[คิดไปเอง] บทที่ 5 "ตู้คาราโอเกะ" [12/11/2559] ไม่ 18+

INPUT

วันนี้ผมไปร่วมถ่ายรูปแสดงความยินดีกับเพื่อนสมัย ม.ต้น ของผม ซึ่งกำลังจะรับปริญญาในอีกไม่กี่วันที่ ลาดกระบัง ขอบอกว่าแดดร้อนบวกกับคนเยอะมากๆเลยครับ

เอาหละเข้าเรื่องกันเลยนะครับ

บทที่ 5 “ตู้คาราโอเกะ”
********************************************************************
วันเวลาผ่านไปหลายเดือน จนกระทั้งถึงวัน “สอบปลายภาค” เหมือนจะดูซีเรียสมากเลยนะครับ สอบปลายภาคเนี่ยแต่สำหรับเทคนิคผมแล้วถามว่าเครียดไหม “ไม่ครับ” การสอบของเทคนิคผมนั้นไม่มีการจัดตารางสอบ ถ้าจะสอบก็สอบในวิชานั้นเลย บางวิชาถ้าอาจารย์เขาบอกไม่สอบก็สบายไปส่งงานแล้วก็กลับบ้านได้เลยครับ แต่สำหรับวันนี้ที่จริงไม่มีการสอบแล้วนะครับ แต่อาจารย์ท่านนัดมาสอบเองเพราะ อาทิตย์ก่อนอาจารย์ติดราชการ


“อ่าวๆ ออกมานั่งหน้าระเบียงเรียงกันไปจนสุดระเบียง” อาจารย์ดวงดาวผู้ครอบครองวิชาวงจรไฟฟ้ากระแสตรง สั่งพวกผม


การสอบที่เทคนิคผมนั้นแปลกหูแปลกตาไปจากโรงเรียนที่ผมจบมาตอน ม.ต้น มากนัก สอบกันชนิดที่ว่าสายชิลล์อะครับ นั่งเรียงกันตรงหน้าระเบียงบนแผนก แผนกผมจะมีระเบียงไว้สำหรับนั่งเล่นกัน แล้วก็เอาไว้ใช้สอบด้วย คือนั่งพื้นแล้วเอากระดาษข้อสอบวางบนที่นั่งของระเบียง ไม่รู้แม่งจะสะมะถะไปถึงไหน


“เหี้ย ไม่อยากสอบเลยว่ะ กูทำไม่เป็น” ผมพูด


“ไอ้บาส มึงนั่งใกล้กูนะ” ตันพูดขึ้น


“เออๆ” บาสตอบกลับ คือบาสเรียนเก่งที่สุดในกลุ่ม เพื่อนๆจึงร้องหามันเวลาสอบ


“เฮ่ยๆ กูนั่งใกล้มึงด้วยคน” น๊อตพูด


“ฉิบหาย แล้วกูละ” ผมพูดขึ้นบ้าง  


“ไม่ต้องเลือกที่นั่ง ฉันให้นั่งเรียงตามเลขที่” อาจารย์บอก  


จากนั้นพวกเราก็นั่งเรียงตามเลขที่ อาจารย์ก็นำกระดาษข้อสอบมาแจกคนละชุด


“ให้เวลาในการทำสอบ 4 ชั่วโมง เริ่มสอบ 13.00 น.-16.00 น. ใช้เครื่องคิดเลขได้ ใครเสร็จแล้วหรือถอดใจทำไม่ได้ก็ส่งกระดาษแล้วกลับบ้านไปได้เลย....ถ้าไม่มีใครมีปัญหาก็เริ่ม!!!”


ขอพูดถึงอาจารย์ดวงดาว (นามสมมติ) หน่อยนะครับ จริงๆอาจารย์ท่านเกษียณอายุราชการไปหลายปีแล้วแต่ก็ยังกลับมาช่วยสอน อาจารย์เป็นคนที่เก่งทางคำนวณมาก ในทางปฏิบัติงานช่างเองก็ไม่ธรรมดานะครับ ที่แผนกผมเขายกย่องให้เป็นปรมาจารย์คณิตศาสตร์ทางอิเล็กทรอนิกส์เลย เขาว่ากันว่าอาจารย์จบมาจาก “วิทยาลัยครูอาชีวศึกษาเทเวศร์ ปม.วส.รุ่นที่ 2 ช่างวิทยุ-โทรคมนาคม” ซึ่งปัจจุบันถูกเปลี่ยนชื่อเป็น "มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร วิทยาเขตเทเวศร์" นับว่าเป็นถิ่นกำเนิดผลิตครูช่างแห่งแรกเลยก็ว่าได้ ปัจจุบันอาจารย์ไม่ได้สอนแล้วครับ กลับไปพักผ่อนอยู่ที่บ้านเพราะอายุมากแล้ว


เมื่อผมเปิดดูกระดาษข้อสอบก็รู้สึกตื่นเต้นและยินดีมากครับ ยินดีที่แม่ส่งผมมาเรียนให้เป็นควาย เปิดข้อสอบเหมือนเปิดดูกรรมของตัวเองเลยว่าที่ผ่านมาทำอะไรไว้บ้าง จะโทษใครได้นอกจากตัวเองนี่แหละ ข้อสอบมีแต่คำนวณ กฎของเคิร์ฮอฟฟ์ หากระแสวงรอบแมกซ์เวลล์ และอื่นๆอีกมากมายรอให้พวกเราท้าพิสูจน์ทุกเมื่อ มันน่าตื่นเต้นจริงๆนะครับ ถ้าพร้อมแล้วก็ไปกันเล๊ย....ถุย!!!  


เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง 30 นาที


ตอนนี้ยังไม่มีใครทำได้เลยมั้งครับ จะมีก็แต่ไอ่บาสคนเดียวแม้งกดเครื่องคิดเลขเหมือนกดแป้นเล่นเกมเลยฉิบหายชิลล์เกิน


“อ่าว อาจารย์ดวงดาว ไม่ลงไปกินเลี้ยงส่งครูฝึกสอนหรอครับ” อาจารย์วิโรจน์ เดินลงมาจากชั้น 4 เพื่อจะลงไปกินเลี้ยงส่งครูฝึกสอน ที่ห้องพักครูแผนกชั้นล่างครับ


“เอ้อ ลืมไปเลย ไปสิไปๆ” พูดจบก็เดินลงไปพร้อมกับอาจารย์วิโรจน์หน้าตาเฉยเลย อย่างกับว่าพวกผมคือ อิเล็กตรอนที่หลุดออกจากวงโคจรอะครับ  


บรรยากาศตอนนี้ รู้สึกว่าปลอดภัยมากๆครับ เพราะแมวไม่อยู่หนูร่าเริงสิ โอ้โห่ จังหวะนั้นเหมือนเวทีประกวดเดอะสตาร์เลยครับ ใครไม่ได้โหวตให้ไปต่อก็ตกรอบไป ซึ่งไม่ต่างกับตอนนี้คือแย้งลอกข้อสอบของไอ้บาสกันฉิบหายวายวอดเลยครับ มันเสี่ยงสำหรับคนที่ลอกคนท้ายๆมากเพราะถ้าอาจารย์ขึ้นมาก็ซวยแน่ นั้นคงหมายความว่า “คุณไม่ได้ไปต่อ” จริงๆผมรู้สึกรับไม่ได้ผมนึกดูพ่อแม่อุส่าส่งเรามาเรียนเพื่อให้มีความรู้ไปประกอบอาชีพในวันข้างหน้าจะได้ไม่ลำบาก เหนื่อยใจจังครับ เรียนช่างไม่ใช่เรียนกันง่ายๆเลยนะ


“ไอ่อิน มึงจะลอกป่าว” ชัยตะโกนถามผมเมื่อมันลอกเสร็จ


“ลอกดิ!!!” อ่าว แล้วที่บรรยายไปตั้งเยอะตั้งแยะเมื่อกี้ละ ก็ช่างมันเถอะเนอะ ตอนนี้ต้องรีบเอาตัวเองให้รอดไปก่อนแล้วละครับพี่น้องคร้าบ~ ท่านผู้อ่านที่เคารพ 555+  


เมื่อลอกกันหมดทุกคนแล้ว อาจารย์ก็เดินขึ้นมาพอดีเหมือนรู้เลยครับ เมื่อส่งข้อสอบเสร็จ ก็สวัสดีอาจารย์กัน แล้วก็นัดกันไว้ว่าสอบเสร็จวันนี้จะไปร้องคาราโอเกะในเมืองกัน พวกเราไปรอรถเมย์หน้าเทคนิค สักพักรถก็มา พวกเราขึ้นรถกันผมนั่งกับบาส ส่วนตันนั่งคนเดียวเหลืออีกที่ไว้ให้ใครก็ไม่รู้สงสัยไม่มีใครนั่งด้วย ไปร้องคาราโอเกะครั้งนี้ มี ผม บาส น๊อต ตัน ตาม ชัย บิ๊ก โจ๋ และแรก ครับ


“ลงไหนกันลูก” ป้าเก็บเงินถาม


“ในเมืองครับ” ผมตอบ


“คนละ 12 บาท จร้า”


“กูฝากด้วยอิน” บาสยื่นเงินมาให้ผม แล้วผมก็ให้ป้าเขา


นั่งกันไปได้สักพัก รถก็ไปจอดที่หน้าวิทยาลัยพาณิชยาการ ตอนนี้ผมสังเกตเห็นว่าตันลุกลี้ลุกลนชะโงกมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่แล้วก็เข้าใจเมื่อมีสาวพาณิชคนนึงเดินขึ้นมา ผิวขาว ผมสีดำยาวลงมาถึงกลางหลัง น่าตาน่ารักดีครับ ดัดฟันด้วย เขาตรงเข้ามาหยุดตรงเบาะที่ตันนั่ง จากนั้นเขาก็นั่งลงข้างๆตัน เท่านั้นแหละครับ เสียงเพื่อนๆผม ร้องฮิ้วๆ กันยกใหญ่เลย


“ใครว่ะบาส” ผมถาม


“แฟนไอ้ตันไงสัส น่ารักฉิบหาย” บาสตอบ


“หรอว่ะ”


“เออดิ น่ารักฉิบหายเลยว่ะมึงดูดิ” บาสพูด


“.......” ผมเงียบ


“อ่าว หรือมึงไม่รู้สึกว่ะ” บาสถาม


“เฉยๆว่ะ” แล้วผมก็หันหน้ากลับมามองดูวิวข้างหน้าต่าง


“ไอ่นี่แปลกแฮะ ถ้ามีสาวมาให้มึงเอาฟรีๆมึงจะเอาไหมเนี้ย” บาสบ่นพรึมพรำคนเดียว


นั่งไปต่อไม่นานก็ถึงห้างแถวๆในเมืองครับ พวกเราลงรถกันก็เดินคุยกันปกติ มีแต่น๊อตนี่แหละครับเดินตามไปประกบข้างฝ้ายที่เดินกับตันอยู่ เหมือนชวนคุยอะครับ แต่ผมมองว่าไม่ควรทำแบบนี้มันดูเกินหน้าเกินตาเพราะยังไงฝ้ายก็แฟนตันเขา ส่วนชัย ตาม และบิ๊ก ขอตัวไปเอามะเร็งเข้าปอดเดี๋ยวตามขึ้นไป


ตอนนี้ขึ้นมาถึงชั้นที่มีตู้คาราโอเกะแล้วครับ ทุกคนก็เดินเข้าไปนั่งในตู้กัน ซึ่งเอาจริงๆก็นั่งได้แค่ 4-5 คนเอง คนที่นั่งก็มี ตันนั่งลิมซ้าย ฝ้ายนั่งต่อจากตัน น๊อตนั่งต่อจากฝ้าย แล้วก็ตามด้วย บิ๊ก ตาม และโจ๋นั่งตักไอ้ตาม แรกยืน บาสยืน ส่วนผมกับชัยก็คงยืนครับ


“อินมึงออกไปบอกเขาทีดิ๊ว่า เอา 1 ชั่วโมง” น๊อตสั่งผม พร้อมกับรวมเงินกันส่งให้ผม เฮ้อเซงจริงไม่ได้นั่งแล้วยังโดนใช้อีก  


“ชัยไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ” ผมชวนชัยไปด้วย


ตอนนั้นผมเอาเงินให้ป้าที่ดูแลตู้คาราโอเกะไปเท่าไหร่ไม่รู้ครับ 1 ชั่วโมง ไม่รู้กี่บาท จำไม่ได้แล้ว จากนั้นก็หยิบแฟ้มรายชื่อเพลงแล้วเดินกลับเข้ามาในตู้


“อะ แฟ้มเพลง” ผมเอาแฟ้มเพลงให้น๊อตมันเลือกเพลงเพื่อร้องกัน


จากนั้นก็ร้องเพลงกัน เสียแต่ละคนนี่เพราะฉิบหายเลยครับ (ประชด) มีบาสคนเดียวที่ร้องเพราะสุด ตอนนี้ผมกับชัยเริ่มเมื่อยแล้วครับชัยนั่งพิงหน้าตู ส่วนผมยังยืนอยู่ไม่รู้จะนั่งไหนมันแคบ


“อินมึงเมื่อยป่าว มานั่งนี่ดิ” ตันเรียกผมให้มานั่ง พร้อมกับอ้าขาออกแล้วชี้ไปที่พื้น คือตันให้ผมนั่งหน้ามันข้างล่างตรงพื้นอะครับ  ผมก็เดินไปนั่งตรงระหว่างขาที่ตันมันอ้าให้


ตอนเดินไปไม่เท่าไหร่ครับ พอนั่งลงไปเท่านั้นแหละ โอ้ย!!! มันเป็นความรู้สึกที่ดีแบบแปลกๆมาก ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจในตอนนี้ รู้เพียงว่าหัวใจเต้นแรง ผมนั่งตัวแข็งเลยครับ ครั้งนี้ผมรู้สึกดีกับตันอย่างบอกไม่ถูก เริ่มรู้สึกกว่าอยากอยู่ใกล้ๆเขา เพราะมันรู้สึกปลอดภัยดีครับ  

ส่วนเพื่อนๆก็ไม่มีใครสังเกตอะไรร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน ฝ้ายก็คอยเทคแคตันข้างๆ บีบไหล่ให้บ้าง คุยหัวเราะกันบ้าง จนกระทั้งหมดเวลาพวกเราก็แยกย้ายกันกลับ ก่อนกลับผม บาส โจ๋ และแรก เดินไปส่งน๊อต ตัน ฝ้าย บิ๊ก ตาม ชัย ขึ้นรถกลับ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน มีเพียงผมกับบาสที่กลับทางเดียวกัน


“เฮ่ย แปบเดียวก็ปิดเทอมละ ไวเนอะ” บาสพูด


“เออ ไวฉิบ” ผมคุยกับบาสระหว่างยืนเกาะสองแถวกลับบ้าน บนรถสองแถวมีเด็กช่างต่างสถาบันด้วยครับ เป็นของเอกชนก็มีมองกันเฉยๆแต่ไม่มีอะไรครับ


คืนนั้นผมนอนคิดทั้งคืน เกี่ยวกับตันไม่ทำไมถึงนึกถึงคนคนนี้เหมือนกัน


“เฮ้อ...ปิดเทอม ตั้ง เกือบเดือนเลยหรอ...” ผมบ่นขึ้นมาขณะนอนคิดเรื่องของตันอยู่ แต่ก็ไม่ได้เพ้อมากมายอะไรนะครับ เพียงแค่รู้สึกนึกถึงตันขึ้นมาเฉยๆ


และแล้วก็ถึงการสิ้นสุดภาคเรียนที่ 1/2552







แค่นี้ก่อนนะครับ
*
*
*
ขอบคุณสำหรับคำติชมและผู้ที่เข้ามาอ่านทุกท่านนะครับ  
*************************************************************************************

minone

ขอบคุณครับผม

Xfish

รอติดตาม ความรู้สึกดีๆ ที่ก่อเกิดมานะครับ

pipi1

ขอบคุนครับ

natthaphat.sam

ขอบคุณครับ

taton2639

ขอบคุณครับ

sugarxxx

ขอบคุณครับ

INPUT

ขอบคุณทุกคำคอมเม้นท์นะครับ

freezz

สู้ๆนะครับ อิน เชียร์อยุ่

Nikezero

สนุกมากครับ

INPUT

ขอขอบคุณทุกคำคอมเม้นท์และผู้ติดตามอ่านทุกท่านนะครับ

limbogate

ขอบคุณครับ

Armoola