|
C h a p t e r 8
❖
เ ปิ ด รั บ
โฮ่ง โฮ่ง!
อัลฟาขยับตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นข้างเตียง...เบต้าร้องแล้วเหรอ...กี่โมงแล้วนะ...
ยังปวดหัวอยู่เลย...ไม่ได้นอนสบายแบบนี้มาหลายคืนแล้วขออีกนิดไม่ได้เหรอเบต้า
ความคิดของเด็กที่นอนซุกหาไออุ่นรอบตัวอยู่อย่างนั้นอัลฟาขดตัวกลมหลับตาสนิทกำลังจะดับสติตัวเอง อีกครั้ง
โฮ่ง โฮ่ง!
แต่เหมือนเสียงเล็กๆ ของเบต้าจะไม่ยอมหยุดลงง่ายๆแน่ ถ้าหากเขายังไม่ยอมลุกจากที่นอนเสียที
แน่นอนว่าเจ้าหุ่นยนต์สุนัขแสนรู้คงคิดว่าวันนี้เขาต้องไปมหาลัยแน่ๆ
วันนี้วันเสาร์นะ! สงสัยต้องสอนให้จำเร็วๆ เสียแล้ว
เจ้าตัวเล็กขยี้ตาเล็กน้อยแล้วปรือตาขึ้นก่อนจะหลับตาปี๋อีกครั้งเมื่อแสงแดดแยงเข้าตา
“อื้อ...อ๊ะ!” แล้วก็ต้องตกใจผงะออกเพราะรู้สึกถึงสัมผัสแข็งๆของกล้ามเนื้อตรงหน้า
“พะ...พี่เอ็กซ์”
พอมองได้เต็มตาอัลฟาก็พบว่าตัวเองนอนซุกอยู่ที่อกของเอ็กซ์ที่กำลังนอนใช้ศอกท้าวหมอนแล้วยกมือรองขมับอยู่
ทั้งยังมองมานิ่งๆ ด้วยตาดุๆ คู่เดิมและด้วยความที่เอ็กซ์นอนอยู่ในท่าที่ใบหน้าอยู่สูงกว่าหัวของอัลฟาขึ้นไป พออัลฟาเงยหน้ามองจึงทำให้ระยะห่างระหว่างดวงตาของทั้งคู่อยู่ใกล้กันแค่ลมลอดผ่าน
“ขะ...ขอโทษทีครับ...พี่คง...เอ่อ...เมื่อย”
เจ้าตัวเล็กที่สะดุ้งถอยออกมาไกลกวาดตามองนาฬิกาที่กำลังบอกเวลา7 โมงแล้วก็เม้มปากแน่น
“อืม” เอ็กซ์ตอบรับแล้วลุกขึ้นนั่งขยับบีบนวดที่บ่าตัวเอง
เมื่อวานตั้งแต่กลับมามือเล็กนั่นก็ไม่ยอมปล่อยเสื้อเขาเลยเลยต้องยอมนอนนิ่งให้ซุกอยู่อย่างนั้นตลอด 10ก ว่าชั่วโมงที่ผ่านมา
ทำเอาชาหนึบไปทั้งร่างซีกขวาที่นอนทับไม่ได้เปลี่ยนท่าแม้สักครั้ง
โครก~
เงียบกันไปหลายอึดใจอยู่ๆ เสียงคำรามที่ทำให้เจ้าตัวเล็กต้องหน้าแดงก็ดังขึ้น
เอ็กซ์ขยับยิ้มมุมปากอย่างที่อีกฝ่ายไม่ทันสังเกตุ “อาบน้ำแล้วออกไปกินข้าวเถอะ” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืน
กำลังจะเดินออกจากห้องแต่ก็ต้องหันกลับไปมองอัลฟาเล็กน้อยส่งสายตาเป็นเชิงบอกให้เข้าห้องน้ำ ไปได้แล้ว และเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กขยับไปหยิบผ้าขนหนูเขาก็เดินออกจากห้อง...ไปอาบห้องซีก็ได้
อัลฟาลอบมองเอ็กซ์จนหายออกจากห้องไปแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความที่ทำตัวไม่ถูกเอาเสียเลยเวลาอยู่กับพี่คนนี้ แต่คิดแล้วก็รู้สึกผิด ก็ตั้งแต่เมื่อวานเขาทำให้อีกฝ่ายไม่ได้กินอะไรเลย
ต้องนอนนิ่งให้เขาซุกอยู่อย่างนั้นจนถึงตอนนี้แน่ๆ
“เอ้า แอลมานั่งนี่สิ” สเปเชียลที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหารพร้อมกับซีและเอ็กซ์หันมากวักมือเรียกเมื่อเห็นอัลฟาเดินออกจากห้องมา
ถ้าไม่ใช่เพราะอยากรู้ว่าเมื่อวานมีเรื่องอะไรทำไมเอ็กซ์ถึงไปนอนกอดอัลฟากลมแบบนั้นคนขี้เซา อย่างสเปเชียลคงไม่มีทางลืมตาตื่นมาตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อรอฟังคำอธิบายแน่ๆ
คนเป็นพี่มองตามอัลฟาที่กำลังลงมือกินอาหารเช้าตรงหน้าไม่วางตา
หลังจากที่รู้เรื่องจากปากเอ็กซ์หมดแล้วสเปเชียลก็อดโมโหไม่ได้ เจอไอ้พวกนั้นเมื่อไหร่ศพไม่สวยแน่
“แอล”
“ครับพี่สเปเชียล?” อัลฟาชะงักปากที่กำลังจะงับขนมปังในมือแล้วเงยหน้าขานรับ
“เรื่องเมื่อวานพี่รู้หมดแล้ว”
“ง่ะ”
“ไม่ต้องมาง่ะ…เรื่องอดนอนนี่พี่เตือนแอลแล้วใช่มั้ย”
สเปเชียลว่าเสียงดุ ยกมือกอดอกคาดโทษอย่างที่เจ้าตัวเล็กต้องเม้มปากแน่น
“ครับ…ขอโทษครับ” อัลฟาตอบรับเสียงแผ่ว พลางเหลือบมองเอ็กซ์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
หลังจากที่รู้เรื่องสเปเชียลก็นั่งคิดหนักหาทางออกมาสักพักใหญ่ๆ แล้ว
การที่จะให้อัลฟานอนคนเดียวแล้วต้องอดนอนจนเป็นอันตรายแบบนี้เขาไม่โอเคมากๆและหากจะให้เขาไปนอนด้วยคนข้างๆ คงไม่ยอม
บทจะให้เจ้าตัวเล็กมาร่วมห้องยิ่งเป็นไปไม่ได้ทางออกสุดท้ายที่มีคงไม่พ้นให้เอ็กซ์มานอนเป็นเพื่อน...
ติดก็ตรงที่เขาไม่ไว้ใจให้เอ็กซ์มาใกล้ชิดกับน้องเขา2 คน ในที่มิดชิดแบบนั้นเอาเสียเลย จะทำอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้ เผลอๆ คิดบ้าอะไรขึ้นมา หรือบีบคออัลฟาตายจะทำยังไงยิ่งคิดยิ่งไม่พอใจทางออกสุดท้ายที่มี...
แต่...ถึงจะไม่พอใจแค่ไหนแต่ก็คงไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ
“แล้วตกลงจะแก้ปัญหายังไงถ้าไม่ให้เอ็กซ์มานอนเป็นเพื่อน งั้นเราก็ต้องมานอนที่ห้องพี่” คิดๆ แล้วสเปเชียลก็ลองเอ่ยลองเชิงออกไป
“เฮ้ย” คราวนี้คนท้วงไม่ใช่คนเป็นน้องแต่กลับมาเป็นเจ้าของนัยน์ตาสีทองที่นั่งอยู่ข้างสเปเชียลเสียอย่างนั้น
สเปเชียลไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจอาการตกใจของคนข้างกายมุ่งความสนใจไปที่คนตรงหน้า “เอาอย่างนั้นมั้ย?”
“เอ่อ…” อัลฟาลากสายตาไปมองซีแล้วลอบกลืนน้ำลาย “พี่เอ็กซ์มานอนกับแอลได้มั้ยล่ะครับ”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพี่ซีไม่โอเคขนาดไหน…
“…”
“ว่าไงเอ็กซ์ มึงติดอะไรมั้ย…” สเปเชียลหันไปถามเอ็กซ์ เมื่อเห็นเจ้าตัวไม่ตอบอะไร “กูเป็นห่วงน้อง มึงย้ายมานอนที่นี่สักพักได้มั้ยวะ?”
เอ็กซ์เงยหน้าสบสายตาจริงจังของสเปเชียลแล้วเบนไปมองอัลฟาที่ก้มหน้างุดอยู่ข้างๆ
“…” กลัวอะไรนักหนา
“เอ่อ…พี่เอ็กซ์ไม่โอเครึเปล่าครับ?”
เอ็กซ์เลิกคิ้วอย่างประหลาดใจเมื่ออยู่ๆ นัยน์ตาสองสีก็เงยขึ้นมาสบทั้งยังเอ่ยถามแบบที่ไม่คาดคิดมาก่อน
เขาลอบยิ้มมุมปาก “โอเค”
สเปเชียลได้ยินแบบนั้นก็กำมือทุบลงที่ฝ่ามืออีกข้างของตัวเองอย่างพอใจ “งั้นตามนี้นะ”
หลังมื้ออาหารอัลฟาก็อุ้มเบต้าไปนั่งแหมะอยู่ที่พรมหน้าโซฟา เอ็กซ์เหลือบมองเจ้าตา 2 สีที่นั่งโบกของเล่นรูปร่างแปลกตาไปมาโดยมีหุ่นยนต์สุนัขสีทองแดงวิ่งไล่งับตาม… บรรยากาศชวนขมวดคิ้ว…ผ่อนคลาย จนไม่ชิน
“เบต้างับ!”
เสียงใสดังขึ้นพร้อมกับเสียงตุบตุบดังตามระยะของลูกบอลสีฟ้าอ่อนที่กระเด็นไปตามทางแบบที่มีเจ้าเบต้าวิ่งไปอ้าปากคว้าหมับไว้ แล้วหมุนตัวรุดกลับมาวางของในปากไว้ที่มือเจ้านายอย่างรู้ใจ
ให้คนขว้างยิ้มกว้างแล้วลูบหัวลูบหางหุ่นยนต์ของตน “เก่งมาก กู๊ดบอย”
แมวเล่นกับหมาชัดๆ
ความคิดของคนที่มองแล้วยกยิ้มอย่างไม่รู้ตัว…
“ฮึบ!” อยู่ๆ สเปเชียลก็ขยับมือสอดเข้าใต้แขนทั้ง2 ข้างของอัลฟาแล้วยกอุ้มมาวางบนตักให้คนมองอย่างเอ็กซ์ต้องเผลอหมุ่นคิ้ว
ภาพอัลฟาซุกหน้าลงที่ไหล่สเปเชียลดูแล้วรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก เหลือบมองซีที่โอบไหล่สเปเชียลอยู่อีกทีก็ยิ่งแปลกเข้าไปอีก…
ไหงคราวนี้รายนั้นไม่โวยวายสักแอะ
ซีเองก็แอบสังเกตุท่าทีของเอ็กซ์อยู่ไม่น้อย…
นิสัยอย่างเอ็กซ์ไม่ใช่ซาไลย์ที่จะถามอะไรให้มากความสงสัยอะไรก็ปล่อยผ่าน ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากให้จับทางได้ว่าคิดอะไร แต่กับเพื่อนสนิทอย่างซี รู้จักเจ้าตัวจนทะลุปรุโปร่งเสียหมดแล้ว
คิดจะปิดเขาน่ะเหรอ…ไม่มีทาง
ซีมั่นใจยิ่งกว่าอะไร…การที่เอ็กซ์มีท่าทีอ่อนลงอย่างนี้ ซ้ำยังไม่รุนแรงคิดจะฆ่ามนุษย์รอบข้างอย่างที่เคยเป็นก็เพราะ…เด็กข้างๆ เขา
สเปเชียล…คือคำตอบจากเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เอ็กซ์ละเว้นสเปเชียลในทุกๆ ข้อ ติดจะยอมให้เสียด้วยซ้ำ
ซึ่งนั่นทำให้ซี…ไม่สบอารมณ์
แต่สำหรับอัลฟานี่เป็นยังไงเขาเองก็ไม่แน่ใจ…แต่ที่เห็นเอ็กซ์เองก็คงถูกใจไม่น้อย…
ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางปล่อยให้เข้ามาวุ่นวายใกล้ๆตัวแบบนี้แน่
“พี่ซีคิดอะไรน่ะครับ” ซีสะดุ้งเล็กน้อยหันไปสบตาคนทัก
“หืม?”
“ตรงนี้ชนกันแล้วน้า” ไม่ว่าเปล่ามือเล็กของอัลฟาขยับไปจิ้มเบาๆ กลางหว่างคิ้วของซี
ให้คนถูกจับคิ้วยกยิ้มอย่างไม่ถือสา…เหมือนว่าเจ้าตัวเล็กนี่จะไม่กลัวเขาอีกแล้วสินะ
เขาเองก็เลิกไม่พอใจอาการติดสเปเชียลของอัลฟาแล้วเหมือนกันท่าทางติดสัมผัสแบบนี้เห็นแล้ว ก็ต้องยกให้…
แค่อัลฟาคนเดียวเท่านั้น ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊ ◊
“…”
บรรยากาศสงบนิ่งไร้เสียงรบกวนใดๆ ภายในห้องนอนอุณหภูมิต่ำเงียบกริบอย่างน่าอึดอัด อัลฟาเดินผมเปียกลู่ออกมาจากห้องน้ำก็เจอเจ้าของนัยน์ตาสีเงินนอนพิงหัวเตียงเล่นกับเบต้าอยู่
เอ็กซ์เหลือบมองมานิ่งๆ “ผมเปียก” เขาว่าแล้วมองตามหยดน้ำที่ร่วงลงพื้นทีละหยด
“อะ…ครับ” ฝ่ายคนถูกทักสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่วางคลุมหัวไว้เฉยๆ มาซับน้ำ ที่ปลายเส้นผม
แต่ด้วยที่ไม่ได้เป็นคนใส่ใจจะทำให้ผมตัวเองแห้งเท่าไหร่นัก หลังจากขยี้อยู่ 2-3 ครั้งก็กระโดดขึ้นเตียงแล้วกวักมือเรียกเบต้าให้เข้ามาเล่นด้วยทันที
ทางด้านเอ็กซ์ก็ขมวดคิ้วมองหยดน้ำจากผมสีอ่อนที่ยังไม่ถูกซับให้หมาดดีด้วยความไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ออกปากอะไร
จนกระทั่ง…
“ฮัดชิ้ว!”
ด้วยความเย็นจากเครื่องปรับอากาศบนฝ้าส่งผลให้เจ้าตัวเล็กจามออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“เช็ดผมเดี๋ยวนี้”
สิ้นเสียงคำสั่งอัลฟาก็รีบจับผ้าขนหนูมาขยี้ผมอย่างรีบร้อน…ตากับเสียงไม่แพ้กันจริงๆ คนสั่งจับตามองมือเล็กจับผ้าขยับขึ้นลงที่หัวตัวเองอยู่จุดเดียวไม่เปลี่ยนก็เริ่มจิ๊ปากอย่างขัดใจแล้วคว้าผ้า จากมืออีกฝ่ายมาไว้ในมือ ให้คนโดนแย่งผ้าหันมามองอย่างงุนงง
“ขยับมา”
“ครับ?” อัลฟาขานรับด้วยความไม่เข้าใจดวงตากลม2สีฉายแววกลัวอยู่ภายในเล็กน้อย
“ขยับมา” เอ็กซ์ทวนคำแล้วถอนหายใจ “นั่งนี่” เขาชี้นิ้วลงตรงที่ว่างด้านหน้าตัวเอง
อัลฟาเบิกตามองอย่างสงสัยแต่ก็ยอมคลานไปนั่งแปะตามที่อีกฝ่ายบอกแต่โดยดี เจ้าตัวเล็กก้มหน้างุดไม่ยอมสบตาจนได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นเหนือหัว
“หันหลัง”
“เอ๋?”
“หันหลัง” เอ็กซ์ทวนคำอีกครั้งให้คนตัวเล็กกว่าขยับหันหลังให้แบบที่ยังไงก็ยังไม่เข้าใจในคำสั่ง
แต่ไม่นานเกินรอก็ได้คำตอบเมื่อผ้าขนหนูผืนเดิมถูกคลุมลงที่ศีรษะของอัลฟาโดยมีมือหนาของคนด้านหลังคอยซับขยี้ให้แต่หาก…
“โอ้ย!”
เอ็กซ์ชะงักมือทันทีที่ได้ยินเสียงร้องของอัลฟา
“เจ็บ…งื้อ” อัลฟายกมือลูบหัวที่ยังเปียกของตัวเองป้อยๆหลับตาปี๋นิ่วหน้าเพราะแรงมือเมื่อครู่ของอีกฝ่าย
“…โทษที” เอ็กซ์นิ่งไปก่อนจะเอ่ยปาก
แรงแค่นี้ก็เจ็บแล้วเหรอ…ยังไงดีล่ะ
“เจ็บก็บอก” เอ็กซ์วางผ้าลงที่ศีรษะอัลฟาอีกครั้งแล้ววางมือทับลงเบาๆขยับลูบซ้ายขวาอย่างเกร็งๆ
อัลฟานั่งนิ่ง กระพริบตาปริบๆ อย่างไม่คุ้น คราวนี้ไม่เจ็บแล้ว แต่ขืนเช็ดแบบนี้ทั้งคืนคงไม่แห้ง…
แม้จะคิดแบบนั้นอยู่ในใจแต่เจ้าตัวเล็กก็ยังคงนั่งนิ่งๆ ให้อีกฝ่ายเช็ดผมให้จนกว่าจะเลิกไปเอง
สัมผัสแบบนี้ก็สบายหัวดี
รู้ตัวอีกทีก็เอนหลังพิงกับอกอีกฝ่ายไปเสียแล้ว แค่ไม่เห็นสายตาดุๆ ของพี่เอ็กซ์เขาก็ไม่กลัวอะไรหรอกเหมือนว่าพี่เอ็กซ์เองก็จะไม่ได้ดุเหมือนที่เห็น
ซ่อมเบต้าให้ ช่วยเขาจากพวกนั้นแถมยังยอมมานอนเป็นเพื่อนอีก คิดแล้วเด็กติดสัมผัสก็ทิ้งน้ำหนักลงไปที่คนด้านหลังอย่างติดจะอ้อน
เอ็กซ์เลิกคิ้วกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของอัลฟาแต่ไม่ได้ทักอะไรมือหนายังคงขยับขยี้ผมให้เบาๆ เขาเหลือบมองใบหน้าของคนที่พิงอกเขาอยู่ดวงตากลมปรือลงเล็กน้อยอย่างคนง่วงนอน
“พี่เอ็กซ์” เสียงเรียกที่ทำให้เจ้าของมือหนาที่หยุดมือไปรู้สึกตัว
“หลับแล้วเหรอ”
“…เปล่า”
อัลฟาขยับนั่งตัวตรงยกมือแตะๆ ที่ผมตัวเอง “แห้งพอแล้วล่ะครับ นอนเถอะ”
ก๊อก ก๊อก
ไม่ทันได้ขยับเปลี่ยนท่าเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น สเปเชียลเปิดประตูเข้ามาแล้วชะงักไปนิดกับภาพที่เห็นตรงหน้า…
เช็ดผมเหรอ…
“อ่า…พี่มาส่งเข้านอนน่ะ”
เจ้าตัวเล็กได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกว้าง ยกมือขึ้น 2ข้างหาสเปเชียล
“ฝันดีนะแอล” สเปเชียลเดินเข้ามานั่งข้างๆแล้วจูบที่หน้าผากอัลฟาเบาๆ แบบที่ทำประจำ
เอ็กซ์มองการกระทำแบบนั้นก็หมุ่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ…ทำอะไรกัน
อัลฟาหลับตาปี๋ ยิ้มรับสัมผัสแล้วยกตัวหอมแก้มตอบฟอดใหญ่ แบบที่คนเป็นพี่ก็หัวเราะแล้วลูบหัวด้วยความเอ็นดู
“นอนซะนะ” สเปเชียลว่าแล้วขยับลุก “ฝันดีเอ็กซ์”
“อืม”
เมื่อเอ็กซ์ตอบรับ สเปเชียลก็เดินออกจากห้องไป
“นอนกันเถอะครับ” ว่าแล้วเจ้าตัวเล็กก็มุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มพร้อมกับเบต้า
เอ็กซ์เห็นแบบนั้นก็คว้าเบต้าขึ้นมาวางลงข้างเตียง
ฝ่ายอัลฟาที่ถูกดึงของในอ้อมแขนออกก็เงยหน้ามองเอ็กซ์ก่อนจะมุดลงใต้ผ้าห่มหลังจากสบตาเข้ากับอีกฝ่าย
ท่าทางที่คนมองก็ขยับเอาผ้าขนหนูพาดไปที่โซฟาข้างเตียงแล้วล้มตัวลงนอนพลางหยิบรีโมทจะปิดไฟแต่ไม่ทันได้กด เจ้าลูกแมวข้างๆ ก็ขยับเข้ามาเสียชิดตัว…
“…” เอ็กซ์เหลือบมองก้อนผ้าห่มที่ห่ออัลฟาไว้ข้างตัวแล้วก็คิดไปถึงคำสเปเชียล
‘อัลฟากลัวความมืด ปกติจะเปิดไฟหัวเตียงไว้ยังไงฝากมึงดูด้วย’
คิดแล้วก็เปิดไฟหัวเตียงแล้วปิดไฟหลักอย่างที่ได้ฟังมาคราวนี้เจ้าตัวเล็กโผล่ออกมาจากผ้าห่มจ้องเขาตาแป๋ว
“…อะไร”
“พี่เอ็กซ์…ปิดไฟให้หมดก็ได้ครับ”
“…”
พอเห็นอีกฝ่ายขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจอัลฟาก็เอ่ยปาก “ไม่ได้นอนคนเดียวแอลไม่เป็นไร”
คำที่คนฟังก็พยักหน้ารับแล้วกดปิดไฟพอห้องมืดสนิทเอ็กซ์รู้สึกได้ถึงแรงสะดุ้งของคนข้างกายก่อนจะตามมาด้วยขยับเข้ามาซบลงที่อกเขา
เมื่อเห็นเอ็กซ์ไม่ได้ทักท้วงอะไรอัลฟาก็หลับตาลง
ฟังเสียงหัวใจเต้นสม่ำเสมอของอีกฝ่ายเช่นเมื่อคืน
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-1-27 07:37:10
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-1-27 13:51:01
