OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 82

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   ผมได้คุยกับลุงแกแค่สั้นๆแสดงความยินดีเล็กๆน้อยๆแค่นั้น..เพราะจากนั้นกลายเป็นว่านักโทษทุกคนก็พากันงัดเอาของกินอะไรไม่รู้มาจากไหนไม่ทราบ..เปิดเลี้ยงฉลองกันลั่นทั้งคืนแถมผู้คุมก็ยังเป็นไปกับเขาด้วย..พี่โตก็เลยบ่นอย่างที่เห็นแหละครับ..เพราะแกไม่ค่อยได้หลับทั้งคืน..
ส่วนผมน่ะเหรอ..อยากบอกว่าหลับสบายนอนเหมือนตายเช่นเคยล่ะครับ..แอบกระซิบว่าเพราะพี่โตแกกอดไว้ ทั้งอุดหูทั้งกันเสียง เลยนอนหลับฝันดี..
   “..บ่นอะไรล่ะครับ..พี่ก็ได้บุหรี่มาดูดแล้วไง..” ผมว่าพลางหัวเราะหึ..บุหรี่ถือเป็นของหายากในคุกครับ..มีค่ามาก
ก็ขนาดที่พี่โตแกว่าเอาเด็กมาแลกเพื่อบุหรี่สักตัวก็ยังได้ เพื่อบุหรี่มวนนึงใช้ฆ่าคนได้ด้วยซ้ำ..เพราะในคุกไม่มีเงินทองใช้สำหรับซื้อขายอะไร ส่วนใหญ่ที่นี่ใช่ระบบแลกของมากกว่า..พวกโทรศัพท์มือถืออะไรพวกนี้ มีแต่บรรดาผู้ทรงอิทธิพลกันแหละครับที่มี ขาใหญ่อย่างพี่โตอย่างมากก็ได้บุหรี่ ส่วนพวกลูกน้องก็เป็นพวกของใช้และความสะดวกสบายอะไร
ก็ว่ากันไป..
   เพราะอยู่ในกลุ่มด้วย..ผมเลยไม่กล้าจะค้านอะไรเวลามีใครไปทำงานอย่างที่ผมเคยทำ..อย่างส่งยา..หรือไปทำร้ายใคร..นานเข้าแล้วก็ได้แต่ทำใจชินล่ะครับ คิดเสียว่าเพื่อความอยู่รอด ทำได้แค่เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ และพี่โตก็ใช้อิทธิพลของตัวเองช่วยให้ผมไม่ต้องทำเรื่องพวกนี้เท่านั้น..แค่นั้นก็พอแล้วล่ะครับ..จะให้คนอื่นเลิกทำน่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก..
   “...ที่ลุงชาติเรียกนี่..เรียกพี่กับพี่กันย์ไปเหรอ?..” ผมออกปากถามเมื่อนึกถึงเรื่องที่พี่โตคุยๆกับพี่วิทย์ไว้..
  “..อือ...แปลกเหมือนกัน..ปกติเรียกแต่ไอ้กันย์ไป..ไม่เห็นหากู...” พี่โตบ่นๆออกมาพลางขมวดคิ้วทั้งที่กำลังหลับตาอยู่..
   “..คงมีงานให้ทำด้วยกันละมั้ง..เพราะยังไงก็อยู่แกงค์เดียวกันนี่...” ผมว่าพลางเอื้อมมือกดปลายนิ้วลงบนหว่างคิ้ว
ที่ขมวดมุ่น กดวนเบาๆให้หัวคิ้วเข้มนั้นคลายออกจากกัน..
    พี่กันย์กลายมาเป็นคนที่อยู่แกงค์เดียวกันกับผมและพี่โตเมื่อสามปีก่อน หลังจากมีเรื่องวิวาทกันไปครั้งล่าสุด พี่โตเลยได้เป็นหัวหน้า พี่กันย์เป็นรอง..เพราะลุงชาติแกรวมแกงค์กับผู้พันและป๋า..ถ้าถามว่าคนล่างๆอย่างพวกเราต้องการรึเปล่า..ก็ไม่หรอก แต่แน่นอนว่าไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธการตัดสินใจของพวกข้างบน..เลยได้แต่ก้มหัวยอมรับ..
   แต่จะว่าไปรวมแกงค์กันก็ดีเหมือนกัน..เพราะในแดนสิบสอง..ตอนแรกที่ผมมานั้นมีสองแกงค์ที่คุมพื้นที่ คือพวกของ
พี่โตและพี่กันย์..พอเวลามีเรื่องอะไรขึ้นก็มักจะวาวาทฟาดปากกันอยู่บ่อยๆ.. แล้วพอมารวมแกงค์กันได้ สถานการณ์
ในแดนสิบสองก็สงบลงมาก..ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรกันจะมีก็แค่เรื่องวิวาทเล็กๆไม่ใหญ่โตอะไรให้ปวดหัวเหมือนคราวที่มีสองขั้วเหมือนแต่ก่อน..
   ดังนั้นตอนนี้ในแดนสิบสองเลยมีแกงค์พี่โตเป็นใหญ่..มีรองหัวหน้าเป็นพี่กันย์..ซึ่งก็ทำให้การร่วมมือครั้งนี้กลายเป็นว่าห้องพยาบาลกลายเป็นสถานที่สิงสถิตของกลุ่มเราไปโดยปริยาย..(ถามว่าผมชอบมั้ย..ไม่ ไอ้พี่โตมันชอบลากไปทำอะไรๆแถบนั้นให้พี่กันย์มาเจออยู่เรื่อย..) จากที่แต่เดิมมันคือสถานที่อโคจรอันดับต้นๆที่พวกผมจะไปเลยทีเดียว..
   “..พี่โต..ไปดูเด็กใหม่กันดีมั้ยว่ะ..” พี่ทินเดินอาดๆมาหาพลางยกแขนขึ้นเช็ดเหงื่อบนใบหน้า..เสียงล้งเล้งนั้นทำให้พี่โตขมวดคิ้วแล้วครางฮึ่มในลำคอ..
   “..ดูทำไม...” พี่แกบ่นไม่พอใจ..ขณะที่ผมเลิกคิ้วขึ้น..นัยน์ตาวาววับ..เด็กใหม่ที่จะเข้ามาในแดนนี้ปีๆนึงมีไม่กี่คนหรอก..แถมเด็กใหม่แต่ละราย..หน้าตามันไม่ใช่เด็กเสียด้วยซ้ำ..มีแต่พวกลุงๆพี่ๆท่าทางน่ากลัวเข้ามา ไม่ค่อยมีเด็กจริงๆแบบที่ผมอยากเจอซักนิด เพราะไอ้ผมก็อยากจะกลายเป็นรุ่นพี่ มีคนเรียกพี่เนมอะไรบ้าง..ไม่ใช่ไปไหนก็มีแต่น้องเนมหรือ
ไอ้เนม..เซ็งครับ..
   “..มันมาแทนลุงเก่งแกเหรอพี่..” ผมออกปากถามเงยหน้าไปมองสบตาพี่ทิน..
   “..ใช่...กูได้ยินไอ้พวกข้างห้องมันบ่นใหญ่ พี่เก่งแกไปแทนที่จะได้นอนสบายๆซักคืน คนเสือกเข้ามาซะงั้น..ท่าทางอารมณ์เสียกันน่าดู..”
  พี่ทินว่าทำเอาผมยิ้มเหย ไม่ต้องเดาก็รู้ได้กลายๆว่า พวกที่อารมณ์เสียนั้นจะระบายความหงุดหงิดอย่างไรกับเด็กใหม่
รายนี้..
   “..ช่างมัน..ไม่ได้มานอนห้องเรา..” พี่โตยังคงไม่เปิดตามาสนทนากับพี่ทิน.ได้แต่บ่นงึมงำแล้วทำท่าจะนอนต่อซะงั้น..
     “..โห...ไรกันว่ะ..ทุกทียังไปเลย..”พี่ทินแกบ่นพร้อมกับส่ายหัวแรงๆเชิงไม่เข้าใจ
“ หรือจะบอกว่าเบื่อไอ้พวกมาใหม่ที่เป็นลุงแก่ๆ..ขอบอกว่าไม่ใช่ว่ะ พวกแดนหนึ่งมันส่งข่าวมาบอกตั้งแต่เช้าแล้ว..ว่ายังเด็กอยู่เลยมึง..รุ่นเดียวกับไอ้เนมได้ล่ะมั้ง..”
   “..จริงเหรอ?..” ผมหันไปถามด้วยสีหน้าสนอกสนใจ พี่ทินพยักหน้ารับหงึกๆ..
   “..พวกมึง..”คราวนี้พี่โตลืมตาพรึ่บขึ้นมาแล้ว แต่สีหน้าและแววตายังหงุดหงิดบ่งชัดว่าไม่ชอบที่ถูกขัดเวลานอน
“..จะเด็กแก่อะไรก็ช่างหัวมัน..ไม่เกี่ยวกับกู..ไอ้ทิน..มึงเห็นกูเป็นคงยังไงว่ะ..เฒ่าหัวงูรึไงถึงชอบเด็ก แค่คนเดียวก็ปวดหัวจะตายห่าแล้ว..ไปๆ ไปๆทำไรก็ไป...”
   “..เซ็งว่ะ..” พี่ทินบ่นอย่างหงุดหงิดเมื่อขาดคู่หู ส่วนผมเอื้อมมือไปบีบจมูกพี่แกทันที..พาดพิงกันเรอะ..เดี๋ยวเหอะ..
   “...จิ๊...ปล่อย..” พี่โตร้องขัดใจพร้อมกับดึงมือผมออก และกระแทกศรีษะลงบนตักไอ้เนมทันควัน..
   “..อย่ากวนนะกูจะนอน..มึงอย่ามาประทุษร้ายกูอีกล่ะ ไม่งั้นคืนนี้เจอดีแน่..” หงะ...ข้อความที่ไม่ใช่แค่คำขู่จากพี่โต
ทำเอาผมที่กำลังคันไม้คันมือชะงักและผละออกอย่างเสียดาย ไอ้เนมหน้ามุ่ย ค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่อง..มาขู่กันได้ขู่กันดี..เดี๋ยวเจอกดซักทีดีมั้ยครับ..
        หยุดครับ..อย่ามามองหน้าผมแบบนั้นนะ ไอ้เนมเป็นคนมีความพยายามครับ ไอ้อุปสรรคเล็กๆน้อยๆประเภทพี่โต
ตัวใหญ่กว่าผม ล่ำกว่าผม แมนกว่าผม ของพรรคนั้นน่ะไม่ได้ทำให้ความพยายามของผมที่จะกด พี่โตลดลงไปได้หรอก เพราะตอนนี้ก็ผ่านมาสามปีแล้ว ผมน่ะ ล่ำขึ้น(นิดนึง) ตัวใหญ่ขึ้น(เล็กน้อย)สูงขึ้น(รึเปล่า?) แมนขึ้นอีกจมนะครับ..เพรางั้นเรื่องจะกดพี่โตน่ะไม่ได้อยู่ในเรื่องประเภท เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว หึหึหึ
    “...เฮ้ย..โต... “วิทย์ที่เมื่อครู่ทิ้งประโยคว่าร้ายชาวบ้านแล้วจากไปกลับมาแล้วครับ พร้อมกับร้องทักพี่โตเสียงดัง ทำเอาพี่โตที่กำลังนอนฝันดี และผมที่กำลังวาดวิมานในอากาศในโปรเจกต์เป็นสามีของพี่โตต่างก็สะดุ้ง..
  “..มึงไม่ไปดูเด็กใหม่เหรอ?.. “ขนาดพี่วิทย์ก็ยังถามเรื่องนี้ออกมาด้วย ชะรอยว่าจะไม่ธรรมดาแล้วนะครับ..เด็กใหม่นี่มีอะไรรึเปล่าหว่า...
   “...จะอะไรกันนักกันหนาว่ะ ! ” พี่โตแกท่าจะโมโหแล้วล่ะครับ ผุดลุกขึ้นมาและปัดความพยายามจะนอนหลับออกไปเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับหันหน้าไปมองพี่วิทย์ตาขวางเชียว..
   “..มีอะไรนัก..มึงอยากไปดูก็ไปสิ..มันไม่ได้มาเข้าอยู่กรงเดียวกับกูซะหน่อย..
“ พี่โตบ่นดังๆอย่าวนึกรำคาญพร้อมกับยกมือขยี้หัวตัวเองแรงๆอย่างหงุดหงิด..แต่พี่วิทย์แทนที่จะเหวอกับอาการนี้กลับขมวดคิ้ว..มองมาที่ผมและพี่โตงงๆ..
   “..อะไร..มึงไม่รู้เหรอ?..” คำพูดนั้นทำให้ผมกับพี่โตชะงัก..หันไปมองหน้าเพี่วิทย์ที่ทำท่าเหนื่อยใจใส่เราสองคน
  “..เด็กใหม่น่ะ..มันมานอนห้องเดียวกับพวกมึงต่างหาก..”
  “..........”.. คำพูดนั้นทำให้ผมกับพี่โตหันมาสบตากันอย่างงงๆอย่าหาว่าอย่างนู้นอย่างนี้เลยนะครับ..ก็ใครจะไปนึกถึง ห้องขังที่ผมกับพี่โตอาศัยนอนอยู่น่ะ มันเต็มมาตั้งแต่ผมเข้าอยู่เมื่อสามปีทีแล้ว แล้วนะครับ..ไม่มีคนเข้าออกเลยด้วย
แล้วจู่ๆใครจะนึกว่าจะมีเด็กใหม่เข้ามา..แล้วจะให้พวกเราอัดกันเป็นปากระป๋องอีกหรือไง..นี่ก็แคบจะตายอยู่แล้ว..
     แต่สีหน้ายุ่งๆของพี่โตทำผมชะงัก..ก่อนจะสะดุดใจกับเรื่องที่คุยกันมาหมาดๆ..ที่พี่โตบอกว่าลุงชาติเรียก..ทั้งที่ผ่านมาไม่ค่อยให้หาเลยแท้ๆ.....รึว่า..ไอ้เด็กใหม่ที่จะเข้ามานี่มีอะไร?..หรือ..คนพวกนั้น..วางแผนอะไรกันอยู่อีก..?
improbabale 2 : เด็กใหม่
    ผมเดินตามหลังพี่โต ที่เดินเข้ามาในแดนสิบสอง หลังจากพี่วิทย์เอ่ยประโยคนั้นออกมา พี่โตก็เดินนำผมเข้ามาในเรือนอนที่พวกเราอาศัยอยู่ แต่ก่อนจะไปถึง ผมก็พบกับกลุ่มของนักโทษหลายสิบคนยืนรุมล้อมอยู่เป็นกลุ่ม
ได้ยินเสียงพี่ทินคุ้นหู พร้อมกับแว่วเสียงก่นด่า ปนกับเสียงเชียร์อะไรบางอย่างด้วยความสะใจ
  ผมหน้านิ่ว มองพี่โตที่เดินฝ่าเข้าไปในฝูงชนและเดินตามไปเงียบๆ
   พี่ทินยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าหงุดหงิด นัยน์ตาคู่นั้นแฝงแววแห่งความไม่พอใจชัดเจนและแสดงออกกระทั่งดวงตา พร้อมกันนั้นผมก้มมองบางอย่างที่คุดคู้อยู่ตรงหน้าพี่ทิน..ร่างในชุดสีเดียวกันกับผมเปรอะเปื้อนด้วยร่องรอยของฝ่าเท้า น้ำสกปรก
และอีกหลายสิ่งหลายอย่าง มันถือเป็นเรื่องธรรมดา..ธรรมดาสำหรับพวกเราเหล่านักโทษที่จะต้องพบเจอเมื่อเดินทางมาในเรือนจำนี้แรกๆ นั่นทำให้ผมรู้ได้ทันที ว่าร่างของมนุษย์ชายคนหนึ่งที่นอนหมอบอยู่ตรงปลายเท้าพี่ทินคงจะเป็น
นักโทษคนใหม่ไม่ผิดแน่
  แต่ที่ผมไม่เข้าใจ คือพี่ทินไปมีเรื่องอะไรกับหมอนี่ กับเด็กใหม่ที่ไม่รุ้เรื่อง และคงจะเสียขวัญ..ไม่รู้จะไปทำร้ายเขาทำไม ทั้งที่ดูท่าทางก็ไม่น่าจะใช่พวกอวดดีหรือทำตัวขวางโลกสักนิด..
     นัยน์ตาของผมมองเห็นชายคนนั้นค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นจากพื้นอย่างเชื่องช้า มองเห็นแขนเพรียวที่สั่นไหวนั่นอย่างชัดเจน กระทั่งน้ำลายที่ถ่มลงบนพื้นเรือนจำซึ่งปนไปด้วยเศษเลือด รวมไปถึงใบหน้าฟกช้ำ..เต็มไปด้วยรอยหมัด แต่แววตาคู่นั้นยังคงหนักแน่น ร่างของนักโทษรายนี้ค่อยๆพยุงตัวลุกนั่งบนพื้น ขณะที่พี่โตเดินเข้าไปใกล้
          "...มีอะไร ไอ้ทิน..? " พี่โตออกปากถามสีหน้าบูดบึ้งไม่น้อยทำให้ทุกคนชะงัก เพราะไม่มีใครต้องการให้ขาใหญ่โมโห ถึงจะเป็นลุกน้องคนสนิทอย่างพี่ทินก็เถอะ..
           "..`ตัวเงินตัวทอง`นี่กวนตีนว่ะพี่ รับน้องซักทีดีมั้ย? " พี่ทินสบถออกมาดังๆอย่างหงุดหงิด อาจจะหงุดหงิดมากกว่าพี่โตด้วยซ้ำ เพราะเจ้าตัวไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวสายตาขุ่นๆของพี่โตเท่าที่เคยเป็น นั่นอาจจะเพราะอารมณ์เสียมากนั่นเอง..
          "..ที่มึงทำอยู่ก็รับน้องไม่ใช่รึไง ? " พี่โตออกปากถามพลางพ่นลมหายใจพรู ก้มลงมองหน้าเด็กใหม่ที่เงยหน้ามามองหน้าพี่โตทันควัน..
             "................." ตอนนี้มีแต่ความเงียบ ทุกคนต่างก็จ้องมองภาพตรงหน้าอย่างลุ้นระทึก...ไม่เว่อร์เกินหรอกครับ
ก็คนที่จะตัดสินอนาคตของเด็กใหม่ในแดนสิบสอง..ว่าจะได้เป็นลูกน้อง อยู่ในกลุ่มได้อย่างมีความสุข หรือต้องถูกรังเกียจ ไม่ยอมรับแล้วได้แต่ใช้ชีวิตอยู่อย่างใจหายใจคว่ำ คนตัดสินใจน่ะมันก็พี่โตนั่นล่ะครับ..
            "..หวัดดีครับพี่...." ไม่น่าเชื่อ ว่าคนที่กล้าออกปากก่อนจะเป็นเด็กใหม่ ที่นอกจากจะกล้าอ้าปากคุยกับพี่โตด้วย
สีหน้าไม่หยี่ระแล้ว ยังกล้าจ้องหน้าพี่แกตอบเขม็งเสียด้วย
             "............" พี่โตยั่งนิ่ง ประดุจว่าคำพูดเมื่อกี้เป็นแค่สายลมผ่าน ไม่ได้มีความสำคัญอะไรเอาเสียเลย
             "...พี่เป็นหัวหน้าที่นี่เหรอ? ขอผมอยู่ด้วยคนได้มั้ยพี่ มาใหม่เดี๋ยวหมามันจะกัดเอา.." เอ่อ..คราวนี้เข้าใจ แจ้งชัดแล้วล่ะครับ ว่าทำไมมันถึงโดนกระทืบ ปากชวนหาเรื่องชนิดเเรียกส้นตรีนลอยมาหาตัวแบบนี้ก็สมควรล่ะครับ  เด็กใหม่มันพูดแบบนี้แล้วตวัดสายตามองพี่ทินแบบเหยียดๆ นี่คิดผิดแล้วมั้งที่เห็นสองคนนี้อยู่คนล่ะขั้วน่ะนี่ไม่ใช่หนังน้ำเน่านะครับ ที่พอเข้าคุกจะได้โดนฝ่ายร้ายมาแกล้งแล้วฝ่ายดีมาช่วย เรียกมาเป็นพวก น้ำเน่าจริง(แต่เอ..มันเหมือนชีวิตใครน่ะ?)
   ผมมองหน้าพี่ทินที่กำลังระงับโทสะไม่ใช่เดินไปเตะปากเด็กใหม่ตรงหน้าอย่างสุดความสามารถ ขณะที่พี่โตมองหน้ามันนิ่ง สีหน้าสงบแต่ผมพอจะมองออกว่ากำลังมีพายุนิวเคลียร์ โซนร้อน หรือเฮอริเคนกำลังก่อตัวอยู่ในสายตาของพี่แก..อย่าได้เฉียดใกล้หรือทำอะไรให้ท่านได้เคืองโกรธ แต่เหมือนว่าคำเตือนทางโทรจิตของผมจะไม่สามารถส่งไปถึงเด็กใหม่ตรงหน้าเจ้าตัวถึงได้ทำท่าทางและสีหน้าแบบนั้นไปแล้ว  และอีกซักห้าวินาทีต่อมา ปลายเท้าพี่โตก็ตวัดเข้าที่หน้าท้องเป็นส่วนแรก ตามมาด้วยซี่โครงและ..อื่นๆอีกมากมาย..
   ผมเบ้หน้าอย่างหวาดเสียว เมื่อมองเห็นฝ่าเท้าของพี่โตที่กำลังองค์ลงเข้าทรงประทับที่ร่างของเด็กใหม่ตรงหน้า ท่ามกลางเสียเชียร์และโห่ฮาด้วยความชอบอกชอบใจของนักโทษโดยรอบราวกับว่านี่คือสนามมวยราชดำเนิน แบบว่าชวนให้นึกถึงมวยไทยเจ็ดสีขึ้นมาจับใจ
    ถามว่าสงสารไหม? ก็นิดหน่อยนะครับ ตามประสาคนเข้าอกเข้าใจว่าเด็กใหม่น่ะมันต้องเจออะไร ทั้งเรื่องที่ต้องถูกขัง ถูกรังเกียจ และอื่นๆมากมาย โดนข้างนอกนั่นว่าลำบากแล้ว แต่พอมาในคุกแล้วเจอเรื่องแบบนี้อีกมันก็เหนื่อยใจสุดจะทน แต่ก็นั่นล่ะครับ ใครบอกให้ทำตัวเอง เป็นเด็กใหม่แทนที่จะสงบเสงี่ยมเจียมตัว ไม่หาเรื่องชาวบ้าน แต่ไหงเข้ามาแล้วถึงมาทำท่าจองหองอวดดี โดนกระทืบแบบนี้ บอกได้คำเดียวว่าสาสม..
   ผมมองเห็นเจ้าเด็กใหม่คนนั้นค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นเมื่อพี่โตหยุดฝ่าเท้าของตัวเองได้ในที่สุด (ช้าพอดูนะครับพี่ ตั้งสองนาทีกว่าจะหายมันส์) รอยเลือดที่กระเซ็นมาโดนปลายเท้าพี่โตถูกขาใหญ่เอาฝ่าเท้าเช็ดบนเสื้อสีกากีตัวใหม่ของเจ้าเด็กใหม่อย่างเย้ยหยัน ชวนให้คนรักศักดิ์ศรีเลือดขึ้นหน้าได้ง่ายๆ
            "..ไปกราบตีนมัน.." พี่โตพูดเสียงเย็น พลางชี้ไปยังพี่ทิน ที่พอได้ยินคำนั้นก็แสยะยิ้มออกมาอย่าสาแก่ใจเป็นที่สุด.
             "..อะ...อะไรน่ะ..." เจ้าคนมาใหม่ไอออกมาเบาๆพร้อมรอยเลือดที่กระเซ็นลงบนพื้น..คงจะน่าสงสารพอดู ถ้าเหตุของเรื่องจะไม่ใช่เพราะมันกวนตีนและดูถูกคนในแก๊งค์ของเรา
             "..กูบอกว่า..ให้มึงไปกราบตีนหมาที่มึงว่า.." พี่โตเอ่ยพร้อมกับชี้มือไปทางพี่ทินที่ยินยิ้มมุมปากอยู่
"กล้ามั้ยล่ะ ถ้าทำ กูจะยอมรับมึงเป็นลูกน้อง เพราะอย่างน้อย มึงก็ใจถึง..หน้าด้านพอตัว..."
นั่นเป็นคำชม..ที่จะถือว่าเป็นคำชมก็คงได้มั้ง..
             "..................." พวกเราในนี้ต่างก็นิ่งเงียบจ้องมองเด็กใหม่ที่นั่งอึ้ง มันจ้องหน้าพี่โตอย่างตกตะลึงสลับกับจ้องหน้าพี่ทินอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี
              " โหดไปมั้ยมึง?"ผมได้ยินเสียงนักโทษด้วยกันกระซิบออกมาเบาๆไอ้เนมหรี่ตาลงน้อยๆมองภาพตรงหน้า
นั่นสินะ โหดไปรึเปล่า?

manza555

ขอบคุณครับ

wsdonin

ทั้งหมดมีกี่ตอนคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมมากนะครับ

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากมากคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

babubabu

ขอบคุณมากครับบบบ

wi2

ขอบคุณครับ

iamalegend

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

จะฉลาดไหมนะ

pt200

ขอบคุณครับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ