OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 89

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
        " เออ
ไปก็ไปเลย คราวนี้ไม่ต้องมาใกล้เลยน่ะ สำส่อนแบบนี้ ไม่อยากเป็นเอดส์ตาย ! "
ผมตะโกนลั่น ประสานไปกับเสียงฟ้าร้องครืน ว่าแล้วก็ก้าวเท้าเข้าไปในห้องดูทีวีในสภาพตัวเปียกโชกใครจะมองก็ช่างแม่ง..ไม่เคยเห็นคนตากฝนรึไงฟ่ะ !
       หมับ !
" โอ้ย ปล่อย !" ผมร้องลั่นเมื่อถูกพี่โตกระชากแขน ยังไม่ทันจะเดินพ้นประตูดี กลับต้องถูกลากออกไปอีกแล้ว พี่โตไม่ฟังเสียงห้ามแต่ตั้งหน้าตั้งตาลากผมดุ่มๆออกไปจากห้อง ผ่านชายคา มาที่ซอกที่เดิม ที่ไอ้เป้มันยังสิงอยู่แถวนั้นด้วย
พามาทำไมว่ะ  อย่าคิดจะลากมาร่วมวงด้วยน่ะเฟ้ย !
          " พี่โต ! ไอ้บ้า ปล่อยสิ อย่ามาทำตัวแบบนี้น่ะ ! " ผมร้องว้าก พลางออกแรงดิ้นสะบัดทั้งมือทั้งขา ไม่สนใจท่าทางงงๆของเป้หรือหน้าตาโมโหของพีjโต ก็แล้วไง ผมสิโมโหกว่า จะลากมาทำไมกัน !
         " เนม ! เงียบ ! " พี่โตตะโกนกรอกหูผมดังลั่น หน้าตาที่ฉายแววดกระเคืองที่ผมไม่ได้เห็นมานานทำเอาสะดุ้งเฮือก และเงียบไปโดยอัตโนมัติ ผมนิ่งไปขบริมฝีปากตัวเองแน่น...
         " ไปไหนก็ไปเลยไอ้ห่า ทำเมียกูหงุดหงิดอีกแล้ว ไป ! เดี๋ยวกูกระทืบไส้ไหลเลยแม่ง " พี่โตหันไปว้ากใส่ไอ้เป้ดังลั่นจนผมสะดุ้ง
         " เออๆ กูก็ไม่อยากยุ่งนักหรอก ไปบอกป๋าด้วยนะ ไม่งั้นก็จะกวนอยู่แบบนี้ล่ะ " เป้มันว่าแล้วทำหน้าบึ้งใส่
         " สัด ! ไปไหนก็ไป!" พี่โตว่าพลางสบถงึมงัม เป้มันเดินลอยชายออกไปไปอีกข้าง เหลือแค่ผมกับพี่โตที่เงียบ นิ่งกันไปทั้งคู่..
        " ไล่ไปทำไม?  " ผมถามกลับห้วนๆ หน้าตาบูดบึ้งไม่พอใจ
         " เอ๊ะ ! " พี่โตทำเสียงจิ๊จิ๊ใส่อย่างไม่พอใจ แต่พอเห็นผมทำตาแดงๆ ก็ถอนหายใจเฮือก
         " บอกมาสิ ..ไม่บอกก็ปล่อยเลย " ผมเริ่มง้องแง้งงี่เง่า ก็ไม่พอใจอ่ะ ไม่ต้องมาเงียบ ไม่ต้องมาทำงอน มาง้อกูซะดีๆเฟ้ย
          "อะไร? มาทำงอน ทีมึงกอดยังกอดกับ......"
         "นั่นมันน้อง ! " ผมขัดจังหวะการพล่ามประเด็นงี่เง่าของพี่โตทันควัน คนฟังชะงัก มองหน้าผม
"น้องผมไงเล่า! น้ำอ่ะ จำไม่ได้รึไง ไอ้บ้า! "
         "...หา....นั่น..."
         " ทีตัวเองล่ะไปนั่งคุยกับแฟนผมยังไม่ว่า เลย แล้วมาดกระกัน งี่เง่า ไอ้พี่โตงี่เง่า ! " ผมร้องว้ากใส่พี่โตเป็นชุดอย่างหงุดหงิด ทีตัวเองล่ะทำผมยังไม่ว่า แต่นี่หงุดหงิด มาพาลกันแบบนี้ ฮึ่ย
         " มาด่ากูว่าบ้าทำไม? " พี่โตทำหน้าบูดใส่ โน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆทำท่าจะจูบ แต่ผมเบือนหน้าหนี
" โอ๋ๆ กูขอโทษ...จำไม่ได้นี่หว่า.."
          "...งี่เง่า.. " ผมฟาดมือลงกับแขนพี่โตผลั่วๆเป็นการระบายอารมณ์
" จะไปเอากับคนอื่นเหรอ? ไอ้พี่โตงี่เง่าแล้วยังสำส่อน เชิญ....."
         "  ไม่ได้ทำ " พี่โตขัดคำพูดผมไว้แค่นั้น  ทำหน้ายุ่งๆใส่
" กูแค่จะพูดกับมันให้รู้เรื่องต่างหาก มึงมาเลยเสียเรื่อง...ใครจะทำว้า~"
         " รู้อะไร? มีอะไรอีก ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย.. " ผมจิกเล็บสั้นๆของตัวเองลงกับแขนพี่โตแล้วถลึงตาใส่
          " ที่พวกมันสั่งมาไงเล่า... " พี่โตว่า  อย่านะ อย่ามาแก้ตัว อย่ามาทำหน้าตาอ้อนใส่ ฮึ่ย..
    เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงทำให้ผมสะดุ้งเฮือก พี่โตเงยหน้ามองฟ้าแล้วบ่นอะไรสักอย่างงึมงัม แขนที่รัดผมตวัดแน่นขึ้นกอดแล้วเอาหน้ามาซุกกับไหล่อีกต่างหาก
         "นี่ " ผมตบแขนพี่โตเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่แนบอยู่กับหน้าท้อง
" อย่ามาทำ......"
         " ไปอาบน้ำกันเถอะ..." พี่โตกระซิบเบาๆ หลังจากงับริมฝีปากผมเล่นเบาๆ นัยน์ตาคู่นั้นฉายแววกรุ๋มกริ๋ม..แถมยังเบียดตัวกอดผมไว้แน่นอีก อ้าก
        " แต่...."
         " น่า...ฝนตกใส่แบบนี้ เดี๋ยวเป็นหวัดนะ " ชิ ทีแบบนี้ล่ะพูดจาหวานหู ผมแอบหน้ามุ่ย แต่ก็พยักหน้าเบาๆ และปล่อยให้พี่โตเดินจูงไปอาบน้ำใหม่ กันสองคน...
               ผมเกาะหลังพี่โตไว้เมื่อเจ้าตัวเดินนำฝ่าฝนไปในเรือนนอน ตอนนี้ก็ยอมเอาใจเสียหน่อยหลังจากพี่ท่านหงุดหงิดมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวห้ามไปก็โดนบูดใส่ มาโทษฟ้าโทษฝนอย่างโน้นอย่างนี้อีก..
       ไอ้เนมเหลือบมองเงาของใครบางคนที่เดินดุ่มอยู่ตรงประตูมาทางเข้าเรือนนอน ถึงพี่โตจะผ่านไปแบบไม่สนใจ
แต่แววตาคู่นั้นก็แตะตาผมมากพอ..ทำให้ต้องหันไปมองตามันทันที ..
    เรื่องพี่กิ๊ง..เรื่องแฟนของพี่โตที่อยู่ข้างนอกนั่น ผมพอจะรับ จะทำใจได้...แต่ในนี้ ..จะต้องไม่มีคนที่สอง..จะต้องไม่มีคนไหนที่อยู่ข้างๆพี่โตแบบผม.. ผมจ้องตาไอ้เป้เขม็ง ก่อนจะถลึงตาใส่มันทันควัน...อย่าคิด...จะมายุ่ง...
Improbable 6 : พายุก่อตัว
    ถ้าถามผมว่าไอ้เด็กใหม่ได้คำสั่งของป๋ามาว่ายังไง ผมขอบอกว่าไม่รู้ แต่ถ้าถามว่ามันกำลังทำตัวยังไง ในรูปแบบไหนล่ะก็ ไอ้เนมคิดว่าตัวเองรู้ดีเลยทีเดียว..มันกำลังก่อกวน ...กำลังสร้างความวุ่นวายชวนปวดหัวในแดนสิบสอง..
...เริ่มจากที่มันทำสนิทกับคนอื่นเขาไปทั่ว แถมนอกจากจะสนิทแล้ว มันยังไปกิ๊กกับชาวบ้านเขาไปทั่วอีดต่างหาก...
เออ...ครับ อ่านไม่ผิดหรอก มันไปกิ๊ก กับชาวบ้าน......ไอ้เป้มันวิ่งว่อนแทบจะควงคนโน้นคนนี้ไปทั่วแดนล่ะครับ ปากก็บอกว่าเอาไว้ป้องกันตัว เพื่อความปลอดภัย  แต่ทำไมไอ้เนมแอบเห็นมันยิ้มดีใจตอนชาวบ้านตบตีกันแย่งมัน
ล่ะคร้าบ โอ้ย ไม่ไหวเหอะ ไอ้บ้านี่
  ผมเคยตั้งคำถามกับไอ้เมฆเล่นๆว่าไอ้เป้มันเอาความคิดจากไหนมาที่ว่าต้องมีพี่ในเรือนจำถึงจะปลอดภัย เมฆมันส่ายหน้านิดหน่อย หลังจากนั้นก็บอกสั้นๆว่าจากมึงและพี่โต มันบอกว่าพฤติกรรมของผมกับพี่โตเป็นต้นเหตุให้ไอ้เป้คิดว่าการมีคู่ในคุก ทำให้ตัวเองสบายและไม่ถูกรังเเก
อยากบอกมันนัก ว่ามันไม่สบายเลยน่ะเฟ้ย อยู่กับพี่โตแกเนี่ย ! แต่เรื่องนั้นไอ้เป้มันคงไม่คิดจะสน ผมก็คงไม่สนหรอก ถ้าไอ้เมฆมันจะไม่บอกว่าคนที่ถูกจ้องตาเป็นมันจะไม่ใช่พี่โต...
..มันบอกว่าพี่โตกำลังถูกยั่ว...ยั่วอะไรว่ะ ยั่วโมโห? เพราะทุกที่เจอกันไอ้เป้แทบจะโดนพี่โตยำตีน ข้อหาสอดรู้อวดดีมากไปหน่อย
  ผมขมวดคิ้ว คิดว่าสำหรับคนเป็นเด็กใหม่แล้ว ไอ้เป้มันออกจะงี่เง่าและแสดงตัวอะไรชัดเจนไปหน่อย มันเคยเข้าคุกมาแล้ว ก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอว่าอะไรเป็นอะไร ทำไมถึงชอบมากวนตีนและอวดดีกับคนที่คุมแดนอยู่ล่ะ จะว่าป๋าให้ทายมันเรอะ?  คนอย่างพวกนั้นน่ะจะสนรึไงถ้ามีคนของตัวเองโดนกระทืบไส้ไหลไปสักคน สันดานของเจ้าพวกข้างบนนั้นเป็นยังไงพวกเราก็รู้เช่นเห็นชาติมันมานักต่อนักแล้ว และอย่างไอ้เป้ มันจะเชื่อ...ไม่สิ มันจะสำคัญขนาดที่ป๋าจะขอไปเก็บไว้เลยเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอกครับ ทฤษฎีนี้ ถ้าบอกว่าป๋าส่งของเล่นใหม่มามาป่วนแดน อันนั้นยังจะทำใจเชื่อได้มากกว่าอีก
   ไอ้เมฆยังมาย้ำๆอีกว่าไอ้เป้กำลังหมายตาตัวเป้งๆในแดนนี้ไปคุ้มหัวมันอยู่ มันบอกว่าคนที่เสี่ยงที่สุดคือพี่กันย์พี่ชายสุดที่รักของมัน... และยังพล่ามเรื่องความแรด...เอ๊ย...ความสนิทของเป้กับพี่กันย์ด้วยความไม่พอใจไปเรื่อยๆจนผมต้องดักทางมันว่าใครกันแน่เป็นแฟนมัน นั่นล่ะไอ้บ้านี่ถึงจะยอมหยุด..
   ...ผมมองตามหลังมันที่เดินไป อยากจะบอกมันว่า..ไอ้ที่มันควรห่วงสุด ไม่ใช่ว่าพี่กันย์จะไปกิ๊กกับไอ้เป้ แต่ควรห่วงว่า...ผู้ชายสองคนที่มันรัก จะกิ๊กกันเองต่างหาก
...หึหึหึ ไม่คิดใช่มั้ยล่ะว่าผมจะรู้ คิดล่ะเซ่ ว่าผมจะเซ่อแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
แต่คนเรามันต้องพัฒนาน่ะครับ จะมาซื่อๆแบบเดิมได้ยังไง เพราะสายตาพี่โตมองพี่วิทย์ตอนอยู่กับพี่กันย์(น่าจะเรียกว่าทะเลาะกันมากกว่า)มันทำให้ผมสงสัย...สงสัยจนออกปากถาม นั่นล่ะ ถึงได้คำตอบที่ทำให้รู้เรื่องนี้ขึ้นมา..รู้....ว่าพี่กันย์เคยทำอะไรไว้เมื่อสามปีก่อน..
    ผมไม่คิดจะสนใจเรื่องราวพวกนี้หรอกครับ ถ้าคนพวกนั้นจะไม่ใช่คนใกล้ตัวของเราแบบนี้ เมฆ..มันก็เป็นเพื่อนผม...พี่วิทย์ก็เป็นเพื่อนพี่โต...ส่วนพี่กันย์ก็ดีกับพวกเรา...แล้วแบบนี้ จะให้ผมไม่สนก็คงไม่ได้
แต่เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวครับ ห่วงแค่ไหน อย่างมากก็ได้แค่เฝ้ามองดูห่างๆเท่านั้น..
โดยเฉพาะเมื่อตอนนี้เรื่องของผมมันก็ใช่ว่าจะสงบและเรียบร้อยอะไรเท่าไหร่..   นั่นเลยเป็นสาเหตุให้ผมมานั่งคิดอะไรเงียบๆอยุ่ตรงนี้ไงล่ะครับ..
ก๊อกๆ
    "เสร็จรึยัง กูหิวแล้วนะ..." เสียงเคาะประตูเบาๆทำให้ผมชะงัก เงยหน้าขึ้นจากไวโอลินสีน้ำตาลในมือ มองเห็นพี่โตยืนเก๊กหน้านิ่งมองหน้าผมอยู่ตรงประตูโรงฝึกที่เปิดอ้าพร้อมกับเอามือเคาะประตูเบาๆให้เกิดเสียง
    " แปปนึงพี่.." ผมตะโกนตอบ เอาไวโอลินที่กำลังขัดๆถูๆอยู่เดินเข้าไปเก็บในกล่อง บอกลาอาจารย์ธีระเจ้าเดิมที่พยักหน้าให้ แล้วเดินออกมาหาพี่โต ที่กำลังหน้ามุ่ย หัวเสีย
    " หิวข้าว...ทำอะไรอยู่ นานนัก.." บ่น บ่นแบบนี้ประจำเวลาผมมาขลุกอยู่ที่นี่ตั้งแต่บ่ายจนเย็น ทำยังกับตัวเองไม่เคยหายไปไหนนานๆอย่างนั้นล่ะ
    " ซ้อมไงเล่า ไม่ได้เอาเวลาไปดูดบุหรี่หรอก.."ว่าแล้วก็แอบกัดซักนิด
    " เหอะ...บุหรี่มันไม่ได้มีให้ดูดทุกวันนี่ ของหายาก ได้มาก็ต้องรีบใช้สิ.." พี่โตยักไหล่ และลากผมออกจากอาคารฝึก เพื่อไปทานข้าวเย็นก่อนจะหมดไม่มีให้แดก
    "พี่..........." ผมอ้าปากจะเรียก แต่พี่โตชะงักฝีเท้ากึก ทำให้ผมขมวดคิ้ว มองเห็นสายตาคู่นั้นจ้องไปที่หน้าห้องพยาบาล ซึ่งมีร่างของชายหนุ่มสองคนยืนอยู่..
......คนแรกคือพี่กันย์ เจ้าของสถานที่...ส่วนอีกคน...คือไอ้เป้ ไอ้น้องใหม่คนนั้น
    ท่าทีของพวกเขาสองคนดูผิดไปจากปกติ นั่นคือพี่กันย์ก็เงียบ ใบหน้าไร้รอยยิ้ม และมีท่าทีเคร่งขรึมแปลกตา
ส่วนไอ้เป้ก็แสยะยิ้มออกปากอธิบายอะไรซักอย่างด้วยสีหน้าท้าทาย ซึ่งมันไม่น่าจะทำเลย ต่อหน้าพี่กันย์ที่มีท่าทีเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธแบบนั้น..
    ผมขมวดคิ้ว หันไปมองหน้าพี่โต..พี่โตเม้มปากแน่น แล้วจ้องมองสองคนนั้นด้วยท่าทีครุ่นคิด..
    " เนม..." พี่โตเรียกผมเบาๆ
    "ครับ?"
    " ไปกินข้าวก่อน ..เดี๋ยวจะตามไป..." ว่าแล้วก็ออกแรงดันแผ่นหลังของผมให้เดินต่อ  ผมขมวดคิ้ว ออกปากจะค้านเพราะอยากอยู่ด้วย แต่พี่โตหันมาจ้องหน้าแล้วส่ายหัว..นั่นเป็นท่าทางที่รู้กันดีว่าผมไม่ควรเข้าไปยุ่ง..
    " กูกับไอ้กันย์ จะจัดการเรื่องนี้เอง.." ว่าแล้วก็รุนหลังผมให้เดินไปอีกครั้ง ไอ้เนมขมวดคิ้ว อยากจะออกปากทักท้วง
แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ และเดินออกไปแต่โดยดี ถึงผมจะอยากรู้ ถึงผมจะแอบกังวล
...แต่เมื่อพี่โตบอกไว้แบบนั้น ผมก็ควรจะฟัง และนั่งรีออยู่ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะได้รับรู้เรื่องราวที่ควรรู้จากปากพี่โต
นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้ ในการอยู่ร่วมกับคนๆนี้ เขาจะคิดคำนวนทุกอย่าง และหาทางที่ดีที่สุดสำหรับปัญหาที่เข้ามา
บางครั้งเราอาจจะต้องไม่รู้เรื่อง อาจจะต้องเป็นคนโง่ อาจจะทำอะไรไม่ได้นอกเหนือจากคำสั่ง แต่หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดจบไป..เราก็จะได้รู้ ว่าวิธีนั้นคือวิธีที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ขอเพียงแต่เชื่อ...
       ผมนั่งมองพี่ๆที่กำลังดูหนังกันอยู่ในห้องขณะที่คนข้างกายดูไปก็ขมวดคิ้วไป ทั้งที่มันเป็นหนังตลกแท้ๆ พี่โต
ขมวดคิ้วมุ่น ท่าทีครุ่นคิดอย่างมาก ใบหน้าจ้องอยู่ที่จอโทรทัศน์ก็จริง แต่ผมว่า ทั้งสายตา ทั้งสมอง ไม่ได้จดจ่อหรือสนใจหนังที่กำลังฉายอยู่ซักนิด..เรียกว่าเหม่อ จนไม่รู้จะเหม่อยังไง
     มือพี่โตกำแน่นวางอยู่บนเข่า บีบแล้วคลายอยู่แบบนั้น ท่าทีว้าวุ่นใจมากแบบที่ผมไม่เคยพบเจอ..นี่คุยเรื่องออะไรกันนะ?   ผมขมวดคิ้ว มองไปทางพี่กันย์ที่อยู่ไม่ไกล และพบว่ารายนั้นก็มีท่าทีเครียดขึ้ง คิดหนักไม่แพ้กัน..
ดังนั้นผมจึงหันไปมองอีกคนที่อยู่ตรงนั้น ...และเป็นอย่างที่คิด ไอ้เป้มันกำลังยิ้ม หัวเราะกับหนังตลกแบบไม่ระหยี่..
...มันทำอะไร? หรือพูดอะไร?   มีอะไรที่เกิดขึ้นงั้นเหรอ? ถึงได้ทำให้ลูกพี่ทั้งสองคนเกิดอาการเครียดจัดขึ้นมาแบบนี้..
ผมเม้มปากแน่น..ขมวดคิ้วขึ้นอีก......ท่าทางแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ ไม่ชอบเลยจริงๆ..
     และเหมือนจะไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่รู้สึกได้ พี่ๆบางคนก็เริ่มรู้สึกถึงท่าทีประหลาดๆของทั้งสองคน พี่วิทย์มองหน้าพี่โตแล้วขมวดคิ้วตามบ้าง หลายคนทำท่าจะอ้าปากถามผม แต่พอไอ้เนมส่ายหัว ต่างก็ได้แต่มองหน้ากันแล้วกระพริบตาปริบๆ
ผมมองหน้าพี่โตแบบลังเลไม่น้อย อยากจะออกปากถามให้ความสงสัยจางหาย แต่ดูจากท่าทีเคร่งเครียดนั่นแล้ว ไม่รู้ว่า
พี่โตจะบอกผมรึเปล่า
ความสงสัยนี้ยังคงตกตะกอนค้างคาอยู่ในหัวใจไม่หายและเพิ่มทวีขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถึงเวลานอนแล้วพี่โตยังเงียบและมีท่าทีครุ่นคิดไม่หายเสียที
ไฟถูกปิด พวกเราต่างล้มตัวนอน แต่ท่ามกลางแสงไฟสลัวผมกลับมองเห็นดวงตาของพี่โตที่เปิดค้าง และมือที่เผลอยกขึ้นก่ายหน้าผากอย่าลืมตัว

manza555

ขอบคุณครับ

wsdonin

-ขอบคุณมากคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากนะครับ

GunGuy

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากมากเลยเลยครับ

KillTi

สุดบอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ไอ้เป้คงไม่ตายดีแน่ๆ

pt200

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

nobnan

ขอบคุณครับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ