รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 45- 46}

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ช้าว่ะ!”กูบ่นทันทีที่เห็นหน้าไอ้มี่มันยิ้มก่อนก้มลงมาแก้มกู แล้วเดินไปตบหัวไอ้นุอย่างแรง
“เปรี้ยวหรอมึง..ทำเพื่อนกูร้องอ่ะ ง้อเลยห่า!!”ไอ้มี่ด่าแล้วดึงมือพี่เบสที่ยืนหลบหลังพี่เสือออกมาแล้วผลักให้นั่งลงข้างๆไอ้นุ
ตอนที่ 45
“มานี้มา”ผมพูดขึ้นมาเบาๆ ลุกขึ้นดึงมือไอ้นุ่มนิ่มให้เดินตามออกมา เสียงโห่แซวดังมาอีกระลอกใหญ่ ผมเดินจูงมือมันมาที่ศาลาท่าน้ำหลังบ้าน ปลอดคนดี
“ร้องไห้เหรอ”ผมดึงมือไอ้นุ่มนิ่มเข้ามาใกล้ๆ ให้มันยืนอยู่ระหว่างขาผม
“เปล่าร้องซะหน่อย”ไอ้นุ่มนิ่มพูดเสียงเครือ ยังจะปากเก่งบอกว่าไม่ร้องอีก มาตาแดงซะขนาดนี้
“งั้นก็ดี…จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงไรมาก”ผมพูดแล้วปล่อยมือมันลง ขยับนิดหน่อยจะให้มันนั่งลงข้างๆ แต่ดูเหมือนไอ้เจ้าตัวมันจะคิดไปอีกแบบ เพราะนอกจากที่จะยืนนิ่งๆไม่ขยับไปไหนนอกจากเอาเท้ามาเขี่ยเท้าผมจากเบาค่อยๆแรงขึ้นจนผมต้องหันไปดึงมือให้หยุด
“เป็นอะไร ยืนเตะเท้าอยู่ได้ เจ็บนะ!”ผมแกล้งพูดเสียงงอนๆ รวบตัวมันลงมานั่งตัก
“โกรธอะไร ?”มันถามเสียงเบา จับมือผมที่โอวเอวมันอยู่แน่น
“เปล่าโกรธซะหน่อย แค่หงุดหงิดเลยพาลใส่ ขอโทษนะ”ผมพูดแล้วหอมแก้มมันเบาๆ อยากให้มันคลายกังวล เพราะมานั่งคิดๆดูแล้ว ผมอาจจะหงุดหงิดมากไปหน่อย เลยแสดงนิสัยออกไปแบบนั้น เหมือนที่ไอ้แชมป์บอกนั้นแหละลองคิดย้อนเป็นตัวเอง และที่สำคัญเห็นไอ้นุ่มนิ่ม ตาบวมๆแดงๆแบบนี้แล้วใจไม่ดีเลย
“หงุดหงิดอะไร ?”มันถามอีก
“ก็…ไม่รู้ดิ ช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าไม่โกรธแล้วแค่นั้นพอ”ผมพูดแล้วกอดรัดมันให้แน่นขึ้น ซุกหน้าลงไปที่ซอกคอ แต่ก็ยังมีเรื่องที่ผมค้างคาใจอยู่อีกนิดหน่อย
“ขอโทษนะ”ไอ้นุ่มนิ่มพูดออกมา ทำเอาผมถึงกับยิ้มแก้มปริเลย
“พูดเป็นกับเขาเหมือนกันเว้ย”ผมพูดแล้วขยับตัวให้มันมานั่งลงข้างๆหันหน้าเข้าหากัน ไอ้นุ่มนั่งกอดเข่า
ส่วนผมก็นั่งชันเข่าขึ้นดึงไอ้นุ่มนิ่มที่นั่งกอดเข่าเข้ามาอยู่ที่หว่างขา
“เป็นอะไร ทำไมนั่งเงียบ หายนอยด์ได้แล้ว ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย หรือเสียใจที่นุตะคอกใส่”ผมถามแล้ว
ก้มหน้าลงไปหอมที่ซอกคอ มันพยักหน้าเบาๆแล้วกอดคอผมไว้
“ไม่ชอบเลย เหมือนไม่รักกันเลยสักนิด ทำไมต้องสะบัดมือ ทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้น”มันพูดเสียงสะอื้น ผมจับหน้ามันขึ้นมาดู ใช่นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเบาๆ ให้ตายเหอะ ยิ่งเห็นมันเป็นแบบนี้ผมยิ่งชอบ ไอ้ที่บอกจะเลิกนี่ไม่เอาแล้ว แค่อารมณ์ชั่ววูบ ให้ตายก็ไม่เลิก
“เหอะๆ ขอโทษครับ อารมณ์มันขึ้นมากไปหน่อย ก็ช่วยไม่ได้นุ่มนิ่มอยากไปกอดกับไอ้หน้าเหี้ยนั่นก่อนทำไม แถมยังชวนมันไปกินข้าวต่อหน้าต่อตานุอีกอ่ะ พอทีนุช่วนมั่งไม่เคยไป ซ้ำยังจะให้นุกลับมาทำให้กินอีก
ใครกันแน่ที่ต้องเป็นฝ่ายน้อยใจ”ผมพูด จ้องหน้ามันแบบจริงจัง ไม่ได้โกรธหรอกแค่อยากแกล้งให้มันใจเสียเล่นๆและก็ได้ผลไอ้นุ่มนิ่มมันเรียกน้ำตากลับมาคลอที่เบ้าตาเหมือนเดิม
“ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย กับพี่เค้าก็เคยสนิทกันมาก่อน ไม่ได้เจอกันนานก็แค่ไปกินข้าวนั่งคุยเฉยๆ ก็ไม่ได้บอกว่าจะไปคนเดียวซะหน่อย เพราะยังไงก็ต้องเอานุไปด้วย”มันพูดซบลงมาที่บ่าผม ใช้ฟันกัดจนรู้สึกเจ็บนิดๆ
“แล้วอีกอย่าง ไม่ใช่ไม่อยากกินข้าวด้านนอกด้วย แต่แค่ไม่ชอบให้คนมองเวลากินข้าว ไม่ชอบกินข้าวตามห้างเพราะไม่อร่อย แค่อยากให้ทำให้กิน ขอโทษก็ได้ถ้าจะให้ทำลำบากมากขึ้น”มันพูดเสียงอู้อี้แล้วกอดคอผมให้แน่นขึ้น แค่นี้ผมก็หายเคืองหายโกรธแล้ว ฮ่าๆ
“โอ๋ๆ ไม่ต้องขอโทษ ไม่โกรธ ไม่ว่าแล้ว เงียบๆครับ”ผมพูด ยิ่งปลอบไอ้นุ่มนิ่มยิ่งสะอื้น นานแล้วที่ไม่ได้โกรธจนมันร้องขนาดนี้ ส่วนมากก็แค่ขู่ทางสายตา ให้มันหงอๆหน่อย
“อึก หิวข้าว อึก”มันเงยหน้ามาบอกผม ตรงแก้มมีคราบน้ำตาเต็มไปหมด ผมใช่มือเช็ดแล้วจูบลงไปเบาๆ
ทั้งสองข้าง
“ยังไม่กินอีกเหรอ…นานแล้วนะ”ผมถามพร้อมกับก้มไปดูนาฬิกา เย็นมากแล้วด้วย
“งั้นรอแปบ เดี๋ยวไปเอามาให้”ผมพูดทำท่าจะลุกขึ้นแต่ไอ้นุ่มนิ่มสั่นหัว ผมก็งงดิ
“มีแล้ว!”มันบอกหันหลังไปเปิดเป้ที่ติดมาด้วย ด้านในเป็นกล่องข้าวของมันนั้นแหละ ผมจำได้ เพราะกล่องใบนี้ไอ้นุ่มนิ่มมันไว้ใส่แซนวิสเอามากินบนรถทุกเช้า
“อะไร ?”ผมถามงงๆ มันไม่พูดอะไร แต่ยื่นกล่องข้าวมาตรงหน้า เปิดออกมาเป็นข้าวผัดต้มยำของโปรดทั้งของผมและก็มัน
“ใครทำให้ ?”ผมถามออกไป ไอ้นุ่มนิ่มกัดปาก ทำหน้าบึ้งใส่ผมทันที
“หึ!...ทำเองเหอะ!”ผมหน้ามันแบบไม่อยากเชื่อ
“เป็นเหรอ ?”ผมถามอีก ตักขึ้นมาชิมคำนึง ไอ้นุ่มนิ่มแบบว่าทำหน้าลุ้นมากอ่ะ
“ไม่ยากซะหน่อย หมูๆเป็นไงมั้ง ?”ถามเสียงโคตรไม่มั่นใจเลย ผมทำหน้านิ่งวางกล่องข้าวลงข้างๆตัว มันทำตาเศร้าทันทีก้มหน้าแล้วสั่นหัวไปมา
“โคตรห่วยใช่มั้ย ? ไม่ได้เรื่องชะมัด”มันพูดเหมือนกำลังด่าตัวเอง ผมยิ้มกับท่าทีของมันจริงๆ อะไรจะนอยด์
ง่ายเหลือเกิน ผมเงียบเชยคางมันขึ้นมาจ้องหน้า แล้วก้มลงไปจุ๊บเบาๆที่ปากมันเป็นการขอบคุณ
“ใครว่าหล่ะ..อร่อยนะเนี่ย ทำครั้งแรกได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้ว ทำไมนอยด์ง่ายแบบนี้ล่ะ”ผมบอกกดจูบลงไปที่
ปากมัน ไอ้นุ่มนิ่มมันยันตัวขึ้นให้ปากเราแนบชิดกันมากขึ้น เผยปากยอมให้ผมสอดลิ้นเข้าไป เรากึ่งนั่งกึ่งยืนแลกลิ้นกันอยู่นาน กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนโดนไอ้นุ่มนิ่มหยิกที่ท้องนั้นแหละ
“แหะๆ โทษครับ เพลินไปหน่อย”ผมพูดแล้วก้มลงติดกระดุมเสื้อมันให้เหมือนเดิม เจ้าตัวมันยืนทำหน้าบึ้งแก้มแดงดูก็รู้ว่าอาย
“ไหนช้อนอีกอ่ะ ทำไมมีแค่คู่เดียว”ผมถามพลางค้นดูแต่ก็ไม่มี จะวิ่งไปขอป้ามุขไอ้นุ่มนิ่มก็สั่นหัวไม่ให้ไป
นั่งนิ่งอยู่สำพักเพิ่งจะนึกออก ทำไมมึงโง่แบบนี้ล่ะนุ ฮ่าๆ
“ขยับมาใกล้ๆซิครับ ไกลขนาดนั้นนุป้อนได้งัย มานี้เร็ว”ผมเรียกมัน เอื้อมมือไปดึงแขนไอ้นุ่มนิ่มมาใกล้ๆ
มันก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองหน้าผม
“ไม่เอาปลาหมึกนะ”มันบอกผม
“ไม่เอาแล้วใส่มาทำไมครับ ?”ผมแกล้งถาม เพราะรู้ว่ามันตั้งใจใส่มาเผื่อผม ผมไม่ชอบกินกุ้งแต่ชอบกินปลาหมึกมาก ส่วนไอ้นุ่มนิ่มมันไม่ชอบกินปลาหมึกแต่รักการกินกุ้งเป็นชีวิตจิตใจ
“อื้อ! อย่าถามมาก ไม่เอามะเขือเทศด้วย เอาออกๆ”เริ่มโวยวายแล้ว เป็นคนบ้าอะไรไม่กินผักแม้แต่อย่างเดียว เห็นไอ้โรลลี่กับไอ้จ๊ะเลือกกินก็ว่าหนักแล้วนะ เจอไอ้นุ่มนิ่มหนักกว่า
“ช่วยไม่ได้ผลาดเองนะ ใส่มาแล้วต้องกิน สามคำ ที่เหลือนุกินเอง”ผมต่อรองจ่อช้อนที่มีข้าวอยู่พอดีคำไป
ที่ปากมัน ไอ้นุ่มนิ่มทำปากแบะๆจะไม่ยอมกิน จนผมต้องวางกล่องข้าวลงแล้วเอื้อมมือไปจับที่คาง มันถึงจะยอมอ้าปากได้ก็โดนผมบีบปากหนิ ฮ่าๆ
“อื้อ ๆ แหวะ! เปรี้ยวๆ”มันสะบัดมือผมทำท่าจะคายทิ้ง แต่ผมจ้องหน้าแบบหาเรื่องมันเลยต้องจำกลืนข้าวลงไป ตัวก็เท่าเนี่ย ผักก็ไม่ค่อยจะกิน นมยิ่งแล้วใหญ่ต้องเป็นนมช็อกโกแลตเท่านั้น นมจืดนี้เขวี้ยงเลย สุดๆ
“เปรี้ยวหมดแหละ ถ้าไม่เปรี้ยว ก็บอกว่าขมมั้ง เหม็นมั้งแหละ หาเรื่องกินไม่ผัก”ผมบ่นตักข้าวอีกคำจ่อที่ปากมัน ไอ้นุ่มนิ่มผงะเล็กน้อย ดูในช้อนคราวนี้ไม่ผักผสมเลยยอมกินง่ายๆ
“ก็คนมันไม่ชอบ ไม่รู้เรื่อง ทีมึงไม่กินฟักทองกูไม่เห็นว่ามั้งเลย!”มันเถียงขึ้นมาอย่างแต่ใจ ผมเงยหน้าจ้องหน้ามันนิ่ง ที่มันพูดอะถูกฟักทองเป็นสิ่งเดียวที่ผมไม่กิน ไม่แตะเลย คือมันมีประวัติไง
“คนละเรื่องล่ะ ก็แค่ฟักทองอย่างเดียวไม่ใช่พี่เบสซะหน่อย ไม่กินสักอย่าง!”ผมพูดก้มหน้ามาตักข้าวจะมาป้อนไอ้นุ่มนิ่ม
“โกรธอะไรอีกอ่ะ”อยู่ดีๆไอ้นุ่มนิ่มก็ถามผมเสียงหง่อยๆขึ้นมา ผมมองหน้ามันงงๆ
“หือ..โกรธไร ไม่ได้โกรธ”ผมพูดแล้วเอามือไปจูนที่หัวมัน แต่มันสะบัดมือผมออกแถมยังมาจ้องหน้าทำตาเหมือนจะร้องไห้อีก
“แล้วทำไมเรียกแบบนั้น ทำไมต้องเรียกชื่อ ไหนบอกจะไม่เรียกไงถ้าอยู่กันสองคน นอกจากเวลาโกรธถึงจะเรียก!”มันถาม ผมถึงกับบางอ้อ ฮ่าๆ ขำไอ้นุ่มนิ่มจริงเว้ย บทจะคิดมากคิดเล็กคิดน้อยนี่ก็เล่นซะผมอึ้ง แต่บทจะไม่สนใจเข้าใจอะไรยากๆก็สุดๆไปเลย
“เห้ย!..ขอโทษคับ นุเผลอไม่ได้โกรธซะหน่อย ทำไมวันนี้คิดมากจัง กลัวโดนตะหวาดอีกหรือไง”ผมถามมันพยักหน้าเบาๆ ผมยิ้มรวบเอวตัวมันเข้ามากอดจากด้านหลัง ยกขาขึ้นไปพันเอวมันไว้ สอดแขนเข้าไปใต้รักแร้มันทั้งสองข้าง ก้มหน้าลงไปจูบซ้ำๆที่แก้มมัน
“ไม่ตะหวาดแล้วครับ ไม่ต้องกลัว ไม่อยากเห็นแฟนร้อง เดี๋ยวตาช้ำ ไม่น่ารัก”ผมพูดเบาๆที่ข้างหู มันพยักหน้าเข้าใจรับทราบในสิ่งที่ผมพูด
“กินข้าวต่อนะ ยังเหลือค้างอีกสองคำ หันหน้ามา”ผมพูดแล้วปล่อยขาออก จับมันผลิกตัวหันมาจ้องหน้า บรรยากาศเริ่มเย็น บนบ้านนี้เสียงดังมาก เพราะวันนี้มากันครบ พวกพี่จุ๊บก็ตามกันมาเมื่อกี้
“เนี่ย! ถ้ากินผักตั้งแต่เด็กนะ เวลากอดจะอุ่นกว่านี้อีก”ผมพูดพร้อมกับป้อนข้าวใส่ปากมัน
“ก็คนมันไม่ชอบ จะบังคับไง ถึงไม่กินกอดก็อุ่นหรือจะเถียง”ไอ้นุ่มนิ่มพูด ทำหน้าเหยเกสงสัยเจอมะเขือเทศที่ผมแอบใส่ไว้แล้วแน่เลย
“กลืนลงไป นุ่มนิ่มอย่าคาย”
“แหวะ! นิสัย เหี้ย! ไม่กินเล่า!”มันโวยวายใหญ่แล้ว แถมยังทุบบักมาที่หน้าผมอีก
“ฮ่าๆ ไม่ได้กินให้หมดเร็ว ฝีมือตัวเองเลยนะ”
“กินจนอิ่มแล้ว จะทำมาให้กิน เสือกเอามาป้อนคืน ควาย!”มันด่าผมหน้างอ หันไปหยิบน้ำเปล่าในกระเป๋าท่าทางจะเตรียมตัวมาดี ถึงว่าเมื่อเช้าไม่ให้ถือกระเป๋าให้
“อ้าวด่า! ก็ใครเมื่อกี้ร้องจนสะอึกแล้วบอกว่าหิวข้าวครับ ไอ้ที่รัก”ผมถามแล้วยักคิ้วหลิ่วตาไปให้ไอ้โรลลี่กับ
ไอ้จ๊ะที่เดินผ่านไปเมื่อกี้ ไม่รู้พวกมันจะไปไหนกัน จะเริ่มมืดแล้วด้วย
“อย่าพูดมาก!”มันพูดเสียงดัง
“ไม่ให้พูดแล้วทำไร จูบมั้ย ?”ผมถามเผื่อฟลุค ไอ้นุ่มนิ่มทำหน้างอทันที ชอบทำหน้าแบบนี้จริงๆเลย เห็นแล้วอยากหยิกให้เป็นรอยแดงแต่คาดว่าคงโดนไอ้เจ้ามันซัดบึกมาที่หน้าก่อนแน่
“ในสมองมีแต่เรื่องแบบนี้ใช่มั้ย ? คิดแต่ละอย่าง”มันบ่นหยิบกล่องข้าวในมือไปเก็บใส่กระเป๋าเป้ หยิบลูกอม
ส่งมาให้ผม ผมยิ้มหยิบลูกอมในมือมันมาแกะกินแล้วคว้าคอไอ้นุ่มนิ่มมาจูบทันที มันตกใจตาโตไม่ยอมเปิดปากให้ผมสอดลิ้นเข้าไป จนผมต้องสอดมือเข้าไปในเสื้อมันแล้วลูบเบาๆจนมันยอมเผยปาก ก่อนจะส่งลิ้นเล่น
และลูกอมตามเข้าไปติดๆ
“อ๊ะ !..เล่นไรมึงเนี่ย อื้ม!”ผมไม่ปล่อยให้มันโวยวายได้นาน จัดการลากมันมารับจูบอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมเปลี่ยนให้มันยืนตรงหว่างขาผมแทน มันกอดคอผมแน่น ส่วนผมเลื่อนมือไปกอดเอวมันไว้ เอาขาทั้งสองเกี่ยวไปที่
ขามัน
“ไหวมั้ยครับ ? เปลี่ยนที่กันนะ”ผมพูดเสียงกระเส่า จับมันเปลี่ยนที่ให้ลงมานั่งแทน ส่วนตัวผมก็ลุกขึ้นยืนก้มหน้าลงมาจูบกันต่อ จับมือไอ้นุ่มนิ่มให้มากอดเอวผมไว้ ดึงตัวมันให้เข้ามาชิดกับตัวผมมากขึ้น ลูบตรงหน้า
ขามันเบาๆ
“อื้ม!..เดี๋ยวคนเห็น”
“ไม่เห็นหรอกหน่า..แต่จะเห็นก็ช่าง นุไม่สนซะหน่อย ต่อนะ”ผมพูดแล้วก้มลงไปจูบกับไอ้นุ่มนิ่มต่อ แอบเห็นไอ้จ๊ะกับไอ้โรลลี่ผ่านมาพอดี แต่ไม่ได้บอกให้มันรู้ ถ้ารู้ก็อดดิ กร๊าก
“เหี้ยนุ!..ทำขนาดนั้นปล้ำเพื่อนกูเลยเหอะสาด!”เสียงไอ้พี่โค้กดังมาจากหน้าต่างบนบ้าน ตามมาด้วยเสียงโห่จากด้านหลังอีกอย่างดังอ่ะ ไอ้นุ่มนิ่มอายซุกหน้าลงกับหน้าท้องผม ทุบเบาๆให้พอแก้เขิล
“เพราะมึง..มึงคนเดียวเลย บอกแล้วว่าเดี๋ยวคนเห็น!”มันบ่นเสียงอู้อี้ ผมก้มลงมาจูบหน้าผากมันเบาๆแล้วจุ๊บที่ปากมันส่งท้าย
“อายทำไม โดนก็ออกบ่อย ขึ้นบ้านไป!”ผมพูดแล้วเดินจูงมือมันขึ้นมาบนบ้าน
“ไงมึง..ก่อนมาล่ะทำหน้าเหมือนแม่ม่ายผัวทิ้ง ดูตอนนี้ดิแม่งอ่อนปวกเปียกเชียวนะ!”ไอ้พี่โค้กเหมือนเดิม ไม่มีมาให้ล้อมั้งให้มันรู้ไป
“เงียบปากไปเลย ..สัด!”ไอ้นุ่มนิ่มด่า ทั้งที่ยังยืนก้มหน้าแอบอยู่ด้านหลังผม
“ทำมาอายนะมึง..ตอนนั่งดูดปากกันเมื่อกี้แม่งไม่อาย”พี่โค้กพูด คราวนี้ดังกว่าเมื่อกี้อีก
“เหี้ย!”ผมได้แต่ยืนหัวเราะอย่างเดียว ไม่รู้สึกอายเลยสักนิด มองหน้าไอ้พวกเพื่อนทั้งหลาย ต่างก็ยกนิ้วให้ชื่นชม (หรือแอบด่าว่ะ) ฮ่าๆ
“อ้าวเฮีย หวัดดีครับ”ผมหันไปยกมือไหว้ให้พี่จุ๊บกับพี่โรมที่เพิ่งมา ไอ้เด็กที่ชื่อฟิกก็มาด้วย แต่ผมไม่ได้ติดอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“ไงมึง..ไปทำไรกันมา ?”พี่โรมถามเจ้าเล่ห์หันไปยักคิ้วกับพี่จุ๊บ วันนี้เด็กเต็มบ้านมีแต่ผู้ชายทั้งนั่น จากบ้านหลังโตตอนนี้ดูแคบขึ้นมาทันตา ส่วนไอ้เจ้าของบ้านจากทีแรกทำเป็นบ่น หลังๆมันนี่แหละตัวตั้วตัวตีเลย ส่วนป้ามุขไม่อยู่ไปนอนอีกบ้านนึง เหอะๆ พวกผมเลยเมากันได้เต็มที่
“โรลลี่จะทำอะไรอ่ะ ?!”เฮียถามเสียงแข็ง ก็ไอ้โรลลี่กับไอ้มิ้นมันกำลังจะเล่นกินเส้นทาโร่กัน
“เสียงดังทำไม ไม่เคยเล่นงัย เริ่มเลยๆ”ไอ้โรลลี่หันมาเถียง แล้วหันไปสั่งให้ไอ้จ๊ะให้เริ่มได้ เส้นเหมือนจะยาวนะแต่พอมันยิ่งสั้นๆลงเรื่อยๆดิ แม่งเสียวกันฉิบหาย
“โรลลี่อย่าให้โดนปากนะ!”เฮียยังตั้งหน้าตั้งตาตะโกนเพื่อเตือนสติไอ้โรลลี่ ตอนนี้หน้าแบบว่าใกล้กันมากอ่ะเสียงเชียร์ดังมาก น้ำเมาที่กินเข้าไปกำลังออกฤทธิ์ได้ที่เลย
“อีกนิด อีกนิด อิ๊ว”เสียงไอ้จ๊ะเอคโค่แข่งกับไอ้เนม ยืนลุ้นกันตัวเกร็ง
“อ๊าก เฮ้ย!”เสียงพวกผมอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ก็เฮียอะดิเสือกไปคว้าคอไอ้โรลลี่มาจูบเฉยเลย ทั้งที่อีกนิดเดียวปากก็จะโดนกันแล้ว
“เหี้ยไร ?!”ไอ้โรลลี่โวยวายพร้อมกับทุบไปที่หลังเฮียอย่างแรง มันไม่ได้อายหรอกที่โดนจูบโชว์ ผิดกับไอ้คนข้างๆผมนี้หน้าแดงไปหมดแล้ว
“เออ!..พี่แม่งไรเนี่ย จะจบอยู่แล้ว!”ไอ้จ๊ะหันไปโวยวายพี่มันอีกคน
“พูดมากทั่งคู่เลย เปลี่ยนๆ ไอ้จ๊ะมึงปากดีนักใช่มั้ย ? เล่นเลย ไอ้เบสมาคู่กับมันดิ!”เฮียสั่งแล้วหันมาเรียกไอ้นุ่มนิ่มผม ผมมองหน้าแล้วสั่นหัวทันที กับไอ้จ๊ะก็เหอะโดนปากกันมาก็ฉุนได้เหมือนกัน
“ไม่ได้!”ผมรีบท้วงขึ้นทันที รวบเอวไอ้นุ่มนิ่มมากอดไว้แน่น หวงอ่ะ
“เฮ้ย!..เอาหน่า ไม่โดนหรอก แต่ถ้าโดนมามึงก็รวบยอดทั่งคืนดิ!”พี่โรมเดิมมากระซิบที่ข้างหูผม หน้าแม่งโคตรเจ้าเล่ห์อ่ะ แต่ละคนแม่งยิ้มกรุ่มกริ่มเหมือนรู้ทัน ไอ้ที่ไม่รู้ก็เห็นจะเป็นไอ้จ๊ะกับไอ้นุ่มนิ่มนี่แหละ
ตอนที่ 46
“โรลลี่นั่งดีๆครับ อย่าเลื้อยแบบนี้!”ไอ้มี่พูดเสียงอ้อแอ้ คว้าคอกูไปรับจูบอีกครั้ง ด้วยสภาพกูตอนนี้คือกำลัง
กรึมเลย รู้เรื่องนิดๆมึนๆบ้าง สั่งให้ทำไรทำได้หมดแหละ
“มี่อย่าบ่นดิ นั่งหน่อยๆ”กูพูดค่อยๆลุกขึ้นคลานไปนั่งตักไอ้มี่ เอนหลังพิงไอ้มี่แบบสบายอารมณ์หันไปยักคิ้วให้ไอ้โรมที่นั่งควงแขนไอ้จ๊ะไม่ยอมห่าง คือตอนนี้พวกกำลังตั้งวงเล่นสลาฟกันด้วยสภาพที่ไม่ปกติกันทุกคน
“เอ้!...โรลลี่นั่งนิ่งๆ อย่าเล่น!”มันดุพร้อมกับเอาคางมาวางบนหัว บี้แรงๆแบบหมั่นเขี้ยว
“ไม่เอา..กูจะเล่น เอามาๆ มึงอ่อนเดี๋ยวก็แพ้”กูพูดยังพยายามจะแย่งไพ่คืน แต่ไอ้มี่ไม่ยอมยังจะมาแยกเขี้ยวใส่กูอีก จริงๆไอ้มี่เล่นได้ตลอดแหละ เป็นกูซะมากกว่าที่ไม่ค่อยเท่าไร เหอะๆกูไม่ค่อยมีดวงกับเรื่องแบบนี้ซักเท่าไร
“กล้าพูดนะมึง..ถ้าไอ้มี่อ่อน มึงคงเป็นโคตรของโคตรๆอ่อนเหอะ”ไอ้โรมมาบอกกู กูมองหน้าไอ้มี่สลับกับหน้าไอ้โรม ชั่งใจอยู่ว่าจะเลือกกัดไอ้หน้าหมาตัวไหนก่อนดี
“โอ๊ย!...โรลลี่กัดพี่ทำไม เจ็บนะ!”เสียงร้องของไอ้มี่ดังมา ก็กูเข้าไปที่แขนมันจังแบบจมเขี้ยว มันจะสะบัดแรง
ก็ไม่ได้เดี๋ยวกูเจ็บ
“กูก็หมั่นไส้อ่ะ มึงหัวเราะเยาะกู”กูพูดแล้วก้มจะไปกัดต่อ แต่ไอ้มี่รู้แกวดันหัวไม่ยอมให้กัด ซ้ำยังก้มมากัดที่คออย่างแรง
“เจ็บนะ…เหี้ย!..มึงกัดกูอ่ะ กัดกูทำไม ก็มึงหัวเราะกูก่อนอ่ะ!!”กูจิกหัวไอ้มี่ขึ้น แล้วจ้องหน้ามันด้วยสายตาที่น้อยใจสุดๆ ก็กูไม่ชอบให้คนมาหัวเราะเยาะนี่ คนอื่นพอว่าแต่นี้เป็นไอ้มี่
“ฮ่าๆ…ไอ้จิมมี่ เป็นกรรมวะ มีเมียเป็นไอ้เด็กเหี้ยเนี่ย!”ไอ้โรมพูด เอื้อมมือมาขยี้หัวกูอย่างแรง
“แล้วไง..มึงดีตายแหละ ไม่ต้องมายุ่ง จ้องหน้าเมียมึงไปนู้น!”กูหันไปพูดอย่างเจ็บใจ ยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาไอ้มี่ไม่ให้พูดกับไอ้โรม
“อื้ม!..โรลลี่นั่งดีๆครับ ไม่งั้นพี่ไม่ให้นั่งตักแล้วนะ”ไอ้พูดแล้วดึงมือกูไปกอดเอวมัน กดหน้ากูลงให้ซบลง
ที่หน้าอกลูบหลังกูเบาๆเหมือนจะกล่อมให้กูนอนเลย
“อือ ..ไม่เอา! มึงก็เล่นไปดิ ไม่กวนแล้วก็ได้!”กูพูดเสียงอู้อี้ พลิกตัวกลับมานั่งเหมือนเดิม
“ลงให้ดึนะมึง…ลงไม่คิดโดนนะครับ”เสียงไอ้พี่โค้กขู่พี่เสือที่กำลังจะวางไพ่ แม่งกันโคตตรจริงจังอ่ะ ถ้าใครแพ้โดนดีดมือรอบวง
“สัด! หุบปากไปมึงอ่ะ!”พี่เสือด่าแล้ววางตองคิงลงไปเน้นๆ เสียงโห่ถึงดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ปล่อยแปบๆ”กูพูดกับไอ้มี่เบาๆ ตีมือมันให้ปล่อยเอวกู
“ไปไหน นั่งนี้แหละ!”มันพูดแล้วกระชับเอวกูให้แน่นขึ้น กูมองหน้ามันแบบขัดใจ พยายามชะเง้อดูไพ่ในมือ
ไอ้จ๊ะ ไอ้เหี้ยเนี่ยเก่งพอๆกับพี่มันแหละ เล่นด้วยกันสี่คนทีไร กูโดนตลอด
“จิมมี่ลงดิ..เล่นให้ดีนะมึง ลงหมาๆมาเมียมึงโดน!”พี่จุ๊บพูดแล้วส่งสายตามาให้กูกับไอ้มี่ ท่าทางจะแค้นจัดเพราะเมื่อกี้พี่แกโดนไปเต็มๆเลย พี่ส้มที่เป็นคู่ด้วยเลยพลอยโดนไปด้วย
“อย่าขู่!..เพราะกูมั่นใจว่าไม่โดน!”ไอ้มี่พูดแล้วลงไพ่เรียงห้าใบสุดท้ายลงไป เสียงโห่ดังกว่าเมื่อกี้อีกชนะอีกแล้วที่รักกู
“โหยพี่อ่ะ!!..แค่นี้อ่อนๆว่ะ เจอหน่อยนี้หน่อยละกัน!”ไอ้จ๊ะเหมือนโวยวายในทีแรก แต่ก็ลงไพ่เรียงห้าใบ
ลงมาอีก แต่ละคนในวงทำหน้าแบบละเหี่ยใจกับไอ้พี่น้องคู่นี้
“ห่า!..ลงงี้กูเลิก!!”เสียงไอ้พี่มายด์โวยวาย แต่ละคนทำหน้าแบบเซ็งมากอ่ะ เล่นๆกินๆกันไปเรื่อยๆดูนาฬิกาอีกทีจะตีสามแล้ว ไอ้มิ้นกับไอ้เนมไปนอนยาวที่โซฟาเป็นที่เรียบร้อย
“ง่วงแล้วแหงะ ?”เสียงไอ้นุถามไอ้พี่เบส ตาปรือๆตัวแดงๆ แบบว่าสุดๆอ่ะ
“ไม่ใช่ซะหน่อย เล่นไปเหอะหน่า ไม่ต้องมายุ่ง”ไอ้พี่เบสพูดเสียงอ้อแอ้ ซดเหล้าเข้าปากอีกเอื้อกใหญ่ ไอ้นุมองแล้วสั่นหัวดึงตัวมาใกล้ๆกดหัวให้นอนลงบนตักมัน
“โรลลี่?”ไอ้มี่เรียกแล้วสะกิดเข้าที่เอวกู
“อะไร ?”กูเงยหน้าถาม มันยิ้มแล้วก้มลงมาจูบปาก กูเลยขยับพลิกตัวเพื่อให้ได้จูบกับมันได้ถนัด นั่งหันหน้าเข้าหากันเอาขาไปเกี่ยวเอวมันไว้
“โอ้ว! วิ้ว”เสียงไอ้พี่โค้กกับไอ้เหี้ยแชมป์แซว ก็ที่มีอยู่ตอนนี้มีมันสองคนเองที่ไม่พาใครมาด้วย ไอ้พี่มายด์
นอนสลบไปเรียบร้อย
“อื้ม!......”กูส่งเสียงครางแบบขัดใจ คนกำลังเพลินเลย
“ไปในห้องกัน”มันพูดหน้าหื่น เอานิ้วมาลูบๆที่ขอบปากกู
“ห้องไหน.. ไม่เอา ?”กูพูดแล้วสะบัดหัวแรงๆก้มหน้าลงไปบี้ๆกับหน้าอกมัน
“ห้องพี่…ไม่มีใครว่าหรอกหน่านะ นะนะ…โรลลี่ไม่อยากหรอ”มันก้มหน้าลงมาซุกที่ซอกคอกูแล้วถาม
บิ้วอารมณ์กูซะขนาดนี้ยังจะมาถามอีกนะ แต่ที่ไม่อยากทำแบบว่ากูเกรงใจเจ้าของบ้านเค้า
“มึงอ่ะ..ไม่ใช่ที่บ้านซะหน่อย อย่ามาอยากให้มันบ่อยๆดิ กูเหนื่อยรู้มั้ย ?”กูพูดแล้วยันตัวขึ้นไปจูบปากกับไอ้มี่ แต่มันเบือนหน้าหนี ไม่ยอมจูบกับกู แสดงสีหน้าเรียบๆเหมือนไม่มีอารมณ์
“แม่ง! นิสัย!”กูด่าแล้วลุกจากตักมัน ใช่เท้าแตะที่หลังมันแบบไม่เบานัก
“อะไร..เจ็บนะ!”มันลุกขึ้นมาด่ากู จ้องหน้าเหมือนจะแดกกูงั้นแหละ กูหมั่นไส้เลยทุบไปที่หน้ามันอย่างแรง
ไม่เจ็บหรอกไอ้มี่โดนจนชินแล้ว รู้ทุกจังหวะน้ำหนักมือ
“อย่ามามองกูด้วยสายตาแบบนี้นะ..แค่ไม่ให้ทำไมต้องเบือนหน้าหนี..นิสัยไม่ดี!”กูพูดใส่หน้ามันอย่างเจ็บใจ แทบอยากจะร้องตรงนั้นตอนที่ไอ้มี่เบือนหน้าไม่ยอมให้จูบเนี่ย
“ไม่ได้เบือนหน้าหนีซะหน่อย…ก็ในเมื่อไม่ให้ก็ไม่ต้องมาปลุกเร้า!”มันตอกกลับมา
“สัด!..จะเอาใช่มั้ย ? เป็นแบบนี้แสดงว่าจะเอาจริงๆใช่มั้ย ไหนห้องอ่ะ ถ้าให้ทำตรงนี้กูไม่ด้านพอ!”กูพูดแล้ว
หันหน้าหนี ความรู้น้อยใจพุ่งขึ้นมานิดๆ ยืนนิ่งกันอยู่สักพักก็รู้สึกถึงลมหายใจข้างๆใบหู พร้อมกับริมฝีปากนิ่มที่จิ้มมาบนหน้ากู
“ขอโทษครับ..ไม่งอนนะ หงุดหงิดมากไปหน่อยเลยทำให้โรลลี่น้อยใจเลย ดีกันนะ”มันพูดแล้วดึงตัวกูเข้าไปกอด น้ำเสียงเหมือนรู้สึกผิดเอามากๆแต่มือกับปากนี้โคตรจะสวนทางเลย ปากยังวนเวียนบนหน้ากูไม่ห่าง
ส่วนมือก็ลูบที่เอวแล้วสอดเข้าไปในเสื้อยืดตัวใหญ่ที่กูใส่
“ไอ้ห่า!...สองตัวนั้นอ่ะ ถ้าจะเอากันเชิญในห้อง ไม่ต้องมาโชว์หนังสดแถวนี้!”เสียงไอ้พี่โค้กดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงโห่ไล้
“สันดาร!”กูด่าแล้วเดินหนีออกมาเลย ไม่รู้หรอกว่าจะไปห้องไหน แต่ขอให้เดินหนีออกมาก่อนไม่อยากฟังเสียงไอ้พี่โค้กแซว ยิ่งเมายิ่งปากดี
“เฮ้ยๆ เดินๆมาอ่ะ ..รู้หรอห้องไหน”ไอ้มี่ที่เดินตามหลังกูมาพูดขึ้น
“พูดมากดิมึง ห้องไหนล่ะ ชักช้า!”กูว่าแล้วหยุดนิ่ง ไม่เดินไปไหนแม่งแล้ว ไม่มีแรง เหนื่อยมากอ่ะ
“ห้องนี้ครับ”มันพูดแล้วเดินนำกูเข้าไปห้อง กูเดินตามเข้าไปติดๆ บ้านหลังนี้ดูภายนอกก็เหมือนบ้านทรงไทยปกติ แต่ในตัวบ้านจัดแต่งได้ร่วมสมัยมากอ่ะ มีสิ่งอำนวยความสะดวงครบครัน
“อื้ม!...ช้าๆ”กูพูดแล้วตบไปที่บ่าไอ้มี่แรงๆ เข้ามาถึงมันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลากกูมาจูบอย่างดูดดื่ม มือไม้ปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังกู มันจัดการถอดเสื้อถอดกางเกงกูด้วยความเร็ว
“อ๊ะ…อ๊าส์..มี่เจ็บ..เบาๆหน่อย อื้ม..”กูพูดแล้วครางอออกมาอย่างไม่เป็นสรรพ เมื่อไอ้มี่ลงลิ้นกับยอดอกกูทั่งสองข้างอย่างหนัก มันทั้งกัดทั้งดูด จนกูรู้สึกเจ็บและเสียวมากๆจนต้องแอ่นตัวรับสัมผัส
“อื้ม!..โรลลี่ช่วยพี่หน่อยนะ ไม่ไหวแล้ว!”มันเงยหน้าพูดแล้วลุกขึ้นถอดกางเกงตัวเองแล้วปลดปราการชิ้นสุดท้ายของมันออกเผยให้เห็นน้องชายที่ตอนนี้กำลังโป่งพองสุดๆ
“อ๊าส์!!...ดีครับ ที่รักแบบนั้นแหละ ลึกๆ โอ้วว โรลลี่ อ๊าส์!”เสียงครางของไอ้มี่ดังลั่นห้อง เมื่อกูใช่ปากครอบเข้าที่น้องชายมันทั้งลำ ดูดแรงๆที่ส่วนหัวแลบลิ้นเลียรอบๆรอยหยัก จนมันต้องสวนเข้ามาในปากกู แทบสำลักออกมา
“พอก่อนครับ เดี๋ยวพี่ช่วยโรลลี่มั่งนะ”มันพูดเสียงกระเส่าถอนน้องชายออกจากปากกูเลื้อนตัวลงไปจูบแรงๆ
ที่ท้องน้อยค่อยๆเลื้อนลงจนไปถึงน้องชายกูที่ตอนนี้ต้องการปลดปล่อยที่สุด มันใช่มือจับขึ้นมาแลบลิ้นเลียที่ส่วนหัวเบาๆแค่นี้กูก็เกร็งตัวแข็งแล้ว มือมันข้างที่ว่างเลื้อนขึ้นมาบี้ที่ยอดอกทั้งสองข้างสลับไปมา
“อื้ม…อ๊าสๆ อ๊ะส์..มี่จะแตกแล้ว เร็วหน่อย…อื้มๆ”กูพูดแล้วกดหัวลงไปอีก แอ่นตัวรับสัมผัสที่ไอ้มี่มอบให้
“อ๊าส์ๆ มี่ไม่ไหวแล้ว แตกแล้วๆ โอ้วๆ มี่! อ๊าส์!”กูครางออกมาอย่างสุดเสียงปลดปล่อยน้ำออกมาจนเต็มปาก
ไอ้มี่ มันเลียคราบน้ำที่เปรอะตามง้ามขากูจนหมด กูคว้าคอไอ้มี่ขึ้นมาจูบอย่างดูดดื่มใช้ลิ้นกวาดไปโพร่งปากเพื่อที่จะแบ่งรสชาติที่ไอ้มี่เพิ่งกินเข้าไปจนหมด
“โรลลี่แตกแล้ว แต่พี่ยัง…งั้นต่อนะ!” มันพูดหน้าหื่นแล้วอุ้มตัวกูไปวางไว้บนโต๊ะทำงาน กวาดเอาสิ่งของทั้งหมดลงมาบนพื้น กูมองหน้ามันแบบหวาดๆไอ้มี่มันจะเล่นอะไรของมันอีก
“โอ้ว..โต๊ะเย็น”กูพูดแล้วเกี่ยวตัวไอ้มี่เข้ามาใกล้ๆเพื่อจูบกันอีกครั้ง
“เย็นแบบนี้แหละดี…เพราะเดี๋ยวพี่ทำให้โรลลี่ร้อนไปทั่งตัวเลย”มันพูดแล้วเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบหกล่องออกมา
“อะไร ?”กูถามเอื้อมมือไปดึงไอ้มี่เข้ามาใกล้ๆดูดไปที่บ่าและต้นคอไอ้มี่จนเกิดเป็นรอยแดงจ้ำๆ
“เพิ่งมาใหม่…ไอ้โค้กเพิ่งเอาให้ เล่นหน่อยนะ”มันพูดแล้วชูของเล่นใหม่ให้กูดู มันผลักกูให้นอนราบลงบนโต๊ะเย็น ดันเข่ากูขึ้นเห็นเผยให้เห็นช่องทางด้านหลังชัด มันก้มลงไปเลียเบาๆแล้วห่อลิ้นค่อยๆแหย่เข้าไปในรู
“อ๊ะ อ๊าส์…มี่!”กูครางจับที่ขอบโต๊ะแน่น
“ทนหน่อยนะครับ”มันพูดเสียงแหบพร่ายื่นมาจูบกับกูอีกครั้ง แล้วจับกูผลิกตัวให้อยู่ในท่าโก้งโค้ง
“อ๊ะส์! มี่!”กูครางออกมาอย่างตกใจ เมื่อมันใส่ไอ้ของเล่นใหม่ของมันเข้ามา มันเป็นลูกบอลกลมๆเล็กๆมีเชือกไว้ใช้ดึง
“เป็นไงบ้าง..โรลลี่!”มันถามพร้อมกับลากลิ้นไปทั่วแผ่นหลังไปหยุดอยู่ที่ช่องทางรับที่ไอ้มี่ลูกบอลนั้นอยู่ มันใช้ลิ้นเลียและแหย่เบาๆจนกูต้องครางออกมาเพราะความเสียว
“อ๊ะส์ …จะไม่ไหวแล้ว ทำเหอะ ไม่เล่นแล้ว” กูพูดเสียงสั่น หันไปส่งสายตาให้ไอ้มี่เป็นการเชิญชวน
“ไม่สนุกเหรอครับ..งั้นเปลี่ยนใหม่เอาอันนี้ที่โรลลี่คุ้นเคย”มันพูดแล้วดึงไอ้ลูกกลมๆนั้นออกเรียกความเสียวจากกูได้มาก
“อ๊ะส์….!”กูครางเสียงหลงเมื่อมันสอดแทรกไอ้นั้นเข้ามาโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
“อ๊าสๆ โรลลี่ ทำไมของน้องมันตอดรัดพี่แบบนี้ล่ะ อ๊าส์ๆ”มันครางอย่างสุขสมกระหน่ำกระแทกเข้ามาอย่าง
ไม่ยั้ง
“อื้อ…มี่…จูบหน่อย!..อ๊ะส์ๆ”กูพูดเสียงสั่น มันยิ้มก้มลงกัดที่แก้มก้นกูอย่างแรงก่อนจับกูผลิกให้นอนหงายแล้วก้มหน้ามาส่งจูบให้กูอย่างร้อนแรง ลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันอย่างหื่นกระหาย ความแรงของช่วงล่างที่ไอ้มี่กระหน่ำกระแทกก็แรงดีไม่มีตก
“อ๊าส์ๆ โรลลี่ ห้องน้ำนะ!”มันพูดแล้วจัดการอุ้มเตงกูไปห้องน้ำทันที ยิ่งทำให้ไอ้ส่วนนั้นกดลงลึกเข้าไปอีก
“อ๊าส์….มี่แรงๆ..ไม่ไหวแล้ว!”กูพูด มันจับกูยืนแนบกับฝ่าผนังห้องน้ำ ดึงสะโพกกูโก้งรับสัมผัสมันให้มากขึ้น กระแทกเข้ามาอย่างแรงแบบไม่มีพัก สลับช้าบ้างแต่กดลึกจนกูต้องจิกไปที่หน้าขามัน มือมันอีกข้างกูเลื่อนมากุมน้องชายกูเอาไว้ ออกแรงขยับแร่งแข่งกับด้านหลัง
“จะแตกแล้วมี่…โอ้วๆ อ๊ะส์ อ๊าส์ๆ แรงๆที่รัก โรลลี่ไม่ไหวแล้ว”
“ตามบัญชาครับที่รัก…รักนะครับสุดที่รัก”มันพูดแล้วแหย่ลิ้นเข้ามาที่ใบหู ขยับสอยด้านหลังแบบไม่มียั้ง ไม่นานกูก็ปลดปล่อยออกอย่างสุขสมอารมณ์หมาย พอกูเสร็จไอ้มี่ขยับอีกสองสามก็ปลดปล่อยออกมา
“เอาออกด้วย ห่า!..เจ็บจะตายอยู่แล้ว”กูพูดเลื้อนตัวนั่งลงกับพื้นห้องน้ำหันหน้าเข้าหากัน แต่ไอ้มี่ยังไม่ยอมถอนไอ้น้องชายมันออก ซ้ำยังจะขยับหน่อยๆอีก
“นั่งแบบนี้เห็นชัดเลยดเนาะ”มันพูดแล้วยื่นหน้าแลบลิ้นมาเลียที่ปลายจมูก กูเลยแลบลิ้นเลียที่คางมันกลับบ้าง
“ไม่เอาแล้วนะมึง จะเช้าแล้ว!”กูพูดแล้วดึงตัวมันเข้ามากอดคอ ใช้ลิ้นเลียไปทั่วลำคอข้างใบหูก่อนกัดและขบ
จนเป็นรอย
“ครับ..งั้นลุกขึ้นไปอาบน้ำกัน..รักโรลลี่นะ”มันพูดแล้วถอนไอ้น้องชายมันออก จนกูเผลอครางออกมาอีกครั้ง
ครืด ครืด
เป็นโทรศัพท์ไอ้มี่ที่สั่น มองไปดูนาฬิกาที่ฝ่าผนังนาฬิกาบอกเวลา ตีสี่ครึ่งใครมันโทรมาป่านนี้วะ มองดูเบอร์ก็ไม่ขึ้นชื่ออีก กูไม่รับปล่อยให้มันสั่นอยู่แบบนั้นแต่ก็นะ ทนไม่ไหว
ปัง ปังๆ
“ไอ้มี่ โทรศัพท์!”กูตะโกนบอกในห้องน้ำที่กำลังอาบน้ำอยู่
“ใครโรลลี่ ขึ้นชื่อหรือเปล่า ?”
“ไม่ขึ้น มึงยื่นมือออกมารับดิ ดังอยู่นานแล้ว!”กูตะโกนบอกอย่างหงุดหงิด เริ่มอยากรู้ว่าเป็นใครแล้วที่โทรมา
“ไม่เอา..เดี๋ยวโทรศัพท์เปียก โรลลี่รับเลยบอกว่าพี่อาบน้ำอยู่!!”มันตะโกนสวนออกมา
“แม่ง!...ฮัลโหล”กูด่าแต่ก็ยอมกดรับตามที่มันบอก แต่ปลายสายที่ตอบกลับมาทำเอาอึ้ง หน้าชา ตัวชา ขึ้นมาทันที
“ฮัลโหล..จิมมี่ นี่เหมี่ยวนะ ตอนนี้ถึงสนามบินแล้วเย็นนี้ไปหาที่บ้านนะ!”กลับมาแล้ว กลับมาทำไมกลับมาจะเอาอะไร ?

harain15

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ {:sm-28:}

gigusa

ขอบคุณครับ

doltae

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-52:}

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนคราฟผม

kiloay

ขอบคุน น๊ คราฟผม

dfredf120

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

คนรักเก่าเค้ากลับมา ทำไงอะลี่

Soyu

ขอบคุณนะครับ

Golfgg

เหมียวอีกแล้วหรอ