|
◊ C h a p t e r 2 1 ◊
พ บ ห น้ า
“ไอ้เป! แดกข้าวปะ”
“เออ ไปดิ!”
เที่ยง…หลังจากพาน้องๆ ชมคณะเสร็จลมก็ตะโกนเรียกสเปเชียล สเปเชียลหันไปตอบรับก็เห็นเพื่อนของตนยืนอยู่กับเด็กผู้ชายกลุ่มนึง
“งั้นเอาแค่นี้ก่อนละกันครับ” พอสั่งกันเสร็จพนักงานก็รับออเดอร์แล้วก็เดินไป
สเปเชียลหันมากวาดตามองรอบโต๊ะ “นี่ชื่อไรกันมั่งนะ”
พวกเด็กๆ ก็แนะนำตัวทีละคนสเปเชียลไม่ได้ใส่ใจจำนักเขามองหน้าทุกคนผ่านๆแต่สายตาเขามาสะดุดลงที่น้องผู้ชายคนนึง…พาย
เขาจ้องหน้าน้องคนนี้อยู่พักนึง เสียงทุ้มก็ดังขึ้น
“มองไรอะพี่”
เขาเลิกคิ้วหันไปทางต้นเสียงแล้วครางตอบ “หืม?”
คนทักหมุ่นคิ้วแล้วเอ่ยต่อ “ก็ผมเห็นพี่มองพายตาไม่กระพริบเลย”
สเปเชียลเอียงหัวน้อยๆยิ้มขำกับอาการของเด็กหนุ่มตรงหน้า “อ่อ ก็น้องพายน่ารักดี เหมือนผู้หญิงเลย”
“เอ่อ…ผมไม่ค่อยชอบให้คนชมแบบนั้นหรอกครับ”พายตอบกลับมาแผ่วๆ
“ฮ่ะๆ พี่พูดเล่นน่ะ อย่าสนใจเลย” สเปเชียลไหวไหล่พลางพูดกลั้วหัวเราะ
และพอดีกับที่จังหวะอาหารมาเสริฟเลยละความสนใจไป เขาตักอาหารเข้าปาก แล้วอยู่ๆ ก็นึกสนุกถามขึ้นมาด้วยท่าทางไม่ใส่ใจอะไร
“พอร์ชกะพายเป็นไรกันเหรอ”
ปฎิกิริยาคนในโต๊ะเป็นแบบที่คิดไว้หน้าเหวอหันไปหาเจ้าเรื่องกันเป็นตาเดียว
“เอ่อ หมายความว่าไงครับ”
“ก็เห็นดูหวงๆ แปลกๆ”
อ่า…แกล้งแค่นิดเดียวประเด็นก็เริ่มขยายไปไกลทั้งโต๊ะดูเหมือนจะรุมกันพูดรุมกันถามยกใหญ่
พอดีกับที่โทรศัพท์สเปเชียลสั่นเขาละความสนใจจากรอบตัวแล้วล้วงหามือถือในกระเป๋ากางเกง
Z
อยู่ไหน 12:14 PM
read อยู่ร้านxxxข้าง ม. 12:15 PM
สเปเชียลกดตอบไปเมื่อเห็นอีกฝ่ายอ่านแล้วไม่ได้ตอบกลับมา เขาก็เก็บมือถือเข้ากระเป๋าแล้วกินต่อท่ามกลางเสียงเอะอะโวยวายรอบโต๊ะ
ไม่น่าจุดประเด็นเลยกู…
“สเปเชียล”
รอไม่นานนักเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น สเปเชียลรวบช้อนยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ขยับตัวลุกแล้วยื่นเงินให้ลม
“กูไปก่อนนะ” เขาตบไหล่เพื่อนเบาๆ “พี่ไปละนะเด็กๆ บายครับน้องพาย” ก่อนไปก็ไม่ลืมที่จะแหย่เด็กหนุ่มปิดท้ายแล้วค่อยเดินไปหาซี
“ใคร” เดินออกจากร้านได้ไม่ไกลซีก็ถามขึ้น
“หะ?”
“ที่นั่งๆ อยู่”
“อ่อ น้องๆ มาชมคณะ”
“อืม”
“กินไรมายังมึง”
“กินมาจากคอนโด”
สเปเชียลเลิกคิ้ว “ทำเอง?”
“ไอทำ”
“ซี มึงกลับคอนโดไปเลยละกัน กูนัดไอ้เพียวไว้”
“ไปไหน”
สเปเชียลเริ่มขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “เรื่องของกู”
“……..”
“วันนี้กูจะกลับไปนอนบ้าน”
“สเปเชียล”
“เออๆ เดี๋ยวกูให้เพียวไปส่งที่คอนโดมึง” สเปเชียลว่าเร็วๆ แล้วเดินแยกออกมาจากซี
ซีมองตามนิ่งๆ ด้วยอารมณ์แบบนี้ของอีกฝ่ายเขาก็ไม่อยากจะตามไปกระชากกลับมาเท่าไหร่
แอบตามไปดู จนเจอเพียวแล้วกัน…
“ฮัลโหล ไอ้เพียวอยู่ไหนวะ เออกูเสร็จนานละเปล่าๆ แค่ยังไม่อยากกลับว่ะ เดี๋ยวกูเดินไปหามึง อ้าวหรอ เออๆเจอกันหน้าคณะแล้วกัน”
สเปเชียลโทรหาเพียวหลังจากเดินออกมาพอคุยกันรู้เรื่องแล้วเขาก็เดินไปหาตรงจุดที่บอกไว้
“เป็นไรวะมึง อยู่ๆ ไม่อยากกลับบ้าน” เพียวถามขึ้นขณะเดินอยู่ในห้างแถว ม.
“เปล่าหรอก แค่อยากมาซื้อของ”
“ซื้อไรวะ?”
“มือถือ”
“มือถือ? มึงพึ่งซื้อไปไม่ใช่เหรอวะ”
“เออน่า! กูอยากเปลี่ยนสีตอนนี้ใช้สีดำอยากใช้สีขาวจะทำไม”
“ฮ่ะๆ เอาเถอะ รุ่นเดิมเหรอ?”
“เออ”
“ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะอยากเปลี่ยนมือถือ”พอซื้อเสร็จเพียวก็มองสเปเชียลที่ยิ้มๆ กับกล่องมือถือที่พึ่งซื้อมา
“แค่อยากเปลี่ยนเฉยๆ”
เพียวหรี่ตามอง “แล้วมึงจะเปลี่ยนเบอร์เหรอ”
“เปล่า”
“แล้วมึงซื้อซิมเพื่อ?!”
สเปเชียลเม้มปากแน่น
กูไม่น่าซื้อซิมต่อหน้ามันเลย….
“เอาเถอะ”
“มีไรปะเนี่ยมึง”
“เออน่า!”
เพียวยิ้มขำกับท่าทางการพูดที่ดูจะปกปิดความลับแบบเด็กๆของสเปเชียล “เออ กูแวะร้านนั้นแปปนึง”
สเปเชียลกับเพียวแวะเข้าร้านเสื้อผ้าแบรนด์ร้านใหญ่ร้านนึงเขาแยกกันเดินดูของ
สเปเชียลเดินดูเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ อย่างไม่ได้สนใจอะไรนักเขาไล่จับเสื้อที่ละตัวเล่นๆ จนมือไปชนเข้ากับใครคนนึง
“อะ.. โทษทีครับ”
อีกฝ่ายยกยิ้ม “ผมสิต้องขอโทษ ไม่ทันดู”
สเปเชียลมองคนตรงหน้า…นัยน์ตาสีเงินแบบนี้คุ้นๆนะ
“………ขอตัวก่อนนะครับ” สเปเชียลมองอีกฝ่ายหมุ่นคิ้วนิดๆ แล้วเบี่ยงตัวออกมา
“ไม่บอกชื่อกันหน่อยเหรอ” คนแปลกหน้าก้าวตามมาเอื้อมมือจะคว้าแขนสเปเชียล แต่ก็ต้องชะงัก
“ไอ้สเป” เสียงเพียวดังขึ้นมาจากอีกฟากพร้อมเจ้าตัวที่กำลังเดินเข้ามาหา
เพียวหันไปมองอีกคนแล้วหันมาถามเพื่อนตัวเอง “ใครวะ”
“อ๋อไม่มีไร เมื่อกี้ชนกันนิดหน่อย ไปเถอะ”สเปเชียลว่าแล้วลากแขนเพียวเดินออกมา
โดยไม่หันกลับไปมองอีกคนที่ยืนอยู่ จึงไม่ทันได้เห็น….
รอยยิ้มที่น่าขนลุกแบบนั้น
“กลับบ้านเลยมั้ยมึง”
“กลับเลยก็ได้จะ 2 ทุ่มแล้ว”
“ปะเดี๋ยวกูไปส่งบ้าน”
สเปเชียลอึกอัก เหลือบมองเพียวจนเจ้าตัวสัมผัสได้ “เป็นไรมึง?”
“มึง…ไปส่งกูที่คอนโดไอ้ซีหน่อยละกัน”
เพียวเลิกคิ้ว “หืม” เขาหรี่ตามอง “ไปทำไมวะ”
“เออน่า” สเปเชียลว่าแล้วเสือกกายเข้ารถเพียว
เพียวขยับตัวเข้าตามเขาสตาร์ทรถแล้วขับออกจากห้าง
“ถามจริง” เมื่อได้ยินเสียงเพียวทักขึ้นสเปเชียลก็ละความสนใจจากนอกรถหันไปมองคนทัก
“มึงกับซีเป็นไรกันวะ?”
“ละ..แล้วจะเป็นไรได้วะ”
เพียวขยับยิ้มมุมปาก “หึ ก็เห็นช่วงนี้มึงตัวติดกันอย่างกับอะไร” เขาเว้นช่วง “ผิดกับช่วงแรก”
“…..ไม่มีไรน่า”
“มึงชอบมัน”
“เชี่ยเพียว กูผู้ชาย”
“นี่มึงมาจากยุคไหนเนี่ยสเป”
“เพศกูไม่แปรผันตามยุคสมัยหวะ”
เพียวเหล่มองสเปเชียล แล้วยิ้มขำ “เออ ไม่แปรผันตามยุค แต่กับบุคคลก็ไม่แน่ล่ะวะ”
“กวนตีน” สเปเชียลต่อยเข้าที่แขนของอีกฝ่ายไม่เบานัก
เพียวยู่หน้านิดหน่อยเพราะแรงหมัด “เชี่ย หมัดมึงใช่เบาๆ เดี๋ยวกูก็หักเข้าข้างทางซะหรอก”
ไม่นานนักรถเพียวก็มาจอดหน้าคอนโดของซี
“แต้งนะมึง กลับดี”
“เออ มึงก็กลับบ้านดีๆ ล่ะ หรือค้างไปเลยก็ได้นะ”
ไม่ทันให้อีกฝ่ายได้โวยวายเพียวก็ขับรถออกไปทันทีหลังจากแซวจบ
ไม่ต้องบอกกูก็ต้องค้างอยู่ทุกวันว่ะไอ้เพียว
สเปเชียลเดินขึ้นลิฟท์
ในหัวก็คิดไปถึงคำพูดของเพียว…
‘มึงชอบมัน’
คนอย่างกูเนี่ยนะชอบไอ้ซีคนอย่างสเปเชียลเนี่ยนะ!
“ช้า”
พอเข้าห้องมา เสียงซีก็ดังขึ้น….เขามองคนนั่งไขว่ห้างที่โซฟามองมานิ่งๆ ก็เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
“มึงยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ” เขาหันไปมองนาฬิกา…3 ทุ่ม
“……….” ซีไม่ตอบแต่เดินเข้าห้องนอนไปเงียบๆ สเปเชียลมองตาม เขาขมวดคิ้ว แล้วเดินเข้าห้องไปติดๆ
พออาบน้ำเสร็จทั้งคู่สเปเชียลก็เดินมานั่งขยี้ผมที่เปียกจากการสระอยู่ที่อาร์มแชร์ข้างเตียง
“เป็นไรวะ?” สเปเชียลทักซีที่ทำหน้าบึ้งๆอยู่บนเตียง
“………..”
“ไอ้ซี”
“โทรศัพท์”
สเปเชียลเลิกคิ้วแล้วควานหามือถือในกระเป๋ากางเกงที่ถอดพาดไว้ขึ้นมาดู….
10 Miss call
“โทษทีไม่ได้ยิน” เขาพูดส่งๆด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นอยู่ลึกๆ สายตาเหลือบไปเห็นมือถือสีขาววางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง
เขาหมุ่นคิ้วมอง “มือถือใคร”
“ซื้อมาเมื่อเย็น”
“หะ?” แล้วไอ้เครื่องเมื่อเช้าล่ะวะ?
“เครื่องนั้นคืนไอไป”
นี่ตกลงมึงอ่านใจกูได้ใช่มั้ย?
ซีเหลือบมองถุงในมือของสเปเชียล “นั่นอะไร”
“มือถือ”
“เปลี่ยน?”
สเปเชียลยักคิ้วขึ้นข้างนึง “เปล่า”
“………”
“มึงอยากได้มั้ยล่ะ” ซีเลิกคิ้วมองสเปเชียลอย่างงงๆ ก่อนจะอมยิ้มมุมปาก “ให้ก็เอา”
“อะ” สเปเชียลส่งถุงในมือให้สายตายังเสมองไปทางอื่น
“งั้นเครื่องนั้นเอาไป” ซีว่าแล้วพยักหน้าไปทางมือถือสีขาวข้างโต๊ะ
สเปเชียลนิ่งไปนิดก่อนจะคว้ามือถือเครื่องนั้นมาไว้ในมือ
“เดี๋ยวเปลี่ยนซิมโหลดไลน์ให้”
สเปเชียลว่าแล้วก็ลงมือหยิบๆ จับๆ มือถือ 3 เครื่อง
เครื่องแรก สีดำเครื่องเก่าเขา
เครื่องที่ 2 สีขาวเครื่องใหม่ที่เขาซื้อ
เครื่องที่ 3 สีขาวเครื่องใหม่ที่ซีซื้อ
พอดีเลย…ไอ้เพียวจะได้ไม่สงสัยว่าทำไมบอกจะเปลี่ยนแต่มือถือยังเป็นสีดำเครื่องเดิม
สเปเชียลยิ้มพอใจขณะจับเปลี่ยนซิม…ดีนะที่เขาเปลี่ยนซิมมือถือรุ่นนี้เป็น
ซีมองอาการแบบเด็กๆ ของอีกฝ่ายก็เผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
เด็กนี่มีอารมณ์หลากหลายจริงๆ
บางทีเขาก็ปรับไม่ทัน
แต่คนแบบนี้ก็สนุกดี…ไม่น่าเบื่อ
ไม่สิ…
น่ารักดี
“อ้าว พี่ซีตื่นแล้วเหรอ มานั่งสิๆ กินข้าวเช้า”
ไอหันมาเห็นซีเดินออกมาจากห้องเลยเรียกซีมานั่งที่โต๊ะ ไม่นานขนมปังปิ้ง 5 แผ่น ไส้กรอก 6 แท่ง ไข่ดาว 2ฟอง พร้อมนมจืดกับน้ำส้มแก้วใหญ่ ก็มาวางอยู่ตรงหน้าซีพร้อมกับคนทำที่มานั่งลงข้างๆ
“คิวล่ะ”
“ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าตรู่แล้วฮะ”
“แล้วไม่ไปไหน?”
ไอส่ายหน้าไปมา “ไม่ไปฮะ วันนี้พี่ซีไม่ไปไหนใช่มั้ย”
ซีพยักหน้ารับ “งั้นไอก็ยิ่งไม่ไป อยู่กับพี่ซีดีกว่า”
“เดี๋ยวเก็บให้ฮะ” หลังจากซีดื่มนมหมดแก้วและจัดการกับอาหารตรงหน้าเรียบร้อย ไอก็ขยับตัวลุกแล้วคว้าจานทั้งหมดไปที่ซิงค์ล้างจาน
ซีเห็นแบบนั้นก็ลูบหัวไอเบาๆแล้วผละออกมานั่งที่โซฟาเปิดทีวีดูข่าว
ไม่นานนักไอก็เดินตามมานั่งข้างๆ “พี่ซีฮะ”
“ว่า”
“คืนนี้พี่ซีปลดปล่อยมั้ย”
“ไม่เป็นไร”
ไอเลิกคิ้ว “ทำไมล่ะฮะ ไม่ได้ทำนานแล้วนะ”
“ไม่อยาก”
“โหย พี่ซีอ่ะ พี่คิวบอกช่วงนี้พี่ซีดูไม่สดชื่นไอว่าต้องเอาออกมั่งนะ”
“……….”
ไอว่าแก้มป่องก่อนจะขยับตัวมานั่งคร่อมหน้าตักของซี
ซีส่งเสียงหึในคอ “ลงเลย”
ไออมยิ้มเพราะเห็นซีไม่ได้ว่าหรือไล่จริงจังอะไรแล้วยกมือคล้องคออีกฝ่าย ก่อนจะบดสะโพกเข้ากับส่วนแข็งขืนที่ยังไม่ตื่นตัวดีของซี
ซีมองไอด้วยหน้าตาเรียบเฉยแล้วยกมือจับที่สะโพกมน
แกรก
“ซีมึงตื่-…”
ระหว่างที่ไอยังนั่งคร่อมหน้าตักซีโดยที่ซียังจับสะโพกของไอไม่ปล่อย ประตูห้องนอนใหญ่ก็เปิดออก พร้อมสเปเชียลที่เดินงัวเงียออกมา
สเปเชียลหันมามองทางซีก่อนจะชะงักคำพูดนิ่งไป
“โทษที”
ปัง!
เขาว่าแล้วปิดประตูห้องเสียงดังลั่น ไอที่นั่งอยู่บนตักซีสะดุ้งนิดๆ ตามแรงกระแทกของบานประตู
“ไอลง” ซีว่าแล้วตบที่สะโพกไอเบาๆ
“พี่ซี?”
“ลงก่อน”
“ฮะ” ไอรับคำงงๆ แล้วขยับออกจากตักซี
ซีลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปห้องนอนใหญ่ไปไม่เจออีกฝ่าย...เสียงน้ำ
อาบน้ำสินะ...
สเปเชียลเดินขยี้ผมออกมาจากห้องน้ำตวัดสายตามองซีนิดๆ แล้วเบนหนี
“กินข้าวมั้ย”
“…………”
“หิวรึยัง”
“…………”
ซีมองคนตรงหน้าที่ยังคงนิ่ง ทำหูทวนลมอยู่ อาการหงุดหงิดกลับมาอีกแล้ว
“เป็นอะไร”
“.............”
“สเปเชียล”
“.....เปล่า”
“ไปกินข้าวไป เดี๋ยวทำให้”
“.......มึงออกไปต่อเหอะ เดี๋ยวกูทำเอง”
“ต่อ? ไม่เป็นไรค่อยคืนนี้ก็ได้ไปกินข้าวสิ”
คืนนี้?!
แม่ง! หน้าด้านยอมรับมาได้
“กูไม่กิน จะออกไปข้างนอก”
“ไปไหน”
“ข้างนอก”
“แต่งตัวก่อน”
สเปเชียลขมวดคิ้วแน่น “กูจะไปคนเดียว”
“.............”
“.............”
สเปเชียลขยี้ผมอีก 2-3 ครั้งก็ขยับตัวจะออกจากห้อง แต่ซีก็คว้าแขนไว้
เขาสะบัดออกไวๆ “อย่าจับ”
ซีขมวดคิ้วมองอาการแปลกๆของคนตรงหน้า “เป็นอะไร”
“.............”
“สเปเชียล”
“….ปล่อย”
“เฮ้ย!”
ไม่ทันให้พูดอะไรมาก ซีก็คว้าตัวสเปเชียลขึ้นบ่าสเปเชียลโวยวายเตะขาไปมา มือก็ทั้งผลักทั้งต่อยอีกฝ่ายไม่หยุด
“ปล่อยกูลง! ไอ้ซี วางกูเดี๋ยวนี้นะเว้ย! แม่ง”
“พี่ซีมีอะไรรึเปล่าฮะ”
เสียงของสเปเชียลดังลั่นออกไปข้างนอกทำให้ไอโผล่หน้าเข้ามาถาม
ยิ่งทำให้สเปเชียลอาละวาดหนักกว่าเดิมมือเท้าปัดป่ายทุบตีพัลวัน “เชี่ย ปล่อยกูลง!”
“ไอออกไปก่อน” ซีว่าแล้วหันไปมองตาดุไอพยักหน้ารับแล้วปิดประตูลงทันที
“หยุด”
“มึงก็ปล่อยกูลงสิวะ! ปล่อย !”
ซีนิ่วหน้าเพราะเริ่มเจ็บบริเวณสะบักหลังและท้องจากการกระแทกของหมัดและเข่าของอีกฝ่าย…
ไม่ออมแรงเลยนะ
เขาวางสเปเชียลลงที่เตียงสเปเชียลทำท่าจะลุกหนีทันทีที่ถูกปล่อยลง แต่อีกฝ่ายใช้มือ 2ข้างจับบ่า ของสเปเชียลเพื่อกดไว้ไม่ให้ไปไหน “หยุด”
“ปล่อย!”
“เป็นอะไร”
“.............”
“.............”
“ปล่อย” สเปเชียลลดเสียงลงจากเดิมอารมณ์หงุดหงิดตอนแรกคลายลงไปมากเมื่อเห็นหน้าเครียดของอีกฝ่าย
“สเปเชียล”
“เออรู้แล้ว! จะออกไปกินข้าวนี่ไงปล่อยแล้วไปทำไป”
ซีกระพริบตาปริบๆ แล้วกระตุกยิ้ม
“ไปสิวะ”
ซีพยักหน้ารับแล้วถอยตัวออกมามองเมื่อเห็นสเปเชียลนิ่งลงแล้วก็เดินออกจากห้องนอนไป
สเปเชียลถอนหายใจเบาๆ แล้วเสยผมขึ้นข้างนึงพยายามควบคุมอารมณ์
ซีขยับซ้ายขยับขวาอยู่ในครัวเขาหยิบขนมปังกดลงในเครื่องปิ้ง แล้วคว้าไส้กรอกในตู้เย็นมาผ่าเป็น 4 แฉก รอให้กระทะร้อนแล้วโยนลงไปทอดกับน้ำมันมะกอกระหว่างรอทุกอย่างสุก เขาก็หันไปหยิบเนยกับแยมมาวางบนโต๊ะ แล้วคว้ากล้วยบนชั้นมา 2 ใบวางไว้ข้างๆ ด้วย หยิบไข่มาตอกใส่ชามเล็กๆ กำลังจะจับส้อมตีเสียงไอก็ดังขึ้นข้างหลัง
“พี่ซีผมทำให้มั้ย” “ไม่เป็นไร”
ซีตอบแล้วตีไข่เร็วๆ ก่อนจะเริ่มทำไข่กวน ไม่นานนักทุกอย่างก็เสร็จ
ไอมองตามซีแล้วหันไปมองประตูห้องนอนใหญ่ “พี่ซี...เขาเป็นไรอะฮะ”
“ไม่รู้สิ” ซีตอบผ่านๆ แล้วหยิบแก้วมาเทนมใส่จนเกือบเต็ม
“มีไรก็ถามกูนี่” สเปเชียลแทรกขึ้นเมื่อเดินออกมาแล้วได้ยินไอกำลังพูดถึงตัวเองอยู่ “เอ่อ…เรียกพี่สเปเชียลนะฮะ?”
สเปเชียลชะงักไป ก่อนจะพยักหน้า “เออ”
“พี่เป็นไรรึเปล่า”
“......ช่างกูเถอะ”
“เอ้า” ซีวางจานอาหารจานสุดท้ายลงที่โต๊ะสเปเชียลเดินไปนั่งด้วยท่าทางเซ็งๆ ซีมองแล้วก็แอบยิ้ม…แปรปรวณจริงๆ
“พี่ซี ให้พี่คิวสลับห้องนอนมั้ยฮะคืนนี้”
เคร้ง!
เสียงช้อนกระทบจานดังขึ้นทั้งไอและซีหันไปมองสเปเชียลที่ขมวดคิ้วแน่น
“โทษ หลุดมือ”
ไอหันกลับมาที่ซี “ว่าไงฮะ”
“อืม”
สเปเชียลกำหมัดแน่นอย่างโทสะ…
จะมาคุยบ้าอะไรกันตรงนี้!เดี๋ยวก็ยันโครมให้ทั้งคู่เลย!
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-1-20 13:23:49
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-1-22 17:31:47
