รถเมล์สยอง ประสปการณ์ตรงที่ต้องลอง"นั่ง"

Nessy

สวัสดีครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่จะมาเล่าให้ฟังกันเลยนะครับ



เรื่องนี้ผมก็ได้เจอมากับตัวเองเลย ก็คือ โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนไกลบ้านน่ะครับ


แหม่  ใครๆเขาก็อยากจะไปเรียนในเมืองกันทั้งนั้นแหละครับ และทุกเช้าทุกเย็นจะไปมากลับบ้าน


ไปโรงเรียนก็ต้องเดินทางโดยใช้รถโดยสารประจำทางนี่แหละครับ


บ้านผมกับโรงเรียนก็อยู่ห่างกันไม่มากหรอกครับ..................สามสิบกิโลเมตรโดยประมาณ


วันๆนึงไปกลับมันก็รวมกันได้แล้วเป็นระยะทางประมาณ หกสิบกิโลเมตรเลยล่ะครับ


ว่ากันตต่อเลย ผมมีเพื่อนคนนึงชื่อไอ้หนึ่ง มันจะมารอรถกลับบ้านกับผมทุกวันเลย


ผมกับมันสนิทกันมากครับ บ้านเราไปทางเดียวกัน แต่ว่าค่อนข้างจะอยู่คนละซอยกันนะครับ


แต่ที่ทำให้ผมสนิทสนมกับมันได้นั้นก็เพราะว่าได้มาเจอกันที่โรงเรียนนี่แหละครับ


ผมได้อยู่ห้องเดียวกับมัน เวลากินข้าวก็เดินกับมันบ่อยๆ กลับบ้านก็กลับกะมัน


แหม่ ..นอกเรื่องเชียว ....เข้าเรื่องกันดีกว่าครับ


วันนั้นผมกับไอ้หนึ่ง มารอรถเหมือนวันปกติทุกวันครับ ซึ่งวันนั้นมีกิจกรรมทำให้ต้องกลับบ้าน


ค่ออนข้างสาย ก้เลยต้องมารอรถเที่ยวสุดท้ายกับมัน และนี่แหละครับ  ที่เป็นเรื่องที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น


"วันนี้อากาศดูครึ้มๆ ไงก็ไม่รู้ว่ะ แม่งกลัวผีหลอกอิ๊ปอ๋าย"  ไอ้หนึ่งบนรำพึงรำพันด้วยความรำคาญ


"อืม   กูก็ว่างั้นแหละ อากาศมันดูครึ้มๆ ผิดปกติ หนาวๆ ยะเยือกยังงัยก้ไม่รู้" ผมบ่นสมทบความคิดกับมัน


"เฮ๊ย..งั้นเดี๋ยวกูไปซื้อน้ำก่อนนะเว่ย  เดี๋ยวกูมา"


"แม่ง...อย่าทิ้งกูไว้ดิวะ กูไปด้วย"


"มึงอยู่นี่แหละ...ไม่ต้องตามกูมาหรอก เดี๋ยวรถมาแล้วไม่มีใครเห็น  เดี๋ยวจะอดกลับบ้านกันพอดี"


"เออๆ  จริงด้วยว่ะ  งั้นกูรออยู่ตรงนี้นะ  รีบๆมานะมึง  อย่าให้กูต้องรอนาน"


ว่าแล้วเพื่อนเราก็หายไปกับกลีบเมฆ


สักพัก  ผมชักเริ่มง่วงแล้วครับ  แหม่  ไอ้เพื่อนหนึ่งเรามันก็ไม่มาสักทีเนาะ  
.
.
.
.
.
.
คร็อก..........................


ผมรู้สึกตัวอีกทีก็เห็นรถโดยสารอยู่ข้างห้าแล้วครับ จึง ตะโกนเรียกไอ้หนึ่งซึ่งอยู่ในซอยหน้าโรงเรียน


แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับกลับม า ผมจึงจะเข้าไปบอกลุงคนขับว่าจะให้รอเดี๋ยว แต่................อ้าว


ไม่เจอลุงคนขับครับ    ผมก็ลย  อ๊ะ    ลงไปตามไอ้หนึ่งดีกว่า


ผมเดินเข้ามาในซอย ที่บรรยากาศเต็มไปด้วยความมืดสลัวใกล้ค่ำ  เอ๊ะ  


ร้านค้าต่างๆก็พากันปิดหมดแล้ว แล้วไอ้หนึ่งมันอยู่ไหนวะ


ผมหันกลับไปมองที่ปากซอยซึ่งรถโดยสารจอดอยู่


........................อ้าว รถโดยสารเริ่มเคลื่อนที่ครับ  


โดยไม่มีคนขับ ..........  และในนั้นก็ไม่มีคนสักคนเดียวเลยครับ


มันเคลื่อนที่ไปได้อย่างไรกันนะ
.
.
.
.
ผมยืนอึ้งไปสักักหนึ่ง  แล้วก็รวบรวมความกล้าของผมเดินเข้าไปดูไกล้ๆรถครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เอ้า.........ฮึบ！！！！！！！！！！！   
.
.
.
.
.


อ้าว   ไอ้หนู   มาช่วยกันเข็นรถหน่อยเร็วว
คนจำนวนหนึ่งช่วยกันเข็นรถบัสโดยสารคันนี้ให้เคลื่อนที่ได้ครับ  ไอ้หนึ่งเองมันก็ไปช่วยเขาเข็นอยู่ด้วย  
แหม่.......รถเสียนี่เอง นึกว่าอะไร

winnee4188

ขอบคุณครับ

silver998

ขอบคุณครับ

psas

เรื่องเป็นมายังไงเอ่ย

apanutum

ขอบคุณครับ

biblio

ขอบคุณครับ

jakaro

เรื่องเป็นมายังไง

pudam

เด็กบร้าาาาา

theera

555+คิดว่าผีหลอกเลย เวร

eoeo

อุส่าตั้งใจอ่าน555555555

Chaimongkon

ขอบคุณครับ

Moo09

ตกใจหมด