|
Specialpart1 Freeze’smind วันต่อมา เมื่อวานนี้เพื่อนของผมมาที่บ้าน แล้วเกิดเรื่องบางเรื่องที่ทำให้ผมฉุนซึ่งก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นได้ขนาดนั้นแล้วเรื่องที่ผมฉุนก็ไม่ใช่เรื่องอะไร แต่เป็นเรื่องที่เพื่อนของผมชอบพ่อบ้านของผม แล้วทำไมผมถึงต้องโกรธด้วยล่ะ?ใครจะคบใครจะชอบใครมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมอยู่แล้วไม่ใช่รึไง ทั้งๆที่ตัวเองสั่งให้พ่อบ้านของตัวเองไปซื้อถุงยาง แต่พออยู่ที่เตียงแล้วกลับไม่มีอารมณ์ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ว่าจะเป็นยังไง ผมก็ไม่เคยที่จะหมดอารมณ์ถึงขนาดนี้มาก่อนตอนนี้ผู้หญิงของผมก็กลับไปแล้ว ผมเองก็ตื่นตั้งนานแล้วแต่ก็ยังไม่ลุกจากเตียงได้แต่นอนลืมตาดูเพดานห้องไปมาเท่านั้นเอง ‘ก๊อกๆ’ เสียงเคาะประตูดังขึ้นแต่ผมก็ไม่ตอบ “คุณผู้ชายครับ ตื่นรึยังครับ….” เสียงนุ่มๆที่ผมคุ้นเคยกำลังตะโกนเรียกผมที่เปลี่ยนคำสรรพนามของผมจากวันแรกที่เจอกัน มันทำให้ผมหงุดหงิดมันเหมือนว่าเราห่างเหินกันมากขึ้น ทำไมผมถึงกังวลเรื่องที่เราดูห่างกันด้วยผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง “คุณผู้ชายครับ ผมเข้าไปนะครับ”เขาตะโกนบอกว่าจะเข้ามาแต่ผมก็ไม่ตอบ แล้วแกล้งหลับ ‘แอ๊ดดดด’ เสียงเปิดประตูห้องผมอย่างค่อยๆเพื่อไม่ให้รบกวนเกินไปดังขึ้นผมแง้มเปลือกตาตัวเองดูผู้ชายร่างเล็กๆ หน้าตาน่ารัก ที่หุ่นสวยกว่าผู้หญิงกำลังก้มหน้าก้มตาเก็บเสื้อผ้าของผมกับเสื้อผ้าของแพทเมื่อวานนี้ไปซักแถมทำหน้าดูเหนื่อยๆปนไม่สบายใจแล้วเขาก็หยุดจ้องเสื้อผ้าของผู้หญิงของผมสักพักแล้วส่ายหัวแล้วก็เก็บต่อไป ถ้าหากผมมองไม่ผิด หมอนี่……ทำไมถึงน้ำตาไหลล่ะเขาเป็นอะไร ทำไมแค่เขาทำหน้าตาแบบนี้ผมก็ใจสั่นได้นะ ผมอยากจะโพล่งถามออกไปแต่ก็ไม่พูดอะไร เขาค่อยๆหิ้วตะกร้าผ้าออกจากห้องของผมโดยที่ไม่หันมามองผมแต่กลับหยุดมองเสื้อผ้าของผมที่ตัวถือไว้ในมือแบบพะรุงพะรังแล้วค่อยๆปิดประตูอย่างเบาๆออกไป มันยิ่งทำให้ผมสงสัย ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ หน้าตาที่ปกติแล้วจะสดใสแต่ทำไมตอนนี้ถึงดูหมองไปได้ก็ไม่รู้ ผมนอนคิดอะไรสักพักแล้วก็ลุกไปอาบน้ำจัดการตัวเอง เตรียมตัวไปมหาลัย . . . . ผมแต่งตัวเสร็จแล้วก็เห็นพ่อบ้านของผมหิ้วสัมภาระของตัวเองและของผมที่จะใช้ตอนอยู่ที่มหาลัยรออยู่ตรงรถของผม “อรุณสวัสดิ์ครับ”เขากล่าวทักทายผมอย่างเป็นมารยาท “อรุณสวัสดิ์” ผมตอบเขาแบบห้วนๆ พร้อมเปิดประตูรถแล้วหันไปมองเขาในชุดนักศึกษา ที่ใส่แล้วดูดีมากกว่าชุดปกติหลายเท่าตัว “ขึ้นรถมาสิ” ผมบอกเขาที่ยืนถือของอยู่ “ครับ ขอบคุณครับ” เขาก้าวขาขึ้นรถแล้วนั่งตรงที่นั่งข้างๆคนขับ ทำให้ผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆกลิ่นดอกกุหลาบที่เป็นกลิ่นหอมที่ทำให้รู้สึกดีกว่าน้ำหอมผู้หญิงซะอีกในบางอารมณ์มันเหมือนว่าผมกำลังถูกหมอนี่ดึงดูด . . . . . ที่มหาลัย ผมขับรถถึงที่มหาลัยแล้วตอนนี้อยู่ที่โรงจอดรถ โดยที่ตัวเองกำลังเช็คใบหน้าเพื่อให้ดูดีก่อนลงไปจากรถแล้วก็เหลือบไปมองอีกคนที่นั่งข้างๆผมที่กำลังเสยผมสวยๆของตัวเองแล้วจัดให้เรียบร้อยเหมือนคนธรรมดาๆต่างกับผมที่ย้อมสีผมเล็กๆ “คุณผู้ชายครับของของคุณผมจัดเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ เปิดเช็คได้เลยนะครับ ขอบคุณมากครับที่มาส่งผมขอตัวก่อนนะครับ” เขาพูดกับผมนิ่งๆ “ขอบใจมาก นายไปเถอะ” ผมตอบ ‘I’m just a little ……’ เสียงริงโทนโทรศัพท์ของใครบางคนดังขึ้น “อ๊ะ ครับ อ๋อมิลค์หรอ อ๋อขอบใจนะที่โทรมาชวนฉันกำลังจะไป อ๋อ งั้นหรอ หะหะหะ เสร็จแล้วล่ะ นั่งทำเมื่อคืน กว่าจะเสร็จก็ตี 3 เลยล่ะมั้ง ไม่เป็นไร ช่วยๆกันทำ แกเองก็จัดบอร์ดเสร็จแล้วใช่ไหมล่ะเดี๋ยวไปหานะ ขอบคุณที่โทรมาบอก ^_^”ที่แท้ก็เสียงโทรศัพท์ของพ่อบ้านผมนี่เอง ทำไมถึงยิ้มแย้มนะทีคุยกับผมไม่เห็นเป็นแบบนี้ แต่ว่าหมอนี่ ทำงานให้ผมจนดึกดื่นทั้งๆที่โดนว่าไปขนาดนั้น ยังนั่งพิมพ์งานของตัวเองให้เสร็จถึงว่าขอบตาถึงคล้ำแปลกๆ ขยันไปแล้ว…. “นาย….จะไปไหน”ผมเอ่ยปากถามเขา “ผมจะไปร้านกาแฟน่ะครับ นัดกับเพื่อนเอาไว้เหมือนจะเกินเวลานัดมา 10 นาทีแล้วด้วย ขอตัวนะครับ” “รีบไปเถอะ” ผมพูดนิ่งๆ พร้อมหันไปดูร่างเล็กๆที่กำลังวิ่งอย่างเร่งรีบเหมือนไม่เคยผิดนัด จนบางทีผมคิดไปว่า มันน่ารักมาก หรือว่าบางที ผมอาจจะชอบหมอนี่….. เอ๊ะ เราเป็นผู้ชายด้วยกัน ไม่สิ ยังไม่ใช่มันต้องมีอะไรผิดปกติไปแน่ๆตัวผมในตอนนี้ คิดอะไรอยู่กันแน่นะ?
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2014-11-8 21:52:39
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2014-11-9 21:24:14
โพสต์ 2014-11-10 06:45:41
