C h a p t e r 1 2
❖
อ า ร์ มิ น
แก้วใสที่ถูกรินน้ำหวานสีสวยลงไปจนเกือบล้นถูกเสริฟลงตรงหน้าของเด็กผู้ชายที่ถูกเรียกว่าอาร์มินแต่เจ้าตัวทำเพียงแค่มองนิ่งๆ ไม่แม้แต่จะหยิบขึ้นจิบเพื่อรักษามารยาท สเปเชียลมองคนที่ว่าด้วยความรู้สึกไม่ถูกชะตา...บรรยากาศรอบตัวแบบนี้มันคุ้นๆ
“มาได้ยังไงน่ะ” เอ็กซ์เอ่ยปากเป็นคนแรกหลังจากที่ทั้ง 4 คนมานั่งกันที่โต๊ะอาหาร
“พี่คิวส่งผมมา” ไม่รู้ว่าคิดไปเองมั้ยแต่เหมือนว่าแค่กับเอ็กซ์เท่านั้นที่เจ้าผมขาวนี่มีท่าทีอ่อนลงเวลาพูดคุย
“คิว? มีอะไร” ซีที่นั่งฟังอยู่ด้วยแทรกขึ้นมาทันที...คิวอยู่ที่แดนนี่?! แล้วนี่เอ็กซ์ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
“ที่แดนเกิดปัญหาครับ โคลนผิดปกติ”
“โคลน?” สเปเชียลทวนคำทันทีเมื่อไม่เข้าใจตามลักษณะนิสัยเจ้าตัว แต่หากคราวนี้เจ้าของเรื่องกลับเหลือบตามองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรแล้วออกปาก
“คุณช่วยเงียบหน่อยได้มั้ย”
สเปเชียลชะงักไปก่อนจะอ้าปากพยายามหาคำด่าไอ้เด็กหน้าตายตรงหน้าแต่ถูกซีรั้งแขนไว้
“คิวกลับไปแดน?” เอ็กซ์เอ่ยขึ้นคิ้วเข้มเริ่มขมวดเข้าหากัน ปราดตามองซีอย่างไม่พอใจ
คนถูกเหล่ทำเพียงไหวไหล่ แล้วหันกลับมาหาอาร์มิน
“คิวต้องการให้ทำอะไร”
อาร์มินเหลือบหางตากลับมามองซีอีกครั้ง
“พี่คิวให้ผมมาที่นี่เผื่อเวลาต้องการติดต่ออะไรจะได้สะดวก ช่วงนี้ที่แดนวุ่นวายมากไม่แน่ใจถ้าเหตุการณ์ไม่ปกติเร็วๆ นี้ คงต้องตามพี่เอ็กซ์กลับไปดูระบบ”
“แล้วนายทำไม่ได้รึไง”
พอเป็นเอ็กซ์ที่ถาม อาร์มินก็หันหน้าไปมองแล้วส่ายหน้าเหมือนเด็กเล็กๆ
“ผมลองแล้ว...พี่เอ็กซ์ทำไว้ซับซ้อนมาก...”
เอ็กซ์ถอนหายใจ แล้วยกยิ้มน้อยๆ
“ไม่เป็นไร” ก่อนจะหันไปเห็นสเปเชียลนั่งหน้ายุ่งอยู่
“อยากรู้?”
สเปเชียลมองหน้าเอ็กซ์แล้วย่นจมูกส่งเสียงหึอย่างไม่พอใจ ให้คนมองต้องยิ้มตาม
ซีเห็นแบบนั้นก็ออกปากอธิบาย
“อาร์มินเป็นน้องที่แดนมีคู่แฝดที่ตัวอ่อนปฏิสนธิพร้อมกัน...ความสามารถทั้งคู่คือเทเลพาธี”
“เอ็กซ์เป็นคนดูแลตั้งแต่เล็ก” ซีเอ่ยเสริมแล้วเหลือบตามองอาร์มินที่ยังนั่งทำหน้านิ่งๆ ไม่เปลี่ยน
“เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวนี่ไม่รู้คงไม่เป็นไรใช่มั้ย”เจ้าของเรื่องเอ่ยขึ้นลอยๆ เหล่หางตามองสเปเชียล
ให้คนถูกด่ากระทบต้องค้อนขวับทันที...
ให้ตายสิ! ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่าใครเลี้ยงมานิสัยเหมือนกันไม่มีผิด!
ซีลูบหัวสเปเชียลเบาๆ ให้อารมณ์เย็นลง
“ไว้เล่านะ”
พอได้ยินแบบนั้นคนกำลังโมโหก็ยอมนั่งเฉยๆไม่อาละวาดอะไร
“แล้วตอนนี้ที่แดนเป็นยังไงบ้าง?” ซีละความสนใจจากสเปเชียล หันไปถามอาร์มินอีกครั้ง คนถูกถามเหล่มองพักนึง ก่อนจะยก 2 นิ้วขึ้นแตะที่ข้างขมับแล้วหลับตานิ่งไป
ไม่นานก็ลืมตาขึ้นหันกลับมาทางซี
“มีอาร์ฝากถามว่ายังจำคำว่า’แดน’ได้อยู่เหรอพี่ซี”
หึ
ซีฟังถ้อยคำประชดแบบนั้นก็แค่นหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ
“ยังไงก็แล้วแต่ ผมคงต้องอยู่ที่นี่สักพักจนกว่าพี่คิวจะสรุปว่าให้ทำยังไง”
แกรก
“พี่เอ็กซ์..” อัลฟาที่ยังคงอยู่ในชุดนอนเปิดประตูเดินขยี้ตาออกมาในแขนอุ้มเบต้าที่กระดิกหางไปมา
ไม่หยุดอยู่
เอ็กซ์หันไปมองตามเจ้าตัวเล็กที่รุดเข้ามาใกล้ก่อนจะปีนขึ้นตัก
“...ตื่นแล้ว?”
“ครับ” อัลฟาขานรับน้ำเสียงยังงัวเงียวางเบต้าลงที่พื้นแล้วหันหน้าซุกเข้าที่อกเอ็กซ์ หลับตาฟังเสียงหัวใจ
ดวงเดิม
“เอ็กซ์มึงพาแอลเข้าไปนอนเถอะดูอาการแล้วคงไม่ไหว” สเปเชียลมองใบหน้าซีดๆ
ของอัลฟาแล้วก็เอ่ยด้วยความกังวล
อาร์มินจ้องภาพตรงหน้าเขม็งอย่างไม่เข้าใจมองอัลฟาสลับกับเอ็กซ์ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม
เอ็กซ์เงยหน้ามองอาร์มินเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นโดยมีอัลฟาอยู่ในแขนแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
“พี่ซี...กลิ่นมนุษย์ เด็กนั่น...” อาร์มินมองตามจนประตูห้องนอนปิดลง จึงหันขวับมาทางซีทันที
“อืม ใช่” ซีตอบรับด้วยท่าทางที่ไม่ได้ใส่ใจนัก
“ไม่ใช่แค่คนนี้?” ว่าแล้วก็หันไปมองสเปเชียลที่ทำตาเขียวมองมาอยู่ก่อนแล้ว
“พี่เอ็กซ์กับมนุษย์...” อาร์มินพึมพำด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง
พี่เอ็กซ์ที่เขารู้จัก ที่คอยเลี้ยงดู สั่งสอนมาไม่ใช่ซาไลย์ที่จะญาติดีกับมนุษย์ได้เลย
ภาพเมื่อกี้มันต้องเป็นภาพหลอนแน่ๆเขาคงเดินทางเหนื่อยเกินไป
คิดสรุปอย่างสับสนในใจได้สักพักก็ฉุกคิดถึงเรื่องที่สำคัญกว่าแล้วเงยหน้าขึ้นหันไปทางซี
“ว่าแต่...ให้ผมนอนที่ไหนได้ครับ”
“พี่เอ็กซ์”
เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองคนที่นอนอยู่ข้างๆหลังจากถูกวางลงที่เตียงแล้ว
“...” เจ้าของชื่อเลิกคิ้วเป็นเชิงตอบรับ
“ไม่ไปไหนหรอก” เอ็กซ์เอ่ยปากเมื่อเห็นอัลฟายังคงนอนลืมตามองเขาไม่ยอมหลับเสียที
อัลฟาได้ยินแบบนั้นก็ขยับเข้าซุกอีกฝ่ายทันที... ตื่นมาก็ไม่เจอ...ไม่ดีเลย
เอ็กซ์นอนมองเจ้าตัวเล็กที่หลับตาไปก็ลอบถอนหายใจ ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกๆ เขารู้สึก…ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เขาเป็นซาไลย์…และ…เกลียดมนุษย์
“พี่เอ็กซ์”
เอ็กซ์สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคนที่คิดว่าหลับไปแล้วอยู่ๆก็เงยหน้าขึ้นเรียกชื่อเขา
“ว่าไง”
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ”
ไม่รู้ว่าเขารู้สึกไปเองมั้ยแต่พี่เอ็กซ์ดูผิดไปจากปกติ…แถมจังหวะการเต้นของหัวใจก็เปลี่ยนไปด้วย
“ไม่เป็นไร”
มือเล็กขยับยกไปจับข้างแก้มของอีกคนเบาๆนัยน์ตาที่ฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด เอ็กซ์ชะงักไปนิดแต่ก็เอียงรับสัมผัสของอีกฝ่าย
เหมือนแรงดึงดูดสักอย่างเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งคู่ อัลฟายกตัวขึ้นประทับจูบเบาๆ ที่ปากของคนที่โน้มหน้า
ลงมา
แต่เมื่อกำลังจะถอยออกมาเอ็กซ์ก็ขยับหน้าตามกดแนบปากเข้าที่กลีบปากของอัลฟาอย่างไม่ทันให้ได้ตั้งตัว
ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปเร็วเท่าความคิดกวาดไปทั่วโพรงปาก ดูดกลืนลิ้นที่ขยับหลบไปมาอย่างคนไม่เคยจูบ
อัลฟาเบิกตากว้างเพราะตกใจในสัมผัสที่ไม่เคยได้รับ แม้จะเคยจูบแล้ว แต่หากเป็นเพียงกดริมฝีปากแตะกันเบาๆ กับแด๊ด มัมและพี่สเปเชียลเท่านั้น ดีฟคิสแบบนี้เขายังไม่เคย
ด้วยที่เอ็กซ์ไม่รู้จักผ่อนแรงไม่คิดจะนุ่มนวลหรือค่อยเป็นค่อยไปจูบที่รุกรานอีกฝ่ายมากขนาดนี้ ทำให้ลมหายใจขาดตอนไปอย่างช่วยไม่ได้
อัลฟาถอยหลังหนีจนปากหลุดออกจากกันได้ครู่นึงแต่ไม่ทันได้สูดออกซิเจนเต็มปอด อีกฝ่ายก็ขยับมาปิดปากเข้าอีกครั้งมือหนาข้างนึงยกขึ้นรั้งท้ายทอยอัลฟาเข้าใกล้ จับล็อคไม่ให้หันหนี
หวาน…หวานเหมือนของหวานจำพวกเค้กยิ่งไล้เลียยิ่งได้กลิ่นหอมของเนย...
เนิ่นนานจนเจ้าตัวเล็กดิ้นหนักขึ้นเอ็กซ์ก็ถอนปากออก
“อึก..คะ…แค่ก!” ทันทีที่ปากเป็นอิสระ อัลฟาก็งอตัวไอด้วยอาการหายใจไม่ทันแล้วคิดว่าคงพ่วงด้วยการสำลักน้ำลายเข้าไปอีก
เอ็กซ์นิ่งไปกับอาการที่ไม่เคยเห็นเจ้าตัวทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงไอไม่หยุด น้ำหูน้ำตาเริ่มไหลเพราะแรงสั่นของร่างกาย เอ็กซ์ขยับตัวโอบอัลฟาเข้าใกล้ ในขณะที่อีกฝ่ายก็ยังคงไอไม่หยุด
ผ่านไปสักพักจนเริ่มเบาลงอัลฟาก็ยกมือคล้องคอเอ็กซ์แล้วกดใบหน้าลงที่บ่าหายใจหอบด้วยอาการเจ็บหน้าอกจากที่ไอเมื่อครู่
“แค่ก…”
“โทษที” พอเห็นคนในแขนเงียบเสียงไปแล้วจึงเอ่ยปาก
“แอล…หายใจไม่ออก” เสียงอู้อี้ดังขึ้นที่ข้างหู เจ้าตัวเล็กยังคงซุกหน้ากับบ่าเขาไม่ยอมเงย
แกรก
“อ่า…โทษครับ” อาร์มินเปิดประตูเข้ามาในขณะที่คนในห้องยังไม่ได้ผละจากกัน
แต่ท่าทางของคนมาใหม่ไม่ได้มีอาการตกใจเลยแม้แต่น้อย เขาทำเพียงจ้องมองภาพตรงหน้าเฉยๆแล้วเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงที่ไม่แสดงความรู้สึกใดๆแม้ในใจจะพาลหงุดหงิดขึ้นไม่น้อยแล้วก็ตาม
เอ็กซ์หันไปมองตามแล้วก็พยักหน้าให้เข้ามาส่วนตัวเล็กที่เกาะเขาหนึบอยู่ก็ยังซุกหน้านิ่งเหมือนเดิม
ราวกับทั้ง 3 ไม่มีความรู้สึกตกใจอยู่ในสารระบบความคิดผิดกับอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังอาร์มิน
“เฮ้ย! แอลเป็นไรไปอ่ะ” สเปเชียลว่าแล้วก็รุดเข้าไปหาน้องทันที
“งื้อ” อัลฟาที่ถูกขยับดึงที่ไหล่ให้หันไปมองก็ผละออกจากเอ็กซ์เข้ากอดสเปเชียล
“งอแงอะไรฮึ”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอะไรซุกหน้าแบบนั้นไม่ได้ร้องไห้ สเปเชียลก็พ่นลมออกจากปากด้วยความ
โล่งใจ
“เปล่าครับ”
พอได้ยินคำตอบของอัลฟาแล้วก็หันไปทางเอ็กซ์
“ให้อาร์มินมานอนนี่ด้วยนะ”
หลังจากคุยตกลงกันแล้วก็สรุปได้ว่าให้อาร์มินมานอนที่ห้องกับเอ็กซ์และอัลฟา
ด้วยความที่ไม่ไว้ใจเอ็กซ์ตั้งแต่แรกการที่ให้อาร์มินมานอนอยู่ด้วยก็อาจจะเป็นทางออกที่ไม่เลว
แต่ซีที่ฟังคำตัดสินจากสเปเชียลแบบนั้นก็แอบคิดในใจไม่ได้
ให้ซาไลย์ที่มีนิสัยเหมือนกัน 2 ซาไลย์ไปอยู่กับอัลฟานี่มันจะไม่ยิ่งเลวร้ายกว่าเหรอไง?
“โอเคมั้ยแอล?”
เมื่อสเปเชียลย้ำคำถามอัลฟาเจ้าตัวก็เหมือนจะเพิ่งสังเกตุเห็นคนมาใหม่ตอนนี้เอง
อาร์มินเหลือบมองอัลฟาด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนักจนเจ้าตัวเล็กก็รู้สึกได้
แต่เขาไม่ได้กลัวคนตรงหน้านัยน์ตาเรียบนิ่งไม่บ่งบอกอะไรนอกจากความว่างเปล่า
“...” อัลฟาเบะปากนิดๆ แล้วหันไปหาสเปเชียล
“นอนได้ใช่มั้ย?” เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นก็ต้องเอ่ยถามแต่คราวนี้อัลฟาไม่ตอบรับ หน้าเริ่มมุ่ยลงเรื่อยๆ
ไม่อยากนอนกับคนนั้น
คิดแล้วก็ขยับหันไปหาเอ็กซ์แล้วปีนขึ้นตักไปซุกหน้าลงที่บ่าอีกฝ่ายเหมือนเมื่อครู่
สเปเชียลชะงักไป
“งั้นฝากมึงด้วยนะ”
เมื่อเห็นเอ็กซ์พยักหน้ารับสเปเชียลก็เดินออกจากห้องไปอย่างช่วยไม่ได้
ทางอาร์มินเองก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อหยิบกระเป๋าโยนที่โซฟาด้านข้างแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวที่พับอยู่ตรงตะกร้าเข้าไปอาบน้ำเงียบๆ
เอ็กซ์มองตามอาร์มินไปแล้วก็กลับมาสนใจเด็กที่ยังกอดคอเขาแน่นไม่ยอมปล่อย นานจนอาร์มินเดินออกจากห้องน้ำ ทั้งคู่ก็ยังคงอยู่ในท่าเดิม
อัลฟาหลับไปแล้ว…
“…” อาร์มินเดินไปเก็บของพลางเหล่มองเบต้าที่มาเดินวนไปวนมาอยู่ใกล้ๆขาของเขาราวกับจะสำรวจ
คนมาใหม่
“พี่เอ็กซ์”
เอ็กซ์หันไปตามเสียงทักแล้วพยักหน้าให้อาร์มิน
“อืม”
“ไม่กลับแดนแล้วเหรอครับ”
ได้ยินแบบนั้นก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจในคำถาม…คนละประเด็นกับที่เขาคิดอยู่ในหัว
แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรนักอาร์มินเป็นซาไลย์ที่เขาดูแลมาตั้งแต่ยังเล็ก เหมือนว่าจะได้นิสัยมาจากเขา
ไปเสียมาก
ผิดกับมีอาร์ที่คิวเลี้ยงมารายนั้นทั้งขี้เล่นช่างเจรจาแถมยังชอบประชดประชันด้วยคำพูดและท่าทาง
ที่โกรธไม่ลง ถ้าถามว่าอาร์มินคืออะไรสำหรับเขาถ้าสำหรับมนุษย์คงเรียกได้ว่าน้องล่ะมั้ง…
“อาจจะ”
ฝ่ายคนถามเมื่อได้รับคำตอบที่ไม่ชัดเจนแบบนั้นก็ขยับขึ้นเตียงไปนั่งข้างๆเหล่มองอัลฟาที่หลับตาสนิทซบอยู่ที่อกเอ็กซ์
“พี่เอ็กซ์…เด็กนี่คือใคร?”
เอ็กซ์แอบกระตุกยิ้มนิดๆแต่ก็คงไม่พ้นสายตาอีกฝ่ายไปได้
“...” อาร์มินนั่งจ้องหน้าเอ็กซ์อยู่อย่างนั้น
เขาไม่ใช่ซาไลย์ที่พูดเยอะหรือชอบแสดงออกอะไรแต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดถึงคนตรงหน้านี้ ไม่ได้เจอกัน
หลายปีแล้ว…
พอมาเห็นอีกฝ่ายในสภาพที่มีมนุษย์เกาะไม่ปล่อยแบบนี้ก็ไม่ค่อยจะสบอารมณ์
“น้องชายสเปเชียล”
อาร์มินได้ยินชื่อนี้ก็กระตุกหัวคิ้ว… เขาไม่ชอบสเปเชียล... ตั้งแต่อยู่ที่แดนแล้วพี่คิวเล่าเรื่องสเปเชียลให้ฟังคร่าวๆ…ยิ่งรู้ว่าพี่ซีหลงไอ้มนุษย์นั่นแค่ไหนยิ่งไม่ชอบ
เมื่อไม่มีฝ่ายไหนต่อบทสนทนาอาร์มินก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้ทั้งคู่ เอ็กซ์นั่งอยู่อีกสักพักก็ค่อยๆ ขยับ
จับตัวอัลฟาให้นอนลงดีๆ
สเปเชียลลากซีเข้ามาในห้องนอนทันทีที่ออกมาจากห้องอัลฟา
ซีเดินตามมาทรุดตัวลงนั่งบนเตียงแล้วดึงเด็กที่หน้าหงิกให้นั่งลงที่ประจำ...สเปเชียลยอมทิ้งตัวลงที่ตักของซีโดยดีแล้วเอ่ยปาก
“ตกลงยังไง เล่ามาเลยนะ”
คนถูกคาดคั้นยิ้มขำ
“ก็อย่างที่บอกอาร์มินเป็นคู่แฝด ได้เอ็กซ์เลี้ยงมา”
“แล้วมาทำไม มาทำอะไร คิวมันคิดอะไรอยู่ตกลงโคลนที่ว่าคือไร”
ซีนิ่งไปกับคำถามที่ออกมาเป็นชุดเขาหัวเราะเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือโอบเอวสเปเชียลแน่น
ให้โดนตีเข้าที่แขนด้วยแรงที่ไม่เบา
“ตอบ!”
“อาร์มินกับมีอาร์มีความสามารถเทเลพาธี...โทรจิตน่ะ”ซีเริ่มกล่าวอธิบายด้วยน้ำเสียงสบายๆ
“โคลนผิดปกติที่แดนเลยวุ่นวายกัน...อ่ะ ฟังให้จบ”คนอธิบายรีบพูดดักเมื่อเห็นสเปเชียลจะสวนถาม
ขึ้นมาอีกครั้ง
“โคลน เรียกเต็มๆ ก็โคลนนิ่งมนุษย์นั่นแหละเอ็กซ์เป็นคนพัฒนาระบบ ปัจจัยที่โคลนต้องการมีเพียงแค่พลังงานไม่มีความรู้สึกนึกคิดอะไร...มีไว้เพื่อเอนไซม์”
เมื่อสเปเชียลพยักหน้ารับซีก็เอ่ยต่อ
“แล้วที่นี้พอโคลนมีปัญหา แดนก็วุ่นวายนี่โชคดีแล้วที่คิวกลับไปพอดี ไม่งั้นคงแย่เวลาพวกเราออกมาจากแดนแล้วติดต่อกันไม่ได้”
ซีอธิบายต่อไปเรื่อยๆเมื่อเห็นสเปเชียลทำหน้างงเมื่อไหร่เขาก็พูดต่อไม่รอให้อีกฝ่ายต้องเอ่ยถาม
จนบางทีสเปเชียลก็นึกทึ่งบ่อยๆ
จะรู้ใจอะไรกูขนาดนั้น
“ความจริงแล้วคงต้องให้เอ็กซ์กลับไปแก้เองถึงจะเป็นปกติได้เร็วแต่คิวคงไม่ไว้ใจให้เอ็กซ์กลับแดนเลยส่งอาร์มินมาแทนไว้ติดต่อกันเผื่อวิกฤต”
สเปเชียลคิดตามแล้วก็เห็นด้วยพยักหน้ารับแล้วนิ่งคิดไปอีก แดนของซาไลย์เหรอ…อยู่ที่ไหนกันนะ
คงเป็นที่ๆ เขาคิดไม่ถึง แล้วไม่มีใครหาเจอสินะ…
ซียิ้มให้กับอาการของสเปเชียลที่เขาชอบแล้วก็กอดรัดเอวเจ้าตัวโยกไปมาเบาๆ
ขี้สงสัยไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
อัลฟาลืมตาขึ้นตาแป๋วก็พบว่าในห้องนอนไม่มีใครอยู่แล้ว…หันไปมองนาฬิกา…1 ทุ่มครึ่ง
เขาหลับไปเป็น 10 ชั่วโมง
คิดแล้วก็ลุกจากเตียงเข้าไปแปรงฟันล้างหน้าแล้วเปิดประตูออกไปนอกห้อง แล้วเจ้าตัวเล็กก็ต้องหน้าหงิกเมื่อเห็นคนเมื่อวานนั่งโยนลูกบอลไปมาล่อเบต้าที่นั่งเฉยๆอยู่ใกล้เท้าของพี่เอ็กซ์…
“เบต้า” อัลฟาออกปากเรียกชื่อเจ้าหุ่นยนต์ตัวเล็กเมื่อเจ้าของชื่อได้ยินก็กระดิกหูหมุนตัววิ่งเข้าหาทันที
อัลฟาคว้าตัวเบต้าขึ้นอุ้ม
“…” แล้วเหลือบตามองอาร์มินที่ขยับตัวลุกขึ้นเหล่หางตามองมาแวบนึงแล้วเมินหนีไปนั่งหันหลังให้ที่โซฟา
เจ้าตัวเล็กมุ่ยหน้าหนักกว่าเดิมแล้วเดินไปหาเอ็กซ์ปีนขึ้นนั่งตักหันหน้าเข้าหาจ้องหน้าด้วยอาการไม่พอใจ
เอ็กซ์มองท่าทางแบบนั้นของอีกฝ่ายก็นิ่งไปทำเพียงมองหน้าอัลฟาเฉยๆ
“อัลฟานี่อาร์มิน”
สเปเชียลเอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าตั้งแต่เจ้าผมขาวนี่มาน้องชายผู้น่ารักของเขายังไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทายตามมารยาทเลยสักคำ คนเป็นพี่มองอาการแบบนั้นของน้องแล้วก็ลอบถอนหายใจ
ไม่ต้องบอกก็เริ่มจะดูออก…
หวงแล้วล่ะสิ...เด็กน๊อเด็ก
อัลฟาที่นั่งหน้างอในทีแรกงอหนักขึ้นอีกก่อนจะหูทวนลมกับคำของสเปเชียลแล้วซุกหน้าลงที่บ่าของเอ็กซ์
สเปเชียลเห็นการตอบรับแบบนั้นก็ส่ายหัว...
เริ่มแล้ว อาการเอาแต่ใจ อัลฟาเป็นเด็กน่ารักเหมือนเทวดาตัวน้อยๆ
แต่เวลาเอาแต่ใจก็ออกฤทธิ์ใช่ย่อยเสียที่ไหน...
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-2-2 06:00:50
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2016-6-6 02:03:06