The Past moment 4 (เจ็บใจ)

Elenai

เนื้อหาในตอนที่ 3 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=138073&fromuid=155129

          ความไร้เดียงสาและความน่ารักนั้นหากอยู่ในเด็กน้อยมันก็อาจเป็นอะไรที่ดูดีและไม่มีพิษภัยอะไร นั่นทำให้บางคนถึงกับชื่นชอบและหลงใหลไปกับมันอย่างไม่รู้ตัว แต่ในบางกรณีความไร้เดียงสาและความน่ารักเหล่านี้มันก็มักจะถูกเด็กบางคนใช้เป็นสิ่งซ้อนเร้นหรือตบตาความร้ายกาจได้ดีเช่นเดียวกัน หากเหนือกว่านั้นมันก็อาจใช้ล่อลวงหรือใช้เป็นข้อต่อรองเพื่อยกเว้นการกระทำอันงี่เง่าต่างๆให้พ้นผิด และการที่เรารู้ไม่เท่าทันหรือมองออกแต่ทำอะไรไม่ได้มันก็ทำให้เรานั้นได้แต่เก็บความเจ็บช้ำใจไปหวนคิดด้วยความขุ่นเขืองอยู่ทุกคืนวันก็เป็นได้

            วันพฤหัสบดีที่ 17 สิงหาคม  ในขณะที่โอลาฟกับลูกเกตุเพื่อนรุ่นพี่ในชมรมกำลังง่วนอยู่กับการเก็บพวกกล้อง/เลนส์และเครื่องฉายโปรเจ๊คเตอร์อยู่นั้น ยูโรที่ทำงานในห้องเก็บแฟ้มภาพทันทีที่เห็นโอลาฟกับลูกเกตุผ่านกระจกประตูบานเลื่อนมันเลยรีบเดินออกไปหาทั้งคู่ “โอลาฟโทษนะที่มาขัดจังหวะ พี่ขอคุยไรด้วยหน่อย” โอลาฟกับลูกเกตุหันไปมองยูโรด้วยสีหน้าตื่นตกใจทั้งคู่ “ครับ?? พี่ยูโรจะคุยไรกับผมอะ”  “พี่ว่าเดี๋ยวเราไปยืนคุยกันตรงโน้นดีกว่า”  “แต่ผมกับพี่ลูกเกตุยังเก็บของไม่เสร็จเลยนะครับ”  ลูกเกตุที่เห็นสายตาของยูโรจ้องมองมา มันรีบยิ้มรับด้วยความเกรงใจก่อนจะหันพูดกับโอลาฟ “น้องโอลาฟไม่เป็นไร ของที่ต้องเก็บเหลือนิดเดียวเอง เดี๋ยวพี่จัดการเองได้”  “แต่พี่ลูกเกตุครับ….คือ…”  “เอาน่าน้อง พี่บอกว่าจัดการได้ก็คือจัดการได้ น้องรีบๆเถอะให้พี่ยูโรรอนานๆแบบนั้นไม่ดีนะ”  “แหมน้องลูกเกตุพี่ไม่รบกวนนานหรอก  มะโอลาฟไปตรงโน้นกัน”   ยูโรพูดพร้อมเดินนำไปโอลาฟยังมุมห้อง  “พี่ยูโร…มีเรื่องไรอะครับ”  “โอลาฟเย็นนี้ไปกับพี่นะ” โอลาฟถึงกับยืนทำหน้างงด้วยความสงสัย “ไป?? พี่ยูโรจะพาผมไปไหนอะ”  “คืองี้ เมื่อวานงานร้านกาแฟที่อยู่นอกเมืองเค้าโทรมาติดต่อให้พี่ไปช่วยถ่ายรูปโปรโมทร้านเค้าน่ะ เพราะทางเจ้าของร้านบอกว่าเห็นเพจที่พี่ทำมีแต่รูปดีๆและคนติดตามเยอะ  เค้าเลยสนใจอยากให้พี่ช่วยเอารูปร้านไปลงเพจน่ะ”  “อืมมก็ดีนะพี่ยูโร จริงๆรูปที่พี่เอาลงเพจมันก็ดีอย่างที่เค้าว่านั่นแหละ ขนาดเพื่อนๆในก๊กผมยังชอบกันเลย แต่งานนี้ทำไมพี่ยูโรต้องเอาผมพ่วงไปด้วยล่ะครับ ปกติแล้วเวลาพี่รับงานนอกพี่ก็มักจะลุยเดี่ยวอยู่แล้วนิน่า” “เอ้…นั่นสินะโอลาฟ ดูท่าช่วงนี้พี่รู้สึกเหงาๆอะเลยอยากพาคนไปด้วย”  “โห่พี่ยูโร ฮ่าๆ ตลกล่ะ อย่างพี่นี่นะเหงา”  “เอ๊าโอลาฟ พี่ก็คนนะทำไมจะเหงาไม่ได้ล่ะ”  “ฮ่าๆ ไม่ใช่ล่ะพี่ยูโร ฮ่าๆ”  “แหมน้องโอลาฟก็….ไม่อินกับมุขพี่หน่อยรึไง อ่าๆเข้าเรื่องกัน ที่พี่อยากให้น้องไปด้วยเนี่ยเพราะทางเจ้าของร้านเค้าอยากได้วีดีโอรีวิวสไตน์วัยทีนแบบสั้นๆสำหรับใช้โปรโมทประกอบด้วยน่ะ พี่ก็เลยอยากให้โอลาฟไปดูหน้างานกับพี่ด้วยกัน  เผื่อโอลาฟได้ไอเดียเจ๋งๆติดกลับมาด้วย”  “อืมมมมฟังจากที่พี่พูดแล้วเหมือนงานนี้ดูท่าจะจัดเต็มเลยนะเนี่ยย  ทำไมพี่ยูโรไม่เอาพี่เรนโบว์ไปอะครับ ผมว่าเรื่องทำวิดีโอแนวรีวิวไรพวกนี้ พี่เรนโบว์ดูเหมือนทำสวยกว่าของผมอีกนะครับ”   “ไม่อะโอลาฟถึงเรนโบว์มันเก่งก็จริงแต่มันชอบเรื่องมากเวลาไปทำงานกับพี่ แถมยังชอบบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วย”  “แต่ผมเองก็เรื่องมากและขี้บ่นเหมือนกันนะพี่ยูโร”  “พี่ว่ายังไงก็ดีกว่าไปคู่กับเรนโบว์อะเนาะโอลาฟ  อีกอย่างเวลาพี่ทำงานกับโอลาฟพี่เองก็รู้สึกสบายใจมากกว่าด้วย”  “โห่ ทำไมฟังแล้วเหมือนผมกลายเป็นคนสำคัญยังไงก็ไม่รู้แหะ”  “เอาเป็นว่าโอลาฟไปกับพี่นะ…นะครับโอลาฟ”  ยูโรพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนให้กับโอลาฟ “ดูทำหน้าเข้าให้ ยังกะเด็กน้อยเลยเนาะพี่ยูโร”  “ฮ่าๆ ไม่เห็นเหรอว่าทุกวันนี้เด็กน้อยมาอาศัยร่างพี่อยู่นะรู้ป่าว”  “หรอออออ สงสัยคงเป็นเด็กน้อยจอมขี้อ้อนล่ะสิท่า”  “ฮ่าๆๆ สรุปจะไปไหมอะเรา”  “อื้มมมม”  “อื้มมมนี่หมายถึง”  “อื้มมก็หมายถึงก็ไปไงพี่”  ยูโรถึงกับยิ้มร่าออกมาด้วยความดีใจ  “โอเคงั้นเดี๋ยวหลังเลิกเรียนมาเจอกันที่หน้าห้องชมรมนะโอลาฟ”  เวลา 17.14 น. “ขณะที่โอลาฟยื่นเหม่อมองบรรยากาศรอบๆร้านกาแฟอยู่นั่นเอง ยูโรที่อยู่บริเวณลานตั้งโต๊ะด้านนอกห่างจากจุดที่โอลาฟยืนอยู่ไม่ไกล ทันทีที่มันเห็นโอลาฟตรงหน้ายูโรมันรีบเอ่ยปากเรียก “โอลาฟ โอลาฟ ทำไรน่ะ เดินถ่ายทั่วแล้วเหรอ”  โอลาฟหันไปมองยูโรด้วยสีหน้าสีตกใจเล็กน้อย “เอิ่มปะป่าวพี่ยูโร ผมแค่ กำลังมองหามุมถ่ายจ๊าบๆน่ะ”  “พี่ว่าโอลาฟไม่ใช้เวลานานไปหน่อยเหรอในการมองหา พี่เห็นน้องยืนอยู่ตรงนั่นเกือบ 10 นาทีเลยนะ”  “งั้นเหรอพี่ ฮ่าๆ  ผมก็แค่…รอฟิลลิ่งน่ะ”  “หืมมม ถ้างั้นพี่ว่าน้องมาช่วยพี่จัดพร๊อพถ่ายรูปตรงนี้ดีกว่า  บางทีฟิลลิ่งในหัวได้อาจมาเร็วขึ้นนะ”  “หืมมทำมาเป็นพูด จริงๆก็อยากให้ผมไปช่วยอะดิ”  “ฮ่าๆ โป๊ะเช่ะเอาไปเลย 10 แต้ม…มานี่เร็ว”  “คร้าบบบบลูกพี่ยูโร  ผมไปช่วยก็ได้คร้าบบบ”   โอลาฟรีบเดินตรงเข้าไปหายูโรทันที “โอลาฟ หามุมถ่ายเก็บวีดีโอเจ๋งๆได้เยอะป่าว”  “ก็เยอะนะพี่  แต่ผมว่าจะถ่ายหลายๆมุมเก็บไว้ก่อน เสร็จแล้วตอนจะเข้าโปรแกรมค่อยไปคัดทีหลังว่าจะใช้อันไหนบ้าง”  “รอบคอบดีเนาะ ทีเรนโบวมันไม่เห็นคิดแบบน้องบ้างเลย  แต่ก็ดีแล้วล่ะปีหน้าพี่จะให้โอลาฟขึ้นแทนที่มัน” “ผมว่าแบบนั้นไม่ดีมั้งพี่ยูโร  แค่เรื่องที่ผมได้ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยนี่ก็เกือบจะดราม่ากันแล้วนะครับ” “ไม่หรอก ถึงยังไงปีหน้าพวกพี่ขึ้นม.6 ก็ต้องได้ลงจากตำแหน่งกันอยู่ดี”  “อ่าว งั้นแบบนี้พี่ยูโรก็ต้อง…”  “ก็นั่นแหละครับ อย่างที่โอลาฟคิด แต่ไม่ต้องห่วงถึงยังไงก็พี่ไม่ย้ายชมรมไปหรอก เพราะยังมีคนที่พี่ต้องเป็นไกด์ไลน์ให้อยู่”  โอลาฟถึงกับแอบหันไปอมยิ้ม  “หั้นแน่มีแอบหันไปอมยิ้มด้วยแหะ”  “ป่าว!!ไม่ใช่นะพี่  ผมแค่จะจามเลยหันรีบหันหน้าไปทางอื่น”   “หรอออ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคนเราเวลาจามต้องทำหน้าอมยิ้มด้วย”  โอลาฟถึงกับทำหน้าอายๆ “มันก็….แล้วนี่พี่จะจัดพร๊อพแบบไหนอะ ผมจะได้เซตถูก”  “แหมๆๆรีบเฉไฉไปเรื่องอื่นเลยนะโอลาฟ” โอลาฟมันยิ้มด้วยความเอียงอายยิ่งกว่าเก่า “ถ้าพี่ไม่บอกงั้นเดี๋ยวผมจะไปเดินถ่ายหน้าร้านนะ”  โอลาฟรีบเดินหนีจนยูโรต้องรีบพุ่งตัวมาคว้าแขนไว้ทันควัน “เดี๋ยวๆโอลาฟ  จะรีบไปไหนน่ะ  โอ๋ๆ นี่งอนพี่เหรอเนี่ย”  “ป่าวสักหน่อยยย”  “ถ้าป่าวงั้นจะรีบเดินหนีพี่ทำไมล่ะ”  “ก็ผมเห็นพี่ไม่ยักจะให้ผมช่วยทำไรเลย ผมก็เลย…”  “อ่าๆ จะบอกล่ะ เดี๋ยวโอลาฟไปเอาน้ำแข็งแห้งในถังเหล็กนั่น ไปใส่น้ำแล้ววางตามจุดที่พี่มาร์คไว้นะ”  โอลาฟทำตามยูโรอย่างว่าง่ายจนยูโรได้ภาพที่ต้องการและในระหว่างที่ยูโรกำลังนั่งเช็ครูปอยู่นั้น  โอลาฟมันเดินมานั่งข้างยูโร  “ไหนพี่ผมขอดูหน่อยครับ ว่าถ่ายออกมาเป็นไงมั่ง” ยูโรหันไปยิ้มใส่โอลาฟก่อนจะส่งกล้องให้กับมือ “อะนี่ ลองคอมเม้นต์ซิว่าเป็นไงมั่ง”  โอลาฟรับกล้องมาพร้อมกับรีบกดดูรูป  ทำให้ยูโรมีโอกาสได้จ้องมองใบหน้าขาวเนียนของโอลาฟจากด้านข้างก่อนมันจะยิ้มขึ้นมาด้วยความชื่นใจ จนโอลาฟหันมองหน้ายูโรด้วยความประหลาดใจ “ไรอะพี่ยูโร จู่ๆก็ยิ้มขึ้นมาซะงั้น”  “ป่าวไม่มีไรหรอกโอลาฟ พี่แค่นึกไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”  โอลาฟจ้องมองใบหน้ายูโรด้วยความสงสัยชั่วครู่ก่อนจะหันกลับไปก้มมองภาพในกล้องทันใด  “โอลาฟพี่ถามไรหน่อยดิ  ทำไมถึงชอบไปช่วยงานห้องสภาบ่อยจัง ทั้งที่น้องเองก็ไม่ได้เป็นสภานักเรียนสักหน่อย”  “มันก็นิดหนึ่งพี่ ก็ผมเคยได้ยินพวกพี่เฟิร์สบอกว่าที่ห้องสภามันมีงานเล็กๆน้อยๆให้ทำอยู่ตลอดนิน่า เวลาผมว่างๆผมก็เลยไปช่วยพี่เค้าไง”  “อืมม แต่ฝ่ายพี่อยู่ก็มีงานเล็กๆน้อยๆให้ทำอยู่ตลอดเหมือนกันนะโอลาฟ ทำไมพี่ไม่เห็นน้องมาช่วยบ้างล่ะครับ”  “ก็พี่เรนโบว์เคยบอกผมว่าฝ่ายของพี่มีคนช่วยงานเยอะอยู่แล้ว ขืนผมไปช่วยอีกคนเดี๋ยวก็โดนคนอื่นว่าทำไรข้ามหน้าข้ามตาเค้าอีก แล้วช่วงหลังๆที่ห้องสภาก็ไม่ค่อยมีคนไปช่วยงานเยอะเหมือนแต่ก่อนด้วย ผมก็เลย…”  ยูโรมันส่ายหัวด้วยความไม่ชอบใจทันที “บางอย่างน้องก็อย่าไปเชื่อเรนโบว์มันซะทุกเรื่อง  รู้ป่าวว่าเรนโบว์น่ะมันชอบโดนงานที่ชมรมไปช่วยงานสภานักเรียนบ่อยมาก พี่เองก็บอกมันเตือนมันหลายต่อหลายครั้ง เฮ้อเอาเถอะพูดไปก็ใจขุ่นเคืองเปล่าๆ ว่าแต่รูปที่พี่ถ่ายโอลาฟคิดว่าไง” โอลาฟมันรีบก้มไปมองดูรูปจากกล้องอีกครั้ง “มันก็…เพอร์เฟคแล้วครับแสงใช้ได้เลย…ถ้าเรื่องถ่ายรูปนี่ผมไม่กล้าเถียงพี่อะครับ ขนาดร้านกาแฟมีชื่อแบบนี้เค้ายังจ้างให้พี่มาถ่ายรูปโปรโมทเลย” ยูโรถึงกับยิ้มด้วยความภูมิใจ “เอ่อพี่ยูโร ทำไมพี่เฟิร์สถึงได้เป็นประธานนักเรียนล่ะครับ”  “นึกไงถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะโอลาฟ”  “ก็ผมเคยได้ยินคนอื่นๆเค้าพูดกันว่าพี่บิ๊กที่อยู่ ม.5/2 ดูเหมาะสมเป็นประธานนักเรียนมากกว่า”  “โห พี่ก็นึกว่าเรื่องดราม่านี้จะหมดไปแล้วซะอีก”  โอลาฟมันชักสีหน้าตื่นรู้ด้วยความสงสัย “เรื่องเป็นไงอะพี่ เล่าให้ผมฟังหน่อย”  “ก็เมื่อปีที่แล้วช่วงที่พวกไอ้เฟิร์สได้เป็นประธานนักเรียนใหม่ๆ ไอ้บิ๊กเองได้เป็นรองประธาน ตอนแรกๆทุกอย่างก็ราบรื่นดี นโยบายต่างๆที่พวกไอ้เฟิร์สวางแผนกันไว้ก็สำเร็จทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องห้องคลินิกภาษาที่กำลังจะทุบทิ้งแต่ก็ถูกไอ้เฟิร์สเสนอนโยบายให้ทางโรงเรียนเห็นความสำคัญและรักษาห้องคลินิกภาษาไว้ แต่พอนานวันเข้าไอ้บิ๊กเองก็เริ่มทำงานเกินหน้าที่ ทำงานนอกคำสั่ง แถมยังยุให้คนอื่นในทีมสภาไม่ชอบไอ้เฟิร์ส จนเมื่องานปิจฉัมปีที่แล้วไอ้บิ๊กที่คิดว่าตัวเองแน่ มันดันไปจุ่นจ้านวุ่นวายหน้าที่คนอื่นมากเกินไปจนทีมสภาแตกคอกัน  สุดท้ายพอเรื่องร้อนถึงครูฝ่ายปกครองไอ้เฟิร์สมันเลยออกหน้ารับแทนไอ้บิ๊กว่าเป็นความผิดของมันเอง และขอให้เพื่อนๆในทีมสภาตอนนั้นไม่เอาเรื่องไอ้บิ๊ก ไอ้บิ๊กมันเลยลอยหน้าไปส่วนไอ้เฟิร์สก็เสียเครดิตตัวเองโดนนินทาเป็นว่าเล่น แต่ก็อย่างว่ามันหน้าตาหล่อแบบนั้นนักเรียนส่วนใหญ่ก็ไม่ถือโทษมันสักเท่าไหร่” “ฟังแบบนี้แล้วก็สงสารพี่เฟิร์สเหมือนกันเนาะพี่ยูโร ออกหน้ารับความผิดของคนอื่นแถมยังยอมเสียชื่อตัวเองอีก  แล้วพี่บิ๊กล่ะครับทุกวันนี้ผมไม่เคยเห็นพี่เค้าไปช่วยงานที่ห้องสภาเลย” “ไอ้บิ๊กมันไม่กล้าไปหรอกโอลาฟเพราะพวกพี่และไอ้เฟิร์สรวมถึงคนอื่นๆรวมหัวแบนมันจนมันต้องถอนตัวออกจากสภานักเรียนไป ทุกวันนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวข้องกันอีก เพราะแบบนี้แหละคนอื่นที่เขาไม่รู้ความจริงเรื่องนี้ ก็ยังคงชื่นชมไอ้บิ๊กว่าทำงานเก่งและเด่นกว่าไอ้เฟิร์ส”   “อืมมมงี้นี่เอง  แล้วพี่เฟิร์สเค้าหล่อและฮอตแบบนี้มาตั้งแต่ม.ต้นแล้วเหรอครับ”  “ไม่หรอก  ตอนม.ต้น หน้าตามันก็งั้นๆมีดีอย่างเดียวก็ที่ผิวมันขาวออร่า แต่พอขึ้นม.4 มาหน้าตาและความหล่อมันเริ่มออกบวกกับมันเริ่มเล่นกล้ามออกกำลัง มันก็เลยเริ่มมีชื่อตั้งแต่นั้นมาน่ะ”  โอลาฟถึงกับยกนิ้วกดไลด์ให้กับยูโร “สุดยอดเลยพี่ยูโร  พี่นี่รู้ละเอียดจริงๆครับ”  “พี่ว่าโอลาฟดูสนใจเรื่องไอ้เฟิร์สเอามากๆนะ นี่คิดไรกับมันอยู่รึป่าว”  “ป่าวพี่ยูโร ผมก็แค่อยากรู้เรื่องของพี่เฟิร์สที่เป็นคนดังของโรงเรียนเท่านั้นเอง”  “พี่ว่าคงไม่แค่นั้นหรอกมั้งน้อง  ถามจริงน้องชอบไอ้เฟิร์สหรอ” คำถามดังกล่าวทำให้โอลาฟทำหน้าอึ้งไปชั่วขณะ  “พูดอะไรน่ะพี่ยูโร  ก็พี่เฟิร์สเค้าออกจากหล่อและฮอตซะขนาดนั้นเป็นใครใครจะไม่ชอบบ้างล่ะพี่”  ยูโรถึงกับทำหน้าเหวอก่อนที่มันจะถอนหายใจอย่างแผ่วเบาพร้อมกับรีบหยิบเอากล้องจากมือของโอลาฟไปทันทีโดยไม่พูดไม่จา และเดินไปยืนตั้งกล้องถ่ายพร๊อพที่มันจัดไว้บนโต๊ะอีกครั้ง โอลาฟถึงกับมองตามด้วยความงุนงงกับการกระทำดังกล่าวของมัน   จนเวลาล่วงเลยไปหลังจากที่ทั้งสองทำงานกันจนเสร็จสิ้น ยูโรมันเดินตรงไปหาโอลาฟที่นั่งรอมันอยู่ในรถเก๋ง  “อะนี่ครับน้อง” ยูโรยืนแบงค์พันให้กับโอลาฟ “ไรอะพี่ เงินค่าไรน่ะ”  “ค่าล่วงเวลาไง งานนี้พี่จะไม่ยอมให้โอลาฟเหนื่อยฟรีๆแน่นอน อะเอาไป 2,500 ก่อนส่วนถ้าอัพรูปกับวีดีโอลงเพจเสร็จเมื่อไหร่ ทางร้านเค้าจะจ่ายอีกครึ่งหนึ่งให้แล้วถ้าได้เงินมาแล้วพี่จะจ่ายเพิ่มให้อีก 2,500”  “โหพี่เงินเยอะไปไหม  ผมว่าพี่ยูโรเก็บไว้เหอะ นี่มันงานพี่นะแถมกล้องและอุปกรณ์ที่ใช้ก็ของพี่เองทั้งหมดเลยด้วย”  “เอาน่าโอลาฟรับไว้เถอะพี่เองก็เต็มใจให้น้องอยู่แล้ว ถือซะว่าเก็บไว้เป็นค่าขนมหรือค่าจิปาถะอื่นๆก็ได้” ยูโรพูดพร้อมพับและยัดเงินใส่กระเป๋าเสื้อของโอลาฟ  “เอ่อโอลาฟเดี๋ยวทางขานี้กลับมีหมู่บ้านเล็กๆอยู่ แล้ววันนี้เค้ามีตลาดนัดด้วย โอลาฟสนใจไปเดินเที่ยวหาไรกินด้วยกันกับพี่ไหม ถือว่าเลี้ยงฉลองงานวันนี้ด้วย ไปด้วยกันนะ”  โอลาฟล้วงเอาโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงนักเรียนขึ้นมากดดูเวลาเมื่อมันเห็นว่ายังไม่ค่ำมากมันเลยตอบตกลง เวลา 18.20 น. ณ ตลาดนัดชุมชน ระหว่างที่ยูโรกำลังยืนดูโอลาฟเลือกเสื้อยืดอยู่นั้น  จู่ๆเตอร์กับเคนทั้งสองเดินมากอดคอยูโรจากทางด้านหลังทำเอายูโรถึงกับสะดุ้งตกใจ “ไงวะไอ้ยูโรมาเตร็ดเตร่ไรแถวนี้วะมึง” “นั่นดิวะอย่างที่ไอ้เตอร์พูด ปกติมึงไม่ค่อยมาแถวนี้เลยนี่หว่า”  “โห่ยไอ้เตอร์ ไอ้เคนมาไม่ซุ่มไม่ให้เสียงทำเอากูตกใจหมด”  โอลาฟมันได้ยินยูโร เตอร์และเคน คุยกันเสียงดังจาวๆถึงกับหันไปมองด้วยความสงสัยก่อนจะรีบยกมือขึ้นไหว้ทันใด “อ้าวพี่เตอร์ พี่เคน หวัดดีครับ ไปไงมาไงนิครับพวกพี่สองคน” “หวัดดีเว้ยโอลาฟ  อ้อกูเข้าใจล่ะไอ้ยูโร ที่แท้มึงก็พาเด็กของมึงมาเที่ยวนี่เอง  ไม่พามาเดทไกลไปหน่อยเหรอวะ”  “พูดไรของมึงเนี่ยไอ้เตอร์ เดทเดิลอะไร  วันนี้กูกับโอลาฟมาถ่ายงานร้านกาแฟแถวนี้เว้ย เจ้าของร้านเค้าจ้างกูให้ช่วยโปรโมทร้านลงเพจน่ะ พองานเสร็จกูก็เลยพาน้องเค้ามาเที่ยวนี่ไง ไหนๆมันก็เป็นทางกลับอยู่แล้ว”  เคนที่ยืนอยู่ข้างๆใช้มือตบเข้าที่ไหล่ขวายูโร  “สุดยอดว่ะมึง แบบนี้คงได้กะตังค์หลายบาทแน่  เจ๋งว่ะ อายุแค่นี้มึงก็หาเลี้ยงตัวเองได้ล่ะ”  “แล้วนี่พวกมึงสองคนล่ะมาไง”  “ก็เอารถมาดิวะถามแปลกๆเนาะมึง ฮ่าๆ”  “นี่มึงจะตอบกูดีๆให้ชื่นใจสักวันไม่ได้รึไงวะไอ้เตอร์”  “ก็กูเป็นแบบนี้แล้วทำไงได้ ฮ่าๆ”  “ยูโร มึงอย่าไปฟังไอ้เตอร์มากเว้ยเดี๋ยวประสาทแดกเปล่าๆ   วันนี้ไอ้เตอร์กับกูมาเที่ยวบ้านไอ้เจตน่ะ  ขากลับกูก็เลยแวะเที่ยวเดินหาไรกินเหมือนกับมึงนั่นแหละ แต่มึงมานี่ก็ดีล่ะพอดีกูมีญาติสนิทคนหนึ่งและเค้าก็เคยช่วยเหลือกูไว้มาก แต่ช่วยนี้ชีวิตเขาขาลงลุงเค้าเลยต้องมาขายไอติมผัดอยู่ตลาดนัดนี้น่ะ กูก็เลยอยากให้มึงช่วยไปเอารูปร้านลุงเค้าไปลงเพจให้หน่อยน่ะ นะนะไอ้ยูโรถือว่าช่วยกูตอบแทนเค้าหน่อย”  “ไอ้เคน จริงๆเรื่องแบบนี้มึงควรปรึกษากูก่อนนะเว้ย เพราะการที่กูจะเอารูปลงเพจนั่นมันต้องสอดคล้องกับสตรอรี่หลักของเพจกูด้วย  หากกูไปรับปากเค้าแล้วเกิดกูเอารูปลงเพจไม่ได้ กูนี่แหละที่จะรู้สึกแย่สุดๆ”  “เอาน่ามึง กูเชื่อว่ายังไงเรื่องนี้มึงต้องหาทางแก้ได้แน่ ช่วยลุงเค้าหน่อยเหอะมึง ตอนนี้ลุงเค้าก็ตัวคนเดียวแล้วด้วย”  โอลาฟที่เห็นเคนขอร้องยกใหญ่ถึงกับรีบพูดเสริมอีกแรง “พี่ยูโรครับ ลุงเค้าน่าสงสารนะ ผมเองก็ขอร้องด้วยอีกคนครับ”  ยูโรเห็นแววอ้อนวอนโอลาฟจ้องมาทำให้มันใจอ่อนลงทันที “อะได้ๆ แต่อุปกรณ์ที่ต้องใช้ตอนนี้อยู่บนรถกูนะ โอลาฟมาช่วยพี่”  ทันทีที่ยูโรพูดจู่ๆเคนรีบแทรกขึ้นมา “เดี๋ยวๆ โอลาฟไม่ต้อง  ในเมื่อพี่เป็นคนหางานให้มัน ยังไงซะก็เป็นพี่ที่ต้องช่วย เรื่องนี้พี่ขอจัดการกับยูโรเอง ส่วนมึงไอ้เตอร์ อยู่เป็นเพื่อนกับน้องโอลาฟก่อนเว้ย”  “เอ๊าไอ้เคน ทำไมมึงมาผลักภาระให้กูดื้อๆซะงั้น” เคนถึงกับทำตาเขม็งใส่เตอร์ “ไอ้เตอร์นี่มึงเพื่อนกูป่าววะ ถ้าใช่มึงห้ามบ่นและทำตามอย่างว่าง่าย เหมือนเวลาที่มึงจะยืมตังกู เข้าใจ้…”  เตอร์มันอึ้งในคำพูดของเคน “เอ่อๆ งั้นมึงกับไอ้ยูไรจะไปทำไรก็รีบเลย เดี๋ยวกูอยู่กับโอลาฟเอง” หลังเคนและยูโรเดินจากไป โอลาฟมันหยิบเสื้อยืดที่แขวนบนราวและหันไปหาเตอร์ที่ยืนอยู่ข้างมัน “พี่เตอร์ พี่ว่าเสื้อตัวนี่เป็นไงมั่ง ดูเข้ากับผมป่าวพี่”  เตอร์หันมองโอลาฟที่ยังคงยืนถือเสื้อโชว์ให้มันดู “พี่ว่าถ้าน้องจะถามความคิดเห็นเรื่องเสื้อผ้า พี่ว่าน้องคิดผิดแล้วล่ะ  พอดีพี่ไม่มีเซ้นต์เรื่องพวกนี้เท่าไหร่น่ะ เอาจริงๆเสื้อผ้า สำหรับผู้ชายมีไรก็ใส่ๆได้หมด ขืนแต่งตัวเนียบบ่อยๆเดี๋ยวจะถูกหาว่าเป็นตุ๊ดนะรู้ป่าว” “แหมพี่เตอร์ก็พูดเกินไป ผู้ชายแมนๆแต่งตัวดีๆก็มีอยู่ถมเถนะพี่”  “’งั้นก็เอาที่น้องสบายใจล่ะกัน  เอ่อโอลาฟไอ้ยูโรมันบอกยังว่าเสาร์นี้เป็นวันเกิดไอ้เฟิร์ส”   “อ๋อพี่ยูโรบอกผมแล้วครับ ที่จะไปจัดบ้านสวนของพี่เบทกันใช่ปะครับ”  “เอ่อๆ ดีล่ะน้อง  รู้ป่าวว่าปกติไอ้เฟิร์สน่ะมันแทบจะไม่จัดงานวันเกิดวันเลยนะ แต่ปีนี้เดือนเกิดกับวันดันตรงกันเปะ มันเลยเป็นอย่างที่พวกพี่ๆจะไปกันนั่นแหละ”  “โห รู้สึกโชคดีไงไม่รู้แหะพี่เตอร์ สงสัยแบบนี้คนท่าจะไปเยอะนะครับ”  “ตรงกันข้ามเลยแหละโอลาฟเห็นแบบนั้นไอ้เฟิร์สมันก็เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวพอประมาณนะ  มันเลยชวนแค่พวกเพื่อนที่สนิทๆไปแค่นั้น”  “ผมสงสัยแล้วทำไมต้องไปจัดไปบ้านพี่เบทด้วยล่ะพี่เตอร์ ถ้าจัดที่บ้านพี่เฟิร์สจะไม่ง่ายกว่าหรอ”  “มันก็อยากจัดนะแต่ติดตรงที่ว่าแม่กับย่าของไอ้เฟิร์สไม่ชอบความวุ่นวายเท่าไหร่เวลามีคนไปบ้านมัน อีกอย่างแม่กับย่าของมันไม่ชอบให้มันดื่มเหล้าด้วย มันก็เลยตัดปัญหาแต่ต้นลม” “งี้นี่เอง..แล้วนี่พี่เตอร์มีของขวัญให้พี่เฟิร์สป่าวครับ”  “โถ่ๆๆโอลาฟนี่เห็นพวกพี่เป็นเด็กกันรึไง ระดับนี่ไม่ต้องมีหรอกของขงของขวัญ แค่ไปกับตัวและหัวใจพร้อมที่จะไปแดกข้าวฟรีก็พอแล้วน้อง” “ก็พี่เตอร์สนิทกับพี่เฟิร์สนี่น่าถึงทำแบบนั้นได้  แต่ผมนี่ซิพี่ แถมยังไม่ใช่คนในกลุ่มของพี่เค้าด้วยขืนไม่มีไรติดไม้ติดมือไป มันยังไงๆไม่รู้อะครับ”  “คิดมากน่าโอลาฟ อย่างไอ้เฟิร์สมันไม่เรื่องมากหรอกกับของแบบนี้ แค่เดินไปพูดอวยพรให้มันแค่นี้มันก็ดีใจแล้ว”  “แต่ถึงยังงั้นมันก็ต้องมีของไรสักอย่างติดมือไปอยู่ดีอะครับ  ผมว่าถ้าเอาเป็นตุ๊กตาจะเวิร์ดไหมพี่เตอร์” เตอร์ถึงกับยิ้มและขำเบาๆ “ฮ่าๆๆ ถ้าเป็นตุ๊กตา พี่ว่าโอลาฟซื้อให้ตัวเองจะดีกว่าเยอะ”  “งั้นผมควรเอาไรดีอะพี่เตอร์”  เตอร์ถึงกับถอนหายใจสั้น “เฮ้อ น้องนี่ก็ดึงดันใช่ย่อยนะ  ถ้าจะเอาไรให้มัน อื้มมมมม คิดยากแหะ  เออนึกออกล่ะ  เห็นมันเคยบ่นๆให้ฟังว่าอยากได้เซตพู่กันจีนอันใหม่มาแทนของเก่า แต่ราคามันค่อนข้างแพง มันเลยตัดใจไม่ซื้อเหมือนมันจะเก็บเงินเอาไปใช้อย่างอื่นแทน”  “โอเคงั้นผมเอานี่แหละ ง่ายดี พี่เตอร์เองก็ไม่ต้องไปบอกใครให้รู้นะ ถือว่าผมขอ”  “ได้ๆแต่แลกกับน้ำปั่น 1 แก้วนะเป็นค่าปิดปาก”  “โห่พี่เตอร์อะ…”

            เวลา 20.49 น. โอลาฟสวมชุดนอนแขนสั้นลายเขียวอ่อนมันนั่งอยู่บนเตียงโดยมีโน๊ตบุ๊คคู่ใจวางตรงหน้าพร้อมง่วนอยู่กับการเสิร์ชหาร้านขายเซตพู่กันจีนที่มันต้องการ “เอ้ มีร้านขายเยอะเหมือนกันนะเนี่ย แต่จะเอาร้านไหนดีเนี่ย เลือกไม่ถูกเลยแหะ”  โอลาฟนั่งครุ่นคิดสีหน้าบึ้งตึงอยู่พักใหญ่  “เอาร้านนี่ก็ได้วะ อยู่ในเมืองนี่เอง แถมของที่อยากได้ยังมีหลายราคาด้วย อืมมมตัวนี้ก็น่าสนใจแหะมีที่ฝนหมึกแถมมาให้ด้วย ราคาก็…1,890 บาท อืมมมแพงเอาเรื่องนะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรไหนๆก็ซื้อให้พี่เฟิร์สทั้งที  เอาร้านนี่แหละ” เมื่อตัดสินใจได้โอลาฟมันรีบกดแคปที่อยู่ของร้านไว้  “เอ้อออเลือกได้สักที  แต่ถ้าจะให้แค่ของอย่างเดียวมันก็ยังดูงั้นๆ  อื้มมเคยได้ยินเจมส์เล่าว่าตอนวันเกิดพี่โฟรเหมือนมันจะให้ช่อดอกไม้…ช่อดอกไม้!!  จริงสินะแบบนี้ถ้าให้คู่กับของขวัญวันเกิดเราด้วยคงต้องเวิร์คแน่นอน ดีล่ะหวังว่าในเมืองคงมีร้านขายดอกไม้นะ”  โอลาฟมันยิ้มด้วยความตื่นเต้นก่อนจะรีบก้มไปพิมพ์เสิร์ชหาร้านขายดอกไม้ที่ว่า จนมันเจอชื่อร้านขายดอกไม้ร้านหนึ่งขึ้นมาพร้อมเบอร์โทรศัพท์ “ร้านสรุกิจพรรณไม้?? ชื่อไม่คุ้นหูเลยแหะ” ด้วยความสงสัยโอลาฟมันเลยกดเข้าดูรูปในเพจของร้าน จนมันเห็นสภาพของร้านค้าและสินค้าต่างๆมากมาย ทำโอลาฟที่นั่งดูอยู่นั้นถึงกับทึ่ง “สุดยอดดดดดร้านใหญ่เวอร์ แถมมีพวกพรรณไม้และเครื่องเกษตรภัณฑ์เยอะโคตร  ไอ้หย๋า อยู่ห่างจากบ้านเราไป 2 กม.เอง  ไม่น่าชื่อว่าจะมีร้านแบบนี้อยู่แถวนี้ด้วย  เส้นผมบังภูเขาจริงๆ  ดูดิมีทั้งดอกไม้เมืองร้อนและหนาวขายเยอะมากกกก  ลองโทรสอบถามดีกว่า แต่จะโทรเบอร์ไหนเนี่ย ดันมีสองเบอร์ซะด้วย อืมมมมโทรเบอร์สองล่ะกันเลขสวยดี”  โอลาฟไม่รอช้ามันรีบหยิบเอาโทรศัพท์มากดโทรสอบถามไปยังร้านที่ว่าทันที

โอลาฟ - สวัสดีครับ  นี่ร้านสุรกิจพรรณไม้ใช่ไหมครับ

ร้านค้า - ฮัลโหลครับ เอิ่มมม ไม่ใช่ครับผม นี่ร้านสุรศักดิ์พรรณไม้ครับอยู่เชียงใหม่

โอลาฟ - อ้าว แต่ผมโทรมาตามเบอร์ของร้านที่อยู่ในเพจเลยนะครับ

ร้านค้า - อ๋อๆ ผมเข้าใจล่ะครับ  ดูท่าอาปลื้มเจ้าร้านสุรกิจพรรณไม้คงไม่ได้ลบเบอร์ร้านที่เชียงใหม่ออกไปแน่นอนเลยเนี่ยย นี่แสดงว่าคุณลูกค้าเอาเบอร์ที่สองโทรเข้ามาใช่ไหมครับ

โอลาฟ - ใช่ครับ ผมเอาเบอร์ที่สองโทรมา ก็ผมเห็นมันมีสองเบอร์ ผมเลยไม่รู้จะโทรเบอร์ไหนด้วย ที่ผมเลือกโทรมาเบอร์นี้ก็เพราะเห็นเลขมันสวยดี

ร้านค้า - แบบนั้นเองเหรอครับ ฮ่าๆ คุณลูกค้านี่เป็นคนร่าเริงดีนะครับ  เอิ่มมเดี๋ยวไงรบกวนให้คุณลูกค้าช่วยโทรไปเบอร์แรกนะครับ ส่วนปัญหาเรื่องการโทรมาผิดแบบนี้ไงผมจะช่วยประสานกับอาปลื้มเจ้าของร้านสุรกิจพรรณไม้ให้แก้ไขอีกทีครับ

โอลาฟ - ครับผม  เอ่อขอโทษครับ ไหนๆผมก็โทรมาแล้ว ผมขอปรึกษาอะไรหน่อยได้ไหมครับ

ร้านค้า - ได้ครับ คุณลูกค้าต้องการจะสอบถามอะไรเพิ่มเติมครับ

โอลาฟ - คือพอดี ผมอยากจะซื้อดอกไม้สดเป็นของขวัญวันเกิดรุ่นพี่คนหนึ่งน่ะครับ แต่ผมไม้รู้ว่าจะเลือกดอกอะไรให้พี่รุ่นเค้าดี  คุณพอจะมีคำแนะนำดีๆอะไรให้ผมไหมครับ

ร้านค้า - อืมมม เดี๋ยวคุณลูกค้าช่วยถือสายรอสักครู่นะครับ พอดีผมเป็นลูกชายเจ้าของร้าน ผมยังไม่ชำนาญเรื่องดอกไม้เท่าไหร่ ขอเวลาสักครู่ครับ……….มาล่ะครับขอโทษครับที่ให้รอ  อยากทราบว่ารุ่นพี่ที่คุณลูกค้าต้องการซื้อดอกไม้สดให้ เค้าเกิดวันอะไรครับ

โอลาฟ -  แปปนะครับ เอิมมมมม วัน วันเสาร์ครับ เกิดวันเสาร์

ร้านค้า- เกิดวันเสาร์นะครับ….งั้นผมแนะนำให้คุณลูกค้าเลือกดอกลิลลี่ครับ

โอลาฟ - ทำไมถึงเป็นดอกลิลลี่ล่ะครับ รบกวนช่วยบอกรายละเอียดผมหน่อยครับ

ร้านค้า - มันเป็นดอกไม้ที่ถูกกำหนดให้สำหรับคนเกิดวันเสาร์น่ะครับ อีกทั้งมันยังสื่อความหมายในเรื่องของรักครั้งแรก รักที่บริสุทธิ์ ต่อผู้ให้ได้ดี มันจึงเหมาะสมกับคนเกิดวันเสาร์ที่มีนิสัยจริงจังและซีเรียส และเวลาจะรักใครก็จะรักได้ยากหน่อย ผมจึงคิดว่าดอกลิลลี่น่าจะเหมาะสมที่สุดครับคุณลูกค้า

โอลาฟ - หืมมม ผมว่าคุณน่าจะไปทำอาชีพดูดวง ทำนายชะตาชีวิตเสริมด้วยท่าจะรุ่งนะครับ  รู้ละเอียดโคตร

ร้านค้า - ฮ่าๆ ขอบคุณครับที่ชม แต่ผมอ่านจากในคู่มือน่ะครับคุณลูกค้า

โอลาฟ - ฮ่าๆ งี้นี่เอง  แล้วแบบนี้ที่ร้าน เออออ สุรกิจพรรณไม้จะมีดอกลิลลี่ด้วยรึป่าวครับ

ร้านค้า - มีแน่นอนครับคุณลูกค้า เพราะพ่อผมส่งออเดอร์ดอกไม้สดเมืองหนาวไปเมื่อวันอังคารที่ผ่านมาน่ะครับ ป่านนี้ของคงถึงที่ร้านโน้นนานแล้ว ยังไงถ้าคุณลูกค้าสนใจรบกวนไปหาซื้อพร้อมสอบถามราคาได้ที่ร้านเลยครับ

โอลาฟ - โอเคครับ ขอบคุณครับสำหรับคำปรึกษา ไว้พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วผมจะลองเข้าไปดูตามที่คุณบอกนะครับ

ร้านค้า - ยินดีครับ ยังไงผมก็ขอเป็นตัวแทนร้านสุรกิจพรรณไม้ เพื่อกล่าวคำขอบคุณคุณลูกค้าที่เลือกใช้บริการร้านในเครือของเราครับ  ขอขอบคุณอีกครั้งและขอให้คุณลูกค้าโชคดีกับรุ่นพี่ที่ชื่นชอบครับ

                        วันศุกร์ที่ 18 สิงหาคมหลังเลิกเรียนโอลาฟไม่รอช้ามันรีบแยกตัวจากเพื่อนในก๊กและขับมอเตอร์ไซค์ไปยังร้านขายพู่กันจีนเมื่อได้ของที่ต้องการมันเลยดิ่งตรงมายังร้านสุรกิจพรรณไม้ต่อ ทันทีที่มาถึงมันจอดรถไว้หน้าร้านพร้อมกับยืนมองบรรยากาศร้านอยู่พักใหญ่มันถึงกับนึกขึ้นในใจ “สุดยอดดร้านใหญ่จริงๆแถมมีต้นไม้ดอกไม้ขายเยอะมาก มุมสวนด้านในก็จัดได้แนวจริงๆ โครตสวย”  ระหว่างที่มันฟินกับบรรยากาศของร้านนั่นเองจู่ๆชายคนงานสวมเสื้อยืดคอปกสีเทาเข้มที่มีโลโก้ร้านติดด้านหลังเดินมาไถ่ถาม “หวัดน้อง อยากให้พี่ช่วยอะไรรึป่าว” “โทษครับพี่พอดีผมเห็นบรรยากาศร้านมันสวยดีก็งานมองเพลินไปหน่อย  คือผมอยากได้ดอกลิลลี่สักช่อน่ะครับ”  คนงานคนดังกล่าวยืนนิ่งอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะหันไปมองเจ้าของร้านที่นั่งเช็คบัญชีอยู่โต๊ะด้านใน“เฮียปลื้มครับ เฮีย ดอกลิลลี่จากเชียงใหม่ที่ส่งมาเมื่อวาน เฮียให้ไอ้หลินกับไอ้เดชขนออกจากห้องพักความชื้นรึยังครับเฮีย พอดีมีลูกค้ามาถามซื้อน่ะครับ”   “ยังเลย ยังเลยไอ้เต้ เหมือนเฮียยังไม่ได้ส่งให้ขนออกมาเลยวันนี้ไงมึงพาลูกค้าเข้ามาด้านในร้านก่อนดิ” “ครับเฮีย ปะน้องเดี๋ยวตามพี่มาด้านในก่อนครับเดินดีๆระวังพื้นลื่นนะน้องพอดีพี่พึ่งปิดหัวพ่นหมอกไอน้ำไปเมื่อกี้”  เต้คนงานที่ร้านพาโอลาฟไปหาเฮียปลื้มที่โต๊ะทำงานโอลาฟรีบยกมือขึ้นไหว้  “หวัดดีครับ คือผมอยากได้ดอกลิลลี่สักช่ออะครับ”  “ดอกลิลลี่เหรอ  แล้วนี่น้องต้องการช่อขนาดไหนครับขอทราบจำนวนดอกและสีครับ”  เฮียปลื้มพูดพร้อมกับยืนใบรายการชนิดไม้ดอกให้โอลาฟเปิดดู “เอออ ผมอยากได้สัก 18 ดอก ขอเป็นสีขาวทั้งหมดเลยครับไม่ทราบว่าทางร้านมีบริการจัดส่งให้ไหมครับพอดีว่าผมต้องใช้วันเสาร์ตอนค่ำๆน่ะครับ”  “คนงานเค้าอยู่ถึง 6 โมงน่ะ เฮียขอเป็นส่งตอน 5 โมงเย็นได้ไหม”  “ได้ครับเฮีย”  “โอเค 18 ดอกสีขาวล้วนๆ  เดี๋ยวช่วยกรอกชื่อเบอร์โทรศัพท์และปลายทางในใบจัดส่งนี้ด้วยครับ”  “เอ่อคือที่ๆผมจะให้ไปส่งเป็นบ้านของรุ่นพี่เค้าน่ะครับ ผมเลยไม่ทราบที่อยู่เดี๋ยวไงผมแอดไลน์ทางร้านไปนะครับถ้าทางร้านจะออกไปส่งเมื่อไหร่ผมจะส่งโลเคชั่นไปให้ครับ”   “ได้ครับเอาตามที่น้องสะดวกล่ะกัน…..อืมมมค่าดอกลิลลี่สด บวกค่าแต่งช่อที่น้องเลือกไว้และค่าจัดส่งปลายทางทั้งหมด 780 บาทครับ” หลังเคลียร์เรื่องช่อดอกไม้เสร็จโอลาฟที่กำลังจะลุกและหันหลังเดินกลับไปยังหน้าร้าน ทันใดนั้นเองมีเด็กชายวิ่งแจ้นจากหน้าร้านพุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็วและชนเข้ากับตัวของโอลาฟจังๆจนเด็กคนดังกล่าวล้มลงไปนั่งกับพื้น โอลาฟถึงกับตกใจใหญ่แต่กระนั้นมันรีบก้มเอามือพยุงร่างเด็กชายคนดังกล่าวให้ลุกขึ้นมา เฮียปลื้มที่เห็นเหตุการณ์ดังกล่าวถึงกับรีบลุกขึ้นมาดูพร้อมกับต่อว่า “บิว!!! อีกแล้วนะ!! พ่อบอกบิวกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่งอย่าวิ่งเวลาจะเข้าบ้าน เห็นไหมน่ะเจ็บตัวเลย แถมยังทำลูกค้าเค้าเดือนร้อนไปด้วย  เป็นอะไรมากไหมครับน้อง”  “ผมไม่เป็นไรครับเฮียแต่ผมเป็นห่วงน้องคนนี้มากกว่าผมเห็นล้มลงไปแรงมาก ไม่รู้เจ็บตรงไหนรึป่าวนะ”  บิวที่ตั้งสติได้ถึงกับรีบยกมือขอโทษโอลาฟทันใด“พี่ค๊าบผมขอโทษค๊าบบ ผมโทษนะค๊าบบ”  โอลาฟยิ้มและก้มมองด้วยความเอ็นดู“พี่ไม่เป็นอะไรหรอก น้องไม่เจ็บตัวอะไรมากก็ดีแล้วล่ะ คราวหลังก็ระวังๆหน่อยนะครับ” ระหว่างนั้นแม่ของบิวได้ออกมาจากห้องน้ำ “พี่ปลื้มเกิดไรขึ้นน่ะเอมได้ยินเสียงพี่เอ๊ะอะโวยวาย”  “จะอะไรซะอีกล่ะเอมก็ไอ้เจ้าบิวลูกเราน่ะสิ วิ่งเข้าร้านจนชนเข้ากับลูกค้าดีนะที่ไม่เป็นอะไรกันมาก”  “แย่จังเลยนะบิว  ดูซิน่ะเสื้อก็เปื้อนหมดแล้ว  มานี่เลยบิวไปถอดเสื้อแล้วมาอาบน้ำกับน้องตอนนี้เลย”  โอลาฟเห็นทุกอย่างกลับเป็นปกติมันเลยยกมือไหว้อำลาทุกคน “งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกลับนะครับเฮีย บิวพี่ไปนะครับ คราวหลังก็อย่าวิ่งเข้ามาแบบนี้อีกนะครับ”  เจ้าบิวได้แต่พยักหน้าด้วยความรู้สึกผิดก่อนที่มันจะโบกมือบ้ายบ่ายให้กับโอลาฟ

                         วันที่เสาร์ที่19 เดือนสิงหาคม เวลา 15.20 น.  รถเก๋ง Honda Civic สีเทาของยูโรพร้อมโอลาฟที่นั่งมาด้วยกันขับมาถึงยังบ้านสวนของเบทสถานที่ที่ใช้จัดงานวันเกิดเฟิร์สโดยบ้านสวนดังกล่าวมพื้นที่กว้างเกือบ 2 ไร่ และมีรั้วไม้ไผ่หนาสูงเกือบเมตรครึ่งล้อมรอบเขตสวน ส่วนพื้นที่ภายในเต็มไปด้วยไม้ยืนต้นไม้พุ่มและไม้ล้มลุกนาๆชนิด ที่ถูกปลูกไว้ตามโซนต่างๆกระจายโดยรอบประจวบกับพื้นที่ดังกล่าวอยู่ติดกับทุ่งนาและห่างจากหมู่บ้านในบริเวณไม่มากเลยทำให้บรรยากาศค่อนข้างจะสงบและร่มรื่นเป็นอย่างมาก  ทำให้โอลาฟที่นั่งอยู่ด้านในรถถึงกับหันมองไปมองด้วยความตื่นเต้นจนยูโรรีบเอ่ยปากแซว“ยึกยักๆใหญ่เลยนะโอลาฟทำยังกะเด็กน้อยเพิ่งเข้าเมืองครั้งแรก”  “พี่ยูโรสุดยอดเลยอะบ้านสวนพี่เบทตั้งแต่พี่ขับรถผ่านประตูเข้ามาเหมือนยังกับหลุดเข้ามาอีกโลกน่ะครับ ดูดิพี่ยูโรมีต้นไม้ใหญ่ปลูกเรียงรายกันอยู่สองข้างถนนที่รถเรากำลังวิ่งอยู่ด้วยได้ฟิลบ้านสวนเต็มๆ”  ยูโรถึงกับหัวเราะในคำพูดบวกกับน้ำเสียงที่ตื่นเต้นของโอลาฟ  “ฮ่าๆ พี่เห็นฟิลลิ่งโอลาฟแบบนี้แล้วทำให้นึกถึงตัวเองยังไงก็ไม่รู้แหะ  อะแฮ่ม ที่เห็นอยู่สองข้างทางนี้คือต้นลำไยและต้นทุเรียนที่ปลูกเรียงรายกันไปเกือบสุดทางโดยอายุแต่ละต้นนั้นก็ไม่ต่ำกว่า 20 ปีนะครับออกผลด้กดกทุกปี  หากท่านประสงค์จะเดินเข้าชมสวนหน้าบ้านนี้แนะนำให้สวมหมวกกันน็อคเข้าชมด้วยเพราะอาจมีลูกระเบิดหนามร่วงหล่นใส่ศีรษะของท่านแบบไม่รู้ตัว  และเนื่องจากสวนแห่งนี้เป็นสวนที่ใช้ปุ๋ยแบบเกษตรอินทรีย์ซะส่วนใหญ่ดังนั้นหากท่านผู้ชมจะเดินเหินไปไหนกรุณามองทางให้ดีๆด้วยนะครับไม่เช่นท่านอาจเหยียบโดนกับระเบิดขี้วัวเข้าจังๆ  อีกทั้งสวนแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยป่ากล้วยนาๆพันธุ์หากตกดึกและโชคดีท่านอาจเจอบริการพิเศษนางสาวต้นกล้วยมานอนเป็นเพื่อนยามค่ำคืนแก้เหงา”  โอลาฟรีบหันมองยูโรพร้อมหัวเราะยกใหญ่“ฮ่าๆๆอินเนอร์ได้อะพี่ยูโร ผมว่าแบบนี้พี่ไม่ต้องเป็นมันละตากล้องนิดูท่างานไกด์นำเที่ยวดูเหมาะกับพี่กว่าเยอะ” ไม่นานนักรถของยูโรแล่นมาจอดยังตัวบ้านไม้ครึ่งปูนสองชั้นที่ตั้งอยู่กลางสวน“ทำไมดูคนน้อยจังพี่ยูโร”  “นั่นสิสงสัยคงอยู่กันในบ้านมั้ง เอาเถอะเดี๋ยวช่วยพี่ขนกล่องเบียร์พวกนี้ลงรถก่อน”โอลาฟหันไปมองกล่องเบียร์ไฮเนเก้น 8 กล่องที่ซ้อนอยู่หันเบาะ “ผมว่าบางทีพี่ยูโรก็ซื้อมาเยอะไปหน่อยนะเบียร์เยอะแบบนี้จะกินกันหมดเหรอครับ” “นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำโอลาฟพวกไอ้เฟิร์สเห็นแบบนั้นน่ะพวกมันก็มันคอเหล้าคอเบียร์กันทั้งนั้นนะรู้ป่าว”  “สงสารตับของพวกพี่ๆเค้าจังเลยครับแล้วพี่ยูโรล่ะสายคอเหล้าเบียร์เหมือนที่ว่าไหม”  “นิดหน่อยน้องสไตน์วัยกลัดก็ต้องมีกันบ้าง แต่มันก็นานๆครั้งไม่เป็นไรหรอก  โอลาฟล่ะดื่มเป็นไหมเนี่ย”  “ขอผ่านนนนครับพี่ยูโรขมจะตายดื่มเข้าไปได้ไงก็ไม่รู้…” ระหว่างที่โอลาฟพูดกับยูโรอยู่นั้นหูมันได้ยินเสียงดังเจี้ยวจ๊าวจากใต้ต้นมะขามฝั่งทางเหนือของบ้านมันเลยหันไปมองยังต้นเสียงซึ่งมันเห็นเด็กประถมชาย 2 คนและหญิงอีก 7 คน เล่นกระโดดหนังยางกันไปมา “ชอบเล่นอะไรแบบนั้นด้วยเหรอโอลาฟ”  “ป่าวพี่ยูโรผมแค่ไม่ยักกะรู้ว่าเด็กแถวนี้เค้าก็เล่นอะไรกันแบบนี้ด้วย”  “หืมก็ยังดีกว่าเล่นโทรศัพท์อะนะ เล่นแบบนั้นยังได้กระโดดได้ออกกำลังไปในตัว”  “แหมมพูดอวยซะขนาดนั้นงั้นก็แสดงว่าพี่ยูโรเองสินะที่ชอบเล่นกระโดดหนังยาง”  “ป่าวววพี่ก็แค่พูดไปตามหลักและเหตุผล”ระหว่างนั้นไอ้เวฟที่ที่อยู่ในห้องครัวทันทีที่มันได้ยินเสียงของยูโรมันถึงกับรีบเดินออกจากหลังครัวหลังบ้านและตรงไปหาทั้งสอง“ไอ้ยูโร มาถึงนานยังวะแล้วนั่นทำไมมึงไม่พาน้องเค้าเข้ามาในบ้านก่อนล่ะ จะชวนน้องเค้ายืนอาบแดดรึไง”   “ไอ้เวฟ!!มึงมานี่ก็ดีล่ะ มาช่วยกูกับโอลาฟยกกล่องน้ำข้าวพวกนี้หน่อยเว้ย  รอบนี่ถือว่ากูเลี้ยงเบียร์เยอะสุดแล้วนะ”  “อย่าบ่นเว้ยถ้าจะโทษมึงก็โทษตัวเองที่จับฉลากได้เป็นคนเลี้ยงเบียร์ในงาน ฮ่าๆ” หลังยกเบียร์ไปเก็บในครัวเสร็จ เวฟมันเลยพาทั้งสองไปนั่งคุยเล่นกันในตัวบ้านพร้อมกับคนอื่นๆที่มาถึงก่อนหน้าเกือบ 10 คน ซึ่งบทสนทนาก็มีทั้งเรื่องของกินในงานเหล้าเบียร์ที่ซื้อมา เรื่องเพื่อนๆที่โรงเรียนและเรื่องผู้หญิง ซึ่งโอลาฟที่อยู่ในวงสนทนามันได้แต่นั่งกินขนมพร้อมสวมบทเป็นผู้ฟังที่ดีเพราะตัวของมันเองก็ไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาคุยเสริมกับคนอื่นๆดีถึงกระนั้นตัวของมันที่สวมบทเป็นผู้ฟังกลับรู้สึกชอบใจที่ได้แวบมองใบหน้าหล่อๆของเฟิร์สตรงหน้าอยู่ตลอดเวลา“โอลาฟกินถั่วปากอ้าหน่อยไหมอร่อยนะ” ยูโรยื่นซองถั่วปากอ้าที่ซื้อมาจาก 7-11 ให้กับโอลาฟ ที่นั่งอยู่ข้างๆมัน “ไม่อะพี่ยูโร ผมล่อปลาเส้นกับขนมขาไก่ไปซะตั้งเยอะตอนนี้ผมคอแห้งอยากกินน้ำมากกว่า” “งั้นเหรอ จะเอาน้ำไรล่ะอัดลมหรือน้ำเปล่า”  ยูโรพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้นทำให้โอลาฟที่เห็นรีบเอามือมาจับแขนของยูโรไว้มั่น“จะไปไหนอะพี่ยูโร” “ก็โอลาฟบ่นว่าคอแห้งไม่ใช่เหรอ”  “เอ้ยไม่เป็นไรพี่ยูโรเดี๋ยวผมลุกไปตักเองดีกว่าครับ ขืนให้พี่ไปตักให้ผมแบบนี้มันยังไงๆไม่รู้อะพี่ยูโรนั่งกินต่อเถอะ แล้วพี่ยูโรคอแห้งไหมล่ะเดี๋ยวผมจะได้เอามาเผื่อ”  “ขี้เกรงใจนะเรา  เอาเหอะพี่ไม่หิวเพิ่งดื่มไปก่อนหน้าเมื่อกี้กับไอ้เจต” “หืมมล่อซะตั้งแต่ก่อนค่ำเลยนะพี่น่ะ” ไม่นานนักกลุ่มของเด็กที่เล่นกระโดดหนังยางอยู่ใต้ต้นมะขามได้วิ่งกรู่มายังตู้แช่ไอติมและเครื่องดื่มที่อยู่ข้างบ้านจนเฟิร์สที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่หันไปพูดกับเคนและเบท “ไอ้เคนไอ้เบท พวกมึงไปดูดิว่าเด็กพวกนั้นมาทำไรกันเสียงดังข้างบ้านน่ะ”  “สงสัยท่าจะมาหาไอติมเย็นๆกินกันอีกแน่นอนเฮ้ยไอ้เคนมึงมากับกูดิมะ” เบทรีบดึงมือเคนให้ลุกตามมันไปยังตู้แช่ไอติมข้างบ้านพร้อมกับต่อว่าให้กับพวกเด็กยกใหญ่จนกลุ่มเด็กคนดังกล่าววิ่งหนีไป“เห็นไหมกูบอกมึงแล้วไอ้เคนว่าอย่าเพิ่งเอาไอติมให้พวกเด็กๆกิน ไงล่ะมึงเห็นปะ พากันได้ใจวกกลับมาอีกดูท่ากูคงต้องหากุญแจมาล็อกตู้ซะล่ะ ไม่งั้นมีหวังหมดก่อนถึงปาร์ตี้เย็นแน่ๆ”  “โทษวะไอ้เบทก็เด็กพวกนั้นน่าเอ็นดูกันทั้งนั้นเลยนี่หว่าทำไงได้วะ”  “ถ้ามึงเดินหนีซะก็จบแล้ว เห็นเด็กประถมแล้วขี้ใจอ่อนนะมึงอะไอ้เคน” เคนมันได้แต่หัวเราะและเดินกลับเข้าไปหาคนอื่นๆด้านใน  พร้อมกันนั้นโอลาฟมันเดินสวนออกมาพร้อมแก้วน้ำในมือ “มีเรื่องอะไรเหรอพี่เบท เสียงดังไปถึงข้างในเลยครับ”  “ไม่มีไรหรอกโอลาฟพอดีพี่มาไล่เด็กๆพวกนั้นไม่ให้มาขโมยกินไอติมในตู้นี้น่ะสิ” โอลาฟถึงกับหันมองตามเบทที่ยังคงยืนมองกลุ่มเด็กที่เล่นกันอยู่ลานดินใต้ต้นมะขาม  “แล้วเด็กพวกนี้มาจากไหนกันอะพี่เบท”  “ก็เพื่อนๆของไอ้โดนัทที่เป็นลูกของญาติห่างๆทางฝ่ายพ่อน่ะสิ พอดีบ้านมันอยู่ในละแวกนี้น่ะมันเลยชอบมาเล่นที่นี่อยู่บ่อยๆจนเข้านอกออกได้เลย  อย่างวันนี้มันก็ชวนเพื่อนๆของมันมาเล่นด้วย”  “ถึงว่าตอนแรกผมก็แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงมีเด็กมาอยู่แถวนี้ด้วยทั้งที่คนมางานวันนี้มาแต่พวกรุ่นพี่กันทั้งนั้น” “แล้วโอลาฟล่ะนึกไงถึงมางานวันเกิดไอ้เฟิร์สแถมยังไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกันมาด้วยสักคน”  “ก็พี่ยูโรชวนผมมานิครับอีกอย่างผมก็ช่วยงานสภาพี่เฟิร์สอยู่บ่อยๆ ผมก็เลยอยากมาอวยพรพี่เค้าด้วย อันที่จริงผมก็ชวนเจมส์น้องของพี่เจนมาด้วยนะครับแต่พอดีวันนี้ที่บ้านของเจมส์ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน มันก็เลยมาด้วยไม่ได้ ว่าแต่โดนัทนี่คนไหนเหรอครับพี่เบท”  “โดนัทน่ะเหรอ!!  นั่นไงคนนั่นแหละ”  เบทพูดพร้อมชี้นิ้วไปยังเด็กผู้ชายตัวสูง130 ซม. หุ่นค่อนข้างผอม ผิวเหลืองสวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นลายดิจิมอนสีเขียวพร้อมยืนคุยกับเด็กผู้หญิงที่อยู่ดวยกัน 2-3 คน  โอลาฟมองพร้อมสังเกตท่าทางของโดนัทเวลาคุยทั้งมือไม้ การเดินที่ดูอ้อนแอ้นชอบกล บวกกับคำพูด “ตัวเธอออ, ม่ายช่ายนะจ๊ะ” ที่ฟังดูผิดจริตเด็กผู้ชายทั่วไปมันยืนมองอยู่พักใหญ่ก่อนจะหันมาคุยกับเบท “พี่เบท อย่าว่าผมงั้นงี้นะ  แต่ถามจริง น้องโดนัทนั่นแมนรึป่าวน่ะ”  เบทหันมายิ้มใส่โอลาฟ “แล้วโอลาฟเห็นว่ายังไงล่ะ” โอลาฟถึงกับยกมือขึ้นมาพนมไว้กลางอก “พี่เบทอย่าว่าผมนะอันนี้พูดตามที่ตาเห็นนะ  ผมว่าไม่ใช่อะท่าทางออกไปทางสาวๆเลยแหละ”  “ ฮ่าๆ ไม่ใช่แค่ท่าทางอย่างเดียวนะโอลาฟ นิสัยก็ด้วยพี่นี่โคตรหมั่นไส้อยากเตะมันมากเวลาเห็นมันมาเล่นที่บ้าน นี่ขนาด ป.3 เองนะ วันข้างหน้าต่อไปนี่คงไม่ต้องพูดถึงเลยแหละ”  “หืมมป.3  แต่ทำไมดูตัวเล็กจังพี่ส่วนสูงกับอายุดูไม่สมส่วนกันเลยนะครับ”  “เห็นแม่มันบอกว่ามันไม่ชอบกินข้าวเพราะมัวแต่ติดเล่นแต่ก็เอาเถอะ ขอแค่ไม่มารบกวนพวกพี่ๆก็พอล่ะ ปะโอลาฟเข้าไปข้างในเถอะ” 30 นาทีผ่านไปเบทเจ้าของสถานที่ชวนทุกคนไปใส่ข่ายดักปลาในสระที่อยู่สวนหลังบ้านซึ่งทุกคนที่ได้ยินไม่รอช้ารีบพากันไปยังสวนหลังบ้านที่มีสระเลี้ยงปลาขนาดใหญ่ตั้งอยู่  ทันทีเมื่อทุกคนไปถึงสระหลังบ้าน  เบทที่เดินนำทุกคนอยู่นั้นจู่ๆมันได้หันตัวมาบอกกับทุกคน “เดี๋ยวก่อนพวกมึงกูขอถามในที่นี้ใครเคยใส่ข่ายดักปลามาแล้วบ้าง”  ทุกคนถึงกับหันมองกันไปมาก่อนที่เคน เตอร์ ยูโร เจตและเฟิร์สจะยกมือขึ้น “โอเค มีไอ้เคนไอ้เตอร์ ไอ้ยูโร ไอ้เจต ว่าแต่มึงไอ้เฟิร์สลูกคุณหนูอย่างมึงนี่เคยใส่แหดักปลาด้วยเหรอวะ”  “ป่าวหรอกไอ้เบทกูก็แค่อยากลงไปแช่น้ำในสระเล่นเฉยๆน่ะ ตอนนี้แม่งร้อนว่ะ”  “แต่น้ำในสระไม่สะอาดนะเว้ย ผิวขาวๆดูน่าบอบบางอย่างมึงจะทนได้เหรอวะไอ้เฟิร์ส ฮ่าๆ”   “โถ่ไอ้เบทแค่นี้จิ๊บๆเว้ยเดี๋ยวเชื้อโรคในสระเจอความขาวหล่อของกูก็กระเจิงหมดแหละฮ่าๆๆ”  “เอ่อๆ ถ้าผื่นคันขึ้นตามตัวมึงอย่ามาว่าให้กูละกัน” โอลาฟที่ยืนฟังอยู่นั้นมันเดินไปสะกิดยูโร“ พี่ยูโรข่ายดักปลามันคืออะไรอะ”  “เห็นนั้นไหมโอลาฟไอ้ที่มันเป็นตาข่ายใสๆมัดห้อยอยู่เสาไม้ข้างสระน่ะเวลาจะใช้งานก็กางออกคล้ายเนตเวลาเราเล่นวอลเลย์แล้วก็ใช้คนประมาณ 3-4 คนช่วยลากจากสระฝั่งนี้ไปยังฝั่งโน่นถ้ามีปลาโชคร้ายมาโดนก็จะติดตัวข่ายทันทีน่ะ เดี๋ยวโอลาฟดูพวกพี่ทำก็เข้าใจเองว่าใช้งานยังไง”  “อืมมมแล้วพี่ยูโรทำเป็นด้วยเหรอครับ”  “เอ๊าเห็นอย่างงี้พี่ก็ติดดินนะน้องไม่ได้ทำตัวหรูๆเหมือนใครบางคน”  “หืมมมใครบางคนที่ว่านี่หมายถึงผมสินะ”  “ป๊าววววพี่ไม่ได้ว่าใครทั้งนั้นอย่าเพิ่งร้อนตัวสิโอลาฟ ฮ่าๆ” “ฮะฮ่าๆแต่ผมร้อนเนื้อร้อนตัวอยู่พอดีอะครับ ว่าจะลงไปแช่น้ำเหมือนพี่เฟิร์สสักหน่อย”  “จะลงเอาจริงเหรอน้ำในสระมันสกปรกนะน้อง”  “ไม่ใช่ปัญหาเลยพี่ เห็นอย่างงี้ผมก็ทนทึกนะไม่ได้ขี้เก๊กเหมือนใครบางคน”  “นี่พี่ไม่ได้ขี้เก๊กสักหน่อย”  “ป๊าวววผมแค่พูดลอยๆน่ะพี่ก็อย่าเพิ่งร้อนตัวซิครับ” ระหว่างนั้นเบทมันเลยบอกให้คนที่จะลงสระถอดเสื้อจนเหลือแต่กางเกงขาสั้นทันทีที่มันเหลือบไปเห็นโอลาเดินลงสระไปพร้อมกับคนอื่นๆ “โอลาฟเดี๋ยวๆๆนั่นจะลงสระด้วยเหรอ”  “ใช่ครับพี่เบทผมก็อยากลงไปแช่น้ำเล่นเหมือนกันน่ะครับ” “แต่สระนี้มันมีบางจุดเป็นหลุมค่อนข้างลึกนะ ถ้าจะลงแช่น้ำเล่นจริงๆแนะนำให้เล่นแถวนี้จะดีกว่าแล้วอย่าเผลอไปเล่นเพลินจนถึงกลางสระล่ะ” โอลาฟมันพยักหน้าตกลงก่อนจะมองผิวน้ำที่เป็นสีน้ำตาลขุ่นๆพร้อมกลิ่นโคลนในน้ำลอยโชยขึ้นมาหน่อย มันค่อยๆเดินลงสระจนระดับน้ำสูงขึ้นมาถึงอก “โหยยดี๊ดีน้ำเย้นเย็น สบายตัวจังแหะ” มันบ่นพรึมพรำพร้อมกับหันไปมองคนอื่นๆที่เดินลงไปอยู่เกือบกึ่งกลางสระสายตาของโอลาฟกวาดมองผิวกายท่อนบนของแต่ละคนพร้อมนึกในใจ “ไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้มาเจออะไรแบบนี้ด้วยได้แช่น้ำเย็นๆแถมยังได้เห็นกลุ่มรุ่นพี่เปลือยท่อนบนอยู่ตรงหน้า  โดยเฉพาะพี่เฟิร์สผิวใต้ร่มผ้ามันช่างขาวเนียนได้ใจเรามากกกก  ถ้าอีดิวมันได้มาเจออะไรแบบนี้เหมือนเราสงสัยมันคงได้กรี๊ดกร๊าดดปรอทแตกแน่นอน แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ขยับเข้าความใกล้ชิดแถมยังได้เห็นอะไรดีๆจากพี่เฟิร์สอีกด้วยไม่เสียแรงที่อุตสาห์ทุ่มสุดตัว ดูท่าวันนี้เราคงจะได้เจออะไรที่มันคาดไม่ถึงแน่นอน”  ยิ่งนึกโอลาฟก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจจนมันที่นั่งแช่น้ำเล่นอยู่นั้นเผลอฮัมเพลงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวไม่นานนักเสียงของเตอร์ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจ “เย้ดเข้พวกมึงปลาติดมาเยอะเลยวะมีแต่ตัวใหญ่ทั้งนั้น แถมเป็นปลาทับทิมด้วย กูว่าเย็นนี้คงได้อิ่มปลาเผาแน่เลยว่ะ…เห้ยไอ้เจต ไอ้เฟิร์ส มึงอยู่หัวท้ายช่วยดึงเชือกขึ้นไปบนฝั่งหน่อยเว้ย”โอลาฟเห็นเฟิร์สเดินขึ้นจากน้ำมาบนฝั่งไม่ไกลจากมันทำให้สายตาของมันได้โฟกัสผิวกายท่อนบนขาวๆ มีกล้ามตามแขนและหน้าท้องหน่อยๆพร้อมหัวนมสีชมพูอ่อนที่ติดกับผิวขาวของหน้าอกอย่างชัดเจน ก่อนที่เฟิร์สจะจับเชือกและหันตัวไปทางอื่นทำให้เห็นแผ่นหลังอันเกลี้ยงกลาไร้สิวพร้อมกางเกงขาสั้นที่เปียกน้ำจนไปติดกับก้นใหญ่ๆงอนขึ้นนิดๆของมัน  ภาพดังกล่าวทำโอลาฟจ้องตาไม่กระพริบยิ่งจ้องนานเท่าไหร่ก็เสมือนมีมนต์สะกดให้อยากเอาฝ่ายมือไปจับลูบคลำทั่วทั้งตัวให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้าง และด้วยความรู้สึกที่ว่าทำให้โอลาฟค่อยๆเดินลุยน้ำไปทางเฟิร์สที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากมันสายตาของมันจับจ้องแต่ผิวกายของเฟิร์สเพียงอย่างเดียวและนึกในใจไปพลาง “โอววพี่เฟิร์ส แค่มองพี่จากด้านหลังในสภาพนี้ มันช่างเซ๊กซี่จนใจผมระเหิดหายไปหมดแล้วครับ”แต่ทันใดนั้นเองตัวของมันที่เดินๆอยู่นั้นก็จมผลุบลงไปใต้น้ำอย่างรวดเร็ว โอลาฟมันทั้งตกใจและสติหลุดทันทีเลยทำให้มันดิ้นรนตะเกียกตะกายตัวของมันให้โพล่พ้นจากผิวน้ำไปมาพร้อมกันนั้นหูของมันได้ยินเสียงตะโกนแว่วๆ “เห้ยยๆๆโอลาฟจมน้ำโอลาฟจมน้ำ”  ยูโรที่ได้ยินเสียงเอกและคนอื่นๆที่เหลือจากบนฝั่งร้องตะโกนมันถึงกับรีบมองหาและว่ายพุ่งตัวเข้าไปหาโอลาฟพร้อมคว้าตัวออกแรงดึงโอลาฟขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  ยูโรรีบอุ้มโอลาฟขึ้นมานั่งบนฝั่ง  โอลาฟตัวสั่นหน้าซีดเผือกด้วยความตกใจจนยูโรต้องเอามือตีไปที่ใบหน้าเบาๆหลายต่อหลายที “โอลาฟๆๆๆ  ได้ยินพี่ไหม โอลาฟ” เมื่อตั้งสติได้โอลาฟมันเลยหันมองโดยรอบซึ่งมันเห็นสายทุกคนต่างจ้องมองมาที่มัน “มีไรน่ะพี่ยูโร” “ยังจะถามอีก นี่ไม่รู้เหรอว่าตะกี้ตัวเองจมน้ำน่ะ” โอลาฟทำหน้างงไปชั่วขณะ “อืมมผมจะได้ล่ะครับเหมือนมีอะไรเป็นหลุมบ่ออยู่ใต้น้ำ” โอลาฟพูดไม่ทันจบยูโรรีบพูดสวนขึ้นมา “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พี่ว่าโอลาฟขึ้นฝั่งไปอยู่กับพวกพี่ๆข้างบนดีกว่านะรู้ป่าวว่าโอลาฟทำพี่ตกใจมากแค่ไหน เกิดโอลาฟเป็นไรไปพี่….ปะปะขึ้นไปเช็ดตัวบนข้างบนดีกว่า  ไอ้เอกไอ้เวฟ พวกมึงมาพาโอลาฟขึ้นไปนั่งรอข้างบนหน่อยเว้ย” หลังเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนตื่นตกใจกลับสู่ภาวะปกติเฟิร์ส เบทเจต ยูโร เคนและเตอร์ที่อยู่ในสระจึงกลับไปง่วนในการจับปลาต่อไม่นานนักกลุ่มของเด็กที่เล่นกันใต้ต้นมะขามเริ่มทยอยกลับบ้านจนเหลือแต่โดนัทมันเลยเดินมานั่งอยู่ข้างๆ เอก กับ เวฟ ตรงเก้าอี้ไม้บริเวณขอบสระ เลยทำให้โอลาฟที่นั่งอยู่ได้พูดคุยกับโดนัท  “เล่นกับเพื่อนๆจนเบื่อแล้วเหรอโดนัท”ด้วยความที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกโดนัทถึงกับมองโอลาฟด้วยสีหน้าประหลาดใจ  “เพื่อนกลับหมดแล้วไม่มีใครเล่นด้วย”  “พี่ชื่อโอลาฟนะ  แล้วโดนัทไม่กลับบ้านเหรอ นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วนะ”  “ไม่กลับ  พี่เบทบอกว่าวันนี้มีงานผมเลยจะค้างที่นี่”  “อ๋อ แล้วโดนัทเรียนอยู่ป.ไรแล้วล่ะ”  “ผมอยู่ป.3”  “แล้วเล่นกระโดดหนังยางกับเพื่อนๆสนุกไหมโดนัท” “สนุกครับ” ระหว่างที่คุยกันเจตกับเฟิร์สที่อยู่ในสระทั้งสองเดินขึ้นจากน้ำมาช่วยกันดึงเชือกด้านบนทำให้แสงแดดที่ส่องกระทบกับผิวกายทั่วร่างเฟิร์สได้สะท้อนจนผิวดูขาวเด่นจนมองเห็นแต่ไกล ประจวบกับ เฟิร์สมันยืนหันมาทางที่โอลาฟนั่งอยู่จึงทำให้เลยมันเห็นกางเกงบอลขาสั้นสีน้ำเงินที่เปียกจนหดไปติดกับเป้ากางเกงที่นูนตุงออกมาหน่อยๆโอลาฟถึงกับจ้องไม่วางตาพร้อมนึกในใจ “โอ้แม่เจ้าแช่น้ำเย็นแบบนั้นขนาดหดตัวยังมองเห็นเลยชัดเลยแล้วถ้าแข็งแบบสุดๆนี่มันจะขนาดไหนนะ โอ้ยอยากเห็น” ขณะเดียวกันสายตาของมันก็เหลือบไปเห็นโดนัทจ้องตาโตไปยังเฟิร์สอย่างไม่วางตาเช่นเดียวกันมันมองค้างอยู่แบบนั้นก่อนมันจะเม้มเลียปากเป็นช่วงๆ   20 นาทีผ่านไปทุกคนพากันขึ้นจากสระและเดินกลับไปยังตัวบ้าน จู่ๆเฟิร์สมันเดินเข้ามาจับไหล่โอลาฟ“เมื่อเกิดไรขึ้นโอลาฟ แล้วเป็นไรมากป่าว”  โอลาฟหันไปมองและยิ้มด้วยความดีใจ“ผมไม่เป็นไรครับพี่เฟิร์ส ผมผิดเองที่ไม่ระวังตอนอยู่ในสระ”  “ดีแล้วที่ไม่เป็นไรมาก” เฟิร์สมันเอามือบีบและเขย่าไหล่ขวาเบาๆก่อนจะเดินนำโอลาฟไป  แต่ทันใดนั้น “หายสตั้นจากการฝึกดำน้ำรึยังโอลาฟ”  โอลาฟตกใจกับเสียงพูดที่มาจากด้านหลังจนต้องหันไปมอง“พี่ยูโร!! ผมไม่เป็นไรแล้วครับ  ตะกี้ขอบคุณพี่ยูโรนะครับที่ช่วยผมไว้”  “อื้มมมคราวหน้าเลี้ยงขนมพี่ด้วยนะ”  “โห่พี่ยูโรอะ…ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ” ระหว่างนั้นโดนัทที่เดินตามหลังโอลาฟยูโรอยู่ไม่ไกลจู่ๆมันเร่งจังหวะก้าวพุ่งตรงไปหาเฟิร์สจนทันก่อนจะทำทีเดินตามตีคู่อยู่ข้างๆจนเฟิร์สหันมองโดนัทด้วยความสงสัยซึ่งการกระทำดังกล่าวทำให้โอลาฟที่มองจากด้านหลังรู้สึกไม่ชอบใจโดนัทขึ้นมาทันที”

                       เวลา 18.45 น. เฟิร์สเดินออกกำลังกายอยู่ตรงถนนที่ทอดเข้ามายังตัวบ้านกลางสวนเส้นที่โอลาฟกับยูโรนั่งรถกันเข้ามาขณะที่เฟิร์สกำลังก้มตัวทำท่ายืดกล้ามเนื้ออยู่นั่นเอง โอลาฟมันเดินตรงเข้ามาพร้อมของบางสิ่งที่ซ่อนไว้ด้านหลัง  “ไงโอลาฟมาออกกำลังเป็นเพื่อนพี่เหรอ”  “แค่ผมเดินมานี่ก็เหมือนออกกำลังกายไปในตัวล่ะพี่เฟิร์ส อืมมมทำไมพี่เฟิร์สมาออกกำลังกายคนเดียวอะไม่ชวนคนอื่นๆมาด้วย”  “ชวนมาแล้วแต่พวกมันบอกว่าขี้เกียจกันก็เลยตามสภาพที่เห็นนี่แหละโอลาฟ” “ดีเนาะที่พี่ดูแลตัวเองดีแบบนี้”  “นิดหนึ่งน้อง ปกติวันนี้ถ้าไม่ได้จัดวะนเกิดพี่คงเล่นบอลอยู่สนามหญ้าเทียมโน่นแล้วแหละ  ว่าแต่ทำไรน่ะพี่เห็นน้องเอามือไปไว้ข้างหลังตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ” เฟิร์สมองโอลาฟด้วยความสงสัยโอลาฟมันอมยิ้มจนหน้าแดงพร้อมบิดตัวไปมาก่อนจะค่อยๆเอาบางสิ่งที่ซ่อนไว้ด้านหลังออกมายื่นให้กับเฟิร์ส“พี่เฟิร์สครับ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะ ขอให้พี่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงและมีความสุขมากๆ”เฟิร์สมันถึงกับยืนเหวอไปชั่วขณะก่อนที่มันจะยื่นมือไปรับเอากล่องของขวัญสีฟ้าอ่อนพร้อมกับช่อดอกลิลลี่สีขาว “โอลาฟ อย่าบอกนะว่า…”  “ก็ของขวัญวันเกิดพี่เฟิร์สไง วันนี้วันเกิดของพี่นิน่าผมก็เลยมีของอยากให้พี่น่ะครับ”  เฟิร์สมันยังคงมองช่อดอกไม้และพลิกดูห่อของขวัญไปมา“อืมมขอบใจนะโอลาฟรู้ป่าวว่าน้องเป็นคนแรกนะที่เอาของขวัญพร้อมช่อดอกไม้ให้พี่แบบนี้น่ะ  เพราะวันเกิดปีที่แล้วนี่มีแต่คนให้ตุ๊กตากับกรอบรูปโดยเฉพาะตุ๊กตานี่แหละได้มาเยอะจนเอาไว้ในห้องไม่ได้เลย”  “ขนาดนั้นเชียว  แล้วพี่เฟิร์สทำไงกับมันอะ”  “ก็มีเก็บใส่ตู้ไว้บ้างตัวสองตัวส่วนที่เหลือโดนแม่กับย่าเอาไปบริจาคให้คนอื่นหมด”  “โห่ เป็นผมไม่ยอมอะพี่ถ้าเล่นมาเอาของขวัญวันเกิดไปบริจาคนะ” “แต่ดีแล้วล่ะที่เอาไปบริจาคมันก็ยังดีกว่าโดนเอาไปทิ้งขยะอะนะจริงๆพี่ก็ไม่ค่อยชอบตุ๊กตาเท่าไหร่หรอกโอลาฟ”  “ทำไมอะครับ”  “พี่เป็นภูมิแพ้ฝุ่นน่ะตั้งแต่เด็กล่ะ เวลาเจอฝุ่นเยอะๆทีไรงานเข้าตลอดยิ่งตุ๊กตาก็รู้ๆอยู่ว่าเป็นคลังสะสมฝุ่นชั้นดี”  “ก็เอาใส่ตู้โชว์ไว้ก็ได้นิครับ”  “ฮ่าๆรู้ป่าวว่าแต่ละตัวที่พี่ได้มาไซต์ไม่ต่ำกว่าเมตรครึ่งนะขืนเก็บใส่ตู้อย่างที่น้องว่าถึงมี 10 ตู้ก็คงไม่พออะ”ไม่ทันไรเฟิร์สที่พูดๆอยู่ได้แกะกล่องของขวัญออกทันใดจนโอลาฟที่เห็นต้องเอ่ยปากปราม “พี่เฟิร์สไปแกะทีหลังก็ได้นิครับ ไม่เห็นต้องรีบแกะตอนนี้เลย”  เฟิร์สมันได้แต่ยิ้มๆ “เอาน่าน้อง สไตน์พี่มันพวกวัยรุ่นใจร้อนอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องแกะอยู่ดี…อะเดี๋ยวถือช่อดอกไม้ให้พี่แปป…อะไรอยู่ข้างในเนี่ย” โอลาฟถือช่อดอกไม้พร้อมทำหน้าบูดหน่อยๆ“ไม่มีความโรแมนติกเลยนะพี่อะ” เมื่อเฟิร์สหยิบเอาของในกล่องออกมาได้มันถึงกับตาสายตาลุกวาว “ไอยะ!! ไอยะ!!นี่มัน เซตพู่กันจีนนิน้องแถมยี่ห้อนี้แพงซะด้วยนะ นี่น้องจะให้พี่จริงเหรอ”  โอลาฟชักสีหน้าตื่นเต้นไปพร้อมกับเฟิร์ส“จริงครับ ถ้าไม่ให้พี่แล้วจะให้ใครล่ะ”  “มันแบบว่า…คาดไม่ถึงเลยแหะ นี่รู้ได้ไงว่าพี่อยากได้เซตพู่กันจีนยี่ห้อนี้มาก”  “เซ้นต์มั้งพี่”  “สุดยอดดเลย น้องนี่เลือกของขวัญเหมือนรู้ใจกันจริงๆ”  “แล้วพี่เฟิร์สชอบไหมครับ”  เฟิร์สถึงกับเดินมากอดคอโอลาฟด้วยความดีใจใหญ่“รีเอ็กชั่นซะขนาดนี้คงไม่ดีใจมั้งน้อง  ถ้ามีคนรู้ใจอย่างน้องอีกสักสิบคนนี่คงดีเนาะ” โอลาฟมันได้ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความเขินและดีใจสุดๆ  ในขณะเดียวที่ห้องนั่งเล่นใต้ถุนบ้าน“ไอ้ยูโรยืนเหม่อมองไรแถวนี้วะ” ยูโรที่ยืนมองหน้าต่างอยู่ถึงกับตกใจกับเสียงพูดของใครบางคน“ไอ้เอก!! ก็นึกว่าใคร  กูแค่มองดูไรไปเรื่อยน่ะ เห็นบรรยากาศรอบนอกตอนค่ำๆมันร่มรื่นดี”  “เอ่อๆถ้ามึงว่างนักก็มาช่วยกูกับไอ้เตอร์ ไอ้เคน ตั้งโต๊ะตั้งเตาเตรียมย่างปลาดีกว่าอีกสักพักจะเริ่มโซโล่กันล่ะ”  ก่อนที่ยูโรจะเดินตามหลังเอกไปนั้นมันรีบหันไปยังหน้าต่างบานเดิมอีกครั้งพร้อมเพ่งมองเฟิร์สที่กำลังเดินกอดคอเข้ามากับโอลาฟจนกระทั้งเวลา 20.10 น.ที่ทุกคนเริ่มต้นกินเลี้ยงฉลองวันเกิดให้กับเฟิร์ส ซึ่งบรรยากาศของงานวันเกิดก็ผิดกับที่โอลาฟคิดไว้เป็นอย่างมากเพราะในภาพมโนคติของมันคงเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ ประดับด้วยแสงสีสวยงามตระการตาพร้อมเค้กสีขาวก้อนโตแสนอร่อยอันเป็นซิกเนเจอร์ของงานวางโชว์อยู่แลส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว  อีกทั้งผู้คนที่มาร่วมงานทั้งหลายรวมถึงเฟิร์สที่เป็นเจ้าของวันเกิดต่างเต้นระบำไปทั่วลานหลังบ้านกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยงเหมือนงานวันเกิดหรูๆของเพื่อนคนอื่นที่เคยไปร่วมมา แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันคือความเรียบง่ายในแบบของกลุ่มผู้ชายวัยรุ่น   โดยการนั่งจับกลุ่มล้อมวงกินเบียร์บนแคร่ไม้สักอันใหญ่พร้อมกับแกล้มที่มีทั้งกับข้าวและขนมขบเคี้ยวจัดใส่จานวางอยู่กลางวงเป็นจำนวนมากประกอบกับเสียงเพลงจากลำโพงบูลทูธที่ต่อจากโทรศัพท์เปิดคลอเพื่อสร้างอัตถรสในระหว่างการดื่มกิน ทำให้โอลาฟที่นั่งดื่มน้ำส้มแฟนต้าอยู่ในวงถึงกับนึกในใจ “นี่มันงานวันเกิดอะไรวะเนี่ยย สภาพมันไม่ต่างจากวงเหล้าชัดๆ  แถมยังไม่มีเค้กและเพลงอวยพรอีกด้วยโอ๊ยยเกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอ” ทันใดนั้นเตอร์ที่นั่งข้างมันเอามือมาสะกิดพร้อมยื่นแก้วเบียร์ที่เพิ่งเทใหม่ๆจนเป็นฟองขาวอยู่เต็มด้านในให้กับโอลาฟ “สักหน่อยดิโอลาฟ อยู่ม.2 แล้วแต่มัวมานั่งดื่มน้ำอัดลมแบบนั้นแล้วเมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่สักทีเอ้าดื่มนี่ดีกว่า แม่งอร่อยกว่าน้ำส้มซ่าๆนั่นเยอะ”  โอลาฟได้แต่ทำสีหน้าเจือนๆ “พี่เตอร์ ผมไม่ดื่มครับ ผมเคยดื่มแล้วและมันรสชาติยังไงไม่รู้อะ  ผมว่าพี่เตอร์เอาให้คนอื่นดีกว่า”  “ไรวะโอลาฟถ้าเกรงใจพี่อยู่ล่ะก็ถึงจุดๆนี้ไม่ต้องเกรงใจแล้วล่ะ  ดื่มๆไม่ถ้าไม่กล้าตุ๊ดนะเว้ย”  เตอร์พูดพร้อมพยายามจะยัดแก้วเบียร์ใส่มือโอลาฟจนยูโรที่นั่งกับเจตและเฟิร์สตรงหน้าเอ่ยปากต่อว่า “พอแล้วไอ้เตอร์น้องเค้าบอกว่าไม่ดื่มมึงก็ยังจะไปเซ้าซี้อยู่อีกนะ….โอลาฟไม่ต้องไปใส่ใจคำพูดไอ้เตอร์นะเวลาดื่มเหล้ามันชอบนิสัยแบบนี้แหละ” เตอร์ชักสีหน้าไม่พอใจหน่อยๆขึ้นมา “ไรวะแค่ชวนดื่มนิดดื่มหน่อยทำเป็นเรื่องไปได้”  เตอร์หันมองไปมาครู่ใหญ่จนมันเห็นโดนัทนั่งเคี้ยวขนมอยู่ข้างเบท  “งั้นโดนัท สนใจลองหน่อยไหมน้ำข้าวสีทองนี่อร่อยนะ”  เบทที่ได้ยินถึงกับต่อว่าขึ้นอีกคน “เห้ยๆไอ้เตอร์อย่านะเว้ย น้องกูเป็นเด็กนะอย่าลืม จะหาเรื่องให้มันใจแตกรึไงวะ” “ไอ้เบท ยำหมูยอยังเหลืออยู่ในห้องครัวอีกไหมวะ”  “ไม่มีแล้วว่ะไอ้เคนพวกมึงนี่ก็สายผลาญกับแกล้มเกิ้นนนน มะมะเอาชามเหล็กมานี่ เดี๋ยวกูเข้าครัวไปทำให้อีกรอบ” เบทมันรับชามเหล็กจากเคนและลุกเดินออกไปทุกคนถึงกับร้องตะโกนแซวตามหลัง “ฝากด้วยนะครับเชฟเบท” หลังเบทลุกเดินไปแล้วเลยทำให้ที่ของมันที่อยู่ข้างเฟิร์สว่างลงเลยทำให้โดนัทมันสบโอกาสรีบขยับไปนั่งตัวติดเฟิร์สอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นมองเฟิร์สพร้อมรอยยิ้มส่วนเฟิร์สเองก็หันมองมองโดนัมด้วยความเป็นมิตรและเอ็นดู “ว่าไงโดนัทขยับมาแย่งที่ของไอ้เบทแบบนี้ระวังจะโดนมันเตะก้นเอานะ”  “ก็มาซิครับ ผมไม่กัวหรอก”  ทุกคนในวงถึงกับหัวเราะชอบใจในคำพูดโดนัทยกเว้นโอลาฟที่ยิ้มด้วยความจำใจแต่กลับรู้สึกหมั่นไส้โดนัทอย่างถึงขีดสุดจนมันพูดขึ้นในใจ “อึยยยยยที่ตรงนั้นทำไมต้องเป็นไอ้เด็กโดนัทนั่นด้วยที่ได้ไปนั่งทำไมถึงไม่เป็นเราอึยยยยย”  ไม่นานนักโดนัทเห็นปริมาณเบียร์ในแก้วที่อยู่ในมือเฟิร์ส]fเหลือก้นแก้วมันเลยเอื้อมมือไปหยิบขวดไฮเนเก้นตรงหน้าขึ้นมา  “พี่เฟิร์สครับเบียร์ในแก้วของพี่จะหมดแย้วอะให้ผมเติมให้นะ”  เฟิร์สถึงกับหันมองโดนัทที่ยังคงนั่งแหงนมองมันพร้อมขวดไฮเนเก้นในมือ “ไม่เป็นไรโดนัท เดี๋ยวพี่รินเองได้โดนัทก็นั่งกินกับแกล้มหรือขนมพวกนี้ให้อิ่มๆเถอะ”  โดนัทถึงกับทำท่าโยเยพร้อมส่งสายตาออดอ้อนเฟิร์สไปมา “มิได้มิได้ ให้โดนัทเทให้นะโดนัทอยากให้พี่เฟิร์สมีความสุขอะ” เฟิร์สที่ได้ยินคำพูดดังกล่าวถึงกับใจอ่อนจนมันยื่นแก้วไปตรงหน้าโดนัทส่วนโดนัทเองไม่รอช้ามันรีบเทเบียร์จากขวดใส่แก้วอย่างรวดเร็วจนเฟิร์สถึงกับเอ่ยปากชม “เก่งนะเนี่ยเทเร็วแต่ไม่ยักกะล้นแก้วแหะ”  โดนัทมันได้แต่ยิ้มหวาน “ดื่มเยอะๆเลยนะพี่เฟิร์สสเดี๋ยวโดนัทจะคอยเทให้พี่เฟิร์สเองอิอิ” เวฟที่นั่งอยู่ห่างจากเฟิร์สไม่มากทันทีทีมันเห็นโดนัทบริการเฟิร์สยกใหญ่มันถึงกับแซวยกใหญ่ “แหมๆไอ้เฟิร์สได้ทีใช้แรงงานเด็กเลยนะมึงอะ”  “ป่าวเว้ยยไอ้เวฟอันนี้น้องโดนัทเค้าเต็มใจทำให้กูเลยนะเว้ย อิจฉากูอะดิ”  “หรอองั้นโดนัทเทให้พี่บ้างดิไหนๆก็บริการให้ไอ้เฟิร์สทั้งที”  เวฟยื่นแก้วไปทางโดนัทแต่โดนัทมันได้แต่ส่ายหน้าพร้อมทำปากจู๋ “ม่ายเอา โดนัทบริการแค่พี่เฟิร์สคนเดียวเท่านั้น” เวฟถึงกับหัวเราะกับท่าทีและคำพูดของโดนัท “ฮ่าๆๆไอ้เฟิร์สดูท่าโดนัทจะหลงเสน่ห์มึงเข้าจังๆแล้วล่ะ ระวังนะเว้ยย”  “ก็นะทำไงได้เกิดมาหล่อก็งี้แหละ  ขนาดเด็กน้อยแบบนี้ยังชอบกูเลย ดูท่ากูคงได้มี fc ที่เป็นเด็กประถมคนแรกล่ะวะ ฮ่าๆ” ทุกคนในวงกินเลี้ยงต่างพูดคุยหัวเราะเสียงดังไปทั่วบริเวณเว้นเสียแต่โอลาฟที่นั่งเงียบทำหน้าบูดและพยายามส่งสายตาเขม่นไปยังโดนัทที่ยังคอยวอแวอยู่กับเฟิร์ส  จนกระทั่งยูโรมันเดินอ้อมมาสะกิดตัวโอลาฟ“เป็นไรรึป่าวโอลาฟอยากกลับบ้านรึยังไง ดูทำหน้าเข้าให้”  “พี่ยูโร! ป่าวครับไม่ใช่แบบนั้นผมแค่แน่นท้องน่ะสงสัยจะกินเยอะไปหน่อยเดี๋ยวผมขอไปห้องน้ำ”  โอลาฟพูดและรีบลุกขึ้นเดินออกจากวงกินเลี้ยงด้วยความร้อนรุมทั้งกายใจจนมันเดินมาถึงรถของยูโรที่จอดไว้ลานหน้าบ้าน “ไอ้เด็กเชี้ยยย นี่มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ อึยยยอยากจะจับเอาเบียร์ทั้งกล่องเทกรอกปากแม่งงง”  โอลาฟถึงกับเดินวนไปมาแถวนั้นเพื่อสงบอารมณ์ตัวเองไว้เพราะนี่ถือเป็นครั้งที่โอลาฟถูกยั่วโมโหโดยเด็กน้อย  เมื่อโอลาฟเริ่มใจเย็นลงมันเลยเดินย้อนกลับไปยังวงกินเลี้ยงแต่ในระหว่างทางเบทที่ยืนอยู่ปากประตูห้องครัวได้ตะโกนเรียก“โอลาฟมานี่ก่อน” “มีไรอะครับเบท”  “ว่างป่าว…พอดีพี่มีเรื่องอยากให้ช่วยน่ะ”  “ครับพี่เบทจะให้ผมทำไรอะ”  “คืองี้ พอดีมันมีเนื้อหมูเหลือในตู้เย็นเยอะมากพี่เลยว่าจะทำหมูมะนาวของโปรดไอ้เฟิร์สเอาใจมันหน่อย ไหนๆก็วันเกิดมันทั้งทีแต่พี่บอกตรงๆว่าตอนนี้อยากได้ลูกมือมาช่วยมากเห็นปะว่ายำหมูยอชามใหญ่นี้พี่จัดการเองทั้งหมดเลยคนเดียว  ถ้าไม่ว่าไรโอลาฟทำน้ำยำนะ ส่วนพี่จะเอาหมูมาลวกและหั่น” ระหว่างที่โอลาฟกำลังเตรียมเครื่องทำน้ำยำอยู่นั้นจุ่ๆมันหันไปเห็นเหล้าขวดใหญ่ที่เพิ่งถูกเปิดกินไปเล็กน้อยตั้งอยู่ข้างเตาไมโครเวฟ“นี่เหล้าไรอะพี่เบททำไมยี่ห้อนี้ไม่คุ้นตาเลย”  “ไหนเหรอ??  อ้อหมายถึง cardhu นั่นน่ะเหรอ ก็ไม่แปลกนะมันเป็นเหล้านอกที่พวกพี่รวมเงินตั้งใจซื้อให้ไอ้เฟิร์สเป็นเซอร์ไพร์ทเพราะเห็นมันบ่นว่าอยากลองกรึ๊บสักครั้ง”  “อ่าวแต่ที่ผมเห็นมันถูกคนมาเปิดกินไปแล้วนะครับ”เบทถึงกับทำหน้าเซ็งๆ “ก็นะจะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้เฟิร์ส  ไม่มีล่ะเซอร์ไพร์ทไรที่ว่า แม่งหูตามันก็ดีเกิ้นนนขนาดพี่เอามาซ่อนไว้ในครัวแม่งยังเสือกมาเจอก่อนซะได้”   “ดีจังเลยเนาะที่พี่เฟิร์สมีแต่คนรักคนชอบแบบนี้”  “ก็พวกพี่เป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่ม.1 แล้วมีไรก็ช่วยเหลือกันมาตลอดจำไว้นะความเป็นเพื่อนแท้มันก็เริ่มจากความจริงใจและการให้ความสำคัญนั่นแหละ” 10 นาทีผ่านไปเบทและโอลาฟถือชามเหล็กอันใหญ่เดินตรงไปหาทุกคนที่ยังคงนั่งดื่มกินกันอย่างเพลิดเพลิน“มาแล้วเว้ยพวกมึงรอบนี้กูยำให้เต็มชามเลยว่ะกินให้ขี้แตกกันไปข้างส่วนที่โอลาฟถืออยู่นี่สำหรับมึงเว้ยไอ้เฟิร์สหมูมะนาวฝีมือน้องโอลาฟ”  เฟิร์สมันยกนิ้วกดไลด์ให้โอลาฟ “เจ๋งเป้งว่ะ พี่ก็เคยได้ยินไอ้ยูโรเล่าให้ฟังอยู่บ้างนะว่าน้องชอบทำกับข้าว  ดูท่าต้องอร่อยแน่นอน” โอลาฟมันยิ้มด้วยความดีใจก่อนที่มันจะสังเกตุเห็นโดนัทหยิบขนมขนมขาไก่ใส่ปากอยู่บนตักเฟิร์ส ทำเอามันถึงกับร้อนรุ้มขึ้นอีกครั้งจนมันนึกอยากจะเอาหมูมะนาวในชามที่ถืออยู่เทใส่หัวของโดนัทแต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ความคิดที่ปกปิดด้วยรอยยิ้ม  “โดนัทเดี๋ยวลงจากตักพี่ก่อนนะครับพี่อยากจะนั่งกินหมูมะนาวของโปรดสบายๆสักหน่อย”  โดนัททำหน้าเบ้ด้วยความขุ่นเคือง “ไม่เอาอะพี่เฟิร์สโดนัทชอบนั่งบนตักพี่อะเดี๋ยวโดนัทนั่งกินนั่งป้อนให้พี่เฟิร์สด้วยก็ได้”  โอลาฟที่ยืนฟังอยู่ข้างๆมันไม่รอช้ารีบเข้าไปอุ้มตัวโดนัทออกมา “โดนัทอย่าไปกวนพี่เฟิร์สซิ นี่มันวันเกิดของพี่เฟิร์สนะปล่อยให้พี่เฟิร์สเค้าได้ทำตามสบายๆบ้าง” ระหว่างที่พูดโอลาฟรีบแทรกตัวไปนั่งอยู่ข้างเฟิร์สพร้อมกับเอาตัวโดนัทที่อุ้มมานั่งไว้ข้างมันแทน“ตามสบายเลยพี่เฟิร์ส ส่วนโดนัทเดี๋ยวผมดูแลให้เองครับ” โอลาฟยิ้มด้วยความสะใจก่อนจะพูดขึ้นในหัว “ต้องอย่างงี้ซี้” จนกระทั้งเวลา 21.44น. ทุกคนนั่งกินดื่มจนเกือบจะได้ที่เอกมันเลยเอากีตาร์มานั่งดีดร้องเพลงพร้อมกับทุกคนและตบท้ายด้วยเจตชักชวนทุกคนให้เล่นเกมส์ Truth or dare ที่เคยเล่นกันเป็นประจำหากได้มาปาร์ตี้พร้อมเพรียงกัน และก่อนที่ทุกคนจะเริ่มเล่นเจตหันไปบอกโอลาฟและโดนัทที่นั่งด้วยกัน “พี่ว่าโอลาฟกับโดนัทคงไม่รู้จักเกมส์นี้แน่นอน  ฟังนะกติกาง่ายๆพวกพี่แตะละคนรวมถึงพวกน้องๆจะมีสิทธิ์ถามเรื่องราวต่างๆจากใครก็ได้ในนี้แต่ก่อนถามต้องพูดว่า Truth or dare ก่อนเสมอแล้วค่อยถาม….” หลังอธิบายกติกาจนทั้งสองเข้าใจเกมส์จึงเริ่มต้นขึ้นโดยทุกคนให้เฟิร์สเป็นคนแรกที่เริ่มเกมส์และวนไปตามเข็มนาฬิกาจนถึงคิวเวฟ เวฟมันชี้ไปที่ยูโร “ไอ้ยูโร Truth ordare” “Truth”  “มึงเคยคิดอยากจะมีแฟนไหมวะและถ้ามีมึงชอบผู้หญิงแบบไหน”  ยูโรถึงกับชำเลืองไปยังโอลาฟครู่หนึ่ง “อยากดิใครมันจะไม่อยากมีบ้างวะเพียงแต่กูมัวไปโฟกัสกิจกรรมมากไปหน่อยส่วนถ้าว่าชอบผู้หญิงแบบไหนก็คงจะเป็นผู้หญิงที่คุยสนุกคุยได้ทุกเรื่องเหมือนเป็นเพื่อนรักกันอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ถึงแม้ว่าจะมีให้ห่วงๆอยู่บ้างแต่ถึงไงก็เป็นคนที่อยากจะดูแลไปตลอดน่ะ” ทุกคนถึงกับโห่ร้องและปรบมือแซวยูโรกันยกใหญ่ไม่นานนักก็วนมาถึงคิวของโดนัท มันไม่รอช้ารีบชี้ไปยังเฟิร์ส “พี่เฟิร์ส Truth or dare”  “Truth”  “พี่เฟิร์สเคยมีอะไรกับใครรึยังครับ”  ทุกคนในวงถึงกับหันไปมองโดนัทด้วยความทึ่งจนบรรยากาศที่คึกคักในตอนแรกเงียบกริปไปชั่วขณะ  โอลาฟที่นั่งข้างถึงกับอุทานในใจ “เชี่ยยยย ต้องด้านเบอร์ไหนเนี่ยยยถึงถามไรแบบนี้ได้” ทุกคนนิ่งเงียบอยู่ไม่นานเสียงหัวเราะจึงค่อยดังขึ้นพร้อมเสียงปรบมือด้วยความชอบใจในความกล้าของโดนัทเคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งถึงกับรีบเดินอ้อมมาโอบไหล่โดนัทไว้มั่น “ฮ่าๆสุดยอดโดนัท สุดยอดดเลย ดูท่าคงจะเป็นคำถามสุดพิเศษในงานเลยแหละเห้ยไอ้เฟิร์สโกหกเด็กบาปหนักกว่าโกหกผู้ใหญ่นะเว้ย  ฮ่าๆพวกกูรอฟังมึงอยู่ว่ะ” เฟิร์สมันก้มหน้าก้มตาเทเบียร์ใส่แก้วและยกดื่มรวดเดียวจนหมด “ก็ได้มาถึงจุดๆนี้กล้าถามก็ต้องกล้าตอบดิว่ะ”  เสียงของทุกคนๆค่อยเงียบลงพร้อมกับสายตาทั้งหลายจ้องไปที่ตัวมัน “กู…ยัง…ซิงงงงงโว้ยยยยย  แฟนก็ไม่มีแล้วกูจะไปเย็ดใครที่ไหนได้ล่ะวะ”  “อ้าวแล้วที่มึงบอกกูว่าได้กับรุ่นพี่ชื่อพี่มิ้นที่เป็นเพื่อนของพี่เฟิร์นสรุปคือ….”  “ฮ่าๆโทษทีวะไอ้เอกตอนนั้นกูพูดอวยตัวเองเยอะไปหน่อยว่ะ  อย่างพี่มิ้นถ้ากูได้กับพี่เค้าจริงๆก็คงจะเฟี้ยวสุดๆไปเลยวะแม่งโครตสวยยนมใหญ่ใช่ย่อย ว้าพูดแล้วอยากขยำเล่นให้หนำใจซะจริงๆ ว่าแต่โดนัท….ไม่น่าเชื่อว่าตัวแค่นี้จะกล้าถามไรแบบนี้ด้วย  คงไม่ใช่ว่าโดนไอ้พวกนี้หลอกให้มาถามหรอกนะ”  โดนัทมันได้แต่ยิ้มเอียงอายและส่ายหัว “ไม่ใช่จร้า” ซึ่งนั่นก็ทำให้ทุกคนได้แต่หัวเราะในท่าทีและคำพูดของมันแต่ด้วยความที่มันเป็นเด็กประถมทุกคนเลยไม่ได้คิดอะไรมากหลังสิ้นสุดเกมส์ทุกคนยังคงนั่งคุยนั่งดื่มกันต่อจนเวลาล่วงเลยไปถึง 5 ทุ่มกว่าๆ ทุกคนเลยพากันแยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ในระหว่างที่โอลาฟนั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่นรอคิวอาบน้ำอยู่หน้าห้องครัว และทันใดนั้นมันเห็นดันไปโดนัทเดินถือบางอย่างออกมาจากตัวบ้านมันทำท่าด้อมๆมองไปมาก่อนจะรีบเดินอ้อมไปยังอีกฝั่งของบ้านด้วยความสงสัยบวกความอยากรู้โอลาฟไม่รอช้ารีบเดินตามโดนัทไปทันทีโดนัทมันเดินเข้าไปยังดงกล้วยที่อยู่ใกล้ๆแถวนั้นโอลาฟมันเลยลดฝีเท้าและย่องไปแอบอยู่ตรงพุ่มไม้ใกล้เคียงพร้อมย่อตัวนั่งลงและจ้องมองไปที่มันผ่านพุ่มไม้ซึ่งแสงจากหลอดไฟนีออนจากตัวบ้านที่ส่องมายังดงกล้วยเป็นแสงสลัวๆทำให้มันเห็นโดนัทเอาบางสิ่งในมือขึ้นมากางออกตรงหน้าก่อนที่จะได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าออกยาวๆพร้อมกับเสียงพูดพึมพํา โอลาฟพยายามเพ่งมองจนมันแน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ในมือของโดนัทนั่นคือกางเกงในสีดำขอบขาวที่มันกำลังดมอยู่โอลาฟฟันธงทันทีว่าต้องเป็นกางเกงในของเฟิร์สที่มันแอบขโมยมาแน่นอน  โดนัททั้งดมและมาเอากอดจนพอใจก่อนที่มันจะม้วนเก็บและวิ่งกลับไปยังตัวบ้านอย่างรวดเร็ว  เวลา 00.12 น. โอลาฟเดินเอาชุดที่ที่มันใส่มาผึ่งยังราวตากผ้านอกบ้าน “อ้าวโอลาฟยังไม่นอนอีกเหรอ” โอลาฟตกใจจนหันไปมองยังต้นเสียงซึ่งนั่นก็คือเฟิร์สที่ยืนเช็ดผมยุ่งๆที่เปียกน้ำเป็นกลีบไปมา “พี่เฟิร์ส!  ผมพึ่งอาบน้ำเสร็จครับ ผมนึกว่าพี่หลับไปแล้วนะเนี่ย” “จะหลับได้ไงพี่ก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จมาเหมือนกัน ดูผมพี่ซิเนี่ย”  “พี่เฟิร์สนี่ขนาดหลังอาบน้ำเสร็จยังดูหล่อดูดีอยู่ตลอดเลยนะครับ  ผมนี่อิจฉาพี่จริงๆเลย”  “ฮ่าๆขนาดนั้นเชียว   โอลาฟเองอีกหน่อยขึ้นม.ปลายก็อาจหล่อไม่แพ้พี่ก็ได้นะดูจากโครงหน้าก็มีความเป็นไปได้สูง หากดูแลตัวเองดีๆล่ะก็พี่ว่าตัวน้องผอมไปหน่อยถ้าตัวหนาขึ้นมาอีกนิดคงดูดีไม่น้อย”  “นอกจากพี่ยูโรก็มีพี่เฟิร์สอีกคนนี่แหละที่พูดกับผมแบบนี้ฟังแล้วมีความมั่นใจขึ้นมาเลยครับ” “โอลาฟก็ลองไปทำๆดูนะของแบบนี้มันต้องใช้เวลา เอาล่ะพี่ไปนอนนะเจอกันพรุ่งนี้”  “อะเอ่อเดี๋ยวก่อนพี่เฟิร์สรอผมแปปหนึ่งครับ”โอลาฟมันรีบวิ่งไปยังห้องครัวพร้อมกับหยิบสปอนเซอร์ในตู้เย็นออกมามันมองซ้ายขวาก่อนจะหมุนเปิดฝาพร้อมทั้งแกะเอาผงจากแคปซูลไวอาก้าที่มันขโมยมาจากดิวในครั้งนั้นเทใส่ลงในขวดสปอนเซอร์ก่อนจะปิดฝาเขย่าไปมา  “ผมมาล่ะพี่เฟิร์สอะนี่ครับ”  เฟิร์สยืนมองขวดสปอนเซอร์ที่โอลาฟยื่นให้ด้วยความงุนงง “สปอนเซอร์?? จะให้พี่ดื่มเหรอ” “ใช่ครับ ผมเคยได้ยินมาว่ามันมีน้ำตาลและสารอะไรไม่รู้ที่ช่วยกล่อมให้นอนสบายด้วยยิ่งพี่ดื่มเบียร์ไปเยอะแบบนี้ตื่นเช้ามาจะได้สดชื่นไงครับ”  “หืมมมระดับพี่ยิ่งมีแอลกอฮอล์ในเลือดเยอะยิ่งนอนสบายกว่านะ  พี่ว่าโอลาฟนั่นแหละที่ควรดื่มมากกว่า”  “ผมเออผมก็ดื่มไปก่อนหน้านี่แล้วครับผมว่าพี่ลองจิบนิดๆก่อนนอนสักหน่อยก็ยังดี”  “อ่าๆ ได้ๆไม่ใช่ดื่มแล้วดีดทั้งคืนหรอกนะ” เฟิร์สรับขวดสปอนเซอร์จากโอลาฟมาในขณะที่มันกำลังจะบิดเปิดฝาขวด “พี่เฟิร์สสสพี่เจตเรียกครับ” โดนัทมันเดินตรงเข้ามาจับมือเฟิร์สและพยายามดึงให้เดินตามมันไป “เดี๋ยวๆโดนัท จะพาพี่ไปไหนเนี่ย”   “ก็พี่เจตบอกให้ผมมาตามพี่เฟิร์สไปที่ห้องน่ะผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่เค้าบอกว่าให้ผมรีบๆพาพี่เฟิร์สมาเร็วๆ”  โดนัทพูดพร้อมทั้งออกแรงดึงยิ่งกว่าเก่าจนเฟิร์สที่ยืนอยู่เกือบล้ม “โดนัทอย่างดึงแบบนั้น โอลาฟๆฝากถือขวดสปอนเซอร์นี่หน่อย” เฟิร์สรีบยื่นขวดสปอนเซอร์ให้โอลาฟถือก่อนที่มันจะโดนโดนัทดึงตัวไป โอลาฟมองตามหลังด้วยความโกรธและไม่พอใจเป็นอย่างจริง “โถ่เว้ย ไอ้เด็กเวรนั่น แม่งมาขัดจังหวะซะได้  พี่เฟิร์สอุตสาห์จะดื่มแล้วแท้ๆโถ่เว้ยจะทำไงดีล่ะเนี่ย ขืนเราไปคะยั้นคะยอแบบเมื่อกี้อีกคงโดนสงสัยแน่นอน ฮืมมมเสียดายไวอาก้าจังรู้งี้ไม่ใส่ลงไปหมดเร็วเดียวก็ดี”  โอลาฟทำหน้าเซ็งก่อนจะเอาสปอนเซอร์ในมือไปวางไว้กับขวดเบียร์บนโต๊ะและเดินตามทั้งคู่ไป  และเมื่อไปถึงห้องมันเห็นทุกคนนั่งแย้งนั่งแซวกันว่าใครจะนอนตรงไหนกับใครจนกระทั้งเบทและเอกเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับขวดเหล้า cardhu พร้อมลังโซดาและกระติกน้ำแข็ง ทำเอาทุกคนที่ได้เห็นถึงกับดีใจจนนั่งล้อมวงกินกันต่อในห้องไปทั้งอย่างงั้นไม่นานนักโอลาฟเริ่มรู้สึกง่วงมันเลยแยกตัวไปนอนใกล้กับริมหน้าต่างก่อนจะผลอยหลับไปซึ่ง ณ ห้วงความคิดกึ่งความฝัช่วงมันนอนหลับสบายๆอยู่นั้นได้มีเสียงหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว “โหยยยนอนเป็นหมาเลยนะพวกมึงคออ่อนจังวะไอ้ยูโร ไอ้ยูโรเว้ย มึงนอนที่กูอยู่ มึงลุกไปนอนที่มึงดิวะ ไอ้ยูโร ไอ้เบทไอ้เตอร์ ว้าาาไอ้ห่าพวกนี้ดูท่าเมาหลับลึกไปแล้วจริง….แม่งงกูมานอนตรงนี้ก็ได้วะ….หื้มมมมเสียงดังกันจังเลยทำไรอะพี่…...อ๋อโดนัทโทษๆที่ทำให้ตื่นไม่มีไรหรอกกลับไปนอนเหอะ…..หื้มมมผมขอไปนอนข้างพี่ได้ไหมอะ นอนตรงโน้นมันร้อนเหม็นเหล้าด้วย….นอนดิ้นไหมล่ะแล้วยังนอนฉี่ราดอยู่รึป่าว….ไม่แล้วครับ…อืมมมแต่ตรงนี้มันจะเบียดกันหน่อยนะ ระวังเหยียบขาพี่โอลาฟ….” บทสนทนาดังกล่าวเงียบลงและจางหายไปจากห้วงความคิด  โอลาฟที่คิดว่าคงเป็นเสียงที่มันคิดไปเอง มันเลยไม่สนใจและดำดิ่งลงสู่ภวังค์

                        เวลา 02.34 น.โอลาฟลืมตาตื่นตกใจจากเสียงกรนของคนในห้องที่ดังขึ้นเป็นช่วงๆมันเลยใช้แขนทั้งสองค่อยๆชันตัวนั่งด้วยอาการสะลืมสะลือมันขยี้ตาอยู่พักใหญ่จนสายตาเริ่มปรับชินกับแสงสลัวจากภายนอกที่ส่องเข้ามามันเลยหันมองซ้ายขวาไปมาพร้อมหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลา “ตีสองอยู่นิน่านึกว่าเช้าแล้ว…พี่ยูโรนี่ก็หลับดีจัง”โอลาฟมันหันมองขวาและก้มจะไปสะกิดยูโรแต่มันก็ต้องตกใจอีกครั้งเพราะคนที่นอนอยู่ฝั่งขวามือกลับไม่ใช่ยูโรแต่เป็นหนุ่มหน้าขาวตี๋หล่อเฟิร์สคนที่มันแอบปลื้มและชอบมาตั้งแต่แรกเห็นนอนห่มผ้าอยู่ข้างมันโอลาฟถึงกับไม่นึกไม่ฝันและทำไรไม่ถูก ณ ขณะนั้น “พี่เฟิร์สพี่เฟิร์สมานอนอยู่นี่ได้ไงเนี่ยยแล้วพี่ยูโรล่ะ” โอลาฟรีบมองไปยังฝั่งซ้ายที่มีคนอื่นนอนเรียงเป็นแถวจนมันเห็นยูโรนอนขวดตัวอยู่ข้างไอ้เวฟห่างจากมันไม่ไกล  มันพยายามนึกถามตัวเองด้วยความสงสัยก่อนที่มันจะรีบหันไปสนใจเฟิร์สที่นอนอยู่ข้างมัน โอลาฟจ้องมองหน้าหล่อของเฟิร์สด้วยความปลื้มปิติยินดีอย่างถึงที่สุด “ขนาดห้องมืดสลัวแบบนี้ยังบดบังความหล่อของพี่ไม่ได้เลยจริงๆ” มันจ้องและกวาดสายตาจากบนลงล่างจากล่างขึ้นบนไปมาพร้อมนึกในใจ “โอ้สวรรค์ขอบคุณที่ยังเห็นอกเห็นใจผมคนนี้แถมยังให้พบเจอประสบการณ์อันแสนมหัศจรรย์นี้ด้วยถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่มันก็มันก็….” รู้สึกตัวอีกทีมือของโอลาฟก็ไปทาบอยู่บนหน้าแผ่นอกเฟิร์สซะแล้ว  “หืมมมหน้าอกพี่เค้าแน่นใช้ได้เลย” มันค่อยเอื้อมมือลูบไล้ไปยังหน้าท้อง “โหซิกแพคนี้ก็แน่นใช้ได้แหะจริงๆเราเองอยากขอจับหลายครั้งแหละแต่ไม่กล้าสักที หูยยยถือว่าครั้งนี้โชคดีจริงๆโอลาฟมันเลยก้มไปสูดกลิ่นกายจากตัวเฟิร์สที่นอนอยู่ซึ่งกลิ่นสบู่อ่อนๆดังกล่าวทำให้มันรู้สึกกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก “นี่สินะที่เค้าว่าแค่ได้กลิ่นคนที่เราชอบก็มีความสุขไปเกือบครึ่ง” มันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแต่ทันใดนั้นมันก็ต้องตกใจรอบสามอีกครั้งเมื่อมันเห็นคนเสื้อชมพูอ่อนนอนตะแคงหันหลังห่มผ้าอยู่ข้างเฟิร์สอีกฝั่งซึ่งโอลาฟมันจำสีเสื้อได้และรู้ทันทีว่าคือโดนัท “อ่าวเห้ย!!ไอ้เด็กนี่มันมานอนตรงนี้ได้ไงวะ เห้อออแม่งจะเป็นมารผจญเราไปถึงไหนกัน.....อึยยยถ้าจะข้ามไปอุ้มมันออกมาเกิดเราทำพี่เฟิร์สหรือโดนัทตื่นก่อนเดี๋ยวก็อดฟินกันพอดี” ระหว่างที่มันครุ่นคิดอยู่นั้นสายตามันไปสะดุดกับบางสิ่งใต้ผ้าห่มเบื้องล่างที่นูนขึ้นมาหน่อยๆมันทำให้โอลาฟที่ครุ่นคิดอยู่เบนความสนใจไปจดจ่อกับสิ่งตรงหน้าอย่างรวดเร็ว และนั่นก็ได้จุดประกายสัญชาตญาณและราคะที่หลับไหลภายในให้ตื่นขึ้นจนมือไม้รวมถึงเนื้อตัวของมันสั่นชาอย่างควบคุมไม่ได้  มันพยายามสงบจิตและข่มความรู้สึกดังกล่าวว่าใจเย็นๆอย่ารีบร้อนแต่ด้วยภาพตรงหน้ารวมถึงโอกาสที่เหมาะเจาะเช่นนี้ มันได้อุทานเป็นคำพูดในหัวขึ้นทันทีว่า มึงอยากทำไรก็รีบทำโอกาสแบบนี้หาได้ยากยิ่ง ดังวกวนไปมาโอลาฟมันเอื้อมเอานิ้วชี้ไปแตะๆตรงจุดที่ว่าด้วยความกล้าๆกลัวๆหลายต่อหลายทีและเมื่อเฟิร์สมันยังคงนอนนิ่งกรนอยู่เบาๆเลยทำให้มันมั่นใจว่าเฟิร์สจะไม่ตื่นขึ้นมากลางคันแน่นอนโอลาฟเลยสอดมือทั้งสองเข้าไปยังใต้กางเกงยืดขาสั้นของเฟิร์สอย่างเบามือ “อูยยยไม่จับไม่รู้นะนี่ว่าพี่เค้าไม่ใส่กกน.ตอนนอนด้วยมิน่าล่ะมันถึงได้นูนเด่นแบบนั้น” ชั่วอึดใจฝ่ามือทั้งสองของมันคว้ามับเข้าไปที่ท่อนลำภายใน “ได้จับแล้วเว้ยได้จับควยพี่เฟิร์สสุดหล่อของโรงเรียนแล้วเว้ยยย โอ้ยฟินนนนทำไมเราโชคดีแบบนี้  โหหขนาดยังแข็งไม่สุดยังเกือบเต็มอุ้งมือเราเลย อืมมมอูยยยอุ่นจังเลยควยพี่เนี่ยยยแถมพวงไข่ของพี่ก็ใหญ่ด้วย ไหนจะขนที่อยู่รอบๆนี่อีก” โอลาฟบีบคลำถุงไข่และท่อนลำด้วยความสุขเร้าใจตื่นเต้นจนสุดจะบรรยาย ไม่นานนักท่อนลำอ่อนดังกล่าวมันค่อยๆแข็งสู้มือโอลาฟขึ้นทีละนิดจนผ้าห่มที่คลุมอยู่นูนชี้โด่ยิ่งกว่าเก่า  โอลาฟมันเลยหันมองซ้ายขวาอีกครั้งพร้อมกับเช็คว่าเฟิร์สยังนอนหลับสนิท และเมื่อทุกอย่างยังเป็นปกติมันเลยรวมความกล้ารีบก้มไปสูดดมกลิ่นอันน่าเย้ายวนจากเป้ากางเกงดังกล่าวพร้อมใช้สองมือนวดคลำราวกับว่ามันเป็นสิ่งล้ำค่าที่ไม่อยากพรากจาก  ยิ่งสัมผัสท่อนลำแข็งๆยิ่งสูดดมกลิ่นของท่อนลำผ่านเนื้อผ้าบางๆตรงหน้า มันก็ยิ่งกระตุ้นให้โอลาฟอยากจะรุกคืบไปต่อจนสุดทางของความฟินเวอร์ครั้งนี้  มันเลยตัดสินใจจะเอานิ้วเกี่ยวถลกผ้าห่มและขอบกางเกงยืดขาสั้นลงพร้อมกันเพื่อจะชมชิมท่อนลำหนุ่มสุดหล่ออย่างเฟิร์สคนนี้ให้หนำใจ แต่ไม่ทันที่มันจะได้ลงมือทำไรโดนัทที่นอนตะแคงหันหลังให้มัน  จู่ๆมันค่อยๆขยับพลิกตัวมาอยู่ในท่านอนหงายโอลาฟถึงกับตกใจจนรีบปล่อยและชักสองมือออกจากกางเกงพร้อมล้มตัวลงไปนอนนิ่ง หัวใจมันเต้นสั่นระรัวด้วยความตื่นตระหนกถึงกระนั้นมันก็ยังคงก้มมองท่อนลำเฟิร์สเบื้องล่างที่ยังคงนูนตึงอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยความหงุดหงิดและเสียดาย มันนอนนิ่งอยู่พักใหญ่พร้อมแอบชันตัวขึ้นมานิดๆเพื่อเช็คโดนัทว่ามันหลับสนิทอยู่จนแน่ใจโอลาฟมันเลยจะชันตัวลุกขึ้นมานั่งอีกครั้งแต่จู่ๆเฟิร์สมันดันพลิกตัวนอนตะแคงหันไปทางโดนัทซะอย่างงั้นโอลาฟได้ยินเสียงหายใจเข้ายาวๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงกรนเบาๆในเวลาต่อมา   ในตอนนี้ความตื่นเต้นได้หักล้างความง่วงไปจนหมดสิ้นมันได้แต่นอนนิ่งด้วยความไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อดีเพราะหากจะใช้มือจับพลิกตัวเฟิร์สในมาอยู่ในท่าหงายเช่นเดิมมันก็กลัวว่าจะทำให้เฟิร์สตื่นแต่หากว่ามันเอื้อมมือไปจับท่อนลำจากอีกฝั่งแล้วเกิดโดนัทตื่นมาเจอและโวยวายเรื่องอาจแย่ยิ่งกว่ามันนอนคิดอยู่นมนานแต่ด้วยราคะอันแรงกล้ามันเลยยอมเสี่ยงที่จะลองดึงตัวให้เฟิร์สมาอยู่ในท่านอนหงายอีกครั้ง  โอลาฟเลยหันตะแคงตัวไปทางเฟิร์สเพื่อจะเอื้อมมือไปจับเอว และทันใดนั้นสายตามันก็เหลือบไปเห็นภาพสะท้อนฝั่งที่เฟิร์สมันหันตะแคงไปซึ่งมีลักษณะคล้ายภาพมุมเฉียงปรากฏบนแผ่นกระจกดำทึบตรงหน้าต่างห่างจากจุดที่สามคนนอนไปไม่มากโดยกระจกได้สะท้อนภาพโดนัทนอนหงายมันก้มมองและเอามือซ้ายจับลูบๆไปยังท่อนลำเฟิร์สมันนูนเด่นขึ้นมาอย่างพอใจ  โอลาฟที่นอนอยู่อีกฝั่งถึงกับอ้ำอึงทำไรไม่ถูกมันรู้สึกชาสลับกับความวูบวาบไปทั่วร่าง  โดนัทมันยังคงนอนลูบจับเล่นไปมาอยู่แบบนั้นและเมื่อเห็นว่าเฟิร์สไม่มีทีท่าจะตื่นมาง่ายๆมันเลยค่อยๆตะแคงตัวหันมายังตัวเฟิร์สก่อนจะขยับถอยลงล่างจนใบหน้าของมันตรงกับท่อนลำนูนๆที่อยู่ใต้ผ่าห่มโดนัทใช้สองมือจับไปยังท่อนลำและบีบนวเล่นไปมาอย่างเบามือ ซึ่งโอลาฟที่นอนมองอยู่อีกฝั่งเกิดความคิดขึ้นว่าจะปลุกเฟิร์สให้ตื่นหรือจะลุกขึ้นไปนั่งเพื่อให้โดนัทสะดุ้งตกใจดีรึป่าว แต่ก็มีอีกความคิดหนึ่งแทรกเข้ามาว่าควรนิ่งรอเพราะมันเองก็อยากเห็นท่อนลำใหญ่ๆใต้กางเกงด้วยสองตาทั้งความอยาก/ความตื่นเต้นที่สะสมอย่างแรงกล้าเลยทำให้มันเลือกที่จะนิ่งรอดูมันเลยสงบจิตให้มากที่สุดพร้อมเพ่งสายตาไปยังภาพสะท้อนบนกระจก โดนัทมันยังคงบีบเล่นอยู่แบบนั้นจนท่อนลำใต้ผ้ามันแข็งใหญ่ชี้โด่จนเกือบจะโดนหน้า  มันหัวเราะคิกๆเบาๆ ก่อนที่มันจะดึงผ้าห่มลงนิดหน่อยและใช้นิ้วจากสองมันเกี่ยวไปยังขอบกางเกงยืดขาสั้นแล้วดึงลงและแล้วภาพที่ทั้งโดนัทและโอลาฟต่างเฝ้ามองได้ปรากฏแก่สายตาทั้งสองทำให้โอลาฟได้เห็นรีบอุทานและพูดขึ้นในหัวทันที “โอ้แม่เจ้าเป็นลำที่ตรงและสวยมากก จากตรงนี้หากเพ่งดีๆดูท่าพี่เฟิร์สยังคงซิงอย่างปากว่าแหะ หนังหุ้มตรงหัวเปิดออกนิดเดียวเอง  โอ้ยอยากเห็นหัวที่อยู่ด้านในจังเลย”  แต่เหมือนโชคชะตาจะรับฟังเพราะโดนัทจ้องมองท่อนลำใหญ่ๆตรงหน้าได้เพียงชั่วครู่จู่ๆมันเอาสองมือดึงร่นหนังหุ้มปลายลงช้าๆพร้อมคอยเงยหน้าชำเลืองมองเฟิร์สไปพลางจนท้ายที่สุด ปลายหัวมนๆใหญ่ๆของเฟิร์สได้โผล่พ้นจากหนังหุ้มซึ่งมันทำให้ทั้งสองกับนิ่งสตั้นกับภาพตรงหน้าโดยเฉพาะโอลาฟที่อุทานขึ้นในใจต่อ “สุดยอดดด นี่น่ะเหรอควยพี่เฟิร์สสุดหล่อที่เราเฝ้าใฝ่ฝันโอ้แม่งงตรงหัวมนสวยได้ใจจริงๆ สีของหัวมนๆนั่นก็เป็นสีชมพูอ่อนที่สดจนอยากเอาเข้าปากมากแถมมยาวใช้ได้เลยไม่รู้กี่นิ้ววะนั่น นี่มันยิ่งกว่าของไอ้พี่ลีฟซะอีกดีไม่ดีอาจเหนือกว่าพี่เซ้นต์ด้วยซ้ำ  พี่เฟิร์สนี่มันน่านักเชียววแค่ความหล่อของพี่นี่ก็สะกดให้ผมหลงซะจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้วและยังได้มาเห็นว่าควยน่าหม่ำซะขนาดนี้ โอ้ยยยยอยากสลับตัวกับไอ้เด็กโดนัทซะเหลือเกิ้นนน” ขณะที่มันคิดๆอยู่หูของมันได้ยินเสียงสูดลมหายใจฟืดฟาดๆมันเลยเบนความสนใจไปยังตาทั้งสองซึ่งตอนนี้มันเห็นโดนัทเอาจมูกดมๆปลายหัวคอยักและลงไปถึงพวงไข่ มันเอาหน้าสูดดมและถูไปมาอยู่แบบนั้นจนพอใจมันเลยถอนหน้าออกมาและขยับตัวไปใกล้อีกนิดก่อนจะเอาผ้าห่มผืนบางๆที่มันดึงลงก่อนหน้าจับขึ้นมาคลุมโปงตัวมันเองพร้อมกับท่อนล่างของเฟิร์ส  โอลาฟถึงกับเสียดายและบ่นในใจ  “มันจะเอาผ้าห่มมาคลุมทำเตี่ยไรวะ” และทันใดนั่นมันได้ยินเหมือนเสียงลิ้นที่เลียไปมาดังแผล่บๆๆอยู่ใต้ผ้าห่ม  “เชี่ยยเอ้ยยยนึกว่าจะแค่จับเล่นๆอย่างเดียวไม่น่าเชื่อว่าเด็กแบบนี้แม่งกล้าทำด้วย ไม่นะพี่เฟิร์ส ม่ายยยย”  ไม่ทันไรหัวโดนัทใต้ผ้าห่มก็เริ่มขยับเข้าออกไปมาช้าๆ  โอลาฟปรี๊ดดดในใจจนกำมือไว้แน่นแต่มันก็ได้แต่นอนนิ่งด้วยความวิตกหากว่ามันทำอะไรจนเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาทำให้มันเลยได้แต่นอนมองอยู่อย่างนั้นเฟิร์สยังคงหลับสนิทโดยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังถูกโดนัทแอบช่วงชิงความบริสุทธิ์อยู่ ณ เบื้องล่าง โดนัทตั้งตาดูดเข้าออกเป็นว่าเล่นจนเริ่มมีเสียงจ๊วบจ๊าบของริมฝีปากที่บีบตัวรัดหัวมนๆไปมา  เสียงดูดจ๊วบจ๊าบที่อยู่ใต้ผ้าห่มทำโอลาฟที่นอนฟังเริ่มมีอารมณ์ร่วมครุกรุ่นผสมกับความเจ็บใจ  โดนัทนอนดูดอยู่เกือบ 5 นาทีมันเลยเปิดผ้าห่มออกพร้อมกับเอามือมาบีบนวดกรามมันไปมาและพูดขึ้นเบาๆ “เมื่อยจุงงงแต่สนุกปากสนุกลิ้นม๊วกก”  ซึ่งทันทีที่มันเปิดผ้าห่มออกทำให้โอลาฟได้เห็นท่อนลำที่แข็งใหญ่จนเห็นเลือดปูดโปนชี้โด่ไปยังหน้าโดนัทที่ยังคงนอนบีบนวดกรามและจ้องมันอย่างจดจ่อ หัวมนๆที่เพิ่งหลุดจากอุ้งปากเปลี่ยนเป็นสีแดงสดและเยิ้มไปด้วยน้ำลายเคลือบบางๆจนเป็นมันวาวเป็นภาพที่ทำใจโอลาฟวาบบบหวิวไปเลยทันที เมื่อหายเมื่อยกรามแล้วโดนัทเลยเงยหน้ามองและยิ้มให้กับเฟิร์สที่ยังคงหลับปุ๋ย  มันเลียริมฝีปากไปมาและใช้มือจับตรงท่อนลำโน้มจ่อมายังริมปากอีกครั้งก่อนจะเอามืออีกข้างดึงผ้าห่มมาคลุมและดูดดื่มต่อราวกับเป็นไอติมแท่งโปรดดด   มันทำนานเกือบ 12 นาทีจนมันผละตัวออกมานอนแผ่ด้วยความเมื่อยล้าโดนัทเลยดึงกางเกงขึ้นมาสวมปิดท่อนลำใหญ่ยักษ์น่าดูดดื่มไว้จนกว่ามันจะหายเมื่อยแล้วค่อยย้อนกลับไปทำอีกที ในตอนนี้โอลาฟที่อยู่อีกฝั่งเริ่มคิดหาทางจะทำไงต่อดีที่มันจะได้มีโอกาสแบบโดนัทบ้างซึ่งมันคิดอยู่นานพอตัวจนเฟิร์สพลิกตัวมาอยู่ในท่านอนหงาย “เยี่ยมมมแบบนี้ไอ้เด็กโดนัทนั่นก็กินไม่ได้ล่ะแบบนี้หาโอกาสทำได้ง่ายหน่อย” จู่ๆเฟิร์สที่นอนๆอยู่มันตื่นแล้วลุกขึ้นนั่งทำเอาโอลาฟและโดนัทที่อยู่คนละฝั่งของมันต้องรีบหลับตาปี๋“ฮืมมมมแม่งงงมึนหัวโครตตว่ะ ปกติกินเยอะก็ไม่เคยเป็นนิน่าฮืมมม”  เฟิร์สมันเลยลุกขึ้นเดินเซไปมาหน่อยๆก่อนออกจากห้องไป  “เอาแล้วไงพี่เฟิร์สดันตื่นซะได้แล้วแบบนี้จะทำไงดีเนี่ยย โอ๊ยยทำไมรอบนี้กูถึงไม่เด็ดเดี่ยววะ นี่กูจะไปคิดกลัวไรนักหน๋าวะ”  ระหว่างโอลาฟง่วนอยู่กับความคิดและการชั่งใจอยู่นั้นโดนัทค่อยๆลุกและเดินออกจากห้องไปอีกคน มันเดินวนในตัวบ้านจนเหลือบไปเห็นเฟิร์สนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ข้างบ้านที่อยู่ใกล้กับห้องครัวคนเดียวพร้อมกับก้มมองไรบางอย่างโดนัทไม่รอช้ามันเลยทำทีเดินเข้าไป “พี่เฟิร์สสมานั่งทำไรอยู่คนเดียวอะ”เฟิร์สที่นั่งๆอยู่มันตกใจจนรีบแหงนหน้าขึ้นมา “เอ้ยยย!! โดนัท!! มาทำไรน่ะไม่หลับไม่นอน”  “ก็พี่เฟิร์สนั่นแหละทำผมตกใจตื่นและผมเห็นพี่เฟิร์สเดินออกไปคนเดียว  ผมเป็นห่วงเลยต้องตามมา”  “พี่ไม่เป็นไรหรอกแค่ปวดหัวหน่อยๆเดี๋ยวสักพักก็ดีขึ้นล่ะ  โดนัทไปนอนเถอะเดี๋ยวพี่ขอนั่งตรงที่โอกาสโล่งๆนี้สักหน่อย”  ระหว่างที่เฟิร์สพูดกับมันโดนัทสังเกตเห็นใบหน้าเฟิร์สเป็นสีแดงอ่อนๆ มันเลยไปยกเก้าอี้มานั่งข้างตัวเฟิร์สและมองชำเลืองตามองไปยังเป้ากางเกงนูน“พี่เฟิร์สหน้าแดงจุงง เหมือนแก้มลิงเลยย”  เฟิร์สนั่งใช้มือเสยผมยุ่งๆบนหัวไปมา“งั้นเลยเหรอ ดูท่าพี่คงเดิมเยอะจริงๆ ทำเอาปวดหัวตุบเลย”  “แล้วพี่เฟิร์สทำไมต้องดื่มเยอะๆล่ะครับในเมื่อรู้ว่าดื่มเยอะแล้วต้องเป็นอย่างงี้”  “นั่นสิ สงสัยคงติดลมมั้ง อีกหน่อยโตขึ้นจะรู้เองว่าดื่มจนติดลมแล้วจะเป็นไง”  “แล้วต้องทำไงพี่เฟิร์สถึงจะหายล่ะครับผมอยากให้พี่จะได้กลับไปนอนต่อไวๆ” “แหมๆๆมีเป็นห่วงกันด้วยพี่ว่าโดนัทนั่นแหละรีบกลับไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพี่หาไรดื่มให้หัวโล่งๆแล้วค่อยตามไป”  โดนัทที่ได้ยินแบบนั้นมันเลยจะลุกไปหาน้ำเย็นมาให้เฟิร์สแต่ทันใดนั้นสายตามันเหลือบไปเห็นขวดสปอนเซอร์ที่วางอยู่กับขวดเบียร์โดนัทมันเลยคว้าขวดสปอนเซอร์ที่ว่าไปยื่นให้กับเฟิร์ส “พี่เฟิร์สอะนี่ครับผมเคยได้ยินพี่เบทกับพ่อพูดว่ามันบำรุงร่างกาย ผมว่ามันน่าจะช่วยพี่เฟิร์สได้” “อืมมมสปอนเซอร์ ไปเอามาจากไหนนิครับ”   “ผมเห็นมันวางอยู่กับขวดเบียร์นี้อะครับดูแล้วเหมือนยังไม่ได้ถูกเปิดกันเลยด้วย” เฟิร์สนึกขึ้นได้ทันทีว่าเป็นของโอลาฟที่จะให้มันดื่มก่อนจะไปนอน  “อ๋อๆ งั้นเหรอ  ไงก็ขอบใจมากโดนัทดูท่าดื่มแล้วแล้วคงสดชื่นจนนอนสบายแน่ๆ ฮ่าๆ” เฟิร์สไม่รอช้ารีบเปิดและยกขวดดื่มอึกๆๆจนหมดโดนัทถึงกับปรบมือให้เบาๆ “ว้าวดื่มรวดเดียวด้วย สุดยอดจุงงพี่เฟิร์สทีนี้หายปวดหัวยังครับ”  “ใจเย็นดิ มันไม่ได้ดื่มปุ๊บแล้วหายปั๊บสักหน่อยนะโดนัท”  ไม่ถึง 3 นาทีเจ้าสิ่งที่ผสมในเครื่องดื่มที่มันดื่มเข้าไปเริ่มสำแดงเดชกระตุ้นหัวใจเร่งการบีบตัวจนเลือดพุ่งพล่านไปทั่วร่างเฟิร์สที่นั่งๆอยู่สัมผัสถึงความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนท่อนลำของมันเริ่มตื่นตัวผงาด“เห้ยนี่มันอะไรน่ะ ทำไมไอ้ตรงนั้นมันถึง…” เฟิร์สนึกในใจและพยายามชิดขาทั้งสองเพื่อบีบไม่ให้ท่อนลำผงาดชี้ขึ้นมา  มันหันไปมองโดนัทที่กำลังยืนก้มมองเล็บมือสองข้าง“โดนัทพี่ว่าน้องไปนอนเถอะครับ  พี่ไม่เป็นไรล่ะ”  “พี่เฟิร์สไม่เป็นไรแน่นะทำไมหน้าพี่ดูแดงกว่าเมื่อกี้อีก แถมตัวยังสั่นๆด้วย”  “ไม่มีไรหรอกพี่แค่ แค่หนาวน่ะ”  ยิ่งพูดท่อนลำมันก็ยิ่งแข็งตัวขึ้นเรื่อยๆพร้อมทั้งความรู้สึกงุ่นง่านที่เริ่มก่อตัว  “หนาวหรอแต่ผมว่าออกจะร้อนนะอืมมมพี่เฟิร์สผมปวดฉี่อะพี่ช่วยไปส่งผมฉี่หน่อยครับ ฉี่เสร็จผมก็จะไปนอนล่ะ”  “ห้องน้ำก็อยู่ในตัวบ้านนี่เองพี่ว่าโดนัทไปเองคนเดียวยังได้เลย” “ไม่เอา ห้องน้ำในบ้านมันเหม็นผมไม่ค่อยอยากเข้าเท่าไหร่แต่ผมมีที่ฉี่ประจำอยู่ใกล้นี่เองครับ พี่เฟิร์สช่วยเดินไปส่งผมหน่อยนะนะนะ”  โดนัทเดินเข้ามาทำตาพริบๆทำหน้าออดอ้อนจนเฟิร์สรู้สึกรำคาญเลยตอบตกลงมันบอกให้โดนัทเดินนำหน้าไปส่วนเฟิร์สที่เดินตามหลังมันทำทีเดินเอามือบังและกดท่อนลำของตัวเองไว้  ไม่นานนักทั้งสองเดินมาเขตสวนกล้วยที่ประจำของโดนัท“ถึงแล้วครับ พี่เฟิร์สช่วยส่องไฟฉายมาตรงนี้หน่อยครับผมจะไปยืนฉี่ตรงนั้น”  “อืมๆเร็วล่ะ”  ระหว่างที่เฟิร์สยืนส่องไฟฉายให้กับโดนัทอยู่นั้น “พี่เฟิร์สถามหน่อยจิทำไมเวลาโตมาตรงนั้นต้องมีขนด้วยครับ” เฟิร์สหันมองด้วยความตกใจ “พี่ว่าเรื่องแบบนี้ถึงเวลาโดนัทก็รู้เองแหละครับอย่าถามพี่เลย”  “แต่ผมอยากรู้อะ บอกผมหน่อยนะ ผมสงสัยนานแล้ว” โดนัทยิงคำถาม18+ ต่างๆให้กับเฟิร์สจนเฟิร์สเริ่มสนใจและเดินไปคุยกับมันอย่างถูกคอเมื่อเป็นเช่นนั้นโดนัทมันเลยโฟกัสบทสนทนาเกี่ยวกับเรือนร่างเฟิร์สไปต่างๆนาๆด้วยความสนใจ  “พี่เฟิร์ส…ผมฟังพี่พูดเรื่องตรงนั้นของพี่แล้วผมอยากเห็นจังเลยครับ  ผมขอดูได้ไหม”  เฟิร์สทำหน้าเจือนและส่ายหัวทันที“ไม่ดีมั้งโดนัทแค่พี่เล่าเรื่องแบบนี้ให้น้องฟังก็อายจะแย่แล้ว”  “ไม่ต้องอายหรอกมีแค่ผมกับพี่สองคน ถึงพี่จะเอามือบังไว้ ผมก็แอบเห็นนะว่าตรงนั้นของพี่มันแข็ง” “อย่าเลยปะพี่ว่าเรากลับกันเถอะ”  “นะครับขอดูแปปเดียว ปิดไฟฉายเลยก็ได้ถ้าพี่อาย นะนะนะนะนะ”  โดนัททำเสียงระเส่าอ้อนวอนอยู่พักใหญ่ “อืมๆๆ แต่ดูแปปเดียวนะขอปิดไฟฉาย  แค่ครั้งนี้นะ”  เมือเฟิร์สปิดไฟฉายโทรศัพท์ลงจนความมืดบดบังตัวและสายตาของทั้งสองโดนัทไม่รอช้ารีบคว้าไปที่ขอบกางเกงด้วยความดีใจก่อนจะดึงมันลงพร้อมกับใช้มืออีกข้างคว้ามัดท่อนลำไว้“โหหหมันแข็งแน่นยังกะท่อนไม้เลย แถมยาวเหมือนที่พี่บอกจริงด้วย”โดนัทพูดพร้อมกับออกแรงร่นหนังหุ้มปลาย “โอ๊ยๆๆอย่าลอกมันลงครับพี่เจ็บ” “อื้มมแต่ผมลอกลงสุดแล้วอะพี่ ผมขอโทษครับ”  “พอยังพี่ว่าดูแปปเดียวไม่ใช่เหรอ”  “ก็มันมืดอะขออีกนิดครับอีกนิดพี่เฟิร์ส”  ขณะที่มันกำลังคิดทบทวนถึงสิ่งที่มันทำอยู่ตอนนี้จู่ๆมันสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆบริเวณตรงหัวท่อนลำ มันเลยจะเอ่ยปากถามโดนัทว่าทำอะไรแต่ไม่ทันไร จ๊วบบบบบบเสียงดูดพร้อมกับความรู้สึกอุ่นวาบจากปลายหัวลงไปถึงคอยัก เฟิร์สสะดุ้งตกใจจนมันดิ้นไปมันและเอามือผลักตัวโดนัทออก “เห้ยโดนัทจะทำไรน่ะ……เห้ยยยปล่อยยยปล่อยยเว้ย”  โดนัทใช้มือและแขนขวาจับรัดขาเฟิร์สและเอามืออีกข้างขับท่อนลำไว้มั่นพร้อมออกแรงดูดอย่างต่อเนื่อง“พอแล้วเว้ยยโดนัท อย่าทำมันสกปรก อย่าทำดิได้ยินไหม”  แรงดูดและปลายลิ้นที่เลียตวัดไปทั่วปลายหัวมนๆที่อยู่ในอุ้งปากโดนัท  ทำให้เฟิร์สรู้สึกถึงความเสียวอย่างที่มันไม่เคยสัมผัสมาก่อน  “อ่าหหหหห พอแล้ว โดนัทททพี่ไม่ชอบไรอย่างงี้หยุดดด หยุดดดด อ่าหหหหห” น้ำเสียงอันดุดันเมื่อก่อนค่อยๆระเส่าอ่อนลงพร้อมกับเรี่ยวแรง  โดนัทมันยังคงดูดอย่างหิวกระหาย จ๊วบๆๆๆ พร้อมละเลงลิ้นประกอบการดูดดื่ม จนอาการต่อต้านขัดขืนของเฟิร์สค่อยๆหยุดชักงักลง  “ซีดดดดดดนี่มันอะไรวะเนี่ยยยความเสียวนี่มัน อ่าหหหห อ่าหหหห เสียววสัดดดดด”  โดนัทที่เห็นว่าเฟิร์สมีอารรมณ์ร่วมมันเลยขยับอมให้ลึกไปเกือบครึ่งลำพร้อมเร่งจังหวะสูบเข้าออกเร็วและช้าสลับกันกับการสากลิ้นไปมาตามหัวเงี่ยงและเส้นสองสลึงค์  เฟิร์สมันเสียวจนร้อนซ่านผ่าวๆไปทั้งตัว มันกัดฟังครางด้วยความทรมาณปนสุขอย่างที่มันไม่เคยมาถึงจุดนี้จนมันเผลอถอยไปผิงกับต้นกล้วยพร้อมกับตัวโดนัทที่ขยับตามมันไปทั้งๆที่ปากของมันยังคงดูดเข้าออกอยู่แบบนั้น โดนัทพยายามห่อปากให้เล็กลงเพื่อสร้างความเสียวซ่านปรนเปรอเฟิร์สอย่างสุดความสามารถ “อ๊ากกกโครตเสียวสัดดดด” ไม่นานนักเฟิร์สเกร็งกระตุกตัวปล่อยน้ำเชื้อที่กักเก็บมาหลายวันเข้าสู่อุ้งปากเป็นของรางวัลตอบแทนกับความเสียวที่กระทำไป เฟิร์สใช้มือจับหัวโดนัทไว้มั่นจนมันฉีดพ่นของเหลวจากท่อนลำจนหมดสิ้น เฟิร์สที่หอบหายใจด้วยความเหนื่อยมันได้ถึงเสียงกลืนลงคออึกใหญ่จากโดนัทก่อนที่มันจะเดินพุ่งตัวเข้ามาครอบปากใส่ท่อนลำที่ยังแข็งชี้โด่ท้าทายมัน  เฟิร์สถึงกับต้องเอามือมันจับรั้งหัวไว้ “พอก่อน แฮ่กๆๆนี่โดนัทไม่เหนื่อยบ้างเหรอ….”   โอลาฟมันยืนแอบมองและฟังทั้งสองอยู่ไปไม่ไกลมันถึงกับทรุดตัวลงด้วยความริษยาและเสียใจกับสิ่งที่มันอยากทำแต่ไม่ได้ทำมันถึงกับน้ำตาอาบแก้มทั้งสองก่อนที่มันจะค่อยๆเดินจากออกตรงนั้นกลับมายังห้องนอน  มันร้องไห้ด้วยน้ำเสียงที่แผดเบาไม่นานนักมันได้ยินเสียงเฟิร์สกับโดนัทเดินเข้ามาด้วยกันโอลาฟมันเลยรีบเช็ดน้ำตาและทำเป็นนอนนิ่ง  เฟิร์สกับโดนัทเดินเข้ามาโน้นตัวลงนอนที่เดิมก่อนที่โดนัทจะสะกิดให้เฟิร์สหันตะแคงไปทางมัน“พี่จะนอนแล้วโดนัท พรุ่งนี้ค่อยคุย”  “สนุกจุงงงเบยยยยโดนัทช๊อบชอบ”  “พี่เองก็เพิ่งรู้ว่าเวลาโดนอมมันรู้สึกอย่างงี้นี่เองแถมยังเสียวยิ่งกว่าใช้มือชักเองซะอีก แถมที่ต้องประหลาดใจยิ่งกว่าคือเด็กประถมอย่างโดนัทใช้ปากได้เก่งมาก พี่ไม่เคยคาดฝันเลยว่าปากของเด็กจะทำให้พี่เสียวจนเกือบตาย”  โดนัทถึงกับหัวเราะคิกคักๆด้วยความชอบใจ "พี่เฟิร์สโดนัทอยากอมต่ออีกอะ ไอติมของพี่เฟิร์สมันใหญ่แน่นปากมาก ตรงส่วนหัวมนๆเวลาอมแล้วฟินปากดี แถมน้ำที่ออกมาก็รสชาติแปลกๆดีด้วย โดนัทอยากนอนอมมันไปถึงเช้าเลย"  เฟิร์สที่เพิ่งผ่านความเสียวจากอุ้งปากในครั้งแรกของชีวิตมันเลยพยักหน้าตอบตกลง  โดนัทมันยิ้มด้วยความดีใจก่อนที่จะหันไปนอนตะแคงมุดลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง “อึดจริงๆเลยพี่เฟิร์ส ไอติมของพี่ขนาดเพิ่งโดนผมอมไปแล้วตะกี้ มันยังแข็งใหญ่จนเกือบจะชนหน้าผมอยู่เลย”  สิ้นเสียงพูดโดนัทเลยครอบปากลงไปอีกครั้งและเอามือขวาเอื้อมไปจับล็อกเอวเฟิร์สไม่ให้พลิกหนี โอลาฟมันได้แต่นอนฟังเสียงจ๊วบจ๊าบของโดนัทที่นอนดูดเล่นไปพร้อมกับเสียงครางเบาๆของเฟิร์สที่สร้างความเจ็บและบอบชำจนโอลาฟอยากให้เหตุการณ์ครั้งนี้คือความฝันอันเลวร้ายของมันไป และมันเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

                        เวลา 07.25 น.โอลาฟมันตื่นตกใจจนรีบชันตัวลุกขึ้นมานั่งมองโดยรอบซึ่งในห้องเหลือเพียงแค่มันกับโดนัทที่ยังคงนอนอยู่มันเลยหันไปมองโดนัทที่ยังคงหลับปุ๋ยและมันก็สังเกตเห็นคราบแห้งขาวๆเป็นวาวเลอะอยู่รอบๆปากโดนัท  ซึ่งนั่นยิ่งตรอกย้ำความเจ็บใจ ขุ่นเคืองในเมื่อคืนให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง มันนั่งมองตาเขม็งอยู่พักใหญ่จนมันรีบลุกและเดินหนีออกไปจากห้อง  และมันเห็นทุกคนกำลังช่วยกันเก็บกวาดสถานที่โอลาฟกวาดมองหาเฟิร์สจนเห็นมันกำลังยืนคุยกับเอกและเคนอยู่ตรงทางเดินไปสวนหลังบ้าน  ไม่นานนักยูโรที่กำลังกวาดเศษขยะทันทีมันเห็นโอลาฟยืนมองทุกคนอยู่  มันเลยเดินเข้าไปทัก “ไงท่านชายตื่นแล้วเหรอเมื่อคืนหลับสบายไหม”  โอลาฟทำหน้าบูดใส่ยูโร “ไม่รู้…”  พร้อมกับเดินย้อนกลับเข้าไปในตัวบ้านซึ่งนั่นทำเอายูโรยืนงงเป็นไก่ตาแตก “เป็นไรของเค้าเนี่ย”

ไว้มาต่อครับ

เนื้อหาตอนที่ 5 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=140220&fromuid=155129

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

haohan

น่าสงสารโอลาฟ เฟิร์สนี่เสร็จเด็กตลอดเลยดีจริงๆ หวังว่าน้องโอลาฟจะมีโอกาสบ้าง ขอบคุณมากครับ

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

lekthai

ขอบคุณ

guide01

ขอบคุณมากเลยนะครับ

teetarkung

ขอบคุณครับ

Srwsk

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สุดยอดเลยครับ

haruka

ขอบคุณมากมาย

cokebundit

ขอบคุณมากครับ

sr10

ขอบคุนคับ

klans_821

ขอบคุณครับ

siriwutjoe

ขอบคุณครับ

oppowow

สงสารโอลาฟโดนเด็กปาดหน้าเค้กได้ลงคอ หวังว่าครั้งหน้าโอลาฟจะจัดการเฟิร์สได้สำเร็จ แอบคิดถึงพี่เติร์กด้วยครับ

napapadon1

ขอบคุณครับ

dek58

ขอบคุณ​

bk_badboy69

เฟิร์สไม่น่าเสร็จโดนัทเลย น่าให้โอลาฟอมให้ อิอิ

riddle

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณครับ