++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 6 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                " อื้อ...กูขอโทษมึงด้วยน้า...กูไม่รู้นี่ว่ามึงจะรักกูมากขนาดนี้นี่..." ผมบอกขอโทษมันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีอ่ะ
                " ไม่เป็นไรหรอก...แต่ทีหลังก็อย่าลืมแล้วกัน"  ไอ้เป้งบอกผม  
                ตอนนั้นก็พอดีรถเริ่มเคลื่อนที่ได้แล้วไอ้เป้งก็เลยหันไปให้ความสนใจกะรถยนต์ที่อยู่ข้างหน้า  แต่มือมันก็ยัง
คงจับมือผมอยู่เหมือนเดิม ไม่ยอมปล่อยเลย แต่ผมก็ไม่ว่านะ เพราะอยากให้มันได้รู้สึกดีๆบ้างเพียงแค่เวลานิดนึงก็ยังดี
ตอนที่ 9
             " มะนาวรักเป้งหรือเปล่า..."  เป้งถามผม ขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรอยู่เพลินๆ ตอนที่รถติดไฟแดงอยู่
             " อ่ะ...อิ้อ...รักจิ...รักมากด้วย "  ผมบอกไปหลังจากที่ตั้งสติได้
             " รักมากไหม..."  ไอ้เป้งถามผมอีก แล้วบีบมือผมเบาๆ
             " อื้อ...."  ผมพยักหน้าให้มัน  ในใจก็คิดนะว่าทำไมอยู่ๆมันถึงได้ถามผม
             " แล้วรักแบบไหน..."  มันถามผมต่ออีก  คำถามที่ผมตอบด้วยยากที่สุด หีออาจจะตอบไม่ได้เลย
             " รักแบบ...แบบ.......ไม่รู้สิ...นาวตอบไม่ได้..."  ผมอํ้าอึ้งแล้วก็หาคำพูดไม่ได้
             " ทำไมล่ะ..."  มันยังคงถามอีก ทำไมนะมันทำไมต้องมาถามอย่างนี้ด้วย  มันจะรู้มั้ยว่ายิ่งมันถามผม มากเท่าไหร่ ผมยิ่งตอบมันยากขึ้นเท่านั้น
             " ไม่รู้...รู้แค่ว่ารัก...รักมาก  "  ผมบอกมัน อย่างที่ผมรู้สึกในใจ
             " อืม...จริงเหรอ...บอกว่ารักมาก แล้วทำไมไม่รับเป้งเป็นแฟนล่ะ..."  มันถามอีก คำถามที่ตอบยากมากขึ้น ไปอีก
             " เอ่อ...มันทำอย่างนั้นไม่ได้  นาวรักพี่เจสอ่ะ...รักมากแต่คนละอย่างกับเป้งนะ...ก็ไม่รู้เหมือนกัน..."  ผมตอบ ด้วยความสับสนในใจ
             " แต่เป้งรักนาวนะ...รักที่เป้งไม่เคยรักใครมาก่อนเลย "  เป้งมันบอกผม มันพยายามอธิบายให้ผมรู้ว่า มันรักผมขนาดไหน
             " อื้อ...นาวรู้ รู้มาตลอด  แต่เราเป็นเพื่อนกันนะ..."  ผมบอกมัน  ก็ไม่รู้นี่ว่าจะทำยังไงกะเรื่องนี้ดี
             " เป้งก็รู้ไง  ก็ไม่ได้คิดจะแย่งนาวมาจากพี่เจสด้วย...แค่...แค่อยากให้นาวรู้ว่าเป้งรักนาวมาก อยากให้นาว ใส่ใจกับเป้งบ้าง "  มันบอกผม
             " อื้อ...รู้แล้ว เข้าใจแล้ว..."  ผมยิ้มให้มัน  ตอนนั้นรถข้างหน้าก็เริ่มจะเคลื่อนตัวแล้ว  ไอ้เป้งก็เลย หันไปให้ความสำคัญกะการขับรถ  แต่มือของมันก็คอยที่จะจับมือผมตลอด  ผมก็เงียบ เพราะไม่อยากทำให้มัน เสียสมาธิในการขับรถ
             ผมผิดไหม กับเรื่องนี้อ่ะ  ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้  ไม่อยากทำให้ใครลำบากใจ  แล้วกับเรื่อง ของไอ้เป้ง มันรู้สึกมานานแล้ว  ตั้งแต่วันแรกที่เกิดเรื่อง ตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่ามันรักผม  ก็รู้ว่าต่อไปมันจะทำให้ลำบากใจ  ผมคิดไม่ออกจริงๆนะ  ผมรู้ว่าตัวผมนั้นรักพี่เจส รักอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ แต่สำหรับเรื่องของไอ้เป้ง ผมก็รักมัน  รักมัน เกินกว่าเพื่อนไปแล้ว รู้มานานแล้วด้วยกับความคิดนี้  แต่มันก็เกินไปกว่านี้ไม่ได้  สำหรับมัน ก็คงรู้ว่าความรัก  ที่มันมีให้ผมมันก็เกินคำว่าเพื่อนเหมือนกัน  แต่มันก็คงจะไม่รู้จะทำยังไง คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนี้ก่อน...
             "  นาวคร้าบ....คิดอะไรอยู่..."  อยู่ๆมันก็ถามผมอีก  
             " ป่าว..."  ผมบอกมัน
             " ยังคิดเรื่องนี้อยู่ใช่มั้ย..."  มันถามผมเหมือนมันรู้เลยอ่ะคับ
             " ก็...อื้อ..ก็คิดนิดนึง แต่เริ่มปวดหัวแล้วอ่ะ..."  ผมบอกมัน
             " ไม่ต้องไปคิดแล้วล่ะ...เป้งรู้ว่ามันลำบากใจ แต่เอาเถอะ ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้ แค่รู้ว่านาวก็รักเป้ง เหมือนกัน เป้งก็ดีใจสุดๆแล้ว " เป้งมันบอกผม  
             " แล้วเป้งไม่เจ็บเหรอ...ทนได้เหรอ..."  ผมถามมันบ้าง
             " ก็เจ็บนะ แต่เป้งรู้ตัวเองดีว่าเป็นได้แค่นี้ อีกอย่างก็ไม่อยากหลอกตัวเองด้วยว่า. ..ว่าไม่ได้รักนาว.. ทั้งๆที่รักมาก..."  เป้งบอกผม
             " อื้อ...แล้วเป้งอย่าปิดกั้นตัวเองนะ...เปิดโอกาสให้ตัวเองมองหาคนอื่นบ้างที่ไม่ใช่นาว..."  ผมบอกมันให้คิด อย่างนี้ด้วย ก็สงสารมันอ่ะ
             " ไม่หรอก...เป้งรู้ไม่ได้ปิดกั้นใครด้วย แต่ก็ยังไม่เจอใครที่เป้งคิดว่ารักได้เท่านาว  "  เป้งพูดให้ผมฟัง ตามองถนนข้างหน้า  ส่วนมือก็ยังคอยจับมือของผมเป็นระยะเมื่อมีโอกาส
             " ดีแล้ว...สัญญานะถ้าเจอคนที่ใช่สำหรับเป้ง ก็พามาหานาวน้า...นาวจะดูให้..."  ผมบอกมัน ก็พูดแหย่ๆ มันนิดอ่ะคับ...
             " อื้อ...แต่จะมีเหรอ...ไม่เห็นเจอแบบมะนาวสักคน..."  ไอ้เป้งมันพูดให้ผมฟัง
             " มีสิ...แต่เป้งอย่าเอาคนนั้นมาเปรียบเทียบกะนาวน้า...คงไม่มีใครเหมือนนาวแล้วอ่ะ..ยิ่งความน่ารักอ่ะ คงไม่มีทางน่ารักเท่านาวหรอก "  ผมเริ่มคุยแหย่ๆไอ้เป้งมันอ่ะ  
             " ฮ่าฮ่า...ไอ้นี่...ชมตัวเองเข้าไป...ฮ่าฮ่า..."  มันหัวเราะผมอ่ะ  แต่ก็ดีแย้ว จะได้ไม่ต้องมานั่งกลุ้มอกกลุ้มใจ กับปัญหาระหว่าง
มันกะผม ที่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
             " เออจิ...ก็ไม่มีคนชมก็ต้องชมตัวเองจิ...เป้งว่านาวน่ารักป่าวล่ะ..."  ผมคุยเล่นกะมันต่ออ่ะ...อิอิ.. .สบายใจขึ้นมาบ้าง
             " ไม่เห็นจะน่ารักเลย...ขี้เหร่จะตายไป..."  ไอ้เป้งมันว่าผมอ่ะ...จี๊ดๆ...
             " ไอ้เป้งอ่ะ...มาว่าเค้า...."  ผมบอกมัน ...งอนแย้วอ่ะว่าผมขี้เหร่อ่ะ...
             " ดูสิ...แค่พูดแค่นี้ก็งอนแล้ว..."  ไอ้เป้งบอกผม แล้วเอามือมาขยี้หัวผม
             " ไม่ต้องมาพูดเลย...ว่าเค้าขี้เหร่ทำไมอ่ะ....ไม่พูดด้วยแย้ว...ชิ..."  ผมว่ามัน ก็งอนอ่ะ....งอน..งอน...
             " ฮ่าฮ่า...เป้งพูดเล่นคร้าบ...นาวน่าร้ากที่สุดเลย...จิงๆนะคร้าบ..."  ไอ้เป้งบอก มันยิ้มให้ผมด้วย
             " มะต้องมาแกล้งชมเค้าเลยอ่ะ...ชมแบบไม่จริงใจอ่ะจิ..."  ผมบอกแล้วย่นจมูกใส่ไอ้เป้งมัน
             " พูดจริงนะ...นาวน่ารักที่สุด อีกอย่างถ้าไม่น่ารักมากขนาดนี้ มันก็คงไม่ทำให้ไอ้เป้งคนนี้มันรักมันหลง  จนหัวปักหัวปรำ
อยู่อย่างนี้หรอกครับ..."  เป้งมันพูดกับผม คำพูดของมันเล่นเอาผมอายจนม้วนไปเลยอ่ะ....
             ขณะที่ผมนั่งเขินอายไปกับคำพูดของไอ้เป้งอยู่นั้น  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทำเอาผมตกใจ ผมรีบหยิบขึ้นมา
ว่าเป็นเบอร์ของใครที่โทรมาหา เห็นปุ๊บ ก็กดรับปั๊บ ด้วยความรวดเร็ว
             " คร้าบผม..."  ผมกดรับแล้วพูด
             " ไปถึงแล้วหรือยัง..."  เสียงพี่เจสพูดจากโทรศัพท์
             " ยังไม่ถึงเลยคร้าบ  แต่ก็ใกล้แล้วอ่ะ...อุ๊ย..."  ผมบอกแล้วหลุดเสียงอุทานออกไปนิดนึง  ก็ไอ้เป้งน่ะสิ มันยกมือข้างที่มัน
จับอยู่อ่ะ ไปกัดนิ้วเบาๆ แต่มันก็ทำให้รู้สึกอ่ะ
             " นาวเป็นอะไรเหรอ..." พี่เจสได้ยินเสียงอุทานก็เลยถามผม
             " อ๋อ...ป่าวคร้าบ...แค่มดกัดอ่ะคร้าบ..ในรถนี่มีได้ไงมะรู้อ่ะ...มะมีไรหรอกตร้าบ.."  ผมบอกเลี่ยงๆ อ่ะค้าบ....จะให้พูดได้ไงเล่าว่าไอ้เป้งมันกัดนิ้ว
             " อื้อ...เอายาทานะ เดี๋ยวเป็นรอยแผล..."  พี่เจสบอกผม
             " คร้าบ......รู้แย้วอ่ะ..."  ผมพูดตอบ  พี่เจสอ่ะคับเป็นห่วงผมทุกเรื่องเลยคับ แค่เรื่องเล็กน้อยก็ห่วงอ่ะ
             " ถ้าไปถึงแล้วก็โทรบอกพี่ด้วยนะครับ...พี่เป็นห่วงนะครับ "  พี่เจสบอก
             " คร้าบ..เดี๋ยวไปถึงแล้ว นาวจะโทรไปหาน้า..."  ผมตอบก็รับปากพี่เค้า
             " ครับ...คิดถึงนาวจังเลยครับ..."  พี่เจสบอก...แหมเพิ่งจากกันมาตะกี้นี้เองก็คิดถึงแล้วเหรอ
             " นาวก็คิดถึงพี่เจสน้า...รักด้วยอ่ะคร้าบ...."  ผมบอกเสียงอ้อน....ชิไอ้นาว  ตะกี้ไปว่าพี่เค้า ตัวเอง นั่นแหละตัวดีก็คิดถึงพี่เค้ามากเหมือนกัน...อิอิ...
             " รักนาวครับ...จุ๊บๆนะครับ..."  พี่เจสบอกก่อนจะวางสายไป
             " คร้าบ..จุ๊บๆคร้าบ..."  ผมบอกแล้วก็กดวางสายเช่นเดียวกัน
             พอเลิกคุยกะพี่เจสแล้ว ผมก็หันไปมองไอ้เป้ง ก็เห็นมันนั่งหน้ามุ่ยอีก  ดูสิครับ...อารมณ์ดีได้แป๊บเดียว  ตอนนี้นั่งหน้าตาหงิกงออีกแย้วอ่ะ...เฮ้อ...เอาใจมะถูกเลย กิ๊กผม...
             " เป้งจ๋า...."  ผมเรียกออดอ้อนมันหน่อย
             " เรียกไม..."  มันตอบ หน้าก็ยังคงหงิกเหมือนเดิม
             " กลัวลืมชื่ออ่ะ...คิกคิก..."  ผมพูดแล้วก็ขำมัน  แต่มันไม่ขำไปกะผมด้วยอ่ะ....
             มันขับรถไปอย่างเงียบๆ  ผมกะที่จะแหย่มันอีก ก็เลยพูดไม่ออก  ต้องเงียบตามมัน  คอยหันมามองมันเป็นระยะ  ไม่เห็นมัน
จะสนใจผมเลยด้วยซํ้า  แต่ผมคืดว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้มันเฉยได้ขนาดนี้  หรือว่ามันกะลังคิดอะไร บางอย่างที่ต้องตัดสินใจ  แล้วไม่นานสิ่งที่ผมคิดและสงสัยก็เป็นจริง
ตอนที่ 10
             " นาว...เป้งว่าเรามาคุยกันให้รู้เรื่องกันเลยดีกว่า..."  เป้งมันพูดหลังจากที่เลี้ยวรถไปจอดที่ข้างทาง ภายในหมู่บ้านจัดสรรที่มันอาศัยอยู่
             " คุยเรื่องอะไรเหรอ  "  ผมถามมัน
             " ก็เรื่องระหว่างนาวกับเป้งไงล่ะ..."  เป้งมันบอกผม
             " นาวกะเป้งทำไมเหรอ......"  ผมถามเพราะสงสัยอ่ะคับ
             " เราจะคบกันแบบไหนกันดี...เป้งอยากคุยกะนาวให้รู้เรื่องกันไปซะที แล้วเป้งจะได้วางตัวถูกด้วย..."  เป้งพูด แต่ผมฟัง
แล้วก็กลัวความรู้สึกของมันอ่ะ ไม่รู้ว่ามันจะคิดแบบไหนกะผมน่ะสิ....
             " ไม่เอา...ไม่อยากคุยอ่ะ..."  ผมบอกมัน แล้วก็หันหน้าหนี ก็ไม่อยากคุย ไม่อยากรู้เรื่องอะไรเลยน่ะครับ ตอนนั้นรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
             " ไม่ได้...ไอ้นาวอย่างอแง...เราต้องคุยกันนะ..."  ไอ้เป้งมันไม่ยอมมันกระชากมือผมให้ผมหันมาหามัน ผมจึงจำเป็นต้องมองมัน
             " ไอ้เป้งอ่ะ...มึงจะแกล้งกูเหรอ..."  ผมบอกมัน สับสนคร้าบจากที่พูดเพราะๆกะมัน ผมเริ่มกลับไปพูดกูมึงอีกแล้ว
             " นี่อีกเรื่อง...นาวพูดกับเป้งให้เพราะๆเหมือนเดิม  เป้งอยากให้นาวพูดอย่างนี้ตลอด เป้งก็จะพูดเพราะๆกับนาวด้วย...
ตกลงนะ.."  เป้งบอกผม
             " อื้อ...ได้คร้าบ..."   ผมพูดแล้วพยักหน้าให้มัน ยอมตามใจมันก็ได้คร้าบ...
             " ดีมาก...แล้วทีนี้ก็เรื่องของเรา...นาวก็รักเป้งใช่เปล่า...บอกมาตรงๆ ห้ามอ้อมค้อม..ห้ามบ่ายเบี่ยงด้วย.."  เป้งพูดเปลี่ยนเรื่องปุบปับรวดเร็วจนผมตามแทบไม่ทัน  แถมยังกำชับห้ามผมอ้อมค้อม บ่ายเบี่ยงด้วย  ก็มันรู้นิสัยผมอ่ะจิ....
             " คือ...เอ่อ..."  ผมคิดไม่ออก บอกไม่ถูก ก็มันให้พูดตรงๆด้วยอ่ะ แล้วก็ปุบปับแบบนี้ ใครจะไปคิดอะไรทันล่ะ. ..ใช่ป่าว...
             " บอกมาว่ารักเป้งใช่เปล่า...เร็วๆ...บอกมา..."  มันสั่งผมอีก...ฮือฮือ...มันบังคับผมอ่ะ....
             " อื้อ...."  ผมเอ่ยเสียงเบาๆในลำคอ
             " ไม่เอา...เป้งไม่ได้ยิน...พูดมาชัดๆ "  มันบอกผมอีก
             " ก็...รักคร้าบ..."  ผมบอกมันครับ...แต่ก็เป็นเสียงที่เบา แต่มันก็คงได้ยินแหละคร้าบ
             " ดีมาก...เป้งก็รักนาว...เป้งว่าเราคบกันแบบนี้..."  เป้งมันพูด แล้วคาไว้แค่นี้....เหมือนมันกำลังคิด แล้วก็คงตัดสินใจอะไรสักอย่าง...
             " แบบนี้ยังไงอ่ะ..."  ผมทนไม่ได้ ก็มันพูดไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย
             ไอ้เป้งมันไม่ตอบผม...แต่มันนั่งนิ่งเงียบๆ มีเพียงมือที่จับมือผมอยู่ ที่บีบที่นวดเล่น ไล้เบาๆ  ผมก็ไม่ว่า มันหรอก ก็ปล่อยมันแหละคร้าบ...ให้มันตัดสินใจ  ก็รู้ว่ามันดื้อ บทที่มันไม่ยอม มันก็จะดื้อไม่สนใจใครเลยครับ  มันนั่งอยู่อย่างนั้นได้พักใหญ่ๆ แล้วอยู่ๆมันก็เรียกผม
             " นาว...เป้งว่าเรามาคบกันแบบเดิมอย่างนี้นั่นแหละ เป้งคิดหลายอย่าง รู้ว่านาวนาวกับพี่เจสรักกันมาก เป้งเข้าไปแทรกเอานาวมาเป็นของเป้งไม่ได้หรอก  พี่เจสคงไม่ยอม แล้วก็รู้ว่านาวเองก็คงไม่ยอมเหมือนกัน "  มันพูดให้ผมฟัง
             " อื้อ...."  ผมพยักหน้าให้มัน
             " แล้วที่จะให้ เป้งเลิกคิดไม่ให้รักนาว มันก็เป็นไปไม่ได้อีก เป้งรู้ใจของตัวเป้งดี...คิดอย่างนั้นก็ไม่ได้ อย่างนี้ก็ไม่ได้...เป้งเลยคิดว่าวิธีนี้ดีที่สุด  ไม่ต้องมีใครเจ็บ แล้วเป้งก็ไม่เจ็บด้วย..."  เป้งพูดให้ผมฟังถึงความคิด ของมันที่มีต่อผม
             " อือ...แล้วยังไงล่ะ..."  ผมถาม
             " ก็อย่างที่บอกก็คบกันเหมือนเดิม...แต่นาวต้องยอมเป้งบ้าง..."  มันบอกแล้วจับให้ผมหันมามองหน้า ของมันด้วย มันไม่ยอม
ให้ผมหลบหน้าของมัน
             " เอ่อ...เอ่อ...ยอมอะไรเหรอ..."  ผมถามมัน ก็กลัวคำตอบของมันด้วย ไอ้เป้ง...อย่านะ. ..กลัวคำตอบ ของมันจริงๆ
             " ก็ยอมให้เป้งมีอะไรด้วยน่ะสิ...."  มันบอกผม ตาเป็นประกายเลย แล้วมันยังมายิ้มให้ผมอีกด้วย....
             เอาแล้วสิ...ยิ่งกลัวๆอยู่ด้วย...ทำไงดีล่ะคร้าบ...ไม่รู้อ่ะ...จะยอมรับที่มันบอก หรือจะตอบปฏิเสธมันดีอ่ะ ...ก็ที่ลังเลน่ะเพราะสงสารมันครับ....ทำไงดีอ่ะ....โอยปวดหัว...ผมเงียบอย่างเดียว คิด...คิด...แล้วก็คิดหาทางออก
             " ไอ้เป้ง..."  เรียกชื่อมันได้เท่านี้ เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
             " นะ..นะ...ได้หรือเปล่า....อย่าทรมานเป้งสิคร้าบ..."  เป้งมันอ้อนผมอ่ะ....ทำไงทำไงอ่ะ....
             " เป้ง...รอไปก่อนได้มั้ย...นาวให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้...นาวไม่รู้คิดไม่ออก  ถ้านาวยอมที่เป้งขอ นาวก็เป็นคนไม่ดีสิ ผิดต่อพี่เจสด้วย...รอไปก่อนเถอะนะ...ตอบตอนนี้ไม่ได้จริงๆ..."  ผมบอกมันตามที่ใจของผม ในตอนนี้ที่คิดออก
             " อืม...เป้งเข้าใจ ก็เพราะว่านาวเป็นอย่างนี้นี่ยังไงล่ะ...ที่เป้งถึงได้รักได้ชอบนาวน่ะ...นิสัยที่ดีของนาว  แต่เรื่องนี้ถ้างั้น เป้งขอเพียงแค่ได้ หอม ได้กอดนาวเหมือนเดิมได้เปล่า..."  เป้งเข้าใจแล้วยังมาขอให้
ทำทุกอย่าง เหมือนเดิมด้วย.....อื้อ...ก็ดีนี่ ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรด้วย....
             " อื้อ...ได้สิ...นาวก็ยอมเป้งอยู่แล้วนี่คร้าบ.."  ผมบอกมัน ก็เป็นปกติอ่ะคับ...ก็ทำอย่างนี้อยู่แล้ว
             " แต่...ยังมีอีก จูบด้วยนะ แล้ว...เอ่อ...เอ่อ...."  มันบอกผมต่อ  พูดออกมาแล้วก็อํ้าอึ้ง จนผมอยากรู้
             " จูบเหรอ...ก็ได้ นาวยอมคร้าบ...แล้วมีอะไรอีกเหรอ ถึงพูดอํ้าๆอึ้งๆ แบบนี้อ่ะ...."  ผมถามเพราะ ความอยากรู้อ่ะคับ  แล้วพอได้รู้ก็ทำเอาคิดมากอีกที่จะต้องตอบมัน
             " ก็...เอ่อ...เอ่อ...มีอะไรกันแค่ภายนอกได้มั้ย...ไม่ถึงกับต้องไปไกลถึงขั้นนั้นก็ได้น่ะครับ..." มันบอกอ้อนผม แต่ท่าทางของมันดูจริงจังนะ
             " อ่ะ....ไอ้เป้ง...."   ผมตอบไม่ได้ คิดอีกแล้ว ทำไมมันต้องพูดอะไรให้ผมต้องคิดมากแบบนี้ด้วยน้า. ..เฮ้อ...จะเอาไงดีวะไอ้นาวเอ๊ย...
             " นะ...ยอมเป้งเถอะนะ  ไม่ผิดต่อใคร ไม่ผิดต่อพี่เจสด้วย ก็ไม่ถึงขั้นนั้นนี่นา...นะ...นะ..."  เป้งมันก็พยายาม โน้มน้าว หว่านล้อมผมอยู่ต่อหน้าผมอ่ะ...มันจะเข้าใจป่าวนะนั่นไอ้ที่พูดออกมาอ่ะ ว่าผมลำบากใจแค่ไหน ที่ต้องตอบออกไป....
             " ไอ้เป้ง..."  ก็เรียกชื่อมันได้อยู่แค่นั้นอ่ะ....
             " คร้าบ...นาวไม่สงสารเป้งบ้างเลยเหรอ...รักมาตั้งนานแล้ว และก็รักมากด้วยไม่เคยเปลี่ยนใจไปที่ใครเลย สงสารเป้งเถอะนะ...นาวน้า..เป้งรักนาวอ่ะ..."  เป้งออดอ้อนผมไปเรื่อยๆ
             ใจจริงตอนนั้นผมยอมมันไปแล้ว  มันก็คงรู้อยู่แล้วแหละว่าผมเป็นคนที่ใจอ่อนง่ายมาก  มันเลยอ้อนผมอ่ะ แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับผมนะ  แล้วไม่เคยทำถึงขั้นนี้กะใครมาก่อนด้วย ถึงจะเคยคบกะพี่ก้อง เกือบจะมีอะไรกะพี่ปะแป้ง แล้วก็ตัวไอ้เป้งเองด้วย แต่ตอนนั้นมันยังไม่ได้เป็นของพี่เจสอ่ะ...
             แล้วก็แค่เกือบไปเท่านั้นเอง แค่กอด แค่จูบ แต่ก็ไม่ถึงขั้นลึกซึ้ง  แต่ที่ไอ้เป้งมันขอมีอะไร ภายนอกนี่น่ะ. .มันมากกว่าทุกครั้งที่เคยเจอมานะ ที่มันขออ่ะก็เกือบจะเรียกได้ว่าลึกซึ้งแล้วด้วย  ผมก็เลยต้องคิดเป็นอย่างหนัก เลยน่ะสิครับ  หรือจะยอมมันดี  มันก็ไม่เสียหายอะไรนี่นะ...ใจนึงก็คิดอย่างนี้ แต่อีกใจ ก็รู้สึกผิด มันไม่ดีนะสำหรับ พี่เจสอ่ะ...ถึงพี่เค้าจะไม่รู้แต่ผมก็รู้ตัวเองอยู่ดี...คิดหนัก คิดยาก
             " ว่าไงคร้าบ...สงสารเป้งเถอะน้า...นาวนะ...ยอมที่เป้งขอเถอะ....เป้งจะทำอย่างดีที่สุด ไม่บอกใคร ไม่ทำให้พี่เจสหรือใครๆรู้...จะอยู่เหมือนเป็นเพื่อนกันปกติทุกอย่าง เรียกมึงกูเหมือนเดิม แต่ขอให้เวลาที่
อยู่ด้วยกัน สองคนก็พูดกันเพราะๆ...แค่นั้น ตกลงนะ...ยอมที่เป้งขอนะ..."  เป้งอ้อนผมจนผมเริ่มใจอ่อน แต่ก็ขอเวลา ตัดสินใจอีกนิด แค่ไปถึงบ้านมันก่อน ดึงเวลาอีกนิดนึง
             " ขอให้นาวคิดอีกสักนิดจะได้มั้ย...ไปบ้านเป้งก่อน...น้า..."  ผมบอก
             " อืม...ได้คร้าบ...เป้งเข้าใจให้นาวรู้ว่าเป้งรักนาวมากนะ...ไป..ไปกันเถอะ. ..เรารีบเข้าไปบ้านกัน...ม๊า. คอยแย่แล้ว..."  ไอ้เป้งพูด มันยอมเข้าใจให้ผมคิดอีกนิด
             " ไปจิ...ป่านนี้คงรอนาวแล้วมั๊ง..."  ผมบอก ตัดปัญหาที่ต้องตอบออกไปก่อนอีกนิดก็ยังดีอ่ะ....
             " เดี๋ยว...เป้งบอกก่อนนะ...ให้เวลาถึงแค่เย็นนี้นะ...แล้วเป้งจะขอคำตอบ..."  เป้งมันบอกผม
             " อื้อ...ก็ได้.."  ผมพยักหน้าเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ไปมากกว่านี้อีก
ตอนที่ 11
             หลังจากคุยจบ ไอ้เป้งก็ขับรถต่อไป อีกไม่ไกลก็ถึงบ้านมันแล้ว ผมมาที่นี่หลายครั้ง ก็ถือว่าบ่อยมากแหละครับ.. ผมโชคดีอีกเรื่องก็คือเรื่องการเข้าหาผู้ใหญ่ ผมมักจะได้รับความเอ็นดูจากท่านทั้งหลายเป็นพิเศษ  
             เช่นเดียวกะม๊าของเป้ง  ม๊าก็รักผม ชอบให้เป้งมาพาผมไปหาท่านบ่อยๆ ที่จริงผมก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษเลยน้า...แค่ยิ้ม  แค่พูดคุยกะม๊า บีบๆนวดๆ ให้ม๊าอ่ะ  แหมก็ท่านชอบบ่นว่า ปวดตรงนั้น ปวดตรงนี้ เมื่อยตรงนี้น เมื่อยตรงนี้  แล้วผมก็มักจะอดใจไม่ได้ต้องเข้าไปช่วยบีบช่วยนวดให้อ่ะ...
             เพราะอย่างนี้ล่ะมั้ง ท่านถึงได้เอ็นดูผมเป็นพีเศษ  แล้วมักจะชมผมบ่อยๆ บอกว่าถ้าผมเป็นผู้หญิงท่านจะรีบไปขอผมให้ไอ้เป้งมันอ่ะคับ  ผมได้ยินอย่างนี้หน้าแดงแปร๊ดเลยอ่ะ  ท่านจะสังเกตุเห็นบ้างหรือเปล่าก็มะรู้ แต่ไอ้เป้งอ่ะจิดันได้ยินที่ม๊าพูดซะด้วย  ผมหันไปมองก็เห็นมันนั่งอมยิ้ม แล้วยังมายักคิ้วให้ผมด้วย

GBOMK

ขอบคุนคับ

gigusa

ขอบคุณมากๆครับ

KillTi

ุสุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ