++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 7 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
             เพราะอย่างนี้ล่ะมั้ง ท่านถึงได้เอ็นดูผมเป็นพีเศษ  แล้วมักจะชมผมบ่อยๆ บอกว่าถ้าผมเป็นผู้หญิงท่านจะรีบไปขอผมให้ไอ้เป้งมันอ่ะคับ  ผมได้ยินอย่างนี้หน้าแดงแปร๊ดเลยอ่ะ  ท่านจะสังเกตุเห็นบ้างหรือเปล่าก็มะรู้ แต่ไอ้เป้งอ่ะจิดันได้ยินที่ม๊าพูดซะด้วย  ผมหันไปมองก็เห็นมันนั่งอมยิ้ม แล้วยังมายักคิ้วให้ผมด้วย
ถึงบ้านของเป้งแล้วมีรถจอดหลายคันภายในบริเวณรั้วบ้าน ไอ้เป้งก็เลยเอารถไปจอดด้านนอก ซึ่งก็มีรถที่จอดอยู่แล้วหลายคัน  ตอนแรกก็คิดว่าคงมีกันไม่กี่คน คิดว่าเลี้ยงกันในหมู่พี่น้อง แต่เห็นรถที่จอดแล้ว คงคิดผิดอ่ะคับ  
             ลงรถเสร็จเข้าไปก็เจอคนนั้นคนนี้เยอะแยะไปหมดเลย ไอ้เป้งพาผมเข้าไปหาม๊าของมันก่อน พอม๊าเห็นผม ท่านเรียกผมเข้าไปใกล้แล้วก็ทั้งกอดทั้งหอมแก้มผม  ม๊าดีใจมาก แล้วหลังจากนั้นม๊าก็พาผม ไปรู้จักกับบรรดา แขกๆที่มาในงานเลี้ยง  ก็มีบางคนที่ผมเคยเจอตอนที่ไอ้เป้งพามาที่บ้านมันคราวก่อน ผมก็เข้าไปไหว้ ส่วนคนที่ ไม่รู้จัก ผมก็ยกมือไหว้ทุกคนอ่ะคับ  
             แล้วหลังจากที่นั่งคุยกะม๊า และญาติๆของไอ้เป้งได้พักใหญ่ๆ ไอ้เป้งก็ขอตัวผมจากม๊า พาผม เอ๊ะ...ไม่จิ ลากผมต่างหาก อิอิดูมันกระวนกระวายมาก ผมก็ไม่เข้าใจ....มันพาผมไปที่ห้องของมัน  ผมก็ไปแต่โดยที่ไม่ได้คิดอะไร  พอผมเข้าไปในห้องแล้วมันก็ปิดประตูด้วยความรวดเร็ว
             " เฮ้ย....ไอ้เป้ง....."  ผมร้องด้วยความตกใจอ่ะคับ...ก็พอมันปิดประตูแล้ว ยังไม่ได้ทันจะก้าวขาเดินเลย ไอ้เป้งก็ดึงผมเข้าไปกอด
             " อยู่เฉยๆก่อนนะ...ขอเป้งอยู่อย่างนี้ก่อน เป้งอยากกอดนาวนะคร้าบ...."  เป้งบอกผม มันกอดแน่น แต่ก็ไม่ว่า อะไรมัน ปล่อยให้มันกอดผมอยู่อย่างนั้น มันกอดผมได้พักใหญ่เลยคับ แล้วอยู่ๆมันก็ดันผมออก
             " .................. "  ผมมองหน้ามัน แล้วก็ต้องหลบสายตาของมันอ่ะคับ ก็ในดวงตาของมันบ่งบอกอะไร หลายอย่าง ในนั้น แต่ที่ผมกลัวก็ไอ้อารมณ์ปรารถนา ที่ส่งออกมาให้ผมเห็นโดยที่ไม่ต้องมาปิดบังอะไรผมอีก
             " นาวครับ...เป้งรักนาวนะ...." เป้งมันพูดกับผม เสียงเบา
             " คร้าบ...นาวรู้แล้วคร้าบ...อุ๊ย..."  ผมพูดยังไม่ทันจะจบเลย ไอ้เป้งมันก็เอามือรวบตัวผมอุ้มขึ้น ตอนนั้นผมกลัว จะตกอ่ะ ก็เลยเอามือโอบคอมันไว้ ไอ้เป้งอุ้มผมพาเดินมาที่เตียงนอน
             " เป้ง...ปล่อยนาวเถอะ...เป้งคร้าบ..ปล่อยนาวเถอะคร้าบ..."  ผมร้องบอกมัน  
             " .................. "  มันไม่พูดแต่ก้มลงมามองหน้าผม  แล้ววางผมลงบนที่นอน
             " ....อ่ะ......"  ผมอุทาน เมื่อมันทิ้งตัวลงมาคล่อมทับร่างผมไว้  ก็ตัวมันใหญ่ขนาดนั้น ผมหรือจะหนีออกไปไหน ได้  คงนอนมองหน้ามันอยู่อย่างนั้นแหละครับ ทั้งๆที่รู้สึกอึดอัดมากอ่ะ
             " นาว...รู้มั้ยว่าน่ารักมากขนาดไหน...จนเป้งอยู่ใกล้แล้วอดใจแทบไม่ได้ทุกครั้งเลย  ดูสิรู้ใช่ไหมคร้าบ.."  มันบอกผมตาเยิ้มเลยครับ
             " เป้งอ่ะ...อย่าทำอย่างนี้สิ...มันไม่ดีน้า..."  ผมบอกมันก็รู้แหละว่าตอนนี้มันรู้สึกเช่นใด  ก็ที่ตรงนั้นของมันดัน ที่หน้าขาของผมจนผมยังรู้สึกได้
             " ไม่เห็นเป็นไรเลยคร้าบ....ก็เป้งรักนาวนี่คร้าบ..."  เป้งมันพูดกับผม
             " .อื้อ.....อะ..ไอ้เป..เป้ง..."  ผมระลํ่าระลักเรียกชื่อมันให้รู้สึกตัว  เพราะว่าพอมันพูดกะผมจบ มันก็ก้มหน้า ลงมาจูบผมอย่างรุนแรง  จนผมเจ็บปาก
             " ....อืม.....ดีจัง.... "  เป้งมันพูดหลังจากที่มันถอนปากก้มหน้ามามองผมแป๊บนึง
             " เป้ง...อย่าทำอย่างนี้สิ..."  ผมร้องบอกมัน เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้มากไปกว่านี้แล้ว
             " ไม่รู้...เป้งห้ามใจตัวเองไม่ได้  รู้แต่ว่าเป้งต้องการนาวที่สุดเลยคร้าบ..."  เป้งบอกผม แล้วโดยที่มันไม่ปล่อย ให้ผมพูดอะไรออกมาอีก
             " อุ๊บ...."  มันจูบผมอีก  ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
             " ยอมเป้งเถอะนะ...เป้งต้องการนาว...เป้งรักนาวน้า..นาวไม่รักเป้งเหรอ....."  เป้งอ้อนผม  ทำอย่างไรดีอ่ะคับ. ..ถ้าปล่อยให้มันทำอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันก็จะแย่เข้าไปกันใหญ่  อีกอย่าง ผมก็ไม่ใช่อิฐ ไม่ใช่ปูนนะ  โดนทำซะขนาดนี้
แล้วจะไม่ให้ผมรู้สึกอะไรเลยเหรอ
             " เป้ง...หยุดเถอะน้า...นาวกลัวคร้าบ..."  ผมร้องบอกมัน   ก็กลัวใจตัวเองด้วยแหละครับ....
             " อย่ากลัวเลยคร้าบ..."  เป้งบอกผม
             " ไม่เอาน้า...เป้งขอร้องเถอะ ปล่อยนาว ก็ไหนเราตกลงว่าแค่กอด แค่หอม หรือจะจูบ นาวก็ยอม แต่มากกว่า นั้น นาวไม่ยอม
น้า..."  ผมบอกมัน แล้วก็ดิ้นหนีมัน
             " นาว...ไม่รักเป้งเหรอค้าบ..."  เป้งเงยหน้ามองผม  ตอนนั้นผมก็หยุดดิ้นหนีแล้ว เพราะว่าผมมองตาของมัน แล้วรู้สึกสงสารมันมากมาย
             " เป้ง...ฟังนาวนะ...เพราะว่านาวรักเป้ง นาวถึงไม่ยอมมีอะไรกะเป้งอย่างที่เป้งต้องการ เป้งลองคิดสิ คิดดูดีๆ ว่าหลังจากนี้ไป จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ถ้าเป้งรักนาวจริง อย่างที่เป้งบอก ก็ต้องไม่ทำอย่างนี้กับนาว "  ผมบอกมัน  ผมพยายามทำให้มันคิดอะไรได้บ้าง
             เป้งได้ยินผมพูดอย่างนั้นแล้ว มันก็ชะงัก ไม่ฝืนใจผม ไม่ทำตามใจตัวเองต่อ  ผมรู้ว่ามันต้องเจ็บ  แต่มันก็ ็ต้องหยุด  มันคงคิดถึงผมอย่างที่ผมได้บอกมัน  มันรู้ว่าผมคงจะต้องเกลียดตัวเองแน่ๆ ถ้ามันปล่อยให้ตัวมันทำตามใจ ตัวเอง  
             " ครับ...เป้งรักนาวจริงๆ  เป้งขอโทษ  เป้งนี่แย่จริงๆ รู้ว่านาวเป็นคนใจอ่อน ก็เลยคิดจะใช้วิธีนี้ ทำให้นาวเป็นของเป้ง...เป้งขอโทษนะ..."  เป้งมันบอกผม
             แล้วมันก็กลิ้งตัวลงไปนอนหงายอยู่ข้างผม  ผมจึงหันไปมองมัน ก็เห็นมันแหงนหน้ามองเพดานห้องอยู่อย่างนั้น  มันไม่พูดอะไร  ผมก็เลยเลื่อนตัวลงไปนอนซุกอกของมัน  แล้วเป้งก็เอามือมาลูบหัวผมเล่น  เอานิ้วพันกับเส้นผม อยู่อย่างนั้น  พักใหญ่เลยทีเดียวที่อยู่กันอย่างนั้น  มันก็คงคิดอะไรของมัน ส่วนตัวผมก็คิดของผมเหมือนกัน แล้วเป็นผม ที่เป็นฝ่ายทำลายความเงียบ
             " เป้งคร้าบ...เรามาเป็นเหมือนเดิมกันเถอะน้า...นาวอยากได้เป้งมาเป็นเพื่อนที่สนิท ที่นาวรักมากที่สุด เหมือนเดิม  นาวก็รู้ว่าเรารักกันมากเกินคำว่าเพื่อนไปแล้ว แต่...นาวก็อยากให้เราอยู่ แล้วก็คิดกันได้แค่นี้ก็พอ  ตกลงมั้ย..."  ผมบอกตามที่ใจผมคิด  
             " อื้อ...เป้งก็กำลังคิดเหมือนกันกับนาวแหละครับ...ทำไมใจเราตรงกันน้า...ฮ่าฮ่า..."  ผมได้ยินมันพูดออกมา ก็ยิ้มได้ ก็ไอ้เป้งคนที่ขี้เล่น กลับมาแล้วอ่ะคับ...
             " เหรอ...งั้นตกลงนะ "  ผมบอกมันด้วยความดีใจ
             " อื้อ...ตกลง..แต่...เรื่องที่เราตกลงกันยังเหมือนเดิมนะ..."  มันบอกผม แล้วยิ้มกวนๆให้ผม
             " เอ่อ...อารายอ่ะ..."  ผมงง
             " ก็ถ้าเป้งอยากกอด อยากหอม ก็จะกอดจะหอมได้อ่ะค้าบ...."  มันบอกผมให้จำได้อ่ะ
             " อ๋อ...เรื่องนั้น ก็เป็นปกติแล้วนี่ ก็เป้งทำมาตลอดอ่ะ..."  ผมบอก แหมก็เห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้วอ่ะ
             " ยัง...ยังไม่หมด เรื่องจูบด้วย...เป้งอยากจูบ เป้งก็จะจูบนะ..."  เป้งบอกผม ตาพราวเลยอ่ะค้าบ...
             " อ่ะ...แค่จูบเท่านั้นนะ...อย่างอื่นไม่แล้วน้า..."  ผมบอกมัน ก็กลัวอ่ะ...กลัวถ้ามันจะมากกว่าจูบผม  แล้วที่สำคัญผมแหละที่กลัวใจตัวเอง
             " อ่า...รู้ทันซะนี่ กะว่าจะขอต่ออีกนะเนี่ย  ฮ่าฮ่า..."  ไอ้เป้งพูดอย่างอารมณ์ดี
             " ตกลงกันแย้วน้า...ห้ามผิดสัญญาอีกล่ะ...ไม่งั้นโกรธจะไม่พูดด้วย..."  ผมบอก
             " โอเคคร้าบ...เป้งเชื่อฟังนาวแล้วคร้าบ...เอ่อ..เราเป็นกิ๊กกันน้า..."  ไอ้เป้งบอกผม  
             " เออ...กิ๊กก็กิ๊กวะ..." ผมตอบ อิอิ...
             แล้วตอนนั้น ไอ้เป้งก็จับผมเลื่อนไปหนุนแขนของมัน  แล้วมันก็พลิกตัวหันมากอดผม เอาหน้ามาซุกที่หัวของผม  ตอนแรก
ผมก็ตัวแข็งเพราะตกใจ คิดว่าไอ้เป้งจะมาทำแบบเดิมกะผม  แต่แล้วมันก็พูดกะผมให้ผมผ่อนคลาย
             " นอนอยู่เฉยๆอย่างนี้นะ ไม่ต้องกลัวเป้งแล้ว ตอนนี้ขอเป้งนอนหลับแบบนี้ไปก่อนนะ..."  เป้งพูด ให้ผมเข้าใจ
             " คร้าบ...เป้งนอนไปเถอะ นาวไม่ว่าอะไรเป้งแล้วคร้าบ "  ผมบอก
             " อื้ม...ดีมากคร้าบ...เป้งรักนาวน้า..."  เป้งพูดจบก็หอมแก้มผมทีนึง แล้วก็นอนเอาหน้าซุกลงที่หัวของผม เหมือนเดิม
             ผมก็นอนหนุนแขนไอ้เป้งอยู่อย่างนั้น นอนคิดอะไรเพลินๆ ก็ต้องสะดุ้ง เพราะตกใจกะการสั่นของโทรศัพท์ ในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ไม่ต้องมองก็รู้ว่าใครโทรมาหาผม...ก็ผมดันลืม ไปด้วยว่ามาถึงแล้ว จะโทรไปบอก พี่เค้า...ทำไงดีล่ะ จะบอกยังไงดี ไอ้เป้งก็นอนอยู่ตรงนี้ซะด้วย...สงสัยต้องโดนดุแน่เลยอ่ะ...
ตอนที่ 12            
             " พี่เจสคร้าบ...."  ผมเอ่ยทักพี่เจสเค้าก่อน แหมก็ผมผิดนี่ดันลืมโทรไปซะได้อ่ะ
             " อื้อ...ถึงนานหรือยัง..."  พี่เจสถามผม
             " เอ่อ...นานแย้วคร้าบ...ขอโทษคร้าบ...นาวลืมโทรไปบอกพี่เจสอ่ะ...อย่าว่านาวน้า..."  ผมบอกอ้อนๆอ่ะค้าบ ก็ผิดอ่ะค้าบ
             " เรานี่มันน่านัก ดูสิพี่นั่งรอโทรศัพท์ของเราตั้งนาน แต่เราดันบอกว่าลืม  "  พี่เจสพูดอย่างน้อยใจ
             " พี่เจสอ่ะคร้าบ..ก็นาวบอกขอโทษแล้วนี่คร้าบ...อย่าว่านาวเลยน้า.."  ผมบอกเสียงอ้อนๆอีก  
             " อื้อ...ไม่ว่าแล้วครับ...พี่แค่เป็นห่วง..งั้นเดี๋ยวพี่โทรมาหานาวใหม่นะครับ..."  พี่เจสบอกผม
             " คร้าบ...นาวรักพี่เจสน้าคร้าบ..."  ผมบอก
             " พี่ก็รักนาวที่สุดเลยครับ..."  พี่เจสบอกรักผมบ้าง
             " พี่เจสอย่าลืมโทรมาหานาวอีกน้า.."  ผมอ้อนบอกพี่เค้าอีก
             " ครับ...เดี๋ยวพี่จะโทรหาบ่อยๆเลยครับ..."  พี่เจสพูด
             " คร้าบ...บะบายน้าคร้าบ.."  ผมบอก
             " บายครับ "  พี่เจสบอกต่อ....
             แล้วผมกะพี่เจสก็วางสายไป  ตอนนั้นผมก็เพิ่งรู้สึกตัวว่านอนหนุนแขนไอ้เป้งคุยโทรศัพท์อยู่  ที่รู้ก็เพราะว่าไอ้เป้งมันกอดผมแน่นกว่าเดิม แล้วยังมาหอมผมอีก แล้วก็เอาลิ้นมาเลียที่หูผมอีกด้วย
             " พอแย้ว...เป็นอารายอีกอ่ะ..."  ผมถามมัน
             " เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก...อิจฉานาว  ที่มีแต่คนมารัก " เป้งบอก
             " อื้อ......"  ผมเอ่ยเสียงเบาๆ พอให้ได้ยิน
             " ขอเป้งหลับหน่อยนะครับ..."  
             " อื้อ...ได้ครับ...เป้งนอนเถอะคร้าบ...นาวให้เป้งนอนกอดนาวอยู่ตรงนี้แหละคร้าบ.."  ผมบอก  แล้วมันก็หอมแก้มผมอีกครั้งนึง
             เรานอนอยู่อย่างนั้นจนเย็น  แล้วผมกะไอ้เป้งก็ลงมาช่วย จัดสถานที่ ดูแลความเรียบร้อย  เสร็จแล้วผมก็เข้าไปนั่งคุยกะ ม๊า และญาติๆของไอ้เป้ง อย่างสนุกสนาน ก็แต่ละคนเอาเรื่องสนุกๆตลกๆมาคุย เพื่อให้ม๊ามีความสุขที่ได้อยู่กันพร้อมหน้า  แล้วพอได้เวลาก็ออกมานั่งกันที่ด้านนอก ซึ่งจัดไว้เรียบร้อย  แล้วงานปาร์ตี้เล็กๆก็เริ่มต้นขึ้น
             พี่เจสก็โทรศัพท์มาหาผมอีกหลายครั้ง  พี่เจสถามผมเรื่องต่างๆ  ผมก็คุยกะพี่เค้าบอกรักกันตลอดทุกครั้ง  ก็มีความสุขมากแหละครับเรื่องการบอกรักกัน  ไม่เบื่อนะ ดีซะอีก  แล้วพี่เจสโทรมาหาผมครั้งล่าสุดก็เกือบ 3 ทุ่มแล้ว
             " พี่เจสคร้าบ....."  ผมเอ่ยทักก่อน
             " ครับ...ว่าไงเราน่ะ จะกลับเมื่อไหร่  นี่มันก็ดึกแล้วน้า..."  พี่เจสบอก เสียงบ่งบอกว่าเริ่มจะหงุดหงิดแล้ว
             " อีกแป๊บนึงคร้าบ...แขกยังกลับไปไม่หมดเลยอ่ะ...."  ผมตอบ
             " แล้วทำไมเราต้องอยู่รอจนแขกกลับไปหมดก่อนด้วยล่ะ..."  พี่เจสพูดอย่างโมโห  
             " พี่เจสอ่ะ...ก็นาวต้องรอไอ้เป้งนี่ค้าบ แล้วไอ้เป้งมันต้องรอส่งแขกให้หมดก่อนอ่ะ...."  ผมบอก ก็ตอนแรกผมก็บอกไอ้เป้งแล้วว่าให้ไปส่ง แต่ไอ้เป้งก็บอกว่า ม๊าให้รอส่งแขกกลับให้หมดก่อน
             " แล้วถ้าแขกอยู่จนถึงเช้า เราก็ต้องคอยอยู่ยันเช้าด้วยเหรอ..."  พี่เจสพูด  ผมไม่เห็นหน้า แต่ก็เดาออกแหละครับ ว่าตอนนี้พี่เจสเป็นยังไง
             " พี่เจสอ่ะคร้าบ....อย่าโกรธนาวจิ...ก็นาวไม่รู้จะทำไงดีอ่ะ..."  ผมบอกเสียงเริ่มเคลือแล้วอ่ะ...
             " ไม่ต้องพูดเลย อยากไปนักนี่ รอไอ้เป้งมันแล้วกัน ทีหลังรู้ว่าไปนานขนาดนี้จะไม่ให้ไปอีกแล้ว..."  พี่เจสพูดต่อ            
             " พี่อ่ะ...ว่านาว...ไม่เป็นไร งั้นนาวกลับเองก็ได้คร้าบ..."  ผมบอก ก็น้อยใจอ่ะคร้าบ...ผมก็อยากกลับบ้าน มากจะแย่อยู่แล้ว พี่เจสก็ดันมาว่าผมอีก น้อยใจนะ.......
             " นาว...อย่าพูดอย่างนั้นสิ...น้อยใจพี่ใช่ไหมครับ..."  พี่เจสเปลี่ยนเสียงพูดทันทีที่ได้ยินผมพูด  พี่เค้ารู้ครับ.. .อยู่มาตั้งนาน ผมรู้สึกยังไง มีหรือที่พี่เค้าจะไม่รู้
             " ป่าวคร้าบ...นาวไม่ได้น้อยใจซักหน่อย..."  ผมปฎิเสธพี่เค้า  ก็นิสัยผมแหละที่เป็นแบบนี้
             " ไม่ต้องปฎิเสธพี่หรอกครับ...ทำไมพี่จะไม่รู้ว่าเราน้อยใจพี่อยู่น่ะ "  พี่เจสบอกผม
             " อื้อ...ครับ...ไม่น้อยใจแย้วก็ได้คร้าบ..."  ผมบอกเสียงเบา
             " ดีแล้ว...พี่คิดถึงนาวนะครับ...แล้วก็ไม่ต้องนั่งรถกลับมาเองนะ...รู้ไหม  พี่เป็นห่วงเรามาก  "  พี่เจสบอกผมอีก  รู้ครับว่าพี่เค้าห่วงผมมาก
             " คร้าบ...นาวรู้แย้วคร้าบ.....พี่เจสคร้าบ..."  ผมบอกแล้วพูดอ้อนพี่เจสอีก
             " อะไรเหรอครับ..."  พี่เจวถามผมกลับทันที
             " นาวอยากกลับบ้านแล้วอ่าคร้าบ.."  ผมบอก ก็คิดอย่างนี้จริงๆอ่ะ...
             " อื้อ...ก็ต้องรอไอ้เป้งไม่ใช่เหรอ รออีกหน่อยแล้วกันนะ..."  พี่เจสพูดให้ผมรอ
             " คร้าบ..."  ผมพูด  แต่พี่เจสจะรู้มั้ยว่าผมอยากกลับบ้านจริงๆ อยากอยู่ใกล้ๆกะพี่เค้าอ่ะค้าบ.. .อยากไปหาพี่เจสมากอ่ะ....
             " ครับ...งั้นเดี๋ยวกลับมาก็ค่อยคุยกันนะ...รอหน่อย..."  พี่เจสพูดปลอบผม
             " คร้าบ...รักพี่เจสน้า..."  ผมบอก
             " รักนาวเหมือนกันครับ...ที่สุดในโลกเลยคร้าบ...จุ๊บจุ๊บ...."  พี่เจสพูด
             " บายคร้าบ..."  ผมบอก
             " บายครับ..."  พี่เจสบอก แล้วก็วางสายไปพร้อมกัน
             หลังจากที่วางสายจากพี่เจสแล้ว ผมก็เดินเข้าไปหาไอ้เป้งอีกที ผมก็ถามมันแหละว่าจะกลับตอนไหน  อยากรู้เวลา
อ่ะค้าบ...ไอ้เป้งบอก ก่อนเที่ยงคืนจะไปส่งกลับบ้าน  แล้วพอดีมีคนเข้ามาคุยกะมัน ผมก็เลยแยกตัวออกมา ผมเดินไปหาม๊า แล้วก็นั่งคุย กะม๊าเล่น  ก็หนุกดีครับ  ม๊าเป็นคนทันสมัย  เวลาที่พูดอะไรออกมา ก้มักจะทำให้ผม หัวเราะออกมาทุกครั้ง  ม๊าเป็นคนอารมณ์ดี  คุยด้วยแล้วก็สบายใจ  
             ผมนั่งคุยอะไรกะม๊านักก็ไม่รู้ อยู่นานมาก  แล้วอยู่ๆม๊าก็ถามถึงพี่เจส  ว่าพี่เจสไม่มาด้วยเหรอ  คือม๊าอ่ะเค้าไม่รู้หรอกว่า ผมกะพี่เจสเป็นอะไรกัน ม๊าคิดว่าเป็นพี่น้องกันอ่ะคับ..ผมก็บอกว่า พี่เจสเค้าไม่ว่างคับ เลยมาด้วยไม่ได้อ่ะ....ม๊าก็ถามเรื่องของ
พี่เจสจากผม  ก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ก็ตอบเท่าที่สามารถจะตอบได้อ่ะค้าบ...
             5  ทุ่มแล้ว....ผมออกไปมองหาไอ้เป้ง  หลังจากที่นั่งดูหนังจากเคเบิลทีวี  ในห้องพักผ่อน  ม๊าขอตัวไป พักผ่อนได้เกือบชั่วโมงแล้ว  ผมเดินตามหามันจนเจอ เห็นมันนั่งก๊งเหล้าที่โต๊ะ ของญาติๆมัน ที่อายุใกล้เคียงกัน  เห็นมันแล้วอดส่ายหัวให้ไม่ได้  ก็ดูมันสิบอกว่าแขกกลับหมดแล้วจะไปส่งผม  แต่ที่ไหนได้ ตัวมันกลับ มานั่งก๊งเหล้า กะกลุ่มญาติตัวเองแบบนี้  แล้วผมจะได้กลับบ้านได้เมื่อไหร่ล่ะค้าบ...
             ไอ้เป้งมันไม่เห็นผมหรอก ผมเดินกลับเข้ามาข้างในบ้าน เดินไปหยิบกระเป๋าเป้ของผมขึ้นมาสะพายหลัง  แล้วเดินออกมาข้างนอกบ้าน  ผมเปิดประตูรั้วออกมาโดยที่ไม่มีใครเห็น  ก็มันน่าน้อยใจไหมล่ะคับ..ก็ปากมันบอกว่ารักผม แต่ดูสิไม่เห็นมันจะสนใจอะไรผมเลย  ผมเดินไปตามถนนในหมู่บ้าน คิดว่าเมื่อออกไปถึงปากทาง  แล้วค่อยเรียกรถแท๊กซี่ ให้ไปส่งที่บ้าน  
             ตอนแรกผมก็จะโทรบอกพี่เจสให้มารับ แต่คิดอีกทีผมไม่โทรดีกว่า  ก็รู้ว่าพี่ต้องบ่น ต้องโกรธผมแน่ๆ บ้านก็ไกลกัน ขับรถคนเดียวดึกๆมันก็อันตรายด้วย  แล้วอีกอย่าง แบตโทรศัพท์ของผมก็ดันมาหมดซะอีก  ไม่รู้ว่าจะทำ ยังไงดีเหมือนกัน  แล้วผมก็เดินออกมาเรื่อยๆ จนถึงปากทาง  ผมยืนรอรถแท๊กซี่  ได้ไม่นาน ก็มีรถเข้ามาจอดรับ  ผมก้มลงไปมองดูคนขับเห็นว่าเป็นลุงหน้าตาใจดีผมก็เข้าไปนั่ง บอกที่อยู่ แล้วลุงใจดีก็ขับพาผมกลับบ้าน
             ทำไมบ้านปิดไฟเงียบแบบนี้ พี่เจสออกไปข้างนอกเหรอ  ผมคิดในใจ หลังจากลงรถแท๊กซี่แล้ว  ผมเปิดประตู เข้าไป พี่เจสไม่อยู่ บ้านเงียบมาก  ผมดินไปที่โทรศัพท์บ้านที่วางอยู่ที่โต๊ะ  ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมากด หมายเลขลงไป แล้วก็รอ
              " พี่เจสออก................ไปไหน........." ผมพูดค้าง เพราะเสียงจากปลายสายรัวใส่ผมเป็นชุด
              " ไอ้นาวออกไปไหนมา ทำไมไม่รออยู่ที่นั่น ปล่อยให้พี่ตามหาเรา มือถือก็ติดต่อไม่ได้ ทำไมทำกับพี่แบบนี้ พี่จะบ้าตายอยู่แล้ว รู้บ้างมั้ย " พี่เจสพูดรัวใส่ผม  ผมไม่รู้จริงๆนี่ครับ
              " พี่เจสคร้าบ...นาวขอโทษ..."  ผมบอกเสียงเบา  ที่จริงก็อยากพูดอยากบอกอะไรให้มากกว่านี้ อยากบอกว่าน้อยใจมากแค่ไหน แต่มันพูดไม่ออก  ไม่อยากแก้ตัวด้วย ไม่เห็นมีใครสนใจผมเลย
              " รู้ตัวก็ดีแล้ว...ทีหลังไม่ต้องออกไปอีกแล้วนะ  ไอ้เป้งอีกคน ทำไมไม่ดูแลเราดีๆล่ะ...ต้องห้ามบ้างแล้ว..."  พี่เจสก็บ่นโวยวายออกมาอีก แต่ก็เบาลงกว่าเดิมแล้ว  คงเป็นเพราะรู้ว่าผมกลับมาถึงบ้านแล้วด้วยล่ะ
              " คร้าบ...พี่เจสอย่าไปว่ามันเลยครับ...นาวผิดเองอ่ะที่ออกมาโดยไม่บอกมันก่อน..."  ผมบอกเสียงเบา นํ้าตาคลออีกแล้ว วันนี้ผมเป็นอารายน้า...
              " ไม่ต้องออกรับแทนมันเลย  ดูสิเราต้องมานั่งรถกลับบ้านเอง ตอนนี้รถแท๊กซี่ก็ไม่ค่อยน่าไว้ใจอยู่ด้วย "  พี่เจสบอก  
              " อื้อ...นาวขอโทษแล้วกันคร้าบ...ฮือ..ฮือ.."  ผมบอกแล้วพยายามกลั้นไม่ให้ร้องไห้แล้ว แต่มันอดไม่อยู่จริงๆ  มันน้อยใจอ่ะคับ
              " ไอ้นาว...ร้องไห้ทำไม...เงียบนะอย่าร้องไห้เลยครับ...พี่ไม่ว่าเราแล้ว  รอพี่แป๊บเดียว  พี่จะรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด  อย่าร้องนะคนดี พี่ขอโทษครับ....อย่าน้อยใจพี่นะ..."  พี่เจส เมื่อได้ยินเสียงผมร้องไห้
              " ฮือ..ฮือ..ไม่ร้องแล้วคร้าบ....พี่ไม่ต้องรีบร้อน...ฮึก..ฮึก..กลับมาเร็วๆหรอกคร้าบ. ..มันอันตรายคร้าบ... นาวเป็นห่วง
พี่เจสน้า...ฮึกฮึก..."  ผมร้องไห้ไป สะอึกสะอื้นไป  ก็เป็นห่วงพี่เค้าแหละครับ  เรื่องการขับรถอ่ะ....
              " ครับ...พี่ไม่รีบแล้วครับ..."  พี่เจสบอกตามใจผม
              " พี่อย่าเพิ่งคุยกะนาวเลยค้าบ...วางโทรศัพท์ไปก่อนจะได้มีสมาธิในการขับรถดีๆ  นะคร้าบ..."  ผมบอก
              " ครับ...งั้นพี่วางสายไปก่อนน้า...เดี๋ยวก็ถึงแล้ว.."  พี่เจสบอก
              " คร้าบ...ขับรถดีๆน้า...ระวังด้วยคร้าบ..."  ผมบอกเตือนพี่เจสเค้าอีกครั้งนึง
              " คร้าบ..."  พูดจบ พี่เจสก็วางสายไป
              พอผมวางสายแล้ว ก็ขึ้นไปอาบนํ้า เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินลงมานั่งรอพี่เจสข้างล่าง  กดรีโหมทเปิดโทรทัศน์ เคเบิลมีหลายช่องให้เลือกแต่ที่ดูจริงๆก็มีไม่กี่ช่องหรอกครับ ผมกดช่องที่มีภาพยนตร์ต่างประเทศ พอดีมีเรื่องที่ผมอยากดูตั้งแต่เข้าโรงฉายแล้ว แต่ก็ไม่ได้ดู  ตอนนี้เคเบิลเอามาเปิดให้ดูพอดีผมก็เลยยึดโซฟายาวนั่งดู จากนั่งๆ ก็เปลี่ยนเป็นนอน
พี่เจสก็ยังไม่กลับสักที ดูไปดูมา คอยไปคอยมาก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ตัวเหมือนกัน...รู้แต่ว่ามีคนมาอุ้มผม  ตอนนั้นงัวเงียเพราะง่วงนอนมากมาย พยายามลืมตามอง เห็นพี่เจสกำลังอุ้มผมขึ้นบันได ไปที่ห้องนอน  

GBOMK

ขอบคุนคับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ