ก็คนมันรักทำไงได้ @@@21

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“ไอ้แรด”ก่อนจะเน้นเสียงด่า
“ไอ้เชี้ย”
“หึหึ”สองหึ กดวาง
“ไอ้บ้า มึงกดผิดแน่เหรอ”ผมว่ามันก่อนจะบ่นเหมือนจะน้อยใจมันทำไมไม่รู้ นึกว่ามันจะถามว่านอนหรือยัง ทำอะไรอยู่ ไอ้กากสักพักมีข้อความเข้า ผมเปิดอ่าน ”พรุ่งนี้ไปรับตื่นช้าโดนถีบ”ผมปล่อยหัวเราะสุดเสียงเลยแทนที่จะโกรธมัน ผมเลยส่งกลับไปบ้าง “มาช้าโดนตีน” อิอิ
ตอนที่ 16
“เย็นนี้ว่างเปล่า”ผมถามไอ้คนตัวขาวที่นั่งซ้อนท้ายผมอยู่ เมื่อเช้าไปรับมันที่บ้านหลังจากส่งข้อความไปบอก คิดว่าได้ถีบมันแน่ ผิดคาดมันนั่งรออยู่หน้าบ้านหน้าตาสดชื่นไม่งัวเงียเหมือนวันก่อน อดเลย หุหุ พูดเล่นครับใครจะถีบลงเปลี่ยนเป็นทำอย่างอื่นแทนดีกว่า อ้อ เมื่อคืนมันยังส่งกลับมาบอกผมอีกว่าถ้าไปรับมันช้าจะโดนอะไร ดักทางกูซะทุกอย่าง ดีครับผมชอบชีวิตมีซีซั่นดี
“ว่าง”มันตอบผมทันที มือโอบเอวผมแต่ไม่แน่นมาก ผมว่ามันคงลืมตัวแน่
“ไอ้พายชวนไปกินข้าวที่บ้าน”ผมบอกมันเรียบๆ
“อืม มีไรกินมั่ง”มันรับคำก่อนจะถามกลับ ห่วงจริงมึงเรื่องกิน
“ไม่ได้เป็นคนทำ”ผมก็ตอบกลับ
“กวนตีน”มันว่าผม
“ตรงไหน”
“ทุกตรง”
“เรื่องจริง”
“ไม่รู้ก็บอกไม่รู้สิ”
“เดี๋ยวไม่มีอะไรคุยต่อ”
“=_=”หน้ามัน
“ร้อน”
“อะไร”
“มันร้อน”
“ลมเย็นออก”
“กล่องข้าวมึงน่ะ แนบหลังกูอยู่ได้”
“นึกว่าหนังหนา”
“เป็นบางที่”
“กูว่าทุกที่มากกว่า โดยเฉพาะหน้าที่หนาเป็นพิเศษ”
“แต่กูหล่อ”
“แหวะ”
“หึหึ”   ผมเถียงกับมันซะมากกว่าคุยกัน จนถึง ม. เอารถไปจอดก่อนจะเดินไปหาที่นั่งเพื่อกินข้าวกัน ผมอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัวแสดงว่ามันต้องตื่นเช้ามากวันนี้ผมเรียนเก้าโมงพร้อมมันนั่นแหละ แต่เมื่อเช้าผมไปถึงเจ็ดโมงกะว่าจะพามันไปกินต้มเลือดหมูสักหน่อยแต่เห็นผู้หญิงวัยกลางคนส่งปิ่นโตไม่ใหญ่มากนักให้ มันก็หิ้วมาไม่อายใครเลยปกติคนเรียนระดับมหาวิทยาลัยจะไม่ค่อยมีใครหิ้วมาหรอก ถึงมีก็น้อยมาก ขนาดเด็กประถมเดี๋ยวนี้ยังไม่หิ้วเลย แต่ก่อนตอนเด็กจนถึงมัธยม ผม ไอ้พายไอ้หวาย นี่หิ้วไปกันแบบเถาใหญ่มากกลัวกินไม่อิ่ม
“กินข้าว”มันสะกิดผมที่นั่งคิดอะไรอยู่ พอมองก็เห็นข้าวเปล่าและกับข้าวสองอย่างเป็นหมูทอดกับต้มจืด ผมเลิกคิ้ว
“เอามาเผื่อ”มันพูดอุบอิบแต่หน้าแดงหน่อยๆตักกินทันที น่ารักว่ะ
“ป้อนดิ”ผมบอกมัน
“เป็นง่อย”มันเลิกคิ้วใส่
“อืม”ผมก็ยักคิ้วให้
“ไม่เอา”
“เร็ว”
“อายเขา”
“หลับตาก็ไม่เห็นใครแล้ว”
“หลับตาแล้วจะป้อนได้ไง”มันแหวใส่ก่อนจะเอามือปิดปากแทบไม่ทัน
“ทำซะ”ผมหรี่ตาบอกมัน ๆ หันซ้ายหันขวาหน้าหลัง
“อ้าปาก”มันพูดเร็วๆ มือก็จ่อพออ้ามันยัดทันที
“แค่ก มึงจะฆ่ากูเหรอยัดมาได้”ผมสำลักก่อนมันจะรีบส่งน้ำให้
“ขอโทษ เจ็บเปล่า”มันลนมากสงสัยจะไม่ได้แกล้ง เอามือจับปากผมมองสำรวจ อยากจูบฉิบหาย
“แกล้งใช่ไหม”ผมแกล้งหรี่ตาใส่มัน
“เปล่า กูกลัวคนเห็นนี่หว่า”มันตาโตเลยครับ
“เป็นแฟนกูนี่น่าอายมาก”ใส่มันอีก สนุกดี
“ถ้ากูอายจะเป็นหรือไง อย่ามาหาเรื่องนะ”มันแหวใส่ผมเม้มปากด้วย
“ไม่ได้หาเรื่อง กลัวไม่มีเรื่องคุย”ผมบอกมันยิ้มๆ
“ไอ้เชี้ย ไม่ต้องกินแล้ว”มันพูดจบเตรียมเก็บข้าวของ ผมรีบจับมือมันไว้ทันที มันค้อนผมปะหลับปะเหลือก ผมก็ยักคิ้วให้มันก่อนจะลงมือกินข้าวกล่องเดียวกัน แต่ช้อนคนละคันจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือขนาดน้ำต้มมันยังยกซดปิดท้าย
“ไม่กินกล่องไปด้วยจะได้ไม่ต้องล้าง”ผมแซวมัน
“ทำได้กูทำแล้ว”มันก็ย้อนผม ยักคิ้วให้อีก ผมผลักหัวมันอย่างหมั่นไส้
“พี่ไผ่”เสียงเรียกทำให้ผมหันไปมอง น้องรหัสผมเองเดินหน้าเริ่ดเข้ามานั่งข้างๆผม ไอ้ฝิ่นเหลือบตามองนิดหน่อย
“ไม่เห็นไปชมรมบ้างเลยอ่ะ”มันพูดแบบตัดพ้อผม ชมรมบาสที่ผมไม่ได้ไปนานแล้วถ้าไม่มีแข่งหรือต้องซ้อมผมก็ไม่ค่อยไปหรอก ส่วนใหญ่ไอ้หวายกับไอ้เจย์มันจะไปเพราะจะมีพวกเชียร์ลีดเดอร์ที่เป็นแบบต่อตัวกันเขาซ้อมใกล้ๆที่นั่นด้วยไม่ใช่มันขยันอะไรหรอกมันบอกเป็นห่วงน้องๆกลัวเข้งขาหักมันจะได้ช่วยรับทัน ไอ้พายเลยด่ามันว่าอ้พวกหน้าหม้อรอรับหอย และถ้าไอ้บลูดี๊ด๊านะได้โดนหนักแต่เดี๋ยวนี้ตั้งแต่มันเปิดตัวกันไอ้บลูลดลงไปเยอะ
“ไม่มีอะไรก็ไม่รู้จะไปทำไม”ผมบอกมัน ก่อนจะหันไปมองไอ้คนข้างๆที่มองหน้าผม มองหน้าไอ้ต้า ก่อนจะหันไปมองทางอื่น
“แหมก็ไปหาน้องๆบ้างสิ”มันกระเง้ากระงอดผมต่อ เดี๋ยวมึงก็โดนหรอก
“เออ เอาไว้ว่างๆจะไป”ผมก็บอกมันไป ไอ้ต้ายิ้มรับ ปรายตามองไอ้ฝิ่นยิ้มๆ ก่อนจะพูดออกมา
“แล้วขนมที่ต้าฝากไปให้อร่อยมั้ย”มึงจะถามกูทำไมวะ ไอ้ฝิ่นหันขวับทันทีมองหน้าผมเขม็งเลย
“อืม”ไอ้หวายกับไอ้เจย์บอก ผมกินไปนิดหน่อย
“งั้นเดี๋ยวต้าฝากไปให้อีกนะ”มันบอกผมต่อ
“ไม่ต้อง”เน้นๆเลยครับ ไม่ใช่ผมคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
“ทำไม ก็พี่ไผ่เขาชอบ”มันพูดอีกแบบไม่รู้ไม่ชี้
“ตรงไหนของประโยคที่บอกว่าชอบ”มันลอยหน้าย้อนถามมือก็กอดแขนผมแต่เล็บมึงจิกลึกไปไหม ไอ้ต้าจิกตามอง
“ก็พี่ไผ่บอกอร่อยไม่ได้ยินเหรอ”ไอ้ต้าย้อนถามมัน มันแสยะยิ้มใส่
“ไปเช็คหูซะมั่งนะ อร่อยกับชอบน่ะมันออกเสียง และเขียนไม่เหมือนกันสักหน่อย”มันพูดใส่หน้าเลยครับ ไอ้ต้าหน้าเหวอเลยไม่คิดว่ามันจะย้อนแบบนี้ ก่อนจะชักสีหน้า
“ยุ่งอะไรด้วย”ไอ้ต้ายังถามมันอีก
“นั่งติดกันซะขนาดนี้จะให้บอกว่าเป็นเพื่อนไหมล่ะ”มันก็ย้อนไอ้ต้ากลับ จนไอ้ต้าหันมามองหน้าผมที่ยังเฉยอยู่ เหมือนสองคนมันจะไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไร
“ปกติจะตาย ตอนรับน้องเราก็นั่งติดกันจริงไหมพี่ไผ่”มันพูดกลับนิ่งๆแต่หันมายิ้มกับผมในตอนท้าย
“อืม”ผมรับคำเฉยๆ
“จริงเหรอ”ไอ้ฝิ่นหันมาถามผมหน้าตาเฉย แต่อีกสักพักมันคงไม่เฉยเหมือนหน้ามันหรอก
“เออ”ผมก็พยักหน้าบอกมัน ไอ้ต้ายกยิ้มแบบได้เปรียบทันที
“แล้วแบบนี้ทำป่ะ”มันพูดจบขึ้นมานั่งบนตักผมเอามือคล้องคอ ไอ้ต้าหน้าเหวอไปเลย
“เปล่า”ผมบอกมัน มันหรี่ตาใส่
“จริงนะ”มันถามผมเสียงอ้อนมากในความรู้สึกคงคิดว่าอ้อนแฟน แต่ผมว่ามันดูอ้อนตีนมากกว่า
“เออ”ผมตอบมัน
“จุ๊บ ดีมากแฟนกันเท่านั้นถึงจะทำได้ คนอื่นที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องนั่นแหละเขาเรียกยุ่งไรด้วย”มันจุ๊บแก้มผมก่อนจะหันไปพูดย้อนคำพูดไอ้ต้า ที่ตอนนี้นั่งอึ้งพูดไม่ออกไปแล้ว
“ที่เขาพูดกันจริงเหรอพี่ไผ่”ไอ้ต้าถามผมที่นั่งมองหน้าไอ้ฝิ่น แต่มือผมที่ไม่รู้จะวางไว้ที่ไหนเลยโอบเอวมันซะ
“อืม”ผมก็ตอบรับสั้นๆ มันเงียบก่อน
“ต้านึกว่าพี่ไม่ได้เป็นเกย์ถึงไม่ตอบรับ แต่นี่หมายความว่ายังไง”มันถามผมเชิงตัดพ้อด้วย
“ก็ตามที่เห็น และเรื่องเป็นหรือไม่เป็น ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาตัดสินว่าต้องตอบรับเสมอไป มันอยู่ที่ว่าจะเลือกใคร”ผมตอบมันตรงๆ อาจจะงงนิดหน่อย มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่เม้มปากไว้ก่อนสะบัดหน้าเดินออกไปทันที พอลับไอ้ต้าไอ้ตัวแสบจะลงแต่ผมล็อคเอวมันไว้
“รีบลงทำไม”ผมถามมันยิ้มๆ
“อึดอัด”มันบอก แต่หน้ามึงบอกว่างอนกูแน่ถ้าไม่มีการเคลียร์ให้สิ้นซาก
“เหรอ”ผมถามใกล้หูมัน
“มึงชอบมันเหรอ”มันถามผม
“ใคร”ผมเลิกคิ้ว
“ไอ้ต้า”มันเรียกจิกเลย
“เปล่า”ผมก็ตอบตรงๆ
“แล้วมันมาได้ไง”มันถามอีก
“เดินมา อุ๊ก”ตอบเสร็จจุกเลยกู กระทุ้งเข้ามาได้
“สม เสือกตอบไม่ถูกใจกู”มันว่าส่งค้อนให้อีกวง เก็บไว้ก่อนทบไว้เยอะๆ จัดหนักทีเดียว
“ไม่ถูกกัน”ผมย้อนถามมัน
“ไม่เชิง มันชอบพูดใส่พวกกูไม่รู้ไปเหยียบหางมันหรือไง เออ แล้วรับน้องมึงนั่งติดมันทำไม”มันพูดประมาณว่าไอ้ต้าหาเรื่องมันก่อนจะวกมาหาเรื่องผมต่อ
“เป็นน้องรหัสก็เลยนั่งติดกันตอนทำกิจกรรมแต่ไม่ตลอด”ผมบอกมันตามตรง
“มีอะไรมากกว่านั้นมั้ย”มันถามผมอีก
“มี”ผมตอบมัน มันอึ้ง ผมจับหน้ามันด้วยมือข้างเดียวให้ฟังผมก่อนที่มันจะสะบัดหนี
“แค่เกือบ”ผมบอกมันก่อนจะเล่าว่าผมเป็นพี่รหัสมันก็ต้องดูแลแต่ก็รวมถึงน้องคนอื่นๆด้วยแหละ แต่วันนั้นเกิดนอกคอกกันหลังจากเลิกรับน้องก็ส่งกลับบ้านแต่พวกผมอยู่ต่อกลุ่มไอ้ต้าและเพื่อนมันอีกสองคนขออยู่ด้วย พวกผมก็บอกให้กลับเพราะเป็นการเที่ยวกันเองไม่อยากรับผิดชอบอะไร ไอ้ต้าที่มันน่ารักอยู่แล้วมีคนชอบมันเยอะไม่ยอมกลับก็เลยต้องตามนั้น และมันก็ตัวติดกับผมตลอดทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาใกล้เท่าไร นั่งกินเบียร์กันจนเกือบดึกก็แยกกันกับที่พัก ไอ้พายกับไอ้หวานรับหน้าที่พาพวกมันไปนอนด้วย ระหว่างทางผมก็เดินไปส่งพวกมันแต่ขากลับเหมือนมีใครมากอดข้างหลังพอหันไปมันประกบปากผมจูบแบบเรียกร้องมือก็ลูบไปด้วย ทำเอาเคลิ้มเหมือนกันก่อนที่อะไรมันจะลุกผมก็ผละออก มันมองหน้าผมพร้อมกับบอกว่าชอบผม แต่ผมปฏิเสธมันๆมันก็ร้องไห้กอดผมแน่นเลยทำยังไงก็ไม่ปล่อยจะเตะก็ใช่ที่แต่ถ้าไม่ปล่อยคงได้มีบ้าง พอดีไอ้พายเดินกลับมาผมกวักมือเรียกทันทีมันก็ฮึดฮัดใส่ผมจ้องหน้ามันบอกว่าถ้าไม่ปล่อยก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก มันเลยปล่อยก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกไป ไอ้พายมองหน้าผมยิ้มๆ แต่มันรู้ว่าอะไรเป็นอะไรมันบอกว่านึกแล้วว่าไอ้ต้าต้องมาหาผมแน่ เพราะมันดูออกว่าชอบผม
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”ผมบอกไอ้คนตรงหน้าที่มองเฉยๆ
“แค่นี้”ไอ้ฝิ่นเลิกคิ้วใส่
“เออ” ผมบอกมันที่ทำเป็นหรี่ตาใส่ประมาณว่ากูไม่เชื่อมึงหรอก แต่ผมเห็นมันแอบอมยิ้มก่อนจะปรับหน้านิ่ง
“กูไม่ได้จะงี่เง่าใส่หรอก แต่หน้าตามันบอกว่าหาเรื่องใส่ตัว”มันกระแทกเสียงใส่ผม
“คิดไปเองเปล่า”ผมแกล้งทำเสียงใส่มันมือบีบจมูกเล็กๆของมันด้วย
“มึงเข้าข้างมันเหรอ”มันก็แว๊ดใส่

imanaji

ขอบคุณมากๆ ครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

adan

ขอบคุณครับ

game6969

ขอบคุนมากมาย

llMAGz

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

bkextream

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ{:4_112:}

ton521

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

GBOMK

ขอบคุณคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

จัดการได้อีกคน

4_NAY

จัดการได้อีกคน

krittamm

ขอบคุณครับ