ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 245- 246

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมโอบไหล่ไอ้อาร์ตเดินออกจากร้านตัดหน้ากลุ่มไอ้บี้ที่เดินเข้ามาใกล้ทำท่าเป็นไม่เห็นพวกมัน ไอ้อาร์ตดูจะตื่นๆ ที่ผมเริ่มแผนโดยไม่บอกมันก่อนไอ้บี้มันหันมาพอดี "อ้าว ไอ้อาร์ต ไปไหนมาวะ" ไอ้บี้ร้องถาม ผมหยุดยืนหันไปมองไอ้อาร์ตอ้าปากละล่ำละลักแบบคนเสียศูนย์

ตอนที่ 245 อั้ยละอ่อนเจี้ยวโตอินเจียงใหม่ 3
" พาเพื่อนจากกรุงเทพมากินไส้หนุ่มๆ เอ้ย ไส้หนุ่มน้ำพริกอั่วเอ้ย ไส้อั่วน้ำพริกหนุ่มน่ะ" แหมไอ้อาร์ต ถ้ามึงจิ้มด้วยแคมหมู เอ้ย แคบหมูด้วยนี่มันคงสุดยอดพิลึกล่ะแต่กูฮาว่ะ แม่งอายจนหน้าแดงที่พูดผิด เพื่อนๆไอ้บี้หัวเราะกันใหญ่ส่วนไอ้บี้อ่ะแม่งมองกูหัวจรดตีนทีเดียว
" เอ่อ นี่ต้น เพื่อนเราจากกรุงเทพ" ไอ้อาร์ตแนะนำผมยังไม่ยอมปล่อยมือที่โอบคอไอ้อาร์ต "หวัดดี" ผมพูด ไอ้บี้มันหวัดดีตอบ แต่ตาจ้องมาถึงมือที่กูโอบคอไอ้อาร์ตแน่นไอ้อาร์ตแนะนำเพื่อนๆ ของมันทีละคน ตาไอ้บี้ยังคงจ้องมอง
"แล้วมึงไป ไหนกันต่อ" ไอ้บี้ถามไอ้อาร์ตไอ้อาร์ตมองหน้ากูก่อนตอบ "อ๋อ เดี๋ยวเดินดูของแถวนี้หน่อยเดี๋ยวก็กลับแล้ว" แหมไอ้บี้ท่าทางมันจะสนใจไอ้อาร์ตอยู่ไม่น้อยนะ ตานี่จ้องแทบทะลุเลย "แล้วบี้ล่ะ ไปไหนกันมา" ไอ้อาร์ตถามไอ้บี้มันตอบแล้วมันก็พูดกับไอ้อาร์ตต่อ
"กูไปด้วยได้เปล่าวะอาร์ต" อ้าวเฮ้ย แล้วเพื่อนมึงล่ะไอ้บี้ไม่รอให้ถาม "เฮ้ย เดี๋ยวกูไปเดินดูของกับไอ้อาร์ตหน่อย พวกมึงกลับไปก่อนนะเดี๋ยวกูตามไป" แน่ะไอ้เวร มีสั่งเพื่อนเสร็จสรรพ สงสัยงานจะเข้าไอ้อาร์ตแล้วละมั้ง ไอ้อาร์ตหันมาหาผมผมยักคิ้วให้มันนิดนึงเป็นอันรู้กันว่ากูโอเคที่จะให้ไอ้บี้มันไปด้วย
ไอ้บี้โบกมือลาเพื่อนแล้วเดินประกบไอ้อาร์ตอีกข้างผมยังไม่ปล่อยมือที่โอบคอไอ้อาร์ตแน่น ไอ้อาร์ตมันเริ่มกังวล มันแกะมือผมใหญ่จนผมต้องกระซิบบอกมันให้อยู่เฉยๆแต่ไอ้อาร์ตดูจะเป็นกังวลกว่าที่คิด มันดึงแกะมือผมไม่หยุด ปากก็บอกเสียงต่ำๆ "ปล่อยกูก่อนเหอะ" อ้าวไอ้นี่ ตกลงกันไว้แล้วนี่หว่าแค่ผิดวันเท่านั้นเอง
ไอ้อาร์ตเห็นผมไม่ยอมปล่อย มันก็เลยจำใจเดินไปโดยมีผมกอดคอไปตลอดทางผมแกล้งทำตัวสนิทสนมกับไอ้อาร์ตเป็นพิเศษ กอดรัดฟัดเหวี่ยงไอ้อาร์ตเต็มที่แบบไม่กลัวสายตาใครไอ้อาร์ตหน้าแดง มันคงทั้งอายทั้งกลัวว่าไอ้บี้จะเห็นโธ่กูเห็นไอ้บี้มันแอบมองตั้งหลายรอบแล้ว
ไอ้อาร์ตมันคงทนไม่ไหว "ไอ้ต้น กูไปห้องน้ำก่อนนะ"ไอ้อาร์ตบอกก่อนสลัดตัวหลุดจากแขนผม "เฮ้ย กูไปด้วยดิ" ผมร้องพลางจะเดินตาม แต่ไอ้อาร์ตโบกมือ "ไม่ต้อง มึงอยู่เป็นเพื่อนไอ้บี้มันก่อนเดี๋ยวกูมา"ไอ้อาร์ตสั่งหน้าแดงๆ ผมเลยจำใจอยู่กับไอ้บี้ที่ทำท่าเป็นเลือกของอยู่ทั้งที่ตาแอบมองอยู่ตลอดเวลา
"ต้นสนิทกับอาร์ตมากเลยเหรอ" ไอ้บี้ถามผมลอยๆสายตายังคงมองของอยู่ เหมือนไม่ได้สนใจสิ่งที่ตัวเองพูด "อ๋อสนิทมากดิตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว" ผมพูดยิ้มๆในใจเริ่มเบิกบานเพราะเห็นไอ้บี้มันออกอาการอย่างเห็นได้ชัด ถ้ามึงรู้ความจริงว่าตูดไอ้อาร์ตโดนกูเจาะเป็นคนแรกนี่มึงจะคิดยังไงวะ
" แล้วบี้ล่ะ เห็นอาร์ตเคยบอกว่าสนิทกับบี้นี่" ผมถามกลับไอ้บี้เงยหน้ามอง "เหรอมันบอกอย่างนั้นเหรอ" ผมยักไหล่ทำแบบไม่สนใจเท่าไหร่ "เออ ก็สนิทนะ" ไอ้บี้ตอบสั้นๆ ผมแกล้งหยิบของเล็กๆขึ้นมาดู"เฮ้ยบี้ ไอ้อาร์ตมันจะชอบไอ้นี่ไหมวะ" เห็นป่ะไอ้เรื่องใส่ไฟสุมไฟให้ชาวบ้านเนี่ยไอ้ต้นถนัดนัก
"ไม่รู้ดิ ต้นสนิทกับมันก็น่าจะรู้" ไอ้บี้พูดห้วนๆอีกแหงแซะ มันมีใจให้กันแน่ๆ ไอ้อาร์ตยังไม่กลับมา ไอ้บี้ทำเป็นเลือกของสักพักไอ้บี้ก็เงยหน้าถามผม "แล้วต้นพักที่ไหน พักกับอาร์ตหรือเปล่า" แหงแซะ ก็เมียกูนี่หว่ากูก็ต้องนอนกับเมียดิ ถึงจะไม่ใช่เมียสุดที่รักที่นั่งปั่นงานอยู่กทม.ก็เหอะ
"อ๋อ ใช่ๆ" ผมตอบทำหน้าตายิ้มๆไอ้บี้เงยหน้ามาเจอหน้าผมพอดี "อือ ผมกลับก่อนนะ ฝากบอกอาร์ตด้วยนะ"อยู่ดีๆ ไอ้บี้ก็บอกออกมา ผมชะงักจะอ้าปากเรียกมันไว้ก่อนแต่มันก็เดินไปแล้ว สักพักไอ้อาร์ตก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
"ต้น บี้ไปไหนล่ะ"ไอ้อาร์ตหันมองซ้ายขวาแต่ไม่เห็นไอ้บี้แล้ว "มันหึงมึงกลับไปแล้วมั้ง" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้อาร์ตเลิกคิ้ว "จริงอ่ะ มันแสดงออกว่าหึงกูเหรอ" ผมยิ้มชอบใจขนาดไอ้อาร์ตมันอยากรู้จนถามออกมา มันยังอายหน้าแดง "หึงเปล่าไม่รู้แต่กูว่ามีเชื้อแหงๆ" ผมบอกยิ้มๆ
ไอ้อาร์ตมองหน้าผม เหมือนไอ้อาร์ตมันจะรอให้ผมพูดอะไรมากขึ้นอีกผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เดินดูของไปเรื่อย สักพักก็ชวนไอ้อาร์ตกลับหอไอ้อาร์ตเดินเงียบๆ ตามผมไปตลอดทาง ผมเห็นมันเงียบผิดปรกติก็เลยถาม "เป็นอะไรเปล่าวะอาร์ต" ผมถามไอ้อาร์ตมันตรงๆไอ้อาร์ตส่ายหน้าเล็กๆ
" เปล่าหรอก กูแค่คิดอะไรนิดหน่อย" ไอ้อาร์ตตอบแต่สีหน้ามันไม่ได้บอกเลยว่านิดหน่อยน่ะ "ทำไมวะ กลัวไอ้บี้มันไม่รับรักมึงเหรอ" ผมถามตรงๆไอ้อาร์ตก้มหน้า "กูกลัววะต้น" ไอ้อาร์ตตอบอีก ผมหยุดเดินจับไหล่มัน"ทำไมต้องกลัว ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย"
ไอ้อาร์ตก้มหน้า "ไม่รู้ดิ กูกลัวว่าถ้ามันไม่ได้เป็นแบบที่กูคิดกูกลัวกูรับมันไม่ไหวว่ะ มันจะเจ็บไหมวะ"ไอ้อาร์ตมองหน้าผมเหมือนต้องการคำตอบ ผมเองก็ไม่เคยเจ็บแต่กูก็มั่นใจว่าถ้าเกิดกูต้องเจ็บเพราะเรื่องแบบนี้กูคงทนไหว ยกเว้นถ้าเป็นไอ้ต้าทำกูเจ็บกูคงตายแน่ๆ
"ไอ้อาร์ต กูให้มึงเลือกแล้วกันระหว่างไอ้บี้มันรู้ว่ามึงคิดยังไงกับมัน หรือมึงอยากเก็บความรู้สึกนี่ไว้กับตัว จนมึงใกล้จะตายแล้วมารำพึงกับตัวเองว่า วันนั้นทำไมไม่พูดออกไป"ผมบอก ไอ้อาร์ตมองหน้าผม "กูอยากให้มันรู้ แต่กูไม่ชอบเจ็บนี่หว่ากว่ากูจะทำใจรับเรื่องมึงได้ กูก็เจ็บไม่น้อยแล้วนะ" ไอ้อาร์ตพูดเบาๆ แต่เล่นเอาผมสะอึก
จริงของไอ้อาร์ตมันมันเคยบอกว่าที่มันรักผมแต่ไม่ขอเป็นแฟนก็เพราะมันกลัวจะเจ็บแต่การทำให้ใจตัวเองคิดตรงข้ามกับความเป็นจริงมันต้องใช้ความพยายามอย่างมาก กับไอ้บี้มันคงเป็นครั้งที่สองที่ไอ้อาร์ตมันคงรู้สึกดีๆด้วยจริงๆแล้วมันคงไม่อยากต้องเจ็บหัวใจอีกครั้ง
"ไอ้อาร์ต ถ้ามึงเจ็บ กูกับพี่ต้าจะอยู่ข้างๆ มึงกูสัญญา" ผมบอกสิ่งที่คิดว่าตัวผมกับไอ้ต้าจะทำได้ดีที่สุดให้ไอ้อาร์ตฟัง สีหน้าไอ้อาร์ตดูดีขึ้นมานิดนึง "กูเชื่อใจมึงนะต้น ขอบใจมากเพื่อน"เสียงไอ้อาร์ตบ่งบอกถึงความมั่นใจ ผมยิ้มให้มันก่อนดึงตัวมันมาตบไหล่
ผมกับไอ้อาร์ตออกเดินต่อ จนถึงหอไอ้อาร์ตมันผมนึกขึ้นได้ว่าไอ้อาร์ตมันบอกไว้ว่าไอ้บี้อยู่หอเดียวกับมัน ผมเลยถาม "ห้องไอ้บี้อยู่ไหน" ไอ้บี้บอกมา ผมคิดนิดนึงก็นึกออก "เฮ้ย ห้องไอ้บี้มันอยู่ใต้ห้องมึงเลยนี่หว่า"ไอ้อาร์ตพยักหน้ารับ แหมไอ้นี่ เตรียมตัวขึ้นขี่แม้กระทั่งห้องเลยนะอยู่ตรงกันแต่คนละชั้นแค่นั้นเอง
ผมเดินขึ้นบันไดเห็นไอ้อาร์ตมองไปทางห้องไอ้บี้ที่เปิดไฟอยู่ผมทำเป็นไม่สนใจเดินลากมือไอ้อาร์ตขึ้นไปบนห้องมันจากนั้นผมก็เปิดประตูออกไปยืนรับลมตรงระเบียง "สูบบุหรี่ไหมวะอาร์ต" ผมร้องถามแกล้งทำเสียงดังสายตามองต่ำเห็นควันลอยมาจากระเบียงห้องไอ้บี้มัน ไอ้บี้มันสูบบุหรี่อยู่แหงๆ
"ไม่เอา มึงก็รู้ว่ากูไม่สูบ" ไอ้อาร์ตส่งเสียงตอบผมกวักมือเรียกมัน "มึงมานี่เหอะ มาคุยกับกูที่นี่ ลมเย็นๆ " ผมพูดเสียงดังอีกกะว่าให้ไอ้คนที่นั่งสูบบุหรี่ตรงระเบียงห้องข้างล่างได้ยิน ไอ้อาร์ตเดินมาหยุดตรงขอบระเบียงแล้วมองลงต่ำก่อนจะหันมากระซิบ
" ไอ้ต้น ไอ้บี้มันอยู่ตรงระเบียงนะ" ไอ้อาร์ตร้องเตือนผมหัวเราะในคอ "ไอ้อาร์ต มึงรู้ไหมว่ากูคิดถึงมึงอ่ะ" ผมพูดเสียงดังไอ้บี้มันคงได้ยินแน่ๆ ไอ้อาร์ตเอามือตีที่แขนผมเหมือนจะปราม แต่ห้ามกูไม่อยู่หรอกขนาดไอ้ต้าฟาดกูด้วยควยยังห้ามกูไม่ได้เลย
" อะไรวะแค่นี้อาย จะต้องให้กูบอกไหมว่ากูคิดยังไงกับมึง"ผมพูดเสียงดังอีก ไอ้อาร์ตเอามือตีแขนผมอีก "มึงพูดอะไรเนี่ย เมาหรือเปล่า" ไอ้อาร์ตสวนกลับผมหัวเราะชอบใจ "เมาอะไร ถ้ากูเมากูจะมายืนอยู่แบบนี้เหรอป่านนี้กูข่มขืนมึงไปแล้ว" ไอ้อาร์ตหน้าซีดทันทีที่ผมพูดจบ ผมหัวเราะในใจ ผิดกับไอ้อาร์ตที่หน้าถอดสี
"กูถามจริงเหอะ เมื่อไหร่มึงจะยอมกูสักทีวะอย่าบอกนะว่ามึงมีคนที่มึงชอบอยู่แล้ว เลยไม่ยอมชอบกูสักที" ผมถามเสียงดัง พูดเน้นๆ ช้าๆ ให้ทุกคำดังกังวาลไอ้อาร์ตเงยหน้ามองทำหน้าเครียด ปากขมุบขมิบ "ไอ้ต้นพอเหอะ" ไอ้อาร์ตพูดเสียงสั่นผมแอบเหลือมองไปตรงระเบียงห้องข้างล่าง เห็นแขนไอ้บี้ที่วางพาดขอบระเบียงอยู่
"ว่าไงวะ ตกลงมึงชอบใครอยู่ บอกกูได้ไหม" ผมถามอีกไอ้อาร์ตก้มหน้าแล้วเงยหน้ามองผมเหมือนจะร้องไห้ ผมเห็นท่าไม่ดียกมือจับไหล่แล้วพูดกับมันเบาๆ "ไอ้อาร์ต อดทนอีกนิดนะ" ผมกระซิบบอก ไอ้อาร์ตเม้มปากพยักหน้าในเวลานี้ไอ้อาร์ตมันคงอยากมุดแผ่นดินหนีไปแล้ว
"เออ ไม่บอกก็ไม่บอก" ผมแกล้งทำเสียงไม่พอใจสักพักแขนไอ้บี้หายไปจากขอบระเบียง ผมดึงไอ้อาร์ตไปกอดแน่น "อาร์ต มึงอดทนหน่อยนะ ตอนนี้กูต้องทำกับมึงแบบนี้ไว้รอให้มันสำเร็จก่อนเหอะแล้วมึงจะรู้ว่ากูไม่ได้อยากใจร้ายกับมึงเลย"ผมบอกไอ้อาร์ต ไอ้อาร์ตพยักหน้าแล้วซบลงที่อกผม

ตอนที่ 246 อั้ยละอ่อนเจี้ยวโตอินเจียงใหม่ 4
" ไอ้ต้น ถ้าไอ้บี้มันไม่รักกู มึงกับพี่ต้าอย่าทิ้งกูนะ"ผมกอดไอ้อาร์ตแน่น ไอ้ห่านี่ขี้แยไปหรือเปล่าวะ ถึงมึงกับไอ้บี้จะรักหรือไม่รักกัน กูกับไอ้ต้าก็ไม่มีทางทิ้งมึงอยู่แล้วยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู "มึงไม่ต้องห่วงนะอาร์ตกูกับไอ้ต้าสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนมึงตลอดไป" ผมตอบไอ้อาร์ต
ไอ้อาร์ตกอดผมอยู่พักนึงก็เงยหน้ามอง "ไอ้ต้น มึงเอาอีกแล้วเหรอ" อะไรวะ เอาอะไร ยังไม่ได้เอาสักหน่อยไอ้อาร์ตจ้องหน้าผมมือคว้าหมับเข้าที่ควย "แข็งโด่เชียวนะมึง ไอ้เหี้ย"อ้าวไอ้สัด แล้วกูผิดตรงไหน ก็มึงมายั่วเย็ดกูทำไมวะ แค่กอดควยกูก็แข็งแล้ว
" เย็ดมึงอีกได้ไหมอ่ะ" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้อาร์ตหน้าแดงก่ำ "เพิ่งเอาไปเมื่อบ่าย เอาอีกแล้วเหรอ" งืดๆ ก็เค้าชอบของเค้านี่ถ้าไอ้ต้าอยู่ด้วยมึงยิ่งจะโดนหนัก ตอนนี้ไอ้ต้าไม่มาก็ให้กูเย็ดมึงเล่นรอไอ้ต้าไปพลางๆ ก่อนดิ
"น่านะ ขอกูอีกทีนะ" ผมอ้อน ไอ้อาร์ตมองตาผมแล้วหลบตา "อือ แต่คราวนี้ใส่ถุงนะ" ไอ้อาร์ตบอก อ้าวอะไรวะเมื่อบ่ายยังไม่ต้องใส่เลย แล้วทำไมคราวนี้กูต้องใส่ด้วย "ไม่อาว ไม่ใส่ไม่ได้เหรอ" ผมร้องถาม กูก็พอรู้นะเว้ยว่าไอ้อาร์ตมันก็ชอบถูกกูเย็ดสดเหมือนกันความสากของควยมันเสียวกว่าความลื่นของถุงยางเป็นไหนๆ
"ไม่เอา กูไม่อยากทำผิดต่อพี่ต้า" ไอ้อาร์ตยืนยันแม่งเอ้ย ขนาดกูเป็นแฟนไอ้ต้ามันแท้ๆ กูยังไม่เห็นห่วงเรื่องนี้เลย ควยใครควยมันสิวะ "จะเย็ดสดง่ะ ไม่เอาถุง" ผมอ้อนต่อ ไอ้อาร์ตแยกเขี้ยวยิงฟัน"จะเย็ดก็ต้องถุง ถ้าไม่ถุงก็ไม่ต้องเย็ด" อะจ๊ากแล้วกูจะไปหาถุงที่ไหนวะ ถุงก็อปแก๊บก่อนไอ้เปล่าวะ มีห่วงไว้เกี่ยวกระโปกด้วย
"มึงก็ไปซื้อดิ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องหวังเลยว่าจะได้เย็ดกู"เหี้ย เอาก็เอาวะ กลับมาจะเย็ดให้ตูดปลิ้นเลยไอ้สัด ผมรีบหยิบกระเป๋าตังค์แล้ววิ่งออกมาจากห้องไอ้อาร์ตไปเซเว่นซื้อถุงยางมาหลายกล่องก่อนวิ่งตื๋อกลับมา แม่งเอ้ย หลอกให้กูเหนื่อยหรือเปล่าวะเนี่ย
ผมกำลังวิ่งขึ้นบันได ก็เห็นว่ามีคนคนนึงกำลังเดินขึ้นช้าๆผมมองไม่เห็น เกือบจะชนเข้าแล้ว ไอ้คนนั้นมันได้ยินเสียงเลยหันมาดู "อ้าว บี้นี่เอง" ผมพูด ไอ้บี้มองหน้าผมในมือมันถือเบียร์มาหลายขวด "อ้าว ต้นเองเหรอ" ไอ้บี้ตอบ หน้าตามันดูเหมือนกำลังเมานิดๆ
ไอ้บี้ชะโงกมองหาบุคคลที่สาม คงเป็นไอ้อาร์ตแหงๆ "แล้วอาร์ตล่ะ" นั่นไง มันถามออกมาแล้วผมเดินขึ้นไปยืนพักบนชานพัก "ผมลงมาซื้อของนิดหน่อยน่ะ อาร์ตมันไม่ได้ลงมาด้วยหรอก"ผมตอบ ไอ้บี้พยักหน้า สายตามันชอนไชมาดูถุงที่ผมถืออยู่ผมเลยต้องเหวี่ยงถุงใส่ถุงยางหลบไปข้างหลัง
"ดูท่าทางอาร์ตมันดีใจนะ ที่ต้นมา" ไอ้บี้พูด โอยๆ กูอยากจะตายมึงชอบไอ้อาร์ตก็ไปบอกมันสิวะ ผมยืนจ้องหน้าไอ้บี้ "เฮ้ย ขอคุยหน่อยได้ป่ะ" ผมบอกไอ้บี้ ไอ้บี้เลิกคิ้วแบบงงๆแต่มันก็เดินนำผมไปที่ห้องมันโดยดี
ผมเดินตาม ไอ้บี้เข้าไปในห้องห้องไอ้บี้ดูจะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ออกจะรกๆ นิดๆ ตามประสาห้องชายโฉด ผมเดินไปนั่งข้างเตียงไอ้บี้จุดบุหรี่สูบแล้วเดินมานั่งตรงข้ามผม ขวดเบียร์หลายขวดวางอยู่ตรงมุมห้องบางขวดยังมีไอน้ำเกาะอยู่เลย แสดงว่าเพิ่งเปิดและหมดไปไม่นานนี้
"เบียร์ป่ะ" ไอ้บี้ถามผม ผมพยักหน้าไอ้บี้มันเลยจัดการรินให้ผมแก้วนึง "มีอะไรว่ามา" ไอ้บี้พูด ผมกระดกเบียร์หมดแก้วว่าแต่กูจะเริ่มยังไงดีวะเนี่ย ไอ้อาร์ตมันยิ่งกังวลเรื่องไอ้บี้ไม่รักมันอยู่เกิดกูทำอะไรพลาดไปมีหวังความได้แตก แล้วถ้าเกิดแม่งคิดไม่ตรงกันขึ้นมาล่ะก็กูฉิบหายแน่ๆ
"เอ่อ คือ" ผมพูดแล้วติดขัดในปากต้องกระดกเบียร์ตามไปอีกแก้ว ไอ้บี้มองจ้องหน้าผมแล้วรินแก้วใหม่ให้ ไอ้บี้มันก็ซดเบียร์มันไปด้วย ตาจ้องมองดูว่าผมจะพูดอะไร "บี้กับไอ้อาร์ตรู้จักกันนานรึยัง"ผมเริ่มต้นด้วยเรื่องเบาๆก่อน ไอ้บี้จ้องตาผมแล้วซัดเบียร์เข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว
"ก็ตั้งแต่เรียน เกือบสองปีแล้วมั้ง" ไอ้บี้ตอบ เออแล้วกูจะถามทำไมวะเนี่ย ไอ้ข้อนี้กูก็รู้อยู่แล้วนี่หว่า แม่งเอ้ย ไม่น่ามาห้องมันเลยกู แม่งอึดอัดฉิบหาย "แล้วต้นล่ะ รู้จักกับอาร์ตมานานแล้วยัง" ไอ้บี้ถามอ้าวเฮ้ย คำถามนี้มึงถามกูไปแล้วเมื่อตอนเย็นนี่หว่า
"นานแล้วล่ะ" ผมตอบมือซัดเบียร์เข้าปากยังกะจะดวลกับไอ้บี้มัน "บี้คิดว่าอาร์ตมันเป็นไง" ผมโพล่งไปอีกคำถามไอ้บี้มองจ้องตาผมเขม็ง "ดี นิสัยดี" ไอ้บี้ตอบสั้นๆ มันดับบุหรี่แล้วจุดมวนใหม่ "แล้วต้นล่ะ คิดว่าไอ้อาร์ตเป็นไง" อ้าวไอ้นี่ย้อนคำถามกูได้อีก "อาร์ตมันเป็นคนโคตรดีเลย เป็นห่วงเป็นใยเพื่อนมันเป็นเพื่อนสนิทสุดๆ ของผมเลย" ผมพูดเสียงดัง
"แล้วต้นคิดกับไอ้อาร์ตยังไง"ไอ้บี้ถามคำถามผมเล่นเอาผมสะอึก "คิดอะไร เรื่องอะไร" ผมรีบถามเหงื่อเริ่มแตกเพราะมันเริ่มถลำไปเร็วกว่าที่คิด "ทุกเรื่อง ผมอยากรู้" ไอ้บี้ถาม ผมกลืนน้ำลายเอื้อกแล้วทำไมมาถามกูแบบนี้วะหึงกูรึไง
" ผมว่าอาร์ตน่ารักดี" ผมตอบเบาๆไม่รู้ว่าไอ้บี้มันคิดอะไรอยู่ ไอ้บี้พ่นบุหรี่ใส่หน้ากูเต็มๆ "อือ แล้วไงอีก" อ้าวเฮ้ย กูตอบแล้วนะ ยังไม่พออีกเรอะคำว่าน่ารักมันตอบโจทย์ไอ้อาร์ตได้เต็มที่แล้วนะ "แล้วต้นรักมันไหม" ไอ้บี้พูดอีก ตามันจ้องเขม็ง
"รักดิ เพื่อนกูนะ" แม่งชักไปใหญ่แล้ว กูไม่ไหวแล้วขอขึ้นมึงกูกับไอ้บี้หน่อยเหอะ ถามเหี้ยอะไรมาได้ "แล้วมึงล่ะ รักไอ้อาร์ตหรือเปล่า" ผมโพล่งคำถามออกไปไอ้บี้อึ้งไปนิดนึง "มันเป็นเพื่อนที่กูรักที่สุด" ไอ้บี้ตอบ ผมจ้องหน้ามันเพื่อนรอเค้นความจริงจากปากแต่ไอ้บี้ไม่พูดอะไรอีก
คำว่าเพื่อนที่รักมากที่สุด มันอาจฟังดูดีแต่คนที่ถูกรักแบบนี้มักจะเจ็บ เพื่อนรักกับแฟนมันมีเส้นแบ่งบางๆ คั่นอยู่ คำว่าเพื่อนสำหรับบางคน อาจจะยิ่งใหญ่ แต่สำหรับบางคนแค่รู้จัก ก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนแล้วกูไม่รู้จริงๆนี่หว่าว่าไอ้บี้มันให้นิยามคำว่าเพื่อนแบบไหนถ้าเพื่อนหมายถึงคนรู้จักที่รักมากที่สุด ไอ้อาร์ตมันจะต้องเสียใจแน่นอน
" เพื่อนเหรอ" ผมถามย้ำไอ้บี้จ้องหน้าผมกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน "แล้วมึงคิดว่าจะเป็นอะไรมากกว่าเพื่อน"ไอ้บี้ถามผมแล้วจ้องผมด้วยสายตาคมกริบ "กูไม่รู้ กูแค่ถามดู" ผมเฉไฉไปอีกทางไอ้บี้ยังจ้องหน้าผมอยู่ ผมกระดกเบียร์ที่เหลือหมดแล้วลุกขึ้นยืน แม่งเอ้ยกินเบียร์แบบดวลกันแบบนี้เมาฉิบหาย แค่นี้กูก็มึนแล้ว
ผมยืดตัวขึ้นตรง ยกมือให้ไอ้บี้ "เฮ้ย ขอบใจที่เลี้ยงเบียร์กู"ผมบอกแล้วหมุนตัวเดินออกมาทางประตู ในใจคิดสับสนเรื่องไอ้บี้กับไอ้อาร์ต ไอ้บี้ดูเหมือนจะมีใจแต่คำว่าเพื่อนรักทำให้กูรู้สึกไม่น้อยว่ามันอาจไม่ใช่อย่างที่กูคิด
" เดี่ยวต้น มึงลืมของ" ไอ้บี้ส่งเสียง ผมหันไปดูไอ้บี้มันหยิบถุงใส่ถุงยางส่งให้ผม แค่มองผ่านๆ ก็รู้แล้วว่าข้างในเป็นอะไรผมมองถุงใส่ถุงยางในมือไอ้บี้แล้วเงยหน้ามองมันสายตาไอ้บี้จับจ้องเหมือนจะเค้นความจริง แม่งเอ้ยใครเห็นเค้าก็รู้แล้วว่าไอ้ถุงยางพวกนี้มันต้องถูกใช้เย็ดกันแน่ๆผมเอื้อมมือสั่นเทาไปรับถุงยางจากไอ้บี้ที่ยังไม่เลิกจ้อง
"ต้นกูบอกมึงไว้อย่างนะ กูไม่รู้ว่ามึงกับไอ้อาร์ตเป็นอะไรกันแต่ถ้ามึงทำไอ้อาร์ตเจ็บ มึงได้หยอดน้ำข้าวต้มแน่" เว้ยๆแม่งหึงกันขนาดนี้เลยเหรอวะ แล้วทำไมไม่ไปบอกรักกันละเว้ยกูจะได้เสร็จงานแล้วรีบกลับไปหาเมียกู ป่านนี้ปั่นงานจนควยเหี่ยวไปแล้วมั้งไอ้ต้า
ผมเอาถุงยางยัดใส่ กระเป๋ากางเกง ตาจ้องสวนไอ้บี้บ้างมันได้แต่จ้องกูไม่พูดอะไร ผมเลยกลั้นใจพูดออกมา "ที่มึงรู้มึงเห็น อาจจะไม่ใช่อย่างที่มึงคิดก็ได้นะ"ผมบอกไอ้บี้ ไอ้บี้ยังคงจ้อง "แล้วอีกอย่าง ไอ้อาร์ตมันก็เป็นเพื่อนที่กูรักเหมือนกันมึงไม่มีทางได้เห็นน้ำตาไอ้อาร์ตเพราะกูแน่ๆ" ผมยืนยัน
"เดี๋ยวต้น" ไอ้บี้เรียกผมอีกผมกำลังจะบิดลูกบิดประตูก็เลยต้องหยุดชะงัก แต่ไม่ได้หันไปมอง "กูรู้ว่าไอ้อาร์ตเป็นเกย์ แต่อย่างที่กูบอกไอ้อาร์ตเป็นเพื่อนรักกู ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรกูรับได้ทั้งนั้นถึงแม้กูจะไม่ได้เป็นเกย์แบบมันก็ตาม" ไอ้บี้พูดเสียงดังผมเหมือนโดนชกหน้าจนหน้าชา หันไปมองไอ้บี้ช้าๆ
"มึงว่าอะไรนะ มึงไม่ได้เป็นอะไรนะ" ผมถามย้ำไอ้บี้จ้องหน้าผม "กูบอกว่ากูไม่ได้เป็นเกย์ แต่กูรับได้ถ้าไอ้อาร์ตมันเป็น"อ้าวเฮ้ยย แล้วอย่างงี้ไอ้อาร์ตกูก็ไม่สมหวังอ่ะดิ โหย กูแทบหมดแรงเลยนี่ขนาดกูไม่ใช่คนที่รักไอ้บี้มันเองนะ แต่มาได้ยินกับหูตัวเองกูยังแทบหมดแรงแล้วถ้าไอ้อาร์ตมาได้ยินมันจะเสียใจแค่ไหนวะเนี่ย
"มึงรู้ได้ไงว่า ไอ้อาร์ตเป็นเกย์" ผมเริ่มพูดติดขัดเหงื่อแตกไปทั้งตัวทั้งๆที่ตัวชาแทบไม่รู้สึก "ไอ้ต้น กูไม่โง่นะ กูเห็นมึงทำท่าอี๋อ๋อกับไอ้อาร์ต มึงซื้อถุงยางมาทั้งๆที่มึงอยู่กับไอ้อาร์ตสองคนมึงเองก็เป็นเกย์ใช่ไหม" ไอ้บี้ถาม ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก
"กู..." ผมพูดแล้วอ้าปากค้างถ้ากูยอมรับก็เท่ากับว่ากูยอมรับเรื่องไอ้อาร์ตเป็นเกย์ไปด้วยถ้ากูไม่ยอมรับเท่ากับกูโกหกตัวเอง และโกหกความรักที่กูมีต่อไอ้ต้า "กูไม่เกี่ยว มันเป็นเรื่องของมึงกับไอ้อาร์ตตะหาก" ผมเถียงไอ้บี้จ้องเขม็ง "งั้นมึงบอกกูหน่อย ว่ามึงคิดกับไอ้อาร์ตยังไง" ไอ้บี้ถามผมเลือดขึ้นหน้า กูบอกไปหลายครั้งแล้วนี่หว่าว่ากูกับไอ้อาร์ตเป็นเพื่อนรักกันนั่นคือความจริงยิ่งกว่าจริง
"เป็นเพื่อนรักกู" ผมยืนยันไอ้บี้ได้ยินปุ๊บมันก็เงื้อหมัดแล้วอัดเปรี้ยงเข้าเต็มปากกูที่ไม่ทันได้ ป้องกันผมลงไปกองอยู่หน้าประตู ไอ้บี้ตรงเข้ากระชากคอผมแล้วเงื้อหมัดจะอัดซ้ำ "ไอ้เหี้ยมึงคิดว่าไอ้อาร์ตเป็นเพื่อนแล้วมึงมาหลอกให้ไอ้อาร์ตเจ็บทำไม" อ้าวเฮ้ยอะไรกันวะเนี่ย
ไอ้บี้อัดหมัดลงอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมตั้งตัวทันแล้วเลยยกการ์ดป้องกันไอ้บี้เสียหลักผมเลยส่งตีนยันเข้าที่หน้าอกมันที่ค้อมตัวจะอัดผมอีกรอบไอ้บี้หงายท้องผมเลยรีบลุกเข้าไปเหยียบไหล่มันแล้วอัดหมัดลุ่นๆ เข้าไปเต็มกราม "มึงนั่นแหละ ไม่เป็นเกย์แล้วมาหลอกให้เพื่อนกูรักทำไม"ผมโวยกลับ เลือดขึ้นหน้าไปหมดแล้ว
ไอ้บี้อ้าปากค้างไม่ตอบโต้ ผมว่าสิ่งที่ผมหลุดปากออกไปไม่ต่างอะไรกับหมัดกูที่ประเคนใส่หน้ามันไปเต็มรักเมื่อกี้ "ไอ้เหี้ย มึงพูดอะไร ไอ้อาร์ตอ่ะนะมันจะรักกู" ไอ้บี้เถียงผมจับคอเสื้อมันบิดแล้วยื่นหน้าพูดใส่หน้ามัน
"กูจะบอกให้มึงหายโง่ ไอ้อาร์ตมันรักมึง รักมากด้วยรักมากจนกูไม่อยากให้มันต้องมาเสียใจที่มารักคนที่ไม่ใช่เกย์แบบมึง กูเลยต้องมาช่วยมันถึงเชียงใหม่นี่ไง"ผมพ่นถ้อยคำที่อัดอั้นอยู่ในใจใส่หน้าไอ้บี้จนหมดแล้วปล่อยเสื้อมันก่อนจะเดินไปเปิดประตูเพื่อกลับห้อง แต่พอเปิดประตูไปใครคนนึงกำลังยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าห้องผมตกใจจนหน้าซีด ไม่รู้จะพูดอะไร ไอ้อาร์ตมันก็ยกมือขึ้นแล้วพูดเสียงสั่น

kamaji

ขอบคุนคราบ

chail2519

ขอบคุณมากๆนะครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

บทโหดเลยนะ

GuySexy

ฮึยไว้ฮึบ

sugarxxx

จะลงเอยอย่างไรนะนายอาร์ต

anuponm

ขอบคุณมากๆคับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

xycrest

ขอบคุณครับ

HRHPrince

เอาแล้ว

ouisit

ขอบคุณครับ