|
สวัสดีผู้อ่านทุกๆท่านนะครับตอนนี้งานผมเยอะมากๆ (ก็ปี 3 แล้วนี่)กลับมารอบนี้ดูเงียบกว่าทุกๆครั้งนะครับ แต่ไม่เป็นไรครับยังไงผมก็จะลงให้จนจบ ขอเกริ่นเท้าความบทที่แล้วก่อน.... หลังจากวันแรกของการเปิดภาคเรียน ปวช.3เทอม 1 ผ่านไป ทุกสิ่งทุกอย่างก็เดินไปตามปกติรวมไปถึงชีวิตประจำวันของผมด้วยถ้าถามว่าชีวิตผมมันปกติจริงๆหรอ ขอตอบเลยว่าไม่หรอกครับ มันมีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงอยู่ทุกวันเหมือนกันครับนั่นคือ“ความรู้สึกที่ผมมีให้ตัน” ซึ่งมันเพิ่มขึ้นทุกวันบางทีผมก็โกรธ หรืองอนตันโดยที่ไม่มีสาเหตุและก็มีทำตัวเรียกร้องความสนใจเป็นบางครั้ง แม้กระทั่งโพสต์เพ้อในเฟสบุ๊คแต่ตันก็ไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่ผมทำอยู่นั้นมันเกี่ยวกับเขาทั้งหมดแล้วผมก็ไม่เข้าใจด้วยว่าจะทำไปทำไม..... เอ้อ!!! ผมลืมบอกไปเลยว่าช่วงนั้นเทคนิคผมไม่ค่อยมีการเรียนการสอนสักเท่าไหร่เพราะอย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่า ปี พ.ศ.2554เกิดน้ำท่วมที่กรุงเทพ ทางเทคนิคผมจึงเกณฑ์ผู้กล้าหารออกไปรบ ถุย!!!ใช่ที่ไหนละเทคนิคผมก็ส่งนักเรียนไปช่วยทหารตักทรายใส่กระสอบกันแถวๆอำเภอที่เทคนิคผมตั้งอยู่นั่นแหละจะบอกว่ากองทรายสูงมาก พอตักทรายใส่กระสอบกันเสร็จก็จะโยนขึ้นรถบรรทุกไปพอกระสอบเต็มหลังรถรถก็จะขับออกไปกรุงเทพแล้วคันใหม่ก็ถอยเข้ามา (ตักๆไปบางวันฝนก็ตกอีก ตกปรอยๆบ้างตกหนักบ้าง)แต่ไม่ใช่จะตักทรายอย่างเดียวนะครับบางห้องบางแผนกเขาก็ส่งไปแพ็คอาหารแห้งที่ดอนเมืองทำอยู่แบบนี้ประมาณ 1 เดือนกว่าๆแล้วทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปกติ ที่บอกว่ากลับสู่สภาวะปกตินี่คือ “กลับมาเรียนนะครับ” เอาหละ!!! อย่าให้เสียเวลาเริ่มเลยแล้วกัน..... ********************************************************************************** [วันศุกร์] “แม่สวัสดีครับ” ผมสวัสดีแม่แต่แม่กลับไม่พูดอะไรนั่งรอใส่บาตรอยู่เงียบๆ เหมือนผมไม่มีตัวตนเมื่อผมขึ้นมาบนรถพ่อเพื่อไปลงหน้าปากซอยเหมือนทุกๆวัน ก็รู้สึกยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่เพราะพ่อก็ไม่พูดคุยอะไรกับผมเลยจนกระทั่งมาถึงหน้าปากซอย “พ่อสวัสดีครับ” ผมสวัสดีพ่อก่อนจะลงจากรถ แต่ก็ไม่มีเสียงพ่อตอบกลับมายิ่งทำให้ผมรู้สึกคุ่นมัวในใจ เช้าวันนี้ทำไมมันช่างน่าเบื่อเสียจริงผมเคยได้ยินคนเขาพูดว่า “เมื่อไหร่ที่เราหัวเสียหรือมีปากเสียงกับใครตั้งแต่เช้าวันนั้นทั้งวันจะเป็นวันที่เฮงซวยสุดๆ” เฮ้อทั้งๆที่วันนี้น่าจะเป็นวันศุกร์หรรษาแท้ๆ . . . บทที่20“ย่ำค่ำ” . . . วันนี้ผมขึ้นรถเมย์กับเพื่อนโดยที่ไม่พูดคุยกับใครเลยจนถึงเทคนิค “อินวันนี้มึงเป็น เห้ อะไรของมึงว่ะ” บาสถามขณะที่พวกเรากำลังเดินไปเรียนวิชาแรก ที่บอกว่า พวกผมกำลังเดินไปเรียนมันดูเหมือนเยอะใช่ไหมครับ จริงๆมีแค่ ผม บาส แรก โจ๋ และโอ๊ต เองครับ ส่วน น็อตชัย บิ๊ก ไปอยู่หอกันในเมือง มีชีวิตที่อิสระมากขึ้นเลยเละเทะไปหน่อยช่วงนี้ อาฟู้ก็สายเป็นปกติแต่ไอ้ตัวสุดท้ายที่หนักสุดคือท่านตันของกระผมเองคงไม่ต้องบอกอะไรมากจากที่อ่านๆมาคงพอรู้สันดานของมันกันแล้วละ “เออ มึงดูไม่เฮฮาเหมือนทุกวันเลยว่ะ” โจ๋ “ไม่มีห่าอะไรหรอก กูทะเลาะกับที่บ้านนิดหน่อย” ผมตอบส่งๆไป “นั่นไง แล้วบอกไม่มีอะไรโถ่ไอ่ควาย” บาสพูดแล้วตบหัวผม “ไอ้สัส กูเจ็บ” ครั้งนี้ผมไม่เล่นครับคือคนมันอารมณ์ไม่ดีจะให้เล่นอะไรได้ละไอ่ห่า [ชั้น 4 ห้องอาจารย์วิโรจน์] “วันนี้ไอ้อินมันเป็นอะไร” หลังจากที่เห็นหน้าหงอยๆของผมอาจารย์วิโรจน์ก็ถามเพื่อนพร้อมกับเอา “เลเซอร์พ๊อยเตอร์มาจี้ๆใส่ลูกตาผม” อื้ม....สนุกเลยอาจารย์….. “มันทะเลาะกับที่บ้านครับอาจารย์” บาสบอกอาจารย์วิโรจน์ก็พูดปลอบใจผมทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาพอสมควรจากนั้นก็เริ่มสอนไปได้สักพักพวก น็อต ชัย บิ๊ก ก็มา ผมไม่ค่อยมีกระจิกกระใจเรียนเท่าไหร่เลยหยิบมือถือขึ้นมาสมัครเน็ตเล่น Facebook สมัยนั้นเล่นยากมากครับ มือถือผมมันไม่ใช่แบบทัชสกรีนมันเป็นปุ่มธรรมดากดๆเข้าไปดูก็มีแชทแจ้งเตือนว่ามีคนส่งข้อความมา ผมก็เลยเปิดเข้าไปดู [แชท] ตัน:5555555555555555555555555555 ผม:ตลกอะไรมารึ? ตัน:อ่านแล้วอยากจะบ้า (คือผมโพสต์ ศาสนสุภาษิต ไว้เมื่อคืนสงสัยมันเพิ่งมาเห็นเมื่อกี้) ผม:บ้าหรอไม่ขนาดนั้นหรือมั้ง อ่านแล้วรู้สึกดีจะตาย (นี่มึงอยู่ไหน??????ทำไมไม่มาเรียน?????) ตัน : อ่านแร้วตายเลยหรอ (อ่าวไอ่สัส) ผม : อืมสิ สิ่งที่ไม่ดีเนี่ยตายไปจากใจเลยละ มีแต่สิ่งดีๆที่เข้ามา(กวนส้นตีนจริงๆนะมึงอะ) [แล้วมันก็เงียบหาย] ผมเก็บมือถือแล้วจนตามกระดาน “ยิ้มเหี้ยอะไรของมึงว่ะ” ชัยถามผมเงียบๆ ขณะที่อาจารย์วิโรจน์สอนอยู่ “ยิ้มห่าอะไร กูปกติ” ความกวนตีนของมัน (ตัน) ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาพอสมควร “กูว่ามึงอะไม่ปกติ 555” ชัยพูดแล้วจนตามกระดานต่อ สักพักตันก็มา “อาจารย์สวัสดีครับ” แม่งมาเสียงหล่อตลอดไอ้กระต่ายขาว “อ่าวตัน มาสายนะเราอะ หักจิตพิสัย 1คะแนน!!!” อาจารย์วิโรจน์บ่นเล่นๆยังดีนะที่เป็นตันเป็นคนอื่นอาจจะโดนตำหนิไปแล้ว เพราะอาจารย์วิโรจน์เป็นอาจารย์ที่มีระเบียบพอสมควร ตันเดินเข้ามาในห้องแล้วไปนั่งโต๊ะเดียวกับบาสอีกฝั่งนึง ผมมองดูตันตลอดจนตันเงยหน้าขึ้นมามองแล้วปะทะสายตาผมที่กำลังมองตันอยู่พอดีผมนี่รีบก้มหน้าหลบตาเลยครับ 5555 หลังจากการเรียนช่วงเช้าจบลงช่วงบายก็เป็นชั่วโมงโฮมรูม “เอาหละวันนี้ครูก็ขอแจ้งเท่านี้ พบกันใหม่สัปดาห์หน้า”อาจารย์ที่ปรึกษาพูด “นักเรียนทั่งหมดทำความเคารพ” “สวัสดีครับอาจารย์” ทุกคนยกเก้าอี้ขึ้นบนโต๊ะและเดินออกจากห้องเพื่อกลับบ้านเพราะตารางวันศุกร์มีเรียนเท่านี้ “บาส วันนี้มึงกลับไปก่อนเลยนะกูยังไม่อยากกลับบ้านว่ะ”ผมพูด “อ่าว ทำไมว่ะ” บาสถาม “เออน่า กูยังไม่อยากกลับ” ผมตอบ เพื่อนๆก็มองผมด้วยความอยากรู้ และตันก็เป็นหนึ่งในนั้น “ถ้ายังไม่อยากกลับไปอยู่หอตันก่อนไหมละ” ตันพูดขึ้น ผมดีใจมากเลยครับ เออลืมบอกเลยครับ ช่วง ปวช.3ตันออกมาอยู่หอแล้วครับ แต่เป็นหอที่ไม่ไกลจากเทคนิคเท่าไหร่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันต้องออกมาอยู่ข้างนอกด้วยทั้งๆที่บ้านมันก็ไม่ได้ไกลจากเทคนิคเลย แต่ช่างเถอะบ้านมันรวย!!! “ว่าไงไปอยู่หอตันก่อนป่าว” ตันถามอีกครั้ง “อะ….เออ….โอเค” ผมตอบ ไอ่ห่าโอกาสแบบนี้นานๆจะมาทั้งทีกูก็ต้องรีบรับไว้สิ!!! “เออ ถ้ามึงจะไปหอไอ้ตันงั้นพวกกูกลับก่อนละนะ” บาสพูด “หอไอ้ตันมันอยู่XXXเลยนะเว้ย ถึงจะใกล้ๆเทคนิคแต่ก็ไกลจากบ้านมึงมากเลยนะ ไปอยู่หอพวกกูก่อนไหมละในเมืองใกล้ๆบ้านมึงด้วย”ชัยเสนอ “หอมึงคนเยอะ อยู่กันตั้ง 3 คน กูอึดอัดว่ะ อีกอย่างหอตันกูก็ไม่เคยไป ลองไปดูสักครั้ง” ผมตอบ ถึงชัยจะเสนอแต่คิดหรือว่าผมจะสนอง!!! มึงฝันไปเถอะ กูไม่เข้าใจจริงๆทำไมมึงถึงชอบขัดจังหวะกูทุกที่แต่ครั้งนี้กูจะปล่อยไปตามน้ำแบบทุกครั้งไว้ไม่ได้ กูต้องไป!!! 5555 “โอเคโชคดีสาส” ผมตัดบทอวยพรส่งเพื่อนๆขึ้นรถกลับบ้านด้วยความอบอุ่น แล้วรถเมย์ก็ออก…….เออ พวกมึงไปกันสักที!!! 5555!!! (ขำในใจแรงๆ) “เพื่อนไปหมดแล้ว เราก็ไปกันเถอะ”ตันพูดพร้อมกับสตาร์ทรถเครื่องฟีโน่สีชมพู แล้วผมก็ขึ้นซ้อนท้าย ขณะที่ซ้อนท้ายตันไปตันก็ชวนผมคุยตลอดทางเลยครับ “อิน ตันถามจริงๆมีปัญหาอะไรกับที่บ้านหรอ” ตันถามขณะขับรถเครื่อง “ก็….” “ก็อะไรละตอบมาไวๆอย่าช้าวัยรุ่นใจร้อน” ตันเร่งผม มันคงพูดเล่นๆแต่มีอิทธิพลสำหรับผม 555 แล้วผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ตันฟังประมาณว่า……. เมื่อวานนี้แม่ผมฝากให้ไปจ่ายค่าเน็ตที่TOTแล้วทีนี้ตอนกลับบ้านผมลืมไปจ่ายให้อะดิ ถึงบ้านโดนแม่ด่ายับเลย โดนแม่สั่งห้ามเปิดคอมด้วย(เจ็บตรงนี้แหละ555) ผมก็เลยประชดแม่ว่าจะไปหาเล่นร้านเกมส์แถวๆเทคนิคก็ได้แม่เลยบอกว่า ถ้ามึงคิดแบบนั้นมึงก็ไปเลยแล้วไม่ต้องกลับบ้านนะ ผมก็เลยน้อยใจแม่จึงไม่อยากกลับบ้านและนี่คือเหตุผลที่ผมไม่อยากกลับบ้านเอาตรงๆมันเป็นเรื่องที่ไร้สาระมากเลยผมผิดเต็มๆ 555 เอาหละ กลับสู่ปัจจุบัน…… “หรอ อย่าเครียดนะมึง เดี่ยวไปอยู่หอตันให้สบายใจก่อนตอนเย็นตันจะออกมาส่งที่ท่ารถเมย์แล้วกัน”ตันปลอบใจผม “ขอบใจมาก” อยากจะบอกว่าขอบใจนะที่รักแต่ก็นะ….คงพูดได้ละมั้งครับ 555 ขับมาสักพักก็ถึงสิ่งที่ผมเห็นมันไม่ใช่หอแต่คือห้องแถวครับ เป็นห้องแถวชั้นเดียวติดกันประมาณ 7ห้อง (ถ้าผมจำไม่ผิด) ส่วนห้องตันอยู่ห้องที่ 6 (ถ้าผมจำไม่ผิดรอบที่2) ตันพาผมเดินเข้าไปถึงหน้าประตู ก๊อก ก๊อก ก๊อก (ตันเคาะประตู) อ่าว!!! นี่มึงไม่ได้อยู่คนเดียวหรอ เคาะได้ไม่นานก็มีคนมาเปิดประตูแต่เปิดแบบแง้มๆ สิ่งที่ผมเห็นครั้งนี้รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะว่าคนที่เห็นเป็นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของผมเลยเขาเป็นใครก็ไม่รู้จะบอกว่าเป็นแม่ของตันหรือผมก็เคยเจอมาแล้ว แต่ช่างเถอะ คือทีแรกก็คิดว่าคนที่แง้มออกมาจะเป็นแฟนของตันที่ชื่อแอนอะไรประมาณนั้นเสียอีก…. “แม่หวัดดี” ตันยกมือไหว้ป้าคนนั้นคือต้องขอเรียกว่าป้านะครับเพราะหน้าตารุ่นๆแม่ของผมเลย ประมาณ 40 ต้นๆ “เออ กลับมาแล้วหรอไอ้ตันแล้วนั่นเพื่อนมึงหรอ” ป้าถาม “ใช่แม่ๆ” ตันตอบ “สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ป้า “หวัดดีลูก แล้วชื่ออะไร” “ผมชื่ออินครับ” “อ๋ออินนั่นเองที่มึงชอบพูดถึงบ่อยๆหนะหรอ” ป้าถามตัน ตันไม่ตอบอะไร เดินเข้าห้องไปเฉยๆ “อะๆ เข้ามาก่อนอิน” ป้าเชิญผมเข้าไป สภาพห้อง เป็นห้องไม่ใหญ่มากของก็ไม่เยอะมีเพียงโทรทัศน์ ตู้เย็น ตู้เสื้อผ้า แอร์ และเตียง จัดวานอย่างไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่และมีประตูหลังที่เปิดออกไปจะเจอห้องน้ำตันเข้ามาก็ถอดถุงเท้าลงพื้นอย่างไร้สกุลรุนชาติ!!! แล้วขึ้นไปนั่งดูทีวีบนเตียง “อินมานั่งบนเตียงดิ” ตันเอามือตบเตียงเรียกให้ผมขึ้นไปนั่ง “อะ อยากดูช่องไหนเปิดเอาเลยนะ”ตันยื่นรีโมทให้ผม “นี่อินกินอะไรมาหรือยัง” ป้าถาม ขณะที่เดินมานั่งปลายเตียง “อ๋อ ผม” “มันยังไม่ได้กินมาเลยแม่” นั่น….ไอ่สัสกูยังไม่พูดเลยแม่งแย่งตอบละ “เอ่านี่” ป้าแกล้วงเงินในกระเป๋าออกมาให้ตัน “ขอบคุณคร้าบ” ตันพูด “เออออออออออออแดกทั้งวันทั้งคืนแหละมึงอะ” “ปะอิน” ตันเรียกให้ผมไปด้วย “ไปไหนอะตัน” ผมถาม “เดี๋ยวพาไปซื้อของกิน” ตันตอบ พร้อมกับเดินออกไปข้างนอก ระหว่างที่ตันพาผมออกไปซื้อของกินผมก็ถามตันเรื่องป้าคนนั้นว่าเขาเป็นใครก็ได้คำตอบว่า ป้าเขาเป็นแม่ของเพื่อนสาวสมัยเด็กของตัน แต่เหมือนทะเลาะกับสามีแกเลยหนีออกมาเช่าห้องแถวข้างนอกส่วนตันทะเลาะกับพ่อก็เลยน้อยใจหนีออกจากบ้านมาขออาศัยอยู่กับป้าด้วย ตันเล่ามาประมาณนี้ผมก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ “กินอะไรดี” ตันถามขณะขับรถเครื่องและมองข้างทางไปเลื่อยๆ “ไม่รู้ว่ะกูไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”กูเกรงใจ “เร็วๆให้เลือกอย่าลีลา” “KFC มั้ง” ผมตอบเล่นๆกวนตีนตอบส่งๆไป “โอเค๊!!!” นั่น…กวนตีนกูกลับอีก ขับไปสักพักผมมองเห็นร้าน KFCที่ตั้งอยู่ข้างหน้าติดถนน แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะจอดหรอกแต่สุดท้ายแม่งก็จอดจริงๆด้วย!!! “เฮ่ยเดี๋ยว กูพูดเล่น” ผมพูด “เออเดี๋ยวเลี้ยงไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า” แหมใจป๋าใช่สิเงินมึงที่ไหนละเงินป้าเขา!!! ตันเข้าไปสั่ง KFCถังใหญ่ออกมา แล้วพาผมกลับห้อง [ห้องแถวที่ตันพักอยู่] “ไปอะไรกันนานจังว่ะ” ป้าบ่นๆ “แหม นานอะไรกันแม่แค่นี้เอง”ตันตอบ “ไหนมาดูซิ๊มาอะไรกินมั้ง” ป้าถาม “นี่ไงแม่มองไม่เห็นหรอ” ตันกวนตีนป้า “เดี๋ยวก่อนนะมึง” ป้าพูดแล้วชี้หน้า “555555” ตันขำ คือจากที่ผมดูตันสนิทกับป้ามากเลยครับ ป้าก็ดูเป็นคนใจกว้างและใจดี จากนั้นเราก็กินกัน กินเสร็จตันก็นอนหลับส่วนผมนั่งดูทีวีตรงปลายตีนของมัน!!! “อินสนิทกับตันมานานแล้วหรือยัง”ป้าถามผม “ก็นานแล้วครับป้า” “อย่าเรียกป้าสิเรียกแม่ๆ” “ครับแม่” “อืม….ตันมันชอบพูดถึงเราบ่อยๆนะชอบเล่าเรื่องเพื่อนคนนู้นคนนี้ให้แม่ฟัง แต่ที่พูดถึงบ่อยที่สุดก็อินนี่แหละตันบอกอินชอบช่วยเหลือและดีกับตันตลอด” ป้าพูดมาแบบนี้ตอนนั้นผมเขินเลยครับ “เหอะๆ ครับ” ผมได้แต่ขำกลบเกลื่อนความเขินอาย “อย่างเรื่องที่มอสมันขโมยมือถืออาฟู้ไปแล้วใส่ร้ายว่าอินขโมยหนะตันก็มาเล่าให้แม่ฟังนะว่าอินคิดมากเลยช่วงนั้นแล้วตันก็บอกว่าอินเป็นคนดีไม่ขโมยของใครแน่นอน” ป้าพูดผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก คือมันรู้สึกดีอะครับ เรื่องขโมยมือถืออาฟู้ผมลืมเล่าให้ฟังครับมีช่วงนึงมอสมันขโมยมือถืออาฟู้แล้วมาโทษว่าผมเอาไปผมก็เถียงหัวเด็ดตีนขาดเลยช่วงนั้นแต่ในที่สุดก็ถูกจับได้ครับท้ายที่สุดมอสก็หายไปแล้วไม่กลับมาเรียนอีกเลยมาทราบความที่หลังว่าบ้านมอสยากจน มันอาจจะขโมยเพื่อหาเงินหรือป่าวอันนี้ผมก็ไม่ทราบแต่ถ้าทำแบบนี้ถึงจะยากดีมีจนขนาดไหนก็ไม่ควรทำ “ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน” ผมจำมาจากในเว็บอีกที 5555 “อินคงรู้จักแอนสินะ” ป้าถาม “อ๋อ ครับ” “อืม แอนเขาเป็นคนที่ดีมากเลยนะฐานะที่บ้านก็ร่ำรวยมาก พูดง่ายๆคือลูกคุณหนูอะอินแม่งไม่ได้เหมาะกับไอ่ตันเล๊ยเพราะตันมันเป็นคนไม่เอาไหนเท่าไหร่แม่เห็นแล้วก็เสียดายแล้วนี่แอนเขาก็รู้ว่าแม่กำลังลำบากเรื่องเงินเลยจ่ายค่าห้องให้ทุกเดือนเลย อีกทั้งยังให้เงินเดือนป้าเดือนละหมื่นที่คอยดูแลตันด้วย”ป้าแกคงเหงาๆไม่มีเพื่อนคุยมั้งครับ คือพูดมากสุดๆแต่ผมก็ฟังเพราะเป็นเรื่องที่ผมสนใจด้วย “โอ้ยแม่แกโม้ อย่าไปฟังมากนะอิน”ตันพูดงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน “โม้เหี้ยอะไรเรื่องจริงมึงก็หุบปากไปเลย” ป้าบ่นตัน “อินจะเชื่อใครละระหว่างแม่กับตัน”ป้าหันมาหาตัวช่วย “เอ่อ…..” “ไม่รู้แหละอินอยู่ข้างแม่” “ครับๆ5555” ผมขำเพราะป้าแกดูตลกดีครับเวลาเถียงกับตัน “ขี้เกียจเถียงด้วยละแม่ออกไปให้ข้างห้องเขาย้อมผมให้ดีกว่า” ป้าพูดจบก็เดินออกไป “16.30 แล้วนี่หว่า” ผมมองดูเวลาในมือถือตัวเอง “อยู่ก่อนแล้วกันมันเย็นแล้วเดี๋ยวตันไปส่ง” “เฮ่ยมันไกลนะ” “เออน่าอย่าไปคิดอะไรมากแค่นี้เองเดี่ยวไปส่งๆเพราะยังไงคืนนี้ตันก็ต้องพาแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลเอกชลในเมืองพอดี” “อ่าๆ” “งั้นเดี่ยวตันไปอาบน้ำก่อน” พูดจบตันก็ไปอาบน้ำ ส่วนผมก็นั่งดูทีวีปกติ ตันอาบน้ำหายไปเป็นชั่วโมงคืออาบน้ำมากไม่รู้ว่าล้างอะไรนักหนา “ตันอาบนานไหม” ตันเดินเข้ามา นุ่งผ้าเช็ดตัวและมีผ้าผืนเล็กเช็ดหัวอยู่ “นานดิ ไม่รู้ล้างอะไรนักหนา”ผมบ่นโดยไม่มองตัน เพราะผมไม่กล้ามองคือจะบอกว่าหน้าอกตันขาวเนียนมากครับ แล้วอยู่ในชุดที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอย่างเดียวด้วยผมไม่กล้ามองนาน 5555 “แค่นี้ทำเป็นบ่นนะที่รัก” ตันพูดแบบนี้ผมเขินใหญ่เลยคือตันพูดแบบนี้กับผมประจำครับแต่ผมก็ไม่ชินสักที “อะ เอาไปตากให้ทีดิ” ตันดึงผ้าเช็ดออกแล้วโยนมาที่ตักผม “เฮ่ย!!!” ผมรีบก้มหน้าหลับตากลัวเห็นไอ้นั้นเดี๋ยวทำใจไม่ได้5555 “อะไร ตันไม่ได้โป๊นะตันใส่กางเกงในไว้แล้วเงยหน้ามองดิถ้าไม่เชื่อ ผู้ชายด้วยกันตันไม่อายหรอก” ตันพูด ตันเห็นผมไม่พูดอะไรและยังคงก้มหน้าอยู่ตันเลยเดินเข้ามาใกล้ๆ ดึงมือที่ผมปิดหน้าอยู่ออกแต่ผมก็ขืนคือเหมือนเล่นหยอกกันอะครับ ตันจี้เอวผม ผมบ้าจี้ดึงดิ้นหงายหลังลงบนเตียงแล้วตันก็ล้มมาทับผมไปด้วยเพราะจับมือผมอยู่โหผมไม่อยากจะพูดความรู้สึกตอนนั้นเลยคือมันมีความสุขมากเลยครับ “ไอ่ตันแกล้งอะไรอินมันหนะ” ป้าเปิดประตูเข้ามาพอดี “แหย่อินมันเล่นเฉยๆหนะแม่” ตันปล่อยผมแล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า “เออ อาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหมงั้นแม่อาบมั้งจะล้างผมพอดีแล้วจะได้พาแม่ไปโรงพยาบาลและส่งอินด้วย” ป้าพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป “หึ หึ หึ คิดหรือว่าจะรอด!!!”หลังจากที่ป้าเข้าห้องน้ำไป ตันก็หันมาพูดหยอกผมอีก “เอาดิกูฟ้องป้านะ” ผมพูด “เอาดิกูฟ้องป้านะ” ตันทำเสียงล้อเลียน “รีบใส่เสื้อผ้าได้แล้วน่าจะโชว์อะไรนักหนา” ผมบ่น “เออกูรู้แล้วน่า” ต้นพูดแล้วก็แต่งตัวโดยใส่กางเกงขาสั้นสีน้ำตาลเข้มกับเสื้อยืดคอกลมสีเทา เมื่อป้าออกมาก็แต่งตัวอะไรเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลาผมกลับบ้านเราซ้อนรถแบบอัดสามกันไป โดยมีตันเป็นคนขับ ผมนั่งกลางและป้าซ้อนท้ายสุด จะบอกว่าครั้งนี้ผมคิดการชั่วอย่างนึงขึ้นไม่รู้ว่าคนอื่นๆเคยทำแบบผมหรือป่าวนะครับผมเอามือสองข้างของผมไปวางไว้ตรงหน้าขาทั้งสองข้างของตันเวลาขับรถอะครับ พอเห็นตันไม่อะไรผมก็ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาจนเกือบถึงไอ้นั้นมานั่งนึกดูตอนนั้นทำไปได้ไงก็ไม่รู้ 555 ระหว่างทางเราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยผมดูเวลาตอนนั้น 2 ทุ่มกว่าแล้วครับ แค่เพราะหัวใจมันบอก อาจไม่ค่อยพอฉันก็ยังมันใจว่าต้องใช่เธอ~(เสียงมือถือผมครับ) “แม่โทรมาว่ะ” ผมพูดขณะซ้อนรถเครื่อง “รับดิแม่เขาเป็นห่วงหรือป่าว”ตันพูด พร้อมกับจอดรถเครื่องข้างทาง “ฮาโหลครับ” “อินอยู่ไหน” แม่ผมถาม “อยู่บ้านเพื่อนครับ” “แล้วนี่มันกี่ทุ่มกี่ยามแล้วทำไมไม่กลับบ้าน” “คือนี้ผมขอนอนบ้านเพื่อนแล้วกันครับแม่”ผมพูดอย่างไม่มีสติ “ไม่ให้นอนรีบกลับมาบ้านเลยนะไม่มีบ้านให้กลับหรือไงรู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงคิดว่าไปตายที่ไหนแล้วปกติไม่เคยกลับบ้านดึกอย่างนี้เลยรีบกลับมาให้ไวก่อน 3 ทุ่ม แล้วมาคุยกันหน่อย” แม่ผมพูด ผมถึงกับน้ำตาซึมเลยครับคือแม่ถึงจะทะเลาะกันหนักหนาขนาดไหนก็ตามแม่ก็แม่อะครับแม่ที่ตัดลูกไม่ขาดแต่ลูกนี่สิกลับคิดแต่เรื่องโง่ๆบ้าๆ “ครับแม่” ผมพูดจบแม่ก็วางสายไปแล้วตันก็ขับรถเครื่องต่อ “เป็นไรอิน โดนแม่ว่าหรอ” ตันถามผมอย่างเป็นห่วง “ป่าวหรอกมึงแม่กูเขาเป็นห่วงอะให้รีบกลับบ้านก่อน 3 ทุ่มแล้วเขามีเรื่องจะคุยด้วย” ผมตอบตันเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องแต่ไม่ร้องนะครับ “อืม…คงไม่มีอะไรหรอกอินอย่าคิดมาก”ตันพูดพร้อมกับเอามือซ้ายที่จับแฮนด์รถเครื่องอยู่ลงมาวางไว้บนมือขวาของผมที่วางอยู่บนหน้าขาของตันพร้อมกับตบมือผมเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ ตันรีบขับรถเครื่องมาส่งผมถึงหน้าบ้านตอนนั้นหน้าบ้านปิดไฟมืดแล้วครับ “มีอะไรก็โทรมานะอิน” ตันบอก “เออขอบใจมากนะเว้ย” ผมพูด “แม่สวัสดีครับ” พูดกับตันเสร็จผมจึงหันไปสวัสดีป้า “หวัดดีลูกสู้ๆ ไม่มีอะไรหรอกแม่ลูกกันเดี๋ยวก็ดี”ป้าพูดให้กำลังใจ จากนั้นตันก็ขับรถเครื่องออกไป เมื่อผมเข้าไปในบ้านก็เดินขึ้นไปชั้น2ห้องนอนของพ่อกับแม่ “แม่สวัสดีครับ พ่อสวัสดีครับ” “อื้ม” แม่ผมขานรับส่วนพ่อเงียบเพราะหลับไปแล้ว “วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะรู้ไหมว่าพ่อแม่เป็นห่วง” แม่พูด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ครับแม่” “ปิดไฟให้ด้วยแม่จะนอนแล้ว” “ครับ” ผมปิดไฟให้แม่แล้วก็ออกจากห้องไปอาบน้ำ แค่เพราะหัวใจมันบอก อาจไม่ค่อยพอฉันก็ยังมันใจว่าต้องใช่เธอ~(เสียงมือถือผมครับ) แต่ได้ยินแต่อาบน้ำอยู่เลยไม่ได้ออกไปรับไม่รู้ใครโทรมา? อาบน้ำน้ำแต่งเตรียมเสร็จผมก็มาเปิดมือถือดูเป็นตันที่โทรมาครับผมจึงโทรกลับ “ฮาโหล” ตันพูด “ว่าไงตันโทรมาเมื่อกี้ไม่ได้รับพอดีอาบน้ำอยู่” “อ๋อจะโทรมาถามว่าเป็นยังไงมั้งโดนแม่ว่าไหม” “ไม่เลยแม่พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “ดีแล้วอิน” “อืม…..ขอบใจนะตัน” “ไม่เป็นไร ก็เราเพื่อนกัน” “อื้ม” “โอเค วันจันทร์เจอกันคุณหัวหน้าห้อง”พูดจบก็วางสายไป ใครบอกกันว่า “เมื่อไหร่ที่เราหัวเสียหรือมีปากเสียงกับใครตั้งแต่เช้าวันนั้นทั้งวันจะเป็นวันที่เฮงซวยสุดๆ”ผมว่าทฤษฎีนี้ควรจะยกเลิกไปได้แล้วละ 5555 ขอบใจนะตัน แค่นี้ก่อนนะครับ . . . . . .
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2017-2-22 18:35:41
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2017-2-22 21:06:56
โพสต์ 2017-2-22 21:55:33
โพสต์ 2017-2-22 22:38:50
โพสต์ 2017-2-23 04:33:01