ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2024-11-13
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- พลังน้ำใจ
- 31548
- Zenny
- 65823
- ออนไลน์
- 8134 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว3 ?/ D0 t Y* S
"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"! ~* V7 C6 t1 _' u. E% r6 o4 @
"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า"* Z# t( z; }% o' z7 X& e' @6 _
"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"
% [- }8 J3 e+ o( t& W, v- j$ a0 }# P% [4 J1 T5 g
.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......
6 F' u9 ~9 V8 Z, s+ q% g
4 y3 T' ^6 o6 W3 o& S! Z4 L"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า2 Z* f7 n8 d+ k) u; o; x9 i+ v
"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?"
* f9 K- t8 k0 ^7 q8 K7 \5 j7 T"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?"
# E g- N5 A* x |( m"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"
8 Z+ y, s, b. s2 s9 ]: x0 p+ i+ U"แต่เมื่อวาน....."
5 J* k b# Q) E) W$ O$ Y"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?"! y: a# L' T3 h* [9 k8 N
"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ". P9 W, U& J6 O
"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"
8 U: u7 h! o1 ] }7 ^! Q/ @, c".....อืม....."3 W6 j1 C% V' G9 z/ S, G. O
"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?" }9 I8 ^- @ ]4 P
"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?": [6 A7 z. P+ z L
"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"6 y- [: \8 e% J5 w3 h0 ^* N/ |7 x
...
1 J7 j0 I8 W* R" d..." x& x3 r0 f4 T+ _8 a. p/ M' E
...
9 z$ Y8 Z; i, R8 F/ e+ i: w9 H"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ"
. N" s* @) G( V: ~! r9 E9 ] A"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"& H% [* R3 }4 a7 {' P: M
"ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก
6 U/ D$ F5 ]* ~; \"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"
, ]( s; |% D- X' i6 x; P"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน"0 t: H1 q& b8 F5 `) r" K. X- g! Y
9 K. ]( V7 t* S
"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?") `6 v' L# b9 f2 V) Y: Z( Q* M! f
"พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?"
. Q P8 _* S2 w1 J4 D"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ": s5 v4 Z% d$ [. [5 [8 J% P5 o; B
"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้"
3 |2 z1 M) l6 P" e- L+ e V"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"
3 t$ g9 t. ]/ z7 P: a"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้") C! @9 S; e0 M( n4 h" m
"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ"
+ l) d( c$ M' C1 M- ?..% |( D, w) \0 `8 d5 a( k, W
..
- n0 B# k& G( d- W `: n......9:04.......7 k$ M( p9 c/ A
นาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....
& a; j6 r0 P6 T4 Z* Lก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่......
) G) j7 ^2 l# [& R+ p, @# j* [ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช....., p0 V1 K3 X+ b9 P
น้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้! E& M2 b9 }) ^" a; I& h/ q
* [* r5 |- L; S" s( S& E1 U"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"
6 n4 Q; @& J3 a' u( V8 ]ภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง9 ?& Y& S7 s5 O
ความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....; j0 p# }$ J) W8 o% \9 |
ในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ7 W" C. K* J7 d9 m" W3 z
6 ~, i1 @3 p& |0 ^! {$ ?0 m
ผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
6 J9 C3 k3 }" I( V* cยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้
/ v" D: d4 M3 s- F# eผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ( z1 o' h4 D3 o1 X, b8 W
.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา....
3 ]- t9 W6 R m0 S* Tจะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......9 c- E0 Z7 i9 O, Z @7 [
"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."
) w+ A7 A/ o% T7 h$ Z. b% F9 bต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม
* E+ M9 y9 g* s; i3 x* k; I1 y9 F7 p9 Kก๊อกๆๆๆ z7 V+ |/ n, p3 q+ r3 |# ?) G0 Z
"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"% |# w6 C5 Q# l4 o. g( b" L \ E
"............."
9 r4 C/ D$ M( K, X) y& m8 k"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ"
. J \7 S" s+ X- Q* z. W".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว"
3 D [' {* r2 y; V2 k- b"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว", R1 p/ L9 v& R, U. d) [# c/ S% K
3 ]" V! f3 }$ y z7 {เพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ , H' c1 _' ~! g6 d7 k
แต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี
# A4 y v! Y. u9 k) }"เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ
M5 U9 Q3 X r; |" p) B. C"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย ( S. ]' r: d/ a9 q9 r6 O% j
3 \& B1 ~+ `0 t) n1 L. H
"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"$ ~/ N2 v4 y& `- h' S% M
"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน"
0 W4 q) u* T6 G' M"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ) @# r6 a7 r: W0 G% X% M
: J; ]. u. _4 J% [7 u. t0 _% L
จะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?) D+ U+ s, D* A% i3 M( B
.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!!
' h! { N/ G0 y+ d- P Uเสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว...... S5 `8 I9 d4 V9 |2 T
3 O6 H+ A# V! a9 P% n; D8 H* [
"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง" - i2 j) k: {( ~# v; e
ฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว....
0 ^( X, K1 d, {$ \. Cผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา?
, X" l( c2 H; f( c
* Q1 x9 k+ H) W+ R"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที": H( l( W" N/ ~ Y
"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"' Y6 D% g* q. q6 P# K' N: W
"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย
8 j) g) @; y ~6 \..' X. U8 u5 C6 O$ G
..( j8 n& U' H' g
..0 A% a. f" }2 R* l2 E# f1 }
..' C0 r+ f4 E* F4 }6 Y2 l7 n
มาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ.....
/ \" o$ X5 W( y) F; j$ I; Z8 Y/ x"ขอโทษครับพี่โจ้"
- f* T7 I. D. c# x9 G"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง"* A+ H0 r& S3 A2 U
"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?" j; ~: O8 S& @, q
".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"
0 `1 y; `% }$ u% p2 E5 ?4 W
1 a6 r& j$ F8 e; [3 R% Xผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง) Y" U$ ^. j/ m& b$ ^4 {
, ]$ x6 c/ B4 ^6 D( u' `1 ?"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"7 J- ~$ E6 `& s& Q8 x& x% R) v4 @, u
"ไม่มีอะไรหรอกวิง"& N* E8 r; p# n3 A1 |
".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?"
& d+ x* j# x+ E$ u2 {".............."8 }! \1 @; _5 @+ v0 }8 o6 [
"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"
8 q0 q+ `* D8 d- u$ P"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย"; `" W d# \8 ]! d
3 E9 Z% k* \7 R4 X9 h0 [
ความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย: ]1 T0 p3 ^ ]2 O
"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"
7 h" J2 x; l4 I% V: o5 P4 Tเจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....' P* C Q& U& }8 V
"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ"9 v6 y! V$ c/ C8 G
"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด". a. _+ n8 Q9 Z
"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"! j" R5 {3 q+ Q* K' m
บางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก- t- F) I/ u# [) x1 R; Y# o
2 i/ _9 H4 h- N/ C3 z+ Q: w
"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"
! C7 A8 I! C" y7 V ^"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช
' B3 ]0 Z6 n0 ^$ i' Q$ x4 u# j: \เสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร* ^" J b( W. ]& R( h/ B
8 l5 ^) B% g6 U) c# c! n9 b) U% L6 k8 h
.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน% i2 k- W2 I ?# L ]
อยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
; Y6 x, L$ e: T# h6 vลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน! s$ D, O) `0 e1 b3 U! ]% F7 f& c
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........5 Y t) C6 s0 d6 r) S0 H0 r; }
: _/ o6 B" w) i# j7 V7 n. I; }: ?สู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง1 x6 c) O% u& ~) {; ?, C# a
สู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ' X) S8 l! j& R! f
เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ.......
7 n. V: Q1 P' f4 h8 J8 @6 ]"ไปกันเถอะเม้ง"; I5 k- i( k- j
"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!
S4 l8 Z4 E T. n8 ^8 k1 H3 B$ f9 ~# J* Z6 t% b* z) ] |
"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว"* U' Q+ t9 R+ I0 V8 |6 {' F; f
"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด"" i5 i: t, B- j& s- [
ถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว
) b' f5 j, d! K/ H0 u1 kตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ8 i& O) {/ U0 h! p5 x0 D
หัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!/ k2 M) L, K2 v+ X- o5 r1 R
$ B5 ~7 g' z7 k
***************************************************************** X$ r" f4 F5 B) g. M
นาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:04
& r% s2 [! Z4 w6 N2 b/ L. k- j"กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง", N( R/ S5 G- r* s9 E
".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"# l- T% A0 @6 l) H! Y/ j5 y
"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ"# Z0 v: d9 n( o
"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ"
5 B% ]9 r6 H7 S4 b/ a"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?"+ k" `# L* ?- _& i4 \5 v* Q, l
"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"7 ]" T( Q1 ^; r0 w4 d% X
เด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น 6 Z5 }: Z1 {" h1 J( j! d! G7 h C8 ^
) {6 \8 ?. l5 ?( P% w
.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....
# }9 ?. A' \4 Y$ I.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....
3 }3 {: y* h: a3 r/ v+ q.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......
* f* x; f# m, C- @+ ~....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป......% ^4 Q2 M4 o8 [2 L
........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........, D$ o8 U. t& A
# M& c' T7 k6 E* V5 D8 y
"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?"
5 [2 ?& r0 v5 h) u"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน") g+ ~2 r+ p! ^) Q+ k1 R0 N
"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก"* N# c* \3 U. g6 \% R
* p+ ~$ I6 Z( u, a
-------------------------------------------------------
# e& g7 ?% [; Y, T3 H' a"นพ เอาไงดีวะ?" 1 z6 C* Z( y A! i
พี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย $ {5 C+ ~2 f8 {% \6 O& w" Y
"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้
8 H) Y8 K' q" z* g7 H( p/ n+ ?8 n"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า
. W$ D' o$ b9 S0 |8 H
! ?; B" `! O0 g3 b4 {, A9 p g1 ~8 Iพี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ; \; R- F% c j6 e
"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?") k; i+ a' P8 b+ f' R% I
"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว"5 J1 p9 X9 |9 P0 l
" Q1 X( z) o$ L, I( U0 f
มารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง 3 L5 j7 Q% o; b
# U6 A1 i3 ~. |
มันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว!$ s, R8 A: W2 Y1 x O
พอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........' \1 P, }2 a. J6 o0 L
0 }: |; Q7 ]8 e) n, W9 V! p7 M2 R
กร๊อบ!!!!
7 t7 G: N7 ?+ y" a. M k+ ?3 @5 g9 T7 @* h+ ~
"อ๊ากกกกกก!!!!!!!", l2 M. S$ I! R6 V
3 D+ E8 j; X" q+ V, G6 J' D0 |
"เฮ้ย! ต้น!!" ( _2 P5 R$ Z6 g; N& l1 J
% h2 M4 R% _/ _
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........3 @- l$ v4 _) t& q( h) G1 V& l0 u
บนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....8 j* G2 E3 P5 E. U7 i% p" l2 d
ได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น) G5 q" Y5 m! A- v* B
"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"" Z+ g( W# }7 \, j
"ไม่....ไม่เป็นไร"
- |7 {$ w8 b! e' ~1 P/ x"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!" - V( N. X' d$ j. H
....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!
" B* w- C9 {+ X"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"
( S6 @+ _( y5 s9 \0 C6 @"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง
6 c; \/ M5 h: W0 J, A+ q! C* X+ @7 h"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?"
) }# L7 A: ]9 E+ w$ T' C"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้"
! g4 L% U$ B. w9 a6 R' f: d/ Q8 I6 T% o7 U3 b9 j- J/ a
"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ"
" y9 k! e0 v( q |/ j2 i9 Jฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ. l S& m) S) `1 g9 M# m$ m) A8 p/ a+ J
อะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....
5 ~" R7 D6 W/ [. L, S/ Y"ต้น! ขาหักเหรอ?"
4 y6 k; h/ ~9 }0 d5 Z7 r' x, ?. G! o"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"
$ Y$ w5 l' \' z2 n1 i" b+ x2 R"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ"( E0 w0 |& r+ x, M; j. t) @6 [
"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"0 O6 k3 u$ a5 K( ~9 a. c' E" g
"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ"3 G: u$ W" r' F" \" h
"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"8 ]4 Z" a" S8 m4 Z
& k( G5 V4 v& u: Q/ ?6 _
ผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!
8 f, H# e7 _$ q& u" t1 V7 D2 B"ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"
+ c+ i7 J. m( l"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"
- Q' |' f/ X1 j! X"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก"( _4 O( L) G2 l, k `
"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"
; s. N! u# }8 _5 k1 h"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"
/ t9 v3 x" b" G"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"
9 D- c/ i7 k, M3 [' ?$ A. H2 J2 ~# @; A# U! _: {9 S6 {
อุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา" Y7 H" P8 q9 l' {. |
.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....! I6 ]: E: F) q4 K
.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว..... ( u! ^/ Z+ {$ b! s- c3 _' {
2 p: I# h* r" A1 a
"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!5 {0 y5 p8 U' U4 _0 O
2 p" m" w' l4 V* S) m2 _! i$ Z"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"' h. Q0 i$ C! b* a
"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?"
2 C+ O- h# h6 O3 U0 x"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"- p8 I: d, q3 b+ S+ y
เขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว6 G" _! I4 Z& [
"เจ็บตรงไหนบ้าง?"
( R$ r- J! P7 l! I- W5 p7 W9 J/ `8 u$ X7 N! a$ Q
.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......5 R3 B: ^9 G0 A' u
"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"' c- x! ^6 G. s9 k9 P1 b. f6 W
ถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา; P( n g3 L8 S1 k( @6 [
"ทำแบบนี้ทำไม?"
8 M5 j6 p% }# o$ m) _/ x1 r"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว
2 x# c- n v. Z5 W"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่.....% s7 R" r, ~, H# ~! K1 e
อยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ
& @4 Q8 o% e7 V0 Gเรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้
. `0 E5 B8 @. u4 I( ]; G' A; d% u1 i/ d
เสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว0 e; f2 \: d x
"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก
6 s) p( r+ e# d" T3 U"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย
' F, z6 g! @6 m k/ }; t"ไม่ต้องพูดแล้ว") @ P& w* w2 p$ ]
"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"& m: C0 A) A5 u
"................"
$ _2 }. l% X& \# N* Y5 n0 H6 y. c"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--", i) `: N+ X- Z( a: L* }! \# ~
"ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว"* ?5 Z( q0 s- u
1 m& J( y: q" F [( @' Vรถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......% \! ~1 y- n9 q2 v3 k" I+ }! h
...
* j$ |1 J+ M9 {) r; u/ u$ i& U' A...
; J1 d3 V+ r: ^2 p...+ \6 x0 ]8 w4 p
...
9 f/ T: n8 y @0 Q- M* {พยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....
# d3 s) L1 @) i8 x$ W: xภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก
" p: n) v( W0 q- r1 u"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ"
% x6 y; [) U0 C) s"ครับ"
( z! ^2 x6 y9 E4 I. e$ A"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ"
) n- z, u8 [ R1 Y( W- cไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....
! z3 p5 f6 ~! ~8 _6 B) I3 ~8 L; ^/ i
นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......
A5 k" T9 p F0 t0 u7 {จะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!0 }/ e% {2 |, Q0 h: U
7 u! b. H4 X6 s; a"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"
$ V5 v) y+ E6 z2 l"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง? e6 x& P o9 Y
"นั่นไงครับ"
+ H7 ~8 U t3 `5 \8 m1 J& ~ไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า......
* z+ V N( g9 ~* t"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ"
c3 i1 `. v, j6 a$ X6 N: d"ขอบคุณครับ"2 a, t" S+ s( n0 E! R2 I7 O; u
แล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ4 t. v; H* ~" j: \- B o$ \5 f$ O, d
..
' [# V& @! {2 ~3 w% i! c6 P..
/ I. G" @4 K9 P- q4 x"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"
) x- |$ `) }! @. u8 r"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้"
& J. I! |4 `5 f, J6 {" S* u+ Q..... \* d8 r1 G# w8 r
..../ U6 Y9 c7 [( T: F6 J
....
% N4 U7 V8 m7 E4 O0 \...., [6 _2 Q, T+ P9 _# }5 J
"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"
x4 p4 m7 E0 j U5 \, e".....เราขอโทษนะกริช"
1 `2 u. W8 p; k8 O"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ"
: V, d1 t8 V2 T+ ^0 B".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"
* A" A; b3 C6 v9 s"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย"
/ i' g9 O+ l* J( Q/ x' V' ?"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง"5 h' c$ e W T8 _8 k/ G
"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"3 ]' _( V7 |* {" q' i" j
% }: V- ^- K9 |9 |2 {9 z
.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ.......
! X; l" X( _6 W) f) `$ c) D"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."
1 V' \% f* g% s& n3 i" A6 G"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ"7 m4 w7 f, u$ k l: T
"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..."" t: s2 c! F& e9 t
"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?"
( _/ q, Z4 I/ G6 fภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ D/ u! u. `5 L& m; a5 g3 E8 O
/ J: |/ h$ v6 E" x- O0 ~"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?"
/ N# z8 L( g" Z0 s6 Z7 P"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."
7 y9 l- O, \. }0 f# q"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"7 ^* @' Y9 W( H+ @0 g: t
"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง"
& J1 Z5 p; [$ W3 w1 }...' l) B- D, }# {& W
...& A8 c, c+ O/ U) u. [
"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด"
6 Q* o/ y0 ]2 b: j$ T: q( z$ a...9 i u( {/ H& H d- B5 v
...1 o! h( S' K, @8 G" A1 }
"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"" p* q& Q. W: M2 h
"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี"
+ @ m) [& c4 K3 l' n8 u y9 h B
+ R S4 g: }/ b( U"ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน" - k _1 ~9 i: F$ K5 N
"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ3 l2 f8 T" D" l% z
"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น": ^4 h* D. c) v/ o3 W- a$ z
"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช" $ T2 h' t/ w1 L: e8 g, f( g
7 Q4 c* Z: G* c$ c& G# r1 S. xเขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก
% @% g5 Y6 b9 b; f"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที"
5 p$ N9 a/ X. b2 Z: D5 `: e! N. O& k"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?"4 P3 ^ k v4 S9 K2 m) X. a5 f j
"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"
4 x( d; i: X+ R5 i! K4 r; Z"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา
# t# v. U. {3 ?7 J# M7 T- K% G; I"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ/ i# U9 `' w( q( F6 b
2 i+ ?: x! b* _3 [0 ^* s"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1)" z$ J' l5 S8 i7 L' h
"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง): t8 ]- Z8 P7 \6 `
9 i1 U, C* x) a) R- m# i9 v* ], H% W
"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2) / x+ u0 O* i$ f" s' o
"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ)
7 _' G9 A4 e9 m
. w$ L5 a1 d2 N2 ^8 Q3 f"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3)
3 l% g* H9 j% Y) C( n0 ~# I8 Q2 u2 Q
"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)2 w3 h4 E- L* ^1 j
5 z6 f; K6 R/ c"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)
7 Y; j" o: c0 \2 o, v6 A9 i2 `. _/ Z+ J0 E! F
กริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว
4 u' u1 H) o8 u' {& M* f"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"
5 e' V8 j4 h, v k8 p"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"
$ n0 k4 j2 W5 I" \* ]- m"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที * U3 q7 c7 ]( E8 e3 ^! J8 a
"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม", I3 I3 }2 D \
2 q$ x5 c( x4 A6 T- m"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"( S, p% `7 S; O* L( z
"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา". B' X% Q; o: P% J, T c- A5 M
"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"
$ B: D2 ?% M3 S( S1 x! S"วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ"
# w. a) e: Y+ K( I' e; F"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?"& B& Y6 W; \% z h% V% {1 M8 G/ x' ?
ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว# e! n8 n$ v0 J* _9 `
' f: l: i& _+ A) U/ }"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว"
~" Z. V% m+ U8 v C9 y"กริชรู้ได้ยังไง?"
! n- o0 E. `; ?, X, r) a, |"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ"
v0 j' }: W; Z) |0 I6 Z...5 h1 p; T3 R% A8 i* }3 K; Z; Z
...
- w* i8 n2 J, A".......ขอโทษนะกริช"
, ^) s$ y0 m/ A"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"9 I* {) L9 p$ Y7 O8 i
"....ครับ...."
: _+ |; p2 H; h7 G& t) a1 f4 Y/ K"เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"( b( @6 e- N9 u z9 i3 Y/ ?$ A
"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!"
+ ?' f! h% x4 Q. ^! Q" a( S- p# I; J"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ : m* S% Y8 f- ]) z7 L, W+ H: I
; R' x: f( ~2 ?, w# }
กริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม" m3 f& k8 @3 m( \$ q' Z
"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"7 g t% C& Z0 R7 g0 Q/ K+ ^6 q
"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก"
. \7 B5 |! u% ^4 rแผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป.....4 V, L/ F6 F- w9 G. C& j' R `( i
"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"4 c' q ?; n N% c6 D
"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก"1 K- z& W' E) }/ K! o" l
"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
% A) |: t( D2 w' \8 x# ~. m
, Y8 p6 I9 d5 _/ r0 |! a; q9 M"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา"
: }( M! |3 }) v6 _ P- j9 t2 p"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา"
: i7 B5 q* r5 ^5 g( G"เขาน่าสงสารนะครับ"4 f% T7 Z3 a9 \- A5 R: Q6 v$ D
"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ"
- m! P' r G4 `) l: y
5 ?# d! V3 d0 Uคำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้
$ N0 ?+ U, D' Y7 Y p# b) k1 b% T.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี.....
' l( U, G. v o1 T {2 M....กรูทำกุญแจหาย.....
7 t- L; I1 F/ W/ i......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......7 v, |. ~" L- V, r# M& R
6 Y% V% Z) ?% `( w. B2 h0 Uเขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......
0 }% Y0 f1 U0 }"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ"
2 G% h8 ]1 R3 Z, x"กริชว่าอะไรนะครับ?"/ x4 h3 `, `+ l& `* T
"ป....เปล่า...."
/ K, I/ S* {: M' ?4 G- @7 F6 i4 E2 J! |: {5 _! x9 o: ?: I
"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน", ]% x, b3 j; X9 u/ [9 g) ^; M
"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม"3 E. w+ [3 ]: z% D( E/ r
"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"
8 A! `5 P) Y9 J2 y. Y"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?"7 X' p5 J; m+ C0 s7 Z+ O
"ไปอีกที่นึงนะครับ": W! q1 P) V, N* ]5 [# i) s4 F3 N H
"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"
8 ~) L+ ^; s/ Y2 ^2 `5 `! |"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"
( O' a' [0 F- {! C7 u: f
% F1 J/ X7 t7 u; `9 p4 Oกริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ
: F& d- W( g/ U- U
, ~4 h/ x- U# c; a- T5 R% j......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......
2 C" o6 s5 @: k' B0 k3 z0 n: U* dหนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม
3 B9 a, w, ~1 `, D4 ?หากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป 6 h( C9 i9 I6 a% l3 y' X E' d4 t
.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน......
5 n- Z+ ^: L# Z
' D8 _3 n5 {3 i+ J+ P
6 X7 u% o- k0 |# a- d0 I3 C% R5 B+ n( a+ G8 g
================= THE END N7 u5 @. W8 U y0 ^3 e
; e; L; I+ U+ k% H5 i V/ m |
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15
โพสต์ 2024-10-3 01:50:32