แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 12:31
file:///C:\Users\Admin-NB\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image002.jpg
"นักเรียนเคารพ"ไอ้น้ำเหนือหัวหน้าห้องเป็นกล่าวทำความเคารพด้วยคำพูดที่เรียบร้อยน้ำเหนือก็เป็นเพื่อนในกลุ่มผมนั่นแหละเราคบกันสามคนตั้งนานแล้ว มีไอ้น้ำเหนืออติรุจ หรือไอ้รุจและก็ผม มนต์ภัทรที่เพื่อน ๆ เรียกว่าแม้คเราสามคนตั้งใจเรียนมากจนได้ท๊อปของระดับ
"เอาแหละ นั่งลง ยกเว้นปภาวี"ครูณวัฒน์พูดทั้งที่ก้มหน้ายัยแพทยืนงงครับว่าครูพูดชื่อตนทำไม
“ว่างัยปภาวี ครูธนวรรธน์เค้าหล่อมากจนห้ามใจไว้ไม่ไหวเลยหรอ"
“หนูขอโทษคะครู” ยัยแพททำหน้าไม่ถูกเลยครับ
“เอาแหละ นั่งลงได้ ความผิดครั้งนี้ครูขอให้เป็นครั้งสุดท้ายความจริงมีหลายคนนะ แต่เธอเสียงดังกว่าเพื่อน”ผมงี้หน้าซีด ต่อไปเราแน่เลยเพราะเราก็วิพากษ์วิจารครูหลาย ๆ คนเหมือนกันก็ไอ้รุจ มันคุยแต่จะไม่ให้คุยตอบก็กะไรอยู่ แต่ก็อย่างว่า ถ้าเราไม่คุยตอบด้วยเพื่อนมันก็ไม่กล้าไอ้แม็คเอ้ย งานนี้ โดนเต็ม ๆ
"ครูไม่อยากให้พวกเราเอามาพูดกับครูเค้าสนุกปากถึงเค้าจะเป็นครูใหม่ ต้องให้เกียรติเค้า เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจครับ เข้าใจคะ" เด็กนักเรียนทุกคนพูด "อีกเรื่องหนึ่ง การที่ครูใหม่เข้ามาเธอไม่ต้องมาแสดงความเห็นว่าครูเค้าดุหรือไม่ดุหรืออะไร ยิ่งถ้าครูเค้าไม่ดุพวกเธอต้องตั้งใจเรียนเยอะ ๆอย่าให้เค้าผิดหวังและชื่อเสียงไม่ดีก็มาสู่โรงเรียนเราโดยเฉพาะเด็กที่เรียบร้อยเมื่อก่อนครูไม่เคยเห็นภาพแบบนี้ครูจะไม่ขอเอ่ยชื่อว่าใครแต่ครูอยากให้เธอเปลี่ยนในฐานะที่เธอเป็นคนมีประวัติที่ดี" คำพูดเรียบ ๆ ของครูณวัฒน์ทำให้ผมปวดใจแทบขาดไม่คิดเลยว่าการพูดแบบนั้น คือการไม่ให้เกียตรครูเค้าผมเสียใจไอ้รุจนั่งหน้าจ๋อยเลยครับ ผมเองก็เช่นกันได้แต่นั่งก้มหน้าสำนึกผิด
"วันนี้ครูมีเรื่องคุยแค่นี้หวังว่าคำพูดของครูจะทำให้นักเรียนได้คิด"
"เอาหละ เอาสมุดขึ้นมา คาบแรก ครูจะให้พวกเธอเขียนหน้าปกก่อนให้เรียบร้อยถ้าเกิดหายจะได้ตามตัวถูก แต่ทางที่ดี ไม่สมควรทำหาย" ทุกคนเริ่มเขียนชื่อชั้นเลขที่ของตนเอง ครูณวัฒน์เดินดูพวกนักเรียนทุกคนเอาสมุดหนังสือขึ้นมาแต่ก็มีเสียงคุยขึ้นมาจากผู้หญิง ห้องผมผู้หญิงนี่คุยเก่งมากครับ ครูณวัฒน์ก็เดินมาตรงผมพอดีครูณวัฒน์หันไปมองยัยแพทที่นั่งริมหน้าต่าง
"ปภาวี คุยอะไร" ครูณวัฒน์หันไปทางยัยแพท "ครูเพิ่งพูดไปเมื่อกี้เรื่องมารยาท ถ้าไม่หยุดพูดครูจะจับย้ายที่มานั่งข้างมนภัทรนี่"คือห้องเรียนผมจะไม่นั่งรวมกันแยกชายแยกหญิงค่อนข้างจะระเบียบจัดแต่ส่วนผม ไอ้รุจ และก็ไอ้เหนือนั่งแถวตรงกลางสามคนไอ้รุจนั่งริมไอ้น้ำเหนือนั่งกลางและผมนั่งริมพร้อมขนาบข้างด้วยผู้หญิงอีกฝั่งละสองแถวครูแกก็เดินมาเดินไปจนหมดคาบ file:///C:\Users\Admin-NB\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image004.jpg
"เดี๋ยวทุกคนเก็บสมุดคณิตศาสตร์ด้วยส่งให้น้ำเหนือด้วยครูจะตรวจปก"ครูพูดตอนที่อยู่ตรงแถวผมอีกแล้ว และชำเลืองไปเห็นเนตินัยที่นั่งแถวกลางอยู่หลังผม
"เนตินัย เธอเขียนให้สวย ๆ ให้ดี ๆ หน่อย คำนึงด้วยว่าครูต้องอ่านรู้เรื่อง"ครูเอื้อมไปหยิบสมุดของเนตินัยจนผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ของครูณวัฒน์น้ำหอมอะไรวะ หอมเย็นดีหวะ ผมชอบกลิ่นนี้มากเห็นครูใส่มาตั้งแต่ตอนผมอยู่ ม 3 แล้วแต่ผมก็ไม่กล้าถามว่ายี่ห้ออะไร เดี๋ยวจะโดนว่าละลาบละล้วง
"อติรุจ น้ำเหนือ มนต์ภัทรเดี๋ยวช่วยกันเรียงสมุดและไปส่งให้ครูด้วย" ผมรับคำ
"นักเรียน เคารพ" ไอ้น้ำเหนือมันบอก
"ขอบคุณครับ คุณครู" ผมช่วยกันเรียงสมุด ผมกับไอ้รุจเป็นคนเอาสมุดไปส่งที่และจะนำไปส่งที่โต๊ะครูณวัฒน์ตอนออกไป เห็นครูภัชริกาพอดี
"ขออนุญาตไปส่งสมุดนะครับ"
"จ๊ะ" ครูภัชริกายิ้มให้ยิ้มของครูภัชริกาดูเรียบ ๆแต่แฝงไปด้วยอะไรบางอย่างซึ่งผมอธิบายไม่ถูก
ครูภัชริกาเดินเข้าไปในห้องยืนหน้าห้อง
"นักเรียน เคารพ" ไอ้น้ำเหนือเป็นคนกล่าว
"สวัสดีคะ ครูจะแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกที สอนครูชื่อภัชริกา สอนสังคมขอให้นักเรียนตั้งใจเรียน และเงียบด้วยตอนครูสอนครูไม่อยากดุนักเรียน ครูได้ข่าวว่าที่นี่เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในเชียงใหม่ ครูเลยเลือกมาที่นี่"ครูแกมองไปรอบ ๆ และมาหยุดที่ไอ้น้ำเหนือ
"และพวกเธอละ ชื่ออะไร และใครเป็นหัวหน้าห้องนะ อ่อนามสกุลไม่ต้องนะเดี๋ยวจะเสียเวลา"ถึงแม้คำพูดจะใช้คำว่าพวกเธอแต่มองไปที่ไอ้น้ำเหนือคนเดียวจนเพื่อนทั้งห้องสังเกตุเห็น
"เริ่มจากเธอก่อน หัวหน้าห้อง"แหมครูภัชริกาทำฟอร์มทำเป็นไม่รู้ว่าใครเป็นหัวหน้าห้อง
"สวัสดีครับ ผมชื่อน้ำเหนือ"
"น้ำเหนือหรอ ฉันว่าชื่อเธอเนี่ย คงเย็นดีนะ เวลากินคงชื่นใจ"ครูเน้นตรงคำว่า กินสายตางี้หยาดเยิ้มอยากกินไอ้น้ำเหนือทั้งตัวเลยครับทุกคนเหวอแดกโดยเฉพาะยัยแพทไม่คิดว่าครูภัชริกาจะเปิดตัวแรงขนาดนี้ ครูภัชริกาเห็นทุกคนเงียบ เลยแก้เก้อ
"ครูล้อเล่นนะ น้ำเหนือ ครูก็ขี้เล่นอย่างนี้แหละอะคนต่อไป" ทุกคนก็แนะนำตัวกันเสร็จ
………………………………………………………………………………………………………………………
ผมเดินไปที่ห้องคณิตศาสตร์ห้องครูณวัฒน์ผมช่างหัวใจตัวเองจะพูดดีหรือไม่พูดดี กับคำว่าขอโทษเรื่องเมื่อเช้าใจผมเต้นแรงซึ่งทำไมก็ไม่รู้ก็มันเขินเวลาขอโทษใครผมลังเลแต่แล้วผมก็ตัดสินใจได้ตอนวางสมุดเสร็จ
"รออะไรหละ มนต์ภัทร" ครูณวัฒน์พูด
"ว่าไงหละ มนต์ภัทร" ครูณวัฒน์ถามย้ำกับผม ส่วนไอ้รุจมองผมชั่งใจว่าจะบอกดีหรือไม่บอกดี
"เรื่องเมื่อเช้า ผมขอโทษครับ ที่คุยกับเพื่อนในแถว"ผมพูดพร้อมยกมือไหว้ ครูณวัฒน์ยิ้มแบบให้อภัย file:///C:\Users\Admin-NB\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image006.jpg
"ผมก็เหมือนกันครับครู" ไอ้รุจมันทำบ้าง
"มนต์ภัทร อติรุจพวกเธอสองคนนะเป็นนักเรียนทุนและเป็นนักเรียนตัวอย่างแถมเธอยังเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนมาโดยตลอดฉะนั้น การที่เธอทำอะไรเธอต้องรักษาภาพลักษณ์ตรงนี้ และไตร่ตรองดี ๆ ครูรู้ วัยอย่างเธอยังต้องการความสนุกสนานแต่ถ้าความสนุกสนานนั้นจะนำให้เธอเดือดร้อนครูคิดว่าเธอไม่ควรที่จะทำร้ายตัวเอง" ผมสองคนยืนฟังด้วยความสงบ
"ครับครู วันหลังผมจะคิดให้มากๆ"
"เอาหละ ครูภัชริกาเค้ารออยู่ เธอเข้าห้องไปได้แล้ว"
"ครับ" และผมกับไอ้รุจก็เดินเข้าไปในห้อง โดยขออนุญาตก่อนครูภัชริกาหันมามอง
"สองคนนี้ ยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย"ผมกับไอ้รุจเดินไปอยู่หน้าห้องตามองผมกับไอ้รุจไม่ละเลยครับ มองลึกลงไปในตาไอ้รุจแสดงความเขินออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"สวัสดีครับ ผมชื่อมนต์ภัทรครับ"
"สวัสดีครับ ผมชื่ออติรุจครับ"
"จะ ไปนั่งที่ได้" เราสองคนไปเดินนั่งที่
"เดี๋ยว อติรุจ" ครูเรียกไอ้รุจเพื่อนผม
"ครับ ครู" ไอ้รุจหันไป
"เชือกรองเท้าเธอหลุดนะ" ไอ้รุจก้มลงผูกเชือกรองเท้าตัวงี้สั่นเลยครับไม่ใช่กลัวแต่เขินเพราะไอ้รุจมันปลื้มครูภัชริกาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเวลาก้มปากกาไอ้รุจมันก็ตก
"ซุ่มซ่ามจังเลยนะ เธอเนี่ย"ครูภัชริกาก้มลงไปนั่งหยิบปากกาและส่งให้ไอ้รุจ ตอนส่งนี่โดนมือมันด้วยครับไอ้รุจหน้าแดงเป็นตำลึงเลยและแม่งเดินกลับไปนั่ง แม่งเขินไปทั้งตัว
"เอาหละ วันนี้ครูจะบอกคร่าวๆว่าเราจะเรียนอะไรกันบ้างกับเนื้อหาโดยรวมแบบฝึกหัดอะไร ยังไม่ต้องทำเดี๋ยวครูจะค่อย ๆสอนให้เป็นงานพอเธอเข้าใจเนื้อหามากแล้ว ครูจะให้แบบฝึกหัดเยอะ ๆไม่ต้องห่วง เดี๋ยวครูจะสอนอย่างค่อยเป็นค่อยไป" เสียงครูภัชริกาโคตรหวานเลยครับผมฟังและยังเคลิ้มเลยทุกคนนั่งฟังเงียบและครูภัชริกาก็นำเข้าสู่บทเรียนจนจบคาบน่าแปลกที่ครูภัชริกาไม่ใช่เป็นคนดุแต่เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างที่เราต้องตั้งใจฟัง
"นักเรียน เคารพ"
"ขอบคุณครับ คุณครู" พวกผมทำความเคารพ
"น้ำเหนือ เอาสมุดไปส่งที่ห้องครูด้วย" และครูก็เดินออกไปพอครูไปลับตาเท่านั้นแหละ การนินทาเกิดขึ้นเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์
"แม็ค มึงว่าไอ้เหนือเพื่อนมึงนะมันจะเดินออกมาจากห้องพักครูไหวมั้ยวะ"
"ทำไมวะ"
"ก็ขึ้นครูไงมึง เดี๋ยวครูจะสอนอย่างค่อยเป็นค่อยไปกูหละหมั่นไส้ โคตรสตอรเบอรี่เลย" ยัยแพทพูดล้อเลียนครู
"เฮ้ย แพท มึงให้เกียรติครูเค้าหน่อยครูณวัฒน์เพิ่งเตือนพวกเราไปหยก ๆ "
"ไอ้แม็คมึงอย่ามาทำแบ้ว ลองผู้หญิงมันมาแบบนี้ มันทอดสะพานมึงไม่เห็นตอนที่ไอ้เหนือมันแนะนำตัวนะ ครูเค้ามองอย่างกับอยากแดกไปทั้งตัว"
"นี่มึงไม่หยุดนะ แพทมึงอย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับครูเค้าสิ"
"นี่ ไอ้แม็คมันจะมากเกินไปและนะ ไม่รู้ กูมองอย่างนี้ไม่เกินอาทิตย์หน้าไอ้เหนือเสร็จครูภัช กูพนันเลย รวมทั้งมึงสองคนด้วย มึงฟังกูนะ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา"ไอ้แพทพูด
"เสน่ห์แรงนะ พวกมึงเนี่ย" ไอ้วรพงศ์เสริม " เพิ่งจะเข้ามาในห้องเฮ้ยถ้าพวกมึงมีข้อสอบหรือพวกมึงได้เย็ดเค้า เอามาเผื่อเพื่อน ๆด้วยนะ"
"เฮ้ย ไอ้พงศ์ มึงเกินไปแล้วนะ มึงพูดอะไรออกมาเนี่ย ไอ้พงศ์มึงเป็นนักเรียนนะ" ไอ้รุจบอกกับไอ้พงศ์ ยืนขึ้น
"อ่อ กูลืมไป มึงเองก็ชอบครูเค้าเหมือนกัน" ไอ้พงศ์เยาะ
“มากไปแล้วนะมึง” ไอ้รุจเสียงดังเงื้อมือจะต่อยไอ้พงศ์
"เออ พวกมึงหยุดซักทีเถอะ นี่เปิดเทอมวันแรกนะโว้ยพวกมึงจะมาทะเลาะกันไอ้เรื่องแค่เนี้ยนะ ควรจะตั้งใจเรียน" ผมบอกแพท เพื่อนผมเอง
"มึงไปนั่งได้และ แพทกูไม่อยากเห็นหน้าเด็กก้าวร้าวอย่างมึง" ผมย้ำ
"เออ ไอ้แม็ค กูก้าวร้าว กูแรด กูร่าน แต่กูก็เปิดเผยไม่ได้ร่านเงียบเหมือนใครบางคน" และมันก็เดินไปนั่ง
"เออ แพท เพื่อนไม่ฟังมึงก็ไม่ต้องเตือนพวกมันเป็นผู้ชายยังงัยพวกมันก็ไม่เสียหายอยู่แล้วมีแต่ได้กับได้"ยัยแพรวเพื่อนซี้แพทมันพูด ผมได้ยินและแม่งไม่ไหวมองครูในแง่ร้ายเกินไป
"เฮ้ย ไอ้รุจกูออกไปกินน้ำก่อน เหมือนว่าแถวนี้แม่งจะมีแต่สิ่งมีพิษ"ผมแกล้งพูดดังๆใส่และผมก็เดินออกไป ผมเดินออกไปเดินไปที่ตู้น้ำด้วยความโกรธและแล้วเสียงออดก็ดังขึ้นว่าต้องเข้าคาบต่อไปตายห่า เสือกหิวน้ำจริง ๆ เอาไงดีวะแก้วกระดาษก็หมด เอาวะ ไปล้างมือและใช้มือนี่แหละ ผมกดน้ำใส่มือ เดี๋ยวไม่ทัน
"มนต์ภัทร ใช้มือนะ สกปรกนะ" ผมหันไปต้นเสียงคือครูภัชริกานั่นเอง
"อะ นี่จะ แก้ว" ครูภัชริกาส่งแก้วมาให้ผมผมกดน้ำและก็กิน บังเอิญผมสำลักน้ำ น้ำเลยหกออกจากปาก
"ดูสิ เด็กสมัยนี้ กินไม่ระมัดระวัง เลอะปากหมดและ"ครูภัชริกาเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดปากให้ผม
"ขอบคุณครับ" และผมก็รีบเดินออกมา เดี๋ยวใครเห็นจะนินทา
"มนต์ภัทร ความหล่อน่ารักนะ ให้น้อย ๆ ลงหน่อย"ครูภัชริกาพูดกับตัวเอง ผมหันไปถาม
"เมื่อกี้ครูว่าไงนะครับ"
"เปล่านิจ๊ะ ครูไม่ได้พูดอะไร" ผมคลับคล้ายคลับคลาแต่ผมก็เดินไปเลยไม่ได้เซ้าซี้อะไรสงสัยคงหูฝาดและผมก็เดินกลับเข้าห้องไปเลย เพราะต่อไปคือคาบภาษาไทย
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2017-11-14 10:25:28
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2017-11-14 12:55:46
โพสต์ 2017-11-14 13:37:38
โพสต์ 2017-11-14 18:41:16
โพสต์ 2017-11-14 22:04:37
ขอบคุนครับ