ก็คนมันรักทำไงได้ @@@@@ 23

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ไม่เป็นไรแค่อยากเจอฝ่ายเดียวก็ได้”มันหยอดใส่อีกก่อนจะโบกมือแล้ววิ่งไป
“หล่อโคตร ดูดีมีชาติตระกูลไม่ได้กูต้องสืบซะหน่อยว่าเป็นใครทำไมกูพลาด”มันพูดเพ้อๆก่อนจะทำหน้าจริงจัง
“มันก็บอกชื่อแล้ว มึงยังจะอยากรู้อะไรอีก”ผมว่ามันก่อนจะส่ายหน้า
“เอ๊ะอีนี่ มึงมีพี่ไผ่แล้วก็ไม่อยากจะรู้จักเขาน่ะสิแหมแต่มองมึงตาวาวเลยไม่สนเหรอ”อีออยจิ๊ปากใส่ก่อนจะถามต่อยักคิ้วยิกๆ
“กูไม่นิยมคบเป็นหมู่คณะ ขี้เกียจมีปัญหา แบบไม่อยากให้ใครเสียใจอ่ะ”นิสัยผมเป็นอย่างนั้นจริงๆแต่บางครั้งก็จะบริหารเสน่ห์บ้างเพื่อความบันเทิงใจ แต่ประโยคหลังผมพูดยิ้มๆใส่มัน
“อีกระจง อีสวยเลือกได้”มันหยิกแขนผมแต่ไม่แรงนัก ก่อนจะพากันขึ้นเรียน ไอโฟนผมสั่นหยิบมาดู มันครับส่งข้อความมาให้
”อ่อยอีกนิดโดนเตะ”ทำเอาผมอมยิ้ม เก่งจริงมึงเอะอะก็จะถีบจะเตะ ไม่ใช่กระสอบทรายนะโว้ย
“ยิ้มไรของมึง อีนี่ ผัวส่งข้อความมาล่ะสิ”อีออยแซวผมก่อนจะชะโงกหน้าดู “อุ้ย มีข่มขู่ด้วย ว่าแต่อยู่ไหนวะ”มันจีบปากพูดก่อนจะทำเป็นมองหา
“อยู่นี่ไง”ผมบอกมันแต่เดินไปเรื่อยๆ
“ไหนวะ”มันถามผมอีก
“อยู่ในใจ”ผมหันไปบอกมันก่อนจะหัวเราะเมื่อมันทำหน้าแบบเข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง คงไม่แป็กเน๊าะ)
“กูอยากจะอ้วก”มันทำท่าทำทางใส่ผม ก่อนจะพากันเข้าห้อง ไอ้แฝดป่วยบอกจดเลคเชอร์ให้ด้วย โอเคเพื่อน
ตอนที่ 17
ตอนนี้มันมารับผมที่คณะแล้วครับ กะว่ามันคงจะถามเรื่องวันนี้แต่มันก็ไม่พูดเพราะฉะนั้นผมก็ไม่ควรจะพูดหรือถามอะไรออกไป มิฉะนั้นอาจโดนตามข้อความมันได้ ไม่ได้กลัวแต่เกรงใจ อิอิ
“เดี๋ยวแวะตลาดข้างหน้าก่อน ไอ้พายให้ซื้อของเพิ่มนิดหน่อย”มันบอกผมก่อนชะลอรถมอไซด์เวสป้าแต่แต่งสวยดี
“ดี จะได้ซื้อขนมไปฝากด้วย”ผมบอกมันก่อนจะถอดหมวกแขวนไว้ที่แฮนด์รถ
“เออ มีสำนึกเหมือนกันนี่หว่า ว่าอย่าไปแดกแต่ของเขาอย่างเดียว”มันพูดแบบกวนๆใส่ผมเอามือลูบหัวด้วย นึกว่ากูเป็นชิสุไงวะ
“ธรรมดา จิตใจกูดีเหมือนหน้าตากูแหละ”ผมก็ยักไหล่อวยตัวเองกลับ
“กูว่ามึงเริ่มขาดจิตสำนึกและ”มันพูดก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในตลาด
“ว่ากูจริง รอด้วย”ผมจิ๊ปากก่อนจะเดินตามมาติดๆ มันเดินตรงไปยังร้านผักที่อยู่กลางๆ ที่มีผักหลากชนิดมากมายดูสดมากๆ
“ผักมาใหม่ๆเลย พ่อหนุ่มเลือกเอา”ป้าขายผักบอกมันด้วยรอยยิ้ม มันก็ยิ้มให้ก่อนจะเลือกใส่ตระกร้าที่วางไว้ใกล้ๆ มันเลือกเก่งมากแสดงว่ามันต้องทำกับข้าวเป็น
“ผักอะไรน่ะ”ผมถามมันเมื่อเห็นมันหยิบผักชนิดหนึ่ง มีกลิ่นด้วยเหมือนจะเคยได้กลิ่นที่ไหน
“ผักชีลาว”มันบอกผมแต่ไม่หันมามอง หยิบมะเขือเทศอีกสองสามลูก แตงกวา มะเขือ ถั่วฝักยาว สาบานได้มั้ยว่าพี่พายแกลืมแค่นิดหน่อยผมว่าแกลืมยกครัวเลยนะเนี่ยะ
“เอาไปทำอะไร”ผมถามอีก
“กิน”มันก็ตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ
“กูรู้แล้ว แต่หมายถึงว่าเอาไปใช้ทำอะไร”ผมตีไหล่มันดังเพี้ยะ กวนตีนกูจริงเลย
“บอกไปมึงก็ไม่รู้อยู่ดี เอาไว้ไปเห็นกับตาแล้วกัน”มันย้อนผมได้จุกมาก  
“ถามมากว่ะ เอ้าถือไว้ทำตัวให้เป็นประโยชน์มั่งยืนเป็นไม้แขวนไปได้”มันดักคอผมที่จะพูดต่อ ก่อนจะส่งถุงที่ป้าใส่ให้เรียบร้อย
“เท่าไหร่ครับ”มันถามป้าเสียงหล่อเลย ทีกับกูอย่างกับจะแดก ผมชักไม่ชอบป้าแหละ เชอะ
“เก้าสิบพอดี เอ้าป้าแถมให้”ป้าก็บอกมันเสียงหวานก่อนจะหยิบมะเขือเทศให้มันอีกสองสามลูก
“ขอบคุณครับ”มันส่งยิ้มให้ป้าคนขาย ส่งตังค์ด้วยสิมึงป้าเขาไม่ให้ฟรีนะ
“แฟนสวยเชียว ตัดผมซะเปรี้ยวเลย เรียนเทคนิคละสิถึงได้นุ่งกางเกง”ป้าคนขายชมผมก่อนจะพูดต่อ ผมเหวอเลยครับได้แต่ส่งยิ้มให้ ส่วนมันก็ยิ้มเฉยๆ ก่อนจะพาเดินไปอีกฟากเพื่อเลือกขนมไปฝากพวกพี่ๆ ไม่นานนักก็มาถึงบ้านพี่พาย
“มึงไม่มาพรุ่งนี้เลยวะ”พี่หวายทักมันก่อนจะเดินมารับของในมือ
“มึงไม่ถามไอ้พายมันล่ะว่ามันฝากกูซื้ออะไรบ้าง”มันก็ย้อนเพื่อนมัน ก่อนจะเดินไปสูบบุหรี่ตรงประตู
“ฝิ่นนั่งสิ ซื้ออะไรมาน่ะ”พี่เจย์ชวนผมนั่งก่อนจะถาม มือแกก็กดเล่นเกมต่อ
“ขนม กินเลยมั้ย”ผมตอบก่อนจะถามพวกพี่
“เฮ้ย กินข้าวก่อน”มันหันมาพูดกับผม ก่อนจะกลับไปอัดอีกสองสามทีแล้วทิ้ง
“ก็รองท้องก่อนไม่ได้เหรอ”ผมหันไปย้อนมัน
“กินไปเถอะ ไปใส่จานหรือจะแกะกินเลยก็ได้ ปล่อยมันเพ้อเจ้อไป”พี่หวายบอกผมอย่างใจดี ผมชักชอบพี่แหละ
“ขอบคุณครับ”ผมบอกก่อนจะเดินเข้าไปหยิบจาน เห็นพี่บลูกำลังชะโงกดูหม้อพี่พายอยู่ เอ้อ อย่าคิดลึก ผมหมายถึงหม้อที่พี่พายกำลังเอาทัพพีคนอยู่ครับ
“หอมจังเลย”แกพูดด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่ขี้มันก็หอมน่ะสิ”พี่พายก็ย้อนแก ผมเกือบหลุดหัวเราะเลย
“โธ่ พูดชมก็ไม่ได้ อ้าว ฝิ่นมาแล้วเหรอ”พี่บลูครวญก่อนจะหันมาเห็นผม ทำให้พี่พายหันมาด้วย ผมยกมือไหว้
“ไม่ต้องไหว้หรอก คนกันเอง ไอ้ไผ่ล่ะ”พี่พายบอกก่อนจะถามหามัน
“เอาของมึงไป คราวหลังให้แฟนมึงไปซื้อนะ”มันเดินมาพอดีก่อนจะส่งของให้และต่อว่าไม่จริงจังนัก
“ทำไมใช้นิดใช้หน่อยไม่ได้เลยไง”พี่พายทำเสียงใส่มันก่อนจะเดินมาดูของในถุงว่าครบมั้ย หยิบสองสามอย่างส่งให้พี่บลูเอาไปล้าง
“กูน่าจะถามมากกว่ามั้ง”มันก็ย้อนพี่พายก่อนจะยกยิ้ม เหมือนตัวโกงฉิบหายเลยมึง พี่พายหน้าแดง พี่บลูยิ้มแป้น แสดงว่างุ๊งิ๊ๆๆกันแน่ๆ แม่นแท้หลาว ขอยืมคำพี่โน้ตหน่อยครับ
“พูดมาก ฝิ่นจูงมันไปข้างนอกไป”พี่พายว่าก่อนจะหันมาบอกผมให้จูงมันไปข้างนอก
“ไปกินหญ้าที่หน้าบ้านเหรอพี่”ผมถามพี่พาย ทำเอาแกกับพี่บลูหัวเราะเลยครับ
“ดีมาก สะใจพี่ ฮ่าๆๆ”พี่พายหัวเราะชอบใจไม่หยุด มันมองหน้าผมแบบฝากไว้ก่อน อย่าลืมรีบมาถอนนะมึงเดี๋ยวรก
“เดี๋ยวมึงจะโดนกินแทนหญ้า”มันก้มมากระซิบที่หูผม แต่ดีนะที่พี่สองคนหันไปแล้ว ผมผลักมันออกก่อนจะหยิบจานออกไปใส่ขนม
“ไอ้ปลาตีน”ผมว่ามันที่ยักคิ้วให้ ระหว่างที่รอพวกผมก็เตรียมของที่หน้าบ้านมีแคร่แบบใหญ่มากนั่งได้เป็นสิบตั้งอยู่
ใต้ต้นไม้ มันก่อเตาใบย่อมๆสองใบยกมาวางบนที่รองเป็นกระเบื้องสีเหลี่ยม พวกพี่หวายกับพี่เจย์ก็เอาจาน ชาม แก้ว กระติกใส่น้ำแข็ง เบียร์กระป๋องที่ยังไม่ได้แช่เย็นยัดใส่ไปในกระติกใบใหญ่ อีกใบก็ใส่น้ำแข็งหลอด ว่าแต่ทำอะไรกินถึงได้มีเตาด้วย จะว่าเป็นบาร์บีคิวก็ไม่น่าจะใช่ ผมช่วยยกพวกของที่หมักไว้อย่างน่ากินมากในกล่องพลาสติกใบใหญ่ประมาณสี่กล่องเป็นพวกหมู เนื้อ ตับ ปลาสไลด์ชิ้นบางๆ และก็พวกผักสดต่างๆจัดเรียงอย่างดี อื้อหือ พี่พายนี่แม่บ้านดีจังสบายพี่บลูเลยสิเนี่ยะ สักพักทุกอย่างพร้อม คนก็พร้อม ลงมือ
“ฝิ่นกินเป็นเปล่า นี่แกงอ่อมต้องทำประจำ ไอ้ไผ่ชอบกิน”พี่พายถามก่อนจะบอกผมที่ตอนนี้กินทุกอย่างไม่ต้องถามครับพี่
“กูไม่ได้ชอบแต่จำใจเพราะมึงทำอร่อยอย่างเดียว”มันตอบก่อนจะคีบหมูลงไปจุ่ม ครับพวกเรากินจิ้มจุ่มกัน มีแกงอ่อม น้ำตกหมู ส้มตำปูปลาร้าที่พี่พายบอกว่าสะอาดแม่ส่งมาให้จากบ้านและกระติ๊บใส่ข้าวเหนียวเล็กๆ ด้วย มันเป็นคนหนองคายครับ ถึงว่ามันเอ็นจอยกับข้าวเหนียวและแกงอ่อมมากถ้าไม่บอกไม่รู้นะว่ามันเป็นคนที่นั่น
“ไอ้ไผ่ปากดีไม่ต้องแดกเลย กินเป็นไหม”พี่พายวีนใส่มันแต่แบบขำมากกว่า ก่อนจะหันมาถามผม
“เป็น นี่ใช่ไหมผักชีลาว”ผมบอกก่อนจะถามพี่พาย ตอนนี้รู้แล้วว่าเอามาใส่อะไร
“รู้จักเหรอ”พี่พายถาม
“ไม่รู้ กินอย่างเดียว”ผมบอกตามตรง แกก็ขำ
“กินเผ็ดเก่งเหมือนกันนี่หว่า”พี่หวายแซวผมที่ตักส้มตำใส่ปากตามด้วยผัก
“ปกติก็กินรสจัด”ผมบอกแก อืม แซ่บวะ
“ตอนแรกพี่ว่าจะทำอาหารภาคกลางด้วยกลัวฝิ่นกินไม่ได้ แต่ไอ้ไผ่บอกให้ทำอย่างที่กินนั่นแหละกินไม่ได้ก็ต้องกิน”พี่พายฟ้องผม ๆ หันไปมองหน้ามันที่ทำไม่รู้ไม่ชี้ น่าเอาตะเกียบทิ่มตาจริงๆ
“ฝึกไว้ไงเวลาไปบ้านมัน คริคริ”พี่เจย์หลังจากปากว่างแกก็แซว
“ฝิ่นกินได้ แบบนิ้ยิ่งแซ่บหลาย”ผมบอกพี่พายยิ้มๆ ทำเอาพวกแกขำ
“มีพูดภาษาถิ่นได้ด้วยโว้ย โอ้ย น่ารักอ่ะ”พี่หวายแซวผม ก่อนจะทำหน้าแบบคิกคุ น่าจับไปคู่อีออยจริงๆ ไอ้ไผ่ชวนมันอีกตอนเย็นบอกให้รับอีโมนิคไปด้วยแต่มันทำกระแดะบอกมีธุระ ไม่อยากเป็นกระดูกขวางลำ บอกเอาไว้คราวหน้าไม่พลาด
“กระแดะ”มันว่าผมหน้านิ่งๆ เพื่อนมันมองหน้าเลย
“อ้าวไอ้นี่ปากเสีย”พี่บลูแทรกมามั่งหลังจากอ้อนพี่พายให้ตักโน่นจิ้มนี่ให้กิน พี่พายบ่นแต่ก็ทำ
“มากด้วย”ผมต่อให้อีก
“เออเห็นด้วย”พี่พายพยักหน้า
“กูหล่อ”มันพูดเดิมๆ
“มึงหยุดมุกเดิมของมึงซะทีเถอะ ไอ้บ้า พวกกูจะอ้วก”พี่หวายว่ามัน
“ดีกูจะได้กินคนเดียว”มันยักไหล่ไม่แคร์
“จวย”พร้อมใจกันเลยครับ
“แล้วฝิ่นคนกรุงเทพฯป่ะ”พี่พายถามผม
“ครับ แต่ไปโตที่กระบี่”ผมบอกพี่พาย
“เหรอ อยากไปเที่ยวอ่ะ”พี่พายตาโต
“ไปสิ บ้านฝิ่นติดทะเลเลย”ผมชวนแกไปเที่ยวบ้าน
“ดีว่ะ เอาไว้ช่วงปิดยาวดีกว่า”พี่หวายรีบสนับสนุนทันที สักพักมีเสียงโทรศัพท์เข้า พี่บลูดูก่อนจะหันไปมองพี่พายที่มองแต่ไม่พูดอะไร แกกดวางก่อนจะกินต่อ แต่มันดังอีก
“หนวกหู”พี่พายพูดสั้นๆแต่ห้วน
“เดี๋ยวมานะ”พี่บลูบอกก่อนจะเดินออกไป ผมมองหน้าไอ้ไผ่ที่ทำหน้านิ่งๆสยบทุกสถานการณ์ มันจุ่มตับจุ่มหมู
จุ่มแม่งเกือบทุกอย่างใส่ชามตัวเองและแผ่ส่วนกุศลให้ผมนิดหน่อย แต่หนักไปทางผักมากกว่า
“ใจเย็นไอ้พาย”พี่หวายหันไปพูดกับพี่พายที่ตอนนี้ไม่ยิ้มแล้วครับ
“มึงต้องเชื่อใจมัน”พี่เจย์พูดต่อก่อนจะลวกผ้าขี้ริ้วที่เป็นเครื่องในอย่างหนึ่งไม่ใช่ที่ใช้ถูบ้านนะครับเข้าปาก
“กูจะพยายาม มึงรู้มั้ยว่าอีเด็ก`ตัวเงินตัวทอง`นั่นส่งข้อความมาด่ากูเป็นสิบๆเลย ถ้ากูหมดความอดทนเมื่อไรได้มีเรื่องแน่”พี่พายกัดฟันพูดเลยครับ
“ไอ้บลูรู้มั้ย”พี่หวายถามต่อ ส่วนไอ้ไผ่มึงไม่คิดจะถามเพื่อนมึงมั่งเหรอวะ นั่งแดกอยู่ได้
“กูไม่เคยบอก เฮ้ย พอเถอะคุยเรื่องอื่นดีกว่า อร่อยมั้ยฝิ่น”พี่พายพูดเฉยๆก่อนจะตัดบทหันมาถามผม
“เปิดร้านได้เลยฝีมือขนาดนี้”ผมตอบแกพร้อมกับยกนิ้วให้ ไม่ได้แกล้งยอแต่อร่อยจริงๆ
“นอกจากขี้มันกินหมดแหละ”ไอ้ตัวทำลายบรรยากาศ
“มึงจะพูดเรื่องขี้ทำเชี่ยะไรวะ”พี่เจย์ด่ามัน ตบมันด้วยพี่
“เขายิ่งแดกขี้กันอยู่”พี่หวายกูนึกว่าจะดีเสือกพูดได้แย่กว่ามันอีก
“ไอ้หวาย ไอ้ทุเรศ มึงหยุดเลย”พี่พายหันมาด่าพี่หวายยกตีนถีบด้วย ผมเลยหัวเราะลืมด่ามันไปเลย แต่เห็นมันยิ้มๆ มันคงไม่อยากให้เครียดมั้งเลยพูดออกมาแต่ไม่ถูกสุขลักษณะไปหน่อย พี่พายดูอารมณ์ดีขึ้น แกน่ารักและแสนดี ผมว่าพี่บลูคงไม่ทำอย่างนั้นกับแกหรอก
“เฮ้ย เหลือให้กูบ้าง”พี่บลูถลามาเลยครับก่อนจะปัดมือพี่เจย์ที่คีบตับอยู่
“ไอ้สัด มีตั้งเยอะมาคาบของกูไปแดกซะงั้น”พี่เจย์ด่าเข้าให้ที่ไปปัดตับแกร่วง กำลังจะเข้าปากอยู่แล้ว
“รีบเลิกคุยทำไม”พี่พายหันไปแหวใส่อย่างอดไม่ได้
“พายอ่ะ”พี่บลูตีหน้าอ้อนๆ
“ไม่ต้องมาจับ วันนี้มึงกลับบ้านไปเลย”พี่พายสะบัดแขนออกแถมไล่ด้วย
“ไม่เอา เดี๋ยวเล่าให้ฟังนะ เชื่อกันมั่งสิ”พี่บลูไม่ยอมก่อนจะจับมือแกไว้ไม่ให้เขยิบหนี
“พาย”เสียงเรียกทุ้มๆขัดขึ้นทันทีที่พี่พายจะอ้าปากต้องหุบลงไป โอ้ว มึงใช้รีโมทอะไรกดหยุดวะเงียบกันหมดเลย
“เอ้อ เมื่อกี้ฝิ่นบอกไปโตที่กระบี่ ติดกับดาบเปล่าวะ”พี่หวายเล่นมุกกู้สถานการณ์ตึงเครียด ทำเอามองหน้าแกกันหมดเลย
“ใช่พี่ ข้างๆหอกน่ะ”ผมก็เล่นกับทำเอาปล่อยกันก๊ากเลยครับ พี่พายเมื่อกี้ยังหน้าตึงตอนนี้แทบจะลงไปกลิ้ง

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

adan

ขอบคุณครับ

game6969

ขอบคุนมากมาย

llMAGz

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

1712

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

kiwwy

-อบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารักมากค่ะ ติดเวอร์{:sm-52:}

ton521

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณมากๆ ครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

ดีมากเลยฝิ่น เข้ากะเพื่อนไอ้ไผ่ได้ดีมาก

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

krittamm

ขอบคุณครับ

Golfgg

ขอบคุณครับ