สวัสดีครับ ผมชื่อสมมุติว่า เด่น ผมมีปัญหาความรัก สามเศร้า มาเล่าและขอคำปรึกษาครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผม และ เพื่อน อีก 2 คน (เจมส์ และ บี๋ ) เรียนอยู่ รร ประจำแห่งหนึ่งในภาคใต้เรียนอยู่ชั้นเดียวกัน ห้องเดียวกัน ส่วนห้องนอนที่หอรวม ผม และ เจมส์ นอนห้องเดียวกัน กับเพื่อนอีก 3คน ส่วน บี้ นอนห้องติดกัน
ตอนที่ 1
เริ่มแรก ตอนเทอม 1 เจมส์ และ บี๋ เป็นแฟนกันเจมส์จะไปนอนเตียงบี้ ที่ห้องถัดไปทุกคืน สำเร็จให้กันบ้างเป็นครั้งคราว ในห้องเรียนก็นั่งข้างกันเล่นจู๋จี๋ กันจนชินตา 2 คนนี้ก็คบกันมาได้ 1 เทอม พอเปิดเทอม 2 เจมส์ก็เริ่มเบื่อบี๋และพยายามจะตัดบี๋ออก แต่บี๋ก็ตามตื้อเลยยังอยู่ด้วยกันอยู่
โดยเมื่อต้น ธันวา ที่ผ่านมา ห้องนอนผมจะมีกิจกรรม เปิดหนังผีแล้วนอนดูด้วยกัน คืนนั้น ผมนอนดูข้างเจมส์ แล้วก็เผลอ หลับกันไป 2 คน เพื่อนคนอื่นก็แยกย้ายไปนอนเตียงตัวเอง ด้วยอากาศหนาวหรืออะไรซักอย่าง ผมละเมอไปกอดเจมส์เข้า สักพักเจมส์ก็กอดผมกลับ ผมก็สะดุ้งตื่น พอตาสบตากัน ก็เกิดความรู้สึกบางอย่างดึงดูดให้เรา 2 คนจูบกัน เราจูบกันแล้วก็คุยกันจนเช้า
หลังจากนั้น เจมส์ก็จะหาข้ออ้างที่จะไม่ไปนอนกับบี๋คืนแรกๆ บี๋มาตาม เจมส์ถึงห้องทุกคืน จนเจมส์ตกลงกับผมว่าจะไปนอนกอดบี๋ ให้บี๋หลับก่อนแล้วจะกลับมาหา แต่ช่วงนั้นตรงกับช่วงที่ผมต้องอยู่ช้อมกิจกรรมของ รร จนดึกก็เลยนัดกับเจมส์ว่า 5 ทุ่มจะรีบกลับมาให้เจมส์นอนรอ แต่ปรากฏว่า 2 คืน ผมกลับมาช้ากว่าที่นัดไว้พอถึงห้องนอน ก็ไม่เห็นเจมส์อยู่ที่เตียง คงไปเผลอหลับกับบี๋ไปแล้ว จนคืนที่ 2ผมทนนอนคนเดียวไม่ได้ เลยไปปลุกเจมส์ ที่ห้องนอนบี๋ และก็ตกลงว่าหลังจากนี้เจมส์จะมานอนกับผมทุกคืน บางวันเราก็นอนกอดกันเฉยๆ บางวันก็ช่วยกันสำเร็จ แต่ในห้องเรียน เจมส์ก็ ยังเล่นกับบี๋อยู่ จนผมเริ่มรู้สึกว่าผมมาแทรกกลาง ก็บอกเจมส์ไปว่า เลือกสักคนเหอะ ทำแบบนี้ไม่เหนื่อยหรอ บอกว่าเป็นวันทองสองใจบ้าง เพราะผมคิดว่าเจมส์ก็คงแค่เงี่ยนที่ มานอนกับผม
แต่หลังจากที่ผมพูดไปอย่างนั้น เจมส์ก็ ตัดบี๋เลย ไม่เล่นไม่คุย หันมาเล่นกับผม นอนกับผม เหมือนเลิกกับบี๋ไปแล้ว หลังจากนั้นผมกับเจมส์ก็เป็นแบบนี้ เดินด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน มาได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ไม่ใช่คนกลางคืนของเจมส์แบบเมื่อก่อน
ตอนที่ 2
พอมาใกล้สิ้นเดือน รร จะอนุญาตให้กลับบ้านได้ เสาร์-อาทิตย์ 2 วัน นักเรียนส่วนใหญ่จะกลับบ้านกันเพราะใกล้ปีใหม่ แต่มี ผม บี๋ และ เพื่อน อีกหนึ่งคนที่นอนห้องเดียวกับบี๋(นัด) ไม่กลับ ที่ผมไม่กลับเพราะพ่อแม่ไม่อยู่ที่บ้านอยู่แล้ว ทำงานใน กทม กันหมด ไม่รู้จะกลับทำไมแต่เพราะเพื่อนในห้องผมกลับกันหมด ด้วยเพราะกลัวผีก็เลยขนหมอน ไปนอน ห้อง บี้ กับ นัดทำให้ในห้องนอน บี้ มีคนนอน อยู่ 3 คน
ก่อนหน้านี้ ตั้งแต่เทอม 1ผมกับนัดเป็นเพือนสนิทกัน นั่งเรียนด้วยกัน บางวัน นัดก็จะมาเล่าว่า รำคาญเจมส์ ที่ชอบไปคลุกอยู่ห้องตัวเอง บางทีก็เล่าว่าเห็นนอนกอดกันทุกคืน พอเรื่องของผมกับเจมส์เกิดขึ้น ผมก็ห่างๆกับนัดแต่ก็ยังนั่ง เรียนด้วยกัน บางครั้งเจมส์ก็ชอบถามหยั่งเชิงว่า เป็นอะไรกับนัดเมื่อก่อนเห็นตัวติดกันตลอด
คืนแรก และ คืนที่สอง ในสุดสัปดาห์นั้นผ่านไปด้วยดี ต่างคนก็ไม่ค่อยหลับกันหรอก เล่นเกม เล่นมือถือกันตามประสา วัยรุ่น แต่ปัญหามันเกิดที่เช้าวันอาทิต หลังจากไปกินข้าวเช้ากันเสร็จ ด้วยผมที่นอนดึกก็เลยกลับมานอนต่อ แล้วบี้ก็มานอนด้วย ผมก็บ่นลอยๆว่า“เชี่ย หนาวจังวะ” เพราะนี้เป็นเดือนธันวา แต่สักพักบี้ก็เอามือมากอดเอวผมไว้ ผมก็รู้สึกหวั่นไหวหน่อยๆด้วยอารมเหงาๆก็เอามือไปโอบบ้าง กลายเป็นเราสองคนนอนกอดกันอยู่พักหนึ่งบี๋ก็เอามือมาเขี่ยที่ เด่นน้อย ของผม ผมเลยดึงบี๋มาจูบ ตอนที่ผมจูบบี๋ ใจผมเต้นแรงมาก ผมรู้ตัวบ้างว่าเป็นเกย์ แต่ก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด จูบกับใครไม่เคยรู้สึกใจเต้นแรงเท่าครั้งนี้มาก่อน แม้กระทั่งเจมส์ก็ไม่เคยเป็น เคยได้ยินมาว่าเวลาเจอคนที่รักใจจะเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เหมือนจะหลุดออกมา
พอนัดเข้าห้องมา ก็ผละออกจากกันแล้วแกล้งทำเป็นนอนคุยกันเบาๆ
บี้ : “เห้ย เด่น ตกลงมึงคิดยังไงกับเจมส์ วะ”
ผม :“กูก็ไม่รู้วะ มึงอะ”
บี้ : “ก็รักดิแล้วมึงจะเอายังไงกับเจมส์ต่อไปว่ะ
ผม : “ไม่รู้วะกูว่าเจมส์ก็ยังรักมึงนะ แต่ที่มาหากูก็แค่เงี่ยนแหละ”
บี้ : “หรอแล้วมึงไม่ได้รักเจมส์หรอวะ มันอุส่าทิ้งกูไปหามึงเลยนะ”
ผม : “กูก็ไม่แน่ใจกูพูดได้เลยนะมันรักมึง ถ้ากูแยกออกไปพวกมึงจะกลับมารักกันเหมือนเดิมได้ป่าววะ”
บี้ : “กูว่าคงไม่แล้ววะ มันทิ้งกู กูก็คงไม่กลับไปหามันหรอก”
ผม : “กูรู้สึกผิดวะจริงๆนะกูอยากให้พวกมึงเป็นเหมือนเดิม”
ผม : “ตอนนั้นกูก็แค่เหงาป่าววะเลยดึงเจมส์ไป ตอนนี้มาฟังมึงเล่าแล้ว กูโคตรรู้สึกแย่เลยกูทำร้ายความรักของพวกมึงไป
ได้ยังไง ไม่รู้”
บี้ : “จริงๆกูว่าที่มันอยู่กับกูก็เพราะว่ากูให้ในสิ่งที่มันต้องการ แล้วที่มันไปหามึงก็เพราะว่ามึงใหม่กว่า ตอนมึงเล่นไลน์ กูจำรูปโปรไฟล์สีเหลืองๆของมันได้นะ มันคงทักมึงมา เชื่อป่ะตอนกูอยู่กับมัน กูทักมันไปตลอด อ่านแล้วไม่ตอบ บ้าง หายไปนานๆแล้วกลับมาตอบบ้าง เหมือนกูวิ่งไล่ตามมันตลอด”
จริงอย่างที่ว่า เจมส์ทักไลน์มาหาตลอด พอตอบไลน์ช้าก็โทรตาม ผมเริ่มเอะใจแล้วว่า ความสัมพันธ์ที่เจมส์มีให้ผมคงไม่ใช่แค่เงี่ยนแล้ว
ผม : “ตอนนี้ก็มีทางเลือกเหลืออยู่แค่2 ทางป่ะ ก็คือมึงกับ กูอยู่เจมส์ กับ มึงกับเจมส์กลับมารักกันซึ่งกูอยากให้เป็นแบบนั้น ”
บี้ : ถ้ามันไม่มีแค่2 ช้อยส์ละ ถ้าเป็นมึงกับกู
ผม : “ก็เหี้ยละมึงกับกูเนี่ยนะ มึงควรจะเกลียดกูเข้าไส้ป่าววะ ที่แย่งเจมส์มาจากมึง”
บี้ : “ ก็ถ้ากูไม่ได้เกลียดมึง แต่ชอบมึงล่ะ มึงจะอยู่กับกูมั้ย กูรักใครรักจริงนะ ตอนอยู่กับเจมส์กูก็รักแค่มันทั้งๆที่กูก็รู้ว่า
มันแอบนอกลู่นอกทางไปหาคนอื่นบ่อยๆ”
พอจบประโยคนี้ ใจเต้นเลยครับ เหมือนโดนบอกรัก ทั้งๆที่รู้สึกถึงอะไรแปลกๆ
ผม : “เป็นแผนมึงปะเนี่ย หลอกให้กูทิ้งเจมส์ พอกูทิ้งเจมส์ ก็โดนมึงทิ้งอีกต่อ”
บี้ : “เอาจริงๆที่กูกอดมึงตอนแรก กูก็วางเกมไว้แหละ ตั้งแต่คืนวันศุกร์แล้ว แต่เพิ่งโอกาสเลย กูแค่อยากให้มึงเขว แล้ว
ทิ้งมัน มันจะได้รู้สึกบ้างว่าถูกทิ้งมันเป็นยังไง แต่พอคุยกับมึงจริงๆกูรู้สึกว่าชอบมึงวะ”
ผม : “อ่าวเหี้ยทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะ สัสเอ้ย”
บี้ :เกมกูวางไว้แค่นั้นจิงๆ แต่พอกูมาคุยกับมึงกูรู้สึกว่าชอบมึงจริงๆ มึงอยู่กับกูได้มั้ย”
ผม : “คงไม่วะ ถ้าทำแบบนั้นก็เข้าทางเกมมึงดิ”
บี้ : “แล้วไงวะเจมส์มันก็ไม่ได้รักมึงจริงๆ หรอก ขนาดกูอยู่กับมันมาตั้งครึ่งปี มันยังทิ้งได้”
ผม : “กูแย่งมันมาจากมึงแล้วทิ้งมันมาหามึงเนี่ยนะ กูรับไม่ได้วะ”
บี้ : “หรือมึงจะปฏิเสธละว่ามึงไม่ได้ชอบกูเหมือนกันถ้าไม่ชอบมึงคงไม่จูบกูหรอก ถ้ามึงเลือกกูนะกูก็จะรักมึง เราจะรักกัน
มึงเอาไปคิดละกัน กูให้เวลาถึงแค่พรุ่งนี้เย็นนะ”
การสนทนาในวันนี้ของเราเป็นประมาณนี้ครับ พอตอนเย็นเพื่อนๆก็ทยอยกันกลับหอ ผมกับเจมส์ก็ยังเล่นกันปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ใจผมตอนนี้เทให้บี๋แล้วคืนวันนั้นผมก็พยายามพูดกับเจมส์ว่า ที่เจมส์อยุ่กับผมเพราะเงี่ยนรึป่าว จนสุดท้ายผมก็เลยต้องเล่าความจริงไปว่าเสาร์อทิตย์ เกิดอะไรขึ้น เจมส์โมโหมาก ไม่คิดว่าบี๋จะทำแบบนี้ ก่อนจะกลับบ้าน ก็ฝากบี๋ให้ดูแล ผมว่าอย่าให้ผมกับนัดทำอะไรกัน บี๋ก็บอกกับเจมส์ว่า“มึงอาจจะระวังผิดคนก็ได้นะ”
เจมส์บอกว่าไปเล่าให้บี๋ฟังว่าเรื่องของผมกับเจมส์เกิดขึ้นได้ยังไงแล้วที่บี๋ทำก็คือย้อนรอยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ตอนที่ 3
พอมาวันจันทร์ผมกับบี้ที่ไม่ค่อยได้คุยกัน ก็มีเรื่องคุยกันจนผิดปกติ ยิ่งเราคุยกันก็เหมือนใจเริ่มเชื่อมกันติดมากขึ้น พอตกเย็นผมตัดสินใจบอกกับเจมส์ไปว่าผมรู้สึกพิเศษกับบี้จริงๆส่วนเจมส์ถ้าแค่เงี่ยน ไว้วันไหนเงี่ยนก็มาบอกก็ได้
เจมส์โกธร จนจะไปต่อยบี๋ ผมก็เข้าไปห้าม แล้วสองคนนั้นก็ขอแยกไปคุยกันสองคน
เจมส์ : มึงตั้งใจ จะแก้แค้นกูใช่มั้ย
บี๋ : ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
เจมส์ : แล้วพวกมึงจะทิ้งกูให้อยู่ คนเดียวหรอวะ
บี๋ : ก็จำตอนที่มึงทิ้งกูได้ป่ะละมึงก็บอกว่าค่อยๆ ทำใจ เดียวก็ชินเอง
เจมส์ : แต่กูก็ไม่ได้ตัดมึงทิ้งป่ะกลางวันก็ยังคุยยังเล่นกับมึงอยู่ แต่นี่มึงดึงเด่นไปเลย ทิ้งกูไว้คนเดียว
เจมส์ก็รู้ทันทีว่านี้เป็นแผนของบี๋ก็ไปคุยกันมีปากมีเสียง แต่สุดท้ายก็ไม่มีเรื่องราวกันใหญ่โต ผมพยายามไปคุยกับเจมส์ เพราะห่วงว่าเจมส์จะเสียใจหนัก ไม่คิดว่าเจมส์จะรักผมจริงๆ คืนนั้นผมก็ไปนอนคุยกับบี้ มันเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก ที่ใฝ่ฝันมานานยิ่งคุยยิ่งรัก จนเราก็สรุปกันว่าเรารักกัน
ผม : “ทำไมเราไม่คุยกันตั้งแต่เทอมหนึ่ง นะ จะได้รักกันตั้งแต่แรก”
บี๋ : “เด่นแหละเวลาเราไปคุยด้วย ชอบทำตัวหยิ่งๆ เป็นเพื่อนห้องเดียวกันเลยแทบไม่ได้คุยกันเลย”
ผม : “เห้ยยไม่ได้หยิ่งนะ”
บี๋ : “ไม่จริงอะ เพื่อนหลายๆ คนยังบอกเลยว่า เด่นหยิ่ง”
ผม : “อ่าวหรอไม่รู้สิ นี่เหลือแค่ เดือนกว่าๆ ก็จะปิดเทอมแล้ว จะต้องแยกกันแล้ว บี๋จะไปเรียนต่ออังกฤษใช่ป่ะ”
บี๋ :“เด่นละ คุยกับที่บ้านรู้เรื่องแล้วหรอ”
ผม :“ยังเลยแต่ก็นะ ถ้าเด่นยอมตามใจพ่อแม่แล้วขอไปเรียนอังกฤษ ก็จะได้อยู่กับบี๋ต่อ ดีป่ะ”
บี๋ : “ก็ดีนะ แต่อย่าเลยเรียนอะไร ที่เด่นชอบเถอะ”
ผม : “จริงๆนะถึงจะเรียนอะไรที่ไม่ชอบ แต่ได้เรียนได้อยู่กับคนที่รัก ก็โอเคแหละ”
ส่วนเจมส์อาทิตนั้น กินไม่ได้นอนไม่หลับ ส่วนตัวผมก็ห่วงเจมส์ก็ไปคุยอยู่ตลอด เจมส์ก็ตัดพ้อสารพัด
เจมส์ : กูก็ทิ้งหก เดือนมาหามึง ทำไมมึงไม่คิดบ้างวะว่ากูรักมึง
ผม :ใครจะไปรู้วะ ก็นึกว่ามึงเงี่ยน
เจมส์ : มึงก็คิดกับกูได้แค่นี้แหละ มึงเห็นใจกูบ้างเถอะกูทนอยู่คนเดียวแบบนี้ไม่ได้
ผม : จะให้กูทำไงวะกูรักไอบี๋ไปแล้ว มึงพยายามตัดใจเป็นเพื่อนกูได้ป่าววะ
เจมส์ : “มึงก็รู้ ไอบี๋ชอบอ่านหนังสือให้กำลังใจ พวก นิ้วกลม วิน คำพูดมันเลยฟังอบอุ่นมึงก็เลยเคลิ้มตาม”
หลังจากนั้น เจมส์ ก็เสนอ แนวทาง Threesome ขึ้นมา คืออยู่ด้วยกันสามคน โดยที่ผมเป็นคนเลือกว่าอยากนอนกับใครก็ไป ซึ่งผมและบี๋ไม่ยอมรับ เพราะผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นกระหรี่ย้ายคู่นอนไปๆมา
หลังจากนั้นก็ปีใหม่ บี๋ ขึ้นเหนือไปเที่ยวกับครอบครัว ทำให้ผมกับบี๋ต้องคุยกันทางไลน์แทน เช้าก็ทัก snap วิดีโอภาพ ส่ให้กันดูทั้งวันว่า ทำอะไรอยู่ ผมก็ยังอยู่ที่ใต้ผมก็ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิง เพราะหน้าตาผมจะขาวๆ เหมือนเด็กเหนือ ซึ่งที่ใต้หายาก เลยจัดเป็นคนที่ ฮอตใน รร และ
วันแรกบี๋บอกว่าน้องคนหนึ่งที่ไปเที่ยวกับผมน่ารักดีผมก็บอกไปว่า “ น่ารักหรอ ขอเบอให้เอาป่าว”
บี๋ :“เอาไปทำไมอ่า”
ผม : “ก็เผื่อบี๋เบื่อเราไง จะได้หาคนคุยได้”
ด้วยประโยคนี้ เอาก็ทะเลาะกันผ่านไลน์จนผมไม่รู้จะปรึกษาใคร ก็เคย แคปหน้าต่างที่คุยกัน ส่งไปให้เจมส์อ่าน ให้ช่วยคิด
เจมส์อ่านเสร็จ ก็ไม่ช่วยอะไรได้มากกลับบอกว่า “กูเข้าใจละ ว่ามึงรักไอบี๋แค่ไหน ต่อจากนี้กูจะทำใจให้เป็นเพื่อนมึงเองมึงจะได้ไม่เครียด หลายๆด้าน” ลืมบอกไปครับ ว่าผมมีปัญหากับครอบครัวเรื่องเรียนต่อมหาลัยมาพักนึงแล้วผมเป็นเด็กกิจกกรม อยากเรียนต่อพวกนิเทศ แต่พ่อแม่ อยากให้ไปเรียน BBA เมืองนอก
วันที่สองผมไปเล่นกับเพื่อนกลุ่มเดิม แต้ดันลืมเอามือถือไว้ที่บ้าน พอกลับบ้านมา ไลน์ก็เด้งโนติ เป็นร้อย บี๋ทักมาตลอด
จนผมต้องขอโทษที่ไม่ได้ตอบกลับ แล้วเราก็ทะเลาะกันอีก จนความสำพันธ์เราเริมสั่นคลอน
ตอนที่ 4
คืนวันที่ 30 ธันวา หลังจากไปเที่ยวกับเพื่อนมา 2 วันแล้วทะเลาะกัน วันนี้ผมเลยอุดอู้อยู่บ้านตั้งแต่เช้า จนตกเย็น พอตกเย็น เจมส์ก็ทักมาบอกว่าอยู่บ้านคนดียว เหงาขอมาเล่นบ้านผม ผมก็อนุญาตคิดว่าไม่มีอะไร พอเจมส์มาผมก็ถ่ายรูปเจมส์ให้บี๋ดู ล่อต่อมหึง ว่าจะหึงกันบ้างรึป่าว ปรากฏว่าบี๋เครียดหนัก บอกว่ารีบๆให้เจมส์กลับบ้านด้วย ก่อนนหน้านี้บี๋สั่งผมว่าอย่าเพิ่งไปคุยกับเจมส์สักพัก ให้เจมส์ทำใจได้ก่อน แต่ผมก็คิดว่า เจมส์บอกแล้วว่าจะตัดใจเอง คงไม่มีอะไร ก็เลยยังคุยกันตามประสาเพื่อน
เจมส์เอาโน้ตบุคมาแลนเล่นเกมกับผม สักพักก็เปลี่ยนเป็นเปิดหนังผี ด้วย2 คนกลัวผีไม่ต่างกัน ก็เลยตกลงว่า คืนนี้นอนด้วยกันเนี่ยแหละ สบายใจดี ผมก็เลยโกหกบี๋ไปว่าเจมส์กำลังจะกลับแล้ว บี๋ก็บอกว่า "ทำอะไรกันบี๋ไม่รู้นะแต่ข้างบนรู้” ผมก็รู้สึกผิดขึ้นมาเลยที่ โกหกบี๋ไปแบบนั้น
พอปิดไฟนอน เจมส์ก็ตัดพ้อว่า “ ถ้ากูบอกว่ารักมึงก่อนมึงจะรักกูมั้ย”
ผม : “คงงั้น กูคิดว่ามึงแค่เงี่ยน เห็นมั่วไปทั่ว”
เจมส์ : “มึงไม่คิดบ้างวะที่กูทิ้งมันมาหามึง ดูแล เทคแคร์ มึงตลอดกูทำไปเพราะว่ากูรักมึง”
ผม : “มึงรักกูได้ไง”
เจมส์ :“กูชอบมึงตั้งแต่เห็นหน้ามึงครั้งแรก ตอนม.5 แล้ว แต่ไม่รู้จะเข้าไปคุยยังไงมึงเข้าใจป่ะ ว่าชอบแต่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ กูก็เลยตัดใจ ไม่สนใจมึง แต่พอคืนนั้นเกิดขึ้นกูก็ห้ามไม่ให้รักมึงไม่ได้”
ผม : “บี๋บอก ว่ามึงบอกว่า ชอบมันตั้งแต่ ม.4 มึงนี่หลายใจจริงวะ”
เจมส์ : “ ไม่นะ กูไม่เคยบอก เดี่ยวเรียกมันมาคุยเลยก็ได้”
ผม : “เออชั่งเหอะ กูขอบใจนะเว่ยที่มึงรักกูอะวันนี้นอนเหอะ พรุ่งนี้จะได้ไปเคาท์ดาวน์”
เจมส์ : “เด่น กูเคยขออะไรมึงป่ะ”
สุดท้ายเจมส์ขอมีอะไรกับผมเป็นครั้งสุดท้าย ผมก็ยอมโดยที่บอกกับเจมส์ว่า จะยังไงก็จะยังรักบี๋ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ พอมีอะไรกันคืนนั้น หลังจากนั้นผมกับเจมส์ก็ไปเที่ยวกับตลอด แต่ผมก็ยืนยันว่ายังรักบี๋กับเจมส์ตลอด แต่ก็ทำให้ไม่ได้ตอบไลน์บี๋ตลอดเหมือนทุกที จนทะเลาะกัน
ตอนที่ 5
คืนวันเค้าท์ดาสน์ผมกับเจมส์ก็อยู่ด้วยกัน นั่งดริ้งก์กันตามประสา จนก่อนจะถึงเที่ยงคืน 2 ถึง 3 นาที บี๋ก็ส่งไลน์มาบอกว่า “ไม่รู้นะเด่นอยากโสดข้ามปีหรอ บี๋ไม่อยาก เป็นแฟนกับบี๋นะ” หัวใจผมพองโตมาก เคยเป็นแต่ฝ่ายขอเป็นแฟน พอมีคนมาขอเป็นแฟน รู้สึกเขินอย่างประหลาด
ผมกับเจมส์ก็ดริ้งก์กันต่อและเริ่มเมาๆ เจมส์ก็ส่งไลน์ให้ดูว่าบี๋ทักมา แฮปปี้ นิวเยียร์ แล้วก็คุยกัน
บี๋ : “ปีใหม่แล้ว อะไรไม่ดีๆ กูขอโทษนะ เลิกโกธรได้แล้วนะกูโคตรรอยากเล่นกับมึงเหมือนเดิมเลย”
เจมส์ : “เออ กูเข้าใจละ กูไม่โกธรมึงละ”
บี๋ : “เย่ จริงๆนะ ห้ามเมินกู ห้ามด่ากูนะ ให้กูหยิกแก้มเหมือนเดิมนะ”
ผมอ่านแล้วก็รูสึแปลกๆบอกเราเองว่าอย่าเพิ่งไปคุยกับเจมส์ แต่ตัวเองมาคุยกันแบบนี้หมายความว่าไง
ตอนที่ 6
คืนวันนั้นผมกับเจมส์ก็แบกสังขารกันมานอนที่บ้านผม จนเที่ยงๆ ถึงตื่น พอตื่นไลน์ผมที่จะต้องเคยมีบี๋ทักมากลับไม่มี
แต่เป็น ไลน์เจมส์แทนที่บี๋ทัก
บี๋ : “ตื่นยังวะ กูถามหน่อยดิ มึงตัดใจอยากเด่นได้แล้วหรอ”
ผมก็เลยคิดว่า ถ้าตอนแรกเป็นแผนของบี๋จริงๆ ตอนนี้แผนนั่นมันยังต้องไม่จบ ถ้าบี๋จะแก้แค้นเจมส์ ก็ต้องแก้แค้นผมด้วย งั้นแสดงว่าที่ตอนแรกยังไม่ทิ้งผม ก็เพราะว่า ถึงทิ้งผมไปผมก็ไม่เสียใจอยู่ดี เลยต้องให้เจมส์ตัดใจจากผมได้ก่อน พอทิ่งผม ผมถึงจะเคว้งไม่เหลือใคร ถึงจะเสียใจ ผมก็เล่าให้เจมส์ฟังว่าแผนต้องเป็นแบบนี้แน่ๆตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจมาก เหมือนโดนหลอก ซ้ำ2 ครั้ง ผมก็เลยให้เจมส์ตอบหยอดๆไป
เจมส์ : “เออดิ ก็เด่นไม่รักกู แล้วจะกูรักมันไปเพื่ออะไร”
บี๋ : “เมื่อก่อนรักกูจริงๆ รึป่าว”
เจมส์ : “รักจิงดิ หรือมึงไม่รักกูเลย ”
บี๋ : “ มึงเป็นรักครั้งแรกจริงๆ ของกุอะกูก็เพิ่งรู้ว่ารักเป็นไง จะไม่รักได้ไง”
เจมส์ : “กูจริงใจตลอด ถึงกูนอกลู่นอกทางบ้าง ก็แค่เล่นๆเดี่ยวก็กลับมาหามึง
บี๋ : “แล้วตอนนี้อะ เข้าลู่เข้าทางยัง”
เจมส์ : “คงต้องไปถนนสายใหม่ละ”
บี๋ : “มันมีทางเชื่อมนะ”
เจมส์ : “ยังไง”
บี๋ : “ก็แค่ยังคิดว่ามึงจะกลับมาหากู”
เจมส์ : “พูดเหมือนถ้ากูบอกว่า กูเลือกมึง มึงจะกลับมาหากู”
บี๋ : “มึงว่ากูเลือกใครละ”
เจมส์ : “ ก็เด่นไงมึงเลือกไปแล้วนิ”
บี๋ : “กูไม่ได้เลือกมัน มันเลือกกู เอาจริงๆนะกูโคตรอยากอยู่กับมึงเลย มึงทำให่โลกกูมีชีวิตชีวาจริงๆอะ”
พอเห็นประโยคนี้แล้ว ผมถึงกับล้มทั้งยืน ทุกอย่างที่เคยมีมาเหมือนผมรู้สึกอยู่คนเดียว สักพัก บี๋ก็ทักผมมา
เราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย แต่ดูก็รู้บี๋ดูแปลกๆไป ไม่ค่อยพูดเอาใจ หวานกันเหมือนก่อนหน้านี้ ผมก็เลยถามไปว่ามีอะไรรึป่าว ดูแปลกๆไป บี๋ก็ตอบปัดว่าไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ก็ชวนกันว่า พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยวกัน สองคน
เจมส์ : “ยังไงก็เหลืออีกเดือนเดียว จะปิดเทอมละ”
บี๋ : “รู้ว่าเดือนหนึ่งสัญญาได้ป่ะล่ะ จะไม่ยุ่งกับเด่นจะเล่นกับกูคนเดียว”
เจมส์ : “แล้วเด่นจะอยู่กับใคร กูก็เคยรู้สึก มึงก็เคยรู้สึก ถ้ามึงอยู่กับกูแล้วมึงก็ต้องทิ้งเด่น”
บี๋ : “ อืม แล้ว?”
เจมส์ :“ ไม่สงสาร? มึงบอกว่ารักมันนี่”
บี๋ : “มึงจะเอาไงกันแน่ กูไม่เข้าใจอะ”
เจมส์ :“กูสงสารมัน กูไม่อยากให้ใครเจ็บอีก อยากให้กูเป็นคนสุดท้าย”
บี๋ : “ กูก็ไม่อยากให้ใครเจ็บ แค่มึงบอกมาว่ามึงยังอยากอยู่กับกูรึป่าวยังรักกูรึป่าว เหตุผลก็เพียงพอแล้ว”
เจมส์ :“ ถามก่อน จะทำยังไงกับเด่น”
บี๋ : “เด่นเคยบอกว่าอยากให้มึงกะกุกลับเป็นเหมือนเดิม แล้วมันจะไปเอง”
เจมส์ :“แต่ตอนนี้ มันรักมึงไปแล้วป่ะ มันคงจะยอมหรอก มันก็เจ็บไง”
บี๋ : “ มันก็เจ็บทุกคนแหละ
เจมส์ :“ เจ็บแค่นี้พอแล้วป่ะ”
บี๋ : “ตอนแรกกูอยู่กับเด่นก็ดีนะแต่กูเริ่มว่ามันไม่ใช่ละ กูว่ากูกับมึงก็ไม่ได้รักกันจริงๆหรอกแต่เด่นมันรักจริงๆอะ มันจริงจังมาก กูไมได้จริงจังขนาดนั้น กูไม่รู้จะทำไง”
เจมส์ : “ มึงบอกมึงรักมันจริงไม่ใช่หรอ”
บี๋ : “มันอาจจะแค่ตอนนั้นไง แต่ตอนนี้กูคิดถึงมึงวะ”
ระหว่างนั้น ผมก็คุยกับบี๋ แต่ด้วยสาระที่เปลี่ยนไป
ผม : “ถ้าเปิดปีใหม่ไปแล้ว เด่นลังเล ชอบเจมส์ขึ้นมาละ”
บี๋ : “แล้วถ้าบี๋ชอบเจมส์ขึ้นมาเหมือนกันอะ”
ผม : “ชอบเจมส์แล้วไม่ชอบเด่นป่ะละ หรือชอบอยู่ 2 คน”
บี๋ : “ชอบเด่นด้วย”
ผม : “บี๋อยากอยู่แบบ สาม คนหรอ เด่นจะบอกนะว่า ความสัมพัน 3 คนมันไม่มีจริงๆหรอก วันหนึ่งมันต้องมี 2 คนที่สนิทกันมากกว่าแยกทิ้งอีกคนออกไป ถ้าเกิดคนที่โดนทิ้งจะเป็นเด่น ก็ทิ้งเด่นไปตั้งแต่ตอนนี้จะดีกว่า”
กลับมาที่บทสนทนา ของ บี๋กับเจมส์ ที่ผมรู้เรื่องทั้งหมดต่อเลยนะครับ
บี๋ : “กูว่าถ้ากูอยู่อย่างนี้ไปอะ คงไม่มีความสุขทั้งกูทั้งเด่นอะคงอยู่ได้ไม่นาน”
เจมส์ :“ ถ้าสามคนแฮปปี้ เอนดิ้งละ”
บี๋ : “ อยู่ด้วยกัน 3 คนเนี่ยนะ มึงก็ต้องนอนแยกอยู่ดีป่ะ คือกูรู้จริงๆกลับไปมึงก็เลือกเด่น”
เจมส์ :“ เอ้าท์ ก็นอนรวม 3 คน 1 เตียงไง”
บี๋ : “ได้ก็เหี้ยละ นี่ไงคือมึงเลือกเด่น กูเลือกมึง เด่นเลือกกู สัส”
มาที่ บทสนทนา ผมกับ บี๋ต่อนะครับ ความรู้สึกผมตอนนี้คือรู้ว่า บี๋ไม่รักแน่ๆแล้ว ก็เลยพยายามพูด ให้บี๋สารภาพออกมา
ผม : เด่นว่า บี๋ก็ไมได้อยากมีใครจริงๆจังๆ หรอกป่ะ แค่อยากมีคนกอดมีคนเล่นด้วย”
บี๋ : “ คงงั้นแหละ บี๋ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ผม : “มีอะไรจะบอกเด่นป่ะ ??”
บี๋ : “ยังอะ”
ผม : “แบบ ยังอยากอยู่กับเด่นอยุ่มั้ย บี๋เคยบอกว่าอยุ๋กับเด่นแปปเดียสมีความสุขเหมือนอยู่ด้วยกันมานานมาก อยากรู้ว่าตอนนี้ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่มั้ย”
บี๋ : “ ก็อยากนะ แต่บี๋สับสน อะ”
ตอนนั้นบี๋ยังคงลังเลไม่ยอมบอกอะไรกับผม ผมก็เริ่มทนไม่ไหว ผมก็เลยบอกไปว่าเรื่องที่เจมส์คุยกับบี๋ ผมรู้อยู่ตลอดเป็นคนบอกเองให้เจมส์ตอบหยอดๆ บี๋ไป แล้ววันนั้นผมกับเจมส์ก็เลยขับรถหนีไปเที่ยวกันสองคน จนผมรู้สึกว่าเจมส์มาเติมเต็มความทุกข์ในใจผมให้หายไป จนผมคิดในใจว่าคงจะเป็นเจมส์แหละที่รักผมจริงๆ พอกลับมาบ้าน เราก็เลยชุมสายคุยกัน 3 คน สิ่งที่เคยขึ้นคือ บี๋อ้ำๆอึ้งๆ บอกว่าตอนแรก ชอบสองคนเลยลังเล แต่พอรู้ว่าเป็นแผนก็ไม่ชอบเจมส์แล้ว ตัดพ้อว่าโดนหลอกโดนปั่น ส่วนเจมส์ก็โหโมที่ว่า ตอนคุยกับเจมส์ แค่ 2คน คุยอีกแบบ แบบที่ไม่มีเยื่อใยให้ผมเลย แต่พอมาคุยกัน 3 คนกลับพูดว่ายังรักผม มีเยื่อใย กับผม เจมส์ก็เลยหลุดไปว่า ตั้งแต่วันที่ 30เจมส์กับผม นอนด้วยกันที่บ้านผมตลอด จนผมต้องยกเลิกการประชุมสาย
ตอนที่ 7 (ยังเอามาจากประวัติแชทเช่นเดิมครับ)
พอเลิกชุมสายเสร็จ บี๋ก็ทักไลน์มา
บี๋ : “ถ้าพรุ่งนี้ ไปกับเจมส์ บี๋ไม่ไปนะ”
ผม : “ โกธรเจมส์เรื่อง ที่เอาเรื่องที่คุยกัน 2 คนมาบอก? จริงๆ เด่นเป็นคนบอกเองบอกเองแหละให้เจมส์ไปคุยกับบี๋แบบนั้น เพราะคิดว่าแผนบี๋ยังไม่จบ”
บี๋ : “ก็สงสัย มาแปลกๆ เลยถามไปเล่นๆ ว่า เจมส์จะเลือกใครเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะเลือกบี๋ ก็คิดว่าเด่นน่าจะคุยกับเจมส์อยู่ ยิ่งเด่นไปกับเจมส์ก็คิดว่าต้องใช้แน่เลย เลยไม่มั่นใจว่าจะยังไง”
ผม : “ แล้ว?”
บี๋ : “แต่ตอนนี้ไม่ยุ่งกับเจมส์แล้วละ ไม่รู้เด่นจะเอายังไงเหมือนกันไม่รู้นะเด่นอาจจะบอกว่าบี๋ไม่รักเด่นจริงๆ บี๋ก็ไม่รู้หรอกว่าจริงๆ ว่ารักคืออะไร แต่บี๋บอกได้เลยว่าที่ผ่านมาทุกวันทั้งวัน บี๋คิดถึงเด่นคนเดียว”
ผม : “เด่นงงมากนะ เราขอเป็นแฟนกันตอนเค้าดาวน์ พอกลับมาบ้าน บี๋ก็แปลกๆไปพอถามเจมส์ว่าคุยอะไรกับบี๋บ้างเจมส์ก็เอาให้ดู”
บี๋ : “ก็โกธรเด่น เด่นบอกจะไม่ไปเที่ยวกับใครแล้ว แต่ก็ไปกับเจมส์ตลอดก็ยิ่งสงสัยว่าจริงๆ เด่นกับเจมส์เป็นอะไรกันอยู่”
ผม : “ ไปไหนกับเจมส์ ก็ขอบี๋ก่อนตลอดป่ะ ก็ไม่ว่าไรนิ”
บี๋ : “ อันนี้เข้าใจแล้วๆที่คุยนี่คือหลังจากนี้จะเอายังไง”
ผม : “ ไม่รู้สิ รู้เรื่องวันนี้แล้วเฟลมากอะ”
บี๋ : “ เด่นยังรักบี๋อยู่มั้ย”
ผม : “รักสิ”
บี๋ : “บี๋ก็รักเด่นเหมือนกัน”
ผม : “แน่ใจ ?”
เห็นชัดๆว่าบี๋ตอนที่คุยกับผม แตกต่างกับตอนที่คุยกับเจมส์มาก ถึงผมจะรู้ถึงความแตกต่าง แต่ด้วยที่รักมาก ฟังแบบนี้ก็ใจอ่อน ลงไปครึ่งหนึ่งเลย
บี๋ : “แต่อย่างที่บอกอะ เรื่องแบบนี้มันต้องมีอยู่แล้วป่ะ ทางแยกอะการลังเลมันต้องมีอยู่แล้ว แต่เลือกที่จะเดินไปทางไหนสิ มันคือความจริงตอนนี้มันเป็นทางแยก ไม่ร็เหมือนกันอ่าจจะตันก็ได้ ตอนแรกมันมี 3 นะแต่ตอนนี้มันเหลือ 2 แล้ อันหนึ่งเปิดอยู่อีกรอคนเปิดเด่นจะเปิดทางให้ป่ะละ”
ผม : “เด่นขอเข้าใจหน่อยสิ ว่าทำไมไปบอกกับเจมส์ว่า เด่นจิงจังเกินไป จิงๆแล้วบี๋ไม่ได้จะรักจิงจังอะไรมากมาย”
บี๋ : “ ใช่ เด่นเหมือนรีบเกินไปอะ ความรักมันต้อวเริ่มสร้างพร้อมๆกันดิ เด่นมาแบบเต็มแก้วอะมันไม่มีอะไรให้เติมป่ะ”
ผม : “ งั้นเด่นก็ผิด บี๋ก็เลยเอาเหตุผลนี้มาบอกว่าตอนแรกมีความสุขแต่ตอนนี้ไม่แล้ว ?”
บี๋ : “ก็ของบี๋มันอาจจะยังมีน้อย แต่ก็รอเด่นเติมเต็มอยู่อะก็ตอนแรกเด่นไม่คิดมากอะไรแบบนี้อะ รักใสๆ ไม่ใช่หรอ แต่เด่นมาเหมือนกับยิงปืนอะปั้งเดียว ความรักมันไม่ใช่ตอนยิง มันอยุ่ที่ขั้นตอนระหว่างยิงดิ”
ผม : “ ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีป่ะ ถึงตอนนั้นจะโกธรเด่นที่หายไปเที่ยวกับเจมส์ ก็เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมไปคุยกับเจมส์แบบไม่รักเด่นเลยแบบนั้น”
บี๋ : “เด่นก็ต้องเข้าใจก่อนว่า รู้จักกันมาครึ่งปี กับไม่กี่วันถ้าให้เลือกมันก็ต้องลังเลอยู่แล้วป่ะ มันเป็นความรู้สึกตอนนั้นป่ะยิ่งความรักอะความรู้สึกล้วนๆ ไม่ต้องถามหรอกว่าทำไมตอนนั้นทำอย่างนั้นมันก็ความรู้สึก ถามว่าตอนนี้ทำไมทำอย่างนี่ มันก็ความรู้สึกช่วงนี้ป่ะแต่ถ้าคิดมันก็จะได้คำตอบออกมาป่ะ ว่าจริงๆแล้วเราควรจะเลือกใคร ตอนนี้บี๋ยังไมได้ทิ้งเด่น ยังรักอยู่แต่ก็แค่ลังเล มันไม่เหมือนกันนะ ทิ้งไปแล้วแล้วลังเลกลับมากับ กำลังรักอยู่แล้วลังเลอะ
ผม : “ เด่นเคยลังเลเพราะ ตอนแรกความรักของเราที่เกิดขึ้น มันเกิดจากเกมของบี๋แต่บี๋ก็ขอให้เด่นเชื่อใจ เด่นก็เชื่อใจ แต่พอมาเกิดแบบนี้ขึ้น เด่นลังเลอีกแล้ว”
บี๋ : “แต่ตอนนี้บี๋ไม่ลังเล บี๋รักเด่นคนเดียว”
ผม : “เอ้า ตอนประชุมสาย บี๋ยังบอกอยู่เลยว่ารัก 2 คน”
บี๋ : “แล้วเด่นจะให้ทำยังไงอะ”
ผม : “ พอมาคุยกัน 2 คนแบบนี้ เหมือนเด่นโดน บี๋ปั่นอะด้วยคำพูดสวยๆ จากหนังสือที่บี๋อ่าน”
บี๋ : “ก็เด่นไม่ไว้ใจบี๋ ตั้งแต่แรกป่ะ”
ผม : “ก็ไว้ใจแล้วนะ ที่บี๋ขอคืนนั้น”
บี๋ : “ แล้วตอนนี้ละ ขออีกครั้งได้ป่ะ”
ผม : “ ไม่รู้สิ ตอนนี้เด่นเสียใจมาก พอรู้ว่าบี๋ไม่รักความคิดที่ว่าจะโดนทิ้งก็เข้ามา แล้วก็มีคนๆหนึ่งเข้ามา ที่รักเด่นและไม่เคยลังเลก็คือเจมส์ ตอนนี้เด่นพูดตรงๆเลยว่าลังเล”
บี๋ : “แล้วเด่นจะเอายังไง สุดท้ายมันก็ต้องเลือกอยู่ดี เจมส์เลือกเด่นบี๋เลือกเด่น เหลือเด่นคนเดียวแหละ
ผม : “แล้วจะมั่นใจได้ไง ว่าบี๋เลือกเด่น
บี๋ : “แล้วเด่นจะให้บี๋ทำยังไงล่ะ”
ผม : “เด่นมาแบบน้ำเต็มแก้วนะ บี๋อาจจะเซงอีกวันไหนก็ได้
บี๋ : “เดี่ยวเทออกให้”
ผม : “ แล้ววันที่บี๋เซงขึ้นมา เด่นก็ต้องเสียใจอีกป่ะ”
บี๋ : “ก็บอกแล้วว่าเซงเพราอะไร ถ้าเซงแปลว่าบี๋ยังรอ ยังสนใจเด่นป่ะมันไม่มีหรอกอยู่ด้วยกันดีๆทั้งวัน มันเป็นแค่ความรักสมมติส่วนความจริงยังไงมันก็ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว บี๋รู้ว่าบางที่เด่นก็เซงบี๋บางครั้งมันก็ขึ้นอยู่กับจังหวะด้วยแหละ แต่เราจะรักษาความรักไว้ยังไงนี่คือคำตอบไม่ใช่หรอ”
ผม : “ให้เด่นทำไง ตอนแรกเราตั้งใจจะอยู่ด้วยกัน เด่นก็ตัดเจมส์แต่ก็มารุ้ทีหลังว่า เจมส์รักเด่นจริงๆ แล้วก็เจ็บที่ถูกทิ้ง”
ผม : “แต่พอตอนนี้มีปัญหา เจมส์ก็เข้ามา เหมือนมาปิดแผลที่ใจให้แล้วตอนนี้บี๋ก็กลับมาพูดดีกับเด่นเหมือนเดิม”
บี๋ : “ ก็บอกแล้วว่าช่วงปีใหม่ อย่าไปยุ่งกับมัน เด่นไม่เคยเชื่ออะ พอปัญหามาก็มาเครียดกันอีกละ บี๋ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้เด่นเชื่อใจเหลือแต่เด่นอะจะเป็นคนตอบคำถามของปัญหาข้อนี้ ตอนนี้เป็นเวลาของเด่น คิดว่าจะเอายังไงต่อไปรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันตัดสินใจยาก มันมีอยู่ไม่กี่ทางหรอกทางไหนมันก็ต้องมีคนเจ็บทั้งนั้นแหละ”
ผม : “ เด่นจะตัดสินใจไงอ่ะ ถ้ามีคนต้องเจ็บ เด่นไม่อยากให้ใครเจ็บ”
ผม : “ ไว้พรุ่งนี้ได้มั้ย ไปเที่ยวกัน 3คนแล้วค่อยตัดสินใจอีกที”
บี๋ : “ไม่อะ ไม่อยากไป3 คน มันไม่ใช่ตอนนี้ป่ะมันไม่ใช่รักสามเศร้าอะ มันเป็นเรารักกันป่ะ ไปเที่ยวแล้วมันจะเลือกได้หรอ”
ผม : “ตอนแรกอะเรารักกัน พอมีเรื่องแบบนี้ เด่นก็รักเจมส์”
ตอนนั้นพอมีปัญหากับบี๋ ผมเสียใจมาก ก็เลยอยู่กับเจมส์ตลอดมีแต่เจมส์ที่เข้ามาดูแลเทคแคร์ตลอด ผมก็เลยพูได้เลยว่าผมก็รักเจมส์ คิดว่ารักเจมส์แล้วจะลืมบี๋ที่ไม่รักผมได้
บี๋ : “แล้วจะทำยังไง จะบอกว่าขอเวลา?”
ผม : “ใช่ ขอเวลาพิสูจได้มั้ย”
บี๋ : “ต้องใข้ความรู้สึกอะ ว่าจริงๆ เด่นอยากอยู่กับใคร อยากรักใครไม่ใช่ความรักแบบชั่ววูบ เอารักจริงๆ มันไม่มีอะไรง่ายหรอก เรื่องนี้จะจบลงวันนี้แล้วพรุ่งนี้จะเริ่มต้นใหม่ ถ้าเด่นเลือกเจมส์ ก็ไปเที่ยวกับเจมส์
ผม : “เด่นเลือกไม่ได้จริงๆนะ”
บี๋ : “โอกาสมันได้รอเด่นเสมอไปหรอก มันเหมือนดาวตกเวลาตัดสินใจขอพรก็มีแปปเดียว บี๋เป็นดาวตก เด่นเป็นคนขอพร พรนี้จะจบลงในคืนนี้แต่ถ้าไม่ขอดาวตกนั้นก็จะหายไป จำที่เคยให้อ่านได้ป่ะ เรื่องตรรกะของหัวใจบางครั้งทำตามหัวใจ ไม่รู้ผลจะเป็นอย่างไร”
ผม : “เด่นทิ้งเจมส์ไม่ได้จริงๆนะ เจมส์ดีกับเด่นมากๆมากจนไม่อยากเห็นเจมส์เสียใจอีก บี๋เกลียดเด่นได้มั้ย เกลียดที่เด่นไม่หนักแน่นบอกว่าไม่รักเด่นแล้ว ถ้าเด่นเลือกเจมส์ บี๋ช่วยเกลียดเด่นได้มั้นเกลียดจนเด่นเลิกรักบี๋อะ ตอนนี้เด่นยังรักบี๋อยู่”
บี๋ : “ อืมทำได้ หลังจากนี้บี๋จะไม่ยุ่งกับเด่มอีก ลืมมันไปทุกๆอย่าง โอเคนะ”
แล้วคืนกันเราก็ตกลงกันว่า ผมจะเลือกเจมส์ ถามว่าเสียใจมั้ย ผมเสียใจนะผมรักบี๋แต่จะให้ทิ้งเจมส์อีกครั้งมันทำไม่ได้หรอก ผมเลยเลือกที่จะเป็นคนเจ็บเองคิดว่าความรักของผมกับเจมส์ จะทำให้ผมลืมบี๋ได้ในไม่ช้า
ตอนที่ 8
เช้าวันต่อมา ผมก็ไปเที่ยวกับเจมส์ ทั้งวันตกกลางคืนก็หาร้านเหล้านั่งดริ้งก์ กัน พอเริ่มเมาเท่านั้นแหละ ผมก็เริ่มเก็บความรู้สึกไม่อยู่ บอกกับเจมส์ว่า ตัดบี๋ไม่ลง เครียดไม่รู้จะทำยังไงดี พอดีกับที่บี๋ทักไลน์มาพอดี
บี๋ : “เด่น บี๋อยุ่แบบนี้ไม่ได้ บี๋อยากคุยกับเด่น อยากเล่นกับเด่นเหมือนเดิม”
บี๋ : “เรายังรักกันใช่มั้ย รักแบบไหนก็ได้ แบบลับๆ ก็ได้”
ผม : “แปปนะ เด่นอยู่ข้างนอกไม่สะดวกคุย เดียวกลับบ้านแล้วจะโทรกลับนะ
เจมส์ที่ไม่รู้เมารึป่าว ก็ถามว่า
เจมส์ :“แล้วจะให้กูทำยังไง ถ้ามึงทุกข์ กูก็คงไม่มีความสุขหริอกอยู่กับมึงแบบนี้”
ผม : “มึงจำเรื่อง threesome ที่มึงพูดครั้งแรกได้มั้ย”
เจมส์ :“อืม มึงก็แบบนี้ตลอดแหละ เคลิ้มกับคำพูดมันตลอด กูก็บอกแล้วว่าให้เลิกคุยไปเลย มึงคุยมึงก็เขว”
ผม : “จะให้กูทำยังไงละ ก็กูรักมันนิ ยังอยากคุยกับมัน ถึงจะโดนมันหลอกก็เหอะหรือจะให้กูเลิกยุ่งกับทั้งมึงทั้งมันไปเลย แบบเพลงที่กูให้มึงฟังอะ (เพลง เจ็บเพราะเขา เหงาเพราะเธอ )”
เจมส์ :“ไม่อ่ะ กูบอกแล้ว กูอยู่โดยไม่มีมึงไม่ได้”
เจมส์ : “แล้วมันจะ ยอมหรอ threesome อะ”
ผม : “ไม่รู้ดิ เดี่ยวพรุ่งนี้ขอไปเที่ยวด้วยกันไปคุยกัน ตกลงกันได้มั้ย”
เจมส์ :“งั้นกูไปด้วย ไม่อยากปล่อยมึงไปกับมันสองคนมึงยิ่งหลงคำพูดจากหนังสือมันง่ายๆอยู่
ผม : “ กูขอบใจนะ ที่มึงเข้าใจกู”
เจมส์ : “อะไรที่มึงมีความสุข กูก็ยอมได้”
ผมพอกลับบ้านไปผมก็โทรไปคุยกับบี๋ บอกว่าพรุ่งนี้ให้ไปดูหนังด้วยกันเดี่ยวค่อยคุย แต่ไม่ได้บอกว่า เจมส์จะไปด้วย พอเช้า เจมส์ก็ติดธุระกับครอบครัว เลยทำให้ผมไปกับบี๋แค่สองคน พอถึงห้างผมก็นั่งคนละฝั่งโต้ะกับบี๋ ซักถามทุกเรื่องที่บี๋คุยกับเจมส์ทั้งหมด บอกว่าประโยคไหนที่ทำให้ผมเสียใจ ทำให้ผมสงสัยบี๋ก็ตอบมาเพียงแต่ว่า ที่พูดไปแบบนั้นเพราะตอนนี้ผมหายไปเฉยๆไม่ตอบไลน์ตลอดเหมือนเดิม ก็เลยน้อยใจ ถึงจะฟังไม่ขึ้นทางตรรกะแล้ว แต่หัวใจผมก็อภัยให้แต่โดยดี แล้วเราก็ไปทานข้าวดูหนังกัน ระหว่างดูหนังเจมส์ก็โทรมาตลอด แต่ก็ไม่ได้รับ จนหนังจบ ถึงจะได้รับ แล้วเจมส์ก็โหโมใส่ผม ที่ไปไหนทำอะไร ไม่บอก ผมก็เคลียจนโอเค
กลับมาที่บี๋ ตอนแรกที่มาดูหนังด้วยกันหน้าตายังยิ้มแย้ม พอผมรับสายเจมส์ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
บี๋ : “ ตกลง เด่นกับเจมส์เป็นอะไรกัน”
ผม : “ก็บอกว่า ตอนนี้เด่นก็รักเจมส์ แต่เด่นก็เป็นแฟนบี๋อยู่ป่ะ ล่าสุดที่ขอตอนปีใหม่”
บี๋ : “แล้วทำไม ถึงโทรตามแบบนี้ละ”
ผม : “ก็เหมือนบี๋ป่ะตอนปีใหม่ พอเด่นหาย บี๋ก็ตามว่าอยู่ไหน ทำไมไม่ตอบไลน์ ไม่รับสาย”
บี๋ : “แล้วนี่ตกลงเด่นจะเอายังไง เป็นแฟนสองคน?”
ผม : “ ก็จะให้ทำไงล่ะ threesome ไง อยู่ด้วยกัน สามคน”
บี๋ : “Threesome อะได้แต่ไม่ใช่เจมส์เป็นเจ้าของเด่นแบบนี้
ผม : “แล้วจะให้ทำไงล่ะ ไว้กลับไป รรค่อยตกลงกันป่ะละ”
บี๋ : “ไม่อ่ะ มีอยู่สองทางคือ บี๋เป็นแฟนส่วนเจมส์เป็นกิ๊ก กับ เจมส์เป็นแฟนส่วนบี๋ไปเอง”
ผม : “เมื่อวานยังบอกอยู่เลย ว่ารักยังไงก็ได้เอาเข้าจริงมันก็ไม่มีใครอยากเป็นรองหรอก เจมส์ก็คงไม่ยอม”
บี๋ : “อืมงั้นบี๋ ไปเอง”
ผม : “ที่บอกไปเอง นี่คืออยากไปอยู่แล้วรึป่าว บอกกันตรงๆก็ได้นะ”
บี๋ : “ไม่รู้ดิ แต่บี๋รับแบบนี้ไม่ได้อ่ะ มาเที่ยวกับเด่นเจมส์ก็ห้ามโทรมาตาม แล้วไหนจะนอนที่ รรอีก จะนอนยังไง
ผม : “ ก็นอนแยกไปเลยไง จะได้แฟร์ ถ้าสลับไปนอนคนนู้นที คนนี้ที เด่นไม่เอาด้วยหรอก”
บี๋ : “ เด่นกับเจมส์อยู่ห้องนอนเดียวกัน ยังไงๆดึกเจมส์มันก็ย้ายไปนอนกับเด่นแหละ เชื่อดิ หรือเอางี้มั้ยเด่นนอนกับเจมส์ทุกคืนไปเลย แต่เสาร์อาทิตย์ ต้องมาเที่ยวบี๋”
ผม : “ก็ได้นะ แต่ต้องคุยกับเจมส์อีกที คุยกันสองคนแบบนี้ไม่ได้หรอก”
บี๋ : “ งั้นเปิดเรียนไป มาคุยกันละกัน”
ตอนที่ 9
พอเปิดเรียน เราสามคนก็นัดกันไปคุย แต่บี๋ก็ขอแยกไปคุยกับเจมส์สองคน แล้วค่อยมาคุยกับผม
บี๋ : “ขอถามเด่นก่อนหน่อยว่า เด่นกลัวบี๋เสียใจ กลัวเจมส์เสียใจ หรือกบัวตัวเองจะเสียใจเพราะอยู่คนเดียวไม่ได้”
ผม : “ทำไมคิดแบบนั้นอะ ถามเจมส์ดูก็ได้ยังเคยบอกเลยว่าไม่อยกาเลือกใครคนใดคนหนึ่งก็เลยจะตัดทั้งสองทิ้งไปเอง”
เจมส์ :“ซึ่งกูไม่ยอม กูอยุ่ไม่ได้ถ้าไม่มีมัน”
บี๋ : “ งั้นก็โอเค แล้วทีนี้จะเอายังไงกัน ถ้าจะ threesome ก็ต้องเป้นแฟนกันสามคน มึงไอ่เจมส์ก็ต้องเลิกโกธรกู ยอมเป็นแฟนกับกู”
เจมส์ :“ตอนนอนก็ สลับเปลี่ยนกัน มี 3 แบบ คือ เด่น-บี้ , เด่น-เจมส์ และ เจมส์-บี๋”
ผม : “เอาจริงหรอ กูว่านะ ก็แยกๆ กันนอนไปเหอะ ใครนอนไม่หลับจริงๆค่อยว่ากัน”
บี๋ : “ ไม่ได้เว่ยย
เจมส์ :“ คือมัน กลัวกูแอบไปนอนกับมึงไง เพราะเราอยู่ห้องเดียวกัน”
ผม : “เออๆ งั้นเอาแบบ สลับ 3 แบบ ก็ได้”
บี๋ : “งั้นคืนนี้ กูกับเด่นนอนด้วยกันก่อน พรุ่งนี้มึงค่อยนอนกับเด่น”
เจมส์ :“งั้นตามนี้”
แล้วเราก็ตกลงกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน 3 คน พอตกกลางคืน ผมก็ไปนอนกับบี๋ตามกำหนด
บี๋ : “ บี๋ไม่ชอบเลย รู้สึกเจ็บ เวลาเห็นเก่นจูบกับเจมส์”
ผม : “เด่นก็เจ็บอยู่เหมือนกัน ทำไงได้ล่ะ เลือกที่จะให้เป็นแบบนี้เอง”
บี๋ : “แต่เจมส์ดูเหมือนได้กับได้อะ ไม่เจ็บไม่รู้สึกอะไรเลย
ผม : “ยังงั้นหรอ ชั่งเหอะอย่าคุยเรื่องคนอื่นดีกว่า อยู่ด้วยกัน สองคนก็คุยกันแค่สองคน”
บี๋ : “ ตอนปีใหม่ เจมส์หกับเด่นไปเที่ยวไหนกับบ้างอะ ทำอะไรกันบ้าง”
ผมก็เลยเล่าความจริงที่ยังบอกไม่หมด ว่า ผมไปดูหนังกับเจมส์2 คนจับมือกัน นอนด้วยกันที่ผม 3คืน ซึ่งกะไว้แล้วว่าจะต้องบอก
ผม : “เด่นขอโทษนะ เด่นไม่หนักแน่นเองแหละ”
บี๋ : “ไม่เป็นไรหรอก เข้าใจว่าอารมพาไป แค่เล่าความจริงก็พอแล้ว บี๋ไม่โกธรแล้ว”
ผม : “ โกธรสักนิดก็ยังดีนะ บี๋เฉยๆแบบนี้เด่นยิ่งรู้สึกผิด”
แล้วคืนนั้นก็หลับไปอย่างนั้น แต่พอมาถึงกลางวัน เรา สามคนนั่งแยกกันอยู่แล้ว บี๋นั่งเยื้องกับเจมส์ ไปหนึ่งแถว แต่ผมนั่งหลังห้อง ห่างจาก สองคนนั้นมากๆเห็นสองคนนั้นคุยเล่นกัน สนิทสนม เหมือนเทอมแรกๆ ใจหนึ่งก็ดีใจ แต่ใจหนึ่งก็เริ่มรู้สึกว่า ทฤษฏี threesome ที่ว่า สักพัก จะต้องมีคนหนึ่ง ถูกความสนิทของอีกคนสอง ดีดออกมา คิดว่าคนนั้นน่าจะเป็นเราแน่ๆ ยิ่งไปกว่านั้น พอถึงวิชาเดินเรียน ไปที่ห้องเลคเชอร์ เก้าอี้จัดเรียงยาวไม่ได้จัดเป็นคู่เหมือนห้องเรียนประจำก็ต้องมาตกลงกันว่า ใครจะนั่งกลาง ชั่วโมงแรกผมนั่งกลาง แต่ก็คุยกับเจมส์ตลอด เพราะบี๋บอกจะเรียนก็เลยไม่ได้คุย พอชั่วโมงถัดมา บี๋ขอนั่งตรงกลางเพราะเดี่ยวจะไม่ได้เรียนดันเปล่าๆ แต่ปรากฏว่า บี๋กับเจมส์ก็คุยกัน แกล้งกันสนุกสนาน ผมก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆอยู่ข้างๆ อคิดในใจว่า ทฤษฎี threesomeมาอีกแล้ว
พอพักกลางวันเจมส์ก็รีบลากผมไปทานข้าว เพราะต้องรีบไปส่งงาน เลยทิ้งบี๋รั้งท้าย พอบี๋มาถึงโต้ะก็บ่นว่าทำไมทิ้งกันมาสองคน แล้วก็งอน ไปดื้อๆ
พอตกเย็น ก็นอนเล่นกันบนห้อง คุยกันไปคุยกันมา ผมรู้สึกว่าสองคนนี้จะมีอะไรที่ตกลงกัน แล้วผมไม่รู้ พอเจมส์จะหลุดพูด บี๋ก็ห้ามไว้ พอบี๋จะหลุดพูดบ้าง เจมส์ก็ดึงไชออกนอกเรื่อง จนผมรู้สึกโหโม ก้เลยหนีออกมาจากกลุ่ม เจมส์ก็ตามมาง้อ ด้วยที่มันเป็นคนกวนตีนก็ตีหน้าโกธรมันไมได้ แต่บี๋ก็มาง้อแต่ก็ดูไม่เต็มใจ ผมก็เลยยังโกธรบี๋อยู่ แต่ก็ไปทานข้าวเย็นกันสามคนเจมส์ถามก็คำตอบคำ ส่วนบี๋ก็ไม่คุย
พอตกกลางคืน เจมส์ก็เอาหูกระต่ายมาขอโทษทำท่าน่ารักๆ จนผมใจอ่อน แล้วก็คุยกันตามปกติ ส่วนบี๋ก็เดินมาหาทีหลังบอกว่า เมื่อไหร่จะหายโกธร บี๋ไม่ผิดบี๋จะไม่ขอโทษอีกแล้วนะ ผมก็เลยหายๆโกธรไป ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่
พอถึงตอนนอน คืนนี้ผม นอนกับ เจมส์ก็ได้โอกายบอกไปว่าที่โกธรก็เพราะไปคุยอะไรกัน สองคนตลอด โดยที่เด่นไม่รู้เลย ก็เลยถามว่า คุยอะไรกันบ้าง
เจมส์ :“ ก็วันแรกที่กลับมา ที่ก่อนจะไปคุยกันสามคน มันมาบอกกูว่าเรื่องนี้ มีมึงที่ไม่เจ็บอยู่คนเดียว ไม่รู้มึงคิดอะไรกันแน่ เลยจะลองทิ้งมึงดู แต่กูไม่เอาด้วย
ผม : “ ทำไมมันคิดแบบนั้นวะ”
เจมส์ :“ แล้ววันนี้ที่มึงโกธร กูก็ไปอ้อนขอหูกระต่ายกับมัน บอกว่าจะเอาไปง้อมึง มันก็บอกว่าไม่ต้องไปง้อหรอก แล้ววันนี้มึงก็มานอนกับกู ดูดิมันจะนอนคนเดียวได้ป่าว กูก็ไม่ยอมอีก เพราะวันนี้เป็นคิวกูนอนกับมึง”
ผม : “เฮ้อ ทำไมมันพูดกับมึงแบบนี้อีกแล้ววะ กูว่ามันคงรักมึงมาตั้งแต่แรก แล้วแหลละแล้วก็ไม่เคยเลิกรักมึงเลย
พอเป็นแบบนี้มันก็เลยอยากอยู่กับมึงเหมือนเดิม 2 คน เอาไงอะ มึงกลับไปอยู่กับมันก็ได้นะเดือนเดีนยวเอง ไม่ต้องห่วงกูหรอก”
เจมส์ :“ไม่เอาอะ กูเกลียดมันตั้งแต่มันวางเกมแก้แค้นกูล่ะ ที่กูยอมคุยกับมันก็เพราะว่ามึงขอ กูแค่อยากอยู่กับมึงความรักของกูไม่ใช่การเป็นเจ้าของ กูคิดแบบนั้น”
ผม : “เหมือนกูโดนหลอกซ้ำ 3 ครั้งเลยว่ะแบบนี้ เหี้ยเอ้ยทำไมต้องโดนหลอกด้วยวะ”
เจมส์ :“ไม่รู้นะ กูบอกมึงตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ว่าอย่าไปคุยกับมัน เอางี้มึงก็เลิกยุ่งกับมันไปเลย อยู่กับกู กูไม่หลอกมึงหรอก”
ผม : “ อืมก็ได้”
หลังจากรู้ตัวว่าโดนหลอกก็ตั้งแง่เกลียดบี๋มากๆ ไม่คุย ไม่ทัก ไม่สนใจ รู้สึกกลัวคำว่ารักขึ้นมาจับใจ เวลาโดนใครหลอกว่ารัก มันเจ็บกว่าถูกโกหก หลวกลวงหลายเท่า นัดเห็นจู่ๆ ผมไม่คุยไม่เล่นกับบี๋เลยก็ถาม ผมก็เล่าไปเท่าที่จะเล่าได้ จนหมด1 อาทิตย์
อาทิตย์ถัดมา ผมย้ายโต้ะไปนั่งข้างๆ เจมส์ ซึ่งอยุ่ด้านหน้า บี๋พอดี ผมเทใจให้เจมส์หมดหัวใจ ไปไหนมาไหน ตัวติดกันสองคน จนเพื่อนๆในห้อง สังเกตเห็น แล้วก็เริ่มล้อว่าผมไปตี ท้ายครัว เจมส์กับบี๋ ที่รักกันมาตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งก็เจ็บและรู้สึกผิดเสมอ พยายามรักเจมส์ให้มากที่สุดเพื่อที่จะได้ลืมบี๋ได้จริงๆทั้งๆที่มันก็ไม่ได้ช่วยเลย บางคืนผมก็ฝันร้าย บี๋มาพูดตอกหน้าว่า “กูก็แค่หลอกให้มึงรัก คั่นเวลาให้กูลืมเจมส์ได้ก็แค่นั้นแหละ” บางคืนก็เป็นฝันหวานฝันว่าเราเดินจับมือกัน เที่ยวเดินด้วยกัน จนสุดสัปดาห์ก็ผ่านไป
ตอนที่ 10
เย็นวันศุกร์หลังจากผมถึงบ้านแล้ว บี๋ก็ทักมาจากทางไลน์
บี๋ : “เหี้ยกู ทนไม่ได้วะ มึงเกลียดอะไรกู”
ผม : “ก็เกลียดที่มึงหลอกกูไง”
บี๋ : “กูไม่เคยหลอก มีแต่มึงป่ะที่หลอกกู ตอนปีใหม่”
ผม : “ มึงแหละหลอกว่ารักกู คนไม่เคยไม่รู้หรอกว่าโดนหลอกว่ารักมันเจ็บแค่ไหน”
บี๋ : “ก็กูบอกว่ากูไม่ได้หลอก มึงก็ไม่เคยเชื่อใจกูเลย”
ผม : “อืมๆ ไม่เป็นไร กูทำใจได้แล้ว จริงๆกูก็แค่แกล้งเกลียดมึงแหละ เพราะทำใจไม่ได้ว่าถูกหลอก”
บี๋ : “เออ สรุปไม่โกธรกูใช่ป่ะ”
ผม : “กูโธรมึงไม่ลงหรอก รักมึงจะตายไป”
บี๋ : “กูก็รักมึง มึงแหละไม่รักกู จะให้กูคิดยังไง ตอนอยู่กันสามคนมึงก็สนิทกับมันตลอดไปไหนก็ไปกับมัน”
ผม : “ทีมึงไปคุยกับมันสองคนละ บอกว่าจะลองทิ้งกูบ้างละมันจะมาง้อกูก็ไม่ให้ง้อ บอกทิ้งให้กูนอนคนเดียว”
บี๋ : “ก็มึงโกธรไม่มีเหตุผลป่ะ กูขอโทษกูง้อ ก็ไม่ยอม แต่ทีเจมส์ก็ไม่โกธรมัน”
ผม : “ใครว่ากูไม่โกธรมัน กูก็โกธรมัน”
บี๋ : “เออชั่งเหอะ มันเป็นอดีตไปแล้ว กูขอแค่มึงไม่โกธรกูก็พอละ คุยกับกูบ้าง”
ผม : “อืมได้ แต่คงไม่สนิทมากนะ ไม่ค่อยชอบคุยกับเพือนนิสัยแบบมึงเท่าไหร่”
บี๋ : “เอ้าทำไม บี๋เสียใจนะ”
ผม : “ ไม่มึงกูแล้วหรอ “
บี๋ : “ไม่เอาอะ ชอบแบบนี้ บี๋ กับ เด่น”
ผม : “อืม แล้วแต่ละกัน แต่คงไม่ไปคุยด้วยมากนะ เพราะยิ่งคุย คนที่เจ็บก็คือเด่น”
บี๋ : “ถามจริงเหอะทำไมถึงคิดว่า บี๋หลอกเด่นตลอด มาถึงขั้นนี้แล้วมันไม่มีเกมอะไรแล้ว จะจบๆ กันอยุ่ละ
ไม่เอาเวลามาหลอก หรอก คิดดูให้ดีนะ”
ผม : “อืม บี๋ก็ตั้งใจอ่านหนังสือละไปเรียนอังกฤษ คงไม่ง่ายๆ แบบที่นี่”
บี๋ : “แล้วเด่นจะเรียนอะไร คุยกับที่บ้านเรียบร้อยแล้ว? “
ผม : “เรียน นิเทศ นี่แหละ รอสอบ ที่บ้านไม่สนใจละ ตัดสินใจด้วยตัวเอง”
บี๋ : “ อืมขอให้โชคดีนะ”
คืนนั้นเราคุยจบกันแค่นั้น พอวันเสาร์ผมก็ไปเที่ยวกับเจมส์ตามประสาคนเป็นแฟน แต่ขากลับ ผมเป็นคนขับรถ แต่ไลน์เจทส์ดันเด้งขึ้นมา เจมส์ก็เลยไล่อ่าน โดยที่ผมไม่รู้จะห้ามยังไง
เจมส์ :“มาแบบนี้อีกละ มึงก็เขวอีกอะดิ สัส”
ผม : “เอ้ามงอ่านแล้วไม่ใช่หรอ ว่าเป็นเพือน”
เจมส์ :“แล้วเมื่อไหร่มึงจะลืมมันได้ละ มึงก็เจ็บอยู่อย่างนี้”
ผม : “จะให้เอาไงว่ะ มันรักแรกของกูป่าววะ ชายกับชายอะ”
เจมส์ : “กูว่าแม่งจะแกล้งกูอีกละ วันนั้นกูไปแกล้งหยอกมันว่า เหงามั้ยอยู่ได้หรอ รู้มั้ยมันบอกกูว่าไง วันบอกว่ามันไม่ได้รักมึงตั้งแต่แรกอยู๋แล้ว ก็แค่โดนกูทิ้งแบล้วไม่รู้จะอยุ่กับใคร มึงทิ้งไปก็ไมได้เสียใจอะไร เสือกบอกกูว่า ถ้ายังกวนตีนมันอีกกูจะเสียใจเอง”
สิ่งที่มันวนเวียนในฝันผม วนเวียนในใจผม สุดท้ายมันก็เป็นเรื่องจริง เจ็บไม่รู้จะเจ็บยังไง พอเจมส์อ่านเล่นก็ต่อสายหาบี๋ทันที เปิดลำโพงให้ผมได้ยิน
เจมส์ :“กูอ่านไลน์ ที่มึงคุยกับเด่นละ มึงอยากมีปัญหากับกูมากใช่ป่ะ”
บี๋ : “อะไรมึง ก็กูไม่อยากให้มันเมินกู เหมือนอยุ่คนละโลกแบบนี้ นี่ก็จะจบกันแล้ว มันน่าจะจบลงด้วยดี”
เจมส์ :“แล้วนี่มึงบอกว่าก็ยังรักมัน ตอนนั้นที่กูไปถาม จำได้มั้ย มึงบอกว่า มึงไม่รักมันตั้งแต่แรก”
บี๋ : “ก็ตอนนั้นกูโกธรมันอยู่ป่ะ กูเลยพูดไปแบบนั้น”
เจมส์ :“ แล้วนี่มึงจะเอายังไง “
บี๋ : “ก็เป็นเพื่อนเฉยๆ คุยกันเฉยๆ
เจมส์ :“งั้นก็ไม่ต้องทักไลน์มันบ่อยๆ แล้วก็เลิกเรียก บี๋ เด่น ด้วย กูไม่ชอบ”
บี๋ : “ เออๆ ได้”
หลังจากนั้น พอกลับไปที่ รร ผมก็พยายาม คุยเล่นกับ บี๋ กวนตีนบ้าง แกล้งต่อยบ้าง ทักไลน์ไปก็ พยายามหาเรื่องธุระคุยก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องส่วนตัว เพราะ เจมส์คอยตามอ่านอยู่ตลอด มันเหมือนจะมีความสุขที่ได้คุยกับคนที่เรารัก เหมือนเป็นการแอบรักของเด็กวัยรุ่น ตอนใสๆ แต่ความจริงที่ว่าเราโดนหลอกก็ยังไม่เคยจางหายไปไหน ยังคงฝันร้ายอยู่ทุกๆคืน จนหลังๆ ผมละเมอหนักจนเจมส์ต้องปลุกขึ้นมา แล้วก็นอนกอดกันร้องไห้ เจมส์ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้ผมลืมเรื่องร้ายๆ ได้ ผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะลืมบี๋ได้ พยายามหาโอกาสให้ได้คุยกันสอง ก็ไม่มีโอกาสเจมส์ตั้งกน้าเกลียดบี๋ คอยหาเรื่องบี๋ตลอด จนต่อยกันอยู่ครั้งหนึ่ง พอเด่นหายไปอยู่ห้องนอนบี๋ปุ้ปต้องรีบตามมาปั้ป เจมส์เริ่มหวงผมแบบไม่มีเหตุผล บอกว่าถ้ายุ่งกับมันบ่อยๆ กูทนไม่ได้ ไปซัดหน้ามันก็อย่ามาว่ากันนะ เจอตั๋วหนังที่ผมไปดูหนังกับบี๋ก็เผาทิ้งต่อหน้าต่อตา
ตอน 11
จนผมต้องมาตกตะกอนความคิดตัวเองอีกครั้ง ว่าทำไมถึงยังลืมบี๋ไม่ได้ ผมตอบคำถามข้อนี้ว่า สำหรับผมนั่นคือรักแท้ ส่วนเจมส์ละ ผมรู้สึกว่าผมจะรักเจมส์ก็เฉพาะตอนที่บี๋ไม่รัก มีปัญหากับบี๋เหมือนเจมส์เป็นตัวสำรองตลอดมา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ผมจะคิดแบบนั้นไม่ได้ เจมส์รักผมมาก และบี๋ก็ไม่เคยรักผมเลย ทั้งๆที่ผมนอนร้องไห้กับเจมส์ว่าฝันถึงบี๋ บี๋ก็ไม่โกธร แต่ในใจก็คงรู้สึกเจ็บไม่น้อย ที่ผมอยู่กับเจมส์แต่ก็พร่ำบอกว่ายังรักบี๋อยู่ จนเย็นวันศุกร์ผมหักห้ามความคิดคิดไม่ได้ ตอนนี้ผมอยู่บ้าน เป็นโอกาสดีที่ผมจะคุยกับบี๋บ้าง ผมเลยทักไลน์บี๋ไป
ผม : “อ่าน หนังสืออยู่ป่ะ “
บี๋ : “ ป่าว วันนี้ขี้เกียจ”
.
.
.
ผม : “รำคาญป่ะ เด่นทักไปบ่อยๆ
บี๋ : “ทำไมต้องรำคาญด้วยละ รออย่างงี้มาตั้งนานแล้ว แต่เด่นคงไม่เชื่อ”
ผม : “ ฮ่าๆ ก็เชื่อยากอยู่”
บี๋ : “ก็คงงั้น”
ผม : “ที่ถามไม่ใช่อะไรหรอก เห็นถามคำตอบคำไง”
บี๋ : “หรอ ปกติก็เป็นแบบนี้นะ”
ผม : “ ไม่นะ ไม่รู้ดิบอกไม่ถูกตอนนั้นบี๋อาจจะแกล้งๆ มั้ง พอมาตอนนี้ก็เลยไม่เหมือนเดิม”
บี๋ : “ ก็คิดอย่างงี้ตลอด”
ผม : “ชั่งเหอะๆ เรื่องเก่าไม่คุย”
บี๋ : “สถานะเราตอนนี้มันเป็นแบบตอนนั้นที่ไหนละบี๋ก็แค่เพื่อนคนหนึ่งไม่สำคัญอะไร”
ผม : “ก็คิดแบบนี้อะ ถ้าเคยเห็น สเตตัสไลน์ เด่น อันก่อนๆจะยังคิดแบบนี้มั้ยเนี่ย”
บี๋ : “ทำไมจะไม่เห็นละ เห็นทุกวันแหละ ยังต่อเพลงอยู่เลย เด่นเห็นรึป่าวล่ะ?”
ผม : “เห็นแต่คิดว่า คงหมายถึง เจมส์ ไม่ก็คนอื่นอะ เลยไม่ค่อยอยากอ่าน
บี๋ : “ แปลกที่เวลาเราเดินเท่ากัน แต่ทำไมฉันมันยังซื่อตรง ยังมั่นคงอยู่เสมอ ( เวลาเรามีเท่ากัน321) มันเกี่ยวอะไรกับเจมส์ มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับเจมส์มาตั้งนานละ”
ผม : “ หรอ ฮ่าๆ”
บี๋ : “ตามนั้นแหละ อ่านสเตตัสบ้างก็แล้วกัน แต่ถ้าไม่อ่านก็ดีเพราะถ้าวันไหนไม่อ่านแสดงว่าลืมได้แล้ว”
ผม : “ อืมไม่รู้ดิ ไม่ต้องพูดเอาใจเด่นก็ได้นะ คือไงอะเด่นทำใจได้ละเจมส์เล่าให้ฟังหมดแล้ว”
บี๋ : “เล่าว่า?”
ผม :“ ยังไงอ่ะ ประมานว่า บี๋บอกว่า ไม่ได้รักเด่นตั้งแต่แรกแล้วเกลียดเด่นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว อะไรทำนองนี้”
บี๋ : “ ไม่รู้ดิ มันคือวิธีทำใจของกูอะไม่ต้องเชื่อก็ได้เพราะยังไงก็ไม่เขื่ออยู่แล้ว555”
ผม : “อืม งั้นที้เด่นชอบโพสสเตตัสไลน์ เกี่ยวกับบี๋ ก็เป็นวิธีระบายของเด่นแหละ”
บี๋ : “คงคล้ายๆกัน เก็บไว้คนเดียวไม่ดีหรอก โชคดีเด่นยังมีเจมส์555”
ผม : “มันก็ไม่ได้ช่วยให้ลืมได้หรอกนะ ตอนแรกคิดว่า รักเจมส์ อยู่กับเจมส์ก็คงลืมได้เอง แต่ไม่เลย”
บี๋ : “มันก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลยป่ะละ รักของเจมส์จะเติมเต็มเด่นเองเชื่ออย่างนั้น”
ผม : “จิงมันไม่เป็นแบบที่คิดน่ะสิ ไม่รู้นะ วันนี้ยังถามเจมส์ทุกวันถ้าแน่ใจหรอว่ารัก ทะเลาะกันทุกวันอะเหมือนเจมส์เอาแต่ใจปกติป่ะ แต่เด่น ไม่ใช่คนที่ตามใจได้แบบ บี๋ไง แต่ก็พยามยามขัดใจตัวเองตามใจตลอด จนมาพักนี้เหนื่อยใจมากอะ”
บี๋: “เหนื่อยว่า ?”
ผม : “ก็แบบ ต้องตามใจ ตลอดไง เหมือนคนเอาแต่ใจ มาอยู่ด้วยกัน แต่เด่นต้องขัดใจตัวเอง แต่เอาใจเจมส์ปะ”
บี๋: “555 ก็เห็นเจมส์เอาใจเด่นตลอดไม่ใช่หรอ” ผม: “เด่นกับเจมส์นอนคุยกันเครียดๆทุกคืนอะ” บี๋: “ ยาวอืมไว้คุยต่อ พรุ่งนี้ละกัน เดี่ยวเขียนเฟรนชิพให้ นัดเสร็จก็จะนอนละเด่นไม่เอามาให้บี๋เขียนมั่งหรอ” ผม: “ไม่อ่ะไม่มีเฟรนชิพ มีแต่เสื้อไว้ค่อยเขียนละกัน ตอนนี้เหมือนเซงกับการมีความรักมากอ่ะ” บี๋ : “มันคือความรักจริงๆหรือเปล่า?? ที่เด่นเปนอยู่อะ ถ้าเป็นจริงๆจะเหนื่อยทำไม”
ผม : “เมื่อก่อน บี๋เหนื่อยป่ะละเวลาตามเอาใจเจมส์ตลอด แบบวิ่งตาม”
บี๋ : “เหนื่อยดิเด่นรู้สึกเหมือนกันหรอ ทำไมคิดเหมือนกันเลย”
ผม : “อืม ทำอะไรไม่เคยแคร์เลยว่า เด่นจะรู้สึกยังไง เด่นทำอะไรแคร์ ตลอด”
บี๋: “ จิงจัง เหมือนกันเลย”
ผม: “ ไม่ชอบให้เล่นกับใครคุยกับใครก็ไม่ทำ เพื่อนคนอื่นมีก็แยกตัวออกมาอยู่กับเจมส์ตลอด”
บี๋: “ บี๋ คิดตลอด แต่มันไม่เคยคิด เหมือนคนวิ่งตาม”
ผม : “เหมือนประมานวัน อาทิต มั้ง เด่นเริ่มทนไม่ไหว เด่นก็เลยบอกไป คุยกันตอนนอน เจมส์ ก็บอก เข้าใจละๆ พอตื่นมาอีกวัน ก็เป็นแบบ เดิม
บี๋: “มันทำอะไร ให้ไม่สบายใจมั่งอะเล่าได้ม่ะ”
ผม: แบบ เจมส์อะ เวลานั่งเรียนในห้อง ชอบเอามือมาวางบนขามั้ง ไปทั่วอะ แล้วแบบอาจารย์ก็สอนอยู่ เพื่อนก็อยู่เต็มห้อง เด่นก็เลยจะห้ามตลอด แต่ไม่เคยฟังอะ พอปัดมือออกก็ทำหน้าโกธร เลยต้องยอมอะ”
บี๋: “อ่อเห็นจนบ่อยละ เจมส์เริ่มโมโหเด่นยัง แบบหงุดหงิดงี้” ผม: “มีละ เมื่อวานเลย แค่เด่นแยกไปทานข้าวกับนัดเพราะจะให้นัดติวคณิตให้” บี๋: “ เจมส์อ่ะถ้ามันจังเด่นจริงก็ดีแล้วนี่” ผม: “ แต่เด่นไม่รู้สึกแบบนั้นเลยไง” บี๋: “เด่นรู้สึกยังไงอ่ะ” ผม : “ยังไงไม่รูัดิ ไม่เหมือนอยู่กับบี๋ อะ มันรู้สึกถึงรักอะถึงจะมารู้ทีหลังก็เหอะ ว่าแค่แกล้ง” บี๋: “ถามจริง รู้ได้ไงว่าแกล้ง” ผม : “ชั่งเหอะ เด่นทำใจได้แล้วแหละ มันผิดที่เด่นตั้งแต่เริ่มป่ะบี๋จะหลอกเด่นว่ารักก็ไม่ผิด ดีซะอีกให้ช่วงหนึ่งเด่นได้รู้สึกว่า มีคนรักเด่นจริงๆ หลอกให้เด่นรักถึงตอนนี้เด่นรู้ความจริง เด่นก็เกลียดบี๋ไปลงหรอก เลิกรักบี๋ไม่ได้แล้วด้วยแหละ บี๋: “ทำไมต้องบอกว่าหลอก ไม่ได้หลอก” ผม: “ มันเป็นเวรกรรมเองแหละ ไปๆนอนได้แล้ว” บี๋: “ไม่อ่ะ ไม่จบ คือในตอนนี้ในหัวเด่นคิดว่าบี๋หลอก” ผม: “ก็หลอกว่ารักป่ะละ ชั่งเหอะๆปล่อยเด่นคิดแบบนี้ดีแล้ว สบายใจดี” บี๋: “ต้องทำความเข้าใจก่อน เด่นสบายใจ แต่บี๋ไม่” ผม: “ก็บี๋ลืมได้แล้วไม่ใช่หรอ” บี๋: “ถ้าลืมก็ไม่มาคุยแบบนี้หรอกแค่ไม่ต้องคิดมากเวลาเห็นเจมส์กับเด่นเล่นด้วยกัน ” ผม : “ที่เด่นเลืกเจมส์ ก็เพราะรู้ว่า บี๋หลอกเด่นปะเคยบอกว่าจะ เลือกคนที่รักเด่น”
บี๋ : “จริงๆคือคำพูดมันแสดงออกไม่ได้หรอก จำได้เด่นเคยบอกว่ารักบี๋รักมาก แต่แค่แสดงออกไม่ถูก เด่นก้น่าจะรุ้มั้ง บี๋คิดมากคิดทุกการกระทำเหมือนกะเด่นแหละ” ผม: “แต่ก็ไม่เคยบอกป่ะเรื่องตอนปีใหม่ก็บอกว่าไม่โกธร” บี๋: “ ก็ไม่โกธรจริงๆแต่ดูที่เด่นสแดงออกดิ ดูก็รู้ ไม่ต้องบอกก็รู้จริงๆ เด่นรักใคร อยู่กับใครแล้วมีความสุข”
ผม : “บี๋คิดไปเองไง มันแค่ช่วงนั้น ที่บี๋ ชอบหนีไปคุยกับเจมส์ 2 คน คิดแผนอะไรกัน2 คน เด่นก็เลย คิดว่าจิงๆ แล้ว บี๋ไม่เคยเกลียดเจมส์เลย แต่รักเจมส์มาก รักมาโดยตลอด แต่แกล้งว่ารัก เด่น เพราะอยากลืมเจมส์ให้ได้ พอเจมส์ว่าเล่าให้ฟัง ก้ยิ่งมั่นใจ จำได้ตอนนั้น เด่นยังบอกเจมส์เลย ว่ากลับไปอยู่กับบี๋ก็ดีนะ เด่นจะไดเเลิกรู้สึกผิดสิ่งที่บี๋แสดงออกมาตลอด คือความไม่ชัดเจน ว่าบี๋ต้องการอะไรกันแน่ เด่นก็งงเจมส์ก็งง”
บี๋ : “ก้เคยบอกแล้วว่าอยากเล่นกะมันเฉยๆ เด่นต่างหากปะที่ไม่ชัดเจน คือจุดเริ่มต้น ถ้าไม่มีปีใหม่ เด่นกะเจมส์ไม่ไปอยู้ด้วยกัน ทุกอย่างมันจะไม่เกิด เพราะเด่นทำอย่างงั้นแบบนี้มันเลยเปนงี้ไง ก้แค่นั้นแหละ”
ผม: “ บี๋น่าจะแยกออกนะ ความรักกับความอยากอะ” บี๋ : “มันควรจะเปนเด่นมากกว่าปะที่ถามตัวเอง สิ่งที่ทำมันถูกรึเปล่า เข้าใจว่าอยาก แล้วเคยคิดถึงคนอื่นปะละ มันอาจจะถูกใจเด่น ดุสิ่งที่เด่นบอก เด่นบอกว่า บี๋คุยกะเจมส์2คน แอบไปคุยเด่นโกด ทีเด่นเดินไปเรียนกะเจมส์ไม่รอบี๋ นั่งกะเจมส์เรียนlabก้นั่งกะมัน ถามหน่อยเคยคิดถึงกันจริงๆหรือเปล่าไม่ต้องหลอกก้ได้ ไม่ต่องบอกก้ไดัคิดไว้ในใจ”
ผม : “ตอนที่อยู่ด้วยกัน 3 คน ถ้านับเวลาที่รู้จักกัน รู้จักสนิทกับเจมส์มากกว่า สนิทกับบี๋ เด่นเชื่อใจเจมส์มากกว่าเชื่อใจบี๋ แต่เด่นรักบี๋ตั้งแต่แรกและก้รักมากกว่า ที่ดูเหมือนเด่นอยู่กับเจมส์มากกว่า สนิทกับเจมส์มากกว่า เพราะว่าสนิทกันมากกว่า บางนิสัยที่คล้ายกัน ทำไมเวลามีปัญหาเด่นเลยเลือกที่จะถามเจมส์ คุยกับเจมส์แทนที่จะเป็นบี๋ เด่นไม่คิดว่าบี๋จะคิดมากเพราะดูทุกครั้ง บี๋ทำเหมือนไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่ เด่นก้เลยเดาไม่ถูกว่าตกลงบี๋ซีเรียสมั้ยเวลาเด่นไม่ได้อยู่กับบี๋ อยู่กับคนอื่น ทุกครั้งที่เด่นเดินแยกมากับบี๋เจมส์ก็รีบตามมาทันที มันเลยดูจะไม่มีเวลาที่เราแยกกันอยู่2 คน ให้บี๋ เอาไว้เปรียบเทียบ แต่เวลาเด่นกับเจมส์แยกไปด้วยกันบี๋ก็ไม่ตามมา เด่นก็คิดว่าบี๋ไม่แคร์อะไร เวลาเด่นบี๋อยู่แยก เจมส์แสดงออกมาว่าไม่พอใจ แต่พอเด่นเจมส์ อยู่แยก บี๋ทำเหมมือนน้อยใจ แต่กลับเดินแยกออกไปเองอีกจะให้เด่นรั้งได้ยังไง เหมือนบี๋ ร่ำๆ จะแยกไปอยู่แล้ว พอเจมส์กับบี๋อยู่ดัวยกันด้วยความสัมพัน6 เดือนที่มีกันมา ขนาดนั่งติดกัน3 คน บี๋คั่นกลาง พอบี๋คุยกับเจมส์ มันก็ทำให้สถานการผลักเด่นออกมาจากกลุ่ม เอง แค่อยู่กัน 3 คน บี๋กับเจมส์คุยกันยังผลักเด่นออกไปได้ขนาดนี้ พอแยกหนีกันไปคุยกัน2 คน เด่นจะคิดมากไปขนาดไหน ? ถึงตอนนั้นบี๋บอกว่ารักเด่น เกลียดเจมส์ แต่ก็มีเรื่องเก่าๆ ที่บี๋พูดกับเจมส์เหมือนจะกลับมาคืนดี เด่นพยายามเข้าใจตอนที่บี๋แก้ตัวตอนนั้น แต่พอเห็นบี๋กับเจมส์ สนิทกัน สมมุติฐานของรักสามเศร้า ที่ว่า สักพักหนึ่งจะต้องมีคนหนึ่งถูกทิ้งไว้ มันก็ทำให้เด่นอดคิดไม่ได้ว่า คนนั้นจะเป็นเด่น เด่นเพิ่งเข้ามา แค่ 2 อาทิตย์ เทียบ6 เดือน ไม่ติดเลย ไม่มีดีอะไรสู้เจมส์ได้เลย ที่จะเอาชนะใจบี๋ แล้วจะไม่ให้เด่นคิดได้ไงว่า บี๋กำลังจะกลับไป หาเจมส์ที่บี๋รักมากกๆ เด่นก็เหมือนคนอื่นๆแหละที่ ไม่อยากให้แฟนตัวเอง ไปยุ่งกับแฟนเก่า ถึงจะบอกก้เหอะว่าไม่มีอะไรแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นบี๋บอกว่า รักบี๋เริ่มจาก 0 เด่นที่บี๋บอกว่ารัก เวลาเพิ่งผ่าน มา 2 อาทิตย์ บี๋จะรักถึง 10 รึป่าว ก็ยังไม่รู้ เทียบกับเจมส์กับเวลา 6 เดือน มันคง มากกว่า เด่นหลายล้านเท่า จนสุดท้ายเด้นก็ต้องเข้าใจด้วยตัวเองว่า บี๋รักเจทส์มาตลอด แต่แค่แกล้งรักเด่น เพื่อจะลืมเจมส์ พอเพิ่งมาคิดได้ ตอนที่รักบี๋ไปแล้วทั้งใจ มันเจ็บมากนะบี๋อาจจะเจ็บที่เด่นหลอกบี๋ โกหกบี๋ ไปอยู่กับเจมส์ช่วงปีใหม่ แต่เด่นโดนหลอกว่ารัก มันจะเจ็บกว่ามั้ย ? เด่นพยายามเปิดใจรักเจมส์ พยายามให้เจมส์มาแทนที่บี๋ แต่ไม่มีทางเลยเด่นยังคิดถึบี๋ทุกคืน พอบี๋บอกอยากคุยกันเหมือนเพื่อน เด่นเจ็บมาก แค่ฝืนมองหน้าบี๋ก็เจ็บอยู่แล้วแต่เด่นก็พยายามทำใจ คิดว่าอย่างน้อยก็ได้คุยกันได้เล่นด้วยกัน ให้เด่นได้ทำเหมือนแอบรักบี๋อยู่ข้างเดียว เห็นบี๋ขึ้นสเตตัสไลน์ ถึงคนอื่น ก็เจ็บ ทำไมไม่เป็นเด่น ที่บี๋รัก ทำไมไม่เป็น เด่น ที่บี๋ คิดถึง แต่บี๋กลับรัก คนอื่น คิดถึง คนอื่น ว่างๆทุกวัน เด่ยเปิดไอจีบี๋ ไล่ดูรูปบี๋ แล้วก็ยิ้มคนเดียว ไม่รู้บี๋จะทนอ่านมาถึงบรรทัดนี้มั้ย แต่เด่นจะบอกไว้เลย ตั้งแต่ที่เด่นจูบบี๋ครั้งแรก ความรักมันเกิดตั้งแต่ตอนนั้น มันเพิ่มขึ้นเรื่อยมาจนวันนี้มันก็ยังไม่ลดหย่อน หายไปไหน ต่อให้ช่วงเวลาที่ผ่าน มา จะรับรู้ ว่าบี๋ไม่รัก ถูกใช้เป็นเกม หรือแค่ของเล่นช่วยลืม ก็ยังรัก ทั้งๆ ที่เจ็บ สำหรับเด่น"รักแทัมันเกิดขึ้นแล้ว ถ้าเรายังไม่ตาย มันก็ไม่ตายไปจากใจเราหรอก" “
บี๋ : “บี๋จะบอกให้นะเด่น ถึงเวลาที่เราอยุ่ด้วยกันแค่ไม่นาน แค่2ครั้งที่เราไปดุหนังด้วยกัน มันเปนความรุ้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่บี๋มั่นใจว่ามันคือความรักแปลกที่ไปดูหนังกับเจมส์ แต่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ เข้าใจที่ว่าเด่นบอกว่าสนิทกับเจมส์มากกว่ามันก้เหมือนกันกับบี๋ บี๋สนิทกะเจมส์มากกว่ามันก้เปนธรรมดาที่คุยกับเจมส์มากกว่า เด่นอาจจะไม่เข้าใจ ว่าความรักของบี๋กับเจมส์คืออะไร จะเล่าให้ฟังมันเริ่มจากไม่มีอะไรเลย ไม่คิดหรอกนะว่าจะเปนแบบนี้ ช่วงแรกๆบอกเลยเงี่ยน แต่อยุ่ด้วยกันมาตั้งนาน จิงๆบี๋ก็ไม่รู้หรอกความรักคืิอะไรแต่ที่ทำใหัเจมส์เพราะรุ้ว่ามันคือคนสำคัญ แต่พอมันไปก้รุ้ว่าบี๋กะมันจิงๆ ไม่น่าจะรักกันแบบความรักที่เปนความรัก มันเปนความรักแบบความเคยชินความผูกพัน เด่นอาจจะเหนบี๋คุยกะเจมส์สนิทมากกว่า มันก้เปนธรรมดาอยุ่แล้วป้ะไม่ต้องหาคำตอบหรอก อยึาด้วยกันตัิง6เดือน จะไม่สนิทกันได้ไง ส่วนที่บอกว่ายังรักเจมาส์อยุ่บี๋ว่าไม่จริงหรอก แค่ยุ่งกะมันยังไม่ค่อยอยากยุ่งเลย ไม่รุ้ว่าเด่นคืดว่าไงคนที่เข้ามาคุยก่อนส่วนใหญ่ก็มัน บี๋นิ่งๆอยุืแล้ว มันยังถามบี๋อยุ่เลยทำไมไม่เล่นกับมัน เยนชากับมัน มันอยากเล่นกะบี๋ ส่วนที่เด่นบอกบี๋ไม่สนใจ ดุเหมือนไม่แคร บี๋เหนตลอดแหละ การแสดงออกของเด่น บี๋รุ้สึกเวลาที่เด่นอยุ่กะเจมส์ มีความสุข ตั้งแต่วันแรกที่เข้ารร.บอกตรงๆที่อยุ่กัน3คน เรื่องปีใหม่ไม่โกดจิงๆ วันแรกไปกินข้าวกลางวัน บี๋ไปหาเด่น บี๋บอกไปเลยเด่นบอกรอเจมส์ โอเคไม่ว่า แต่หลังจากนั้นทุกครั้งที่เจมส์ไปหาเด่นก่อน ไม่รุ้รึเปล่าว่าเด่นเคยบอกเจมส์ไหม ว่ารอบี๋ก่อน แต่ทุกครั้งที่รุ้ตัวเด่นกะเจมส์ก้ไปกันก่อนแล้ว บี๋อะเปนนักเกบความรุ้าึกอยุ่แบ้ว ชอบอยุ่กะตัวเอง แก้ปันหาด้วยตัวเอง มันอาจจะผืดที่ไม่ได้บอกคนอื่น ก้แค่คิดว่าแค่นี้ไม่ต้องบอกหรอก เด่นก้เหมือนกันปะ เด่นบอกบี๋ทำเฉยๆ เลยคิดว่าไม่สนใจถามหน่อย ทำไม่เด่นไม่ทำมั่งละ ทำไมต้องรอใหับี๋ทำบ้างแหละ มันก้เหมือนกันแหละบี๋ก้ผิดเอง ที่รอให้เด่นมา ทั้งๆที่รุ้ว่าไงๆก้ไม่มาทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้น ก้เกิดจากการคิดแทนกันยิ่งเด่นอยู่กะเจมส์มาก ก้คิดไปว่าจิงๆคงไม่ได้รักเราหรอกมั้ง ขนาดปีใหมืยังอยู่ด้วยกันตั้งหลายวัน เหมือนโดนถูกตัดออกเปนส่วนเกิน มันด้ไม่มีความจำเปนที่จะต้องอยู่ต่อรุ้สึกไร้ค่า เสียใจนะที่เด่นทำผิดตอนปีใหม่ก้ไม่เหนแสดงออกเลยว่ารุ้สึกผิด ถ้าบี๋เปนเด่นนะบี๋คิดว่าจะคงต้องใส่ใจคนนั้นมากๆๆๆแน่ เพราะเรื่องแบบนั้้นจิงๆมันๆม่ควรจะให้อภัยด้วยซ้ำ บี๋ควรจะเกลียดเด่นมากๆตั้งแต่วันนั้นด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่เด่นบอกว่าบี๋โกหกบี๋เข้าใจ แต่เด่นไม่รู้หรอกบี๋คิดอะไร”
ส่วนนี้คือส่วน ดราม่า ที่เราพูดกัน สุดท้ายบี๋ก็อวยพรให้ผมดูแลเจมส์ให้ดีๆ รักษาแก้วไม่ให้แตก และบอกทิ้งท้ายว่าจะรอวันไหนที่ เจมส์ทิ้งผม ทำแก้วแตก บี๋จะเป็นคนเชื่อมมันเอง
ตอนที่12
พอเปิดเรียน อาทิตย์นี่เป็นอาทิตย์สอบ และการล่ำลา ของ นร ม.6 ศุกร์นี่ก็จะเป็นวันสอบวันสุดท้าย หลายๆคนเริ่มเอาเฟรนชิพแลกกันเขียน บ้างก็เอาเสื้อมาเขียน ที่หน้าห้องสอบ บี๋กับผมพยายามคุยกันแบบเพื่อนที่สุด ผมก็ถามบี๋ว่าไม่เห็นเอาเสื้อมาให้กูเขียนเลยบี๋บอกว่าของมึงอะเดี่ยวเอาให้ทั้งตัวไปเขียนเลย พอเจมส์เห็นพักหลังผมคุย สนิทสนมกับบี๋ก็ไม่พอใจ ชวนทะเลาะบ้างจนผมกำได้แต่แอบๆ คุยกับบี๋ พอคืนวันพฤหัส คืนสุกท้าย ที่จะได้นอนใน รร คืนนั้นเจมส์อ่านหนังสือและหลับไปก่อน ผมก็สบโอกาส ไปห้องบี๋ ลากเก้าอี้มานั่ง มาคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เริ่มพยายามจะเก็บเกี่ยวความทรงจำดีๆไว้ให้ติดอยู่ในสมองให้มากที่สุด กลัวว่าวันหนึ่งจะคิดถึงมันมากๆ สักพักเหมือนบี๋ก็รู้สึกตัวเอามืดมาจับแก้มผม แล้วถามว่า บี๋: “ทำไมไม่นอน” ผม: “ก็นอนไม่หลับ เลยมานั่งดูเฉยๆไม่ได้จะทำอะไร” บี๋ : “ไปนอนได้แล้วเดี่ยวเจมส์ตื่นขึ้นมาไม่เห็นผมจะรู้สึกยังไง” ผม: “งั้นบี๋ก็หลับสิ บี๋หลับแล้วเดี่ยวกลับไปนอนเลย” บี๋: “ ถ้าจ้องอยู่แบบนี้ ก็ไม่หลับหรอก” ผม: “โอเคๆ งั้นไปก็ได้ เออเสื้ออะที่จะเอามาให้เขียนทั้งตัว ไม่เห็นเอามาให้เลย” บี๋: “อยากให้เขียนนะแต่เจมส์ขอไว้ว่าอย่าเอาให้” ผม: “เอ้า ไม่สนอะ พรุ่งนี้ก่อนกลับบ้านเอามาให้ด้วย” แต่แล้วบี๋ก็ไม่ยอมเอามาให้ ต่างคนต่างกลับบ้านไปซะอย่างนั้น พอถึงบ้านบี๋ก็ส่งไลน์มา บี๋: “ขอโทษนะ เสื้อคงไม่เอาไปให้แล้วแหละ” ผม: “อ่าวทำไมอะ ตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอ” บี๋: “ตอนนี้มันเหมือนเด่นอยู่กะเจมส์แล้วก็ยังคิดถึงบี๋เงียอะ ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นอะ” ผม: “แล้วคิดว่า บี๋หายไปเฉยๆแล้วเด่นจะหายคิดถึงบี๋สินะ แล้วแต่ตามใจบี๋แล้วแหละ เวลามันไม่มีมาเถียงกันอีกแล้ว”
บี๋: “ เอายังงี้ไง เด่นก็เอาเสื้อบี๋กลับไปเอาไปเขียน แต่ไม่ต้องเอามาให้ วันไหนที่เด่นรู้ว่า บี๋ไม่มีความหมายแล้ว บอกบี๋มาเดี่ยวจะไปเอาคืน เพราะเจมส์มาขอร้องไม่อยากให้บี๋ให้เด่นเขียนเสื้อ จริงๆบี๋โคตรอยากเลย เจมส์รักมึงมากๆ อย่าทิ้งมันนะ กูขอร้อง”
ผม: “มึงรู้ว่าเจมส์รักกูมากแล้วมึงรู้มั้ยกูรักใคร และมึงรักใคร ถ้ามึงบอกว่า แคร์เจมส์ เพราะว่าเจมส์ขอไว้ กูก็โอเคจะได้รู้ว่ามึงไม่แคร์เราเหมือนคำว่าเราไม่เคยมี กูอยากเขียนเสื้อมึงมันไม่ใช่อะไรพิเศษ แค่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะเจอมึงอีกมั้ยกูกลัวคิดถึงมึงมาก แล้วจะหาอะไรแทนตัวมึงไม่ได้”
ผม: “เอาเสื้อมึงมา ไม่ได้หมายความว่ากูทิ้งใจไว้ให้มึงเพื่อนใครๆก็เขียนเสื้อ แต่กูอยากเขียนของมึงทั้งตัว อาจเพราะมีเรื่องอยากจะบอกมากกว่า หรือรู้สึกว่ามึงเป็นเพื่อนที่พิเศษกว่า”
บี๋: “กูขอโทษ”
ผม: “ กูพยายามหาโอกาสใช้ชีวิตกับมึง ในรรแค่ในขอบเขต ของเพื่อนตลอด วิ่งไล่คว้าโอกาส ไปหามึง แต่มึงไม่ใช่ยืนอยู่เฉยๆมึงกลับผลักไส โดยการเอาเจมส์มาอ้าง”
บี๋: “เดี่ยวมึงคิดหรอว่ากูไม่อยากคุยกับมึง กูโคตรอยากคุยกับมึง แต่มันไม่ได้ มึงเคยเห็น คนที่ยิ้มแย้มที่สุดร้องไห้มั้ยกูไม่อยากเห็นอีก เพราะกูคือคนผิด”
ผม: “กูเข้าใจว่ามึงแคร์มันแต่ช่วยแคร์กูบ้างเถอะ ในขณะที่มึงบอกว่ารักกู แต่แบบนี้มึงเหมือนรักมันทำไมไม่คิดบ้างล่ะ ว่าทำไมเจมส์ถึงห้ามไม่ให้ กูยุ่งกับมึงทั้งๆที่รู้ว่ากูยังรักมึง ทำไมเจมส์ไม่คิดจะเสียสละ ที่จะไปกับมึง เป็นเพราะรักกูมากจน ปล่อยไม่ลง หรือ ต้องการเป็นเจ้าของกู ส่วนมึงที่มึงยอมไปเพราะรักกูจริงๆ เลยยอม หรือเพราะ ไม่ได้รักกูเท่าไหร่ เลยไปง่ายๆ”
บี๋: “กูว่ามึงไม่ต้องคิดหรอกรู้แค่ว่าตอนนี้มีคนที่รักมึงจริงๆ แล้วเดี่ยวกลับไปงานปัจฉิมจะเอาเสื้อไปให้ เข้า รรครั้งสุดท้าย อยากเห็นมึงตัดผมทรงใน รูปอะ น่ารักดี ขออีกอย่าง ขอร้องเลยอย่าด่ากูเลยนะ กูรู้มึงรักกมาก เมื่อวานที่มึงมา กูเห็นตั้งนานละ กูไม่เคยคิดหรอกนะว่ามึงจะมานั่งดูกู กูโคตรรู้สึกผิดเลยกูโคตรอยากย้อนเวลาเลย ทำไมวันนั้นกูถึงลังเล ทำไมวันนั้นกูสับสน ทั้งๆที่กูไม่ ต้องคิดเลยว่ากูจะเลือกใครอย่าทำให้กูเสียใจมากกว่านี้เลยนะ”
แล้วบี๋ก็ส่งเพลง (กอดไม่ได้ ของ Bedroom Audio) ให้ฟังบอกว่านี่นี่ความรู้สึกจริงๆ ที่พยายามไม่ ทักผม ผม: “ ได้ งั้นกูขอมึงอย่างหนึ่งละกันอย่าพูดว่ารักกูอีก กูเจ็บ เพราะสิ่งที่มึงทำมันตรงกันข้าม ใสความคิดกู โอเคนะ” บี๋: “ ถ้ามึงคิดว่าทุกอย่างที่มึงคิดเป็นแบบนั้นทุกอย่างจริงๆกูก็ไม่ว่าอะไร กูรู้สึกผิดจนไม่รู้จะ พูดยังไงแล้ววะ แต่ไม่รู้วะ ถ้ากูหลอกมึงจริงๆกูคงเป็นคนที่โง่สัสๆ ที่เอาเวลามาทิ้งขว้าง มึงพูดกับกูทีไร มึงไม่เคยเชื่อกูกูไม่รู้จะทำยังไง แต่ถ้ามึงคิดแทนกูแล้ว มึงสบายใจ กูก็โอเค” ผม: “อืม” บี๋: “เด่นไม่สบายใจเรื่องอะไรมาคุยกะบี๋ได้นะ” ผม: “ก็ไม่สบายใจตลอดแหละที่เราเป็นแบบนี้” บี๋: “ระบายมาเลย” ผม: “ ถามจิงเหอะ ทำไมอยากเสียสละจังทำไมอยากไปจัง ทั้งๆที่บอกว่า รัก” บี๋: “ก็รู้สึกว่าคนที่ทำให้มันเกิดคือเราป่ะ? ถ้าไม่มีเด่นก็อยู่กับเจมส์ไปเรื่อยๆป่ะ” ผม: “แล้ว ถ้าไม่มีเด่น บี๋กับเจมส์ก็อยุ่ด้วยกันเรื่อยๆ ป่ะ” บี๋: “ก็ใช่ไงตอนนั้นเด่นก็คิดไม่ใช่หรอว่าคนผิด คือเด่น” ผม: “แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นป่ะเด่นรักบี๋ แล้วถ้าบี๋รักเด่นจริงๆ ก็ต้องไม่ทิ้งความรู้สึกตัวเองป่ะ” บี๋: “ ก็บอกแล้วไง ถ้ายังงี้มันเห็นแก่ตัวไปปะ” ผม: “ เด่น็คิดซ้ำแล้วซ้ำอีกนะว่ารักแล้วทำไมหาเหตุผลมากมายที่จะไป” บี๋: “ มันไม่ใช่หรอก แต่เด่นทำอะไรก็ต้องคิดถึงคนอื่นด้วยดิเด่นเป็นแฟนกับเจมส์ แล้วจะมาบอก รักบี๋มันอาจจะถูกใจแต่คนที่อยู่ข้างหลังเด่นละ” ผม: “มันไม่ใช่แบบนั้นป่ะแค่คุยกันแบบเพื่อน บี๋ยังไม่ยอมคุยด้วยเลย ไม่เคยบอกว่าจะทิ้งเจมส์ มาหาบี๋ซะหน่อย บี๋: “อยากคุยจะตาย อยากคุยมาก” ผม: “ ก็ดีแต่พูดนี่ไง” บี๋: “เด่นสัญญาป่ะละ ว่าจะไม่บอกเจมส์มีอะไรจะบอก” ผม: “อืมบอกมาดิ” บี๋: “อาทิตย์ที่แล้ว มันมาบอกห้ามยุ่งกับเด่นถ้าเด่นคุยมาก็ทำเป็นเฉยๆ บี๋ก็เลยถ้าว่าถ้าทำไม่ได้ละ มันก็บอกว่าเคยคิดไหมถ้าการจะไปเรียนต่อต่างประเทศ เตรียมตัวอ่านหนังสือมาดี แต่พอ วันจะไปสอบ ตอนเช้ารู้สึกเจ็บอก แน่นออกจะทำยังไง มันบอกว่าถ้าบี๋ยุ่งจะเอาคนมากระทืบ ผม: “เจมส์ก็เคยพูดนะ ว่าถ้าเด่นลืมบ็ไม่ลงจะหาเรื่องไปต่อยบี๋ทุกวัน จนเด่นสงสารและตัดใจลืมไปเอง” บี๋: “ถามเด่นเหอะถ้าบี๋ทำตามความรู้สึกอไปคุยกับเด่นทุกวัน แล้วเด่นจะมาหาบี๋หรอ มันก็ไม่อยู๋แล้วแหละ แล้วจะให้ทำแบบเป็นคนรอไปทำไม?”
เรื่องทั้งหมดก็จบลงแค่ตรงนี้ครับ นี่คือล่าสุดที่เราคุยกัน ตอนนี้ผมมั่นใจตัวเองแล้วว่าไม่ได้รักเจมส์แบบที่ควรจะรักแต่เพียงเพราะเห็นใจที่เจมส์ดีกับผมมาตลอด แล้วตอนนี้ความรักที่เกิดขึ้นอยู่ก็ไม่ค่อยโอเคนัก แต่ไม่รู้จะทำอย่างไหร่ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ควรจะจบยังไงถ้านิยายหนึ่งเรื่องมันต้องมีพระเอก และตัวร้าย ใครจะเป็น พระเอกส่วนใครจะเป็นตัวร้าย ถามว่าผมเชื่อบี๋ได้สนิทใจมั้ย คำตอบคือ “ไม่” แต่ส่วนของใจผมลึกเชื่อบี๋อยู่ดีอยากให้บี๋รักผมจริงๆ ไม่รู้ว่าจะบี๋คิดยังไงอยู่หันแน่ ผมอยากรู้ว่าผมควรจะจบเรื่องนี้อย่างไรดีจึงจะถูกต้องที่สุด ไม่ว่าจะเป็นทางตรรกะของหัวใจ หรือ ตรรกะทางสังคม
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2014-2-8 21:46:18
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2014-2-9 17:57:19
โพสต์ 2015-3-7 23:05:58