++ " กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว "++ # 27 ภาคสอง

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                      ระหว่างที่เดินลงบรรไดลงมาข้างล่าง  ผมก็คิดตลอดอ่ะว่าจะพูดกะไอ้เป้งยังไงดี  อายเป้งมันเหมือนกันอ่ะ อยากพูดกะมันจะแย่แล้ว
                      เดินเข้ามาในห้องรับแขก ก็เห็นพี่แป้งกะ ไอ้เป้งคุยกันอยู่  ก็ดูอารมณ์ดีทั้ง 2 คนอ่ะ  ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันนัก  ไอ้เป้งพอเห็นผมเดินเข้ามาก็ เดินตรงรี่เข้ามาหาผมทันที
ตอนที่ 52
                          " พี่เจสครับ   ผมขอคุยกับไอ้นาวมันเดี๋ยวสิครับ  "  ไอ้เป้งมันพูดกับพี่เจส หน้าตาจริงจัง
                          " อืม.....ไปสิ  คุยกันดีๆก็แล้วกัน  อย่าเผลอไปตีมันล่ะ " พี่เจสบอกไอ้เป้งแบบขำๆอ่ะ
                          "  พี่เจสอ่ะ...... "  ผมพูด แล้วทุบแขนพี่เค้าไปที
                          " ฮ่าฮ่า...."  พี่แป้งก็หัวเราะ
                          " พี่แป้ง........"  ผมเรียกชื่อพี่เค้าแล้วหน้ามุ่ย  ดูสิไม่มีใครอยู่ข้างผมสักคนอ่ะ
                          " หึหึ...."  พี่เจสขำ
                          " ฮ่าฮ่า......ไอ้เป้ง ยังไงก็อย่านานนักล่ะ "  พี่แป้งหันไปพูดกับไอ้เป้ง
                          " ไม่หรอกครับ  ขอเวลาแค่ 5 นาทีก็พอครับ  "  ไอ้เป้งบอกพี่แป้ง  ยิ้มให้ด้วย
                          " ไปตรงนู้นกัน  "  ไอ้เป้งหันกลับมาพูดกับผม  แต่ทำไมหน้ามันต้องโมโหผมด้วยล่ะ  ไม่เห็นทำหน้ายิ้มแย้มเหมือนเวลาที่คุยกะพี่แป้งเลยอ่ะ.....
                          " ...................... "  ผมไม่พูด ไม่เดินตามไปด้วย
                          " แน่ะ....พี่ดูสิ....มานี่กับเป้งหน่อย "  ไอ้เป้งเริ่มพูดเพราะขึ้น
                          " ...................... "  ผมก็ยังไม่ยอมพูดไม่ยอมเดินไปอีก
                         " ไอ้นาว....ทำไมพูดยากจัง.....พี่ครับ ผมขอแป๊บนึงนะครับ..."  ไอ้เป้งบอกพี่เจส หลังเห็นว่าผมไม่ยอมไปกับมันง่ายๆ
                         ที่จริงผมก็ไม่ได้งอน หรือเล่นตัวอะไรกับเป้งมันแล้วอ่ะคับ แต่แค่จะแกล้งแหย่มันก็แค่นั้นเองอ่ะคับ  เห็นมันชอบทำหน้าโมโหใส่ผม
                        " โอ๊ย....ไอ้เป้งจะทำอะไรนาวอ่ะ.....เบาๆสิ "  ผมร้องโวยวาย ก็ไอ้เป้งอ่ะ มันเดินมาจับแขนผม แล้วลากผมให้เดินไปกะมัน ต่อหน้าพี่เจสเลยอ่ะ
                        " ก็อย่าฝืนตัวไว้สิ เดินตามมาดีๆ  "  ไอ้เป้งพูด  แต่ก็ไม่หยุดลากผมให้ไปกะมัน
                        " พี่เจสคร้าบ....ดูจิ ไอ้เป้งมันแกล้งนาวอ่ะ  "  ผมร้องเรียกพี่เจสอ่ะ
                        " หึหึ........"  พี่เจสมองดูแล้วก็ยิ้มๆ  อารายอ่ะ ไม่ช่วยผมด้วย
                        " ไอ้เป้งนาวเจ็บมือน้า...เจ็บจริงๆ ไม่ต้องดึงนาวแล้ว เดินเองก็ได้  มันเจ็บมือจริงๆนะ  "  ผมพูดร้องโวยวายไปตลอดทาง  ที่ผมบอกมันน่ะ  ผมเจ็บจริงๆ  ไม่ได้แกล้งหรอกครับ
                        " เฮ้ย...ไอ้เป้งเบาๆหน่อยโว๊ย....."  พี่แป้งตะโกนบอก  ผมมองเห็นพี่เจสหน้ามุ่ยนิดนึง แต่ก็ไม่พูดห้ามอะไร
                        " ครับ....... "  ไอ้เป้งรับคำ พร้อมกับคลายมือเป็นหลวมๆ แต่ก็ยังคงไม่ปล่อยมือผม
                        " ทำไมต้องลากนาวมาด้วย รู้มั้ยว่าเจ็บอ่ะ  "  ผมพูดต่อว่ามันอีกอ่ะคับ
                        " งั้นก็เดินมาดีๆสิ  ถ้าไม่ดื้อไม่งอน แล้วก็ฟังเป้งตั้งแต่ทีแรกก็ไม่มีอะไรแล้ว  "  ไอ้เป้งบ่นผมต่ออีกอ่ะ
                        " ......................... "  ผมเงียบเลยครับ
                        ผมก็เดินตามมันออกไปโดยไม่พูดอะไรเลย  เจ็บข้อมือเหมือนกัน  แต่ผมก็ปล่อยให้มันจูงมือผมไอ้เป้งมันพาผมเดินออกไปสวนหลังบ้าน  เดินตรงไปที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่  พอเดินไปถึงมันก็ปล่อยมือผมให้เป็นอิสระ
                         " เจ็บป่าว เป้งขอโทษนะ  "  เป้งพูดเมื่อเห็นผมบีบที่ข้อมือตัวเอง
                        " ไม่อ่ะ "  ผมบอกไอ้เป้งมัน
                        " ไหนๆ  มาให้เป้งดูหน่อย บอกไม่เป็นไรแต่ดูมือสิ แดงมากขนาดนี้ "  เป้งพูด เมื่อยกข้อมือของผมขึ้นมามองดู
                        " ไมเป็นไรอ่ะ....."  ผมบอก
                        " ยังจะปากแข็งอีก แดงขนาดนี้ เดี๋ยวเป้งเข้าไปเอาครีมมมาทาให้ก่อน  "  เป้งพูดแล้วหันกลับจะเดินเข้าบ้าน
                         " เดี๋ยวเป้ง......นาวไม่ค่อยเจ็บหรอก  เดี๋ยวค่อยเข้าไปทีเดียวเลยน้า...."  ผมพูด  แล้วคว้าเสื้อเป้งเอาไว้ได้
                        " ไม่เจ็บแน่นะ  เป้งเป็นห่วงนะรู้มั้ย  "  ไอ้เป้งพูดกับผม ทำสีหน้าละห้อยเลย
                        " ไม่เจ็บจริงๆ ทีอย่างนี้มาห่วง ตะกี้นาวบอกว่าเจ็บ  ก็ยังไม่เห็นนึกถึงเลย "  ผมบอกยืนยันคำตอบเดิม แล้วก็พูดบ่นมันเบาๆ  แต่ก็รู้สึกสงสารมันอ่ะ  ที่เห็นเป้งมันทำหน้าแบบนั้น
                        " โธ่เว้ย  วันนี้มันวันซวยอะไรของเป้งนักก็ไม่รู้  ทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมดเลย  "  ไอ้เป้งมันบ่นว่าตัวเอง แล้วทำหน้าเซ็งอ่ะ
                        " ไม่หรอกเป้ง  เดี๋ยวก็ดีน้า....มันก็ไม่ได้แย่อะไรนักนี่  "  ผมปลอบ แล้วเดินมายืนข้างหน้าไอ้เป้ง
                        " อูย......"  ไอ้เป้งมันร้องเบาๆ  เมื่อผมยื่นมือไปบีบจมูกของมัน
                        " ฮ่าฮ่า......เจ็บป่าว...."  ผมถามมัน เมื่อเห็นมันเอามือมาจับจมูกตัวเอง
                        " ก็เจ็บสิ  เล่นอะไรก็ไม่รู้  "  ไอ้เป้งมันพูด  แต่หน้าตาของมันก็คลายความรู้สึกแย่ๆลงบ้าง
                        " เจ็บใช่ป่าว...งั้นก็หายกันน้า...."  ผมพูด  แล้วยิ้มให้ไอ้เป้งมัน
                        " นาว......"  ไอ้เป้งมันเรียกชื่อผม แล้วยึนจ้องผมนิ่ง  ผมก็ยิ้มให้มันแหละครับ  ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้นี่คร้าบ....
                        " ทำไมอ่ะ....เรียกชื่อแล้วก็เงียบ....อ๊ะ......"  ผมเขินมันที่มองผมอย่างนั้นก็เลยหาเรื่องที่จะคุยต่อ แต่ก็ต้องตกใจ  ที่ไอ้เป้งมันเข้ามากอด
                        " นาว....ขอบใจนะ ที่ทำให้เป้งรู้สึกดีขึ้น ไม่รู้สึกแย่ๆไปมากกว่าเดิม  "  ไอ้เป้งมันพูดข้างหูผมเบาๆ
                        " อืม....ก็นาวรักเป้งนี่น้า  เห็นเป้งรู้สึกแย่ๆ  นาวก็อยากให้เป้งรู้สึกดีขึ้น "  ผมบอกมันตามความรู้สึกในใจ  
                        แต่ผมว่าไอ้เป้งมันต้องมีอะไรมากกว่านั้น อาจจะหงุดหงิดหรือมีเรื่องอะไรไม่สบายใจอยู่ข้างในหัวแน่ๆ เพียงแต่ตอนนี้ผมไม่รู้เท่านั้นเอง
                       " นาวไม่โกรธเป้งแล้วใช่หรือเปล่า  "  เป้งมันถามผม ทั้งๆที่มันยังคงกอดผมอยู่อย่างนั้น
                       " แล้วทำไมนาวต้องไปโกรธเป้งด้วยล่ะ   ลองนึกดูสิ ตั้งแต่รู้จักกันมา นาวมีนิสัยยังไงแล้วนาวเคยโกรธเป้งหรือใครๆหรือป่าวล่ะ....แล้วกับเรื่องแค่นี้ นาวจะโกรธเหรอ   ก็แค่งอนไปหน่อยเดียว "   ผมบอก
                       " อื้อ...ใช่ นาวไม่โกรธใครเลย  ก็นาวดีแบบนี้ไง เป้งถึงรักนาวน่ะ  "  เป้งพูด
                       " เป้งคร้าบ..."  ผมเรียกชื่อมัน
                        " ว่าไงครับ  "  ไอ้เป้งพูดแล้วมองหน้าผม
                        " เป้งปล่อยนาวได้แล้วหรือยังอ่ะ  แฮะแฮะ....มันแน่นอ่ะ  "  ผมบอกมัน  แล้วก็ขำไปด้วย
                        " ฮ่าฮ่า.....ขอโทษนะคร้าบ....เป้งลืมไป ไม่รู้พี่เจสเห็นป่าว  เดี๋ยวเป้งโดนพี่เจสเตะเอาแน่ๆ "  ไอ้เป้งพูดแล้วหัวเราะไปด้วย
                        " เป้ง.....นาวถามอะไรหน่อยสิ  "  ผมถามเป้ง
                        "  อะไรเหรอ  ถามมาสิ  "  เป้งบอก
                        " เป้งมีเรื่องอะไรที่ต้องคิดมากอยู่ในใจใช่หรือป่าว  "  ผมถาม
                        " เอ่อ........"  เป้งเงียบชะงักไป  ไม่พูดต่อ
ตอนที่ 53
                           " เป้ง....มีใช่มั้ย  ถ้ามีแล้วคิดอะไรไม่ออกก็ปรึกษานาวได้น้า...."  ผมพูดด้วยความหวังดี อยากช่วยเป้งไม่ให้คิดมาก
                           " อืม....ไม่เป็นไรแล้ว  นาวขอบใจมากนะ ที่ทำให้เป้งตัดสินใจได้สักที ทั้งๆที่รู้ว่าตัดสินใจแล้วจะเป็นยังไงต่อไป  
แต่เป้งก็ยอมครับ  "  เป้งพูดแล้วจับมือผมแน่น แล้วยิ้มให้ด้วย
                           " เหรอ  นาวดีใจด้วยก็แล้วกันทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไร  แต่ไม่เป็นไรหรอกน้า  เพราะเป้งตัดสินใจแล้วนี่  เป้งคงจะไม่คิดมากอีกใช่ป่าว..."  ผมพูดกับเป้งแบบนี้แหละ
                           " อืม....ใช่ๆ  เป้งไม่คิดอะไรแล้วล่ะ...."  เป้งบอกผม
                           " ป่ะ..งั้นดีกันเหมือนเดิมแล้วน้าทีนี้ก็เข้าบ้านได้แล้ว พี่ๆเค้าคงคอยจนท้องกิ่วแล้วมั้ง  คิกคิก."  ผมพูดแล้วก็หัวเราะไปด้วย
                           " เดี๋ยว...แป๊บนึง   "  ไอ้เป้งบอกผม แล้วหันไปมองตรงนั้นที ตรงนี้ที  
                           " มองหาอะไรเหรอ  "  ผมถามมันแล้ว ก็มองมันไปด้วย
                           " เดี๋ยวบอก  มาตรงนี้สิ..."  ไอ้เป้งบอก แล้วดึงผมไปหลังกอไม้
                           " อุ๊บ......"  ผมร้องอุทาน ก็ตกใจอ่ะ ไอ้เป้งมันดึงผมเข้าไปจูบด้วยความรวดเร็ว  จนผมทำอะไรไม่ถูกเลยยืนให้มันจูบอยู่อย่างนั้น  แฮะแฮะ........
                           " อืม.....ดีจัง  ได้แบบนี้ เป้งก็มีแรงสู้ต่อแล้วล่ะ....ฮ่าฮ่า...."  ไอ้เป้งพูด หลังจากที่มันจูบปากผมได้แป๊บนึง
                           " ไอ้เป้งบ้า เล่นอารายเนี่ย  "  ผมพูด ก็ไม่รู้จะพุดอารายอ่ะคับ  อายมันจะแย่แล้ว
                           " ฮ่าฮ่า....ใครว่าเล่นล่ะ  จริงๆเลย  "  ไอ้เป้งบอกผมแล้วหัวเราะ
                           " อ่า......"  ผมพูดไม่ออกเลยคร้าบ.......
                           " อยากรู้ป่าวว่าตะกี้มองหาอะไร  "  ไอ้เป้งมันเดินมากระซิบที่ข้างหูผม
                           " อารายอ่ะ.......บอกมาน้า....."  ผมพูดเบาๆ มันแกล้งแหย่อะไรผมเนี่ย
                           " ฮ่าฮ่า...ก็มองหาพี่เจส กับพี่แป้งน่ะสิว่าแอบมองอยู่หรือป่าว เป้งก็กลัวโดนเตะเหมือนกันนี่น้า...ฮ่าฮ่า.."ไอ้เป้งบอกผม แล้วหัวเราะใหญ่เลย  แล้วมันก็วิ่งหนีผมเข้าไปในบ้าน
                           " อ้ายนี่มัน........."  ผมบอกแล้วก็วิ่งไล่ทุบไอ้เป้งตามมันเข้าไป
                           พอเข้ามาข้างในบ้านก็เห็นพี่เจส กับพี่แป้งมองมาที่ผม  แล้วก็หัวเราะเมื่อผมวิ่งมาที่ไอ้เป้งซึ่งมันยืนหลบข้างหลังพี่แป้งอยู่
                           " ฮ่าฮ่า......"  ทั้งสามคนหัวเราะผมอ่ะ......
                           " พี่อ่ะ....ชอบหัวเราะนาว....ไอ้เป้งอีกคน ชอบแกล้งนาวอ่ะ......"  ผมบ่นๆ แล้วก็บอกพี่เจส
                           " พี่อย่าไปเชื่อนาวนะครับ  นาวโกหก  ผมยังไม่ได้ไปทำอะไรเลยนะ  อยู่ดีๆ นาวก็วิ่งไล่ทุบผมน่ะครับ  "  ไอ้เป้งมันบอกพี่เจสอ่ะ  มันแหละพูดโกหก
                           " ไม่จริง ไอ้เป้งมันแหละโกหกพี่ๆอ่ะคับ  มันแกล้งนาว  "  ผมฟ้องกลับ  แล้วแลบลิ้นใส่ไอ้เป้งสมนํ้าหน้า เดี๋ยวมันต้องโดนพี่เจสไล่เตะแน่ๆเลย   ฮ่าฮ่า.....
                           " พี่อย่าไปฟังนาวนะครับ  ผมไม่ได้ทำอะไรจริงๆ  ถ้าพี่เชื่อไอ้นาว งั้นพี่ก็ให้มันบอกสิว่าผมทำอะไรมัน  "  ไอ้เป้งพูดแบบนั้นก็อ้าปากค้างสิคับ  
                           " ว่าไง  เราถูกไอ้เป้งมันแกล้งอะไร  ไหนบอกพี่ซิ  "  พี่เจสถามผมกลับทันที
                           " เอ่อ....แฮะแฮะ......ม่ายมีอารายอ่ะค้าบ..."  ผมต้องบอกแบบนั้นเพราะผมบอกไม่ได้ว่าไอ้เป้งมันทำอะไรผม
                           " ฮ่าฮ่า....พี่ๆเห็นป่าวครับ  ผมไม่ได้แกล้งอะไรซักหน่อย...ฮ่าฮ่า...  "  ไอ้เป้งได้ทีหัวเราะใหญ่เลยอ่ะแล้วมันก็เดินมาที่ผม
                           " ยอมก็ได้....ฝากไว้ก่อนน้า....ชิ..."  ผมพูดกะมันเบาๆ  แล้วเอามือไปหยิกมันทีนึงอ่ะ
                           " โอ๊ย......"  ไอ้เป้งร้องเสียงหลงเลยอ่ะ
                           " คิกคิก...ดีสม...."  ผมบอก
                           " ฮ่าฮ่า...ไอ้สองคนนี้นี่มันเหลือเกิน  แต่ตอนนี้พี่ว่าเราไปกันได้แล้วมั้งครับ  หิวจะแย่แล้ว  "  พี่เจสพูด
                           " อืม...กูก็ว่างั้น  มึงพูดกูก็ยิ่งหิวว่ะ  "  พี่แป้งพูดสนับสนุนพี่เจส
                           " คร้าบ....ไปกันเถอะคร้าบ..."  ผมบอกพี่ทั้งสอง
                           แล้วผมกะพี่ๆ ก็เดินออกไปขึ้นรถ  โดยผมให้พี่แป้งนั่งด้านหน้าคู่กะพี่เจส ส่วนผมนั่งด้านหลังกะไอ้เป้ง  ผมก็เห็นมันชวนพี่ๆเค้าคุยด้วย  เรื่องนั้นเรื่องนี้หัวเราะกันสนุกสนาน                        
             ก็รู้สึกดีนะที่เห็นไอ้เป้งหน้าตายิ้มแย้มมากขึ้น  ไม่เหมือนตอนที่คุยกะผมที่บ้าน  ซึ่งตอนนั้นมันหน้าตาแย่มาก   แต่ที่มันเปลี่ยนมาเหมือนเดิมจะเป็นด้วยเพราะเหตุผลใด ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
                          สักพักใหญ่ก็มาถึงที่ร้านอาหาร  พี่ๆก็สั่งหลายอย่าง  ตอนแรกพี่เค้าให้ผมสั่ง  แต่ผมบอกให้พี่ๆเค้าตัดสินใจเอาเอง  
ผมทานอะไรก็ได้  แต่พี่เจสเค้าก็สั่งอาหารไป แต่ละอย่างก็ล้วนเป็นอาหารที่ผมชอบทั้งนั้นเลยอ่ะคับ  พี่เค้ารู้ว่าผมชอบทานอะไรน่ารักจริงแฟนผม...อิอิ........
                         ไม่นานนักอาหารที่สั่งก็ทยอยออกมาวางทีละอย่าง  พี่ๆเค้าก็คุยกันไป ทานกันไปด้วย   ผมก็นั่งฟังพี่ๆเค้าคุยกันนะ  นานๆถึงจะร่วมคุยด้วย
                         เรื่องเมื่อคืนที่ผมหายไปแล้วกลับบ้านดึก  พวกพี่ๆ รวมทั้งไอ้เป้งด้วย ไม่มีใครถามผมสักคำ  คงกลัวว่าจะทำให้ผมอารมณ์เสียมั้งครับ  แต่ก็ดีเหมือนกันที่ไม่ต้องบอก  แล้วอีกอย่างถ้าบอกไปผมว่า พวกพี่ๆแหละจะอารมณ์เสียเอง
                         หลังจากอิ่มกันแล้ว  พี่ๆเค้าถามผมว่าอยากไปไหนต่อหรือป่าว  ผมบอกว่าไป โดยที่ไม่ต้องคิดเลยอ่ะคับ   แล้วพี่ๆก็พาผมมาที่ห้างใหญ่ห้างหนึ่ง  แล้วก็พาผมเดินดูของ  
                         ผมอ่ะผ่านร้านไหนน่าสนใจผมก็แวะหมดแหละครับ  แหมก็ผมมีตู้ a.t.m. มาตั้ง 3 ตู้นี่คร้าบ  เพราะฉนั้น  มีหรือผมจะไม่ซื้ออะไรอ่ะ  แล้วสุดท้ายวันนั้น ผมก็ได้ของที่ผมชอบกลับบ้านหลายอย่างหลายตังค์ด้วยอ่ะ...ฮ่าฮ่า........
                        กลับเข้ามาบ้านก็เกือบ 5 ทุ่มแล้ว  พี่แป้งกะ ไอ้เป้งก็แยกกันกลับบ้าน   ส่วนผมกับพี่เจส ก็อาบนํ้ากัน  พักใหญ่ก็อาบเสร็จ  พี่เจสไม่ลืมเอายาที่ต้องทานก่อนนอนมาให้ผมทาน แล้วก็เข้านอนกัน
                        " พี่เจสคร้าบ.....พี่จะไม่ถามนาวจริงๆเหรอว่า เมื่อวานนาวไปไหนมานักอ่ะคร้าบ......"  ผมพูดกะพี่เจส  เมื่อนอนกันอยู่บนที่นอน  โดยที่ผมนอนหนุนแขนพี่เจส  และพี่เจสก็ตะแคงข้างมากอดผม
                        " พี่ไม่อยากถามหรอกครับ  ทั้งๆที่พี่อยากจะรู้มากครับ  "  พี่เจสบอกผม  แน่ะเจ่าเล่ห์จังแฟนผม
                        " พี่คร้าบ....นาวเล่าให้พี่ฟังก็ได้คร้าบ   ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังพี่อ่ะคับ  "  ผมบอก  เพราะเรื่องอะไรทุกอย่างผมก็จะเล่าให้พี่เจสฟังหมดอ่ะคับ
                        " อืม........"  พี่เจสพูดเสียงเบา  ไม่ปฎิเสธอารายเลยอ่ะ
                        แล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่เจสฟัง  รวมทั้งเรื่องที่ผมไปเล่นสเก็ตด้วย  ก่อนที่ผมจะเจอพี่กาย  แล้วพี่กายก็ขับรถมาส่งผมที่หน้าหมู่บ้านที่ผมอยู่  แต่เรื่องที่พี่กายบอกชอบ   ผมไม่บอกหรอกคร้าบ  มีปิดไว้นิดนึงอ่ะ...แฮะแฮะ.....ก็ถ้าบอกผมก็คงอดไปเล่นสเก็ตนํ้าแข็งกีฬาโปรดของผมแล้วน่ะสิคร้าบ...
                        " พี่เจสคร้าบ..."  ผมเรียกพี่เจส  หลังจากที่ผมเล่าจบก็เห็นพี่เจสทำหน้าดุๆใส่ผม
                        " ว่าไง  มีอะไรอีก  "  พี่เจสพูดดุๆใส่ผมอีกอ่ะ
                        " พี่...พี่ไม่ว่านาวน้า  นาวสัญญาว่านาวจะไม่ดื้อ ไม่ไปไหนคนเดียวแล้วไม่บอกพี่เจสอีกแล้วอ่ะคร้าบเอ่อ...แล้วพี่ไม่โกรธนาวแล้วน้า...."  ผมพูดเสียงอ่อย  ก็พี่เจสยังไม่ยิ้มให้ผมเลยอ่ะ
                        " โกรธสิ...โกรธมากด้วย  แต่ช่างมันเถอะ  เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว  แต่อย่าลืมที่พูดสัญญากับพี่เอาไว้นะอย่าลืมเด็ดขาด  
ถ้ามีอีก พี่โกรธเราจริงๆนะ  ไม่สนใจ  แล้วก็จะไม่รักเราอีกแล้วด้วย  "  พี่เจสพูด
                        " คร้าบ...นาวสัญญาแล้วก็จะรักษาสัญญาคร้าบ  แต่นาวสงสัยอ่ะคับว่า  พี่จะหยุดไม่รักนาวได้
จริงๆเหรอคร้าบ  คิกคิก...."  ผมพูด
                        " อืม....พี่ว่าได้นะ...."  พี่เจสบอก  ผมหยุดหัวเราะทันทีเลยอ่ะ
                        " พี่อ่ะ....ไม่รักก็ไม่รักสิ  ก็นาวไม่น่ารักนี่ ใครๆก็ไม่รักนาวหรอก  "  ผมพูด  งอนอีกแย๊วอ่ะ.... ง่ายจังเลยไอ้นาว.........
                        " แน่ะ...เรานี่น้า...พูดแกล้งแหย่แค่นี้ก็งอนซะแล้ว  "  พี่เจสพูด
                        " ....................."  ผมงอนคร้าบ  ไม่พูดด้วยอ่ะ
                        " ใครบอกเราไม่น่ารักล่ะ  เห็นใครกี่คนมาเจอก็หลงเราหมดซะทุกคน "  พี่เจสพูดง้อผม
                        " ก็แล้วใครในนั้นมีพี่เจสป่าวอ่ะ..."  ผมพูดเสียงอู้อี้
                        " แน่ะดูสิ  มาถามพี่ได้  พี่น่ะเหรอก็คงหลงไปจนกว่าพี่จะ.............."  พี่เจสพูดได้แค่นั้น เพราะผมเอามือมาปิดปากพี่เค้าไม่ให้พูดต่อ  ผมรู้ครับว่าจะพูดอะไรต่อ  แต่ผมไม่ชอบคำนี้อ่ะคับ
                        " พอแล้วคร้าบ  ไม่ต้องพูดต่อแล้ว  นาวรู้คร้าบ  "  ผมพูด  แล้วกอดพี่เค้าแน่น เอาหน้าซุกอกพี่เค้าด้วยอ่ะคับ
                        " ฮ่าฮ่า..........พี่ว่าเราปิดไฟกันได้แล้วนะคร้าบ  "  พี่เจสพูดแล้วหัวเราะไปด้วย
                        " ทำไมอ่ะ....นาวยังไม่ง่วงเลยอ่ะ..."  ผมบอก ก็ยังไม่ง่วงจริงๆนี่คร้าบ...
                        "  พี่ก็ยังไม่ง่วง แต่เดี๋ยวหมดแรงไปก็ง่วงเองแหละ  "  พี่เจสพูดแล้วเลียปากตัวเองด้วย
                        " อ้อ....อ่ะ พี่เจสบ้าอ่ะ  แต่ปิดไฟก็ได้คร้าบ....แฮะแฮะ...."  ผมพูดเสียงอู้อี้อีกครั้ง  แล้วพี่ก็ปิดไฟต่อจากนั้นก็.........................................คิกคิก.............

ตอนที่ 54
                          "  ฮัลโหล.....ฮัลโหล....." ผมพูดใส่มือถือ
                          " โหล... "  เสียงปลายสายรับ
                          " เป้งเหรอ  นี่นาวน้า..." ผมบอก  
                          " อื้อ......มีอะไรเหรอ  โทรมาตอนนี้น่ะ..."  ไอ้เป้งมันพูดเสียงอู้อี้
                          " อ้าว นี่นอนหลับยังไม่ตื่นเหรอ  นี่มันเที่ยงกว่าแล้วน้า..."  ผมบอกมัน  
                          " อืม....ก็ตื่นเพราะนาวโทรมานี่แหละ "  ไอ้เป้งพูด
                          " อ้าว  นาวเห็นว่าเที่ยงแล้ว ก็เลยโทรมาสิ  นาวผิดใช่ป่าวที่ดันโทรมานี่น่ะ.." ผมพูด  เริ่มมีอาการอีกแล้วอ่ะ
                          " ................ "  ไอ้เป้งมันเงียบ ไม่ตอบผมอ่ะ

gigusa

ขอบคุนมากครับ ชอบๆ

cokebundit

ขอบคุนมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุนมากคับ