## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(12)

bosskrubza

##  เรื่อง  “ เรื่องของเค้ากะแก ” ๑๒  ##


ขอบคุณที่เค้ามาช่วยกันดันน๊า.........................................

เราจะตอบแทนด้วยการขยันมาลงให้ได้ทุกวันนะ..............................
****************************************************************


แล้วในที่สุดช่วงปิดเทอมก็ผ่านพ้นไป........  มาตอนนี้เราก็อยู่ชั้นม. 5  แล้ว  

อย่างที่เคยบอกว่าห้องเราถึงจะเป็นห้องเด็กเรียนแต่ค่อนข้างเป็นห้องเด็กเรียนที่ไม่ค่อยเครียด   ส่วนใหญ่จะชอบการทำกิจกรรมซะมากกว่า   ซึ่งอาทิตย์หน้ารร.ของเราจะมีการจัดงานวันสุนทรภู่ขึ้นซึ่งจากการแบ่งหน้าที่กันห้องของเราต้องทำละครเวทีเพื่อแสดงในงาน.... ทำให้ 1 เดือนที่ผ่านมาพวกเราในห้องต้องแบ่งเวลาเพื่อมาซ้อมละครกันด้วย  โดยในงานนี้เรากะต๊ะก็ต้องรับหน้าที่เป็นผู้กำกับละครเวที

นอกจากหน้าที่ในการทำละครเวทีแล้ว  ห้องเราบังต้องจัดบอร์ดเกี่ยวกับวันสุนทรภู่เพื่อไปประกวดกับห้องอื่นๆอีก..... ซึ่งในวันนี้เราก็นัดมาจัดบอร์ดกันที่รร.  ก็อีกเช่นเคยเรากะต๊ะต้องรับหน้าที่เป็น Head อีกเช่นเคยโดยเราเป็นคนออกแบบบอร์ดที่จะจัดว่าจะออกมาในรูปแบบไหน    หลังจากที่เพื่อนๆช่วยกันเตรียมอุปกรณ์ตามที่เราต้องการเรียบร้อยแล้วก็เริ่มมือกันเลย   แต่ละคนก็ทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เช่น เตรียมข้อมูล  ตัดกระดาษ  ทำอุปกรณ์ที่จะใช้ตกแต่งต่างๆ เป็นต้น

โดยเรามีหน้าที่ในการวาดภาพ   เพราะบอร์ดที่เราจัดมีขนาดใหญ่มากเราก็เลยออกแบบว่าจะวาดภาพของตัวละครเรื่องพระอภัยมณีที่เป็นตัวละครหลักๆทั้งหมดเป็นขนาดเท่าตัวคนแล้วก็ต้องระบายสีน้ำอีกด้วย   ถือว่าเป็นงานที่หนักทีเดียวเพราะเราต้องรักษาแชมป์เก่าเมื่อปีที่แล้ว

“ปอ...กินมั้ย????” ภีมยื่นน้ำมาให้เรากิน...หลังจากที่นั่งดูเราวาดรูปมาพักใหญ่..(ที่มันนั่งเฉยๆเพราะมันมีหน้าที่คอยซื้อของทุกๆอย่างตามที่เพื่อนสั่ง...และตอนนี้มันก็ว่างอยู่)

“ภีมดูดิ๊.....ใช้ได้ยัง” เราถามความเห็นภีมหลังจากที่เพิ่งระบายสีรูปนางยักษ์เสร็จ

“สวย....สวยดี”  

“งั้นก็เสร็จไปอีกภาพ...”

“มา...เดี๋ยวเอาไว้ไปวางไว้ตรงโน้นให้..”


จากนั้นภีมก็เอาภาพไปวางไว้ตรงริมระเบียงใกล้ๆกับที่เรานั่งวาดรูปนั่นแหละ

“ภีม....ไปซื้อกระดาษ 100 ปอนด์มาให้หน่อยดิ...เหมือนมันจะไม่พอนะ”

“อืม....ได้สิ  เอาซักกี่แผ่นล่ะ”

“ประมาณ 5 แผ่นก็น่าจะพอนะ”

“โอเค....”

“ภีม...จะไปซื้อของเหรอ....กิ๊บไปด้วยดิ” กิ๊บนี่เป็นเพื่อนในห้องเราเนี่ยแหละ.....แต่เราไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ก็พอคุยเล่นกันได้แหละ   จริงๆแล้วที่เราไม่ค่อยสนิทกับกิ๊บทั้งๆที่กิ๊บเป็นเพื่อนในกลุ่มของบุ๋มก็เพราะว่า.... กิ๊บนั่งใกล้กับภีมแล้วสองคนนี้ก็ค่อนข้างสนิทกันชอบเล่นชอบคุยกันกุ๊กกิ๊กจนเพื่อนๆในห้องชอบแซวกันว่าคู่นี้แอบคบกันรึเปล่า ?????  ทำให้บางทีเราก็รู้สึกหึงเหมือนกัน   แต่บุ๋มก็บอกว่าไม่มีไรหรอกมันแค่สนิทกันเฉยๆเราก็เลยเลิกคิดมากแล้ว

“อืม.....”  ภีมตอบกิ๊บ....แต่ก็หันหน้ามาทางเราประมาณว่าไม่มีไรหรอก...อย่าคิดมาก

จากนั้นภีมก็ไปซื้อของกับกิ๊บ...พอกลับมาภีมก็มานั่งดูเราวาดรูปที่เดิมแต่คราวนี้มีกิ๊บมานั่งด้วย...สักพักไอ้โอ๊ตกับเจมส์มานั่งด้วย  4 คนนั้นก็เลยคุยกันอย่างออกรสโดยมีสายตาของเรามองไปที่พวกนั้นเป็นพักๆ

“เฮ้ย.....กิ๊บ  กูยืม Loard of the ring มาอ่านหน่อยดิ”  ไอ้โอ๊ตพูด

“แหม....ติดใจอ่ะดิ” กิ๊บพูด

“เออ...ก็มันดีนี่หว่า  กูขี้เกียจรอภาคสองอีกตั้งนาน   ยืมหนังสือกิ๊บมาอ่านดีกว่า” ไอ้โอ๊ตพูด

“นี่โอ๊ต..ภีม  ตอนภาคสองออกต้องไปดูด้วยกันอีกนะ”   กิ๊บพูด

ส่วนเรานะเหรอ.....งง + งง + งง   นี่มันไปดูกันมาตอนไหนว้ะ ??????  เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย...ตอนนั้นนะมีความรู้สึกว่าไม่อยากอยู่ตรงนั้นเลย ... พยายามคิดว่าปกติแล้วเรากะภีมก็ไม่ค่อยจะถือเรื่องอะไรแบบนี้เท่าไหร่  ถึงจะคบกันก็เหอะแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องมารายงานว่าไปไหนมาไปทำไรมาหรือมานั่งเล่าให้ฟังกันทุกเรื่อง  เราค่อนข้างที่จะไว้ใจกันแล้วก็มีอิสระให้กัน....  แต่เราสิ!! ทำไมคราวนี้ถึงรู้สึกไม่สบายใจเลย (หรือว่าเราขี้หึงว้ะ..)     แล้วเราก็เลยลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ  ภีมก็ถามเราว่า.....

“จะไปไหนเหรอ????”  

“ไปเปลี่ยนน้ำนะ.....จะไปล้างพู่กันด้วย  ”

“งั้นเค้าไปทำให้ก็ได้.....”

“ไม่เป็นไรหรอก....เผื่อมีใครใช้ให้ไปซื้อของ”  แล้วเราก็รีบเดินไปด้วยความรวดเร็ว....แล้วเราก็ได้ยินเสียงฝีเท้าว่ามีคนวิ่งตามมาด้วย

“รอด้วย.....เราไปด้วยดิ...” เสียงเจมส์ตะโกนตามมาด้านหลัง

เราก็เลยหยุดรอแล้วเจมส์ก็เอื้อมมือมาหยิบแก้วที่ใส่น้ำไปถือ   เรากะเจมส์ก็เดินลงไปห้องน้ำด้านล่างโดยที่ไม่ได้คุยไรกัน   ตอนที่เราล้างพู่กันอยู่ที่อ่างล้างหน้านั้นเจมส์ก็เดินเข้ามา  (หลังจากที่มันเพิ่งไปฉี่มา )  แล้วเจมส์ก็มาช่วยเราล้างพู่กัน   มันคงเห็นท่าทางเงียบๆของเรามันก็เลยถามเราขึ้นว่า.............

“ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจ.....ปอคุยกับเราก็ได้นะ”  เราก็เลยหันหน้าไปหาเจมส์...ด้วยท่าทีขอบคุณ   เพราะรู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงที่เจมส์มอบให้

“เราก็อยากเล่าให้ฟังนะ.........แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ลำบากที่จะพูด”  

“ถ้าอึดอัดใจก็ต้องหาคนคุยด้วยบ้างนะ..........อย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวดิ”  เจมส์ยังคงพูดด้วยท่าทีเป็นห่วงเช่นเคย

“อืม..... ขอบใจนะ.” เราตอบได้แค่นั้นจริงๆ

“ขึ้นไปบนห้องกันเหอะ...”

พอเรากับเจมส์เดินขึ้นไปบนห้องเราก็ไปนั่งวาดภาพต่อจนเสร็จ...  (พยายามเลิกคิดเรื่องไร้สาระ....เพราะยังไงเราก็ไว้ใจภีม  )    พอสีแห้งก็ภาพที่วาดแปะลงบนโฟมอีกที  แล้วก็เริ่มแปะบอร์ดกันช่วยกันจับช่วยกันดูอยู่จนบอร์ดเสร็จ....  กว่าจะเสร็จก็ประมาณ 5 โมงเย็นแล้ว  เพื่อนๆก็เลยช่วยกันเก็บของเก็บขยะทั้งหลายแล้วก็กำลังจะแยกย้ายกันกลับ

“ภีม...จะกลับเลยป่าว”  เราหันไปถามภีมเพราะเห็นว่านี่เริ่มเย็นแล้ว

“ก็คงรีบกลับเลยแหละ.....เดี๋ยวจะถึงบ้านค่ำ”

“อืม...งั้นรีบกลับเหอะ  ขี่รถดีๆล่ะ”

“อือ....แล้วปออ่ะ ???  กลับเลยป่าว???”

“คงยังหรอก.....  เพราะต้องแวะไปดูชุดละครอีก”

“ขับรถดีๆนะ......อย่าขับเร็วนักล่ะ”  ภีมพูดด้วยท่าทางบังคับนิดๆ เพราะมันมักบ่นเราว่าเราขับรถเร็ว

“อืม....รู้แล้วน่า”

แล้วเราก็หันไปลาเพื่อนคนอื่นๆต่อ  และเรียกเพื่อนที่ต้องไปดูชุดให้ออกไปพร้อมๆกันทีเดียว   ตอนที่เราเดินไปที่รถที่จอดอยู่แถวๆหน้ารร.    เราก็เห็นภีมขี่รถออกไปโดยมีกิ๊บซ้อนรถไปด้วย  ตอนนั้นก็รู้สึกเจ๊บแปล๊บ......รู้สึกว่าจะร้องไห้ยังไงก็ไม่รู้  เพราะดูแล้วภีมก็ดูเหมาะกับกิ๊บดี   ภีมที่เป็นคนที่หน้าตากับกิ๊บที่เป็นผู้หญิงสวย  ตาโตๆขาวๆน่ารักน่าทะนุถนอม   แล้วเราล่ะ........  ไม่ได้มีอะไรที่ผู้หญิงเค้ามีกัน  ยังไงผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินขึ้นมาทันที.....

“เฮ้ย!!!!!  ปอไปกันได้ยัง.....ยืนเหม่อไรอยู่ได้”   เสียงเรียกของบัวทำให้เราตื่นจากภวังค์...

จากนั้นเราก็ไปดูชุดกัน....พอดูชุดเสร็จ  ก็ประมาณ  2 ทุ่มแล้วแหละ...เราก็เลยไปส่งเพื่อนๆที่บ้าน...แล้วขับรถกำลังจะกลับบ้าน... รู้สึกอยากกินอะไรหวานๆ  ก็เลยตั้งใจว่าจะแวะซื้อขนมกินที่ร้านขายนมปั่นซะหน่อย   ขณะที่เราขับรถมาถึงตรงหน้าห้าง......... (ซึ่งร้านนมอยู่ข้างห้างนี่เอง) เราก็เลยหาที่จอดรถตรงหน้าห้างเพื่อจะเดินไปซื้อขนม...  แล้วสายตาเราก็มองไปเห็นร้านขายข้าวเกรียบปากหม้อที่อยู่ไม่ไกลจากที่เราจอดรถมากนัก.....  ภาพที่เราเห็นก็คือ   ภีมกำลังช่วยกิ๊บขายข้าวเกรียบปากหม้ออยู่ (เป็นร้านที่ของที่บ้านกิ๊บ)


ยิ่งเรามาเห็นภาพแบบนี้เรายิ่งอยากจะร้องไห้ ....น้ำตาปริ่มๆเหมือนมันกำลังจะไหลออกมา.....  พร้อมกับนึกถึงคำพูดที่ภีมพูดกับเราที่หน้ารร.ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ  “ก็คงรีบกลับเลยแหละ.....เดี๋ยวจะถึงบ้านค่ำ”  แต่นี่  2 ทุ่มกว่าแล้ว..แต่ภีมยังอยู่ที่นี่.....เราก็เริ่มคิดมากขึ้นมาทันทีว่าสองคนนี้มีอะไรกันมากกว่าเพื่อนรึเปล่า..... จากนั้นเราก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที....

พอเดินไปถึงร้านนม...ก็เห็น  เจมส์  ยู   หนึ่ง   ซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มเรานี่แหละ....แต่สามคนนี้มักจะเกาะกลุ่มอยู่กะไอ้โอ๊ตและภีม (คือประมาณว่ากลุ่มเราเป็นกลุ่มใหญ่อย่างที่เคยบอกมีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง กระเทยและเกย์  แต่ภายในกลุ่มก็ยังแบ่งอีก  คือพวกผู้ชายก็มักจะอยู่ด้วยกัน  ส่วนที่เหลือก็เกาะติดกัน  แต่เราก็อยู่กลุ่มเดียวกัน) พวกมันสามคนก็เลยเรียกเราไปนั่งกินนมกับมันด้วย

“เอ้ย...ทำไมยังไม่กันอีกอ่ะ”  เราถามพวกนั้นมัน......พยายามทำหน้ากลบเกลื่อนความเศร้าที่ถาโถมอยู่ในใจ

“พอดีอยากแดกอ่ะ....ก็เลยมานั่งชิวกัน”  ไอ้หนึ่งตอบ

เราก็เลยแกล้งถามไอ้พวกนี้ว่ามีใครรู้รึป่าวว่าภีมอยู่ที่ร้านของกิ๊บ(ก็ร้านมันไม่ไกลจากกันมากเท่าไหร่)  เผื่อว่าจะรู้อะไรดีๆที่จะช่วยให้เราเข้าใจอะไรมากยิ่งขึ้น........

“นี่มากันแค่นี้เหอ....ไอ้โอ๊ตกะภีมไม่มาด้วยเหรอ...”   แล้วไอ้ยูก็ตอบว่า

“ไอ้โอ๊ตมันรีบกลับบ้านไปแล้ว..พรุ่งนี้มันมีแข่งบอล   ส่วนไอ้ภีมก็กลับแล้วเหมือนกัน..เห็นมันรีบๆสงสัยที่ธุระที่บ้าน”   ตอนนั้นเรายิ่งรู้สึกแย่ไปใหญ่..........  มันต้องมีไรไม่ดีแน่ๆเลย..........  แต่เราก็พยายามทำหน้าให้เป็นปกติทั้งๆที่อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ

เราก็นั่งกินนมนั่งคุยกับพวกมันไปเรื่อยๆแหละ...  พอได้คุยกะพวกมันก็ทำให้เราลืมความรู้สึกเศร้าๆที่อยู่ในใจได้บ้าง   เพราะพวกมันเป็นคนคุยสนุก...ก็คุยไปขำไป  ก็ช่วยสบายใจดีเหมือนกัน......

หลังจากนั้นไม่นานก็แยกย้ายกันกลับ....ซึ่งตอนนั้นก็ประมาณ  4 ทุ่มแล้ว  เราก็เดินไปเอารถที่จอดไว้....ก็ไม่วายที่จะมองไปที่ร้านข้าวเกรียบปากหม้อ....ซึ่งตอนนี้ก็เห็นเจ้าของร้านกำลังสาละวนเก็บร้านกันอยู่   เรามองไปที่กิ๊บซึ่งกำลังนั่งนับตังค์อยู่ก็ไม่เห็นภีมอยู่แล้ว......  เราก็กำลังจะหันหน้ากลับมา...แต่แล้วหางตาเราก็รู้สึกว่าเห็นผู้ชายใส่เสื้อสีดำ  (ซึ่งวันนี้ภีมใส่เสื้อสีดำมา)  เราก็เลยหันไปดูให้เต็มตา..........  ภาพที่เราเห็นถึงกับทำให้เราน้ำตาไหลนองหน้า  เพราะป่านนี้  4 ทุ่มแล้ว  แต่ภีมยังอยู่ที่ร้านของกิ๊บอยู่เลย.....  เรารีบขึ้นรถและขับออกไปทันทีพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม..............  มันคงไม่ใช่แค่การคิดมากของเราแล้วแหละ.....มันต้องมีอะไร   ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล....


#############################################################################

Medmayom

  ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

spyhihi

สนุกเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

4_NAY

ภีมจะจริงใจแค่ไหนนะ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

kenny69

ขอบคุณมากครับ

kengpnt

pearl9845

ขอบคุณครับ

Ajinna

ขอบคุนนะสนุกมาก

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​