รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 93- 94 }

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ปลาสุกแล้ว!”กูพูดเพราะปลาในกระทะเริ่มเหลืองทองเหมือนจะสุกจริงๆแล้วไอ้มี่หัวเราะนิดหน่อยก่อนปล่อยกูให้เป็นอิสระแล้วเดินไปจัดการปลาในกระทะส่วนกูก็หยิบมีดขึ้นมาหันไส้กรอกที่หันข้างไว้ให้เสร็จ
[hide]ตอนที่ 93
“มึงอย่ามาปากดี ถ้าไม่ได้กูเลวๆอย่ามึงไม่มีทางได้เดือนอักษรมาทำเมียหรอก!”เสียงแม่กูแว๊ดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มาเสียงหัวเราะโห่ตามมาด้วยพวกเพื่อนๆพี่ๆพวกแม่กูกับพ่อไอ้มี่นี่แหละ สมัยนมนานพี่แกเล่นชวนมาหมด
“ถึงไม่มีมึง กูก็จีบของกูติดเนอะคุณเนอะ”พ่อไอ้มี่หันไปพยักหน้าขอความเห็นจากแม่มัน แม่มันส่ายหัวลุกขึ้นเดินไปหยิบของกินมาเพิ่ม พวกกูนั่งฟังพวกผู้ใหญ่คุยเรื่องสมัยก่อนแล้วฮาเพราะแต่ละคนเรียกว่าเหี้ยตัวพ่อตัวแม่ทั้งนั้น ยกตัวอย่างง่ายๆแม่พี่ชินเงี๊ยะเห็นหงิ่มๆเหมือนเรียบร้อย กูเพิ่งมารู้วันนี้ว่าเมื่อก่อนพี่แกตัวนำแว๊นด์เลยมีพ่อสารวัตแต่ลูกโดนจับเพราะขี่มอเตอร์ไซค์รบกวนคนอื่น
“พ่อพี่จิมนี่ซ่าส์เนาะ ไม่แปลกเลยทำไมลูกออกมาเป็นแบบนี้”ไอ้เนมยื่นหน้ามาพูดกับกู
“ทำไมลูกออกมาเป็นแบบไหนมึงพูดให้ดีดิ”ไอ้จ๊ะแทรกขึ้นมาพร้อมกับจ้องหน้าไอ้เนมตาขวาง
“ก็แบบนี้ไง ทำไมไม่มีคนได้เชื้อแม่บ้างเนาะ น้าจ๋าน่ารักพูดเพราะใจดี เสียงหวานด้วย”ไอ้เนมบอก ไอ้จ๊ะแบนปากใส่ก่อนยักไหล่ขยับเข้ามาตบไหล่ไอ้เนมเบาๆ
“ก็กูหน้าเหมือนแม่แล้วไง เอาไรอีกอ่ะเนาะ เหมือนมึงไง!”
“เปล่าเหอะ เนมไม่ได้ห้าวมากขนาดพี่ซะหน่อย เนอะพี่โรลเนอะ”ไอ้เนมเปลี่ยนเป้าหมายหันมาอ้อนกูแทน โดยการกวาดเอาของกินตรงหน้าออกให้หมดแล้วล้มตัวลงนอนหนุนตักหยิบมือกูขึ้นไปวางบนหน้ามัน
“เนมคิดถึงแม่จัง เวลาเห็นคนอื่นมีแม่ทำไมเนมต้องอิจฉาด้วย เนมไม่ได้ต้องการแม่นะ แต่เนมแค่น้อยใจถ้าไม่ต้องการเนมแล้วจะให้เนมเกิดมาทำไม”ไอ้เนมพูดขึ้นเสียงสั่น พอกูจะเอามือออกเพื่อจะดูหน้ามัน มันก็ไม่ยอมจับมือกูกดไว้แล้วผลิกหน้าลงกับตักกูแทน
“มึงอย่าพูดแบบนี้ให้พ่อมึงได้ยินนะ ทำไมมึงไม่คิดบ้างว่าพ่อมึงรักมึงขนาดไหน ไม่ใช่เรื่องง่ายนะเว้ยที่ผู้ชายคนนึงที่มือภาระล้นมือจนแทบจะทำอย่างอื่นไม่ได้ แต่ท่านสามารถเลี้ยงมึงให้เกิดมาได้ด้วยตัวคนเดียว ทำเรื่องที่ยากทั้งสองเรื่องในเวลาเดีวยกันไม่ใช่เรื่องง่าย อย่าคิดถึงคนที่เขาไม่รักให้คิดถึงคนที่รักเราให้มากเวลาจะทำอะไรมึงจะได้รู้ว่ายังมีคนที่คอยรับมึงอยู่ด้านหลังเสมอ”กูพูด เพราะกูก็คิดแบบนั้นเหมือนกันเวลาที่เห็นเด็กเล็กๆเดินจูงมือซื้อของกับพ่อตัวเองอย่างสนิทสนม คิดน้อยใจเหมือนกันว่าทำไมกูไม่ช่วงเวลาแบบนั้นบ้าง แต่ก็ทำได้แค่คิดเพราะทำอะไรไม่ได้อีกอย่างณ.ปัจจุบันกูก็มีความสุขดีกับสิ่งที่เป็นอยู่ไม่รู้สึกขาดเหลือเลยสักนิด
“อึก..เนมขอโทษ”ไอ้เนมสะอึกขึ้นมามันจับมือกูเอาไปแนบกับแก้มของมัน
“ไม่ได้ทำผิดหนิมึงจะขอโทษทำไม”กูก้มหน้าลงไปหอมแก้มไอ้เนมเบาๆแล้วกระซิบที่ข้างหูมัน ไอ้มี่ไม่อยู่กูเลยทำได้ กร๊าก พวกมันหายกันเข้าไปในบ้านนานล่ะไม่รู้เข้าไปทำอะไรเหมือนกัน ไอ้แชมป์กับไอ้นุกำลังนั่งเล่นZUDUKU แข่งกับไอ้มิ้นและไอ้ฟิกอยู่ ไอ้จ๊ะก็กำลังนั่งคุยกับพี่ส้มอยู่ข้างๆ ไอ้โรมกับพี่จุ๊บออกไปเอาของ
“คราวหลังเนมไม่คิดแล้ว ไม่คิดถึงแล้ว!”ไอ้เนมพูดซ้ำไปซ้ำมาจนกูอดยิ้มไม่ได้เลยหอมแก้มมันไปอีกฟอดหน้ากูยังชิดติดกับแก้มไอ้เนมอยู่ไม่ห่าง
“ก็คิดถึงได้ แต่แค่อย่าพูดว่าไม่มีใครรักหรือต้องการมึงแค่นั้น รู้ใช่มั้ยว่าใครคนไหนรักมึงบ้าง”กูถามไอ้เนมส่ายหัวหน่อยๆ คราบน้ำตาคงเปื้อนเต็มกางเกงกูแล้วมั้งเนี่ย
“อ้าว!เฮียถือไรมาเยอะแยะว่ะ!”เสียงไอ้แชมป์พูด กูกับไอ้เนมรีบเด้งออกจากกันทันทีพร้อมกับรีบลุกขึ้นหันไปดูด้านหลัง แต่ปรากฏว่าว่างเปล่าไม่มีคน
“ไอ้เหี้ยแชมป์แม่งสัด!”กูหันไปด่าทันที
“ทำไม มึงนี่ไม่เบานะพ่อแม่เขาก็นั่งอยู่ผัวหายนิดหน่อยจะแดกกับเมียเก่าล่ะ!”
“สัดแชมป์/พี่แชมป์!”
“ก็เรื่องจริง นี่ถ้าเมื่อกี้ที่กูทักเป็นเรื่องจริงนะ กูว่าคืนนี้มีคนไม่นอนแน่ๆ”ไอ้แชมป์ชี้หน้ากูแล้วพูดแบบกวนตีน
“พวกกูไม่ทำไรกันซะหน่อย เนอะมึงเนอะ”กูหันมาพูดกับไอ้เนม
“ทำไมจะไม่ได้ทำ มิ้นเห็นนะว่าพี่โรลหอมแก้มไอ้เนมตั้งสองครั้ง งอน!”อ้าว!งานเข้ามาที่กูเฉย ไอ้มิ้นหน้างอเป็นที่เรียบร้อยได้ข่าวว่าแฟนมึงก็นั่งอยู่ข้างๆนะ
“มึงนี่เหมือนป๋าตลอด ซ้ายขวาครบ”ไอ้นุพูดยิ้มๆ
“เงียบปากไปเลยพวกมึง ไหนไม่ต้องมางอนเลยตัวเองนั่งอยู่ตั้งไกลใครจะยื่นหน้าไปหอมได้ ถ้าอยากให้หอมก็มานั่งใกล้ๆดิ”กูพูด ไอ้มิ้นหันมามองหน้ากูงอนๆแต่ก็ยอมลุกขึ้นเดินมานั่งลงข้างๆกูตอนนี้ทั่งสองข้างจึงมีหนุ่มน้อยน่ารักขนาบทั่งสองข้าง
“มิ้นจะฟ้องพี่จิมว่าพี่โรลหอมแก้มไอ้เนม!”ไอ้มิ้นพูดปากยื่นปากยาว
“กล้าเหรอ!”กูถามเสียงสูงพร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มป่องๆของมันหนึ่งที
“มึงขี้อิจฉา”ไอ้เนมด่าคู่หูมัน แต่ไอ้มิ้นไม่สนเข้ามาควงแขนกูแล้วซบหน้าลง กูเลยยิ่งได้ทีหอมแก้มมันอีกฟอดใหญ่ กลิ่นตัวไอ้เนมกับไอ้มิ้นคนละกลิ่นกันแต่เป็นกลิ่นแป้งเด็กเหมือนกัน ไอ้มิ้นนี่จะเป็นแป้งแคร์สีชมพูส่วนไอ้เนมนี่จะเป็นเบบี้มายด์หรือจอนสันสองอย่างนี่แหละ แต่รวมๆแล้วหอมกูชอบหมดอ่ะ
“ทำไรกันอ่ะ”ตัวจริงกูมาล่ะ กูหันไปดูมันมากับสิ่งของเหี้ยไรก็ไม่รู้ หนังสือรถมั่ง ด้านหลังก็พี่เบสถือกล่องเกมส์เศรษฐี ที่ไอ้พี่โค้กถือมาเรียกว่าหมากหลุม(รู้จักป่ะ) ไอ้จ๊ะที่นั่งคุยพี่ส้มอยู่รีบวิ่งมาทันทีเรียกกว่าเป็นของโปรดของพวกกูเลย มาบ้านนี้ทีไรกูเล่นตลอด แรกๆกูก็เล่นไม่เป็นหลังๆก็พอได้
“เหมือนของบ้านไอ้ฟิกเลย”ไอ้มิ้นบอกพร้อมกับชี้มือไปทางพี่โค้ก ไอ้ฟิกเงยหน้ามองนิดหน่อยแล้วก้มหน้าลงไปลับสมองกับไอ้นุต่อ
“ไปบ้านแล้วหนิ!”ไอ้เนมแขวะ
“แน่นอน กูเล่นเป็นนะ นิดหน่อย”ไอ้มิ้นบอกแล้วขยับที่ให้มีที่ว่างพอที่จะได้วาง
“กูเล่นก่อน พวกมึงหลบเลยๆ”พี่จุ๊บที่เพิ่งกลับจากไปเอาของกับไอ้โรมเข้ามาแทรกกลางวงทันที ไอ้จ๊ะที่กำลังตั้งท่าจะเล่นเป็นอันว่าอด เพราะพี่จุ๊บแม่งเทพโคตรมือเร็วไปไหน
“ขี้แซงว่ะ”รัก-ยมข้างกูมันพูดขึ้นพร้อมกัน เลยโดนพี่จุ๊บรับรวบหัวชนกันทันที
“มึงมาเล่นกับกูดิ!”พี่จุ๊บตะโกนเรียกพี่ส้มที่ย้ายไปร่วมวงกับไอ้ฟิกไอ้นุไอ้แชมป์ พวกห่าสามตัวแม่งเล่นกันเป็นจริงเป็นจังมากอ่ะ กูเล่นไม่ได้นานกว่าครึ่งชั่วโมง สมาธิสั้น ความอดทนต่ำ
“ไม่เอา กูขี้เกียจเจ็บนิ้ว”
“เป็นไรว่ะ มึงก็ได้มานี้เลยเมื่อกี้ได้ยินแว่วๆว่าเล่นเป็น เจอกับกูหน่อย”ความซวยเลยตกมาที่ไอ้มิ้นกู มันหันไปมองหน้าแฟนมันทันทีไอ้ฟิกก็พยักหน้าให้สองที
“เริ่มนะ แพ้โดนดีด”ไอ้โรมกูออกคำสั่งทันที ชอบไอ้เหี้ยนี่ชอบให้คนอื่นเจ็บตัว พอเมียมันโดนมั่งโวยวาย
แล้วเกมส์ก็เริ่มพวกกูนั่งลุ้นกันมากอ่ะ ไหนไอ้มิ้นบอกกูว่าเล่นได้นิดหน่อยไง เหี้ยเอ้ย!พอๆกับพี่จุ๊บแหละแม่ง มือแม่งลื่นมากอ่ะ ถ้าเป็นกูนะไวขนาดนี้ลูกแก้วคงร่วงจากหมดมือล่ะ
“อ๊าก!ชนะ! มิ้นชนะเฮียแม่งอ่อน ฮ่าๆ”ไอ้มิ้นตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ ทำเอาพวกพ่อๆแม่ๆหันมามองเป็น
ตาเดียวกันแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“มึงนี่น่าอายเนาะเล่นแค่นี้ก็แพ้เด็ก!”พ่อไอ้มี่ตะโกนซ้ำเติมพี่จุ๊บ ทำตัวพวกกูฮาแตกเรียกว่าเสียหน้ากันสุดๆอ่ะเพราะทุกครั้งที่เล่นพี่จุ๊บชนะตลอด ไอ้มิ้นนี่ม้ามืดเว้ย
“ใครสองมึงว่ะ!”พี่จุ๊บถามหน้างอ
“ฟิกสอน!”ไอ้มิ้นตอบอายๆก้มเอาหน้ามาบี้กับไหล่กู ไอ้มี่จึงเกิดความริษยาขึ้นมาแต่ก็ทำไรไม่ได้
“หึ..เก่งนักนะมึงอ่ะ ไอ้หน้าหล่อ!”พี่จุ๊บหันไปพูดไอ้ฟิกแบบเคืองหน่อยๆ
“พี่กูแม่งพาล พวกไม่เคยแพ้ก็งี้แหละ รับไม่ได้!”ไอ้จ๊ะลอยหน้าลอยตาเยาะเย้ยพี่ชายมัน
“แม่!”พวกกูหันไปมองกันทันที ก็ไอ้เนมดิอยู่ดีๆก็ร้องขึ้นเสียงดังไหนจะเรียกว่าแม่อีก พวกกูเลยยิ่งงง
“อ้าว!เราก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอเนี่ย แม่ไม่รู้เห็นพี่เขาไม่ได้บอก”ไอ้เนมวิ่งเข้าไปกอดทันที ผู้หญิงคนที่ถูกเรียกว่าแม่ก็อ้าแขนรับทันที
“แม่มึงใช่มั้ย?”เสียงพี่เบสพูด
“เออดิ มึงจำไม่ได้หรือไง?”พี่เสือย้อน นั้นดิเพราะกูจำหน้าพ่อไอ้เนมได้กูเคยเจอแล้วตอนไปส่งไอ้เนมที่บ้าน
“มึงพาข้าบ้านแล้วหรอ ไอ้เสือ”พี่โค้กถามกูเลยหันกลับมามองทางพี่เสือ
“ตั้งนานล่ะกูอ่ะ แล้วนี้เขารู้จักกันด้วยหรอว่ะ พ่อมึงกว้างขว้างเนาะ”พี่เสือหันมาพูดกับไอ้มี่
“พี่สิงห์ โอ้!”แม่กู ทักทายเหมือนวัยนรุ่นมากอ่ะ
“พวกมึงสองคนนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ ยิ่งมึงซ่าส์ยังไงก็ซ่าส์ยังงั้น”พ่อพี่เสือพูดหน่ายๆก่อนหันไปพูดกับชายชุดดำที่ด้านหลังให้ออกไปรอด้านนอก แม่ไอ้มี่เลยจัดการหยิบขนมส่งให้
“กูเพิ่งรู้วันนี้ ว่าโลกกลมโคตรๆเป็นยังไง”พี่โค้กพูดยิ้มๆ
“พ่อมึงจบที่ไหน?”ไอ้มี่ถามพี่เสือแล้วหันไปถามพี่จุ๊บว่าพ่อมันจบที่ไหน ก็จบที่เดียวกับแม่กูอ่ะ
“หึ..พ่อกูไม่จบ เรียนมหาลัยได้สองปีมั่ง ขี้เกียจแต่ดันไปฉุดแม่กูมาทำเมีย ปู่กูเลยส่งคุมบ่อนที่เมืองนอก”พี่เสือพูดหน้าตาย
“หึหึ เหมือนมึงเลยเนาะ ฉุดทำเมียก่อนพาเข้าบ้าน”พี่เบสพูด พวกกูหัวเราะทันทีกูไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรืออะไรแต่ทุกอย่างมันลงตัวและโอเคกูก็โคตรจะดีใจและ หลังจากนั้นพวกผู้ใหญ่ก็นั่งแตกฟองกันวงใหญ่ มีแม่กูนี่แหละ
ที่จี๊ดกว่าคนอื่นเขาหน่อย ตกลงคืนนั้นเลยไม่มีใครได้กลับบ้านเพราะพ่อไอ้มี่กับพวกเล่นกันยันเช้าฝ่ายภรรยาเลยต้องทำหน้าที่นั่งเฝ้า และหาที่นอนให้พวกกูนอน นอนแม่งรวมกันแม่งในห้องนั่งเล่นนี่แหละจับคู่นอนกันเอาเอง
“มีความสุขจัง”ไอ้มี่พูดขึ้นเบาๆ กูสองคนนอนกอดกันอยู่หลังโซฟาหันหน้าเข้าหากัน
“เรื่องอะไร?”กูแกล้งถามใช้ปลายนิ้วมือเขี่ยไปทั่วหน้ามัน
“ก็เรื่องนี้ไง”ไอ้มี่ตอบพร้อมกับดึงกูเข้าไปกอดให้แน่นแล้วยื่นหน้ามาจูบปากกับกู มันจูบเบาๆจูบซ้ำๆผละออกก่อนแล้วจูบซ้ำลงมาใหม่
“รักโรลลี่นะ”ไอ้มี่พูดขึ้นหลังจากที่นอนจ้องหน้ากันอยู่สักพักโดยที่ไม่ขยับตัวใดๆทั้งสิ้น
“ไม่เบื่อกูบ้างหรือไง?”
“ไม่อ่ะ ไม่เคย”
“สักนิดเลย”กูถามอีก
“เอาความจริงหรือโกหก”มันถามหน้าเจ้าเล่ห์
“ความจริงดิ หรือยังไงมึงจะโกหกกูหรอ”กูถามเสียงห้วนทันที แกล้งไปงั้นแหละ
“ไม่ใช่สักหน่อย ก็ถามไว้เฉยๆ เอาจริงๆเลยนะ ถามว่าเบื่อมั้ย ไม่นะ แค่เซ็งนิดๆเวลาโรลลี่ดื้อพูดไม่รู้เรื่อง
แต่ไม่เคยเบื่อ ไม่เลยสักนิด พี่ไม่เคยเจอคนแบบโรลลี่ด้วยมั้ง เลยสนุกและก็ตื่นเต้นทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ต้องคอยลุ้นว่าวันนี้โรลลี่จะดื้อไหม งอแงจะเอาอะไรหรือเปล่าแอบมีเหนื่อยบ้างแต่ไม่เคยที่จะท้อเลยสักครั้ง เพราะคิดตลอดว่าถ้าปล่อยโรลลี่คนที่เสียใจที่สุดคงเป็นตัวพี่เอง”
“ขนาดนั้นเลย มึงเคยคิดมองคนอื่นนอกจากกูบ้างมั้ย?”กูถามเพราะอยากรู้จริงๆ ไม่ได้ประชดหรือลองใจใดๆทั้งสิ้น คือกูก็รู้ตัวเองไงว่าไม่ใช่คนดีหรือใจกว้างเข้าใจไรง่ายๆเหมือนคนอื่นเขาไง
“คิดมั้ย? แค่แวบๆแวบเดียวจริงๆ ถามว่าให้มองจริงๆก็มองได้ แต่ก็แค่มองไม่ได้คิดอยากได้หรือต้องการเหมือนโรลลี่ ไม่รู้ดิบ้างครั้งพี่ยังคิดเลยว่าทำไมกูถึงรักไอ้เด็กตรงหน้านี่มากขนาดนี้ด้วย เหมือนตัวเองโดนของเลยว่ามั้ย?” กูยิ้มนิดหน่อยเพราะสิ่งที่ไอ้มี่คิด ตรงและเหมือนกับที่กูคิดเป๊ะ เคยคิดหลายครั้งว่าทำไมต้องรักไอ้เหี้ยที่ทำกูร้องไห้บ่อยๆด้วยว่ะ ถามว่าจะเลิกไหมปากดีบอกว่าจะเลิกตลอด แต่ใจกูนี่แม่งค้านหัวชนฝาไม่ยอมเลย
สักครั้ง
“แล้วถ้าพ่อแม่มึงให้เลิกล่ะ?”
“พ่อแม่พี่ไม่ได้ให้เลิกหนิ ท่านทั้งสองไม่ได้ว่าซะหน่อย เมื่อก่อนพ่อยังเคยมีอะไรกับผู้ชายเลย”ไอ้มี่พูดหน้า
งอนิดๆ แต่กูที่ได้ยินอึ้งไง
“เรื่องจริงมึงอย่ามาอำ”
“ไม่ได้อำ ไม่เชื่อไปถามแม่โรลลี่ดิ น้ารินก็รู้ แต่แค่นอนครั้งเดียวหลังจากนั้นก็ไม่เคยมั้งนะ หึหึ”
“แล้วมึงอ่ะ ก่อนมาคบกับกูเคยนอนกับผู้ชายไหม?”กูถาม ไอ้มี่ส่ายหัวรัว
“ไม่อ่ะเคย ไม่เคยคิดด้วย โรลลี่เชื่อมั้ยครั้งแรกที่ไอ้เสือเดินมาบอกว่ารักผู้ชายพี่นี้อึ

kamaji

ขอบคุนคราบ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ครอบครัวใหญ่

Soyu

ขอบคุณนะครับ