รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น ตอนพิเศษ P 1 - 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ครั้งอย่างอ่อนโยนกูไม่รู้ว่าเรื่องต่อจากนี้ระหว่างกูกับมันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงมากน้อยขนาดไหน

แต่ ณ.ปัจจุบันตอนนี้เวลานี้ ไอ้มี่อยู่กับกู มันกับกูกำลังจูบเรากำลังแนบกายลึกซึ่งแบบที่คนรักกันเขาทำกันใจของมันเป็นกูพอๆกับที่ใจของกูก็เป็นของมันแต่เพียงผู้เดียวหลังจากนี้อีกสองสองเดือนกูอาจจะเลิกกับมันก็ได้ใครจะรู้ แต่ถ้าไม่เลิกล่ะกูกับมันก็คงจะคบกันไปเรื่อยๆ คบกันไปจนกว่าที่ใจของเราไม่ได้เป็นของกันและกัน
พิเศษหลังตอนจบ.ตอนที่ 1
“พี่เสือ”
“………………”
“พี่เสือ”
“………………”
“ไอ้พี่เสือบ้า ฮึก”หลุดด่าว่ามันออกไปเมื่อกี้เลยเป็นผลให้ไอ้เสือยักษ์มันหันมาจ้องหน้าผมตาขวาง ไอ้เนมเลยกลัวถอยหลังชิดหัวเตียงทันทีเอามือปิดปากตัวเองแน่นเพราะกลัวโดนกัด ก็มันน่าหมั่นไส้จริงๆนี่หน่า เมื่อคืนตัวเองเป็นคนโทรไปสั่งเขาเองแท้ๆว่าให้มาหาที่บ้านตั้งแต่เช้า ไอ้เราก็ดีใจดิได้เจอที่รักซักที แบบว่าไม่ได้เจอกันนานผมก็นึกว่ามันคิดถึงมาก อยากกอดหรือหอมแก้มบ้าง แต่ที่ไหนได้ทุกอย่างมันดันตรงกันข้ามจากที่ผมคิดไว้ทั้งหมดไอ้ที่คิดไว้ไม่มีเลยสักอัน เพราะมันดันให้ผมมานั่งเฝ้ามันดูบอล สนใจกันสักนิดก็ไม่มีเลย ขนมนมเนยที่มันสั่งให้พี่แม่บ้านเอาขึ้นมาให้ผมกินเล่น ผมก็กินไปหมดแล้วด้วย
“เนมหิวข้าว”ไอ้เนมก้มหน้าพูดเสียงอ่อย ไม่กล้าเงยหน้าจ้องตากับมันหรอกครับ เกิดโดนกัดขึ้นมาทำไงอะ
“…หึ…จุ๊บ”มันหัวเราะเจ้าเล่ห์ก่อนจะจุ๊บปากผมรับขวัญ ผมเลยได้โอกาสอ้อนมันแม่งซะเลย ขยับตัวเข้าใกล้แล้วกอดคอมันพร้อมกับเอาหน้าตัวเองมาคลอเคลียที่ต้อคอเอ็กซ์ๆของมัน
“อ้อนทำไม”มันพูด
“เปล่าอ้อนซะหน่อย”ผมพูด
“หึ ไหนว่าหิวข้าวไงลุกขึ้นดิ เดี๋ยวกูลงไปสั่งแม่บ้านให้”มันพูด ไอ้เนมสั่นหัวรัวทันที ใจจริงผมไม่ได้หิวข้าวมากมายซักเท่าไหร่หรอกครับ แค่อยากทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ไอ้พี่เสือมันละสายตาจากไอ้ลูกกลมๆในโทรทัศน์บ้างก็เท่านั้นเห็นจ้องซะเอาเป็นเอาตาย
“เนมอยากกินเค้ก”ผมพูดอ้อน
“รอแปบ บอลจบเดี๋ยวพาไป”ดูมันดิ ตอบมาได้หน้าตาเฉยมากอะ นี่กูอุตสาห์ลงทุนอ้อนแล้วนะยังแพ้ไอ้ลูกบอลกลมบ้าๆนั่นอีก ธรรมดาผมก็ดูบอลบ้างนะแต่ไม่ติดงอมแงมขนาดมันหรอกครับ ส่วนมากผมจะชอบเล่นวินนิ่งกับไอ้มิ้นมากกว่า เล่นเกมส์มันกว่ามานั่งจ้องเฉยๆตั้งเยอะผมว่านะ ไม่รู้ดิกือบทุกคนบอกว่าผมบ้าหรือไม่ก็ประสาทกลับไม่ชอบดูบอลแต่มึงชอบเล่นวินนิ่งโคตรจะเข้ากันมากอะ
“พี่เสืออะ น่าเบื่อวะ ถ้ารู้ว่าจะดูบอลแล้วเรียกเนมมานั่งบ้าเป็นเพื่อนด้วยทำไม ทุกทีเลย น่าโมโห!”ผมลุกขึ้นยืนบนเตียงแล้วด่าว่ามันเสียงดัง หงุดหงิดครับ หงุดหงิดมากด้วย ไม่สนใจแม่งแล้ว ไม่อยากพาไปก็ไม่ต้องไปกูกินเองคนเดียวก็ได้
“จะไปไหน”มันถามเสียงเข้มทันทีเมื่อเห็นเดินลงจากเตียงมาหยิบกางเกงยีนส์ที่ผมใส่เมื่อกี้ตอนมาจากบ้านขึ้นมาใส่
“……………”ผมไม่ตอบไม่อยากสนใจด้วย ใส่กางเกงเสร็จก็เดินเข้ามาหยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือเพื่อจะออกไปด้านนอก
“กูถามเมื่อกี้ไม่ได้ยินหรือไง”ไอ้พี่เสือเดินเข้ามาจับแขนผมไว้
“เนมไม่อยากตอบ พอใจ มีไรไหม”ผมลอยหน้าลอยตาตอบกลับ
“ปากดีนักนะมึง ไม่ต้องไปไม่ให้ไป”มันพูดหน้างอ
“เนมจะไป เนมไม่อยากอยู่แล้ว น่าเบื่อ เบื่อๆ เบื่อ เบื่อพี่เสือแล้ว!”ผมตะโกนใส่หน้ามันเสียงดังก่อนจะวิ่งหนีมันลงด้านล่างแล้วเรียกแท็กซี่ที่ขับผ่านหน้าบ้านมันทันที มันน่าหงุดหงิดน้อยซะเมื่อไหร่ละเรียกมาได้นะ
เรียกมาให้มานั่งเฝ้าตัวเองดูบอลเนี้ยนะ เหอะ!
“หึ สมน้ำหน้า เขาไม่ตามมาง้อด้วย”ไอ้มิ้นไอ้เพื่อนเวรพูดขึ้นหลังจากที่ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง ปากดีเหลือเกินนะมึง นี่ถ้าไม่ติดว่าแฟนมันโหดนะผมตบปากมันไปนานละ กูนี่อุตสาห์เรียกออกมาให้มานั่งเป็นเพื่อนจะหาที่ระบายอารมณ์ซะหน่อย นี่ยังจะเสือกมาเข้าข้างไอ้พี่เสืออีก
“ช่างดิ ไม่ง้ออย่าง้อกูก็ไม่ง้อเหมือนกัน”ผมพูด
“แน่ใจ ไม่ใช่กลับบ้านไปนั่งงอนเขาเป็นวันเป็นคืนหรอกนะ รอให้เขามาง้อแต่เขาไม่ยอมมาง้อ”
“เหี้ยมิ้น ปากดี ช่างมันดิถ้าคราวนี้มันไม่มาง้อกูก่อนนะ ให้ตายกูก็ไม่ง้อมันก่อน สาบานเลย”ผมพูดแบบหนักแน่นและจริงจังมากอะ
“หึหึ แล้วกูจะรอดู เยอะนะมึงอะ”มันพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากผมแบบหมั่นไส้
“มึงก็พูดได้ดิ ลองมาโดนแบบกูบ้างไหม ทุกทีเลยแม่งมีบอลทีไรกูโดนละเลยตลอด สัดเจ็บใจแม่ง”ผมบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด ก็ไม่ได้อยากจะเก็บเอามาเป็นหรอกนะ ก็เข้าใจว่ามันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแต่ก็อดใจไม่ให้หงุดหงิดมันเรื่องนี้ไม่ได้ทุกที มันยอมทะเลาะกับผมเพื่อที่จะได้ดูบอล คิดดูดิไม่ให้ผมงอนได้ไงก็วันนั้นผมมีสอบเลยกะจะคุยกับมันแค่ถึงเที่ยงคืน ไม่อยากนอนดึกเพราะพรุ่งนี้มีสอบตั้งแต่เช้า แต่ไอ้พี่เสือเสือกไม่ว่างบอกว่าค่อยคุยตอนตีสองบอลจบเดี๋ยวมันโทรมา ผมนี่ขึ้นหัวปรี๊ดขึ้นมาทันที กำลังใจที่กะจะเอาจากมันไม่อยากได้แม่งมันแล้ว งอนปิดเครื่องหนีมันไปสามวัน พอวันที่สี่เจอมันมายืนหน้างออยู่ที่หน้าโรงเรียน
“มึงนี่บ้าเนอะ คบกันมาตั้งกี่ปี มึงยังไม่รู้จักนิสัยแฟนมึงอีกรึไง กูว่ามึงน่าจะชินได้แล้วนะกับเรื่องนี้ อีกอย่าง
พี่เสือก็แค่ติดบอลก็ใช่ว่าเขาจะรักมึงน้อยลงซะหน่อย”ไอ้มิ้นพูด
“กูไม่ชิน จะกี่ปีกูก็ไม่ชิน มันน่าหงุดหงิดนะเว้ย มึงไม่รู้หรอกเวลาแฟนเราติดอะไรมากๆมันน่าหงุดหงิดขนาด”ไหน”ผมพูด ผู้หญิงติดละครกับผู้ชายบ้าบอลนี่มันพอๆกันเลย
“หงุดหงิดแล้วทำอะไรได้ แฟร์ๆหน่อยดิวะ กูเห็นก็แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่พี่เสือไม่ตามใจมึง เรื่องอื่นกูก็เห็นเขาตามใจตลอด ดีไม่ดีตามใจมากกว่าไอ้ฟิกกูอีก”ไอ้มิ้นพูด
“นั่นแหละ ยังไงกูก็ไม่ชอบอยู่ดี เบื่อวะแม่ง ทะเลาะกันเรื่องอื่นกูยังไม่เจ็บใจเท่าเรื่องนี้เลยนะ”ผมพูดเซ็งๆ
เซ็งตัวเองนี่แหละ ที่ทำไมถึงเป็นคนไม่ยอมรับอะไรง่ายๆเหมือนคนอื่นเขาบ้างวะ
“มึงมันบ้า ระวังเหอะงอนมากๆพี่เสือไม่สนใจขึ้นมาจริงๆได้หายบ้าแน่”ไอ้มิ้นพูดแขวะ
“บอกตัวเองซะมั่งเหอะ งอนเก่งน้อยกว่ากูมาก”ผมก็ประชดกลับแม่งซะเลย ด่ากูมึงนี่ยิ่งกว่ากูอีก
“สัตว์”มันด่าเหมือนคิดคำด่าผมเจ็บๆออกมาอีกไม่ได้
ครืด ครืด
“รับดิ”ไอ้มิ้นพูดเมื่อเห็นโทรศัพท์ผมสั่นขึ้นมาแต่ผมไม่ยอมกดรับ หยิบขึ้นมาถือไว้เฉยๆ
“ไม่อยากคุย”ผมพูด
“เล่นตัวนัก เอามานี่!”ไอ้มิ้นพูดแล้วเข้ามาแย่งโทรศัพท์ไปจากมือผมแล้วกดรับสายทันที
“ครับ เนมอยู่กับมิ้นครับ ได้ๆครับ หวัดดีครับ”ผมไม่รู้หรอกว่ามันพวกมันสองคนคุยอะไรกันบ้าง เพราะคุยกันแค่แปบเดียวไอ้มิ้นก็ส่งโทรศัพท์คืนมาให้ผม โดยที่สายถูกตัดไปแล้ว
“เดี๋ยวพี่เสือจะมา”ไอ้มิ้นบอก
“มาไม”ผมถามทันที
“มาจีบเจ้าของร้านทำเมียมั้ง สัด”ไอ้มิ้นด่าผมแบบเอือมๆ ผมนั่งคุยกับไอ้มิ้นอยู่สักพักไอ้ฟิกก็เดินหน้าหล่อๆ
เข้ามาในร้าน เด็กๆลูกค้าในร้านนี่มองกันให้เหลี่ยวหลังเพราะไม่มากก็น้อยเด็กวัยรุ่นในร้านนี้คงต้องรู้จักไอ้ฟิกอยู่บ้างเพราะไอ้มิ้นเคยเอาเรื่องที่มีคนเอารูปไอ้ฟิกไปโพสลงเน็ตให้ผมฟังบวกกับที่โรงเรียนไอ้ฟิกก็ฮอตใช่ย่อยซะที่ไหน เป็นถึงนักกีฬากับมือกลองในวงดนตรีสากลของโรงเรียนอีก และยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมลูกค้าวัยรุ่นในร้านเลยแน่นเอี๊ยดแบบไร้ข้อสงสัย เพราะที่เรียนพิเศษอยู่ใกล้กับร้านนี้ เรียนเสร็จหลายคนชอบมานั่งชิวๆกับเพื่อนฝูงที่ร้านนี้เยอะมาก
“ทำไมนาน”ไอ้มิ้นเงยหน้าถามแฟนมันเสียงอ่อยผิดกับเมื่อกี้ตอนที่กำลังนั่งคุยกับผมเลย
“ฟี่แม่งกวนตีน”ไอ้ฟิกพูดแล้วเอาของทั้งหมดทที่ถือมาเป็นกระดานวาดรูปกับกระดาษอาร์ตประมาณสามสี่แผ่นส่งให้ไอ้มิ้นถือส่วนมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป
“ของอะไรนักหนาวะ”ผมถาม
“ของพี่ชายมันเขาฝากให้ไอ้ฟิกเอากลับห้อง ส่วนตัวเองก็ไปเที่ยวกับเด็กต่อ ไอ้ฟิกกูเลยหน้างอแบบนั้นไง”
ไอ้มิ้นพูดยิ้มๆแล้วจัดของทุกอย่างของแฟนมันให้เข้าที่รวมกัน จะได้ดูไม่ค่อยรกรุงรังมากเท่าไหร่
“กินไรกันยัง”ไอ้ฟิกถามหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เค้กอย่างเดียว”ไอ้มิ้นตอบแล้วหันมามองหน้าผมเหมือนถามว่ามึงจะเอาอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่า
“เหมือนกัน ตามสบายเลย”ผมบอก ไอ้ฟิกพยักหน้าก่อนจะเดินไปสั่งอาหารที่เคาน์เตอร์ด้านหน้า สงสัยมาบ่อยเห็นทักทายเจ้าของร้านเหมือนสนิทสนมกัน
“เป็นไร”ไอ้มิ้นถาม
“เปล่า ก็ปกติ”ผมตอบ
“แน่ใจ”มันพูดอีก
“ก็เออดิ มึงจะให้กูเป็นอะไรล่ะ”ผมถามกลับ ไอ้มิ้นยักไหล่เหมือนไม่มีอะไร
“หึหึ”เสียงหัวเราะที่โคตรเจ้าเล่ห์ของไอ้มิ้นดังขึ้น ผมมองหน้ามันแล้วหันไปมองด้านหลังทางที่ไอ้มิ้นกำลังมองอยู่เห็นไอ้พี่เสือเดินใส่แว่นตาดำกันแดดมาอย่างเท่ห์อะ ยิ่งตอนเปิดประตูเข้ามาอีกเขานึกว่ามาเฟียที่ไหนมา
บุกร้าน
“หวัดดีพี่”ไอ้ฟิกที่เดินถือจานเค้กมาวางที่โต๊ะทักไอ้พี่เสือ ส่วนผมนี่ก็นั่งกดมือถือตัวเองเล่นอย่างเดียว ทำเป็นไม่สนใจ
“มึงอยู่กับมันด้วย”ไอ้พี่เสือพูด
“เปล่าพี่ เพิ่งมาเมื่อกี้เหมือนกัน”ไอ้ฟิกตอบแล้วนั่งลงเบียดกับไอ้มิ้น ผมก็ยังนั่งเล่นมือถือตัวเองเหมือนเดิมไม่ขยับให้ไอ้พี่เสือมันนั่งด้วย
“จะให้กูยืนขาแข็งเลยรึไง”ไอ้พี่เสือพูดเสียงห้วน ผมเงยหน้ามองมันแบบงอนๆแต่ก็ยังไม่ยอมขยับให้มันนั่งเหมือนเดิม
“หึหึ”เสียงไอ้มิ้นกับไอ้ฟิกประสานเสียงกันหัวเราะ ผมเลยส่งค้อนไปให้พวกมันวงใหญ่ เหี้ยฟิกนี่กวนตีนใช่ย่อยเห็นนิ่งๆหยิ่งๆแบบนี้เหอะ
“โอ๊ย”ผมร้องเสียงหลงเพราะโดนของใหญ่กระแทกเข้าที่ลำตัวอย่างแรง
“เจ็บนะ!”ผมหันมาแหวใส่ไอ้พี่เสือพร้อมกับทุบไปที่ไหล่มันอย่างแรง เจ็บอะ เจ็บไหล่มากด้วย ก็ตัวผมกับตัวไอ้พี่เสือห่างไกลกันมาก กระแทกกูมาซะแรงเลย ไอ้บ้า!
“สมน้ำหน้า”มันพูดแล้วเอามือมารวบเอวผมเข้าไปจนชิดติดกับตัวมัน
“อือ..ปล่อยซิ คนเยอะไม่เห็นรึไง”ผมพูดเสียงห้วน
“เพิ่งรู้ว่ามึงอายเป็น”มันย้อนกลับหน้าตาย ผมง้างมือเตรีมจะฟาดมือลงบนในหน้าของมันเต็มที่ แต่ก็ต้องชะงักเพราะเจอเข้าสายตาดุๆของมัน
“ฟาดมาดิ ถ้ากล้า”มันพูดหน้าตายแบบท้าทายผมสุดๆ ไอ้เรื่องกล้าผมก็กล้านะแต่ผมกลัวมันจะทำผมกลับด้วยวิธีบ้าๆแบบที่คนอื่นเขาไม่ทำกันซะมากกว่า ยิ่งคนบ้าๆแบบมันด้วยเคยสนใจแคร์อะไรใครที่ไหนล่ะ
“ปล่อยเลย ไม่ต้องมากอด”ผมก้มหน้าพูดแบบงอนๆ
“อยากกอดนักนิ”มันพูดแต่มือนี่รัดเอวผมแน่นขึ้นกว่าเดิมจนแทบจะขึ้นไปนั่งบนตักกันอยู่ละ
“ฮึ”ผมทำเสียงขึ้นจมูกแบบไม่พอใจ
“อื้อ…เจ็บนะ”ผมร้องและตีเข้าที่ข้อมือไอ้พี่เสือที่กำลังบีบจมูกผมอย่างหมั่นไส้ หน้าตามันแบบซะใจมากอะ
ที่แกล้งผมให้เจ็บตัวและเจ็บใจได้
“คืนนี้คูก้ากับซูกัสจะมานอนที่บ้านนะ”ไอ้พี่เสือพูดและชิงหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว
“จริงหรอ”ผมหันไปถามด้วยความดีใจ พี่เสือยกยิ้มมุมปากและพยักหน้าเบาๆ
“มึงจะกลับไปนอนบ้านตัวเองก็ได้นะ”ไอ้พี่เสือพูด
“ไม่ต้องมาไล่เลย เนมไม่ไปหรอกเรื่องไรล่ะ เนมจะเล่นคูก้า”ผมพูดและส่งยิ้มหวานๆไปให้มัน คิดถึงคูก้าจะแย่แล้ว ผมเคยรบเร้าให้มันพาไปหาตั้งหลายรอบแต่มันก็ไม่ยอมพาไปสักที บอกว่าเหนื่อย บอกว่าขี้เกียจบ้างล่ะ เยอะแยะคนแก่ก็แบบนี้แหละ เหนื่อยง่าย
“ปัญญาอ่อน”พี่เสือบ่นแบบเอือมๆ
“จิ๊..”ผมหันไปทำเสียงรำคาญใส่เลยโดนมันตีปากเข้าให้
“ไปก่อนนะพี่ ว่างๆค่อยนัดเล่นบาสกัน”ไอ้ฟิกพูดบอกกับพี่เสือก่อนจะแยกย้ายกลับ มันกับไอ้มิ้นต้องไปร้านขายเสื้อผ้าของพี่ชายไอ้ฟิกก่อน ส่วนผมกับไอ้พี่เสือนะเหรอไหนๆก็ออกมาแล้วเลยเที่ยวมันซะเลย เดิน กิน เล่น ซื้อของกันถึงเย็นนั่นแหละครับกว่าจะได้ถึงบ้าน
“พี่เนม”เสียงเรียกชื่อผมดังมาตั้งแต่หน้าประตูบ้าน
“คิดถึงจังเลย”ผมเดินตรงเข้ามาคูก้าและนั่งลงหอมแก้มสองฟอดใหญ่ๆ
“อิอิ ซูกัสก็มาแต่กำลังอาบน้ำอยู่”คูก้าบอกและส่งยิ้มหวานมาให้
“ครับ พี่เนมมีขนมให้คูก้าด้วย”ผมพูดแล้วหันมาหยิบกล่องขนมเค้กที่ผมตั้งใจซื้อมาฝากพวกมันทั้งสองคน พอดีเดินผ่านแล้วเห็นเขาทำออกมาได้น่ารักดีเลยซื้อมา ไม่รู้หรอกว่าอร่อยหรือเปล่าแต่คงจะอร่อยสมราคาของมันนั่นแหละ
“ขอบคุณฮะ”
“เข้าบ้านกันดีกว่าเนอะ ตรงนี้ยุงเยอะ”ผมพูดแล้วเดินจูงมือคูก้าเข้ามาในบ้าน พ่อแม่พี่เสือและฝรั่งอีกคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ คาดว่าน่าจะเป็นพ่อของไอ้ลิงทั้งสองคนนี้ ส่วนน้าพิงค์ที่ไม่ได้มานั่งอยู่ด้วยตอนี้คงกำลังจับไอ้แสบน้อยอาบน้ำอยู่ด้านบน
“มาพอดีเลย แม่กำลังจะให้คนโทรไปตาม ไหนพี่เขาล่ะ”แม่พี่เสือหันมาถาม ผมยกมือไหว้สวัสดีพ่อแม่รวมไปถึงฝรั่งพ่อของไอ้เด็กทั้งสองคนนี้ด้วย
“เอาของอยู่ครับ”ผมพูดบอกพอดีกับที่พี่เสือกำลังเดินถือถุงเสื้อผ้าและของอีกหลายๆอย่างเข้ามาพอดี
“เนมไปอาบน้ำก่อนนะ”ผมกระซิบบอกพี่เสือเบาๆ
“อืม เดี๋ยวกูตามขึ้นไป”พี่เสือบอก ผมรับถุงเสื้อผ้าจากมือพี่เสือเดินเอาขึ้นมาวางเก็บไว้บนห้อง ระหว่างทางก็สวนกับไอ้เด็กแสบที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จพอดี มันชะงักเท้าเล็กน้อยที่เห็นหน้าผม ต่างคนต่างยืนนิ่งๆเหมือนกำลังวัดใจว่าใครจะเป็นฝ่ายเดินมาหาใครก่อน
“อ้าวเนม เพิ่งกลับมาเหรอจ่ะ”น้าพิงค์ที่เพิ่งเดินออกจากห้องทักขึ้น ผมหันไปยิ้มและยกมือไหว้
“ครับ น้าพิงค์มาถึงนานแล้วเหรอครับ”
“ก็ตั้งแต่เย็นแล้วจ่ะ นี่ไปช็อปปิ้งกันที่ไหนมาเนี่ย ของเต็มเลย”
“เหอะๆ นานๆทีครับ”
“สงสัยคงจะนานจริง งั้นเดี๋ยวน้าลงไปด้านล่างก่อนนะ”น้าพิงค์พูดยิ้มๆก่อนจะเดินลงบันไดไป ส่วนผมก็หมุนตัวจะเดินเข้าห้องแต่ก็ต้องชะงักเพราะเจอกับสายตาซนๆหนึ่งคู่ที่กำลังจ้องมองผมนิ่งๆ
“จะเข้าไหม”ผมเปิดประตูให้อ้ากว้างแล้วหันมาถามไอ้ตัวแสบด้านหลังอีกครั้ง มันมองหน้าผมนิดหน่อยแล้วเดินเข้ามาในห้อง
“หอมแก้มหน่อย”ผมนั่งลงพร้อมกับรวบตัวของไอ้ตัวแสบที่ยืนนิ่งอยู่กลางห้องเหมือนกำลังลังเลว่ากูไปตรงไหนก่อนดี ผมจับมันหอมแก้มจนหายใจคิดถึงก่อนจะหยิบช็อกโกแลตที่ซื้อมาเอาให้มันไปนั่งกินเล่นรอระหว่างที่ผมกำลังอาบน้ำ
“คึคึ พี่เสือจักจี้ ฮ่าๆ ยอมแพ้แล้ว คูก้ายอมแล้ว ฮ่าๆ ฮึก”ภาพที่ผมเห็นหลังจากอาบน้ำเสร็จคือคูก้าแสนหวานของผมกำลังโดนไอ้พี่เสือกับไอ้น้องตัวแสบของมันรวมหัวกันแกล้งจักจี้ไปตามตัวจนน้องมันหัวเราะหน้าดำหน้าแดงน้ำหูน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย
“พี่เนม”คูก้าขยับตัวลุกขึ้นเดินเข้ามากอดคอผมแบบอ้อนๆ
“อะไรครับ”ผมถามและหอมแก้มมันไปหนึ่งที
“พี่เสือกับซูกัสแกล้ง”
“หึหึ ก็คูก้าน่ารักพวกนั้นเลยอิจฉาไม่ต้องไปสนใจ พี่เนมโดนบ่อย”
“ห่า มึงนี่กล้าพูดเนอะ รีบๆแต่งตัวให้เสร็จเหอะ ล่อตาล่อใจกูอยู่ได้”ไอ้พี่เสือพูดหน้าหื่นขึ้นมาทันที
“บ้า”ผมว่าแล้วเดินมาแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะพาไอ้สองตัวแสบลงมาด้านล่างส่วนไอ้พี่เสือมันก็เข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จแล้วตามลงมานั่งทานข้าวพร้อมกัน
“แกะให้หน่อย”ซูกัสเดินถืออมยิ้มมาให้ผมแกะให้
“เดี๋ยวก็ฟันพุ กินอย่างอื่นดีกว่า”ผมพูด
“ไม่เอา”มันพูดแบบฉบับเด็กเอาแต่ใจ พี่เสือที่กำลังนอนดูคูก้าระบายสีอยู่บนเตียงอีกฝั่งใกล้ๆมองหน้าผมแล้วหัวเราะเบาๆ หลังจากทานข้าวเสร็จพี่เสือก็นั่งคุยกับพวกพ่อแม่และก็พวกน้าพิงค์สักพักใหญ่ก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้อง ส่วนไอ้สองแสบคืนนี้มันประกาศออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่ามันสองคนจะกับผม ทำเอาพี่เสือหน้างอขึ้นมาทันที ผมแอบซะใจเล็กน้อยครับ ดูสีหน้าก็รู้ว่ามันหวังจะทำอะไร
“ไม่เอาก็ไม่ต้องกิน ได้เวลานอนแล้วใช่ไหม กินนมแล้วนอนเลยเนอะ”ผมพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบแก้วนมร้อนๆที่โต๊ะเครื่องแป้ง
“ไม่กิน”มันพูดหน้ายุ่ง
“ดี ไม่เปลือง คูก้ามากินนมแล้วนอนดีกว่าเนอะ”ผมพูดแล้วเดินเอานมมายื่นให้คูก้าดื่ม
“จะกินอมยิ้ม ฮึก”ผมหันไปมองหน้ามันที่ตอนนี้นั่งปากเบะน้ำตาคลอแบบจะร้องไห้เรียบร้อยแล้ว
“อยากฟันผุรึไง”ผมถาม
“ไม่ผุซะหน่อย”
“ไม่ผุยังไง เดี๋ยวก็ผุ ฟันหลอด้วย ฮ่าๆ”ผมพูดแล้วหัวเราะออกมาดังๆให้มันเจ็บใจเล่น
“ปัญญาอ่อน”ไอ้พี่เสือพูดว่าผมแล้วทำหน้าเหมือนผมปัญญาอ่อน
“จะกิน”ไอ้เด็กแสบยังไม่ยอมครับ
“แกะเอง”ผมพูดแล้วหยิบอมยิ้มส่งยื่นไปให้มัน ไอ้ตัวแสบมองหน้าผมแบบเคืองๆหยิบอมยิ้มไปแกะเปลืองเอง แต่ดูเหมือนจะแกะยังไงก็แกะไม่ออก
“พี่เสือแกะให้หน่อย”มันยื่นไปให้พี่เสือ ผมมองหน้าพี่เสือแบบดุๆทันที
“อย่ากินเลยเนอะ เดี๋ยวฟันผุแล้วไม่หล่อนะ ผู้หญิงไม่ชอบไม่รู้ด้วย”พี่เสือดึงตัวไอ้ตัวแสบมาพูดบอกเสียงหวานนุ่มละมุนรู้หูผมมาก ทีกับกูนี่ไม่เคยเลยเอะอะตะคอกตลอด
“แต่ซูกัสอยากกินหนิ”
“ค่อยกินพรุ่งนี้ดีกว่านะ”พี่เสือพูดเพราะแบบหว่านล้อมสุดๆ
“ดื้อ”ผมพูด
“หุบปากบ้างเหอะ”พี่เสือเงยหน้าขึ้นมาว่าผม ผมมองหน้ามันหน้างอแล้วเดินมาอุ้มคูก้ามานอนกอดแน่นแบบงอนๆ
“พี่เนมคูก้าเจ็บ”น้องพูดเสียงเบา
“ขอโทษครับ”ผมพูดแล้วคลายกอดตัวเองออกนิดหน่อยก่อนจะจัดท่านอนให้ดีโดยที่ผมจะให้สองแสบมันนอนตรงกลางกั้นระหว่างผมกับไอ้พี่เสือโดยที่คูก้านอนข้างผม
“พี่เนมโกรธซูกัสกับพี่เสือเหรอ”
“เปล่าครับ นอนดีกว่าเนอะหรือจะให้พี่เล่านิทานให้ฟังก่อนนอนดี”ผมพูด
“คูก้าเอาหนังสือนิทานมา แต่อยู่ในห้องมามี้เดี๋ยวคูก้าไปหยิบมานะ”น้องพูดแล้วเด้งตัวขึ้นก่อนจะวิ่งออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว ในห้องเลยเหลือแค่พวกผมสามคน
“มองไร”ผมถามไอ้เด็กแสบที่นั่งจ้องหน้าผมตาขวาง
“ปวดฉี่”มันบอกเสียงห้วนได้อีกนะมึง
“ก็ไปดิ ไม่ได้ติดกันซะหน่อย”ผมพูดเลยถูกไอ้พี่เสือเขวี้ยงหมอนใส่
“กวนตีนจังนะมึง ลุกขึ้นมาพามันไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวกูไปดูคูก้าก่อน ด้านนอกมืดเดี๋ยวเดินชนอะไรเข้า”ไอ้พี่เสือแล้วเดินออกจากห้องไปผมเลยต้องพาไอ้เด็กแสบเข้าห้องน้ำอย่างช่วยไม่ได้ ความจริงมันก็โตแล้วก็น่าจะทำเองได้แล้วนะไม่เห็นต้องให้พาเข้าเลย แต่ก็อย่างว่าแหละผมไม่ได้เกลียดมันซะหน่อยแค่หมั่นไส้บ้างบางครั้งเวลาที่พี่เสือพูดเพราะๆกับมันแต่พอหันมาพูดกับผมก็ใช้น้ำเสียงห้วนเหมือนปกติ มันเลยเกิดความไม่เท่าเทียมขึ้นมาเล็กน้อย
“คิดถึงนะ”ผมพูดและหอมแก้มไอ้สองตัวแสบทั้งสองคนเพื่อเป็นการบอกลาเพราะวันนี้พวกมันสองคนต้องไปเยี่ยมคุณปู่มันที่อิตาลีเลยแวะมานอนที่บ้านพี่เสือก่อนไปหนึ่งคื นผมที่เพิ่งรู้เมื่อเช้าก็แอบตกใจเหมือนกันกะว่าจะพาพวกมันไปเที่ยวซะหน่อย
“เป็นไร”พี่เสือหันมาถามผมหลังจากส่งไอ้สองตัวแสบเสร็จผมก็เดินขึ้นมานอนต่อบนห้อง
“หิว ง่วงด้วย”ผมบ่นแล้วล้มตัวลงนอนที่ใต้ผ้าห่มพื้นหนา เมื่อคืนผมนอนกอดคูก้าทั้งคืนเลยตัวมันนุ่มนิ่ม
น่าฟัดมาก
“เอาสักอย่างเหอะ”พี่เสือนั่งลงถามบนเตียง มันเอามาตบก้นผมแรงๆผ่านผ้าห่ม
“จะเอาสองอย่าง พี่เสือลงไปทำอะไรกินให้เนมหน่อยซิ เนมหิว แต่เนมก็ง่วงเหมือนกัน”ผมพูด
“กูเป็นผัวมึงนะไม่ใช่คนใช้”มันว่าแล้วกระชากผ้าห่มของผมออก
“แต่เนมอยากได้ทั้งผัวและคนใช้ในร่างเดียวกันนิ”ผมลอยหน้าลอยตาพูดกวนตีนใส่มันเลยโดนมันดีดเข้าให้ที่หน้าผาก
“`สวย`เหอะ ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา”มันพูดพร้อมกับพยายามดึงตัวผมให้ลุกขึ้น
“ไม่เอา ก็บอกว่าง่วงไง อย่ามาดึงนะ”ผมพูดหน้างอแล้วตีมือมันแรงๆแบบให้ปล่อย
“งั้นก็ไม่ต้องกิน”มันพูด
“………….”ผมลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องหน้ามันหน้างอแบบงอนๆ
“มองไม อยากโดนต่อยรึไง”มันพูดแล้วผลักหน้าผมแรงจนผมหงายหลังลงไปนอนกับเตียงอีกรอบ
“ไอ้บ้า เนมเจ็บนะ”ผมโวยวายพร้อมกับใช้เท้าถีบมาที่ข้างลำตัวมันกลับเลยโดนมันรวบข้อเท้าผมทั้งสองด้วยมือข้างเดียวของมันแล้วออกแรงดึงแรงๆ
“ก็ทำให้เจ็บไง”มันพูดและแสยะยิ้มแบบกวนๆ
“โรคจิต ไอ้บ้า ปล่อยเนมนะเว้ย”ผมเริ่มดิ้นไอ้พี่เสือก็ไม่ยอมปล่อยซ้ำยังบีบให้แน่นขึ้นกว่าเดิมอีก จากที่ไม่เจ็บก็เริ่มเจ็บขึ้นมาจริงๆแล้วเพราะตรงข้อเท้าผมใส่สายรัดข้อเท้าที่ไอ้พี่เสือให้เมื่วันครบรอบสามปีผ่านมา พอมันบีบแน่นขึ้นไอ้ตรงที่แหลมๆมันก็กดทิ่มเข้ากับเนื้อที่ข้อเท้าผมจนรู้สึกเจ็บ
“หึหึ”ดูมันหัวเราะเหมือนซะใจที่สามารถแกล้งให้ผมเจ็บทั้งตัวและใจได้ ไอ้บ้า!
“เนมเจ็บ ปล่อย!”คราวนี้ผมตะโกนเสียงดังพร้อมเกี่ยวคอเสื้อกล้ามมันเข้ามาใกล้ๆแล้วกัดลงที่หัวไหล่มันคืนบ้างเอาให้รับรู้ถึงความเจ็บบ้าง แม่งชอบเล่นอะไรแรงๆกับกูตลอดๆ
“อ๊ะ…ไอ้เหี้ยเป็นหมาหรอมึง”มันพูดและผลักหัวผมออกจนตัวผมกระเด็นเลยครับ แรงควายจริงๆ
“พี่เสือนั่นแหละเป็นหมา”
“ด่ากูเหรอห๊ะ เดี๋ยวนี้กล้าหรอห๊ะ มานี่!”มันกัดฟันพูดแบบโกรธๆแล้วจับขาขวาผมกระชากกลับเข้าหาตัวมันอย่างแรงจนหน้าผมมาวางแหมะลงบนตักมัน ผมเลยได้โอกาสพลิกตัวเข้ากัดหน้าท้องมันทันที
“หึหึ”มันหัวเราะเมื่อผมแตะลิ้นลงที่ท้องน้อยตรงบริเวรขอบกางเกงนอนมันเบาๆ ผมค่อยๆเริกเสื้อกล้ามพี่เสือขึ้นแล้วลากลิ้นตามขึ้นมาจนถึงน่าอกงามๆของมัน ผมเป็นโรคจิตที่ชอบจูบตรงเนินนมด้านบนของพี่เสืออยู่บ่อยๆ
“จะเอาเหรอมึง”มันจับหน้าผมแล้วถามหน้าเจ้าเล่ห์
“พี่เสือนั่นแหละจะเอา เนมโดนต่างหากเหอะ”ผมพูดแล้วจูบแก้มมันแรงๆหนึ่งที พี่เสือยิ้มหน้าหื่น
“ปากดี”มันว่าแล้วประกบปากผมทันทีแล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่อยากเล่า แค่รู้ว่าเสียวมากถึงมากที่สุดก็พอไม่รู้ว่าเพราะเราห่างหายจากเรื่องอย่างว่ากันไปนานพอสมควรหรือเปล่ามันเลยทบต้นและดอกจนครบเรียกกว่าเก็บ
ทุกเม็ดกันเลยทีเดียว รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็บ่ายสามโมงพอดี
“พี่เสือเอาอีก”ผมยื่นจานเข้าไปให้มันตักข้าวเพิ่มลงมาอีกหลังจากที่ฟาดหมดไปสองจานพูนๆ ก็คนมันเหนื่อยนิครับบวกกับช่วงสอบที่ผ่านมาผมไม่ค่อยได้กินข้าวสักเท่าไหร่ อารมณ์ประมาณว่าไม่อยากเบื่ออะไรประมาณนั้นพอมาเจอข้าวสวยนิ่มๆกับกับข้าวอร่อยๆเลยกินดะแบบนี้ไง
“มึงอยากจุกตายรึไง พอได้แล้ว”มันว่าแต่ก็ยอมตักข้าวเพิ่มให้แล้วมึงจะเพื่อฮืมที่รัก กูละงงจริงๆ
“นั่งกินเงียบๆไปเหอะหน่า เดือดร้อนไง”นี่กูก็ปากดีเหมือนกันเนอะ
“อยากหงายหลังระหว่างกินข้าวไหม ปากดีนักนะ เย็บปากซะดีไหมวะ”มันพูดแล้วบีบปากผมจนปากผมจู๋ขึ้น
“บ้าพลัง ไข่นี่หมดแล้วหรอ”ผมว่ามันแล้วถามชี้มือไปที่ผัดเผ็ดไก่กับไข่อ่อน ขอบอกว่าที่บ้านพี่เสือทำอร่อยและบ่อยมากผมมาบ้านมันทีไรได้กินตลอดเพราะแม่พี่เสือรู้ว่าไอ้เนมชอบไข่อ่อนมากพอๆกับสตูไก่ที่พี่เสือชอบทำ
“เออหมดแล้ว มีแต่ไข่กูเนี่ยจะกินไหม”ทุเรศ! พูดมากนี่ไม่ได้อายเลยใช่ไหม มึงมั่นใจมาก ผมเบ้ปากใส่มันเหมือนไม่อยากได้
“ไม่อร่อย กินแล้วอยากอ้วก”ผมพูดแล้วส่งยิ้มไปให้มันแบบกวนๆ
“อ๋อ ดีละที่อยากอ้วกออกมาเองเพราะไม่งั้นกูจะเอาตีนล้วงคอให้มึงอ้วกออกมาเอง”มันพูดหน้านิ่ง ผมเลยแลบลิ้นให้มันอย่างหมั่นไส้ คบบ้าไรวะทำไมถึงโหดบ้าบอขนาดนี้เนี้ย กูละสงสารเมียมันจริงๆเลย ได้ข่าวว่ากูเองนิ
“จิ๊ พี่เสือเนมอยากกินไก่จ้อด้วยอะ”ผมพูด มันทำหน้าบึ้งคิ้วขมวดทันที
“อย่าแดกเยอะเดี๋ยวอ้วก มึงอย่าให้กูพูดหลายรอบดิ ครั้งเดียวให้รู้เรื่อง”มันเริ่มพูดแบบเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาทันที เพราะมันเคยเกิดการณ์แบบที่พี่เสือมันพูดแล้วคือวันนั้นผมไม่รู้ไปหิวโซมากจากไหน แบบว่าหิวมากหิวสุดๆตอนเย็นไอ้พี่เสือไปรับกลับมาถึงบ้านปุ๊บผมก็เริ่มกินตั้งแต่ห้าโมงเย็น แรกๆก็กินแค่ขนมปังรองท้องไปก่อนระหว่างรอกินข้าว พอถึงเวลากินข้าวก็ลงมากินข้าวปกติผมที่รอเวลานี้มานานเลยจัดเต็มเลยครับ ซัดเรียบทุกอย่างจำได้ว่าแถมไปสามรอบ กินข้าวเสร็จก็ต่อด้วยเฉาก๋วยถ้วยใหญ่คนเดียวแล้วต่อด้วยขนมจีบ เกี๊ยวไข่ ยังไม่พอกินกล้วยหอมเข้าไปอีกสองลูกแน่นๆไม่อ้วกแตกอีกอยู่ได้เหรอครับ ของที่กินไปออกมาหมด โดยพี่เสือด่าชุดใหญ่เลย เหตุการณ์นั้นทำเอาพี่เสือมันหงุดหงิดทุกครั้งเวลาเห็นผมยัดอะไรเข้าไปในท้องเยอะๆ เพราะวันนั้นที่ผมอ้วกผมดันเสือกร้องออกมาด้วยอะดิ ควายจริง!
“ก็เนมยังไม่อิ่มจริงๆนิ”เสียงผมเริ่มอ่อย ก้มหน้าเขี่ยข้าวเหมือนไม่อยากกินต่อ
“จิ๊ แม่ง ถ้าวันนี้มึงอ้วกนะ กูจะไม่สนใจเลย ส่งกลับบ้าน”มันพูดเสียงดังแบบหงุดหงิด แต่ก็ดีที่อย่างน้อยขู่เสร็จมันก็ยอมเข้าไปทอดไก่จ้อให้ หน้าที่ของไอ้เนมตอนนี้คือกินยังไงก็ได้ห้ามให้อ้วกไม่งั้นมึงโดนส่งกลับบ้านกูไม่รู้เรื่องนะ
ตอนพิเศษ P 2
“ฟิกพรุ่งนี้จะมาหาหรือเปล่า”ผมถามไอ้ฟิกทางโทรศัพท์ ที่ต้องถามเพราะช่วงนี้มันต้องช่วยพี่มันทำงานที่ร้านเสื้อผ้าของพี่มัน ตอนแรกผมก็นึกว่าแค่ช่วยนิดๆหน่อยแต่ที่ไหนได้ไอ้ฟิกเสือกจริงจังคิดลายออกแบบมาซะสวยเช้ง ร้านเสื้อผ้าของพี่ฟี่เป็นร้านเสื้อผ้าแนววินเทจหน่อยๆเป็นการรวมหุ้นของเพื่อนที่คณะและรุ่นเพื่อนพี่ที่สนิทในคณะที่จบออกไปแล้ว บางครั้งนอกจากไอ้ฟิกจะช่วยคิดงานแล้วก็มีบ้างที่มันต้องไปเป็นแบบให้ที่ร้าน แรกๆผมก็โอนะแต่หลังๆไอ้ฟิกชักเริ่มฮอตเว่อร์จนผมเริ่มไม่ค่อยสมอารมณ์
“ไปดิ พรุ่งนี้กูต้องไปดูของที่สยามพอดี มึงถามทำไม”
“แสดงว่าพรุ่งนี้ฟิกก็ไม่ว่าง ต้องไปที่ร้านอีกแล้วใช่มั้ย”ผมถามอีก เริ่มรู้สึกเหมือนอยากจะงอนมันขึ้นมานิดๆ
ละเดี๋ยวนี้อะไรๆก็งานที่ร้านตลอด เวลาว่างจะเที่ยวด้วยกันไม่ค่อยมีนี่ขนาดปิดเทอมแท้ๆนะ ไม่เข้าใจทำไม
มันต้องจริงจังเว่อร์กับทุกงานที่มันด้วยและยิ่งช่วงนี้ใกล้จะสงการนต์เข้าไปอีกผมนี่เนื้อเต้นรอเรียบร้อยแล้ว
ถ้าไม่ได้ไปเล่นน้ำกับไอ้ฟิกผมเคืองยันเปิดเทอมแน่
“ครับ พรุ่งนี้ไอ้ฟี่ให้ไปเช็คแบบเสื้อที่ร้าน”มันบอก ร้านเสื้อพี่ฟี่ที่เปิดประจำอยู่แถวๆในเมืองตรงย่านธุรกิจส่วนพรุ่งนี้ที่ไอ้ฟิกจะไป เป็นร้านย่อยที่เปิดขายเฉพาะวันหยุดเท่านั้น ความจริงพวกพี่ฟี่ก็เปิดแบบไม่ค่อยจริงจังกันเท่าไหร่อารมณ์ประมาณทำเป็นรายได้เสริมมากกว่าเพราะต่างคนก็ต่างยังเรียนไม่จบ ส่วนรุ่นพี่คนที่จบก็มีงานประจำของพี่เขาอยู่แล้วเหมือนกัน แต่ดูเหมือนจะยิ่งทำก็ยิ่งชอบและสนุกกับงาน
“…………………..”ไม่รู้จะพูดอะไรเงียบดีกว่า ความรู้สึกเหมือนจะงอนมันยังไงก็ไม่รู้ สองสามอาทิตย์ที่ผ่านมาผมกับมันเราไม่ได้ไปเที่ยวไหนกันเลยนอกร้านเสื้อของพี่ฟี่ เวลาอยู่ด้วยกันสองคนยังไม่มีเลย จริงๆมันก็เคยชวนผมไปด้วยกับมันที่ห้องนะ แต่ผมไม่เอาเขินพี่ฟี่กลัวโดนล้อ
“เป็นไร เงียบเพื่อ”มันถามขึ้นมา
“เปล่าซะหน่อย ฟิกก็ทำงานไปดิ”ผมพูดน้ำเสียงปกติ
“มึงก็อย่าเงียบดิ กูโทรมาเพื่อจะฟังมึงพูดฉะนั้นอย่าเงียบ”
“ให้พูดคนเดียว ไม่ใช่คนบ้านิ”
“อ๋อ เพิ่งรู้ว่าตอนนี้มึงกำลังพูดคนเดียวอยู่”ดูมันประชดครับ ก็ตอนนี้มึงยังคุยกับกูแต่อีกสิบนาทีข้างหน้าจะมีแค่เสียง เออกับอืมขานรับกลับมาแทน นานๆจะมีประโยคคำถามหรือประโยคบอกเล่าดังขึ้นมาซักที ไม่ใช่ว่ามันนอนหลับแล้วปล่อยให้ผมคุยบ้าอยู่คนเดียวนะแต่มันกำลังนั่งทำงานอยู่เลยสั่งให้ผมพูดเป็นเพื่อน เล่าเรื่องอะไรก็ได้มันฟังหมดอ่ะ
“หึ”ผมน้ำเสียงขึ้นจมูกแบบงอน
“อย่ามาทำเสียงแบบนี้นะ ไม่พอใจอะไรอีก”มันพูดแบบดุๆ รู้ดีตลอดว่างอนหรือเป็นอะไรแต่แม่งก็ไม่เคยได้ดั้งใจซักที
“เปล่า”
“ให้แน่ว่าเปล่า ไปงอนหลับหลังกูไม่รู้เรื่องกูไม่ง้อหรอกนะ”ดูมันพูด ไอ้ควายนิสัยไม่ดี
“……………………..”
“เฮ้อ มึงเนี้ยนะ อยากเจอหน้ากูไหม”
“ถามทำไม”
“แม่กลับจากร้านรึยัง”
“กลับแล้วมีอะไรจะคุยกับแม่เหรอ”
“หึหึ ไอ้เหี้ยกวนตีนนักนะ มานอนห้องกูมาไอ้ฟี่ไม่อยู่ด้วย”น้ำเสียงมึงเจ้าเล่ห์มากแต่ไอ้บ้าทำไมเพิ่งมาบอกป่านนี้เนี้ย กูไม่ออกไปหาให้โง่หรอกตีหนึ่งจะตีสองอยู่ล่ะ ทั้งที่พรุ่งนี้ผมมีเรียนเก้าโมงแต่ ณ.ตอนนี้คือกูยัง
ไม่นอน
“ไม่ไป”ผมตอบแบบไม่เต็มเสียง
“แน่ใจ”เสียงสูงเหมือนรู้ทันความคิดผม
“เออ”เสียงเบาได้อีกอ่ะผม นี่ถ้าตอนแรกมันไม่ทำให้ผมงอนก่อนนะคืนนี้ผมคงอ้อนมันเยอะกว่านี้อีก
“ว๊า กูว่าจะออกไปรับเด็กมานอนด้วยซะหน่อยแต่ถ้ามึงไม่อยากมาก็ไม่เป็นไรกูหาแถวนี้เอาก็ได้”
“ไอ้ฟิกบ้า ไอ้นิสัยเสียมึงจะมากไปแล้วนะ”หึ้ย…หงุดหงิดแล้วนะ
“โอ้วๆขึ้นมึงกูแล้ว จะเป็นบ้าแล้วรึไง ฉีดยายัง”
“ฟิก แม่ง นิสัยไม่ดีไม่อยากคุยด้วยเล่า จะวาง”
“วางไปดิ”มันพูดแบบท้าทายเพราะรู้ว่ายังไงผมก็ไม่มีทางกดวางสายก่อนนอกจากทะเลาะกันหรืองอนมันมากจริงๆ
“แม่ง ฟิกอ่ะ ไม่ชอบเลย หงุดหงิดนะเว้ย”
“หึหึ หงุดหงิดอะไรของมึง กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงซะหน่อย”
“ก็เมื่อกี้อ่ะ ฮือๆ”ไม่ได้ร้องหรอกครับแค่ทำเสียงแอ็คติ้งใส่เฉยๆ
“เมื่อกี้อะไร บ้ามากไปละมึง”
“หึ……….”กูงอนมึงแล้วง้อกูด้วยไอ้แฟนบ้า
“…………”อ๊ากดูมันดิพอผมเงียบก็เสือกเงียบตามอีก ทำไมมึงไม่พูดง้อกูซักทีละ
“กินติมป่ะ”อยู่ดีๆมันก็พอพูดขึ้น ผมได้ยินเสียงเหมือนมันกำลังหาของสักแปบก็ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูมันต้องกำลังออกไปด้านนอกแน่เลย แต่นี่มันดึกมากแล้วนะ
“ไปไหนอ่ะ”ผมรีบถามด้วยความอยากรู้ทันที
“กูถามเมื่อกี้อ่ะตอบมาก่อน เร็ว”ดูมันยังมีหน้ามีเร่งอีก
“ไม่กิน”
“แน่ใจเดี๋ยวกูซื้อไป มึงห้ามแย่งนะ”
“อะไรของฟิกอ่ะ ตอนนี้ฟิกอยู่ไหน อยู่ด้านนอกใช่ไหมจะไปไหน”ผมรีบถามด้วยความอยากรู้ทันทีเพราะถ้ามันออกไปเที่ยวกูจะตามไปยันร้านเลยคอยดู
“ถามมากดิ อีกสี่สิบนานทีเดี๋ยวกูโทรไปแล้วมึงก็ลงมารอด้านล่างเลย อย่าให้รอนานล่ะ ชักช้ากูกลับ”โอเคชัดเจนพูดแบบนี้แสดงว่ามึงจะมาหากูใช่ไหม…กรี๊ด ดีใจอ่ะ ได้เจอหน้าไอ้ฟิกแล้วหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาห้าวันเต็มได้ยินแต่เสียงตลอดๆ มันนั่นแหละนั่งบ้าบอทำงานอยู่ได้ ดีนะที่ทำแล้วได้เงินถ้าลองทำแล้วไม่ได้เงินผมบังคับให้มันเลิกทำแน่ (พูดเหมือนมึงมันบังคับมันได้) รอประมาณแค่สามสิบนาทีผมก็ได้ยินเหมือนรถมอไซค์แบบที่วัยรุ่นมันชอบใช้กันอ่ะ ไม่ใช่มีโอหรือเวฟแบบปกติ แล้วก็ไม่ใช่รถคลาสสิคแบบเวสป้าหรือป็อบด้วย
แต่มันเรียกว่าอะไรก็จำไม่ได้เหมือนกัน ผมเคยถามและมันก็เคยบอกแล้วแต่ผมจำไม่ได้ลืมไปนานละ นานๆทีไอ้ฟิกจะเอารถนี้ออกมาขับเพราะส่วนมากพี่ฟี่ใช้ขับไปมหาลัย อีกอย่างไอ้ฟิกมันก็มีรถประจำตัวของมันที่แม่มันซื้อให้อยู่แล้ว อย่าแอบไปบอกตำรวจนะว่าไอ้ฟิกผมขับรถยนต์ทั้งที่อายุยังไม่ถึงสิบแปด เอิ๊กๆ
“ยืนทำไรตรงนั้นวะ รีบเดินมาดิ”ไอ้ฟิกตะโกนบอกผมที่กำลังเดินเอื่อยๆมาหามันที่รถ เห็นหน้าแล้วหมั่นไส้ดี๊ด๊านักนะกูนี่คิดถึงมึงแทบตาย เดินไปเรียนก็เจอแต่คนมีคู่กระหนุงกระหนิงกับแฟนจนผมอิจฉาพอกลับมาดูตัวเองกูก็มีแฟนเหมือนกันนี่หว่าแต่ทำไมกูถึงไม่ได้เดินกระหนุงกระหนิงแบบคนอื่นเขาบ้างวะ
“อะไร มองหน้าเรื่องรึไง”มันยื่นขามาเขี่ยเท้าผมเบาๆ
“นิสัยไม่ดี”ผมว่ามันแต่ก็ยอมเดินเข้าไปใกล้มันจนหน้าเราจะชิดกันอยู่ละ ไอ้ฟิกแสยะยิ้มแบบกวนๆก่อนจะส่งไอศกรีมคอนเน็ตโตมาให้
“คิดถึงมึงวะ”มันพูดแล้วก้มหน้าลงคลอเคลียบริเวณซอกคอผม ผมที่กำลังเก๊กงอนอยู่ถึงกับแอบยิ้มทันที เขินทุกทีเวลาไอ้ฟิกมันบอกรักหรือคิดถึงมันเป็นอะไรที่นานๆครั้งมาก ส่วนมากมันชอบหลอกให้ผมบอกรักมันตลอดพอผมโวยวายให้มันพูดบ้างมันก็อ้างแต่ “เหมือนมึงนั่นแหละ”แค่เนี้ยไม่ค่อยอยากบอกตลอดอ่ะแม่ง แต่พอมึง(ทำ) รักกูแต่ละทีนะแทบลาตายทำกูเดินไม่เป็นเป็นวันๆ
“ไม่ต้องมาพูดเลย จิ๊”ผมพูดพร้อมกับกอดคอมันให้แน่นขึ้นแล้วหอมแก้มมันด้วยความคิดถึงเช่นกัน
“หึหึ บอกแม่มึงยังเนี้ย”มันเอาหน้าขึ้นจากซอกคอผมแล้วถาม
“บอกแล้วหน่า”ผมพูดแล้วทำหน้ายู่หน่อยๆ
“เอาดีๆบอกรึงยังเดี๋ยวตอนเช้าแม่มึงตื่นขึ้นมาตกใจลูกชายตัวเองหาย”
“บ้า”
“เอ้าเรื่องจริง เดี๋ยวเขาคิดว่ามึงจะหนีตามผู้ชายคนไหนไป”
“ไอ้บ้า ไม่ได้มีผู้ชายเยอะขนาดนั้นซะหน่อย”ผมพูด
“ก็ลองมี ถ้ามีแล้วไม่โดนตีนกูก็เอา เชิญมีได้ตามสบาย”ไม่ค่อยจะขู่กูเท่าไหร่เลยนะไอ้โหดเอ้ย
“จิ๊ แค่พูดเล่นเองทำหน้าจริงจังทำไมเนี้ย”ผมพูดพร้อมกับใช้นิ้วนวดคลายระหว่างห่างคิ้วที่เริ่มขมวดติดกัน
“เปล่าเลยครับ กูไปทำใส่มึงตอนไหนไม่ทราบ”มันลอยหน้าลอยตาพูด ผมหมั่นไส้เลยจุ๊บปากมันไปสามทีเร็วๆไอ้ฟิกใช้สายตาเจ้าเล่ห์มองหน้าผมกลับทันที
“เดี๋ยวจุก”มันพูดหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปหยิบหมวกมาส่งให้ผม เหี้ยฟิกเหมือนคนบ้ารู้ว่าผมกลัวมันก็ยิ่งขับรถเร็วอีกยิ่งถนนว่างไม่ค่อยมีรถเท่าไหร่ หวานหมูมันเลยทีนี้ผมนี่จิกเอวมันแน่น ถึงจะแอบกลัวแต่โคตรชอบ
“อะ อื้ม อะไรของฟิกอ่ะ”ตกใจเล็กน้อยครับพอเปิดประตูห้องได้ปุ๊บมันก็จู่โจมผมทันทีไม่รอให้ได้ตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย มันจัดการถอดเสื้อตัวเองและเสื้อของผมออกอย่างรวดเร็วระหว่างที่ถอดเสื้อ ปากมันก็นัวเนียกับปากผมอยู่ไม่ห่าง มึงไปตายอดตายอยากมาจากไหนไอ้ฟิก มันอุ้มผมมาวางลงบนโต๊ะทำงานของมันโดยกวาดเอางานทุกอย่างลงพื้นเรียบร้อย
“อื้อ…ใจเย็นๆดิ ไม่หนีไปไหนซะหน่อย อ๊ะส์”ผมร้องเพราะไอ้ฟิกเสือกกัดมาที่หัวนมด้านขวาของผมส่วนด้านซ้ายมันก็ใช้นิ้วบดขยี้จนผมทั้งเจ็บและเสียวไปในคราวเดียว ช่วงล่างของผมไอ้ฟิกพยายามใช้มือข้างเดียวปลดกางเกงของผมออก ให้ดิ้นตายเหอะมันลงลิ้นบนน่าอกผมแต่ละที่เล่นผมนี่แทบดิ้น
“ทะลึ่ง”ผมว่ามันพร้อมกับตีแขนมันแบบอายๆก็ไอ้ฟิกเสือกกวนตีนจูบไซร์ผมลงไปถึงขอบกางเกงในก่อนจะใช้ปากมันดึงเอากางเกงในผมออกแล้วค่อยลากลิ้นขึ้นมาตั้งแต่ข้อเท้าแล้วมาหยุดมองอยู่ตรงเป้าของผมที่ล่อนจ้อน พอผมจะใช้มือปิดไอ้ฟิกก็จับแขนทั้งสองข้างของผมไปวางไว้เหนือหัวแล้วก้มมาจูบปากกับผม
อีกครั้ง
“อื้อ…อ๊ะส์”ผมครางเล็กๆเมื่อไอ้ฟิกใช้แตะลงเบาๆตรงน้อยชายผมระหว่างที่ทำมันก็เงยหน้าจ้องตากับผมตลอดจนผมรู้สึกอายและเขินขึ้นมาเป็นเท่าตัวเพราะสายตาของไอ้ฟิกจะดูหวานเยิ้มปนเซ็กซี่ขึ้นมาทันที
“อะ อื้ม ฟิก”ผมเรียกชื่อมันเมื่อมันครอบปากลงที่น้องชายผมจนมิด มือผมที่กำลังจิกหัวมันอยู่ก็จิกแน่นขึ้นทันทีแบบว่าโคตรจะเสียวมากเลยอ่ะครับ ไอ้ฟิกใช้ปากกับน้องชายผมจนผมปลดปล่อยออกมาแต่เหมือนไอ้ฟิกจะยังไม่พอใจยังหยอกล้อและแกล้งผมไปต่างๆนาๆมันคงเอาให้คุ้มให้สมกับที่ไม่ได้เจอกันนาน ไอ้ผมที่ก็ใจง่ายตลอดเวลาอยู่กับไอ้ฟิกเขาทำอะไรมาก็เสือกยอมหมด จะตอบโต้บ้างก็ได้นิดหน่อยมีแอบแกล้งมันกลับบ้างเลยโดนมันเอาคืนซะแทบคลาน เรียกว่ามันใช้พื้นที่หน้าโทรทัศน์คุ้ม ถึงห้องมันเกือบๆจะตีสามได้นอนอีกที
ก็เกือบจะแปดโมงเช้า ผมที่ต้องไปเรียนพิเศษเป็นอันว่าต้องยกเลิก ให้ไปเรียนสภาพนี้คงไม่ไหวถึงไปเรียนก็คงไปหลับในห้องแน่
“ทำไมฟิกต้องทำจริงจังมากขนาดนี้ด้วย”ผมเดินเข้ามากอดคอถามไอ้ฟิกที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงาน หลังจากที่เมื่อคืนผ่านศึกกันมาอย่างหนักผมเลยต้องพักเอาแรกตื่นมาอีกทีบ่ายสองโมงกว่า ไอ้ฟิกที่ตื่นก่อน
ก็ออกมานั่งทำงานอยู่ด้านนอก แต่คงยังไม่ได้อาบน้ำเพราะทั้งเนื้อทั้งตัวของมันมีแต่กางเกงขายาวตัวเดียว
ตามคอและน่าอกแอบมีรอยแดงเล็กน้อยๆ
“กูไม่ชอบทำอะไรซ้ำสอง ทำให้ดีทำครั้งเดียวแล้วก็จบ แก้ไปแก้มาน่ารำคาญปวดหัว”มันพูดแล้วหันมาหอมแก้มผม
“แต่มิ้นก็ไม่ชอบอยู่ดี ทำไมฟิกต้องไปเป็นนายแบบเองด้วย รู้อะไรไหมรูปตัวเองนะมีให้ว่อนเน็ตเลย”ผมพูดบอกมันหน้างอ แล้วเดี๋ยวนี้ยิ่งดังเป็นนักดนตรีรุ่นน้องตามกรี๊ดให้วุ่นเข้าหน้าเฟสบุ๊คมันนะ ผู้หญิงมาเม้นให้ทั้งนั้นมันก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างก็แล้วแต่
“หึหึ คนหล่อก็งี้แหละ”มันพูด
“จิ๊ หล่อลากมากจนน่าหมั่นไส้”ผมพูดแล้วเอาหน้าไปคลอเคลียกับแก้มมัน
“หึ เลวนะมึงอ่ะ อย่าเพิ่งกวนขอทำงานแปบเดี๋ยวไปเล่นด้วย”มันพูดแล้วจูบปากผมนิดหน่อยก่อนจะดันตัวผมให้มานั่งรอมันที่โซฟาใกล้ๆ ผมหน้างอเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามที่มันบอกระหว่างที่รอก็นั่งดูการ์ตูนไปเรื่อยๆรายการเพลงรายการหนังบ้างกว่ามันจะทำเสร็จผมก็เริ่มหิวพอดีเลยลุกขึ้นมาทำอะไรง่ายๆกินรองท้องระหว่างรอมันนั่งทำงาน
“รูปฟิก”ผมหันมาบอกไอ้ฟิกตาโต มันเข้าไปอยู่ในแม็กกาซีนของการแต่งตัววัยรุ่นชื่อดังได้ยังไงวะ ชุดที่มันใส่ในรูปเป็นชุดที่มันใส่เมื่ออาทิตย์หรือสองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ผมจำไม่ค่อยได้ละ หน้าข้างๆก็เป็นวัยรุ่นชายแต่งตัวแนวๆเดียวกับไอ้ฟิกเหมือนกัน
“หึหึ เพิ่งเห็นรึไง”มันถามพร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปชิดอีก จะเข้าท้องกูเลยไหมสาด หลังจากมันทำงานเสร็จมันก็ลากผมมานอนยาวด้วยกันอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่ โดยทีไอ้ฟิกนอนซ้อนที่ด้านหลังส่วนผมก็นอนคว่ำนอนตะแคงบ้างอยู่ด้านหน้า
“ทำไมไม่บอกกันบ้าง”ผมหันไปถามมันหน้างอนิดๆ ไอ้ฟิกปรือตาขึ้นแล้วยิ้มยั่วก่อนจะล็อกคอผมลงไปจูบปากกว่าจะปล่อยเล่นเอาเหนื่อย
“ก็มึงไม่ถามอะ กูจะบอกเพื่อ”
“ที่ไม่ถามเพราะมิ้นไม่รู้ ถ้ามิ้นรู้มิ้นก็ถามนานแล้วดิ”ผมว่าให้มั่ง ไอ้ฟิกแสยะยิ้มเหมือนขำกับอาการของผม
“ขอโทษครับ พอใจยัง”มันพูดพร้อมกับจุ๊บปากเร็วๆหนึ่งที
“จิ๊ ไม่ชอบเลยเวลามีคนอื่นมาสนใจฟิกมากๆ”ผมวางหนังสือลงแล้วขยับตัวเข้ามากอดคอไอ้ฟิกแน่นซุกหน้าลงที่ซอกคอมัน
“หึหึ ไม่เอาหน่ามึงก็เห็นกูสนใจคนอื่นที่ไหนล่ะ”มันพูดพร้อมกับลูบหัวผมไปมา
“ก็ต้องเป็นแบบนั้นดิ ลองฟิกสนใจคนอื่นดิ มิ้นเอาตายแน่”ผมยกหน้าขึ้นแล้วพูดขู่มันแบบงอนๆ
“กูกลัวนักนิ เด็กๆมากอะ สบัดนิดเดียวก็หลุด”มันพูดยิ้มๆ
“กล้าหรอ ฟิกกล้าสบัดมิ้นรึไง กล้าใช่ไหม ลองดิลองสบัด”ผมกัดฟันพูดแบบโกรธๆแต่ไอ้ฟิกเสือกยิ้มและหัวเราะออกมา มันกดหัวผมลงไปซุกกับน่าอกมันเหมือนเดิมก่อนจะบ่นพึมพำอะไรออกมาไม่รู้ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
“อ้าวเห้ย…กรี๊ด”พี่ฟี่ทักผมแบบตกใจที่เห็นผมเดินออกมาเปิดประตูแทนที่จะเป็นไอ้ฟิกส่วนเสียงกรี๊ดเมื่อกี้ก็เป็นของเจ้เปรี้ยว ไม่เจอกันนานเจ้ยังสวยเหมือนเดิมเลยยิ่งมาแต่งชุดธรรมดาที่มากกว่าเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นที่เห็นเมื่อครั้งที่แล้วนั้นยิ่งดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก ทั้งที่เจ้แกก็ไม่ได้เสื้อโชว์นมหรืออะไร
“น้องมิ้น”เจ้เปรี้ยวเสียงผมหวานเลย ผมยิ้มรับแล้วยืนนิ่งยอมให้เจ้แกฟัดแกหยิกจนพอใจ
“ทำไมมาอยู่ที่นี้ได้วะ ท่าทางจะมาตั้งแต่เมื่อคืนด้วยนะเนี้ย”พี่ฟี่มีแซวด้วยครับ ว่าแต่ผมตัวเองก็หายไปนอนที่ไหนมาทั้งคืน เหมือนพี่ฟี่ก็รู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่เลยยักคิ้วกลับมาให้แบบกวนๆ
“มาไมเนี้ย บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวส่งไปให้”ไอ้ฟิกพูดกับพี่มันเมื่อเห็นหน้า
“เออรู้แล้ว กูมาเอาของนิดหน่อยครับ สองสามวันนี้กูไม่อยู่ห้องจะทำอะไรกันก็ตามสบาย”พี่ฟี่พูดยิ้มๆแล้วหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้ผมอีก เหี้ยจริงๆ
“เหอะ ไอ้เหี้ย”
“พี่ฟี่ไม่นอนห้องแล้วไปนอนไหนอะ”ผมถามกวนตีนนิดๆ เจ้เปรี้ยวที่นั่งอยู่ข้างๆหันมาค้อนผมทันที ผิดกับ
ไอ้สองพี่น้องที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่กันเหมือนรู้ทัน
“เจ้ขึ้นมาตั้งแต่วันไหนอ่ะ”ผมหันมาคุยกับเจ๊เปรี้ยวแทนปล่อยให้สองพี่น้องมันคุยเรื่องานกันไป
“เดี๋ยวตีปากเลย ใครสอนให้เรียกเจ๊ เห็นว่าน่ารักหรอกนะไม่งั้นโดน” เจ๊เปรี้ยวพูดพร้อมกับหยิกแก้มผมเบาๆแบบหมั่นเขี้ยว ผมนั่งคุยนั่งเล่นกับเจ๊เปรี้ยวนานพอสมควรรอจนสองพี่น้องมันคุยงานกันเสร็จนั่นแหละ
“พี่ไปก่อนนะ ถ้ายังไงเดี๋ยวมาเล่นด้วยนะค่ะ” เจ๊เปรี้ยวพูดบอกกับผมอีกครั้งก่อนจะไปที่ร้านต่อกับพี่ฟี่
ส่วนไอ้ฟิกวันนี้มันขอพี่มันฟรีหนึ่งวัน
“เบาๆด้วยล่ะเดี๋ยวห้องข้างๆได้ยิน”พี่ฟี่พูดแซวก่อนจะกลับ
“บ้า!”ผมโวยวายเสียงดังทันที หน้าร้อนขึ้นมาทันทีเลยแม่งไอ้ฟิกนี่ยิ้มอย่างเดียว
“ถ้ายังไงมึงพามันไปทีร้านคืนนี้ด้วยก็ได้นะ ถ้าไม่กลัวมันโดนตอด”พี่ฟี่หันไปพูดกับไอ้ฟิก ผมที่ไม่เข้าใจเลยหันไปมองหน้ามันงงๆไอ้ฟิกเลยสั่นหัวประมาณว่าไม่มีอะไรเดี๋ยวค่อยบอก
“เออๆ ไปซักทีเหอะ เจ้คุมมันให้ดีล่ะ เหี้ยนี่กิ๊กเยอะ”ไอ้ฟิกพูด เจ้เปรี้ยวมองหน้าพี่ฟี่แล้วแสยะยิ้มออกมาแบบไม่สนใจ
“สัตว์ ปากดีไอ้ห่า”
“หึหึ ปล่อยไป สัตว์มันกำลังอยู่ในช่วงฤดูผสมพันธ์ก็งี้แหละ”เจ้เปรี้ยวแรงมากเลยอ่ะ ผมกับไอ้ฟิกหัวเราะกร๊ากทันที
“เออๆ ปากดีกันจังนะ กูไปละ”พี่ฟี่พูดหน้างอหน่อยๆก่อนจะลากคอพี่เปรี้ยวไปที่ลิฟต์ ส่วนผมกับไอ้ฟิกพอฟี่กลับไปก็เข้ามาแต่งตัวสบายๆเพื่อที่จะออกไปกินเค้กที่ร้านใกล้ๆแถวนี้ มันมีอยู่ร้านนึงเค้กเขาอร่อยดีอีกอย่างก็ไม่อยากไปไหนไกลๆด้วยแบบว่าร้อนมากเดี๋ยวดำ
“อิ่มนะแต่อยากกินน้ำแข็งใสอีก ซื้อไปกินบนห้องได้ป่ะ”ผมถามไอ้ฟิกที่กำลังจอดรถให้เข้าที่ หลังจากไปกินเค้กเสร็จก็นั่งต่อกันอีกนิดหน่อยก่อนจะขับรถมาที่คอนโด แต่ระหว่างทางเมื่อกี้ผมเห็นมีร้านขายน้ำแข็งใสอยู่เลยนึกอยากกินขึ้นมา
“ก็เอาดิ”มันบอกผมเลยลากมันเดินมาซื้อน้ำแข็งใสขึ้นไปกินบนห้อง
“ของใครเนี้ย”ผมเดินมานั่งลงข้างๆไอ้ฟิกที่กำลังนั่งต่อจิ๊กซอภาพขนาดแปดร้อยชิ้น ดูจากตรงนี้ยังต่อเสร็จไม่ถึงครึ่ง ภาพบนกล่องจิ๊กซอเป็นภาพวิวธรรมชาติแบบธรรมดาแบบทั่วไปมั้ง เพราะส่วนมากผมก็เห็นรูปมันคล้ายๆกันอาจจะแตกต่างบ้างนิดหน่อย แต่โดยรวมดูยังไงภาพที่มันกำลังต่ออยู่นี่ก็ยังยากสำหรับผมอยู่ดี
“ของไอ้ฟี่ มันซื้อมาแต่ขี้ต่อกูเลยเอาออกมาต่อ ฝึกสมาธิดีกูชอบ”มันพูด
“ตรงไหนวะ มิ้นก็เห็นว่าคล้ายๆกันเกือบหมดอ่ะ”
“ก็แค่คล้ายแต่ก็ไม่เหมือนกันอดียู่ มึงเคยเห็นจิ๊กซอรูปร่างเหมือนกันแล้วต่อเข้าได้กันได้ไหม”
“ยังไงงง”ทำไมชอบพูดจาให้ผมมึนอยู่เรื่อยเลยวะ
“โง่จริงๆ”มันพูดผมเลยทำหน้างอพร้อมกับทุบหลังมันด้วยความหมั่นไส้
“ก็ไม่รู้แค่นี้ก็ต้องว่า”ผมพูดแบบงอนๆ
“ว่าไม่ได้ว่างั้น”มันหันมาย้อน ผมพยักหน้าทันที
“ไปไกลๆไป ต้องการสมาธิ”ดูมันไล่ครับ ไล่แบบไม่คิดว่าคนโดนไล่จะน้อยใจเลยใช่ไหม อีสาด
“ไปแน่ จะกลับบ้านเล่า”ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นจะเดินหนีมันทันทีแต่ไอ้ฟิกก็มือไวคว้าหมับเข้าที่ข้อเท้าผมแล้วกระตุกแรงๆให้ผมลงไปนั่งเหมือนเดิมแล้วก็ขยับตัวเองมานั่งซ้อนด้านหลังผม
“ขี้งอนเหลือเกิน งอนแข่งกับไอ้เนมได้สบายๆ”มันว่าแล้วก้มตัวลงต่อจิ๊กซอผมที่นั่งอยู่ด้านหน้ามันเลยต้องก้มตามลงไปด้วย ไอ้ฟิกกับผมนั่งต่อจิ๊กซอกันประมาณหนึ่งชั่วโมงยังไม่เสร็จหรอกครับ แต่เริ่มขี้เกียจเพราะง่วงเลยพากันเข้าไปนอนในห้อง ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่พี่ฟี่โทรตามให้ไปนั่งกินเหล้าที่ร้านประจำของพวกพี่แก
“อยากไปไหม”ไอ้ฟิกที่กำลังแต่งตัวหันมาถามผมที่นั่งอยู่ปลายเตียง
“เฉยๆนะ ไปก็ได้ไม่ไปก็ดี”ผมบอก
“งั้นรออยู่ที่หอกูไปสามชั่วโมงเดี๋ยวกลับมา”ไอ้ฟิกพูดมองผมทางกระจกยิ้มๆ
“ใช่เรื่อง!”ผมพูดหน้างอทันที
“เอามาด้วย”พี่ฟี่ทักไอ้ฟิกที่เดินกอดคอผมเข้ามานั่งที่โต๊ะ แต่ละคนนี่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนครับเลยรู้สึกเกร็งนิดๆ ทรงผมของแต่ละคนนี่แนวไปไหนถือว่าหน้าตาดีหรอกนะที่ทำกันขนาดนี้
“ทิ้งไว้ได้ที่ไหนล่ะ”ไอ้ฟิกตอบพี่มัน ผมหันไปค้อนนิดหน่อย
“ใครวะ”ใครก็ไม่รู้ครับพูดขึ้นมา พี่ฟี่กับไอ้ฟิกมองหน้ากันนิดหน่อยก่อนที่ไอ้ฟิกจะพยักหน้าเหมือนพูดได้
“เพื่อนไอ้ฟิกมัน”พี่ฟี่ตอบ
“เพื่อนจริงอ่ะ น่ารักวะ มีแฟนยังครับ”มาทั้งภาพและเสียงยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้เชียวไอ้ฟิกดึงคอผมหลบทันที
“ห่า มึงก็รู้ว่าแฟนกันจะถามอีกนะ”เพื่อนพี่เขาอีกคนพูดขึ้น ผมนี่เหมือนจะทำหน้าไม่ถูกไม่รู้จะยิ้มหรือทำหน้าบึ้งดี
“เผื่อฟลุ๊คไงไอ้สัตว์”
“หึ ไอ้เหี้ยมึงดูหน้าเจ้าของมันบ้าง ยิ้มหน่อยไอ้ฟิกยิ้มหน่อย”
“ไอ้เหี้ย ไม่ต้องตกใจนะเดี๋ยวพี่จะแนะนำให้รู้จักว่าพวกห่านี่ชื่ออะไรกันบ้าง”ไอ้พี่ฟี่พูด จากนั้นมันก็เริ่มแนะนำทีละคน พี่คนที่แซวผมคนแรกมันชื่อเต๋า ส่วนเพื่อนมันอีกคนที่แซวไอ้ฟิกชื่อฟาน ส่วนอีกสี่ห้าคนที่เหลือชื่ออะไรบ้างผมจำไม่ค่อยได้ เพราะส่วนมากจะเป็นพี่เต๋ากับพี่ฟานสองคนที่พูดมากที่สุด
“น้องมิ้นไม่กินเหล้าหรอครับ พี่ชงอ่อนๆให้เอาไหม”ไอ้พี่เต๋าถามผมที่นั่งกินโค้กเล่นให้เปลืองค่ามิกซ์
“กินครับ แต่วันนี้มิ้นไม่อยากเลยไม่กิน”ผมตอบและหันไปยิ้มให้ฟิกที่ตอนนี้นั่งตาหวานอยู่ข้างๆ
“อย่ายิ้มบ่อยนักดิ พี่หัวใจจะวาย” พี่เต๋าพูด ทำเอาเพื่อนพี่แกโห่ขึ้นมาทั้งโต๊ะทันที หน้าตาพี่เต๋านี่ก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรเลยนะออกจะหน้าตาดีด้วยซ้ำ ไหนจะคำพูดคำจาของมันอีกเมื่อกี้ตอนมันรับโทรศัพท์ผมแอบได้ยินมันพูดด้วย พูดค่ะกับผู้หญิงที่โทรมาทุกคำอ่ะ หญิงไม่ติดอีก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ
“ง่วงยัง”ไอ้ฟิกกดหน้าผมลงแล้วก้มหน้าตามลงมาถาม
“นิดหน่อย”ผมพูดและหอมแก้มมันไปเร็วๆหนึ่งที
“ครึ่งชั่วโมงนะ”มันบอก ผมมองหน้าแล้วพยักหน้ายิ้มรับกลับไป ระหว่างที่รอมันกินผมก็นั่งคุยเล่นกับพี่ยูเพื่อนพี่ฟี่อีกคน พี่คนนี้หน้าตาน่ารักที่สุดในกลุ่มละ คนอื่นๆนี่จะดูดุๆเถือนๆหน่อย ส่วนเจ้ผมตอนแรกก็ว่าจะมาด้วยแต่เผอิญดันทะเลาะกับพี่ฟี่นิดหน่อย พี่ฟี่เลยไม่ให้มาด้วย
“ไหวแน่นะมึง ไม่ใช่พาลูกเขาไปล้มกลางทาง”พี่ฟี่เดินตามออกมาส่งผมกับไอ้ฟิกที่หน้าร้าน พวกผมกลับก่อนส่วนพวกพี่แกยังอยู่ต่ออีกนาน
“เออหน่า แค่นี้สบายมาก”ไอ้ฟิกพูดพร้อมกับหยิบหมวกส่งมาให้ผม วันนี้มันมอเตอร์ไซค์ขันที่ขับไปรับผมเมื่อวานมาเหมือนเดิม
“เออๆ ระวังๆด้วย”พี่ฟี่พูด ไอ้ฟิกพยักหน้าส่งๆก่อนขับรถออกจากร้านมา ระหว่างทางขากลับมันไม่ได้ขับรถกลับไปทางเดิมแต่เสือกขับอ้อมโลกมาซะไกลพอสมควร มันขับช้าๆเรื่อยๆสงสัยอารมณ์ศิลปินเข้าสิงอีกแน่เลย
“มึงเคยจูบกับผู้ชายบนสะพานป่ะ”อยู่ดีๆไอ้ฟิกก็หยุดรถแล้วหันมาถามผม หน้ามันดูจริงจังมากจนผมตกใจ
“เมาใช่ไหม”ผมถามแล้วเอามือไปลูบหน้ามันให้หายเมา ไอ้ฟิกยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วจอดรถให้ดีก่อนจะกระชากผมลงจากรถ มันเดินออกห่างจากรถมานิดหน่อย
“จะทำอะไร”ผมถามอย่างหวาดระแวงนิดๆ มองซ้ายมองขวารถยังวิ่งเล่นผ่านอยู่นะ ไอ้ฟิกไม่ตอบแต่ดึงตัวผมเข้ามาจนชิดแล้วก้มหน้าลงเอาปลายจมูกมาสีกันเบาๆแล้วค่อยๆเล็มจูบปากผมทีละน้อยก่อนจะค่อยๆร้อนแรงขึ้นตามแรงอารมณ์บวกกับฤทธิ์แอลกอฮอลอ่อนๆในร่างกายของมัน

“ฟิกรักมิ้นนะครับ”มันกระซิบบอกผมทั้งที่ปากเรายังคลอเคลียกันอยู่ไม่ห่าง ผมยิ้มรับแล้วกอดคอมันให้แน่นขึ้นอยากจะบอกมันกลับเหมือนกันว่า
“มิ้นก็รักฟิก” แต่ไม่เอาดีกว่าผมบอกมันบ่อยละปล่อยให้มันบอกผมฝ่ายเดียวบ้าง

harain15

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนนะคราฟ

GBOMK

{:7_208:} ขอบคุนคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

pt200

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ