รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 47- 48}

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ฮัลโหล..จิมมี่ นี่เหมี่ยวนะ ตอนนี้ถึงสนามบินแล้วเย็นนี้ไปหาที่บ้านนะ!”กลับมาแล้ว กลับมาทำไมกลับมาจะเอาอะไร ?
ตอนที่ 47
“……………..”กูเงียบจุกเสียดพูดไม่ออก มันตื้อๆแปลกๆแหะ
“ฮัลโหลๆ จิมมี่ ฟังอยู่หรือเปล่า ทำไมเงียบไป”เสียงปลายดังขึ้นมา ทำให้กูรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง มองไปทางห้องน้ำ
“เอ่อ..โทษนะครับ พอดีพี่จิมมี่อาบน้ำอยู่!”กูพูดทำเสียงปกติ
“อ้าวเหรอค่ะ..แหะๆ นึกว่าใช่เห็นเสียงเหมือนกัน งั้นน้อง…?”เสียงของคนที่พูดหยุดไป แค่ฟังเสียงก็จินตนาการว่าต้องน่ารักแน่ เพราะเสียงหวานมากอ่ะ
“โรลลี่ครับ”
“อ่อค่ะ..งั้นโรลลี่ช่วยบอกให้พี่จิมมี่โทรกลับหาพี่ด้วยนะค่ะ..อ่อๆฝากบอกด้วยว่าคิดถึง เย็นนี้พี่จะไปหาที่บ้าน”
“ครับ..ได้ครับ”
“ค่ะ!..ขอบคุณค่ะ งั้นแค่นี้นะคะ มีคนมารับแล้ว สวัสดีค่ะ”
“ครับๆ สวัสดีครับ”กูพูดแล้วรอให้อีกฝ่ายกดวางสายไป ในใจมันตีกันให้วุ่น ความรู้สึกไม่อยากให้ไอ้มี่รู้ว่าใครโทรมามันตีกันยุ่งเหยิง แต่อีกใจก็บอกว่าให้บอกไอ้มี่ว่าใครโทรมา
“เป็นไรครับ..ทำไมนั่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้”ไอ้มี่เดินมากอดกูจากด้านหลัง ก้มหน้าลงมาจูบที่หน้าผากกู
“เมื่อกี้เค้าโทรมา ?”กูพูดเสียงเบาหวิว ไอ้มี่ทำหน้างง
“ใครโทรมาครับ ? ทำไมโรลลี่ทำหน้าแบบนี้อ่ะ”มันถามหน้าตาตื่น นั่งลงข้างดึงตัวกูขึ้นไปนั่งตัก ลูบที่หน้าท้องกูเบาๆให้ผ่อนคลาย ริมฝีปากยังไม่คลอเคลียไม่ห่างแก้มกู
“เค้า..เค้าคนนั้นไง เหมี่ยว พี่เหมี่ยวโทรมาบอกว่ามาถึงแล้ว เย็นนี้จะไปหาที่บ้าน”กูพูดพร้อมกับหลับตานิ่ง
“เรื่องจริง?!”น้ำเสียงไอ้มี่ดูดีใจและตื่นเต้นมา หน้ามันยิ้มขึ้นมาทันที
“อืม”กูพยักหน้าเป็นคำตอบ
“นึกว่าเรื่องอะไร งั้นโรลลี่นอนก่อนนะ พี่ขอแต่งตัวและโทรหายัยตัวแสบที่ไม่บอกว่าจะกลับมาก่อน”มันพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์ออกไปคุยด้านนอก กูมองตามด้วยความรู้สึกที่บอกไม่พูด อยากร้องแต่ไม่รู้จะร้องกับใคร แม่ก็ไม่อยู่ ไอ้โรมก็อยู่กับไอ้จ๊ะป่านนี้คงนอนกอดกันกลมแล้วมั้ง
“เป็นไรมึง..ทำหน้าเหมือนนอนไม่พอ”ไอ้แชมป์กระแทกไหล่ถามกู ระหว่างรอกินข้าว กว่าจะตื่นก็ปาไปกันเกือบเที่ยงดีนะที่เป็นวันหยุด
“เปล่าซะหน่อย..ไหนไอ้จ๊ะอ่ะ ?”กูถาม
“ยังไม่ออกมาเลย”ไอ้แชมป์บอกหยิบขนมปังมาให้กูกิน แต่กูสั่นหัวไม่กิน กินไม่ลง
“ไงมึง..เมื่อคืนไม่เกรงใจกูเลยนะ เอาซะลั่นเลย”ไอ้นุเดินมานั่งลงข้างๆกูอีกคน ตามมาด้วยไอ้นุ่มนิ่มที่มาในสภาพยังไม่เต็มตื่น เดินขยี้ตามาแต่ไกล
“อืม”
“เฮ้ย!..มึงไม่เป็นไรแน่นะ กูว่าแปลกๆ”ไอ้แชมป์พูดอย่างสงสัย
“นั้นดิ..ไม่มีปากไม่มีเสียง นั่งเงียบเหมือนเป่าสาก”ไอ้นุเสริมขึ้นมาอีกคน หยิบหนมปังส่งให้เมียมันกินรองท้อง รอป้ามุขที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว โดยมีไอ้มิ้นกับไอ้เนม แล้วก็พี่ส้มเป็นลูกมือ ส่วนไอ้พวกที่เหลือบางคนก็เดินไปเก็บผลไม้ในสวน หนึ่งในนั้นมีไอ้มี่รวมอยู่ด้วย
“ห่าไร..อีกอ่ะ เงียบก็ว่า พูดมากก็บ่น เป็นไรมากป่ะพวกมึงอ่ะ ?”กูหันไปด่าไอ้นุกับไอ้แชมป์เซ็งๆ กำลังรอ
ไอ้โรมให้ออกมาจากห้องซักที จะกลับบ้านแล้วไม่อยู่แล้ว ไม่รอไอ้มี่ด้วย
“ใช่เลย! แบบนี้ชัวร์ ทะเลาะกับเฮียหรอมึง แล้วนี่หายไปไหน ยังไม่เห็นหรือยังไม่ตื่น เมื่อคืนเห็นคุยโทรศัพท์อยู่”ไอ้นุพูด ยิ่งตอกย้ำกูเข้าไปอีก เมื่อคืนกว่าจะไอ้มี่จะคุยเสร็จก็เกือบจะหกโมง
“ไม่รู้แม่งมัน!”กูพูดอย่างโมโห ลุกขึ้นเดินหน้าบึ้งไปหาไอ้โรมกับไอ้จ๊ะที่เพิ่งออกมา
“เฮ้ย!เป็นไรเนี่ย ?”ไอ้โรมถามอย่างสงสัย กูเดินไปกระตุกชายเสื้อมันอย่างแรงๆจนจะขาด ส่วนไอ้จ๊ะก็มอง
หน้างงๆ
“กลับบ้าน จะกลับบ้าน ไม่อยู่แล้ว จะกลับ พากลับบ้าน!”กูพูดย้ำไปย้ำมาคำเดิมๆ กลั้นอารมณ์ไม่ให้ร้องไห้ออกมา ไม่อยากงี่เง่าอีกแล้ว
“เป็นอะไร บอกกูมาก่อนว่าเป็นอะไร ทำไมเป็นแบบนี้!”ไอ้โรมมถามเสียงเข้มขึ้นมาทันที กูก้มหน้าสั่นหัว
อย่างเดียว ไม่เอา ไม่อยากบอก เดี๋ยวก็หาว่างี่เง่าอีก ทุกสายตาจับจ้องมาที่กูหมด ไอ้เนมกับไอ้มิ้นมองกูหน้าเสีย
“กลับบ้าน โรมพากลับบ้าน อยากหาแม่!”กูพูดหลุดเสียงสะอื้นออกมานิดๆ
“เออๆ กลับบ้านๆ ไม่ต้องร้อง พี่กลับก่อนนะ เดี๋ยวโทรหาครับ”มันหันไปบอกที่รักมัน ยังมีแก่ใจหอมแก้มกันอีกนะ
“อ้าว! หนูโรลลี่จะไปไหนจ่ะ กับข้าวเสร็จพอดี!”เสียงป้ามุขทักมา กูมองหน้ากับไอ้โรมแบบลำบากใจ เกรงใจและที่สำคัญเหมือนจะเสียมารยาทด้วย แต่ไม่อยากอยู่แล้ว ได้ยินไอ้มี่คุยโทรศัพท์บอกให้พี่เค้ามาหาที่นี้ เพราะอยู่กับครบ
“เออ..จะไปไหนเนี่ย ?”ไอ้มี่ก็มาพอดี เดินเข้ามาจะจับมือกู แต่ชักหนีทันที ไม่ได้ตั้งใจแต่มือมันไปเอง มันมอง
กูหน้าเสียทันที
“เปล่า! โรมหิวจะกินหนมปัง เอาให้หน่อย”กูหันไปบอกไอ้โรม เดินมานั่งลงข้างไอ้นุกับไอ้แชมป์เหมือนเดิม คนที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อกี้ต่างก็ทำหน้าไม่ถูก
“เออ!..รอแปบ”มันพูด เดินไปหยิบขนมปังที่ไอ้จ๊ะเอามาให้กู กูนั่งกินเงียบไม่สนใจไม่มองหน้าใคร หยิบไอพอดขึ้นมาฟังเพลง เอนหลังพิงหลังไอ้นุ
“โรลลี่เป็นอะไร ?”ไอ้มี่เดินมาถามเสียงเรียบ หน้ามันบอกว่าทั้งงงและไม่พอใจ แต่กูไม่พูดผลิกตัวหนี แบมือรับขนมจากไอ้โรม นั่งกินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ไม่พอใจอะไร ? เรื่องเหมี่ยวหรอ ก็บอกแล้วไง…”ยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงรถวิ่งเข้ามา ทุกสายจับจ้องไปที่ประตูพร้อมกันหมด
“อ้าว!..หนูเหมี่ยว มาตั้งแต่เมื่อไร กลับมาตอนไหนเนี่ย!”เป็นป้ามุขเองที่เดินเข้าไปทัก พอเห็นตัวเป็นๆแบบนี้ทำเอากูแทบร้องไห้ ทุกสิ่งทุกอย่างดูลงตัว เหมาะสมกันทุกอย่าง ไม่แปลกถ้าไอ้มี่จะรัก ต้องหลับตาเร่งเสียงเพลงให้ดังไม่อยากรับรู้หรือได้ยิน
“ฟัง!”ไอ้โรมเดินมาดึงหูฟังกูออก ดึงตัวกูให้นั่งดีๆ แต่ละคนมองหน้ากันเลิ่กลัก ยิ่งไอ้จ๊ะนี้แบบสุดๆ
“โรลลี่!”ไอ้จ๊ะเรียกเสียงหลง คลานมานั่งบีบมือกู
“อะไร ..ไม่เป็นไรซะหน่อย ไม่ต้องห่วงหน่า”กูพูดแล้วหันไปยักคิ้วให้ไอ้เนมกับไอ้มิ้น พวกมันนั่งตาแป๋วมองหน้ากูแล้วแบะปากเหมือนจะร้องไห้ ส่วนพี่เสือกับไอ้ฟิกก็เสือกนั่งโซฟาเดียว ท่าเดียวกันอีก เหมือนกันเลย
“หวัดดีค่ะทุกคน ทำไมจ้องหน้าเหมี่ยวแบบนี้ล่ะ โห่คนเต็มเลย ชื่อไรกันมั้งเนี่ย!”พี่แกทักเดินตามไอ้มี่มานั่งลงข้างๆกัน
“นี่ไอ้แชมป์ ไอ้นุ เพื่อนไอ้จ๊ะ ส่วนไอ้สองสาวนั้นอ่ะ ซ้ายมือชื่อมิ้น ขวาอ่ะเนม ส่วนหล่อๆข้างไอ้เสือไอ้ฟิก
จำได้ใช่มั้ย ? ส่วนคนนั้นที่นั่งข้างไอ้จ๊ะ โรลลี่ เป็น..”ไอ้มี่แนะนำตัวทีละคน พอมาถึงกูยังพูดไม่ทันจบ
“แฟน!”ไอ้มิ้นกับไอ้เนมก็สวนขึ้นมา ทำเอาพวกกูที่นั่งหน้านิ่งกันอยู่ถึงกับหลุดขำ ส่วนแฟนพวกมันถึงกับ
ส่ายหน้าปลงๆ
“ถึงว่า..คนนี้ใช่มั้ย ? ที่รับโทรศัพท์เมื่อคืน หล่อนะเนี่ยหรือสวยดี”พี่เหมี่ยวพูดพร้อมกัยส่งยิ้มพิมใจมาให้
“แล้วเนี่ยมาแบบนี้ใครเลี้ยงไอ้ตัวเล็กอ่ะ”ไอ้มี่ถาม เหมือนบรรยากาศจะดีขึ้นมานิด ไอ้มิ้นกับไอ้เนมวิ่งกันไป
เข้าครัว
“คุณยายเขาบ้างซิ แหม!หมี่ยวก็อยากโสดบ้างอะไรบ้างซิ!”พี่เคาพูดแล้วตบไปที่แก้มไอ้มี่ กูที่มองอยู่ถึงกับเบือนหน้าหนี
“เอาที่ไหนมาโสด ไปอยู่นู้นหนุ่มตรึมอะดิ”ไอ้มี่ถามอีก หันมองหน้ากูนิดหน่อยแล้วเบือนหน้าหนี
“บ้า!พูดความจริง ไม่มีเหอะ คนมาจีบบอกว่ามีลูกแล้วทุกคน ไม่เอาแล้วผู้ชาย!”
“ครับๆ แม่คนสวยพราวเสน่ห์”ไอ้มี่พูดแล้วเลื่อนจานขนมที่กูกำลังจะหยิบไปตรงหน้าพี่เหมี่ยว
“บ้า!จิมมี่ประชด…ว่าแต่จิมมี่เหอะยังฮอตเหมือนเดิมหรือเปล่า มีแฟนแล้วหนิ เอ๊ะหรือว่าแฟนจะฮอตกว่า
เพราะหน้าตาดีสุดๆอะ”พี่เหมี่ยวพูดแล้วส่งยิ้มาทางกูอีกแล้ว แต่ตอนนี้คือกูหมั่นไส้ไอ้มี่มากอ่ะ ><
ครืด ครืด
โทรศัพท์กูสั่น ดูเบอร์คนที่โทรเข้ามาเป็นไอ้พี่ชินอีกแล้ว มันโทรมาทุกวันแหละ รับบ้างไม่รับบ้างตามอารมณ์แต่คุยไม่เกินห้านาทีก็วาง แต่ถ้ามานอนกับไอ้มี่กูกดปิดเครื่องเลย
“เดี๋ยวมานะ!”กูบอกไอ้โรมกับไอ้จ๊ะ แล้วลุกขึ้นเดิมารับโทรศัพท์ที่ศาลา
“ทำไรอยู่ครับ คนสวย ?”ไอ้พี่ชินถาม มันชอบเรียกกูว่าคนสวยตลอด เหนื่อยที่จะด่าแล้ว
“ไม่ได้ทำไร กำลังกินข้าว พี่โทรมาทำไมเนี่ย ?”กูถาม เดินไปนั่งแกว่งเท้าลงกับน้ำ
“โทรมาบอกว่าคิดถึงก่อนจะไปซ้อมบอล มาเอากำลังใจก่อน”
“แล้วเกี่ยวไรกับผม จะไปซ้อมก็ไปดิ กำลังใจเอาไปทำไม”กูถาม มันเอคโค่เสียงน้อยอกน้อยใจเต็มที่ ลูกเล่นมันเยอะไอ้เหี้ยเนี่ย ไม่แปลกทำไมผู้หญิงติดเยอะ
“สุดๆอ่ะคนสวย พูดมาแต่ละคำ ไม่รู้ไอ้มี่ทนได้ยังไง”มันพูด กูเซ็งในอารมณ์ขึ้นมาทันที
“เกี่ยวไรกับมัน ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน ไม่ได้ขอ”
“ฮ่าๆ ทะเลาะกันมาแน่เลย อย่างงี้พี่ก็พอมีหวังแล้วดิ”น้ำเสียงมันร่าเริงมากอ่ะ
“หวังอะไร หวังลมๆแล้งๆอะใช่ ผมบอกพี่แล้วไง ว่าถึงไม่มีมันผมก็ไม่ชอบพี่ พยายามไปก็เหนื่อย”กูพูดอีก
“ก็ไม่รู้ดิ..เพราะถ้าไม่จริง เขาคงไม่มีสำนวนที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น”
“เหอะ! งั้นก็คงคนละเรื่องกับเรื่องนี้ เพราะถ้าเรื่องนี้ ผมบอกได้เลยว่าพี่พยายามเปล่า”กูพูด
“โรลลี่นี้สุดๆอะ ตัดรอนคนได้สุดๆมาก แต่ไม่เป็นไรพี่ยิ่งชอบ โอเคค่อยมากวนใหม่ ว่าจะโทรมาเอากำลังใจเสือกได้คำแทงใจกลับไปซะได้”มันพูด ได้ยินเสียงเพื่อนมันเรียกไปซ้อมแล้ว
“ช่วยไม่ได้ว่ะพี่ ผมมันเป็นคนแบบนี้!”กูพูดแล้วกดวางสายไป
“ใครโทรมาทำไมต้องออกมาคุยด้านนอก”เสียงไอ้มี่ดังขึ้นมา กูหันไปมองช้าๆแล้วหันกลับมาเหมือนเดิม
“ถามทำไมไม่ตอบ ว่าใครโทรมา ?!”มันเริ่มเสียงดังมากขึ้น บีบมาที่แขนกูจนรู้สึกเจ็บ
“เหี้ย! กูเจ็บนะเป็นไรมึงเนี่ย!”กูพูดใส่อารมณ์ จะแกะมือมันออก็ไม่ได้ มือเหนียวจะตาย
“โรลลี่บอกพี่มาว่าใครโทรมา!”มันตวาดใส่กูอีกครั้ง จนกูหมั่นไส้ซัดไปที่ปากมันอย่างแรง แต่มือมันยังไม่หยุดจากแขนกู
“อย่ามาตะโกนใส่กูนะ!..อยากรู้ใช่มั้ย ? ว่าใครโทรมา ไอ้ชินไง ไอ้เหี้ยชินคนที่เคยแย่งแฟนมึงไง!”ไอ้มี่ก้มลงมากัดปากกูทันทีที่ได้ยิน จูบที่มีแต่ความโมโห ไม่หวานหรือรู้สึกดีเลยสักนิด
“มันโทรมาทำไม?!”ไอ้มี่ถามหลังจากระดมจูบก็เสร็จ ที่หยุดเพราะรู้สึกถึงน้ำตาที่ไหลอาบแก้มกู ไม่ตั้งใจจะร้องรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มันใช่นิ้วเกลี่ยที่แก้ม
“โทรมาจีบ”กูบอก
“โรลลี่!”มันขึ้นเสียง
“ก็จริงอ่ะ..มึงไปถามมันดิ โทรมาหากูทำไม ก็บอกความจริงแล้วไง ว่ามันโทรมาจีบ จะไม่ได้ไม่ต้องมาด่ากูทีหลังที่ไม่บอกให้หมด”กูพูดแล้วสะบัดมือมันออกจนได้
“ไม่ต้องมาประชด แล้วเมื่อเช้าเป็นอะไร จะจับมือก็ไม่ให้จับ”เสียงมันอ่อนลงกว่าเมื่อกี้เยอะ จับแขนกูที่โดนบีบเมื่อกี้ไปจูบเบาๆ ทำเอากูหลุดยิ้มขึ้นมานิดนึง
“ก็ไม่อยากให้จับมีไรมั้ย ?”กูถามกวนตีน
“โรลลี่อ่ะ..ไม่มีอะไรนะครับ ไม่ต้องเครียดนะ บอกแล้วไงว่าที่ตรงนี้ของพี่มีโรลลี่เป็นเจ้าของแล้ว ให้คนอื่นไม่ได้”มันพูดจับมือกูไปแนบกับอกด้ายซ้าย ดึงตัวกูเข้าไปกดจูบที่หน้าผาก
“ไม่ได้เครียดหนิ”
“จริงอ่ะ..แล้วเด็กไหน ที่มันร้องจะให้พี่กลับบ้าน ไม่เอา โรมจะกลับบ้าน พากลับบ้าน จะหาแม่!”ไอ้มี่พูดล้อเลียน ดัดเสียงพูดคำที่กูพูดกับไอ้โรม
“หยุดล้อนะ!”กูแหวใส่ทุบไปที่หน้ามัน ข้อหาหมั่นไส้ที่ให้แฟนเก่ามาลูบหน้าต่อหน้ากู
“เจ็บนะที่รัก..เดี๋ยวโดนเอาคืนหรอก”
“ไม่กลัวๆแบร่ๆ”กูพูดล้อเลียน แลบลิ้นใส่มัน ไอ้มี่เสือกกวนตีนแลบลิ้นให้มาโดนกันซะนี้
“อยากจูบ..จูบพี่หน่อย เร็ว!”มันพูดแล้วดึงตัวกูเข้าไปแนบชิดกัน จนไอ้นั้นชนกัน
“ไม่เอา..มึงอยากจูบก็จูบเองดิ!”กูพูด ยื่นหน้าไปจูบที่ปลายคางมันแบบยั่วๆ
“โรลลี่แรด!”มันพูดแล้วกดจูบมาที่ปากกูทันที จูบนี้ต่างกับเมื่อกี้ลิบลับ ลิ้นกับลิ้นชนกัน กวาดกว้านไปทั่วโพร่งปากของกันและกัน
“มนต์รักศาลาน้ำอีกคู่นึงแล้วโว๊ย!”เสียงแซวดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน กูกับไอ้มี่มองหน้ากันยิ้มให้กันก่อนก้มลงจูบอีกครั้ง
“มี่!”กูเรียกไอ้มี่เสียงหลง เมื่อหลังจากจูบกันเสร็จกูเลยเขย่งเท้าขึ้นกอดคอไอ้มี่เล่น แต่ก็ต้องตกใจ เพราะบุคคลที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“ไม่ต้องพูดอะไร เห็นนานแล้ว!”มันพูดปากก็กัดๆที่ท้ายทอยกูเหมือนเดิม
“เห็นตอนไหน มาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่บอก”กูถาม
“ก็ตั้งแต่กระชากโรลลี่มากัดปากตั้งแต่ทีแรกนั้นแหละ”มันบอกผละกูออกแล้วเดินจูงมือกูกลับมาที่วงหน้าบ้าน
“สัด!”กูด่า
ตอนที่ 48
“ไงมึง..จะกลับบ้านอีกมั้ย ?”ไอ้โรมถาม ขยับที่ให้กูนั่งลงข้างๆมัน
“กลับ!”กูพูดแล้วเหล่ตาไปทางไอ้มี่
“เฮ้ย!..อะไรกลับทำไมอีกอ่ะ ?!”ไอ้มี่ท้วงขึ้นมาทันที หันมามองหน้ากูแบบหาเรื่อง
“อ้าว! ไม่กลับ มึงจะอยู่ที่นี้ตลอดไปไง ไม่เรียนหรอหนังสืออ่ะ ?”กูถามแบบกวนตีน
“กวนตีน”ไอ้มี่พูด ขยับมานั่งเบียดชิดกับกูใช้แขนกระแทกไหล่เป็นเชิงเรียกให้หันไปสนใจ
“เป็นเหี้ยไรมึงเนี่ย…สะกิดอยู่ได้ จะกินอะไร ?!”กูถามเสียงห้วน เริ่มรำคาญขึ้นมาล่ะ ไม่เห็นมีใครมีปัญหาเหมือนมันสักคน
“โรลลี่อ่ะ…”มันเรียกกูเสียงสูงขยับออกห่าง ทำหน้าทำตาเหมือนน้อยใจกูเสียเต็มประดา เป็นบ้าไรก็ไม่รู้
คนยิ่งหิวๆข้าวอยู่
“เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ..จิมมี่จะกินไรหล่ะ เดี๋ยวเหมี่ยวตักให้”พี่เหมี่ยวพูดขึ้น พวกกูพร้อมใจกันมองหน้าทันที กูที่อยู่ใกล้เหล่หางตามองนิดๆ
“เอ่อ..อะไรก็ได้ครับ”ไอ้มี่ตอบ กูเลยฟาดมือไปกลางหลังมันอย่างแรงแล้วยักคิ้วให้
“อ๊ะ!..เจ็บนะ!”มันหันมาบอกกู แต่กูไม่สนใจลงมือกินข้าวต่อไป เริ่มไม่มีอารมณ์ขึ้นมาอีกล่ะ
“งั้นเอาอันนี้ดีกว่า..ของโปรดจิมมี่ เหมี่ยวจำได้ว่าเมื่อก่อนจิมมี่ชอบทำผัดมักกะโรนีให้กิน”พี่เหมี่ยวพูด
เสียงหวาน พร้อมกับตักมักกะโรนีใส่จานไอ้มี่
“แหะๆ..ขอบคุณครับ”ไอ้มี่ตอบพร้อมกับหันมาส่งยิ้มแหยะๆให้
“พี่เบส!..ถ้าเขี่ยผักทิ้งแบบนี้ นุจับยัดปากนะ ไม่กินก็ไม่ต้องตักมา!”เสียงไอ้นุแหวใส่แฟนมัน ไอ้พี่เบสตีหน้างอใส่ทันที
“ไอ้โค้กเปลี่ยนที่!..กูไม่อยากนั่งตรงนี้แล้ว!!”พี่เบสพูดขึ้น ลุกเดินไปนั่งแทรกกลางระหว่างไอ้พี่โค้กกับพี่เสือที่กำลังนั่งขู่ไอ้เนมให้กินข้าวเยอะๆ ไอ้เนมมันไม่ค่อยชอบกินข้าว กินแต่ขนม เค้ก อะไรแบบนี้มากกว่า
“กูละเบื่อเรื่อง ผัวๆเมียๆของพวกมึงเหลือเกิน ตีกันได้ทุกวัน เป็นไรกันมากป่ะ ?!”ไอ้พี่โค้กพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ แต่เหมือนจะแอบด่ากระทบกูกับไอ้มี่เลย แต่กูไม่ได้ทะเลาะกันนี่หว่า แค่หมั่นไส้เฉยๆ
“นั้นดิ!..โชคดีของเราเฮีย ที่ไม่มีแบบนี้”ไอ้แชมป์พูดเสริมอีกคน
“ปากดีไปไอ้แชมป์ กูขอให้เมียมึงเป็นหนักกว่าพวกสามเท่า!”ไอ้จ๊ะพูด
“เหอะๆ..ฝันหรอไอ้จ๊ะ หนักกว่าพวกมึงสามเท่า กูก็ไม่เอาทำเมียตั้งแต่แรกยากไร ?”
“จำไว้นะมึง..พูดไรไว้ ทำให้ได้ด้วย!!”กูพูดแล้วหันไปยักคิ้วกับไอ้จ๊ะแบบมีเลศนัย
“โว๊ย!..เจ็บนะ!!”กูโวยวายใส่ไอ้โรม ก็มันดีดมาที่หน้าผากกูอ่ะ
“น้อยๆหน่อย พวกมึงสองคนอ่ะ ซ่าส์เกินไปแล้ว!”ไอ้โรมพูดแล้วหันไปทำตาใส่ไอ้จ๊ะ มันลำเอียงอ่ะดีดหน้าผากไอ้จ๊ะเบากว่าดีดกู
“ช่วยไม่ได้…เนมเป็นอะไรทำไมหน้าแดงแบบนั้น ?”กูหันไปถามไอ้เนม หน้าแดง ตัวแดงมากอ่ะ
“โง่ไง…ตัวเองแพ้กุ้ง ยังจะกินกุ้งเข้าไปอีก ไหนยา?”พี่เสือพูดเสียงเข้มแล้วหันไปถามไอ้เนม แต่มันสั่นหัวเงยหน้ามองหน้ากูน้ำตาคลอ
“เนมไม่ได้เอามา”ไอ้เนมพูด พี่เสือคิ้วขมวดทันที ลุกขึ้นดึงมือไอ้เนมให้ลุกตาม หันไปหยิบกุญแจรถบนโต๊ะ
“เจอกันที่โรงเรียน กูพาไอ้เด็กนี้ไปหาหมอก่อน เป็นไข้มากูจะทุบมึง!”พี่เสือพูดแล้วเดินลากไอ้เนมออกไป
“เสือนี้โหดไม่เปลี่ยนนะ”พี่เหมี่ยวพูดทำลายความเงียบขึ้นมา เป็นจังหวะที่ไอ้มิ้นหันมาแบนปากกับกูพอดี
เลยโดนไอ้ฟิกเขกหัวไปตามระเบียบ
“ไม่โหดก็ไม่ใช่ไอ้เสือดิ!”ไอ้พี่โค้กบอก
“นั้นซินะ…แล้วคนแถวนี้เขาจะเปลี่ยนกันมั่งหรือเปล่าน๊า!”พี่เหมี่ยวพูดเบนสายตามาทางไอ้มี่ กูวางช้อนลงทันที อยากจะรู้ว่าคนเราจะเป็นได้มากขนาดไหน แต่ไอ้มี่นี้ทำหน้าไม่ถูกแล้ว
“ไม่เปลี่ยนหรอก”ไอ้มี่พูดเหมือนรู้ตัว
“จริงเหรอ…ไม่เปลี่ยนทุกเรื่องเลยหรือเปล่า โดยเฉพาะหัวใจอ่ะ ?”ตอนนี้ทุกคนเงียบ เหมือนใช่สายตาสื่อสารกันมากกว่า แต่มีอยู่สองคนที่กูเห็นนั่งอมยิ้มเหมือนจะหลุดขำออกมา ก็ไอ้โรมกับพี่จุ๊บอ่ะดิ เลยโดนไอ้จ๊ะ
กับพี่ส้มซัดบึกไปคนละที
“ไม่เปลี่ยนหรอก..จะเปลี่ยนได้ไงหัวใจ ..เปลี่ยนไปก็ไม่เหมือนเดิมดิ”ไอ้มี่พูดไม่มองใคร มองตรงด้านหน้า
“งั้นยังรักเหมือนเดิมมั้ย ?”พี่เหมี่ยวถามต่อ แต่คำถามนี้เอากูเริ่มรู้สึกขึ้นมานิดๆ อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้มี่จะตอบว่าไง
“รักดิ..รักเหมือนเดิมแหละ..เพื่อนกันไม่รักก็บ้า เนอะโรลลี่เนอะ”ไอ้มี่พูดแล้วหันมาจุ๊บปากที่อ้าปากหวอกับคำตอบของมัน ทำเอากูยิ้มออกมาทันที
“เหอะๆ..นั้นซินะ เพื่อนกัน”พี่เหมี่ยวพูดเบาๆเหมือนกำลังเตือนตัวเอง
“พี่โรล!..มานี้หน่อย มิ้นมีไรจะถามหน่อย!”ไอ้มิ้นเดินมาสะกิดเรียกกูในครัว
“อะไร ?”กูหันไปถาม พร้อมกับส่งจานไปให้มันคว่ำ
“ไม่มีคนอยู่ใช่มั้ย ?..งั้นมิ้นถามตรงๆเลยนะ คนนี้หรอที่พี่โรลบอกว่าเป็นแฟนเก่าพี่จิมมี่?!”ไอ้มิ้นถามหน้าตาตื่น ในครัวเหลือแค่กู ไอ้จ๊ะ แล้วก็ไอ้มิ้น สามคน คนอื่นนั่งคุยกับป้ามุขแกอยู่ด้านนอก เดี๋ยวจะกลับแล้ว
“อืม..คนนี้แหละ..ทำไมสวยหรอ”กูถาม
“ไม่อ่ะ..มิ้นไม่ชอบผู้หญิงสวย แต่มิ้นชอบผู้ชายหล่อ”ไอ้มิ้นตอบแล้วยักคิ้วให้กูกับไอ้จ๊ะ
“แรด!”กูกับไอ้จ๊ะพูดพร้อมกัน ไอ้มิ้นยักไหล่ไม่แคร์
“แรดยังไง..มิ้นตรงอยู่แล้ว ชอบก็บอกว่าชอบ เกลียดมิ้นบอกเกลียด ไม่แสแสร้งแกล้งให้คู่รักร้าวฉาน”มันพูดพร้อมกับบุ้ยปากไปทางด้านหลัง ไม่รู้ว่ามันจงใจหรืออะไร แต่พี่เหมี่ยวเข้ามาจังหวะนั้นพอดี
“แรง เอ้ย!ตรงแบบนี้ซินะ..ถึงได้น้องฟิกเป็นแฟน”พี่เหมี่ยวพูดขึ้น ไอ้มิ้นทำหน้าบึ้งทันที
“ก็นะ..เพราะแบบไอ้ฟิกจะมาแบ๊วๆใส่คงตามมันไม่ทัน!!”ไอ้มิ้นพูดน้ำเสียงกระแทก กูกับไอ้จ๊ะมองหน้าแล้วอมยิ้มนี้ถ้าไอ้เนมอยู่อีกคนมันส์กว่านี้แน่
“ก็อย่าแรงมากนะค่ะ..เพราะเดี๋ยวน้องฟิกทิ้งมาจะตั้งตัวไม่ทัน”พี่เหมี่ยวพูดแล้วเดินออกไปทันที กูกับไอ้จ๊ะ
อ้าปากค้าง หน้ามือกับหลังตีนจริงๆ ไอ้มิ้นกัดปากแน่น
“เฮ้ย!..จะไปไหน ?!”ไอ้ฟิกมาจากไหนก็ไม่รู้เดินมาดึงมือไอ้มิ้นไว้ เพราะมันกำลังจะเดินไปเอาเรื่องพี่เหมี่ยว
“ก็ไปตบคนปากดี..จะสอนให้มันรู้ว่า ไม่ควรปากดีปากผล่อย!”ไอ้มิ้นหันไปตอบอย่างฉุนเฉียว
“บ้าป่ะ..พี่เค้าเป็นผู้หญิง มึงเป็นผู้ชาย เดินไปตบผู้หญิงเนี่ยนะ”ไอ้ฟิกพูดนิ่งตามประสา ชำเลืองมองมาทางกูกับไอ้จ๊ะ
“แล้วไง..ถ้าปากมากขนาดนั้น ผู้หญิงก็ไม่เอาไว้!”
“กูเพิ่งรู้ว่ามีเมียเป็นคนใจร้อน”ไอ้ฟิกพูดยิ้มๆรวบเอวไอ้มิ้นเข้ามากอด กูกับไอ้จ๊ะมองหน้ากันแล้วหันหลังไปล้างจานต่อทันที แม่ง!จีบกันไม่สนใจคนรอบข้างจริงๆ ให้ตายเหอะ
“แล้วยังไง..ฟิกไม่ได้ยินหรอก ที่มันพูดเมื่อกี้!”เสียงไอ้มิ้นเถียง
“ทำไมจะไม่ได้ยิน..ที่พี่เค้าบอกว่าอย่าแรงให้มากนะ ระวังจะโดนกูทิ้งนะหรอ”ไอ้ฟิกถามน้ำเสียงฟังดูกวนตีนมากอ่ะ
“ก็เอออ่ะดิ!..ปากดี!”
“หึหึ..โมโหขนาดนี้ กลัวโดนกูทิ้งขึ้นมาจริงๆหรือไง?”
“ถามทำไม..ใจจริงก็อยากทิ้งใช่มั้ยล่ะ..ไม่มีทางหรอก ไม่ให้ทิ้งง่ายๆแน่ ฟิกเป็นของมิ้น ของมิ้นคนเดียว!”ไอ้มิ้นพูดอย่างเอาแต่ใจ แอบหันไปมอง เห็นไอ้มิ้นจับชายเสื้อไอ้ฟิกแน่นเงยหน้าจ้องตากัน ก่อนที่ไอ้ฟิกจะก้มลง
มาจูบ
“เหี้ยมึง..จูบกันแล้ว!”กูบอกกับไอ้จ๊ะเบาๆ
“ห่า!..แล้วมึงตื่นเต้นอะไร รู้หรือยังล่ะ เวลาที่พวกกูเห็นมึงกับไอ้มี่จูบกันก็เป็นแบบนี้แหละ ชิน!”ไอ้จ๊ะพูดแล้วส่งจานมาให้กูล้างน้ำสะอาด ไม่รู้ไอ้สองตัวมันจูบกันเสร็จหรือยังวะ
“ไม่อยากให้ทิ้งก็ทำตัวดีๆ ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่นอกใจ ดูแลกูมากๆ แค่นี้กูก็จะรักมึงแบบนี้ตลอดไป”เสียงไอ้ฟิกพูด น้ำเสียงมันแบบคงทีทุกจังหวะอ่ะ ขนาดบอกรักยังเรียบและเฉยได้ขนาดนี้
“อ้าว!..ไอ้สองตัวผัวเมียมึง มายืนพลอดรักกันอยู่ตรงนี้เอง หาตั้งนานไอ้ฟิกพี่มึงบอกว่าเย็นนี้ไม่มีใครอยู่บ้านให้นอนคอนโด กุญแจอยู่ที่เดิม”เสียงไอ้พี่โค้กเดินเข้ามากับไอ้แชมป์บอก ไอ้ฟิกพยักหน้ารับรู้แล้วปล่อยเอวไอ้มิ้นให้เป็นอิสระ
“แอบดูเขาจีบกันหรือไง ล้างจานเป็นชาติ!”ไอ้แชมป์เดินมากอดคอกูกับไอ้จ๊ะแล้วถาม
ปั๊ก!
“โอ๊ย! เหี้ย!..กูเจ็บนะสาด ไอ้พวกเวร!”เสียงไอ้แชมป์อวดควรญ มันโดนกูกับไอ้จ๊ะเอาจานเขกหัว ปากดีนัก
“ไปเลย..ไปไกลๆเลย จะเสร็จแล้ว ไอ้มิ้นมานี้!”กูพูดแล้วหันไปดึงมือไอ้มิ้นมายืนใกล้ๆ ส่งสายให้ไอ้สามตัวด้านหลังรู้ว่าควรออกไปได้แล้ว
“จิมมี่เดี๋ยวเย็นนี้เหมี่ยวไปหาที่บ้านนะ ..มีเรื่องคุยเยอะแยะเลย”พี่เหมี่ยวบอกระหว่างที่พวกกูทยอยกันขึ้นรถจะกลับบ้าน ไอ้มี่หันมามองหน้ากูแต่กูเบือนหน้าหนี ไม่ได้โกรธแต่แค่ไม่อยากรับรู้ ก็เลือกที่จะเชื่อใจมันไปแล้ว
นี่หว่า
“พรุ่งนี้ละกันนะ..วันนี้ผมไม่อยู่บ้าน”ไอ้มี่ตอบ กูยิ้มมุมปากทันที
“อ้าว!..แล้วไปไหนค่ะ ?”เสือกอีก
“วันนี้ผมไปนอนบ้านโรลลี่..พรุ่งนี้ละกันนะ!”ไอ้มี่พูดแล้วหันไปสวัสดีป้ามุขอีกครั้งก่อนก้าวขึ้นรถ
“ไปก่อนนะครับป้า!..เดี๋ยวว่างๆมาเที่ยวกันอีก!!”เสียงพวกกูตะโกนบอกป้าแกอีกครั้งก่อนปิดประตู
“อื้อ!..ที่รักครับกอดหน่อย!”ไอ้มี่พูดเสียงยาน ชูไม้ชูมือบิดขี้เกียจแล้วซุกหน้ามาที่พุง กัดเบาๆจนรู้เจ็บนิดๆ
“เป็นอะไร ?”กูถามลูบแก้มมันเล่นพลางๆ
“โรลลี่คิดมากมั้ย ?”มันถามเสียงอู้อี้ที่พุงกู มือขวาที่ลูบหลังกูอยู่เริ่มเลื่อยเข้าไปในเสื้อแล้วลูบไปมาเบาๆ
“คิดมากอะไร ?”
“ก็เรื่องเหมี่ยวไง…พี่ขอโทษนะถ้าทำให้โรลลี่รู้สึกไม่ดี”
“ขอโทษทำไม..มึงไม่ได้ผิดไรซะหน่อย คิดมากดิ ก็มึงบอกให้กูเชื่อใจมึงไม่ใช่ไง?”กูถามพร้อมกับจับผลิกหน้ามันให้เงยหน้ามาจ้องตา
“นั้นซินะ..พี่บอกให้เชื่อใจ โรลลี่ก็ต้องเชื่อใจนะ ห้ามดื้อนะ ไม่งั้นพี่คงต้องปวดหันมากแน่ๆเลย”มันบอกพร้อมกับเอื้อมมือมาจับคางกู ใช้นิ้วชี้ลากตั้งแต่ลำคอมาถึงปาก กูเลยอ้าปากงับซะเลย
“มึงเห็นกูเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องหรือไง ?”กูถามแล้วแกล้งมันหัวมันออก มันทำหน้าย่นทันที
“ก็ใช่อ่ะดิ..ยิ่งโรลลี่เงียบแสดงว่ายิ่งดื้อ!”มันพูด พร้อมกับจับกดหน้ากูลงไปชิดกับหน้ามันแล้วจูบแรงๆไปทั่วใบหน้า ดีนะที่เก้าอี้เดี่ยวข้างๆมีไอ้แชมป์เป็นคนนั่งซึ้งตอนนี้มันก็ได้หลับตายไปแล้ว ส่วนด่านหลังเป็นไอ้มิ้นกับไอ้ฟิก ด้านหน้าตรงคนขับเป็นไอ้พี่โค้ก ตรงประตูพวกไอ้โรมกับพี่จุ๊บนั่ง ส่วนไอ้นุกับไอ้เตี้ยพี่เบสนั่งกันอยู่ด้านหน้ากูเนี่ย
“ดื้อแล้วรักมั้ย ?”กูถามมันทั่งที่หน้าเรายังชิดกันอยู่ เลยกัดไปปลายจมูกด้วยความหมั่นไส้
“จะให้เค้าบอกรัก..แต่ตัวเองไม่ยอมบอกรักเค้าเลยนะ เนียนตลอดๆ”มันบอกแล้วยกหัวขึ้นมาบอกรักกูที่ข้างหูเบาๆแต่กูได้ยินชัดเจน
“ให้ทำซะขนาดนั้น..คิดไม่ได้ก็โง่เป็นควายแล้ว!”กูบอกแล้วยักคิ้วกวนตีนให้มันไป
“ฮ่าๆ..โรลลี่ปากแม่งสุดๆอ่ะ..ถึงบ้านก่อนเหอะ จะเอาให้พูดไม่เป็นเลย”มันพูดแล้วลุกขึ้นนั่งดึงตัวกูเข้าไปกอด หยิบ ipod ในกระเป๋ามาเสียบฟังคนละข้าง หลับกันจนมาถึงบ้านเลย
“ไอ้โรลลี่! เร็วๆเลยมึงเดียวไม่ทัน!”ไอ้จ๊ะกำลังยืนเร่งกูยิกๆให้ลอกสังคมให้เสร็จโดยไว เพราะเดี๋ยวจะต้องไปเชียร์ไอ้มี่แข่งอีก วันนี้มีแข่งทั้งบาสกับบอล รอบรองแล้ว
“เออๆ เสร็จแล้ว ห่าเร่งจัง ไอ้สองตัวนั้น”กูถามพลางวิ่งมาที่ทะเบียน ก็โต๊ะอาจารย์อยู่ห้องทะเบียน
“ไปแล้วดิมึง!..ไอ้เนมอ่ะ ?”ไอ้จ๊ะถาม
“ไม่รู้หน้าห้องมั้ง?...เจ้แกไม่อยู่วะ เอาไง ?!”กูหันไปถามไอ้จ๊ะสลับกับหอบไปด้วย
“ตั้งเลยมึง..เอาให้เห็นชัดๆ..เจ้แกจะได้ไม่หาว่าไม่ส่งอีก!”ไอ้จ๊ะพูดแล้วดึงสมุดในมือไปวางบนโต๊ะในที่ที่เห็นชัดที่สุด แล้วดึงมือกูวิ่งกลับมาเอากระเป๋าที่ห้อง ก่อนลากไปหาไอ้เนมที่ห้อง
“คนเยอะกว่าคราวที่แล้วอีกอ่ะ ?!”เสียงไอ้เนมกับไอ้จ๊ะบ่นมาเป็นระยะๆ กูเงียบเพราะเริ่มหงุดหงิด อากาศแม่งร้อนแถมยังหาไอ้มี่ไม่เจออีก ไอ้ห่านั้นก็ไม่คิดจะโทรมาตามหรือไงวะ ทีเมื่อคืนละจะเป็นจะตายให้กูมาเชียร์
“นั้นๆๆ ไอ้มิ้น เรียกๆ!..มิ้น!”ไอ้จ๊ะตะโกนเรียกไอ้มิ้นดังลั่น แต่ละคนหันมามองแต่ไม่มีใครสนใจ
“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว..นี้กะว่าจะกลับแล้วนะเนี่ย!”ไอ้มิ้นบ่น วันนี้มันก็ใส่เสื้อไอ้ฟิกเหมือนเดิม
“แล้วมึงอ่ะ..ไม่เรียนหรือไง ..เห็นมาบ่อย!”กูถามพลางหยิบอมยิ้มขึ้นมาแกะกิน
“สอบ..ตอนบ่ายว่าง!”มันบอกแล้วก็เดินจูงมือกูเข้ามาในสนาม เริ่มจะแข่งแล้วกูมองหาไอ้มี่ทันที เห็นพวกไอ้แชมป์ไอ้นุกำลังวอมอยู่ มีไอ้พี่เบสกับยืนทำหน้าบึ้งๆด่าไอ้นุ
“เฮ้ย!..มึงมาได้ไงว่ะ ?!”ไอ้จ๊ะอุทานขึ้น กูหันไปมองที่สนามทันที เห็นไอ้มี่กำลังสะบัดแข้งสะบัดขาวอมร่างกายข้างๆมีผู้หญิงนั่งอยู่ด้วย ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใคร
“ก็เพราะอีนี้แหละ!..มิ้นถึงจะกลับ!”ไอ้มิ้นพูดอย่างหงุดหงิด กูที่หงุดหงิดเพราะอากาศร้อนกำลังจะพาลหงุดหงิดเพราะภาพที่เห็น มีป้อนน้ำซับเหงื่อยังไม่ได้แข่งเลย เหี้ย!!
“พี่โรลมานี้!”ไอ้เนมพูดขึ้นแล้วจัดการดึงมือลากกูเข้ามาชิดขอบสนามทันที เอาแบบเห็นไอ้มี่ชัดแจ๋ว
“พี่!”ไอ้จ๊ะเรียกพี่มัน ไอ้มี่พอหันมาเห็นก็ยิ้มร่าทันที เดินมาหากูใกล้ๆ
“ทำไมเพิ่งมา..?!”มันถามเสียงงอนๆ
“ก็ทำงานเพิ่งเสร็จ..ก็มาแล้วนี่ไง ทำหน้าดีๆดิเดี๋ยวสาวไม่กรี๊ดหรอก!”กูพูดแล้วเอามือชกไปทีท้องมันแรงๆ
แต่ไม่เจ็บมากนัก
“ไม่อยากให้สาวกรี๊ดซะหน่อย..อยากให้คนตรงหน้ากรี๊ดคนเดียวก็พอ”มันพูดแล้วทำตาเจ้าชู้ใส่
“ห่า!..เดี๋ยวกูจะกรี๊ดใส่หน้ามึงดังๆนี่แหละ..ไม่กรี๊ดเหอะเดี๋ยวจะโห่ไล้เลยถ้าแพ้!”กูพูด
“ใจร้ายวะ..คนสวยใจร้ายตลอด!..อ่อเกือบลืม เมื่อกี้พี่เห็นไอ้ชินแวบๆหวังว่าคงไม่เห็นโรลลี่ยืนคุยกับมันนะ
ไม่งั้นโดนแน่!”มันพูดขู่
“จิมมี่ค่ะ..จะได้เวลาแล้วนะ!”เสียงไอ้พี่เหมี่ยวดังขึ้นกูหันไปมองหน้าแล้วส่งยิ้มให้ แต่พี่แกเชิ่ดสะบัดหน้า

หนี บ้า!
“ครับๆ..เชียร์ด้วยนะจ่ะที่รัก ชนะมาจัดหนักให้เลย”มันพูดกรุ่มกริ่มแล้วตบที่ก้นแรงๆก่อนวิ่งลงสนามไป
“ควาย!”กูด่าเบาๆแล้วเดินมานั่งลงข้างๆไอ้เนม

harain15

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

GBOMK

ขอบคุนคับผม {:sm-32:}

gigusa

ขอบคุณครับ

doltae

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-02:}

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนคราฟผม

kiloay

ขอบคุน น๊ คราฟผม

Ikunpalm

ขอบคุณคราฟฟฟฟ

dfredf120

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

น่าจะลองให้เจอกัน เผื่อว่าจะได้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์

Soyu

ขอบคุณนะครับ

Golfgg

เหมี่ยวยังไม่รู้รฤทของโรลลี่สินะ