แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย zodiacsci เมื่อ 2020-5-20 22:03
ตามอ่านตอนที่ 1ได้ที่
Chapter 1: บทนำ
ใครที่ชอบแนว SM ตื่นเต้นกับเครื่องแบบน่าจะชอบนะครับ
จ็อบตื่นมาตอนเช้าด้วยอาการงัวเงีย ในชุดนักเรียนเมื่อวาน เสื้อนักเรียน ปลดกระดุมสองเม็ดเผยให้เห็นถึงกล้ามหน้าอกที่จ็อบค่อนข้างภูมิใจ เพราะจ็อบนอกจากจะเป็นนักเรียนที่เรียนดีกิจกรรมเด่นแล้ว ยังเป็นนักกีฬาบาส ที่ชื่นชอบกีฬานี้เป็นชีวิตจิตใจถึงแม้เขาจะไม่ได้เป็นถึงนักกีฬาตัวโรงเรียนก็ตาม เพราะวันที่คัดตัวโรงเรียนจ็อบติดเตรียมขบวนงานวันลอยกระทง เลยพลาดโอกาสนั้นไป “กรูก็เท่ห์ไม่เบานะเนี่ยน้องหยกน่าจะชอบนะ” จ็อบปลดกระดุมเสื้อนักเรียนตัวเองออก และอดนึกภูมิใจในรูปร่างตัวเองไม่ได้แต่สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นนาฬิกา ที่เข็มสั้นชี้ที่ระหว่างเลข 7 และ 8เข็มยาวชี้ที่เลข 8 ใช่แล้ว 07:40 น. นั่นหมายความว่าถึงแม้เขาจะไปโรงเรียนทั้งสภาพชุดนักเรียนชุดเมื่อวานไปเขาก็ไปไม่ทันเคารพธงชาติแน่ๆ แต่วันนี้มีสอบเก็บคะแนนวิชาเลขด้วย ถ้าขาดไปงวดนี้โอกาสที่จ็อบจะเก็บสถิติเกรด 4 วิชาคณิตศาสตร์ในระดับมัธยมศึกษา คงจะยาก “ช่างมันละกัน แปรงฟัน ล้างหน้า ฉีดน้ำหอมกลบๆ ไปแล้วกันแค่วันเดียว” ร่างกายของจ็อบไปไวกว่าความคิดวิ่งเข้าห้องน้ำแปรงฟันล้างหน้า ติดกระดุมเสื้อ แล้วรีบใส่รองเท้านักเรียนไปโรงเรียนทันทีแต่ก็ไม่วายที่จะคว้าเสื้อคลุมใส่ทับไปด้วยเพื่อปกปิดรอยยับบนเสื้อนักเรียนตัวเก่า
“ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย....” เสียงเพลงชาติดังขึ้น บ่งบอกว่า จ็อบ มาเรียนสายนี่คือครั้งแรกในชีวิตเด็กมัธยมปลายเลยก็ว่าได้ ที่จ็อบมาสาย แน่นอน อาจารย์ธนากรอาจารย์หนุ่มซึ่งรู้จักจ็อบดีก็แปลกใจ แต่จะทำไงได้ล่ะ ในเมื่อมาสายก็ต้องบำเพ็ญประโยชน์ อาจารย์ธนากร สั่งให้เด็กที่มาโรงเรียนสายประมาณสิบกว่าคนเห็นจะได้ ไปเดินเก็บขยะ แถวสนามฟุตบอล และโรงยิม ใช่แล้วรวมถึงจ็อบด้วย จ็อบเดินเก็บขยะตามที่อาจารย์สั่งมา ประมาณ ห้านาทีต่อมา มีเด็กชายคนหนึ่งวิ่งมาหาอาจารย์ธนากร “อาจารย์ครับอาจารย์วัชราภรณ์ บอกว่าให้พี่กษิดิษฐ์ไปพบครับ” “กษิดิษฐ์พอได้แล้ว ไปล้างมือแล้วไปหาอาจารย์วัชราภรณ์เลย” “ได้ครับอาจารย์” จ็อบไปล้างมือ พร้อมกับคว้ากระเป๋ารีบวิ่งไปหาอาจารย์วัชราภรณ์ แต่ก็มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง “อาจารย์ครับอาจารย์เรียกหาผมหรอครับ” “ใช่ๆ พอดีทางจังหวัดมีการแข่งขันอัจฉริยภาพทางวิทยาศาสตร์ครูอยากส่งเธอไปแข่งกับนทีเป็นตัวแทนโรงเรียนน่ะ” “อ่อครับแล้วผมต้องเตรียมตัวอะไรบ้างครับ” “เดี๋ยวประมาณเดือนหน้าทุกเย็นเธอกับนที ต้องมาติวเพิ่มกับครูนะ เพราะต้องไปแข่งเดือนสิงหาคมนี้แล้ว” “ครับได้ครับอาจารย์ ขอบคุณครับ” “โอเคเรียบร้อยละ ไปเรียนเถอะกษิดิษฐ์” “ครับอาจารย์”
เมื่อเดินกลับไปถึงห้องเรียนจ็อบก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นคนอื่นในชุดพละกัน “เออว่ะ วันนี้เรียนพละนี่หว่า ชิบหายละ วันนี้มันวันอะไรของกูวะ” “อ่าวท่านหัวหน้าจ็อบ วันนี้พลาดหรือท่าน” โอ๊ตเพื่อนสนิทของจ็อบออกปากแซวทันทีเมื่อเห็นจ็อบใส่ชุดนักเรียนมาในวันที่มีเรียนพละ “เออว่ะวันนี้กูลืมเลย” “แล้วมึงก็ลืมถูกวันด้วยนะ มาลืมวิชาบาส อาจารย์สนอง ได้สยองแน่มึง” “นั่นสิเวรละกู” แต่อย่างน้อยวันนี้จ็อบก็ไม่พลาดกับการเก็บคะแนนสอบวิชาเลข แต่ก็ทำได้ไม่เต็มเหมือนทุกครั้งเพราะมัวกังวลใจกับวิชาพละในคาบต่อไปซึ่งเป็นคาบสุดท้าย อาจารย์สนองสอนวิชา บาสเก็ตบอล เดินเข้ามาในกลุ่มเด็กๆ ที่นั่งเป็นแถวกันอยู่ “สวัสดีนักเรียนอ่าวไอ้หัวหน้า มึงไม่ใส่ชุดพละมาวะ อยากลองดีหรอ” “เปล่าครับวันนี้ผมลืมจริง” “งั้นก็ไปวิ่งแก้ลืมสักหน่อยวิ่งรอบสนามบาสสักสามรอบสิ” จ็อบวิ่งรอบสนามบาสสองสนามต่อกัน สามรอบ ประกอบกับอากาศเวลาประมาณ บ่ายสามโมงกว่า ก็ร้อนพอดูอยู่แล้วทำให้ตอนนี้ เสื้อนักเรียนจ็อบชุ่มไปด้วยเหงื่อ ในระหว่างนั้นอาจารย์สนองก็สอนแทคติคการทำแต้ม “พอละไอ้หัวหน้า มึงกลับมานั่งรวมกับเพื่อนเลย” จ็อบเดินมานั่งรวมกับเพื่อนต่อตั้งใจฟังอาจารย์ “มันมีเทคนิคการใช้บอดี้บล็อค เดี๋ยวครูจะสาธิตให้ดู ไอ้หัวหน้ามึงออกมา มึงด้วยไอ้โย่ง ไอ้แว่น” อาจารย์สนองเรียกจ็อบ บอล และซอ ออกไปสาธิต โดย ให้บอลและซอเป็นฝ่ายรุก โดย บอลเป็นเลี้ยงลูกมาส่วนจ็อบมีหน้าที่สกัดลูกจากบอล “นักเรียนเทคนิคนี้ คือ จะให้ทีมฝ่ายรุกคนอื่นช่วยกันคู่ต่อสู้ให้เพื่อน ถ้าเป็นอย่างนี้ก็มึงต้องไปบล็อคไอ้หัวหน้าไว้” อาจารย์สนองชี้มือไปที่ซอพร้อมกับทำท่าตัวอย่างให้ดูในระหว่างการบล็อค ระหว่างที่บอลเลี้ยงลูกมาซอวิ่งเข้าไปเพื่อบล็อคจ็อบ ตามเทคนิคที่อาจารย์สนองต้องการให้ทำแต่ซอสะดุดขาตัวเองเสียหลัก มือของซอเลยคว้าคอเสื้อของจ็อบ ผลคือกระดุมเสื้อนักเรียนของจ็อบขาดกระเด็นไปสามเม็ด “เห้ยกูขอโทษ ไอ้จ็อบ” “ไม่เป็นไรๆ”จ็อบตอบ “เอาใหม่ๆระวังกันด้วยนะ” ซอวิ่งเข้าไปเพื่อบล็อคจ็อบอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่พลาด ทำได้อย่างที่อาจารย์สนองต้องการ “เอาล่ะเดี๋ยวสัปดาห์หน้าจะมีการทดสอบเก็บคะแนนนะ เกี่ยวกับการทำประตู เดี๋ยวให้ไปซ้อมกันพอหมดเวลาก็ให้เอาลูกบาสไปเก็บ ส่วนไอ้หัวหน้า โทษฐานที่ลืมใส่ชุดพละมามึงเป็นคนเอาลูกบาสไปเก็บด้วย” “ได้ครับอาจารย์” “เธอทำไมใส่เสื้อนักเรียนแบบนั้น” เสียงดังมาจากข้างหลังหลังจากที่จ็อบกำลังเอาลูกบาสที่รวบรวมได้ไปเก็บ
To Be continue Chapter 3: เดิมพันอันแสนโหด
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-5-19 16:07:34
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-5-19 19:20:24
โพสต์ 2020-5-19 19:21:25
โพสต์ 2020-5-19 23:09:27
