รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 97- 98 }

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ไม่ไหวแล้วมิ้น ขอนะ”ไม่ฟังกันสักนิดเลยไอ้บ้าแถมยังเพิ่มความเร็วเข้ามาอีก เรียกกว่าสุดโต้งกันเลยมันได้ปล่อยน้ำของที่สะสมไว้ออกมาจนหมดทำเอาผมถึงกับไม่มีแรงขยับเขยื้อนเลยนอนตายอย่างเดียว
ตอนที่ 97
“พี่เสือเปลี่ยนกลิ่นน้ำหอมใหม่แล้วหรอ?”ผมถามขึ้นระหว่างที่กำลังยืนกอดกับมันในห้องนอน เมื่อกี้พี่โรลเพิ่งมาส่งและขอตัวรีบกลับบ้านเพราะพี่จิมมี่โทรตาม ส่วนผมก็นั่งคุยเล่นกับแม่พี่เสืออยู่สักพักก่อนขึ้นมาหามัน
บนห้อง       
“เปล่าอ่ะ กูไม่ใส่น้ำหอม”
“แต่เนมได้กลิ่นน้ำหอมอ่ะ เนี่ยๆกลิ่นน้ำหอมชัดๆ กลิ่นแบบผู้หญิงด้วย!”ไม่ได้จับผิดนะครับแต่ได้กลิ่นจริงๆอ่ะ พี่เสือเป็นคนไม่ชอบใส่น้ำหอมเป็นทุนเดิม ถ้าจะหอมก็เป็นกลิ่นที่มาจากครีมอาบน้ำซะส่วนใหญ่ อาจจะมีโดนฉีดบ้างเวลาไปนอนกับผมที่บ้าน แต่มันก็มีน้ำหอมติดไว้ที่ห้องนะ แต่นานๆจะใช้ซักทีซึ่งไม่ใช่กลิ่นนี้
“บ้าละ มึงนี่จมูกหมาจริงๆกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงจะมาติดที่ตัวกูได้ยังไง?”พี่เสือถามหน้างงแล้วยกแขนเสื้อตัวเองขึ้นดมแล้วทำจมูกฟุดฟิด ผมที่กำลังระแวงเลยจ้องหน้ามันนิ่งเลยครับ
“ทำไมจะติดไม่ได้ แค่กอดก็ติดแล้ว!”
“กอดกับใคร บ้าป่ะมึงกูไม่ได้มีเวลาว่างขนาดไปนั่งกอดกับผู้หญิงหรอกนะ มึงนี่อย่าจับผิดดิคนยิ่งมาเหนื่อยๆเอาใจกันบ้างดิ”
“หึ เนมไม่เหนื่อยเลยเนอะ เทียวไปเทียวมาแบบเนี่ย!”ผมก็ว่าให้มั่งครับ แต่เหมือนจะพูดไปโดยไม่คิดพี่เสือทำหน้านิ่งใส่ทันที
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง กูทำมึงลำบากว่างั้น? ไม่เต็มใจมาหากูเลยสักนิดอย่างนั้นใช่มั้ย?!”มันพูดแล้วขยี้หัวตัวเองแบบหงุดหงิด ความรู้สึกผิดเลยตีตื่นขึ้นมา ก็ผมอดระแวงไม่ได้จริงๆนี่หน่า เมื่อก่อนพี่เสือเป็นคนยังไงใครๆก็รู้ เห็นนิ่งเงียบหยิ่งๆประสามันแต่ผู้หญิงก็วิ่งเข้ามามันตลอดและมันก็ไม่เคยปฏิเสธรับเขาด้วยอ่ะ
“ไม่ใช่แบบนั้น เนมขอโทษเนมพาล”ผมขยับตัวเข้าไปใกล้เอื้อมจะไปจับมือมันมาเล่น แต่พี่เสือเอามือหลบไม่ให้จับ ไอ้เนมใจแป๋วเลย เป็นไงล่ะดีๆไม่ชอบ ชอบทำให้มันโมโห สมน้ำหน้ามึง
“กูจะไปอาบน้ำ!”พูดเสร็จมันก็เดินหนีเข้าห้องน้ำไปทันที ปล่อยให้ไอ้เนมยืนหง่าวอยู่กลางห้องคนเดียว ผมที่ไม่รู้จะทำอะไรยังคิดไม่ออกว่าจะต้องง้อมันยังไงเลยถือวิสาสะเดินมาเล่นคอมมันที่เปิดค้างไว้ ออนเอ็มหวังเจอไอ้มิ้นบ้างจะได้ระบายให้มันฟัง แต่ฟลาวครับเพราะวันนี้ไอ้มิ้นเสือกไม่ออนซะได้ จะโทรหาพี่โรลก็คงไม่ว่างเพราะป่านนี้คงอยู่กับพี่จิมมี่โทรไปคงได้คุยกันรู้เรื่องหรอกนะ เหอะๆ
“ไปอาบน้ำดิ นั่งเน่าอยู่ได้!”ผมที่กำลังฟุบหน้าลงกับโต๊ะถึงกับสะดุ้งนิดหน่อย สงสัยวันนี้พี่เสือมันคงอาบน้ำนานเกินบวกกับวันนี้ผมเล่นกีฬามาด้วยเลยทำให้รู้สึกเพลียมากกว่าปกติ ผมเดินสะลึมสะลืมเข้ามาในห้องน้ำสมองยังไม่ได้รับการจูนเลยเดินมานั่งลงบนชักโครกชันเข่าขึ้นมากอดแล้วฟุบหน้าลงหวังจะแค่พักสายตา
“อ้าวเฮ้ย!กูนึกว่าตายในห้องน้ำ!”พี่เสือพูดและเปิดเข้ามามันคงเห็นสภาพผมเลยพูดออกมาแบบนั้น ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามันแล้วเอียงคอไปมานิดหน่อย ยกมือขึ้นกวักเรียกให้มันเดินเข้ามาหา
“อาบน้ำให้หน่อยเนมง่วง อาบเองไม่ไหว”ผมพูดพร้อมกับยื่นขาไปตรงหน้าเพื่อให้มันจะได้ถอดกางออก
ให้ เมื่อกี้ผมเดินเข้ามาในสภาพชุดนักเรียนครับ ดีที่ถอดเข็มขัดกับถุงเท้าแล้ว
“ลำบากกูจริงๆ”ปากก็บ่นแต่มือนี่ไม่หยุด ปลดตะขอกางเกงเสร็จก็เลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนผมต่อ
ไอ้เนมสบายก็ครับ นั่งมองหน้าพี่เสือที่ตอนนี้กำลังปลดกระดุมเสื้ออยู่อย่างสบายใจ
“ลุกขึ้นไอ้เนม อาบเองกูอาบแล้วไม่อยากเปียกรอบสอง”พี่เสือพูดเสียงเข้มแล้วดันตัวผมเข้าไปอยู่ใต้ฝักบัว
ผมส่ายหัวให้นิดหน่อยแต่มันไม่สนใจเดินหน้างอออกไปด้านนอกเรียบร้อยละ ไอ้เนมเลยต้องอาบน้ำเองไปตามระเบียบ สงสัยคืนนี้ต้องอาบให้สะอาดหน่อยเพราะคงง้อไอ้พี่เสือกันยาว เหอะๆ
“เสื้อผ้าเนมอ่ะ”ผมหันไปถามไอ้ยักษ์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะการบ้าน มันไม่ได้หันมามองแต่ชื้อมือไปที่ด้านหลังแทน
“ไม่เอาอ่ะ เนมไม่ชอบใส่กางเกงตัวนี้ เอาตัวใหม่”ผมโวยวายทันทีเมื่อเห็นกางเกงที่มันเตรียมไว้ให้ เป็นกางเกงขายาวผ้าหนาๆแค่เห็นก็รู้สึกร้อนละ อีกอย่างผมชอบใส่ขาสั้นนอนมากกว่า
“หาเอง!!”มันหันมากระแทกเสียงใส่แล้วหันไปสนใจงานตรงหน้ามันต่อ แม่ง!เรียกกูมาทำไมเนี่ย เรียกมาแล้วมาสนใจงานมากกว่ากูเนี่ยนะ ถ้าเป็นแบบนี้นอนคุยโทรศัพท์กันที่บ้านก็ได้
“ไม่มี ขาสั้นเนมไปไหนอ่ะ พี่เสือเก็บไว้ไหน?”ผมโวยวายขึ้นอีกครั้งเมื่อเดินกระแทกเท้ามาหากางเกงใส่เองแต่หาไม่เจอครับ ไม่รู้แม่งเก็บเอาไว้ไหนหรือแอบเอาไปทิ้งวะ
“มึงนี่รำคาญเนอะ หาแต่ปากจริงๆตาอ่ะหัดแหกดูซะบ้าง ไม่ใช่โวยวายน่ารำคาญ!”พอมันว่าแบบนี้ผมรู้สึกน้อยใจทันที น้อยใจโคตรๆด้วย ทำไมต้องว่าด้วย แค่นี้ทำไมต้องว่าด้วย ผมเจ็บใจเลยคุ้ยตู้เสื้อผ้ามันจนเละจนผมพอใจแล้วหยิบบ็อกเซอร์ของมันออกมาใส่ซะเลย เพราะของตัวเองหาไม่เจอจากนั้นก็นั่งแต่งตัวทาแป้งไปเงียบๆไม่สนใจมันเหมือนกัน แต่งตัวเสร็จก็หนีมันเดินลงมาด้านล่างว่าจะลงมานั่งดูหนังฆ่าเวลาซะหน่อย
“อ้าวเนม ลงมาทำไมจ๊ะ ไหนไอ้เสืออ่ะ?”แม่ที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์หันมาถาม ผมสั่นหัวแล้วเดินมาลงข้างๆ
ถือวิสาสะนอนหนุนตักแม่พี่เสือซะเลย
“อะไรนี่งอนอะไรกันมาอีกแล้วใช่มั้ย ฮืม”แม่ก้มหน้าลงมาถามมือก็ลูบหัวผมเบาๆ เพลินดีครับผมชอบ
“เนมไม่ได้งอนซะหน่อย”
“แน่ใจนะว่าไม่ได้งอน แต่หน้าตาน้ำเสียงแบบเนี่ยงอนชัวร์ เนาะคุณเนาะ”แม่พูดแซวผมกับพ่อพี่เสือที่เพิ่งเดินลงมาจากบนบ้าน มาบ้านพี่เสือครั้งแรกแอบเกร็งเล็กน้อยเพราะมีการ์ดอยู่เต็มบ้าน ผิดกับบ้านผมที่มักจะเจอกับทหารซะส่วนใหญ่มีการ์ดมาบ้างเวลาพ่อไปไหน เหอะๆ
“เด็กๆก็งี้แหละ แล้วนี่มันไปไหน ไม่รู้หรือไงว่าเมียตัวเองงอนตุบป่องมาฟ้องแม่มันแล้ว”พ่อพี่เสือพูด ผมทำปากจู๋แล้วลุกขึ้นนั่งแต่ยังแอนตัวไปซบไหล่แม่ไว้
“เอาหน่าไม่ต้องงอนมันหรอก ช่วงนี้มันเรียบหนักอีกอย่างนิสัยมันก็เป็นแบบนี้แหละ เชื้อพ่อเขาแรงแซงทางโค้ง จะพูดว่าเป็นห่วงดีๆแบบคนอื่นเขาคงไม่เป็นเท่าไร”แม่พูดพร้อมกับหันไปค้อนใส่พ่อพี่เสือที่นั่งหน้ากวนๆเหมือนไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร
“ไม่ชอบพูดแต่ชอบทำรู้จักป่ะ?!”พ่อพี่เสือพูดหน้าเจ้าเล่ห์นิดๆทำเอาผมกับแม่มองหน้ากันตาปริบๆ เหมือนจะเห็นแม่หน้าแดงนิดๆนะ ท่าทางพ่อพี่เสือตอนวัยรุ่นต้องเชี่ยวมากแน่ๆเลยเพราะขนาดอายุอนามขนาดนี้ผมยังเห็นมีผู้หญิงวัยเดียวมองตามอยู่เลย
“เนมไปดีกว่า รู้สึกง่วงๆ”ผมพูดแล้วแกล้งทำตาปรือๆเหมือนง่วงนอน ยื่นหน้าไปหอมแก้มแม่พี่เสือฟอดใหญ่ก่อนวิ่งหนีขึ้นห้องมา แค่คิดว่าถ้าคำพูดเมื่อกี้พี่เสือเป็นคนพูดกับเราก็ทำเอาผมใจเต้นรู้สึกหน้าร้อนๆแล้ว เพราะผมคิดและนึกสีหน้าท่าทางของมันออกเลย
“ปั๊ก!....”ชนกับวัตถุเดินได้อย่างแรงทำเอาผมเซข้างไปนิดนึงเลยครับ ดีที่มือมาดึงแขนผมไว้
“เจ็บ!”ผมโวยวายก่อนเลยครับ เจ็บมากน้อยขนาดไหนค่อยว่ากันทีหลัง แต่ร้องดังๆก่อนทำเอาไอ้คนที่จับแขนผมมันแยกเขี้ยวใส่แล้วออกแรงดึงตัวผมเข้ามาในห้อง มันผลักผมหน้าคว่ำลงบนเตียง
“เว่อร์!”มันว่าแล้วเดินตามผมขึ้นมานั่งนอนบนเตียง ผมขยับหนีห่างมันออกมานิดหน่อยหยิบตุ๊กตาขึ้นมา
กอดไว้       
“เอ้ๆไม่ต้องมาจับปล่อยเลย”ผมร้องขึ้นเสียงหลงพร้อมกับพยายามปัดมือมันที่กำลังดึงข้อเท้าผมขึ้นไปวาง
บนตัก
“ไอ้เนมเสียงดัง นั่งเงียบๆ”
“ไม่อยากให้เสียงดังก็ไม่ต้องมาจับเนมซิ!”ก็ผมปากดีไงเลยเถียงฉอดๆไปอย่างไม่เกรงกลัว ผลที่ได้คือผมโดนพี่เสือเอาหมอนใบใหญ่มาบี้หน้าเพื่ออุดปากผมไว้ สักแปบผมรู้สึกแปลกๆที่ข้อเท้าเหมือนมีอะไรมาใส่ไว้..โอ๊ะ..ตกใจนิดนึงครับ มันเป็นสายรัดข้อมือเหมือนที่พวกเด็กพังค์เขาใส่กันอ่ะ ที่มีแหลมๆขึ้นมาเยอะๆ เขาเอาไว้ใส่กันที่ข้อมือไม่ใช่หรอครับ แต่ตอนนี้มันมาอยู่ที่ข้อเท้าสวยๆของผมแล้ว
“มองไร?!”พี่เสือถามเสียงห้วนแต่หน้ามึงแดงมากอ่ะ เขินหรอวะ ฮ่าๆนานๆทีจะเห็นมันหน้าแดงแบบจริงๆจังๆ
“ขอบคุณคาบบบ”ผมลากเสียงยาวๆแล้วกระโดดกอดคอพี่เสือเต็มแรงพร้อมกับประกบจูบปากมันทันที
ด้วยแรงที่ผมพุ่งเข้าใส่เลยทำให้มันล้มนอนหงายลงบนที่นอน ผมเลยพลิกตัวขึ้นไปนอนบนตัวมันแล้วจูบลงซ้ำๆที่ปากมันอยู่หลายที จนมันต้องจับหน้าผมให้หยุดค้างไว้ ทำเอาผมเหนื่อยเลย
“พี่เสือน่ารักจัง”ผมพูดขึ้นเบาๆทำเอาคนฟังมันแสยะยิ้มมุมปากนิดหน่อย ลืมอาการงอนของเมื่อกี้ไปหมด
ผมเลื่อนมือลงไปคลำที่ข้อเท้าเหมือนจะมีอะไรห้อยติดมาด้วยนะ ผมเลยขยับขาข้างที่โดนใส่ขึ้นมาดู น้ำตาจะไหลครับ ทั้งที่มันเหมือนจะไม่เคยใส่ใจแต่มันกลับจำได้ทุกรายละเอียด ผิดกับผมที่เหมือนจะใส่ทุกรายละเอียด กลับละเลยและลืมถึงวันที่เราเริ่มต้นเป็นแบบนี้ต่อกัน ใช่แล้วครับวันนี้เป็นวันครบสามปีที่ผมกับพี่เสือคบกันทำไมถึงลืมไปได้นะ ดูซิเลยไม่มีของให้มันเลย แถมยังทำตัวงี่เง่าใส่อีก
“พี่เสือ…เนมขอโทษ”ผมพูดเบาๆแล้วซุกหน้าลงกับซอกคออุ่นๆของมัน
“อะไร เพิ่งจะรู้สึกผิดรึไง”มันพูดเหมือนเคืองๆแต่มือนี่กดหัวผมให้ซุกลงเข้าไปอีก
“เนมไม่คิดว่าพี่เสือจะจำได้หนิ เห็นเรียนเยอะนึกว่าจะยุ่งจนลืม”ผมพูดเสียงอู้อี้ที่คอ
“อะไร นี่มึงเห็นกูเป็นละเลยขนาดนั้นเลยรึไง น้อยๆหน่อยเหอะ”มันจับหน้าผมขึ้นมาตบทีแก้มเบาๆแล้วจับกดไปวางไว้ที่เดิมต่อ
“ก็ไม่รู้หนิ แต่เนมไม่มีอะไรให้ พี่เสือจะงอนเนมไหมอ่ะ?”
“หึหึ แล้วถ้าเปลี่ยนเป็นมึงจำได้แต่กูจำไม่ได้ แล้วมึงมีของขวัญให้แต่กูไม่มีอะไรให้มึงจะงอนไหมมั้ย?” ผมพยักหน้าทันที บอกงอนไปก่อนครับ แต่เอาเข้าจริงผมก็คงห้าสิบห้าสิบอ่ะ ไม่รู้ซิพี่เสือมันเป็นคนแบบนี้ด้วยมั้ง ทุกอย่างที่มันทำล้วนมีความสำคัญและจำเป็นหมด แต่อยู่ที่ว่ามันจะพูดหรือบอกให้ผมเข้าใจไหมนั้นคงอีกเรื่อง ส่วนที่ผมจะงอนมันคงเป็นนิสัยไอ้เนมไปแล้ว ไม่งอนสักนิดเลยนี่คงแปลก ฮ่าๆ
“นิสัยเสียนะมึงเนี่ย งั้นกูก็ต้องเคืองมึงใช่มั้ย ฮืม งั้นมึงลุกเลยกูเคือง มึงห้ามมากอดกู”มันไม่พูดอย่างเดียวครับ แต่ดันตัวผมออกจริงๆด้วย แต่ไอ้เนมไม่ยอมขืนตัวสุดฤทธิ์
“อือๆพี่เสือไม่ดันเนมออกซิ เนมไม่งอนก็ได้ พี่เสือก็ต้องห้ามเคืองด้วย!” ผมพูดอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับรัดคอมันให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ได้ยินเสียงพี่เสือหัวเราะให้คอทันที
“ฮ่าๆมึงนี่ตลกเนอะ ฟอด”ผมตะลึงงันทันที หอมแก้มอ่ะ พี่เสือหอมแก้มไอ้เนมด้วย คือไม่ใช่ไม่เคยนะแต่แบบไงอ่ะ คือทุกครั้งถ้าไม่ใช่ตอนผมร้องหรือตอนที่เราทำอย่างว่า นานครั้งมากอ่ะที่มันจะหอมแก้มผมแบบนี้ คึคึ
พี่เสือมันน่ารักเนาะว่าไง ฮ่าๆ
“สามปีแล้วเนอะ พี่เสือดูแลเนมแบบนี้มาสามปีแล้วเนอะ เหนื่อยมั้ย”ผมยกหน้าขึ้นเพื่อมาจ้องหน้ามันแล้วเอานิ้วไปเขี่ยที่แก้ม จมูก ปากมันเล่น
“แล้วมึงอ่ะ เหนื่อยที่จะดื้อกับกูหรือยัง?”
“ไม่อ่ะ ไม่เคยเหนื่อย กับพี่เสือเนมพร้อมรบเสมอ”ผมพูดแล้วยักคิ้วกวนๆไปให้
“แน่ใจว่าพร้อม งั้นคืนนี้กูขอทั้งคืนเลยละกัน”พูดเสร็จมันจับพลิกตัวผมให้มานอนใต้ร่างมัน เราจ้องตากันสักพักก่อนค่อยๆก้มหน้าลงมาประกบปากผมเบาๆ ผมยกมือขึ้นไปกอดคอมันแล้วลูบท้ายทอยมันไปด้วย
“อย่าทำรอยนะ เนมต้องไปโรงเรียนอีก”ผมกระซิบบอกทีข้างหูพี่เสือที่กำลังซุกไซร้ซอกคอผมไปมา
“ที่คอไม่ได้ งั้นทำตรงอื่นละกัน เอากับมึงแล้วไม่ทำรอยเหมือนทำไม่สุดว่ะ”มันเงยหน้าขึ้นมาบอกแล้วก้มลงกัดหน้าอกผมอย่างแรง รอยฟันเต็มๆเลยไอ้สาดด หลังจากนั้นก็เลยตามเลย ไปตามสเต็ปของมัน พี่เสือมันไม่เคยดีแต่ปากอยู่แล้วครับ ทำทั้งคืนและทำรอยตรงส่วนอื่นตามที่มันบอกจริงๆ เรียกว่าแทบปิดไม่มิดก็มันเสือกทำรอยตรงกระดูกไหปลาร้าซะงั้น ทำเอาไอ้เนมคิดหนักเลยครับ
“หึหึ ฮ่าๆ ฮ่าๆ”ผมต้องตื่นมาในตอนบ่ายๆเพราะเสียงนี้แหละครับ ไอ้บ้า!คนเพิ่งได้หลับได้นอนทำไมไม่มีความเกรงใจกันบ้าง กูเหนื่อยนะมึงไม่เหนื่อยบ้างหรือไงไอ้พี่เสือบ้า ถึงได้ตื่นมานั่งดูเดี่ยวแปดเนี่ย แล้วเสือกมานั่งนอนหัวเราะใกล้ๆหูผมเนี่ย
“อือ! พี่เสือหัวเราะเสียงดัง เนมง่วงนะ!”ผมพูดแล้วทุบไปที่อกมันแรงๆหนึ่งทีก่อนซุกตัวและหันไปกอดเอว
มันไว้ ขาก็ยกขึ้นก่ายบนตัวมัน พี่เสือมันนอนหงายเอาหมอนมารองหัวไว้สูงๆแล้วเอามือทั้งสองข้างรองหัวไว้
อีกชั้น
“มึงก็นอนไปดิ ก็ตลกอ่ะ ไอ้สัสคิดได้ไงว่ะ ฮ่าๆ”ไม่สนใจกันเลยสักนิดเหมือนเดิม ไอ้ผมที่จะนอนก็เลยไม่นอนต้องลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปมองหน้ามันแบบเคืองๆ
“หิวไหม?”
“หิวดิ ไม่น่าถามเมื่อคืนใช้พลังงานไปหมดแล้วหนิ อดอยากมาจากไหนว่ะ?”ผมหันไปมองหน้ามันแบบเคืองๆคือรู้สึกเจ็บที่ช่องด้านหลังไง ไม่ได้โดนหนักแบบนี้มานานแล้วครับ ส่วนมากที่ทำกันก็แค่สองยก ไม่ใช่มาราธอนเหมือนเมื่อคืนซะหน่อย
“มีว่ะนะเดี๋ยวเนี่ย ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาไปเดี๋ยวกูลงไปทำไรให้กิน”มันพูดพร้อมใช้ฝ่าเท้าใหญ่ๆของมันถีบมาที่ก้นผมเบาๆผมเลยหันไปทุบขามันแรงๆ ไม่เจ็บมั่งให้มันรู้ไป
“พี่เสือโทรศัพท์สั่นเนี่ย หัวเราะบ้าอยู่ได้ เอ๊ะ!”กำลังจะหยิบและโยนไปให้มันที่เตียง แต่เป็นอันว่าชะงักมือครับ อีชะนีนางไหนวะเนี่ย แจนครับคนโทรเข้ามาชื่อแจน ไหนจะมีรูปหน้าที่โชว์หราขึ้นมาอีก
“ไหนโยนมาดิ”มันแบมือขอโทรศัพท์ สายตายังจ้องอยู่ที่โทรทัศน์เหมือนเดิม
“ใคร?!”ผมเดินเข้าไปถามเสียงเข้ม พี่เสือช้อนสายตาหันมามองหน้าผมงงๆผมเลยโชว์สายเข้าที่กำลังโทรมา
ให้มันดู แม่งอีนั่นก็ไม่เลิกโทรคนไม่รับก็ยังไม่วางอีก
“เพื่อนที่คณะ เอามาดิสงสัยโทรมาทวงงาน”มันพูดแล้วกระดิกมือให้ผมส่งโทรศัพท์ไปให้ แต่ผมไม่ให้ยืน
จ้องหน้ามันนิ่งๆจนไอ้พี่เสือเริ่มรู้สึกผิดสังเกตเลยกดหยุดซีดี
“ไม่มีอะไรกัน เพื่อนที่คณะเฉยๆ”มันพูด แต่ผมไม่สนใจเขวี้ยงมือถือใส่หน้ามันแล้วเดินหนีกลับมาเข้าห้องน้ำทันที มีมาอีกแล้วครับ เรื่องผู้หญิงมีเข้ามาอีกแล้วครับหลังจากหายจากเรื่องแบบนี้ไปนานมาก ก็ครั้งแรกตอนเริ่มคบกันได้สามเดือน ตอนนั้นไอ้เนมยังไม่ได้เป็นเมียมันหรอกครับ ยังอยู่ในช่วงต่างคนต่างลองเชิงและความรู้สึก และก็เป็นผลเพราะตอนนั้นผมหึงเลือดขึ้นหน้าปรี๊ด อาละวาดซะผู้หญิงคนนั้นหน้าหงายไปเลย
กลับบ้านไปเลยโดนไอ้พี่เสือจับทำเมียซะเลย พอหมดจากเรื่องนั้นก็มีเรื่อยๆแต่ไม่ได้หนักหนาอะไร จนมาถึงเรื่องที่ผมไปเจอตอนที่มันกำลังมีอะไรกับผู้หญิงเรียกว่าทรุดเลยครับ ไอ้เนมอาละวาดไม่ออกเลย หลังจาก
นั้นผมก็บอกเลิกมันไป แล้วมาคบๆกิ๊กๆกับพี่โรล แต่ก่อนจะมีพี่โรลก็มีอีกคนที่มามีเรื่องกันที่งานโรงเรียนผมวันนั้น เรียกว่าช่วงนั้นผมแรดสุดๆอ่ะ แต่พอมาเจอพี่โรลก็นิ่งไปได้สักพักในใจอ่ะยังรักพี่เสือเหมือนเดิม เลยคบกับคนอื่นเพื่อประชดมัน แต่กับพี่โรลลี่นี่ไม่ได้ประชดครับรักจริงๆแต่ไม่ถลำลึกขนาดพี่เสือ คบไปคบมาจนวันที่ผมโดนพี่เสือลากกลับบ้าน วันนั้นไอ้เนมโดนมันปรับความเข้าใจอย่างหนัก มันไม่ได้แก้ตัวด้วยยอมรับผิดทุกอย่าง ไอ้ที่มันทำไปก็เพราะเมา เหอะนรกสัดเปรตมาก เมาแล้วเงี่ยน เหี้ยเอ้ย!!
“เอ่อคือ..ไม่มีอะไรเป็นเพื่อนที่คณะกูจริงๆ เคยไปกินข้าวกันแค่สองครั้ง มีเพื่อนไปด้วยนะเว้ยไอ้จิมมี่ก็ไป!”
พี่เสือมันรีบพูดทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากเข้าไปสงบอารมณ์สักพัก ตัวอย่างมีมาให้เห็นหลายคู่แล้วครับ และผมก็จะไม่มีทางให้เป็นแบบนั้นเป็นอันขาด
“ได้กันรึยัง?”
“พูดไรมึงอ่ะ กูแค่ไปกินข้าวไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้นซะหน่อย”
“หึหึ แค่ไปกินข้าว กินข้าวได้ทำไมจะชวนไปกินเหล้าไม่ได้ อยากเหรอ?”
“ไอ้เนม!!”พี่เสือตะวาดผมเสียงดังลั่นเลย แต่คราวนี้ไอ้เนมสู้ตายเพราะผมจะไม่มีทางยอมให้เกิดเรื่องขึ้นอีก
ครั้งแน่
“หรือไม่จริง พี่เสือทำได้อย่าคิดว่าเนมทำไม่ได้นะ”
“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง จะมีเรื่องกับกูเหรอ”มันกัดฟันถามแบบโกรธๆ
“ซักตั้งไหมล่ะ ลองดูกันบ้างไง พี่เสือไปกับมันเนมก็ไปกับคนของเนม เสมอกันแฟร์ๆไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ”ไอ้เนมโมโหครับเลยปากไวตลอด ไอ้เด็กที่ว่าก็ไม่มีอะไรกับเขาหรอกครับ ช่วงนี้มีแต่เรียนกับเรียน วันหยุดก็ไปเรียนพิเศษกับไอ้มิ้นตลอด ถ้าจะมีเด็กก็ไอ้มิ้นนี่แหละเด็กผม เหอะๆ ตอนนี้ไอ้พี่เสือยืนจ้องหน้าผมจนตาแทบจะถลนออกมาด้านนอกแล้วครับ
“พูดแบบนี้มึงอยากให้กูไปฆ่าไอ้เหี้ยนั่นใช่มั้ย?!”มันเดินเข้ามาประชิดตัวผมพร้อมกับคว้าแขนผมเข้าไปจับและบีบจนเจ็บ น้ำตาจะไหลอ่ะ
“เหี้ยไหน ชอบว่าคนอื่นเขาเป็นเหี้ย ตัวเองไม่เหี้ยเลยเนอะ มีเมียอยู่แล้วยังไปแรดกับคนอื่นอยู่ได้เลย!”
“นี่มึงว่ากูเป็นเหี้ยหรอไอ้เนม!”นี่แหละข้อเสียของคนที่ไม่ค่อยมีคนกล้าว่า พอโดนด่าเข้าหน่อยเลยเต้นเหมือนอะไรโดนน้ำร้อนล้วก พี่เสือชอบว่าผมเอาแต่ใจตัวเองว่านิดว่าหน่อยไม่ได้ ลูกคุณหนู มันอ่ะยิ่งกว่าผมอีก ดูดิแค่ผมพูดแค่นี้ยังทำหน้าเหมือนโกรธผมมาเป็นสิบชาติ เอาแต่ใจตัวเองชะมัด
“ก็พี่เสือไปว่าเขาก่อนทำไมล่ะ”
“แล้วทำไมกูถึงว่าไม่ได้ มันเป็นใครสำคัญกับมึงรึยังไงกูถึงแตะไม่ได้ อะห๊ะๆ”เริ่มกัดฟันแน่นขึ้นเรื่อยๆจนเห็นกรามออกมาแล้ว ดูพี่เสือตอนนี้เหมือนดูเด็กที่กำลังจะโดนเมินเลย
“ไม่ได้สำคัญแต่พี่ก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องไปด่าว่าเขาเป็นไอ้เหี้ย”ผมพูด คือตอนนี้เห็นหน้าพี่เสือแล้วอยากจะขำมากกว่า ตลกส่วนมากเวลาสติแตกจะไม่ใช่แบบนี้เงียบซะส่วนใหญ่
“กูจะด่า”
“งั้นก็ปล่อย อยากด่าก็ด่าไป เนมจะไปด้านล่างจะกลับบ้าน หิวข้าว!”ผมพูดแล้วพยายามจะแกะมือมันออก
แต่ไม่หลุดหรอกครับ บีบซะแน่นขนาดเนี่ย
“ไม่รู้เรื่องกับกูวันนี้ก็ไม่ต้องไป มึงบอกกูมาก่อนว่าไอ้เหี้ยคนของมึงที่มึงพูดเมื่อกี้หมายถึงใคร? ใครที่เป็นคนของมึง”มันถามเสียงเข้ม ไม่มีการตะคอกหรือกัดฟันพูด
“พี่เสืออยากรู้ทำไม เนมยังไม่เห็นอยากรู้เรื่องคนของพี่เสือเลย”
“ใครคนของกู ใคร? ไม่มีใครทั้งนั้นเหอะ ก็มีมึงคนเดียวนี่แหละ ห่า”มันพูด ทำเอาผมอมยิ้มทันทีแต่ยังก่อนขอแกล้งมันอีกนิดก่อน นานๆจะเห็นโวยวายเถียงคอเป็นเอ็นแบบนี้
“แน่ใจ แล้วผู้หญิงที่โทรมาเมื่อกี้อ่ะ?”
“ก็กูบอกแล้วว่าเพื่อน ไม่เชื่อใจกูหรือไง แค่มึงคนเดียวกูก็ไม่มีเวลาจะคิดถึงใครละ!”มันพูดแบบหงุดหงิด แต่เจ้าตัวมันจะรู้ไหมล่ะนั่นว่าพูดอะไรออกมา ฮ่าๆ
“หึหึ งั้นก็คงเหมือนพี่เสือนั่นแหละ เพราะแค่พี่เสือคนเดียวเนมก็ไม่คิดถึงใครเหมือนกัน ส่วนคนของเนม ถ้าพี่เสือมีเนมคนเดียว เนมก็มีพี่เสือคนเดียวเหมือนกัน จุ๊บ!”พูดเสร็จผมก็กระโดดขึ้นจุ๊บปากมันแรงๆก่อนวิ่งหนีมันลงมาด้านล่างทันที ปล่อยให้พี่เสือมันอึ้งของมันไป ฮ่าๆ
ตอนที่ 98
“เป็นไรมากป่ะ ดูสักช่องดิไอ้โทรทัศน์เนี่ย!!”เสียงไอ้เนยตวาดขึ้นเสียงดัง ผมที่กำลังเซ็งเลยพาลหงุดหงิดใส่ไปหมดทุกอย่าง ขนาดจะดูโทรทัศน์แก้เซ็งยังเลือกไม่ได้เลยว่าจะดูช่องไหน
“เอาไปย้ายเองเลยไป!”ผมโยนรีโมทให้มันพร้อมกับดึงหมอนที่มันกอดเอามาทำเป็นที่รองหัว เซ็งครับ อารมณ์เสีย น่าโมโห หงุดหงิด อยากเจอนุ่มนิ่มอ่ะ แต่มันไม่กลับบ้านบอกว่ามีงานเยอะ ผมก็เซ็งง่าวซิครับนี้ผมไม่ได้เจอนุ่มนิ่มมาสองอาทิตย์แล้วครับ อาทิตย์แรกผมไม่ว่างเองเพราะต้องพาน้องไปซ้อมบาสเพื่อคัดตัวที่ต่างจังหวัด พอมาอาทิตย์นี้ไอ้นุ่มนิ่มก็ไม่กลับบ้านอีก จะไปหาที่ห้องมันผมก็กลัวมันจะโกรธหรือรำคาญ เพราะถ้าผม
ไปมันไม่มีทางได้ทำงานแน่นอน
“นุเป็นไรเนี่ย โมโหเป็นหมาบ้าตั้งแต่เมื่อตอนเย็นแล้วนะ”ไอ้เนยถามน้ำเสียงเซ็งๆพอกัน แม่ยังไม่กลับครับ
เห็นโทรมาบอกว่ามีประชุมด่วนหน้าที่ทำกับข้าววันนี้เลยตกไปอยู่ที่ไอ้เนยแทน เพราะอารมณ์ไม่มีผมเลยไม่
อยากทำ
“อย่าพูดมากดิ นั่งดูโทรทัศน์ไปเลย เดี๋ยวแม่งก็ปล่อยให้อยู่คนเดียวซะเลยหนิ”
“หึ..พาล”
“เนยโทรหาแม่ดิ ถามว่าอีกนานป่ะกว่าจะกลับ”ผมพูดขึ้นหลังจากที่พยายามทำใจหลับอยู่นานแต่ก็ไม่เป็นผล
ไม่หลับทำยังไงก็ไม่หลับอ่ะ คิดถึง คิดถึงอยากเจอเมีย
“ทำไม? นุจะไปไหน?”ไอ้เนยถามทันที มันคงคิดว่าผมจะปล่อยให้มันอยู่บ้านคนเดียวแน่เลย เนยมันกลัวผีกลัวมากโคตร
“ให้โทรไม่ใช่ให้ถาม โทรดิ”ผมลุกขึ้นเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์บ้านส่งให้ไอ้เนยโทรหาแม่
“ฮัลโหล..แม่ครับ..นุให้โทร…”ผมให้มันคุยโทรศัพท์กับแม่ไป ส่วนตัวเองก็เดินหนีมาที่โต๊ะกินข้าวเพื่อที่จะมาโทรหาไอ้นุ่มนิ่ม อยากรู้ว่าตอนนี้มันกำลังทำอะไรอยู่ วันนี้ทั้งวันยังไม่ได้คุยกันเลย
ตื๊ด…ตื๊ดๆ…
นุ่มนิ่มไม่รับครับ สายแรกก็ไม่รับ สายที่สองก็ไม่รับ สายที่สามผมเริ่มหงุดหงิดและโมโหทำอะไรอยู่ ทำไม
ไม่รับโทรศัพท์วะ จะว่ามีเรียนตอนค่ำก็ไม่น่าจะใช่เพราะนี่ก็สามทุ่มแล้วครับน่าจะเรียนเสร็จแล้ว
“แม่ว่าไง?”ผมถามไอ้เนยที่เพิ่งวางสายจากแม่ มือก็กดโทรหาไอ้นุ่มนิ่มไปเรื่อยๆจะครบสิบสายแล้วนะ ถึงยี่สิบสายเมื่อไรนุ่มนิ่มไม่รับมีบุกหอแน่ครับ
“กำลังจะกลับ ทำไมจะไปไหนรอให้แม่กลับมาก่อนค่อยไป”มันหันมาพูดด้วยเสียงเข้ม
“เออๆรู้แล้วแหละหน่า”ผมพูดแล้วเดินมาล้มตัวลงนอนรอแม่ข้างไอ้เนย นั่งเฝ้ามันดูโทรทัศน์รอจนกว่าแม่
จะกลับ อีกหนึ่งสายจะครบยี่สิบสายถ้าไม่รับอีกก็เจอกันหน้าห้องแน่
“แม่มา..!!”เสียงไอ้เนยแหกปากด้วยความดีใจพร้อมกับวิ่งพุ่งหลาวออกไปรอแม่ทันที ผมที่นอนอยู่เลยต้องตื่นลุกขึ้นล้างหน้าล้างตานิดหน่อย เดินขึ้นมาหยิบของจำเป็นนิดหน่อยก่อนลงมาหาแม่ด้านล่าง
“สักวันมึงต้องเป็นหมู”ผมพูดแขวะทันทีที่เห็นไอ้เนยกำลังตั้งหน้าตั้งตากินเค้กช็อกโกแลต คัสตาส และขนมหวานอีกหลายอย่างที่แม่ซื้อมาเพื่อเอาใจมัน
“หื้ย…..!”มันด่าไม่ได้เพราะขนมยังยัดอยู่เต็มปาก ผมส่ายหัวเบาๆแล้วเดินเข้ามาหาแม่ในครัว
“ทำไรอ่ะ?”ผมยืนพิงขอบประตูถามแม่ที่กำลังก้มๆเงยๆที่ตรงเคาน์เตอร์กาแฟ
“นมร้อนให้น้อง”
“โหยแม่..เนยมันโตแล้วนะแม่ยังต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้อีก”
“เอาหน่า แม่ไม่ได้ลำบากอะไรซะหน่อย เราจะเอาด้วยไหมล่ะ?”แม่ถาม ผมส่ายหัวไม่เอาแล้วเดินออกมาตบหัวไอ้เนยที่นั่งกินขนมอย่างสบาย
“สบายเหลือเกิน วันนี้กูไม่นอนบ้าน ก่อนขึ้นด้านบนปิดประตูบ้านให้ดีด้วยล่ะ”
“ไปนอนไหนอ่ะ?”
“ห้องพี่เบส”
“บอกแม่แล้วเหรอ?”มันถามพร้อมกับยื่นขนมทองหยอดจ่อมาที่ปากผม
“ไม่เอาไม่กิน..เนี่ยกูกำลังจะบอกแต่เดินออกมาบอกมึงก่อน”ผมพูดแล้วหยิบคัสตาสที่เหลืออยู่น้อยนิดขึ้นมา
ใส่ปากแทน
“แม่..นุจะไปนอนห้องพี่เบสนะ”ผมพูดบอกแม่ที่เดินถือถาดชาร้อนมาที่โต๊ะ ไอ้เนยนี่รีบยื่นมือไปรับถ้วยนม
มันทันที
“จะไปตอนนี้เนี่ยนะ..”แม่ถามแล้วเงยหน้าดูนาฬิกาที่ฝ่าผนังเวลาตอนนี้ก็สี่ทุ่มสิบห้านาทีแล้วครับ
“อืม นุ่มนิ่มมันอยู่หอไม่กลับบ้าน นุก็เลยไปนอนที่หอกันมัน ไม่เจอหน้านานล่ะ คิดถึง”ผมพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มให้แม่นิดหน่อย ไอ้เนยนี่แบนปากใส่ทันที
“แหวะ..จะอ้วกเนยฝากขนมนี่ให้พี่เบสด้วย ฝากบอกด้วยว่าเนยคิดถึงมาก”ไอ้เนยยื่นกล่องขนมที่แม่ซื้อมาฝากเอาไปให้ไอ้นุ่มนิ่ม
“เสียใจแฟนกูไม่กินขนมหวานตอนกลางคืนครับ เดี๋ยวเป็นหมู”
“อื้อ..เราก็ไปหยอกน้อง ถ้าจะไปก็รีบไป จะได้ไม่ต้องขับรถตอนกลางคืนมากนัก ยิ่งชอบเป็นนักซิ่งอยู่ด้วย
นะเรา”
“ครับๆงั้นนุไปก่อนนะ ส่วนมึงเดินตามกูออกมาปิดประตูบ้าน”ผมยกมือไหว้พร้อมกับหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ก่อนล็อคคอไอ้เนยติดมาด้วย
“หึหึ..ระวังนะมึงเดินมืดๆคนเดียว”ผมแกล้งหยอกไอ้เนยระหว่างที่มันกำลังล็อครั่วประตูใหญ่ บ้านผมก็ไม่กว้างขนาดเดินไกลหรอกครับ แต่ก็พอสมควรที่จะให้คนที่ขี้กลัวขี้ระแวงอย่างไอ้เนยมันผวาหน้าเสียได้นั่น
แหละครับ
“ไอ้บ้า!”ด่าเสร็จมันก็วิ่งปรู๊ดเข้าบ้านไปทันที ส่วนผมก็โยนเป้ไปด้านหลัง หันมามองโทรศัพท์ตัวเองอีกครั้งช่างใจอยู่ว่าจะโทรหาไอ้นุ่มนิ่มดีหรือเปล่า หรือไปให้ถึงหน้าห้องมันก่อนค่อยโทรหาอีกที ผมเคยขึ้นคอนโดไอ้นุ่มนิ่มแค่ไม่กี่ครั้งเองครับ
“จะกินข้าวหรือยังว่ะ ?”ผมบ่นกับตัวเองในใจขณะที่กำลังเลี้ยวรถเข้ามาในซอยคอนโค ไหนๆก็ผ่านหน้าเซเว่นล่ะซื้อขนมติดไม้ติดมือไปหน่อยก็ยังดี เผื่อมันยังไม่ได้กินอะไร นุ่มนิ่มมันชอบเครียดโอเวอร์แบบว่าถ้าทำการบ้านไม่เสร็จหรืออะไรยังไม่บรรลุเป้า มันจะไม่ยอมกินข้าวเด็ดขาดและเกิดเสือกมาเป็นคนกินอะไรยากกว่าคนอื่นเขาอีก
“เฮ้ย/เฮ้ย!”ผมที่กำลังง้างมือจะเคาะประตูห้อง แต่ไม่ทันเคาะประตูก็เปิดออกเลยเกิดเป็นเสียงอุทานระหว่างผมกับคนที่เปิด เป็นพวกเฮียทั้งหมดนั่นแหละครับ กลิ่นเหล้าอ่อนๆหึ่งออกมาเลย แต่ภาพด้านหลังที่ผมเห็นทำเอาไอ้นุเผลอกำถุงเซเว่นในมือจนแน่น ไอ้นุ่มนิ่มของผมครับมันกำลังโดนใครก็ไม่รู้ล็อคคอแล้วกดหน้าลงพุงพร้อมกับเอามือมาตีหัวนุ่มนิ่มเล่นสามที ผมจะไม่รู้สึกอะไรถ้าคนที่กำลังกอดไอ้นุ่มนิ่มเป็นคนที่ผมรู้จักเพราะท่าทางแบบนั้นเพื่อนกันก็ทำได้ แต่ที่ผมโกรธเพราะผมไม่รู้ว่าผู้ชายที่กำลังล็อคคอไอ้นุ่มนิ่มอยู่ตอนนี้มันเป็นใคร สนิทสนมกันมากขนาดไหน เพราะผมก็ไม่ใช่ประเภทที่ตามจิกหรือจำเป็นที่จะต้องรู้จักเพื่อนไอ้นุ่มนิ่ม
ทุกคน
“เด็กใครมาหาวะ!!”ไอ้พี่โค้กครับสภาพนี่เป๋โคตร ดีนะที่มีพี่เสือกับเฮียช่วยพยุง แต่ก็นะไอ้คนที่พยุงก็เสือกกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ทั้งคู่
“ใครวะ?”ไอ้เหี้ยที่มันล็อคคอไอ้นุ่มนิ่มถามขึ้น ผมเหล่หางตามองหน้ามันทันที ไอ้นุ่มนิ่มที่เหมือนจะรู้ชะตาตัวเองพยายามแกะมือที่ล็อคคอมันอยู่ให้ออกแต่ก็ไม่หลุดอยู่ดี
“อือ..ไอ้เหี้ยบอมมึงจะล็อคคอกูอีกนานไหมสาด ปล่อย!”
“แหมๆจับนิดจับหน่อยทำหวง แฟนมึงเขาไม่รู้หรอกหน่าว่ามึงโดนกูลวนลามเนี่ย”เฮียกับพี่เสือที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ชะงักแล้วหันมามองหน้าผมทันที ไม่รู้เหมือนกันครับว่าตอนนี้ตัวเองทำหน้าแบบไหน รู้แค่ว่าโกรธและต้องการคำอธิบายในหลายๆเรื่องด่วน!
“ห่าแม่ง!..พอเลยๆพวกมึงรีบๆกลับกันไปเลย ไป”
“เออๆกลับก็ได้ มาๆมาหอมแก้มเป็นค่าตอบแทนก่อนกลับหน่อย มามะจุ๊บๆ”ไอ้ห่านั่นไม่เลิกครับ มันพยายามจะยื่นหน้าไปหอมแก้มไอ้นุ่มนิ่มแต่ดีพี่เสือมากระชากคอเสื้อเอาไว้ได้ทัน เหมือนจะเมาหน่อยๆด้วยครับ
“เคลียร์กันเอง กูเอาตัวเหี้ยออกให้ล่ะ”พี่เสือเดินมาพูดกับผมพร้อมกับตบบ่าผมหนักๆเหมือนให้กำลังใจ ผมหันไปหวัดดีพวกเฮียอีกครั้งแล้วช่วยเฮียพยุงพี่โค้กลงมาส่งที่รถ
“……………..”ตอนนี้ผมกำลังยืนนับหนึ่งถึงร้อยอยู่หน้าห้องไอ้นุ่มนิ่ม ยังไม่พร้อมที่จะเข้าไปรอให้อารมณ์
เย็นกว่านี้หน่อย ไม่งั้นคืนนี้ไอ้นุ่มนิ่มโดนผมทั้งคืนและเจ็บหนักแน่ รู้ตัวเองมาพอสมควรว่าถ้าโกรธแล้วมีเซ็กส์จะเป็นเซ็กส์ที่เจ็บและทรมานโคตรอ่ะ อาจจะเสียวบ้างแต่ไม่มาก อันนี้พวกพี่ๆน้องๆคู่ขาเก่าเขากระซิบบอกมา เหอะๆ
“เฮ้ย!”เสียงตกใจแบบนี้อีกแล้วครับ แต่ไม่ใช่เสียงผมแต่เป็นเสียงของไอ้นุ่มนิ่มแทน มันยืนมองหน้าผมตาปริบๆเหมือนกำลังดูเชิงอยู่ว่าตอนนี้ผมกำลังโกรธมันอยู่ในระดับไหน
“จะยืนให้ยุงหามไปแดกรึไง?”ไอ้นุ่มนิ่มถามน้ำเสียงหาเรื่องนิดๆ วันนี้มันใส่เสื้อกล้ามเน่าๆของผมที่มีติดไว้
ที่ห้อง บ็อกเซอร์ที่มันใส่อยู่ก็ของผม
“เออ!”พูดเสร็จผมก็เดินชนไหล่มันเข้ามาในห้องทันที เหมือนเป็นไปโดยสัญชาติญาณเข้าห้องมันปุ๊บผมก็กวาดสายตาหาร่องรอยความเสียหายทันที แต่ดีไม่เจออะไรนอกจากไอ้โทรศัพท์ราคาแพงที่วางไว้อยู่บนโซฟา ผมเลยอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหยิบขึ้นมาดู ไม่เข้าใจว่าทำไม่ถึงไม่รับสายผม ยี่สิบสายพอดีเป๊ะที่ผมโทรเข้ามา นอกนั้นก็ของพี่ เพื่อนและอีกบลา บลา ของมันไม่อยากสนใจ
“สนุกเนอะ!”ผมอดไม่ได้ที่ประชดใส่ ไอ้นุ่มนิ่มที่นั่งกินนมที่ผมเพิ่งซื้อขึ้นมาอย่างสบายใจเหมือนไม่ได้ทำไรผิด แต่มันก็ไม่ได้ผิดจริงๆหนิ แค่ไม่รับโทรศัพท์ผมกับปล่อยให้ใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จักแต่มันรู้จักล็อดคอไปกอดก็เท่านั้นเอง เหอะสัด!
“กูเปิดระบบสั่นเลยไม่ได้ยิน”มันพูดขึ้นตายังจ้องไปที่โทรทัศน์ที่ไม่ได้ถูกเปิด ก็ไม่รู้ว่าจะจ้องไปทำไมเหมือนกัน
“นั่นซินะ เปิดระบบสั่นไว้หนิ ไหนจะวางไว้บนโซฟาอีกรู้สึกคงแปลก”
“…………………..”ไอ้นุ่มนิ่มหันมามองจ้องหน้าตาเขม็งเหมือนไม่พอใจที่ผมพูดประชดมันแบบนี้
“เอาเหอะ..นี่ขนมแม่กับไอ้เนยฝากมาให้”ผมเลื่อนถุงขนมไอ้เนยที่ฝากมาให้วางไว้บนโต๊ะ กลับบ้านดีกว่าครับอยู่ไปก็ดีแต่จะทะเลาะกันเปล่าๆ กูไม่น่ามาเลยไอ้นุมึง มาเจอให้โมโหซะเปล่าๆ ช่วงนี้ผมยิ่งเครียดง่ายอยู่เพราะใกล้จะถึงรับตรงมหาลัย ทุกอย่างเลยดูเร่งรีบ ผมอยากทำได้เหมือนพวกเฮียที่ติดตรงจะได้ไม่ตรงมาเครียด
ตอนหลัง
“กลับล่ะ..”ผมพูดขึ้นหลังจากเงียบกันอยู่นาน ผมเดินผ่านมันมาเกือบจะถึงหน้าประตูกำลังจะนั่งลงใส่รองเท้า
ปั๊ก!.....
เต็มๆกบาลผมเลยครับ ผมหันไปมองหน้าหาเรื่องทันที ไม่รู้มันเอาอะไรขว้างมาด้วยไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอกครับ แต่แค่รู้สึกหงุดหงิดและก็อึดอัดที่ต้องมาบึ้งตึงใส่กันแบบนี้มากกว่า
“……………………”แต่ผมเลือกที่จะเงียบหันไปมองหน้าแต่ไม่พูดอะไร หันกลับมาใส่รองเท้าเตรียมตัวจะกลับบ้านเหมือนเดิม
“เฮ้ย!”คราวนี้ผมลุกขึ้นตวาดใส่หน้ามันเต็มๆเลย ก็มีอย่างที่ไหนอ่ะคนกำลังจะหยิบอีกข้างมาใส่ แต่ไม่รู้มีตีนไวที่ไหนมาเตะรองเท้าผมไปเฉยเลย แต่ณ.ตอนนี้ไอ้ตีนไวที่ว่าคงไม่ใช่ใครเพราะมีกันอยู่แค่สองคนในห้องนี้
“ไม่พอใจก็พูด ก็ด่าดิ เงียบทำไม หนีกลับบ้านทำไม โกรธไม่ใช่รึไง โมโหดิ!”ไอ้นุ่มนิ่มครับ มันผลักไหล่ผมแรงๆหลายทีเหมือนจะหาเรื่องพร้อมกับตะโกนด่าผม หน้าตามันตอนนี้หาเรื่องโคตรอ่ะ มือนี่ก็ไม่หยุดผลักครับ นี่ถ้าเปลี่ยนจากไอ้นุ่มนิ่มเป็นคนอื่นโดนตีนผมตั้งแต่เตะร้องเท้าไปแล้วครับ
“เดี๋ยวก็โดนหรอก!”ผมจับข้อมือมันให้หยุดแล้วกัดฟันพูดเสียงเข้ม พูดเสร็จก็ปล่อยมือแล้วใส่รองเท้าอีกข้างให้เรียบร้อย ไอ้นุ่มนิ่มหน้าเสียมากถึงมากที่สุดที่ผมมีปฏิกิริยาแบบนี้กับมัน ไม่ใช่อะไรผมไม่อยากทำให้นุ่มนิ่มเจ็บรู้ว่าตอนนี้อารมณ์ของตัวเองอยู่ในระดับไหน พลาดพลั้งไปนุ่มนิ่มอาจเกลียดผมได้เลย
“มึงมันขี้ขลาด ไม่กล้า สันดารขี้ป๊อด ไอ้…อื้อ!”ยั่วอารมณ์ผมเก่งเกินไปแล้ว ไม่ทันให้พูดจบผมก็คว้าคอไอ้นุ่มนิ่มมากัดปากอย่างแรง ถ้าให้ดีอยากให้เลือดออกด้วยพร้อมกับพาตัวมันอัดเข้ากับพนังห้องอย่างแรง
“อยากเจ็บตัวรึไง ฮืม!!”ผมถามเสียงเข้มหลังจากกัดปากมันเสร็จ เลือดออกจริงๆด้วยครับแต่ไม่มากเท่าไร
ดูเหมือนไอ้นุ่มนิ่มมันจะเริ่มกลัวผมขึ้นมาบ้างล่ะ แต่ยังไม่แสดงสีหน้าอะไรมาก นุ่มนิ่มมันทำตาแดงจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบต่างคนต่างไม่พูดอะไร ผมเอามือขึ้นมาลูบที่ต้นคอมันเบาๆก่อนลงลิ้นจากต้นคอขึ้นมาถึงหลังใบหูแล้วกัดแรงๆจนเกิดเป็นรอยฟัน ไอ้นุ่มนิ่มตัวสั่นนิดๆมันยังไม่เคยเจอผมในบทบาทแบบนี้
“อย่าให้ใครที่นุไม่รู้จักทำอย่างนั้นกับนุ่มนิ่มต่อหน้านุอีก หลับหลังไม่ว่าเพราะไม่รู้แต่ถ้ารู้เจ็บทั้งคู่ เข้าใจไหมครับ”ผมกระซิบเสียงเข้มที่ข้างหูมันเบาๆแล้วค่อยๆใช้ลิ้นเล่นกับใบหูเล็กๆของมันจนพอใจก่อนเลื่อนลงมาทำรอยที่คอมัน คราวนี้จะเอาให้แดงแบบช้ำหนักๆเลย
“นุอยากและก็อยากมากด้วย เราไม่เจอกันตั้งสองอาทิตย์นุ่มนิ่มอยากไหมครับ”ผมเลื่อนมาจูบที่ปลายคางมันแล้วถามเบาๆ มือไอ้นุ่มนิ่มตอนนี้จิกไหล่ผมแน่นมากแทบจะทะลุผ่านเสื้อเลยก็ว่าได้
“ถามทำไมไม่ตอบครับ ฮืม..”ผมสอดมือเข้าไปใต้เสื้อกล้ามที่ใส่ ลูบผ่านเบาๆจนมาถึงยอดอกทั้งสองข้าง ผมใช้นิ้วสะกิดและออกแรงบี้นิดหน่อยจนไอ้นุ่มนิ่มครางออกมาเบาๆ เสียงไอ้นุ่มนิ่มตอนครางเหมือนเสียงผู้หญิงตอนเวลาใกล้จะถึงจุดมาก เสียงมันหวานแบบโคตร ผมเคยคิดจะอัดและก็อัดไว้ได้หลายครั้งแล้ว แต่ไอ้นุ่มนิ่มก็มารู้ตอนหลังพร้อมกับจัดการทำลายทิ้งซะหมด เซ็งโคตรเลย
“อื้อ..อ๊ะ…นุ…”น้ำเสียงแบบนี้แหละครับที่ไอ้นุต้องการ หวานโคตรมาทั้งเสียงและขาที่พยายามสีกับขา
และส่วนกลางลำตัวผมให้ตื่น
“ครับ…ฮืม..นุ่มนิ่มจะเอาอะไรครับ..”ผมจัดการถอดเสื้อกล้ามที่มันใส่อยู่ออก ผมใช้มือซ้ายยันพนังห้องเอาไว้กันล้ม ส่วนมือขวาก็ล่วงไปที่ด้านหลังไอ้นุ่มนิ่มลูบและขย้ำเบาๆที่ก้นกลมให้มันส่งเสียงหวานๆออกมา
“ไม่แกล้ง….”มันส่งเสียงหวานๆออกมาเบาๆมือที่คล้องคอผมก็รัดแน่นขึ้นจนกดหน้าผมลงมาที่ซอกคอมัน
ผมรู้ครับว่านุ่มนิ่มต้องการอะไรแต่แค่อยากดัดนิสัยเด็กไม่ดีนิดหน่อยเลยไม่ยอมทำตาม
“ไม่แกล้งครับ..แต่ตอนนี้เราอยู่ที่ประตูอีกอย่างนุยังไม่ได้แก้ผ้าซะหน่อยจะทำได้ยังไง”ผมถามพร้อมก้มหน้าลงกัดยอดอกทั้งสองข้างจนนุ่มนิ่มครางซี๊ดออกมา มันแอ่นตัวให้แนบชิดกับริมฝีปากผมอย่างเร้าร้อน สีหน้าแดงๆตาแดงหวานฉ่ำแล้วไหนจะริมฝีปากอวบอิ่มที่แดงเจ่อเพราะโดนผมทั้งดูดและทั้งกัด
“ฮึก….”เป็นมุขเรียกความสงสารครับ แกล้งบีบน้ำตาให้ตัวเองดูน่าสงสารขาทั้งสองข้างนุ่มนิ่มตอนนี้เกี่ยวพันกับขาผมจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ยิ่งส่วนกลางลำตัวนี่เสียดสีกันจนแทบจะแตกแล้วครับ
“ที่เตียงนะ..ถึงเตียงเมื่อไรนุตามใจนุ่มนิ่มทุกอย่าง”นุ่มนิ่มพยักหน้ารับทันที ผมช้อนก้นมันขึ้นมาอุ้มแล้วพามาวางลงบนเตียง เป็นภาพที่ชวนถ่ายวิดีโอเก็บไว้มากครับ นอนตาปรือขยับขึ้นลงไปมา สงเสียงอื้ออึงเหมือนมันโดนผมวางยาเลย เหอะๆ
“รู้ตัวหรือเปล่าครับว่าวันนี้นุ่มนิ่มทำผิดอะไรมั้ง?”ผมค่อยๆคลานมาคร่อมตัวมันไว้แล้วถามก่อนจับมันพลิกเอาหน้ามันลงกับที่นอนแล้วดึงก้นกลมให้โด่งขึ้นในอยู่ระดับสายตาก่อนนาบตัวลงทับตัวนุ่มนิ่ม ฝ่ามือทั้งสองก็ลูบไล้ไปทั่วทั้งด้านบนแล้วด้านล่าง สะกิดและบี้จนยอดอกให้นุ่มนิ่มสงเสียงเล็กๆแต่หวานโคตรให้ผมได้ยิน
“เปล่าทำ..อื้อ..”
“เด็กอะไรทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด ไม่น่ารักเลย.. ฮืม”ปากก็ถามและขบกัดไปตามข้างแก้มใบหูหลังคอ ส่วนมือ
ก็เลื่อนมาจับที่น้องน้อยของมันที่ตอนนี้แข็งได้ที่แล้วครับ ขยับขึ้นลงเบาๆให้เจ้าตัวมันเสียวเล่น
“เปล่าทำ..นะ…นุ…”ให้ตายเหอะผมชอบเวลานุ่มนิ่มเรียกชื่อผมแบบนี้จริงๆอะไรจะเอื้อนเอ่ยเหลือเกิน
เหมือนอ้อนร้องขออะไรอย่างงั้น
“ครับ…เรียกทำไมครับ..นุ่มนิ่มรู้ไหมว่าถ้านุโกรธนุ่มนิ่มต้องโดนลงโทษ รู้ไหมครับ”ผมดึงตัวมันขึ้นพร้อม
กับรั้งหน้ามันเชิดขึ้นมองเพดานห้องสีฟ้าในห้อง มือขวาของผมยังทำหน้าได้ดีไม่มีตก
“ไม่ได้ทำหนิ…”
“หึหึ ทำไมถึงดื้อได้ขนาดนี้ครับที่รัก ไม่อยากปลดปล่อยรึไง นุไม่ช่วยนะ..”ผมพูดแล้วแกล้งปล่อยมือออกจากหนอนน้อยของมัน ไอ้นุ่มนิ่มส่งเสียงขัดใจเหมือนจะร้องไห้ทันที มีการมีคว้ามือผมไปจับที่หนอนน้อยของมันต่อด้วย เห็นกันไหมครับว่าไอ้นุ่มนิ่มของผมเวลาแบบนี้มันร้อนแรงขนาดไหน ฮ่าๆ
“ฮึก..อย่าแกล้ง..!!”ทั้งงอนและอ้อนอยู่ในอันเดียว ผมยื่นหน้าเข้าไปจูบกันอย่างดูดดื่มอีกครั้งแล้วผละออกยื่นนิ้วไปให้มันดูดแทน ไอ้นุ่มนิ่มก็รู้หน้าที่อ้าปากรับไปดูดอย่างง่ายดาย
“พอก่อนครับ..เดี๋ยวค่อยดูดอย่างอื่นต่อ”ผมกระซิบบอกที่ห้างหูมันแล้วเอานิ้วจากปากน้ำลายเยิ้มเลยครับ
หน้านุ่มนิ่มตอนนี้แบบว่าเอ็กซ์โคตร ถ้าผมจะลุกไปตั้งกล้องตอนนี้นุ่มนิ่มมันถีบผมไหมวะ
“เด็กทำผิดก็ต้องโดนทำโทษ คราวหลังไม่เอาแล้วนะครับ กอดได้นุไมว่าแต่อย่าถึงเนื้อถึงตัวเกินนุไม่ชอบ”
ปากก็กระซิบที่ข้างหู นิ้วมือขวาก็ขยับเข้าออกเพื่อเปิดทางให้สิ่งที่ใหญ่กว่าเข้าไป ส่วนมือซ้ายก็เปลี่ยนมาจับหนอนน้อยมันแทน เรียกว่าตอนนี้นุ่มนิ่มมันโดนทุกทาง แรงแขนของมันที่ยันที่นอนไว้นี่ก็แทบไม่ไหว
ก็เล่นโดนประเคนความเสียวให้ซะขนาดนี้หนิ
“อื้อ…อ๊ะ…นุ…อื้อ…”นุ่มนิ่มมันก็ส่งเสียงเรื่อยๆแต่ไม่ได้ดังจนโอเวอร์แต่เสียงมันจะเล็กๆเหมือนจะกลั้นเสียงซะมากกว่า จนมันคงไหวเลยหันกลับมามองหน้าผมแล้วปล่อยให้น้ำตาที่คลอเบ้าอยู่ไหลออกนิดหน่อยแล้วส่ายหัวนิดๆประมาณว่าไม่เอาแล้ว คือต้องการมากกว่าสิ่งที่ได้อยู่
“จะเอาแล้วใช่มั้ย นุ่มนิ่มอยากได้ของนุแล้วใช่มั้ย..ครับ ฮืม”ผมถามแล้วยื่นหน้าไปกอดและกัดแก้มมันแรงๆ
ด้วยความหมั่นเขี้ยว ไอ้นุ่มนิ่มพยักหน้ารับผมถึงกับยิ้มชักของตัวเองที่ตอนนี้ก็ต้องการมุดถ้ำนุ่มนิ่มอย่างมาก
ให้ได้ขนาดที่พอเหมาะแล้วค่อยสอดเข้าไปอย่างช้าๆไม่ได้เจอกันสองอาทิตย์ทำไมฟิตแบบนี้ละครับ
“อื้อ..อ๊ะ..นุ่มนิ่มอย่าเพิ่งรัด เดี๋ยวแตก...”เสียวโคตรและสุดๆอ่ะ ผมขยับเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆให้ร่างกายเราได้ปรับเพื่อรองรับกันและกันให้ได้ก่อนค่อยเพิ่มจังหวะ
“อ๊ะ…อิ๊…อ๊าส์…”ผมยึดสะโพกมันให้แน่นแล้วเพิ่มแรงกระแทกมากขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบจะแตกก่อนจับเปลี่ยนท่ามาอยู่ในท่าปกติ แบบว่าอยากจ้องตาเวลาน้ำแตกอะครับ ฮ่าๆ ผมยกขานุ่มนิ่มขึ้นพาดบ่าแล้วดันสะโพกมันให้สูงขึ้น ทำแบบนี้น้องชายผมจะดำมุดลงมากกว่าเดิม ไอ้นุ่มนิ่มก็จะเสียวและเสียงครางก็หวานขึ้นด้วย
“ฮ๊าส์ๆ อ๊าส….อ๊ะ….ส์”เสียงไอ้นุ่มนิ่มตอนโดนผมกระแทกรัวแบบไม่ยั้งนี่โคตรสุยอดเลยครับ มันรั้งคอผมลงไปจูบปากกันอย่างนัวเนีย
“อื้อ..นุ่มนิ่ม…โอ้ว..อื้ม..”
“จะแตกแล้ว..นุ…ไม่ไหวแล้ว..อ๊าสๆ”ผมกระแทกรัวอีกสองสามทีไอ้นุ่มนิ่มก็ไปแล้วครับ แตกคามือผมเลยแล้วน้ำนี่พุ่งขึ้นเกือบถึงคางมันอ่ะ สุดๆ ส่วนผมพอไอ้นุ่มนิ่มแตกก็ดึงส่วนนั้นออกมาชักจนเกือบจะแตกแล้วสอดเข้าไปอีกครั้ง กระแทกอีกสักสามสี่ทีก็แตกตามมันไปติดๆครับ
“อย่าเพิ่งนอนครับที่รัก..คืนนี้ยังอีกยาวไกล”ผมขยับมานอนข้างๆแล้วดึงนุ่มนิ่มขึ้นมานอนทับบนตัว ผมจับหน้านุ่มนิ่มขึ้นมาจ้องตาก่อนยกหัวตัวเองไปจูบที่หน้าผากมันอย่างหวงแหน น้ำเน่าวะ ฮ่าๆ
“แต่เหนื่อยนะ”
“แค่นี้เหนื่อย..ไม่เอาครับนุยังไม่ให้นุ่มนิ่มเหนื่อยบอกแล้วว่าคืนนุ่มนิ่มต้องโดนลงโทษอย่างหนัก เข้าใจไหมครับ”ผมไม่พูดเฉยๆอยู่แล้ว จัดสอดนิ้วเข้าที่ช่องด้านหลังมันทันที ไอ้นุ่มนิ่มตาโตด้วยความตกใจ
“ต่อเลยนะครับที่รักทบยอดทั้งหมดนุคิดมาให้แล้วสองอาทิตย์แปดยก เบาๆครับที่รัก”พูดเสร็จผมก็ใช้ขาผมแยกขาไอ้นุ่มนิ่มให้อ้ากว้างแล้วทุกอย่างรีรันกลับเหมือนเดิมแต่เปลี่ยนท่าและพื้นที่ใหม่เพื่อไม่ให้ซ้ำกันคาดว่าพรุ่งนี้ไอ้นุคงโดนไอ้นุ่มนิ่มงอแงใส่ทั้งวันแน่ เหอะๆ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

GBOMK

{:7_214:} ขอบคุนคับผม

Kk2536

ขอบคุนนะครับบบ^^*

cawee

ขอบคุนนะคราฟ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ

parwlove24

sfzgfgkljshgsklfghfxvsgdhdjggjfhjhfkhfkhfjh

kiloay

ขอบคุน คราฟผม

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

สุดท้ายก็ทำร้ายหัวใจตนเองไม่ลง อิอิ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

nakikaka63

สนุกดี