## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(9)

bosskrubza

##  เรื่อง  “เรื่องของเค้ากะแก”  ๙ ##


ตอนที่ ๙ แล้ว..............................


มีคนถามมาว่าแล้วเพื่อนๆเป็นไงกันบ้าง  เรื่องที่เราโกหกว่าจะย้ายรร.  .................  
เรื่องมันมีอยู่ว่า....... เรามีสัจธรรมอยู่ข้อนึงว่า  ถ้าโกหกเมื่อไหร่แล้วไม่โดนจับได้คาหนังคาเขาละก็............ก็โกหกต่อไปไงล่ะ  เรากะภีมก็เลยตกลงกันว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นฟามลับ(ทุกวันนี้ยังไม่มีใครรู้เลย)  ก็เลยบอกกับเพื่อนๆไปว่า... พ่อเราเปลี่ยนใจแล้วยังไม่ย้ายไปไหนหรอก   ท่านรอให้เราเรียนจบก่อนแล้วค่อยย้าย  เพื่อนๆก็ดีใจกันยกใหญ่  แล้วก็ไม่เซ้าซี้ถามไรอีก


********************************************************************

หลังจากที่เรากะภีมคบกันแล้ว  ทุกๆวันที่ไปรร.ดูมีความหมายมากว่าทุกวัน   อ้อ.....ลืมบอกไปว่าเรื่องที่คบกันเนี่ยให้รู้กันแค่สองคน  ไม่ได้บอกคนอื่นเดี๋ยวจาเป็นเรื่อง    เวลาที่อยู่รร.ก็ทำเนียนๆเหมือนเป็นเพื่อนกัน แต่เป็นเพื่อนที่คอยส่งตาหวานให้กันก็แค่นั้นเอง  

ช่วงแรกๆที่คบกันนี่เวลามองหน้ากันก็อายเหมือนกันนะ  เพราะสถานะภาพมันเพิ่งเปลี่ยนไปแต่พอนานๆไปก็เริ่มชิน   แต่ก็ยังมีเขินๆอยู่บ้างเวลามองหน้ากันตรงๆ หรือเวลาที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง  (ก็อย่างที่บอกอ่ะนะ........ว่าเราไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกันเพราะเพื่อนๆอยู่เยอะ)

เรื่องราวระหว่างเรากะภีมหลังจากคบกันก็ไม่มีไรมากเท่าไหร่  ก็คุยโทรสับกันทุกวัน  จะกุ๊กกิ๊กกันก็ลำบากเพราะกลัวเพื่อนๆสงสัย  ก็มีแอบกุ๊กกิ๊กกันบ้างโดยใช้เขียนจดหมายหวานๆ  แล้วก็เดินส่งไปส่งมาอยู่อย่างงั้นทั้งวัน (แต่ก็น่ารักดี  ทุกวันนี้เรายังเก็บจดหมายน้อยพวกนั้นไว้เลย)

********************************************************************

พอปิดเทอม..................... ห้องเราก็นัดกันว่าจะไปเที่ยวเกาะช้างกัน รวมพลกันได้ประมาณ  30 คน  ไปกันสามวันสองคืน  แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า  ภีมสุดที่รักของเราไปไม่ได้นะสิ  เพราะว่าก่อนไปประมาณ 5 วัน มันรถคว่ำ  แผลที่ขายังไม่หายเลย  ที่บ้านก็เลยไม่อยากให้ไป  เราก็เป็นเดือดเป็นร้อนก็เลยโทรไปคุยกะภีม (ก็อยากไปเที่ยวกะสุดที่รักอ่า.......)

“ภีมเหรอ..........เป็นไงบ้าง  หายเจ็บแผลรึยัง”  ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงสุดฤทธิ์

“ไม่เจ็บมากแล้ว..........มีปอคอยเป็นห่วงเดี๋ยวเค้าก็หายแล้วแหละ”  อ่ะนะ.........(แหวะ...เน่า)

“แล้วนี่.....เรื่องไปเที่ยวอ่ะ    ตกลงว่าไง”

“ก็เหมือนเดิมแหละ....อดไป”

“งั้นเค้าขอคุยกะแม่ภีมหน่อยสิ”

“เอางั้นเหรอ .........ได้ๆ  แปปนึงนะ”

ภีมก็ไปตามแม่ภีมมาคุยโทรสับ  เราก็ถามท่านว่าทำไมไม่ให้ภีมไป  ท่านก็บอกว่าเป็นห่วงเพราะภีมยังไม่หายดีไปแบบนี้ใครจะดูแล    เราก็เลยบอกท่านไปว่าให้ภีมไปเที่ยวกะเพื่อนๆเถอะเดี๋ยวเราจะเป็นคนดูแลภีมเองแม่ไม่ต้องเป็นห่วง   อีกอย่างเพื่อนๆในกลุ่มก็ไปกันหมดทุกคนอยากให้ภีมไปด้วย (เราก็ขอร้องแม่ต่างๆนานาอ่ะนะจนท่านใจอ่อนยอมให้ไป)   ภีมนี่ดีใจมากเลย ..............  


***************************************************************

เย้.............................................  


วันนี้ออกเดินทางสู่เกาะช้างแล้ววววววววววววววววววววววววววววว


เราเดินทางโดยนัดเจอกันที่หน้ารร. เนื่องจากพวกเราอยู่จังหวัดทางภาคตะวันออกทำให้การเดินทางไปเกาะช้างใช้เวลาไม่มากนัก  เริ่มจากนั่งรถยนต์ไป  (โดยมีพ่อเรากะพ่อเพื่อนอีกคนขับรถไปส่งที่ท่าเรือ)  เรากะภีมนั่งรถคนละคันกันไปเจอกันที่ท่าเรื่องเฟอร์รี่

พอขึ้นไปบนเรือ เพื่อนๆเราก็ถ่ายรูปกันยกใหญ่ (นี่ขนาดยังไม่ถึงนะเนี่ย............จริงๆมันเริ่มถ่ายกันตั้งแต่นัดเจอกันที่หน้ารร.แล้ว  เห่อ...กันชิงชิง) ถ่ายรูปคู่บ้างเดี่ยวบ้างภาพหมู่บ้าง  เราก็โดนดึงไปถ่ายเป็นพักๆก่อนที่จะปลีกตัวไปชั้นบนของเรือ  ยืนดูวิวรับลมทะเล..............เฮ้อออออออออ..บรรยากาศดีจัง

“มาแอบอยู่ที่นี่เอง..............ภีมตามหาตั้งนาน”

“อ้าว............เดินขึ้นมาทำไม   เดี๋ยวก็เจ็บแผลหรอก”   คือตอนนั้นเป็นห่วงภีมมาก  เพราะสัญญากะแม่เค้าไว้แล้วว่าจะดูแลลูกชายคนเดียวของเค้าอย่างดี  (โกหก....เพราะรักเค้าม่ายช่ายเหอ..    อย่าเอาแม่ภีมเค้ามาอ้าง)

“ไม่เป็นไรหรอกน่า................แผลมันแห้งแล้ว”   คือตอนนั้น........ภีมดีขึ้นมากแล้ว แผลที่หัวเข่าเริ่มแห้งแล้วแต่เวลาเดินยังต้องกระแผกนิดหน่อย  เพราแผลมันตึงทำให้ยืดขาตรงๆไม่ได้

“ ก็เค้าเป็นห่วงนิ ”

“คร๊าบบบบบบบบบบบ.......รู้แล้วคร๊าบบ”

“ไม่ต้องมาล้อเลียนเลย.....”

“ปล่าวซะหน่อย.............นี่สัญญาไรกะแม่เค้าไว้อ่า............อย่าลืมนะ”

“ไม่ลืมหรอก..............จะดูแลอย่างดีเลย”    พูดไปก็ยิ้มหวานไปด้วย....  มองหน้าภีมอย่างหวานหยดย้อย

“ไหนๆก็ต้องดูแลเราแล้ว..................ปอต้องอยู่ข้างๆเค้าตลอดนะ  ปอไปไหนเค้าไปด้วย......เค้าไปไหนปอก็ต้องไปกะเค้า”  

“จร้า.............คุณชาย”   ดีจังๆ จะได้อยู่ใกล้ๆกันตลอด

นั่งเรือสักพักนึง พวกเราก็เดินทางถึงเกาะช้าง  (จำไม่ได้ว่ากี่นาที เพราะไม่ได้ไปนานแล้ว) เราก็เหมารถสองแถวไปยังที่พัก   ที่พักของเราคือบ้านป้าของนัท (นัทคือเพื่อนในห้องอีกคนนึง) บ้านเป็นบ้านพักส่วนตัวมีหาดส่วนตัวอยู่ที่หน้าบ้านด้วย  อีกทั้งเป็นบริเวณที่ไม่พลุกพล่านจึงมีความเป็นส่วนตัวมาก

พอไปถึงก็จัดแจงเก็บกระเป๋าเข้าที่   เพื่อนส่วนนึงก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงเล่นน้ำกันเลย (คึกกันจริงๆ  พวกนี้) เราขออยู่บนบกดีกว่าอยู่เป็นเพื่อนภีม  เพราะภีมยังเล่นน้ำไม่ได้เดี๋ยวจะแสบแผล  เรากะภีมก็เดินเล่นกันอยู่ที่ชายหาดกันพักนึงก็กลับมากางเต๊นกัน  คือหน้าบานมีสนามหญ้าเพื่อนๆหลายคนรวมทั้งเราด้วยเตรียมเต๊นมาจากบ้านก็เลยเอาเต็นออกมากางกัน  พอกางเต็นกันเสร็จก็ออกไปซื้อของสดกันเตรียมจัดปาร์ตี้กันตอนเย็น

เพื่อนผู้หญิงก็ช่วยกันเตรียมอาหาร  เราก็ช่วยด้วยเพราะเราก็ทำอาหารเป็นพอสมควรภีมก็อยู่ข้างๆเราตลอด  ส่วนเพื่อนผู้ชายก็มีหน้าที่เตรียมพวกเครื่องดื่ม  พอทุกอย่างเตรียมเสร็จเรียบร้อยงานปาร์ตี้อันแสนสนุกก็เริ่มต้นขึ้น  ทั้งกินทั้งดื่มแล้วก็นั่งคุยกันไป หนุกหนานๆ  เราก็นั่งอยู่กับเพื่อนๆโดยมีภีมอยู่ข้างๆอีกเช่นเคย

“เฮ้ย................กูว่าเรามาตั้งวงเล่นไพ่ป๊อกเด้งดีกว่า” เสียงไอ้โอ๊ตนั่นเอง  ท่าทางมันดูกรึ่มๆแล้ว คงกินเบียร์เข้าไป

“เออๆ.........เอาดิ” เสียงเพื่อนๆเซ็งแซ่ แสดงความเห็นด้วย

แล้ววงการพนันขนาดใหญ่ก็เริ่มขึ้น  โดยมีภีมเป็นเจ้า

“ปอ.....ไม่ต้องเล่นแล้ว   เสียตั้งเยอะแล้วนะ”    ภีมนั่นเอง ..... มันเห็นว่าเราเสียเยอะแล้วมันก็เลยอยากให้เราเลิกเล่น

“ไรอ่ะ......เป็นเจ้าแล้วไม่อยากได้ตังรึไง.....  เงียบเลย!!  แจกไพ่มา...ให้ไวๆ”   ทำเสียงรำคาญนิดหน่อย.....  (จริงๆไม่ได้โกรธหรอกแต่ต้องทำเนียนไว้เดี๋ยวเพื่อนๆจะสงสัย)

“ ตามใจ..........แล้วอย่ามาโวยวายที่หลังไม่ได้นะ”   อ้าว..........ไม่พูดงี้อ่า   นี่พูดจริงๆหรือเนียนเนี่ย

“ไม่หรอกน่า..........นี่เสียไปแค่ 100 เดียวเอง    เดี๋ยวก็ได้คืน   เจ้าเหอะ...ระวังให้ดีเดี๋ยวจะไม่มีเงินกลับบ้าน”   เอาสิๆ...........คราวนี้ไม่เนียนแล้ว  คิดจริง

นั่งเล่นไปสักพักเจ้าก็ได้เอาๆ  เดียวป๊อกแปด เดี๋ยวป๊อกเก้า  ตายละสิ...........เสียไปตั้ง 500 แล้ว เริ่มหน้าเสียแล้วเรา  เริ่มหงุดหงิด..................ตาต่อไปต้องเอาคืนให้ได้

“เฮ้ย...............ป๊อกแปด” น้ำเสียงดีใจสุดฤทธิ์  มองหน้าภีมประมาณว่า.....เป็นไงอ่ะ   จ่ายมาๆ

“โทษทีนะ..................ตานี้เจ้าป๊อกเก้า..” ภีมน้ำเสียงดีใจกว่าเราอีก  มันมองหน้าเรากวนมาก............

“ไรว๊ะ....”  หงุดหงิดๆ  ว่าจะถอนทุนซะหน่อย  ตอนนั้นผีพนันเข้าสิงแล้ว

“ บอกแล้วไง........ว่าให้เลิกเล่นก็ไม่เชื่อ...” น้ำเสียงเนี่ยก็ดูเป็นห่วงเราอยู่หรอก........แต่น่าตากวนส้งติง....จริงๆ

“เลิกเล่นก็ได้ว้ะ........” พูดเสร็จก็สะบัดตูดลุกขึ้นไปเลย   พร้อมๆกับเสียงหัวเราะของเพื่อนๆที่ดังตามมา  ยิ่งทำให้เราโกรธจัด......... เดินตรงไปที่วงไพ่อีกวงนึง   คือ.....เป็นวงเล่นอีแก่กินน้ำอ่า...

“มาๆปอ...........เป็นไรน่าบึ้งเชียว”  เสียงต๊ะนะ....แสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใย  โอ้ววววววววววววว...ต๊ะเพื่อนรัก

“เสียป๊อกเด้งมาละสิ” อันนี้เสียงนางชาติ  กะเทยในกลุ่มเรานั่นแหละ   เสียงกวนส้งติงอีกแล้ว

สิ้นเสียงอีชาติ...... เพื่อนๆก็หัวเราะกันยกใหญ่  นี่.......พวกเมิงไม่รักไม่สงสารตรูแล้วเหรอ   ที่ตอนตรูจะย้ายรร.งี้ทำมาเป็นห่วง........ทามมายตอนนี้เป็นงี้อ่า     

พวกมันเริ่มเห็นน่าตาตึงเครียดของเราจึงเลิกขำกัน

“มาๆ........เล่นอีแก่กินน้ำกะพวกเราดีกว่า    ไม่เสียตังด้วย” อันนี้เป็นเสียงของเก่ง (เพื่อนผู้หญิงอีกคนในกลุ่ม)

“อืม.........ก็ดีเหมือนกัน   คลายเครียด”

การเล่นอีแก่กินน้ำของพวกเรามีกฎอยู่ว่าคนที่แพ้ต้องทำตามคำสั่งของเพื่อนๆ  ไม่ว่าเพื่อนๆจะให้ทำอะไรก็ตาม   เราก็เอาตัวรอดได้ตลอดอ่ะนะ  เพื่อนคนอื่นๆก็ผลัดกันโดนทำโทษไป  บ้างก็ให้เต้น  ให้เราเพลง  หรือทำหน้าที่คิดว่าน่าเกลียดที่สุด  แล้วสุดท้าย.... เราก็หนีความซวยที่มันตามครอบงำเราตั้งแต่วงป๊อกเด้งไม่พ้น

“อ้าว.............ให้ปอทำไรดีว้ะเพื่อนๆ”  เสียงนางชาติผู้ร้ายอาจ   มันต้องคิดอะไรชั่วๆอยู่แน่เลย

“ให้ปอเล่นลิเกมั้ย..........”   ต๊ะ...........(เพื่อนผู้แสนดี)  อันนี้ก็ได้..  ไม่ยากหรอกไม่น่าเกลียดด้วย

“เฮ้ย...........ง่ายไปป่าว”  อันนี้เสียงเก่ง....... อยู่เฉยๆก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอก

“ไม่ง่ายไปหรอก.............เพราะว่าเราจะอัดวีดีโอไว้ด้วย”  อ่า............ต๊ะเพื่อนผู้แสนดี  ทามไมทามกันแบบนี้......อยากจะร้องไห้

“เร็วๆดิ...........ยืนเฉยอยู่ได้  บัวจะเริ่มอัดแล้วนะ” บัวนี่เพื่อนในกลุ่มอีกคน........แต่ตอนนั้นไม่อยากเป็นเพื่อนกะมันแล้ว   โกรธ..........................น้อยใจด้วย...............แกล้งกันนี่หว่า   รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมากมาย

“เอาเลยๆ......... ที่กูเงี๊ยะให้ทำโน่นทำนี่  ที่ตัวเอง.......เป็นไงล่ะ    ฮะๆๆๆๆ.....ฮ่า..ๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงเพื่อนในกลุ่มอีกคนชื่อ  ฝน  ซึ่งตอนนั้นก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับมันแล้วเหมือนกัน

สุดท้ายก็ต้องยอมจำนน  ทั้งร้องทั้งรำให้มันถ่ายวีดีโอกัน...........ตรูอยากกลับแล้ว.........น้อยใจอ่าเพื่อนๆไม่รัก

พอมันถ่ายกันจนพอใจมันก็บอกให้เราหยุด......แล้วก็เรียกเพื่อนๆทั้งหมดมาดูวีดีโอที่ถ่ายไว้กัน    ประจานกันเลยอ่า.........  แล้วพวกมันก็ขำกันใหญ่  ซึ่งรวมถึงภีมด้วย...................... ขำจนท้องขดท้องแข็ง  โกรธธธธธธธธ.....

หนีเข้าเต็นเราดีกว่า.....  สักพักนึงก็ได้ยินเสียงเปิดเต็น

“ ปอ...........ทำไมมานอนอยู่นี่ล่ะ”

“..........” เงียบ....ไม่ตอบ...........โกรธ......

“นี่เร็วๆๆ........เค้าออกแขกกันแล้วนะ..........รีบๆไปเล่นลิเกเร็ว” โมโหๆๆๆๆๆๆๆ  ลมขึ้น....

“................” ไม่พูด.........ยังไม่รู้อีกว่าโกรธ.............................

“เป็นไรอ่ะ..........โกรธเหอ”  ( น้ำเสียงภีมเริ่มเปลี่ยน....... เริ่มอ่อนลง ) ตอนที่ภีมพูดภีมก็ล้มตัวนอนข้างๆเราแล้วพยายามจับตัวเราให้หันหน้ามาหามัน    (ตอนนั้นเรานอนคว่ำอยู่) เราก็ฝืนไว้..........ไม่ยอม..โกรธ

“คุยกันดีๆสิคร๊าบบบ.....อย่าเงียบแบบนี้สิ” โอ้ย............ได้ยินแล้ว  จะละลาย (เมิงไม่ใช่ไอติมนะ)

“....................” ยังเงียบอยู่.........(จริงๆอ่ะเริ่มไม่โกรธมากมายแล้ว.... ก็ตั้งแต่ภีมมาง้อนั่นแหละ    แต่..แค่เรียกร้องความสนใจเฉยๆ)

“มะ..มะ..มะ..  หันหน้ามาคุยกันหน่อย” ภีมพูดไปก็พลิกตัวเราให้หันมา  เราก็ยอม      พอภีมมันเห็นว่าเราร้องไห้ด้วยภีมก็เลยดึงเราไปกอด..แล้วก็ปลอบเรา    เราก็ยิ่งร้องไห้ไปกันใหญ่เลย  ภีมก็พูดแต่  ขอโทษๆๆ.... ซ้ำไปซ้ำมา

จนเราหยุดร้องภีมก็เอามือมาเช็ดน้ำตาให้เราแล้วก็หอมแก้มเราฟอดใหญ่........แล้วก็กอดเราไว้อีก   เราก็นอนซบอกภีมอยู่อย่างงั้น   ได้ยินเสียงหัวใจภีมเต้นตูมตาม...คงจะตื่นเต้นมากเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้กอดกัน.....ซึ่งเราก็ไม่ต่างจากภีม......   (อยากจะให้อ้อมกอดนี้อยู่กะเราไปนานๆจัง)


นอนกอดกันอยู่สักพักใหญ่   แม่ภีมก็โทรมา(คงจะเป็นห่วงลูกชายมาก) เราก็เลยผละออกจากกัน  แม่ภีมก็ถามเรื่องโน้นเรื่องนี้....ว่ากินข้าวรึยัง  กินยารึยัง  ที่นอนเป็นไง   ประมาณนี้แหละ

พอภีมคุยกะแม่เสร็จ  ก็หันมามองหน้าเราด้วยแววตาหม่นๆ

“หายโกรธ........เค้ารึยัง”  ตอนแรกก็อยากจะแกล้งหรอกนะ..........แต่ไม่เอาดีกว่า  (สงสารที่รัก)

“หายแล้ว........”   ก็อายๆอ่ะนะ   เมื่อกี้เพิ่งกอดกันอยู่..     ไม่กล้าสบตาภีมเลย

“พูดกัน..  ทำไมไม่มองน่ากันละคับ     หึม.....”  ยังไม่รู้อีก..........ก็คนมันอาย   ยังจะมายิ้มอีก

“ไหน.......ถ้าหายโกรธกันแล้วก็หอมแก้มเค้าทีสิ........ไม่งั้นเค้าไม่เชื่อน้ะ”   ไรอีกอ่า.........ยิ่งอายไปกันใหญ่

แต่ก็ยอมหอมแหละ ก็เดี๋ยวภีมจะไม่เชื่อว่าหายโกรธแล้ว (จริงอ่ะ???)  แล้วภีมก็ชวนเราออกมาข้างนอก  เดี๋ยวๆเพื่อนๆจะสงสัย...

######################################################################

Medmayom

  ชอบ ซะแล้ว แบ้วๆดี

1712

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

spyhihi

สนุกเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

4_NAY

เล่นองค์จังนะ ....55555

Soyu

ขอบคุณนะครับ

kenny69

ขอบคุณมากครับ

pearl9845

ขอบคุณครับ

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​