ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2025-3-7
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- พลังน้ำใจ
- 32268
- Zenny
- 65578
- ออนไลน์
- 8444 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว
# U0 o3 X- _5 e! F7 X4 }"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"
! x O( z( K/ V9 A/ G, k# E& U& k4 h"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า"
8 H& c9 @% C% b- u; w"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"
+ h- w$ Z9 B7 C: {1 u4 O. D" c( P4 X) D) X, }- {1 V
.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......
8 L" b" @7 h9 f/ ~$ r# {% m4 ?( k* Z6 _. m0 q
"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า8 n+ i- a: f$ ~; p7 U$ L
"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?"
( [- f3 Y7 H# p) {8 P2 ^( x"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?"
9 }- |- V% G# j) w"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"; Z) A- }9 |; i8 k% q: W( I
"แต่เมื่อวาน....."
* t$ ~: P# e0 v, x' Y. A) c/ O"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?"8 t3 ]4 ]) X9 c" f% [! i' C: }+ C, J
"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ"
+ s1 [% G* R& o- ~% S2 k- u0 i0 }"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"
5 J* [8 a0 \$ T& N: W".....อืม....."
! H! {/ D/ M- Y"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?"
9 V: d/ }* q+ w5 U) {4 J+ G) C# R"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?" t! t# D* W8 u% D
"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"
, a6 Q4 R7 u+ c/ x...
" A2 _7 B9 Y! w/ d3 R( o4 _/ u. g, ~...
3 u+ p* w( m! X: X6 W...
/ A1 `" g! {- D' [8 n"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ"
5 L. D: ~. O& p( k, f$ t"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"6 ^) M3 g8 {8 F' u5 n* M
"ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก! @ A0 ~2 b, A# ^# K
"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"% e( P* l/ p' G& |4 @+ r. ~
"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน"; O# p9 d& `. }- L( s$ T* y
$ h3 A3 ]. X" T% ]) x- f8 Z"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?" i. f. d0 \5 x/ U3 u- V
"พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?"
. n$ G$ A/ T4 g* |3 C"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ"
% m8 Q' i* H& c9 f. o# \, f"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้", m- J) _5 o- S& a% E
"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"
1 j2 h4 B! T8 T" M) a"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้"; R2 n. h2 `! p, v
"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ"
; ]8 M4 r' p- n6 I..) U" c" f" Z/ x( N ]/ q$ E) o
..
2 l. s' u- H5 \" z......9:04......., j+ z B& V* C) H
นาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....
% Y) e0 a* C) p$ r. D# b' _ก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่......3 |: L; I A* }9 Q
ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช.....! {2 V# }9 p" c% V0 M
น้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้3 u- K$ i/ p) k2 i) Z& F$ R1 p
2 r7 ~* I5 ~& F5 X" ]' T6 l
"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"
7 b6 \& G; d4 q/ sภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง
' S j- k( Y" E5 S9 K5 B: W, Oความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....! q5 |4 p+ a8 }: V" a
ในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ* U0 H+ ]1 C8 f
: ~" T6 v# r& _; V5 i: g8 Kผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
$ q1 u9 f: Q q4 wยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้ b/ {) d; e' I7 S3 R/ `3 m
ผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ2 r) O7 o w5 Q6 S+ s. k
.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา...." I$ X$ c& P% N, p& r) S- P2 J8 F0 X
จะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......
% i* m* N- k& f. f( Q"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."
+ [4 a) w& G( i( w' zต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม
4 D/ r4 H* M) w+ o: O! l- Xก๊อกๆๆๆ
6 x8 |3 r) n% L4 m"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"$ d6 L# n: e- N- d4 T5 v P5 S: Z
"............."
5 k! h9 \2 J" U* i* i+ k"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ"
( K7 w9 _$ t# }( M- r, A".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว"
3 V8 H Q$ @' u+ {+ F u"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว"
. l( }2 n1 `" v& t' L
5 g/ c3 z3 s5 o+ j+ [% Dเพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ 8 Q& v. Z( g! @# o4 v1 R
แต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี, ~2 w2 ^: @6 B- K
"เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
7 I q1 P" \% O4 L' }! h/ j A" f"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย
" g% \& G: d7 [# {8 g5 r1 R9 R, m
: |, E# E0 s. Z. ]- S0 c"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"5 @) ~6 q, h5 O0 i4 c E& Q8 w
"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน". `& m! ]9 k+ ?3 h) f
"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ, t2 i5 f- Y3 d4 z7 N, A( v
5 f/ y. [& v# `5 f6 C7 q/ g; n
จะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?
: j7 V# V7 a8 F7 Y.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!!
" U: ]# d8 @8 w4 X0 E3 nเสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว......
' v5 M2 s* ]& _# D3 o3 Q0 a& `3 D) Z8 B
"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง" ! P+ d% E h4 b0 W: t$ e
ฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว.... G' `% `& ?4 t& K0 b
ผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา?
2 K L# H% G+ }& }$ v" J5 D6 A) @# c+ [, ~# M
"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที"* T9 j' y# a! b; w( N
"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"
6 j/ e+ w: m9 G"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย
! J6 ]! Y1 C h/ w6 P..% a- F- H8 S: }& v& B5 n
..
7 }# j7 H6 t9 W8 g8 U..) B. j' { V L5 K6 o. ^
..
% j/ ~* q) t( r2 U) N0 G+ kมาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ...... m8 Q+ | P! v
"ขอโทษครับพี่โจ้"
9 L3 v8 \. T7 K- k! Z% l5 q"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง"
/ [ _5 ^) D8 U0 B9 R"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?"# R* O! b5 @" o- y$ ^
".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"
4 q2 [* _* a. `' _
# k$ p1 J4 J5 B; m' C* nผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง& G, u+ F/ w$ i6 Z7 t
" `* I5 W- }) @" H y
"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"" v4 Q; {' i! ^9 {6 S- w
"ไม่มีอะไรหรอกวิง"
$ u5 N+ u# u9 f* g4 [% A4 X".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?"# V. `2 b# x. O; m4 ?1 G F
".............."4 ?1 c- e9 n" f6 f/ p* y
"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"
4 c" T+ P$ O9 ]% {' v/ t"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย"
' K4 G5 ~, H6 T w. {# N& a9 P5 i" y
ความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย( b0 @& M5 d+ j
"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"2 x% K# r9 u- |2 S- ?2 l+ W
เจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....
1 R- M7 M" I' B' M' S"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ"% l {0 q/ _* V# ^$ c) g" u0 a, ~
"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด"
1 K0 v3 U% m1 N" b. o# c% g4 {"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"3 V5 B) k: }4 [9 [2 H3 e
บางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก! B) g9 c) O3 f3 W- X
\/ e- x( G, ?$ F
"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"
* ~# K, _% F/ q/ i! Z, e& w4 a"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช# G! s. N0 _: x7 C3 y& ]
เสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร: j5 P- R- {. k/ o8 R% k) k& ?
0 Z7 _" d! c _# W4 X+ L' C.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน5 \+ g; e1 x$ a
อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน5 N1 c3 k- W) t
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
: @- F! D" t) Hตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........% {( y2 f8 F! {* T5 S7 ]8 S/ K
5 Q C3 i6 t |( Yสู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง: t- X9 T) Z! F2 k! B9 F8 C8 w
สู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ
( y. `6 |; f. A' ]: r. wเมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ.......
1 m7 C$ D( L- h: g) q0 [; P( C"ไปกันเถอะเม้ง"
+ F; a2 j0 V# ?8 [0 f* t, X) a"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!( c1 L' t7 b$ e6 R9 T) E
8 K" {- V& I7 ]# d' X3 X4 b"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว"7 J/ q8 S: ?' D4 f; R
"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด"
1 d) G2 J. w$ F$ ]' m4 Xถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว
2 m& }) d5 S, c' G2 l* Zตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ- X* i" w! O: q: q( g
หัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!
; G ^) h k4 i* l% U+ l0 p3 X: N
****************************************************************
# ?0 E) ^' y0 t. {นาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:04
" d/ d/ @/ w* o# g# @8 p"กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง" f7 w9 c+ ?, r
".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"2 q, j1 [4 \9 l- N% p/ f, e0 T
"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ"
3 F& K/ {; @& C0 h% s! L"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ"8 Q3 V. d+ N, ~5 l \
"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?"" |9 b% b6 w0 K4 L" K+ f
"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"( J- H) v7 y. L
เด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น
; B s I9 C9 [% k A r2 W0 ?4 l! q, n1 ?# p) i9 A1 q' _
.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....
- o* ^+ s6 l f7 o.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....- u# a5 |5 \6 f3 ?7 k5 C0 j0 R% b
.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......
) e# z( a; k0 I6 i" P1 U7 V....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป......# J9 N3 x) T: D |" O
........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........
, E& ]7 u7 ^5 \3 |- ?) O# B
; {, W+ I5 \+ B! I2 C! |. l% Z. q"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?"
; O" E; z9 s6 Z7 z8 c"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน"/ w7 b- n( i5 Z1 j
"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก"9 f& l9 m' f, |5 q, b: r, @
4 [ g( k8 w$ P' r( O! w
-------------------------------------------------------
# `: V% w$ E# E6 ? b( l# d! r"นพ เอาไงดีวะ?"
# I& L/ n9 p- ]: ^+ v( L4 R& Oพี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย
1 u. n4 I! p$ N( |5 C+ z- j"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้
. ~0 }, |0 F% V4 c1 t"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า
2 i+ c9 N) r. ^- P6 b4 g/ O7 |% A. d& R7 C O
พี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ
- X( l5 }- _7 p& k) s"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?"
" q& K. N3 b" @"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว"
8 {7 U2 P" i8 p5 R- ~( @' I6 m0 K9 c# P, A4 Q
มารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง . z6 v+ |- _, J6 ^# E2 U4 u6 _& O
4 G+ M* j8 Z5 Eมันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว!. Q3 c* r" M6 T* g1 {& D {
พอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........6 }$ g( N" d8 F5 f" B
+ ]+ y/ j! i! T9 {2 U" n9 M) k- F) W
กร๊อบ!!!!# R% }0 G/ F' R8 u
7 \( y/ ^! r! b& S$ d, @
"อ๊ากกกกกก!!!!!!!") I0 H C8 c# F, P0 ^: i0 A
( ?! X1 `- i2 j) |" A
"เฮ้ย! ต้น!!"
3 W* k* W9 @% _& S X& }" h0 X3 d5 Y0 p5 B6 c! X
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........
- x2 S7 }* c, D4 m- b$ ~' sบนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....
2 j/ b+ V5 C4 e& F6 ^ได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
# d( _: Z$ ]3 G! x"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"
" b( M3 |& B" _' @"ไม่....ไม่เป็นไร"; V2 k9 r! x7 P3 s; X
"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!"
8 O) Y C9 ~+ ~6 S. z....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!
3 |0 j8 c( T1 R6 q) ^ |% h"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"
8 K: M1 h2 p- S' H0 }9 O"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง k/ z4 |. ] x$ d. N: K* Y
"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?"
- }% f, ~; [ H$ B. Z7 M/ ]"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้". X; s/ A: F8 S( l/ s
6 t" X. A1 f% e+ x% [' |8 z- P
"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ"
; x+ }' f8 f4 L1 p0 V/ u* b/ Rฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ- S( e: j4 e+ J) f7 ~6 Q0 Z
อะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....
2 q, x6 a" R! C# |"ต้น! ขาหักเหรอ?"% s4 H+ v% v+ `/ T
"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"% o! H- r% p P7 ^, H
"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ"
0 Z+ z+ A+ s5 k1 _"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"' z2 O0 D+ T# Q0 x2 U1 x S
"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ", d/ K6 l; S3 w- I3 J" p9 _. m
"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"
2 [+ C) @6 @2 a* I# q& R3 X/ z; u
7 s. [$ k5 P. O( l P1 kผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!
$ A8 ]* n- h# s& [- V8 J2 }. j' ]"ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"* P' }: \; W: X
"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"
% U" \: S, p% j- E, e"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก"
$ c) ?; j$ J) s"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"; @; M( u6 @9 K
"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"! P6 u9 z5 y) G: |1 I
"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"6 b# r; o/ }9 j9 s) E z
8 n6 r8 G( d U* o oอุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา
/ f& r! I" `( U.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....
6 }, Z. f+ R) S* \- U/ X.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว.....
4 k. g; m( M$ E2 w0 ] y3 T1 ~) I. |2 {0 g& ^
"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!% [2 n; b- P% b$ v" ]
4 U' S. w% s3 a% o* W
"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"
5 r$ X% L% }9 q0 ^0 P0 i"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?"
. n5 s4 F( b( E0 c, _4 L"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"
8 t0 B( h! A8 ?% S9 N9 V5 cเขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว
0 h% h, Q- i6 ?3 ?" G6 D"เจ็บตรงไหนบ้าง?" 0 E7 p2 r- T8 N( _/ f1 r+ ?- \; r
7 K; Y1 I t; k" J+ R6 Z5 l
.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......
4 g N: A# F2 B5 v"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"" b5 f- }+ X( ?
ถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา. A* r* c; I& W* C; |! Z$ A. \
"ทำแบบนี้ทำไม?"
% p6 v0 O; ]" g"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว3 p6 L9 ]+ L) U) D) X7 r! B
"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่.....8 f( T- k0 c3 K. o) n
อยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ( G T$ z( ~% \- q. [5 ?
เรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้: p5 q- y8 Q( X7 n
. k) K+ B/ {. y. e# \% ~เสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว- F/ N# w) X3 }3 e6 Z
"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก
' ^, X [. ^$ s7 E: ^"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย" J9 S) ^5 j N* }1 ~0 M
"ไม่ต้องพูดแล้ว") L! o" e, X, T; _
"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"
! s- t. F: o) ?8 B8 t, Y"................"" s; x; |5 k' W H
"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--". S7 [( w( X: G" }
"ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"; Y" t9 H, Y6 }/ }
/ g1 @9 M5 b# c$ b2 H' P; S4 Zรถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......
6 T1 W3 j( n+ L...' C+ h" C+ O- _; [; S6 o' l/ ^, k! K- u p
...3 y+ H6 x6 e3 ~+ M, K
...% ]6 c5 `( u: }, f* ~
..., L/ P2 }! g! g& [7 T' ]5 E
พยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....
8 U$ d$ m- M F7 {) Iภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก
" h, m1 ]% U: l, n: K"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ"
: M& _- [# p7 V" _3 d, G* i( j"ครับ"
1 s; b, \. n7 ]- h2 m"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ"
, G' d6 O! x/ ]- F* R0 gไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....5 w) |! X. f# @& l
- O+ ?% ]- s; t' j/ o. j% z+ u
นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......
" T* `& Y7 B" b F% nจะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!# Q0 l; {% n/ s. p) Z9 J/ _% L
% k8 q2 q' D) M( V5 y3 _"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"
: g& U: L4 v- a( H! ?"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง?. Y6 `# {2 R, A' e
"นั่นไงครับ"
$ |) x" D; ?; d. V) v6 Wไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า......
/ L! |) G; c+ M: c"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ"2 V: H6 Q9 R* ?+ F' h
"ขอบคุณครับ"
0 o% u( |# c c' u6 A1 B# l: bแล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ
+ w" r; k' [/ ?/ ~.. y2 Y) c- b1 T8 ^
..3 U7 g4 G1 ?( d4 k* m' X
"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"
, s. }# }& {7 K8 D6 @, h/ S"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้"
/ `3 w) J2 E, u$ F/ _. |+ C....1 m- K- J( a) k( F8 f
....
# H/ {3 Z+ N5 _....
0 s* r+ ]- ^9 a7 e5 ~' K....
, P. ?( g2 H) l4 r) \& X"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"
4 ?3 M/ t1 |7 W8 `* p".....เราขอโทษนะกริช"+ M: y9 i& V/ u! \7 p# n5 J' b
"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ"
0 @/ K0 ?; y6 n y, ^".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"1 ^& Q" U! Z1 p& P3 B; E- h
"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย"
, d3 c. j! q! P"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง", @# i$ @/ ^- s' }/ K0 O
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"- p$ H& T/ Y8 A6 l, l% a( }
/ J9 O1 ?- _) a' D; J% Z' V
.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ.......
" d! [! H/ s, s9 P9 G"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."
+ y+ o2 y/ K, w N6 T$ x5 a6 F"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ"
8 }4 R5 r% k: M( Y, \"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..."8 a' ?% `/ `: @! r
"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?": C, ^: P4 m/ o" n
ภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้
`: g0 U' V9 y0 u T' j% z' G- o& e4 \6 r8 k# s3 R0 p- S
"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?"/ g, z F" I. t/ _. R
"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."
W) ]7 L* K1 H& S3 Z"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"
0 X: I+ ]6 B. Q$ Y"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง" k* j7 R8 v% i$ L1 r" u! Y7 }4 G
...& e; C4 [1 o7 I X; u: U* d
...
" g+ d5 r ?1 M7 F( f4 N1 |"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด"7 _* ^3 J6 P0 J8 D
...
4 O2 W; j! d& ^" d...% @8 s7 Q- S0 A4 c+ ]8 ~
"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"- b1 @6 o# p3 }7 c* p
"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี"
9 u6 a+ M+ z6 y9 e
3 N: C5 F/ {0 T* D, M( T"ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน"
9 J8 b+ O9 h# M0 V6 |"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ
8 n- H; j8 Z) O3 R7 O/ T* n"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น". {% M) n$ u: k
"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช"
1 `+ Q7 B$ Z, f, F" @ R: B( h1 L+ o, {1 W( |
เขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก( v5 O. ~3 t4 S5 ]9 R
"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที"5 N9 E$ N+ r C) R/ m3 e$ ]/ S# O
"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?"
, o' O3 o( t+ H* f"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"
9 O# {3 H" M5 f8 W4 h9 z"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา
( d7 P6 G Q b2 e+ z! d: P- ~"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ5 }, s; I# B9 _
3 ^' p. k6 Q7 Z# q8 V. b"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1)
2 s( z. Z+ m5 P* x2 N"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง). N# R0 S# y1 ^2 K. [/ L/ Y
9 @% F: ~' n) \9 p4 m6 \
"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2) " |: h3 K. ^- k( c8 j; i
"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ)
( ]2 K" A1 `3 a* W: @- t# v% K, W
"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3)
1 i3 S5 p# |: p
7 T$ Z, x9 O3 I5 Z"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)% T. j+ y! g! v. K$ m8 H4 H9 L0 e
' x# V- Q6 |6 O9 @0 E"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)
7 {& ~) P' J* |. l4 ?# Z; O3 m6 w
* n, \2 S w7 R7 }5 q, t& u1 l1 t4 Iกริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว
' O. _7 O* [' p$ C4 `+ u$ E* E"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"
. S. {2 F, o$ z& d: Q/ R"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"" k$ c4 s" v$ q. ]2 X/ y
"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที
+ ^9 ]# _ v8 O! ~8 d$ b" J: z"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม"& v, W6 `9 o. d* N& T4 U5 K; O/ \
* o7 R1 K, Z* Y"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"6 @8 s6 Y# U* X6 A6 m/ e
"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา"( J- P/ r. K4 k! I% B( a- |
"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"- e$ t+ }. c2 Y( R- |4 P
"วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ"
+ Y1 S% z6 D/ Z& K' Y! H0 V"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?"& M3 N1 T) M- n) I. t
ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
# g3 [) r9 }3 l9 J! y
6 c$ J3 r3 J* y# l"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว"
! Z1 _# \7 d2 ["กริชรู้ได้ยังไง?"9 C ]. Y2 e) @: p* \# O0 g
"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ"
k+ J5 E# `( s/ }. p3 K...
& B) H+ f" G! `" y6 ^..., I- H% `& U* C H$ Q2 J- i1 t' l8 e
".......ขอโทษนะกริช"/ G+ R5 w' e8 \/ t, H* [
"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"
% R$ W6 N! |" |: o: r"....ครับ...."
8 Z) y3 n1 h) p, i3 l& }"เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"- T3 V4 G: m h: M# I& p
"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!" ^+ o8 b# G d7 E/ N2 s6 G2 p
"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ
0 w7 m# h( d% f
$ w4 W% O* B) p+ v p- a$ |กริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม
6 d' F8 X. l( }3 S# v$ O"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"
/ k" v1 v. o# H4 j1 F4 r$ m$ e' w2 c"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก"
# H. Q" B& Q- {แผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป.....
/ M# y# W" G/ u6 s4 s"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"
( h1 h1 I+ `& {) Y9 C"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก"- G7 {& ]* i8 z
"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"% V' ^, P& G! E: W6 ?
8 v: v( B8 E- c- Q7 I6 I. v" p7 @
"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา"
; ?" s$ ^: y! \: f+ E2 @"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา" i A1 q; N' s3 Q6 h- N" y+ O% p, N$ a! t7 _
"เขาน่าสงสารนะครับ"
0 @5 w8 Z# y6 A( h5 g5 v: h"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ"
" P. j1 U* B( f5 L: ?9 R* j2 W- j+ L4 q; u* f* J
คำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้
! g* ]9 [1 D% M) J% w.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี.....
2 h/ D& E2 P& A....กรูทำกุญแจหาย.....9 E$ \5 g/ g/ D9 u: o0 O5 ?
......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......
5 ?! `; R6 O: o2 q# w6 y' [
+ T, ~4 N: \& t2 i) ~2 B' E$ J- y+ {( tเขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......+ @) }5 V. O3 d: `* k# Q! Q
"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ": O; |+ n$ v3 J0 y. c. P. @
"กริชว่าอะไรนะครับ?"2 _; o+ Y% H! E0 J% J+ d) x+ d K
"ป....เปล่า...."/ p N' u. K# t. M# \0 h" H
" {4 W0 \3 }" y* ]"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน"& @4 L, Y4 f) n: r$ f/ i7 C
"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม"
6 T3 }" P) ]6 k2 v1 J v# b/ @"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"' z$ Q- L5 S: s/ L% ^. q+ i: i
"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?"& ?. y$ [, o# Q) c2 X
"ไปอีกที่นึงนะครับ": r' o+ r8 m1 N/ U. ?) L
"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"* Q3 N. F- ?" ? E7 M
"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"
9 @+ z, s! t6 P$ N5 ?0 B Z' ^2 B. o# U) |8 S. |# Q- Y& r
กริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ
3 a! h; r4 O: }- b' C: f d4 a- I0 Q) ^: ~! u8 n
......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......* A+ t4 q1 I0 g
หนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม
) [9 {- l8 m9 U& fหากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป
; s0 X4 Q% u0 i1 p! ~: W* B1 r4 b( o. V0 P.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน......
& E2 {6 @$ w6 ?3 ]; \8 L, [6 ^: B, U! T6 U) ]
4 ~, `9 }4 _" U# i! z! _7 N" ?7 F
: s: B7 Q% I& k# B& g* O1 ^4 L
================= THE END, l0 t6 A- b; b/ L! y& }' `4 m7 i
" o) U: n5 o, m" F' \( h7 P1 _
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15
โพสต์ 2024-10-3 01:50:32