## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(3)

bosskrubza

## เรื่อง  “เรื่องของเค้ากะแก”  ๓ ##

มาต่อกันเลยน๊า ........

ได้ฤกษ์เสียที  กับปฏิบัติการรัก กระชากใจนายภีม (ลิเกเชียว)


หลังจากที่กลุ่มของเราไปดูหนังกันเสร็จ (จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องไร) กะลังจะแยกย้ายกันกลับบ้าน   เราก็เดินไปที่ไอ้โอ๊ตแล้วถามมันว่า

“เฮ้ย !โอ๊ต.....  เมิงมีเบอร์บ้านภีมป่ะ” มันก็เลยถามมาว่า

“ไมอ่ะ....เมิงมีธุระไรกะมันเหรอ”   ในใจก็นึกนะว่าเมิงจามาเซ้าซี้กูทามไม  มันเรื่องของกู  เราก็เลยทำเนียนๆว่า

“ไม่มีไรหรอก.....  ก็แค่อยากจะขอเบอร์เพื่อนในกลุ่มไว้อ่ะ   เผื่อมีไรจะได้โทรหา”

ไอ้โอ๊ตมันก็เลยให้เบอร์ภีมกะเรามา   จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน  ตอนที่ขับรถกลับเราก็นึกในใจว่าจะโทรไปหาภีมแล้วจะคุยอะไรกะภีมดี  ก็คิดไปเรื่อยๆ   พอขับรถถึงบ้านก็มานั่งนึกต่อขนาดแค่นึกเรื่องที่จะคุยกะมันยังตื่นเต้นเลยแล้วตอนที่คุยกะมันจะตื่นเต้นขนาดไหนเนี่ย???

พอนึกเรื่องที่จะคุยได้ก็เอากระดาษมาจดไว้   ไปๆมาๆก็เลยจดใส่กระดาษตั้งแต่เริ่มเลยว่าจาพูดไรต่อแล้วจะคุยเรื่องไรบ้าง (เวอร์ม่ะ...  แต่กลัวลืมก็มันตื่นเต้นนิ)  ถ้าพูดถึงตอนนั้นเรากะภีมก็สนิทกันพอสมควรแล้วนะ (ก็อยู่กลุ่มเดียวกันมาตั้งเดือนนึงแล้วนี่)

หลังกินข้าวกินปลาเสร็จ ประมาณ 2 ทุ่ม ตอนนั้นคนในบ้านส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครใช้โทรศัพท์เวลานี้  เราก็เริ่มเลย  ตื่นเต้นมากเลย....  แต่แล้วก็โทรไปหาภีมจนได้

“ฮัลโหลคับ......ขอสายใครคับ”  เสียงภีมมันรับโทรสับ (โห..เสียงโครตหล่ออ่า)

“ใช่ภีมป่าว..... นี่เราปอเอง” พยามยามบังคับเสียงให้เป็นปกติที่สุด  เพราะตอนนั้นใจเราเต้นตูมตามแล้ว

“ปอเองเหรอ.....โทรมาหาเค้ามีไรรึเปล่า” เอ่อ ๆ ๆ.........  กระดาษที่จดไว้อยู่ไหนว๊า........พูดไรต่อดี

“ไม่มีไรหรอก.......เค้าแค่โทรมาคุยกะแกเฉยๆ....     พอดีอยู่บ้านเบื่อๆ...โทรไปหาคนอื่นก็ไม่มีใครว่างเลย   เค้าก็เลยโทรมาหาแกเนี่ยแหละ...........” โอ้โห  ... เราโกหกเก่งขนาดนั้นเลยเหอเนี่ย???

หลังจากนั้นนะเราก็คุยกะภีมไปเรื่อยๆ...  ตอนแรกนึกว่าเราจะต้องเป็นคนชวนคุยซะอีกแต่ที่ไหนได้ภีมมันคุยเก่งมากเลยชวนคุยโน่นนี่ไปเรื่อย...   คุยได้พักนึงเราก็เริ่มไม่ค่อยประหม่าแล้วแต่ก็ยังตื่นเต้นอยู่ดี   หลังจากคุยไปได้ประมาณชั่วโมงนึง (จำไม่ได้แล้วว่าคุยเรื่องไรบ้าง มันเยอะมากๆ)  ภีมมันก็บอกเราว่า...

“ปอ....เราหิวข้าวมากเลยอ่ะ   เรายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย”  น่าสงสารจัง (โครตนางเอกเลย)

“เฮ้ย..จริงดิ     งั้นเค้าขอโทษนะ   โทรมากวนแกตั้งนาน”  เป็นคนดีจริงๆ

“ไม่เป็นไรหรอก .... ไม่ได้รบกาวนเค้าซะหน่อย....  คุยกะปอสนุกดีออก”  โอ้ย....ทามมายน่ารักงี้นะ

“งั้นแค่นี้ก่อนแล้วกันนะภีม....แกจะได้ไปกินข้าว  ”

“ไม่เป็นไรหรอก ....ปอรอเค้าแป๊ปนึงนะ”  แล้วเราก็ถือสายรอภีมแป๊ปนึง  ประมาณ 10 นาที ได้อ่ะ

“ฮัลโหล......  ยังอยู่ป่าว”

“ยังอยู่......ไปไหนมาเหอภีม”

“ไปตักข้าวมาอ่ะ... ”   งง  ๆ    +  เกรงใจมัน

“จริงๆ  วางก่อนก็ได้นะ...กินไปคุยไปมันลำบาก”  ถึงจะอยากคุยต่อแต่ก็เกรงใจภีมอ่ะนะ

“ไม่เป็นไรหรอก...ไม่เห็นลำบากเลย...กำลังคุยหนุกๆ”

หลังจากนั้นเรากะภีมก็คุยกันต่อ...... ภีมก็คุยไปกินไป (ทามไมภีมน่ารักอย่างงี้น๊า.................)

หลังจากที่คุยกะภีมนานมากๆแล้ว  ประมาณ 3-4 ชั่วโมงได้  ก็สมควรแก่เวลาแล้ว  เพราะเราเริ่มง่วงแล้ว

“ภีม.....แค่นี้ก่อนนะ   เราง่วงแล้ว....”

“อืม.....เค้าก็เริ่มง่วงแล้วเหมือนกัน”

“งั้นแค่นี้นะ......ฝันดีน๊า.....ภีม”

“ปอก็ฝันดีเหมือนกันนะ........  ว่างๆก็โทรมาอีกนะ   คุยกะปอหนุกดีอ่ะ”  โอ้ย........ใจเต้นตูมตามเลย...พอได้ยินภีมพูดแบบนี้............. น่ารักจริงๆ  รู้งี้โทรหาตั้งนานแย้ว..........

“อืม.......พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะ  ภีม”

“เออ.....บาย”

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าภีมมันจาน่ารักแบบนี้  ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีทีเดียว  ใจจริงตั้งใจไว้ว่าจะบอกภีมว่าเราแอบชอบภีมมาตั้งนานแล้วแต่ก็ไม่กล้า   แล้วอีกอย่างก็มัวแต่คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้อยู่อ่ะ   ก็เลยไม่ได้บอกกะว่าคุยไปเรื่อยๆแบบนี้ก่อนดีกว่า  พอวันไหนประจวบเหมาะแล้วค่อยบอก

คืนนั้นเรานี่นอนฝันหวานเลย...........ก็ได้คุยกะคนที่แอบชอบมาตั้ง 3 ปี เป็นใครก็ต้องรู้สึกดีแบบเราแหละ อีกอย่างภีมก็คุยดี๊ดี  ตอนแรกนึกว่าจะคุยกันได้แค่แป๊ปเดียวแต่ที่ไหนได้ผิดคาดเลย...     แถมยังบอกว่าให้เราโทรมาอีก  โอ๊ย................ดีจายอ่ะ     รีบๆนอนดีกว่า  พรุ่งนี้จะได้ตื่นไปเจอภีมที่โรงเรียน



พอตอนเช้าไปโรงเรียน  เราโครตตื่นเต้นเลย  กลัวภีมสงสัยเหมือนกันนะกลัวมันรู้ว่าเราแอบชอบมันอยู่   แต่ก็ช่างเหอะคิดให้ตัวเองสบายใจว่ามันไม่สงสัยหรอก  พอถึงห้องเรียนก็มองหาภีมก่อนเลย   อ่า.....มันก็มองเราอยู่พอดี  เราก็เลยยิ้มให้มันส่วนภีมก็ยิ้มให้เราเหมือนกัน  (เป็นยิ้มที่น่ารักจริงๆๆๆๆ  หลงเข้าไป..)

“เฮ้ย!.....ปอ  ทามไมเมื่อวานกูโทรหาเมิงไม่ติดเลยว้ะ”  เสียงไอ้โอ๊ย....ทามเอาเราหลุดออกจากภวังค์เลย  (กวนจริงๆไอ้นี่.................คนกำลังเพ้อๆ)

“เมิงโทรมาตอนไหน..........  สงสัยพี่กูใช้โทรสับอยู่”  ก็แหลไปอ่ะน่ะ

สักพักเพื่อนๆในกลุ่มก็ชวนกันไปหาไรกินที่โรงอาหาร (พอขึ้นม.ปลายแล้วเราก็ไม่ค่อยกินเช้ามาจากบ้าน กินเป็นบางวัน   วันไหนไม่กินมาก็มากินที่โรงเรียน)  เราก็เลยไปด้วย  ไปกันประมาณ7-8 คน  ไอ้โอ๊ตกะภีมก็ไปด้วย  พอนั่งกินข้าวกันได้พักนึง ภีมมันก็ถามเราอ่ะว่า

“ปอ.......กินน้ำไรอ่ะ   พอดีเรากำลังจะไปซื้อน้ำ”

“โห........ที่กูไม่เห็นถามเลยว้ะไอ้ภีม” อันนี้เสียงไอ้โอ๊ต  กวนตีนจริงๆมัน

“เอ๊า........ก็ทุกทีเมิงก็แย่งน้ำกูกินอยู่แล้ว...จะถามเมิงทำเฮียไรล่ะ”  ดีมากๆ..ภีม

“เค้าเอาน้ำลิ้นจี่แล้วกัน”  เราบ้ากินน้ำลิ้นจี่ทุกวันเลย  ตอนเรียนม.ปลาย  ไม่รู้เป็นไร  พอกินก็กินอยู่งั้นทุกวัน

พอกินข้าวกันเสร็จก็รีบเดินไปเข้าแถว  วันนี้ต้องเข้าแถวที่หน้าเสาธงเพราะเป็นวันจันทร์    ในขณะที่เดินอยู่ไอ้โอ๊ตมันก็พูดขึ้นว่า

“เฮ้ย...ภีม    เมื่อวานกูโทรหาเมิงสายไม่ว่างเลยว่ะ    คุยกะสาวที่ไหนอยู่ว๊ะ”  นั่น..เสือกอีกเมิงไอ้โอ๊ต

“ป่าวหนิ.....สาวที่ไหนล่ะ    กูไม่มีแฟน    ว่าแต่เมิงมีไรโทรหากู”   ต้องขอบใจโอ๊ตจริงๆ  ความเสือกของมันก็ประโยชน์เฮอะ  นี่แหละสิ่งที่เราอยากรู้  แต่ไม่กล้าถามภีม....  กลัวมันจาสงสัย

“กูจะชวนเมิงไปดูรองเท้า.......วันเนี๊ยะ  พอดีกูมีแข่งบอลวันเสาร์นี้”  คือโอ๊ตมันเป็นนักฟุตบอลโรงเรียน

“อ่อเหรอ....ไปดิ”

หลังจากนั้นก็ไปเข้าแถวกัน  

จากวันที่เราโทรไปหาภีมครั้งแรก....   หลังจากวันนั้นถ้าว่างเราก็จะโทรไปหาภีมเรื่อยๆ
จริงๆก็เกือบทุกวันแหละ...  ก็คุยกันนานเหมือนเดิมแล้วก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นๆ   ค่อยๆสร้างสัมพันธ์ไปเรื่อยๆ
ถึงจะคุยกันบ่อยแต่เราก็ยังไม่ได้บอกชอบภีมหรอกนะ  เอาไว้ก่อนดีกว่า   ดูท่าทีมันก่อน   ถ้าบอกไปแล้วมันไม่โอเคเดียวจะเสียเพื่อน  เสียความรู้สึกดีไป....    กลัวไม่ได้คุยกะภีมอีกด้วย  เพราะตอนนั้นเราชอบภีมมันมากๆ

อาจมีคนสงสัยว่าอยู่โรงเรียนก็เจอกันอยู่กลุ่มเดียวกัน  แล้วจะมีเรื่องไรให้คุยกันนักหนา   จริงๆแล้วอ่ะถึงเรากะภาจาอยู่กลุ่มเดียงกันสนิทกันก็เหอะ  แต่เวลาอยู่โรงเรียนก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ไม่รู้ไม ...  แต่เราอ่ะเขินภีมมัน  แต่ก็ไม่มากหรอกเพราะสนิทกันแล้ว  ส่วนภีมก็ไม่รู้ว่าทามไมไม่ค่อยคุยกะเราเวลาอยู่โรงเรียน    แต่ก็เพราะว่ากลุ่มเรากลุ่มใหญ่ด้วยแหละ  เวลาคุยกันก็แซวกันไปมา คุยโน่นนี่  ไม่ค่อยมีใครได้คุยกันส่วนตัวหรอก  นอกจากจะนั่งใกล้กัน     

กลุ่มของเรา.....ตอนนั่งเรียนมันแบ่งเป็นสองส่วนคือเป็นช่วงหน้าห้องและหลังห้อง   เรานั่งกะพวกเพื่อนผู้หญิงที่อยู่หน้าห้อง (นั่งหลังมันเรียนไม่รู้เรื่องนิ...)  ส่วนพวกผู้ชายที่เหลือซึ่งรวมถึงภีมด้วยมันนั่งหลังห้องกัน  แก๊งพวกผู้ชายก็เลยจาสนิทกันมากหน่อย


#####################################################################

Medmayom

  ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

spyhihi

สนุกกกกกกกกมากกกกกกกกกก

4_NAY

เริ่มทอดสะพาน

Soyu

ขอบคุณนะครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

kenny69

ขอบคุณมากครับ

pearl9845

ขอบคุณครับ

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​

Sahapad

Happy