is me รักนี้เป็นของฉัน 2

thethethe

รักนี้เป็นที่  1   ...เปิดฉาก คู่กัด...




Taylo talk
          ผมกำลังวุ่ยวาย ใช้วุ่ยวายมากๆ วุ่ยวายกับอาหารเช้าของ ซักผ้าให้ตัวเอง กวาดบ้านให้ตัวเอง เก็บข้าวของให้ตัวเอง และก็ทำอะๆอีกหลายอย่างมากมาย ทั้งๆที่วันนี้เป็นหยุดแท้แต่ต้องตื่นแต่เช้ามาทำงานบ้านแทนคุณมามี่สุดที่รัก ทำไมต้องทำแทนนะเหรอ ก็เพราะว่าแม่ผมทำงานเป็นแอร์ นะสิไม่ค่อยได้กลับบ้านเพราะเดี๋ยวก็ต้องบินไปนู้นมานี้อยู่เรื่อย บ้านผมก็เลยมีขอที่ระลึกหรือของฝากจากหลายๆประเทศด้วยกันนะครับ          แล้วพ่อผมไปไหนนะเหรอ พ่อหย่ากับแม่ตั้งแต่ผมยังเป็นเด็กอยู่เลย พอหย่ากันผมก็มาอยู่กับแม่ส่วนพ่อท่านก็ไปมีภรรยาใหม่แล้วก็ไปอาศัยอยู่ส่วนไหนของโลกก็ไม่รู้ผมก็เลยต้องทำงานบ้านแบบนี้และก็อยู่คยเดียวบ่อยๆ


10:10 น.
          โอ้ย!...ทำงานบ้านแค่นี้ก็เหนื่อยฟิบซะละ เฮ้อ ไม่น่าเชื่อง่างานบ้านแค่นี้จะต้องใช้เวลาทำตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็10โมงแล้ว.. หา!0,0. 10โมงแล้วตายแล้วผม มีนัดทำโครงงานตอน 9:30น.ตายแล้ว ตายแล้วๆ ผมต้งรีบแล้ว อ๋อ!ลืมแนะนำตัวไปเลย เอาเป็นว่าผมขอแนะนำไปพร้อมกับการเตรียมอาบน้ำเพื่อที่จะต้องๆปทำโครงงานนะครับ     
          ผมชื่อเทโลนะครับผมเป็นลูกคนเดียวของแม่ นอกจากจะไม่มีพี่น้องแล้วก็ยังต้องอยู่คน้ดียวบ่อยผมเรียนที่ theprince&theprincess higt school มันเป็นโรงเรียนของพวกคนรวยนะคับแต่ว่าผมก็ไม่ได้รวยอะไรมากมายหรอกคับ แต่ว่าพอดีปีที่ผมกำลังหาที่เรียนต่อม.ปลายผมก็มาเจอโรงเรียนนี้แล้วเขาก็มีทุนเรียนฟรีพอดี 5 ทุน และผมก็สอบติดป็นหนึ่งใน 5 นี้อ่ะคับ เลยโชคดีที่ไดที่เรียนดีแบ[ฟรีๆ เอาละเตรียมตัวต่อละกันครับ
์
Next time
          "เทโล!!!!!!!!!นี้นายไปอยู่ไหนมาหา นี้ถ้านายจะมาสายแบบนี้นะอย่ามาเลยกีกว่านายนี้มันจริงเลยนะทำไมฉันไม่สอบได้ที่1 แทนนายนะฉันจะได้ไม่มารอการตัดสินใจจากใครแล้วก็ดันเอากล่องอุปกรณ์ไปเก็บไว้กับตัวแล้วดันมาสายอีก ฉันอยากจะฆ่านายจริงๆ คราวหลังถ้ามีอีกนายตายแน่เทโล ถ้าหากว่านายกับฉันไม่ได้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ป.1ละก็นะ....บ่นๆๆ บ่น บ่น. บลาๆๆๆ....."
          เสียงคำรามจากยัยหมวยเพื่อนสาวสุดเหวี่ยงของผม แพ่ขยายเข้าในยังใบหูของผมครับๆ
          "ผมก็มานี้แล้วไงครับคุณป้าหมวยสุดสวย"
          "เอ้าน่าหมวยเทโลก็มาแล้วนิ อย่ารมเสียสิ" เชน คนที่สอบได้ที่ 3 พูดขึ้น
          "นั้นนะสิมาสายก็ดีกว่าไม่มานะ" ชิน คนที่สอบได้ที่ 4 พูดขึ้นตามนายเชน
          "แล้วนั้นเสื้อของนายไปเปื้อนอะไรเข้าละ"
          หมวยถามผมขึ้นผมหันมามองที่เสื้อตัวเองแล้วก็นึกอารมย์เสียขึ้นมาทันที
          '...ในขณะที่ผมกำลังรีบ กึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อไปที่ป้ายรถเมล์พร้อมกับกล่องออุปกรณ์ที่ก็ใหญ่พอสมควรนั้นเอง.
          "เฮ้ยๆ! หลบไป หลบไป หลบไป"
          ผมหันหลังกลับไปมองตามต้นเสียงที่ดังมาก่อนที่จะ โครม!!! "โถ้เว้ย! นี้ไม่มีหูรึไงว่ะบอกให้หลบไปไง"
          ตอนนี้ผมนอนกองอยู่ที่พื้นพร้อมกับชายหนุ่มที่กำลังล้มทับตัวผมอยู่ และเขาก็กำลังบ่นอย่างอารมย์เสีย พร้อมๆกับดันตัวขึ้นมา ในขณะเดียวกันนั้นมันเป็นจังหวะที่ผมลืมตาพอดี
          ภาพตรงหน้าผมตอนนี้คือใบหน้าที่ขาวเนียน ดวงตาชั้นเดียว กับคิ้วที่เรียวยาง จมูกที่โด่งเป็นสันสวย ริมฝีปากเอิ่บอิมดูน่าจูบสีชมพูระเรื่อย ภายในดวงสีน้ำตาลเข้มของเขาที่กำลังส่องประกายวับวาว สายที่ชวนดูหลงใหล น่าพิศวง ตอนนี้ผมเหมือนถูกดวงตาคู่นี้สะกดไว้อย่างสมบูรณ์ และตอนนี้ผมก็รู้สึกเย็นๆที่ท้องของผม เย็น เย็นมาก
          "เฮ้ย!!!" ผมและไอ้ผู้ชายปริศนาที่ชนผมอุทานออกมาพร้อมกัน
          "เสื้อตัวโปรดของฉัน......"
          "หูฟัง!!! ..ของฉัน"
          ไอ้ผู้ชายคนนั้นรีบกระโจนข้ามตัวผมไปหาหูฟัง ซึ้งผมมองตามดูแล้วมันน่าจะเป็นซากหูฟังมากกว่านะ เพราะว่ามันพังยับอยู่ใต้กล่องใส่อุปกรณ์ทำโครงงานของผม
          "นี้นาย นายดูนี้สิ หูฟังของฉันพังยับเลบนะ นายต้องชดใช้"
          "อ่าว อะไร นายนั้นแหละที่เป็นคนวิ่งชนฉัน แล้วยังทำกาแฟหกใส่ฉันอีก ดูสิเนี้ย"
          "แต่ว่าไอ้กล่องบ้าๆนี้ มันเป็นของนายป่ะหล่ะมันก็ทับหูฟังของฉันจนพัง นายนั้นแหละที่ต้องเป็นคนรับผิอชอบเรื่องทั้งหมด"
          อะไรกันเนี้ย ทนไม่ไว้แล้วโว้ย ผมสุดจะทดกับไอ้บ้านี้แล้ว ผมลุกขึ้นยืนแล้วก็ตรงไปหยิบเอากล่องอุปกรณ์ของผมก่อนที่จะกระทืบซ้ำลงไป แล้วก็ใส่ตีนแมววิ่งหนีออกมา
          "เฮ้ยหยุดนะ"
          ไอ้บ้านั้นพยายามจะลุกขึ้นวิ่งไล่ แต่ดูเหมือนว่ามันเจ็บขาเลยลุกไม่ได้
          "หยุดก็โง่แล้วไอ้บ้า ไอ้คนไร้มารยาท"
          ในขณะที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้น โอ้พระเจ้า รถสองแถวมาพอดีเลย ผมรีบกระโจนขึ้นรถตีลังกามวนหน้าและหลัง ใช้วิชากีงฟูที่ไม่เคยได้เรียนมา แล้วจะพูดทำไม กระโดดขึ้นรถไป
          "นี้นายไอ้คนร้าย หยุดเดี๋ยวนี้นะ"
          "แบร่" ผมล้อเลียนไอ้บ้านั้นก่อนจะหันกลับมาแล้ว บอกกับ คนขับรถว่่า
          "รีบออกรถเร็วครับ"
          ด้วยความว่านอนสอนง่ายของคนขับรถก็เลยรีบบึ่งรถออกไปอย่างรวดเร็ว ผมหันกลับไปมองไอ้บ้าเห็นคนใส่เสื้อสูทสีดำวิ่งเข้าไปจับตัวเขาด้วย แต่ยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับเรานี้น่า ผมหันหน้ากลับมาในรถก็พบกับ อาม่า ที่กำลังทำหน้าเป็นเจ๊กป่วยแล้วก็ถามผมว่า
          "ถ่ายหนังกันเหรอหนู"
          "เหะๆ" ...อาม่าคิดได้ไง'


          "อ๋อ........" ทั้งคนนั้นพร้อมใจกันประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียงทันทีที่ฟังผมเล่าจบ
          "ไม่ต้องไปสนใจมันเหรอก ทำงานๆ ทำงานดีกว่า"
          ทุกคนก็บอกง่ายลงมือทำงานกันต่อ....
          โดยที่ไม่รู้ว่าเรื่องราวป่วน บ้า มันส์ ฮา โหด กำลังจะมาเยือน








.......................................................to be continued..............................................................................


















เย้ๆๆๆๆ พิมพ์ตอนที่ 1 ได้แล้ว ฝากด้วนนะครับฝากติดตามอ่านติดตามชมกันได้ อันนี้เป็นลิงค์http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=53883&page=1&extra=#pid2580150ของบทนำนะครับเปิดฉากตัวละคร เป็นไงก็ติดตามติชมนะครับ



.

คุณหญิงอบเชย

ใช้ได้ค่ะ แต่เขียนผิดหลายคำนะคะ คงรีบพิมพ์ แต่แก้ไขให้แล้วค่ะ
ช่วงตอนที่ ชนกันแล้วมองหน้ากัน น่าจะบรรยายความรู้สึกมากกว่านี้อีกนิดนะคะ เหมือนรีบเขียน เลยอ่านแล้วรู้สึกเหมือนยังไม่สุดค่ะ
เพราะจะเป็นช่วงที่บิ้วอารมณ์คนอ่านได้มากสุด

bethbethbeth

ขอบคุณครับ

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ