เกิดมาพึ่งอุ้มผู้ชายขึ้นเตียงตัวเองนะเนี่ย แต่จะว่าไปหมอนี่ถ้าไว้ผมยาวเราก็คงคิดว่าไม่ใช่ผู้ชายหรอกตัวเล็กแบบนี้แต่ทำไมตัวหนักได้ก็ไม่รู้ จู่ๆหมอนี่ก็ล้มลงที่ร้านกาแฟจังหวะนั้นผมเองก็นั่งอยู่ในร้านนั้นด้วย นี่ไม่สังเกตเห็นผมจริงๆใช่ไหมสีหน้าของหมอนี่ตอนหลับ… น่าลวนลามชะมัด… ฮึ่ย!! ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้นี่เราคิดเรื่องแบบนี้กับคนที่เป็นผู้ชายอยู่เนี่ยนะ ให้ตายสิ เราแปลกไปแล้วจริงๆช่างเถอะ มันก็คงจะต้องเป็นแบบนั้น กับคนที่ทำเพื่อเราขนาดนี้ แต่… คงจะต้องมีเรื่องที่ต้องเคลียร์กัน ที่โรงอาหารของมหาลัยทำไมหมอนี่ถึงจูบกับไอลีโอได้ ไม่ได้อยากจะเห็นนักหรอก แต่มันเห็นเองต่างหากล่ะ…
“ที่ไหน...” เอ๊ะ… ตื่นแล้วหรอ
“นัด… นัด ไหวมั๊ย?”
“นาย… ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่กับฉัน?”
“นายหน้ามืด ที่ร้านกาแฟ ไข้ขึ้นสูงมาก ฉันพามาดูแลและตอนนี้ก็อยู่ที่บ้านฉัน”
“เป็นคนไล่ฉันออกมาเอง แต่กลับพาฉันกลับมา นายต้องการอะไรกันแน่ ปั่นหัวเล่นรึไงกับฉันมันมีอะไรน่าสนุก”
“นายคิดแบบนั้นรึไง”
“ก็จะให้ฉันคิดยังไงล่ะ ขอโทษที่รบกวน แต่ถ้าฉันลุกไหว ฉันจะออกไปโดยที่นายไม่ต้องขอร้อง”
“ถ้าฉันขอร้องอย่างอื่นล่ะ นายจะว่ายังไง”ถ้าเกิดฉันขอร้องให้นายกลับมาคิดกับฉันแบบในกระดาษสีฟ้านั่น
“อยากขอร้องอะไร ให้ไม่มาให้นายเห็น หรือให้ออกจากชีวิตนาย”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก” ผมตอบร่างเล็กๆที่กำลังสื่อสารกับผมอยู่
“มีอย่างอื่นที่นายอยากได้จากฉันอยู่รึไง” มีสิ กำลังจะบอกนี่แหละ
“มีแน่นอน แต่ก่อนอื่นฉันขอถามอะไรอย่างนึง”
“ว่ามาเถอะ”
“นาย…อยู่ที่โรงอาหารกับไอลีโอ ทำไมนายถึงจูบกันได้”
“นายถามฉันทำไม”
“อย่ามาย้อนถามฉันกลับสิ ฉันถามนายก่อนนะ ตอบมาสิว่ามันเป็นยังไง”
“เขาสารภาพรักกับฉัน….”
“นายตอบรับ รึยังไง มันถึงได้จูบนาย”
“ไม่ใช่….ฉันปฏิเสธ” ดีแล้วล่ะที่นายปฏิเสธ
“ทำไมล่ะ?”
“ไม่ต้องรู้หรอก”
“ฉันอยากรู้”
“รู้ไปนายก็ไม่ได้อะไร แล้วถ้าสมมุติว่าฉันตอบตกลง ก็ไม่เกี่ยวกับนายหรือจะไม่ตกลงก็ไม่เกี่ยวกับนาย”
“อย่าพูดมาว่าไม่เกี่ยวกับฉันนะ”
“ถ้านายพูดงั้น ถ้าเกิดฉันตอบตกลงล่ะ….”
“แน่นอน ฉันจะทำให้เลิกกัน”
“นายจะทำแบบนั้นเพื่ออะไรล่ะ ฟรีซ….”
“เพราะว่าฉัน…”
“นาย… ทำไม?”
“เพราะว่าฉันชอบนาย….” พูดออกไปจนได้
“หะหะหะ ฉันหูฝาดรึเปล่า หรือนี่เป็นฝัน?” เขาหัวเราะ แล้วถามผม
“ไม่ใช่ฝัน… นี่คือเรื่องจริง”
“ทำไมนายถึงชอบฉันล่ะ ก็ในเมื่อนายก็เคยคบผู้หญิง”
“บางทีอาจจะเป็นเพราะไอนี่….” ผมหยิบกระดาษสีฟ้าที่เขาเขียนถึงผมให้เขาดู
“นะ…. นายไปเอามันมาจากไหน -///////////-”เขาหน้าแดง น่ารักชะมัด
“ก็เจอมันในห้องของนายไง ^_^” ผมตอบพร้อมยิ้ม
“อะ… เอาคืนมานะ!!”
“ไม่ให้ ^_^”ผมยิ้มแล้วจับมือของเขาที่พยายามแย่งกระดาษใบนี้ไปจากมือของผม
“ทำไมล่ะ…ทั้งๆที่ฉันก็โหยหาความสุขแบบผิดๆแท้ๆ ทั้งที่เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ต้องพูดกับนายเองแต่ฉันเลือกที่จะเขียนใส่กระดาษ” เขาถามผม
“มันไม่ผิดหรอก นายก็แค่กลัวฉันรักนายไม่ได้เท่านั้นแล้วมันก็ไม่ได้ผิดที่นายเขียนใส่กระดาษแผ่นนี้ และก็สีนี้ นายรู้ใช่ไหมสีฟ้าหมายถึงอะไร”
“แน่นอน ก็ความสุข ความสบายใจน่ะสิ….”
“ใช่ เพราะฉะนั้นมันจะนำความสุขมาให้เราสองคนขอบคุณนะที่คอยตามใจคนเย็นชาอย่างฉันมาจนถึงขนาดนี้แถมสีฟ้ายังเป็นสีที่ฉันชอบที่สุด”
“ที่ฉันเลือกกระดาษสีฟ้าเพราะมันเป็นสีที่นายชอบที่สุดนั่นแหละไม่ต้องขอบคุณหรอก ฉันเองก็ไม่คิดว่าหัวใจฉันจะเผลอไปคิดกับนายได้ยังไง ถึงได้ยอมขนาดนี้”พูดแบบนี้ฉันล่ะอยากจะกอดนายจริงๆ น่ารักเกินผู้หญิงอีก!!
“ฉันเห็นนะ วันที่นายเข้าไปเอาเสื้อผ้าของฉันออกมาซักนายสีหน้าดูเศร้าๆ เพราะฉันทำเรื่องแบบนั้นลงไป แต่รู้ไหมว่าฉันไม่ได้ทำอะไรแพท”
“นอนอยู่ด้วยกัน จะบอกว่าไม่ได้ทำอะไรจะให้ฉันเชื่ออย่างนั้นหรอ”
“ป่าว…ไม่ต้องเชื่อมากก็ได้แต่อยากจะบอกให้รู้ว่า ฉันแค่ประชดนาย”
“ประชด? เรื่องอะไรล่ะ?”
“ก็นาย…อยู่กับไอลีโอขนาดนั้นทำไมกันน๊า ชั้นถึงหึงได้น่ะ”
“=O= แค่นั้นเนี่ยนะเพราะแค่นั้นน่ะหรอ”
“ก็เออดิ ก็อยู่ดีๆมันก็หึงนี่หว่า”
“ไม่รู้ล่ะ ชั้นโกรธนาย โกรธเล่า”
‘จุ๊บ’ ผมจูบเขา
“นะ….นาย ทำอะไรน่ะ =O=”
“จูบไงต่อไปจะทำยิ่งกว่านี้….”
“นายนี่มัน น่าโมโหจริงๆ =/////////////=*”
“หะหะหะ เป็นดวงอาทิตย์ให้ฉันตลอดไปนะ ขอโทษที่รู้สึกตัวช้าไปช่วยส่องแสงให้ชีวิตฉัน และอยู่กับฉันตลอดไปนะ ฉันรักนาย”ผมพูดพร้อมกับกุมมือเขาไว้
“ฉันเองก็รักนาย รับผิดชอบให้ถึงที่สุดด้วยล่ะ ไอเจ้าชายน้ำแข็ง”
“จะดูแลให้ถึงแก่นเลยล่ะ คุณพ่อบ้านที่รักของผม”
‘จุ๊บ’
The End
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2015-5-23 21:57:56
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2015-5-23 23:13:43
โพสต์ 2015-5-24 06:48:02
โพสต์ 2015-5-25 17:40:09
โพสต์ 2017-5-22 22:46:01