แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2013-9-28 09:08
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
แต่ก็ยังกลับมาคบกันอีก แต่สำหรับกูคำว่าเลิกออกจากปากเมื่อไรนั่นคือจบ ถึงจะเจ็บที่ถูกบอกเลิกแต่รับรองได้ว่ากูไม่มีทางง้อคืนดีแน่ยิ่งถ้ากูไม่ผิดอีกแล้วล่ะก้อ อย่าหวัง! บอกแล้วกูนิสัยไม่ดี ทำไมอ่ะ?
ตอนที่ 83
“สักทีเหอะ!..ไม่กลับไม่เคยจะโทรบอกบ้าง ต้องให้กูมาตามตลอด”ไอ้โรมมุ่งตรงมาตบหัวกูที่กำลังนั่งชันเข่าดูการ์ตูนวันเสาร์บนโซฟา ไม่ได้ติดนะแต่แค่ไม่อยากอยู่บนห้องเลยลงมาเปิดโทรทัศน์เล่น
“ลืม!”กูตอบนิ่งๆดึงมือให้มันมานั่งลงข้างๆแล้วยึดไหล่มันเป็นที่พัก ไอ้จ๊ะอยู่ในครัวกำลังทำอาหารเช้าง่ายๆ
ให้กิน พี่จุ๊บไม่อยู่นอนคอนโดแต่เห็นว่าจะกลับวันนี้ ส่วนไอ้มี่ไม่รู้เหมือนกันเมื่อคืนหลังจากกูพูดแบบนั่นก็เกิดความเครียดและเงียบขึ้นมาไม่มีใครพูด
อะไร ตอนนอนก็นอนกับเงียบๆหันหลังชนกัน แต่ตื่นเช้ามากูเสือกซุกอกไอ้มี่เหมือนปกติ กูเลยต้องรีบลงมาก่อนนี่ไง
“เป็นอะไรอีกอ่ะ”มันถาม กูสั่นหัวแล้วเอนตัวนอนบนตักไอ้โรมซะเลย
“เปล่า”กูตอบ ตาก็มองตรงที่โทรศัพท์อย่างเดียวขืนจ้องตาไอ้โรมมันก็รู้ซิ ว่ากูมีเรื่องกันมา
“แน่ใจ..แล้วมานั่งเป็นหมาหงอยอะไรตรงนี้ มันไปไหน?”
“บนห้อง”กูตอบ แหวกๆกระเป๋าเสื้อเผื่อเจออมยิ้มบ้าง ปากกำลังวางๆต้องหาอะไรมากินซะหน่อย
“น้องมันอ่ะ?”กูชี้มือไปทางครัว ไอ้โรมพยักหน้า ดันหัวกูขึ้นนิดหน่อยล้วงมือเข้าไปกระเป๋ากางเกงหยิบอมยิ้มขึ้นมาโยนใส่กู
“ร้องไห้หรือเปล่า”ไอ้โรมถามขึ้นหลังจากเงียบอยู่สักพัก กูเงยหน้ามองมันงงๆนึกว่าจะไม่สนใจกูจริงๆซะแล้ว
“ร้องดิ..แต่แปบเดียวไม่ร้องนานเจ็บตา”กูบอก มันยิ้มนิดหน่อย
“ก็ดี..ร้องไห้บ่อยๆเดี่ยวไม่สวย”มันพูด กูเสยปลายคางมันทันที
“เดี๋ยวมึงระวัง!..เดี๋ยวพี่ตาหวานมาที่นี้ใช่ป่ะ?”กูถาม ไอ้โรมทำหน้างงๆนิดเหมือนไม่รู้จัก กูเลยต้องบอกว่า
เป็นใคร
“เออ..เดี๋ยวไอ้จุ๊บพามาที่นี้ ทำไมชอบรึไง”มันถาม กูพยักหน้าทันทีเลยโดนมันดีดหน้าผากเข้าให้ กูหัวเราะแหะๆก็ชอบจริงอ่ะ
“เฮ้ย!ไปไหน..มานี้!”ไอ้โรมร้องขึ้นเสียงดัง ผลักกูออกจากตักแล้วเดินตรงไปลากไอ้จ๊ะที่กำลังจะเดินด้านบน มานั่งลงข้างๆ
“อะไรเล่า..จะไปอาบน้ำ”ไอ้จ๊ะบอก สภาพเดียวกับกูนั่นแหละ ยังอยู่ในชุดนอน
“เดี๋ยวค่อยไปอาบ นั่งนิ่งๆขอดูหน้าคนเสน่ห์แรงหน่อย”ไอ้โรมพูด กูหันไปมองหน้าไอ้จ๊ะนิดหน่อย ช่วงนี้ไอ้จ๊ะแม่งเสน่ห์แรงไปนิด ออร่าเกย์แม่งจับหรือยังไงก็ไม่รู้ มีเด็กผู้ชายเอาขนมมาให้ทุกเย็นเลยแม่ง
“อะไร?”ไอ้จ๊ะถามเสียงห้วน ไอ้โรมยักไหล่แล้วบีบจมูกไอ้จ๊ะเล่นด้วยความหมั่นไส้ จากนั้นพวกมันสองตัว
ก็แม่งนั่งสวีทหวานแหววแบบไม่เกรงใจกูที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เซ็งๆเว้ย!
“เหม็นว่ะ..ไปอาบน้ำไป”ไอ้โรมไล้พร้อมกับผลักไอ้จ๊ะกับกูให้ขึ้นไปอาบน้ำ จากตอนแรกที่ว่าจะไปอาบน้ำก่อนค่อยลงมาอาบน้ำ กลายเป็นว่ากูกับไอ้จ๊ะนั่งกินข้าวดูการ์ตูนเล่นอยู่นานยังไม่ยอมขึ้นไปอาบน้ำ
“ไม่ต้องมากอด”ไอ้จ๊ะพูดหน้างอ กูที่นั่งอยู่ข้างๆเลยหัวเราะออกมา
“ไม่ให้กอดจริงอ่ะ..งั้นไม่กอดก็ได้ โรลลี่มานี้ดิกอดหน่อย”ไอ้โรมก็กวนตีนไม่เลิก ดันไอ้จ๊ะออกจากมันแล้วมาดึงตัวกูเข้าไปกอดซะงั้น ไอ้จ๊ะหน้าบึ้งลุกขึ้นยืนจ้องหน้าไอ้โรมตาขวาง
“เออ!”มันกระแทกเสียงใส่ดังลั่นแล้วเดินกระทืบเท้าขึ้นบ้านไป ไอ้โรมหัวเราะซะใจ
“มึงไปแกล้งมัน”กูหันไปบอก
“พี่มันยังแกล้งมึงได้เลย”ไอ้โรมพูดหน้านิ่ง กูนิ่งทันที
“โรม..ไม่เอา!”กูรีบบอกหน้าเครียด
“รู้หรอกหน่า ดูมึงทำหน้าดิ กูแค่อยากให้มันขึ้นไปอาบน้ำเฉยๆ”ไอ้โรมพูด สีหน้ากลับมาเหมือนเดิม คำพูดมันเมื่อกี้ทำเอากูใจสั่นเลยนะ
“ไม่เอานะโรม ไอ้จ๊ะเพื่อนกู มึงอย่าทำแบบนั้น”
“รู้แล้ว..กูไม่ทำหรอกหน่า เมียกูนะเว้ยถึงจะหมั่นไส้พี่มันมากขนาดไหน แต่ไม่เคยลืมว่าไอ้จ๊ะกับไอ้จิมมี่เป็นคนละคน”
“รักมึงจัง”กูพูดแล้วเอนตัวเข้าไปกอดไอ้โรมแน่นกอดทีไรนึกถึงพ่อทุกที อาจจะเพราะกูไม่เคยกอดพ่อด้วยมั้งเลยไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนกอดพ่อจริงๆมันเป็นยังไง เพราะทุกครั้งก็ได้ไอ้โรมมาทดแทนตลอด
“ไม่รักก็แปลก มึงน้องกูนะ”มันพูด มือก็ตบไปหลังกูแบบไม่แรกนัก ลูบหัวจนกูแทบเพลินเกือบจะเผลอหลับไปอีกครั้ง
“อ้าว!เฮ้ย!พี่น้องจะกินกันเองแล้วรึไง?!”เสียงหนึ่งทักขึ้นจากประตู กูกับไอ้โรมหันไปมองเป็นพี่จุ๊บกับพี่ตาหวาน
“กูว่าเหมือนกัน เพราะให้คนอื่นกินแล้วน้องกูช้ำ สู้กูกินเองดีกว่ามั้ย?”ไอ้โรมพูดเสียงเข้ม เป็นจังหวะที่ไอ้จ๊ะกับไอ้มี่เดินลงมาพอดี ไอ้โรมหันไปมองหน้าไอ้มี่นิ่งๆและเหมือนพี่จุ๊บจะรู้ว่าเพื่อนตัวเองคิดยังไงอยู่
“บ้าดิ!”กูพูดขึ้นทำลายความเงียบ หันไปมองหน้าไอ้มี่นิดหน่อย
“ขึ้นไปอาบน้ำไป..แม่ให้มารับมึงบ้าน!”ไอ้โรมหันมาบอก กูก็ยิ่งทำหน้าไม่ถูกเข้าไปอีก มันไม่เคยเป็นนี้มาก่อนนี่หว่า
“อ๊ะ..”พอกูจะเถียงมันก็หันมาชักหน้าเข้มใส่ ไม่ให้เถียง ถ้าเป็นปกติกูเถียงคอเป็นเอ็นแน่ แต่คราวนี้ไอ้โรมมาแบบนิ่งๆกูเลยกลัว
“ส่วนมึงมานี้!”ไอ้โรมลุกขึ้นแล้วชี้หน้าไอ้มี่เดินนำออกไปที่หน้าบ้าน กูชะงักมองไอ้มี่นิดหน่อยแต่ไม่พูดอะไรดึงมือไอ้จ๊ะให้ขึ้นมาข้างบนกับกูแทน
“มึงคิดมากหรือเปล่า”กูถามไอ้จ๊ะทันทีที่อยู่ในห้อง ไอ้จ๊ะส่ายหัวหน่อยๆแต่สีหน้าแม่งบอกให้กูรู้เลยว่าคิด
มากอยู่
“อย่ามาโกหก กูกับมึงคบกันมากี่ปี ไอ้โรมมันแค่แกล้งมึงอย่าคิดมากนะ แล้วไอ้ที่มันพูดเมื่อกี้ก็แค่กวนตีนใส่พี่จุ๊บแค่นั้น”กูบอก ไอ้จ๊ะพยักหน้าเหมือนเข้าใจ เอนตัวนอนหงายบนที่นอนทำมือสบับๆให้กูเข้าไปอาบน้ำ ระหว่างอาบน้ำกูก็คิดเรื่องของตัวเองไปเรื่อยๆ หัวแม่งแล่นดีพอเจอน้ำเย็นๆเข้าไป
“ใครว่ะ?!”ไอ้จ๊ะชูโทรศัพท์ไอ้มี่ให้กูดู มันเปิดดูรูปในมือถือพี่มัน
“พี่รหัส”กูบอก เดินมานั่งลงที่หน้ากระจกรอยดูดตรงคอแม่งชัดมากอ่ะ ที่หน้าอกแม่งก็มีอีก ใส่เสื้อกล้ามออกด้านนอกไม่ได้เลยแม่ง
“พี่รหัสเหี้ยไร นั่งชิดกันเหมือนจะท้องกันอยู่ล่ะ”ไอ้จ๊ะถามหน้างอ
“กูจะรู้ไหม พี่มึงบอกว่าเป็นพี่รหัสมัน”
“มึงไม่โวยวาย”มันถามอีก
“โวยวายดิ..เลยโดนพี่มึงตะโกนใส่หน้าว่าเหนื่อยไง?”กูหันไปตอบแบบฉุดๆ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด แม่งเปตร!!
“จิมมี่!”ไอ้จ๊ะกัดฟันพูดแบบโมโห
“มึงว่าถ้ากูเลิกกับพี่มึงขึ้นมาจะเป็นไงว่ะ”กูเดินเข้าไปถามไอ้จ๊ะบนเตียง
“เรื่องดิ..ถ้ามึงเลิกพวกเหี้ยที่จ้องจะกินไอ้มี่ก็คาบไปแดกอ่ะดิ ซึ่งเป็นอะไรที่กูไม่ยอม กูเคยบอกมึงหรือยังว่าชีวิตไอ้มี่กูยกให้มึงคนเดียว”มันบอก กูส่ายหัวนิดหน่อย
“จะมายกให้กูได้ไง ถ้าพี่มึงไม่เอาซะอย่างใครก็บังคับไม่ได้”กูพูด ไอ้จ๊ะแสยะยิ้มทันที
“ก็เพราะกูมั่นใจว่าพี่กูเอามึงคนเดียวไง กูถึงกล้าพูด”มันบอก กูหันไปมองหน้าแล้วเริกคิ้วถาม
“มั่นใจขนาดนั้นเลย แต่กูเริ่มรู้สึกไม่ไหวนิดๆว่ะ พี่มึงแม่งใจดีกับคนอื่นไปทั่ว มึงก็รู้กูไม่ใช่คนใจกว้างขนาดนั้น”กูบอกเซ็งๆ เบื่อกับอารมณ์แบบนี้ของตัวเองเหมือนกัน แต่มันเปลี่ยนไม่ได้แล้วนี่หว่า
“อย่าว่าแต่มึงที่รำคาญ กูก็แม่งรำคาญ บางครั้งกูยังอยากจะเอาคัตเตอร์กรีดหน้าไอ้มี่ดู อยากจะรู้นักว่าถ้าไอ้มี่หน้าเห่ยขึ้นมาใครมันจะแรดเข้ามายั่วอีกไหม?”
“หึหึ..ไม่รู้ดิ”กูพูดอย่างปลงตก บอกตามตรงตอนนี้แม่งคิดไรไม่ออก อยากกลับไปนอนตักแม่แล้วอ้อนถามเผื่อแม่จะมีทางออกดีๆให้บ้าง
“เอาหน่า..คบกันมาขนาดนี้แล้ว ผ่านเรื่องด้วยกันมาก็เยอะ แค่ผู้หญิงคนเดียวเดี๋ยวกูช่วย!”ไอ้จ๊ะพูดแล้วตบไหล่
กูแบบปลอบใจ เหมือนตอนที่มันกับไอ้โรมมีปัญหากันไอ้จ๊ะเข้มแข็งมากกว่ากูคิด อาจจะมากกว่ากูด้วยซ้ำ
“ช่วยไงมึง ช่วยไปก็เท่านั้น เพราะถ้าพี่มึงยังใจดีกับเขาเราก็ทำอะไรไม่ได้”กูบอก ไอ้จ๊ะแบะปากใส่ยักไหล่ไม่สนใจ
“ทำไมจะทำไม่ได้ มึงบอกกูเอง ของของเรายังไงก็เป็นของของเรา ก็แค่มีคนอื่นมายืมไปเชยชมนิดๆหน่อยๆ”
“ก็เพราะพี่มึงยอมให้เขามาเชยชม ถึงมีปัญหากันแบบนี้!”กูพูด
“เหอะๆ อันนี้กูยอมรับ แต่มึงอ่ะ..อย่าพูดหรืออะไรที่ดูเหมือนมึงเบื่อพี่กูเลยนะ กูสงสารมัน ไอ้มี่มันรักมึงมากนะเว้ย”ไอ้จ๊ะพูด
“หึหึ..รักมาก อ่อ..กูเพิ่งรู้ว่าคนรักมาก เขาทำกันแบบนี้!”กูพูดเหมือนเยาะเย้ยตัวเอง
“มึงอ่ะ..ถ้ามันไม่รักมากจริงๆปานนี้มันไปเรียนต่อนอกตั้งนานแล้ว ไม่ยอมดื้อกับแม่เรียนต่อที่ไทยหรอก อุ๊บ!”ไอ้จ๊ะรีบปิดปากตัวเองทันที มันลุกขึ้นจะเดินหนีแต่ล็อคตัวมันไว้ เรื่องเมือกี้ที่ได้ยินทำกูงงนิดๆ
“อะไรของมึง ไปเรียนเมืองนอกยังไง อะไร พูดมา!”
“มึงหูฝาด กูก็บ่นของกูไปเรื่อย มึงจริงจังไมเนี่ย!!”มันพยายามจะแกะมือกูออก แต่กูไม่ปล่อยและเพิ่มแรงรัดให้มากขึ้น
“พูดมา.. ไอ้เพื่อนเหี้ย!”กูด่า
“ห่า!...ไอ้สัดโรลลี่แค่นี้มึงด่ากูเพื่อนเหี้ยเลยรึไง..เอออยากรู้ใช่มั้ยห๊ะ!”ไอ้จ๊ะขึ้นปรี๊ดทันที เป็นแผนหลอกล่อเอาความลับจากไอ้จ๊ะต่างหาก พวกกูจะด่าแรงๆใส่กันให้เจ็บใจตลอดเวลาไม่ได้ดั้งใจหรืออยากรู้เรื่องอะไรแล้วไม่ได้รู้
“เฮ้ย/เฮ้ย!”กูกับไอ้จ๊ะอุทานขึ้นพร้อมกัน มองหน้ากันเลิ่กลักแล้ววิ่งมาดูที่หน้าต่าง เพราะกูได้ยินเสียงกระถางแตกมาจากด้านล่าง
“จิมมี่/โรม!”กูกับไอ้จ๊ะตกใจอีกครั้ง ภาพที่เห็นคือไอ้มี่ลงไปนอนจูบพื้นเรียบร้อยส่วนไอ้โรมโดนพี่จุ๊บล็อกไว้อยู่ที่ต้องจับเพราะดูเหมือนไอ้โรมจะเข้าไปซ้ำไอ้มี่อีกรอบ กูกับไอ้จ๊ะมองหน้ากันแล้วรีบลงมาด้านล่างทันที
“อะไรเนี่ย!”ไอ้จ๊ะเดินเข้าไปถามพี่จุ๊บ
“เออ..มึงไปชกมันทำไมเนี่ย”กูเดินเข้าไปจับแขนไอ้โรมแทนพี่จุ๊บ ไอ้มี่ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น
“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย?..ไอ้เด็กเหี้ยเนี่ยมันเป็นน้องกู ตอนมึงมาขอมันกับกูมึงพูดว่าไง จำได้ไหม?! ห๊ะ!”ไอ้โรมตวาดถามไอ้มี่เสียงเข้ม กูน้ำตาคลอขึ้นมาทันที
“…………….”ไอ้มี่เงียบแต่พยักหน้าเป็นคำตอบแทน
“มึงใจเย็นๆดิวะ”พี่ตาหวานเดินเข้ามาปลอบไอ้โรม แต่ดูเหมือนมันไม่ฟังแถมยังเดินเข้ายืนตรงหน้าไอ้มี่อีก
“กูบอกมึงแล้วมึงใช่มั้ย ว่าอย่าทำให้มันร้องไห้เพราะเรื่องผู้หญิงของมึงอีก กูเลี้ยงของกูมามันไม่เคยต้องแย่งอะไรกับใคร กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ย?โรลลี่คือทุกอย่างของกู กูรักมันเหมือนที่มึงรักคนในครอบครัวของมึง
กูไม่เคยทำให้มันเจ็บจนต้องร้องไห้เป็นวันๆ แต่มึงเป็นใครว่ะกล้าดียังไงมาทำให้น้องกูเป็นแบบนี้ ห๊ะ!”
ไอ้โรมพูดแล้วทำท่าจะซ้ำไอ้มี่รอบ แต่ดีที่กูดึงมือมันไว้
“อึก..โรมกลับบ้าน!”กูยืนก้มหน้ากระตุกแขนเสื้อไอ้โรมให้กลับบ้าน วันนี้มีหลายเรื่องที่กูเพิ่งมารับรู้ กูไม่เคยรู้มาก่อนว่าไอ้มี่กับไอ้โรมไปตกลงสัญญาอะไรกันไว้ หรือแม้แต่เรื่องที่ไอ้จ๊ะพูดข้างไว้อีก
“พี่..ผมขอโทษ”ไอ้มี่พูด ไอ้โรมหัวเราะในคอ
“พูดง่ายเนาะ ขอโทษของมึงเนี่ย มันจะดีกว่าไหมถ้ามึงช่วยรักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับกู บอกแล้วหนิถ้าโรลลี่เป็นบ้าเพราะมึงอีกครั้ง กูจะทำยังไง”ไอ้โรมพูดเสียงเข้ม ไม่มีใครพูดอะไรออกมา กูตอนนี้ก็แม่งยืนก้มหน้าน้ำตาไหลอย่างเดียว
“แต่..พี่ครั้งนี้ไม่มีอะไรจริงๆนะ ผมกับพี่เอฟเราไม่มีอะไรกัน”ไอ้มี่รีบพูด มันเอื้อมจะมาจับมือกูแต่โดนไอ้โรมปัดออก แถมยังโดนชี้หน้าอีก พี่กูโหดไปไหน
“นั้นคือปัญหาของมึง..เคลียร์กับตัวเองและรอบข้างที่ทำให้น้องกูเจ็บให้เสร็จแล้วค่อยมาเจอกับน้องกูอีกครั้ง”ไอ้โรมพูดเสียงเข้ม จับกูให้เงยหน้าขึ้น
“รู้ใช่มั้ย..ว่ากูทำไปเพราะอะไร?”ไอ้โรมถาม กูพยักหน้าเป็นคำตอบ
“มึงโกรธกูไหมที่ทำกับน้องมึงแบบนี้”ไอ้โรมถามพี่จุ๊บที่ยืนอยู่ด้านหลัง พี่จุ๊บแม่งชูนิ้วกลางมาเป็นคำตอบแต่หน้ายิ้ม ยักไหล่ชิวๆ
“แล้วเราอ่ะ..เกลียดพี่หรือเปล่าที่ทำกับพี่ชายเราแบบนี้”ไอ้โรมเอื้อมไปจับมือไอ้จ๊ะแล้วถาม
“ไม่…แต่อย่านานนะ”ไอ้จ๊ะพูดเสียงเครือไอ้โรมยิ้มบีบมือไอ้จ๊ะก่อนปล่อยออกมา
“งั้นก็ดีในเมื่อทุกคนไม่มีปัญหา..ก็เหลือแต่มึงคนเดียวทำให้ได้เหมือนที่ปากเคยพูดกับกูไว้ กูให้โอกาสมึงเต็มที่แต่ระหว่างที่มึงเคลียร์เรื่องของมึงอยู่ โรลลี่มีใครเข้ามากูไม่รับรู้และสนใจถ้าอยากได้มันกลับมาเป็นของมึงเมื่อไรก็รีบเคลียร์ปัญหาให้เสร็จช้าขึ้นมามีคนคาบน้องกูไปแดกช่วยไม่ได้!”ไอ้โรมพูดเสียงดังฟังชัดตบที่ไหล่ไอ้มี่แรงๆก่อนลากมือกูออกมาขึ้นรถกลับบ้าน ตอนที่ 84
“รักกูเหมือนกันนี่หว่า”กูพูดขึ้นระหว่างทางกลับบ้านไอ้โรมหันมามองหน้าแต่ไม่พูดอะไรหันไปขับรถต่อ
“ดูแลตัวเองหน่อย..มึงไม่เคยเป็นแบบนี้กูดูแลไม่ถูก”มันพูดขึ้น กูหันไปมองมันแบบงงๆ นึกจะพูดก็พูด
“เป็นแบบไหน..กูก็ปกติ”
“ปกติมากซินะ..ไอ้ที่ร้องเรื่องผู้ชายแบบเนี่ย กับคนอื่นมึงร้องไหม?”
“ก็ไม่รู้เหมือนกันนี่หว่า รู้ตัวอีกทีก็ร้องแล้ว มึงมาว่ากูไมล่ะ?!”
“ไม่ได้ว่า..พูดเรื่องจริง โรลลี่มึงรักมันมากได้กูไม่ว่าแต่อย่าแสดงความอ่อนแอให้มันเห็นมากนัก แม่งเอ้ย!ตั้งแต่มีผัวเนี่ยร้องไห้เก่งฉิบ”ไอ้โรมบ่น กูหน้างอทันที บังคับได้ที่ไหนว่ะไม่ให้ร้องไห้เนี่ยเพิ่งมารู้ตัวตอนคบกับไอ้มี่นี่แหละว่าเป็นคนร้องไห้เก่ง สาด
“ว่ากูไมล่ะ กูเสียใจอยู่นะ!”
“ไม่ต้องมางอแงใส่กูเลย เช็ดหน้าซะแม่เห็นมึงร้องไห้แบบนี้เดี๋ยวมาพาลใส่กูอีก”มันบ่นก่อนขับรถเข้าบ้านถามว่าไอ้โรลลี่ทำตามไหม เสียใจเหอะกูบีบน้ำตาทำหน้าน่าสงสารทันทีพอถึงบ้านปุ๊บกูวิ่งเข้าบ้านไปกอดแม่กูทันที
“เจ็บนะ..อึก”กอดแม่ปุ๊บ ก็โดนบิดเอวทันทีกูร้องเลยแม่ง ฮ่าๆ
“เฮ้ยๆ..อะไรแค่นี้ร้อง โรลลี่เป็นอะไร?”แม่ถามเสียงร้อนรนทันทีกูยิ้มชั่วร้ายนิดหน่อย ทำส่ายหน้าปากแบะๆแล้วซุกหน้าลงอกนุ่มๆของแม่ต่อแม่ก็ลูบหัวอย่างเดียวแล้ว
“โรม!..ทำไมโรลลี่เป็นแบบนี้!”แม่ถามไอ้โรมที่นั่งซดโค้กดูโทรทัศน์อยู่
“มารยา!”ไอ้โรมพูดกูเลยหยิบแอปเปิ้ลปาหัวมันทันที โดนด้วยเว้ย
“โรลลี่!”ทั้งเสียงไอ้โรมและก็เสียงแม่ไอ้โรมเดินเข้ามาตบหัวกูอย่างจัง คราวนี้กูร้องจ๊ากเลยไม่แอ๊บหรือเสแสร้งอย่างใดแม่ไม่โอ๋ด้วย
“ทำไมทำแบบนั้น ฮืม โรมมันไปทำอะไรให้ นิสัยชักเอาใหญ่แล้วนะ”แม่เริ่มหันมาดุกูแทน จากที่จะอ้อนหน่อยกลายเป็นโดนด่าซะได้
“ก็มันว่า..อึก”
“กูไปว่าอะไรมึง ฮืมๆ”มันกัดฟันพูดทำท่าจะเข้ามาผลักหัวกูอีกแต่แม่ห้ามไว้ คราวนี้กูเริ่มสะอึกนิดๆเพราะไม่มีพวกนี่หว่า แม่ไม่เข้าข้างด้วย
“ร้องอยู่นั้นแหละ..เป็นผู้หญิงหรือไง ร้องไห้อยู่นั้นแหละ เงียบ!!”ไอ้โรมตวาดลั่นกูก็ยิ่งสะอึกมันดูน่ากลัวมากอ่ะไม่เหมือนทุกครั้งที่ทะเลาะคราวนี้ไอ้โรมมันไม่ได้ล้อเล่นนานมากแล้วที่ไอ้โรมไม่ได้ด่ากูเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้
“อึก..ฮือๆ….” TT
“แม่ง!..เงียบดิ เออๆไม่ว่าแล้วๆขอโทษๆกูไม่ว่ามึงแล้วขอโทษคร๊าบมึงร้องซักที โอ๋ๆ”หึหึ..และงานนี้กูก็ชนะใสๆเช่นเคยเมื่อไอ้โรมทนเสียงร้องไห้กูไม่ไหวต้องเดินมากอดปลอบกูซะงั้น นี่ถ้าคนอื่นมาเห็นต้องตะลึง ไอ้โรมในลุคแบบนี้แน่ๆ อยู่ด้านนอกสนใจอะไรที่ไหนหละ
“มึงว่ากูไมล่ะ..กูเสียใจอยู่นะ อึก นิสัยไม่ดี”กูกอดคอพร้อมกับตบไปท้ายทอยมันอย่างแรงกูไม่รู้บ้านอื่นเป็นแบบนี้หรือเปล่าที่น้องคนเล็กจะมีนิสัยแบบนี้ด้านนอกจะห้าวเปรี้ยวซ่าส์ขนาดไหน แต่ถ้ากลับมาถึงบ้านอยู่กับครอบครัวจะกลายเป็นเด็กๆทันที
“พอกันทั้งสองคน..อย่ามัวแต่โอ๋ โรลลี่ขึ้นไปล้างหน้าล้างตาส่วนเรามาช่วยแม่ในครัว”แม่พูดขึ้นกูกับไอ้โรมผละออกจากกันลุกขึ้นหอมแก้มแม่คนละที กูรักผู้หญิงตรงหน้านี่จริงๆ
“ทำไรอ่ะ?”ไอ้โรมถามเสียงเบื่อๆเลยโดนแม่บิดหูเข้าให้
“ไม่ต้องถาม มีหน้าที่ทำตามคำสั่งอย่างเดียว ไปเลยชักช้าโดนทั่งคู่”แม่สั่งเสียงเรียบแล้วเดินหน้าเริ่ดเข้าครัวไปกูกับไอ้โรมมองหน้ากันเซ็งๆแสดงว่าคืนนี้แม่ต้องฉลองอะไรสักอย่างหรือไม่ก็ไปถูกอะไรมาแน่แต่กูไม่อยากถามเดี๋ยวโดนบ่นอีก ทำตามที่คุณนายบอกดีที่สุด
“เป็นแต่กวนตีน ไม่เป็นเหี้ยไรสักอย่าง โอ๊ย!”ไอ้โรมด่ากูเลยโดนแม่หยิกปากให้เต็มๆเสือกโง่ด่ากูต่อหน้าแม่ ดีนัก กูลูกรักรู้มั่งๆ
“โง่เอง..เป็นเหอะหน่ามึงก็ค่อยๆบอกกูดิ..อย่าโมโห”
“กูบอกมึงได้สักร้อยรอบแล้ว ออกไปไกลๆไปๆกูทำคนเดียวดีกว่าเร็วกว่าเยอะ”มันพูดบ่นๆแต่กูไม่สนใจเดินไปหาแม่ดีกว่า
“โรลลี่หนูไปซื้อ ผักให้แม่หน่อยได้ไหมคับ”ดูแม่พูดกับกูก่อนฮ่าๆเพราะพริ้งเหลือเกิน ไอ้โรมเบ้ปากใส่ทันที
“เข้าใจใช้มันนะ ลำพังหั่นผักคะน้ายังไม่รอดเลยเอามาเดี๋ยวโรมไปซื้อเอง”ไอ้โรมพูดอาสาแม่หันมาค้อนนิดหน่อยแต่ก็ยอมควักตังค์ให้ไอ้โรม
“ไปด้วยๆ แม่หนูไปกับมันนะ”กูวิ่งตามไอ้โรมออกมาทันที
“ซื้อไรว่ะ”กูถามแล้วดึงกระดาษในมือไอ้โรมมาอ่านรายการของที่จะซื้ออ่านดูคุ้นหูหมดนะ แต่ไม่รู้จักซักอย่าง
“อันนี้หรอกตั๋งโอ๋ มึงมั่ว!”ตอนนี้กูกับไอ้โรมกำลังยืนเถียงกันอยู่หน้าร้านขายผักก็กูจำได้อ่ะวันนั้นแม่บอกว่าตั๋งโอ๋เป็นแบบไหน
“แต่บ้านกูเรียกในมือมึงว่า ใบสาระแหน่”
“ไม่ใช่!..ยายครับอันนี้อะไรครับ”กูหันไปถามเพื่อความชัวร์
“สาระแหน่แบบที่พี่ชายบอกนั่นแหละถูกแล้ว!”ยายคนขายบอกกูหน้าแตกเดินมาซุกหลังไอ้โรมทันที ก็ตอน กูเถียงกูพูดเสียงดังอ่ะ คืนคนที่ยืนใกล้ๆได้ยินหมด แม่งอายดิ
“อายไหม!..กูเลี้ยงไอติมปลอบใจ”ไอ้โรมหันมาแซวหลังจากนั้นกูก็มีหน้าที่แค่ถือของกับซื้อขนมที่อยากกินสองอย่างไม่เถียงกับมันแล้ว กว่าจะเสร็จเล่นเอาเหนื่อยเลยนะเนี่ย
“ใครว่ะ?”กูถามไอ้โรม มันส่ายหัวก็หน้าบ้านกูมีร้องเท้าของใครก็ไม่รู้เพิ่มมาคู่นึง
“ถามแม่!”มันบอกแล้วเดินนำกูเข้าไปในครัว
“อ้าว..โรลลี่มาพอดี มีรุ่นน้องมาหานะ”แม่บอกกูกำลังจะอ้าปากถาม
“แม่ครับ..โค้กแกะกุ้งเสร็จแล้วเอาไว้ตรงไหนครับ”เต็มๆแจ่มแจ้งชัดแจ๋วในรูหู มันมาได้ไงว่ะ ไอ้โรมหันมามองหน้ากูนิดหน่อย
“มึงมาไมเนี่ย”กูถามแม่ฟาดเปรี๊ยะลงที่แขนกูทันที
“ไม่มีมารยาท น้องเขามาหาไม่ได้เรื่องเลย”
“ปกติหน่า..งั้นถามใหม่มึงมาได้ไงเนี่ย?”กูถามเดินไปวางของที่เคาร์เตอร์แม่กับไอ้โรมเดินออกไปจัดเตรียมสถานที่หลังบ้าน จัดเตรียมเตาเพราะวันนี้คุณนายอยากกินบุตเฟ่เนื้อย่างขึ้นมา
“คิดถึง”มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้ากู
“เป็นไรกันอ่ะ?”กูถาม
“โหยแม่ง!..นอกจากจะไม่เขินอายแล้วยังถามกลับได้น่าตาเฉยมากอ่ะ”มันบ่นหน้างอหน่อยๆ ไอ้หล่อเอ้ย!
“โรลลี่พาน้องขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อหน่อย..แม่เสียดายเสื้อของแพงนะนั้น”แม่เดินเข้ามาบอก กูหันไปมองไอ้โค้กอีกครั้ง เต็ม แต่งตัวได้เต็มมาก
“ช่างมันดิ บ้านรวย”
“ดูพูดจา ไม่ต้องสนใจเด็กปากเสียไปโรลลี่รีบพาน้องไปเปลี่ยนเสื้อแล้วโทรตามเพื่อนๆมาให้หมดทุกคน”แม่สั่งอีกครั้งก่อนเดินออกไปที่สนามหญ้า
“หึหึ”ไอ้โค้กหัวเราะนิดหน่อย
“ไร…ทำมาหัวเราะเดินตามมา”กูบอกแล้วเดินนำมันขึ้นมาบนห้อง
“อย่าซนล่ะ..เดี๋ยวกูไปเอาเสื้อมาให้”กูบอกเพราะดูจากหุ่นไอ้โค้กแล้วไม่น่าจะใส่เสื้อกูได้ อีกอย่างกูหวงด้วยแหละเหอะๆเอาของไอ้โรมแหละดีที่สุด
“มองไม!”กูถามไอ้โค้กทางกระจกกูกำลังยืนผูกจุกผมอยู่รำคาญเวลามันร่วงลงมาปิดตา
“พี่หน้าตาดีเนาะ”มันเดินพูดข้างๆกูหันไปมองหน้าหน่อยๆ
“รู้ตั้งแต่เกิด”กูบอกไม่ค่อยจะมั่นใจตัวเองเท่าไรเลยกู
“อะนะ..แต่ผมว่าดูดีๆพี่ก็สวยอ่ะ ปล่อยผมยาวๆบ็อบๆหน่อยนี่ใช่เลย”ไอ้โค้กพูดไม่ได้พูดอย่างเดียวด้วยนะเสือกๆเอามือมาเล่นหัวกูอีกได้เด็กเวรส่วนสูงมันได้ๆกับกูนี่แหละแต่ตัวมันจะหนากว่านิดหน่อย
“โอ๊ยน่ารักว่ะ”มันพูดขึ้นหลังจากยุกยิกบนหัวกูเสร็จมันจับกูหันหาดูกระจก ชัดเลยผู้หญิงผมสั้นดีๆนี่เอง
“ห่า!..ไอ้เด็กเวร!”กูด่าทำท่าจะรวบผมให้เหมือนเดินแต่ไอ้โค้กรวบมือกูไว้หยิบโทรศัพท์ของมันขึ้นมากดถ่ายรูปกูซะได้
“พอๆ ไอ้เหี้ย ไม่เอาไม่ถ่ายๆ”กูเริ่มดิ้นแล้วเดี๋ยวเป็นข่าวไม่เอา เหอะๆ
“ฮ่าๆ หน้าพี่แม่งสุดๆอ่ะ เป็นผู้ชายก็หล่อ เป็นผู้หญิงก็สวยๆดีๆผมชอบ เป๊กเลย”
“ถามกูบ้างไหม ว่ามึงนะเป็กกูไหม สาด!! ลงไปด้านล่างเลย คนมาเต็มล่ะ”กูบอกแล้วหันมารวบผมให้เหมือนเดิมอีกครั้ง เสียเวลากูจริงๆไอ้เด็กเวรหนิ
“แฟนพี่หรอ?”ไอ้โค้กพูด กูหันไปมองหน้ามัน
“คนเนี่ย!”มันชี้ที่รูปกูกับไอ้มี่ที่ถ่ายคู่กันในหลายๆอิริยาบถที่แป๊ะอยู่บนโต๊ะไม้ขนาดกลางข้างๆโต๊ะคอม กูเอารูปตั้งไว้แบบที่กูชอบแล้วเอากระจกแผ่นใหญ่มาวางทับแบบไม่ต้องติดกาวจริงๆกูใช้เป็นโต๊ะตัดกระดาษ กูเองแหละ
“อืม..หล่อป่ะ?”กูถามไอ้โค้กแบะปากแล้วยักไหล่
“ก็ดี..หล่อกว่าผมนิดหน่อย”มันพูดกูเดินไปผลักหัวมันด้วยความหมั่นไส้
“นิดหน่อยเองจริงอ่ะ?”
“แล้วพี่คิดว่าคนเราจะมาชมศัตรูตัวเองให้ดีกว่าไหมหล่ะ”มันถามหน้างอ กูยิ้มมุมปาก
“อะไร ไปเป็นศัตรูกันตอนไหน?”
“ก็ตั้งแต่ที่ผมเจอกับพี่นี่แหละ..คนอุตสาห์รีบเรียนให้จบ ม.3เร็วๆว่าจะมาจีบซะหน่อย เสือกมีแฟนซะได้”มันบ่นกูอึ้งนิดหน่อยแสดงว่าไอ้โค้กมันต้องเคยเห็นกูก่อนหน้านี้แล้วอะดิ
“อะไร มึงรู้จักกูนานแล้วรึไง”กูถามไอ้โค้กพยักหน้า
“พี่เคยสนใจอะไรที่ไหนหล่ะแต่ผมว่าก็ไม่แปลกเพราะแม่งเพื่อนพี่ก็เป็นแบบนี้ทุกคน หยิ่ง!”มันพูดใส่หน้ากู กูแตะหน้าแข้งมันทันที
“แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไง..อีกอย่างผมไม่สนอยู่แล้วผมชอบพี่ไม่ได้ชอบแฟนพี่ซะหน่อย”มันบอกหน้าตาย
“หึหึ..”
“ไม่ต้องมาหัวเราะคนอย่างไอ้โค้ก..ไม่ยอมอะไรง่ายๆอยู่แล้วและอีกอย่างผมแฟร์ๆไม่ก้าวก่ายเรื่องพี่กับแฟน อยู่แล้ว เพราะผมก็จะทำในส่วนผมทำได้และอยากทำ”มันบอกพร้อมยักคิ้วมาให้
“ปากเก่งจังนะ.”กูพูดเอื้อมมือมาลูบตามโครงหน้าไอ้โค้กแบบยั่วๆเด็กเหี้ยนี่แม่งหล่อจริงนะเนี่ย
“พี่โรล!”มาทั้งเสียงแล้วตัวตนแบบนี้ไม่ต้องเดาให้ยากไอ้เนมกับไอ้มิ้นพรวดพราดเข้ามาพอพวกมันเห็นกูกับไอ้โค้กอยู่ด้วยกันแม่งหน้าบึ้งทันที เดินมาแยกกูออกจากกัน
“มึงขึ้นมาทำไร”ไอ้เนมถาม
“เปลี่ยนเสื้อ”ไอ้โค้กยักไหล่ก่อนตอบ
“เสื้อใคร?!”ไอ้มิ้นถามอีกเสียงแม่งห้วนสะท้านคนฟังมากอ่ะ
“ของไอ้โรม”กูแย้งตอบแทนก็เสื้อไอ้โรมจริงๆอ่ะ แต่ไอ้โค้กมันคงคิดว่าเป็นเสื้อกูและถ้าเสือกบอกว่าเป็นเสื้อกูไอ้สองรักยมมันต้องหาเรื่องงอนกูแหงๆ
“แล้วไป..พี่โรลลงด้านล่างเร็วแม่ให้ขึ้นมาตาม”ไอ้เนมหันมาพูดเสียงหวานกับกู แขนข้างซ้ายกูโดนมันยึดเป็นที่เรียบร้อยด้านขวาก็มีไอ้มิ้นจองไว้
“อืมๆ..จะลงแล้ว ไปลง”กูพูดหันไปยิ้มให้ไอ้โค้กอีกครั้งถ้าคิดจะจีบกูจริงๆด่านแรกที่ต้องเจอก็คงเป็นไอ้สองรักยมนี่แหละขนาดไอ้พี่ชินที่แม่งว่าหล่อแล้วนะยังไม่ผ่านโปรเลยแล้วนี้ไอ้โค้กถึงจะหล่อก็เหอะแต่เสือกเป็นรุ่นน้องกูสองปี ไอ้สองตัวมันยิ่งไม่ชอบใหญ่
“พี่โรลคุยไรกับมันอ่ะ ทำไมต้องขึ้นไปบนห้องด้วย!”ไอ้มิ้นเริ่มสงสัย พวกกูกำลังยืนย่างปลาหมึกกันอยู่คนที่เหลือก็ตามอัธยาศัย อยากกินอะไรก็ตักกินเอง ทั้งเพื่อนกูเพื่อนไอ้โรมเต็มบ้านไอ้มี่ก็มาและนี่แหละที่ทำให้กูชะงักนิดนึง ก็ไม่คิดว่ามันจะมาด้วยนี่หว่านึกว่ากลัวไอ้โรมกูจนไม่กล้าหนิเสือกจ้องมาทางกูอีก ไม่ใช่เฉพาะไอ้มี่นะแม่งทุกสายตาเลยอ่ะ
“ไปเปลี่ยนเสื้อ”กูตอบ
“เปลี่ยนเสื้ออะไร เปลี่ยนเสื้อทำไม”ไอ้เนมแม่งก็เสริมมาทันทีกูหันไปมองหน้าพวกมันสองคนแล้วส่ายหัว นี่ขนาดกูเป็นพี่มันนะเนี่ยยังถามซอกแซกขนาดนี้แล้วไอ้ฟิกกับพี่เสือไม่แย่หรอว่ะ เพราะพวกมันซักฟอกจนใส่สะอาดแน่
“โอ๊ย!..ถามซอกแซกขนาดนี้ มาเป็นเมียน้องกูเลยไหม”ไอ้โรมเดินมาแทรกกลางจนไอ้มิ้นกระเด็นออก นิดหน่อย
“อะไรอ่ะ..”ไอ้มิ้นบ่นเบาๆกูเลยต้องดึงมือมันมายืนใกล้ๆเหมือนเดิม
“ก็หรือไม่จริง..พวกมึงสองคนทำตัวยิ่งกว่าเมียอีก..แต่ก็ดีนะเว้ยโรลลี่ได้เมียสองน่าตาดีทั้งคู่ด้วย”
“หึหึ..กูคงโดนแฟนมันสองคนกระทืบตายซะก่อนนะ”กูบอกไอ้เนมกับไอ้มิ้นทำปากจู๋ทันที
“เจ๊!..แฟนเจ๊สองคนเรียก!”ไอ้โค้กเดินมาเข้ามาเรียกไอ้เนมกับไอ้มิ้นแล้วชี้มือไปทางพี่เสือกับไอ้ฟิกที่กำลังนั่งรวมกันอยู่บนเสื่อ นั่งเล่นไพ่กับแม่กูอยู่
“เจ้ป้ามึงซิ!”ไอ้เนมด่าใส่ทันทีไอ้โค้กไม่สนใจยักไหล่ ไม่สะทกสะท้านพูดถึงไอ้เด็กเหี้ยนี่ใช่ได้เหมือนกันนะเพราะแม่งมันโดนไอ้จ๊ะไอ้นุไอ้แชมป์ซักละเอียดยิบยิ่งกว่าอะไรดีอีก
“พี่..ทำไมเพื่อนพี่โหดจังวะ นี่แค่ผมมาจีบเองนะยังไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย”ไอ้โค้กบ่นทันทีที่เดินมายืนข้างกู
“เหอะๆ พวกมันคงรู้ว่าหลังจากจีบ มึงคงจะทำอะไรกู”
“พูดแบบนี้แสดงว่าอยากให้ทำอะดิ…งั้นก็ปล่อยให้ผมจีบดิ”มันพูดแล้วก้มหน้ามาจนแทบจะชิดหน้ากูอยู่แล้ว คือเข้าใจป่ะพวกกูยืนหันหลังให้กับพวกที่นั่งกินกันอยู่บนเสื่อด้านล่าง
“ฝันหรือไง..กูมีแฟนแล้ว รอกูเลิกกับแฟนก่อนนะ”กูพูดพร้อมกับเลื่อนตัวออกห่างไอ้โค้กนิดหน่อยถึงจะเจ็บจนอยากจะประชดไอ้มี่คืนบ้างแต่เลือกได้กูยังไม่อยากเพิ่มปัญหาตอนนี้รออะไรให้กูมั่นใจกว่านี้หน่อย
“ก็เลิกดิ”มันพูดเหมือนไม่ใส่ใจ
“เลิกได้ไง ก็รักอยู่”กูพูดไอ้โค้กหัวเราะทันที
“แม่งก็ตรงตลอด..อ้อมๆบ้างก็ได้ครับพี่คนสวย”มันพูดขำๆกูส่ายหัวนิดหน่อย
“อะ..แฮ่ม! จะแดกกันอยู่ล่ะสองตัวนั่นอ่ะ!!”เสียงไอ้แชมป์ตะโกนขึ้นกูหันไปมองหน้าแล้วยักคิ้วกวนตีนไปให้ สายตากูก็นะเสือกเบนไปทางไอ้มี่อีกแม่งนั่งซดเหล้าเหมือนน้ำเปล่าเลยเว้ย มีบุหรี่ที่มืออีกหน้าตลกชะมัด
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-9-28 08:58:04
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2013-9-28 15:37:18
โพสต์ 2013-10-26 09:13:10
โพสต์ 2014-3-1 18:42:45
โพสต์ 2015-1-29 15:03:21
โพสต์ 2015-1-29 18:03:50
