แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nuttsoy เมื่อ 2018-2-5 13:08
ตอนที่7 วันเข้าชมรม
และแล้วก็ถึงวันที่ผมต้องเข้าชมรมอย่างเป็นทางการผมเดินไปที่ชมรมมวยของผม ไอ้พวกนั้นก็ไปของมัน ไปตรวจดูรายชื่อเห็นครูชาติชายยืนพูดอยู่ที่หน้าบอร์ดรายชื่อ
"นักเรียนที่เพิ่งมาถึงให้ดูชื่อที่บอร์ดว่ามีมั้ยถ้าไม่มีมาบอกครู"ครูชาติชายดูท่าทางเร่งรีบมาก แกคงเป็นเวรเพิ่งเสร็จอากาศในค่ายมวยก็โคตรร้อนเลยครับคงเป็นเพราะแดดตอนเย็นมันส่องมาพอดีแกคงอยากทำให้มันเสร็จไวๆจะได้ไม่เสียเวลา
"สวัสดีครับครู"ผมยกมือไหว้ครูชาติชาย
"อ้าว มนต์ภัทรมาอยู่ชมรมนี้เต็มตัวเลยหรอ ดี ๆ จะได้แข็งแรง เดี๋ยว พี่ ๆเค้าจะประชุมแล้วนะรีบเข้าไปนั่งเลย พวกพี่พี่เค้ารออยู่นะ"ครูชาติชายหัวหน้าหมวดพละบอกอย่างยินดีผมเลยตั้งใจดูที่บอร์ดสรุปว่ามีผมหันกลับไปและเดินเข้าไปตรงที่นั่งส่วนใหญ่เด็กที่อยู่ชมรมนี้ ก็เป็นเด็กเกเร มีแต่ผมนะแหละที่เป็นเด็กเรียน ในระหว่างที่เดินหาที่ก็มีเพื่อนร่วมห้องเข้ามาทักด้วยไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้เนตินัย หรือที่ผมเรียกมันว่าไอ้เนนั่งเอง พวกเพื่อน ๆเรียกมันอย่างนี้ตั้งนานและ
"หวัดดี ไอ้แม็คมึงอยู่ชมรมนี้ด้วยหรอ ปกติเห็นอยู่แต่ชมรมภาษาไทยนี่"ไอ้เนตินัยมันเดินมาถามจริง ๆแล้วเนี่ยไอ้นีมันหน้าแม่งหล่อเป๊ะอย่างกับนายแบบแต่แม่งชอบต่อยมวยผมอยู่ห้องเดียวกับมันตั้งนานและแต่ไม่ค่อยสนิทเพราะมันไม่ค่อยตั้งใจเรียน
"อืม"ผมบอกกับมันสั้น ๆ และมึงเห็นกูเดินมามั้ยหละ
"ก็ดีจะได้พักบ้าง ขี้เกียจเข้าชมรมวิชาการ เดี๋ยวเรียนมาก และมึน"อ้าวไอ้เหี้ยแม่งพูดกวนตีนส้นตีนเหอะ ไม่เรียนสิจะมึนได้โล่ โง่เป็นควาย ผมนั่งมองมันแต่หน้านิ่งไม่อยากคุยกับมันและ
"ขอโทษหวะเพื่อนกูลืมไป ว่ามึงเด็กเรียน" มันคงคิดได้และแม่งก็เดินไปที่อื่น ทุกคนดูเถื่อนดิบผมคงดูขัดแย้งกับบุคลิกมากที่สุด ก็ผมเป็นเด็กเรียนแต่มาเข้าชมรมมวยก็มันหมดยุคแล้วที่เด็กเรียนจะต้องทำตัวติ๋มๆผมเลยเดินนั่งฟังกับพวกกลุ่มน้อง ม 3รำคาญหน้าไอ้เนด้วยตรงนั้นไอ้น้องเฟี๊ยตมันนั่งอยู่
“เฮ้ย พี่แม็คหวัดดี นั่ง ๆ ๆ เลยพี่” มันพูดเชื้อเชิญให้ผมนั่งไอ้นี่มันพูดจาไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่หรอก แต่มันก็จริงใจ มีน้ำใจนักกีฬาผมก็ค่อนข้างสนิทกับมันในฐานะคู่ชก มันใช้ได้เลย ไม่มีนอกเกมส์ พอต่อยกันเสร็จก็ไปนั่งหาอะไรกินกัน เป็นเพื่อนกันปกติ แถมไม่ค่อยกวนตีนอย่างไอ้เน จริงๆไอ้เนมันก็ไม่มีอะไรหรอก แต่มันเป็นคนปากไวเฉย ๆ ที่ผมมานั่งนี้แค่รำคาญมันเฉย ๆว่าแต่ครูพศุตม์อยู่ไหนวะ เห็นบอกเป็นครูสอนต่อยมวย แต่ไม่เห็นมาเลย
“หวัดดีโว้ยเฟี๊ยต”ผมนั่งลงข้างมัน ผมตบบ่ามันเบา ๆ แบบคนคุ้นเคย พวกนักเรียน ม 3 คนอื่น ๆก็มองว่าทำไมผมถึงสนิทกับมันซักพักพี่สิงโตประธานกับพี่นิครองประธานชมรมและรุ่นพี่ ม 6 และ ม 5 คนอื่น ๆเดินมาพร้อมครูชาติชายและครูพศุตม์เดินมาอย่างเท่ห์เชียวครับอ่อสงสัยที่ไม่เห็นครูพศุตม์ตอนแรก แกคงเตรียมเด็กอยู่ ทั้งครูและนักเรียนดูท่าทางจริงจังผมรู้สึกถึงคำว่าพลังเลยครับพี่สิงโตซึ่งผมเคยคุยกันบ้างเมื่อก่อนก็เป็นรองประธานชมรมมวยแต่ตอนนี้มาเป็นประธานชมรมเต็มตัว
"สวัสดี พี่ชื่อสิงโต เป็นประธานชมรม วันนี้พี่ดีใจ ที่หลายคนเลือกมาอยู่ชมรมนี้ พี่ขอให้น้อง ๆ ตั้งใจเวลามาซ้อมก็ขอให้มาซ้อม โดยการซ้อมเราจะมีครูพศุตม์เป็นผู้ซ้อมให้ และจะเอานักกีฬาประจำจังหวัดและรุ่นพี่ที่จบไปแล้วมาช่วยด้วยอีกแรง" โหพี่สิงโตพูดดูโคตรมีพลังมีอำนาจมากเลยครับ ไม่เหมือนเมื่อก่อนวันเวลาทำให้คนเปลี่ยนไปได้จริง ๆ ผมฟังและอึ้งในคำพูดของพี่เค้าเลย นี่พี่เค้าก็ม 6 แล้ว ปีหน้าพี่ก็เข้ามหาลัย พี่เค้าเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่ทั้งเรียนดีเป็นนักเรียนทุนด้วย แถมกีฬาก็เด่น แถมยังเป็นที่หมายปองของสาว ๆผมเห็นพี่เค้าเป็นไอดอลเลยครับส่วนครูชาติชายกับครูพศุตม์ปล่อยให้พี่สิงโตเป็นฝ่ายพูดเดี๋ยวนี้เค้าให้นักเรียนทำเองแล้ว ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ครูจะพูดอยู่ฝ่ายเดียว
"เอาหละ เพื่อไม่ให้เสียเวลา พี่มีเรื่องสำคัญที่อยากบอกคือเดี๋ยวเราจะมีการแข่งขันชกมวยภายในโรงเรียนในช่วงของเทอมแรก ซึ่งวันจันทร์หน้าจะมีการคัดตัวใครอยากลงแข่งครั้งนี้ให้มาลงชื่อหลังประชุมเสร็จ ซึ่งรางวัลผู้ชนะ เราจะให้ 5000 บาท ” พี่สิงโตนิ่งเพื่อให้น้อง ๆ ได้คิดตามผมฟังและก็สนใจขึ้นมาทันที จะได้มีเงิน
“ส่วนผลคนที่ผ่านเข้ารอบทางเราจะประกาศและติดที่บอร์ดขอให้ติดตามด้วย และหลังจากนั้นเราจะซ้อมกันอย่างต่อเนื่องทุกวันโดยจะมีโค้ชและพวกพี่ ๆ อยู่ประจำที่นี่ใครที่ผ่านเข้ารอบ ขอให้เข้ามาซ้อมมีวินัยในตนเอง เราจะไม่มีการตามตัว บางทีวันเสาร์ อาทิตย์เราก็จะเรียกมาซ้อมที่โรงเรียน เวลา เราจะบอกอีกที พวกที่ลงแข่งต้องซ้อมอย่างสม่ำเสมอ แรงจะได้ไม่ตก ไม่ใช่ใกล้ขึ้นชกจะมาซ้อมโดยเราจะมีการซ้อมให้ทุกวันจันทร์ พุธ และศุกร์ หลังเลิกเรียน ส่วนนักเรียนคนอื่น ๆ ก็มาในวันเวลาเดียวกันขอให้มากันด้วย"
"อีกอย่างถ้ามีอะไร ไม่ว่างมา ก็ขอให้บอกกัน ไม่ใช่หายหน้ากันไปเฉย ๆมันจะมองหน้ากันไม่ติดมีหลายคนที่หายไปเลย และไม่กล้าเข้ามาทักพวกพี่ จริงๆ แล้ว เข้ามาทักทายกันได้พูดกันตรง ๆ ดีกว่าอย่าทำนิสัยแบบผู้หญิงไอ้พวกเรามันชมรมผู้ชาย เราจะไม่พูดมากใครทำผิดเราจะเตือนกันดี ๆ แต่ถ้าเตือนแล้วไม่ฟัง เราก็จะแบน ไม่ให้เข้าชมรมและนำรายชื่อส่งทางฝ่ายปกครอง"พวกผมก็นั่งฟังพี่สิงโตโคตรเด็ดขาดเลยครับแบบนี้แหละ นิสัยของผู้นำ
"เรื่องสุดท้ายไม่อยากให้มีการขโมยหรือติดยากันเกิดขึ้น รู้อยู่ใช่มั้ย ว่าถ้าเกิดเหตุการแบบนี้ชมรมเราไม่เหมือนชมรมอื่น เราจะไม่มีการปราณี ไล่ออกจากชมรมสถานเดียว และนำรายชื่อส่งฝ่ายปกครอง"พี่นิครองประธานชมรมเสริมพวกพี่แม่งมองพวกผม อย่างกับอยากรุมตืบสีหน้าโหดโคตรหน้ากลัว
"เอาหละวันนี้พอแค่นี้"พี่สิงโตบอก พวกผมก็แยกย้ายกันออกไปข้างนอก อะไรแม่งจะรวดเร็วอย่างนี้วะทุกคนออกกันหมด เหลือแต่เพียงพี่สองคน ทั้งสองปรึกษากันถึงเรื่องที่ว่าใครจะได้แข่งมวยและได้เข้ารอบลึก
……………………………………………………………………………………………………………………
"เฮ้ย มึงว่าใครจะได้เข้ารอบลึกวะ ไอ้นิค"พี่สิงโตถาม
"กูก็ไม่รู้วะดูแต่หละคน ย้องแย้ง สงสัยต้องฝึกอีกเยอะ" พี่นิคตอบ
"มึงเห็นไอ้คนที่นั่งข้างหลังตรงกลางมั้ยกูว่าใช้ได้วะเมื่อก่อนมันก็เคยลงแข่ง ใช้ได้เลยนะมึง หุ่นแม่งแน่นด้วยหน่วยก้านดีลีลามันต่อยก็ใช้ได้กูเคยเห็นมันต่อยนี่ขนาดเมื่อก่อนมันไม่ได้อยู่ชมรมมวยนะ และนี่มันมาอยู่กูว่าไอ้น้องคนนี้รุ่ง มันชื่ออะไรนะ กูจำชื่อมันไม่ค่อยได้"พี่สิงโตให้ความเห็น
"ไอ้แม็คอะนะ ไอ้นี่มันเด็กเรียนนี่กูว่าแม่งเยินแน่เมื่อก่อนอยูแต่ชมรมภาษาไทยมาตลอดแม่งป๊อปในกลุ่มเด็กเรียนเมื่อก่อนที่มันแข่งก็แข่งกันเฉพาะกลุ่มสมัครเล่นกูไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะมาอยู่ชมรมนี้เต็มตัวแต่กูเคยเห็นมันต่อยนะ ก็แค่พอได้ แต่มันกูว่า มันก็แค่หุ่นดี มึงจะดัน ก็ดันไปไอ้สิง กูไม่เอากับมึงด้วยหวะกูว่ายาก" พี่นิคตอบกลับไปไม่ค่อยเห็นด้วยกับความคิดพี่สิงโต
........................................................................................................................
"อ้าวว่าไงวะเพื่อน มึงจะเล่นบอลกับกูรึเปล่า" ผมเดินไปเจอไอ้น้ำเหนือพอดี"
"ไอ้นี่ มาถึงเห็นหน้ากูก็เตะบอลเลยนะ มึงเห็นกูเป็นลูกบอลหรอ" ไอ้น้ำเหนือถาม
"เฮ้ย ไอ้เหนือไอ้แม็ค มาเล่นบาสกับกูมา" ไอ้รุจมาอีกและสรุปกูจะเล่นอะไรดี บอล หรือบาสผมคิดไปคิดมาก็เลยเล่นบาสไอ้รุจมันชอบเล่นบาสมากถึงขนาดนำมาเองเพราะไม่ต้องไปยืมลูกบอลที่ห้องพละผมกับพวกมันเลยเล่นบาส ผม ไอ้รุจ และก็ไอ้เหนือแย่งลูกบาสกันอย่างมันเหงื่อซกเชียวครับวันนี้ออกกำลังกายเลยจัดเต็มเล่นบาสกับไอ้รุจนี่อย่างมันสสสทุกครั้งก็แม่งเป็นนักบาสโรงเรียนพวกผมเล่นไปสนุกสนานจนลืมดูเวลาว่าตอนนี้มันเกือบ 6 โมง
"นี่ยังไม่กลับบ้านกันอีกหรอ กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวกลางคืนแล้วมันอันตราย"ครูณวัฒน์เดินมาพอดี
"ครับครู" พวกผมหันไปบอกครูณวัฒน์ และเดินออกไปที่ข้างนอกโรงเรียนโดยที่ไม่รู้เลยว่า น้องมินท์แอบมองอยู่
"ชอบเล่นบาสเย็นแบบนี้ไม่นานหรอก พวกพี่เสร็จหนูแน่" น้องมินท์พูดกับตัวเอง
"หรือว่าตอนนี้เลยดีวะเอาวะ ต้องได้ซักคนแหละ วันนี้"ว่าแล้วน้องมินท์ก็เดินตามพวกผมมาโดยที่พวกผมไม่รู้ตัว
"พี่เหนือ"น้องมินท์วิ่งตามมา พวกผมหันไป
"อ้าว มินท์ว่างัย"ไอ้เหนือพูด
"หนูมีการบ้านจะถาม"
"ได้ดิ"น้ำเหนือพูด
"การบ้านเลขยากมากเลย พี่น้ำเหนือ" น้องมินท์เอาการบ้านขึ้นมาถามไอ้น้ำเหนืออธิบายแก้มนี่แม่งเกือบชนแก้ม พวกผมก็อยู่เป็นเพื่อนมันอยากกลับบ้านพร้อมพวกมันและน้องมินท์ก็รีบสมุดเลข และก็รีบเดินจังหวะที่น้องมินท์เดินออกไป สะดุดขาผมล้มชนผมแต่ปากของเธอชนหน้าอกน้ำเหนือพอดีเลยครับ
"ดูสิ พี่เหนือขาคงแพงนะ"น้องมินท์นั่งลง ไอ้เหนือดูเป็นห่วงน้องมินท์ พวกผมก็นั่งลง
"มารยานักนังนี่" ยัยแพทเดินมาพอดี บ่นพึมพำเบา ๆ
"เป็นอะไรหรอมินท์ไหนพี่ดูสิ" ยัยแพทก้มลงมองที่ขามินท์
"ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านให้ สงสัยคงเดินไม่ไหวแน่เลย" ยัยแพททำหน้าตาสงสาร
"เอองั้นพวกกูฝากด้วยนะ พวกกูต้องไปธุระต่อ" ผมบอก มินท์เงยหน้าขึ้นมอง
"พี่เหนืออย่าเพิ่งไป" มินท์เงยหน้าขึ้นมองผมอ้อนวอน
“อะไรละ มินท์” ไอ้เหนือหันไป
“หนูเจ็บขามากเลยพี่ดูให้หนูหน่อย”น้องมินท์บอกกับพีเหนือ
“คงไม่ได้นะครับน้องพวกพี่ต้องไปทำธุระกันต่อ แพท กูฝากด้วยนะ” ไอ้เหนือบอก
"ได้เลยเพื่อน" ยัยแพทตอบอย่างเต็มใจ และพวกผมก็เดินไปทันที่พวกผมเดินไปรถสองแถวก็มาพอดี เราสามคนขึ้นรถสองแถว น้องมินท์เดินได้ทันที
"อ้าวมินท์เดินได้แล้วหรอ ทีเมื่อกี้ทำอย่างกับจะตาย" ยัยแพทพูดแบบรู้ทันน้องมินท์มองตามพวกผมคิดเสียดาย และเดินออกไป
"คิดจะฟันไอ้พวกสามคนนั่นอย่าหวังเลยว่าจะแอ้มได้ง่าย ๆ" ยัยแพทบอกตามหลัง น้องมินท์ดันได้ยิน หยุดและหันมา
"ทำไมหละหนูรู้หรอกนะ ว่าพี่จะเก็บไว้เองสามคน ทางที่ดี เรามาแบ่งกันดีกว่า"น้องมินท์พูดไม่เกรงใจความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง
"และพี่อย่ามาขวางทางหนู เราต่างก็รู้แจ้งเห็นชัดกันอยู่แล้ว” น้องมินท์ย้ำกับยัยแพท สีหน้าเอาจริงและเดินจากไป
"อีแพทซักวันหนึ่งเถอะ พอกูได้พวกพี่สามคนนั่น กูจะถ่ายคลิปมาให้มึงดู ขัดขากูดีนัก"น้องมินท์แกล้งพูดให้ยัยแพทได้ยินส่วนยัยแพทยืนเอ๋อไม่คิดว่ารุ่นน้องจะกล้าทำกับตนถึงเพียงนี้นางร้ายกว่าที่คิดไว้เยอะ
........................................................................................................................
พวกผมนั่งรถสองแถวกันไปตามทางมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากเพราะเราสามคน คบกันนานมากแล้วตั้งแต่ ป 1 จนตอนนี้เป็นเวลา 10 ปีแล้วอยากขอบคุณที่รักกันจนทุกวันนี้เราไม่เคยทะเลาะกันแรง ๆไม่เคยถึงขั้นชกต่อยกันอย่างเก่งก็แค่งอนกันผมนั่งมองไอ้เหนือกับไอ้รุจคุยเรื่องเกมส์กันก็ไม่มีอะไรก็เกมส์คุกกี้รันนะแหละ
"ไอ้แม็คมึงเป็นเหี้ยไร นั่งมองกูสองคนอยู่นั่นแหละ" ไอ้รุจหันมามองผม
"เฮ้ย มึงก็เพื่อนมันมองนิดมองหน่อยก็ไม่ได้ ไอ้แม็คมันนะ แอบชอบมึงมานานแล้ว มึงไม่รู้หรอไอ้รุจ" ไอ้เหนือบอก
"ไม่ใช่และมึงไอ้เหนือ พูดจาหมา ๆ กูแมนทั้งแท่งโว้ย" ผมพูดคุยกันไปกันมาถึงบ้านไอ้รุจก่อนเพื่อน บ้านมันต้องเข้าซอยไปเป็นบ้านไม้สีขาวสองชั้นผมเคยไปนอนค้างบ้าน มัน น่ารักดีห้องนอนแม่งโคตรเท่มีแต่ของสะสมที่เกี่ยวกับบาสไอ้รุจนี่แม่งบ้าเล่นบาสขึ้นสมองมันอยู่กับครอบครัว มีพ่อแม่ลูกครบจนผมนึกอิจฉามันที่มันอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาที่พูดนี่ไม่ใช่พ่อแม่ผมแยกทางกันแต่ทำงานโรงงาน น้อยครั้งที่กินข้าวด้วยกัน
"กูไปและไอ้เหนือ ไอ้แม็ค พรุ่งนี้เจอกัน" ไอ้รุจมันบอกคราวนี้ก็เหลือผมกับไอ้เหนือสองคน
"ไอ้แม็ควันศุกร์เดี๋ยวกูไปค้างห้องมึงนะ แม่มึงอยู่เปล่า" ไอ้เหนือถาม
"เออได้ดิแม่กูไม่อยู่หรอก วันศุกร์ มีกะเย็น"ไอ้เหนือมันก็ต้องถามว่าแม่ผมอยู่รึเปล่าเพราะห้องที่ผมเช่ามันอยู่ชั้นบนของตึกแถวมันก็เป็นห้องและเจ้าของเค้าซอยเป็นห้องให้เช่าอีกทีมีหลายห้องพอสมควรห้องมันก็กว้างอยู่ มีห้องน้ำในตัว แต่ถึงจะกว้างก็ยังเล็กกว่าห้องไอ้รุจ
ส่วนไอ้น้ำเหนือไม่ต้องพูดถึงบ้านมันรวยมากพ่อมันก็เป็นพ่อเลี้ยงใหญ่ในเชียงใหม่คุ้มเดือนเก้าทรงไทยล้านนาของมันนี่แม่งวิ่งเล่นทั้งคืนวันไม่มีเบื่อผมเคยไปอยู่เหมือนกันต้อนรับผมอย่างกับเป็นเจ้าชายไอ้น้ำเหนือนี่โชคดีจริงๆคนใช้บริวารมันเยอะแยะเต็มไปหมดจนผมจำไม่ได้ว่าใครเป็นใครมันมีพี่ชายอยู่คนหนึ่งด้วยเป็นครูที่อุทิศตนเพื่อเด็กชาวดอย ดูพวกมันมีความสุขมากแต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็มีความสุขในแบบของผม มันก็มีความสุขในแบบของมัน
"กูลงแล้วนะไอ้น้ำเหนือ พรุ่งนี้เจอกัน" ผมบอกกับมันปล่อยให้มันนั่งต่อไปคนเดียว มันนั่งไปคนเดียวทุกครั้งก็เพราะคุ้มเดือนเก้าของมันอยู่สุดซอย
ผมเดินลงมาจากรถเห็นอพาร์ทเม้นท์เปิดใหม่อดคิดไม่ได้ว่าเราน่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่ค่าเช่ามันคงแพงหน้าดูเราคงได้แต่มองและผมก็ละสายตาลงมาสู่ความเป็นจริงว่าเราไม่คู่ควรกับอพาร์ทเม้นท์ราคาแพงนี้แต่แทนที่จะเห็นถนนแต่ผมกลับเห็นครูธนวรรธน์
"อ้าว มนต์ภัทรเธออยู่ซอยนี้หรอ"
"ครับครู" ผมบอกกับครู ผมอยู่แฟลตตึกแถวข้างในนี้แหละครับ ครูธนวรรธน์มองเข้าไป
"ครูก็อยู่ซอยนี้เหมือนกันครูอยู่อพาร์ทเม้นท์เนี่ย"
"ครับผม"ผมบอกกับครู พร้อมพยักหน้า และผมก็หันหลังเดินไป
"เดี๋ยวมนต์ภัทร" ผมหันไป
"ครับครู"
"เธอช่วยแนะนำร้านอร่อยๆ ให้ครูหน่อยสิ ครูเพิ่งมาอยู่ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง เธอนำครูหน่อยสิ"ท่าทางครูธนวรรธน์ดูไม่เย่อหยิ่งไม่ถือตัว เป็นกันเองมาก ไม่วางฟอร์มเหมือนครูณวัฒน์ครูธนวรรธน์ดูเป็นธรรมชาติมาก
"ร้านนี้อร่อยครับครูผมชี้ไปที่ร้านอาหารโปรดของผม ครูทานได้มั้ยครับ" ผมชี้ไปด้วยความภูมิใจ
"มนต์ภัทรกินอะไรมารึยังมา ครูเลี้ยง" ครูธนวรรธน์บอกกับผม ผมทำท่าอึดอัดเราเป็นนักเรียนจะไปนั่งกินอะไรกับครูเค้าได้งัย เราต้องวางตัวอย่างไรเรารู้ดีถึงครูเค้าจะเป็นกันเอง เราก็ไม่ควรจะเล่นหัว ผมก้มหน้า
"แต่ถ้าเธอจะไปกินกับครอบครัวก็ไม่เป็นไรนะ" ครูธนวรรธน์บอกกับผม ดูแววตาเศร้า ๆ
"อ่อวันนี้พ่อแม่ผมเข้ากะครับ ไม่อยู่ พรุ่งนี้กว่าจะกลับก็เช้า"
"อะไรนะ"ครูธนวรรธน์แปลกใจ
"แม่ผมทำงานโรงงานนะครับ"ผมบอกกับครูธนวรรธน์ตามตรง ครูธนวรรธน์คิดสงสารอะไรกัน มีอย่างนี้ในโลกด้วยหรอว่าเด็กต้องมาดูแลตัวเอง ต่างกับตนเองที่รวยล้นฟ้า เกิดมามีพร้อมทุกสิ่งอย่าง
"งั้น ดีเลยไปกินข้าวเป็นเพื่อนครูหน่อยสิ" ผมใจก็อยากไป แต่ความจริงคือไม่มีเงินจ่ายกินกับข้าวเก่าในตู้กับข้าวจะดีกว่า
"เอ่อ ครูครับ คือเอ่อ"
"เอ่ออะไรละมนต์ภัทร ไม่ต้องเกรงใจหรอกมา ครูเลี้ยง" และครูก็ดึงมือผมไปผมคิดในใจทำไมครูธนวรรธน์ดีกับผมขนาดนี้นะทั้งที่วันนี้เราเพิ่งเจอกันเป็นวันแรกและแทนที่เราจะบอกเดี๋ยวกับข้าวที่บ้านเน่า ก็น่าจะอ้างไปแต่ตอนนั้นมันสมองตันคิดอะไรไม่ออกครูธนวรรธน์กับผมนั่งตรงข้ามกันผมนั่งหันหน้าออก ครูธนวรรธน์นั่งหันหน้าเข้าร้าน ครูธนวรรธน์นั่งและสั่งอาหาร
"น้อง ๆ "ครูยกแขนขึ้นมาสั่งอาหาร
"เอาหอยลายผัดขี้เมาและก็ต้มจืดเต้าหู้ เอาน้ำเก็กควย"
"เธออยากกินอะไรละมนต์ภัทร สั่งเลย" ครูบอกกับผม
"เอา ผัดกระเพราไก่ครับเอาน้ำเปล่า" ผมบอกแม่ค้าไป คิดอะไรไม่ออก แม่ค้าเดินไป ครูธนวรรธน์แอบขำผมมองหน้าครูธนวรรธน์ ขำอะไร
"มนต์ภัทรเธอนี่กินอาหารสิ้นคิดอีกแล้ว อะไรอะไรก็ผัดกระเพรา"ครูธนวรรธน์ขำออกมาเลยครับ ผมยิ้ม
"ก็ผมคิดอะไรไม่ออกนี่ครับ"ผมพูดไปยิ้มไป และแล้วไม่กี่อึดใจคนเสิร์ฟก็มาแต่ความจริงแล้วผมต้องการสั่งสิ่งที่ถูกที่สุด ไม่ใช่สั่งกระหน่ำครูเค้าเค้าอุตส่าห์เลี้ยงเราแล้วเราควรเกรงใจครูเค้าผมก็นั่งกินข้าวผัดกระเพราของผมอย่างเอร็ดอร่อยครูธนวรรธน์นั่งมองผม
"ต้มจืดเต้าหู้นี่กินได้นะมนต์ภัทร ครูอุตส่าห์เอาช้อนกลางมาเผื่อไม่มียาพิษหรอก" ครูธนวรรธน์แซวผมวางช้อน มา ครูตักให้และครูเค้าก็ตักน้ำซุปให้ผมพร้อมเต้าหู้หนึ่งก้อนผมตักแกงจืดเต้าหู้เข้าปากเต็มคำ ผมจะจำคำนี้เอาไว้ นานๆผมจะได้กินอาหารตามร้าน ส่วนใหญ่ก็กินแต่ปลากระป๋องและผักดองผมต้องเรียนเก่ง ๆงัย เพื่อหลีกหนีความจนและผมก็ตักข้าวกระเพรากินอย่างเอร็ดอร่อย
"มนต์ภัทรครูมีเรื่องจะบอก" ผมเงยหน้าตกใจ
"อะไรครับครู"
"เธอทำผิดอยู่นะเธอไม่รู้ตัว" ผมงง หน้าตาตื่น
"เธอเก็บผักไว้กินก่อนนอนหรอมนต์ภัทร" ผมงี้อายม้วนเลยครับ สงสัยอร่อยเกินไปผมปาดผักออก และก็กินอีกคำ
"ดูสิ มนต์ภัทรเธอนี่ อย่างกับเด็ก ๆ ผักติดปากอีกแล้ว" คราวนี้ครูเอาทิชชู่มาเช็ดปากให้ผม
"ถ้าเปื้อนคราวนี้อีกครูจะตีมือแล้วนะ" ครูธนวรรธน์บอกผมผมก็ได้แต่ยิ้มอายคราวนี้ผมกินด้วยความระมัดระวังเดี๋ยวครูธนวรรธน์ก็แซวอีก คราวนี้ผมกินเรียบร้อยไม่มีอะไรติดปากเลยครูธนวรรธน์แอบยิ้ม พอกินเสร็จสรรพ ก็กินน้ำ นั่งซักพัก
"มนต์ภัทรเธอเรียนโรงเรียนนี้มานานรึยัง" ครูธนวรรธน์ถาม
"ก็นานแล้วครับตั้งแต่ ป 1 ผมชอบที่นี่ครับและเพื่อนผมก็อยู่ที่นี่ด้วย"
"อ้าวหรอครูเพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพ ครูอยากมาสูดอากาศดี ๆ ที่เชียงใหม่นะ" ผมยิ้มเนี่ยนะ อากาศดี บางทีรถก็ติดอย่างกับกรุงเทพ
"และเธอนอนคนเดียวหรอคืนนี้"
"ครับครู"
"เก่งเนอะเธออยู่ตัวคนเดียวได้" ครูธนวรรธน์ยิ้ม
"ก็อยู่มาตั้งนานแล้วครับเพราะแม่ทำงานโรงงาน ผมก็ต้องทำใจ ต้องอยู่ให้ได้" ผมบอกกับครูตามตรง ผมก้มหน้าพูด
"คืนนี้เธอจะมานอนกับครูมั้ยหละ" ครูธนวรรธน์ถามด้วยความเป็นห่วง
"อุ้ยไม่เป็นไรหรอกครับ" จะไปนอนกับครูเค้าได้ยังไง เราก็มีที่นอนและอีอย่างจะทิ้งห้องไปได้งัย
"ไม่ต้องเกรงใจครูนะครูรู้ว่าเธอเป็นเด็กดีและอีกอย่างครูก็ไม่เคยอยู่คนเดียวด้วย" ผมได้แต่ยิ้มแต่จะไปอยู่กับครูเค้าได้งัยเค้าเป็นครู ไม่ใช่เพื่อนเราซักหน่อยที่นึกจะไปค้างก็ไปค้าง พอกินเสร็จสรรพก็ออกไปข้างนอกครูแวะซื้อน้ำเต้าหู้ที่ขายหน้าร้านร้านนี้เปิดทั้งเช้าและเย็นผมมากินบ่อย เพราะบางทีไม่มีอะไรกินเช้าก็ได้น้ำเต้าหู้ป้าแกแหละปะทังชีวิต
"อะนี่ ของเธอถุงนึง" ครูธนวรรธน์บอกกับผม และผมกับครูก็ออกไปข้างนอกร้าน
"แน่ใจหรอว่าคืนนี้ไม่มานอนกับครู" ครูธนวรรธน์ยิ้ม
"ครับแน่ใจครับ"
"แต่ดูตึกแถวนั้นครูว่ามันดูอันตรายนะ ดูโทรม ๆ เก่า ๆ ข้างนอกก็มีกลุ่มเด็กแว้น"
"ผมชินแล้วหละครับครู ผมอยู่มาตั้งนานแล้ว ไม่มีอะไรหรอก" ผมหันกลับไป ครูธนวรรธน์พยักหน้า
"มนต์ภัทรพรุ่งนี้นั่งรถไปกับครูนะ" ผมหันไปคิด จะตอบยังงัยดีวะ
"ห้ามพูดคำว่าไม่"ครูธนวรรธน์พูดก่อนที่ผมจะพูด
"ได้ครับ"ผมต้องบอกไปอย่างนั้น "ผมลานะครับ ขอบคุณนะครับ สำหรับมื้อเย็น"และผมก็ลาไหว้ครู และเดินเข้าตึกแถวไป ไอ้พวกพี่เด็กแว้น
........................................................................................................................
"มึงหลบทางน้องเค้าหน่อยดิเดี๋ยวเค้าขึ้นไปทำการบ้าน กินนมไม่ทัน"ไอ้พี่คนหนึ่งพูดทำยิ้มกวนตีนแม่งแซวผมอยู่บ่อย ๆ จนผมชินและไม่ชินแม่งก็ต้องชิน พวกแม่งมีกี่ตีนขืนถ้าโดนรุมนะ แม่งนับตีนแทบไม่ทันเนี่ยแหละครับ ผมจึงต้องเรียนต่อยมวยปีนี้เลยเข้าชมรมมวยเผื่อมีอะไรจะได้พอมีทาง หนึ่งในกลุ่มเด็กแว้นมันเดินขึ้นมาตีก้นผมผมหันไป เป็นไอ้คนที่แซวผมนั่นเอง
"น้องรีบทำการบ้าน เดี๋ยวตอนเช้าโดนครูตีก้น" มันไม่ได้แค่พูดแต่กลับตีก้นผมดังแป๊ะ ผมหันไป และรีบขึ้นไป แม่งโรคจิตเปล่าวะ
"ก้นเด็กเรียนนี่มันนิ่มจังเลยโว้ย"มันตะโกนขึ้นมา
"มึงอะชอบไปแกล้งน้องมัน น้องมันกลัวหมดแล้ว"
"มึงเป็นอะไรวะก็แค่ขำๆ กูเห็นน้องมันน่ารักดี น้องเค้าไม่เห็นจะโกรธอะไรกูเลย"
"น้องมันคงกล้าอะนะมึงน่ากลัวซะขนาดนี้"
"หล่อน่าล่อควยสิบนิ้วอย่างกูเนี่ยนะ"ไอ้คนหัวโจกมันพูดไอ้พวกนั้นมันนั่งขำ พวกมันมีกัน 5 คน ผมได้ยินคำพูดมันได้ยินจนถึงชั้นสองชั้นที่ผมอยู่ แต่ก็ผมเดินขึ้นไป ไม่สนใจ
……………………………………………………………………………………………………………………
พอเดินขึ้นไปซักพักก็โดนพวกผู้หญิงขายตัวแซวอีกตามเคย
"ผัวขาเข้าห้องพี่หน่อยสิพี่รอหนูมานานแล้วนะพี่เกี่ยวเบ็ดตัวเองและนึกถึงหน้าหนูทุกคืนเลย"หญิงขายตัวคนนึงพูดตึกผมนี่ แม่งมีครบทุกอาชีพ ที่เค้าว่า เหล้ายาปลาปิ้ง ครับต้องคนเก่งจริง ๆที่อยู่นี่ได้ถึงไม่เสียคน
"อีเปิ้ลกูเห็นมึงจีบน้องเค้าตั้งแต่น้องเค้ามาอยู่ใหม่ ๆ และ ไม่เห็นน้องเค้าสนมึงเลยกูว่า มึงอย่าไปทำลายอนาคตเด็กเรียนมันเลย"
"เดี๋ยววันจันทร์นี้เดี๋ยวมึงก็รู้ ว่าเด็กเรียนมันจะมันถึงใจขนาดไหนไอ้พวกเด็กติ๋ม ๆ เนี่ยกูฟันมานักต่อนักแล้ว ทำเป็นเรียบร้อยแต่ลีลาบนเตียงมันสยิ่งกว่าไอ้พวกที่ประกาศตัวเองว่าเป็นเพลบอยอีกอีพริ้ง"
"แต่พวกนี้มันแตกไวนะกูเคยลองแล้ว"
"ก็ดีสิวะกูจะให้แม่งล่อซักสิบยกเลย"ผมไม่สนใจฟังรีบเข้าห้องและล๊อกประตูห้องอย่างแน่นไม่ใช่กลัวไอ้พวกกระหรี่พวกนั้นหรอกแต่ยิ่งกว่านั้นคือกลัวโดนยัดยาคราวนี้แม่งยุ่งเลยผมรีบทำการบ้านเสร็จแล้วก็เข้าห้องน้ำชักว่าวในห้องน้ำและก็นอนเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา แต่พรุ่งนี้ผมต้องไปกับครูธนวรรธน์ไม่รู้ไอ้เพื่อนพวกนั้นมันจะว่ายังไง
..................................................................................................................................
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2017-11-18 10:51:51
โพสต์ 2017-11-18 23:30:52
โพสต์ 2017-11-19 01:01:37
โพสต์ 2017-11-19 01:24:42
โพสต์ 2017-11-20 00:12:01