ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 229- 230

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"ไอ้ต้น กลับบ้านกับกูเดี๋ยวนี้"เสียงไอ้ต้าคำรามลั่น ผมรีบวิ่งตามไอ้ต้าออกไปแบบไม่สนใจพี่ซันแล้ว โหยทำไมไอ้ต้าแม่งน่ากลัวแบบนี้วะเนี่ยประตูห้องแม่งห้อยร่องแร่งเลยสงสัยแม่งพังประตูเข้ามาผมเดินจ้ำตามไอ้ต้าที่ดึงแขนกูจนเจ็บ เสื้อมันเปียกไปด้วยน้ำยากลิ่นฉุนแต่หน้าแม่งยังกะไปแดกรังแตนที่ไหนมา
ผมหันไปมองไม่เห็นพี่ซันตามออก มาก็โล่งใจไอ้ต้ากดลิฟท์เปิดแล้วผมก็เข้ายืนหอบอยู่ข้างๆมันแม่งเอ้ยกูไม่กล้าแม้แต่จะถามว่ามันโกรธกูหรือเปล่า แต่พออยู่ในลิฟท์กันสองคนไอ้ต้ามันก็หันมายิ้ม หน้าตาหวานฉ่ำไปด้วยน้ำยาที่ราดรด

ตอนที่ 229 พี่ชายกูเจ๋งสาด

" เป็นไงวะต้น กูแมนเปล่า" โอ้โห กล้าถามแมนได้ที่ชะนีได้กล้วยกันเลยทีเดียวว่าแต่ทำไมมึงทำตาเยิ้มหยาดหยดย้อยแบบนั้นวะเนี่ยแถมมีมองหน้ากูไปแอบเลียริมฝีปากไปอีก "มองอารายอ่า" ผมถามเขินๆ ไม่ค่อยคุ้นกับสายตาแบบนี้ของไอ้ต้าเท่าไหร่ทั้งๆที่มันก็มองกูอย่างหื่นๆออกจะบ่อย แต่ก็ไม่เคยหื่นมากเท่าวันนี้
" รักต้นจัง" ไอ้ต้าพูดแล้วผลักผมไปชิดผนังลิฟท์อย่านะเว้ย ในลิฟท์เลยเร้อ ไม่ดีม้างผมผลักไอ้ต้าออกทันตอนที่ลิฟท์ลงมาถึงชั้นล่างพอดีแต่ไอ้ต้าเหมือนจะอยากอยู่ในลิฟท์ต่อ แต่กูกลัวพี่ซันตามมาเอาเรื่องกูเลยทั้งดึงทั้งลากไอ้ต้าออกจากลิฟท์
" ต้น.." เสียงไอ้ต้าครางกระเส่าข้างหูแม่งเอ้ยยังไม่พ้นลอบบี้คอนโดเลยนะเว้ย เป็นเหี้ยอะไรวะเนี่ยไอ้ต้าล้วงมือมาจับตูดผม ไอ้ห่าเอ้ย ยามก็มองพอผมมองเห็นรถก็ทั้งดึงทั้งลากไอ้ต้าจนให้มันมาอยู่บนที่นั่งคนขับจนได้
" กูเงี่ยน" ไอ้ต้าส่งเสียงอีกแม่งไม่ส่งเสียงอย่างเดียวด้วยดิจับหัวผมกดใส่เป้าแข็งโด่ของมัน ผมเลยถึงบางอ้อว่าไอ้ต้าหื่นแตกเพราะน้ำยาห่านั่นที่มันรดตัวไอ้ต้าจนชุ่มก็ขนาดกูถูกกดหน้ากับควยไอ้ต้าขนาดนี้ กูยังได้กลิ่นน้ำยาจากเสื้อไอ้ต้ามันเลย
"เดี๋ยวก่อนดิ กลับบ้านก่อน" ผมร้องบอกก่อนดันตัวออกจากขามันไอ้ต้าทำหน้าวิงวอน แต่กูใจอ่อนไม่ไหวเว้ย แค่นี้ยามก็ส่องไฟมาดูแล้ว "น่านะครับ กลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวต้นให้รางวัล"ผมพูดไปทำตาหวานไปด้วย ไอ้ห่าเอ้ย ทำไมวันนี้กูต้องตอแหลแบบนี้วะตอนพี่ซันก็รอบนึงแล้ว ตอนนี้ก็ไอ้ต้าอีก อิมเมจเสียหมดเลยกู
ไอ้ต้าพยักหน้าเข้าใจก่อนกระทืบคันเร่งแม่งกลัวจะตายก่อนไม่ได้เอาสิวะ พ่อมันขับรถยังกะฟอร์มูล่าวันอะไรแม่งจะเงี่ยนเสี้ยนขนาดนั้นวะเนี่ย ขอกูเสียตูดอย่างไม่เสี่ยงตายได้ไหมวะเหมือนไอ้ต้ามันจะรู้แม่งเลี้ยวรถเข้าข้างทาง
"ต้น พี่ไม่ไหวแล้ว" ไอ้ต้าพูดพลางแกะเข็มขัดออก ฉิบหายบนรถเลยเหรอวะ "อย่าเพิ่ง ใจเย็น" ผมร้องเสียงหลงแม่งเอ้ยคนออกจะเต็มถนนขนาดนี้แม่งจะล่อกูโชว์ชาวบ้านรึไงวะ ไอ้ต้าไม่ฟังเสียงงัดควยแข็งโด่ออกมา เหี้ยเอ้ย เอาไงดีวะเนี่ย
"พี่ต้า " ผมร้องเสียงหลงไอ้ต้าคว้าหัวจะให้ผมลงมาอมควยมันให้ได้ ผมตรงเข้าไปจับไอ้ต้าถอดเสื้อออกไอ้ต้ายิ้มอย่างพอใจ ไอ้เหี้ย กูยังไม่พร้อมเว้ยชายสี่หมี่เกี้ยวยังลวกก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างรถเลยผมเอาเสื้อไอ้ต้าเช็ดหน้าเช็ดตาให้มัน เผื่อจะช่วยเจือจางคราบน้ำยาที่รดตัวมันได้
"พี่ต้าฟังต้นนะ ใจเย็นๆ ขับรถดีๆไปถึงบ้านเมื่อไหร่ต้นจะไม่ปฏิเสธเลย" ผมบอกไอ้ต้าช้าๆอย่างเป็นห่วง จะขับเองกูก็กลัวว่าระหว่างขับไปไอ้ต้าเกิดของขึ้นแล้วจับกูปล้ำขึ้นมาจะได้เกิดอุบัติเหตุอีก ไอ้ต้าฟังผมแต่หน้ามันบ่งบอกเลยว่าไม่อยากรอ
ผมจับมือมันบีบแน่นไว้ข้างนึง มืออีกข้างกดเปิดกระจกให้อากาศถ่ายเทไอ้ต้าออกรถอีกครั้ง ลมเย็นๆพัดผ่านเข้ามาช่วยลบล้างกลิ่นน้ำยาปอบอิมจนจางหายไปในที่สุดไอ้ต้ากลับมายิ้มให้ผมอีกครั้งโดยไม่มีแววความหื่นหลงเหลือ เฮ้อ รอดตัวไปแล้วกู
"เป็นไรต้น ทำหน้าแปลกๆ"ไอ้ต้าหันมาถามผมที่อมยิ้มแบบลืมตัวกูควรจะบอกไหมวะว่ากูดีใจแค่ไหนที่มีพี่ชายแบบนี้ สำหรับบางคนอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่สำหรับกูแล้วมันมากกว่าพี่ชายคนนึงทำอะไรเพื่อน้องชาย ผมจับมือไอ้ต้าแน่น
"โกรธต้นหรือเปล่าครับ" ผมถามเบาๆไอ้ต้าดึงหัวผมไปซบที่ไหล่มัน "ต้นมีเรื่องอะไรให้พี่โกรธด้วยเหรอ" เหวยๆ ไม่อยากจะคุย "มีดิ ตั้งหลายเรื่องง่ะ" ผมบอกเขินๆ ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ "แล้วพี่ชายมีสิทธิ์โกรธน้องชายด้วยเหรอ" ไอ้ต้าถามอีกผมเงยหน้ามองมันนิดนึง
"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ พี่น้องโกรธกันเยอะไป" ผมพูดยิ้มๆไอ้ต้าเหลือบมอง "แล้วสามีมีสิทธิ์โกรธภรรยาหรือเปล่า"ไอ้ต้าถามแบบมีเลศนัยอีก ไอ้หอยนี่ก็ลูกเล่นเยอะจริงว้อย "ไม่มีเด็ดขาด" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเลิกคิ้วมอง "อ้าว ทำไมอ่ะเห็นผัวเมียตั้งหลายคู่เค้าโกรธกันทะเลาะกันออกจะบ่อย" ไอ้ต้าทักท้วง
" โกรธไม่ได้ เพราะถ้าสามีโกรธ ภรรยาก็ไม่ให้เอาไง"ผมบอกเขินๆ ไอ้ต้าหัวเราะร่วนก่อนกระทืบคันเร่งจนเราถึงบ้านในอีกสิบนาทีต่อมาพอถึงบ้านเท่านั้นแหละ ไอ้ต้าก็ลากกูไปสำเร็จโทษซะสี่ดอกไม่รู้แม่งเพราะน้ำยาปอบอิมหรือเพราะอะไรวะ แต่ที่รู้คือกูแทบคลานลงจากเตียงรายละเอียดท่าเย็ดไม่เล่านะเว้ย ของมันเคยๆกันอยู่แล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นมาก็เจอข้าวต้มหมูร้อนๆ มาจ่อที่เตียงอยู่แล้วยังงี้ละน้า โบราณว่าไว้ ได้ผัวดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ยกขาให้ไวแล้วความสบายจะมาเองอิอิ ผมนั่งซดข้าวต้มกับไอ้ต้าสองคน ไอ้ต้าดูจะเอาอกเอาใจผมเป็นพิเศษ จะเอาอะไรก็วิ่งไปหยิบให้หมด ขนาดกูจะไปขี้มันยังจะไปขี้แทนให้เลย
"มีอะไรเปล่าครับ"ผมถามไอ้ต้าที่นั่งกุลีกุจออยู่ข้างเตียง ไอ้ต้านั่งยิ้มไม่ยอมพูดอะไร "ว่าไงอ่ะ ทำไมมายิ้มแบบนี้" ผมถามเขินๆเพราะไอ้ต้ามันยิ้มจนเหงือกจะบานอยู่แล้ว ผมดึงมันมานั่งพิงหัวเตียงข้างกัน "มีอะไรบอกมาดิ" ผมถามไอ้ต้าไอ้ต้ามันแอบเหลือบตามองก่อนหลบตา
"คือว่า.." ไอ้ต้าพูดแล้วอำอึ้งก่อนจะพูดต่อ "พี่ป้องเค้าจะว่าไหมอ่ะถ้ารูปที่พวกต้นไปถ่ายทำปฏิทินมันเกิดใช้ไม่ได้ทั้งหมด" ไอ้ต้าพูดเบาๆ อ้าวแล้วกูจะรู้ไหมเนี่ย ไอ้ต้าก้มหน้าเหมือนจะกลัวความผิด "ทำไมอ่ะ" ผมย้อนถาม ไอ้ต้าค้อมตัวลงต่ำเหมือนลูกแมว "เมื่อเช้าไอ้ทักมันโทรมาหาต้น ต้นหลับอยู่พี่เลยรับแทนมันบอกว่าพี่ซันเค้าโทรไปบอกมันว่ารูปที่จะใช้ทำปฏิทินน่ะเสียหมดแล้วมันอยู่ในคอมตัวที่ระเบิดไปเมื่อวานด้วย" ไอ้ต้าพูดแบบคนกลัวความผิด
" ไม่เห็นเป็นไรเลยอ่ะ ก็ถ่ายใหม่ก็ได้นี่" ผมออกความเห็นไอ้ต้าเงยหน้ามองผมแวบนึงอีกแล้ว"เห็นทักบอกว่าพี่ซันโกรธมาก ไม่ยอมถ่ายให้พวกต้นแล้ว"ไอ้ต้าพูดไปตัวยิ่งหงอไป ผมอมยิ้มเอื้อมมือไปโอบมันมานอนหนุนอก "ช่างแม่งมัน ไปถ่ายกับมันคงได้เสียตูดกันทั้งทีม"ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเงยหน้ามามอง ผมเลยพูดต่อ "เพราะพวกมันไม่มีพี่ชายที่แสนดีแบบที่ต้นมี" ผมพูดเบาๆไอ้ต้าหน้าแดงกอดผมแน่น
"แล้วเรื่องเงินล่ะ" ไอ้ต้าพูดอีก ผมก็นึกขึ้นมาได้เออเว้ย ทำให้เพื่อนอีกห้าคนไม่ได้ไปญี่ปุ่นหรือเปล่าวะเนี่ย ค่าบัตรบาสการกุศลขายได้เต็มที่ก็ไม่กี่หมื่นหรอก ยังดีที่ทางมหาลัยให้มาแสนนึงกูขอสละสิทธิ์ไม่ไปละกัน โทษฐานทีทำให้งานเขาเสียอีกอย่างกูจะได้จึ๊กกระดึ๋ยกับสุดที่รักของกูได้ทุกวันด้วย
"ต้นไป สละสิทธิ์ดีกว่า ไม่ต้องไปเค้าจะได้หาเงินเพิ่มน้อยลงหน่อย" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าเลิกคิ้ว "อย่านะต้น อย่าทำแบบนี้ พี่อยากให้ต้นไป" ไอ้ต้าพูดเสียงจริงจัง"ไม่เป็นไรหรอก ต้นจะได้อยู่กับพี่ต้าไง" ผมบอกยืนยันแต่ไอ้ต้าก็ยืนกราน "ถ้าต้นไม่ไปด้วยเหตุนี้ พี่จะโกรธต้นจริงด้วยๆ" โอ้โหผัวกูหนักแน่นดีแท้ "โกรธก็ไม่ให้เอา ไม่เห็นจะยาก" ผมพูดยิ้มๆไอ้ต้าเลิกคิ้วอีก
"ไม่ให้ก็ข่มขืน" แว๊ก อะไรวะ ไหงกลายเป็นแบบนี้ได้วะเนี่ยไอ้ต้าหอมแก้มผมเบาๆ "ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพี่ช่วยหาเงิน" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆเหมือนมันจะนึกอะไรได้ แต่มันไม่ยอมบอกแต่ผมก็วางใจได้ระดับนึงว่าวิธีหาเงินของไอ้ต้ามันจะไม่เสียงแบบวิธีของผม เป็นแน่
วันรุ่งขึ้นผมไปเรียนเจอหน้าไอ้ทักที่กำลังเครียดเรื่องปฏิทินที่ล้มเหลวไปโดยปริยาย แต่พอมันรู้ว่าเหตุผลที่ต้องเสียรูปไปคืออะไรมันก็ด่าพี่ซันอย่างแค้นๆ "ดีแล้วว่ะต้น กูก็นึกไม่ถึงว่ามันจะเล่นสกปรกแบบนี้"เล่นสกปรกแบบที่ว่าคือใช้ทั้งยากินยาทาในหลอดเดียวกัน เย้ยไม่ใช้หมายถึงใช้ยากินใส่ในเบียร์ ใช้ยาทาให้กูดมตะหาก ไปไหนมาไหนระวังปอบอิมไว้ให้ดีแล้วกัน เด็กและสตรีมีคันควรระมัดระวังก่อนเกา
ผมยังไม่กล้าไปบอกเรื่อง ปฏิทินให้พี่ป้องรู้เพราะช่วงนี้แกกำลังเครียดหลายเรื่อง ซ้อมบาสเสร็จวันนั้นไอ้ต้ามันก็มารอรับที่มหาลัยเหมือนเคย แต่คราวนี้มันมากับสีหน้าแววตาดีใจมากกว่าทุกทีผมกับไอ้ทักเดินไปหามัน ไอ้ต้าก็รีบบอก
"ต้นพี่หาเงินให้ต้นได้แล้วนะ" ไอ้ต้าบอก โอ้โหเมียกูหาเงินเก่งแท้ ผมขมวดคิ้วงงๆ ไอ้ต้าก็รีบบอก "พ่อไอ้โอ๊ตอ่ะ ที่เป็น สส. ต้นจำได้ใช่ไหม"จำได้ดิไอ้พี่โอ๊ตผัวพี่โอห์มไงล่ะ "พี่ไปบอกให้โอ๊ตช่วยพูดกับพ่อมันให้พ่อมันเลยเซ็นเช็คให้เลย" ไอ้ต้าบอกน้ำเสียงลิงโลดมือถือกระดาษเช็คใบนึงส่งให้ผมกับไอ้ทักที่กำลังดีใจอยู่
"โห ตั้งสามแสน" ไอ้ทักร้องคราง ผมยังแทบไม่เชื่อหูดึงเช็คจากมือไอ้ทักมาดู สามแสนบาทถ้วนจริงด้วย ผมพลิกดูด้านหลังเพื่อจะหาสปริงแต่ไม่เห็นมี งั้นก็พอจะวางใจได้ว่าเช็คใบนี้มันคงไม่เด้งผมดีใจมากเลยกระโดดหอมแก้มไอ้ต้าไปฟอดใหญ่ กว่าจะรู้ตัวไอ้ทักก็ต้องสะกิดหลายทีตอนนี้เท่ากับว่านอกจากเงินจะพอแล้ว ยังเหลืออีกแสนนึงที่มหาลัยให้มาแถมถ้าจัดบาสการกุศลแล้วก็คงได้ตังค์เพิ่มอีก
"มีเงื่อนไขนิดเดียว พ่อไอ้โอ๊ตมันขอให้ต้นช่วยสกรีนชื่อเค้าเป็นสปอนเซอร์ที่หลังเสื้อให้หน่อยแค่นั้นเอง" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ไม่ใช่ปัญหาหรอกดีซะอีกที่จะมีคนสนับสนุนทีมบาสของเรา พี่ป้องรู้คงจะดีใจไม่เสียแรงเลยที่กูกับไอ้ต้าช่วยกันลุ้นให้พี่โอ๊ตกับพี่โอห์มได้เป็นแฟนกันทั้งที่คนละมหาลัยแต่พี่โอ๊ตก็เต็มใจช่วย
ผมลากไอ้ต้ากลับไปที่โรงยิมเพื่อบอกข่าวดีกับพี่ป้องไม่รู้ว่าเงินเหลือแบบนี้จะขอหนีบไอ้ต้าไปด้วยคนได้ไหมน้าถือว่าเป็นรางวัลของพ่อสาลิกาลิ้นทองที่ช่วยจนหาเงินมาได้ผมเดินไปบอกพี่ป้องโดยไอ้ต้ารออยู่ข้างนอก โดยผมสารภาพกับพี่ป้องหมดเลยว่าปฏิทินที่คิดจะทำนั้นมันต้องล้มเลิกไปเพราะอะไร แล้วเราหาเงินมาได้ด้วยวิธีไหน พี่ป้องอึ้งกับเรื่องพี่ซันแต่ก็ยินดีที่ได้รับการสนับสนุนจากพ่อพี่โอ๊ต
"ต้นไปเรียกพี่ชายมา หน่อยไป พี่อยากขอบคุณเขา"พี่ป้องบอกผม อิอิ คืนนี้กลับไปกูจะให้รางวัลอะไรไอ้ต้าดีวะ ผมเดินคิดไประหว่างออกมาตามไอ้ต้า ไอ้ต้าดูเกร็งๆ เมื่อรู้ว่าพี่ป้องอยากเจอแต่พอเข้าไปพี่ป้องกลับเป็นฝ่ายขอบคุณไอ้ต้าเสียยกใหญ่ยังกะมันเป็นคนให้ เงินเอง
"พี่ฝากต้าไปบอกเพื่อนด้วยนะว่า ถ้าท่านว่างวันไหนพี่จะพาทีมไปกราบขอบคุณ" พี่ป้องพูดยิ้มๆ ก่อนที่เราจะร่ำลาออกมาโดยทิ้งเช็คไว้กับพี่ป้องไอ้ต้าดูจะดีใจที่เห็นผมยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้ ผมกอดมันแน่นๆอีกทีนึงก่อนจะตะโกนกับท้องฟ้า

ตอนที่ 230 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 1

" พี่ชายกูเจ๋งที่สุดในโลก"กูแหกปากลั่นจนไอ้ต้ามันต้องเอามือมาปิดปากไว้ หน้าตามันแดงเขินๆ "ไอ้ต้น มึงจะโวยวายทำไมเนี่ย" ไอ้ต้าปรามยิ้มๆอ้าวไอ้ห่านี่ ก็กูอยากให้คนเขารู้กันนี่หว่าว่าพี่ชายกูเจ๋งขนาดไหน กูโชคดีแบบนี้แล้วจะไม่บอกให้คนอื่นรู้ได้ไง
"ก็กูอยากให้คนอื่นรู้ นี่" ผมพูดเสียงดังไอ้ต้าหันมองซ้ายขวาก่อนยิ้มกริ่ม "แน่จริงตะโกนว่าผัวกูเจ๋งที่สุดในโลกดิ" อะเจ้ยใครจะกล้าวะ ผมหน้าจ๋อย ไอ้ต้าหัวเราะชอบใจที่แกล้งกูได้ "โด่เอ้ย กูก็นึกว่าจะแน่" ไอ้ต้ากวนอีก "ไอ้บ้า ใครจะกล้า กลับไปบ้านก่อนเหอะ เดี๋ยวตะโกนให้ฟัง"ผมพูดเขินๆ
หลังจากวันนั้นผมก็ต้องเตรียมตัวไปญี่ปุ่นเต็มที่ เริ่มด้วยการให้ไอ้ต้าเย็ดสั่งลาแผนที่อยากให้ไอ้ต้าได้ไปญี่ปุ่นด้วยโดยจะไปขอพี่ป้องนั้นถูกไอ้ต้าห้ามไว้เหตุผลที่มันบอกก็คือ ถ้าพี่ป้องให้มันไป คนอื่นก็อยากจะเอาญาติพี่น้องไปด้วยซึ่งคงทำให้พี่ป้องลำบากใจพอสมควร มันเลยบอกว่าจะอยู่บ้านรอดีกว่า แถมบอกให้กูเที่ยวฝากมันด้วย แงๆ ก็เค้าเหงานิ ตัดควยมึงไปใช้ที่โน่นได้เปล่าอ่ะ
ไอ้ต้าเย็ดสั่งลาคืน สุดท้ายก่อนกูไปญี่ปุ่นกี่ดอกจำไม่ได้แต่ตอนเช้าไอ้ต้นเดินขาถ่างเลย เรียกได้ว่ากูหายคิดถึงควยมันไปได้หลายวันอยู่นอนก็ไม่ค่อยหลับขนาดหนุนอกมันทั้งคืนแล้วนะ สัญญากับไอ้ต้าไว้ว่าจะโทรมาหามันบ่อยๆไปแค่เดือนเดียวกลับมาธนกรไม่เป็นอื่นแน่ๆ
ผมไปถึงญี่ปุ่นแล้วก็โทร มาหาไอ้ต้าแค่จะบอกว่ามาถึงแล้วและก็คิดถึงมันมาก โทรศัพท์ก็ดูดเงินในบัตรกูจนกูหน้าซีด โหยเข้าใจหัวอกเลยเว้ยคนที่แฟนอยู่เมืองนอกนานๆ ทำไมถึงเลิกกันได้ ไอ้จะโทรหากันทุกวันมันก็ยากเพราะค่าโทรแพงดีที่สมัยนี้อินเตอร์เน็ทมีอีเมลล์ถึงแล้วน่าจะสื่อสารได้ง่ายหน่อยกูซ้อมเล่นเอ็มมาจากเมืองไทยแล้วด้วย หา ใครหาว่ากูเชยวะก็แต่ก่อนกูไม่มีเหตุให้ต้องเล่นเอ็มเล่นแชตนี่หว่า ผัวอยู่ใกล้ๆสะกิดนิดเดียวก็ได้เสียวแล้ว เอ็มเอิมเคยกะเขาที่ไหน แต่ไอ้ต้าก็สอนก่อนมาแล้วล่ะ
ที่สนามบิน มีเจ้าหน้าที่ของมหาลัยที่ญี่ปุ่นมารอรับอยู่ กูผ่าน ตมมาได้ก็เดินมารวมกลุ่ม ไอ้เจ้าหน้าที่นั่นเห็นกูมันก็ส่งภาษาญี่ปุ่นเจี้ยวจ้าวให้กูก็เกาหัวแกรกๆ ดิ อะไรของมันวะ อิโต๊ะ อิโม๊ะ อิเมะ ไอ้ทักที่เดินตามมาแอบกระซิบ"กูว่ามันนึกว่ามึงเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นแหงเลย" ไอ้เหี้ยหน้ากูมันออกแนวตี๋มากกว่านะเว้ย แต่จะว่าไป ตี๋กะบูชิโดมันก็คล้ายๆกันเหมือนกัน
"คนไทยโว้ย" ผมพูดยิ้มๆไอ้เจ้าหน้าที่นั่นมันทำหน้าเหวอไป หันไปหาอีกคนที่สงสัยจะเป็นล่ามไอ้บ่ามก็หันไปหาพี่ป้อง พี่ป้องมาแปลให้กูฟังอีกที เวรจริงๆ "อ๋อ เค้านึกว่าต้นเป็นคนญี่ปุ่นน่ะ" พี่ป้องพูดยิ้มๆสาดแม่งเอ้ย เดี๋ยวพอเห็นควยกูจะเข้าใจว่ากูเป็นนิโกรอีกเปล่าวะเนี่ย
ผมกับคณะ ออกจากสนามบินตรงไปยังแคมปัสของมหาลัยเจ้าภาพอากาศที่ญี่ปุ่นแม่งแปลกๆ ตอนไปเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิหรือฮารุถ้าเป็นเมืองไทยก็ร้อนตับห้อยเตรียมสาดน้ำกันแล้ว แต่ที่ญี่ปุ่นแม่งยังหนาวจนน้ำแข็งเกาะไข่อาจจะเป็นเพราะหน้าหนาวมันยังผ่านไปไม่พ้นดีละมั้ง
ผมนั่งมองสองข้าง ทางที่รถวิ่งไปความตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์ใหม่แปลกตาไม่ได้พาให้หัวใจหายเหี่ยวเลย ข้างนอกฤดูใบไม้ผลิแต่ในใจกูตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงเตรียมเข้าสู่ฤดูหนาวเพราะต้องนอนเหงาคนเดียว งืดๆคิดถึงสามีง่ะ ไม่อยากได้คนใหม่ด้วย อยากได้คนเดิมที่นั่งควยโตอยู่ไทยแลนด์
แคมปัสของมหาลัยที่เราไปอยู่ นอกเมืองบอกรายละเอียดมากไม่ได้เดี๋ยวไอ้เม้มรู้ อิอิ เอาเป็นว่าพอกูไปถึงก็มีเจ้าหน้าที่ของมหาลัยอีกชุดออกมาต้อนรับมีทีมบาสมาด้วย แต่ละคนสูงๆทั้งนั้นเลย ที่สำคัญคือหน้าตานี่น่าน้ำแตกด้วยมากๆโดยเฉพาะพ่อหนุ่มร่างสูงคนนึงที่ไม่ได้ชุดวอร์มเหมือนเพื่อนแต่ใส่เป็นชุดสูทเต็มยศเชียว
เจ้าหน้าที่พาพวกเราไปห้องประชุม เพื่อต้อนรับอย่างเป็นทางการอธิการบดีของมหาลัยกูก็ไปแม่งยังกะงานฉลองระดับประเทศพอมันพูดอะไรกันเสร็จมันก็ให้พวกเราทำความรู้จักกันแต่พี่ป้องสั่งมาแล้วว่าให้ทุกคนอยู่ในระเบียบวินัย ห้ามแตกแถวเลยไม่มีใครกล้าขยับ จนเจ้าหน้าที่ผู้ใหญ่ออกไปจากห้องนะแหละถึงได้มีเสียงพูดคุย
ไอ้รูป หล่อใส่สูทนั่นอยู่ดีๆก็เดินตรงมาทางพวกเราก่อนโค้งงามๆแล้วก็พูดภาษาไทยกระท่อนกระแท่นจับความได้ว่า "ซาวัดดีคั่บ ฮินงีโต้นงับ" แม่งเอ้ยกว่ากูจะเข้าใจเกือบทำต่อมลูกหมากกูแตก พวกเรายืนขึ้นแล้วก็ไหว้มันสวยๆ"สวัสดีคร้าบ โอไฮโย่ว โกวไซมาส"
ไอ้หนุ่มนั่นยิ้มเขินๆ ก่อนโค้งอีกทีแม่งหันตูดมาทางนี้ดิวะกูจะได้เสียบแม่ง "พ้มจื่อเคนตะ เพ็นล่ามคั่บ" อ่อ มันบอกว่ามันชื่อเคนตะแล้วก็เป็นล่าม เหี้ยเอ้ย มึงพูดกูยังต้องแปล อย่างงี้ไม่เรียกล่ามแล้วเอาเป็นว่าต่อไปให้นึกว่าไอ้เคนตะ หรือไอ้เคนมันพูดภาษาไทยชัดก็แล้วกันนะ แต่ที่จริงแล้วไอ้เคนตะมันพูดภาษาจีนได้ ความที่มันเป็นลูกครึ่งจีนญี่ปุ่นกูมารู้ทีหลังตอนหลังเลยจ้อกันภาษาจีนยังกะเจ๊กเยาวราช
ไอ้เคนมันหัน ไปหาเพื่อนๆ ทีมญี่ปุ่นแล้วพูดเหี้ยไรไม่รู้ชุดใหญ่ไอ้พวกนั้นก็เดินออกมาเรียงแถวหน้ากระดอ เอ้ยหน้ากระดานโค้งพวกผมอย่างสวยงามแล้วไอ้หัวแถวก็เริ่มแนะนำตัว เหงื่อกูเริ่มตกกีบอีกแล้ว แม่งพูดอะไรกันวะเดี๋ยววะ เดี๋ยวโอ๊ะ แม่งแนะนำจนครบทีม กูก็ยังจำไม่ได้สักชื่อ แต่มันถึงที่ทีมกูแล้วดิ
" วาตาชิวะ ทาเคะ เดส" ไอ้ทักเริ่มก่อนห่าอะไรของมึงวะเนี่ย เอาละสิ คนที่สองก็เสือกแนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษแล้วกูยืนเป็นคนที่ห้า กูจะภาษาจีนได้ไหมวะ ไอ้เหี้ยเอ้ย งานเข้าเต็มตีนเลยกูเสียงเพื่อนๆกูแนะนำตัวทีละคน ไอ้พวกญี่ปุ่นมันก็ทวนชื่อแต่ละคนช้าๆไอ้ทักอ่ะไม่ยาก ผ่านสบายเพราะแม่งเล่นภาษาญี่ปุ่นเลย คนถัดมาก็ภาษาอังกฤษ มันก็ทวนกันได้ แต่พอมาถึงกู
"หวัดดี กูชื่อต้น" ฮ่าๆ เอาแล้วไงพี่ป้องเหล่มองกูเข้าแล้วพร้อมกับเพื่อนๆในทีมปล่อยฮากันใหญ่ไอ้พวกญี่ปุ่นทำหน้างงเหมือนแดกปลาดิบมีพยาธิตัวจี๊ดยกเว้นไอ้เคนตะที่หัวเราะไปกะเขาด้วย "ไอ้ต้น มึงแนะนำตัวดีๆหน่อย"เสียงพี่ป้องตะคอกมาจากหน้าห้อง อ้าวไอ้เหี้ย กูแนะนำแบบนี้ไม่ดีตรงไหนไทยแท้แต่โบราณเชียวนะเว้ย
"มายแหนมอีส ต้น" กูแนะนำใหม่ไอ้พวกญี่ปุ่นทำหน้าเหมือนกินยาถ่ายพยาธิเข้าไป เอาไงดีวะเนี่ย "ท่อน?" ท่อนพ่อเมิงเส่ไม่ใช่ว้อย อย่ามาทวนชื่อกูแบบมั่วๆนะเว้ย เดี๋ยวพ่อเอาท่อนเสียบตูดจริงด้วย "ต้น ที โอ เอ็น" ผมสะกดเป็นภาษาอังกฤษให้มันด้วยเสือกมีไอ้หน้าจืดทวนชื่อกูใหม่ "ตัน" ไอ้เวง ชื่อไม่เป็นมงคลแบบนั้นใครเขาจะใช้รูกูถูกทะลวงเกือบทุกวันจะมาตันได้ไง
ผมเริ่มกดดัน เอาไงดีวะทำไมแม่กูไม่ตั้งชื่อให้ไอ้พวกนี้เข้าใจง่ายๆหน่อยวะ เอางี้แล้วกันสะกดใหม่ตามเสียง จะได้เข้าใจถูก "โน้วๆ มายเนมอีส ต้น ที โอ เอ็น อี" สะกดแบบนี้ละกันมันน่าจะออกเสียงถูก T O N E อ่ะ เข้าใจไหมไอ้พวกญี่ปุ่นส่งเสียงครางพยักหน้าให้กัน "โทน" กรรม!
โอเค โทนก็โทน สัดแม่งกูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไว้หาชื่อใหม่แล้วกันไอ้ห่าทักเสือกยิ้มกวนตีน ตอนเราแนะนำตัวกันเสร็จมันยังเสือกกระซิบ "ไม่รู้นะเนี่ย ว่าเมียมาด้วย คืนนี้ให้กูเอานะ" ไอ้สาดกูไม่ใช่ไอ้โทนของมึงนะเว้ย ไอ้เคนเดินมายิ้มให้ "ชื่อต้นเหรอ" บอกแล้วว่าให้นึกว่ามันพูดชัดแต่มันก็ออกเสียงคำว่าต้นชัดจริงๆแหละผมยิ้มให้มันไปทีนึงก่อนมันจะมาบอกให้พวกเราเก็บของตามมันไปที่พัก
ผมเดินจากอาคารที่มีห้องประชุมแล้วมองหาห้องที่มีคอมพิวเตอร์เผื่อจะใช้แชทกับไอ้ต้าได้แต่ก็ยังหาไม่เจอ ไม่แน่ที่ห้องพักอาจจะมี หรือไม่ไว้ถามไอ้เคนมันทีหลังก็ได้ผมเดินข้ามสนามบอลผ่านโรงยิมที่อยู่ไม่ไกลนักอากาศเย็นสบายแต่มันมีความเหงาลอยมาในอากาศหรือเปล่าวะ มันถึงได้ดูเศร้าๆแบบนี้
ไอ้เคนพาพวกผมมาถึงห้องพักที่กำหนดให้พักคน ละสองห้องแต่ผมมัวแต่เดินหาคอมพิวเตอร์อยู่เลยไปเอากุญแจช้ากว่าคนอื่นดอกที่เหลือเป็นดอกสุดท้าย เอาอีกแล้ว ไอ้ต้นอยู่คนเดียวอีกแล้ว แง่ๆไอ้ทักมันก็มีเพื่อนมันก็ไม่ได้อยู่กับกูหรอก เอาวะ อยู่คนเดียวก็ได้ผมเอากุญแจไขห้องที่อยู่ห้องริมสุดท้ายปลายทางเดิน โห หาตั้งนานในที่สุดกูก็เจอคอมพิวเตอร์ในห้องนอนจริงๆด้วย ถ้ากูไปซ้อมที่ซิมบับเวคงไม่มีแบบนี้แต่ที่นี่คือญี่ปุ่นขนาดขี้ยังไมโครชิพฝังเลย
ผมโยนกระเป๋าตัวเองลง บนเตียงชั้นล่างเตียงที่ให้เป็นเตียงสองชั้นครับ แต่เรื่องอะไรกูจะปีนขึ้นปีนลงล่ะกูก็นอนข้างล่างไปแหละ นอนคนเดียวไอ้ต้นไม่มีปัญหาหรอกขออย่ามีผีแล้วกัน ผมจัดการเก็บเสื้อผ้าแล้วก็หันไปเปิดคอม
"ฉิบหาย" ผมสบถอย่างอารมณ์เสียไม่รู้ว่าเพราะมันเป็นญี่ปุ่นด้วยหรือเปล่า พอกดเปิดคอมปุ๊บหน้าจอก็เป็นญี่ปุ่นไปกับเขาด้วย ตัวหนังสือภาษาญี่ปุ่นขึ้นเต็มพรืดไปหมดเริ่มเหงื่อตกแล้วกู แถมคีย์บอร์ดแม่งก็ภาษาญี่ปุ่นกับภาษาอังกฤษ แล้วกูจะคุยกับเมียกูรู้เรื่องไหมเนี่ยถึงกูจะคุ้นๆหลายตัวก็เหอะ แต่พ่อมึง กูอ่านไม่ออกเว้ย
กำลังร่ำๆ ว่าจะเอาควยฟาดคอมให้แหลกเพราะความขัดใจดีไหมเสียงประตูต้องก็เคาะเบาๆ สงสัยจะเป็นไอ้ทักมันมาหาแน่ๆเลยไอ้เหี้ยอย่าคิดว่ากูเป็นเมียมันนะ แต่พอเปิดไปก็ต้องงงเพราะกลายเป็นไอ้เคนตะยืนโค้งในมือถือกระเป๋าเดินทางปากก็พูดกระท่อนกระแท่น "รบกวนด้วยนะคับ"
ผมยืนเหวออยู่ไอ้เคนมันก็ เดินตัวงุ้มเข้ามาในห้องมันเอากระเป๋าใครมาส่งหรือเปล่าวะ ผมชะโงกไปมองข้างนอกเห็นพี่ป้องกำลังเดินมาซวยแล้ว นอนกับพี่ป้องเหรอวะกู แง่ ไม่ดีมั้ง พี่ป้องเดินมาถึงห้องก็เรียกผมไปหน้าห้อง
"ต้น พี่ฝากเจ้าเคนตะมันนอนด้วยนะเห็นทางญี่ปุ่นเค้าบอกว่าเคนตะมันต้องวิ่งรอกไปมาระหว่างหอที่มันอยู่กับตึกที่เราพัก พี่เลยบอกให้มันย้ายของมาพักกับเราที่นี่เลย จะได้ไม่เหนื่อยมาก"อ้าวเฮ้ย แล้วกูจะคุยกับมันรู้เรื่องไหมวะเนี่ย แต่ก็ดีกว่าพักกับพี่ป้องละวะกูกลัว อิอิ
ผมกลับเข้าไปในห้องอีกรอบ ไอ้เคนตะมันกำลังเอาเสื้อสูทแขวน โหยแม่งสูงพอกับกูเลย แต่ทำไมขาวกว่ากูวะ กูว่ากูขาวแล้วนะไอ้เคนมันแต่งตัวเรียบร้อยมากแถมยังทำตัวเรียบร้อยอีกกูมองมันพักนึกมันก็เงยหน้ามายิ้มให้ ซวยละสิ เขินเว้ยผมเลยปิดประตูห้องน้ำกะจะหลบไปสงบสติอารมณ์ แต่แล้วก็ "โครม"
ไอ้ เหี้ยเอ้ย พวกญี่ปุ่นมันขี้ในถังแมวรึไงวะกูเปิดประตูเข้าไปนึกว่าห้องน้ำเมืองไทยเลยเดินเข้าไปเต็มแรงแม่งเอ้ยใครจะรู้ล่ะว่าพ้นประตูไปกูจะเจอชักโครกเลย หันขวาปุ๊บเจอกระจก หันซ้ายเจออ่างน้ำแบบนั่งอาบได้อย่างเดียวเล็กกว่าศาลพระภูมิบ้านกูอีกมั้ง
ไอ้เคนโผล่หน้ามาดูว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่าผมเอามือลูบหัวเข่าที่กระแทกกับชักโครกเต็มแรง แม่งเอ้ยเจ็บตัวตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเลย ผมโบกมือเป็นสัญญาณว่าไม่เป็นอะไรก่อนจะเดินออกไปนั่งบนเตียง หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เปิดทิ้งไว้ยังด่ากูด้วยภาษาญี่ปุ่นเต็มหน้าจอไอ้เคนกำลังจะเปลี่ยนชุด ถามมันดีกว่า
"เคนตะ"ผมเรียกพลางเอามือชี้ไปทางคอมพิวเตอร์แล้วทำหน้าโง่ๆ เผื่อมันจะเข้าใจไอ้เคนมันหันมามองแล้วก็พยักหน้ายิ้มๆ แล้วมันก็ถอดเสื้อของมันต่อ ไอ้เหี้ยกูไม่ได้ถามว่าเปิดคอมได้ไหมนะเว้ย แต่กูจะถามว่ามันใช้ยังไง ไอ้เคนตะยังง่วนอยู่ผมเลยย้ายไปนั่งหน้าคอม ลองจิ้มมั่วๆดู
" ปี๊ดๆ" อะไรของมึงอีกวะไอ้คอมหัวกล้วยกูจิ้มผิดแล้วมึงจะทำลายตัวเองรึไง หน้าจอขึ้นห่าอะไรไม่รู้เต็มไปหมดผมเซ็งจัดเลยบ่น "ไอ้เหี้ยแล้วแม่งจะคุยยังไงวะ" ไอ้เคนตะมันคงได้ยินมันเลยเดินมาใกล้แล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด อย่าเข้ามานะเว้ย กูแพ้ความขาว

xoman

ขอบคุณมากนะครับผม

chail2519

นิพัท ใจทัพ

pt200

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณมากๆครับ

4_NAY

ได้เล่นดาบซามูไรแน่

pierce

จะดยดใครรอพี่ต้าก่อนนะน้องต้น

sugarxxx

ไอ้ต้นไปญี่ปุ่น

bomb2534

ขอบคุณครับ

anuponm

ขอบคุณมากๆคับ

bethbethbeth

ขอบคุณมากๆคับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

xycrest

ขอบคุณครับ

HRHPrince

อีกแล้ว

ouisit

ขอบคุณครับ

ouisit

ขอบคุณครับ