The Past moment 7 (บอบช้ำ)

Elenai

เนื้อหาในตอนที่ 6 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=142219&fromuid=155129

              ในโลกอันแสนสวยงามนั้นมักจะแฝงไปด้วยสิ่งซ่อนเร้นหลากหลายรูปแบบไม่ว่าจะเป็นที่ใดๆก็ตาม  และนั่นจึงทำให้มุมมองชีวิตของคนที่เติบโตในสังคมเจริญแล้วมักมองว่าทุกอย่างล้วนสวยหรูปลอดภัยไร้การคุกคามที่รุนแรง แต่หารู้ไหมว่านั่นกลับกลายเป็นจุดบอดของชีวิตหลายๆคนซึ่งไม่เคยตระหนักรู้เลยว่าสิ่งซ่อนเร้นในความเจริญอันสวยงามเหล่านั้นมันกลับร้ายล้ำลึกเกินกว่าที่คนๆหนึ่งจะรับไหว สองอาทิตย์นับตั้งแต่วันที่ผมกับพี่ยูโรมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งยังบ้านของพี่เค้า  พี่ยูโรเหมือนจะหวงผมมากขึ้นกว่าเก่าส่วนผมเองก็สนใจวิถีชีวิตของพี่ยูโรมากด้วยเช่นกันซึ่งผมก็พูดได้เต็มปากเลยว่าพี่ยูโรนั้นดูแลเทคแคร์ผมได้ดีจริงๆอาจดีกว่าที่แม่ปุ้ยดูแลผมด้วยซ้ำไป55  มิหนำซ้ำพี่ยูโรกับผมดูเหมือนมีอะไรที่คล้ายกันอยู่หลายอย่างเช่น ความไร้สาระบางเวลา  ขี้หยอกขี้เล่นแถมยังชอบหาเรื่องให้ชีพจรลงเท้าอยู่เสมอ จึงไม่แปลกเลยว่าเวลาผมอยู่กับพี่ยูโรด้วยเมื่อไหร่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกเบื่อเลยสักครั้งแต่ก็มีรำคาญกันนิดหน่อยในเรื่องของความเจ้าระเบียบและขี้บ่นของผมและนั่นทำให้พี่ยูโรถึงกับแอบตั้งฉายาให้ผมลับๆว่าคุณหนูขี้เป๊ะ ก็ทำไงได้ล่ะเนาะมันติดนิสัยมาตั้งแต่เด็กแล้วนิน่า  แต่ผมไม่ซีเรียสนะออกจะดีด้วยซ้ำที่ความเจ้าระเบียบของผมดั้นไปหักล้างกับความไม่ค่อยมีระเบียบของพี่ยูโรจนเกิดเป็นความลงตัวจนพัฒนาเป็นสีสันเติมเต็มชีวิตของกันและกัน  วันนี้ก็เป็นวันดีอีกหนึ่งวันที่ผมรู้ว่าพี่ยูโรแข่งทักษะชนะจนได้ไปต่อในระดับภาค และมันทำให้ผมดีใจอย่างถึงที่สุดจนผมถึงกับเอ่ยปากชวนเจมส์ออกมาหาซื้อของที่จะเอาให้พี่ยูโรด้วยความตั้งใจ  “โอลาฟมึงจะซื้อของให้พี่ยูโรทำไมถึงต้องลากกูมาด้วยเนี่ย”  “เอาน่าคิดซะว่ามาเดินเป็นเพื่อนกู อย่างน้อยจะได้แนะนำว่ากูควรซื้ออะไรให้พี่เค้าดี”  “เฮ้อทุกทีแนะนำแล้วยังกะว่ามึงทำตามซะนิ” “ก็ที่มึงแนะนำมามันไม่โดนนิหว่า”  “เอ่อๆ กูไม่เถียงมึงล่ะ  แล้วมึงอยากซื้อไรให้พี่เค้าล่ะ”  “เอิ่มมมไม่รู้ดิปกติแล้วพี่ยูโรเค้าก็ไม่ได้ชอบของอะไรเจาะจงอยู่แล้ว  เอิ่มมม เจมส์ไหนมึงลองพูดเกริ่นๆมาดิ๊ ไอ้พวกของที่ผู้ชายเค้าชอบกันน่ะ”  “ฮ่าๆแถมแปลกๆแล้วนี่มึงไม่ใช่ผู้ชายรึไง”  “ก็กูแบบ…มันผู้ชายเรียบร้อยอะไม่ใช่ห่ามสายลุยเหมือนผู้ชายปกติซะหน่อย ขืนให้กูเลือกคงได้พวกของเนิร์ดๆน่ารักคิคุแน่นอน”  เจมส์ยืนครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง “อืมมมพวกอุปกรณ์กีฬาเป็นไงอย่างฟุตบอล ลูกบาส รองเท้ากีฬาไรงี้”  “แบบนั้นพี่ยูโรเค้ามีเต็มบ้านเลย”  “อืมมแล้วนาฬิกาไรพวกนี้ล่ะ”  “เอิ่มมจำได้ว่าพี่ยูโรเค้าพูดลอยๆว่าไม่ชอบเอาอะไรมาใส่ข้อมือ”  “แล้วพวกของแต่งรถล่ะ”  “พี่ยูโรเค้าไม่ชอบเรื่องแต่งรถหรอกพี่เค้าว่ามันเสียเวลา”  “โดรนบินถ่ายรูปเป็นไงไหนๆพี่ยูโรมึงก็ชอบถ่ายรูปแล้วนิ” “ไม่อะพี่ยูโรว่ามันแพง กลัวซื้อมาแล้วทำพัง”  เจมส์ถึงกับถอนหายใจยาวพร้อมชักสีหน้าเซ็ง “เฮ้อพี่ยูโรมึงนี่ก็เรื่องเยอะใช้ได้เลยเนาะนี่ถ้าเป็นกูนี่คงได้มีทะเลาะเรื่องซื้อของให้กันแน่นอนอะ”  โอลาฟหันมองร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่งก่อนจะหันมายิ้มให้เจมส์และพาเจมส์เดินเข้าไปยังร้านดังกล่าว “กูคิดออกแหละ นี่ไงเจมส์เสื้อกั๊กตัวนี้ ถ้าพี่เค้าใส่ตอนเข้าป่าไปถ่ายรูปนี่คงเหมาะสุดๆ”  “หื้มม แล้วนี่ให้กูเสนอความคิดเป็นจริงเป็นจังไปเพื่อไรวะเนี่ยในเมื่อสุดท้ายมึงก็คิดเองได้”  “แต่มึงก็ช่วยเลือกตัดช้อยที่กูลังเลไปได้เยอะเลยนะเจมส์เพื่อนเลิฟฟฟ   ไงเสื้อกั๊กตัวเนี้ยอะ ดีไหม”  “อะดีๆๆ  สวยเทห์ระเบิด”  “สุดยอดคิดตรงใจกูดี” เมื่อได้ของที่ต้องการเจมส์และโอลาฟเลยเดินหาซื้อของกินด้วยกันก่อนที่ทั้งสองจะแยกตัวอำลากันหลังจากกลับถึงบ้านโอลาฟจอดมอเตอไซด์พร้อมกับถือถุงเสื้อกั๊กและฮัมเพลงเดินเข้าบ้านไปด้วยความดีใจจนกระทั้ง  “โอลาฟซัง” ชายผมยาวเกือบถึงไหล่ อายุ 40 ต้นๆสวมเสื้อโปโลขาวกางเกงเทาขาสั้น  ที่นั่งคุยกับแม่โอลาฟยังโต๊ะหน้าทีวีได้หันมาทักทายโอลาฟด้วยความคุ้นเคย  “จิจิ!!”  โอลาฟทำหน้าตื่นตกใจครู่ใหญ่ก่อนที่มันจะรีบเดินตรงเข้าโผกอดพ่อด้วยความดีใจยกใหญ่ “พ่อ มาเมื่อไหร่อะ ทำไมไม่บอกผมเลยว่าจะมา”  “ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพร์ทอะดิลูก”  โอลาฟที่กอดๆอยู่หันไปมองทางแม่ “แม่ปุ้ยอะ  น่าจะบอกผมสักนิดนะรู้งี้ผมจะได้อยู่รอ”  “แม่เองก็อยากบอกตั้งแต่เช้าล่ะ แต่ก็อย่างที่พ่อว่ามานั่นแหละ”  “อื้อออ ทั้งพ่อทั้งแม่เลย  แล้วที่พ่อมาถึงนานยังครับ”  “พ่อเพิ่งมาถึงก่อนหน้าลูกสักครึ่งชั่วโมงแหละมั้งแล้วนี่ซื้อไรมานิลูก” พ่อโอลาฟหยิบถุงเสื้อกั๊กที่วางกับพื้นขึ้นมาเปิดดูด้วยความสนใจ “สวยใช้ได้เลยนิ นี่ซื้อให้ตัวเองรึซื้อให้ใครกัน” “ผมเห็นมันสวยดีครับเลยอยากซื้อเก็บไว้ใส่”  แม่โอลาฟที่เห็นเสื้อรีบพูดสวนขึ้นมา “ฟุ่มเฟือยอีกแล้วนะ จะอะไรนักหน๋ากับเสื้อผ้า ที่มีอยู่ยังไม่พออีกรึไงลูก”  “โถ่แม่ปุ้ยงะ นิดหน่อยเอง  นี่ผมก็ใช้ตังเก็บของผมซื้อเองเลยด้วย”  “ถ้างั้นแม่จะงดตังรายอาทิตย์ที่ให้ลูกไปโรงเรียนเลยไหมล่ะ”  โอลาฟทำให้บูดขึ้นทันที “อืออแม่ปุ้ยงะ นั่นมันคนละส่วนกัน พ่อดูแม่ปุ้ยจิ  ไรก็ไม่รู้ง่า” พ่อโอลาฟได้แต่นั่งมองทั้งสองพร้อมกับหัวเราะ  “ฮ่าๆ ไม่ได้เจอกันตั้ง 2 ปี สองแม่ลูกยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน  อะนี่ของฝากจากญี่ปุ่น  เห็นแม่เล่าให้พ่อฟังว่าลูกอยากได้เสื้อกันหนาวหมวกเสื้อแจ็คเก็ตครอสเพย์ลาย Kimetsu ใช่ไหม” โอลาฟรับเอาถุงกระดาษสีน้ำเงินที่พ่อยื่นให้ด้วยความดีใจก่อนที่มันจะรีบเกาะถุงห่อเสื้อดังกล่าวออกมาลองสวมใส่และเดินไปส่องกระจกในห้องน้ำ  “ปุ้ยแล้วนี่ลีฟจะกลับมาอยู่บ้านเมื่อไหร่พี่ซื้อรองเท้าหนังอย่างดีที่ลีฟอยากได้มาด้วยน่ะ”  “ช่วงนี้ลีฟมันฝึกงานน่ะแต่หนูโทรบอกลูกแล้วจ๊ะพี่วันเสาร์นี้ลูกบอกว่าจะเข้ามา อืมมมารอบนี้อยู่ได้กี่วันคะพี่” “ช่วงนี้ญี่ปุ่นมีงานเทศกาลน่ะบริษัทเค้าเลยให้หยุด 10วัน พี่เลยถือโอกาสกลับมาเยี่ยมปุ้ยกับลูกซะเลย  ปุ้ยเองอยู่นี่ไม่มีปัญหาหนักใจอะไรใช่ไหม”  “ไม่มีนะพี่ถ้าจะมีก็คงจะโอลาฟกับลีฟนี่แหละมั้ง ชอบหาแต่เรื่องแกล้งกันให้มีปากเสียงได้ทุกวี่ทุกวัน”   ไม่นานนักโอลาฟเดินมาพร้อมกับชุดที่สวมใส่  “สวยมากเลยอะพ่อ  ถ้าจำไม่ผิดเสื้อตัวนี้มันจำกัดผลิตแค่ 500 ตัวเองนะครับ แถมพวกแฟนการ์ตูนที่เค้าอยากได้ก็มีเยอะซะด้วยพ่อไปซื้อมาได้ไงอะ”  “ใช้เส้นสายคนรู้จักนิดหน่อยน่ะ แต่ถ้าลูกชอบก็ดีแล้วล่ะ”   โอลาฟยิ้มและรีบเดินไปกอดพ่ออีกครั้ง “อะริกะโต…จิจิ”  แม่โอลาฟที่นั่งมองอยู่ถึงกับเอ่ยปากแซว “แหมๆลูก ทำขี้อ้อนยังกะเด็กอยู่ประถมไปได้”   “ปุ้ย โอลาฟ วันนี้เราสามคนออกไปซื้อของมาทำนาเบะกินกันไหม”  แม่โอลาฟพยักหน้าด้วยความดีใจ“อื้มดีเหมือนกันพี่ วันนี้อากาศเย็นด้วยได้กินนาเบะสักหน่อยคงดีไม่น้อย”  “โอลาฟล่ะ กินนาเบะไหม”  “อยากกินครับพ่อ ผมไม่ได้กินนานแล้ว แต่รอบนี้ขอผมเป็นคนเลือกของที่จะทำนาเบะเองนะ”   ในขณะเดียวกันเจมส์หลังจากส่งโอลาฟซื้อของเสร็จและกลับมาถึงบ้านมันเลยถูกพี่สาวของมันใช้ให้ไปกวาดเศษใบไม้ยังหน้าบ้านด้วยความจำใจขณะที่มันก้มหน้าก้มตากำลังกวาดเศษใบไม้ใส่ที่ตักผงอยู่นั้นเอง  “มึงนี่ขยันดีเนาะเจมส์”  เสียงพูดของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านซ้ายจนเจมส์รีบเงยหน้าหันไปมอง  “อิ้ง!!  เอ้ยยย นี่แกมายังไงนิ”  “กูมาวิ่งออกกำลังกายกับพี่สาวกูน่ะขากลับกูกับพี่เลยแวะซื้อของกินใกล้ๆนี้   และกูเห็นมึงแต่ไกลเลยเดินมาทักสักหน่อย”  “อืมมก็ว่าแต่ก็นานแล้วเนาะที่มึงไม่ได้มาเที่ยวบ้านกูเลย”  “นั่นดิ  เอ่อเจมส์แล้วงานกลุ่มที่พวกเราแบ่งกันไปทำเมื่อวานซืนมึงเสร็จยังวะ”  “ยังเลยว่ะอิ้ง คือถ้าเรื่องถอดบทความจากกลอนไรงี้กูไม่ค่อยถนัดเลยว่ะกูว่าจะให้โอลาฟช่วยทำให้อยู่เนี่ย” “โอลาฟมันทำได้เหรอเจมส์”  “คงได้แหละมั้งเห็นมันชอบเอาคำคมเอากลอนโน่นนี่นั่นมาแปลเป็นเรื่องเล่าให้กูฟังบ่อยๆกูเลยคิดว่ามันต้องได้”  “เจมส์กูได้ยินแคทมันชอบมาบ่นให้กูฟังบ่อยๆว่าช่วงหลังๆโอลาฟมันทำตัวห่างๆไปนะ  พวกมึงมีเรื่องทะเลาะกันรึยังไง”  “ไม่นะอิ้ง  อย่างพวกกูนี่นะจะมีเรื่องไรให้ทะเลาะกัน”   “ก็แคทมันเล่าว่าช่วงหลังๆโอลาฟมันชอบไปคลุกตัวกับพี่ยูโรหัวหน้าชมรมคนรักภาพถ่ายอยู่ตลอดทั้งที่เมื่อก่อนมันกับพวกมึงนี่ติดกันแจ” “มันคงยุ่งๆงานในชมรมมั้งก็มันเป็นรองผู้ช่วยฝ่ายนิหว่าอิ้ง”  “เจมส์ไหนมึงกับกูก็รู้จักกับมาตั้งแต่ประถมล่ะ คือกูก็ดูออกนะเว้ยว่าใครแมนหรือไม่แมน อย่างโอลาฟที่เพิ่งย้ายมาเข้าตอนม.2 กูก็ดูออกแหละว่ามันติ๋มๆไม่แมน เป็นไปได้ไหมวะที่มันจะชอบพี่ยูโรหนุ่มฮอต No.2 ของโรงเรียน”   “ไม่ใช่หรอก  กูว่าโอลาฟมันก็แค่สนิทกับพี่เค้าน่ะ”   “เจมส์ เอาดีๆกูรู้นะว่ามึงโกหกกูอยู่น่ะ ทีเรื่องพี่โฟรกูยังช่วยมึงจนมึงได้คบกับพี่โฟรน่ะ”  “เห้ออมึงจะสนใจเรื่องของคนอื่นทำไมวะ” “โอลาฟมันเพื่อนกูเหมือนกันนะเจมส์ จริงๆกูก็ไม่อยากรู้หรอก แค่สงสัย”   “เอาเป็นว่าจะใช่หรือไม่ใช่ยังไง แต่หากเป็นความสุขของโอลาฟมันก็เรื่องของมันปะอิ้ง  ความรักความชอบน่ะมันไม่ใช่เรื่องเพศที่ต่างกันแต่มันเป็นเรื่องของคนสองคน  ฉะนั้นเราก็เฉยไว้ไม่ต้องไปอะไรกับมันมาก”  “เอ่อๆถ้าพูดซะขนาดนั้นก็ตามนั้นล่ะกัน ยังไงงานที่แบ่งไว้อย่าลืมทำให้เสร็จล่ะ ถ้าไงกูไปก่อนนะพี่กูคงรอนานล่ะ”  “อื้มๆ โอเค เจอกันพรุ่งนี้อิ้ง”  หลังอิ้งเดินแยกตัวจากเจมส์มา  อิ้งมันเลยหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดหยุดบันทึกเสียงบทสนทนาเมื่อครู่พร้อมส่งคลิปเสียงดังกล่าวไปที่ยังไลน์ของใครคนหนึ่ง

            เวลา 14.33 น. หลังสอบปลายภาควันแรกของเทอม 1 เสร็จสิ้น  โอลาฟกับเจมส์เลยพากันมาเดินหาซื้อนมปั่นยังหน้าโรงเรียนและในระหว่างที่ทั้งสองเดินคุยกันอยู่นั้นยูโรได้เดินสะพายกระเป๋าเป้ใหญ่เข้ามาทักทายทั้งสองเลยทำให้ที่เห็นยูโรตรงหน้ารีบยกมือไหว้ด้วยความคุ้นเคย  “พี่ยูโรนั่นแบกของอะไรไว้ข้างหลังน่ะ”  “นี่อะหรอก็พวกอุปกรณ์กล้องที่จะเอาไปถ่ายรูปงานน่ะ โอลาฟสอบเสร็จแล้วใช่ปะ”  “ครับห้องผมสอบเสร็จหมดแล้ววันนี้” “งั้นดีเลย เดี๋ยววันนี้ไปช่วยพี่ทำงานนะตอนเช้ามีคนทักเพจบอกให้พี่ไปถ่ายรูปโฮสเทลที่เพิ่งเปิดใหม่น่ะ”  “แต่วันนี้ผมกับเจมส์มีนัดไปเที่ยวกันต่อนะพี่ยูโร”  “ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ชวนเจมส์ไปด้วย  ไหนๆก็จะไปเที่ยวด้วยกันอยู่แล้วนิ”  เจมส์ที่ยืนฟังอยู่ข้างโอลาฟถึงกับสำลักนมปั่น “ไม่ดีมั้งพี่ยูโร  นี่พี่ไปทำงานนะครับ”  “ไม่ซีเรียสน้อง  งานที่พี่ทำก็เหมือนเที่ยวไปด้วยนั่นแหละ  เจมส์ไปด้วยกันดิ โอลาฟจะได้มีเพื่อนด้วย”  โอลาฟรีบหันมาพูดกับเจมส์อีกคน “เจมส์มึงไปกับกูนะ นะเจมส์ ถ้าเสร็จงานแล้วมึงไม่หนำใจเดี๋ยวมึงกับกูค่อยไปเที่ยวต่ออีกก็ได้นะเจมส์นะ”  เจมส์หันมองหน้ายูโรและโอลาฟที่จ้องมายังมันด้วยความลังเลชั่วครู่ “เอ่อๆ ไปๆแต่กูขอโทรบอกพี่เจนก่อนนะ พี่เจนจะได้ไม่ต้องรอกู”  ไม่นานนักยูโรพาโอลาฟและเจมส์นั่งรถมาถึงสถานที่ถ่ายงาน  ซึ่งทันทีที่รถจอดนิ่งทั้งสามที่อยู่ในรถถึงกับหันมองสภาพโฮสเทลดังกล่าวที่เก่าจนเหมือนรกร้างด้วยความแปลกใจก่อนที่โอลาฟจะเอ่ยปากถามยูโรว่ามาถูกที่หรือป่าวแต่ไม่ทันไรชายที่แต่งกายคล้ายกับคนทำสวนเดินเข้ามาเคาะกระจกรถยังฝั่งที่ยูโรนั่งอยู่ “มาหาใครครับ” “หวัดครับพี่ ที่นี่ใช่โฮสเทลที่เจ้าของเค้าติดต่อผ่านเพจจ้างผมให้มาถ่ายรูปวันนี้หรือเปล่าครับ”   “อ้อๆๆ ใช่ๆ งั้นเดี๋ยวน้องขับรถตรงไปตามถนนนี้นะพอถึงแยกให้เลี้ยวซ้ายขับตรงไปจะเจอบ้านพักที่คนงานอื่นๆกับนายของพี่รออยู่ที่นั่น”  “ครับขอบคุณครับพี่”  ยูโรยกมือไหว้ชายคนดังกล่าวก่อนจะขับรถไปตามทางที่ว่าและเมื่อถึงที่หมายยูโรโอลาฟและเจมส์ ก้าวลงจากรถพร้อมกับเดินเข้าไปหาชายตัวสูง 170 กว่าๆสวมหมวกแก๊ปแต่งกายคล้ายเจ้าหน้าที่ป่าไม้พร้อมกำลังยืนพูดแจงแบ่งงานให้คนงาน 6-7 คนฟังอยู่นั้น  ยูโรไม่รอช้ารีบเข้าไปไหว้ทักทาย “หวัดดีครับพี่  พี่ใช่เจ้าของที่ติดต่อให้ผมมาถ่ายรูปวันนี้หรือป่าวครับ”   ชายคนดังกล่าวหันมามองทั้งสามด้วยสีหน้าบึ้งตึง  “ไม่ใช่หรอก เจ้านายของพี่เป็นคนติดต่อไปอีกทีแต่นายบอกพี่ไว้ล่ะว่าวันนี้จะมีคนเข้ามาถ่ายรูปเลยให้พี่เข้ามาดูแลความเรียบร้อยให้  แล้วเด็กสองคนข้างหลังนั่นล่ะ”  “สองคนนั่นเป็นรุ่นน้องที่ชมรมผมครับเลยดึงมาช่วยงานวันนี้ด้วย  แล้วที่นี่ทำไมดูโทรมจังเลยพี่ทีแรกที่ผมมาถึงผมนึกว่าผมมาผิดทีแหน่ครับ”  “ถนนทางเข้าที่พวกน้องขับรถผ่านมาถึงที่นี้มันยังปรับปรุงไม่เสร็จน่ะต้นไม้ใบหญ้ากับอาคารมันเลยดูเก่าๆรกๆตามที่เห็น”  “แล้วงี้พี่จะให้ผมถ่ายตรงไหนครับ”  “โซนที่ปรับปรุงเสร็จแล้วอยู่ด้านในน้องเดี๋ยวให้คนงานเอารถขับนำเข้าไป”   เจมส์ที่ยืนมองและฟังอยู่ด้านหลังยูโรรีบหันไปพูดกระซิบโอลาฟ “โอลาฟ โอลาฟ พวกพี่คนงานทำไมหน้าโหดดุกันจังวะ ยังกะโจรแหน่”  “ชู่ววว เจมส์ เบาๆเดี๋ยวเค้าก็ได้ยินกันหรอก”  หลังพุดคุยกันได้ไม่นานชายคนดังกล่าวที่เป็นหัวหน้าคนงานเลยสั่งให้คนงานชื่อแซ็ก กับ โจขับมอเตอร์ไซค์นำยูโรเข้าไปยังพื้นที่ด้านในของโฮสเทล จากนั้นคนงานทั้งสองเลยเอาใบสั่งงานที่คนว่าจ้างเขียนไว้ยื่นให้กับยูโรว่าถ่ายจุดควรถ่ายและจุดไหนที่เป็นเขตหวงห้ามในขณะที่ทั้งสามกำลังนั่งคุยและวางแผนที่จะถ่ายรูปตามใบสั่งงานอยู่นั้น ได้มีเด็กชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับโอลาฟและเจมส์คนหนึ่งชื่อนิ๊ก  ที่เป็นลูกของคนงานชื่อโจเข้ามาตีสนิทกับทั้งสามซึ่งตอนแรกนิ๊กเหมือนจะเข้ากับทั้งสามไม่ได้ แต่ไม่ถึง 10 นาทีนิ๊กโอลาฟและเจมส์ก็สนิทกันเป็นปี่เป็นขลุ่ยโดยเฉพาะกับเจมส์ที่ดูเหมือนจะเข้ากับนิ๊กได้ดีที่สุดซึ่งระหว่างที่ยูโรเดินหาจุดถ่ายรูปตามใบสั่งงานอยู่นั้น นิ๊กชวนโอลาฟกับเจมส์คุยเรื่องต่างๆมากมายซึ่งนั่นทำให้ทั้งสองชื่นชอบนิ๊กยิ่งกว่าเก่าจนกระทั่งทั้งสี่คนเดินมาถึงหน้าห้องพักใหญ่ที่อยู่ชั้นสองของตึกเมื่อยูโรเปิดประตูเข้าไปมันถึงกับหันมองซ้ายขวาไปมา “โอลาฟห้องใหญ่นี่แสงไม่พอว่ะดูท่าคงต้องได้เพิ่มแสงล่ะ โอลาฟเดี๋ยวช่วยเตรียมชุดโทนแสงเคลื่อนที่ให้พี่หน่อยนะ”   โอลาฟพยักหน้าพร้อมเดินลงไปเอาอุปกรณ์ยังท้ายรถโดยมีเจมส์กับนิ๊กยืนช่วยอยู่ด้านข้าง  “มีแค่กระเป๋าใบเดียวนี่เหรอที่ใส่อุปกรณ์ที่ว่าน่ะ”  “อื้มช่าย  แต่เห็นอย่างงี้ตอนรื้อมาประกอบก็เยอะเอาเรื่องเหมือนกันนะ”  “กลัวไรโอลาฟมีกูกับนิ๊กอยู่ช่วยทั้งคน”   “คือไม่ใช่ว่ากูหวงนะเจมส์ นิ๊ก แต่อุปกรณ์พวกนี้บอกเลยว่าราคาแพงโคตรแถมตอนประกอบเป็นชุดต้องใช้ความใจเย็นและละเอียดเยอะ  แล้วยิ่งมึงเป็นคนวู่วามมือหนักอีกกูกลัวมึงจะทำของพี่เค้าพังอะดิ”   เจมส์ได้ยินแบบนั้นถึงกับทำหน้าเคืองนิดๆ “โถ่โอลาฟนี่มึงไม่ไว้ใจกูรึไง”  “ป่าวเว้ยกูอะไว้ใจมึงแต่กูแค่ระแวง”  นิ๊กที่ยืนฟังด้านข้างเลยสะกิดแขนเจมส์“เจมส์งั้นกูกับมึงไปเดินดูหลังสระบัวหลวงที่อยู่หลังที่ทำงานพ่อกูนี่เอาไหม  แถวนั้นมีฝักบัวที่เก็บเอาเม็ดมากินได้ด้วย”  “น่าสนดีนะนิ๊กแต่ถ้าเราสองคนไปแล้วใครจะอยู่ช่วยโอลาฟอะ”  “ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูกับพี่ยูโรจัดการกันเองได้มึงกับนิ๊กไปเดินเล่นดื่มด่ำบรรยากาศเหอะ แค่มึงมาส่งเป็นเพื่อนด้วยนี่กูก็ดีใจมากแล้ว  นิ๊กดูเจมส์ด้วยนะ เพราะมันทำอะไรบุ่มบ่าม”  เมื่อนิ๊กกับเจมส์พากันแยกตัวไปแล้วโอลาฟเลยขนอุปกรณ์ดังกล่าวขึ้นไปยังชั้นบนพร้อมกับนั่งประกอบชิ้นส่วนโดยมียูโรมาช่วยอีกแรงหลังประกอบเสร็จทั้งสองเลยเดินหน้าถ่ายรูปห้องตามมุมต่างๆที่ยูโรวางแบบไว้ จนกระทั่งทั้งสองเดินไปเจอประตูที่เชื่อมไปยังอีกห้องข้างๆ “พี่ยูโรห้องนี่มันเชื่อมกันเหรอ นึกว่ามันจะแยกเป็นห้องใครห้องมันซะอีกดูดิพี่”   “อาจเป็นห้องที่เอาไว้ให้กับพวกคนที่มาพักกันหลายคนแหละมั้งแบบไปมาหาสู่กันง่ายไม่ต้องเดินอ้อมไปเข้าทางหน้าห้อง  โอลาฟเปิดเข้าไปดูดิ  พี่ว่าจะเข้าไปถ่ายด้วย” ทันทีที่ทั้งสองเดินเข้าไปยูโรกับโอลาฟถึงกับตกใจกับสภาพห้องที่มีลักษณะไม่ต่างจากห้องในโรงแรมม่านรูดพร้อมทั้งอุปกรณ์ Sextoy ต่างๆแขวนและวางเรียงกันอยู่บนโต๊ะบาร์เล็กๆใกล้กับเตียงภาพตรงหน้าดังกล่าวทำให้ทั้งสองหันมามองหน้ากันก่อนจะยิ้มขำและหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ นี่มันอยู่เหนือความคาดหมายผมจริงๆอะ พี่ยูโร”   “โอ้บระเจ้า  นี่มันห้อง VIP ชัดๆ….โอลาฟสนใจลองไอ้นี่หน่อยไหม”  ยูโรหยิบดิลโด้ยางอันใหญ่ที่วางบนโต๊ะบาร์มายื่นตรงหน้า “ไม่อะพี่ ใหญ่เกิ้นน”  “เอ้าใหญ่ๆแบบนี้ไม่ชอบรึไง”  “ถ้าเป็นคนท้องผูกถ่ายไม่ออกอาจชอบอยู่นะแต่หากโดนเข้าไปทีนี่จะขี้คงไม่ต้องเบ่งเลยอะพูดจริงๆ ฮ่าๆ”  “งั้นเอาแบบนี้โซ่ล่ามกับกุญแจมือ”  “ผมเองก็ไม่ได้เป็นคนพิเศษอะไร ยังไงขอเวอร์ชั่นปกติดีกว่าเนาะ”  “งั้นนี่เลยที่ช็อตไฟฟ้าขนาดจิ๋ว”  “อันนี้คนนะครับไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ต้องชาร์ตไฟก่อนใช้งาน”   “เฮ้อนะ ไอ้ห้องมันสวยอยู่หรอกแต่ถ้าให้ถ่ายคงจะถ่ายไม่ได้แล้วแหละห้องอย่างงี้ดูในใบสั่งงานดิ๊โอลาฟว่ามีให้ถ่ายตรงนี้ไหม”  “แปปนะพี่ อืมมไม่มีอะมีแค่บอกว่าให้ถ่ายเฉพาะห้องใหญ่ข้างนอก” “โอเค้ งั้นงานถ่ายชั้นนี่ก็จบล่ะ  เสียดายนะไฟแบบนี้บรรยากาศสลัวๆแบบนี้ฟินใช้ได้เลย”  “แหมพี่ยูโรถ้างั้นเดี๋ยวผมช่วยเจรจาขอจองให้เอามะหากเค้าเปิดให้บริการเมื่อไหร่พี่ก็เข้าเจิมคนแรกเลย”  ยูโรหันมายิ้มใส่โอลาฟ “งั้นเจิมเลยจะรอไรล่ะ”  ยูโรรีบโถมตัวเข้ากอดโอลาฟและพากันไปทิ้งตัวนอนลงที่เตียง “พี่ยูโรไม่เอ๊า เดี๋ยวกล้องพัง” ยูโรถึงกีบหยุดชะงักไปชั่วขณะก่อนจะรีบถอดเอากล้องที่คล้องคอไปวางยังหัวเตียง “อะ หมดห่วงเรื่องกล้องล่ะ”  ยูโรจับตัวโอลาฟกดลงบนเตียงก่อนจะก้มเอาหน้าไปหอมไซร์คอโอลาฟไปมา “เอ้ยยยฮ่าๆ จั๊กกะจี้ฮ่าๆๆๆ ไม่เอ๊า เดี๋ยวคนมาเห็น”  “งั้นโอลาฟก็อย่าเสียงดังซิครับมามะ วันนี้ตัวห้อมหอมขอหอมให้ชื่นใจหน่อยนะ” ยูโรก้มหอมแก้มหอมคอโอลาฟไปมาจนเกินเสียงดังฟอดๆพร้อมกับโอลาฟที่บิดดิ้นตัวไปมาด้วยความจั๊กจี้ก่อนที่ริมฝีปากของยูโรจะประกบเข้ากับริมฝีปากของโอลาฟซึ่งนั่นทำให้โอลาฟถึงกับแน่นิ่ง  ทั้งสองจูบแลกลิ้นกันบนเตียงไปได้พักใหญ่ก่อนที่ยูโรจะถอนปากออก “โอลาฟชอบไหม” โอลาฟยิ้มและพยักหน้างึกๆเลยทำให้ยูโรชันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับทำท่าจะถอดกางเกง “โอลาฟขอพี่ทำเหมือนตอนนั้นอีกรอบนะ”   โอลาฟที่ได้ยินรีบลุกขึ้นมาพร้อมใช้มือทั้งสองจับมือของยูโรไว้มั่น “ขอเป็นโอกาสอื่นได้ไหม ถ้าจะให้ทำที่นี่ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ดีไงไม่รู้อะ”  “แปลกที่หรอ”  “ก็คงทำนองนั้นอะครับ  ไม่รู้อะมันไม่เหมือนอยู่ในที่ส่วนตัว”  ยูโรถอนหายใจออกเบาๆด้วยความเซ็ง  “ผมขอโทษนะพี่ยูโรแต่ถ้าให้ทำอย่างอื่นผมพอทำให้ได้อยู่นะ”  ยูโรถึงกับหันมองโอลาฟด้วยสีหน้าสงสัยเล็กน้อย “ทำไรให้พี่อะ”  โอลาฟยิ้มและจ้องมองเป้ากางเกงยูโรที่มีท่อนลำแข็งๆพาดอยู่ด้านในจากนั้นมันจึงใช้มือทั้งสองรูดซิบกางเกงพร้อมทั้งควักเอาท่อนลำแข็งใหญ่ชี้โด่ออกโอลาฟไม่รอช้ามันใช้มือขวาจับท่อนลำชักขึ้นลงรัวๆก่อนที่มันจะก้มเอาปากไปครอบหัวท่อนลำตรงหน้าทันที ยูโรกระตุกตัวเล็กน้อยทันทีที่ถูกอุ้งปากและลิ้นสัมผัสกับหัว K ไม่นานนักเสียงครางด้วยความเสียวจึงค่อยๆดังขึ้นพร้อมกับมือซ้ายที่จับหัวโอลาฟโยกเข้าออกไปมา ซึ่งในขณะที่ทั้งสองกำลังมีอะไรกันอยู่นั้น ตรงชั้นวางของที่มืดอับของห้องมีกล้องรูเข็มขนาดเล็กแอบติดตั้งซ่อนไว้อยู่

            สอบปลายภาควันสุดท้ายช่วงพักกลางวันกลุ่มของโอลาฟพากันขึ้นไปห้องคอมพิวเตอร์เพื่อส่งงานไฟนอลวิชาคอมพิวเตอร์กัน ในขณะที่เจมส์นั่งเช็คอีเมล์ของมันโดยมีแคทนั่งอยู่ข้างๆ “เจมส์เราว่าลบๆบ้างเหอะอีเมล์ขยะของแกเนี่ยเห็นแล้วรกตา”  “เดี๋ยวลบอยู่ใจเย็นทอมสาวสุดเฟี้ยวว”   “เจมส์ส่งกูเข้าห้องน้ำหน่อย” เจมส์กับแคทรีบหันไปมองยังต้นเสียง  “โอลาฟ!!  นี่มึงส่งงานเสร็จแล้วเหรอ”  “ยังๆ กำลังรออีดิวมันส่งอยู่น่ะแต่ตอนนี้กูปวดฉี่มาก มึงไปส่งกูเข้าห้องน้ำหน่อยดิ”   “อ่าอะ  แคทกูไปส่งโอลาฟไปห้องน้ำแปป ฝากมึงลบอีเมล์ขยะให้กูด้วย”  แคทพยักหน้าและหันไปจัดการตามที่เจมส์บอกแต่ในระหว่างนั้น “อีแคท มึงมานี่ดิ๊ ตรงนี่มันต้องกดยังไง”  ดิวกวักมือเรียกให้แคทเดินเข้าไปหามันยังโต๊ะคอมอีกฝั่งแคทมันเลยละจากงานตรงหน้าพร้อมกับรีบเดินตรงไปที่ดิว  ซึ่งจังหวะนั้นเองเด็กม.3 ตัวเล็กๆคนหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะคอมด้านหลังแคททันทีที่เห็นโต๊ะคอมที่แคทกับเจมส์นั่งอยู่ก่อนหน้าปลอดคนมันเลยรีบลุกไปนั่งและเสียบแฟรชไดร์ทอัพโหลดไฟล์บางอย่างพร้อมทั้งแอบชำเลืองมองแคทที่ยังง่วนอยู่ปัญหาของดิว เมื่ออัพโหลดไฟล์บนอีเมล์เสร็จเด็กชายคนดังกล่าวจึงใช้อีเมล์ของเจมส์ที่เปิดทิ้งไว้กดส่งไฟล์ดังกล่าวไปยังแอคเคาท์ของใครหนึ่งก่อนจะรีบลบแอคเคาท์ดังกล่าวทิ้งและรุดกลับไปนั่งที่เดิม  หลังการสอบปลายภาคของเทอม 1ได้เสร็จสิ้นลงเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจของนักเรียนแต่ละคนดังกึกก้องไปทั่วบริเวณบ้างก็ชวนกันไปกินเลี้ยงฉลองตามร้านชาบูที่อยู่ในตัวเมือง บ้างก็วางแผนไปเที่ยวกันช่วงปิดเทอม บ้างก็พากันไปวิ่งเต้นตามงานที่ยังคงค้างคากันอยู่อย่างอลเวง  ส่วนโอลาฟเองหลังปลีกตัวจากเพื่อนๆมาแล้วมันเลยตรงไปช่วยเรนโบว์รุ่นพี่หัวหน้าฝ่ายของมันเคลียร์งานของชมรมที่ค้างไว้  “โอลาฟ  ขอบใจนะที่อยู่ช่วยงานพี่จนเสร็จน่ะ”  “ไม่เป็นไรครับพี่เรนโบว์อยู่ฝ่ายเดียวกันแล้วก็ต้องช่วยกันดิพี่”  “แหมแบบนี้ปีหน้าพี่ขอจองให้เป็นลูกมือต่อนะโอลาฟเองก็ไม่ต้องไปลงชมรมอื่นนะอยู่ด้วยกันนี่แหละ   แล้วปิด 2 อาทิตย์นี่มีแผนจะทำไรมั่งอะ” “แม่กับพ่อบอกว่าจะพาไปเที่ยวเพชรบุรีน่ะครับ”  “อ้าวพ่อโอลาฟมาอยู่ไทยแล้วเหรอ”  “เห็นว่าหยุดเทศกาลไรสักอย่างนี่แหละอีกสี่ห้าวันก็จะกลับล่ะเลยว่าจะรีบๆไปเที่ยวก่อนที่พ่อจะบินกลับ  พี่เรนโบว์ล่ะครับ มีแพลนทำไรมั่ง”  “กลับบ้านแม่ที่ร้อยเอ็ดน่ะว่าจะไปเยี่ยมยายกับตาสักหน่อยพี่เองก็ไม่ได้ไปมาสองสามปีล่ะ  เอานะ ส่วนของพี่เสร็จละแล้วของโอลาฟล่ะ”  “อีกนิดก็จะเสร็จแล้วพี่”  “โอเคงั้นพี่กลับก่อนนะ ฝากปิดห้องให้ด้วย”   “ได้ครับพี่ หวัดดีครับ” โอลาฟยกมือไหว้เรนโบว์ก่อนจะหันไปนั่งทำงานต่อ  หลังเสร็จงานโอลาฟเลยเปิดดูเสื้อดูรองเท้าและเครื่องประดับต่างๆในเพจสินค้านำเข้าต่างประเทศซึ่งขณะที่มันนั่งดูอย่างใจจดจ่อนั้น “ดูไรน่ะเด็กขี้แย”  โอลาฟถึงกับตกใจจนรีบหันมองหลัง “พี่ยูโร!!  ผมนึกว่าพี่กลับไปแล้วนะนิ” “ก็กำลังจะกลับอยู่เนี่ยย”  “รอผมอยู่อะดิ  เดี๋ยวแปปนะพี่”  “ไม่ๆ พี่จะมาบอกว่าที่เรานัดกันไปดูหนังหลังสอบอะ พี่ขอเลื่อนไปเป็นวันอื่นนะคือตะกี้พ่อกับแม่พี่โทรมาบอกว่าจะกลับมาบ้านอยู่ 2-3 วันน่ะ”  “โห่เสียดายอะ ผมอยากดูหนังเรื่องนี้มากๆเลยอตุส่าห์รอมันเข้าโรงมาตั้งนาน แต่ไม่เป็นไรครับ เอาตามที่คนเลี้ยงสะดวกเนาะ”   “แล้วนั่นดูไรอยู่น่ะ”  “อ้อก็ของกุ๊กกิ๊กทั่วไปแหละครับพี่ ผมเห็นมันสวยดี”  ยูโรเดินมายืนข้างโอลาฟพร้อมจ้องไปที่จอคอม  “สร้อยเงินแท้ใบโคลเวอร์ 4 แฉก โหแหะ โอลาฟเองก็ชอบอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ”  “ถ้ารูปทรงมันก็ไม่เท่าไหร่นะแต่ที่ผมชอบน่ะ ก็คงเป็นที่เรื่องราวของมันแหละมั้ง”   “ยังไงอะโอลาฟ”  “ก็โดยปกติแล้วใบของต้นโคลเวอร์ทั่วไปจะมีเพียง 3 แฉกใช่ปะพี่ และในต้นโคลเวอร์หนึ่งพันต้นนั้นเราจะพบใบโคลเวอร์ 4 แฉก ได้เพียงใบเดียว เท่ากับว่าโอกาสที่จะได้พบใบโคลเวอร์4 แฉกจึงเป็นเรื่องยาก ดังนั้นมันเลยสื่อเป็นนัยยะว่า  ใบโคลเวอร์ 4 แฉก จึงเสมือนสิ่งที่นำโชคดีมาสู่ผู้ที่พบเจอมันและที่ญี่ปุ่นยังเชื่อด้วยนะครับว่า ใบโคลเวอร์ 4 แฉกนั้นเป็นตัวแทนของความรักอันงดงามหรือความรักในแรกเริ่มอะครับ เพราะแบบนี้ผมเลยยยอยากมีเก็บไว้สักเส้น”   “ทำไมต้องเส้นเดียวล่ะ  สองเส้นไปเลยดิ”  “ไมอะ พี่ยูโรจะใส่ด้วยเหรอออ”  “อื้มมมมขืนให้โอลาฟใส่คนเดียวแบบนั้นก็ไม่แฟร์อะดิ”  โอลาฟถึงกับยิ้มจนหน้าแดง  จนยูโรเอ่ยปากแซว “หั้นแหนะยิ้มๆ  เอางี้ เดี๋ยวสร้อยคอนี่ พี่ขอเป็นคนซื้อให้นะ”  “เอ้ยยพี่ไม่เอ้า มันแพง  ซื้อใครซื้อมันไม่ดีกว่าเหรอ”  “ไม่ดีอะ  แต่ถ้าให้พี่ซื้อนะรับรองว่าดีแน่นอน”  “พี่ยูโรอะ  นี่ผมเกรงใจพี่จริงๆนะ ที่ผ่านมา…”  “ก็ซื้อให้แฟนนิน่ามันผิดด้วยเหรอ”  ยูโรที่พูดสวนขึ้นมาทำเอาโอลาฟถึงกับนั่งนิ่งไปครู่หนึ่ง  “พี่ยูโร  ชูววว เดี๋ยวคนข้างนอกได้ยิน”  “กลัวไรก่อนพี่เข้ามานี่คนอื่นๆข้างนอกทยอยกลับหมดล่ะ เอานะสรุปเรื่องสร้อยเดี๋ยวพี่ซื้อให้ ถือเป็นของขวัญหลังสอบ”  “เอ้อ ผมไม่เถียงพี่ล่ะ ฝากหน่อยนะครับพี่ยูโรสุดหล่อออ” ยูโรยักคิ้วใส่โอลาฟก่อนจะโบกมืออำลาโอลาฟ   หลังยูโรเดินจากไปไม่นานโอลาฟที่กำลังเก็บของบนโต๊ะทำงาน  จู่ๆเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้น โอลาฟไม่รอช้ารีบกดรับ  “ฮัลโหลเจมส์ เออๆ อยู่ห้องชมรมกำลังจะกลับ  เออๆ อ้าวเหรอ อ่าๆ ไม่ๆไม่รีบ  ศาลาตรงสระบัวที่เราเคยไปส่งอีดิววิ่งกันตอนนั้นใช่ปะอ๋อๆ ได้ๆ มึงอยู่นั่นรอแล้วเหรอ อ๋อๆ  รีบๆตามมาล่ะ”  หลังวางสายโอลาฟรีบเคลียร์ข้าวของต่างๆบนโต๊ะก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายหลังและเดินออกจากห้องชมรมขณะที่มันกำลังดึงประตูเหล็กปิดห้องอยู่นั้น เฟิร์สกับเบทที่เดินผ่านมาพอดีได้ตะโกนทักทายโอลาฟ  “โอลาฟ”  “เฟิร์ส!! พี่เบท…..หวัดดีครับพี่”   “ช่วงนี้ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลยนะโอลาฟ”   “ช่วงนี้ยุ่งๆนิดหน่อยอะครับพี่เฟิร์ส  พี่เฟิร์สล่ะพี่งานสภาเป็นไงมั่ง”  “วุ่นวายเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือความหล่อที่เพิ่มขึ้นฮ่าๆ  แล้วไอ้ยูโรล่ะโอลาฟไม่อยู่ด้วยกันเหรอ”  “ถ้าพี่ยูโรก็กลับไปแล้วครับพี่เฟิร์ส”   “เสียดายว่ะ  เอ่อๆโอลาฟ วันนี้พวกพี่นัดกินหมูกระทะกันน่ะโอลาฟสนใจมาร่วมแจมกับพวกพี่ไหม”  “อืมมแต่ผมนัดกับเจมส์ไว้แล้วอะครับ  ไว้เป็นโอกาสอื่นนะครับพี่เฟิร์ส”  “เคๆ ตามนั้นครับ  พวกพี่ไปก่อนนะ”  “ครับพี่เฟิร์ส  พี่เบท หวัดดีครับ”  โอลาฟยกมือไหว้ทั้งสองก่อนจะหันเดินไปยังโรงจอดรถระหว่างนั้นหูของมันก็ได้ยินบทสนทนาของเบทกับเฟิร์สแว่วๆ “เห้ยไอ้เฟิร์สเดี๋ยวกินหมูกะทะเสร็จแล้ววันนี้ไปต่อกันที่บ้านกูกับ ไอ้เอก ไอ้เตอร์ ไหมวะ เบียร์เพียบเลยนะมึง  แถมโดนัทน้องกูช่วงหลังๆนี่ก็ถามหามึงบ่อยมาก”  “ดูก่อนว่ะไอ้เบท  ไปไม่ไปค่อยว่ากันอีกที”   โอลาฟขับมอเตอร์ไซต์มาถึงศาลาริมสระบัวจุดที่มันนัดหมายไว้กับเจมส์มันเอารถไปจอดใกล้กับศาลาพร้อมกับลงเดินไปนั่งรอในศาลาริมน้ำพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ไลน์ถามเจมส์

โอลาฟ – มาถึงแล้วนะมึง  ตอนนี้มึงอยู่ไหน ชักช้า

เจมส์ – ใจเย็นมึงกูอยู่หน้าทางเข้าสวนสุขภาพนี่ล่ะ กำลังแวะซื้อโกโก้ปั่น รอกูแปป

โอลาฟอ่านข้อความของเจมส์ถึงกับยิ้มอุทานเป็นคำพูด “แหม่ เติมของเพิ่มน้ำหนักก่อนออกกำลังกาย เพื่อออ”  โอลาฟเก็บโทรศัพท์ใสลงกระเป๋าเช่นเดิมและลุกเดินไปจับราวเหล็กมองดูดอกบัวที่มีทั้งดอกสีขาวและสีชมพูในสระด้วยความสบายใจ  ในขณะที่มันยื่นนึกอะไรไปเพลินๆอยู่นั้น  จู่ๆมีรถเก๋งสีเทาขับมาตามถนนก่อนจะมาจอดใกล้กับศาลาที่โอลาฟยื่นโอลาฟที่ได้ยินเสียงรถมาจอดด้านหลังรีบหันไปมองด้วยความสงสัย “รถใครน่ะ!!”  ไม่ทันไรมีผู้หญิง 2 และชายอีก 1 คนแต่งตัวเหมือนพนังงานออฟฟิตเดินลงจากรถเก๋งดังกล่าวตรงมายังที่ศาลาริมน้ำพร้อมกับคุยกันเสียงดังจาวๆ  “อุตะตรงนี้สวยจริงมีดอกบัวเยอะแยะเลย  กิตๆแกมาถ่ายรูปให้ฉันสองคนหน่อยเร็ว”  โอลาฟมองกลุ่มคนดังกล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจก่อนที่มันจะหันเดินกลับไปยังรถมอเตอร์ไซค์ด้านนอกแต่ทันใดนั้น  “น้องจ๊ะน้องคนนั้น พี่รบกวนช่วยถ่ายรูปให้พี่หน่อย”  “ผมเหรอครับ”  “ใช่น้องนั่นแหละมาถ่ายรูปให้พวกพี่สามคนหน่อยเร็ว” ทั้งสามพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนจนโอลาฟต้องยอมทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้และเมื่อถ่ายเสร็จโอลาฟเดินเอาโทรศัพท์ไปคืนให้กับทั้งสามแต่ทั้งสามคนนั้นเดินกรูเข้ามาล้อมโอลาฟ “แหมน้องถ่ายสวยดีนะเนี่ยย”  โอลาฟยิ้มเจื่อนๆ “นิดหนึ่งครับ ถ้าไม่มีไรผมขอตัว….อุ๊บบบ”  จู่ๆชายคนดังกล่าวที่ยืนอยู่หลังโอลาฟเอาผ้าขนหนูเปียกชื้นขึ้นมาโป๊ะจมูกโอลาฟไว้แน่นพร้อมกับใช้มืออีกข้างจับกอดล็อกตัวโอลาฟตกใจสุดขีดมันพยายามดิ้นไปมาสุดแรงเกิดพร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดร้องแต่ด้วยผ้าที่อุดปากและจมูกไว้เลยทำให้เสียงร้องดังกล่าวดังออกมาไม่มาก  โอลาฟดิ้นไปมาชั่วครู่ก่อนที่สายตาของมันจะเริ่มพร่าเบลอพร้อมกับเสียงรอบข้างที่ค่อยๆเบาลง จนทุกอย่างมืดดับวูบไปชายคนดังกล่าวเลยรีบอุ้มร่างโอลาฟที่ไร้สติขึ้นไปบนรถเก๋งและขับออกจากอย่างรวดเร็ว  ไม่นานนักเจมส์ขับมอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดข้างมอเตอร์ไซค์ที่โอลาฟจอดไว้ก่อนหน้าพร้อมกับแก้วโกโก้ปั่น 2 ถุง ในมือ เจมส์ถึงกับกวาดสายตามองหาโอลาฟบริเวณรอบๆ  “โอลาฟฟฟ  โอลาฟฟฟอยู่ไหนมึง  โอลาฟฟฟ”

            โอลาฟลืมตาตื่นขึ้นด้วยอาการเบลอ ปวดหัว และอ่อนเพลีย สายตามันพยายามเพ่งไปยังเพดานที่มีแสงสีแดงสีเขียวสาดส่องลงมาที่ตาทั้งสองมันตั้งสติและหันมองไปรอบๆเมื่อสายตาค่อยๆปรับเป็นปกติมันเลยพบว่าในตอนนี้ตัวของมันกำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องปิดทึบที่มีแสงจากหลอดไฟสีแดงและเขียวส่องลงมาจากบนเพดานพร้อมกับมือและเท้าทั้งสองที่ถูกมัดขึงไว้กับขอบเตียงทั้งสี่ด้วยเชือกผ้าหนาๆจนแน่นตึง  ณ ตอนนี้เหตุการณ์เกิดขึ้นกับโอลาฟทำให้มันทั้งหวาดกลัวและวิตกกังวลเป็นอย่างมากมันพยายามดิ้นตัวไปมาแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนักจนกระทั่งมันหันไปเห็นโทรศัพท์ของมันที่วางอยู่บนโต๊ะติดกับหน้าต่างโอลาฟมันดิ้นไปมาพักใหญ่จนกระทั่งได้ยินเสียงประตูเปิดดัง เอี้ยดดดด ขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าชายคน 3  คนสวมเสื้อแขนยาวสีดำกางเกงยีนส์ สวมหมวกโม่งปิดหน้า เดินตรงมานั่งเก้าอี้ที่วางยังปลายเตียงโอลาฟเห็นบุคคลทั้งสามถึงกับหน้าซีด ด้วยความตื่นกลัว เนื้อตัวของมันสั่นเทาก่อนจะเอ่ยปากถามด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ทะที่ ที่นี่ที่ไหนครับ ชะชะช่วยกะแก้มัดให้ผมหน่อยครับ  ยะยะอย่าทะทำอะไรผมเลย”  น้ำเสียงอันสั่นเทาทำให้คนทั้งสามที่ได้ฟังหัวเราะแห้งๆด้วยความชอบใจโอลาฟถึงกับหวาดกลัวยิ่งกว่าเก่าถึงกระนั้นมันก็ยังคงตั้งสติและพูดอ้อนวอนทั้งสามอยู่เนื่องๆ ไม่นานนักคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ที่เก้าอี้เอ่ยปากถาม “น้องงงไม่อยากถามตัวเองหน่อยเหรอว่าทำไมถึงต้องมาอยู่ที่นี่”  โอลาฟที่ได้ยินเช่นนั้นมันยังคงชักสีหน้าพูดอ้อนวอนกับชายทั้งสาม“ผมขอร้อง ถ้าผมทำอะไรผิด ผมขอโทษครับ”  “น้องงงไม่ต้องขอโทษหรอก น้องกับพวกพี่ไม่ได้มีอะไรหมางใจกัน  แต่ถ้าจะขอโทษต้องขอโทษตัวเองสิที่ทำให้เป็นแบบนี้  น้องรู้ไหมว่าการทำให้คนอื่นเขาต้องผิดจากความสมหวังน่ะมันอันตรายนะยิ่งถ้าคนๆนั้นมีอำนาจเหนือกว่า”  “พี่พูดไรอะผมไม่เคยทำอะไรให้ใครเลยนะครับ ทุกวันนี้ผมก็แค่เรียน ทำงาน และเที่ยวกับเพื่อนๆ”  “อืมมนั่นสิ แล้วถ้ามันไม่จริง  น้องจะมาอยู่ในสภาพนี้ได้ไงล่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นน่ะล้วนมีเหตุมาก่อนผลเสมอนะรู้ป่าว”  “พี่ครับผมไม่เคยทำอะไรให้ใครเลยจริงๆนะครับ  ผมสาบานได้เลย” โอลาฟพูดพร้อมทั้งหลั่งน้ำตา “ศาลจะพิพากษาคนผิดได้ย่อมต้องมีหลักฐาน  และเมื่อการพิพากษามันผ่านไปแล้ว คำขอโทษและน้ำตามันไม่มีประโยชน์หรอก เอางี้ดีไหม” จู่ๆชายคนดังกล่าวได้ลุกพรวดจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่และตรงมานั่งยังหัวเตียงพร้อมกับล้วงเอามีดพับปลายแหลมขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงและจ่อไปที่ใบหน้าโอลาฟนั่งทำให้โอลาฟถึงกับหน้าตื่นจนต้องรีบเบือนหน้าหนีแต่ชายคนดังกล่าวใช้มือขวาคว้าไปที่กรามของโอลาฟไว้แน่นและดึงให้ใบหน้าหันกลับมามอง “อย่าเบือนหน้าหนีสิครับ พี่ขี้ยัวะง่ายนะ ไม่เห็นเหรอว่ามีดในมือนี่อะมันคมมาก แล้วหน้าน้องก็ขาวเนียนใช่ได้เลย พี่ไม่อยากให้มันต้องมีรอยแผลเป็น  หรือร้ายกว่านั้นหากปลายมีดพุ่งไปที่ตา ตาหวานๆสองข้างของน้องอาจเสียศูนย์ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ทำตัวดีๆเหมือนที่น้องพูดอ้อนวอนดีกว่าครับ”  โอลาฟแน่นิ่งไปแต่เนื้อตัวยังคงสั่นเทาพร้อมเหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัวชายคนดังกล่าวจ้องมาใบหน้าโอลาฟ “หน้าตาหล่อน่ารักใช้ได้เลยนี่หว่าเสียดายนะที่ดันชอบพวกเดียวกันซะงั้น แต่ก็นั่นแหละคือความรังสรรค์อันสนุกสนาน”  “ชายคนดังกล่าวค่อยเลื่อนมือที่ถือมีดลงไปตัดกระดุมเสื้อนักเรียนออกทีละเม็ดละเม็ดอย่างใจเย็น  “ไม่ต้องห่วงนะครับพวกพี่สามคนปลอดเชื้อ ซึ่งน้องเองก็คงจะเช่นกัน”  โอลาฟก้มมองปลายมีดที่เลื่อนตัดกระดุมลงล่างไปเรื่อยๆ “พี่ ผมกลัวแล้ว อย่าทำผมเลย  ผมขอร้องพี่นะ นะครับ”  ชายคนดังกล่าวไม่ตอบพร้อมกับใช้มือทั้งสองแหวกชุดนักเรียนออกจนผิวขาวเนียนของโอลาฟปรากฎต่อหน้าชายคนดังกล่าวไม่รอช้าใช้มือดึงโม่งที่ปิดหน้าขึ้นมาถึงสันจมูกก่อนจะรีบก้มเอาปากไปดูดเลียหัวนมสีชมพูอ่อน  โอลาฟที่รู้สึกจั๊กจี้มันสะบัดตัวแรงจนหน้าอกพุ่งชนหัวชายคนดังกล่าวผละออกไปจนเกือบหงายหลัง ทำให้ชายคนนั้นถึงกับกำมือง้างจะชกหน้าโอลาฟ  “แหมๆเกือบจะทำให้หน้าขาวๆหล่อๆหวานของน้องบอบช้ำไปซะล่ะ ขนาดถูกมัดขึงไว้แบบนี้แต่แรงเยอะใช้ได้เลยนิครับ”  ทันใดนั้นเสียงของชายอีกคนที่ยืนมองอยู่ปลายเตียงได้พูดขึ้นและเดินเข้ามา “ลูกพี่ โทรศัพท์”  ชายคนดังกล่าวหันไปหยิบเอาโทรศัพท์มากดรับ “ว่า!! เอ่อพวกกูกำลังจะเริ่มเกมส์มาราธอนสุขซี้ด อะไรน่ะ! เป้าหมายอีกคนติดกับแล้วเหรอ ดี ดีเลยล่อมันมาที่นี่ ห๊ะ!! พวกมึงนี่ถ้าไม่มีกูสักคนจะวางแผนกันไม่ได้รึไงวะ”   ชายคนดังกล่าวกดวางสายและหันมามองโอลาฟพร้อมแสยะยิ้ม “น่าเสียดายนะน้องที่เกมส์นี่พี่ไม่ได้ร่วมสนุกด้วย แต่ก็ไม่เป็นไรไอ้สองคนนี่มันยังไม่ได้ดื่มด่ำตัวน้องเลย  เห้ยพวกมึงฝากสานต่อแทนกูด้วย  หัวนมมันแม่งน่าดูดดีว่ะ”   โอลาฟถึงกับดิ้นและโวยวายร้องขอยกใหญ่ “พี่ครับ ผมขอร้องนะ ผมขอร้อง อย่าทำไรผมเลย ผมไม่เคยทำอะไรให้ใครเสียใจเลยนะครับ พี่ผมขอร้องปล่อยผมได้ไหมครับ”   “ร้องไปเถอะ  ที่นี่ก็มีแค่พวกพี่เท่านั้นแหละที่ได้ยิน  เอาล่ะพี่ต้องไปหาอะไรที่สนุกกว่านี้ทำต่อ  ส่วนน้องระหว่างที่เกมส์มาราธอนสุขซี้ดดำเนินไปก็พิจารณาดีๆว่าเหตุของผลมันคือเรื่องอะไรถ้าไม่เพลินในเกมส์ก่อนนะ  และไหนๆก็เห็นแก่ความน่ารักน่าเอ็นดูของน้องพี่จะบอกให้ว่าหนทางที่จะออกจากที่นี่ได้มีทั้งหมด 10 วิธีด้วยกันแต่วิธีที่ปลอดภัยและเรียบง่ายที่สุดมีแค่วิธีเดียวนั่นคือทำตัวให้ว่าง่ายและเอ็นจอยไปกับเกมส์จนกว่าเกมส์จะจบลงอย่างแท้จริง ทั้งนี้เพื่อให้อินกับบทบาทไอ้คนใส่โม่งสีดำที่ยืนกับพี่นี่ไอ้เอ  ส่วนไอ้คนใส่โม่งสีน้ำตาลที่อยู่ปลายเตียงนั่นไอ้บี  ส่วนพี่ตัวละครนอกบทบาทคงขอตัวไปสนุกกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้  โชคดีนะน้องโอลาฟ เห้ยไอ้เอ ไอ้บี จัดเต็มนะเว้ยเค้าย้ำกับกูมาว่าจัดหนักได้แต่อย่าถึงตาย”  เอกับบีพยักหน้าขานรับและหันมองโอลาฟที่นอนเปลือยท่อนบนอยู่ที่เตียงเอมะนกระโดดตัวที่ไปนั่งคล่อมตัวโอลาฟ “เป็นเด็กที่ขาวจนน่ากินว่ะน้องพี่ชอบอะ”  สิ้นเสียงพูดเอมันเลยดึงโม่งขึ้นมาครึ่งและก้มลงไปเลียหัวนมซ้ายขวาสลับกันไปมาโอลาฟมันได้แต่ดิ้นและร้องขอความช่วยเหลือ “หยุดนะ  ไม่เอ๊า ช่วยด้วย ช่วยด้วยยยยย”   เอมันค่อยๆลากลิ้นจากหัวนมคือมาไซร์ที่คอและอก มันเลียและดูดคอเบาๆ “ฟืดดดดอืมมตัวหอมดีนี่หว่าน้องงง พี่ชอบ”  โอลาฟยังคงดิ้นและร้องอ้อนวอนทั้งน้ำตาก่อนที่มันจะรู้สึกถึงบีที่กำลังเอามืดดึงกางเกงนักเรียนลงแม้ว่ามันจะพยายามก้มมองแต่ก็เห็นได้แค่เพียงร่างของเอกที่ก้มตัวคล่อมไซร์คอและหน้าอกไปมาอยู่แบบนั้น ไม่นานนักกางเกงนักเรียนถูกดึงจนไปกองยังข้อเท้าพร้อมมือที่สอดมาจับท่อนลำทันทีทันใด  บีจับท่อนลำใต้กางเกงในบีบขยำเล่นอย่างเบามือ  “พี่ครับผมขอร้องอย่าทำอะไรแบบนี้เลย ผมกลัวววว ฮือออ” ทันใดนั้นบีที่อยู่นั่งกำลังบีบจับท่อนลำเล่นสนุกมือพูดสวนขึ้นมา“แหมมน้องอย่ากลัวเลยพวกพี่กำลังทำให้น้องมีความสุขนะครับ น้องต้องเอ็นจอยเข้าไว้สิ อีกอย่างน้องเองก็ชอบที่จะทำอะไรแบบนี้อยู่แล้วใช่มะ”  โอลาฟรีบตวาดใส่ทันที “ม่ายยยยย”  “แหม่ดูพูดเข้าให้  แต่ถ้าไม่ดูสิเนี่ยควยน้อยๆของน้องกำลังพองแข็งตัวสู้มือพี่ใหญ่เลยนะ ดู้ๆๆ มันแข็งขึ้นเนี่ยยย”   “หยุดดนะ หยุดดไม่เอ๊าพออออ” บีที่เห็นท่อนลำโอลาฟพองขยายใหญ่เกือบ 4 นิ้ว มันเลยใช้มือล้วงเอาท่อนลำออกมาและร่นหลังหุ้มปลายลงซึ่งนั่นทำให้โอลาฟถึงกับร้องและดิ่นทุรนทุรายยกใหญ่ “โอ๊ยยยยเจ็บบบบ เจ็บบบบ อย่าดึงงงมันเจ็บบบ” บีได้แต่ยิ้มและพยายามดึงหนังหุ้มปลายลง  “หัวยังไม่เปิดแสดงว่ายังไม่เคยถูกใครเชยชมสินะ  ฮ่าๆ น่าสนๆอดทนหน่อยนะน้องเจ็บนี้จะกลายเป็นความสุขหากผ่านมันไปได้”   “ฮือออฮือออ เจ็บบบบ เจ็บครับบบโอ๊ยยยยเจ็บบบอย่าร่นมันลง ผมเจ็บบบบฮือออ ใครก็ได้ช่วยผมด้วย”  ทันทีที่หลังหุ้มปลายหัวถูกร่นลงจนสุดคอยักบีถึงกับมองมันด้วยความตื่นเต้น “อ้า  หัวควยแม่งสวยดีนิน้องแม่งเด็กม.2 แต่ควยถือว่าใหญ่ใช้ได้แหะ”  บีไม่รอช้าใช้ปากก้มเลียหัวควยตรงหน้าด้วยความอยากโอลาฟมันถึงกับกัดฟันร้องด้วยความเจ็บปนแสบทันทีที่ลิ้นของบีเลียมาวนๆยังปลายหัว “อ๊ากกกก”   บีใช้มือจับล็อกขาทั้งสองไม่ให้ดิ้นขยับพร้อมลากลิ้นลงไปดูดพวงไข่และลากลิ้นขึ้นกลับมายังปลายหัวก่อนจะอมเข้าปากเอที่ก้มไซร์คออยู่ด้านบนรีบเงยหน้าขึ้นมา “เสียวไหมครับ เจอสองรุมหนึ่งแบบนี้มันฟินดีนะรู้ป่าว”  เอก้มไปจูบโอลาฟแต่โอลาฟมันสะบัดหน้าหนีพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ  “ช่วยด้วยยยช่วยผมด้วยยยย”  “พี่ชอบจังเลยเวลาที่น้องร้องแบบนี้อะมันเร้าอารมณ์พี่ดี  จะแหกปากร้องโอดครวนไปตลอดก็ได้นะพี่ชอบ”  เมื่อพูดจบเอก้มดูดหัวนมที่เริ่มแข็งเป็นไต “หยุดดดนะ อ๊ากกกก หยุดดดด”  เอยังคงก้มดูดหัวนมโอลาฟโดยมีบีนอนใช้ปากดูดตอดหัวท่อนลำขาวอวบๆอยู่เบื้องล่าง  ไม่นานความเสียวที่เริ่มปรากฏเด่นชัดบนเรือนร่างค่อยๆสะกดตรึงโอลาฟที่ดิ้นพรวดพราดไปมาให้แน่นิ่งไปช้าๆ มันหลับตากัดฟันก่อนจะครางออกมา “อืออือออ” ความเสียวซ่านมันค่อยๆแผ่ขยายกระจายไปทั่วร่างจนจังหวะการหายใจของโอลาฟเริ่มถี่ขึ้นถี่ขึ้นใบหน้าของมันบิดเกร็งด้วยความทรมาณแต่แฝงไปด้วยความสุขบัดนี้ห้องที่เต็มไปด้วยเสียงเอ๊ะอะโวยวายก่อนหน้าได้เงียบสงบลงเหลือแต่เพียงเสียงครางจากลำคอโอลาฟและเสียงริมฝีปากของเอและบีที่ระดมเลียและดูดจนเกิดเสียงจ๊วบจั๊บๆดังตัดกับเสียงครางและเสียงลมหายใจถี่ๆ “อือออออืมมมม อือออ พอแล้ววววอืออออซี้ดดดด” เอเลื่อนปากจากหัวนมขึ้นไปยังลำคอและเลื่อนปากขึ้นไปจูบโอลาฟ  “อ่า เสียวดีใช่ไหมล่ะอืมมม หน้าตาหล่อหวานๆปากอวบอิ่มแบบนี้ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งน่ากินเข้าไปใหญ่”   ด้วยความเคลิ้มเลยทำให้โอลาฟลืมความคิดที่จะขัดขืนทั้งสองไปโดยปริยาย  ลิ้นที่วนๆรอบคอยักพร้อมริมฝีปากที่ดูดจนบีบรัดปลายหัว K นั่นทำให้โอลาฟถึงกับแอ่นเอวยกตามแรงดูด โอลาฟถึงกับตระหนักในใจว่าความเสียวที่เกิดจากปากมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง บีดูดไปพักใหญ่จนโอลาฟกัดฟันและเกร็งกระตุกตัวฉีดพ่นน้ำเข้าสู่อุ้งปากบีถึง 3 ครั้ง บีที่ก้มดูดขึ้นลงถึงกับหยุดไปพักหนึ่งก่อนจะกลืนน้ำของโอลาฟในปากลงคออึกๆ เนื้อตัวโอลาฟที่เกร็งทั่วร่างค่อยๆคลายลงหลังกระตุกตัวฉีดพ่นน้ำจนหมดมันหายใจยาวออกทางปากช้าๆ  แต่ไม่ทันใดความเสียวระลอกสองก็พุ่งเข้าจู่โจมต่ออย่างไม่ทันตั้งตัวเพราะหลังจากบีกลืนน้ำทั้งหมดลงคอมันเลยใช้ปากและลิ้นของมันดูดรูดเร้นกระตุ้นท่อนลำที่ท้วมๆในปากทันทีซึ่งนั่นทำเอาโอลาฟถึงกับร้องและดิ้นไปมาด้วยความเสียวยิ่งกว่าตอนแรก “อ๊ากกกก พอแล้วววว อ๊ากกกกกเสียววววว พออออออ” มือทั้งสองที่ถูกมัดอยู่ถึงกับบีบกำแน่นจนเอที่ก้มไซร์คอเงยหน้าขึ้น“แหมมมดิ้นเป็นไก่ถูกน้ำร้อนลวกเลยนะ ชอบล่ะสิ ไม่ต้องห่วงน้องได้เสียวอีกยาวววแบบต่อเนื่องเลยย”  “ไม่เอาแล้ว ผมไม่ไหวแล้ววว”  โอลาฟยังคงดิ้นพรวดพราดไปมาด้วยความเสียวจากอุ้งปากของบี  บีก้มดูดได้ไม่นานถึงก่อนถอนปากขึ้นมา “ดูท่ายังไม่แตกง่ายๆว่ะมึงไอ้เอ คงเด็กเกินไปแหละรายนี้”  “ไม่หรอกไอ้บีดูดไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็แตกเอง”  “แต่ตอนนี้กูเสี้ยนอยากทำอะไรที่มันมันส์กว่านั้นว่ะ”  “รีบๆหน่อยเว้ย กูรอต่อนะมึง”  โอลาฟที่ได้ยินทั้งสองคุยกันมันรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้คืออะไรมันเลยได้แต่ดิ้นและร้องไห้พูดร้องขอยกใหญ่จนเอต้องหันมาพูดปลอบ “โอ๋ๆๆ อย่าร้องไห้ เกมส์มันเริ่มไปยังไม่ถึงครึ่งทางเลยน้อง ยิ้มเข้าไว้สิ ไหนๆก็ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว”  “ผมขอเถอะพี่ ผมไม่ชอบเลย..อ๊ากกก” โอลาฟพูดไม่ทันจบจู่ๆขาทั้งสองข้างถูกจับยกขึ้นพร้อมบางสิ่งที่ใหญ่จนตึงแน่นพุงสอดยัดเข้ามายังรูก้นของมันอย่างรวดเร็วซึ่งนั่นทำให้โอลาฟถึงกับบิดหน้าแหยเกร็งด้วยความเจ็บและจุกจนเอถึงหันไปมองบี  “ไอ้บีมึงก็ใจร้ายกับน้องเค้าไปหน่อยนะเล่นจู่โจมแบบสายฟ้าแลบแบบนั้น”  “ก็ก้นมันเนียนนุ่มน่าเย็ดดีหว่า ใครจะอดใจได้ล่ะวะ”  บีที่สอดท่อนลำของมันไปได้เกือบครึ่งลำมันค่อยขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ“อ่าหหหแม่งงงฟิตดีว่ะก้นไอ้เด็กนี่ แม่งงงงฟิน อ่าหหหห  ตอดแน่นใช้ได้เลยว่ะ อ่าหหหห”  บีเริ่มซอยจังหวะเร็วและถี่ขึ้น  โอลาฟที่นอนอยู่ได้แต่บิดเกร็งด้วยความเจ็บปวด “อ๊ากกกเจ็บบครับบบ เจ็บบบ เอาออกไปปปป เอาออกปายยยยย”   เอถึงกับยิ้มหัวเราะขึ้นมา “ฮ่าๆๆ ทำหน้าได้อารมณ์มากน้องงง เจอควยไอ้บีไปคงจุกล่ะสิ แต่อดทนไว้น้องงงอีกสักมันพอมันเริ่มได้ที่น้องงจะฟินจนลืมเล้ย  ชินๆกับขนาดของไอ้บีไว้เดี๋ยวของพี่เวลาเย็ดทะลวงเข้าไปขนาดมันจะใหญ่กว่าของไอ้บีอีกนะว่ะฮ่าๆ”  เสียงโยกของเตียงเอียดๆๆๆๆ ดังถี่ขึ้นพร้อมกับเสียง ตับๆๆๆๆๆของกล้ามเนื้อสะโพกที่ชนกระทบกับแก้มก้นของโอลาฟ “อ่าหหหหเสียวควยจังน้ำควยว่าหวานอร่อยแล้วแถมก้นแม่งฟินยิ่งกว่าหีเมียกูอีกว่ะ อ่าหหหหหห”  เสียงร้องด้วยความเจ็บของโอลาฟค่อยๆเบาลงจนกลายเป็นเสียงครางกระเส่า “อืมมมมอือออออึยยยยยยย อืมมมมม”  “ดีมากน้องงครางแบบนั้นแหละแม่งยิ่งได้ฟิลลิ่งดี อ่าหหห ตูดไอ้เด็กนี่เย็ดมันดีว่ะ”  บียังคงโยกกระดพกเข้าออกพร้อมเงยหน้าหลับตาฟิน ไม่นานนักบีเกร็งตัวกระตุกปล่อยน้ำของมันพุ่งเข้าสู่ภายในอย่างต่อเนื่องมือของมันที่จับขาอ่อนทั้งสองถือกับบีบแน่นนด้วยความเสียวอย่างถึงที่สุด  “เห้ยไอ้บี เสร็จแล้วเหรอปกติมึงเย็ดนานกว่านี่นิหว่าถึงจะแตก”  “ก็ตูดมันแน่นเย็ดฟินกว่าที่ผ่านมาอีกว่ะไอ้เอ”  “หรอวะ  ไป่ตากูมั่งมึงแตกแล้วก็รีบลงเตียงไปตอนนี้กูเงี่ยนควยแข็งจนเป้าจนจะระเบิดอยู่แล้ว”  “ใจเย็นดิให้กูแช่ควยกูสักพักก่อน”  บีก้มมองควยของมันที่แช่คารูก้นที่มีน้ำขาวขุ่นไหลซึมนิดๆออกมาจากรูก้นของโอลาฟ  ไม่นานนักมันค่อยๆดึงควยที่ยังแข็งปั๋งออกมา “ตามึงต่อเลยไอ้เอ นี่กูยังไม่หาเสี้ยนเลยนะเว้ย”  เอพยักหน้าและเดินไปหยิบเอาดิลโด้ขนาด 8 นิ้วขึ้นมาจากกล่องใต้เตียง เอถือดิลโด้ขึ้นมาพร้อมมองไปยังโอลาฟที่นอนแผ่ร่าหายใจอยู่บนเตียงจนบีที่เห็นของในมือเอถึงกับรีบเอ่ยปากถาม “ไอ้เอเอาไอ้นั่นขึ้นมาทำไรว่ะ”   “มึงก็รู้ว่าควยกูเวลาแข็งสุดๆมันใหญ่มากกูเลยสงสารน้องว่าจะรับขนาดควยไม่ไหว  กูเลยจะเอาไอ้ที่ถือในมือกูนี่เปิดเจิมๆให้น้องเค้าชินก่อนไง”  “ลีลานะมึงจะเย็ดก็รีบเย็ดไปดิ ขืนใช้ไอ้นั่นสอดไปก่อนระวังมันตอนมึงเย็ดจริงๆมันจะหลวมไม่ฟิตแบบกูนะเว้ย”  “เอ่อน่าคิดซะว่ากูเมตตา”  โอลาฟที่นอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยทันทีที่มันเห็นเอกำลังเอาดิลโด้ชะโลมกับสารหล่อลื่นอยู่นั่น “พี่อย่า  ไม่เอาครับไม่เอา  พอแล้ววผมอยากกลับบ้านนนน”  เอกับบีไอ้แต่หัวเราะด้วยความชอบใจ “น้องงงงงอย่างเพิ่งดิ พี่ยังไม่ได้เสียวเลยยย”  ทันใดนั้นเอเอาดิลโด้ขนาดใหญ่ที่ชุ่มไปด้วยสารหล่อลื่นจนต้อแสงเป็นมันค่อยๆดันยัดเข้ารูก้นของโอลาฟไปช้าๆจนโอลาฟรู้สึกถึงความเจ็บและจุกเหมือนรูก้นของมันจะฉีกออก “โอ๊ยยยเจ็บบบบบบบบ” “อ่าเข้าไปแล้วเข้าไปแล้วเจ็บหน่อยแต่ก็ให้จำความรู้สึกนี้ไว้นะเพราะตอนของพี่เอาเข้าไปมันจะเจ็บแบบนี้เหมือนกัน”  เอยิ้มและยังคงดันแท่งดิลโด้เข้าไปเรื่อยๆจนเกือบสุดโดยไม่สนว่าโอลาฟจะร้องและดิ้นพล่านแค่ไหน “อ่าหหห สุดแล้วเดี๋ยวพี่จะลองชักเข้าออกไปมานะจนกว่าน้องชิน”  เอไม่รอช้าชักแท่งดิลโด้ในมือเข้าออกไปมาอย่างรวดเร็วจนโอลาฟถึงกับร้องไห้ และกรีดดร้องไปพร้อมกัน “อร้ายยย อร้ายยย กรีดดร้องแบบนั้นแหละพี่โคตรชอบเล้ย ฮ่าๆๆ กรีดดร้องอีกเร็วววว ชอบแย่งผู้มาเพื่อถูกเย็ดไม่ใช่เหรออ” เอถึงกับเร่งจังหวะชักแท่งดิลโด้เข้าออกเร็วยิ่งกว่าเก่า  โอลาฟยังคงกรีดร้องจนสำลักและหอบหายใจเป็นช่วงๆใบหน้าของมันแดงกร่ำพร้อมทั้งน้ำมูกและน้ำตาที่ไหลอาบทั่วใบหน้า มันร้องหวยหวนอยู่พักใหญ่จนเริ่มหมดแรงเอเลยดึงแท่งดิลโด้ออกก่อนจะรีบยัดดุ้นยักษ์ขนาด 8 นิ้วเข้าก้นของโอลาฟอย่างไม่ปราณี พร้อมกับโยกเข้าออกทันที  “อืมมมมซีดดดอ่าหหหหหอ่าหหหหตูดนี่แม่งงงเย็ดดีใช้ได้อย่างว่า”  “เห็นป่ะไอ้เอกูบอกมึงแล้วเจอแบบนี้นะกูเย็ดได้จนน้ำหมดตัวเลยว่ะ” โอลาฟได้แต่นอนกัดฟัดด้วยความทรมาณเพราะในตอนนี้มันไม่มีแรงที่แม้แต่จะร้องหรือส่งเสียงแต่อย่างใดแล้ว  “เอ้าน้องงงไม่ครางแล้วเหรออพี่กำลังเย็ดมันสสสเลยนะ ร้องครางแบบตะกี้อีกสิ”  “แหมไอ้เอก็มึงเล่นเอาน้องเค้าร้องจนเกือบตาย น่าจะหมดแรงแล้วมั้งงง”   “ปับๆๆๆๆ ซี้ดดดดดอะไรกั้นนนเกมส์นี่ยังอีกยาวนะน้องมาราธอนสุขซีดดนี่พวกพี่ว่าจะลากยาวกันถึงเช้าเลยยยนะอย่าเพิ่งหมดพาวเวอร์ก่อนพวกพี่สิพวกพี่สองคนยังแตกกันไม่ถึงห้าน้ำเลยนะน้องงง อ่าหหหหหห" เอจับสะโพกโอลาฟเย็ดอย่างเมามันโดยที่โอลาฟนอนนิ่งเงียบน้ำตาไหลมันได้แต่นึกถึงพ่อแม่และพี่ชายของมัน  เอเย็ดอยู่เกือบ 10 นาทีมันเลยกระตุกตัวพุ่นน้ำเข้าสู่ภายในอีกครั้ง “อ่าหหหหหแตกแล้วแตกแล้วววววว สุดปรี๊ดจริงๆว่ะ”  ในขณะที่ท่อนลำของมันฉีดพ่นน้ำอยู่นั้นมันยังคงโยกเข้าออกไปมาช้าๆจนท่อนลำพ่นน้ำจนหมด  บีที่นั่งดูอยู่ไม่ห่างถึงกับปรบมือ “สุดยอดไอ้เอแม่งแตกช้ากว่ากูอีกว่ะ”  “ก็แน่ล่ะขืนแตกก่อนก็อดฟินนานๆพอดี”  “ปะตากูมั่งไอ้เอ  กูนั่งดูมึงเย็ดจนเสี้ยนนดับเบิ้ลลลคูณร้อยล่ะว่ะ”  เอแช่ท่อนลำคาอยู่แบบนั้นจนพอใจมันเลยเรียกให้บีขึ้นไปสานต่อกิจจากมันขณะที่มันลงจากเตียงและบิดยืดตัวไปมาอยู่นั้นมันได้หันไปมองโอลาฟหน้าเริ่มซีดพร้อมทั้งแววตาที่ลอยมันเลยหันไปพูดกับบีที่กำลังจับขาทั้งสองพร้อมจะเอาท่อนลำสอดยัดเข้าไปยังรูก้นอีกครั้ง “เห้ยๆไอ้บีเดี๋ยวก่อน”  “ไรของมึงไอ้เอกอย่าเพิ่งมาขัดกูดิ”  “เดี๋ยวมึงไม่เห็นเหรอว่าน้องไม่ไหวแล้ว ดูซิน่ะ ตาเริ่มลอยละ”  บีถึงกับหน้าเสียและลงจากเตียงไปด้วยความหวุดหงิดเอที่เห็นเช่นนั้นมันเลยเดินไปหยิบเอาผ้าเย็นในกระติกขึ้นมาเช็ดหน้าโอลาฟไปมาก่อนจะออกแรงตบไปที่หน้าเพลี้ยยย “เห้ยย น้องฟินจนตาลอยเลยรึไง”  ทันทีที่โอลาฟได้สติมันถึงกับหันมองเอด้วยสีหน้าตื่นกลัว  “ไอ้บี ดูท่าคงต้องพักยกกันก่อนเว้ยให้น้องได้ชาร์ตพาวเวอร์สักหน่อย ฮ่าๆๆ” บีที่กำลังสวมกางเกงกลับมันรีบเดินมาหอมแก้มโอลาฟ “สนุกจริงๆรู้ป่าวว่าควยน้องทั้งน่าอม แถมตูดก็แน่นฟิต  พี่ว่าเกมส์นี้คงได้ต่อกันอีกยาวแน่นอน  พี่เองก็เริ่มติดใจน้องเข้าแล้วล่ะพักเสร็จแล้วเดี๋ยวเราค่อยมาต่อกันนะ” บีก้มหอมแก้มโอลาฟอีกครั้งก่อนจะเดิน ออกจากห้องไปพร้อมกับเอ  โอลาฟที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงมันได้แต่ตัวสั่นร้องไห้ด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งมันทั้งเจ็บก้นและข้อมือและข้อเท้าที่ถูกมัดโดยเชือกพร้อมกับหวนคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา“นี่เราต้องมาตายแบบนี้เหรอ ทำไมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยพี่ยูโร พ่อ แม่ พี่ลีฟ ทุกคนอยู่ไหนกัน ช่วยผมด้วย”  เสียงฟ้าร้องครื้น ๆดังกับพร้อมเสียงฝนที่กระทบหลังข้างแปะๆมันยิ่งทำให้โอลาฟหดหู่ยิ่งกว่าเก่า มันนอนร้องไห้อยากหมดอาลัยตายอยาก หูของมันได้ยินเสียงแว่วๆของเอและบีคุยหัวเราะกับกลุ่มคนข้างนอกห้องว่าจะผลัดกันจัดการโอลาฟต่อยังไงดี  โอลาเลยตัดสินใจออกแรงฮึดดิ้นตัวไปมาอีกครั้งจนปมเชือกที่มัดมือซ้ายได้คลายหลุดพรืดออกทันใด  โอลาฟถึงกับดีใจและมีความหวังขึ้นมามันเลยรวบรวมแรงใช้มือที่หลุดเอื้อมมาแกะเชือกที่มัดมือมัดเท้าของมันไว้ จนตัวของมันหลุดจากพันธนาการ โอลาฟค่อยๆยันตัวลุกจากเตียงและรีบใส่เสื้อและกางเกงกลับเข้าที่เดิมพร้อมทั้งเดินประคองตัวไปหยิบเอาโทรศัพท์ที่วางอยู่มากดโทรแต่ปรากฏว่าโทรศัพท์ถูกถอดเอาแบตออกไป มันเลยได้แต่เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าและมองหาทางออกจากห้อง  มันเลยตัดสินใจเดินไปเข้ายังห้องน้ำ จนไปเจอเข้ากับประตูหน้าตาบานเลื่อนเล็กๆบนฝาผนังที่ตัวของมันพอจะลอดออกไปได้โอลาฟไม่รอช้ารีบปีนขึ้นชักโครกเอาตัวมันลอดบานหน้าต่างดังกล่าวออกไป ซึ่งในขณะที่ตัวของมันลอดจวนจะพ้นอยู่แล้วนั้นเท้าของมันได้ไปดันจนหน้าต่างบานเลื่อนหลุดร่วงไปแตกกับพื้นห้องน้ำจนเกิดเสียง “เห้ยยเสียงไรวะในห้อง”  โอลาฟไม่รอช้ารีบดึงตัวเองออกมาจนตกกระแทกพื้นหญ้าและสำรวจตัวเองว่าบาดเจ็บตรงไหนจากนั้นมันเลยวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต

            โอลาฟวิ่งไปตามถนนท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างหนักมันวิ่งด้วยความทุลักทุเลบวกกับความเจ็บที่ก้นจนมันสะดุดก้อนหินบนพื้นล้มลงจนเป็นแผลถลอกเลือดไหลตามหัวเข่าและตามแขนโอลาฟพยายามชันตัวลุกขึ้นด้วยความอ่อนแรงและร้องไห้ไปพร้อมๆกัน มันตั้งสติและหันมองไปรอบๆจนมันรู้สึกว่าสถานที่ดังกล่าวดูคุ้นหูคุ้นตามันมากจนมันนึกออกว่าสถานที่นี้คือโฮสเทลที่มันเคยมาช่วยยูโรถ่ายรูปเมื่อครั้งนั้นระหว่างที่มันครุ่นคิดหาทางหนีทีไล่ท่ามกลางสายฝนอยู่นั้น จู่ๆเสียงคนตะโกนคุยกันแว่วเข้ามา “เฮ้ยพวกมึง ขับไปตามทางนี้สิวะ” โอลาฟรู้ได้ทันทีว่าเป็นพวกนั้นมันเลยวิ่งเข้าไปหลบยังป่าละเมาะข้างทางและก้มหมอบลงกับพื้นด้วยความกลัว  เจ็บและแสบกับแผลที่โดนน้ำฝน  โอลาฟนอนหมอบราบพื้นได้ไม่นานรถมอเตอร์ไซค์ที่มีคนซ้อน 6 คันขับผ่านมันไปอย่างรวดเร็ว โอลาฟนอนหลบอยู่ถึงกับโล่งใจมันลุกขึ้นและพาตัวเองไปนั่งพิงต้นไม้ เสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงงงงงทำให้โอลาฟรีบนั่งกอดเข่าเอามือทั้งสองอุดหูด้วยความกลัว มันร้องไห้สะอึกสะอื้นตัวสั่นเทามันก้มมองเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยดินโคลนและแผลถอกตามแขน หัวเข่าและหลังเท้าในหัวของมันนึกถึงภาพพ่อ แม่ ยูโร เพื่อนก๊กของมันรวมถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่มันพอจะนึกได้ “ฮือออนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ทำไมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ฮือออ”  โอลาฟนั่งก้มหน้าร้องไห้ได้ไม่นานมันเลยฮึดตัวลุกเดินไปตามทางเล็กๆลัดเลาะกลางป่าละเมาะไปเรื่อยๆแม้ว่าแขนขาจะโดนหนามจากวัชพืชระหว่างทางเดินเกี่ยวตำมากแค่ไหน มันก็ได้แต่ข่มใจฝืนเดินไปตามทางจนกระทั่งมันเจอเข้ากับถนนที่เป็นเส้นทางเชื่อมออกไปยังถนนใหญ่ภายนอก  โอลาฟหันมองซ้ายขวาครู่หนึ่งเมื่อเห็นว่าปลอดคนมันเลยรีบวิ่งไปตามถนน  แต่ทันใดนั้น “โอลาฟ!!!” เสียงเรียกคุ้นหูดังแทรกกับเสียงฝนจนโอลาฟต้องชะงักและหันมอง “พี่ยูโร!!”  โอลาฟวิ่งไปหายูโรที่ยืนหลบในศาลาไม้เก่าๆใกล้พังมันวิ่งเข้าไปสวมกอดยูโรไว้แน่นพร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้นยกใหญ่ “ฮืออออ พี่ยูโร พี่ยูโรช่วยผมด้วยครับ ผมเจ็บไปทั่วตัวแล้ว ฮือออ”  ยูโรที่เห็นเนื้อตัวโอลาฟเปียกปอนเลอะไปด้วยโคลนและเลือดจากบาดแผลตามร่างกายมันเลยพาโอลาฟมานั่งและถาม “โอลาฟ นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!”   “ฮือออ ผมไม่รู้อะผมอยากไปจากที่นี่แล้ว ฮือออ” ยูโรก้มสำรวจบาดแผลโอลาฟ  “โถ่ถถถ โอลาฟฟฟ”  ยูโรที่เห็นสภาพโอลาฟถึงกับน้ำตาคลอทันที “พี่ยูโรมาอยู่ที่นี่ได้ไงอะ”  “พอพี่รู้ว่าโอลาฟหายไปพี่กับเพื่อนๆเลยช่วยกันตามหาทั่วจนมีคนบอกว่าเห็นโอลาฟถูกพามาที่นี่ พี่กับไอ้เบทเลยนั่งรถมาตามหาโอลาฟด้วยกันแต่พอลงรถก็โดนพวกกลุ่มนักเลงจากไหนไม่รู้มาไล่กระทืบจนพี่กับไอ้เบทกระเจิงไปคนละทางพวกนั้นขับมอเตอร์ไซค์ไล่หวดพี่ จนพี่ต้องหลบตามป่าเป็นช่วงๆจนมาถึงศาลานี่”  ยูโรพูดกับกับเอาแขนที่ถูกตีจนช้ำม่วงให้โอลาฟดู “พี่ยูโรมีโทรศัพท์ไหมครับ โทรศัพท์ผมถูกถอดเอาแบตออก”  “ไม่มีเหมือนกัน  คงหล่นหายตอนวิ่งหนีน่ะ โอลาฟไหวไหมจากตรงนี้ถ้าเราสองคนไปถึงถนนใหญ่ได้คงหาคนช่วยได้แน่นอน”  โอลาฟได้แต่ส่ายหน้าไปมาพร้อมให้ยูโรดูเท้าเปล่าที่ถูกเศษหินกรวดและหนามเกี่ยวบาดจนเลือดไหลเป็นทาง ยูโรเลยอุ้มโอลาฟขึ้นขี่หลังและออกวิ่งไปตามทางเมื่อใกล้จะถึงทางออกไปถนนใหญ่จู่ๆมอเตอร์ไซค์กลุ่มนักเลง 1 คันได้ขับมาดักหน้าทั้งสองไว้ทันใด  “พวกมึงจะหนีกันไปไหน”  ชายคนที่นั่งซ้อนท้ายรีบกระโดดลงมาพร้อมใช้ไม้กระบองฟาดไปยังยูโร แต่ยูโรเบี่ยงตัวหลบได้ทันและรีบวางโอลาฟลงกับพื้นก่อนจะพุ่งตัวไปยื้อแย่งไม้กระบองจากชายคนดังกล่าว ทั้งสองฟัดเหวี่ยงกันไปมาทั้งเตะทั้งถีบและผลักจนชายคนดังกล่าวเสียหลักล้มลงยูโรไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปคว้าเอาไม้กระบองที่หลุดจากมือชายคนดังกล่าวขึ้นมาและง้างมือจะฟาดไปที่หน้าแต่…  ปังๆเสียงคล้ายกับระเบิดดังขึ้นสองครั้งพร้อมกับร่างของยูโรที่ล้มลงไปนอนหงายกับพื้นถนน ชายคนดังกล่าวที่นอนอยู่ถึงกับรีบหันไปพูดกับอีกคนที่นั่งควบบนมอเตอร์ไซค์พร้อมปืนพกสั้นที่เล็งมาทางยูโร “เห้ยนี่มึงทำไรว่ะ มึงยิงมันเหรอ”  “นี่กูช่วยชีวิตมึงน่ะไอ้ห่าไม่เห็นเหรอถ้ากระบองเหล็กนั่นฟาดเข้าหน้ามึงจังๆมีหวังมึงตายห่าแน่นอน” โอลาฟที่เห็นยูโรล้มนอนกับพื้นมันถึงกับรีบพุ่งตัวไปอุ้มร่างยูโรขึ้นมา  “พี่ยูโร พี่ยูโร พี่ยูโร”  โอลาฟตะโกนเรียกทั้งน้ำตา ส่วนชายทั้งสองคนได้แต่หันมองกันไปมาด้วยความลุกลี้ลุกลน  โอลาฟยังคงอุ้มร่างยูโรที่เริ่มมีเลือดไหลออกมาจากหน้าอกและท้องน้อยมันตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือท่ามกลางสายฝน ยูโรที่นอนหายใจรวยรินมันพยายามเอามือยกปาดน้ำตาบนใบหน้าโอลาฟ “โอลาฟ”  ก่อนที่ตาทั้งสองจะหรี่ลงพร้อมทั้งมือที่ปาดน้ำตาบนใบหน้าได้ร่วงลงไปกับพื้น  “ฮือออออ พี่ยูโรรรรรไม่นะ ม่ายยยย ฮืออออออ”

ไว้มาต่อครับ
เนื้อหาตอนที่ 8 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/thread-155903-1-1.html

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ อย่าลืมให้คนชั่วได้รับกรรมที่ทำกับน้องโอลาฟด้วยนะครับ

bk_badboy69

ม่ายยยยยยยยยยน่าาาาาาาาา  พวกเวรๆๆๆ มึงต้องตายๆๆๆๆๆๆๆ

Kantruk

ขอบคุณครับ

bk_badboy69

พี่ยูโร ต้องไม่เปนอะไรน่ะ ต้องปลอดภัย ลากอีพวก มาลงโทษให้สาสม  

minone

ส่งสารโอลาฟ​ จัดการคนทำร้าย​น้องด้วย

นิโหน่ย

โอ้ยยยย สงสารน้อง

haohan

สงสารยูโรจัง อย่าเป็นอะไรเลยนะ โอลาฟก็โดนหนะกเลย เศร้าจัง ขอบคุณมากๆนะครับที่มาต่อ คอยติดตามผลงานเสมอครับ

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ ฝีมือกลุ่มอีนกแก้วอีนวลแน่ ขอให้มันโดนกลุ่มวินมอเตอร์รุมเย็ดจนติดเอดส์เลย นิสัยเสียมากพวกนี้

lekthai

ขอบคุณครับ

Vivaboy

เฮ้อ พระนาายของผม กว่าจะถึงตอนจบ
จะรอดมั้ยเนี่ย มีทั้งเศร้าทั้งเจ็บตัวเลย

abc55

รุนแรงมากตอนนี้ TT

peckza_ha

ขอบคุงมากมายคร้าบ

Srwsk

ขอบคุณ

thai_boys

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

Vza

ขอบคุณ​

auto101

ขอบคุณครับ

kichjakan

มาไว้ๆนะครับ