอยู่น่ะ แต่ก็ยิ้มๆ นะ คงรู้ว่าผมมองอยู่
   ครูขับรถมาจอดตรงเชิงสะพานพระรามแปด ผมเพิ่งรู้ว่าตรงนี้มีที่ให้จอดรถด้วย ผมเลยถามครูว่าครูจะไปไหน ครูชี้ไปด้านบนแล้วบอกว่าครูอยากขึ้นไปดูวิวแม่น้ำตอนกลางคืนบนสะพาน แต่ขึ้นคนเดียวไม่ไหว ผมมองหน้าครูแล้วถามว่าครูเอาจริงเหรอ เพราะขนาดครูจะลุกออกจากรถยังต้องรอสักพักเลย ครูเลยหันมายิ้มๆ แล้วถามผมว่าผมจะขึ้นไปกับครูรึเปล่าล่ะ ถ้าผมขึ้นไปด้วย ครูก็ไหว
   ผมแอบเขินหน่อยหนึ่งนะ เลยบอกครูว่า งั้นผมแบกครูขึ้นไปเลยดีกว่า ครูบอกว่า ไม่ได้ ครูอยากเดินเอง ให้ผมช่วยประคองขึ้นไปก็พอ สุดท้ายผมเลยเดินขึ้นสะพานไปข้างๆ ครูนั่นแหละ
   ขึ้นไปได้ยี่สิบขั้น ครูก็หอบแล้ว ต้องยืนพักอยู่ครู่หนึ่ง ผมล่ะกลัวครูเป็นลมจริงๆ นะ แต่ครูก็ดื้อของครู บอกว่าอยากขึ้นไปด้วยขาตัวเอง ให้ผมคอยช่วยดูอย่าให้ครูล้มคว่ำไปก็พอ ผมเลยบอกว่าถ้าครูเป็นลมผมจะผายปอดนะ ครูบอกว่าถ้าไม่เคยทำเรียกรถพยาบาลเถอะ เดี๋ยวครูตายฟรี ผมบอกว่าลองทำเลยก็ได้ ตอนครูยังไม่เป็นลมนี่แหละ ครูหันมาหัวเราะหึๆ แบบหอบๆ แล้วบอกผมว่า ถ้าให้ผมทำครูคงเป็นลม เออ ไม่รู้ครูเขินรึเปล่านะ แต่ผมเขินสุดๆ เลยล่ะ
   ในที่สุดเราสองคนก็ขึ้นมาถึงด้านบนสะพานตอนพลบค่ำพอดี ครูยืนหอบอยู่พักหนึ่ง ผมเพิ่งรู้ว่าด้านบนมีทางเดินด้วย ปกตินั่งรถผ่านๆ ไม่ค่อยได้สังเกต ลมบนสะพานแรงพอสมควรเลย มิน่าล่ะ ครูถึงถักเปียมา กลัวผมยุ่งนี่เอง ผมถามว่าครูเคยขึ้นมาก่อนรึเปล่า ครูบอกเปล่า นี่ครั้งแรก เพราะจะมาเองก็คงเป็นลมแน่ จะหาคนมาด้วยก็ไม่รู้จะรบกวนใครดี รบกวนผมนี่แหละ ผมเลยบอกว่าผมยินดีให้ครูรบกวนเลยล่ะ แต่วันหลังให้ผมแบกครูขึ้นมาก็ได้ ผมแรงดี แบกไหวอยู่นะ เพราะครูผอมมาก
   ครูหัวเราะหึๆ แล้วบอกว่าอยากวาดรูปผมเดินเล่นบนสะพาน ผมเลยถามครูว่าอยากให้ผมกระโดดโลดเต้นด้วยรึเปล่า ครูบอกว่าถ้าแรงเหลือก็เอาสิ แหม แต่ผมอายคนอยู่นะ จู่ๆ จะให้กระโดดแบบไม่มีสาเหตุก็ยังไงๆ  ผมเลยเดินๆ หันไปดูครูบ้างเป็นระยะๆ เผื่อครูเป็นลมจะได้ไปช่วยทัน ครูถือสมุดสเก็ตช์เล่มเดิมนั่นแหละ ผมเดินไปได้สักพักก็หันกลับมา นึกสนุกวิ่งกระโจนเข้าใส่ครูเลยนะ ครูทำหน้าตกใจแบบคนลืมง่วง เกือบทำสมุดสเก็ตช์กับดินสอหล่นแน่ะตอนผมกระโดดใส่ ผมเลยรับไว้ทั้งครูทั้งสมุดเลย
   ครูเกาะไหล่ผมแน่นเลย พอหายตกใจก็หัวเราะหึๆ แล้วยิ้มออกมา ผมก็ยิ้มให้ครูนะ จากนั้นครูก็หยิกแก้มผม บอกว่าน่าตีให้ตายจริงๆ ผมว่าถ้าครูตีผม ครูคงตายก่อนผมแน่
   ครูสเก็ตช์รูปต่ออีกสักพัก แต่ไม่ยอมให้ผมยืนดู ผมเลยไปเดินเล่นต่อ แม่น้ำเจ้าพระยากลางคืนก็สวยดีเหมือนกัน พอสักสามทุ่มครูก็ชวนกลับ
   ตอนกลับมาที่บ้านครูไม่ได้ให้สมุดสเก็ตช์เล่มนั้นผมล่ะ สงสัยครูจะอยากเป็นเป็นที่ระลึก ผมเองก็อยากให้ครูเก็บเป็นที่ระลึกเหมือนกัน
   10 ตุลาคม 254x
   วันนี้สอบโอเน็ตวันสุดท้ายล่ะ ผม เอ้ เชษฐ์ชวนกันไปกินข้าวแล้วไปร้องคาราโอเกะกันต่อจนเกือบสองทุ่มเลยเอ้บอกว่าเสียงผมได้ที่แล้วนะ เดี๋ยวหาวันหยุดนัดไปอัดเสียงกันเชษฐ์เลยบอกว่าอัดแล้วเอามาแบ่งกันฟังบ้าง เอ้บอกว่าไม่ได้ เพลงนี้ร้องให้คนพิเศษแหม... จะร้องเพลงจีบสาว ยังต้องใช้เสียงเพื่อนอีกนะเนี่ย แต่เอาเถอะช่วยมันก็ไม่เสียหายอะไร

Medmayom

  ได้เวลาจะกลับบ้านแล้วแต่กำลังมันเลย

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟผม

KJL

ขอบคุนครับ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_176:}{:6_176:}

minone

ขอบคุนนะคับ

redboy

น่าสงสารอาจารย์นะ

viagra

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

nicotine405

มีความสุขมากครับ ที่ได้อ่านเรื่องนี่ ขอบคุนมากครับ

imboon

ขอบคุณครับ

4_NAY

มีอะไรกันแค่ไหนนะ

auto101

ขอบคุณครับ

freezz

ฮ่า เจ้าเอ้ นี่ก็แปลกคน

KPG

ขอบคุณนะครับ

tong111222

ขอบคุนครับ