ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 235- 236

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"ทาเคะซังเค้าหึงต้นซังเหรอ" เคนตะถามผมเบาๆผมรีบส่ายหน้า "ไม่ใช่แล้ว มันไม่หึงหรอก มันอิจฉาผมตะหาก" ผมบอกไอ้เคนตะยิ้มบางๆ "อิจฉาทำไม" แน่ะ ยังจะมาถาม "มันอิจฉาที่ผมได้เย็ดเคนตะ" ง่า ไอ้เคนตะมันอายม้วนเลยท่าทางมันจะหายเศร้าแล้ว

ตอนที่ 235 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 6
" แล้วถ้ามีใครมาเย็ดผม ต้นซังจะหึงไหม" ชะอุ๋ยเว้ยทำไมเหมือนกูงานเข้าไม่รู้เว้ย ถ้าตอบว่าไม่หึงมันจะงอนไหมเนี่ยแล้วกูจะง้อมันภาษาอะไรวะ "ทำไมถามงี้อ่ะ" ผมย้อน พยายามเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามเคนตะมองหน้าผมยิ้มๆ "ก็ต้นซังทำเหมือนจะหึงผมตอนที่ทาเคะซังมาคุยด้วย" อ่ะแน่รู้นี่หว่า แต่ไม่ได้หึงหรอก หวงล่ะมากกว่า
ผมได้แต่ยิ้มรับก่อนจะทำหน้าอ้อนๆ "พยุงหน่อยดิ ปวดแขนจัง" อูย ไอ้เคนตะมันก็แสนดีตรงรี่เข้ามาพยุงผมจนถึงห้องพัก มันก็จะวางผมลงบนเตียงแต่ผมไม่ยอมปล่อยมือดึงเคนตะมากอดไว้ก่อนหอมแก้มมันเบาๆ
"ไอ้ตัวแซ่บ " เคนตะพูดยิ้มๆ อ๊อยๆ อย่าพูดคำนี้ได้ไหมคนที่พูดคำนี้แล้วกูไหวหวั่นก็มีแค่ไอ้ต้าคนเดียวแล้วมึงจะมาพูดให้กูคิดถึงมันทำไม ว่าแล้วเปิดคอมดีกว่าเผื่อไอ้ต้ามันส่งข้อความอะไรมาบ้าง ผมปล่อยแคนตะออกจากอ้อมกอดแล้วตรงไปที่คอมเคนตะเดินตามมาด้วย
"คิดถึงแฟนเหรอ" เคนตะพูดยิ้มๆ แต่ตาเศร้าๆ "พี่ชายครับ พี่ชาย" ผมบอกก่อนเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าตังค์ที่มีรูปไอ้ต้ากับผมนั่งกอดคอกันอยู่ผมเปิดรูปให้ไอ้เคนตะดู "พี่ชายต้นซังหล่อจริงๆเลย" เคนตะพูดยิ้มๆแต่พอมันพลิกกลับไปดูอีกด้านที่มีข้อความภาษาจีนเขียนไว้ มันก็หน้าเจื่อนๆ
ผมเห็นก็รีบเก็บรูปคืน ไม่น่าเลยกูลืมไปได้ไงวะ "แฟนต้นซังตะหาก" เคนตะพูดเสียงเหมือนน้อยใจ ผมเลยถาม "อ่านภาษาจีนออกด้วยเหรอ" เคนตะพยักหน้าไม่ใช่ลูกครึ่งทุกคนนี่หว่าที่อ่านได้สองภาษา บางคนพูดได้อ่านไม่ออกก็มีแต่เคนตะมันก็เก่งอ่ะ อ่านภาษาจีนออกด้วย
" อยากมีคนรักแบบต้นซังจัง" เคนตะพูดเศร้าๆผมกำลังจะเปิดเอ็มก็เลยชะงัก มองหน้าเคนตะ "แอบชอบใครอยู่หรือเปล่า" ผมถาม เคนตะยิ้มนิดๆก่อนทำไม่รู้ไม่ชี้ จะลุกเดินหนีผมคว้าแขนไว้ "บอกมานะชอบใครอยู่" ผมพูดแล้วเอามือจี้เอวไอ้เคนตะหัวเราะร่าเอามือฟาดแขนผมเต็มแรง
" โอ๊ย" ไอ้ต้นแหกปากร้องลั่นอีกแล้ว ไอ้เคนตะทำหน้าเสีย "เจ็บไหมๆ" ไอ้ห่า ยังมาถาม อายกูก็ฟาดซะเต็มแรงเชียวมึงแขนกูเจ็บไปหมดแล้ว "ก็ต้นซังแกล้งผมนี่" ไอ้เคนตะร้องเหมือนเด็กผมหัวเราะออกมาจนได้ "ตกลงไม่บอกเหรอว่าชอบใคร" ผมถามย้ำ เคนตะทำหน้าเจ้าเล่ห์ "ไม่ใช่ต้นซังแล้วกัน" แง้ว แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ใช่ไม่งั้นชีวิตกูยุ่งไปกว่านี้แน่ๆ
ผมหันกลับมาดูเอ็มต่อ ไอ้ต้าออฟไลน์อีกแล้ว ไม่มีข้อความส่งมาด้วยไอ้เหี้ย ไอ้เวร รู้ไหมว่ากูคิดถึง ไหนบอกว่าจะออนเอ็มทุกวันไง ไม่เคยได้คุยกันสดๆสักทีผมมองหน้าจอหงุดหงิด หรือไอ้ต้ามันจะเป็นอะไรวะ งืดๆ ไม่ส่งข่าวคราวมาเลยง่ะปวดปอดตึ๊บๆเลยกู
"กูแขนเจ็บ หัวไหล่หลุด"ผมพิมพ์ข้อความกะว่าเรียกร้องความสนใจมันเต็มที่ป่านนี้ไปตีกลองน้องโทนอยู่หรือเปล่าไม่รู้ไอ้คนนั้นผัวก็หนีมาแรดอยู่โตเกียวเหมือนกัน แต่พอกดส่งไปแล้วก็ต้องมานั่งพิมพ์อีกข้อความ"ไม่เป็นอะไรมาก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ คิดถึงมึงมาก"ผมส่งข้อความเรียบร้อยก็มานั่งบนเตียงโดยเปิดคอมออนไลน์เอ็มทิ้งไว้
ไอ้เคนตะเดินออกมาจากห้องน้ำ ในมือถือกะละมังมาด้วยแผล่บเดียวมันก็วิ่งออกไปนอกห้อง แล้วก็กลับมาพร้อมกาน้ำร้อนควันฉุยผมก็มองอยู่ว่ามันจะทำอะไร ไอ้เคนตะมันเอาน้ำร้อนผสมกับน้ำเย็นในกาละมังก่อนเอาผ้าขนหนูลงชุบ "ต้นซังแก้ผ้าสิ ผมจะเช็ดตัวให้" โหยยเคนตะทำไมมึงเป็นคนน่ารักแบบนี้วะเนี่ย ถ้าเป็นไอ้ต้ามันก็คงทำแบบนี้เหมือนกัน ผมแก้ผ้าช้าๆ แต่ตอนเอาแขนออกเนี่ยเจ็บโคตรแต่ตอนควักควยออกไม่เห็นเจ็บ ได้แต่โด่อย่างเงี่ยนสัดๆ "ไอ้ตัวแซ่บ ไอ้ควยต้า" เคนตะร้องขำๆก่อนเอาผ้ามาเช็ดตัวผมเบาๆ "เห็นควยต้าแล้วต้องบอกว่าไง" ผมถามไอ้เคนมันทำหน้านึกนิดเดียวก็ยิ้มเสี้ยนจัง" ฮ่าๆ กูชอบ
ผมดึง มือเคนตะขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยกันไหนๆจะเช็ดตัวแล้วก็ต้องเช็ดควยด้วย เช็ดให้น้ำแม่งแตกไปเลยดีกว่าว่าแล้วผมก็จับเคนตะแก้ผ้าโดยง่าย งานถนัดกูอยู่แล้วเคนตะทำหน้าเขินนิดหน่อยก่อนยอมให้ผมขึ้นขี่โดยดี
ผ่านไปเกือบชั่วโมงไอ้ต้นก็น้ำแตกอีกดอกสำหรับวันนี้ แฮ่ๆไม่เล่าเว้ย เดี๋ยวเรื่องกูไม่จบ มัวแต่เล่าฉากเย็ดกันอยู่ น้ำแตกเหงื่อท่วมตัวเลยกูทั้งๆที่หนาวจับปอด เคนตะเองก็เหงื่อชุ่มแต่พอเสร็จแล้วมันก็เริ่มเช็ดตัวให้ผมใหม่ น้ำอุ่นเมื่อกี้กลายเป็นเย็นเฉียบ
"หนาว" ผมร้องเบาๆ เคนตะยิ้ม "ก็ต้นซังอ่ะ ซนทำไม น้ำเย็นหมดแล้ว" โอยน่ารักว้อยถ้ากูไม่มีไอ้ต้ากับไอ้อาร์ต กูจะรักมึงให้หนำใจเชียว ถ้าเรียงลำดับกัน ไอ้ต้ามันเบอร์หนึ่งเป็นคู่รักไอ้อาร์ตตามมาที่สองเป็นเพื่อนรัก ส่วนเคนตะกูให้ลำดับสามเป็นชู้รักต่างแดน
ผมนั่งยิ้มให้เคนตะมันเช็ด ตัวให้ทั้งๆที่หนาวจนสั่นแต่ในใจก็พอได้ไออุ่นพอคลายหนาวจากการที่คิดถึงคนไกลได้ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะต้าซัง ผมนั่งยิ้มให้ไอ้เคนมันเช็ดตัวอยู่นานสักพักมันก็ลุกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ผมมองเสื้อผ้าที่มันหยิบมาให้ เป็นชุดที่กูใส่เมื่อวานนี้แต่ถูกซักเรียบร้อยแล้ว ผมมองหน้าเคนตะแบบงงๆ เคนตะมันยิ้มให้ "ผมซักเองแหละ ต้นซังใส่จนเหม็นไปหมดแล้ว" โหยอยากจะกอดมันแต่กลัวหัวใจกูมาร่วงแถวนี้ให้คนที่เมืองไทยแอบเคือง
ผมยิ้มแล้วใส่เสื้อผ้าที่เมียน้อยคนล่าสุดเตรียมให้ไม่นึกเลยว่าคนญี่ปุ่นจะน่ารักขนาดนี้ ผมใส่เสื้อผ้าไปหลายชั้นตามคำสั่งของเคนตะมันบอกว่ากลางคืนจะหนาวใส่ไว้ก่อน เผื่อฮีทเตอร์มีปัญหาจะได้ไม่เป็นหวัดผมก็บอกมันไปว่า "ก็เคนตะให้ต้นซังกอดสิ จะได้ไม่หนาว" ผมพูดยิ้มๆเคนตะอายหน้าแดง
"อยู่นี่นะ เดี๋ยวเอาอะไรมาให้กิน"เคนตะบอกแล้ววิ่งจู๊ดออกไป ผมหัวเราะกับความน่ารักของมันอาจเป็นโชคของกูมั้งที่เจอแต่คนน่ารักสักพักเคนตะก็กลับมาพร้อมถาดอาหารสองถาดวางซ้อนกันมา ผมช่วยรับมันไม่ยอม มันบอกว่าแขนผมเจ็บอยู่แม่งเอ้ยทีเมื่อกี้กูจับมึงแหกขาไม่เห็นห้ามเลย
ผมกินข้าวเสร็จก็กินยาแล้วแปรงฟันเปิดทีวีได้พักเดียวก็เริ่มง่วงเพราะไม่ใช่ภาษากู ฟังไม่รู้เรื่องแต่ไอ้เคนตะมันหัวเราะไม่หยุด แต่พอเห็นผมง่วงมันก็รีบปิดทีวีผมก็เกรงใจมันอยากให้มันดูต่อ เคนตะมันก็ไม่ยอมผมเลยดึงมันมานอนกอดบนเตียงเดียวกัน อ้อมกอดเคนตะไม่อุ่นเท่าแขนไอ้ต้า ไม่ใช่สิเทียบไม่ได้เลยตะหาก ได้แต่กอดคลายหนาวกาย แต่ไม่หายหนาวใจ
" ขอบคุณนะเคนตะ" ผมพึมพำข้างหูมันก่อนจะพูดกับตัวเองในใจ"รักมึงนะพี่ต้า" แล้วก็เคลิ้มหลับไป จำได้ว่าฝันถึงไอ้ต้าด้วยสิผมหลับไปเพราะความเพลียบวกกันแขนเริ่มอักเสบ พอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็คงสายแล้วเคนตะไม่อยู่แล้ว คงออกไปทำหน้าที่ล่ามมั้ง ผมนึกในใจหรือไม่ก็คงออกไปหาอะไรมาให้ผมกินเหมือนเคย ผมเดินไปดูคอมแขนสองข้างปวดร้าวไปหมดยกขึ้นแต่ละทีต้องกลั้นใจ
ไอ้ ต้าออฟไลน์เหมือนเคย คราวนี้ช้ำหนัก ไม่มีข้อความตอบกลับทำอย่างกะเมื่อคืนไม่กลับบ้านแน่ะไอ้ผัวเฮงซวย แต่ตอนนั้นใจไม่ดีแล้วกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไอ้ต้าไม่เคยทำให้ต้องเป็นห่วงแบบนี้นี่หว่า
" เป็นอะไรรึเปล่า คิดถึงมาก"ผมส่งข้อความไปอย่างหงุดหงิด อยากจะเอาหัวมุดผ่านอินเตอร์เน็ทไปโผล่เมืองไทยจริงเชียวนั่งรออยู่นานก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อารมณ์น้อยใจเริ่มพุ่ง "ไม่คิดถึงกูใช่ไหม กูอยู่ตั้งไกลนะ" เอาแล้วไอ้ต้นเริ่มเลวแล้ว "ถ้าไม่คิดถึงก็ไม่ต้องส่งมา จำไว้เลย" เอาอีก ยังเลวไม่พอชอบจริงเลยมึงเนี่ย ประชดผัวน่ะ
"ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นสงสัยว่าจะเป็นไอ้เคนตะมันคงลืมเอากุญแจไปมั้ง ผมเดินแขนห้อยไปเปิดประตูไอ้เคนตะจริงด้วย แต่คราวนี้มันยิ้มแปลกๆ พอมันเดินเข้าห้องมามันก็อมยิ้มใหญ่แถมไม่ปิดประตูปล่อยให้ลมหนาวพัดมาอยูนั่นแหละ
ผมเอื้อมมือจะไปปิด ประตู ก็เห็นว่ามีใครคนนึงยืนอยู่ใส่หมวกปิดหน้าปิดตาคงเพราะข้างนอกหนาวมาก เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นคนที่ไอ้เคนตะมันแอบชอบอยู่วะ มันเลยพามาให้กูดูควยเอ้ยดูตัว ผมก็มองๆ แม่งญี่ปุ่นคนนี้ท่าทางหล่อเว้ยถึงจะปิดหน้าปิดตาหัวใส่หมวกคลุมกูก็เดาออกว่ามันหล่อแหละ ผมหันไปหาเคนตะจะถามว่าใคร แต่แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น

ตอนที่ 236 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 7
" ว่าไงไอ้ตัวแสบ คิดถึงกูไหม" แว๊ก หรือว่า แว๊ก มาไงวะเนี่ยไอ้หนุ่มคนนั้นเปิดหน้าออกมา แม่งเอ้ยคนที่กูคิดถึงสุดชีวิตมันยืนอยู่ตรงนี้นี่เอง "พี่ต้า" ไอ้ต้นแหกปากลั่นแล้วกระโดดกอดไอ้ต้าทันที ไอ้ต้าไม่ทันตั้งตัวเซแซ่ดๆถอยหลังเหมือนจะล้ม
"มายังไง คิดถึงจัง" ผมร้องอย่างดีใจสุดขีดไอ้ต้ายิ้มหน้าบาน "มาถึงเมื่อเช้า" ไอ้ต้าพูดแค่นั้นแล้วก็พูดอะไรไม่ได้อีกเพราะโดนกูขโมยจูบไปเต็มปาก ไอ้ต้ามันต้องจับไหล่ผมให้หยุด "เดี๋ยวก่อนๆ ไปข้างในก่อน" ไอ้ต้าพูดหน้าระรื่นส่วนกูอ่ะเหรอหน้าบานยิ่งกว่ากระด้งอีกละมั้ง
ผมเดินจับมือไอ้ต้าลากเข้ามาในห้อง อยากจะกอดให้หายคิดถึงจริงๆ เล้ยไอ้เคนตะยิ้มร่าที่เห็นผมดีใจขนาดนี้ ผมจับมือไอ้ต้าไว้ไม่ปล่อย ปากก็ถามไม่หยุด "แล้วมาได้ยังไงเนี่ย จะมาทำไมไม่บอก" ไอ้ต้ายิ้มก่อนนั่งลงบนเตียง"มากับไอ้โอ๊ตไอ้โอห์ม" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ชะอุ้ยมีมาอีกสองหรือเนี่ย เหนื่อยควยกูแหงๆ
"ไอ้คู่นั้นมันมา ฮันนีมูนกันเหรอ" ผมถามยิ้มๆไอ้ต้ายิ้มร่า "เออไอ้โอ๊ตมันขอพ่อมาเที่ยวแล้วมันบอกว่าจะมาช่วยพ่อดูว่าเงินสามแสนที่ขอมา ได้ใช้จริงหรือเปล่า"อ่ะแน่ะ พี่โอ๊ตแม่งร้ายไม่ใช่เล่น หลอกพ่อได้อีก "โอ๊ตมันเลยชวนพี่มาด้วย เผื่อจะมาหาต้นไง" ไอ้ต้าเล่าต่อส่วนผมอ่ะหน้าบานยิ้มไม่หุบอยู่
" แล้วปล่อยให้คิดถึงตั้งนาน มาทำไมไม่บอก"ผมถามแอบแกล้งงอนเล็กๆ ไอ้ต้าหัวเราะอีก "จริงๆแล้วพี่รู้ตั้งแต่ก่อนต้นมาที่นี่อีก แต่ไม่อยากบอกกลัวไม่เซอร์ไพรซ์" โหย ไอ้คุณพี่ครับ เซอร์ไพรซ์เต็มรักเลยครับโดนกูด่าเก้อไปด้วยล่ะมึง "ร้ายนะเนี่ย" ผมพูดยิ้มๆตาเหลือบไปเห็นไอ้เคนตะมันกำลังมองยิ้มๆอยู่เหมือนกัน
" เออพี่ต้า ลืมแนะนำ" ผมพูดแล้วชี้ไปทางเคนตะ "นี่เคนตะ เป็นล่ามประจำทีม" ผมบอกยิ้มๆ ไอ้เคนตะรู้หน้าที่กระโดดลุกขึ้นยืนมาโค้งไอ้ต้า ไอ้ต้าหันมาถามยิ้มๆ "ล่ามหรือเมียคนล่าสุดแน่วะ" แว๊ก รู้ได้ไงวะเนี่ยไอ้เคนตะมองหน้าผมยิ้มๆ "เคนตะมันสารภาพหมดแล้วตั้งแต่พี่เจอมันมันบอกขอโทษด้วยที่มายุ่งกับแฟนพี่" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ไอ้เคนตะหน้าแดงเชียวเดี๋ยวเหอะ
"อะไรวะ แม่งบอกหมดเลยเหรอ" ผมถาม ไอ้ต้ายิ้ม "อือม์ บอกหมดแหละ" สาดไม่เหลืออะไรให้กูเซอร์ไพรซ์แฟนกูบ้างเลย "แล้วมึงว่ายังไง" ผมถามไอ้ต้า ไอ้ต้าเหล่ตามอง "กูก็บอกว่ากูไม่แปลกใจ ถ้ายังไม่เสร็จมึงนี่น่าแปลกใจมากกว่า"แสด เอาเข้าไป สรุปว่ากูมันตัวกินกล้วยว่างั้นเหอะ
"แล้วแขนไปทำอะไรมาเนี่ย" ไอ้ต้ามันถามผมบ้างแม่งเพิ่งสังเกตเห็นหรือไง ผ้าพันแผลยังกะมั่มมี่แบบนี้ ผมเลยเล่าให้ไอ้ต้าฟังว่าไปโดนอะไรมา ไอ้ต้ามันเลยหัวเราะ "กูถึงว่า ทำไมตอนไอ้ทักมันเห็นหน้ากู มันถึงวิ่งป่าราบแบบนั้น"ไอ้ต้าพูดไปหัวเราะไป โอ๊ยๆ มีฟามสุขจริงเว้ยคิดถึงเสียงหัวเราะแบบนี้มาหลายวันแล้ว
"แล้วอย่างนี้จะซ้อมได้เหรอ" ไอ้ต้าถามอีกผมก็บอกไปว่าพี่ป้องก็บอกว่าไม่ต้องให้ไปเที่ยวแทน "พี่ป้องสั่งให้เคนตะพาเที่ยวด้วยนะ ไปด้วยกันนะพี่ต้า"ผมบอก ไอ้ต้าหันไปหาเคนตะ "เคนตะซัง พาพี่เที่ยวด้วยได้ไหม" เคนตะรีบพยักหน้า อ่ะแน่ะทำหน้าเหมือนชอบแฟนกูซะงั้น เดี๋ยวมีได้เสีย
"แล้วพี่ต้านอนที่ไหน มาอยู่ด้วยกันไหม" ผมถามไอ้ต้ายิ้มเหล่ทั้งผมกับไอ้เคนตะ "มีแค่สองเตียงพี่จะนอนได้เหรอ" สาดด มีหน้ามาถาม"พี่จองโรงแรมไว้แล้ว เตียงใหญ่ด้วยนะ" อร้าย จริงเร้อ"นอนสามคนได้เปล่า" ผมถามอีก ไอ้ต้าพยักหน้ายิ้มกวนตีนผมเลยลุกขึ้นยืน "เคนตะ เก็บของเร็ว เดี๋ยวคืนนี้ไปนอนโรงแรมกัน"
เคนตะมันทำหน้างงๆ นิดๆ แต่ผมอ่ะไม่ยอมหรอก ยังไงก็ขอหอบหิ้วไปด้วยพอดีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพอดี เคนตะเลยเดินไปเปิดพี่ป้องเดินเข้ามาพร้อมกับพี่โอ๊ตพี่โอห์มที่จ้องผมยิ้มๆ "เป็นไงบ้างไอ้ต้น คนมาเยี่ยมเยอะเลยนะ" พี่ป้องพูดยิ้มๆเคนตะยืนเก้กังๆอยู่พี่ป้องเลยหันไปสั่ง"เดี๋ยวเคนตะช่วยเป็นไกด์พาต้นกับเพื่อนๆ เที่ยวด้วยนะพี่ฝากด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงพวกพี่หรอก พี่คุยกับโค้ชของเราแล้ว"พี่ป้องสั่งเสร็จสรรพเคนตะก็รีบพยักหน้าแข็งขัน
"ตามสบายนะครับคุณโอ๊ต จะพักที่นี่กันก็ได้หรือจะไปที่ไหนตามสบายเลยนะครับ" โหบารมีพ่อพี่โอ๊ตแม่งเจ๋งสาด อย่างว่าแหละพ่อเค้าให้เงินทีมมาแถมยังรับปากจะเป็นสปอนเซอร์ให้ตลอดพี่ป้องไม่เกรงใจก็แย่แล้ว งานนี้กูเลยได้รับอานิสงค์ไปด้วย
พี่ป้องเดินออกไปจากห้องแล้วเคนตะมันก็หันมองทุกคนก่อนจะมาหยุดที่ผม "ต้นซัง ผมคุยอะไรด้วยหน่อยสิ" อ่า อะไรวะผมเดินตามไอ้เคนตะออกไปนอกห้อง เคนตะเดินตามมาช้าๆ "ต้นซังอยากให้ผมไปด้วยจริงๆ เหรอ" เคนตะถามแบบเกรงๆผมพยักหน้า ก็กูอยากให้ไปจริงๆนี่หว่า "เคนตะไม่อยากไปเหรอ" ผมถาม เคนตะส่ายหน้า
" อยากไปครับ แต่ผม.." มันบอกแล้วมันก็ค้างไว้อะไรของมันวะเนี่ย "ผมไม่มีคู่เหมือนคนอื่น ผมกลัวว่าจะทำให้ทุกคนไม่สนุก"เคนตะบอก หน้ายิ้มแต่ตาเศร้าตามเคย ผมเอามือจับบ่ามันเบาๆ "ไม่ต้องกลัวหรอก ไปกับพวกเราเหอะ รับรองว่าเคนตะสนุกแน่"ผมบอกยิ้มๆ เคนตะมองไปทางสนามบาสกลางแจ้งไกลๆ มีคนเล่นอยู่สี่ห้าคน
"ทำไมเหรอ หรือกลัวจะต้องอยู่ห่างคนที่แอบชอบ" ผมถามตรงๆเคนตะรีบเบนสายตากลับมา "เปล่าครับ ไม่มีอะไร" โหย ไอ้เคนตะ มึงยังไม่รอดควยกู แล้วจะรอดสายตากูไปได้ยังไง"เอางี้ เคนตะบอกมาก่อน ว่าคนไหนที่เคนตะแอบชอบ" ผมถามอีกเคนตะมันหน้าแดง
"บอกมาเหอะ" ผมเร่ง แต่เคนตะมันปิดปากเงียบแต่ผมพอจะรู้แล้วว่าใคร ถ้ากูเดาไม่ผิดนะ "โอเค ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวผมขอคุยกับเพื่อนๆก่อนนะ" ผมบอก ปล่อยให้เคนตะมันยืนมองไปทางสนามบาสอย่างนั้น
ผมกลับเข้ามาในห้อง ไอ้ต้ากำลังสำรวจร่องรอยในห้องอยู่ "พี่ต้า งานเข้า" ผมบอกยิ้มๆก่อนเล่าเรื่องเคนตะให้ฟังสั้นๆ พี่โอ๊ตคกับพี่โอห์มยิ้ม "กามเทพจะทำงานอีกแล้วเว้ย" แหม ทำเป็นแซวมึงก็ได้กันเพราะกูไม่ใช่เหรอ เอ๊ะ หรือว่ากูไม่เกี่ยววะ
"เอางี้ เดี๋ยวคืนนี้ไอ้โอ๊ตกับไอ้โอห์มพวกมึงกลับไปโรงแรมก่อนกูจะอยู่นอนกับไอ้ต้นที่นี่" ไอ้ต้าร้องสั่ง อ่ะแน่ะ วางแผนอะไรไว้แล้วละสิ พี่โอ๊ตพยักหน้า มือจับแขนพี่โอห์ม "ไปโอห์ม เรากลับกันเหอะ ปล่อยให้ผัวเมียเค้าจู๋จี๋กัน"น่าน กูรู้นะเว้ยยว่าพวกมึงก็จะรีบไปล่อกันอ่ะเส่
ผมเดินไปส่งพี่โอห์มกับพี่โอ๊ตแล้วก็เรียกเคนตะกลับเข้ามาในห้องด้วย "เคนตะ คืนนี้พี่นอนที่นี่ด้วยคนนะ" ไอ้ต้าขออนุญาตเคนตะยิ้มรับก่อนโค้งอย่างสวยงาม แต่แล้วมันก็เดินเลยไปเปิดตู้แล้วหยิบกระเป๋า "อ้าว แล้วเก็บของทำไม" ผมถามเคนตะ มันหันมา "ผมไปนอนที่หอผมดีกว่า ต้นซังกับต้าซังจะได้อยู่กันสองคน"เว้ย ไม่ใช่แบบนั้นเส่
ผมเดิน เข้าไปดึงกระเป๋ามันเก็บ "อยู่เฉยๆ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น" ผมบอก เคนตะทำหน้างงผมเก็บกระเป๋ามันคืนแล้วก็เดินไปที่เตียง "พี่ต้าช่วยหน่อย" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้ารู้ว่าผมจะทำอะไรผมกับไอ้ต้าช่วยกันยกฟูกจากเตียงข้างบน และฟูกของเตียงข้างล่างมาวางต่อกัน "เห็นมะ นอนสามคนสบายเลย" ผมบอก แต่ได้นอนอย่างเดียวแน่ๆฟูกสองอันก็เต็มห้องแล้ว แต่เอาเหอะ กูก็กะนอนยกขา เอ้ย นอนอย่างเดียวอยู่แล้ว
พอจัดการเรื่องที่พักเสร็จ ผมก็บอกเคนตะ "เคนตะหิวแล้ว พาไปหาอะไรกินหน่อยสิ" ผมบอก เคนตะพยักหน้าแล้วพาพวกผมเดินตัดสนามไปทางร้านค้าที่เราไปกันมาเมื่อคืนก่อนแต่ผมจงใจที่จะเดินไปอีกทาง "ทางโน้นมีอะไรบ้าง" ผมชี้ไปทางภูเขาลูกย่อมๆที่เลยออกไปเคนตะหันไปมองแล้วมันก็ก้มหน้า "ไม่มีอะไร เป็นป่า" มันตอบเบาๆ แม่งกูหมายถึงสนามบาสที่อยู่ก่อนถึงทางเดินไปภูเขาลูกนั้นตะหาก
"พาไป หน่อยสิ อยากไปดู" ผมบอกเคนตะเงยหน้ามองผมแล้วพยักหน้าแบบไม่ค่อยเต็มใจแต่ผมไม่สนเดินจับมือทั้งเคนตะแล้วก็ไอ้ต้าเดินจ้ำอ้าว ไอ้ต้าถึงกับออกปาก "ไอ้ต้น แขนมึงเจ็บแน่เหรอวะ หรืออู้" สาด รู้ได้ไงแขนเจ็บเว้ย แต่ถ้าให้กูเล่นจริงก็พอทน แต่กูอยากเที่ยวมากกว่ายิ่งมึงมาด้วยอย่างงี้รับรองเลย ว่ากูไม่ไปซ้อมแน่
ผมจงใจเดินเลียบ เลาะสนามบาส ทีมญี่ปุ่นเล่นกันอยู่หลายคนแถมมีคนที่ผมหมายตาไว้ด้วย เฮ้ยๆ อย่าเพิ่งคิดว่ากูหมายตาว่าจะแดกเองนะกูหมายตาว่าเป็นคนที่เคนตะมันแอบชอบตะหาก เคนตะเดินช้าลงเรื่อยๆ เมื่อเข้าใกล้ไอ้คนนั้นมันสังเกตเห็นพวกเราแล้ว ผมแกล้งจับมือเคนตะแน่นแล้วดึงเข้ามาใกล้ตัวหน้าก็ขยับทำเป็นกระซิบกระซาบกับเคนตะ
"เฮ้ยระวัง"เสียงไอ้ต้าร้องก่อนมันจะเคลื่อนตัวมารับลูกบาสที่ลอยมาทางผมอย่างจงใจผมเงยหน้ามอง เห็นไอ้คนที่มันทำข้าวปั้นกูกระจายเมื่อวานนี้แหละ มันวิ่งมาเอาลูกบาสปากก็ร้องอะไรไม่รู้กับไอ้ต้า แต่สายตามองมาทางเคนตะกับกูแบบแค้นๆ เสร็จ ใช่แน่ไอ้นี่แน่ๆ แต่ทำไมมันต้องทำเหมือนหึงด้วยวะ หรือว่า...
"คนนี้ใช่ไหมที่เคนตะ ชอบ" ผมถามกลางปล้องต่อหน้าไอ้นั่นมันฟังกูไม่รู้เรื่องหรอก มันมองเคนตะอยู่แป๊บนึงมันก็วิ่งกลับไป เคนตะหน้าเสีย "ต้นซัง ไปกันเหอะ" เคนตะบอกแล้วเดินนำไป ผมรั้งตัว "เดี๋ยวก่อนสิ คุยกันก่อน" แต่เคนตะไม่ยอมสะบัดตัวจนหลุดแล้วเดินนำลิ่วๆ ไอ้ต้ากระซิบข้างหูผม "แน่ใจเหรอว่าคนนี้ที่ชอบ กูว่ามันน่าจะเกลียดกันมากกว่านะ"ไอ้ต้าพูด แต่ผมส่ายหน้า
"ไม่เคยดูละครเหรอ แอบชอบแต่ทำเป็นเกลียดไงเป็นเกราะป้องกันตัว" ผมบอก ไอ้ต้าเบ้ปาก "น้ำเน่าชะมัด แล้วนางเอกก็หนีออกจากบ้านตอนที่เสียตูดให้พระเอกด้วยใช่ไหม" จะว้ากกกกกก ไม่ใช่แล้วเว้ยอันนั้นมันกูเองนี่หว่า เดี๋ยวเหอะไอ้ผัวตัวแสบ คืนนี้จะไม่ให้ควยมึงได้พักเลย
ผมลากไอ้ต้าวิ่งตามเคนตะที่เดินหนีไป ไกลแล้วพอไปทันมันผมก็เห็นเคนตะทำหน้าเศร้าอยู่ "ต้นซัง ต้าซัง ผมขอโทษนะ" เคนตะบอก ผมมองมันอย่างสงสารคนดีๆ แบบนี้น่าจะมีความสุขกว่านี้นะ เขาสองคนหัวใจน่าจะตรงกันแหละ แต่ไม่เคยได้บอกกัน
"ขอโทษทำไม ไม่เห็นมีอะไรเลย" ไอ้ต้าบอกยิ้มๆมือตบไหล่เคนตะเบาๆให้กำลังใจ เคนตะยิ้มขึ้นมานิดนึง "คนนี้มันชอบแกล้งเคนตะเหรอ" ผมถามเคนตะตอนเริ่มเดินอีกรอบเคนตะหันมามอง "เค้าชื่อคาชูเป็นเพื่อนผมเองแหละ" ไอ้ชื่อนี่กูไม่แน่ใจว่ามันออกเสียงแบบนี้หรือเปล่ารอไอ้เม้มมันมาบอกแล้วกันว่า Kashu มันออกเสียงยังไง แต่ที่แน่ๆอ่ะกูว่าคู่นี้ต้องได้กันแหงๆ เพราะกี่คู่แล้วที่กูจับคู่มาให้ชื่อมันจะพยัญชนะเดียวกันทั้งนั้น ตั้งแต่ทักโทน โอ๊ตโอห์ม ต้นต้า อิอิงั้นก็คาเคน วุ้ยๆ คากันด้วยเว้ย
เคนตะบอกแค่นั้นแล้วเดินออกไปแม่งเอ้ยอย่าเก็บไว้มากสิวะไอ้ความเครียดเนี่ย โยนทิ้งข้างทางบ้างก็ได้ความเครียดของมึงยังหวงไว้อีก โยนมันทิ้งไปเหอะ ไม่มีใครมาเก็บไปทำอะไรหรอกใครเขาจะอยากเครียดกัน "เพื่อนอะไรของมัน ทำไมต้องแกล้งกันด้วยวะ"ไอ้ต้าบ่น ผมก็ยิ้มแล้วรีบบอก

xoman

ขอคุณมากมายนะครับ ^^

kamaji

ขอบคุนมากคราบ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ชอบจัง....ชู้รักต่างแดน

GuySexy

หึงหวง 55

sugarxxx

จะเป็นกามเทพอีกแล้วนายต้น

bomb2534

ขอบคุณครับ

anuponm

ขอบคุณมากๆคับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

kenny69

ขอบคุณครับ

xycrest

ขอบคุณครับ

HRHPrince

ดี

ouisit

ขอบคุณครับ

BB5599

สนุก