## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(22)

bosskrubza

##  เรื่อง  “เรื่องของเค้ากะแก ”  ๒๒  ##

รีบๆมาต่อ.... ช่วงนี้เวลามีค่า....  

อ่ะต่อกันเลย..

************************************************************************************************

เฮ้ออออ........ คิดถึงภีมจัง....   ถึงแม้เรากะภีมจะโทรมาหากันทุกวันก็เหอะ... แต่มันก็ไม่ได้เห็นหน้าหนิ....  โอ๊ย!!!!!!  คิดถึง  คิดถึง  คิดถึง  คิดถึง ............  

นี่ก็ผ่านมาสามอาทิตย์แล้ว.... เหลืออีกแค่อาทิตย์เดียว...  การเข้าค่ายติวเอ็นทรานซ์ก็จะจบลง...  จะกลับไปเจอภีมซะที   การเข้าค่ายติวเอ็นฯค่ายนี้ช่างเป็นค่ายมหาโหดจริงๆเพราะว่าต้องมาตั้งแต่แปดโมงกว่าจะเลิกก็สี่โมงเย็นซึ่งก็ไม่ต่างจากการเรียนหนังสือเท่าไหร่...  ต่างกันตรงที่ต้องมาทุกวันแบบไม่มีวันหยุดนะสิ...  บรรยากาศการติวก็จะแบ่งเป็นสี่กลุ่ม..  โดยแต่ละกลุ่มมีกันประมาณ 300 คน  ซึ่งจะเรียนกันในห้องบรรยายห้องใหญ่... คนที่มาติวให้ก็จะเป็นพี่ๆที่เรียนอยู่วิศวบางเขนนั่นแหละ....  วิชาที่ติวก็จะมี..  ฟิสิกส์  เคมี  คณิตศาสตร์  แค่ 3 วิชา  โดยก็จะเรียนกันไปทีละบทๆ  พี่ก็จะสอนสูตรลัดต่างๆและมีโจทย์ให้ทำซึ่งเป็นการติวที่ค่อนข้างตึงเครียดมากๆ... แต่พี่ๆทุกคนก็น่ารักดี อัธยาศัยดีและเป็นกันเองมากๆ.....  ซึ่งแต่ละวันก่อนกลับก็จะมีการ Test ทุกวัน  แล้วก็จะมีการบ้านให้กลับไปทำด้วย...    หลังจากกลับมาถึงห้องเราก็จะมานั่งทำการบ้านกันแล้วก็ช่วยกันติวช่วยกันสอนแล้วก็อ่านหนังสือทบทวน...  จากนั้นก็จะอาบน้ำเข้านอนเพราะต้องตื่นแต่เช้า  ในแต่ละกิจวัตรของเราก็มีอยู่แค่แหละ... อาจจะมีบ้างบางวันที่มีการผ่อนคลายบ้างด้วยการดูหนังฟังเพลง....  ช่วงที่ติวนี่เราค่อนข้างเครียดเลยทีเดียวแต่ก็ต้องเอาจริงเอาจังเพื่ออนาคตของตัวเอง.....

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่กิจวัตรของเราและพวกเพื่อนๆก็เป็นอย่างที่เล่าให้ฟัง....   แต่ละคนก็กำลังสาละวนอยู่กับการอ่านหนังสือทบทวนและทำแบบฝึกหัด....

“เฮ้ย!!...  เจมส์  ข้อนี้ทำไง....  งงอ่ะ..  ตีสมการไม่ออก”  เราหันไปถามการบ้านฟิสิกส์กับเจมส์ที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ก็อย่างนี้ไง......................................................................” เจมส์ก็อธิบายให้เราฟังจนเราเข้าใจ

“อ๋อ.......  อืม     เข้าใจแล้ว” จากนั้นเราก็หันมาทำการบ้านของเราต่อ..........  

พอนั่งทำไปได้พักนึงเจมส์ก็ล้มตัวนอนแล้วเอาหัวมาหนุนตักเรา  เราก็เลยมองหน้าเจมส์แล้วพูดว่า....

“ลงไปเลย.......... หนักอ่ะ”

“ขอนอนตักหน่อยน๊า....... นะ.. นะ..  นะ.. ” เจมส์ทำหน้าอ้อนอีกแล้วอ่า............ โหอย่าทำแบบนี้ดิ..เค้าแพ้คนอ้อน สุดท้ายก็เลยปล่อยเลยตามเลยไม่รู้จะห้ามยังไงหนิ....

“ปอ...  เราจะออกไปซื้อขนมกินกันหนะ  แกจะเอาไรป่ะ...”ฝนถาม

“เอาก็ได้... แกซื้อมาเหอะ..  ให้ครบห้าสิบแล้วกัน” เราพูดพร้อมกับยื่นแบงค์ห้าสิบให้ฝน

“แล้วเจมส์ล่ะ... เอาไรป่าว” บัวหันมาถามเจมส์ก่อนที่จะเดินออกไปซื้อขนม

"ไม่อ่ะ.. เดี๋ยวกินกะปอก็ได้" อ้าวเวรกรรม... เกี่ยวไรกันเนี่ย

"อย่ามาเนียน... ไม่เกี่ยวกันซะหน่อย" เราพูดด้วยหน้าเซ็งๆ

"แหม.... เลี้ยงเรานิดหน่อยไม่ได้เหรอ... ที่เราติวให้ปอเรายังไม่บ่นเลย"ทำหน้าอ้อนอีกแล้ว...  แต่ก็จริงอย่างที่เจมส์พูด อ้ะๆ.. ก็ได้...แค่ขนม...อย่างกไปเลย (คิดในใจ)

"เออ..... ก็ได้" พวกเพื่อนๆก็เลยออกไปซื้อขนมกัน... ส่วนพวกผู้ชายที่เหลือก็ขอขึ้นไปห้องตัวเองเพื่อที่จะอาบน้ำ.. ในห้องก็เลยเหลือเรากะเจมส์แค่สองคนตอนแรกก็กลัวเหมือนกันนะว่าเจมส์จะทำไรรึป่าว..แต่มาคิดอีกที่ก็คงไม่มีไรหรอกเพราะตั้งแต่วันนั้นมาเจมส์ก็ไม่เคยทำไรแบบนั้นอีก   เราก็เลยนุ่งอ่านหนังสือต่อโดยมีเจมส์นอนหนุนตักอยู่

"ปอ.....อยากเรียนต่อที่ไหนอ่ะ" เจมส์ถาม

"ยังไม่รู้เลย....รอดูคะแนนก่อน  แต่ใจจริงอยากเรียนเภสัชน่ะ" ตอนนั้นอยากเรียนจริงๆ เพราะจะได้เปิดร้านขายยาไม่ต้องออกไปวุ่นวายทำงานที่อื่น  เวลาขี้เกียจทำงานจะได้ไปเที่ยวไหนได้...ไม่ต้องลางานด้วย (เราชอบความเป็นอิสระหนะ..)

"เหรอ.." เราก็เลยถามเจมส์บ้าง

"แล้วเจมส์อ่ะ... อยากเรียนอะไร.."

"ยังไม่แน่ใจเลย... คงเป็นเทคนิคการแพทย์ไม่ก็วิศวะมั้ง" กรรม..สับสนพอกัน  ไม่มีอะไรแน่นอนสะอย่าง

"เหรอ... แต่เค้าก็เริ่มเบื่อๆวิชาสายวิทนะ.. อยากจะเรียนพวกนิเทศหรือพวกศิลปกรรมเหมือนกัน" ยิ่งสับสนไปกันใหญ่..ตกลงเอาไงเนี่ย??? (งงตัวเอง)

จบบทสนทนาเราก็หันมาอ่านหนังสือต่อ   นั่งไปซักพักก็เริ่มเมื่อยแฮะ... ขาเริ่มเป็นเหน็บ  พอหันมามองเจมส์.. อ้าว!! ไม่มันหลับตาอ่ะ..หลับรึป่าวหรือแค่พักสายตา  เราก็เลยเรียก

"เจมส์.... เจมส์.. เราเมื่อยอ่ะ.."

"....................." มันเงียบ..สงสัยจะหลับ  เราเลยก้มหน้าไปใกล้ๆแล้วเอามือตบหน้าเจมส์เบาๆ แล้วเรียกอีก

"......................" เงียบเหมียนเดิม... เรากะจะแกล้งเจมส์  เลยก้มหน้าไปใกล้ๆแล้วเอามือเหลือกตามันขึ้น

"หืม...... ชื่นใจ " กรรม...โง่ให้มันหลอกอีก  จะอะไรล่ะ... ก็เจมส์มันหอมแก้มเรานะสิ.... เกิดอาการหน้าแดงเลยทีนี้....เลยผลักหัวเจมส์ออก  หัวมันก็เลยฟอดลงที่พื้นอย่างแรง.. "โป๊ก..." (เจ็บมั้ยนั่น.. สมน้ำหน้า)  เจมส์มันก็เอามือลูบหัวป่อยๆคงจะเจ็บมากทีเดียว....

"หงืด... หงืด...  หงืดดดดด..." โทรศัพทืเราสั่นหนะ..พอเห็นชื่อคนโทรมาก็รีบรับแล้ววิ่งออกไปคุยที่ระเบียง... เจมส์มันก็มองตามเราแล้วทำหน้าเจื่อนๆมันก็คงรู้แหละว่าเป็นใครโทรมา....

จากนั้นเราก็คุยกะภีมอยู่พักนึง... เรื่องที่คุยก็เรื่องทั่วไปประมาณว่า  เป็นไงบ้าง... เหนื่อยมั้ย.. วันนี้ทำไรบ้าง...กินข้าวยัง เรื่อยเปื่อยหนะ...หลังพูดคุยกันส่งคำหวานใส่กันจนหนำใจก็วาง.....  เราก็มานั่งอ่านหนังสือไปกินหนมไปซึ่งเจมส์ก็นั่งอยู่ข้างๆนี่แหละ...แต่เจมส์มันก็ไม่ได้พูดไรกะเราอีกเลยหลังจากที่เราคุยโทรศัพท์เสร็จ... สงสัยมันคงตั้งใจอ่านหนังสืออยู่....  จากนั้นเราก็อาบน้ำอาบท่าแล้วแยกย้ายกันเข้านอน...

เนื่องจากนอนไม่หับเราก็เลยนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องภีมนั่นแหละ... อยากจะรู้จังว่าตอนนี้ภีมคิดยังไงกะเราบ้าง  จะรักเรามากเท่ากับที่เรารักภีมมั้ย???  แล้วภีมจะกล้ายอมรับตัวเองรึยัง???  คิดไปคิดมาจนเวียนมาถึงเรื่องโทรศัพท์.. เราก็อดแปลกใจไม่ได้ว่า..ทำไมช่วงหลังๆมานี้ภีมจะเป็นคนโทรมาหาเราก่อนตลอดเลยซึ่งส่วนใหญ่แล้วที่ผ่านมาเราจะเป็นคนโทรหาก่อน... หรือว่าภีมจะคิดถึงเรา... เริ่มง่วงแล้ว...นอนดีกว่า..ขอคิดเข้าข้างตัวเองแล้วกันว่า...ภีมคงคิดถึงเรามาก.......

**********************************************************************************************

และแล้วเวลาที่เรารอคอยก็มาถึง....................

ในที่สุดการเข้าค่ายก็จบลง................................

หลังจากที่เมื่อวานมีงานเลี้ยงส่งด้วย...ก็ใจหายเหมือนกันนะที่จะไม่ได้เจอพวกพี่ๆและเพื่อนๆที่รู้จักกันที่ค่ายอีก... งานเลี้ยงที่รื่นเริงกลายเป็นงานเลี้ยงแห่งน้ำตาของการจากลาไปซะได้....  เราก็ได้แค่แลกเบอร์โทรกันขออีเมลล์กันเพื่อเอาไว้ติดต่อกันหลังจากที่จะไม่ได้เจอกันอีก....

ตอนนี้เรากำลังเก็บของกันเพราะพรุ่งนี้พวกเราก็จะกลับบ้านกันแล้ว............  พวกเราก็เลยนัดกันว่าหลังจากกลับไปบ้านแล้วจะนัดกันไปหาเพื่อนๆที่เข้าค่ายอยู่ที่มอภาค เพราะค่ายพวกมันยังเหลืออีกห้าวัน.... แต่เราหนะคงจะลงไปที่มอภาคเลยแล้วค่อยกลับบ้านทีเดียว...ก็นะ..ทนคิดถึงภีมไม่ไหวหนิ.... เราก็เลยนัดกับพี่เรา(ลูกพี่ลูกน้องหนะ...เค้าเรียนอยู่ที่มอภาค) ให้มารับที่กทม.ด้วย..... ส่วนเพื่อนที่เหลือก็รับปาว่าจะรีบตามมา  โดยเราตกลงกันว่า....จะไม่บอกพวกนั้น.. กะจะไปเซอร์ไพร์สมันหนะ.....

พรุ่งนี้แล้วสินะ....  ที่เราจะได้เจอภีม....  เฮ้ออออ...... ดีใจจัง


###############################################################

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

Klong

ขอบคุตครับ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

prakanboy

ลุัน

pearl9845

ขอบคุณครับ

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​