ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม ??? 31

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   “อืม..” ใจจริงเขาอยากฉลองตอนนี้ด้วยซ้ำ แต่เพราะรู้ว่ามังกรติดภารกิจสำคัญคืนนี้เขาเตรียมฉลองความรักที่ได้รับการตอบรับให้มังกรอย่างเต็มอิ่มความสุขล้นคืนสู่หัวใจของลูกแก้วอีกครั้ง แค่การตอบรับความรักที่เขามีให้ของมังกรถึงแม้ยังไม่เอ่ยคำรัก แค่นี้ลูกแก้วก็รู้แล้วว่ามังกรเดียวดายเปิดรับเขาไว้ในหัวใจเป็นที่เรียบร้อยแล้วและนับจากนี้มันจะเป็นการตอบรับอย่างถาวร ฉายามังกรเดียวดายจะหายไปต่อจากนี้ฉายาใหม่ต้องเรียกกันว่า ‘ลูกแก้วมังกร’..?
Part 31
ตัวประกัน
            บรรยากาศภายในงานเลี้ยงบ้านรัฐมนตรีเป็นไปอย่างครึกครื้น บรรดาผู้ที่ได้รับเชิญส่วนใหญ่เป็นข้าราชการและนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง ต่างรู้อยู่แล้วว่า “ผลประโยชน์” ทำให้หลายคนต้องมา
   “สวัสดีครับท่าน/สวัสดีครับ” มังกรยกมือไหว้เจ้าภาพโดยมีพยัคฆ์และคงคายกมือไหว้ตาม หลังพวกเขาตรงเข้ามายังบริเวณสระน้ำซึ่งใช้เป็นสถานที่จัดงาน ฝ่ายถูกทักรับไหว้พร้อมส่งรอยยิ้มกว้างมาอย่างยินดี ก่อนจะปรี่เข้ามากอดกระชับไหล่มังกรด้วยท่าทางสนิทสนม ต่อหน้าแขกในงานซึ่งมองมาเป็นจุดเดียว รัฐมนตรีท่านนี้ไม่ได้สนิทชิดเชื้อเหมือนที่กำลังแสดงละครแม้แต่น้อย เพียงแต่เม็ดเงินมหาศาลซึ่งวิริยะทรัพย์ช่วยสนับสนุนพรรคของเขาต่างหาก ทำให้สร้างภาพท่ามกลางสายตาคนที่มาร่วมงานตามที่เห็น
   “อาดีใจที่หลานชายมา ก่อนหน้าเพิ่งถามคุณดลภัทรว่าหลานชายมาด้วยหรือเปล่า ตามสบายนะเราคนกันเอง อย่าเพิ่งรีบกลับเสียก่อนล่ะ เดี๋ยววางคุยกันหน่อย ขออาทักทายคนอื่นก่อน” รอยยิ้มอบอุ่นแบบฉบับของนักการเมืองมีให้เขาตลอดเวลา หน้าหล่อของมังกรจำต้องยิ้มกลับไปด้วยการสวมหน้ากากมนุษย์ที่เขาพึ่งหยิบมาใช้เช่นกัน
   “เชิญท่านรับรองแขกท่านอื่นต่อเถอะครับ” เขาออกตัวเสียเอง เพราะไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาเท่าไหร่นัก ยิ่งเจ้าภาพดูเอาใจเขาเป็นพิเศษยิ่งแล้วใหญ่ คนอื่นอาจจะชอบแต่สำหรับเขาความรู้สึกตรงกันข้าม ส่วนเรื่องที่บอกจะคุยคงไม่พ้นเงินสนับสนุนที่ต้องการจากเขาอีกตามเคย ไม่มีปัญหาเพราะสัมปทานไม่น้อยที่เขาสามารถถอนทุนคืนพร้อมกำไรอีกมหาศาล เป็นสิ่งที่ทำให้เขาไม่เคยปฏิเสธ มังกรชินชาจนเห็นเป็นเรื่องปกติธรรมดา พอได้จังหวะแยกจากเจ้าภาพไม่ทันไร ดลภัทรก็เดินเข้ามาพร้อมเข็มอัปสรและพิมพ์ผกา
   “หวัดดีค่ะ” สองสาวยิ้มพราวเสน่ห์เอ่ยทักเขาเสียงหวาน ดลภัทรเพียงแต่ยกยิ้มให้ตามปกติ ทั้งสองสาวแต่งกายหรูออกแนวเซ็กซี่ด้วยชุดเดรสรัดรูปแหวกข้างช่วงบนเป็นเกาะอกโชว์เต้าอวบ เข็มอัปสรสวมชุดสีโอรสส่วนพิมพ์ผกาเป็นสีชมพู
เรียกสายตาหนุ่มๆทั้งงานให้มองตามไม่ยาก
   “มานานหรือยังครับ” มังกรยิ้มรับก่อนเอ่ยถาม ในขณะที่พยัคฆ์และคงคายิ้มให้พวกเธออย่างสุภาพ
   “เข็มมาถึงก่อนคุณไม่นาน ทานอะไรหรือยังค่ะ” ผู้หญิงคนนี้เก่งวันแรกเขารู้สึกอย่างไร วันนี้ยิ่งชัดวิเคราะห์จากการวางตัวซึ่งเธอสามารถดึงดูดสายตาผู้คนได้ตลอด รอยยิ้มและการเอาใจใส่ที่แสดงออก หากเป็นก่อนหน้าคงไม่เสียเวลาที่เขาจะตอบรับไมตรี เธอไม่ได้มีดีแค่สวยแต่ยังมีสมองที่มาพร้อมรูปสมบัติอีกด้วย
   “แล้วคุณละครับ ทานหรือยัง” เขาถามกลับเสียงนุ่ม
   “ยังเหมือนกันค่ะ เข็มตั้งใจชวนคุณอยู่พอดี” เธอพูดผสานรอยยิ้มพราวเสน่ห์ส่งให้ไม่ขาด เชื่อว่าตอนนี้ผู้ชายในงานคงนึกอิจฉาเขาแล้วแน่ๆ ผู้หญิงสวยอย่างเข็มอัปสรเปล่งประกายปล่อยออร่ากลายเป็นจุดเด่นอยู่ข้างกายเขานี่ พลอยทำให้ใคร
ต่อใครหันมาสนใจกันหมด
   “มัวรออะไรอยู่ละครับ” เขาตอบรับปุ๊บ เธอยิ้มจนเห็นฟันขาว ก่อนเขาจะผายมือให้เธอเป็นคนนำไปยังโซนของว่างที่จัดไว้คอยบริการ ส่งสายตาให้พยัคฆ์และคงคาไม่ต้องตาม รู้ดีว่าทั้งคู่คงไม่ปล่อยเขาคลาดสายตาหรอก เพียงแต่ไม่ต้องคอยตาม
จนดูขาดความเป็นส่วนตัวก็พอ
   พิมพ์ผกากับดลภัทรไม่ตามมาเช่นกัน กลายเป็นตอนนี้เขาอยู่กับเข็มอัปสรสองคน พร้อมกับสายตาคนที่มาร่วมงานมองตามอย่างสนใจ อ่านไม่ยากสำหรับสาวๆที่มองเขา ส่วนผู้ชายมองเข็มอัปสรตาเป็นมัน
   “หวัดดีครับคุณมังกร ดีใจที่เจอคุณอีก” เสียงทุ้มห้าวทักทายให้ได้ยินจนเขาต้องหยุดมือที่กำลังจิ้มผลไม้ใส่จานบริการเข็มอัปสรไปชั่วขณะ
   “ผมควรยินดีด้วยหรือเปล่า” พี่น้องตระกูลคลังสมบัติอยู่พร้อมหน้า อุเทน อุทัย อุทิศ ในมือถือแก้วบรั่นดีครบ ต่างยกยิ้มมาให้พร้อมสายตาแกมหยอก ทำทีเหมือนคุ้นเคยกับเขาจนดูเนียน
   “ทำไมถึงไม่ยินดีละครับ อย่างน้อยก็คนรู้จัก” อุเทนพูดอมยิ้มนิดๆ
   “นั่นสินะ..แต่ผมไม่ยักยินดีพวกคุณว่าแปลกไหม” มังกรย้อนถามหน้านิ่ง ตาคมสวยเปล่งประกายท้าทายกลับไป
   “ไม่แปลกหรอกครับ ไม่มีผู้ชายคนไหนรู้สึกดีในขณะที่มีสาวสวยอยู่ข้างๆ แล้วดันมีชายหนุ่มหน้าตาดีเข้ามาทัก เป็นผมก็รู้สึกไม่ต่างกัน เรียกว่าเป็นสัญชาติญาณที่คนมักหยิบมาใช้ จำพวกชอบหวงเนี่ยแหละ” อุทัยซึ่งน้อยครั้งจะเอ่ยปาก กลับตอบมังกรได้อย่างเฉียบคมไม่แพ้กัน มีหลอกด่าว่าเขาเป็นหมาหวงก้างได้เนียนเสียด้วย
   “หึหึ” มังกรไม่ตอบ ใช้สายตาคมสวยจ้องสบตาเข็มอัปสรแทนการพูด แสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกยังไงกับคำสัพยอกของอุทัย ทำให้คนที่ถูกพาดพิงออกอาการเขินพองาม ก่อนจะตัดบทขึ้นว่า
   “เข็มว่าเราไปหาที่นั่งด้านนั้นกันเถอะค่ะ” เธอแก้ไขสถานการณ์ด้วยการชวนเขาเจตนาใช้น้ำเสียงหวานหู สายตาที่จ้องตอบก็ส่อให้เห็นว่าไม่สนใจทั้งสามคนที่ยืนอยู่เลยแม้แต่น้อย ไม่คิดจะมองหน้าด้วยซ้ำ
   “เดี๋ยวสิครับ..จะไม่แนะนำสุภาพสตรีแสนสวยให้พวกผมรู้จักเลยหรือ” อุเทนรั้งเขาไว้ พร้อมกับบังคับกลายๆ ให้เขาแนะนำเข็มอัปสร
   “คุณเคยเจอคุณเข็มมาแล้วนี่ ผมนึกว่าไม่จำเป็นต้องแนะนำอีก” มังกรบอกหน้าตาย สายตาแสดงออกตามที่พูด
   “ผมเคยเจอด้วยหรือ เป็นไปไม่ได้สาวสวยขนาดนี้ลองผ่านสายตาผมสักครั้งต้องจำได้สิ” พูดพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่มให้เธอ
ไปด้วย
   “คุณคงลืมไปแล้ว วันที่ให้เกียรติ..เชิญผมถึงร้านอาหารคุณเข็มเธอก็อยู่ที่นั้น” มังกรย้ำ เจตนาเว้นคำว่าให้เกียรติเหมือนว่าแดกที่บังคับพาเขากับลูกแก้วไปยังคฤหาสน์คลังสมบัติ
   “ผมต้องขอโทษจริงๆ ไม่คิดว่าเป็นคนเดียวกัน” มีหน้าระรื่นแก้ตัวหน้าด้านๆ แต่เข็มอัปสรวันนี้ก็แต่งหน้าแต่งตัวผิดกับ
วันนั้นมาก
   “ผมสองคนไม่ได้ไปด้วยนี่ครับ” อุทิศพูดแก้หน้าให้พี่ชาย
   “หึหึ..ถ้างั้นผมขอแนะนำสุภาพสตรีท่านนี้ให้รู้จัก เธอคือหุ้นส่วนธุรกิจของผมชื่อเข็มอัปสร..คุณเข็มครับ..สามท่านนี้คือ
พี่น้องคนดังตระกูลคลังสมบัติ คุณอุเทน อุทัย อุทิศ” มังกรทำหน้าที่แนะนำอย่างเป็นทางการ ด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มออกแนวขบขันอย่างคนได้เปรียบ โดยเฉพาะตรงคำว่าหุ้นส่วนเน้นเสียงชัดจนมุมปากคนฟังถึงกับกระตุก
   “ยินดีค่ะ” เข็มอัปสรยิ้มสวยทักทายตามมารยาท ในขณะที่สามหนุ่มยิ้มหล่อแววตาพราวระยับต่างแย่งกันส่งให้เธอ
   “ยินดีเช่นกันครับ หวังว่าพวกผมคงมีโอกาสได้เป็นหุ้นส่วนของคุณเข็มบ้างนะครับ” อุทิศเป็นคนกล่าวประโยคนี้ เจตนาเว้นระยะการพูดไว้ให้คิดอีกต่างหาก
   “แน่นอนค่ะ โอกาสหน้าเราอาจจะได้ร่วม...ธุรกิจกัน” เข็มอัปสรก็ใช่ย่อย แอบเล่นลิ้นคืนเว้นจังหวะด้วยน้ำเสียงเย้าหยอกจนทั้งสามคนพากันยิ้มค้างไปเลย ก่อนเธอจะหันมาหามังกร
   “ขอตัวก่อนนะคะ ไปกันเถอะค่ะคุณมังกร” ถือวิสาสะคล้องแขนมังกรพาเดินออกไปจากบริเวณนั้นทันที มังกรก็เล่นด้วยปล่อยให้เธอคล้องแขนอย่างสนิทชิดเชื้อ คนที่มองอยู่ต้องเข้าใจว่าหนุ่มหล่อสาวสวยที่เดินควงแขนในงาน ต้องเป็นคนพิเศษของกันและกันแน่นอน ภาพที่แสดงออกมันฟ้องจนไม่ต้องหาคำอธิบายเพิ่ม
   ยกเว้นสายตาเข้มที่มองมาห่างๆของพยัคฆ์และคงคา ต่างสบตากันเองเงียบๆ หลังเห็นเข็มอัปสรคล้องแขนมังกรเดินแยกจากพี่ต้องตระกูลคลังสมบัติ พวกเขาไม่คิดว่าเข็มอัปสรจะกล้าทำ เพราะเป็นการประกาศให้สังคมรับรู้โดยไม่ต้องให้สัมภาษณ์ด้วยซ้ำ ว่าภาพที่ฟ้องส่อไปในทางไหน น่าแปลกที่มังกรกำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้ยอมให้เธอทำอย่างนั้น ตรงนี้ต่างหากที่
พวกเขาสงสัย
            “รู้สึกเสน่ห์ของคุณ ทำให้ผู้ชายจิตใจไม่อยู่กับตัวกันทั้งงานแล้ว” มังกรแซวเสียงนุ่ม หลังเข็มอัปสรพาเขามานั่งตรงเก้าอี้
ริมสระ
            “คนเหล่านั้นรวมถึงคุณด้วยหรือเปล่าค่ะ” น้ำเสียงหวานย้อนถามกลับมา แถมส่งสายตาท้ายทายนิดๆเจตนามอบให้เขาชัดเจน
             “สนด้วยหรือครับว่าผมจะรู้สึกยังไง” มังกรยกบรั่นดีขึ้นจิบ ก่อนจะจ้องตาเธอตอบ
             “คิดว่ายังไงละค่ะ” เธอไม่ตอบกลับโยนมาให้เขาตอบเสียเอง
             “ผมนิสัยเสียด้วยสิ ชอบคิดเข้าข้างตัวเองประจำ” มังกรแอบเล่นลิ้นเขารู้ดีว่าเธอกำลังอ่อยเหยื่อให้เขาฮุบ
             “แหม..เข็มกำลังลุ้นอยู่พอดี กลัวคุณจะไม่คิดเข้าข้างตัวเอง..ฮิฮิ” เธอไม่ธรรมดาจริงๆ ฉลาดและมีไหวพริบพอตัวทีเดียว
             “แล้วถ้าผมคิดเข้าข้างตัวเองมันจะเป็นยังไงหรือครับ” มังกรยังคงใจเย็นถามเสียงทุ้มนุ่มหู เขายกยิ้มมุมปากอย่างที่ใครๆมักชอบพูดว่าทำให้ผู้หญิงละลายได้ในระยะร้อยเมตร ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะตอนนี้เข็มอัปสรแววตาหวานเยิ้มจ้องรอยยิ้มเขาไม่วางตา
             “ไม่เป็นยังไงหรอกค่ะ เข็มจะได้อาศัยให้คุณไปส่งเสียเลย เพราะตัวเข็มก็นิสัยไม่ดี ชอบเข้าข้างตัวเองไม่ต่างจากคุณ” เธอไม่เสียเวลาเล่นเกมยี่สิบคำถามอีกต่อไป มาถึงขั้นนี้ต้องยอมรับตรงๆผู้ชายตรงหน้ามีเสน่ห์ร้ายกาจทีเดียว ถึงขั้นทำให้ภาวะแรงดันในเลือดของเธอสูบฉีดได้
             “ไม่รู้ว่าคุณโชคร้ายหรือผมไม่มีวาสนา ต้องขอโทษจริงๆที่คืนนี้ผมไม่สะดวก ไว้โอกาสหน้าผมไม่มีทางปฏิเสธคุณแน่” มังกรออกตัวอย่างสุภาพ ซึ่งเธอก็ยิ้มตอบหน้าระรื่น
             “เข็มโชคร้ายเสียมากกว่า คนอย่างคุณไม่มีวาสนาละก็คงไม่มีผู้ชายคนไหนมีวาสนาอีกแล้วค่ะ ไม่เป็นไรไม่ต้องคิดมาก
ต่อให้คุณรับปากไปส่งจริง เข็มคงต้องปฏิเสธเช่นกัน” เธอพูดกลั้วหัวเราะ ทำให้เขาต้องเลิกคิ้วแทนคำถาม
             “ไม่ต้องแปลกใจ เข็มแค่ลองใจดูเฉยๆ ถ้าคุณตอบรับง่ายก็ไม่ต่างกับผู้ชายทุกคนที่กระตือรือร้นอยากไปส่งเข็มเหมือนที่เคยเจอ แล้วมันจะดูแตกต่างน่าค้นหาตรงไหน ว่าไหมค่ะ” เธอยิ้มยั่วสายตาท้าทายจนเขาคิดไม่ถึง ผู้หญิงคนนี้แพรวพราวจริงๆ
             “คุณถนัดทำให้ผู้ชายหัวหมุนสินะ ชักไม่แน่ใจว่าต้องทำตัวยังไงดี ให้ตาย..คุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมคิดหนักเกี่ยวกับการวางตัว..หึหึ” มังกรหัวเราะท้ายประโยคไม่จริงจังคำพูดนัก แต่ตาคมสวยจ้องสบตาพราวหวานของเข็มอัปสรไม่วางตา เธอก็ใช่ย่อยจ้องตอบเขาไม่มีหลบ แถมรอยยิ้มกระเซ้ามุมปากที่ทำได้อย่างเซ็กซี่นั่นอีก น้อยคนที่จะทำออกมาดูดีได้เหมือนเช่นเธอ
            “เข็มจะถือว่าเป็นคำชม ทั้งที่ความจริงหากทำให้คุณไม่เป็นตัวของตัวเองได้จริงละก็ คุณคงไม่หาข้ออ้างปฏิเสธไปส่งเข็มหรอกค่ะ..ฮิฮิ” เสียงหัวเราะเล็กๆโชว์ฟันขาวราวไข่มุก ทำให้มังกรถึงกับต้องควบคุมตัวเองให้นิ่งกว่าเดิม ยิ่งเธอพูดกลับไปกลับมาแบบนี้ เขาต้องยิ่งต้องตามให้ทัน ผู้หญิงคนนี้ฉลาดเป็นกรดเพิ่งเจอเธอคนแรก
            “ตกลงผมรู้สึกผิดจนได้ คุณเยี่ยมมากคุณเข็ม หรือผมต้องเปลี่ยนใจไปส่งคุณเสียแล้วจริงๆ” เขาแกล้งรำพึงกับตัวเองเบาๆ
แต่น้ำเสียงเจตนาให้คนฟังได้ยินด้วย
            “ตายแล้ว..บอกไม่ต้องคิดมากยังไงค่ะ เข็มเพิ่งพูดหยกๆต่อให้คุณรับปากใช่เข็มจะยอมให้คุณไปส่ง ลืมไปแล้วหรือค่ะนี่” เธอยังคงสนุกสนานทำเหมือนมีความสุขที่สามารถใช้คำพูดประโยคเดียวปั่นหัวเขาไปๆมาๆได้ และนั่นเป็นสิ่งที่มังกรพอใจที่เขาทำให้เธอคิดแบบนี้
             “ผมยอมแพ้..ไว้ผมจะไถ่โทษเป็นการแก้ตัว” มังกรยกมือขึ้นแสดงอาการยอมแพ้ นั่นทำให้เธอยิ้มดีใจที่สามารถทำให้เขาหลุดปากยอมแพ้ในเกมชิงไหวพริบครั้งนี้ได้
             “คุณรับปากแล้วนะว่าจะไถ่โทษ..ถึงเวลาห้ามผิดคำพูด วันนี้เข็มต้องขอตัวกลับก่อน ไว้เจอกันเร็วๆนี้ค่ะ” เธอบอกก่อนจะลุกยืน เขาลุกเดินไปส่งเธอตามมารยาท โดยไปสมทบกับดลภัทรและพิมพ์ผกาที่คุยกับคนมีชื่อเสียงอย่างออกรส พอเห็นเขากับเข็มอัปสรเดินเข้าไปหา ทั้งคู่ก็รู้ว่าเข็มอัปสรกำลังจะกลับ จากนั้นค่อยไปลาเจ้าภาพซึ่งก็ทักทายนิดหน่อยพอหอมปากหอมคอ แล้วเข็มอัปสรกับพิมพ์ผกาก็แยกตัวกลับไป แต่มังกรยังต้องอยู่คุยธุระกับเจ้าภาพต่อ
             ท่านรัฐมนตรีไม่ให้เขาเสียเวลานาน เชิญคุยเป็นการส่วนตัวพร้อมดลภัทรในห้องทำงาน เนื้อหาสาระเป็นไปตามที่เขาคิด
คือขอเงินทุนสนับสนุนพรรคแลกกับสัมปทานรังนกซึ่งมูลค่าไม่น้อย เขาจึงไม่ปฏิเสธพร้อมรับปากจะดำเนินการให้เร่งด่วน ก่อนจะขอตัวลากลับในเวลาต่อมา โดยแยกกับดลภัทรซึ่งเจ้าตัวก็ออกไปพร้อมการ์ดส่วนตัวอีกสี่คน
             เขาใช้แผนเดิมตอนขามา ขบวนรถแบ่งออกเป็นสี่คัน สองคันแรกคือขบวนหลอกที่ให้สิงขร ภูธร พงษ์เทพและการ์ดอีกห้าคนนั่งไปอีกทาง ส่วนขบวนหลังมีเขา คงคา พยัคฆ์  ครรชิด อานนท์และการ์ดอีกสี่ขับตามกันมา กระทั่งมาถึงทางด่วนมอเตอร์เวย์ซึ่งครรชิดวางแผนอ้อมออกนอกเส้นทางเพื่อไม่ให้ศัตรูจับเส้นทางได้นั้น ดันมีขบวนรถอีกสองคันขับจี้พวกเขามาติดๆโผล่มาในระยะกระชันชิด แต่ครรชิดก็ไหวตัวทันเร่งความเร็วหนีทันที โดยคันของอานนท์และการ์ดอีกสี่คนคอยสกัดแบบไม่ต้องรอฟังคำสั่ง
             “พวกมันรู้แผนของเรา” พยัคฆ์พูดขึ้นมา
            “ไม่หรอก..พวกมันจับตาเราตั้งแต่ออกจากงานต่างหาก ถ้ารู้คงไม่รอให้เรามาถึงงานตั้งแต่แรก” มังกรแย้งขึ้นเสียก่อน
            “เจ้านายพูดถูก” คงคาสนับสนุน เป็นไปได้ถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ว่าพวกเขาถูกจับตาดูตอนกลับออกจากงาน ต่อให้วางแผนแนบเนียนเพียงใด ฝ่ายจ้องอยู่ย่อมได้เปรียบเสมอ
            “ดูจากฝีมือไล่จี้ ไม่ใช่พวกคลังสมบัติแน่” พยัคฆ์วิเคราะห์จากประสบการณ์ เขาดูจากฝีมือไล่จี้กระชันชิดพอเดาทักษะได้ไม่ยาก
            “ดึงเวลาให้นานที่สุด” มังกรบอก ก่อนจะล้วงปืนพกขึ้นมากระชับในมือพร้อม คงคานั่งหน้าคู่ครรชิด โดยที่พยัคฆ์นั่งตีคู่
กับมังกร ต่างล้วงปืนขึ้นมาถือไว้แทบไม่ต้องใช้เวลานาน ไม่ทันไรล้อรถของพวกเขาก็ยุบลงจนได้ยินเสียงเหมือนยางแตก
            “ปัง!..เอี๊ยด!” ครรชิดต้องประคองรถไม่ให้พลิกคว่ำ ก่อนจะไถลไปไกลกว่าร้อยเมตรถึงค่อยจอดสนิทตรงข้างทาง อานนท์รีบจอดรถจ่อท้ายก่อนจะเปิดประตูลงมาพร้อมอารักษ์ขาเขา ส่วนพวกมันจอดเลยไปไม่ถึงสิบเมตร เปิดประตูก้าวออกมาพาเอาตะลึงกันเป็นแถว
            “อัคนี..พสุธา” นอกจากสองนักฆ่าฝีมือเลื่องชื่อแล้ว ยังมีนักฆ่าอีกสี่คนที่คงคาคุ้นหน้าคุ้นตาดี เดินตามทั้งสองมายืนไม่ห่างรถพวกเขา
            “ออกมาได้แล้วคุณมังกร” เสียงทุ้มกระด้างของพสุธาเรียกมังกรออกจากรถ ทั้งหมดหันจ้องตากันชั่วครู่ ก่อนที่มังกรจะพยักหน้าให้ทุกคน พากันเปิดประตูก้าวออกไป
            “ไม่คิดว่าพี่ไฟจะกัดไม่ปล่อย” คงคายิ้มกวน เอ่ยปากกับอัคนีเป็นคนแรก ซึ่งเธอมาในชุดเพลิงสีแดงสวมหน้ากากปิดบังโฉมหน้ายิ้มยั่วตอบ
            “เธอยังไม่เคยลอง รู้ได้ยังไงจะน้ำว่าพี่กัดไม่ปล่อย ฮะฮ่าๆ” เสียงหัวเราะกังวานสะใจชวนขนหัวลุก
แต่ละคนสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกจากตัวเธอ หลายคนพึมพำเบาๆ ‘สวยประหารชัดๆ’
            “จะเอายังไง” มังกรไม่เสียเวลาเอ่ยปากถามจุดประสงค์ทันที
            “ตามเราไป..ถ้าไม่ต้องการให้เกิดการนองเลือด” เธอตอบเสียงหวานแต่แฝงอำนาจในการบังคับมาด้วยอย่างไม่เหลือ
ทางเลือก
            “อย่าไปยอมมัน” พยัคฆ์กระซิบบอกกับมังกร ดูเหมือนอัคนีจะหูดีเป็นพิเศษ
            “ฮิฮิ..พ่อกล้ามใหญ่หน้าเข้ม ที่ผ่านมายังไม่เข็ดหรือไง อย่าคิดว่ารามูนจะออกมาช่วยเหมือนครั้งนั้นเชียวล่ะ” พยัคฆ์หน้าขึ้นสี หลังฟังคำสบประมาทจากอัคนี เขาเตรียมขยับแต่คงคาแตะแขนไว้ให้อยู่นิ่งๆ
            “พี่ไฟจะพาคุณมังกรไปไหน” เป็นคงคาที่ออกโรงเจรจาเสียเอง ถือว่าเขารู้จักบุคคลตรงหน้าแทบทุกคน
            “เธอไม่จำเป็นต้องรู้ ตอนนี้จี้ลูกแก้วมังกรอยู่ที่คุณหรือเปล่า” อัคนีเปลี่ยนเป้าหมายหันไปถามมังกรแทน เขาไม่ตอบยังคงนิ่งจ้องเธอเขม็ง ดูเหมือนไม่ใช่ปัญหาสำหรับอัคนี  ท่าร่างที่รวดเร็วเพียงชั่วพริบตาเดียวเข้าประชิดตัวมังกรทันที คงคาออกมาขวางไว้รวดเร็วไม่แพ้กัน
              “ปึ๊ก!..พลั๊ก!.พลั๊ว!” ออกรับหมัดเท้าไปสองสามที เพชฌฆาตหน้าหวานก็ต้องเซถลาเหมือนนกปีกหัก ปล่อยให้มังกรตกเป็นตัวประกันของเธอโดยที่พยัคฆ์แทบจะไม่ทันขยับด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่พยัคฆ์เลยแม้แต่ตัวมังกรเองยังไม่ทันตั้งตัว กลับสัมผัสได้ถึงมีดที่จ่อคอหอยจับเอาเขาเป็นตัวประกันไปแล้วเรียบร้อย ฝีมือเธอน่ากลัวจริงๆ เคยเห็นรามูนเร็วจนมองตามไม่ทัน อัคนี
ก็แทบไม่แตกต่าง ทั้งความรวดเร็วว่องไวดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าระหว่างสองคนนี้หากต้องปะทะกันขึ้นมาใครจะเหนือกว่า
             “อยู่นิ่งๆอย่าขัดขืน” เธอสั่งก่อนจะทำการอุกอาจแกะกระดุมเชิ้ตเขาออกสองเม็ดแล้วล้วงมือลงไปสัมผัสหน้าอกขาวเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นอย่างยั่วยวน แล้วถือวิสาสะหยิบจี้ลูกแก้วที่ห้อยคอขึ้นมาส่องดู
             “อีกเส้นละ” คำถามสั้นๆกระซิบพร่าอยู่ริมหู พร้อมกับเป่าลมร้อนเข้าใส่จนมังกรขนลุกซู่แปลกๆ ตอบไม่ได้ว่าอาการที่เกิดขึ้นมันยังไง เพราะเขาก็เป็นผู้ชายทั้งแท่ง
              “ไม่อยู่กับผม” เขาเลือกจะบอกหน้านิ่ง ไม่ออกอาการให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอกำลังทำให้เขารู้สึกอย่างไร
              “แล้วมันอยู่กับใคร” คำถามต่อมาไม่ยอมให้เสียเวลา
              “ผมไม่รู้” มังกรพูดหน้าตาย เขาตั้งใจกันลูกแก้วให้ห่างเรื่องนี้ให้มากที่สุด ฝีมือนักฆ่าพวกนี้ตึงมือเกินกว่าจะรับไหว
              “ฉันรู้ว่าคุณรู้” อัคนีกระซิบเสียงแผ่วข้างหูเขาอีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้มีความสามารถทำให้ผู้ชายที่อยู่ใกล้ร้อนรุ่มแปลกๆ กลิ่นกายหอมเย้ายวนเฉพาะตัวแผ่ออกจากเธอปลุกกำหนัดได้ไม่น้อย โดยไม่มีคำอธิบาย
              “ไม่ต้องถามให้เสียเวลา..จี้อีกเส้นอยู่กับหลายชายของมัน” เป็นพสุธาที่พูดแทรกขึ้นมา
              “พี่ดินรู้ได้ยังไง” เธอถามกลับ
              “มันเพิ่งบอกเมื่อคืนวาน ว่าจี้อีกเส้นเป็นของหลานชาย ทำไมพี่จะจำไม่ได้” มังกรเงียบไร้การโต้แย้ง มาถึงขั้นนี้ต่อให้เขาไม่พูดพวกมันก็รู้ข้อมูลหมดแล้ว
              “ถ้างั้นไม่ยากภายในวันพรุ่งนี้ ให้หลานชายคุณไปพบฉันที่โกดังร้างxxx..คนที่จะต้องไปพามันมาคือเธอ..น้ำ” คำสั่งของอัคนีทำให้พยัคฆ์คิ้วกระตุก
              “ทำไมต้องเป็นเขา” หลุดปากถามไปเสียงเข้ม
              “อย่าลืมสิน้ำเธอทรยศองค์กร หัวหน้าต้องการให้กลับไปรับโทษตามกฎ งานนี้ถือเป็นการไถ่โทษหนักจะได้เป็นเบา ไปพา
หลานชายคุณมังกรมาตามนัด ที่สำคัญอย่าลืมให้มันนำจี้ลูกแก้วมาด้วยล่ะ” เธอบอกด้วยใบหน้ากลั้วยิ้มอย่างผู้ที่เหนือกว่า
              “ถ้าผมไม่ทำตาม พี่จะทำยังไง” คงคาถามลองเชิง
              “เธอไม่มีทางเลือก เพราะฉันจะใช้คนนี้และมันเป็นตัวประกัน” พูดพร้อมกับแสยะยิ้มให้พยัคฆ์ มันที่เป็นตัวประกันโดยไม่ต้องเข้าใจยาก เป็นใครไม่ได้คือพยัคฆ์นั่นเอง คงคานิ่งก่อนสบตาคนรัก ทั้งคู่ส่งสัญญาณนัดกันลงมือ  แต่...
              “พรึ่บ!..” พริบตาลูกไฟกว่ายี่สิบลูกลุกไหม้ลอยอยู่รอบกายพวกเขารวมทั้งอานนท์และการ์ดทั้งสี่คน จนต่างรู้สึกร้อนขึ้นทันตา ชี้ให้เห็นว่าพวกเขาไม่มีทางรับมือกับอัคนีได้ ทั้งที่ยังไม่ทันลงมือด้วยซ้ำ ซ้ำร้ายมังกรยังตกเป็นตัวประกันอยู่ในอุ้งมือเธออีก
              “ตกลง ผมยอม” คงคาตอบเสียงเรียบ แววตาไม่แสดงความรู้สึกเหมือนเช่นที่ผ่านมา
              “คงคา..” พยัคฆ์ครางชื่อคนรักจ้องสบตาคนหน้าหวาน ซึ่งอีกฝ่ายไม่ยอมสบตาด้วย แต่กลับพูดขึ้นมาว่า
              “มีข้อแม้พี่พาเขาไปห้ามแตะต้องพวกเขาเด็ดขาด รอจนกว่าผมพาคุณลูกแก้วไปพบตามนัด” คงคายื่นเงื่อนไข ซึ่งอัคนีส่งยิ้มหวานหัวเราะเสียงในคออย่างขำขัน
              “ฮิฮิ..คิดยังไงถึงกลัวฉันแตะต้องพวกเขา แต่เอาเถอะเมื่อเธอต้องการแบบนั้นก็ไม่เป็นไร พี่ดินพาสองคนนี้ไปกับเรา” พูดจบไม่ต้องรอให้บอกซ้ำอีก นักฆ่าฝีมือดีที่เหลือตรงเข้ามาใช้ถุงผ้าครอบศีรษะมังกรเอาไว้ พร้อมกับใช้เชือกผ้ามัดข้อมือเขาไขว้หลังแน่น อีกสองคนตรงเข้าไปหาพยัคฆ์ ซึ่งแค่เพียงอัคนีเบิกมือวูบเดียวลูกไฟกว่ายี่สิบลูกดับพรึ่บทันที
คงคาส่งสายตาให้พยัคฆ์ยอมไปก่อนเขาจำต้องปล่อยให้พวกมันใช้ถุงผ้าครอบศีรษะและมัดมือเช่นเดียวกับมังกรก่อนทั้งคู่จะถูกพาตัวไปขึ้นรถที่จอดอยู่ โดยไม่รู้ว่ากำลังถูกพาไปที่ไหน ที่แน่ๆไม่มีใครพูดอะไรอีก?

dung

ขอบคุณครับผม

watkrub

ขอบคุณมากๆคับ

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

gintoji

ขอบคุนครับ

x2_man

สนุกมาก ขอบคุณนะครับ

auto101

ขอบคุณครับ

4_NAY

รามูนจะมาช่วยได้ไหมนี่

mcga

ลุ้นละทึกมาก

Soyu

ขอบคุณนะครับ