## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(13)

bosskrubza

##  เรื่อง  “เรื่องของเค้ากะแก” ๑๓  ##


มาลงให้อีกตอนนะ...................  มาต่อกันเลย

ตอนนี้แหละ............ได้เคลียร์กันให้รู้เรื่องซะที   
*******************************************************************


แม้ว่าเหตุการณ์ในวันนั้นจะผ่านมาแล้วหลายวัน.....  แต่สำหรับเราภาพในวันนั้นยังคงชัดเจนอยู่และมันก็ทำให้เราหลับทั้งน้ำตาในเกือบทุกๆคืน..................


ถึงแม้ว่าเราจะอยากรู้เหลือเกินว่าภาพที่เห็นในวันนั้นมันหมายความว่าอย่างไร??  แต่เราก็เลือกที่จะไม่ถามภีมเพราะยังมีความเชื่ออยู่เล็กๆว่า.......  มันต้องไม่มีอะไรเค้าอาจจะเป็นแค่เพื่อนกัน...


ทุกๆวันที่มารร.เราพยายามที่จะทำตัวร่าเริงสนุกสนานอยู่กับเพื่อนๆ ....  ด้วยความที่เราเป็นคนสนุกสนานและมักจะสร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆอยู่เสมอ  เมื่อไหร่ที่เราดูเงียบเหงาลงก็คงไม่ยากที่เพื่อนๆจะจับผิดได้...ว่าเราต้องมีเรื่องไม่สบายใจ.....

มันอึดอัดนะที่เวลาเราคบกับใครแล้วบอกให้คนอื่นรู้ไม่ได้.... มีปัญหาก็ปรึกษาใครไม่ได้   ในเวลาที่เราเห็นเค้าอยู่กับคนอื่นเราอยากจะแสดงความหึงหวงแล้วบอกให้คนอื่นรู้ว่า  “คนนี้เค้าเป็นแฟนฉัน”  เราก็ทำไม่ได้...ต้องพยายามเก็บความรู้สึกนั้นไว้.........


ในช่วงนั้นยังดีที่มีละครเวทีเรามีงานที่ต้องคิดต้องทำอีกเยอะ....  มันก็ช่วยให้เราลืมเรื่องไม่สบายใจเหล่านั้นได้บ้าง   แต่มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาที่ทำงานยุ่งๆเท่านั้นที่เราจะลืมคิดได้.....   เพราะเวลาที่เหลือก็มักจะถูกใช้ไปในการคิดเรื่องเศร้าๆนั้นอีก....    ยิ่งเป็นช่วงก่อนนอนเมื่อหัวถึงหมอนแต่นอนไม่หลับเมื่อไหร่เราก็ต้องนึกถึงมันอีก   แล้วสุดท้าย...เราก็นอนหลับทั้งน้ำตา......


เวลาที่อยู่ในห้องเราก็จะคอยมองภีมอยู่เสมอ...  ว่าภีมกะกิ๊บเป็นไงบ้าง   แต่มันก็เหมือนเดิมทุกครั้งก็คือ...เมื่อถึงเวลาว่างเมื่อไหร่.....ไอ้โอ๊ตก็มักจะลุกไปที่อื่นแล้วคนที่มานั่งแทนที่ไอ้โอ๊ตก็คือ    “กิ๊บ”    แล้วกิ๊บกะภีมก็จะพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน


เมื่องานละครผ่านไป.....  เราก็ตั้งใจว่าจะถามภีมเรื่องกิ๊บให้รู้เรื่องว่า...    ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่??  แล้วความสัมพันธ์ของเราล่ะ????...มันยังเหมือนเดิมอยู่รึเปล่า???


หลังเลิกเรียน...วันนั้นเป็นวันที่เราบอกภีมว่ามีเรื่องจะคุยด้วยแล้วขอร้องให้โดดเรียนพิเศษไปกัน..  แล้วนัดเจอกันที่โต๊ะหินอ่อนหน้าอาคารวิทยาศาสตร์   

พอดีวันนั้นเราเป็นเวรทำความสะอาดห้องพอดีเราก็เลยกะว่าจะรีบทำเวรแล้วไปคุยกะภีมตามเวลาที่นัด    ซึ่งก็เหลือเวลาอีกครึ่งชม.  เราซึ่งมีหน้าที่ยกเก้าอี้และปิดหน้าต่างพอเราทำเสร็จก็เห็นว่ากระดานดำยังไม่มีใครเช็ดเพราะเพื่อนที่เหลือก็ช่วยกันกวาดห้องและเก็บขยะกันอยู่    ด้วยความรีบและงานยังไม่เสร็จเราก็เลยรีบเอาผ้าเช็ดกระดานไปชุบน้ำซึ่งต้องเดินลงไปชุบที่ห้องน้ำด้านล่างของตึกซึ่งต้องเดินผ่านห้องคอมพิวเตอร์ด้วย   

ตอนที่เราเดินกำลังจะถึงหน้าห้องคอมเราก็เห็นภีมนั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องคอม   ก็รู้สึกแปลกใจ......ว่าทำไมภีมมาอยู่ที่นี่หรือว่าจะมาทำงานในห้องคอม   แต่ท่าทีภีมดูเหมือนกำลังรอใครอยู่...  เราก็เลยแอบดูอยู่ข้างต้นเสาแล้วภาพที่เห็นก็คือ.....  กิ๊บเดินออกมาจากห้องคอมเพื่อมาหาภีมแล้วเราก็เห็นภีมยื่นพวงกุญแจตุ๊กตาหมีให้กิ๊บ  ซึ่งพวงกุญแจอันนั้นเราเป็นคนซื้อให้ภีมเอง


เราน้ำตาไหลขึ้นมาทันที.....  ทำอะไรไม่ถูกเลยอยากจะเดินออกไปให้ไกลๆแต่ตอนนั้นขาไม่มีแรงเลย..   พอเราหันหลังเดินกลับ...  เราก็พบกับเพื่อนผู้ชายในห้องกลุ่มใหญ่ยืนอยู่ด้านหลังเรา    พวกมันก็ตกใจที่เห็นเราร้องไห้   เราก็เลยออกแรงเท่าที่มีวิ่งไปให้เร็วที่สุด   พวกมันก็ตะโกนเรียกด้วยความเป็นห่วงแต่เราก็ไม่สนใจ


เรารีบวิ่งกลับไปที่ห้องพอคว้ากระเป๋าได้ก็รีบวิ่งไปที่รถแล้วบึ่งรถกลับบ้านทันที    เรานอนห้องไห้อยู่จนค่ำพ่อก็เลยมาตามให้ไปกินข้าว   พอพ่อเข้ามาเห็นเราร้องไห้พ่อก็ตกใจเราก็เลยโกหกพ่อว่าปวดหัวมากก็เลยน้ำตาไหล   พ่อก็ดูออกว่าเราโกหกแต่ท่านก็ไม่ว่าอะไรแค่ให้เราไปอาบน้ำกินข้าวกินยาแล้วนอนซะ....   เราก็ทำตามอย่างว่าง่าย....  แต่ไอ้สิ่งที่ไม่ง่ายเลยก็คือการข่มตาให้หลับ....  


สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...  แล้วพ่อก็เดินไปรับเราก็นอนฟังเสียงพ่อคุยโทรศัพท์

“ฮัลโหลครับ......”        “ปอหลับไปแล้ว...”          “มีไรค่อยคุยกะปอวันอื่นนะ”     

แล้วเสียงพ่อก็เงียบลง   แล้วพ่อก็เดินเข้ามาหาเราในห้องแล้วก็พูดกับเราว่า

“ที่ปอเป็นแบบนี้....เพราะมีปัญหากับคนที่เพิ่งทามาใช่มั้ย???”  เราก็พยักหน้ารับ  แล้วพ่อก็พูดอีกว่า

“พ่อเลี้ยงลูกมาแบบที่ให้ลูกมีอิสระที่จะคิดเองทำอะไรเอง.....  ลูกจะได้เรียนรู้ว่าอะไรที่ทำแล้วมันดี/ไม่ดี  มันเป็นยังไง  โดยพ่อจะยืนดูอยู่ห่างๆ   ”  เราก็พยักหน้ารับ   แล้วพ่อก็พูดอีกพร้อมกับเอามือมาลูบหัวเราว่า...

“ครั้งนี้พ่อก็จะไม่บังคับปอ...ว่าปอต้องทำยังไง....   แต่พ่ออยากบอกปอจำคำพ่อไว้อย่างนึงว่า  สิ่งใดก็ตามที่มันจะเป็นของเรา...   ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นของเราวันยันค่ำ   แต่ถ้ามันไม่ใช่..ต่อให้เราดิ้นรนยังไง....    มันก็ไม่มีทางเป็นของเราได้  แม้ว่าสิ่งนั้นมันคือความรักก็เถอะ....  ปอนอนเถอะนะ  ”


คำพูดของพ่อช่วยเราได้เยอะเลยทำให้เราคิดอะไรได้มากขึ้น   เข้าใจสัจธรรมของความเป็นคนมากขึ้น.....................   ทำให้เราหันกลับมามองตัวเองแล้วทบทวนสิ่งที่ผ่านมา   เมื่อก่อนที่เราแอบรักจนวันนึงเราได้รับรักตอบมันทำให้เรารู้สึกดีมาก   แต่เมื่อเรามองตัวเองมองภีมมองกิ๊บ......  เราก็คิดได้ว่าโลกนี้เค้าสร้างผู้หญิงกับผู้ชายมาให้คู่กัน  เป็นของกันและกันเรามันก็แค่คนผิดเพศคนนึงที่ไขว่คว้าและดิ้นรนเพื่อมีรักทั้งๆที่มันไม่ใช่ของๆเรา....

สักวันสิ่งที่มันคู่กันก็ต้องหากันจนเจอ...................


*******************************************************************


รุ่งเช้าเราตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางที่ไม่สดชื่นนัก   แม้ว่าการที่เราเข้าใจทุกอย่างแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่เสียใจถ้าต้องเสียสิ่งที่รักไป  เราอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ออกไปรร.เช่นเคย  เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะไม่ร้องไห้อีก  ยังไงเราก็รักภีมไปแล้วเราก็ขอรักภีมต่อไปไม่ว่าภีมจะมีใครก็ตาม   ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาไม่นานนักที่เรากะภีมได้คบกันแต่เวลาสั้นๆเหล่านั้นมันก็ช่วยเป็นกำลังใจให้เราได้ทุกครั้งในเวลาที่เรารู้สึกท้อแท้หรือหมดกำลังใจ.....


เมื่อเราเดินเข้ามาในห้องก็รู้สึกว่า..................


ทำไมวันนี้เพื่อนๆในห้องมองเราแปลกๆ  รู้สึกว่ามันจะคอยมองเราตลอดว่าเราทำอะไรเดินไปไหนหรือคุยกะใคร   จนเพื่อนผู้หญิงและกระเทยในกลุ่มเรียกเราไปคุยด้วย   พวกมันก็ถามเราว่า..............

“ปอ......  แกแอบชอบภีมเหรอ”  งงอ่ะดิ ?????   นี่มันรู้กันได้ไงเนี่ย???  แล้วมันรู้ไรกันมาบ้าง???

“ทะ....ทาม  มะ..ไม่เหรอ”   เราถามด้วยความตกใจ   แล้วบัวก็พูดขึ้นว่า

“ก็พวกไอ้นพนะสิ ....  มันบอกว่า..พวกมันเห็นแกวิ่งร้องไห้มาหลังจากที่เห็นภีมกะกิ๊บแอบสวีทกัน”

“...................” เอ๋อออไปเลย    พูดไรไม่ออก

“แกอย่าเงียบดิ!!!” เสียงนิดดุ   (เราไม่ได้อยากเงียบนะ...แต่แค่พูดไรไม่ออก )

“โอ๊ย!!!!!!! ...  งงไปหมดแล้วเนี่ย ...  ว่าตกลงมันเป็นไง???  แกยังไงกะภีม??? แล้วภีมกะกิ๊บนี่ยังไงกัน???” เสียงฝนพูดขึ้นด้วยความงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

".............." เราก็ยังคงเงียบ  ยิ่งทำให้เพื่อนๆรู้สึกเป็นห่วงไปกันใหญ่

"แกจะมามัวเงียบแบบนี้อยู่ไม่ได้นะ.....  แกรู้มั้ย??  ว่าตอนนี้.... เรื่องรักสามเศร้าของแกนี่...เค้ารู้กันทั้งห้องแล้วนะ"  บัวพูดขึ้น

"ปอ... พวกเราเป็นเพื่อนแกนะ... แกมีอะไรทำไมแกมองข้ามพวกเราว้ะ.... เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนนะ" ต๊ะพูด

"ก็แล้วจะให้เราอะไรล่ะ....."  ตอนนั้นรู้สึกสับสนไปหมด  ว่ามันยังไง

"มีอะไรก็เล่ามาทั้งหมดนั่นแหละ  .."  อันนี้นิดพูด

"ก็คือว่า..........."  แล้วเราก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆฟัง ว่าเราเริ่มชอบภีมตั้งแต่ตอนไหน    แล้วระหว่างเรากับภีมเป็นไงบ้างแต่เราก็ไม่ได้บอกเพื่อนๆหรอกนะ ว่าเราคบกันเป็นแฟนเพราะเราเคยสัญญากันไว้แล้วอีกอย่างตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเรากะภีมยังเป็นแฟนกันอยู่รึเปล่า??

พอเพื่อนๆได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากเราซึ่งรวมถึงเรื่องที่เราเห็นภีมกะกิ๊บอยู่ด้วยกันด้วย   เพื่อนก็เลยบอกว่าให้เราถามภีมไปเลยว่ามันเป็นยังไงแต่ถึงเพื่อนๆไม่บอกให้ถามแต่สถานการณ์มันเป็นแบบนี้แล้ว  เราเองก็คิดอยู่แล้วว่าจะถามภีมให้รู้เรื่อง............

ยังเป็นโชคดีที่เรามีเพื่อนที่ดี.....  เพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆเราเข้าใจเรา....  คอยช่วยเหลือคอยให้กำลังใจเรา    มันก็ช่วยให้เรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้น เบาบางลงได้บ้าง

การเรียนวันนั้นผ่านไปอย่างเชื่องช้า  เป็นวันที่น่าเบื่อมากๆสำหรับเรา   เรียนก็เรียนไม่รู้เรื่องสมองมันเหมือนไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว...........

ภีมก็ดูเหมือนจะห่างๆออกไปจากกลุ่มไม่ค่อยมานั่งคุยกับเพื่อนในกลุ่มเท่าไหร่  ส่วนใหญ่ถ้าว่างภีมก็จะนั่งอยู่กับที่แล้วก็จะนั่งคุยกะกิ๊บตลอด   มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่ไปกันใหญ่  แต่มันก็คงไม่แปลกเพราะเพื่อนในห้องเข้าใจว่าเราชอบภีม   ภีมมันก็เลยทำตัวห่างเหินกับเรามันคงกลัวว่าถ้ามันยังคุยเล่นกับเราเหมือนเดิมคนอื่นๆจะคิดว่า...เรากะมันคบกัน

หลังจากเลิกเรียน......  หลังจากเรียนพิเศษเสร็จแล้วกลับมาบ้านเราก็โทรหาภีมทันที

"เออ....ปอว่าไง" ภีมก็ถามทั้งๆที่รู้ว่าเราจะโทรมาคุยเรื่องอะไร

"ภีมก็น่าจะรู้"   

"อืม....ปอก็ว่ามาสิ"  

จากนั้นเราก็คุยกะภีมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดรวมถึงภาพที่เราเห็นในวันนั้นด้วย......................   

สำหรับเรื่องกิ๊บ...ภีมบอกว่าภีมกับกิ๊บไม่ได้คบกันยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่.... เพียงแต่ว่ากิ๊บบอกภีมว่ากิ๊บชอบภีม...จะขอคบกับภีม   ภีมก็ไม่กล้าบอกกิ๊บว่าภีมมีแฟนแล้วคือเรา  ภีมก็เลยบอกกิ๊บว่า...ยังไม่มีแฟน   ระหว่างกิ๊บกับภีมก็ให้ดูๆกันไปก่อน  แต่ยังไงภีมก็ไม่คบกับกิ๊บหรอกเพราะภีมมีปอแล้ว  ตอนนั้นมันทำให้เราอึดอัดมาก  การที่เราต้องแอบคบกะภีมมันทำให้ภีมทำตัวลำบากขนาดนี้เลยเหรอ???   


เราก็เลยบอกภีมว่า...เรื่องระหว่างน่ะ..ช่างมันเหอะ  ตอนนี้เพื่อนๆในห้องต่างก็เข้าใจว่าเราแอบชอบภีมก็ยิ่งทำให้ภีมทำตัวไม่ถูกแล้วอีกอย่างกิ๊บก็ชอบภีมอยู่  ระหว่างเรากะภีมก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเถอะ....  เพราะยังไงภีมก็เป็นผู้ชาย..มันคงไม่ดีกับภีมแน่ถ้าใครๆรู้ว่าเราคบกัน   ภีมก็ลองเปิดใจให้กับกิ๊บดูเหอะ.....  แต่สำหรับปอแล้ว...ปอรักภีมไปแล้วปอก็จะขอรักภีมต่อไป....


*******************************************************************


หลังจากวันนั้นมา......ระหว่างเรากะภีมก็ไม่มีอะไรต่อกันมากนัก   เราคุยกะภีมน้อยลงจากเดิมที่โทรไปคุยทุกวัน...ก็เปลี่ยนมาเป็น สามวันครั้งนึง   เวลาอยู่รร.ช่วงแรกๆที่เพื่อนๆรู้กัน   ภีมก็ทำตัวห่างๆจากเรา........ เราก็เข้าใจอ่ะนะ   

แต่พอหลังจากนั้น....เราก็คุยกันเป็นเพื่อนเหมือนเดิม   แล้วภีมก็บอกเราว่า..ภีมกะกิ๊บก็ไม่ได้คบกัน...  เพราะภีมคิดกับกิ๊บแค่เพื่อน.................
ส่วนเรื่องของเรากะภีมก็ขอให้เราดูกันไปก่อนได้มั้ย ???  เราอาจจะไม่ต้องใช้คำว่าแฟน .. เราไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน .. แค่เราเป็นห่วงกันคอยช่วยเหลือดูแลกัน  แต่สถานะภาพภายนอกก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่   เราไม่ต้องปิดกั้นตัวเองถ้ามีใครที่ตัวเองพอใจก็ไปคบกับคนนั้นได้  เพื่อดูว่า...  ระหว่างเรา..มันสมควรเป็นแบบไหน???


เราไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน......................


เราอาจจะเป็นมากกว่าเพื่อน  แต่เราก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน.........


นี่คือ...  คำนิยามความสัมพันธ์ของเราสองคน



*********************************************************************


หลังจากวันนั้นเรามาก็ดีกับภีมเหมือนเดิม......  อ้อ..  ไม่สิ..  เราดีกับภีมมากขึ้น  เพราะว่ามันก็ไม่ได้ลำบากอะไรที่เราจะดีกับคนที่เรารัก... เราทำมันด้วยความเต็มใจ

เราไม่อยากจะเสียเวลาไปเปล่าๆ  เราอยากให้ทุกวันที่ผ่านไปเราได้ทำดีกับภีมอย่างที่อยากทำ   เพราะถ้าวันนึงมันมีอะไรที่ต้องเปลี่ยนแปลงไป......  เราจะได้ไม่มานั่งเสียใจ  เพราะเราได้ดูแลคนที่รักอย่างดีที่สุดแล้ว

“เราไม่มองว่า..วันนี้ภีมทำอะไรให้เรา    แต่เราจะมองว่าวันนี้เราทำไรให้ภีมรึยัง”


#################################################################

Medmayom

  คิดเป็นแฮะ  เยี่ยมเลย

1712

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

เรื่องเป็นยังไง??

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

spyhihi

สนุกเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

AAA1234567899

ขอบคุณครับ

4_NAY

ทำดีที่สุดแล้ว ผลออกมาเลวร้ายก็ต้องทำใจ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

kenny69

ขอบคุณมากครับ

kengpnt

pearl9845

ขอบคุณครับ

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​